Temple of Mercury ⋘ วิหารเมอร์คิวรี่ ⋙

Temple of Mercury

⋘ วิหารเมอร์คิวรี่ ⋙

วิหารเมอร์คิวรี (Temple of Mercury) เทพแห่งการสื่อสาร ผู้ว่องไว ตั้งอยู่บนเนินเทมเพิล ในกรุงโรมใหม่ เป็นดั่งศูนย์กลางแห่งการติดต่อ และแลกเปลี่ยนข่าวสารของเหล่าเดมิก็อด และมนุษย์

ตัววิหารเป็นอาคารทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า สีขาวสะอาดตา สร้างขึ้นด้วยหินอ่อนชั้นดี เสาโรมันเรียงรายอย่างสง่างามโดยรอบวิหาร เหนือทางเข้าประดับด้วยภาพจิตรกรรมฝาผนัง อันวิจิตรบรรจง บอกเล่าเรื่องราวของเทพเมอร์คิวรี่ ผู้ส่งสาร

เมื่อก้าวเข้าไปในวิหาร คุณจะพบกับรูปปั้นเทพเมอร์คิวรี่ขนาดเท่าคนจริง ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้องโถง เทพเจ้าในรูปลักษณ์ของชายหนุ่มรูปงาม สวมหมวกมีปีก (Petasus) และรองเท้ามีปีก (Talaria) สัญลักษณ์แห่งความรวดเร็ว ในมือถือคาดูเซียส (Caduceus) ไม้เท้าที่มีงูสองตัวพันอยู่

เบื้องหน้ารูปปั้น มีแท่นบูชาสีขาวบริสุทธิ์ ที่มีช่องใส่ข้อความ 2 ช่อง

ช่องหนึ่งมีคำว่า "ขาออก" ส่วนอีกช่องหนึ่งมีคำว่า "ขาเข้า"

ที่นี่คือ "ที่ทำการไปรษณีย์แห่งโลกเทพเจ้า" ที่ซึ่งคุณสามารถส่งจดหมาย หรือพัสดุไปยังเพื่อนต่างค่าย หรือใครก็ได้ทั่วโลก เพียงแค่เขียนชื่อและที่อยู่ของผู้รับลงในจดหมาย ใส่ลงในช่อง "ขาออก" พร้อมกับค่าบริการ 5 ดีนาเรียส จดหมายของคุณจะถูกส่งไปยังผู้รับอย่างรวดเร็ว โดยเทพเมอร์คิวรี่ด้วยตัวท่านเอง

แต่มีข้อยกเว้นหนึ่ง คือ ค่ายฮาล์ฟบลัด (Camp Half-Blood)

เนื่องจากเป็นเขตแดนของเทพเจ้ากรีก เมอร์คิวรี่จึงไม่สามารถเข้าไปได้

ส่วนกรณีใครส่งของมาให้คุณ จดหมายและพัสดุทุกอย่างจะมาอยู่ที่นี่ คุณจะต้องมารับพัสดุด้วยตัวเอง ไม่มีบริการส่งถึงกองร้อย

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงสายถึงเที่ยง เวลา 11.00 - 12.00 น. ณ วิหารเมอร์คิวรี่ เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์

ภายในวิหารเทพเมอร์คิวรี่ ทุกอย่างดูเงียบสงบเกินคาดสำหรับสถานที่ที่ว่ากันว่าเป็นศูนย์กลางการส่งสารระหว่างโลกมนุษย์และเทพ แสงจากเพดานหินอ่อนสีเทาเงินส่องลอดลงมาผ่านบานกระจก ทำให้พื้นหินขาวสะท้อนประกายวาวราวกับกระจกน้ำ โมนีก้ายืนนิ่งอยู่นานก่อนจะก้าวเข้าไปอย่างระมัดระวัง กลิ่นหมึกและกระดาษผสมกับกลิ่นโลหะของเครื่องจักรเวทคลุ้งอยู่ทั่วโถง ทำให้เธอรู้ทันทีว่านี่คือสถานที่ที่การจัดส่งทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่จดหมายของมนุษย์จนถึงพัสดุของเทพต้องผ่านทางเขา

เธอหยุดตรงหน้าแท่นบูชาหินอ่อนที่มีรูปสลักของเทพเมอร์คิวรี่ เทพแห่งพ่อค้าและสารจากฟากฟ้า กางปีกออกอย่างสง่างาม มือหนึ่งถือคทาแฝงเวทแห่งการแลกเปลี่ยน อีกมือยกขึ้นราวกับเชื้อเชิญผู้มาเยือนให้พูดธุระของตน โมนีก้าเลยพนมมือแล้วเอ่ยเบา ๆ “ข้าแต่ท่านเมอร์คิวรี่ ผู้เร้นกายในทุกการเดินทาง ฝากของชิ้นนี้ถึงผู้ที่แสงส่องไม่เคยดับ ขอให้เดินทางปลอดภัยและถึงมือผู้รับด้วยเถิด” หลังจากนั้นเธอวางของถวายเล็ก ๆ ไว้ข้างแท่นบูชาเป็นปากกาหมึกซึมสีทองแท่งสวย ที่ปลายแกะลายใบกุหลาบและสัญลักษณ์ปีก เพราะเธอคิดว่าเทพแห่งการสื่อสารน่าจะชอบของที่เขียนได้ดี

จากนั้นเธอก็หันไปมองรอบห้องอย่างสำรวจ สายตาไล่จากประตูทองแดงไปจนถึงผนังหินที่สลักช่องเล็ก ๆ ไว้เป็นแถว และเหนือช่องเหล่านั้นมีป้ายเขียนไว้ว่า ส่งของที่นี่ กับ เขียนชื่อผู้รับให้ครบถ้วน มิฉะนั้นจะตีกลับอัตโนมัติ

“อ๋อ... ช่องพัสดุนี่เอง” โมนีก้าพึมพำ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ และทันทีที่เห็นแผ่นป้ายเล็ก ๆ ที่ระบุค่าบริการ ค่าจัดส่ง 5 ดีนาเรียส เธอก็หน้าชา “ห้าดีนาเรียส? นี่มันค่ากล่องพรีเมียมหรือส่งไปสวรรค์ชั้นพิเศษกันแน่เนี่ย...” เธอถอนหายใจแรงนิด ๆ แล้วเบ้ปาก แต่ก็ยอมควักกระเป๋า หยิบถุงผ้ากันกระแทกออกมา แล้วเริ่มจัดของอย่างพิถีพิถันทีละชิ้นล

• – แก่นวิญญาณซาลาแมนเดอร์ 8 ชิ้น วางเรียงในกล่องเวทมีตราผนึก
• – ศิลากำเนิดพลัง 5 ก้อน ที่ยังคงเรืองแสงอุ่น
• – แก่นวิญญาณไซคลอปส์ 1 ชิ้น ใส่ห่อป้องกันเวทหนาแน่นสุด ๆ เผื่อแตก
• – แร่สัมฤทธิ์วิเศษ 6 ชิ้น ปิดท้ายจะได้ดูเหมือนของที่น่าค้นหาหน่อย

ทั้งหมดถูกจัดลงในกล่องขนาดกลางที่มีตราเมอร์คิวรี่สีเงิน จากนั้นเธอเปิดสมุดบันทึกเล่มเล็กของตัวเอง หยิบปากกาออกมา แล้วจ้องป้ายจ่าหน้าถึงผู้รับ ด้วยสีหน้าเหมือนคนเพิ่งกินมะนาวผิดเวลา เธออ่านในใจตรงป้ายเรื่องส่งของพิเศษถึงเทพอะพอลโลในข่าว (ใครไม่ระบุชื่อผู้รับตามนี้อะพอลโลจะตีกลับไม่รับของจากเฮอร์มีส)

โมนีก้าแทบกลั้นหัวเราะปนหงุดหงิดไม่อยู่ “โอ้ แม่เจ้า... ทำไมต้องหลงตัวเองได้ถึงขั้นบังคับให้เขียนแบบนี้ด้วยคะ...” เธอพึมพำ ก่อนจะจรดปากกาเขียนลงไปทีละตัว

ถึง: เทพอะพอลโลผู้หล่อเหลา (ที่สุดในโอลิมปัส), เทพแห่งบทเพลง คำพยากรณ์ และการยิงธนูอันไร้ที่ติ

ที่อยู่: ตึกเอ็มไพร์สเตท, ชั้น 600, ห้องอะพอลโล

เมือง: แมนแฮตตัน, นิวยอร์ก

เธอหยุดพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเติมเครื่องหมายจุดลงท้ายแบบประชด “...” อีกสามจุดอย่างตั้งใจ “...ให้สมกับความมั่นใจของท่าน” แล้วพับป้ายแนบลงบนกล่องพร้อมตราผนึกเวท จากนั้นก็อุ้มกล่องขึ้นวางในช่องขาออก เสียง “กริ๊ก” ดังขึ้นเมื่อกลไกเวทในช่องดูดพัสดุเข้าไปด้านใน มีแสงสีเงินพุ่งขึ้นเหมือนสายฟ้าแล่นผ่าน ก่อนที่ช่องจะปิดเงียบสนิทเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายหน้า “หวังว่าของจะไม่โดนส่งผิดไปหาท่านอื่นนะคะ...” จากนั้นก็หยิบเหรียญเงินห้าดีนาเรียสใส่ลงในถาดจ่ายเงิน เสียงเหรียญกระทบโลหะดัง แกร้งงงง ในโถงว่าง ก่อนที่เปลวไฟจากโคมเล็กบนผนังจะส่องสว่างขึ้นชั่วครู่ เป็นสัญญาณว่าการทำธุรกรรมเสร็จสิ้น โมนีก้าสะพายกระเป๋ากลับขึ้นบ่า ยิ้มบาง ๆ แล้วพูดเบา ๆ “ขอให้พัสดุถึงปลายทางโดยปลอดภัย... และอย่าให้ผู้รับมีเวลาพูดอวยตัวเองนานเกินไปเลยนะคะ”

จากนั้นเธอก็เดินออกจากวิหารเมอร์คิวรี่ช้า ๆ แสงจากประตูทองค่อย ๆ ปิดลงด้านหลัง เหลือเพียงเสียงรองเท้าของเธอก้องสะท้อนในทางเดินเสียงของคนที่เพิ่งส่งของให้เทพเจ้าผู้หลงตัวเองที่สุดในจักรวาลด้วยความภาคภูมิใจ...และความปลงในเวลาเดียวกัน

[God-13-2] เมอร์คิวรี่

ถวาย ปากกาหมึกซึม ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

ส่งถึง [God-09] อะพอลโล

(เขียนแบบฟอร์มด้านบนแล้ว)

แก่นวิญญาณซาลาแมนเดอร์ 8 ชิ้น, ศิลากำเนิดพลัง 5 ก้อน, แก่นวิญญาณไซคลอปส์ 1 ชิ้น, แร่สัมฤทธิ์วิเศษ 6 ชิ้น

รวมเป็น 20 ชิ้น = 2 รางวัล

[กระทู้]

(จ่ายค่าบริการ 5 ดีนาเรียส)

รางวัลผู้บริจาคทุกๆ 10 หน่วย: 

+50 พลังน้ำใจ, 30 ดีนาเรียส, +2 Point,

+50 เกียรติยศ, เหรียญอะพอลโล 1 เหรียญ, ตั๋วรถเมล์ Olympus Express 1 ใบ

และ +35 EXP (สำหรับคน Level max +3 Point แทน)

ทุกอย่าง x2 นะจ๊ะ

Moneka HONOR

วันที่ 08 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ยามเย็น เวลา 17.30 น. ณ วิหารเมอร์คิวรี่ เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์

ช่วงเย็นจนแสงคล้อยอาทิตย์ทอดยาวเป็นสีทองเข็มเหนือเนินเทมเพิล ลมเย็นพัดแผ่วไล้กลีบดอกไม้ที่ปลิวลอยจากสวนข้างทาง ก่อนจะนำทางโมนีก้ามาหยุดที่วิหารสีขาวสะอาดแห่งหนึ่ง วิหารเมอร์คิวรี่ที่ทำการไปรษณีย์แห่งโลกเทพเจ้า ตัวอาคารหินอ่อนขาวเรียบแต่สง่างาม เสาเรียงรายตั้งตระหง่านรองรับหน้าจั่วที่มีภาพจิตรกรรมเทพเมอร์คิวรี่ในท่วงท่าก้าวย่างรวดเร็ว ถือไม้คาดูเซียสไว้ในมือราวกับพร้อมส่งข่าวไปทั่วทั้งโอลิมปัส โมนีก้าก้าวเข้ามาช้า ๆ เสียงส้นสูงกระทบพื้นหินอ่อนดังคลิกเบา ๆ กลิ่นหมึกและกลิ่นเทียนหอมในห้องโถงผสมกันอย่างประหลาดแต่ให้ความรู้สึกอบอุ่น

รูปปั้นของเทพเมอร์คิวรี่ยืนอยู่กลางห้อง โอบอาบด้วยแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านช่องเพดาน ท่านอยู่ในคราบชายหนุ่มรูปงามสวมหมวกมีปีกและรองเท้ามีปีก ดูเหมือนพร้อมจะทะยานขึ้นทุกเมื่อ โมนีก้ายิ้มบาง ๆ ก่อนจะย่อตัวเล็กน้อย “ขอบคุณที่ช่วยทำงานหนักนะคะท่านเมอร์คิวรี่” เธอพูดพลางหยิบของจากแหวนดาราจรัสออกมา เทียนหอมกลิ่นสะอาดบรรจุในภาชนะเซรามิกขาวเงา “อันนี้ของถวายค่ะ เผื่อท่านจะอยากให้ที่นี่มีกลิ่นหอมกว่ากลิ่นหมึกกับพัสดุหน่อย” เธอวางมันลงบนแท่นบูชาอย่างเรียบร้อย

เมื่อไหว้เสร็จ เธอก็เริ่มภารกิจที่ทำให้ถอนหายใจตั้งแต่ยังไม่เริ่ม… โอ้ย  “ต้องส่งพัสดุให้คุณแฟนเทพเจ้าผู้หลงตัวเองที่สุดในโอลิมปัส… แม่งเอ้ยทำไมกันนะ เพื่ออะไรกัน?” โมนีก้าขยับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อยแล้วหยิบของจากแหวนดาราจรัสอีกครั้ง สิ่งที่โผล่ออกมาเรียงรายบนโต๊ะหินส่งพัสดุคือ หินรัตติกาล 5 ก้อน ขนนกฟีนิกซ์ 15 เส้น ขนไนท์แมร์ 10 ชิ้น ดวงตาไนท์แมร์ 1 ดวง และแร่สัมฤทธิ์วิเศษอีก 9 ชิ้น รวมทั้งหมด 40 ชิ้นที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างเป็นระเบียบ

เธอเริ่มห่อมันด้วยกระดาษกันกระแทกพิเศษ กล่องสีขาวถูกผูกด้วยเชือกทองคำแน่นหนาและปิดผนึกด้วยสัญลักษณ์รูปพิณเล็ก ๆ ที่เป็นตราประจำตัวอะพอลโล ก่อนจะใช้พลังเล็กน้อยจากแหวนสร้างตราประทับกันขโมยสีเงินขึ้นบนฝากล่อง มองซ้ายมองขวาแอบจุ๊บไปด้วยอ่ะ เขิน..อิอิ

“โอเค…เรียบร้อยแต่ยังไม่สมบูรณ์แฮะ” เธอบ่นกับตัวเองพลางเขียนป้ายปลายทางลงบนฉลากทองคำ

ถึง: เทพอะพอลโลผู้หล่อเหลา (ที่สุดในโอลิมปัส), เทพแห่งบทเพลง คำพยากรณ์ และการยิงธนูอันไร้ที่ติ

ที่อยู่: ตึกเอ็มไพร์สเตท, ชั้น 600, ห้องอะพอลโล

เมือง: แมนแฮตตัน, นิวยอร์ก

พอเขียนเสร็จเธอก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ “โธ่... นี่มันดูเหมือนแฟนส่งของเซอร์ไพรส์ให้แฟนอีกฝั่งมากกว่าไหว้เทพแล้วมั้ยเนี่ย” โมนีก้าหอบกล่องพัสดุแน่นอนในอ้อมแขน เดินไปยังช่องส่งของขาออกที่มีแสงสีทองอ่อนเรืองรอง เธอวางกล่องลงอย่างเบามือ เสียง “ติ๊ง” ดังขึ้นเบา ๆ ราวกับระบบเวทมนตร์ยืนยันการรับของ

“ค่าบริการ 5 ดีนาเรียสค่ะ” เสียงแจ้งอย่างสุภาพ

“ค่ะ นี้ค่ะ” เธอตอบแล้วหยิบเหรียญเงินส่งไป วางลงในถาดหินที่มีตราปีกคู่ ก่อนจะมองพัสดุของตัวเองที่ค่อย ๆ จมหายเข้าไปในช่องว่างสีทองนั้น “ส่งแล้วนะ... หวังว่าคุณจะได้ไวล่ะ เพราะถ้าไม่ได้ฉันคงต้องไปบ่นถึงแมนแฮตตันแน่”

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เธอถอนหายใจยาว มือแตะขมับตัวเองเบา ๆ “เหนื่อยใจจริง ๆ มีแฟนที่ทั้ง(เคย)เจ้าชู้ ทั้งหลงตัวเอง (คงโดนบอกว่าพูดความจริงอ่ะดิ) ในแพ็คเกจเดียวกัน” โมนีก้าก้าวถอยออกจากวิหาร เสียงลมพัดแผ่วพาเส้นผมสีน้ำตาลเข้มปลิวอย่างอ่อนโยน กลิ่นไลแลคและเบอร์รี่หวานที่เป็นกลิ่นประจำตัวของเธอลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ ขณะที่ด้านในวิหารเสียงพึมพำเหมือนเสียงหัวเราะบางเบาของเมอร์คิวรี่ดังขึ้นพร้อมสายลมเย็นวูบหนึ่ง

[God-13-2] เมอร์คิวรี่

ถวาย เทียนหอม ของจิปาถะ - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

ส่งถึง [God-09] อะพอลโล

(เขียนแบบฟอร์มด้านบนแล้ว)

หินรัตติกาล 5 ก้อน, ขนนกฟีนิกซ์ 15 เส้น, ขนไนท์แมร์ 10 ชิ้น, ดวงตาไนท์แมร์ 1 ดวง, และแร่สัมฤทธิ์วิเศษอีก 9 ชิ้น

รวมทั้งหมด 40 ชิ้น = 4 รางวัล

[กระทู้]

(จ่ายค่าบริการ 5 ดีนาเรียส)

รางวัลผู้บริจาค 4 หน่วย : 200 พลังน้ำใจ, 120 ดีนาเรียส, 8 Point, 200 เกียรติยศ

เหรียญอะพอลโล 4 เหรียญ, ตั๋วรถเมล์ Olympus Express 4 ใบ

สำหรับคน Level max +12 Point แทน (1 หน่วยได้ 3 Point)

Clementis HONOR

Clementis

Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus

Place

วิหารเมอร์คิวรี

Date and Time

วันที่ 3 ธันวาคม 2025 • 10.45 น.

Purpose

ภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

NPC

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

“ฉันรู้จักดอกไม้นี่ — ลาเวนเดอร์”

“แล้วทราบความหมายของมันมั้ยคะ ?”

บทสนทนาดังกล่าวเกิดขึ้นหลังจากที่ทั้งสองก้าวเข้ามาในวิหารของเมอร์คิวรีเป็นที่เรียบร้อย อดไม่ได้ที่จะสังเกตว่าคนที่คอยอธิบายสถานที่ต่าง ๆ ให้ฟัง พอต้องมาติดตามและช่วยคลีเมนทิสถือช่อดอกไม้ที่ซื้อสำหรับบูชาเทพเทพีแล้วกลับกลายเป็นนักเรียนในคลาสภาษาดอกไม้สั้น ๆ ไปเสียได้

จนกระทั่งหญิงสาวยืนสงบนิ่งเพื่อทำความเคารพและวางช่อดอกไม้สีม่วงสดลงบนแท่นบูชาแล้ววินเซนโซถึงให้คำตอบครึ่ง ๆ กลาง ๆ ที่เกิดขึ้นจากการคาดเดา

“คงต้องมีความสัมพันธ์ต่อเทพเมอร์คิวรีแหละน่า ตำนานเล่าขานเหรอ ?”

“ถูกแค่ครึ่งเดียวค่ะ ในแง่ความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับคมนาคมลาเวนเดอร์สื่อถึงการเดินทางและความว่องไว ส่วนในแง่ของการพาณิชย์มีคนบางส่วนเชื่อว่ามันช่วยดึงดูดความเจริญรุ่งเรืองทางการค้าและโชคลาภ”

เธอเล่า เท่านั้นคนหัวไวก็เข้าใจ

“ที่พูดมานั้นเกี่ยวข้องกับเมอร์คิวรีทั้งหมดเลยนี่”

ปฏิสัมพันธ์กับ NPC

• ค่าความสัมพันธ์กับ วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต +5

ถวายของบูชาให้แก่เทพเทพี

• ค่าความโปรดปรานจากเทพเมอร์คิวรี (ช่อดอกลาเวนเดอร์) +15 • โอนไอเทมให้ God เรียบร้อย

รางวัลภารกิจ

• EXP +15

ผลประโยชน์จากชื่อเสียง • คนมีเกียรติ (Honor)

• โบนัสความโปรดปรานทวยเทพ +25 • เมอร์คิวรี
• โบนัสความสัมพันธ์ต่อ TGC +5 • วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาสาย เวลา 11.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารเมอร์คิวรี่

แสงแดดยามสายส่องกระทบพื้นหินอ่อนสีขาวของวิหารเมอร์คิวรีอย่างแผ่วเบา ทำให้ภายในดูสดใสและอบอุ่นอย่างประหลาดเมื่อเทียบกับวิหารอื่น ๆ ที่เอสต้าเคยไป เธอยืนอยู่ตรงบันไดหน้าวิหาร หอบเบา ๆ จากการวิ่งมาตลอดทาง ดวงตาเงินสว่างสะท้อนเงารูปปั้นเทพหนุ่มผู้มีปีกตรงข้างขมับ “โอเค... เทพเมอร์คิวรี่สินะ ว่องไวสุดในปฐพี แต่หนูก็วิ่งไม่แพ้นะคะท่าน(?) ล้อเล่นนะคะ หนูวิ่งได้แค่นี้แหละค่ะ เต่าคลานอ่ะ ฮ่า ๆ ฮา”

เอสต้าพูดพลางหัวเราะกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปภายในอย่างอารมณ์ดี แสงสะท้อนจากพื้นหินขาวกระทบขอบกระถางต้นไม้ในมือจนดูสวยขึ้นทันตา “ถวายให้ท่านค่ะ ต้นดาวเรืองหมายถึงโชคลาภกับความรุ่งเรือง บางทีท่านอาจจะเมตตาให้รวยหน่อยก็ได้เนอะ” เอสต้าย่อตัวลงเล็กน้อย วางกระถางต้นไม้ตรงแท่นบูชาอย่างระมัดระวัง

แล้วเธอก็ยิ้มบาง ๆ ให้รูปปั้นเทพเจ้า “สวัสดีค่ะ หวังว่าจะชอบนะคะ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริงแต่สุภาพจนน่าแปลกใจ ก่อนจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูง ยกมือไหว้ให้เสร็จสรรพแล้วพูดกลั้วหัวเราะ “งั้นขอตัวก่อนค่ะ หนูจะไปต่อแล้ว เดี๋ยวจะไปหาคุณเทพีไดอาน่าต่อ ไม่งั้นพระอาทิตย์จะตกก่อนหมดทริปพอดี!”

เธอหันหลังแล้วเดินออกจากวิหาร เสียงรองเท้ากระทบพื้นดังเป็นจังหวะเบา ๆ จนเมื่อพ้นจากบันไดก็เปลี่ยนเป็นจังหวะกึ่งวิ่งกึ่งกระโดดตามสไตล์เธอเอง “หวังว่าเทพเมอร์คิวรี่จะไม่คิดค่าขนส่งแพงนะ...” เธอบ่นพลางหัวเราะคิกอย่างขี้เล่น ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังจุดหมายถัดไป วิหารของเทพีไดอาน่าที่อยู่ไม่ไกลจากนี้นัก ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกดาวเรืองที่ลอยอบอวลในอากาศ ราวกับเสียงหัวเราะของเด็กสาวที่ยังคงก้องสะท้อนอยู่ในวิหารแห่งความว่องไว

[God-13-2] เมอร์คิวรี่

ถวาย กระถางต้นไม้เล็ก (ต้้นดาวเรือง) - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาสาย เวลา 11.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารเมอร์คิวรี่

แสงแดดยามสายสะท้อนผ่านเสาหินอ่อนสีขาวของวิหารเมอร์คิวรี่จนดูสว่างราวกับทั้งอาคารถูกห่อหุ้มด้วยแสงทองแห่งความว่องไวและพลังแห่งการเคลื่อนไหวที่ไม่หยุดนิ่ง เอสต้าก้าวเข้ามาด้วยท่าทีสบาย ๆ มือหนึ่งถือเทียนหอมกลิ่นซีตรัส อีกมือถือแท็บเล็ตเดดาลัสที่มีรายชื่อวิหารให้ไปอีกครึ่งวัน ดวงตาสีเทาเงินเหลือบมองรอบ ๆ ด้วยความสนใจแบบคนขี้เล่นที่ไม่ค่อยเกรงใจสิ่งศักดิ์สิทธิ์เท่าไร

เอสต้าหยุดยืนตรงหน้ารูปปั้นเทพเมอร์คิวรี่ รูปชายหนุ่มรูปงามสวมหมวกมีปีกและรองเท้ามีปีกที่เหมือนพร้อมจะก้าวออกจากแท่นหินทุกเมื่อ ใบหน้าคมสง่าและรอยยิ้มเยือกเย็นที่แฝงด้วยความเฉลียวฉลาดทำให้เอสต้าหรี่ตาเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “หืม... สมแล้วที่เป็นเทพแห่งการสื่อสาร หน้าตาแบบนี้ไม่ต้องพูดเยอะก็มีคนฟังแล้วค่ะ” เธอบ่นกับตัวเองเบา ๆ พลางยกมือไหว้อย่างสุภาพ จากนั้นก็หยิบเทียนหอมออกมาจุด เปลวไฟสีอ่อนสะท้อนกับพื้นหินอ่อนที่ขาวจนแทบมองเห็นเงาของเธอชัดเจน “วันนี้ถวายเทียนหอมกลิ่นซีตรัสนะคะ กลิ่นนี้สดชื่นดี ช่วยให้ตื่นตัว เหมาะกับเทพเจ้าที่วิ่งเร็วกว่าพายุแน่เลย” เธอยิ้มบาง ๆ แล้ววางเทียนลงตรงแท่นบูชาข้างช่องจดหมายที่มีป้ายขาเข้ากับขาออก

เมื่อมองเห็นช่องพวกนั้น เอสต้าก็อดไม่ได้ที่จะโน้มตัวไปดูใกล้ ๆ “โอ้...พึ่งสังเกตเลยนะเนี้ยเมื่อวานไม่ได้มอง ระบบดีแฮะ ขาออก ขาเข้า เหมือนไปรษณีย์จริง ๆ นี่นา” เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วพูดเสียงเบาเหมือนตั้งใจจะให้เทพเมอร์คิวรี่ได้ยิน “ถ้าเขียนชื่อผู้รับว่าเทพมาร์ส แล้วแนบกลิ่นเทียนไซเปรซไปด้วยจะโดนด่ามั้ยคะ” เปลวเทียนเหมือนสั่นวูบตอบกลับเล็กน้อยก่อนกลับมานิ่งอีกครั้ง ทำให้เธอหัวเราะพรืด “โอ๊ย ล้อเล่นค่ะท่านเมอร์คิวรี่ อย่าทำท่าทางหน้าตาขรึมสิ! หนูแค่พูดเล่นเฉย ๆ เอง” น้ำเสียงของเธอแฝงรอยขี้เล่นอย่างที่สุด

เอสต้าถอนหายใจยาวด้วยท่าทีพอใจ “เรียบร้อยค่ะ เทียนก็ถวายแล้ว กลิ่นก็หอมดี ถ้าเทพเมอร์คิวรี่ได้กลิ่นคงไม่ง่วงแน่ ๆ” เธอกล่าวพลางยืดตัวขึ้นแล้วหันกลับไปทางประตูวิหาร “งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ ต้องไปวิหารเทพีไดอาน่าต่อ ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้กินข้าวเที่ยงแน่ ๆ”

ก่อนเดินออก เธอหันไปมองรูปปั้นอีกครั้ง “แต่ถ้าท่านเห็นจดหมายถึงโมนีก้าส่งมาเมื่อไหร่ ฝากช่วยเร่งส่งหน่อยนะคะ หนูไม่อยากให้เธอหาว่าหนูแอบเล่นเกมอยู่ระหว่างเดินทางอีก” เธอยักคิ้วพลางหัวเราะในลำคอ แล้วหมุนตัวออกจากวิหาร เสียงรองเท้ากระทบพื้นหินดังขึ้นเป็นจังหวะเบา ๆ ขณะที่ลมอุ่นยามสายพัดผ่านบันไดหินอ่อนของวิหาร ซีตรัสจากเทียนยังคงอบอวลอยู่ในอากาศ คล้ายทิ้งร่องรอยความมีชีวิตชีวาไว้ในสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยระเบียบและความเร็ว 

เอสต้าก้าวพ้นออกสู่ถนนศักดิ์สิทธิ์ ยกมือป้องแดดและบ่นกับตัวเองเสียงใส “เฮ้อ... อีกแค่วิหารเดียวก่อนจะได้กินข้าวเที่ยง ไดอาน่าคงไม่ดุมากหรอกใช่มั้ยนะ” แล้วหัวเราะนิด ๆ ก่อนจะเดินต่อไปยังทางที่มีเงาไม้ทอดผ่าน ลมพัดกลิ่นผลไม้สดชื่นจากเทียนซีตรัสตามหลังเธอไป

[God-13-2] เมอร์คิวรี่

ถวาย เทียนหอม (ซีตรัส) - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 19 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาค่ำ เวลา 19.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารเมอร์คิวรี่

เอสต้าก้าวเข้ามาในวิหารเมอร์คิวรี่ท่ามกลางแสงยามค่ำที่สาดลอดผ่านช่องหน้าต่างสูง ผิวหินอ่อนสีขาวของอาคารสะท้อนแสงโคมไฟจนอบอุ่นราวแสงจันทร์ เธอในร่างโมนีก้าถือถุงของแน่นิ่งเหมือนเพิ่งหลุดออกจากสมรภูมิการช้อปปิ้ง แถมยังทำหน้าทะเล้นเมื่อมองเห็นป้ายที่ทำการไปรษณีย์แห่งโลกเทพเจ้าขนาดใหญ่ตรงกลางโถง

“อื้อหือ วิหารเดียวที่ไม่ต้องอธิษฐานแต่ต้องต่อคิวสินะคะ” เธอบ่นกับตัวเองเสียงขำ แล้วเดินลากถุงพัสดุเข้าไปตรงแท่นบูชา เทพเมอร์คิวรี่ในรูปปั้นยืนเด่นกลางห้อง สวมหมวกมีปีกและถือคาดูเซียสอย่างสง่างาม ดูเหมือนพร้อมจะออกส่งของทุกเมื่อ เอสต้าก้มเปิดกล่องแรก เชื้อเพลิงยานยนต์พิเศษสิบชุดวางเรียงอย่างเรียบร้อย “อันนี้ของฉันเองนะคะท่านเทพ เชื้อเพลิงแพงกว่าค่าใช้ชีวิตหนึ่งเดือนของฉันอีก” เธอพึมพำแล้วรับไป พลางหยิบกล่องอีกชุดมาวางตรงช่องขาออกของแท่น “ส่วนอันนี้...” เธอพูดพลางเขียนหน้ากล่องด้วยลายมือเรียบร้อยเกินคาด ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มซุกซนเมื่อเขียนตัวโต ๆ ว่า

• ถึง: เทพอะพอลโลผู้หล่อเหลา (ที่สุดในโอลิมปัส), เทพแห่งบทเพลง คำพยากรณ์ และการยิงธนูอันไร้ที่ติ
• ตึกเอ็มไพร์สเตท, ชั้น 600, ห้องอะพอลโล
• แมนแฮตตัน, นิวยอร์ก

“ขนนกอินทรีทองคำสองเส้นกับแร่สัมฤทธิ์วิเศษแปดชิ้นค่ะ ฝากส่งด่วนหน่อยนะคะท่านเมอร์คิวรี่ ก่อนที่เขาจะงอนฉันอีกเรื่อง” เธอพูดเสียงหวานแต่ปนประชดเบา ๆ พร้อมวางเหรียญห้าดีนาเรียสลงในช่องชำระค่าบริการ มีเสียงลมวูบเบา ๆ เหมือนใครบางคนหัวเราะในอากาศ รอยยิ้มของเอสต้าฉายอยู่ในแสงไฟสุดท้ายของยามค่ำก่อนที่เธอจะถวายช่อดอกกุหลาบแล้วเดินทางจากไปเงียบ ๆ 

รับพัสดุ เชื้อเพลิงยานยนต์พิเศษ 10 ชุด

ส่งถึง [God-09] อะพอลโล

(เขียนแบบฟอร์มด้านบนแล้ว)

ขนนกอินทรีทองคำ 2 ชิ้น แร่สัมฤทธิ์วิเศษ 8 ชิ้น = 10 ชิ้น

[กระทู้]

(จ่ายค่าบริการ 5 ดีนาเรียส)

รางวัลผู้บริจาค 1 หน่วย : 50พลังน้ำใจ, 30 ดีนาเรียส, 2 Point, 50 เกียรติยศ

เหรียญอะพอลโล 1 เหรียญ, ตั๋วรถเมล์ Olympus Express 1 ใบ

สำหรับคน Level max 3 Point

Mackenzie BELIEVER

100.materails for 'apollo's black sun research'

-19.12.2025 / 01:26PM-                                                                                                                        

                                                                                                                                                                

ผ่านไปหนึ่งวันหลังจากที่สองเดมิก็อดหนุ่มจากค่ายฮาล์ฟบลัดย้ายจากโรงแรมซีซาร์คราวน์มานอนที่ ‘ร้านหนังสือไซคลอปส์และคำทำนายและแมวสีส้ม’ ซึ่งถือเป็นบ้านหลังน้อยของครอบครัวไทสันตามคำเชื้อเชิญแล้ว แม้ว่าตัวบ้านและห้องหับจะมีขนาดเล็กลงไปถนัดตาเมื่อจำนวนคน (และสัตว์เลี้ยง) ที่เพิ่มขึ้นชั่วคราว แต่แมคเคนซีก็สังเกตว่าดีนดูมีความสุขดี อาจเป็นเพราะได้ใช้เวลาอยู่กับพี่ชายร่วมบิดาที่ไม่ได้เจอมานาน และบรรยากาศอันอบอุ่นของครอบครัวไทสันที่ให้การต้อนรับพวกเขาเป็นอย่างดี จึงทำให้ขนาดของบ้านไม่เป็นปัญหาแม้แต่น้อย                                                                                                                                     

                                                                                                                                                                   

ส่วนตัวแมคเคนซีเอง จากการที่ชอบหนังสือเป็นทุนเดิม พอได้มาอยู่ท่ามกลางคลังความรู้มากมายในร้านหนังสือแล้ว ช่วงเวลาที่ไม่ได้ออกไปไหน เขาจึงมักอยู่ตรงมุมนั่งอ่านหนังสือเป็นส่วนใหญ่ บางทีก็ช่วยไทสันกับเอลล่าที่วุ่นอยู่กับการดูแลออเรตัวเล็กดูแลร้านหนังสือบ้าง (แม้จะมีแมวส้มคริสโตเฟนส์คอยต้อนรับลูกค้าอยู่ก็ตาม) ซึ่งก็ช่วยแบ่งเบาภาระทั้งคู่ไปได้บางส่วน                                                                                             

                                                                                                                                                                           

“แมคเคนซีมาดูอะไรนี่สิคะ”                                                                                                                               

                                                                                                                                                                            

เสียงของเอลล่าดังมาจากส่วนที่เป็นตัวบ้าน เรียกให้แมคเคนซีที่กำลังช่วยเช็คสต็อกรวมถึงจัดหนังสือใหม่ที่เพิ่งมาส่งเข้าชั้นวางในร้านต้องไปดู                                                                                                                      

                                                                                                                                                                          

“มีเรื่องอะไรเหรอเอลล่า”                                                                                                                                    

                                                                                                                                                                           

คำพูดถูกปรับให้เป็นกันเองและสนิทสนมขึ้นตามบริบท หนุ่มอังกฤษเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่มีสัตว์เลี้ยงของพวกเขาอยู่ตามต้นเสียงของฮาร์ปี้สาว หลังจากที่ดูแลลูกจนหลับแล้ว เธอก็มาให้อาหารเหล่าสัตว์วิเศษต่อ

                                                                                                                                                                       

“แอนซิลอสน่ะค่ะ ขนร่วงเต็มเลย แต่ว่าน้องไม่ได้ไม่สบายนะคะ วันก่อนคุณไปลองถวายเหรียญและขอพรที่เทวสถานเซเรสตามที่ไทสันบอกแล้วใช่ไหม ฉันว่าตอนนี้น้องน่าจะสามารถใช้ทักษะพิเศษได้แล้วค่ะ”

เอลล่ารีบอธิบายเพิ่มเติมทันทีเพื่อไม่ให้คนเป็นเจ้าของตระหนก แมคเคนซีมองกองขนของแอนซิลอสที่อยู่บนพื้นแล้วเงยหน้ามองนกสีทองที่เกาะอยู่บนคอนที่ไทสันไปหามาให้ อินทรีศักดิ์สิทธิ์มองมาที่เขาแล้วยืดอกเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ราวกับต้องการอวดความสามารถใหม่ของมันให้ชายหนุ่มได้รับรู้

                                                                                                                                                                            

“ได้ผลแล้วเหรอ หลังจากที่ผมไปเทวสถานก็ดูไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยแท้ ๆ”

                                                                                                                                                                              

บุตรเทพีแห่งม่านหมอกยอบตัวลงแล้วหยิบขนนกอันหนึ่งขึ้นมาดู มันมีสีทองแวววาว แต่ครู่หนึ่งก็เหมือนมีประกายสายฟ้าเล็ก ๆ แล่นเปรี๊ยะออกมาจนเขาสะดุ้งเผลอปล่อยมันลงพื้นไปอีกรอบ

                                                                                                                                                                             

‘ทักษะพิเศษที่ว่าคือถอนขนช็อตไฟฟ้างั้นเรอะ’

“น่าจะเป็นการผลัดขนน่ะค่ะ ตามธรรมชาติของอินทรีที่ยังไม่โตเต็มวัยก็จะค่อย ๆ ผลัดขนไปเรื่อย ๆ อาจไม่ได้ถึงกับผลัดขนทุกวัน แต่พอน้องโตเต็มที่แล้วก็จะผลัดขนน้อยลง”                                                                                

                                                                                                                                                                             

ราวกับรู้ว่าเขาคิดอะไร เอลล่าจึงพูดต่อ ซึ่งนั่นก็ช่วยให้แมคเคนซีเข้าใจได้มากขึ้น การที่หญิงสาวเป็นฮาร์ปี้ น่าจะเข้าใจธรรมชาติของเหล่าสัตว์ปีกได้ดีกว่าเขามากนัก

                                                                                                                                                                           

“ไม่ใช่แค่เฉพาะตอนผลัดขนหรอกนะ พวกอินทรีซุสสามารถสะบัดขนที่มีพลังแห่งสายฟ้าใส่ศัตรูเวลาต่อสู้ได้ด้วย อย่างที่นายเห็นเมื่อกี้นี้ล่ะ แล้วยิ่งถ้าบินอยู่เหนือเมฆล่ะก็ นกนี่จะยิ่งสะบัดขนได้เยอะขึ้นแถมยังเพิ่มความแม่นยำและความแรงของการช็อตไฟฟ้าได้จนเหมือนมีพายุสายฟ้าย่อม ๆ เลย”

                                                                       

ไทสันกับดีนที่วางมือจากการตกแต่งร้านตามมาสบทบทีหลัง อย่างที่รู้กันว่าไซคลอปส์ผู้เป็นพี่ชายดีนตนนี้เคยสอน ‘วิชาอสุรกายศึกษา’ ให้แก่เหล่าเดมิก็อดที่ค่ายฮาล์ฟบลัดมาก่อน จึงไม่แปลกที่เขาจะมีความรู้รอบด้านในเรื่องต่าง ๆ ของเหล่าอสุรกายและสัตว์วิเศษในโลกทวยเทพเป็นอย่างดี

“ขนาดนั้นเชียว…”

ได้ยินแบบนั้นแมคเคนซีก็พึมพำเบา ๆ กับความรู้ใหม่ที่ได้รับ จากที่คิดว่าอินทรีศักดิ์สิทธิ์ก็คงเป็นแค่สัตว์สัญลักษณ์แห่งความมีอำนาจ ความแข็งแกร่ง และความสง่างามสมกับมหาเทพซุสที่เอาไว้ใช้ส่งสารธรรมดา ๆ และสามารถต่อสู้ได้ในเวลาที่จำเป็นต้องออกล่าหาอาหารหรือป้องกันตนเองเท่านั้น แต่นี่มันเกินจากที่คิดไปมาก จนเขาเริ่มคิดแล้วว่า นอกจากดีนแล้ว…

‘ตอนนี้ชีวิตของเราดึงดูดแต่ตัวอันตรายเข้ามาทั้งนั้นเลยนี่หว่า’ 

ไม่ว่าจะเป็นอินทรีแห่งซุส คทากายสิทธิ์เอลเดอร์ แมวผี (นำโชค)

แล้วต่อไปจะเป็นอะไรอีก……

“จะว่าไป ขนของไข่ซุสก็มีอยู่ในรายการของที่ต้องส่งให้เทพอะพอลโล่ที่ใช้สร้างกลางคืนจำลองนี่นา”

คนความจำดีอย่างดีน (โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับพวกการทดลอง) โพล่งขึ้นมา แล้วก็เหมือนเดิม แอนซิลอสร้องเสียงดังทันทีที่ได้ยินคนรักของเขาเรียกชื่อที่มันสุดแสนเกลียด แต่ก็ไม่ได้ทำให้บุตรแห่งโพไซดอนสลดลงแม้แต่น้อย

“นั่นสินะ ถ้านายยังไม่รู้ว่าจะเอาไว้ใช้ทำอะไรก็ส่งไปให้อะพอลโล่ก่อนสิ”

ไทสันพูดเสริมขึ้นมา ซึ่งก็จริงตามนั้น เวลานี้แมคเคนซียังไม่รู้ว่าจะเอาขนนกอินทรีทองคำไปทำอะไรได้บ้าง สายผู้ใช้เวทอย่างพวกเขา สิ่งที่สำคัญกว่าการนำพวกสินสงครามไปสั่งคราฟต์ของวิเศษต่าง ๆ ก็คือการมานั่งคิดว่า ‘สินสงครามนั้น ๆ สามารถนำมาเป็นสื่อเวทหรือนำมาใช้ปรุงยาอะไรได้บ้าง’ มากกว่า

“อืม…ก็ดีเหมือนกัน งั้นไปตอนบ่ายเลยก็ได้”

งานของเขาวันนี้ใกล้เสร็จแล้ว ดีนก็ช่วยไทสันก็จัดร้านแบบค่อยเป็นค่อยไปไม่ได้รีบร้อน พวกเขาน่าจะเจียดเวลาไปที่เนินเทมเพิลได้ แถมไหน ๆ ก็จะไปแล้ว ถือโอกาสไปเคารพเทพและเทพีองค์อื่น ๆ ด้วยเลยก็แล้วกัน

”งั้นเดี๋ยวฉันไปเอากล่องพัสดุมาให้ นายอย่าลืมเขียนชื่อกับที่อยู่ผู้รับให้ครบด้วยนะ“

ไทสันบอกแล้วก็รีบกุลีกุจอไปเอากล่องกระดาษมาให้ใบหนึ่ง โชคดีที่บางทีทางร้านก็ต้องส่งหนังสือไปให้ลูกค้าผ่านบริการขนส่งทางไปรษณีย์บ้าง จึงพอมีกล่องพัสดุอยู่

”ขอบคุณไทสัน ว่าแต่ผมต้องเขียนอะไรบ้าง“

แมคเคนซีรับกล่องมาพลางรวบรวมของที่จะส่งใส่เอาไว้ เขารับสมาร์ทโฟนจากไทสันที่แจ้งประกาศข่าวเรื่องนี้มาไล่อ่าน จนกระทั่งเจอ ‘ชื่อและที่อยู่ผู้รับ’

”…………..ต้องเขียนแบบนี้จริงดิ?“

.

.

หลังจากรับประทานมื้อกลางวันเสร็จ สองหนุ่มเดมิก็อดพากันออกจากบ้านไทสันมายังเนินเทมเพิลที่รวบรวมเหล่าเทวสถานและวิหารบูชาเทพโรมัน ที่แรกที่พวกเขาจะไปก็คือ ‘วิหารเมอร์คิวรี่’

เบื้องหน้าของพวกเขาคืออาคารหินอ่อนทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า เสาโรมันสีขาวขนาดใหญ่ถูกจัดวางรอบ ๆ อย่างมีระเบียบ เหนือทางเข้ามีภาพขนาดใหญ่แขวนอยู่ ซึ่งหากได้หยุดพินิจรายละเอียดดูดี ๆ แล้วก็จะเห็นว่าเป็นเรื่องราวของเทพส่งสารผุ้เป็นเจ้าของวิหารแห่งนี้

เมื่อเข้ามาด้านใน สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาเป็นอันดับแรกคือรูปปั้นขนาดเท่าคนจริงของเทพเมอร์คิวรี่ที่ตั้งอยู่กลางห้องโถงราวกับกำลังต้อนรับผู้มาเยือน ด้านหน้ารูปปั้นมีแท่นบูชาสำหรับวางสิ่งสักการะตั้งอยู่ และมีตู้รูปร่างคล้ายไปรษณีย์ที่มีช่องสำหรับใส่จดหมายและพัสดุขาเข้ากับขาออกวางอยู่ด้านข้าง

แมคเคนซีเอากล่องพัสดุออกมาจากแหวนดาราจรัส มันค่อนข้างหนักทีเดียวเนื่องจากภายในบรรจุของของเขากับดีนรวมเข้าไว้ด้วยกัน

“ลงชื่อนายไปเลยที่รัก”

นั่นคือสิ่งที่ดีนบอกขณะนำของที่ต้องการส่งไปสมทบ ‘โครงการกลางคืนจำลอง’ ใส่รวมไปในกล่องเดียวกันกับแมคเคนซีที่อาสาออกค่าส่งอันเล็กน้อยนี้ให้เนื่องจากดีนหมดเงินดีนาเรียสไปกับค่าห้องพักโรงแรมเยอะแล้ว

”รอฉันแป๊บนึงนะ“

แมคเคนซีหันไปบอกคนรักที่ยิ้มกว้างให้ ก่อนอีกฝ่ายจะสวมวิญญาณนักสำรวจเดินดูมุมต่าง ๆ ในวิหารจนทั่วหลังจากที่ทำความเคารพเทพเจ้าของวิหารแล้ว 

หนุ่มอังกฤษเดินมาหยุดตรงหน้าตู้ไปรษณีย์ ดวงตาสีฮาเซลก้มลงมองกล่องพัสดุในมืออีกครั้งเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย

‘ถึง : เทพอะพอลโลผู้หล่อเหลา (ที่สุดในโอลิมปัส),

เทพแห่งบทเพลง คำพยากรณ์ และการยิงธนูอันไร้ที่ติ

ตึกเอ็มไพร์สเตท  ชั้น 600  ห้องอะพอลโล

แมนฮัตตัน นิวยอร์ก’

เขาอ่านทวนข้อความจ่าหน้าถึงผู้รับแล้วยกยิ้มเล็ก ๆ ไม่อยากเชื่อว่าจะมีเทพที่ประสงค์ให้ผู้คนเขียนถึงตนเองเช่นนี้ลงไปจริง ๆ หากไม่เป็นเทพที่หลงใหลในรูปโฉมและความสามารถของตนเองอย่างเหลือล้น ก็คงเป็นเทพที่ขาดความมั่นใจในตนเองจนต้องระบุข้อความให้ผู้คนพากันเยินยอสรรเสริญตนเองแบบเฉพาะเจาะจงราวกับจับมือเขียนเพื่อเติมเต็มความปรารถนาอันเอาแต่ใจ

เพียงแต่แมคเคนซีไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเป็นพิเศษ สิ่งที่เขาสนใจมีเพียงแค่ ‘หวังว่าสิ่งของเหล่านี้จะส่งถึงมือเทพแห่งดวงอาทิตย์ และช่วยให้นำกลางคืนกลับมาสู่ทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ได้จริง ๆ’

บุตรเทพีแห่งม่านหมอกเปิดฝาตู้สำหรับใส่พัสดุตรงช่องขาออก ก่อนจะวางกล่องพัสดุลงไปแล้วปิดประตูให้เรียบร้อย ทันใดนั้นก็มีแสงสีฟ้าอมเขียวส่องประกายผ่านออกมาตามรอยแยกช่องวางตรงฝาลิ้นชัก

นั่นหมายความว่าเทพเมอร์คิวรี่ส่งของไปแล้วหรือเปล่านะ

หากใช่ก็ช่างรวดเร็วจริง ๆ

“ขอบคุณครับ”

แมคเคนซีวางเงินจำนวน 5 ดีนาเรียสเป็นค่าบริการลงบนพานเล็กใกล้กับตู้ส่งของก่อนค้อมกายให้เทพผู้ส่งสารแทนคำขอบคุณและทำความเคารพในคราวเดียว 

แต่ทันใดนั้นก็มีซองจดหมายสีขาวสองซองพุ่งออกมาจากช่องจดหมายขาเข้าราวกับถูกอะไรสักอย่างพ่นออกมาด้วยความเร็วสูง ดีที่ว่าเขารับมันไว้ทันก่อนจะร่วงลงพื้น

“อะไรล่ะเนี่ย”                                                                                                                                                   

แมคเคนซีพลิกหน้าหลังดูซองจดหมายปริศนา แต่ก็ไม่เจออะไรที่มากไปกว่าชื่อของพวกเขาทั้งสองคนที่ด้านหลังซอง และตราประทับครั่งรูปดวงอาทิตย์ที่ปิดผนึกซองไว้เท่านั้น 

แม้จะสงสัยเนื้อหาในจดหมาย แต่แมคเคนซีก็เลือกเก็บจดหมายทั้งสองฉบับไว้ในกระเป๋าเสื้อ ด้วยรู้นิสัยของดีนดีว่าถ้าเขามอบให้ อีกฝ่ายจะต้องแพ้ทั้งความอยากรู้อยากเห็นและเสียงในหัวเปิดจดหมายอ่านเดี๋ยวนั้นเลยเป็นแน่ ซึ่งเขาอยากทำสิ่งต่าง ๆ ที่ตั้งใจว่าจะทำที่นี่ให้จบก่อน เมื่อคิดได้เช่นนั้นจึงเดินไปหาคนรักแล้วบอกว่าธุระของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันออกจากวิหารสีขาวสะอาดตาเพื่อไปยังที่อื่นต่อ

วัตถุดิบส่งมอบให้โครงการ Apollo’s Black Sun Research

- แร่สัมฤทธิ์วิเศษ  จำนวน  10 ea

- ขนนกอินทรีทองคำ  จำนวน  9 ea

- หัวใจแห่งอินทรี  จำนวน 1 ea

รวม  20 ea

(โอนเงินค่าส่งของแล้ว 5 ดีนาเรียส)

รวมรางวัลบริจาคทุก 20 หน่วย

+100 พลังน้ำใจ  /  60 ดรักม่า  

+4 Point และ +6 Point (เลเวลแม็กซ์) = 10 Point

+100 เกียรติยศ  /  เหรียญอะพอลโล 2 เหรียญ

ตั๋วรถเมล์ Olympus Express 2 ใบ 

คะแนนความโปรดปรานเพิ่มเติม (เทพเมอร์คิวรี่)

เอฟเฟกต์กุหลาบสีน้ำเงินทอง  :  โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +5

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ)  :  โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ  :  โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

รวมคะแนนความโปรดปราน : +35

แมคเคนซีกับดีนได้รับจดหมายแจ้งเรื่องการแสดงวันคริสต์มาสของเทพอะพอลโล

—Hakrabi