Bombilo's Cafe ⋘ บอมบิโญคาเฟ่ ⋙

[คัดลอกลิงก์]

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×





Bombilo's Cafe

⋘ บอมบิโญคาเฟ่ ⋙









บอมบิโญคาเฟ่ ร้านกาแฟสุดฮิป ประจำวีอาพรินซิพาลิส แม้จะตั้งอยู่ในค่ายจูปิเตอร์ แต่กลับมีบรรยากาศที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง ด้วยการตกแต่งสไตล์มินิมอล โทนสีขาว น้ำตาลอบอุ่น ตัดกับเฟอร์นิเจอร์ไม้สีอ่อน ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย สบายตา ราวกับหลุดเข้าไปในคาเฟ่กลางเมือง

หน้าร้านมีต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านให้ร่มเงา โต๊ะเก้าอี้ไม้ตัวเล็กวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ เชื้อเชิญให้เหล่าเดมิก็อด และพลเมืองโรมันแวะมาพักผ่อน จิบกาแฟหอมกรุ่น พร้อมกับชมวิวทิวทัศน์ของค่าย

แม้ตัวอาคารจะมีสองชั้น แต่ชั้นสองไม่ได้เปิดให้บริการลูกค้า เป็นเพียงห้องเก็บของ และพื้นที่ส่วนตัวของเจ้าของร้านเท่านั้น ภายในร้านตกแต่งอย่างเรียบง่าย แต่มีสไตล์ เคาน์เตอร์บาร์ไม้สีเข้มยาวตลอดแนวผนังด้านหนึ่ง โชว์เครื่องชงกาแฟและอุปกรณ์ต่าง ๆ อย่างเป็นระเบียบ

บาริสต้าสองหัว ผู้มีชื่อเสียงประจำร้าน คอยต้อนรับและบริการลูกค้าด้วยความรวดเร็วและเป็นมิตร เสียงเครื่องบดกาแฟดังวิ้งๆ ผสมผสานกับเสียงพูดคุย และเสียงหัวเราะเบา ๆ ของลูกค้า สร้างบรรยากาศที่อบอุ่นและผ่อนคลาย

ไม่ว่าจะเป็นเดมิก็อดที่ต้องการเติมพลัง ก่อนออกไปทำภารกิจ หรือพลเมืองที่ต้องการพักผ่อนหย่อนใจ บอมบิโญคาเฟ่ พร้อมเสิร์ฟกาแฟรสเลิศ และบรรยากาศดี ๆ ให้กับทุกคน



เจ้าของร้าน: บอมบิโญ

หัวด้านซ้ายมีผมสีดำตัดสั้นเรียบร้อย ใบหน้าคมคายดูสุขุมและจริงจัง ดวงตาสีฟ้าคมกริบจ้องมองไปที่เครื่องชงกาแฟด้วยความมุ่งมั่น ราวกับกำลังประกอบพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ มือทั้งสองขยับอย่างคล่องแคล่ว รินนมลงในแก้วลาเต้อย่างประณีต ในขณะที่หัวด้านขวากลับตรงกันข้าม ผมสีน้ำตาลแดงยาวสยายรุงรัง ใบหน้าอ่อนเยาว์ดูร่าเริงและเป็นมิตร ดวงตาสีเขียวเป็นประกายมองไปรอบ ๆ ร้าน คอยทักทายลูกค้าด้วยรอยยิ้มสดใส ริมฝีปากบางขยับพูดคุยอย่างออกรสราวกับกำลังเล่าเรื่องตลก แม้จะมีสองหัวที่แตกต่างกัน แต่ทั้งสองกลับทำงานร่วมกันได้อย่างลงตัวราวกับเป็นหนึ่งเดียว พวกเขาคือบาริสต้าผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์และเสน่ห์ ที่ดึงดูดลูกค้าให้มาเยือนบอมบิโญ คาเฟ่ แห่งนี้






สั่งเครื่องดื่มแก้วละ 1 ดีนาเรียส สำหรับชาวค่าย (+40 พลังงาน)

(ราคาคนนอก: 3 ดีนาเรียส)







โพสต์ 2024-12-31 00:20:55 | ดูโพสต์ทั้งหมด





[รับพนักงานพาร์ทไทม์]


กติกาการทำกิจวัตร

1) รับสมัครทุกวันอาทิตย์เท่านั้น

2) ระยะเวลากะทำงาน 

ช่วงกะที่ 1: 08.00 - 11.00 น.

ช่วงกะที่ 2: 12.00 - 15.00 น.

ช่วงกะที่ 3: 16.00 - 19.00 น.

ช่วงกะที่ 4: 20.00 - 23.00 น.

(ในโรลเพลย์ตัวละครจะอยู่ที่ร้านคาเฟ่ตลอดตามกะ)



ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของร้านกาแฟสุดฮิป ในบรรยากาศสุดชิลล์ ใจกลางค่ายจูปิเตอร์

✨ เสิร์ฟกาแฟรสเลิศพร้อมรอยยิ้ม ให้กับเหล่าเดมี่ก็อดและพลเมืองโรมัน

✨ ทำงานในบรรยากาศสบายๆ สไตล์มินิมอล พร้อมวิวสวย ๆ ของค่าย

✨ ร่วมงานกับบาริสต้าสองหัวผู้มีชื่อเสียง และทีมงานที่เป็นมิตร

✨ เวลาทำงาน ยืดหยุ่น เหมาะสำหรับนักเรียนและผู้ที่ต้องการหารายได้พิเศษ

สนใจสมัคร ติดต่อได้ที่ บอมบิโญ คาเฟ่, วีอาพรินซิพาลิส ค่ายจูปิเตอร์


พิเศษ! สำหรับผู้สมัครที่มีความสามารถพิเศษ ด้านดนตรีหรือศิลปะจะได้รับการ  พิจารณาเป็นพิเศษ


- เขียนโรลเพลย์สมัครงาน ก่อนเจ้าของร้านจะพาไปเปลี่ยนยูนิฟอร์มประจำร้าน

และเริ่มทำงานตามกะที่สมัครได้เลย



ค่าจ้าง: +50 พลังน้ำใจ , 5 ดีนาเรียส , 15 EXP




←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x5
x8
x1
x2
x1
x1
x1
x141
x86
x3
x4364
โพสต์ 2025-8-18 15:49:52 | ดูโพสต์ทั้งหมด







Daemon  Kannel

18 · สิงหาคม · 2025
 · 15.39 น.
      หลังจากออกจากธนาคาร เดม่อนเดินลัดเลาะไปตามทางหลวงวีอา พรินซิพาลิส เพื่อมุ่งหน้าสู่ใจกลางค่ายจูปิเตอร์ สองเท้าก้าวไปอย่างไม่เร่งรีบ ท้องฟ้าที่เคยสว่างเจิดจ้าถูกแทนที่ด้วยสีส้มอ่อนๆ ยามอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า เขาเคยได้ยินพี่แอนนาเบ็ธพูดเสมอว่า "ถ้าอยากได้ข้อมูลที่สดใหม่และตรงจุด ต้องไปที่แหล่งรวมผู้คน" และแหล่งข้อมูลที่ว่าก็คือ บอมบิโญคาเฟ่

      กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟโชยมาตามลมตั้งแต่ยังไม่ถึงร้าน พอเข้าไปใกล้ก็เห็นอาคารสองชั้นที่โดดเด่นสะดุดตาด้วยดีไซน์ที่เรียบง่ายแต่มีสไตล์ แม้จะตั้งอยู่ในค่ายทหาร แต่ที่นี่กลับให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคาเฟ่ที่หลุดออกมาจากใจกลางกรุงโรมจริงๆ

      เดม่อนเดินเข้าไปในร้าน เสียงกระดิ่งเหนือประตูดังกรุ๊งกริ๊งเบาๆ บรรยากาศภายในร้านอบอุ่นและเป็นกันเอง เสียงเครื่องชงกาแฟดังวิ้งๆ สลับกับเสียงพูดคุยของผู้คนดังระงม เขาเลือกที่นั่งริมหน้าต่างที่ยังว่างอยู่ ก่อนจะถอดเป้สะพายหลังวางไว้ข้างตัว และเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์

      "ขอคาปูชิโน่แก้วนึงครับ" เดม่อนสั่งออเดอร์ เขาชี้ไปที่เมนูบนกระดานดำที่แขวนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ขณะที่หัวของบาริสต้าที่อยู่ทางขวาตอบรับคำสั่งอย่างเป็นมิตร หัวที่อยู่ทางซ้ายก็หันมามองเขาด้วยสายตาที่สุขุมและจริงจัง

     "ขออนุญาตเรียนถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ" เดม่อนเอ่ยขึ้นเมื่อบาริสต้ากำลังทำกาแฟให้เขา หัวที่อยู่ทางซ้ายพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการอนุญาต "ผมกำลังตามหาคนๆ นึงครับ เขาชื่อแลร์รี่ ไม่ทราบว่าพอจะรู้จักไหมครับ"

     บาริสต้าทั้งสองมองหน้ากันแวบหนึ่ง หัวทางขวาเป็นฝ่ายตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง "โอ้! รู้จักสิ! แลร์รี่น่ะดังจะตายไป เขาเป็นอดีตเซนจูเรี่ยนและเป็นเพื่อนรักของพวกเราเลยล่ะ"

     "ผมมาตามหาเขาเพราะมีธุระด่วน พอจะบอกได้ไหมครับว่าเขาอยู่แถวไหน" เดม่อนอธิบายเพิ่มเติม

     "แน่นอน! แลร์รี่อาศัยอยู่ที่วิลล่าออเรีย" หัวทางซ้ายตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังและราบเรียบ "เป็นบ้านพักที่โดดเด่นมากในย่านที่พักอาศัยของนิวโรม"

     "มันคือวิลล่าที่ผสมผสานความคลาสสิกของสถาปัตยกรรมโรมันโบราณกับเทคโนโลยีล้ำสมัยเอาไว้ได้อย่างลงตัวเลยล่ะ!" หัวทางขวาพูดเสริมด้วยความตื่นเต้น "ถ้าเธอเดินไปตามถนนหลักของนิวโรม เธอจะเห็นมันตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกลจากลานสโมสร"

 เดม่อนพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะรับแก้วคาปูชิโน่ที่บาริสต้าวางไว้บนเคาน์เตอร์ "ขอบคุณมากครับ"

      "ไม่ต้องห่วงนะ" หัวทางขวาพูดพร้อมรอยยิ้ม "ถ้าหาไม่เจอจริงๆ มาถามพวกเราใหม่ได้"

     หลังจากนั้น เดม่อนก็มุ่งหน้าไปยังวิลล่าออเรียทันที เพื่อตามหาเขาจากข้อมูลที่ได้มา เขาจะได้มอบบันทึกที่เก็บไว้ในแหวนให้อีกฝ่ายพิจารณาเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมของรุ่นพี่


โอนเงินค่ากาแฟแล้ว
(+40 พลังงาน)

NC

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังงาน +40 ย่อ เหตุผล
God + 40

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
ตาหลากสี
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x1
x2
x14
x2
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
โพสต์ 2025-9-9 21:39:23 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 08 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงบ่ายถึงช่วงเย็น เวลา 14.00 - 16.00 น. ณ ร้านบอมบิโญคาเฟ่ เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (เรียน กับเมาคลี(ล่าสัตว์)---)


โมนีก้าเดินผ่านบานประตูกระจกใสของบอมบิโญคาเฟ่เข้าไป กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นผสมกับกลิ่นอบอุ่นของไม้สะอาด ๆ ลอยมากระทบจมูกทันที เธอหอบกระเป๋าใหม่ที่เพิ่งซื้อมาไว้ข้างตัว กวาดตามองบรรยากาศรอบร้านอย่างตื่นตาตื่นใจ โต๊ะไม้เล็ก ๆ เรียงรายเป็นระเบียบ แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามาอาบผนังสีขาวเป็นริ้วทองอ่อน ด้านนอกมีเงาต้นไม้ใหญ่ไหวเอนเบา ๆ เพิ่มความสงบชวนฝัน 


เสียงพูดคุยเบา ๆ ของนักเรียนเดมิก็อดคนอื่น ๆ คลอเป็นพื้นหลัง ขณะที่ทุกคนทยอยหยิบแก้วกาแฟหรือชาคาโมมายล์มากอดไว้ในมือ บ้างจดเลกเชอร์เตรียมตัว บ้างก็ยังหาวหวอดราวกับตื่นเช้ามาแทบไม่ทัน โมนีก้าเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง มองออกไปเห็นถนนวีอาพรินซิพาลิสทอดยาวเหมือนเส้นเลือดใหญ่ของค่าย พลางยกมือเสยผมตัวเองอย่างเคยชิน


ไม่กี่อึดใจ ความเงียบสงบก็ถูกแทนที่ด้วยการปรากฏตัวของผู้สอน เมาคลี ลาร์เรสหนุ่มในร่างโปร่งแสงสีส้มที่เหมือนแสงอาทิตย์ยามเย็น เขาก้าวเข้ามาโดยที่ไม่เกิดเสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้นหินอ่อน ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความสง่างามและความเย็นเยียบที่ทำให้นักเรียนบางคนขนลุก แต่โมนีก้ากลับมองอย่างไม่หวาดกลัวซึ่งแปลกแต่เพราะเขาไม่ได้มาแบบน่ากลัวเลยไม่ได้กลัว ถ้าเละ ๆ แบบผีไทยค่อยน่ากลัว ดวงตาสีเทาเงินของเธอสะท้อนประกายอยากรู้อยากเห็นมากกว่า 


“ยินดีต้อนรับเด็ก ๆ ทุกคนสู่วิชาการระบุเทพเจ้า” เสียงของเมาคลีดังกังวานทว่าอบอุ่น แผ่วเบาราวกับกระซิบ แต่กลับสะท้อนก้องไปทั่วร้านกาแฟจนทุกสายตาจับจ้อง “หน้าที่ของพวกเธอ คือการเรียนรู้เทพโรมันที่ถูกลืม...เทพเจ้าชั้นรอง ผู้ที่เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่ยังทิ้งร่องรอยไว้บนโลกมนุษย์”


โมนีก้าเลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างสนใจ คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย เธอหยิบสมุดขึ้นมาพร้อมปากกา ราวกับเตรียมจะจดทุกคำที่หลุดจากปากเขา ความเงียบสงบของบอมบิโญคาเฟ่ค่อย ๆ ถูกกลบด้วยเสียงจดปากกาขีดเขียน และเสียงแก้วกาแฟวางกระทบโต๊ะเบา สำหรับโมนีก้า…นี่คือคลาสแรกในค่ายจูปิเตอร์ คลาสที่เธอจะได้เรียนรู้ว่า นอกจากเทพีเซเรสผู้เป็นมารดาและเจนัสผู้เป็นบรรพบุรุษแล้ว โลกยังเต็มไปด้วยเทพเจ้าอีกมากมายที่พร้อมจะเปิดเผยความลับอันซ่อนเร้นแก่เธอ


เมาคลีเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ร่างโปร่งแสงสีส้มของเขาเหมือนแสงตะเกียงที่กวักมือเรียกความสนใจ นักเรียนทุกคนเงียบลงทันที เขายกมือขึ้นและภาพโฮโลแกรมสีทองปรากฏกลางอากาศเป็นภาพเทพเจ้าหลักสิบสององค์ของโรมัน พร้อมทั้งสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้อง “เราจะเริ่มจากรากฐานก่อน” เมาคลีเอ่ย ดวงตาโปร่งแสงกวาดมองห้องเรียนชั่วขณะ 


“โรมันยืนหยัดมาได้เพราะเทพเจ้าเหล่านี้ ผู้คุ้มครองชีวิต การเมือง การเกษตร และสงคราม… และพวกเจ้าจะต้องจดจำบทบาทของแต่ละองค์ให้ขึ้นใจ เพราะพลังของพวกท่านอาจสะท้อนอยู่ในตัวพวกเจ้าทุกคน” ชื่อแรกดังขึ้นชัดถ้อยชัดคำ


“จูปิเตอร์ เทพแห่งท้องฟ้าและสายฟ้า ผู้เป็นราชันแห่งเหล่าเทพ อำนาจสูงสุดอยู่ในกำมือของเขา” ภาพสายฟ้าฟาดผ่ากลางห้อง ฮาโลแกรมสีทองวาบสว่างทำให้เด็กหลายคนอ้าปากค้าง

“จูโน ราชินีแห่งสวรรค์ เทพีผู้ปกป้องการสมรสและครอบครัว” ภาพสัญลักษณ์นกยูงปรากฏพริ้วไหว

“เนปจูน ผู้ปกครองมหาสมุทร แผ่นดินสะเทือนเพียงเพราะง้าวตรีศูลของเขา”

“พลูโต เจ้าแห่งโลกใต้พิภพ ผู้ครอบครองสมบัติใต้ดินและวิญญาณทั้งหลาย”

“มาร์ส เทพแห่งสงคราม ผู้มีร่างกายเต็มไปด้วยความกล้าและโทสะ”

“มิเนอร์วา เทพีแห่งปัญญาและสงครามกลยุทธ์ ผู้มีดวงตาเฉียบแหลมดั่งนกฮูก” แต่สายตาของเซเรสกับเหลือบมองมาทางโมนีก้าแววหนึ่ง

“วีนัส เทพีแห่งความรักและความงาม ดอกกุหลาบคือภาษาของนาง”

“อะพอลโล เทพแห่งดนตรี คำพยากรณ์ และแสงสว่าง ผู้บุตรของเขายังเดินในโลกนี้อยู่”

“ไดอาน่า เทพีแห่งดวงจันทร์ การล่าสัตว์ และธรรมชาติ”

“วัลแคน เทพแห่งไฟและการตีเหล็ก”

“เมอร์คิวรี เทพแห่งการค้าและสารวัตรแห่งเหล่าเทพ รวดเร็วดั่งปีกที่สวมไว้”


จนกระทั่ง “เซเรส เทพีแห่งเกษตรกรรมและการเก็บเกี่ยว ผู้มอบข้าวและพืชผลให้มนุษย์” เมาคลีหันสายตามาทางโมนีก้าแวบหนึ่งราวกับตั้งใจ โมนีก้าเผลอหลังตรงขึ้นเล็กน้อย สีหน้าเก็บอาการแต่หัวใจเต้นแรง แตรเขาก็พูดต่อ


“บาคคัส เทพแห่งเหล้าองุ่นและความเริงรมย์”

“เวสต้า เทพีแห่งเตาไฟ ครอบครัว และความศักดิ์สิทธิ์ในบ้าน” เมื่อแนะนำจบ ฮาโลแกรมก็เลือนลงเหลือเพียงสัญลักษณ์ประจำองค์ต่าง ๆ บนโต๊ะยาวตรงกลางคาเฟ่ เมาคลียกมือพลิ้วเป็นสัญญาณ “เราจะเล่นเกมจับคู่สัญลักษณ์กับเทพเจ้า ใครผิด…จะต้องตอบคำถามเสริม”


เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นในหมู่เพื่อนนักเรียน โมนีก้ายิ้มเจื่อน ๆ แต่รีบลงมือ เธอหยิบสัญลักษณ์รวงข้าววางคู่กับชื่อ Ceres อย่างมั่นใจ ต่อด้วยนกยูงของ Juno และตรีศูลของ Neptune บางอันเธอเอ๋อเล็กน้อย เช่นสายฟ้าของ Jupiter กับไฟของ Vulcan ที่วางสลับ แต่ก็รีบแก้ทันเพราะเพื่อนกระซิบช่วย หลังจากนั้น เมาคลีเปิดกรณีศึกษาเล็ก ๆ ให้แต่ละคนช่วยวิเคราะห์ ตัวอย่างเช่น “ชายหนุ่มผู้หวงครอบครัวเป็นที่สุด แต่เมื่อศัตรูรุกล้ำบ้านเกิด เขาไม่ลังเลจะหยิบดาบ” นักเรียนบางคนตะโกนว่า “Mars!” บ้างว่า “Juno!” จนเมาคลียิ้มแล้วเฉลยว่าเป็น Mars ที่สะท้อนความกล้าและการปกป้อง


โมนีก้าเองได้รับกรณีว่า “หญิงสาวผู้เพาะปลูกในดินเสมอ แต่เมื่อมีภัยเธอหาทางปกป้องทุกคน แม้ใจจะหวั่นไหว” เธอหลุบตาลง คิดถึงแม่ทันที ก่อนจะตอบเสียงใส “Ceres…ค่ะ” เมาคลีพยักหน้าอย่างพอใจ “ถูกต้อง และพวกเธอจะได้รู้ว่า ความหวั่นไหวมิใช่ความอ่อนแอ แต่มันคือรากที่ทำให้ยืนหยัดได้”


เสียงนาฬิกาแขวนในคาเฟ่ดังขึ้นบอกเวลาเลิกเรียน ทุกคนเก็บของกันจ้าละหวั่น บางคนรีบออกไปเพื่อตามตารางการฝึก โมนีก้าเก็บปากกาใส่กระเป๋า หันไปยิ้มให้เพื่อนที่นั่งข้าง ๆ ก่อนลุกขึ้น คลาสแรกจบลงในบรรยากาศที่อบอุ่นและผ่อนคลาย แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้ที่แน่นจนสมองชาวเดมิก็อดใหม่แทบล้น


อื่นๆ: เรียนวิชาการระบุเทพเจ้า (DI) ( 1 / 4 ) 


←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 2025-9-11 22:37:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 11 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงเที่ยงถึงช่วงบ่าย เวลา 12.00 - 14.00 น. เรียน วิชาการระบุเทพเจ้า (DI)


บ่ายวันนี้โมนีก้าเดินทางมาถึงบอมบิโญคาเฟ่ ร้านกาแฟชื่อดังประจำวีอาพรินซิพาลิสที่ขึ้นชื่อเรื่องบรรยากาศผ่อนคลาย เธอผลักประตูกระจกใสเข้าไป กลิ่นหอมอุ่นของกาแฟคั่วสดผสมกับกลิ่นขนมอบตลบอบอวลไปทั่วร้าน แสงแดดยามบ่ายลอดผ่านหน้าต่างสูง สาดลงบนโต๊ะไม้เรียบง่ายจนดูอบอุ่นราวกับอยู่ในบ้านชนบท โมเมนต์นี้แทบทำให้เธอลืมไปว่ากำลังเรียนวิชาหนักหน่วงของค่ายจูปิเตอร์อยู่


ด้านในสุดของร้าน โต๊ะไม้ตัวยาวถูกจัดไว้สำหรับกลุ่มนักเรียนเดมิก็อดราวสิบกว่าคน ตรงหัวโต๊ะคือ ลาร์เลส นาม เมาคลี วิญญาณเรืองแสงสีส้ม ร่างสูงโปร่งในชุดโทก้าบางเบา ใบหน้าคมคายและแฝงรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ประหนึ่งครูผู้ใจดี แสงสีส้มที่ห่อหุ้มร่างของเขาไม่ได้จ้าเกินไป หากแต่เปล่งประกายอบอุ่นชวนให้รู้สึกปลอดภัย เขาเคาะโต๊ะเบา ๆ ดึงความสนใจทั้งหมดเข้าหา “วันนี้ เราจะก้าวไปสู่ความเข้าใจที่ลึกซึ้งขึ้นเกี่ยวกับ เทพเจ้าชั้นรองและวิญญาณผู้ดูแลซึ่งมักถูกละเลย แต่มีอิทธิพลต่อวิถีชีวิตของชาวโรมไม่แพ้เทพหลัก” เสียงของเขาทุ้มและชัดเจน


โมนีก้าจดสมุดลงอย่างตั้งใจ พลางเงยหน้ามองทุกครั้งที่ชื่อใหม่ถูกเอ่ยขึ้น เมาคลีเริ่มจาก Fortuna เทพีแห่งโชคลาภ ความผันผวนที่ทั้งดลบันดาลความรุ่งเรืองและความพินาศ จากนั้นเลื่อนไปยัง Somnus เทพแห่งการนอนหลับที่แทรกซึมอยู่ในทุกคืนอันสงบสุข และ Trivia เทพีแห่งทางสามแพร่ง ผู้กำหนดชะตาการเดินทางแต่ละก้าวของผู้คน


เมื่อเขาเอ่ยถึง Invidia เทพีแห่งความริษยา แสงสีส้มรอบกายเขาแปร่งแสงราวกับเตือนใจให้ทุกคนเข้าใจว่าอารมณ์มืดเช่นนี้มีพลังร้ายแรงไม่แพ้พลังศักดิ์สิทธิ์ใด ๆ ขยับต่อไปคือ Nox ราตรีอันลี้ลับ เทพีผู้โอบกอดทั้งความฝันและความกลัว และแน่นอน Janus ผู้เป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นและการสิ้นสุด ประตูทุกบานที่เปิดหรือปิดล้วนอยู่ภายใต้การมองเห็นของท่าน ยังมี Cardea ผู้คุ้มครองบานประตูและทางเข้าออกบ้านเรือน และ Pomona เทพีแห่งผลไม้และสวนผลไม้ ผู้เป็นแรงบันดาลใจให้เกษตรกรและคนรักต้นไม้มากมาย


จากนั้น เมาคลีก็เล่าถึง Lares และ Penates วิญญาณผู้พิทักษ์บ้านและห้องครัว ที่ถูกบูชาในทุกครัวเรือนของโรมันโบราณ ชาวค่ายจูปิเตอร์เองก็ยังเชื่อว่าการวางของถวายให้วิญญาณเหล่านี้ช่วยคุ้มครองบ้านพักและทำให้ชีวิตราบรื่น


เมื่ออธิบายจบ เขามอบหมายให้แต่ละคนอภิปรายว่าเทพเจ้าเหล่านี้ส่งผลต่อชีวิตชาวค่ายอย่างไร โมนีก้าขยับปากกาในมือแล้วเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ เส้นผมสีม่วงครามสะท้อนแสงไฟในร้านเป็นประกาย “หนูคิดว่า Pomona สำคัญกับเราไม่น้อยค่ะ เพราะในค่ายเองก็มีสวนและไร่ที่คอยหล่อเลี้ยงพวกเรา การบูชานางเหมือนการให้ความสำคัญกับความมั่นคงของอาหาร ส่วน Trivia… หนูคิดว่าเหมือนสัญลักษณ์เวลาพวกเราเลือกเส้นทางในชีวิตค่ะ มันไม่ใช่แค่การเดินทาง แต่คือการตัดสินใจทั้งหมดที่เราต้องทำในฐานะเดมิก็อด”


เพื่อน ๆ รอบโต๊ะพยักหน้า บางคนเสริมถึง Fortuna และ Somnus จนบทสนทนากลายเป็นวงอภิปรายที่คึกคัก เมาคลีมองด้วยแววตาพึงพอใจ ก่อนจะให้ทุกกลุ่มช่วยกันสร้างแผนผังความสัมพันธ์ของเทพเจ้าชั้นรองแต่ละองค์ พร้อมโยงเข้ากับชีวิตจริงของค่าย


เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน เขากล่าวสั้น ๆ แต่ทิ้งท้ายอย่างทรงพลัง “จำไว้นะ พลังของโรมไม่ได้มีเพียงดาบ โล่ หรือกำแพงศักดิ์สิทธิ์ แต่ยังอยู่ในความเข้าใจต่อเทพเจ้าทุกองค์ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็กทุกสิ่งล้วนสัมพันธ์กัน” โมนีก้าเก็บสมุดลงกระเป๋า ขยับตัวลุกพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ รู้สึกว่าบ่ายวันนี้เต็มไปด้วยทั้งกลิ่นกาแฟอุ่นและบทเรียนที่ซึมลึกในใจ… ก่อนจะก้าวออกจากบอมบิโญคาเฟ่ สู่ถนนที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาของวีอาพรินซิพาลิส


อื่นๆ : เรียนวิชาการระบุเทพเจ้า (DI) ( 2 / 4 ) 

รางวัล : พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 [Lares-04] เมาคลี


←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 2025-9-18 01:10:23 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 15 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงบ่าย เวลา 14.00 - 16.00 น. ณ ร้านบอมบิโญคาเฟ่ เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (พบ บรูตัส)


ที่บอมบิโญคาเฟ่ในค่ายจูปิเตอร์ตอนนี้นั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟเข้มข้นและเสียงบดเมล็ดที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แสงแดดลอดผ่านกระจกบานกว้างสะท้อนกับผิวโต๊ะไม้เนื้อดีจนเป็นประกาย โมนีก้าเปิดประตูเข้ามาพร้อมกระเป๋าสะพายเล็กใบเดิม ตั้งใจจะมารอเรียนคาบการระบุเทพเจ้ากับลาร์เรสเมาคลีตามตาราง แต่สายตากลับสะดุดกับร่างสูงในชุดสเวตเตอร์สีกรมที่นั่งอยู่ใกล้เคาน์เตอร์


บรูตัส แวนเดอร์บิลท์ ชายหนุ่มผู้ขึ้นชื่อเรื่องความเฉียบขาดของกองร้อยที่ 1 ต้องเรียกว่าอดีตสินะ? ตอนนี้เขาเป็นทหารผ่านศึก เขากำลังนั่งพิงพนักเก้าอี้ไม้ด้วยท่าทางสงบนิ่ง ดวงตาสีเข้มจับจ้องไปที่เครื่องชงกาแฟด้านหน้า ริมฝีปากได้รูปขยับเล็กน้อยเหมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องบางอย่าง


โมนีก้าก้าวเข้าไปใกล้พลางยกมือขึ้นโบกทักทายเขาและยิ้มบาง ๆ “สวัสดีค่ะ มาซื้อกาแฟหรอคะ คุณบรูตัส”


เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแววตาคมสะท้อนแสงเช้า “ใช่แล้ว แล้วเธอล่ะ มาดื่มกาแฟเหมือนกันหรือเปล่า” เสียงทุ้มเรียบแต่ฟังดูจริงใจ “ฉันมาเรียนน่ะค่ะ วิชาการระบุเทพเจ้านี้เอง เรียนที่นี่ค่ะ” เธอเอ่ยตอบอย่างสุภาพแต่ก็อดส่งรอยยิ้มสดใสไม่ได้


บรูตัสพยักหน้าช้า ๆ แฝงรอยยิ้มจางที่แทบมองไม่เห็น “พยายามเข้านะ ความรู้พวกนี้มีประโยชน์กว่าที่คิด”


“ค่ะ…ดื่มกาแฟให้อร่อยนะคะ” โมนีก้าก้มศีรษะเล็กน้อยก่อนจะผละออกไปยังโซนเรียน


เธอเดินผ่านประตูไม้แกะลายโรมันเข้าสู่ห้องเรียนด้านใน ที่ซึ่งลาร์เรสสีส้มเรืองแสงนามว่าเมาคลีลอยอยู่กลางห้อง ทันทีที่เสียงระฆังบอกเวลาเริ่มคลาสดังขึ้น เมาคลีส่งยิ้มกว้างแบบเป็นกันเอง “สวัสดีนักเรียนทุกคน วันนี้เราจะฝึกสายตาและสมองไปพร้อมกันเพื่อเรียนรู้วิธีระบุสายเลือดเทพเจ้า”


เมาคลีเริ่มอธิบายตั้งแต่หลักการสังเกตคุณสมบัติทางกายภาพ เช่น ลักษณะดวงตา เส้นผม ไปจนถึงบุคลิกที่บ่งบอกสายเลือด “ลูกของวีนัสมักมีเสน่ห์ดึงดูด คนของมาร์สมักท่วงท่ามั่นคงเด็ดขาด ส่วนลูกของเมอร์คิวรี่จะมีไหวพริบและการเคลื่อนไหวรวดเร็ว” เมาคลีเน้นเสียงอย่างสนุกสนาน พลางลอยวนไปรอบห้อง จากนั้นเข้าสู่หัวข้อพรสวรรค์พิเศษ “บางครั้งพลังที่ได้รับถ่ายทอด เช่น ความสามารถด้านดนตรี ศิลปะ การรักษาหรือการทำนายก็เป็นกุญแจสำคัญ”


โมนีก้านั่งจดอย่างตั้งใจ แม้บางคำศัพท์ภาษาละตินจะต้องขีดเส้นกำกับเพื่อจำ แต่ดวงตาเธอทอประกายสนุกกับเนื้อหามากกว่าที่เธอคิดเสียอีก


กิจกรรมสุดท้ายคือการฝึกวิเคราะห์กรณีศึกษา เมาคลีฉายภาพบุคคลจากตำนานขึ้นบนผนังหินอ่อน “ลองเขียนรายงานสั้น ๆ ระบุสายเลือดเทพตามข้อมูลที่เห็น” ระหว่างเรียนโมนีก้าจับปากกา สายตาเหลือบไปเห็นบรูตัสที่ยังคงนั่งจิบกาแฟอยู่ด้านนอก ภาพชายหนุ่มผู้เคร่งขรึมแต่เปี่ยมเสน่ห์ผุดขึ้นมาในใจโดยไม่ตั้งใจ เธอหัวเราะเบา ๆ กับตัวเองก่อนจะก้มหน้าลงเริ่มเขียนต่อไป ท่ามกลางกลิ่นกาแฟที่ยังลอยอวลไปทั่วห้องเรียนแห่งค่ายจูปิเตอร์


อื่นๆ: เรียนวิชาการระบุเทพเจ้า (DI) ( 3 / 4 ) 
รางวัล : พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 [Lares-04] เมาคลี

[NPC-15] บรูตัส แวนเดอร์บิลท์

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 2025-10-12 04:46:28 | ดูโพสต์ทั้งหมด

29 · กันยายน · 2025 · 

14.00 น. - 16.00 น.


แสงแดดยามบ่ายตกกระทบกระจกใสของบอมบิโญคาเฟ่ จนเกิดเป็นเงาสะท้อนระยิบระยับทั่วพื้นไม้สีอ่อน กลิ่นกาแฟหอมอบอวลคล้ายชวนให้หัวใจอ่อนลง เสียงช้อนกระทบแก้วเบา ๆ จากมุมเคาน์เตอร์ผสมเข้ากับเสียงจดชอล์กบนกระดานอย่างแผ่วเบา เป็นบรรยากาศที่ไม่เหมือนห้องเรียนใดในค่ายจูปิเตอร์เลยสักนิด


ที่โต๊ะด้านหน้าเมาคลี ครูผู้สอนวิชานี้ ยืนพิงโต๊ะไม้เล็ก ๆ ที่วางหนังสือหนาเกือบสิบเล่มไว้เรียงกัน สีหน้าของเขาเรียบสงบ แววตาอบอุ่นแต่ลึกล้ำ 


“วิชานี้ชื่อว่า Gods of Olympus ฟังดูยิ่งใหญ่ใช่ไหม?”

เขาเอ่ยพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ พลางเหลือบมองนักเรียนที่นั่งกระจายตามโต๊ะ “แต่แท้จริงแล้ว มันคือเรื่องของชีวิต เรื่องของมนุษย์และสิ่งที่พวกเราพยายามเข้าใจมาตลอดหลายพันปี”


เอสเปอร์นั่งอยู่ตรงกลางโต๊ะกลุ่มที่สอง สมุดจดสีขาววางเปิดอยู่ตรงหน้า เขาเงยหน้ามองครูผู้สอน สีหน้าเรียบแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความสนใจ ความเงียบของเขาไม่ใช่ความเฉยชา แต่เป็นสมาธิที่เต็มไปด้วยการรับฟัง


เมาคลีเดินไปเปิดสไลด์ภาพบนจอด้านหลัง เป็นภาพจิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่ของเหล่าเทพบนยอดโอลิมปัส แสงแดดจากหน้าต่างสะท้อนกับภาพจนแทบดูเหมือนมันมีชีวิต


“เริ่มจากจูปิเตอร์” เขากล่าว “เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด เทพแห่งท้องฟ้าและสายฟ้า เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจ ความยุติธรรม และระเบียบโลก ใครที่มีนิสัยเข้มแข็ง มีเหตุผล และรักความถูกต้อง มักถูกเชื่อมโยงกับเทพองค์นี้”


“ต่อมา จูโน เทพีแห่งการสมรสและครอบครัว” ภาพบนจอเปลี่ยนเป็นหญิงในชุดคลุมยาว มีมงกุฎประดับด้วยดาว เมาคลีชี้ไปที่ภาพ “เธอไม่ใช่เพียงภรรยาของจูปิเตอร์ แต่เป็นสัญลักษณ์ของความมั่นคง ความภักดี และศักดิ์ศรีในความรัก เธออาจโกรธง่าย แต่ไม่มีใครรักได้มั่นคงเท่าเธอ”


เมาคลีอธิบายต่ออย่างเป็นจังหวะ จาก เนปจูน เทพแห่งท้องทะเลผู้ดื้อรั้นแต่มีหัวใจอิสระ

พลูโต ผู้เงียบงันในเงามืดของยมโลกแต่ยุติธรรมยิ่งกว่าใคร

มาร์ส เทพแห่งสงครามผู้ไม่กลัวความพ่ายแพ้

มินเนอร์วา เทพีแห่งปัญญาผู้ถือโล่แห่งกลยุทธ์

วีนัส เทพีแห่งความรักและความงามผู้เปล่งประกายเหนือทุกสิ่ง

อพอลโล เทพแห่งแสง ดนตรี และความจริง

ไดอานา เทพีแห่งจันทราและการล่า

วัลแคน ช่างเหล็กแห่งโอลิมปัสผู้สร้างอาวุธให้เหล่าเทพ

เมอร์คิวรี่ เทพแห่งการสื่อสารและความรวดเร็ว

ซีรีส เทพีแห่งพืชผลและฤดูกาล

บัคคัส เทพแห่งไวน์และความรื่นรมย์

และ เวสตา เทพีแห่งเตาไฟในบ้าน ผู้เปรียบเสมือนหัวใจของครอบครัว


ทุกครั้งที่ชื่อของเทพถูกเอ่ยขึ้น ภาพใหม่จะปรากฏบนจอ และเสียงของเมาคลีจะเปลี่ยนโทนไปเล็กน้อย เหมือนเขากำลังบอกเล่าเรื่องของเพื่อนเก่าทีละคน ความนุ่มลึกในน้ำเสียงนั้นทำให้แม้แต่เพื่อนร่วมคลาสที่เคยง่วงหน่ายกับทฤษฎี ยังคงตั้งใจฟังไม่ละสายตา


“เทพเหล่านี้มีพลังที่ต่างกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน พวกเขาล้วนสะท้อนส่วนหนึ่งของมนุษย์”


เมาคลีหันกลับมามองทุกคน “โกรธได้ เหงาได้ รักได้ ผิดพลาดได้ และยังพยายามแก้ไข นั่นคือสิ่งที่ทำให้ตำนานของพวกเขาไม่เคยตายไปเลย”


เสียงเครื่องชงกาแฟดังขึ้นเบา ๆ จากเคาน์เตอร์ด้านหลัง เอสเปอร์เหลือบมองผ่านไอน้ำอุ่นที่ลอยขึ้นในอากาศ เขาเห็นเพื่อนบางคนจดอย่างเร่งรีบ บางคนแค่พยักหน้าช้า ๆ แต่ไม่มีใครดูเบื่อเลยแม้แต่น้อย


หลังพักสิบห้านาทีการเรียนภาคปฏิบัติ เริ่มขึ้นเมาคลีแจกการ์ดให้แต่ละกลุ่ม ชุดหนึ่งเป็น สัญลักษณ์ของเทพ เช่น สายฟ้า หอยเชลล์ คันศร ค้อน ใบมะกอก ถ้วยไวน์ ฯลฯ อีกชุดหนึ่งเป็น ชื่อเทพเจ้า ที่ต้องจับคู่ให้ถูกต้อง


“ใช้เวลา 10 นาที ใครจับคู่ได้ครบก่อนจะได้เลือกเพลงปิดคลาสเอง” เขากล่าวยิ้ม ๆ


เอสเปอร์หยิบการ์ดขึ้นมา คิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นสัญลักษณ์เป็น ขนนกคู่หนึ่งและไม้เท้าพันงูสองตัว


“อันนี้ของใครนะ…?” เขาพึมพำ


“เมอร์คิวรีไง นายจำไม่ได้เหรอ” เพื่อนข้าง ๆ กระซิบ “เทพแห่งการสื่อสาร กับความเร็ว”


“อ๋อ…” เอสเปอร์พยักหน้า แล้วพลิกการ์ดอีกใบจับคู่ได้พอดี


เมาคลีเดินวนรอบโต๊ะอย่างใจเย็น สายตาเขาเหลือบมองทุกกลุ่มด้วยความพอใจ ก่อนจะหยุดที่โต๊ะของเอสเปอร์


“ทำได้ดีนะ”


“ขอบคุณครับ”


“รู้ไหม ทำไมเมอร์คิวรีถึงถือไม้เท้าพันงูสองตัว?”


“เพราะเขาเป็นสัญลักษณ์ของสมดุล ระหว่างความเร็วกับปัญญา” เอสเปอร์ตอบ


เมาคลียิ้มจาง ๆ “ดีมาก นั่นแหละคือจุดที่หลายคนมองข้ามไป”


เมื่อทุกกลุ่มจับคู่เสร็จ เมาคลีจึงเปิดกิจกรรมต่อไป “วิเคราะห์กรณีศึกษาบุคคลสมมติ”


เขาฉายภาพโปรไฟล์คน 3 คนบนจอ ชายหนุ่มผู้มีอำนาจแต่โดดเดี่ยว หญิงสาวผู้กล้าหาญแต่เก็บงำความเศร้า และนักประดิษฐ์ที่แสวงหาความสมบูรณ์แบบจนลืมพักผ่อน


“เลือกหนึ่งคน แล้วบอกฉันว่าเขาคล้ายเทพองค์ไหนที่สุด พร้อมเหตุผล”


เอสเปอร์เลือกชายหนุ่มผู้โดดเดี่ยวในชุดเครื่องแบบสีดำ เขาจ้องภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดเบา ๆ “ผมคิดว่าเขาเหมือนจูปิเตอร์ครับ เพราะเขามีพลังมากจนไม่มีใครกล้าต้าน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เคยมีใครเข้าใจ”


เมาคลีพยักหน้าอย่างพอใจ “นั่นคือคำตอบที่ลึกซึ้ง พลังมักมาพร้อมความเหงา นั่นแหละคือโศกนาฏกรรมของผู้ปกครองทุกยุค”


ชั่วโมงสุดท้ายของคลาสผ่านไปอย่างรวดเร็ว เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นตอนประกาศผลคะแนนกิจกรรม และเมาคลีให้กลุ่มของเอสเปอร์เลือกเพลงปิดคลาส พวกเขาเลือกเพลงบรรเลง Ode to Apollo ที่ท่วงทำนองอบอุ่นและสงบ


เมื่อดนตรีจบลง เมาคลีพูดสรุปคลาสด้วยน้ำเสียงเรียบแต่จริงใจ “เทพเจ้าไม่ใช่เรื่องไกลตัว พวกท่านคือภาพสะท้อนของสิ่งที่เรากำลังต่อสู้ในใจตัวเอง ถ้าเธอรู้จักเทพเหล่านี้ดีพอ เธอก็จะเข้าใจตัวเองดีขึ้นเช่นกัน”


เอสเปอร์มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นแสงสุดท้ายของวันส่องกระทบแก้วกาแฟที่เหลือเพียงครึ่ง ก่อนจะปิดสมุดจดลงเบา ๆ


บนหน้ากระดาษสุดท้าย เขาเขียนไว้สั้น ๆ เพียงบรรทัดเดียว


วิชาการระบุเทพเจ้า (DI)

1/4


[Lares-04] เมาคลี

+7 ความสนิทสนม

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [Lares-04] เมาคลี เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ 2025-10-12 11:26
โพสต์ 35009 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-10-12 04:46
โพสต์ 35,009 ไบต์และได้รับ +9 EXP +12 เกียรติยศ +12 ความศรัทธา จาก เข็มทิศ  โพสต์ 2025-10-12 04:46
โพสต์ 35,009 ไบต์และได้รับ +8 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความกล้า จาก หมวกกันน็อต  โพสต์ 2025-10-12 04:46
โพสต์ 35,009 ไบต์และได้รับ +5 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความกล้า +10 ความศรัทธา จาก โล่สคูทุม  โพสต์ 2025-10-12 04:46
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ต้านทานเวทมนตร์
สื่อสารกับภูตผีปีศาจ
ไรเฟิลจู่โจมเทมเพสทัส
แมกกาซีนเทมเพสทัส
เข็มทิศ
หมวกกันน็อต
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เกราะทหารโรมัน
สัมภาระจำลอง
แจ็คเก็ต YANKEES
นาฬิกาสปอร์ต
กล่องดนตรี
แว่นตา
เกมคอนโซลพกพา
หนังสือนิยาย
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
ต่างหูเงิน
น้ำหอมบุรุษ
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x2
x1
x1
x15
โพสต์ 6 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-14 05:45

วันที่ 07 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้าถึงเที่ยง เวลา 09.00 - 11.00 น. ณ ร้านบอมบิโญคาเฟ่ เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์


บอมบิโญคาเฟ่ยามเช้ากึ่งสายคึกคักจนเหมือนไม่ใช่ร้านกาแฟในค่ายแต่เป็นฮับวัฒนธรรมกลางวีอาพรินซิพาลิส กลิ่นเอสเพรสโซเข้มปนดอกส้มจากสเปรย์อโรม่า จังหวะเพลงบอสซาโนวาเบา ๆ เคาะขอบแก้ว ผนังอิฐโชว์แนวมีชั้นหนังสือเรื่องเทพปกรณัมเรียงอยู่ข้างถุงเมล็ดคั่วของร้าน โต๊ะไม้สนถูกเลื่อนต่อกันให้เป็นห้องเรียนเฉพาะกิจและตรงหัวโต๊ะมีอาจารย์ของวิชานี้ลอยอยู่เหนือพื้นราว 20 เซนฯ


ลาเรสนามเมาคลี เรืองแสงสีส้มอุ่น ๆ เหมือนหลอดไส้วินเทจ เงาร่างนักล่าผอมเพรียวประดับถังลูกปัดและฟันสัตว์ไหวระยับเมื่อเขากวาดตามองนักเรียน เขายิ้มพร่าจาง ๆ แบบคนป่าเจอเมืองแล้วไม่ยี่หระ ก่อนออกเสียงชัด ๆ “เอาล่ะวันนี้คาบสุดท้ายจะเกี่ยวกับศรัทธาและการเชื่อมโยง” แสงรอบตัวเขาเข้มขึ้นนิดเดียว “ดาบดี โล่เยี่ยม ก็ช่วยไม่มาก ถ้าใจของพวกเจ้าไม่รู้กำแพงและประตูของมันอยู่ที่ไหน วันนี้เราจะฝึกตรงนั้น”


เสียงดังกริ๊งบอกคิวเครื่องดื่มดังสอดจังหวะพอดี บาริสต้าวางลาเต้ฟองนมหัวใจให้เด็กโต๊ะหน้าสุด เมาคลีลอยวนไปรอบ ๆ เหมือนหมาป่าตรวจอาณาเขต “ในวัฒนธรรมโรมัน ศรัทธาไม่ได้แปลว่าเชื่ออย่างตาบอด แต่มันคือข้อผูกพันระหว่างมนุษย์กับเทพ เราดูแลพิธีเทพก็ดูแลเรา” เขาชูนิ้วเรียว “ข้อแรกรู้จักเทพ ข้อสองบูชาอย่างเหมาะสม ข้อสามสื่อสารให้เป็น”


เขาจิ้มอากาศ ติ้ง บนโต๊ะทุกคนมีชุดคิทขนาดจิ๋วโผล่ขึ้นมาเป็น แท่นไม้โอ๊กขนาดฝ่ามือ ผ้าลินิน ขวดน้ำมันหอมเมล็ดข้าว เทียนเล็ก ถ้วยใส่เกลือ และการ์ดคำสวดสั้น ๆ “กิจกรรมที่หนึ่ง สร้างแท่นบูชาส่วนตัว (จำลอง) ออกมา” เมาคลีเคลื่อนมาหยุดตรงโซนของโมนีก้า “เลือกเทพที่ผูกพันที่สุด แล้วจัดให้บอกตัวตนของเจ้าและของท่าน” ดวงตาแววล้อ “และอย่าเถียงกันเรื่องดีไซน์กับเทพ เจ้าไม่ชนะหรอก”


โมนีก้าสูดลมหายใจ กลิ่นเมล็ดข้าวในขวดหอมแทรกกลิ่นกาแฟทันที เธอกางผ้าลินินวางบนฐานไม้ เกลี่ยให้เรียบด้วยหลังนิ้วอย่างประณีต แล้วหยิบกิ่งข้าวสาลีแห้งจากตะกร้ากลางชั้นเรียนวางพาดเฉียง สุดท้ายเลือกดอกเบญจมาศสีงาช้างหนึ่งดอกเสียบถ้วยไมโคร เรียบง่าย สะอาด และหอมข้าว แม่ต้องชอบ


เมื่อแท่นทุกคนขึ้นรูป เมาคลีดีดนิ้วอีกครั้ง การ์ดคำสวดแปลงเป็นจดหมายเปล่า “กิจกรรมที่สอง เขียนถึงเทพองค์ใหม่ ไม่ใช่ผู้ที่เจ้าบูชาเสมอไป เอาองค์ที่ยังไม่คุ้นเพื่อฝึกกาลเทศะและภาษาใจ” เขายิ้มมุมปาก “ข้อแม้วันนี้ต้องมีคนเขียนถึงเทพจูปิเตอร์ พรรคพวกเราจะได้คุ้นเสียงราชาแห่งท้องฟ้า” ปลายปากกาของโมนีก้าชะงักหนึ่งจังหวะเธอยังยืนเวรที่วิหารเมื่อคืนอยู่ในฝ่ามือ ชีพจรเต้นตามคำของบรูตัส หายใจสามครั้ง…แล้วเริ่มเขียน


กราบทูลองค์เทพจูปิเตอร์

ข้าพเจ้าโมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม เซนจูเรี่ยนหน้าใหม่ของกองร้อยสอง มาขอบคุณสำหรับฟ้าโปร่งและไฟที่นิ่งเมื่อคืน ข้าพเจ้าจะเรียนรู้รายละเอียดเล็ก ๆ ให้รักษาสิ่งใหญ่เหมือนที่พระองค์รักษาฟ้า ถ้าในเร็ววันนี้ต้องเปิดปิดประตูบางบาน ขอเพียงสายฟ้าของพระองค์ส่งสัญญาณให้ข้าพเจ้าเห็นว่าอันไหนคือคุ้มครอง อันไหนคือพิสูจน์ ข้าพเจ้าจะรับและรับผิดชอบด้วยใจไม่หนี ด้วยความเคารพยิ่ง


มึกซึมเข้าเนื้อกระดาษเป็นเส้นเรียบ เธอฟูมฟายคำไหนเกินจริงก็ขีดทิ้ง เหลือไว้แต่ถ้อยคำกะทัดรัดซื่อ ๆ ตามที่เมาคลีบอก “ดี จบงานเขียน เราพักลิ้นแล้วฝึกสื่อสารกันได้แล้ว” เมาคลีลอยขึ้นสูงกว่าหลอดไฟสักคืบ “นั่งตัวตรง กระดูกสันหลังเป็นหอก ปลายหอกพิงท้องฟ้า มือซ้ายวางเหนือหัวใจ มือขวาวางบนโต๊ะสัมผัสแท่นของเจ้าหลับตาหายใจเข้า…ออก…”


เสียงคาเฟ่ค่อย ๆ เบาหาย มีเพียงเครื่องบดกาแฟไกล ๆ และจักจั่นข้างกำแพงอิฐ โมนีก้ารู้สึกถึงน้ำหนักของเหรียญเจนัสในอกเสื้อ รากพันธนาการนิ่งอยู่ใต้ฝ่าเท้าเหมือนเครือข่ายหลอดเลือดของโลก เธอทักแม่เบา ๆ กลิ่นข้าวสุกวาบขึ้นแล้วหันใจไปหาฟ้าด้านบน ครั้งแรกไม่มีอะไร นอกจากความอุ่นของแสงอ้อม ๆ บนหน้าผาก จนกระทั่ง…หลอดไฟเหนือบาร์กาแฟ กระพริบ เพียงหนึ่งที แสงไม่ได้ดับ แต่ชัดขึ้นเสี้ยววินาทีคล้ายสายฟ้าจิ๋วแตะ เนื้อหัวใจเธอเคลื่อนวูบ ไม่แรงไม่หวือหวา ทว่ามั่นใจแบบที่คำพูดอธิบายยาก


เมาคลีเปิดตาก่อนแต่ไม่ได้เอ่ย เขารอให้ทุกคนมองหน้ากันเอง หนึ่งในเพื่อนร่วมคลาสเด็กหนุ่มกองหนึ่งพึมพำว่า “ผมได้กลิ่นฝนทั้งที่แดดจ้า” อีกคนบอก “มือขวาชา…เหมือนจับด้ามโลหะเย็น” เมาคลีพยักหน้า “นั่นแหละภาษาของเทพแต่ละองค์ไม่เหมือนกัน จำภาษาของเจ้าเอาไว้”


ถึงคิวอภิปรายประสบการณ์ โมนีก้าเล่ารวม ๆ ไปก่อน เรื่องภารกิจที่เจอเทพหลายองค์รอบก่อน ความรู้สึกผูกพันชัดที่สุดกับแม่เซเรสพรที่ไหลเข้ามาเมื่อวาน ทว่าเธอกลับเลือกที่จะหยุดนิดหนึ่งแล้วหัวเราะเขิน ๆ “แต่บางทีโชคชะตาหนู…เหมือนจะชอบทำให้หนูเจอสายเลือดเทพอะพอลโล่แปลก ๆ ค่ะ เจอทีไร...” เธอเผลอวางมือทาบหน้าอก “...ใจเต้นแรงแบบไม่ยอมฟังเหตุผลสักที”


เมาคลียิ้มกว้างกว่าเดิมเล็ก ๆ “โลกชอบล้อพวกเราแบบนั้นแหละ เส้นทางของแสงกับพืชมักพาดทับกันในฤดูกาลที่ถูกต้อง ให้ถือว่าเป็นลางเตือนให้ระวังสิ่งบางอย่างที่อยู่เชื่อมยึดกับโชคชะตา มันดีทั้งคู่ แต่ถ้าเกินไปอย่างใดอย่างหนึ่ง พืชก็ไหม้หรือเน่า จำไว้ว่าศรัทธาไม่ได้พาให้เสี่ยงน้อยลงมันพาให้เสี่ยงอย่างมีสติ”


เมื่อเลิกคาบบาริสต้าแจกคุกกี้รูปสายฟ้ากับรวงข้าวให้คนละชิ้นเป็นของขวัญจบหลักสูตร โมนีก้าหยิบ Icarus Mirror ของเดดาลัสขึ้นบันทึกอย่างคล่องขึ้นกว่าวันแรก สกิลจิ้ม ๆ โหลด ๆ กับไอแพตสุดแพงนี้ของเธอเริ่มเข้าที่ บนทางเท้าออกจากร้าน แดดกึ่งค้างกลางฟ้าหยอกตา เธอชะลอเท้า มองเงาตัวเองซ้อนกับธงม่วงปลายถนนให้รู้สึกถึงภาษาของฟ้าที่ยังอุ่นอยู่บนหน้าผากและภาษาของดินที่นอนสงบใต้ส้นรองเท้า


บทเรียนสุดท้ายไม่ใช่จุดจบ แต่มันคือคันโยกตัวจิ๋วในใจเมื่อเอียงไปทางศรัทธา โลกทั้งใบก็เคลื่อนตามนิด ๆ พอให้เซนจูเรี่ยนคนใหม่ยิ้มมุมปากกับตัวเอง แล้วก้าวต่อด้วยจังหวะที่หนักแน่นขึ้นกว่าเมื่อเช้าอย่างเห็นได้ชัด


อื่นๆ: เรียนวิชาการระบุเทพเจ้า (DI) ( 4 / 4 ) 
รางวัล : พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 [Lares-04] เมาคลี

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [Lares-04] เมาคลี เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ 6 วันที่แล้ว
God
มีการบ้านสำหรับคาบนี้ ส่งไปทาง PM แล้ว  โพสต์ 6 วันที่แล้ว
โพสต์ 28992 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 6 วันที่แล้ว
โพสต์ 28,992 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก หนังสือนิยาย  โพสต์ 6 วันที่แล้ว
โพสต์ 28,992 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก สัมผัสแห่งชีวิต  โพสต์ 6 วันที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 4 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 09 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงบ่าย เวลา 14.00 - 16.00 น. ณ ร้านบอมบิโญคาเฟ่ เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ เรียน วิชาการระบุเทพเจ้า (DI)


บอมบิโญคาเฟ่ยังหอมกลิ่นเอสเปรสโซคั่วเข้มกับเสียงเครื่องบดแกร๊ก ๆ โทนขาว–น้ำตาลอุ่น ๆ ทำให้เหมือนหลุดออกจากค่าย แต่หน้าโมนีก้ายังนิ่งสนิท เธอสแกนเข้าคลาส หยิบ Icarus Mirror เปิดไฟล์รายงาน กดส่งการบ้านคาบที่แล้วเข้าระบบแล้วก็ยื่นสำเนาให้ผู้ช่วยสอนสั้น ๆ “ของฉันค่ะ” ไม่มีออร่าความตื่นเต้นแม้แต่น้อย


ลาร์เรสสีส้มลอยมาหน้าห้องเริ่มบทพูด แนวศรัทธา การเชื่อมโยง อะไรสักอย่าง เสียงอธิบายลื่นเหมือนเพลงกล่อมเด็ก โมนีก้าจดหัวข้อพอเป็นพิธี ลากปากกาขีดเส้นใต้ทีละประโยคโดยไม่มองกระดาษ สายตาเหม่อมองฝุ่นแสงเต้นบนแก้วน้ำเย็น เธอคนโกโก้ช้อนกระทบแก้วติ๊ง ๆ ไล่ความง่วง เขย่าข้อเท้าใต้โต๊ะ บางจังหวะเผลอถอนหายใจยาว


กิจกรรมแชร์ความรู้สึกเธอตอบสั้นที่สุดที่พอจะสุภาพได้ แล้วก้มเก็บของตั้งแต่ครึ่งวินาทีที่คำว่า dismissed หลุดจากปากอาจารย์ เก็บแท็บเล็ตเสียบลงกระเป๋า หยิบแก้วทิ้งแล้วถอยตัวออกจากกลิ่นกาแฟอย่างรวดเร็ว


ก่อนผลักประตู เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ “ลาเต้โอเค คลาส 5 ไม่โอเค…โคตรหงุดหงิด” แล้วก็หายลับไปกับแสงจ้าของวันกลางคืนยืดเยื้อที่เธอเริ่มเบื่อเต็มที

อื่นๆ: เรียนวิชาการระบุเทพเจ้า (DI) ( 5 / 4 ) 
ส่ง การบ้านคลาสที่ 4 ได้รับ +2 Point, +30 เกียรติยศ

รางวัล : ไม่คุย หงุดหงิดที่ให้มาเรียนคาบ 5 เพราะตั้งใจเรียนแล้วให้เรียนเพิ่ม มนก หงุดหงิดสุด ๆ

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ +30 เกียรติยศ โพสต์ 4 วันที่แล้ว
โพสต์ 11590 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 4 วันที่แล้ว
โพสต์ 11,590 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก รากพันธนาการ  โพสต์ 4 วันที่แล้ว
โพสต์ 11,590 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก หนังสือนิยาย  โพสต์ 4 วันที่แล้ว
โพสต์ 11,590 ไบต์และได้รับ +4 EXP +4 เกียรติยศ +4 ความศรัทธา จาก สัมผัสแห่งชีวิต  โพสต์ 4 วันที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้