Temple of Venus ⋘ วิหารวีนัส ⋙

Temple of Venus

⋘ วิหารวีนัส ⋙

วิหารวีนัส (Temple of Venus) ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา ท่ามกลางสวนดอกไม้นานาพันธุ์ ที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเวณ ความงดงามของวิหารแห่งนี้ เทียบเท่ากับวิหารจูปิเตอร์ ออพติมัส แม็กซิมัส เลยทีเดียว

ตัววิหารสร้างขึ้นด้วยหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์ สลักลวดลายอันวิจิตรบรรจง เสาโรมันสีทองอร่ามตั้งเรียงรายอยู่ด้านหน้าวิหาร ราวกับทวารบาลผู้ยิ่งใหญ่คอยปกป้องเทพีแห่งความรัก

ภายในวิหารประดับประดาไปด้วยรูปปั้นเทพีวีนัส ในอิริยาบถต่าง ๆ ล้วนแต่งดงามจับใจ สะท้อนถึงความอ่อนช้อย และความมีเสน่ห์ของเทพีแห่งความรัก สถาปนิกผู้ออกแบบวิหารแห่งนี้ ใส่ใจในทุกรายละเอียดเพื่อเอาใจเทพีวีนัส ตั้งแต่การเลือกวัสดุ การตกแต่ง ไปจนถึงบรรยากาศโดยรอบ

วิหารวีนัสจึงเป็นมากกว่าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นดั่งสัญลักษณ์แห่งความรักและความงาม ที่ดึงดูดให้ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาเยี่ยมชมและขอพร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าหญิงสาว ที่มักจะมาที่นี่เพื่อขอพรให้สมหวังในความรัก เสียงกระซิบขอพรดังแว่วไปทั่วทั้งวิหาร ราวกับเสียงเพลงแห่งความรักที่ขับขานอย่างไม่รู้จบ

Denista BELIEVER

DENISTA NORTARA

Lovers of Pleasure From Wolf House

ผ่านเที่ยงคืนมาแล้ว 

วันใหม่ปีใหม่ของชาวโรมันเริ่มหวนคืนสู่ความเงียบสงบเมื่อหลากหลายชีวิตต่างก็พากันกลับที่พักหรือไม่ก็ไปใช้เวลาส่วนตัวร่วมกับคนที่ตนเองห่วงใย เหลือไว้แค่คนไม่กี่จำพวกที่โลดแล่นไปตามท้องถนน ยกตัวอย่างเช่นธิดาวีนัสที่กำลังเดินทอดน่องเอื่อยเฉื่อยอย่างเชื่องช้ามายังเนินเทมเพิล แทนที่เธอจะกลับไปพักผ่อนและเตรียมตัวสำหรับคาบเรียนที่อยู่ในกำหนดการแน่นเอียดของเธอ เดนิสต้าเลือกเดินเท้ามายังพื้นที่สักการะทวยเทพ สถานที่สักการะแม่ของเธอ 

วิหารของเทพีวีนัสยังคงงดงามอย่างที่ควรจะเป็น บริเวณรอบ ๆ เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิดที่พากันชูช่ออวดโฉมพร้อมกับกระจายกลิ่นหอมหวานล่อลวงให้ทั้งผึ้งและผู้ที่จิตใจอ่อนไหวให้เข้ามาหลงระเริงในเขตแห่งความรัก ความปรารถนา บางที.. เดนิสต้าอาจเป็นหนึ่งในคนที่จิตใจอ่อนไหว เทพธิดาตัวน้อยที่สืบทอดสายเลือดแสนพิเศษเงยหน้ามองรูปปั้นในอิริยาบทต่าง ๆ ของเทพีที่ถูกขนานนามว่าสง่างามยิ่งกว่าใคร 

“ Que dois-je faire.. ” 

‘ Pour éviter de se sentir vide ’

ภาษาฝรั่งเศสลอดออกมาจากริมฝีปากบางราวกับบทเพลงที่ได้รับการถ่ายทอดโดยนางฟ้า ร่างเพรียวของเดนิสตาทรุดลงข้างรูปสลักเทพีวีนัสในท่าเทบางอย่างออกจากโถที่ว่างเปล่า ผู้สืบสายเลือดเทพีแห่งความรักปิดเปลือกตาลงช้า ๆ ปล่อยให้แผ่นหลังของเธอแนบไปกับฐานของรูปสลักเพื่อซึมซับกับความรู้สึกแข็งกระด้างและเย็นเฉียบเช่นสิ่งไร้ชีวิต โดยไม่รู้ว่าทำไม.. เดนิสต้ารู้สึกว่าตัวของเธอหดเล็กลง กลับไปเป็นแค่เพียงเด็กตัวน้อยในอ้อมแขนของบิดา

น่าเสียดายที่ไม่มีใครโอบกอดเธอในตอนนี้

“ Bonne année, maman ”

สวัสดีปีใหม่ค่ะแม่

เป็นอีกปีที่เธอต้องเผชิญหน้ามันคนเดียว .. ต้องผ่านช่วงเวลาแห่งครอบครัวไปด้วยการหวนระลึกถึงอดีต ไม่ใช่ปัจจุบัน เสียงหัวเราะอ่อนแรงดังก้องไปทั่ววิหารอันงดงามที่ไร้ผู้มาเยือนในช่วงเช้ามืด เดนิสต้าอาศัยช่วงเวลาแสนสงบนี้หยิบกล่องดนตรีขึ้นมาวางบนตัก เธอเปิดตัวกล่อง ไขลานและปล่อยให้เสียงบรรเลงในนั้นเยียวจิตใจที่โดดเดี่ยวในวันแรกของปี “ ได้โปรด.. ให้ปีนี้เป็นปีที่ฉันไม่ต้องรู้สึกว่างเปล่าอีกต่อไป ” เดนิสต้าพึมพัมอยู่คนเดียวก่อนจะหลับตาลงและปล่อยให้ความรู้สึกอันซับซ้อนของพลังหมุนวนไปทั่วร่าง 

‘ สำหรับคืนนี้.. นอนที่นี้ไปเลย ’

ปลดล็อคสกิล
ประสาทสัมผัสดีขึ้น - 6 แต้มตื่นรู้
แปลงร่าง - 10 แต้มตื่นรู้ 

ใช้เสียงเพลงจากกล่องดนตรี เพิ่ม 5 ความโปรดปรานกับเทพีผู้เป็นแม่ (อะโฟรไดท์)

Timeline at [ - ]

Moneka HONOR

วันที่ 11 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาบ่าย เวลา 13.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารวีนัส เนินเทมเพิล

แสงแดดยามบ่ายคล้อยทาบผ่านยอดสนอิตาเลียนและพุ่มกุหลาบหลากสีจนกลายเป็นเงาทองอบอุ่นทั่วทางเดินหินอ่อน เอสต้าเดินขึ้นบันไดทีละขั้น มือหนึ่งถือช่อกุหลาบแดงแน่น อีกมือยกชายเสื้อขึ้นนิด ๆ อย่างคนที่ไม่ได้ตั้งใจจะให้ศักดิ์สิทธิ์นัก เธอมองวิหารวีนัสตรงหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจ เสาหินสีขาวทองเรียงรายเหมือนบันไดขึ้นสู่สวรรค์ เสียงลมพัดแผ่วพาดผ่านกลีบดอกไม้จนเหมือนเสียงกระซิบของเหล่าเทพี

“โอ้ บร๊ะแม่วีนัส... นี่มันวิหารของสาวสายแซ่บชัด ๆ” เธอพึมพำเบา ๆ แล้วแค่นหัวเราะ “โมนีก้าก็รักความสวยความรักออกขนาดนั้น ทำไมไม่เคยมาที่นี่บ้างนะ สงสัยมัวแต่เขียนบันทึกความดีอยู่แน่ ๆ”

เอสต้าเดินเข้าไปในวิหาร เสากรีกสูงตระหง่านล้อมรอบรูปปั้นเทพีวีนัสกลางห้อง แสงจากโดมเหนือศีรษะตกกระทบเรือนร่างหินอ่อนจนเหมือนเทพีกำลังเคลื่อนไหวจริง ๆ ผนังรอบข้างประดับด้วยลายสลักเรื่องราวแห่งความรัก ที่ทั้งหวานหยด ชวนปวดหัว บ้าคลั่งกามราคะ และทั้งอันตราย เธอวางช่อกุหลาบแดงไว้เบื้องหน้าแท่นบูชา ก่อนยกมือพนมอย่างลวก ๆ แล้วพูดเสียงรื่นร่า 

“มาสักการะจ้า! ได้ข่าวว่าถ้าบูชาเทพีวีนัสด้วยดอกไม้สวย ๆ แล้วจะได้ชีวิตที่มีสีสันขึ้น ฉันเลยเอากุหลาบแดงมาฝากหน่อย เผื่อจะมีผู้ชายหน้าตาดีมาเดินชนบ้างอะไรบ้าง” เสียงหัวเราะของเอสต้าดังก้องไปทั่วห้องโถง มันดูไม่เหมาะกับบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์สักนิด แต่ก็ไม่ขัดเขินจนเกินไป เพราะในจังหวะนั้น แสงบางอย่างจากรูปปั้นกลางวิหารเหมือนจะสั่นสะเทือนเบา ๆ แสงทองจาง ๆ แผ่ซ่านไปรอบแท่น

เอสต้าชะงักไปนิด ก่อนหัวเราะอีก “อุ๊ย ขอโทษนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจะพูดเล่น แต่ก็อยากให้ชีวิตมันตลกขึ้นนิดนึงแหละค่ะ เดี๋ยวจะเหมือนเจ้าของร่างฉันเกินไป โลกสวยแต่ใจพังไม่มีที่ชิ้นดีเลยง่ะ” เธอหมุนตัวช้า ๆ มองบรรดารูปปั้นเทพีในอิริยาบถต่าง ๆ ที่ล้อมรอบอยู่ แล้วแกล้งทำเสียงเลียนแบบหญิงสาวช่างฝัน “ขอให้ข้าได้พบรักแท้... ขอให้เขากลับมาหา...แหวะ” ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงกลับไปเป็นของตัวเอง 

“อ่ะ หรือถ้าจะให้ดี ขอให้ได้คนรวยก็ยังดีนะคะ”

สายลมอบอุ่นพัดผ่านอีกครั้ง กลีบดอกกุหลาบร่วงลงหนึ่งกลีบแตะหลังมือเธออย่างแผ่วเบา เอสต้าหยุดนิ่งนิดหนึ่ง แล้วหัวเราะในลำคอ “เอ๊ะ... หรือว่าท่านจะตอบรับจริง ๆ ล่ะ?” เธอยักไหล่ ยิ้มร้าย ๆ แล้วพูดต่อขำ ๆ แบบคนไม่คิดอะไร

แสงบ่ายทอดผ่านกระจกหินอ่อนของวิหารวีนัสจนกลายเป็นประกายทองอ่อน ๆ ที่สะท้อนทั่วพื้น เอสต้ากำลังหมุนตัวเล่นอยู่ใกล้แท่นบูชาอย่างไม่มีท่าทีของคนมากราบไหว้จริงจัง ดอกกุหลาบแดงที่เธอวางไว้นั้นยังคงหอมจัด ราวกับกลิ่นน้ำหอมที่พ่นไว้เกินขนาดในห้องน้ำโรงละคร แต่ก่อนที่เธอจะพูดคำล้อเลียนเทพีต่อไป เสียงฝีเท้าชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากประตูทางเข้า

“โมนีก้า?” เสียงนุ่มใสเรียกชื่อร่างที่เธอสวมอยู่

เอสต้าหันไปตามเสียงเรียกช้า ๆ เห็นชายหนุ่มผมสีทองอมแสงตะวัน รอยยิ้มของเขามีประกายอบอุ่นแต่ตาเป็นประกายเหมือนมีดาวอยู่ในนั้น ชเว มินจุน เดมิกอดบุตรแห่งวีนัสที่ไม่ต้องมีป้ายบอกก็รู้ว่าเป็นลูกเทพีแห่งความงามแน่นอน เขาเดินเข้ามาอย่างสง่าพร้อมกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่ผสมระหว่างวนิลลากับมัสค์ 

“อ้าว มินจุน นึกว่าใครซะอีก” เอสต้าตอบกลับในโทนที่ดูผ่อนคลายเสียจนคนฟังอาจไม่รู้ว่าเธอกำลังปลอมเสียงตัวเองอยู่

มินจุนยิ้ม เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพและเป็นห่วงอย่างจริงใจ “ได้ข่าวจากมาเวอริคนะ ว่าเธอเข้าโรงพยาบาลตอนก่อนหน้านี้ เป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือยัง?”

เอสต้าหลุดหัวเราะเบา ๆ “โอ๊ย ตอนนี้สบายดีค่ะ ไม่ต้องห่วงเลย แค่พักผ่อนไปหน่อยเอง ร่างกายยังใช้งานได้ดีมาก” น้ำเสียงของเธอปนขี้เล่นเล็กน้อย แต่ไม่ถึงขั้นเสียมารยาท ใบหน้าที่ทำเป็นยิ้มหวานนั้นดูไม่เหมือนโมนีก้าตัวจริงนัก เพราะแววตาของเธอส่องประกายขี้แกล้งอย่างเห็นได้ชัด

มินจุนเลิกคิ้วนิด ๆ เขาไม่พูดอะไรต่อ แต่สายตาบ่งบอกชัดว่า มีอะไรบางอย่างแปลกไป... ทว่าก็ไม่ได้เอ่ยถามออกมา เพียงยิ้มบางและเดินเข้ามาใกล้แท่นบูชา “ปกติไม่เคยเห็นเธอมาที่วิหารวีนัสเลยนะ” เขาพูดอย่างอารมณ์ดี ขณะเงยหน้ามองรูปปั้นเทพีตรงกลาง “ไม่นึกว่าเธอจะมาสักการะเทพแห่งความรักด้วย”

เอสต้ากอดอกพิงเสาอย่างสบายอารมณ์ “สงสัยเพราะมีแฟนแล้วมั้งคะ เลยไม่ค่อยมาไหว้ ไม่แน่ใจเหมือนกัน” คำพูดนั้นหลุดออกไปอย่างเนียนแต่แฝงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ไม่เคยมีในร่างนี้มาก่อน มินจุนหัวเราะออกมาเบา ๆ เสียงหัวเราะของเขานุ่มเหมือนเสียงเครื่องสาย “งั้นเหรอ… แปลว่าที่ว่าเธอมีแฟนนั่นน่ะ จริงสินะ?”

เอสต้าหันกลับมามองเขา ดวงตาสีเทาเงินสะท้อนแสงจากเพดานวิหารวาววับ “ค่ะ จริงสิคะ แต่ฉันไม่ค่อยพูดถึงเท่าไหร่หรอก กลัวคนอื่นจะอิจฉากันเกินไปน่ะสิคะ ก็แหม แฟนฉันทั้งเก่ง ทั้งหล่อ ทั้ง… ฉลาดน่ะค่ะ” เธอเน้นคำสุดท้ายด้วยรอยยิ้มมุมปากที่แทบจะเรียกได้ว่า กวนตีนอย่างมีศิลปะ และตอนนี้เธอก็รู้ว่าอะพอลโลกำลังพอใจกับคำชมนั้นสุด ๆ เหมือนกัน

มินจุนหัวเราะอีกครั้ง “พูดแบบนั้น มีแววอวดอยู่เต็มเลยนะ”

“ก็แค่พูดความจริงค่ะ เทพีวีนัสท่านคงไม่ถือสาหรอก เพราะความรักที่ดีมันควรทำให้เรามีความสุขไม่ใช่หรอคะ?”

“จริงสิ” มินจุนพยักหน้า แววตาเขาอ่อนโยนลง “แล้วเธอล่ะ มีความสุขดีไหมตอนนี้?”

คำถามนั้นทำให้เอสต้าชะงักเพียงเสี้ยววินาที แต่เธอก็ยักไหล่ตอบ “ก็แล้วแต่วันค่ะ บางวันโลกมันน่าเบื่อก็ต้องหาทางป่วนให้มันมีสีสันหน่อย”

“ฮะๆ นั่นสินะ… ดูท่าทางวันนี้จะอารมณ์ดีกว่าที่เคยนะ”

เอสต้าหัวเราะเบา ๆ แกล้งทำเสียงอ่อนโยนเหมือนโมนีก้า “แน่นอนค่ะ เป็นฉันสิคะ ใครจะมาแย่งร่างไปได้ล่ะ”

มินจุนมองเธออย่างพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง แววตาเหมือนจะบอกว่าเขารู้ว่ามีอะไรบางอย่างไม่เหมือนเดิม แต่เขาก็ยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเรื่อง “ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวฉันขอฝากดอกไม้นิดหน่อยนะ” เขาเดินไปวางช่อกุหลาบสีขาวข้างช่อของเธอ “ของเธอสีแดง ของฉันสีขาว ดูเข้าคู่กันดี”

“อืม ก็จริงค่ะ... เหมือนความรักกับชีวิตที่กลมกล่อมเลยนะคะ” เอสต้าพูดเสียงเรียบ แล้วเอียงหัวเล็กน้อย “แต่ปัญหาคือโลกนี้คนชอบเลือกสีที่เข้ากับเสื้อผ้ามากกว่าความรู้สึกน่ะนะ”

มินจุนหัวเราะอีกครั้ง “นี่เธอพูดเหมือนคนที่ไม่เชื่อในความรักเลยนะ”

“มั้งคะ บางทีฉันก็ไม่เชื่อค่ะ มันเป็นแค่เกมที่คนสองคนคิดว่าตัวเองจะชนะพร้อมกัน แต่จริง ๆ แล้วไม่มีใครรอดเลยสักคน” เอสต้าพูดพลางยิ้มบาง รอยยิ้มนั้นแปลกสำหรับคนที่มินจุนรู้จัก มินจุนไม่ตอบอะไร เพียงยิ้มจาง ๆ กลับ “ถ้าเธอพูดแบบนั้นต่อหน้าแม่ฉันนะ แม่คงให้เธอเทศน์เรื่องศิลปะแห่งความรักสามวันสามคืนแน่”

หลังจานกั้นมินจุนก็เดินมาหยุดตรงหน้าเอสต้า แสงแดดกระทบเส้นผมสีทองของเขาจนดูเหมือนเรืองแสงเอง ดวงตาสีอำพันทอดมองหญิงสาวตรงหน้าพลางยิ้มบาง “วันนี้สีผมของเธอสวยดีนะ โมนีก้า” เขาเว้นนิดอย่างคนพยายามจำชื่อให้ชัดแต่รอยยิ้มยังคงอบอุ่น “แต่แปลกจัง ทำไมฉันรู้สึกว่าวันนี้เธอดูเหมาะกับสีโทนร้อนกว่านี้อีกล่ะ... สีแดงเข้มก็คงจะเข้ากับเธอดีเลย”

เอสต้าหัวเราะเบา ๆ พลางสะบัดปลายผมที่มีแถบสีฟ้าอิเล็กทริกวูบไหวไปมาเบา ๆ “ไม่รู้สิคะ ฉันก็ชอบสีแดงเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะไปทำที่ไหนดีนี่สิคะ พอจะมีร้านแนะนำไหมคะ?” น้ำเสียงของเธอดูสุภาพแต่แฝงแววล้อเลียนเล็ก ๆ ที่ดูจะติดตลกนิดหน่อย มินจุนยกมือเกาหลังคออย่างเก้อเขินเล็กน้อยกับคำถามนั้น “อันที่จริงพวกเดมิกอดสายวีนัสน่ะ เราเปลี่ยนสีผมหรือสีตาเองได้เลยนะ บางคนเก่งถึงขั้นเปลี่ยนรูปร่างเป็นสิ่งมีชีวิตอื่นได้เลยล่ะ”

“หืม งั้นเหรอคะ?” เอสต้ากระพริบตาเร็ว ๆ อย่างสนใจจริง “แล้วเปลี่ยนให้คนอื่นได้ไหมคะ เช่น... ฉัน?”

มินจุนหัวเราะเสียงนุ่ม “ไม่ได้หรอก เรื่องแบบนั้นต้องเป็นพลังเฉพาะบุคคล แต่ถ้าอยากทำจริง ๆ ฉันพอแนะนำร้านในกรุงโรมใหม่ได้ ร้านนั้นใช้ฝีมือดีเลยล่ะเคมีเครื่องสำอางของดีทั้งนั้น ผลลัพธ์จะเนียนเหมือนเวทมนตร์เลยล่ะ”

“อื้อ ขอบคุณค่ะ” เอสต้าพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนจะควักกระปุกเล็ก ๆ จากกระเป๋าเสื้อโค้ทแล้วยื่นให้ “อันนี้ขนาดทดลองค่ะ เห็นว่าคุณดูแลตัวเองดีเลยอยากให้ ลองดูสิ”

มินจุนก้มมอง กระปุกครีมขนาดทดลองของแบรนด์หรูแล้วเงยหน้าขึ้นมามอง “CRÈME DE LA MER?” เขาเลิกคิ้วอย่างทึ่ง “ของจริงหรือเนี่ย นี่มันครีมแพงเลยนะ? เพราะช่วยเรื่องการบำรุงผิวเลยนะ เธอไปเอามาจากไหน?”

“ก็...ได้มาฟรีค่ะ” เอสต้าตอบหน้าตาย แต่แววตาเป็นประกายราวกับกำลังปิดบังความจริงบางอย่าง “ไม่แน่ใจว่าได้มาจากกิจกรรมอะไร แต่เห็นชื่อเท่ดีเลยเก็บไว้ก่อน คิดว่าคนอย่างคุณคงใช้ได้คุ้มกว่าฉันแน่” มินจุนหัวเราะเบา ๆ จากที่เอสต้าบอกแบบนั้นแล้วพูดเสียงทุ้มอบอุ่น “ขอบใจนะ เธอนี่แปลกกว่าปกติอีกแล้ว วันนี้พูดจาเหมือนมีประกายไฟอยู่ในตาเลยโมนีก้า” เอสต้าหรี่ตาก่อนยิ้มร้ายเล็ก ๆ ที่บ่งบอกว่าเธอตั้งใจ “บางทีก็ต้องมีบ้างสิคะ โลกมันจะได้ไม่จืดชืด”

มินจุนที่เห็นแบบนั้นก็มองหน้าเธออย่างพินิจอีกครั้ง ก่อนพูดเสียงแผ่ว ๆ “ถ้าอย่างนั้น... ขอให้ประกายนั้นอยู่กับเธอนาน ๆ ล่ะกัน มันเข้ากับเธอดีนะ” เอสต้าหันกลับไปมองรูปปั้นวีนัส ดวงตาสีเทาเงินสะท้อนประกายจากแสงอาทิตย์ระยิบระยับ “ถ้ามันอยู่ไม่ได้นาน ฉันก็จะจุดมันใหม่เองค่ะ จะให้โลกดับได้ยังไงกัน” มินจุนยิ้มอย่างอ่อนโยนกับคำตอบนั้น “เธอนี่แปลกขึ้นทุกวันเลยนะ โมนีก้า”

“ขอบคุณค่ะ” เอสต้าพูดพร้อมยักไหล่เบา ๆ ก่อนหมุนตัวกลับไปยังทางออก เสียงรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนเป็นจังหวะพลิ้วไหว “ไว้วันหลังจะให้ลองครีมจริงขนาดใหญ่เลยนะคะ ถ้ามันทำให้คุณส่องแสงได้ขนาดนี้ล่ะก็ โลกอาจจะตาพร่าแน่ ๆ สาว ๆ แตก กรี๊ดสลบชัว ๆ” เธอพูดจบพร้อมรอยยิ้มขี้เล่น ปล่อยให้มินจุนยืนหัวเราะตามเบา ๆ ท่ามกลางกลิ่นหอมของกุหลาบแดงและเสียงกระซิบของลมในวิหารวีนัส

[God-12-2] วีนัส

ถวาย ช่อดอกไม้ - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

เผาค่าความศรัทธาแก่เทพ

ข้า โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่ เทพีวีนัส จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 2000 แต้ม

(ทุก ๆ 1000 ศรัทธา = 50 ความโปรดปรานต่อเทพองค์นั้น) = ได้รับความโปรดปราน +100

[NPC-35] ชเว มินจุน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

มอบ ครีมบำรุงผิด สิ่งที่ชอบที่สุดของ NPC - เพิ่มความสัมพันธ์ +20

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

Moneka HONOR

วันที่ 15 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 16.30 น. เป็นต้นไป ณ วิหารวีนัส

เอสต้าหยุดยืนตรงบันไดหินอ่อนขาวสะอาดของวิหารวีนัส สูดลมหายใจลึกจนกลิ่นดอกไม้รอบสวนแทบทำให้เวียนหัว “โห... เปลี่ยนโทนจากเลือดกับกะโหลกมาร์สมาเป็นสวรรค์ของดอกไม้เฉยเลยเหรอ นี่เขาแอบคบกันจริงเหรอเนี่ย” เธอบ่นกับตัวเองพลางแคะหูข้างหนึ่ง เหมือนจะพยายามไล่เสียงกระซิบของความเหนื่อยที่เริ่มตีขึ้นในหัวให้หายไป

ร่างในชุดกึ่งลำลองสีขาวของโมนีก้าแต่ไส้ในเป็นเอสต้าเดินขึ้นบันไดไปช้า ๆ ท่ามกลางแสงเย็นของอาทิตย์ที่ส่องกระทบเสาทองอร่ามเรียงราย แทบทุกย่างก้าวสะท้อนเงาเธอทาบลงบนพื้นเหมือนภาพวาด เอสต้ามองรูปปั้นวีนัสตรงกลางวิหารแล้วหัวเราะในคอ “ผู้หญิงคนนี้นี่ชอบผู้ชายแบดบอยจริง ๆ นะ เทพสงครามกับเทพความรัก... อืม เหมือนคู่ที่ชวนทะเลาะกันได้ทุกวันแต่ก็ไม่เลิกกันสักที”

เธอเดินเข้าไปหยุดที่แท่นบูชากลางห้อง มือถือช่อกุหลาบสีแดงสด ที่ตั้งใจเก็บไว้พิเศษสุดท้ายของวัน “เห็นว่าชอบสีแดงค่ะ มาถวายแล้วนะคะ” น้ำเสียงเธอนุ่มลงเล็กน้อยแบบที่แม้แต่ตัวเองยังแปลกใจ แล้วตามด้วยรอยยิ้มเอื่อย “ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ” แสงอาทิตย์ตกกระทบกลีบกุหลาบพอดีจนเหมือนมันเรืองขึ้นจากแท่นหินอ่อน เอสต้ามองอยู่นานกว่าปกติ ก่อนจะถอนหายใจเฮือก “ให้ตายสิ ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมโมนีก้าถึงอยากมาที่นี่นัก... มันไม่ใช่เพราะศรัทธาอย่างเดียวหรอก แต่มันสงบกว่าชีวิตจริงเยอะเลย”

เอสต้าถอยตัวออกมาเงียบ ๆ ไม่ลืมไหว้ให้หนึ่งทีแล้วหันหลังกลับ เหลือบมองฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีจากทองเป็นส้มอมชมพู “โอเค ต่อไป... เบลโลน่า” เธอพูดพร้อมกลอกตา “อีกหนึ่งเทพีสงครามสินะ สุดยอดเลย เอสต้า ถ้ายังไม่ล้มลงก่อนถึงคงถือว่าเป็นปาฏิหาริย์แน่ ๆ” พูดจบ เธอก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเริ่มเดินลงจากบันได มือข้างหนึ่งยันสะโพก อีกข้างโบกปัดแมลงที่บินมาตอมผมแดงเชอร์รี่ของเธอ เสียงบ่นของเธอจางหายไปในสวน 

“ขาเริ่มลากแล้ว... แต่ถ้าเทพีวีนัสให้พรจริง ๆ ละก็ ขอพรแค่หนึ่งอย่าง ขอให้วิหารต่อไปมีเก้าอี้ให้นั่งพักหน่อยเถอะ...”

[God-12-2] วีนัส

ถวาย ช่อดอกไม้ - เพิ่มความโปรดปรานเทพใต้พิภพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาบ่าย เวลา 14.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารวีนัส

แสงแดดยามบ่ายคล้อยสะท้อนลงบนหินอ่อนสีขาวของวิหารวีนัสจนระยิบระยับราวกับเพชร ความหอมของดอกไม้รอบทางอบอวลอยู่ในอากาศ ทั้งกุหลาบ ลาเวนเดอร์ และพีโอนีที่เบ่งบานท่ามกลางลมอุ่นจากฤดูใบไม้ผลิ กลิ่นหอมเหล่านั้นลอยมาแตะปลายจมูกของเอสต้าในร่างของโมนีก้าจนเธออดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าอย่างลึก เธอหรี่ตาเล็กน้อย ดวงตาสีเงินสะท้อนแสงทองของบ่ายวันนั้นอย่างงดงาม “อืม... แม่เจ้าวีนัสนี่ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยนะ” เธอบ่นกับตัวเองเสียงแผ่ว แต่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เอสต้าเดินบนทางหินปูอย่างช้า ๆ เสียงเท้ากระทบพื้นดังแผ่วเบาคล้ายจังหวะของดนตรีในสวน เสาทองอร่ามสูงตระหง่านทั้งสองข้างสะท้อนแสงอาทิตย์ราวกับรัศมีของเทพีผู้ยิ่งใหญ่ ข้างทางเต็มไปด้วยรูปปั้นของวีนัสในท่วงท่าที่ต่างกัน บางรูปแสดงความอ่อนโยนเหมือนมารดา บางรูปเย้ายวนดั่งหญิงสาวในวัยมั่น และบางรูปงดงามจนดูเหมือนจะมีชีวิตได้ทุกเมื่อ เอสต้ามองแล้วอดหัวเราะในลำคอไม่ได้ “เข้าใจล่ะว่าทำไมเทพเจ้าทั้งโอลิมปัสถึงพากันตาตั้งรอคอยมองท่านนัก”

ในมือของเธอคือกระถางต้นพุ่มไอวี่ใบเขียวสด กลิ่นอ่อน ๆ ของมันตัดกับความหอมแรงของดอกไม้รอบข้างอย่างลงตัว เอสต้าก้มมองมันพลางหัวเราะเบา “สวัสดีค่ะ เทพีวีนัส หนูเอาต้นไม้น้อยมาฝากค่ะ ดอกไอวี่นี่ สวยดีนะคะ แล้วก็ทนทายาดเหมือนคนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับเรื่องยุ่ง ๆ ของความรักทุกวันเลย” เธอวางกระถางลงตรงแท่นบูชาหินอ่อนที่อยู่กลางวิหาร ข้างแท่นมีแจกันทองคำประดับไข่มุก เธอขยับมันนิดหน่อยให้จัดวางเข้าที่อย่างตั้งใจเกินคาดสำหรับคนที่ปกติไม่เคยทำอะไรเรียบร้อยนัก

“เอาล่ะ เทพีแห่งความรักคะ” เธอพูดขึ้นพลางมองรูปปั้นที่ยืนอยู่สูงเหนือศีรษะ “วันนี้ขอแค่อย่างเดียว อย่าเพิ่งส่งใครมาให้หนูปวดหัวเพิ่มอีกเลย โมนีก้ามันก็มีแฟนเทพเจ้าคนเดียวก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว...” เธอหัวเราะให้กับตัวเองอีกครั้ง แต่เสียงนั้นกลับเบาแผ่วไปเมื่อมองแสงที่สะท้อนจากใบไอวี่ราวกับมันตอบกลับมา

เอสต้าก้มตัวลงทำความเคารพอย่างสุภาพอย่างน่าประหลาด เธอไม่ใช่คนศรัทธาอะไรง่าย ๆ แต่บรรยากาศในวิหารแห่งนี้กลับทำให้เธอรู้สึกสงบอย่างประหลาด เหมือนมีพลังบางอย่างอบอวลอยู่รอบตัว มันอบอุ่นอ่อนโยน และเต็มไปด้วยแรงชีวิตชีวา

เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เธอก็ยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะคะที่ให้เข้ามา หนูจะไปต่อแล้ว วิหารต่อไป... วิหารของเทพีไทรเวีย ต้องรีบหน่อย ไม่งั้นพระอาทิตย์จะตกก่อนที่จะได้เคารพครบทุกคนแน่”

เอสต้าหันหลังเดินออกจากวิหาร แสงอาทิตย์ยามบ่ายส่องผ่านเสาหินขาวเป็นลำตรงทาบเงาเธอลงบนพื้นทางเดิน ท่ามกลางเสียงใบไม้พลิ้วไหวและกลิ่นดอกไม้ที่ยังหอมฟุ้งอยู่รอบกาย เธอก้าวไปอย่างกระฉับกระเฉง แววตาเป็นประกายเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความสนุกสนานราวกับเด็กสาวที่กำลังผจญภัยในดินแดนแห่งเทพเจ้า เสียงหัวเราะของเธอแว่วก้องไปในสวนวิหาร เหมือนสายลมที่แฝงรอยยิ้มไว้ในทุกก้าวที่เธอเดินผ่าน

[God-12-2] วีนัส

ถวาย กระถางต้นไม้น้อย (ไอวี่) - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาบ่าย เวลา 14.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารวีนัส

แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ่านยอดไม้เหนือเนินแห่งความรักอันอบอวลด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้หลากพันธุ์ เอสต้าในร่างโมนีก้าเดินขึ้นบันไดหินอ่อนด้วยท่าทีที่เรียกได้ว่าใจยังร้อนกว่าแดดในตอนนี้ หลังมื้อเที่ยงที่ถูกปั่นอารมณ์โดยเทพแห่งแสงผู้งอแงที่สุดในระบบสุริยะ เธอสูดลมหายใจลึก ๆ เหมือนจะพยายามกลืนคำสบถ แล้วเดินเข้าไปยังวิหารวีนัสที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางสวน “ฮะ... สวยเกินจำเป็นไปมั้ย” เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง มองขึ้นไปบนหลังคาวิหารที่ตกแต่งด้วยลายแกะสลักเทพีในท่วงท่าละเมียดละไม แสงทองสะท้อนจากเสาโรมันสีอร่ามตา ราวกับเทพีวีนัสกำลังส่องประกายอยู่ในนั้นจริง ๆ เสียงลมพัดปลายกลีบดอกไม้รอบทางให้ปลิวอ้อยอิ่งคล้ายสายธารแห่งกลิ่นหอม

เอสต้าเดินไปถึงแท่นบูชากลางวิหารที่รายล้อมด้วยรูปปั้นของเทพีวีนัสในอิริยาบถต่าง ๆ ทั้งยิ้มละไม ทั้งอ่อนหวาน และที่สำคัญ ทุกองค์ดูเหมือนจะจ้องเธออยู่ เธอยกคิ้วขึ้นนิดหน่อยก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่ยี่หระ “ฉันรู้นะว่าพระนางแห่งความรักต้องมีเซนส์เรื่องนี้ดี... แต่ถ้าได้ยินเรื่องเมื่อเช้านี้กับเจ้าแสงอาทิตย์หลงตัวเองนั่น อย่าหัวเราะก็แล้วกันนะคะท่าน” ว่าจบ เธอก็หยิบของในมิติจี้ขึ้นมาอย่างระมัดระวัง กระถางต้นกุหลาบพันธุ์ Soeur Emmanuelle ดอกกุหลาบขนาดเล็กกลิ่นหอมละมุนเรียงตัวแน่นเป็นพุ่ม สีกลีบเป็นชมพูอ่อนผสมขาวดูอ่อนหวานเกินกว่าจะเข้ากับนิสัยเจ้าของมือได้ เอสต้าเงยหน้าขึ้นมองรูปปั้นเทพีวีนัสตรงกลาง ซึ่งงดงามเกินมนุษย์จนแทบอยากถอนหายใจ

“เอาล่ะค่ะ ท่านเทพีแห่งความรัก ขอถวายกระถางกุหลาบพุ่มนี้... เพื่อเป็นการขอโทษแทนแฟนตัวจริงของฉันที่วันนี้งอแงจนจะเผาค่ายให้กลายเป็นแดดเที่ยงอยู่แล้ว” เธอวางกระถางอย่างตั้งใจจนได้ยินเสียงกระถางแตะพื้นเบา ๆ แล้วพึมพำต่อ “ขอให้พระนางช่วยส่งกลิ่นหอมนี้ไปกลบความหลงตัวเองของใครบางคนด้วยเถอะค่ะ จะถือว่าช่วยโลกก็ยังได้”

กลิ่นหอมของกุหลาบพัดฟุ้งไปทั่วเหมือนจะตอบรับ เสียงลมพลิ้วผ่านเบา ๆ จากทางประตูด้านหลัง คล้ายเสียงหัวเราะในลำคอของใครบางคน เอสต้ากรอกตา “อย่าบอกนะว่าแม้แต่วีนัสก็เห็นว่านายนั่นน่ารัก...ยี๊”

เอสต้าสะบัดผมเล็กน้อย ยืดไหล่เหมือนจะสลัดอารมณ์คุกรุ่นทิ้ง “เอาล่ะ ขอบพระคุณพระนางมากนะคะ ของที่ถวายไปนั่นกลิ่นดีแน่นอน รับรองไม่มีใครแพ้ยกเว้นพวกอีโก้สูง (ไม่ได้ว่าใครเลยนะ)” พูดจบเธอก็ยกมือไหว้อย่างสุภาพแบบขอไปที ก่อนจะหันหลังเดินออกจากวิหารด้วยอาการของคนที่ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว และยังไม่หายรำคาญจากพระอาทิตย์ตัวดี

ระหว่างเดินผ่านสวนกุหลาบด้านหน้า ลมอุ่นพัดเข้ามาแตะผิว ดอกไม้ไหวไล่กันเป็นทาง เสียงหัวเราะแผ่วบางเหมือนจะตามเธอมาจากภายในวิหาร เอสต้าหยุดเดิน หันกลับไปจ้องรูปปั้นเทพีวีนัสอีกครั้งแล้วพูดเสียงเรียบแต่มีรอยยิ้มมุมปาก “ถ้าท่านจะส่งพรความรักให้ล่ะก็ ขอให้ส่งให้เขาหายงอนแทนได้ไหมคะ ฉันเหนื่อยจะง้อแล้วจริง ๆ” จากนั้นเธอก็หัวเราะเบา ๆ แล้วโบกมือ “ไว้วันหลังจะเอาช็อกโกแลตมาฝากแทนดอกไม้ก็แล้วกันนะคะ” แล้วเดินออกจากสวนที่หอมจนหัวหมุน มุ่งหน้าสู่วิหารต่อไปด้วยสีหน้าเหนื่อยใจแต่ดวงตากลับเปล่งประกาย

[God-12-2] วีนัส

ถวาย กระถางต้นไม้น้อย (ดอกกุหลาบ) - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15