BATH HOUSE ⋘ โรงอาบน้ำ ⋙

[คัดลอกลิงก์]

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×





BATH HOUSE

⋘ โรงอาบน้ำ ⋙












โรงอาบน้ำสาธารณะในค่ายจูปิเตอร์เป็นสถานที่ที่ผสมผสานความงามของสถาปัตยกรรมโรมันโบราณเข้ากับความทันสมัยของการออกแบบร่วมสมัย สถานที่แห่งนี้เป็นโอเอซิสแห่งความสงบและการพักผ่อนท่ามกลางความวุ่นวายของชีวิตประจำวัน


เมื่อเข้าสู่โรงอาบน้ำ คุณจะถูกต้อนรับด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำมันหอมระเหยและแสงธรรมชาติที่สาดส่องผ่านหน้าต่างโค้งขนาดใหญ่ พื้นหินอ่อนเย็นสบายสัมผัสเท้าของคุณขณะที่คุณเดินไปยังห้องอาบน้ำที่กว้างขวางและสะอาดเอี่ยม


ห้องอาบน้ำตกแต่งด้วยกระเบื้องโมเสคสีสันสดใสและมีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ทำจากหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์ น้ำอุ่นไหลลงมาจากหัวฝักบัวทองเหลืองขัดเงา ขณะที่คุณแช่ตัวในน้ำอุ่น คุณสามารถเพลิดเพลินกับทัศนียภาพของสวนอันเขียวชอุ่มที่อยู่ด้านนอก


หลังจากอาบน้ำแล้ว คุณสามารถไปที่ห้องอบไอน้ำเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อและช่วยให้ระบบทางเดินหายใจของคุณทำงานได้ดีขึ้น ห้องอบไอน้ำตกแต่งด้วยอิฐสีแดงและมีโต๊ะหินอ่อนสำหรับนั่งพักผ่อน อากาศอบอุ่นและชื้นช่วยให้คุณรู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่า


เมื่อคุณออกจากห้องอบไอน้ำ คุณจะสามารถไปที่ห้องพักผ่อนเพื่อพักผ่อนและผ่อนคลาย ห้องพักผ่อนตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้และมีหนังสือและนิตยสารให้คุณอ่าน คุณสามารถนอนลงบนเก้าอี้โยกและฟังเสียงน้ำตกที่ไหลเอื่อย ๆ


โรงอาบน้ำสาธารณะในค่ายจูปิเตอร์เป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับการพักผ่อนและผ่อนคลายหลังจากวันที่เหนื่อยล้า เป็นสถานที่ที่คุณสามารถหลีกหนีจากความวุ่นวายของชีวิตประจำวันและเพลิดเพลินกับความสงบและความเงียบสงบ



(+30 พลังงาน)





แสดงความคิดเห็น

God
โพสต์ 9908 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2024-12-5 10:23
โพสต์ 2025-1-9 05:47:16 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Character Avatar
DENISTA NORTARA
Lovers of Pleasure From First Cohort

สายน้ำพรมลงบนร่างครั้งแล้วครั้งเล่า ชะโลมความชุ่มชื้นเย็นสบายให้แผ่กระจายไปตามผิวหนัง เดนิสต้ายืนตัวเปียกโชกอยู่ใต้ฝักบัวภายในช่องอาบน้ำส่วนตัวของโรงอาบน้ำประจำค่ายจูปิเตอร์ ในช่วงเช้ามืด(แต่ฟ้าไม่มืด)ที่หลายคนยังคงพักผ่อนและซ่อนจากแสงอาทิตย์ด้วยการฝังตัวใต้ผ้าห่ม เดนิสต้าเลือกที่จะมาที่นี่ มาเพื่อไล่ความอ่อนล้าให้พ้นไปจากร่างกาย —- แม้ว่าเธอจะไม่มีเวลาเหลือให้ทำอะไรพวกนี้แล้วด้วยซ้ำ

เสียงขู่เบา ๆ ลอดจากริมฝีปากบางของหญิงสาวที่โน้มศีรษะลงพิงกับผนัง ยังมีเรียนอีก 4 วิชาสำหรับวันนี้ และ 3 ใน 4 มีการบ้านที่เธอยังไม่ได้แม้แต่จะแตะ เดนิสต้ารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเสียสติ เธอถอนหายใจยาว ๆ พร้อมกับความคิดที่ไม่อยากจะลืมตาขึ้นมารับความจริงว่าเธอต้องรีบวิ่งไปที่หอสมุดเพื่อค้นคว้าข้อมูลในกองหนังสือ

หรือไม่ก็อาจจะมีอะไรที่ดีกว่านั้น

ธิดาวีนัสปิดฝักบัวเมื่อเธอชำระล้างร่างกายจนเสร็จ หญิงสาวผู้สืบทอดความงามเฉพาะตัวมาจากมารดาพันร่างกายของเธอด้วยผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ ก้าวเท้าไปเรื่อย ๆ ตามพื้นหินอ่อนของสถาปัตยกรรมโบราณที่ออกแบบมาอย่างพิถีพิถันเพื่อจำลองความรู้สึกอันน่าดื่มด่ำของโรมันโบราณ แทนที่จะกลับไปยังห้องแต่งตัว เริ่มต้นสวมชุดแล้วออกไปทำสิ่งที่เธอต้องทำ เดนิสต้าเลี้ยวจากทางแยกไปที่ห้องพักผ่อน เธอดึงเสื้อคลุมอาบน้ำลงมาจากราวแขวน สวมมันทับกับผ้าเช็ดตัวบาง ๆ ที่พันอยู่รอบกายก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้นุ่มสบาย

เพื่อไม่ให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ นางฟ้าจากกองร้อยที่หนึ่งโน้มตัวไปหยิบหนังสือที่มีไว้บริการขึ้นมาอ่าน ใช้เวลาและร่างกายซึมซับกับความสบายไว้ให้มากที่สุด แม้ว่าหัวของเธอกำลังจะระเบิดกับเนื้อหาของการเรียนที่มากจนเกินไปก็ตาม

+30 พลังงานจากการมาอาบน้ำ

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 9454 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2025-1-9 05:47
โพสต์ 9,454 ไบต์และได้รับ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก แปลงร่าง  โพสต์ 2025-1-9 05:47
โพสต์ 9,454 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก เสื้อค่ายจูปิเตอร์  โพสต์ 2025-1-9 05:47
โพสต์ 9,454 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า +1 ความศรัทธา จาก เกราะหนัง  โพสต์ 2025-1-9 05:47
โพสต์ 9,454 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ จาก Daedalus's Legacy  โพสต์ 2025-1-9 05:47

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังงาน +30 ย่อ เหตุผล
God + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
มีดสั้นพูจิโอ
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
Anker PowerCore
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
สร้อยนำโชคจากไทสัน
คัมภีร์เอาชีวิตรอด(เอลล่า)
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
แปลงร่าง
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
หอกฮาลต้า
โล่อัสพิส
กล่องสรวงสวาท
Daedalus's Legacy
สื่อสารกับความรัก
สัญชาตญาณแห่งรัก
ทักษะมีดสั้น
ต่างหูเงิน
หอมเย้ายวน
หูฟังบลูทูธ
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x4
x1
x2
x1
x5
x5
x5
x8
x1
x4
x2
x7
x1
x1
x10
x2
x1
x5
x1
x1
x1
x20
x1
x1
x2
x7
x1
x3
x2
โพสต์ 2025-9-10 18:01:28 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 09 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงค่ำ เวลา 18.00 - 19.00 น. โรงอาบน้ำ วีอา พรินซิพาลิส ค่ายจูปิเตอร์ (อาบน้ำ)


โมนีก้ารีบก้าวเท้าอย่างเร่งร้อนถือตะกร้าใส่ผ้าเช็ดตัวและอุปกรณ์อาบน้ำเข้ามาในโรงอาบน้ำของค่ายจูปิเตอร์ กลิ่นเหม็นสกปรกจากการลงท่อเมื่อครู่ยังติดอยู่ที่เส้นผมและผิวหนังจนแทบหายใจไม่ออก พอผลักบานประตูหินอ่อนเข้าไป กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำมันหอมระเหยผสมกับไออุ่นของน้ำพุร้อนก็ตีเข้าจมูกทันที ราวกับโลกเปลี่ยนจากนรกใต้ดินมาเป็นสวรรค์บนพื้นหินอ่อนสีขาวสะอาด


เธอรีบถอดชุดป้องกันเปื้อนโคลนออกอย่างรังเกียจ แล้วก้าวลงไปยังอ่างน้ำหินอ่อนขนาดใหญ่ น้ำอุ่นโอบรัดร่างทันทีที่ร่างบางจุ่มตัวลงไป เสียง "ซู่" ของน้ำกระทบกับผิวทำให้เธอเผลอหลุดถอนหายใจยาว "โอ๊ยยยยยย แม่งเอ้ย สกปรกชิบหาย ขัดออกไปให้หมด!" โมนีก้าพึมพำกับตัวเองแล้วหยิบสบู่หอมขึ้นมาฟอกผิวแรง ๆ ทั้งแขน ขา และลำตัว ใช้ใยบวบถูจนผิวขึ้นสีแดงนิด ๆ เพราะตั้งใจจะล้างความเหนอะหนะและกลิ่นเน่าที่ติดมาจากท่อให้หายสิ้น น้ำจากฝักบัวทองเหลืองถูกเปิดให้ไหลรินรดศีรษะ ละลายคราบเหงื่อและฝุ่นสกปรกที่เกาะเส้นผมสีม่วงครามให้ไหลลงสู่ท่อระบายน้ำ เสียงน้ำดังประสานกับเสียงหัวใจเต้นแรงขณะเธอเอามือขยี้ผมไปมา "หายซะทีเหอะ กลิ่นสวะ" เธอบ่นพลางหัวเราะแห้งกับสภาพตัวเองก่อนหน้านี้ อาบน้ำสระผมให้เรียบร้อยขัดมันทั้งตัวเลยย


เมื่อมั่นใจว่าสะอาดแล้ว เธอก็ขึ้นจากอ่าง ใช้ผ้าเช็ดตัวนุ่ม ๆ ซับผิวจนแห้งแล้วเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ ความเหนื่อยอ่อนเริ่มหายไปแทนที่ด้วยความสดชื่นและความมั่นใจอีกครั้ง เธอส่องเงาในกระจกหินอ่อน เห็นดวงตาสีเทาเงินวาวขึ้นมาด้วยพลังชีวิตอีกครั้ง


โมนีก้าแบกตะกร้ากลับออกจากโรงอาบน้ำ เดินกึ่งวิ่งไปยังทางออกพลางบ่นกับตัวเองอย่างหงุดหงิด "เฮ้อออ... ชีวิตแม่งทหารโคตร ๆ เวรเอ้ย อาบน้ำยังต้องรีบ เดี๋ยวต้องไปเข้าเวรอีกแล้ว" รอยยิ้มมุมปากแบบประชดประชันแต้มบนใบหน้า แต่สายตาของเธอกลับเปล่งประกายอย่างแน่วแน่ พร้อมรับหน้าที่ต่อไปในค่ายจูปิเตอร์ที่ไม่เคยหยุดทดสอบเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว


รางวัล: +30 พลังงาน


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 10144 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-10 18:01
โพสต์ 10,144 ไบต์และได้รับ +4 EXP +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก พลังบงการความยาวของร่างกาย  โพสต์ 2025-9-10 18:01
โพสต์ 10,144 ไบต์และได้รับ +4 ความศรัทธา จาก น้ำหอมสตรี  โพสต์ 2025-9-10 18:01
โพสต์ 10,144 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก หนังสือนิยาย  โพสต์ 2025-9-10 18:01
โพสต์ 10,144 ไบต์และได้รับ +4 EXP +4 เกียรติยศ จาก เกมคอนโซลพกพา  โพสต์ 2025-9-10 18:01

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังงาน +30 ย่อ เหตุผล
God + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
โพสต์ 2025-11-26 20:04:59 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 25 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป ณ โรงอาบน้ำ วีอา พรินซิพาลิส ค่ายจูปิเตอร์


แสงอาทิตย์ยามเช้าเวลาเจ็ดโมงลอดผ่านยอดสนสูงของค่ายจูปิเตอร์เป็นเส้นเรียวยาวนุ่มนวล เมื่อโมนีก้าเดินลัดทางเดินหินอ่อนสีอุ่นเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงอาบน้ำสาธารณะ ลมหายใจเบา ๆ ของเธอพ่นออกอย่างอ่อนล้าแต่ยังสดใสพอให้บอกได้ว่าอย่างน้อยเช้านี้ก็ยังพอมีชีวิตชีวาอยู่บ้าง กลิ่นน้ำมันหอมระเหยจากภายในโรงอาบน้ำลอยแผ่วมาตามกระแสลมเหมือนเชื้อเชิญให้ใครก็ตามแวะเข้ามาผ่อนคลาย และนั่นก็เป็นเหตุผลเดียวที่เธอเดินเข้ามาที่นี่ แค่ต้องการล้างหน้าให้ตัวเองสดชื่น ก่อนเริ่มวันที่ยุ่งเหยิงอีกวัน

โมนีก้าก้าวเข้าไปเพียงไม่กี่ก้าวก็เห็นร่างโปร่งเรืองแสงของเมาคลี ลาร์เรสผู้พิทักษ์ ซึ่งนั่งแช่น้ำอยู่ในอ่างหินอ่อนอย่างสบายใจนัก ทั้งที่น้ำอุ่นไหลผ่านร่างเขาได้อย่างไร้ความหมายเพราะเขาเป็นวิญญาณ แต่เจ้าตัวกลับทำหน้าตาเหมือนกำลังผ่อนคลายที่สุดในโลกเสียอย่างนั้น แสงสีทองส้มที่ส่องลอดหน้าต่างโค้งของห้องอาบน้ำทำให้เขาดูเหมือนภาพวาดของนักรบผู้วิเศษที่หลุดมาจากนิทานพื้นบ้าน


“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณเมาคลี” โมนีก้าเอ่ยทักเบา ๆ ขณะเดินไปยังอ่างล้างหน้า เธอมัดผมขึ้นลวก ๆ แล้วย่อตัวลงล้างหน้าอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีเทาเงินกระพริบรับความเย็นสดชื่น


เมาคลีเหลือบตามองเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่ามีคนเข้ามา ก่อนจะยิ้มกว้างอย่างเป็นกันเอง “อ้อ บลอสซัมไม่ได้เห็นหน้ามาสักพักเลยนะ เจ้าเซนจูเรี่ยนยุ่งตัวน้อย” โมนีก้าถอนหายใจ ให้ตายสิ เขาต้องแซวเธอทุกครั้งเลยหรอเนี้ย “ก็ยุ่งจริง ๆ นี่คะ งานเทศกาลเริ่ม พวกงานเบื้องหลังมันเยอะมากเลยค่ะ”


“อืม” เขาลากเสียงยาวแล้วพิงขอบอ่างเหมือนคนกำลังจะเข้าสู่บทสนทนาสำคัญ “พูดถึงข่าว… ข้าเพิ่งได้ยินอะไรบางอย่างมา น่าสนใจทีเดียว”

โมนีก้าหยุดเช็ดหน้าแล้วหันไปมอง “ข่าวอะไรเหรอคะ?” เมาคลีหัวเราะหึ ๆ เบา ๆ แบบคนที่เห็นอะไรสนุกแล้ว “ว่ากันว่าแถวอารยธรรมกรีกโรมันฝั่งนิวยอร์ก มีปัญหาใหม่เกิดขึ้น เทพีคาร์เดียกำลังไม่พอใจเรื่องที่มนุษย์ลืมตัวตนของนาง เพราะบานพับประตูที่แตกหักจากการเฉยเมย ข้าว่าคงมีบททดสอบอะไรดี ๆ ให้ทำแน่ น่าสนใจจะตายไป”

เธอเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย “แล้วเกี่ยวอะไรกับฉันเหรอคะ?”


“ก็เจ้าพึ่งเรียนวิชาระบุเทพเจ้าจบใช่ไหมล่ะ เหลือแค่สอบอย่างเดียว” เมาคลีว่าอย่างสบาย ๆ ราวกับกำลังชวนไปเดินเล่นในสวน “บททดสอบนี่เหมาะกับเจ้านะโมนีก้า มีเรื่องสมดุล มีเรื่องตำนาน และมีเรื่องจิตใจ… ข้ากะจะมอบให้เจ้าพอดี” เพราะแบบนั้นทำเอาโมนีก้าเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนจะส่ายหน้าอย่างอ่อนแรง “ขอโทษนะคะ ไปไม่ได้เลยค่ะ ช่วงนี้ฉันต้องดูแลงานเทศกาลบลูมาเรียทั้งหมด ถ้าฉันหายไป ฉันคงดูเป็นเซนจูเรี่ยนที่สันดานห่วยแตกสุด ๆ เลยค่ะ”


เมาคลีมองเธออยู่นาน ก่อนจะพยักหน้าเหมือนคาดไว้แล้ว “ข้าก็คิดว่าเจ้าจะตอบแบบนี้ เจ้านี่นะ ทำงานหนักกว่าหมาป่าในป่าฝึกเสียอีก” เธอถอนหายใจแทนคำตอบ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังปนเหนื่อยล้า “ฉันไม่ได้ชอบนะคะ แค่มันไม่มีคนทำต่างหาก”


เมาคลีหัวเราะเสียงเบา เหมือนพอใจในคำตอบของเธอ “ก็พักบ้างสิ คนเราไม่ใช่เครื่องจักรนะ คุณบลอสซัม” 

โมนีก้าหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วทำท่าว่าจะเดินออกจากห้องอาบน้ำไปทำงานต่อ “ค่ะ แต่วันนี้ยังต้องเริ่มอีกหลายอย่างเลย ขอตัวก่อนนะคะ” 
เมาคลีโบกมือให้ด้วยท่าทีสบาย ๆ “เดินดี ๆ ล่ะ อย่าให้ต้องลากเจ้ามานั่งพักเองล่ะ”
“โธ่ คุณเมาคลี!” เธอบ่นพลางเดินออกจากห้องอาบน้ำ แต่เสียงหัวเราะเอื่อย ๆ ของเขายังตามมาจนถึงหน้าประตู และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเช้าวันใหม่ที่ยุ่งเหยิงของเธออีกวันหนึ่ง



[Lares-04] เมาคลี

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10
(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [Lares-04] เมาคลี เพิ่มขึ้น 15 โพสต์ 2025-11-26 23:17
โพสต์ 22259 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-26 20:05
โพสต์ 22,259 ไบต์และได้รับ +8 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความกล้า จาก หมวกกันน็อต  โพสต์ 2025-11-26 20:05
โพสต์ 22,259 ไบต์และได้รับ +9 EXP +8 ความศรัทธา จาก จำแลงร่าง  โพสต์ 2025-11-26 20:05
โพสต์ 22,259 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก แหวนเคลื่อนย้าย  โพสต์ 2025-11-26 20:05
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
โพสต์ 2025-12-4 22:03:47 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Clementis
Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus
Place
โรงอาบน้ำ
Date and Time
วันที่ 2 ธันวาคม 2025 • 17.42 น.
Purpose
ภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย
NPC
วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต
วินเซนโซพาคลีเมนทิสเดินผ่านประตูทางเข้าอาคารที่สวยงามโอ่อ่า ซึ่งมีกลิ่นหอมสะอาดสดชื่นลอยออกมาต้อนรับ เธอเป็นประชากรนิวโรมที่ไม่ค่อยได้มีโอกาสใช้บริการสถานที่แบบนี้สักเท่าไหร่ แต่ก็พอจับจุดได้ว่านี่คือที่ไหน ก่อนจะได้รับการยืนยันจากไกด์จำเป็น
“นี่คือโรงอาบน้ำสาธารณะ เป็นโอเอซิสที่ฉันรักที่สุดในค่ายนี้ อาจจะพอ ๆ กับโรงอาหารตอนมีกาแฟดี ๆ เสิร์ฟ”
คลีเมนทิสเหลือบมองรุ่นพี่ก่อนจะเบนสายตากวาดมองรอบบริเวณรับรองแขก กลิ่นหอมของน้ำมันหอมระเหยและบรรยากาศที่เงียบสงบทำให้รู้สึกผ่อนคลายไปโดยอัตโนมัติ ส่วนหนึ่งอาจเพราะมันเป็นสถานที่ปลอดจากกลิ่นเหม็นอับซึ่งเธอไม่ชอบ
“พอจะเดาได้ค่ะว่าทำไม”
“คิดแล้วว่าเธอต้องชอบเหมือนกัน ใคร ๆ ก็ชอบที่นี่ทั้งนั้น ฉันคิดว่าการมาอาบน้ำก่อนใช้ห้องอบไอน้ำหลังจากการฝึกหนักเป็นหนึ่งในรางวัลที่ยุติธรรมที่สุดที่ค่ายมอบให้ทหารทุกคนแล้วนะ”
“รางวัลที่ยุติธรรม ? — ฟังดูเหมือนพี่กำลังผูกเรื่องนี้กับข้อมูลสายเลือดฉันเลยค่ะ ล้อเหรอคะ ?”
คลีเมนทิสทวนคำ ดวงตาของเธอฉายแววพิจารณาเล็กน้อย เขาเพิ่งได้รับการยืนยันว่าเธอคือบุตรีแห่งจัสติเทียตอนอยู่หน้าร้านขายอุปกรณ์เวทมนตร์ จากนั้นก็เริ่มใช้คำศัพท์แบบนี้ขึ้นมาเลย น่าสงสัยชะมัด นี่คือความรู้สึกของคนที่กำลังถูกล้อชื่อพ่อตามวัฒนธรรมชาวตะวันออกเฉียงใต้ที่เธอเคยอ่านพบหรือเปล่านะ
และนั่นทำให้วินเซนโซหัวเราะขบขันกับคำพูดของเด็กอายุสิบห้าขวบ
“อาจจะใช่ก็ได้ ใครจะรู้”

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 15 EXP โพสต์ 2025-12-4 23:43
โพสต์ 5041 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2025-12-4 22:03
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
กำแพงแห่งคำสั่ง
สัมผัสแห่งความไม่สมดุล
ดาบสปาเธร์
หมวกเกราะกาเลีย
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
Hydro X
หนังสือนิยาย
กล่องดนตรี
เกมคอนโซลพกพา
ช่อดอกไม้
ต่างหูเงิน
ชุดเครื่องเพชร
เข็มทิศ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x2
x2
x1
x3
x2
x1
x5
x5
x2
x1
x1
x30
x3
x5
x2
x1
x2
x1
x2
x1
x1
x10
x5
x1
x2
x2
x5
โพสต์ 2025-12-13 01:40:43 | ดูโพสต์ทั้งหมด
22:30 น. โรงอาบน้ำ (12/12/2025)
ไอร้อนผสานกลิ่นหอมระเหยของยูคาลิปตัสและลาเวนเดอร์พุ่งเข้าปะทะใบหน้าทันทีที่ประตูไม้บานใหญ่ของโรงอาบน้ำถูกผลักออก สำหรับไค เชมเบอร์เลน วินาทีนี้เปรียบเสมือนการได้ก้าวเท้าเข้าสู่สรวงสวรรค์หลังจากต้องเดินลุยดงฝุ่นและกลิ่นเหงื่อมาตลอดทั้งบ่าย
ความเงียบสงบภายในอาคารหินอ่อนที่ตกแต่งด้วยกระเบื้องโมเสคสีฟ้าครามช่วยชะล้างความวุ่นวายในหัวออกไปได้เกือบหมด ไคเดินตามหลังโนอาห์เข้าไปในโซนเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาจัดการถอดชุดราคาแพงที่ตอนนี้ดูหมดสภาพลงอย่างระมัดระวัง พับเก็บเข้าตู้ล็อกเกอร์ด้วยความประณีตทุกทบ ต่างจากรุ่นพี่ข้างกายที่ถอดเสื้อยืดโยนเข้าตู้ไปอย่างไม่ไยดี
และในจังหวะนั้นเองที่ความแตกต่างทางกายภาพปรากฏชัดเจน
เมื่อปราศจากอาภรณ์ปกปิด ไคอดไม่ได้ที่จะลอบมองรูปร่างของ จอมทัพแห่งกองสองในอดีต ที่ตอนนี้ย้ายมาอยู่กองร้อยเดียวกัน แผ่นหลังของโนอาห์กว้างและเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ผ่านการเคี่ยวกรำมาอย่างหนักหน่วง รอยแผลเป็นจาง ๆ สองสามแห่งบนผิวสีแทนพาดผ่านช่วงไหล่และแผ่นหลังราวกับเหรียญตราแห่งเกียรติยศที่สลักไว้บนเรือนร่าง
เทียบกับตัวเขา... ไคก้มลงมองร่างกายของตัวเองที่แม้จะสมส่วนและมีกล้ามเนื้อแบบนักกีฬาว่ายน้ำ แต่ก็ยังดูบางและเพรียวกว่ามากเมื่อยืนเทียบกับโนอาห์ เขาเองที่สูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบหกเซนติเมตร ซึ่งถือว่าไม่เตี้ย แต่เมื่อยืนข้างคนสูงร้อยแปดสิบสี่ที่มีโครงร่างหนากว่าอย่างเห็นได้ชัด เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองตัวเล็กลงไปถนัดตา
“มองอะไร คุณชาย?” โนอาห์หันกลับมาถามพร้อมรอยยิ้มรู้ทัน ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบ เผยให้เห็นแผงอกและหน้าท้องที่เป็นลอนสวยงามแบบคนที่ฝึกดาบทุกวัน
“กำลังประเมิน... มวลกล้ามเนื้อครับ” ไคตอบเลี่ยง ๆ หน้าตาย รีบคว้าผ้าขนหนูของตัวเองมาพันบ้าง “พี่ดู... ตัวใหญ่กว่าตอนใส่เสื้อเยอะ”
“เดี๋ยวนายฝึกหนัก ๆ กินเยอะ ๆ ก็ทันฉันเองแหละ อายุสิบสี่ได้แค่นี้ก็ถือว่าดีถมไปแล้ว” โนอาห์หัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินนำเข้าไปยังโซนชำระล้าง
หลังจากผ่านขั้นตอนการขัดสีฉวีวรรณจนผิวแทบถลอกตามมาตรฐานความสะอาดของไค ทั้งคู่ก็มาหย่อนกายลงในบ่อหินอ่อนขนาดใหญ่ที่มีน้ำอุ่นจัดไหลรินมาจากหัวสิงโตทองเหลือง ไคครางออกมาในลำคอเบา ๆ เมื่อความร้อนแทรกซึมเข้าสู่กล้ามเนื้อที่ตึงเครียด ขาที่ล้าจากการเดินทัวร์มาราธอนเริ่มผ่อนคลายลง
โนอาห์เอนหลังพิงขอบสระ กางแขนออกพาดไปกับขอบหินอ่อน กินพื้นที่ไปเกือบครึ่งบ่อด้วยความสบายใจ ขณะที่ไคนั่งหลังตรง เว้นระยะห่างอย่างสุภาพ น้ำในบ่อสูงท่วมอกโนอาห์พอดี แต่สำหรับไค มันเกือบจะแตะไหปลาร้า
“เฮ้อ... นี่แหละรางวัลของชีวิต” โนอาห์หลับตาลง แหงนหน้าขึ้นรับไอน้ำ “วันแรกในค่ายเป็นไงบ้าง? หนักกว่าที่คิดไหม?”
“หนักเรื่องระยะทางครับ” ไควักน้ำขึ้นลูบหน้า “แต่เรื่องจิตใจ... ผมคิดว่าผมปรับตัวได้ดีกว่าที่คิด โดยเฉพาะเมื่อมี... ไกด์ที่ดี
โนอาห์ลืมตาขึ้นข้างหนึ่ง มองดูรุ่นน้องที่ผิวขาวจัดเริ่มขึ้นสีระเรื่อเพราะความร้อนของน้ำ “ปากหวานนะเรา เห็นเงียบ ๆ แบบนี้... แต่ก็ดี ฉันชอบคนหัวไว ถ้านายรอดอาทิตย์แรกไปได้โดยไม่ร้องไห้กลับบ้าน ฉันว่านายไปได้ไกลแน่ในกองร้อยที่หนึ่ง”
“ผมไม่ร้องไห้หรอกครับ” ไคตอบสวนทันควัน ขยับตัวจมลงในน้ำอีกนิดเพื่อซ่อนความประหม่าที่ถูกจ้องมอง “น้ำตาคือการระบายออกทางร่างกายที่ไร้ประโยชน์... ผมเก็บแรงไว้สู้ดีกว่า”
“หึ... เก่งให้ตลอดเถอะ” โนอาห์ยิ้มมุมปาก ขยับตัวเล็กน้อยจนน้ำในบ่อกระเพื่อม คลื่นน้ำซัดมาปะทะอกของไคเบา ๆ “ดูไหล่นายสิ ยังแคบอยู่เลย เวลาใส่เกราะหนัก ๆ ระวังจะทรุดเอานะ ต้องเพิ่มเวทเทรนนิ่งหน่อยแล้วมั้ง เดี๋ยวฉันช่วยเทรนให้”
“ไหล่ผมกว้างตามมาตรฐานนะครับ” ไคเถียงข้างๆ คูๆ แม้จะรู้ว่าสู้ขนาดตัวของอีกฝ่ายไม่ได้จริง ๆ “แต่ถ้าพี่จะกรุณาช่วยสอนเทคนิคการสร้างกล้ามเนื้อที่ถูกต้อง... ผมก็ไม่ขัดข้อง”
“ได้เลย เดี๋ยวจะปั้นให้หล่อล่ำจนสาวกรี๊ด... หรือหนุ่มกรี๊ดดีล่ะ?” โนอาห์แหย่เล่นพลางหัวเราะร่าเมื่อเห็นไคถลึงตาใส่
บรรยากาศในโรงอาบน้ำอบอวลไปด้วยความผ่อนคลายและมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางไอน้ำที่ลอยคลุ้ง ไค เชมเบอร์เลน รู้สึกว่าพลังงานที่สูญเสียไปทั้งวันกำลังถูกเติมเต็ม ไม่ใช่แค่จากน้ำร้อน แต่จากความรู้สึกอุ่นใจที่รู้ว่า ในค่ายทหารที่โหดร้ายแห่งนี้ อย่างน้อยเขาก็มีพี่เลี้ยงตัวโตคนนี้คอยระวังหลังให้
“แช่อีกสักสิบนาทีแล้วไปห้องอบไอน้ำกัน” โนอาห์สรุป “แล้วค่อยแยกย้ายไปนอน พรุ่งนี้เสียงแตรปลุกดัง นายต้องพร้อมที่หน้าเสาธง ห้ามสายแม้แต่วินาทีเดียว เข้าใจไหม?”
“ครับผม... รับทราบครับ ท่านว่าที่พรีเตอร์” ไคยิ้มตอบ รับคำสั่งนั้นด้วยความเต็มใจอย่างที่สุด
ไอร้อนชื้นหนาหนักยิ่งกว่าในบ่อแช่ตัวพุ่งเข้าปะทะผิวทันทีที่ก้าวข้ามธรณีประตูห้องอบไอน้ำ ทัศนวิสัยเบื้องหน้ากลายเป็นสีขาวโพลนจากม่านหมอกหนาทึบที่ลอยอ้อยอิ่ง กลิ่นยูคาลิปตัสเข้มข้นช่วยเปิดโพรงจมูกให้โล่งโปร่ง แต่ความร้อนที่อบอวลอยู่ในอากาศทำให้การหายใจแต่ละครั้งต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติเล็กน้อย
ไคเดินฝ่าหมอกขาวเข้าไป เลือกที่นั่งบนม้านั่งหินอ่อนมุมหนึ่ง พยายามจัดท่านั่งให้ดูสง่าผ่าเผยแม้จะมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวปกปิดร่างกาย ผิวขาวจัดของเขาเริ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อทั่วทั้งตัวจากความร้อนระอุ
ไม่กี่วินาทีต่อมา เงาร่างสูงใหญ่ของโนอาห์ก็แหวกม่านหมอกตามเข้ามา รุ่นพี่หนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งฝั่งตรงข้าม ยืดขายาว ๆ ออกไปอย่างผ่อนคลาย ในบรรยากาศสลัวรางที่มองเห็นเพียงเลือนรางนี้ รูปร่างของโนอาห์ยิ่งดูใหญ่โตและน่าเกรงขามขึ้นไปอีกระดับ ไคเผลอมองไล่ไปตามแนวไหล่กว้างที่เต็มไปด้วยหยดเหงื่อเกาะพราว ไหลลู่ลงมาตามลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ชัดเจนราวกับประติมากรรมหินอ่อนที่ถูกแกะสลักโดยเทพเจ้า
ในห้องที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงไอน้ำฟู่ ๆ ไครู้สึกว่าตัวเองช่างดูเล็กจ้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับคนตรงหน้า ไม่ใช่แค่เรื่องส่วนสูง แต่เป็นมวลร่างกายที่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ขาของโนอาห์ที่ยืดมาเกือบจะชนขาของเขาดูแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ในขณะที่ขาของไคดูเพรียวบางเหมือนกิ่งไม้ที่พร้อมจะหักถ้าโดนเตะแรง ๆ สักที
“ไหวไหม?” เสียงทุ้มของโนอาห์ดังฝ่าหมอกมา ก้องสะท้อนในห้องแคบ “หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกแล้วนะ”
“ไหวครับ... สบายมาก” ไคตอบกลับ พยายามปรับเสียงไม่ให้สั่นเพราะความร้อน “แค่กำลังปรับระบบหายใจ การอบไอน้ำช่วยขับสารพิษและทำให้กล้ามเนื้อคลายตัว... เป็นกระบวนการที่จำเป็น”
โนอาห์หัวเราะในลำคอ เอนศีรษะพิงผนังอิฐสีแดงด้านหลัง ตามองไคผ่านม่านไอน้ำ “ทฤษฎีเป๊ะอีกแล้ว... แต่รู้ไหม สิ่งที่สำคัญกว่าการขับสารพิษ คือการฝึกความอดทน ในสถานการณ์จริง สนามรบบางที่อาจจะร้อนกว่านี้ หายใจลำบากกว่านี้ ถ้านายทนอยู่ในนี้ไม่ได้ นายก็ทนอยู่ในดงควันไฟของอสุรกายไม่ได้”
ไคพยักหน้ารับเงียบ ๆ สายตาไปสะดุดเข้ากับรอยแผลเป็นจาง ๆ ที่สีข้างด้านซ้ายของโนอาห์ รอยยาวที่ดูเหมือนเคยถูกของมีคมบาดลึก
“นั่น...” ไคเผลอทักออกไป ก่อนจะชะงักปาก “ขอโทษครับ ผมไม่ควรถาม”
“ไม่เป็นไร แผลเก่าน่ะ” โนอาห์ก้มลงมองแผลตัวเองแล้วยิ้มบาง ๆ “ได้มาตอนอายุสิบสี่เท่านาย ฝึกดาบกับรุ่นพี่กองร้อยสอง พลาดนิดเดียวเกือบได้ไส้ไหล... แต่มันก็ทำให้ฉันจำแม่นเลยว่าอย่าเปิดช่องว่างตรงเอวอีก”
“อายุสิบสี่...” ไคทวนคำ มองร่างกายตัวเองสลับกับแผลนั้น “ตอนอายุเท่าผม พี่ผ่านอะไรมาเยอะขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“แต่ละคนมีไทม์ไลน์ไม่เหมือนกัน ไค” โนอาห์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งดี ๆ โน้มตัวผ่านหมอกขาวเข้ามาใกล้จนไคสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากตัวอีกฝ่าย “วันนี้นายอาจจะยังตัวเล็ก ยังดูบางกว่าคนอื่นในกองร้อย แต่โครงสร้างนายดี สายเลือดจูปิเตอร์ไม่ได้ให้แค่อำนาจ แต่ให้ศักยภาพทางร่างกายด้วย... แค่ต้องใช้เวลากับวินัยเติมเนื้อมันเข้าไป”
มือใหญ่ที่หยาบกร้านจากการจับดาบเอื้อมมาบีบต้นแขนของไคเบา ๆ เป็นการวัดขนาดและให้กำลังใจไปในตัว แรงบีบนั้นหนักแน่นแต่ไม่ได้ทำให้เจ็บ
“กินให้เยอะ นอนให้พอ แล้วมาซ้อมกับฉัน” โนอาห์สบตาไคในระยะประชิด แววตาจริงจัง “อีกสองปี นายอาจจะตัวใหญ่กว่าฉันก็ได้ ใครจะรู้”
ไคนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ทั้งจากความร้อน สัมผัสที่ต้นแขน และคำพูดที่เหมือนจะจุดไฟในใจเขา เขาเงยหน้ามองรุ่นพี่ที่เขาเริ่มจะยกให้เป็นไอดอลในใจอย่างเงียบ ๆ
“ผมจะทำครับ...” ไคตอบเสียงหนักแน่น “ผมจะไม่ยอมเป็นจุดอ่อนของกองร้อย และผมจะตัวใหญ่พอที่จะ... ยืนข้างพี่ได้โดยไม่ดูเหมือนเด็กหลงทาง”
“หึ... เป้าหมายชัดเจนดี” โนอาห์ปล่อยมือ ผละกลับไปนั่งพิงผนังตามเดิม “งั้นก็รีบออกไปแต่งตัวได้แล้ว แช่นานกว่านี้เดี๋ยวจะเป็นลมพับไปซะก่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้านะ อย่าลืม”
ไคลุกขึ้นยืน รู้สึกหน้ามืดวูบหนึ่งจากความร้อนแต่ก็ทรงตัวไว้ได้ ร่างกายเบาหวิวและผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เขาเดินตามหลังแผ่นหลังกว้างของโนอาห์ออกจากห้องอบไอน้ำ พร้อมกับพลังงานที่เต็มเปี่ยม และความมุ่งมั่นที่จะเติบโตขึ้น... ทั้งร่างกายและจิตใจ
อาบน้ำ
  • +30 พลังงาน

แสดงความคิดเห็น

Kai
โพสต์ 26127 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2025-12-13 01:40
Kai
โพสต์ 26,127 ไบต์และได้รับ +5 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความกล้า จาก เสื้อค่ายจูปิเตอร์  โพสต์ 2025-12-13 01:40

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังงาน +30 ย่อ เหตุผล
God + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x4
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้