Pluto's Shrine ⋘ เทวสถานพลูโต ⋙

Pluto's Shrine

⋘ เทวสถานพลูโต ⋙

เทวสถานพลูโต (Pluto's Shrine) เทพแห่งยมโลก

ตั้งอยู่บนเนินเทมเพิล ในกรุงโรมใหม่ เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยความลึกลับและน่าเกรงขาม

สิ่งที่ทำให้เทวสถานแห่งนี้โดดเด่น คือ หลังคาที่ประดับประดาไปด้วยกะโหลกและกระดูกสีขาวโพลนนับไม่ถ้วน ส่องประกายวาววับ ตัดกับเพชรพลอยหลากสี ที่ฝังอยู่ระหว่างซอกกระดูก ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับในยามค่ำคืน หินมีค่ามากมาย เช่น ทับทิม ไพลิน และมรกต ถูกนำมาประดับตกแต่งหลังคาศาลเจ้าอย่างวิจิตรบรรจง มูลค่ารวมกันแล้วหลายล้านดอลลาร์ แสงสะท้อนจากอัญมณีเหล่านี้ ส่องประกายเจิดจ้าดุจดวงดาวบนท้องฟ้า

การที่เทวสถานพลูโตมีลักษณะเช่นนี้ สื่อถึงความเชื่อของชาวโรมันที่ว่า ยมโลกเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติอันล้ำค่า และเป็นที่เก็บรักษาวิญญาณของผู้ที่ล่วงลับ

บรรยากาศโดยรอบเทวสถานพลูโต เต็มไปด้วยความเงียบสงบและความขลัง ผู้คนต่างให้ความเคารพ และหวาดกลัวเทพพลูโต ผู้ครองยมโลก แม้จะเป็นเทพเจ้าที่เกี่ยวข้องกับความตาย แต่พลูโตก็เป็นเทพเจ้าที่ยุติธรรมและเมตตา

ผู้ที่ศรัทธาในเทพพลูโต มักจะมาสักการะและขอพรจากพระองค์ ณ ศาลเจ้าแห่งนี้ เพื่อขอให้ดวงวิญญาณของตนเอง และคนที่รักได้ไปสู่สุคติ

Moneka HONOR

วันที่ 24 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ช่วงเที่ยง เวลา 12.30 น. เป็นต้นไป ณ เทวสถานพลูโต

แสงอาทิตย์ยามเที่ยงทอดยาวบนพื้นหินดำของเนินเทมเพิล ขับเงาสถาปัตยกรรมอันน่าเกรงขามให้ยิ่งทึบลึกขึ้นไปอีก โมนีก้าชะลอฝีเท้าลงก่อนถึงบันไดหินขั้นแรก เธอหยุดหายใจไปหนึ่งวินาทีเต็มเมื่อเห็นเทวสถานเทพพลูโตทั้งหลัง ยอดหลังคาประดับด้วยกะโหลกมนุษย์นับสิบ ล้วนมองลงมาราวกับจะสำรวจว่าผู้ที่ก้าวเข้ามานั้นพร้อมจะพบกับเทพแห่งยมโลกหรือไม่ อัญมณีหลากสีส่องประกายออกมาจากร่องหินเหมือนดวงตานับพัน จับจ้องใส่ผู้มาเยือนทุกคนอย่างเงียบงัน

โมนีก้ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก “โอเค… ไม่เป็นไร โมนีก้า ไม่เป็นไร… เรามานับหนึ่งถึงสี่ก็ได้ ฮืออ อย่าไปกลัวหัวกะโหลก” เธอบ่นกับตัวเองเบาๆ อย่างเหนื่อยใจแล้วเริ่มนับ “หนึ่ง… สอง… สาม… สี่…” ก่อนฝืนยิ้มแบบใจดีสู้เสือให้โลกทั้งใบ แล้วเดินขึ้นบันไดไปด้วยท่าทางที่เหมือนขาไม่อยากขยับ

เสียงฝีเท้าของเธอดังก้องเมื่อเข้ามาในเทวสถานที่สลัวด้วยแสงโคมเพียงไม่กี่ดวง กลิ่นหินชื้นปนกลิ่นเก่าแก่ของโลกใต้พิภพอบอวลอยู่ทุกอณู เธอไม่ได้กลัวเทพพลูโต เธอศรัทธาด้วยซ้ำ เพียงแต่หัวกะโหลกทั้งหลายมัน… เยอะเกินไปจริง ๆ สำหรับคนที่ไม่ชอบของน่าขนลุกแบบเธอ

โมนีก้าเดินเข้าไปใกล้แท่นบูชาที่ทำจากหินสีดำสนิท แผ่พลังเย็นเยียบราวกับรอยแยกของโลกเบื้องล่าง เธอสูดลมหายใจลึกแล้วเอ่ยออกมาด้วยความสุภาพและสั่นน้อยๆ ตามสไตล์คนพยายามทำตัวกล้า “สวัสดีค่ะ… โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัมเองนะคะ ธิดาของเซเรส หนู… เอ่อ ขอโทษที่มาช้าไปนิดค่ะ หนูตั้งใจมาสักการะท่าน เพราะเพิ่งผ่านภารกิจที่เกี่ยวกับความเป็นความตายมา แล้วก็คิดว่าควรจะมาขอบคุณท่านด้วย… หนูศรัทธาท่านนะคะ แม้ว่าจะกลัวหัวกะโหลกนิดหน่อย แต่ไม่ได้กลัวท่านเลยค่ะ” โมนีก้าหัวเราะเบาบางอย่างประหม่า แต่ก็ยังยื่นของถวายออกไปอย่างตั้งใจ

บนมือเธอคือหินแห่งนิทรา มันส่องแสงเย็นวาบในมือเธอราวกับหายใจเบา ๆ ของวิญญาณที่สงบสันติ เธอวางมันลงบนแท่นบูชาอย่างอ่อนโยน “ของถวายเล็กๆ น้อยๆ จากหนูนะคะ หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับท่านค่ะ”

เมื่อปลายนิ้วเธอแตะหินลงบนแท่น เสียง “กึก” แผ่วเบาดังขึ้นพร้อมกับคลื่นลมเย็นสีม่วงดำไหลผ่านข้อมือเธออย่างรวดเร็วเหมือนสายลมที่มากระซิบข้างหู ราวกับเสียงกระซิบจากห้วงลึกของยมโลก ตอบรับการมาของเธออย่างสงบและเมตตา โมนีก้าสะดุ้งนิดๆ แต่ยังยิ้มอยู่ “ขอตัวก่อนนะคะ… ถ้ามีโอกาสก็หวังว่าจะได้พบ… เอ่อ… ได้รับพรจากท่านอีกค่ะ” น้ำเสียงเธอประหม่าแต่จริงใจเสมอ

ก่อนเดินออก เธอหันกลับไปมองศาลเจ้าหม่นมืดนั้นอีกครั้ง ในแววตามีทั้งความนอบน้อมและความเคารพแท้จริง แล้วเธอก็รีบหมุนตัวเดินลงบันไดอย่างไวราวกับกลัวว่าถ้าอยู่นานกว่านี้หัวกะโหลกบนหลังคาจะตกลงมาหาเธอแล้ว แฮ่!

[God-02-2] พลูโต

ถวาย หินแห่งนิทรา - เพิ่มความโปรดปรานเทพใต้พิภพ +50

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

เผาค่าความศรัทธาแก่เทพ

ข้า โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่ เทพพลูโต จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 3000 แต้ม

(ทุก ๆ 1000 ศรัทธา = 50 ความโปรดปรานต่อเทพองค์นั้น) = ได้รับความโปรดปราน +150

Moneka HONOR

วันที่ 15 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาบ่าย เวลา 14.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารพลูโต

แสงบ่ายเริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองเข้มเมื่อเอสต้าในร่างของโมนีก้าเดินขึ้นบันไดหินสีเทาดำของวิหารพลูโต กลิ่นกำยานผสมกลิ่นดินชื้นจากใต้โลกลอยกรุ่นอยู่รอบตัว เสียงก้าวเท้าของเธอกระทบพื้นหินเย็นเฉียบเป็นจังหวะเดียวในความเงียบงัน บนศาลาทรงสูงตรงหน้า หัวกะโหลกมนุษย์และกระดูกสีขาวโพลนถูกจัดวางเรียงรายเหนือหน้าบันและแนวเสา ประกายเพชรพลอยที่ฝังอยู่ตามซอกนั้นส่องแสงวาววับราวกับเหล่าวิญญาณกำลังลืมตา และใช่ มันสวยจนมือคันอยากไปแงะออกมาสักเม็ดสองเม็ดเหลือเกิน…

“โอเค ๆ เอสต้า ใจเย็นไว้ อย่าทำให้ยมโลกมีช่องว่างทางอาชญากรรมเพราะแกเลยสาว” เธอกลั้นยิ้ม ข่มใจไม่ให้พูดเสียงดังออกไปให้ใครรู้

มือขาวซีดของเธอกำช่อดอกนาร์ซิสซัส แน่นขึ้น ดอกไม้แห่งความหลงตัวเองที่ตอนนี้ดูขัดเขินอย่างประหลาดในสถานที่เต็มไปด้วยหัวกะโหลกและอัญมณีราคาแพง เธอก้าวเข้าไปในวิหาร พลางเงยหน้ามองรูปปั้นเทพพลูโตที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางโถง พระเนตรหินดำทอดมองลงมาราวกับอ่านใจผู้คนทุกคนที่เข้ามา

“สวัสดีค่ะ…” เอสต้าพูดเบา ๆ พลางค้อมศีรษะเล็กน้อย “มาขอถวายดอกไม้ค่ะ เอาดอกไม้ที่เคยล่อพี่สาวของฉันมาด้วย” เธอยื่นช่อนาร์ซิสซัสไปวางตรงแท่นบูชาหิน แล้วเอียงคอเล็กน้อยมองขึ้นไปยังรูปปั้นพลูโต “ชอบไหมคะ? ดอกเดียวกับที่ทำให้พี่สาวฉันโดนลากลงนรกนั่นแหละค่ะ ถือว่าเข้าธีมดีไหม?” เสียงของเธอแฝงรอยขี้เล่นเจือประชดเล็ก ๆ แต่ไม่ได้ขาดความเคารพ แค่... เป็นเอสต้าในแบบที่ไม่มีใครห้ามได้ เธอยืนเงียบครู่หนึ่งให้ความเย็นจากภายในวิหารคืบคลานเข้าสู่ผิวกาย ก่อนจะยิ้มบาง “เอาเป็นว่าสวัสดีค่ะ”

แล้วก็หมุนตัวกลับในจังหวะเดียว ดวงตาสีเทาเงินสะท้อนแสงจากเพชรพลอยตามผนังราวกับระยิบระยับตอบกลับ ก่อนเธอจะก้าวออกจากวิหารท่ามกลางแสงสลัวแห่งบ่ายที่เริ่มคล้อยลง “ต่อไป... วิหารเทพเนปจูนสินะ” เธอบ่นพึมพำเหมือนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ “ขอให้พลังขาของฉันอยู่รอดถึงนั่นทีเถอะ มันโคตรไกลเลยนะ ให้ตายสิ” แล้วเอสต้าก็เดินลงจากบันไดหิน วิหารแห่งความตายอยู่เบื้องหลัง ส่วนข้างหน้าคือเส้นทางยาวไกลที่ทอดสู่เสียงคลื่นของเทวสถานต่อไป

[God-02-2] พลูโต

ถวาย ช่อดอกไม้ - เพิ่มความโปรดปรานเทพใต้พิภพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 09.30 น. เป็นต้นไป ณ วิหารพลูโต

กลิ่นหินชื้นผสมกลิ่นกำยานจาง ๆ ลอยคลุ้งทั่วบริเวณลานหินดำที่ทอดยาวสู่บันไดหน้าวิหารพลูโต เอสต้าในร่างโมนีก้ายืนกอดอกอยู่ตรงเชิงบันได มองขึ้นไปยังยอดหลังคาที่เต็มไปด้วยหัวกะโหลกขาวโพลนและอัญมณีหลากสีที่วาววับราวกับดวงตาของพวกมันกำลังจ้องกลับมาที่เธอ ดวงตาเงินคู่นั้นสะท้อนประกายทับทิมอย่างระแวงระคนขบขัน “โอ้โห... มากี่ครั้งก็สวยจนอยากขโมย แต่ถ้าขโมยคงได้กลายเป็นกะโหลกอีกอันแปะบนหลังคาแน่ ๆ…”

เธอส่ายหัว หัวเราะเบา ๆ แล้วพึมพำกับตัวเอง “ไม่ได้กลัวนะ แต่พูดตรง ๆ ว่าถ้ามีหัวตัวเองไปอยู่แถว ๆ นั้นคงไม่เท่เท่าไหร่…” แล้วก็ถอนหายใจหนึ่งเฮือก ก่อนจะย่อตัวหยิบกระถางต้นไม้เล็ก ๆ ที่อยู่ในถุงผ้าออกมาต้นฮิกันบานะสีแดงเลือดชาดบานสะพรั่งราวกับเพิ่งหลุดจากปากยมทูต

“สำหรับเทพค่ะ เห็นว่าน่าจะชอบดอกไม้ที่เกี่ยวกับความตายมั้งนะ ไม่แน่ใจเหมือนกัน...” เอสต้าพูดพร้อมยิ้มกว้าง วางกระถางลงตรงแท่นหินเย็นเฉียบหน้ารูปปั้นพลูโตผู้สง่างาม มืออีกข้างยกขึ้นแตะอกแล้วค้อมหัวเล็กน้อย “ด้วยความเคารพนะคะท่านพลูโต ขอให้คนตายไม่มาหลอกหนูด้วย”

ทันใดนั้นเอง ลมเย็นจากใต้พิภพพัดผ่านช้า ๆ ผ้าคลุมของเธอสะบัดเบา ๆ เหมือนกับว่ามีใครบางคนรับฟังอยู่ในเงามืด เอสต้าขมวดคิ้วแล้วหัวเราะในลำคอ “อ่า... รับคำถวายแล้วสินะ ขอบคุณค่ะ!” เธอหมุนตัวอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวบรรยากาศจะเริ่มจริงจังเกินไป แล้วพูดกับตัวเองเสียงสดใส “ไปหาคุณพี่สาวสุดสวยต่อดีกว่า เทพีโพรเซอร์พิน่าคงไม่ทำหน้าโหดใส่แบบพี่เขย(?)หรอกเนอะ~”

เอสต้าพูดพลางสาวเท้าออกจากเทวสถานในจังหวะกระโดดเบา ๆ เสียงฝีเท้าของเธอก้องสะท้อนอยู่ระหว่างเสาหินสีเทาเหมือนเสียงหัวเราะของปีศาจน้อยผู้ไม่กลัวความตาย ก่อนที่ร่างบางจะหายลับไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่วิหารเทพีแห่งฤดูกาลและการฟื้นคืนชีพ

[God-02-2] พลูโต

ถวาย กระถางต้นไม้น้อย(ฮิกังบานะ) - เพิ่มความโปรดปรานเทพใต้พิภพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารพลูโต

บรรยากาศรอบวิหารพลูโตในเช้าวันนั้นเงียบจนได้ยินเสียงฝีเท้าของเอสต้าดังก้องสะท้อนบนพื้นหินแต่ละก้าว กลิ่นเย็นชื้นของอากาศยามเช้าที่อบอวลด้วยกลิ่นโลหะและควันธูปจากเทียนบูชารอบวิหารยังคงคละคลุ้งอยู่ไม่จาง พอเธอเงยหน้าขึ้นมอง วิหารหินสีเทาเข้มก็ปรากฏตระหง่านอยู่ตรงหน้า มันดูเหมือนจะกลืนแสงอาทิตย์ทั้งดวงเข้าไปในตัวเอง หลังคาประดับด้วยกะโหลกนับไม่ถ้วนเรียงรายดั่งมงกุฎแห่งความตาย อัญมณีสีแดง เขียว น้ำเงิน และม่วงที่ฝังอยู่ในซอกกระดูกเปล่งประกายราวกับดวงตาวิญญาณที่ยังเฝ้ามองโลกมนุษย์ไม่วางตา

เอสต้าหยุดอยู่ตรงบันไดขั้นแรก มองขึ้นไปพลางยกคิ้ว “ถ้าไม่รู้มาก่อนนี่คงคิดว่าเป็นบาร์กะโหลก ไม่ใช่วิหารเทพหรอกนะคะ...แต่ชินแล้วล่ะ” เธอพูดพลางหัวเราะแผ่ว ๆ แล้วเริ่มก้าวขึ้นบันไดทีละขั้น เสียงรองเท้ากระทบหินก้องสะท้อนกังวานไปทั่ว ความเงียบที่โอบล้อมอยู่รอบข้างให้ความรู้สึกเหมือนทุกสิ่งเฝ้าจ้องมองเธออยู่ในเงามืด

เมื่อเข้ามาภายใน ความมืดเย็นโอบล้อมราวกับม่านหนาทึบ มีเพียงแสงอัญมณีที่ฝังอยู่บนผนังส่องประกายเรืองรองอาบผิวหินให้ดูเหมือนกำลังเต้นระยับเหมือนเปลวไฟใต้ผิวน้ำ กลางห้องมีแท่นบูชาหินดำขนาดใหญ่ ประดับด้วยสัญลักษณ์วงกลมแห่งการเวียนว่ายของวิญญาณ ด้านบนแท่นนั้นมีเทียนหลายเล่มที่ถูกจุดไว้ตั้งแต่ก่อนหน้า และตอนนี้เปลวไฟของมันไหวระริกเหมือนมีลมหายใจบางอย่างร่วมอยู่ในนั้น

เอสต้าก้าวเข้าไปใกล้แท่นบูชา ก่อนจะหยิบเทียนหอมของตัวเองขึ้นมา เทียนเล่มนั้นกลิ่นพิกุลอ่อน ๆ หอมเย็นอย่างประหลาด เป็นกลิ่นที่เธอเลือกเองเพราะมันให้ความรู้สึกสงบแต่ลึกลับ เหมาะจะมอบให้เทพแห่งยมโลกผู้ทรงอำนาจในเงามืด เธอวางเทียนลงตรงมุมหนึ่งของแท่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่นแต่แฝงความเคารพ “มาถวายเทียนหอมค่ะท่านพลูโต กลิ่นดอกพิกุลนะคะ ดอกไม้แห่งจิตวิญญาณ ฟังดูเข้ากับท่านดีใช่ไหมคะ”

เธอใช้ไม้ขีดจุดไฟ เสียงแตกเปรี๊ยะดังขึ้นก่อนที่เปลวเพลิงสีส้มจะลุกขึ้นเลียไส้เทียน เปลวไฟนั้นกลับดูแปลกกว่าปกติ มันไหวช้า ๆ และมีสีอมม่วงเจืออยู่ปลายแสง เหมือนตอบรับการถวายของเธอโดยไม่ต้องเอ่ยถ้อยคำใด ๆ เอสต้าชะงักนิดหน่อย แต่แทนที่จะกลัว เธอกลับยิ้ม “โอ้ ดูเหมือนท่านจะชอบจริง ๆ ด้วยสิ”

เอสต้าเดินวนรอบแท่นบูชาอย่างช้า ๆ มองไปยังภาพสลักของเหล่าวิญญาณบนผนังที่กำลังเดินเข้าสู่อาณาจักรแห่งความมืด ทุกใบหน้าในภาพสลักเหมือนจะเคลื่อนไหวได้ในแสงสลัวของเทียน และในช่วงขณะนั้นเธอรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนบางเบาใต้พื้นหิน ราวกับผืนดินเองกำลังหายใจ

“โอเคค่ะ... แค่นี้คงพอแล้วมั้ง เดี๋ยวท่านจะคิดว่าหนูมานอนค้างที่นี่” เอสต้าพูดพลางยกมือพนมอย่างลวก ๆ แล้วถอยออกไปสองก้าว “หนูฝากความเคารพไว้ตรงนี้นะคะท่านพลูโต ขอบคุณที่ไม่หลอนเหมือนวันแรก ๆ ที่มา”

เธอหมุนตัวกลับ เดินออกจากวิหารด้วยท่าทีผ่อนคลาย แต่แสงอัญมณีที่อยู่บนเสายังคงเปล่งประกายราวกับมองตามเธอไปจนถึงประตู เมื่อพ้นจากเงามืดของวิหาร แสงอาทิตย์ยามเช้าก็ทาบเข้ามาแทน ร่างของเอสต้าดูโดดเด่นท่ามกลางทางลาดหิน เธอพ่นลมหายใจแรง ๆ แล้วพูดกับตัวเองอย่างขี้เล่น “ต่อไป... วิหารพี่สาวสินะ เทพีแห่งฤดูใบไม้ผลิ เย่ อย่างน้อยที่นั่นคงไม่มีกะโหลกเต็มหลังคาแบบนี้แหละ!”

เสียงหัวเราะของเธอแว่วหายไปตามลมในขณะที่เธอก้าวลงบันไดตรงไปยังทางที่ทอดยาวสู่เทวสถานของเทพีโพรเซอร์พิน่า ดวงอาทิตย์เริ่มเปล่งแสงแรงขึ้นทีละน้อย ขับไล่เงาแห่งความมืดของยมโลกให้เลือนหาย ทิ้งไว้เพียงกลิ่นพิกุลที่ยังลอยอบอวลอยู่ในวิหารเบื้องหลัง

[God-02-2] พลูโต

ถวาย เทียนหอม (กลิ่นพิกุล) - เพิ่มความโปรดปรานเทพใต้พิภพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15