ทะเลสาปทาโฮ

ทะเลสาปทาโฮ

ทะเลสาบทาโฮ (Lake Tahoe) เป็นทะเลสาบน้ำจืดขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในเทือกเขาเซียร์ราเนวาดา (Sierra Nevada) บนพรมแดนระหว่างรัฐแคลิฟอร์เนียและเนวาดาของสหรัฐอเมริกา มีความลึกมากเป็นอันดับสองในสหรัฐฯ และมีชื่อเสียงในเรื่องน้ำที่ใสสะอาดจนสามารถมองเห็นก้นทะเลสาบในบางจุด

OdessaL. -

Odessa
Loid

ท้ายที่สุดก็กินอะไรไม่ลง จิบน้ำเปล่าไปได้นิดหน่อยเพื่อคลายความกระหาย ก่อนวางเงินแล้วก้าวเดินออกจากสถานที่แห่งความอบอุ่นไป เธอสวมเสื้อฮูดสีเข้มตัวใหญ่ การแต่งกายเฉกเช่นวัยรุ่นหลายคน เทรนด์การแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าตัวใหญ่ไม่ใช่เรื่องแปลก หมวกถูกยกขึ้นคลุมผม รถสาธารณะถูกใช้อีกครั้ง เธอเดินทางไปทั่ว ไม่รู้จุดหมายปลายทาง ก้าวเดินต่อไปคล้ายคนตาบอด มีเพียงคำพูดของมารดาและยายเท่านั้นเพื่อให้มีแรงก้าวเดินต่อ เธอไม่กล้ากลับไปที่บ้านด้วยซ้ำ และสถานที่ที่กำลังมุ่งไปก็ออกห่างจากความทรงจำแสนดีเหล่านั้น เพียงเพราะความแปลกประหลาดที่โผล่พรวดเข้ามาในชีวิตประจำวัน มันไม่เหมือนอะไรที่เธอเคยเจอ ไม่มีใครว่างพอจะมานั่งอธิบาย ถ้อยคำเพียงไม่กี่บรรทัดเป็นขีดเส้นทางเดินของเธอเอง

ทะเลสาบสีเขียวสวยไม่ได้ถูกสนใจอย่างที่ควร ครรลองสายตากวาดหาหมาป่าสีขาวตัวใหญ่ที่เธอต้องการเจอ เธอต้องใช้เวลายาวนานเพียงใดเพื่อให้เจอ ตอบตัวเองก็ไม่ได้ ถามใครก็ยากที่จะนึกคำถามออก

บัดซบจริง

ร่างสมส่วนก้าวเดินต่อไป เลียบตามทะเลสาบที่คนบางตา ถ้าให้พูดถึงหมาป่าเธอเองก็นึกถึงป่า ควรเข้าไปในหาป่าดีหรือไม่ แต่เมื่อเข้าเธอจะได้เจอหมาป่าหรือจะได้เจอสัตว์ประหลาดกันแน่

ปวดหัว

โอดครวญอยู่ในใจ ริมฝีปากเคยอิ่มนุ่มแตกระแหงทั้งยังมีบางจุดที่แดงกว่าปกติเนื่องด้วยถูกกัดจนมันแตกโลหิตซึม

สองเท้าก้าวต่อไปเรื่อย ๆ คาดหวังว่าจะได้พบหมาป่าสีขาวนั่นโดยไว นัยน์ตาเฉดเทาอมเขียวไร้ซึ่งความรู้สึกใด เรียกว่าเลื่อนลอยก็ได้เช่นกัน

Roman - ce

i

bettyleg

Rael -

เดินทางไร้จุดหมาย 02

ราเอลได้เดินทางตามสัญชาตญาณตัวเองที่เท่ากับเดินทางตามใจตัวเองแบบสุด ๆ ที่ตามภาษาเด็กอายุ 12 ปีหมาด ๆ ที่พึ่งเคยออกมาผจญโลกกว้างนั่นแหละ หลังจากที่เขาเอาซ็อคโกแลคร้อนจากร้านกาแฟมาดื่มอบอุ่นร่างกายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาก็เอาแก้วไปทิ้งขยะตามภาษาคนเท่ ที่เท่ากับหล่อเท่ให้กับสังคมนั่นแหละนะ นี่แหละคนที่มีผู้กล้าในนิทานเป็นแรงบันดานใจในการดำเนินชีวิตล่ะนะ พอมาถึงที่ทะเลสาบทาโฮซึ่งเป็นทะเลสาบที่เขาเจอในระหว่างหาที่เคาน์ดาวน์ต้อนรับปีใหม่เสียสักหน่อย ก็พบว่าที่แห่งนี้นั่นมันสวยมาก ๆ จนตราบตรึงใจเลยล่ะ เด็กหนุ่มตัวน้องอ้าปากกว้างด้วยความอึ้งในความงดงามเหนือคำบรรยายที่มีต่อภาพทิวทัศนียภาพเบื้องหน้าตนอย่างหาที่สุดมิได้เลย

“สวยจังเลย ได้มาที่แบบนี้ตอนปีใหม่นี่สุดยอดไปเลย“

เขากระโดดโลดเต้นไปพร้อมกับการฉลองปีใหม่ที่ค่อย ๆ ผ่านพ้นไป เขาที่ไม่รู้จะไปหาที่พักที่ไหนเลยจัดการเอาผ้าห่มจากในกระเป๋ามานอนห่มผ้าโดยใช้ม้านั่งแถวนั้นเป็นที่นอน ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นยามสายของวันซะแล้ว

“สายขนาดนี้แล้วเหรอนี่ คุณตาต้องโกรธแน่เลย อ่ะ ! ลืมตัวไปเลย“

ราเอลหัวเราะกับตัวเองพลางเอามือของตนนั่นพับผ้าห่มผืนโปรดเก็บใส่กระเป๋าเตรียมพร้อมออกเดินทางต่อพลางคิดว่าจะไปไหนต่อดีที่จะไปเจอหมาป่าสีขาวสวย ๆ แบบเมื่อตอนนั้นได้อีก แต่เขาชัวร์มากเลยว่าไม่ใช่ภาพลวงตาแน่นอนล่ะ ก็เขาจำหมาป่าในฟาร์มบ้านเขาเป็นอย่างดี และจำได้ด้วยว่าไม่มีตัวไหนที่สวยงามโดยเด่นเท่าตัวนั้นเลย นั่นต้องเป็นหมาป่าตัวเดียวกับในนิทานแน่นอนเลย และเป็นไปได้ด้วยว่าผู้กล้าลูคิลลามีตัวตนอยู่จริงไม่ใช่แค่ในนิทาน

“อยู่ไหนกันนะหมาป่าตัวนั่นนี่ ตัวที่สวย ๆ“

เขานั่งบนม้านั่งพลางเปิดหนังสือนิทานมาดูภาพหมาป่าสีขาวที่เหมือนกับที่เขาเห็นในวันก่อนออกเดินทางผ่านทางหน้าต่างบ้านเขา พลางเอาภาพหมาป่าในนิทานยกขึ้นมาดูในระดับสายตาพลางหมุนไปเรื่อย ๆ ก่อนที่สัญชาตญาณที่ไวของเขาจะบอกว่าเขากำลังจะพบกับอะไรบางอย่างที่ตามหาอยู่

“หรือว่าจะ“

เขาค่อย ๆ เอาหนังสือลงเพื่อดูว่าเบื้องหลังมันคืออะไรและนั่นมันก็คือ….

เดินทางอย่างไร้จุดหมาย 2/2

Rael -

ไล่ตามลูปา

ในตอนที่กำลังดูภาพหมาป่าขาวที่สุดแสนงดงามและตัวใหญ่ที่อยู่ในหนังสือนิทานอยู่นั่น สัญชาตญาณบางอย่างก็บอกให้เขาลดหนังสือลง เอาก็ทำตามนั่นอย่างช้า ๆ พลางมองไปยังเบื้องหลังของหนังสือก็พบว่ามีหมาป่าสีขาวตัวใหญ่แบบตัวใหญ่ยิ่งกว่าหมาป่าที่เขาเคยเจอมาเลย ทำเอาราเอลถึงกับตาค้างเลย หมาป่าสีขาวที่เขาเห็นตอนนั้นเป็นของจริงเหรอนี่

“อย่างเท่!!“

ราเอลตาเป็นปะกายอีกครั้งเมื่อได้เห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้าของตนเป็นหมาป่าสีขาวตัวใหญ่ที่ดูเหมือนกับในนิทานเลย ไม่สิ ดูดีกว่าในนิทานอีก เท่กว่าแถมสง่ากว่ากันเยอะเลย อย่างว่าละนะมันไม่สามารถวาดบรรยายความงดงามนี่ได้หมดถ้าไม่ได้มาเห็นด้วยตัวเองหรอกนะ

หมาป่าตัวใหญ่ตัวนั้นไม่หันมาคุยหรือส่งเสียงอะไรออกมาให้เขาได้ยินเลย มันแค่มองตาเขาก่อนจะวิ่งไป

“จะวิ่งแข่งเหรอ“

เขารีบเก็บหนังสือนิทานลงในกระเป๋า พร้อมตรวจดูว่าจดหมายยังอยู่ดีใช่ไหม ซึ่งก็นั่นแหละเขาใส่จดหมายไว้ที่ใต้ปกห่อหนังสือจะหลุดได้ไง

“รอด้วย“

ราเอลเอาเป้ขึ้นหลังก่อนจะวิ่งตามหมาป่าสีขาวตัวนั้นไป ในตอนนั้นเองที่มันหันมามองตาเขาราวกับจะสื่อสารอะไรบางอย่าง ซึ่งเขาพอรับรู้ได้ว่า ถ้าอยากปลอดภัยก็ตามมาก่อนที่มันจะวิ่งนำเขาไปอย่างรวดเร็วซึ่งมันก็โชคดีนะที่เขานั่นฝึกฝนร่างกายมาตั้งแต่ยังเล็ก ๆ เลยวิ่งตามได้โดยไม่เหนื่อยอะไร แต่สายตาเขาคือคิดในใจแล้วว่าถ้าเขาได้ขี่หมาป่าตัวนั้นจะเป็นไงนี่ น่าจะเท่น่าดู แต่ประเด็นคือมันวิ่งเร็วมาก เขาจึงต้องเร่งฝีเท้าวิ่งตามหมาป่าเบื้องหน้าตนไม่ให้คาดสายตาไปเลย