Hebe Jeebies

Hebe Jeebies

{ ไทม์สแควร์ }

Hebe Jeebies
『 อาเขตลี้ลับแห่งความทรงจำในวัยเยาว์ 』

เขตพื้นที่ร้านแห่งความสำราญขนาดใหญ่ที่มีความคล้ายคลึงกับคาสิโนโลตัสแต่ก็แตกต่างออกไปเมื่อมีเทพีแห่งความเยาว์วัยอย่าง ฮีบี้ เป็นผู้บริหาร เอกลักษณ์ที่ไม่อาจลอกเลียนแบบได้ของฮีบี้จีบี้ส์คือ " กับดักแห่งความทรงจำ " ที่จะให้บริการลูกค้าด้วยวัยเด็กของตัวลูกค้าเอง ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนอ่อนเยาว์ลงในขณะอยู่ในอาณาเขต และเมื่อพวกเขาออกจากร้านไปก็จะไม่รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองได้กลายเป็นเด็กไปแล้วชั่วระยะเวลาหนึ่ง

ภายในร้านมีบูธต่าง ๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นกำแพงปีนเขาพร้อมสระว่ายน้ำ ตู้เกมต่าง ๆ แท่นเล่นเกมเต้นแดนซ์ แดนซ์เรฟโวลูชั่นมีไฟกระพริบและฉายแสงวูบวาบ และโซนบูธห้องคาราโอเกะ และเล้าไก่ รวมถึงเครื่องเล่นอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะพินบอล กระดานเกมโรลเพลย์ ฯลฯ ทั้งหมดสำหรับเด็ก

แต่มีข้อห้ามสำคัญคือห้ามเด็กอายุต่ำกว่า 8 ขวบเข้าไปในห้องของเธอเนื่องจากจะทำให้ฮีบี้อ่อนเยาว์ลง เพราะเธอถือคติว่าจะต้องอ่อนเยาว์กว่าทุกคนที่เธออยู่ด้วยเสมอ ดังนั้นฮีบี้จึงมักจะไปร้องคาราโอเกะที่บาร์เพื่อให้เป็นวัยรุ่นต่อไป

โดยใครที่อยากรำลึกวัยเยาว์นอกเหนือจากเล่นเกมก็จะแจ้งพนักงาน พนักงานจะพาคุณไปร้องเพลงที่ตู้คาราโอเกะ หากใครร้องเพลงได้คะแนนยอดเยี่ยมจะได้รำลึกวัยเยาว์ กลายเป็นเด็กอายุ 8-10 ขวบตามที่ใจคิด แต่พวกเขาไม่รู้ตัวหรอกนะ พวกเขาเหมือนฝันไปขณะหนึ่ง คนในร้านอาเขตจะเห็นเป็นเด็กคนหนึ่งเท่านั้น จนกว่าพวกเขาจะอิ่มหนำกับชีวิตวัยเยาว์และพนักงานพาไปส่งหน้าร้านก็จะกลับคืนวัยผู้ใหญ่

การเข้าใช้บริการและเงื่อนไข:

ผู้เข้าร่วม: ร้าน Habe Jaebies ต้อนรับเฉพาะผู้ใหญ่ที่ต้องการหวนรำลึกความทรงจำในวัยเยาว์เท่านั้น ห้ามเด็กอายุต่ำกว่า 8 ขวบเข้าพื้นที่หลักโดยเด็ดขาด เพื่อป้องกันผลกระทบต่อเทพีผู้บริหารเอง

การลงทะเบียน: ผู้เข้าใช้บริการจะได้รับการต้อนรับที่เคาน์เตอร์ ซึ่งออกแบบคล้ายกับโรงเรียนหรือสนามเด็กเล่นสมัยเก่า พนักงานจะอธิบายกฎกติกาและแนะนำกิจกรรมต่างๆ โดยไม่เปิดเผยกลไกการ "ย้อนวัย" ที่แท้จริง

ค่าใช้จ่าย: 300 USD ต่อคน (หากมีบัตร VIP เข้าได้ฟรี)

กฎสำคัญ:

1) การคงวัยเยาว์ของฮีบี้: เนื่องจากฮีบี้ถือคติที่จะต้องอ่อนเยาว์กว่าทุกคนที่เธออยู่ด้วยเสมอ เธอจึงมีกฎเหล็กห้ามเด็กต่ำกว่า 8 ขวบเข้าใกล้ห้องของเธอ หรือแม้แต่บางโซนของร้าน เพราะจะส่งผลให้เธออ่อนเยาว์ลงไปด้วย

2) การคงสภาพวัยของฮีบี้: ฮีบี้เองก็มักจะไปร้องคาราโอเกะที่บาร์ในโซนผู้ใหญ่ เพื่อคงสภาพความเป็นวัยรุ่นของเธออยู่เสมอ

3) ผู้ใช้บริการรำลึกเยาว์วัยได้เดือนละครั้ง เพราะขีดจำกัดการรำลึกต่อคนมีจำกัด

4) 1 โรลเพลย์ต่อ 1 การเล่นเท่านั้น - โรลเพลย์ช้ำบูธไม่ได้

โซนกิจกรรมหลัก: 

โซน 1: 

ปลดปล่อยพลังกาย (Physical & Challenge Zone): 

กำแพงปีนเขาพร้อมสระว่ายน้ำ: ให้ผู้ใหญ่ได้สัมผัสความตื่นเต้นและพลังงานแบบเด็กๆ

+1 STR  (หากสเตตัสตันแล้วจะได้ +1 Point แทน)

แท่นเต้น Dance Dance Revolution: พร้อมแสงไฟกระพริบวูบวาบ สร้างบรรยากาศสนุกสนานให้ปลดปล่อยพลังไปกับการเต้น

+1 CHA (หากสเตตัสตันแล้วจะได้ +1 Point แทน)

โซน 2: 

ตู้เกมแห่งจินตนาการ (Gaming & Imagination Zone):

ตู้เกมอาเขตหลากหลายรูปแบบ: ตั้งแต่เกมคลาสสิกไปจนถึงเกมใหม่ๆ ที่ออกแบบมาเพื่อดึงดูดความสนใจและความสุขในวัยเด็ก

+1 LUK (หากสเตตัสตันแล้วจะได้ +1 Point แทน)

โต๊ะพินบอลและกระดานเกมโรลเพลย์: สำหรับผู้ที่ชื่นชอบการทดสอบทักษะเชิงกลยุทธ์ และการผจญภัยในโลกแห่งจินตนาการ

+1 INT (หากสเตตัสตันแล้วจะได้ +1 Point แทน)

โซน 3: 

เสียงเพลงย้อนวัย (Melody of Youth Zone):

บูธห้องคาราโอเกะส่วนตัว: นี่คือจุดศูนย์กลางของ "กับดักแห่งความทรงจำ" 

ลูกค้าสามารถเลือกเพลงอะไรก็ได้เพื่อขับร้อง (คะแนนตู้เพลงดูเลขไบต์สามหลักสุดท้าย)

ผู้ร้องเพลงได้ถูกใจเทพีที่สุดคะแนนถึง 200+ รับไปเลย 

หินตีบวกและอัปเกรดอย่างละ 10 ก้อน

หากคะแนนไม่ถึงได้ปลอบใจ น้ำแห่งความเยาว์วัย 1 ขวด

เล้าไก่ (The Quirky Corner): อาจเป็นโซนกิจกรรมแปลกๆ ให้ประสบการณ์ที่แตกต่างและชวนให้คิดถึงวัยเด็กแบบชนบท

(+35 EXP หาก Level Max +1 Point แทน)

กลไก "กับดักแห่งความทรงจำ" และการย้อนวัย:

การกระตุ้นการย้อนวัย:

พวกเขาจะรู้สึกเหมือน หลับไปชั่วขณะ และเมื่อ "ตื่นขึ้น" จะ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองได้กลับกลายเป็นเด็กอายุ 8-10 ขวบ ในสายตาของพนักงานและสิ่งมีชีวิตวิเศษอื่นๆ ภายในร้าน 

(สำหรับพวกเขา (มนุษย์ธรรมดา) จะรู้สึกเหมือนกำลัง "ฝัน" ถึงวัยเด็ก)

การดูแลลูกค้า "ย้อนวัย":

พนักงานของ Habe Jaebies (ซึ่งได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ) จะคอยดูแลและนำพา "ลูกค้าในร่างเด็ก" เหล่านั้นไปร่วมเล่นกิจกรรมอื่นๆ ในโซนต่างๆ ของร้านที่เหมาะสมกับวัย 8-10 ขวบ โดยลูกค้าจะจดจำประสบการณ์เหล่านี้ได้ราวกับเป็นความฝันที่สมจริง

การกลับคืนสู่วัยผู้ใหญ่:

เมื่อลูกค้า "อิ่มหนำ" กับประสบการณ์วัยเยาว์แล้ว พนักงานจะค่อยๆ นำส่งพวกเขาไปที่หน้าร้าน และทันทีที่พวกเขาก้าวออกนอกอาณาเขตของ Habe Jaebies พวกเขาจะ กลับคืนสู่วัยผู้ใหญ่ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าได้กลายเป็นเด็กชั่วคราวไปแล้ว ราวกับว่าทุกอย่างเป็นเพียงความฝันอันหอมหวาน

พนักงาน:

พนักงานของ Habe Jaebies จะเป็นผู้ที่เข้าใจและจัดการกับกลไกของ "กับดักแห่งความทรงจำ" ได้อย่างเชี่ยวชาญ คอยดูแลลูกค้าที่ย้อนวัยได้อย่างแนบเนียน และตรวจสอบว่ากฎสำคัญของฮีบี้ได้รับการปฏิบัติตาม

Nymeria HEROES

Habe Jaebies Part Time - 2 END

             ประตูร้านเปิดออก เผยให้เห็นพื้นที่ด้านในที่กว้างขวางจนน่าตกใจ มันไม่ใช่แค่ร้านธรรมดา แต่เป็นอาณาจักรเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยสีสันและเสียงเพลง บูธต่าง ๆ เรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ตั้งแต่ตู้เกม โต๊ะพินบอล บ้านบอล ไปจนถึงบูธคาราโอเกะที่มีไฟกระพริบหลากสี

             ไนมีเรียเดินเข้าไป ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นไปมา เธออดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้ม

             "ที่นี่เหมือนโลกอีกใบเลย" เธอพึมพำ

             "หรืออาจจะเป็นอีกมิติหนึ่งเลยก็ว่าได้" คลาริสซ่าตอบ

             ไม่ทันไร พนักงานต้อนรับที่เป็นเด็กสาวอายุประมาณแปดขวบเดินเข้ามาหา เธอสวมเสื้อโปโลสีฟ้าสดใส กางเกงขาสั้นเข้าชุด และมีกิ๊บติดผมสีชมพูบนผมสีดำหนา

             "สวัสดีค่ะ!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใส "ยินดีต้อนรับสู่ฮีบี้จีบี้ส์ ฉันชื่อสปาร์คกี้ เป็นผู้จัดการร้านค่ะ คุณมาทำงานใช่ไหม?"

             ไนมีเรียเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ "ใช่ ฉันมาจากค่ายฮาล์ฟบลัด"

             สปาร์คกี้ยิ้มกว้าง "เยี่ยมเลย! งั้นตามฉันมาค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาไปเปลี่ยนชุด"

             เสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ดังก้องทั่วร้าน ฮีบี้จีบี้ส์ เขตแดนแห่งความเยาว์วัยที่ดูเหมือนถูกยกออกมาจากนิยายแฟนตาซี บรรยากาศราวกับสวนสนุกผสมคาสิโนโลตัสแห่งตำนาน ทุกมุมเต็มไปด้วยสีสันและพลังชีวิตที่ดูเหมือนไม่มีวันหมด

             ไนมีเรียในชุดโปโลสีฟ้าสดใสที่เป็นเครื่องแบบพนักงาน ไนมีเรียได้รับมอบหมายให้ดูแลโซนบ้านบอลและเครื่องเล่นต่าง ๆ เธอคอยช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่ต้องการความช่วยเหลือ และพาพวกเขาไปส่งหน้าร้านเมื่อพวกเขาเล่นจนพอใจ

             เธอรู้สึกแปลก ๆ ที่ตัวเองอยู่ในรูปร่างของเด็ก แต่มันก็ทำให้เธอเข้ากับบรรยากาศได้ง่ายขึ้น เด็ก ๆ มักจะเข้ามาหาเธอด้วยความไว้ใจ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะสนุกไปกับพวกเขา คอยเดินตรวจสอบโซนบ้านบอล เธออยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยแปดขวบซึ่งมาพร้อมกับความกระตือรือร้นที่ไม่คุ้นชิน มือเล็ก ๆ ของเธอหยิบลูกบอลจากพื้นและโยนกลับเข้าไปในสระบอลพลาสติกขนาดใหญ่ ขณะที่เด็กคนอื่น ๆ วิ่งเล่นหัวเราะกันสนุกสนาน

             "ฉันบอกแล้วว่าเธอน่ารักในร่างนี้" คลาริสซ่าเอ่ยขึ้น ร่างโปร่งแสงของเธอปรากฏอยู่ข้างไนมีเรีย น้ำเสียงฟังดูเอ็นดูอย่างน่าประหลาด

             ไนมีเรียหันไปขมวดคิ้ว "เธอสนุกกับการล้อฉันใช่ไหม?"

             "แน่นอน" คลาริสซ่าตอบพลางยิ้มมุมปาก "มันไม่บ่อยนักที่ฉันจะได้เห็นเธอเป็นแบบนี้"

             ไนมีเรียกลอกตา แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันกลับไปดูแลเด็ก ๆ ที่ปีนป่ายอุปกรณ์เล่นในบ้านบอล "เอาล่ะ พวกเธอ ระวังหน่อย อย่าปีนสูงเกินไปถ้าตกลงมาก้นช้ำไม่รู้ด้วยนะ" เธอเอ่ยเตือน แต่ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม

             ภายในร้านแบ่งออกเป็นโซนต่าง ๆ อย่างชัดเจน ตั้งแต่โซนบ้านบอลที่ไนมีเรียดูแลอยู่ ไปจนถึงโซนเกมเต้นที่มีไฟกระพริบวูบวาบ เสียงดนตรีจากเครื่องเล่น Dance Dance Revolution ดังเป็นจังหวะเร้าใจ ขณะที่เด็กสองคนกำลังแข่งกันเต้นอย่างเอาเป็นเอาตาย

             โซนอีกมุมหนึ่งเป็นโซนพินบอล โต๊ะเกมเรียงรายพร้อมลูกเล่นหลากหลายที่ทำให้คนเล่นรู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในวัยเด็ก ไนมีเรียเดินผ่านบูธต่าง ๆ ที่เต็มไปด้วยความครื้นเครง เธออดไม่ได้ที่จะหยุดมองโซนคาราโอเกะ ที่มีแสงไฟหลากสีสาดส่องไปยังเด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังร้องเพลงด้วยความมุ่งมั่น เสียงของเธออาจจะเพี้ยนไปบ้าง แต่ความสุขในดวงตาของเธอช่างสดใสเสียจนไนมีเรียเผลอยิ้มออกมา

             “นี่มันเหมือนโลกอีกใบเลยนะ” เธอพึมพำ

             “หรือบางทีอาจจะเป็นกับดักที่เธอไม่อยากออกไปจากมัน” คลาริสซ่ากล่าว

             ไนมีเรียหัวเราะเบา ๆ “โชคดีที่ฉันไม่ได้หลงใหลในวัยเด็กขนาดนั้น”

             ช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว ด้วยเสียงหัวเราะ ความวุ่นวาย และความสนุกสนาน ไนมีเรียทำหน้าที่ของเธออย่างดีที่สุด คอยช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่ต้องการความช่วยเหลือในโซนต่าง ๆ พาพวกเขาไปยังโซนใหม่เมื่อพวกเขาเบื่อ และส่งพวกเขากลับออกไปเมื่อพวกเขาเล่นจนพอใจ

             แม้จะเหนื่อย แต่เธอก็พบว่าการได้เห็นเด็ก ๆ มีความสุขทำให้เธอรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด

             “คงต้องยอมรับว่ามันไม่ได้แย่เท่าที่คิด” เธอกล่าวขณะเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก

             “บอกแล้วว่าบางครั้งการลองทำอะไรใหม่ ๆ ก็ไม่เลว” คลาริสซ่าตอบ

             ไนมีเรียพยักหน้าเล็กน้อย “ฉันว่าฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเทพีฮีบี้ถึงทำธุรกิจแบบนี้”

             เมื่อถึงเวลา 20.00 น. ไนมีเรียเปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดของเธอเองในห้องพักพนักงาน ร่างกายของเธอกลับคืนสู่ขนาดปกติ เธอมองตัวเองในกระจกแล้วหลุดหัวเราะ “คิดถึงร่างตัวเองแบบนี้จัง”

             “ฉันคิดว่าเธอเหมาะกับทั้งสองแบบ” คลาริสซ่ากล่าวพร้อมรอยยิ้ม

             ไนมีเรียเดินออกจากห้องพักพนักงาน และพบกับสปาร์คกี้ที่ยืนรออยู่

             “คุณทำได้ดีมากค่ะ” สปาร์คกี้พูดพร้อมยื่นรางวัลเล็ก ๆ ให้ เป็นถุงผ้าสีฟ้าสดใสที่มีตราสัญลักษณ์ของร้านฮีบี้จีบี้ส์

             “ขอบคุณ ไว้ถ้าขาดคนอีกก็ติดต่อมาได้เสมอ” ไนมีเรียตอบพร้อมรอยยิ้มจ่ายหนักแบบนี้ค่อยคุ้มค่า

             จากนั้น สปาร์คกี้ก็พาไนมีเรียไปยังโถงเล็ก ๆ ที่มีบันไดวนขึ้นไปยังชั้นบนสุด ที่นั่นเป็นห้องทำงานของเทพีฮีบี้ ประตูไม้สีขาวถูกเปิดออก เผยให้เห็นห้องทำงานที่ตกแต่งด้วยสีพาสเทลอ่อนหวาน เฟอร์นิเจอร์ไม้เคลือบเงาและผ้าม่านโปร่งทำให้ห้องดูอบอุ่น และตรงกลางห้องคือเทพีฮีบี้ในร่างมนุษย์เหมือนเด็กอ่อนเดียงสา รอบด้านเต็มไปด้วยโถลูกกวาดและขนมหลากหลายยี่ห้อ

             ฮีบี้เป็นเด็กหญิงรูปร่างเล็ก ใบหน้าอ่อนเยาว์มีดวงตาเป็นประกายสดใสเป็นประกาย เธอสวมชุดเดรสสีครีมฟูฟ่องที่ตกแต่งด้วยลวดลายดอกไม้เล็ก ๆ มือของเธอถือแก้วเครื่องดื่มสีฟ้าที่ดูเหมือนน้ำหวาน

             “เธอคือ.. ธิดาแห่งเฮคาที?” ฮีบี้กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ขอบคุณที่มาช่วยงานที่นี่ เธอทำได้ยอดเยี่ยมมากพวกลูกค้าดูจะพอใจกับการชวนเล่นในบ้านบอลของเธอนะ”

             ไนมีเรียยิ้มและพยักหน้า “ฉันไนมีเรีย เป็นเกียรติที่ได้ทำงานให้กับเทพีฮีบี้”

             ฮีบี้หัวเราะเบา ๆ “ฉันได้ยินจากสปาร์คกี้ว่าเธอดูแลลูกค้าได้ดีมาก ฉันอยากจะให้รางวัลเธอเป็นพิเศษ”

             เธอเดินไปยังโต๊ะทำงานและหยิบกล่องไม้เล็ก ๆ ที่แกะสลักลวดลายงดงามออกมา “นี่คือของขวัญเล็ก ๆ จากฉัน หวังว่ามันจะช่วยเธอในภารกิจต่อไป”

             ไนมีเรียรับกล่องนั้นมาด้วยความสงสัย เมื่อเปิดดู เธอพบว่าข้างในเป็นขวดแก้วใสบรรจุน้ำที่ส่องประกายแสงอ่อน ๆ

             “นี่คือน้ำแห่งความเยาววัย์” ฮีบี้อธิบาย “มันจะช่วยฟื้นฟูพลังและจิตใจของเธอในยามที่เหนื่อยล้า”

             ไนมีเรียรู้สึกสนใจของจำพวกน้ำยาหรือวัตถุดิบมนตราอยู่แล้วยิ่งยิ้มหวาน “ขอบคุณมากองค์เทพีฉันจะใช้มันอย่างคุ้มค่า ส่วนอันนี้ฉันซื้อมาระหว่างทาง ดูเหมาะกับคุณมากทีเดียว ” มือเรียวยื่นที่คาดผมสุดน่ารักหวานแหว๋วให้อีกฝ่าย หลังจากอำลาเทพีฮีบี้เธอเดินออกมาจากร้านฮีบี้จีบี้ส์พร้อมถุงรางวัลในมือ

             “ดูเหมือนวันนี้จะไม่สูญเปล่าเลย” คลาริสซ่ากล่าว

             “แน่นอน” ไนมีเรียตอบพร้อมรอยยิ้ม “ได้ทั้งประสบการณ์ใหม่ รางวัลที่ไม่คาดคิด และความสุขที่ไม่สามารถประเมินค่าได้”

             เธอหันกลับไปมองร้านที่เต็มไปด้วยแสงไฟและเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ อีกครั้ง ก่อนจะเดินไปยังสถานีรถไฟใต้ดินที่แสงไฟของไทม์สแควร์ยังคงสว่างไสว ไนมีเรียรู้ว่าภารกิจในวันนี้ไม่ใช่เพียงการทำงาน แต่มันคือบทเรียนที่ทำให้เธอเข้าใจความหมายของความเยาว์วัย และคุณค่าของการแบ่งปันความสุขให้กับผู้อื่น

รางวัลภารกิจ: +40 EXP , 800 ดอลลาร์ได้และ 50 ศรัทธา

ได้รับ น้ำแห่งความเยาว์วัย 1 ขวด

ความโปรดปรานจากฮีบี้ +35 แต้ม

มอบที่คาดผมสุดกุ๊งกิ๊ง ให้เทพฮีบี้
BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

@God 

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

หลังจากจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมจนเรียบร้อยประหนึ่งมาสมัครงาน ในที่สุดเนเรซ่าก็เดินหาร้านฮีบีจีบี้ส์ในห้างสรรพสินค้าจนเจอ เธอกวาดสายตามองประตูกว้างแสนโอ่อ่า ดวงตากะพริบปริบ ๆ ปากเกือบจะอ้าค้างด้วยความตื่นตะลึง ‘ บ้านลูกบอลของเด็กจำเป็นต้องใหญ่ขนาดนี้เชียวเหรอ? ’ ที่ปรึกษาประจำเคบินที่สิบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เธอสะบัดใบหน้าของตัวเองไปมาเล็กน้อยจนแทบไม่เห็นการขยับ

‘ คิดอะไรให้เยอะแยะ นี่เป็นอาณาเขตของเทพ จะใหญ่ผิดชาวบ้านก็ถือว่าถูกแล้ว ’ เนเรซ่าเม้มปาก จัดชุดของตัวเองให้เข้าที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะก้าวขาข้ามเข้าไปในอาณาเขตร้านเพื่อพบกับดินแดนสวนสนุกสำหรับเด็กวัยเยาว์ที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความคึกคัก ทุกอย่างที่เห็นล้วนถูกสร้างมาเพื่อเด็กในช่วงวัยที่กำลังสดใสที่สุด ‘ แม้แต่มินิบาร์ยังเตี้ย.. ถ้าแบบนี้จะเรียกแรงงานที่โตแล้วมาทำไมกัน ’

ดวงตาของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ .. มีบางอย่างแปลกไป เนเรซ่ามั่นใจว่าตัวเองถือเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสูง ดังนั้นปกติแล้วเธอจำเป็นจะต้องก้มหน้ามองข้าวของหรือผู้คน แต่จากที่เดินผ่านไปมาเมื่อครู่ เนเรซ่าพบว่าตัวเธอไม่จำเป็นต้องเงยหรือก้ม หลายสิ่งอยู่ในระดับสายตาที่สมบูรณ์แบบ

‘ เกิดอะไรขึ้น? ’ ยังไม่ทันให้สาวปารีเซียงที่สุดจะรักภาพลักษณ์ของตัวเองได้ยกมือขึ้นมาดู เสียงฝีเท้าพร้อมกับการทักทายเบา ๆ จากด้านหลังก็ดังขึ้น “ ยินดีต้อนรับสู่ฮีบี้จีบี้ส์ สวัสดีค่ะ ! ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ ? ” เสียงอันสดใสของเด็กสาวคนหนึ่งดึงให้ความสนใจของเนเรซ่าให้ออกจากตัวเธอเอง ดวงตาของเนเรซ่ากวาดมองเด็กสาวคนนั้นอย่างพิจารณา

เธอเป็นเด็กสาวอายุไม่มาก คล้ายว่าอยู่ในช่วงวัย 8 ขวบ มีเส้นผมสีดำหนาดูแข็งกระด้าง ติดกิ๊บสีขมพูสดใสพร้อมกับสวมเสื้อโปโลสีฟ้าที่ปักลายตรงอกเสื้อว่า ‘ ฮีบี้จีบี้ส์ ’ ใต้ลายปักมีป้ายตำแหน่งสีทองที่เขียนว่า ‘ สปาร์คกี้, ผู้จัดการร้าน ’ สปาร์คกี้คนนี้ยิ้มกว้างพร้อมเอียงคอ เธอดูกระตือรือร้นในการที่จะต้อนรับลูกค้า

“ ฉันมาตามที่ประกาศหาพนักงานชั่วคราวน่ะค่ะ ” เนเรซ่าตอบกลับพร้อมยิ้มบาง ๆ

ดวงตาของสปาร์คกี้เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย “ ที่แท้เป็นคนที่ทางค่ายแจ้งว่าจะมานี่เอง ” ผู้จัดการร้านตัวน้อยฉีกยิ้มกว้าง เด็กน้อยในเสื้อโปโลสีฟ้าหมุนตัวและพยักหน้าเป็นการบอกให้หญิงสาวตามเธอไป บุตรสาวของเทพีแห่งความรักจับจ้องตามแผ่นหลังเล็ก ๆ นั้น ก่อนที่จะเดินตามไปเงียบ ๆ

“ งานที่ต้องทำไม่ได้ยากเลยค่ะ ก็แค่ดูแลเด็ก ๆ เอนเตอร์เทนให้พวกเขาสนุกสนานและพาเขาไปส่งที่หน้าร้านเมื่อพวกเขาต้องการจะกลับ ” สปาร์คกี้บอกหน้าที่ตลอดหลายชั่วโมงต่อจากนี้ให้พนักงานพาร์ทไทม์ได้ทราบ ผู้จัดการตัวน้อยหยิบเสื้อโปโลประจำร้านมายื่นให้กับเธอ “ แต่ไม่ต้องจริงจังกับมันมากก็ได้นะคะ ถือซะว่ามาเล่นสนุกก็ได้ ที่ฮีบี้จีบี้ส์เราต้องการให้ทุกคนที่เข้ามามีความสุข ”

“ เข้าใจแล้ว ”

เนเรซ่าพยักหน้าและรับเสื้อโปโลนั้นมาสวมทับเสื้อของเธอ ผู้จัดการตัวน้อยเมื่อได้เห็นว่าเด็กพาร์ทไทม์ไม่ได้มีคำถามมากมาย และไม่แม้แต่จะสังเกตความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายที่เกิดขึ้นก็หัวเราะเบา ๆ “ ขอให้สนุกนะคะ ” เมื่อสปาร์คกี้พูดจบเธอก็ขยิบตาด้วยท่าทางขี้เล่นก่อนจะเดินจากไป

“ เอาล่ะ .. เล่นกับเด็กเหรอ ”

ที่ปรึกษาประจำเคบินที่สิบยกนิ้วขึ้นเกาแก้ม เธอเข้ากับเด็กได้ก็จริงแต่ไม่ได้หมายความว่ารู้วิธีเล่นกับเด็กไปเสียทั้งหมด เนเรซ่ารู้ดีว่ามันไม่ใช่งานที่ง่าย โดยเฉพาะเมื่อคุณทำกับเด็กที่ตื่นเต้นและวิ่งเล่นไปทั่ว ทั้งจากการกระโดดไปมาในโซนลูกบอล หรือการปีนป่ายบนเครื่องเล่นที่สูงชัน และสิ่งที่เธอต้องทำคือการคอยห้ามไม่ให้เด็ก ๆ ทำอะไรที่จะก่อให้เกิดการบาดเจ็บ

เสียงหัวเราะและเสียงร้องของเด็ก ๆ เต็มไปหมด เนเรซ่าใช้เวลาหลายสิบนาทีในการไล่ตามพวกเขาและพึ่งจะตระหนักได้ว่าแม้แต่ตัวเองก็กลายเป็นเด็กไปแล้ว .. ที่ปรึกษาประจำเคบินที่สิบยกมือขึ้นนวดขมับ มันวุ่นวาย น่ารำคาญ แต่ทุกครั้งที่เห็นเด็ก ๆ มีความสุข มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภาคภูมิใจและพึงพอใจที่ได้เป็นหนึ่งในการช่วยเหลือพวกเขา

“ ระวังหน่อย! ”

เธอพูดด้วยความกังวลเมื่อเห็นเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งเร็วเกินไปบนลานกว้าง เนเรซ่าตามไปจับมือเด็กคนนั้นเบา ๆ อย่างเป็นห่วงและคอยเตือนให้เล่นโดยไม่ประมาท ระหว่างที่คอยดูแลเด็ก ๆ แม้ว่าจะเป็นงานพาร์ทไทม์ที่ไม่ง่ายและไม่ใช่งานในแบบที่เธอถนัดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันชวนให้รำลึกถึงความทรงจำในวัยเยาว์ เนเรซ่าทำงานมาตลอดหลายชั่วโมงแต่กลับไม่รู้สึกว่าเหนื่อยหรือตึงเครียด

อันที่จริงเธออยู่นานกว่านี้ได้..

แต่เมื่อคิดถึงงานที่บอเรอัสมอบหมายมา การเอ้อระเหยก็คงจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดี

“ สปาร์คกี้ ” เนเรซ่าถอดเสื้อพนักงานแล้ว เธอเดินไปทักผู้จัดการร้านเพื่อร่ำลา

“ วันนี้ขอบคุณมากนะคะ สนุกมากจริง ๆ แต่ฉันคงต้องไปก่อน ” บุตรสาวของเทพีแห่งความรักส่งเสื้อโปโลนั้นคืนให้กับทางร้าน เธอยิ้มอย่างสุภาพ ก่อนจะโค้งลงเพื่อร่ำลา สปาร์คกี้พยักหน้ารับ น่าเสียดายที่เธอกำลังยุ่งกับการต้อนรับเด็ก ๆ จึงไม่หันมาให้ความสนใจเธอได้อย่างเต็มที่ แต่เนเรซ่าก็เข้าใจดี เธอมองภาพนั้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเดินออกไป

ทำพาร์ทไทม์ฮีบี้จีบี้ส์ รางวัล: +40 EXP , 15 ดรักม่า และ 50 ศรัทธา
ได้รับ น้ำแห่งความเยาว์วัย 1 ขวด
ความโปรดปรานจากฮีบี้ +35 แต้ม

Timeline at [ 22:35 | 09/12/2024 ]

Nymeria HEROES

ONE MORE PART TIME - 2

              ร่วมสองชั่วโมงในการเดินทางจากค่ายมายังไทม์สแควร์ คงเป็นเพราะเธอเลือกขึ้นขนส่งสาธารณะเพื่อกลบเกลี่ยนกลิ่นของตนเอง อีกครั้งที่เท้าทั้งสองมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าแดนฝันแห่งวัยเยาว์

              เสียงจังหวะเต้นรัวของเครื่องเล่นเกมดังผสมผสานกับเสียงหัวเราะสดใสของเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นในร้าน Habe Jaebies ไนมีเรียก้าวเข้ามาในพื้นที่แห่งความสำราญใจที่ดูเหมือนจะไม่มีวันแก่ลง เธอสูดลมหายใจลึก กลิ่นของขนมสายไหมผสานกับกลิ่นเคลือบวานิลลาจาง ๆ ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังย้อนกลับไปในวัยเด็ก

              “กลับมาช่วยงานอีกครั้งเหรอ?” เสียงแหลมเล็กของ สปาร์คกี้ ผู้จัดการร้านตัวจิ๋ว ดังขึ้นจากเคาน์เตอร์ต้อนรับ เธอสวมเสื้อโปโลสีฟ้าสดใส พร้อมป้ายชื่อที่บ่งบอกตำแหน่งอันยิ่งใหญ่ของเธอ

              “แน่นอน” ไนมีเรียตอบพร้อมรอยยิ้ม “ฉันบอกแล้วไงว่างานที่นี่สนุกสุด ๆ”

              สปาร์คกี้ยื่นยูนิฟอร์มให้เธออย่างกระตือรือร้น “นี่เลย! เปลีย่นใส่ชุดนี้และรีบไปประจำที่ วันนี้ลูกค้าพวกเราเยอะทีเดียว”

              แม้ไม่อยากยอมรับแต่ในเมื่อเป็นเงื่อนไขการทำงานเมื่อไนมีเรียหยิบยูนิฟอร์มมาใส่ ร่างกายของเธอแปรเปลี่ยนในพริบตา กลายเป็นเด็กหญิงวัยแปดขวบ ผมสีบลอนด์ถักเปียคู่ ดวงตาสีเฮเซลเปล่งประกายสดใสราวกับอัญมณี รูปลักษณ์ในหนนี้ดูไร้เดียงสาและซื่อใสกว่าหนที่แล้วเสียอีก

              “โอ้ หนูน้อยนีนี่เธอน่ารักเป็นบ้าเลย!” คลาริสซ่าหัวเราะออกมาจากสร้อยคอของไนมีเรีย ร่างโปร่งแสงของเธอปรากฏขึ้นข้าง ๆ ไนมีเรีย มองภาพนั้นด้วยความเอ็นดู

              “หยุดหัวเราะได้แล้วคลาริสซ่า หนนี้เธอได้มองจนอิ่มใจแน่” ไนมีเรียว่าเสียงขุ่นทั้งที่มุมปากกระตุกยิ้ม ใบหน้าเยาว์วัยทำให้มาดดุๆ ของเธอหายไปเกลี้ยง ขณะที่จัดกระโปรงจีบเล็กของยูนิฟอร์มให้เข้าที่ “เราไปทำงานกันดีกว่า”

              วันนี้เธอเริ่มงานที่โซนรถบั๊มพ์ รับบทดีเจตัวน้อยและคอยแนะนำลูกค้าซึ่งตอนนี้ทั้งหมดดูเหมือนเด็ก ๆ ให้เข้าไปนั่งในรถ ก่อนจะเริ่มเปิดเครื่องให้พวกเขาเพลิดเพลินไปกับการขับชนกันอย่างสนุกสนาน

              “ระวังด้านหน้า!” เธอพูดพร้อมชี้ให้เด็กชายที่กำลังเลี้ยวชนเกือบตกขอบ

              คลาริสซ่ามองภาพนั้นอย่างสนใจ “ดูเหมือนเธอจะเก่งเรื่องจัดการเด็กพวกนี้”

              “ฉันเคยดูแลเด็กที่ค่ายมาหลายครั้งแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” ไนมีเรียตอบ ขณะที่จัดระเบียบรถบั๊มพ์รอบใหม่

              จากโซนรถบั๊มพ์ ไนมีเรียเดินไปยังบูธคาราโอเกะ ที่นั่นเธอได้พบลูกค้าที่กำลังโชว์พลังเสียงแบบ “คาราโอเกะแห่งความฝัน” เธอปรบมือให้เด็กหญิงตัวน้อยที่ร้องเพลงด้วยความตั้งใจ “เก่งมากเลยค่ะ! ถ้ามีเพลงต่อไปอย่าลืมเรียกฉันนะ! เราจะได้จัดประกวดนักร้องเสียงทองกัน”

              ตุ้คาราโอเกะดูจะเป็นที่นิยมพอๆ กับม้าหมุนขนาดยักษณ์ เธอเฝ้านับการวนกลับมาของรถม้าฟักทองคนรอบห้ารอบ ค่อยปล่อยเด็กๆ ชุดต่อไปขึ้นมาใช้บริการ เสียงเพลงวัยเยาว์ชวนให้ผ่อนคลาย รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเด็กนั้นสดใสและเปี่ยมพลังชีวิต งานนี้ ทำรอบสองก็ยังคงไม่เลว

              เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็น ไนมีเรียจัดการตรวจสอบความเรียบร้อยของบูธต่าง ๆ เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะตามผู้จัดการร้านตรงไปชั้นบนสุดของห้องผู้บริหารเพื่อรับค่าตอบแทน เทพีฮีบี้ยืนต่อบล็อกไม้ชั้นที่ 1,998 อยู่ที่นั่น เมื่อหันมาพบกับไนมีเรียเธออยู่ในชุดกระโปรงสั้นสีครีมอ่อนลวดลายกระต่ายน้อย ดวงตาเป็นประกายแห่งความเยาว์วัยไม่มีที่สิ้นสุด

              “เธอนั่นเอง.. ธิดาแห่งเฮคาที ฉันจำเธอได้!” เทพีฮีบี้กล่าวพร้อมกระโดดลงมาด้วยร่างวัยแปดขวบแล้วพยักหน้าให้ผู้จัดการร้านยื่นถุงค่าตอบแทนให้กับเด็กน้อยที่มาช่วยงาน โดยไม่ลืมกำชับวางขวดน้ำแห่งความเยาว์ให้ด้วย “นี่คือรางวัลสำหรับการทำงานในวันนี้ ยังเหลืออีกหลายวันกว่าจะพ้นช่วงหยุดยาว เฮ้อ.. ถ้าเธอว่างล่ะก็มาอีกได้นะ”

              หานายจ้างที่จ่ายหนักแถมสวัสดิการดีแบบนี้ได้จากไหนอีก ไนมีเรียยกยิ้มหวาน “ขอบคุณค่ะ!”

              “จริงสิ ที่ด้านหน้าอารืเขตมีร้านไอสกรีมเปิดใหม่ รสบับเบิ้ลกัมแอนด์มินต์ คิดว่าคุณคงสนใจเลยเอามาฝากถ้วยหนึ่ง” สาวผมบลอนด์วางไอศกรีมซันเดที่ประดับท็อปปิ้งลวดลายดาวและหัวใจถวายเทพผู้อ่อนเยาว์ ก่อนกล่าวอำลาและเดินทางกลับไปค่ายเพื่อพักผ่อนสำหรับวันพรุ่งนี้

รางวัลภารกิจ: +40 EXP , 15 ดรักม่า และ 50 ศรัทธา

ได้รับ น้ำแห่งความเยาว์วัย 1 ขวด

ความโปรดปรานจากฮีบี้ +35 แต้ม

มอบไอศกรีมซันเด ให้เทพฮีบี้

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

@God 

Nymeria HEROES

ONE MORE PART TIME - 3
13-12-2024 | 10.45 PM

               ใช้เวลาร่วมสองชั่วโมงเพื่อเดินทางจากค่ายไปยังไทม์สแควร์ ดีว่าเธอบันทึกพิกัดของร้านลงในแท็บเล็ตเอาไว้แล้ว อีกครั้งที่เสียงพูดคุยจอแจและเสียงหัวเราะดังกึกก้องในร้าน Habe Jaebies เสียงเพลงจากเครื่องเล่นเกมเต้นดังลั่นเข้ากับไฟกระพริบสีสดใสที่ตกแต่งทั่วร้าน บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสนุกสนาน

               ไนมีเรียในร่างเด็กหญิงวัย 8 ขวบเดินปราดเปรียวไปยังเคาน์เตอร์ต้อนรับ พนักงานต้อนรับ สปาร์คกี้ ผู้จัดการร้านในร่างเด็กหญิงผมดำยิ้มให้เธอ “กลับมาอีกแล้วเหรอ ไนมีเรีย”

               “แน่นอน” เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม “ฉันพร้อมทำงานแล้ว”

               หลังจากสวมยูนิฟอร์มประจำร้าน ธิดาแห่งเฮคาทีเดินตรงไปยังโซนบอร์ดเกมที่วันนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ โต๊ะเกมต่าง ๆ ถูกจับจองเต็ม ลูกค้าในร่างเด็กเล็กบางคนกำลังโต้เถียงกันเรื่องกติกา ขณะที่บางคนมองเกมในมืออย่างสับสน

               “สวัสดีค่ะทุกคน” ไนมีเรียกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส เธอเดินไปยังโต๊ะที่มีลูกค้ากำลังทะเลาะกัน “มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ?”

               “เขาโกง!” เด็กชายคนหนึ่งในร่างของชายวัยกลางคนชี้ไปที่เพื่อนร่วมโต๊ะ

               ไนมีเรียก้มลงมองกระดานเกม “ดูเหมือนจะเป็นความเข้าใจผิดนะสุดหล่อ กติกาบอกไว้ว่าถ้าเดินตัวนี้ต้องทอยลูกเต๋าสองครั้งจ้ะ”

               เสียงพึมพำยอมรับดังขึ้นรอบโต๊ะ เมื่อไนมีเรียช่วยแก้ไขสถานการณ์ได้ เธอยิ้มให้พวกเขา “ถ้ามีคำถามเพิ่มเติมเรียกฉันได้ตลอดนะคะ”

               “เด็กคนนั้นเจ้าอารมณ์ไปหน่อย แต่เธอเป็นมืออาชีพ” แคลร์กล่าวขณะยืนพิงกำแพงมองดูสถานการณ์ด้วยรอยยิ้ม “เธอน่าจะเปิดร้านบอร์ดเกมของตัวเองได้”

               “บางทีอาจเป็นงานอดิเรก” ไนมีเรียตอบขณะเดินไปยังโต๊ะถัดไป

               เมื่อเวลาล่วงเลยไปจนถึง 20.00 เธอก็ย้ายตัวเองตามผู้จัดการร้านไปยังชั้นบนสุดห้องรับรางวัลของร้าน ที่นั่นเทพีฮีบี้รออยู่พร้อมกับรอยยิ้ม “สาวน้อย ฉันรู้ว่าเธอจะกลับมาอีก ช่วงนี้งานที่ร้านขาดคนมากหวังว่าเธอจะช่วยกระจายข่าวให้เพื่อนๆ นะ”

               “งานที่ทำแล้วมีความสุขแบบนี้หาไมไ่ด้ง่ายๆ อีกอย่างฉันชอบที่นี่ เด็กๆ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม” ร่างเด็กหญิงตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ

               ดูเหมือนคำตอบจะเป็นที่พอใจสำหรับเทพฮีบี้ยื่นขวดน้ำสีฟ้าใสให้เธอ “และเหมือนเดิม..นี่เป็นรางวัลสำหรับวันนี้ น้ำแห่งความเยาว์วัย ฉันหวังว่าเธอจะใช้มันในเวลาที่จำเป็น”

               ไนมีเรียรับขวดไว้และยิ้มตอบ“ขอบคุณ ไว้ฉันจะมาช่วยงานอีก”

               ก่อนจาก เธอชวนเทพีฮีบี้ทานเค้กสตรอว์เบอร์รี่ที่พึ่งขอแม่ครัวในค่ายทำเป็นพิเศษมาให้ ทั้งสองนั่งพูดคุยกันอย่างผ่อนคลาย ก่อนที่ไนมีเรียจะอำลาและเดินทางกลับค่ายฮาล์ฟบลัดด้วยความรู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยความสำเร็จอีกวัน

รางวัลภารกิจ: +40 EXP , 15 ดรักม่า และ 50 ศรัทธา

ได้รับ น้ำแห่งความเยาว์วัย 1 ขวด

ความโปรดปรานจากฮีบี้ +35 แต้ม

มอบเค้กสตอร์เบอรืรี่ ให้เทพฮีบี้

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

@God 

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

เนเรซ่าเดินเข้ามาในสวนสนุกขนาดย่อมซึ่งเปี่ยมไปด้วยมนตราน่าพิศวง ตรงข้ามกับอากาศที่เริ่มหนาวและชื้นของนิวยอร์ก บรรยากาศภายในร้านฮีบี้จีบี้ส์เต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ที่กระจัดกระจายกันไปตามมุมต่าง ๆ นัยน์ตาของทายาทแห่งความรักเลื่อนมองโลกใบน้อยของเด็ก ๆ ที่ถูกรังสรรด้วยน้ำมือเทพแห่งความเยาว์วัย — หวานชื่นจนน่าอิจฉา

ธิดาอะโฟรไดท์สะบัดใบหน้าไปมาขับไล่ความคิดที่ไม่สมควรปรากฏให้เลือนหาย สองตาของเธอกวาดหาผู้จัดการร้านที่เคยให้คำแนะนำในการทำงานที่นี่จนไปสะดุดตากับเด็กสาวที่กำลังถูกห้อมล้อมด้วยเด็ก ๆ ‘สปาร์คกี้’ สังเกตเห็นเนเรซ่าแล้ว ผู้จัดการร้านตัวน้อยอ้าปากคล้ายจะเอ่ยบางสิ่งแต่ด้วยเสียงหัวเราะและการตอแยของเด็ก ๆ ที่อยู่รอบตัวเธอทำให้เธอไม่สามารถสื่อสารได้อย่างที่ใจนึก เนเรซ่าที่เห็นภาพนั้นส่ายหัวเล็กน้อย เธอทำมือเชิงว่าไม่ต้องห่วงก่อนที่จะตัดสินใจถือวิสาสะเดินไปที่โซนพนักงานเพื่อหยิบเครื่องแบบของร้านมาสวม

เนเรซ่าสวมเสื้อโปโลสีฟ้าพร้อมกางเกงยีนส์สีอ่อนชวนให้รู้สึกสบายตา ใบหน้าของเธอโดดเด่นดูเฉยชากว่าเด็กวัยเดียวกันแต่ก็ยังน่ามอง คล้ายกับอยู่เพื่อมาคอยดูแลความเรียบร้อยและปลอดภัย เนเรซ่าไม่ใช่เด็กพาร์ทไทม์ที่วิ่งเข้าไปสนุกสนานกับสิ่งต่าง ๆ เธอเลือกบริเวณที่เหมาะสม นั่งมองเด็กน้อยคนแล้วคนเหล่าวิ่งผ่านไปมา สายตาของเธอมักจับจ้องอยู่ที่เด็กส่วนน้อยที่ชอบแยกตัวไปอยู่คนเดียว มีเด็กน้อยคนหนึ่งนั่งเล่นกับตุ๊กตาในมุมเงียบ ๆ ของร้าน ขณะที่พนักงานคนอื่นกำลังดูแลจำพวกที่เสียงดัง

การเห็นสิ่งเหล่านี้บ่อย ๆ เข้าทำให้เธอนึกถึงตัวเอง.. มันไม่ใช่ความทรงจำที่ดีนักสำหรับเด็กหญิงตัวน้อยที่ย้ายบ้านทุกสามถึงหกเดือนไปตามเมืองต่าง ๆ เด็กคนนั้นดูจะชอบเล่นกับตัวเองและไม่ต้องการความช่วยเหลือ ต่างจากอีกคนที่กำลังหัวเสีย สองมือป้อม ๆ ของเด็กคนนั้นยกขึ้นกำเส้นผมของตัวเอง “ อ้ากก ทำไมแกไม่เสร็จสักที ! ”

เขากำลังต่อจิ๊กซอว์ เนเรซ่าหัวเราะเบา ๆ เธอเข้าใจถึงความลำบากในการจะต่อชิ้นส่วนแต่ละชิ้นเป็นอย่างดี “ ให้ช่วยไหม? ” บุตรสาวแห่งอะโฟรไดท์เดินไปถามไถ่อย่างสุภาพ เด็กชายคนนั้นไม่ได้ตอบกลับด้วยคำพูดแต่กลับพยักหน้าทั้งที่กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวด ดังนั้นเนเรซ่าจึงเริ่มยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเธอค่อย ๆ จัดเรียงชิ้นส่วนทีละน้อยส่งให้เขา

ไม่ถึงกับแยกรูปทรงแต่ก็แยกสีจนง่ายต่อการมองหาเพื่อให้เขาได้พิจารณาอย่างละเอียดและลงมือต่อแบบเป็นขั้นเป็นตอนจนในที่สุดจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายก็ได้วางลงในตำแหน่งที่มันควรจะอยู่ เด็กน้อยยิ้มกว้าง เขาชูสองมือขึ้นพร้อมร้องเสียงดังว่า ‘ YES ’ ก่อนจะหันมามองเธอด้วยท่าทางภูมิใจพร้อมพูดว่า “ ดูสิ! ฉันทำได้แล้ว! ”

ใช่ เขาทำได้แล้ว, เนเรซ่าพยักหน้า สองมือของเธอยกขึ้นปรบเพื่อแสดงความยินดีไปกับเขา ดวงตาของเธอหลุบลงมองจิ๊กซอว์แผ่นใหญ่ด้วยสายตาชื่นชม แต่ก็เป็นตามประสาเด็ก เมื่อพิชิตได้ครั้งหนึ่ง เขาก็จะวิ่งไปมองหาสิ่งใหม่ แผ่นหลังเล็ก ๆ ที่วิ่งจากไปทำให้มุมปากของเนเรซ่ายกขึ้นเล็กน้อย อย่างน้อยอาณาเขตของฮีบี้ก็ทำให้ผู้คนมีความสุข

ที่แห่งนี้ไม่ใช่แค่สิ่งของหรือพื้นที่เล่นสนุก แต่เป็นสะพานที่เชื่อมโลกในจินตนาการใต้เบื้องลึกของจิตใจคนให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง … น่าเสียดายที่เนเรซ่าไม่มีความผูกพันพวกนั้น ลมหายใจเฮือกหนึ่งถูกระบายออกทางริมฝีปาก ไม่มากพอจะเป็นการถอนหายใจ แต่ก็ไม่ใช่การหายใจออกแบบปกติ– หมดเวลาสำหรับการทำงานแล้ว เธอควรรีบกลับก่อนที่จะมีตัวประหลาดอะไรกระโดดลงมาสร้างเรื่องวุ่นวาย

เหมือนกับครั้งที่แล้วเป๊ะ สปาร์คกี้ยังคงยุ่งเกินกว่าจะมาบอกลา ดังนั้นเนเรซ่าจึงทำสิ่งที่เหมือนเดิมคือการหยิบค่าจ้างตามที่ควรจะได้ ถอดชุดพนักงานออกและจากไปโดยที่ไม่ต้องมีใครสังเกตเห็น

รางวัล: +40 EXP , 15 ดรักม่า และ 50 ศรัทธา ได้รับ น้ำแห่งความเยาว์วัย 1 ขวด ความโปรดปรานจากฮีบี้ +35 แต้ม

Timeline at [ 20:00 | 16/12/2024 ]