Temple of Bellona ⋘ วิหารเบลโลน่า ⋙

Temple of Bellona

⋘ วิหารเบลโลน่า ⋙

วิหารเบลโลน่า (Temple of Bellona) เทพีแห่งสงครามผู้เกรียงไกร

วิหารหลักตั้งอยู่บนเนินเทมเพิล เคียงข้างวิหารเทพมาร์ส เทวสถานพลูโต และ วิหารจูปิเตอร์ ออพติมัส แม็กซิมัส

บานประตูทางเข้าวิหาร ทำจากทองจักรพรรดิที่หนักอึ้ง สลักลวดลายฉากการต่อสู้อันน่าเกรงขาม ราวกับกำลังเชื้อเชิญให้ก้าวเข้าสู่โลกแห่งสงคราม เมื่อเปิดประตูจะพบกับบันไดหินสีแดง ทอดยาวลงไปสู่ห้องโถงใต้ดินขนาดใหญ่ที่สลักจากหินสีแดงก่ำดุจเลือด

ภายในวิหารเย็นยะเยือกและเงียบสงัด มีเพียงแสงไฟจากคบเพลิงที่ติดอยู่บนผนัง ส่องสว่างเลือนราง บรรยากาศชวนให้รู้สึกถึงพลังอำนาจและความน่าเกรงขามของเทพีแห่งสงคราม

สิ่งที่สะดุดตาที่สุด คือ กะโหลกศีรษะมนุษย์นับร้อยที่ถูกเสียบไว้บนหนามเหล็กแหลมคม เรียงรายอยู่บนผนังโดยรอบห้องโถง เป็นเครื่องเตือนใจถึงความโหดร้ายของสงครามและชะตากรรมของผู้พ่ายแพ้

เบื้องหน้าแท่นบูชา มีพื้นที่เล็ก ๆ ปูด้วยดินสีแดงเข้ม ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ "ดินแดนศัตรู" ก่อนที่ชาวโรมันจะออกไปทำสงครามหรือทำภารกิจเดินทาง พวกเขาจะมารวมตัวกันที่วิหารเบลโลน่าแห่งนี้ และประกอบพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์โดยการขว้างหอกลงบนพื้นดินสีแดงนั้น

เสียงหอกกระทบพื้นดังกึกก้อง สะท้อนไปทั่วห้องโถงใต้ดิน ราวกับเสียงคำรามของเทพีเบลโลน่า ปลุกเร้าจิตวิญญาณแห่งนักรบในตัวของชาวโรมันให้ลุกโชน พร้อมออกไปสู่สนามรบ

วิหารเบลโลน่าจึงไม่เพียงเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับการบูชาเทพีแห่งสงคราม แต่ยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่ง ความกล้าหาญ และชัยชนะของชาวโรมันอีกด้วย

Moneka HONOR

วันที่ 13 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงค่ำ เวลา 18.00 - 22.00 น. เข้าเวร (พบหยาน)

ภายในวิหารเบลโลน่าที่ส่องสว่างด้วยคบเพลิงสีส้มอมแดง โมนีก้าก้าวผ่านประตูทองจักรพรรดิที่หนักแน่นเข้ามาด้วยสีหน้าสงบแต่หัวใจเต้นถี่จากบรรยากาศทรงพลังรอบตัว เธอเงยหน้ามองเพดานสูงที่แกะสลักเป็นฉากรบอันเกรียงไกร ก่อนเดินลงบันไดหินสีแดงก่ำไปยังห้องโถงใต้ดิน ความเย็นยะเยือกผสมกลิ่นควันไฟคละคลุ้งอยู่ในอากาศ เสียงก้องสะท้อนจากผนังที่ประดับกะโหลกศีรษะมนุษย์เรียงรายเป็นเครื่องเตือนใจถึงสงครามและความพ่ายแพ้

หญิงสาวหยุดยืนหน้ารูปปั้นเทพีเบลโลน่า สตรีนักรบผู้ถือดาบและโล่ราวกับจะปกป้องทุกสายเลือดโรมัน เธอยกไฟแช็กเล็กในถุงผ้าขึ้นคลายรอยยิ้มบาง “วันนี้หนูเอาไฟแช็กมาถวายค่ะ ขอให้พระนางชอบนะคะ” น้ำเสียงของเธออ่อนน้อมแต่มั่นคง โมนีก้าวไปวางของถวายลงบนแท่นบูชาที่ปกคลุมด้วยดินสีแดงเข้มแล้วค้อมศีรษะอย่างเคารพ ก่อนถอยออกมาอย่างเงียบงาม

เมื่อเสร็จเธอเดินกลับขึ้นมายังลานหน้าวิหารเพื่อปฏิบัติหน้าที่เฝ้ายามตามเวร เย็นย่ำแต่ท้องฟ้ายังเปล่งแสงเหมือนยามบ่ายเพราะฤดูกลางวันยาวนาน ลมจากยอดเขาพัดกระทบแก้มเย็นยะเยือก โมนีก้านั่งพิงเสาหิน ร่างเล็กขยับผ้าพันคอให้กระชับ พลางทอดสายตามองท้องฟ้าที่ไร้ราตรี

คบเพลิงในวิหารเบลโลน่าลุกพรึ่บขึ้นลงตามแรงลมเย็นที่พัดลอดประตูทองจักรพรรดิ เสียงเหล็กเสียดสีกันจากบานพับประตูแผ่วเบาทำให้โมนีก้าสะดุ้งเล็กน้อย เธอกำลังนั่งเฝ้ายามอยู่ริมเสาหิน ขณะมือซ้ายบีบผ้าพันคอให้แน่นขึ้นเพื่อคลายความหนาว ดวงตาสีเทาเงินเหลือบมองไปทางทางเข้าที่มีเงาร่างสูงโปร่งก้าวออกมาจากความมืด ชายหนุ่มในเสื้อคลุมสีเข้มปรากฏตัวพร้อมกับแสงคบเพลิงที่ส่องให้เห็นใบหน้าคมเรียว ดวงตาเรียบเฉยแต่ลึกเหมือนกำลังชั่งน้ำหนักโลก เขาเดินช้า ๆ ผ่านพื้นหินสีแดงก่ำที่เต็มไปด้วยรอยแกะสลักฉากสงคราม เสียงฝีเท้าของเขาก้องสะท้อนอยู่ในโถงกว้าง ทุกย่างก้าวยิ่งทำให้หัวใจของโมนีก้าเต้นแรงขึ้น

เธอจำเขาได้ทันที ชายที่ครั้งแรกเคยล้มมาทับเธอที่ตลาดด้านนอกจนต้องผลักเขาออกด้วยความตกใจ และครั้งที่สองที่ท่อระบายน้ำเสียเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนที่เธอสวมหน้ากากกันกลิ่นและยื่นของที่ตกอยู่ในน้ำกลับคืนให้เขา ความทรงจำเหล่านั้นทำให้หัวใจเธอเกร็งขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

หยานหยุดยืนห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว แววตาคมแต่ไม่ก้าวร้าวเพียงแค่จับจ้องมาที่เธอราวกับกำลังพิจารณา เงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เขาจะเอ่ยเสียงเรียบ “เธอ…อยู่เวรที่นี่หรือ” น้ำเสียงไม่ได้แข็ง แต่ก็ไม่ได้อ่อนโยนพอจะคลายความตึง

โมนีก้าสูดหายใจสั้น ๆ พยายามไม่ให้เสียงสั่น “ค่ะ…เฝ้ายาม” เธอตอบสั้น ๆ พลางก้มหน้าลงมองโล่ที่พิงข้างตัวเหมือนจะหาที่เกาะใจ ชายหนุ่มพยักหน้าเบา ๆ ไม่เอ่ยต่อ เพียงกวาดตามองรอบวิหารก่อนจะเดินผ่านไปช้า ๆ แสงไฟจากคบเพลิงสะท้อนประกายวาวในดวงตาของเขาเหมือนประกาศถึงพลังที่ซ่อนอยู่ โมนีก้ามองตามแผ่นหลังกว้างนั้นด้วยความรู้สึกประหลาดทั้งระแวดระวัง ทั้งสงสัย แต่ก็อดสังเกตท่วงท่าที่มั่นคงของเขาไม่ได้

ในความเงียบของวิหารเบลโลน่า มีเพียงเสียงหัวใจของเธอที่ดังชัดเจนยิ่งกว่าคบเพลิงที่แตกประกายอยู่รอบด้านตลอดสี่ชั่วโมง

รางวัล : [God-27] เบลโลน่า

ถวาย ไฟแช็ค ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

[TGC-09] หยาน

พูดคุยกับ TGC ความสนิทสนม +7

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ TGC +5

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Esper HEROES

22 · กันยายน · 2025 · 15.00 น.

แดดยามบ่ายคล้อยต่ำ รังสีสีทองสาดส่องผ่านพวงใบไม้เหนือยอดเนิน เขย่าความเงียบของค่ายให้เคลื่อนไหวด้วยแสงอบอุ่นที่หลอมรวมกับเสียงเหล็กขัดโล่ในระยะไกล

เสียงกลองของกองฝึกค่อย ๆ จางไปเมื่อเปลี่ยนผลัดเวรยาม ป้ายทองแดงหน้า ศูนย์บัญชาการกองพันที่สิบสอง แวววาวสะท้อนแสงราวกับย้ำเตือนคำสาบานของเหล่าทหารทุกนาย

“ปกป้องค่ายคือหน้าที่อันทรงเกียรติ”

วันนี้เป็นรอบเวรของเอสเปอร์ เขาต้องเข้าเวรยามตั้งแต่บ่ายสามถึงหกโมงเย็น

เขาไม่ปริปากบ่นแม้แต่น้อย แค่คว้าดาบไม้กราดิอุสประจำตัวขึ้นพาดไหล่ แล้วก้าวข้ามทางเดินหินไปยัง วิหารเบลโลน่า สถานที่ที่แม้แต่เสียงลมยังดูจะเกรงใจ

ทางขึ้นวิหารทอดผ่านแนวเสาอ่อนโค้งสีเทาเข้ม บนยอดมีรูปสลักเทพีเบลโลน่าประดับหมวกเหล็ก ดาบในมือชี้ขึ้นฟ้าเหมือนสั่งสงครามให้เริ่มทุกครั้งที่แสงอาทิตย์กระทบคมโลหะนั้น

บานประตูทางเข้าวิหารทำจาก ทองจักรพรรดิ หนักอึ้งและงดงาม สลักลวดลายเป็นฉากการต่อสู้อันเกรียงไกร เหล่าทหารโรมันกำลังปะทะกับอสุรกาย มีเปลวไฟและหอกพุ่งสวนกันไปมาอย่างมีชีวิต เอสเปอร์เคยเห็นมันหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่ยืนมอง เขาก็ยังรู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างที่ซึมออกมาจากผืนโลหะนั้น เหมือนภาพที่สลักไว้กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในมุมสายตา

เขายืนพิงหอกยาม ข้างเท้าคือกระติกน้ำเหล็กและแผ่นขนมแห้งจากโรงอาหาร อาหารเวรยามแบบเรียบง่าย แต่ในบ่ายที่ลมแห้งและเงียบแบบนี้ มันกลับมีกลิ่นหอมของแป้งปิ้งคลุ้งขึ้นในอากาศ

เสียงฝีเท้าของยามผลัดก่อนดังใกล้เข้ามา

“เอสเปอร์ นายเวรต่อจากนี้นะ ทางนี้สงบดี ไม่มีรายงานอะไรผิดปกติ”

“รับทราบ” เขาพูดเพียงสั้น ๆ แล้วรับธงผลัดจากอีกฝ่าย ก่อนอีกคนจะเดินลงเนินหายไป

เขาจัดท่าตัวเองให้มั่น มือขวาแตะด้ามดาบไม้ไว้แน่น พลางมองออกไปยังขอบค่าย ท้องฟ้ายังสว่าง แต่เมฆเริ่มเปลี่ยนสี เสียงเหล็กจากลานฝึกเริ่มเงียบ เหล่าทหารทยอยกลับห้องพัก ทิ้งไว้เพียงเสียงลมที่พัดผ่านหมวกเกราะบนหิ้งบูชา

เอสเปอร์ชอบเวลานี้ที่สุด เพราะมันสงบ เขาไม่ต้องพูด ไม่ต้องทำตัวให้แข็งกร้าว เขาแค่ยืนเฝ้าประตูทองคำนั้น ฟังเสียงหัวใจของค่ายเต้นแผ่วเบาใต้ฝ่าเท้า

ดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ลับไปหลังแนวต้นไซปรัส เสียงนกกาเริ่มบินกลับรัง เงาสีแดงเลือดอาบประตูทองคำจนดูเหมือนมันกำลังลุกไหม้ เหงื่อบนขมับของเอสเปอร์สะท้อนแสงระยิบ เขาเหยียดหลังตรงอีกครั้ง ไม่มีแม้แต่ท่าทีจะขยับหนีจากตำแหน่ง แม้ร่างกายจะเมื่อยชาเพียงใด

ถึงอย่างนั้นความนิ่งสงบของเขากลับมีบางอย่างที่บ่งบอกถึงความตั้งมั่น ไม่ใช่เพราะหน้าที่บังคับ แต่เพราะเขาเลือกจะยืนตรงนั้นด้วยตัวเอง

จนกระทั่งเสียงระฆังบอกเวลา ดังขึ้นจากหอค่าย เอสเปอร์ถอนหายใจเบา ๆ หยิบขวดน้ำขึ้นจิบก่อนหันไปมองประตูทองอีกครั้ง 

และเมื่อเสียงฝีเท้ายามผลัดใหม่ดังขึ้น เขาเพียงแค่ยื่นธงเวรต่อให้โดยไม่ต้องพูดอะไร 

เวรเฝ้าประตู

รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

Esper HEROES

29 · กันยายน · 2025 · 

17.00 น. - 20.00 น.

ลมยามเย็นพัดผ่านลานหินเบื้องหน้าอย่างแผ่วเบา แสงอาทิตย์ยามอัสดงทอดยาวเหนือยอดเสาแห่งวิหารเบลโลน่า สาดสีทองแดงเข้มลงบนผนังหินอ่อนและประตูโลหะอันโอฬาร วิหารแห่งนี้ตั้งอยู่บริเวณด้านตะวันตกของค่ายจูปิเตอร์ เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้ในการอธิษฐานก่อนออกศึก เป็นจุดเฝ้าระวังที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งในช่วงเปลี่ยนผลัดเวรยาม

เอสเปอร์เดินขึ้นบันไดหินทีละขั้น เสียงบูททหารกระทบพื้นดังสะท้อนในความเงียบสงบของยามเย็น ด้านข้างมีแท่นบูชาที่วางดาบพิธีและโล่ขนาดใหญ่เคลือบทองไว้คู่กัน เขายืนอยู่หน้าประตูบานใหญ่ที่ทำจากทองจักรพรรดิ สลักลวดลายเทพีเบลโลน่ากำลังเงื้อหอกใส่ศัตรู ลายเส้นคมและหนักแน่นราวกับมีชีวิต เมื่อแสงสุดท้ายของวันสาดกระทบ โลหะนั้นสะท้อนแสงจนแสบตา

วันนี้เขาได้รับมอบหมายให้เฝ้าคนเดียวเป็นเวลาสี่ชั่วโมง ตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงสองทุ่ม งานนี้ไม่ใช่เรื่องเบา เพราะยามเย็นคือเวลาที่พรมแดนรอบค่ายเริ่มเคลื่อนไหว เสียงฝีเท้าทหารจากเวรผลัดก่อนหน้าดังแว่วมา ก่อนพวกเขาจะทักทายเอสเปอร์สั้น ๆ แล้วเดินลงจากบันได ทิ้งให้เขาอยู่ลำพังกับเงาแห่งเทพีสงคราม

เอสเปอร์ตั้งท่าประจำตรงหน้าประตู ยืนหลังตรง มือจับหอกสั้นประจำตัว ปลายหอกสะท้อนแสงส้มอ่อน ๆ ของอาทิตย์ตก ความนิ่งงันรอบตัวมีเพียงเสียงใบไม้เสียดสีกันและเสียงธูปที่ไหม้เบา ๆ จากแท่นบูชา เขามองออกไปยังแนวป่าที่ทอดยาวนอกค่าย ดวงตาจับจ้องการเคลื่อนไหวเล็กน้อยทุกครั้งที่ลมพัดผ่านพุ่มไม้ ความเงียบสงัดนี้ ไม่ได้ให้ความสบาย แต่เป็นสนามทดสอบความมั่นคงของหัวใจมากกว่า

ในช่วงชั่วโมงแรก เขาเดินลาดรอบบริเวณรั้วหินที่ล้อมรอบวิหาร ตรวจตราความเรียบร้อยของตะเกียงทุกดวงที่ส่องแสงนำทางนักรบผู้ล่วงลับ บางจุดมีเศษใบไม้ติดตามบันได เขาก้มลงเก็บออกด้วยความเคยชิน เพราะแม้หน้าที่คือยาม แต่ทุกอย่างในค่ายนี้ล้วนเป็นเกียรติแก่ผู้ที่ดูแลมันให้สมบูรณ์แบบ

เมื่อถึงหกโมงตรง ฟ้ากลายเป็นสีครามเข้ม เมฆเริ่มหนาและแสงสุดท้ายลับไปหลังขอบฟ้า ตะเกียงน้ำมันที่ตั้งรอบวิหารถูกจุดให้ส่องแสงสีทองอ่อน ๆ แสงนั้นไหววูบตามแรงลมเหมือนลมหายใจของเทพีเบลโลน่าเอง เอสเปอร์ยืนนิ่งเงียบ หูฟังเสียงความเคลื่อนไหวรอบตัว มีเสียงฝีเท้าจากทางเดินด้านทิศเหนือ 

เขาเหยียบปลายหอกกับพื้น กำหนดท่ารับ พร้อมออกเสียงเรียก “หยุดตรงนั้น ใคร!”

แต่พอเงานั้นโผล่พ้นออกมา กลับเป็นแมวสีดำของค่ายที่มักมาหากินเศษอาหาร มันเดินอุ้มหางอย่างสง่างามก่อนจะหาวเสียงยาว เอสเปอร์ถอนหายใจเบา ๆ ความตึงเครียดคลายลงเล็กน้อย

ยามสองทุ่มของเขายังคงดำเนินต่ออย่างเงียบสงัด สองชั่วโมงผ่านไป 

เมื่อเวลาเข้าสู่ชั่วโมงสุดท้าย ลมเย็นเริ่มแรงขึ้น เขารวบเสื้อคลุมแน่นขึ้นอีกหน่อย แสงจากดวงไฟสะท้อนบนทองของประตูจนดูราวกับจะเรืองแสงเอง เอสเปอร์ยืนพิงหอกช้า ๆ มองขึ้นไปยังรูปแกะสลักของเทพีเบลโลน่าเหนือซุ้มประตู เทพีผู้ถือหอกและโล่ แววตาของนางบนหินอ่อนนั้นเฉียบคม ราวกับมองตรงเข้ามาในจิตใจเขา

เขาก้มศีรษะเล็กน้อย เป็นการแสดงความเคารพตามธรรมเนียม ก่อนเอ่ยในใจ “ผมจะไม่ย่อท้อต่อหน้าที่ของผม”

เสียงนาฬิกากลไกของค่ายดังขึ้นเบา ๆ เป็นสัญญาณครบเวลา 20.00 น. ผู้เปลี่ยนเวรยามเดินมาพร้อมคบไฟ เอสเปอร์ส่งรายงานสั้น ๆ ว่าไม่มีเหตุผิดปกติ ก่อนจะค้อมศีรษะให้ประตูทองบานใหญ่หนึ่งครั้งแล้วเดินจากไป

เวรเฝ้าประตู

รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงสาย เวลา 10.00 - 11.00 น. วิหารเบลโนล่า เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์

ลมหนาวแล่นผ่านลานหินดำของ วิหารเทพีเบลโลนา เปลวคบเพลิงสองข้างบันไดลุกพรึ่บจนเงากะโหลกบนเสาหินไหวระริกเหมือนกำลังกระพริบตา โมนีก้าขยับสายสะพายให้กระเป๋าที่อุ้มตะวันตัวน้อยแนบอกกว่าเดิม ก่อนก้าวพ้นธรณีบานทองเข้าด้านใน กลิ่นเหล็กคมกับควันสนิมจาง ๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ กลิ่นของสนามรบซึ่งไม่เคยลืมผู้ใด ด้านหน้าแท่นบูชา มีร่างสูงคนหนึ่งยืนอยู่ก่อนแล้ว ไหล่กว้าง เสื้อไหมพรมสีเขียวเข้มทับด้วยแจ็กเก็ตหนังพาดแขน เขาหันมาเมื่อได้ยินฝีเท้า แววตาเขียวเทาจาง ๆ ของมาเวอริค วอห์น สะท้อนไฟเป็นประกาย “อ้าว โมนีก้านี้? วันนี้มาทำงานอีกหรือเปล่า? มินจุนฟ้องว่าเมื่อวานเธอไม่พักเลยนะ”

โมนีก้าหลุดหัวเราะคอเบา ๆ “ก็มีทำบ้างค่ะ… วันนี้ตั้งใจมาไหว้เทพีเบลโลน่าเหมือนกันค่ะ”

“ดีเลย มาพอดี ฉันกำลังถวายคำสัตย์อยู่” เขาขยับเปิดทางเล็กน้อย สุ้มเสียงมั่นคงของนักรบที่คุมจังหวะหัวใจตัวเองเป็น

โมนีก้าช่อกุหลาบแดงที่ยังไม่ตัดหนาม ลงตรงฐานรูปสลักกลีบแดงสดตัดกับหินดำ ราวคำเตือนว่าความงามของสงครามมีราคาให้จ่าย มือเธอสั่นน้อย ๆ เมื่อหนามเฉียดนิ้ว เลือดซึมเม็ดเล็กแต่ถูกความอุ่นจากไข่ในกระเป๋ากลืนหายไปในพริบตา โมนีก้าหลับตา ภาวนาเงียบ ๆ เสียงคบเพลิงกลายเป็นจังหวะกลองห่างไกล

ข้าแต่เบลโลนา ผู้ทรงคทาโลหะและสวมหมวกยอดขนนก ขอมอบความกล้า ที่ยังเหลืออยู่คืนให้ท่าน เพื่อแลกกับความนิ่งเมื่อเผชิญความตาย ข้าฯ ไม่ชอบสู้ แต่หากไม่สู้ก็จะไม่มีใครกลับบ้านได้ ภารกิจที่แล้ว…ข้าเข้าใจแล้วว่า ‘การข้ามผ่านความกลัว’ คืออาวุธชนิดหนึ่ง โปรดตรึงความตั้งใจนี้ไว้กับแถบสักบนแขนข้าฯ ด้วยเถิด

ภาพซาลาแมนเดอร์ที่ยอดเขากลาเซียร์แวบขึ้น เปลวไฟพ่นฝุ่นทองเต็มโพรงถ้ำ เสียงกระดูกตัวเองสั่นด้วยอะดรีนาลีน และตอนที่ฟีนิกซ์มอบไข่ให้หัวใจเธอก็สั่นด้วยอีกอย่างที่ไม่ใช่ความกลัว เธอลืมตา ก้มศีรษะหนึ่งครั้งยาวแล้วถอยออกมาข้างมาเวอริค

“ตั้งใจดี” เขาพูดสั้น ๆ แต่จริงจัง

โมนีก้ายิ้มน้อย ๆ “ขอบคุณค่ะ…ว่าแต่คุณล่ะ ขอกับท่านว่าอะไร”

มาเวอริคยักคิ้วทีหนึ่ง “ขอให้ปากฉันคมพอ ๆ กับโล่เวลาเจรจาไม่ต้องชักดาบ” เขาหัวเราะแผ่ว ๆ แล้วเหลือบมองกระเป๋าที่ส่องแสงส้มอุ่น “เจ้าตัวเล็กยังเต้นดี?”

“ค่ะ ตึก…ตึก… คงที่เลย” เธอแตะสายสะพายเหมือนลูบศีรษะเด็ก “ฉันกำลังจะไปวิหารเมอร์คิวรีต่อนะคะ ส่งของจากซาลาแมนเดอร์ให้ฝ่ายจัดส่ง…จะฝากถึงเทพอะพอลโล่ตามระบบ”

“งั้นก็โชคดี ขอให้ถนนว่างเหมือนสนามยิงธนูของเทพแสง” เขาชูมือแตะกำปั้นกับของเธอสั้น ๆ “เจอกันที่ค่ายหรือบนเวทีของ GETS!X ก็ได้”

“รับคำอวยพรค่ะ คุณมือกลองนักร้องนำ” เธอแลกหมัดเบา ๆ กับเขา รอยยิ้มผุดขึ้นคล้ายไฟแวบแล้วดับ 

เมื่อก้าวออกจากวิหาร เปลวคบเพลิงข้างประตูสะบัดแรงขึ้นชั่ววูบ เหมือนพระนางส่งคนของนางออกสู่ถนนด้วยเครื่องรางที่มองไม่เห็น ความนิ่งในอก โมนีก้าปรับสนามหายใจให้เข้าจังหวะ แล้วก้าวลงบันไดหิน ลมเย็นเช็ดเหงื่อที่ไรผม แสงสายเริ่มทาบเงาเสาเรียงเป็นริ้ว ปลายทางถัดไปวิหารเมอร์คิวรี ผู้ดูแลการส่งสารและการค้าของเทพเจ้า

รางวัล : [God-27] เบลโลน่า

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

เผาความกล้าแก่เทพ

ข้า โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ขอแสดงความกล้าหาญต่อเทพีเบลโลน่า เทพีแห่งสงคราม

จำนวนความกล้าหาญที่มอบให้: 4000

ได้รับ: 20 หินอัปเกรด, ความโปรดปราน +20

(แต้มทุก ๆ 1000 ความกล้า = [เลือก 1 อย่าง: +10 หินตีบวก หรือ +5 หินอัปเกรด ] , +5 ความโปรดปราณจากเทพองค์นั้น)

[NPC-38] มาเวอริค วอห์น

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Clementis HONOR

Clementis

Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus

Place

วิหารเบลโลน่า

Date and Time

วันที่ 3 ธันวาคม 2025 • 10.10 น.

Purpose

ภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

NPC

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

หากนึกถึงเทพเทพีที่โดดเด่นในเรื่องของการทำสงครามคงจะคิดถึงเพียงเทพมาร์สไม่ได้ สถานที่ถัดไปจึงกลายเป็นวิหารเบลโลน่าไปโดยปริยาย เอกลักษณ์เด่นในอาคารนี้ไม่ได้แตกต่างไปจากอาคารก่อนหน้าสักเท่าไหร่ หากไม่นับพื้นที่สีแดงเข้มหน้าแท่นบูชาและหัวกะโหลกที่เสียบบนหนามเหล็กสร้างบรรยากาศน่าหวาดหวั่น

“ทำไมเดินมาถึงตรงนี้แล้วต้องหลบหลักฉันด้วยล่ะ อย่าบอกนะว่ากลัว ?”

“ก็มันน่ากลัวน้อยที่ไหนล่ะคะ”

คำตอบซื่อตรงเรียกเสียงหัวเราะของรุ่นพี่ได้เป็นอย่างดี ถึงอย่างนั้นเด็กสาวกลับไม่คิดเสียใจที่บอกแบบนั้น ในเมื่อมันเป็นความจริงนี่นา

ดวงตาสีน้ำตาลเทาพยายามอย่างมากที่จะไม่เหลือบมองหัวกระโหลกดังกล่าว เมื่อมาถึงหน้าแท่นบูชาเธอทำความเคารพอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวางดอกทิวลิปสีเหลืองแซมแดงไปบนนั้นอย่างเบามือ

“รอบนี้ไม่อธิบายเหตุผลที่เลือกดอกไม้มาแล้วเหรอ”

คนข้างกายถาม ทำเอาเจ้าของใบหน้าพริ้มเพราเลิกคิ้ว ก่อนจะค่อย ๆ เข้าใจเมื่อระลึกได้ว่าเขาคงอาจจะไม่รู้ข้อมูลเกี่ยวกับดอกไม้

“ทิวลิปพันธุ์นี้มีอีกชื่อหนึ่งว่าเบลโลน่าค่ะ ไม่ว่ายังไงก็นึกถึงได้แค่เทพีองค์เดียวจริง ๆ ใช่ไหมล่ะคะ”

“โอเค หยุดไว้เท่านั้นก็ได้ ฉันเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว”

ปฏิสัมพันธ์กับ NPC

• ค่าความสัมพันธ์กับ วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต +5

ถวายของบูชาให้แก่เทพเทพี

• ค่าความโปรดปรานจากเทพีเบลโลน่า (ช่อดอกเบลโลน่า) +15 • โอนไอเทมให้ God เรียบร้อย

รางวัลภารกิจ

• EXP +15

ผลประโยชน์จากชื่อเสียง • คนมีเกียรติ (Honor)

• โบนัสความโปรดปรานทวยเทพ +25 • เบลโลน่า
• โบนัสความสัมพันธ์ต่อ TGC +5 • วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

Kai -

09:00 น. วิหารเบลโลน่า (13/12/2025)

จากความเย็นยะเยือกแบบเหล็กกล้าของวิหารมาร์ส พวกเขาเดินถัดมาเพียงไม่กี่ก้าวก็พบกับความน่าเกรงขามในอีกรูปแบบหนึ่ง 

ประตูบานมหึมาที่ทำจากทองจักรพรรดิส่องประกายเจิดจ้าตัดกับบรรยากาศขรึมขลังรอบด้าน ลวดลายการสู้รบที่สลักเสลาบนบานประตูนั้นดูสมจริงราวกับกำลังเคลื่อนไหว บ่งบอกถึงความเกรียงไกรของเทพีแห่งสงครามคู่บ้านคู่เมือง

เมื่อก้าวผ่านประตูลงสู่บันไดหินสีแดงที่ทอดยาวลงไปใต้ดิน ไคต้องข่มกลั้นความรู้สึกพะอืดพะอมที่ตีตื้นขึ้นมาในอกอีกครั้ง กลิ่นอายของที่นี่ต่างจากวิหารมาร์ส มันมีความดิบเถื่อนและกระหายเลือดเจือปนอยู่ในความเงียบสงัด

สิ่งที่ทำให้ไคต้องเบือนหน้าหนีเล็กน้อยคือกะโหลกศีรษะมนุษย์นับร้อยที่เสียบประจานอยู่บนหนามเหล็กตามผนัง เบ้าตากลวงโบ๋เหล่านั้นราวกับกำลังจ้องมองผู้มาเยือนด้วยความอาฆาต

"รสนิยมการตกแต่งของทวยเทพสายสงครามดูจะ... ไปในทิศทางเดียวกันนะครับ" ไคกระซิบเสียงลอดไรฟัน พยายามไม่มองไปที่ซากศพเหล่านั้นตรงๆ 'ไม่ถูกสุขลักษณะและสิ้นเปลืองพื้นที่โดยใช่เหตุ'

"นี่คือเครื่องเตือนใจถึงราคาที่ต้องจ่ายของผู้พ่ายแพ้" โนอาห์เดินนำลงไปที่กลางโถงด้วยท่าทีสงบนิ่ง แม้เขาจะเป็นบุตรแห่งเทพีชัยชนะ แต่เขาก็เข้าใจธรรมชาติของสงครามดี "เบลโลน่าไม่ได้ประทานแค่ชัยชนะ แต่ท่านมอบความพินาศให้ศัตรูด้วย... สำหรับโรมัน ความโหดร้ายคือเครื่องมือในการรักษาความสงบ"

โนอาห์หยุดยืนที่หน้าแท่นบูชา ชี้ให้ดูพื้นที่เล็ก ๆ ที่ปูด้วยดินสีแดงเข้มซึ่งดูโดดเด่นตัดกับพื้นหินรอบข้าง

"เห็นดินนั่นไหม?" โนอาห์ถาม

"ดินแดนศัตรูจำลอง" ไคตอบได้ทันที เขาเคยอ่านเจอในตำราพิชัยสงครามโบราณ "ก่อนที่โรมจะเคลื่อนทัพ เราต้องทำพิธีประกาศสงครามอย่างถูกต้องตามธรรมเนียมด้วยการขว้างหอกลงบนดินนี้ เพื่อให้การรุกรานนั้นมีความชอบธรรมทางศาสนาและกฎหมาย"

"ถูกต้อง เป๊ะเหมือนเดิม" โนอาห์ยิ้มมุมปาก เดินเข้าไปใกล้แปลงดินนั้น "มันคือกุศโลบายทางจิตวิทยา เสียงหอกที่ปักลงดินจะปลุกเร้าความฮึกเหิมให้นักรบ... แต่มันก็เตือนสติแม่ทัพด้วยว่า เมื่อหอกหลุดจากมือไปแล้ว จะไม่มีทางหวนกลับ มีแต่ต้องเดินหน้าฆ่าฟันจนกว่าจะจบเรื่อง"

ไคจ้องมองผืนดินสีแดงนั้นด้วยแววตาที่ลึกซึ้งขึ้น แม้เขาจะไม่ชอบความป่าเถื่อนของกะโหลกบนกำแพง แต่เขาเคารพในกระบวนการนี้

"ชอบธรรมและเด็ดขาด..." ไคพึมพำ "ผมชอบตรงที่มันมีขั้นตอนชัดเจน ไม่ใช่การยกพวกตีกันมั่วซั่วแบบพวกคนเถื่อน อย่างน้อยสงครามของโรมก็มีระเบียบวินัยกำกับอยู่"

"นั่นแหละคือสิ่งที่แยกเราออกจากพวกกรากอส" โนอาห์ตบไหล่ไคเบาๆ เพื่อเรียกสติให้ละสายตาจากบรรยากาศชวนหดหู่ "เอาล่ะ ไปกันต่อเถอะ สถานที่ต่อไปคือนิยามของความยิ่งใหญ่ที่แท้จริง... และน่าจะเป็นที่ที่นายคุ้นเคยที่สุดด้วย พ่อลูกเจอกันหน่อยไหม?"

ไคเงยหน้าขึ้น สูดหายใจลึกเพื่อขับไล่กลิ่นอายความตายออกจากปอด พยักหน้ารับด้วยความมุ่งมั่นที่เต็มเปี่ยม

"ครับ... ไปวิหารท่านพ่อกัน"

รับภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

• ทัวร์วิหารเบลโลน่า EXP +15

Moneka HONOR

วันที่ 15 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 17.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารเบลโลน่า

เอสต้าเดินลากขาเข้ามาหน้าวิหารเบลโลน่า พลางบ่นเสียงอ่อนแรงแต่ยังมีความกวนอยู่ในน้ำเสียง “โอ๊ยยย... จะครบเก้าพระองค์แล้วหรือยังเนี่ย ขาแม่งเหมือนกำลังจะกลายเป็นตำนานนักเดินขบวนแห่งโรมใหม่แล้วนะ...” เมื่อมองเห็นบานประตูทองจักรพรรดิอร่ามเรืองรองอยู่เบื้องหน้า แสงอาทิตย์ยามเย็นกระทบจนแสบตา เอสต้ากะพริบตาปริบ ๆ แล้วพึมพำ “หรูหราจังวะ... แต่ก็เข้าใจแหละ เป็นเทพีสงครามนี่นา จะธรรมดาได้ยังไง” เธอยกมือบังแสงก่อนจะก้าวเข้าไปข้างใน วิหารนี้ไม่เหมือนแห่งไหนเลย เย็นยะเยือก เงียบสนิท และเต็มไปด้วยกลิ่นควันไฟจาง ๆ จากคบเพลิงที่ลุกโชติช่วงบนเสาเหล็กเรียงราย

พอเดินลงไปถึงห้องโถงใต้ดิน เอสต้าก็ต้องกลืนน้ำลายเบา ๆ “เอ่อ... โอเค ฉันรู้แล้วว่าทำไมต้องเงียบ... มีแต่กะโหลกกับหอกเต็มไปหมดเลยเนี่ย โรมันนี่พวกเธอมีรสนิยมตกแต่งวังเวงได้สุดยอดจริง ๆ” เธอพยายามทำเสียงเบาแต่ก็อดประชดไม่ได้เพราะเจอกะโหลกมาหลายวิหารแล้วเนี้ย เห่อ… แม่งเอ้ย

มือเรียวของเธอหยิบช่อดอกเบลลาดอนน่า ที่ห่อไว้แน่นหนาออกมาเพราะมันมีพิษ ก่อนจะพูดกับแท่นบูชาทองตรงหน้า “สวัสดีค่ะ อันนี้ของถวายนะคะ ขอบคุณค่ะ” น้ำเสียงเธอนิ่งแต่ยังแฝงความกวนเล็ก ๆ จากนั้นก็รีบวางดอกไม้ลงบนแท่นอย่างระวังราวกับกลัวมันจะหล่นใส่พื้นแล้วปล่อยพิษจริง ๆ

เอสต้าถอยหลังออกมา มองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาเหนื่อยล้าแต่ยังไม่ละทิ้งความขี้เล่น “โอ้... เทพีเบลโลน่า สวย หรู ดูแพง แถมยังมีหอกเต็มไปหมด สมกับที่คนโรมันเคารพสุด ๆ เลยค่ะ แต่หนูขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวโดนหอกพลังจิตแทงตายก่อนถึงวิหารต่อไป” พูดจบเธอก็ยกมือไหว้แบบลวก ๆ อีกที แล้วหันหลังเดินออกจากวิหารอย่างเร่งฝีเท้า พอพ้นบานประตูทองออกมา เธอก็สูดอากาศเย็นของยามเย็นเข้าเต็มปอด ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง 

“ยังเหลือเทพีไทรเวียอีกเหรอ... โอ้พระเจ้า ขอให้เทพีวีนัสเมตตา ขาอย่าเป็นตะคริวตอนนี้เลยเถอะ...” เสียงหัวเราะเหนื่อย ๆ ดังขึ้นท่ามกลางแสงสุดท้ายของวัน เธอเหวี่ยงผมสีแดงเชอร์รี่เบอร์กันดี้ไปด้านหลัง ก่อนจะก้าวเดินต่อไปอย่างอิดโรยแต่ยังมีชีวิตชีวา

[God-27] เบลโลน่า

ถวาย ช่อดอกไม้ - เพิ่มความโปรดปรานเทพ+15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15