Porta Terminus Romae ⋘ ประตูเทอร์มินัสแห่งโรม ⋙

Porta Terminus Romae

⋘ ประตูเทอร์มินัสแห่งโรม ⋙

รูปปั้นเทพเทอร์มินัส เทพแห่งเขตแดน ตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้า ณ ประตูทางเข้ากรุงโรมใหม่ ดุจผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่ คอยปกป้องเหล่าเดมิก็อดและพลเมืองจากภัยอันตรายภายนอก รัศมีแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์แผ่ออกมาจากรูปปั้น ครอบคลุมทั่วทั้งกรุงโรมใหม่ (ยกเว้นค่ายจูปิเตอร์)

สร้าง "เขตปลอดภัย" อันเงียบสงบ ปราศจากการรุกรานใด ๆ ณ ที่แห่งนี้ กฎแห่งสันติถูกบังคับใช้อย่างเคร่งครัด "ห้ามนำอาวุธใด ๆ เข้ามาในเขตเมืองโดยเด็ดขาด!" ก่อนจะผ่านเข้าสู่ประตูเมือง ทุกคนจะต้องวางอาวุธลงบนแท่นหินเบื้องหน้าเทพเทอร์มินัส

เพื่อแสดงความเคารพ และยอมรับในกฎแห่งสันติภาพ เทพเทอร์มินัส ผู้เที่ยงธรรม จะคอยดูแลและพิทักษ์กฎนี้ด้วยความเข้มงวด

ผู้ใดคิดฝ่าฝืน ย่อมต้องรับโทษทัณฑ์อย่างสาสม

ด้วยเหตุนี้ กรุงโรมใหม่จึงเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในโลก

เป็นสวรรค์สำหรับเหล่าเดมี่ก็อดที่ต้องการหลีกหนีจากสงคราม และการต่อสู้ ที่นี่ พวกเขาจะสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุข โดยพลเมืองของกรุงโรมใหม่เกือบทั้งหมดเป็นทหารผ่านศึกของกองทัพ

โดยบางคนดูเหมือนว่าจะมีที่นั่งในวุฒิสภา ซึ่งพวกเขามีหน้าที่คอยให้คำแนะนำแก่แม่ทัพในปัจจุบัน ซึ่งทหารผ่านศึกเหล่านี้ยังถูกเรียกตัวไปเป็นกองกำลังสำรองเพื่อปกป้องกรุงโรมใหม่ยามเกิดสภาวะฉุกเฉินที่ส่งผลต่อความมั่นคงของโรมอีกด้วย

Moneka HONOR

วันที่ 10 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ยามสาย เวลา 09.00 น. ณ ประตูเทอร์มินัสแห่งโรม

แสงแดดยามสายของกรุงโรมใหม่ส่องกระทบเสาหินอ่อนสูงตระหง่านราวกับส่องให้เห็นความรุ่งเรืองแห่งอาณาจักรใหม่ที่ยังไม่ตาย เสียงมินิบัสของค่ายจูปิเตอร์ค่อย ๆ จอดลงตรงหน้าประตูเมืองทองคำที่ประดับด้วยตรา S.P.Q.R. และสัญลักษณ์อินทรีย์คู่ เหล่านักรบและลูกครึ่งเทพที่ยืนรักษาการณ์อยู่ข้างทางต่างหันมามอง เมื่อโมนีก้าและซูกิก้าวลงจากรถ

โมนีก้าอยู่ในชุดออกภารกิจเต็มรูปแบบ เบลเซอร์ขาวสะอาดถูกแทนที่ด้วยเสื้อคลุมค่ายจูปิเตอร์ที่มีกระดุมทองและเข็มขัดหนัง ขณะที่ซูกิในเสื้อเชิ้ตสีเทาเข้มและกางเกงรัดรูป พร้อมดาบกราดิอุสประจำตัวของลูกสาวเทพมาร์ส ทั้งสองเดินเคียงกันผ่านถนนหินขาวที่ทอดยาวตรงไปยังใจกลางเมือง เสียงระฆังศักดิ์สิทธิ์ดังขึ้นเบา ๆ เมื่อพวกเธอมาถึงเบื้องหน้ารูปปั้นหินอ่อนของเทพเทอร์มินัส เทพแห่งเขตแดนและขอบเขต รูปปั้นนั้นงดงามสง่างามยิ่งกว่าที่เห็นในตำรา เทอร์มินัสยืนบนแท่นหินสูง มือหนึ่งยกขึ้นราวกับกำลังอวยพร อีกมือจับแผ่นหินจารึกไว้ด้วยคำสาบานเก่าแก่ของโรมัน

ใต้รัศมีแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านยอดเสา ทั้งสองค้อมศีรษะให้รูปปั้น ก่อนจะเดินไปวางอาวุธของตนลงบนแท่นหินเบื้องหน้า กำไลดาบสุริยคติของโมนีก้าส่องประกายแสงทองอ่อน ๆ ส่วนคาตานะของซูกิเปล่งแสงเงินเย็นเยียบ เมื่อปลายโลหะสัมผัสแท่นหิน พลังเวทของเทอร์มินัสก็ปลดปล่อยออกมาเป็นลำแสงสีขาวบริสุทธิ์ ภายในวินาทีนั้น อาวุธทั้งสองเลือนหายไปจากแท่น ราวกับถูกวาร์ปไปยังมิติเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจ จุดรวมอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของกองร้อยค่ายจูปิเตอร์ 

ซูกิพ่นลมหายใจเบา ๆ พลางพึมพำ “ทุกครั้งที่เห็นแบบนี้ ฉันก็ยังไม่ชินอยู่ดี...”

โมนีก้ายกคิ้ว “ฉันก็เหมือนกัน ปกติฉันโดนวาร์ปทั้งตัวเลย ไม่ใช่เฉพาะอาวุธ”

ซูกิหัวเราะในลำคอเล็กน้อย “แปลว่าระหว่างทางคงมีเรื่องเล่าให้ฉันฟังเยอะเลยสินะ”

“เยอะโคตร ๆ เลยต่างหาก” โมนีก้ายิ้ม ก่อนที่สายลมอุ่นจากทะเลจะพัดผ่านผมของเธอให้พลิ้วเบา ๆ “แต่ก่อนจะเล่า ขอแวะร้านคุณเอลล่าก่อนนะ”

ซูกิเอียงคอถาม “ร้านหนังสือไซคลอปส์นั่นเหรอ?”

“ใช่” โมนีก้าพูดพร้อมยิ้มกว้างขึ้น “ฉันฝากไข่ฟีนิกซ์ไว้ที่นั่น อยากไปดูมันสักหน่อยก่อนจะออกภารกิจ”

ซูกิหัวเราะเบา ๆ พลางสวมแว่นกันแดดขึ้นอีกครั้ง “โชคดีชะมัดเลยนะ ลืมไปเลยว่าเธอได้ไข่ฟีนิกซ์มาด้วยนี่”

โมนีก้ายักไหล่ ทำเสียงยียวน “บังเอิญน่ะสิ ไม่ได้ตั้งใจเลยจริง ๆ”

ซูกิปรายตามองอย่างรู้ทัน “บังเอิญแบบที่เธอปีนเข้าไปในถ้ำรังของฟีนิกซ์ที่ใกล้กลับวัฐจักรแล้วรอดออกมาพร้อมไข่ใช่ไหม?”

“ฉันบอกแล้วว่าเป็นความบังเอิญที่มีไฟล้อมรอบเฉย ๆ!” โมนีก้าเถียงทันควัน ก่อนจะหัวเราะออกมาเอง

ทั้งสองเดินเคียงกันไปตามถนนสายหลักของกรุงโรมใหม่ เสียงพ่อค้าตะโกนขายผลไม้และขนมปัง เสียงนักดนตรีขับร้องบทเพลงละตินเบา ๆ คลอในอากาศ กลิ่นข้าวสาลีและกลีบดอกไม้หอมอวลเต็มถนน เหมือนโลกแห่งมนุษย์และเทพซ้อนทับกันอย่างกลมกลืน ข้างหน้าพวกเธอคือรูปปั้นจักรพรรดิองค์แรกแห่งโรมัน ยืนเด่นกลางจัตุรัส แสงแดดสาดลงมาจากฟ้าเหมือนวงแหวนแห่งชัยชนะ ข้างล่างมีดาบและโล่วางเรียงอยู่เป็นระเบียบ เพื่อเตือนใจทุกคนว่าหน้าที่ของลูกครึ่งเทพไม่ใช่แค่การต่อสู้... แต่คือการรักษาสมดุลระหว่างโลกของเทพและมนุษย์

โมนีก้าหยุดมองมันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว “ไม่ว่าจะภารกิจไหน... พวกเราก็หนีไม่พ้นคำว่าหน้าที่สินะ” ซูกิหันมามองโมนีก้าเล็กน้อย ดวงตาภายใต้แว่นสะท้อนแสงทองจากรูปปั้น “ใช่ แต่บางครั้ง หน้าที่ก็อาจเป็นข้ออ้างที่ดีในการได้อยู่ในที่ที่เราควรอยู่... กับคนที่เราควรอยู่ด้วย”

โมนีก้าเลิกคิ้วขึ้นนิด พลางหัวเราะเบา ๆ “พูดดีนี่ ฉันจะถือว่านั่นเป็นคำให้กำลังใจก่อนเริ่มภารกิจละกัน” โมนีก้าบอกแบบนั้น ส่วนซูกิก็ยักไหล่ “ถือว่าใช่ก็ได้มั้ง” ซูกิว่า พลางเดินนำไปทางตรอกด้านตะวันตกที่ซึ่งร้านหนังสือไซคลอปส์และคำทำนายของเอลล่าตั้งอยู่ในเงาไม้โอ๊กเก่าแก่ เสียงฝีเท้าของทั้งคู่ดังสม่ำเสมอราวกับจังหวะของหัวใจที่เต้นพร้อมกัน ก่อนจะค่อย ๆ จางลงในถนนหินของกรุงโรมใหม่

[TGC-10] อัสทริก เดวอน ซูกิ

พูดคุยกับ TGC ความสนิทสนม +7

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ TGC +5

กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10

(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)

Clementis HONOR

Clementis

Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus

Place

บอมบิโญคาเฟ่

Date and Time

วันที่ 3 ธันวาคม 2025 • 06.12 น.

Purpose

ภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

NPC

วินเซนโซ เบอร์กาม็อตโต

หนึ่งรุ่นพี่และอีกหนึ่งสมาชิกใหม่มุ่งหน้าไปยังทิศทางของมหาวิทยาลัย แต่เมื่อมาถึงบริเวณระหว่างขอบเขตค่ายและกรุงโรมใหม่ ทั้งสองก็พบกับจุดที่โดดเด่นด้วยรูปปั้นขนาดมหึมาของเทพผู้พิทักษ์ตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้า ทว่าคนที่ขยันอ่านเพียงบันทึกและจดหมายเหตุของบรรพบุรุษเป็นหลักไม่ได้มีความรู้มากพอที่จะแยกแยะนักว่าชื่อของเขาคืออะไร

อันที่จริง พูดให้ถูกอาจจะต้องเรียกว่าเธอแทบไม่มีความสนใจเรื่ององค์เทพเทพี จนกระทั่งทราบทีหลังว่าตัวเองเป็นเดมิก็อตนี่ล่ะ

“เธออาจจะรู้อยู่แล้ว นี่คือประตูเทอร์มินัสแห่งโรม รูปปั้นของเทพเทอร์มินัสซึ่งเป็นเทพแห่งเขตแดน”

คนอายุน้อยกว่ามองไปยังรูปปั้นเทพเทอร์มินัส ดวงตาสีน้ำตาลเทาเก็บรายละเอียด กลิ่นอายของพลังศักดิ์สิทธิ์ที่แผ่ออกมาจากมันให้ความรู้สึกถึงความสงบและความปลอดภัย ก่อนเบนความสนใจไปยังแท่นหินเบื้องหน้ารูปปั้น

“ได้ยินมาว่าก่อนเข้าตัวเมืองต้องวางอาวุธ ถ้าฝ่าฝืนกฎจะโดนลงทัณฑ์ ทัณฑ์ที่ว่าเป็นพลังจากรัศมีของท่านหรือเปล่าคะ”

“ฉลาดสมกับเป็น... เอ่อ... ธิดาแห่งจัสติเทีย — ใช่แล้ว กฎแห่งสันติถูกบังคับใช้ที่นี่อย่างเคร่งครัด ห้ามนำอาวุธใด ๆ เข้ามาในเขตเมืองโดยเด็ดขาด”

วินเซนโซพยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ล้อเลียนเธอมากเกิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่สาธารณะ ก่อนจะถอดกระเป๋าเครื่องมือและอาวุธทั้งหมดของเขาวางลงบนแท่นหิน ส่วนคลีเมนทิสทำเพียงพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอไม่ได้พกอาวุธใดติดตัวอยู่แล้ว จึงไม่ได้มีความจำเป็นต้องวางสิ่งใดบนแท่นดังกล่าว

รางวัลภารกิจ

• EXP +15

Kai -

18:15 น. ประตูเทอร์มินัสแห่งโรม (12/12/2025)

ออกมาจากค่ายจูปิเตอร์ ตอนนี้เบื้องหน้าของพวกเขาคือเขตแดนที่ศักดิ์สิทธิ์และเด็ดขาดที่สุดในหุบเขา รูปปั้นหินอ่อนขนาดมหึมาของ ‘เทพเทอร์มินัส’ เทพเจ้าแห่งเขตแดน ตั้งตระหง่านค้ำฟ้า ขวางกั้นระหว่างโลกแห่งวินัยทหารกับโลกแห่งพลเรือน รัศมีสีขาวจาง ๆ ที่แผ่ออกมาจากตัวรูปปั้นทำให้บรรยากาศรอบบริเวณนี้ดูสงบเงียบจนน่าเกรงขาม

ไคหยุดยืนที่หน้าเส้นแบ่งเขต สายตามองขึ้นไปสบตากับรูปปั้นที่คุ้นเคยดี เขาเติบโตมาในเมืองข้างหลังประตูนี้ ผ่านเข้าออกจุดนี้มานับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวกะเปี๊ยกที่เกาะชายกระโปรงแม่ แต่ครั้งนี้ความรู้สึกต่างออกไป... เขาไม่ได้ยืนอยู่ในฐานะพลเมืองเด็กน้อย แต่ในฐานะทหารใหม่

“นายคงรู้กฎข้อเดียวที่สำคัญที่สุดของที่นี่ดี” โนอาห์เอ่ยเสียงเข้ม หยุดยืนอยู่ข้างแท่นหินสำหรับวางอาวุธ “ไม่ว่านายจะใหญ่มาจากไหน หรือพ่อเป็นใคร... อาวุธสังหารทุกชนิดต้องถูกทิ้งไว้ตรงนี้ เทอร์มินัสไม่เคยมีข้อยกเว้น แม้แต่กับจูปิเตอร์เองก็ตาม”

“ผมทราบดีครับ” ไคตอบรับด้วยความเคารพ เขาปลดมีดสั้นข้างเอว (ที่เพิ่งเบิกมาจากโรงเก็บอาวุธเมื่อครู่เพื่อประกอบเครื่องแบบ) วางลงบนแท่นหินอย่างบรรจง “เขตแดนคือกฎ และกฎคือความสงบสุข... ถ้าไม่มีเส้นแบ่งนี้ นิวโรมก็คงไม่ต่างจากสนามรบ”

“ถูกต้อง” โนอาห์พยักหน้าพอใจเมื่อเห็นไคปฏิบัติตามกฎอย่างไม่อิดออด “ข้างหลังประตูนี้คือสวรรค์ของทหารผ่านศึกและครอบครัว คือที่ที่นายเคยวิ่งเล่น แต่ตอนนี้... นายยืนอยู่ฝั่งนี้แล้ว ฝั่งของผู้ปกป้อง”

ไคมองลอดผ่านซุ้มประตูเข้าไปเห็นทิวทัศน์ของอาคารบ้านเรือนที่สวยงามและเงียบสงบ แสงไฟเริ่มถูกจุดขึ้นตามบ้านเรือนยามพลบค่ำ “มันแปลกดีนะครับ... บ้านผมอยู่แค่เอื้อม แต่รู้สึกเหมือนอยู่คนละโลก”

“นั่นแหละคือชีวิตของเดมี่ก็อต” โนอาห์ตบไหล่ไคเบา ๆ “เราสู้เพื่อให้คนที่อยู่ข้างหลังประตูนี้ไม่ต้องสู้... เราแบกรับความรุนแรงไว้ เพื่อให้พวกเขามีสันติภาพ และสักวันหนึ่ง เมื่อนายปลดประจำการ นายก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตในนั้นอย่างเต็มภาคภูมิ ในฐานะวีรบุรุษ ไม่ใช่แค่ลูกคุณหนู”

ไคสูดหายใจลึก ซึมซับความหมายของคำพูดนั้น แววตามุ่งมั่นขึ้นกว่าเดิม “ผมจะจำไว้ครับ... แต่วันนี้ เราคงแค่มายืนดูเฉย ๆ ใช่ไหม? เพราะภารกิจทัวร์ยังไม่จบ”

“ใช่ แค่มาให้เห็นเส้นแบ่ง” โนอาห์หยิบดาบของตัวเองที่วางไว้บนแท่น (เพื่อสาธิต) กลับมาเหน็บเอวเมื่อพวกเขากำลังจะหันหลังกลับ “ไปกันต่อเถอะ สถานที่ต่อไปค่อนข้าง... ใช้สมองเยอะหน่อย นายคงชอบ”

รับภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย

• ทัวร์ประตูเทอร์มินัสแห่งโรม EXP +15

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 16.30 น. เป็นต้นไป ณ ประตูเทอร์มินัส

แสงสุดท้ายของวันอาบไล้ทั่วแนวกำแพงหินสีขาวเงินที่ทอดยาวล้อมรอบกรุงโรมใหม่ เอสต้าในร่างของโมนีก้าเดินช้า ๆ มาตามถนนที่ปูด้วยหินเรียบซึ่งสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็นเป็นประกายทอง เสียงลมพัดอ่อน ๆ แทรกผ่านเสาหินสูงและธงสีแดงทองที่โบกสะบัดเหนือประตูเมืองขนาดมหึมา ที่ซึ่งรูปปั้นของเทพเทอร์มินัสตั้งตระหง่านอยู่ราวกับผู้พิทักษ์นิรันดร์ เทพเทอร์มินัส เทพแห่งเขตแดน ผู้ยืนหยัดอย่างมั่นคงในท่วงท่าที่สง่า แขนขวาเหยียดขึ้นไปยังฟ้า ขณะที่สายตาหินของพระองค์ทอดมองลงมาอย่างเยือกเย็นและเที่ยงธรรม แสงจากดวงอาทิตย์ยามเย็นลอดผ่านปลายนิ้วหินนั้นเป็นเส้นตรงพอดีราวกับชี้ขอบเขตของโลกที่ท่านปกป้อง

เอสต้าหยุดอยู่ตรงหน้าแท่นบูชาหินที่ตั้งอยู่เบื้องล่างรูปปั้น สองข้างรายล้อมด้วยดาบ โล่ และหอกที่ถูกถอดวางเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบจากเหล่านักรบที่เข้าเมือง เธอเหลือบตามองสิ่งเหล่านั้นแล้วพูดเบา ๆ อย่างขี้เล่น “โอ้โห... เหมือนร้านขายอาวุธมือสองเลยนะคะท่านเทพ เท่ดีจัง แต่หนูไม่มีอะไรจะวาง มีแต่ปากค่ะ จะฝากไว้แทนอาวุธได้ไหม?” เธอหัวเราะน้อย ๆ ก่อนยกของถวายออกจากกระเป๋าผ้าเล็กในมือ  หินแห่งกำลังที่มีสีแดงเรืองรองราวกับเปลวเพลิงในหัวใจ เธอถือมันด้วยสองมืออย่างระมัดระวัง ก่อนจะวางลงบนแท่นบูชาเบื้องหน้าอย่างเงียบงัน

“สวัสดีค่ะ เทพเทอร์มินัส หนูชื่อเอสต้า... เอ่อ หรือจะบอกว่าชื่อโมนีก้าดีล่ะ อืม เอาเป็นว่ามันซับซ้อนค่ะ เรื่องของบุคลิกเนี่ยยาวเหมือนกฎของโรมเลย” เธอพูดพร้อมยิ้มระคนเขินเล็ก ๆ ก่อนจะยกมือพนม “ได้ยินมาว่าท่านเป็นเทพที่รักษาเขตแดนกับสันติภาพ ก็เลยอยากมาฝากตัวไว้ค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจจะก่อเรื่องนะคะ แค่ชอบแหย่ชะตาชีวิตนิดหน่อยเท่านั้นเอง”

ลมเย็นพัดผ่าน เสียงผ้าใบปกคลุมรูปปั้นกระทบกันเบา ๆ คล้ายเสียงตอบรับจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เธอเงยหน้าขึ้น เห็นแสงทองสุดท้ายสะท้อนบนพื้นหินกลายเป็นเส้นแบ่งระหว่างเงากับแสงพอดี ราวกับท่านกำลังบอกว่ารู้แล้ว

เอสต้าหัวเราะเบา ๆ พลางยกมือขึ้นไหว้ “ขอบคุณค่ะท่าน เอาไว้วันหลังหนูจะมาหาใหม่นะคะ แต่ตอนนี้ขอตัวกลับก่อน เดี๋ยวจะมืดก่อนถึงค่าย” เธอพูดจบก็หมุนตัวกลับ เสียงรองเท้ากระทบพื้นหินดังก้องไปตามทางเดินข้างประตูเมืองที่ทอดยาว สายลมเย็นยามเย็นพัดผ่านผมสีแดงเชอร์รี่ให้พลิ้วไหวขณะเธอก้าวออกจากรัศมีแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ของเทพเทอร์มินัส และเมื่อเธอหันกลับไปอีกครั้ง มองเห็นแสงสุดท้ายของอาทิตย์สะท้อนบนหินแห่งกำลังที่เธอถวายไว้ มันเปล่งประกายระเรื่อราวกับเปลวไฟเล็ก ๆ ที่ยังไม่ดับลง เปลวไฟที่เทพเทอร์มินัสอาจจะยอมรับไว้แล้วในเขตแดนแห่งสันติของพระองค์

“งั้นกลับกองร้อยสองดีกว่า…” เธอพูดพลางยิ้มกว้าง แล้วเดินทางกลับสู่ค่ายจูปิเตอร์ท่ามกลางแสงสนธยาที่ค่อย ๆ กลืนโลกเข้าสู่ค่ำคืนแห่งความสงบ

[God-40] เทอร์มินัส

ถวาย หินแห่งกำลัง - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +50

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 16.30 น. เป็นต้นไป ณ ประตูเทอร์มินัสแห่งโรม

ลมยามเย็นพัดโชยเอื่อยขณะเอสต้าในร่างโมนีก้าเดินทางมาถึงประตูทางเข้ากรุงโรมใหม่ แสงสุดท้ายของวันทาบทอผ่านรูปปั้นหินอ่อนอันยิ่งใหญ่ของเทพเทอร์มินัส เทพผู้พิทักษ์เขตแดน รูปลักษณ์สูงสง่าของพระองค์ทอดเงายาวลงบนพื้นหินเรียบ เสมือนเป็นเส้นแบ่งระหว่างโลกภายนอกและดินแดนแห่งสันติที่อยู่เบื้องหน้า

หญิงสาวหยุดยืนตรงหน้าแท่นหินเบื้องล่างรูปปั้นนั้น ก่อนจะวางอาวุธทั้งหมดของตนลงอย่างระมัดระวัง กำลังเอยอะไรเอ่ย ที่เธอชอบพกไว้ใช้ตอนเบื่อ เธอจัดเรียงมันอย่างเป็นระเบียบผิดคาดจากนิสัยซุกซนประจำตัว แล้วพูดเสียงสดใส “ขอฝากไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมาเอา อย่าทำหายล่ะ เดี๋ยวโมนีก้าโกรธ” เสียงคลื่นพลังอ่อน ๆ แผ่ซ่านจากรูปปั้น ราวกับรับรู้คำของเธอ เสียงนั้นไม่ใช่คำพูด แต่เป็นแรงสั่นสะเทือนเบา ๆ ที่ก้องอยู่ในอก การยอมรับของเทพเทอร์มินัส

เอสต้ายกมือขึ้นพนม ก้มหัวไหว้อย่างนอบน้อม แต่แววตากลับเป็นประกายของคนที่ไม่ค่อยชอบอยู่นิ่ง “วันนี้จะมาทำพิธีปิดที่โคลอสเซียมนะคะท่านเทพ” เธอพูดเสียงเรียบ แต่แฝงความกระตือรือร้นไว้ในน้ำเสียง จากนั้นเธอหยิบหินสีแดงเข้มขนาดเท่ากำปั้นออกมาจากกระเป๋าด้านข้าง หินนั้นส่องประกายเรืองรองคล้ายเปลวไฟในยามอาทิตย์ตก “ของถวายจากใจค่ะ หินแห่งกำลัง สีแดงสวยเลยใช่ไหมคะ? ฉันว่ามันเข้ากับบรรยากาศดีนะ”

เธอวางหินนั้นลงตรงแท่นบูชาเบื้องหน้ารูปปั้น แล้วค้อมศีรษะอีกครั้ง “ขอบคุณค่ะ ที่คอยปกป้องทุกคนไว้ในเมืองนี้เสมอ”

สายลมอุ่น ๆ พัดผ่านหน้า เธอหลับตาชั่วครู่เหมือนรับพลังแห่งการอวยพร ก่อนจะลืมตาแล้วถอนหายใจอย่างสบาย “โอเค เรียบร้อย... งั้นขอตัวก่อนนะคะ มีพิธีใหญ่รออยู่” พูดจบ เธอก็หมุนตัวออกจากบริเวณรูปปั้น ผมสีแดงเชอร์รี่เบอร์กันดี้สะท้อนแสงอาทิตย์สุดท้ายจนดูเหมือนเปลวเพลิงที่กำลังเต้นระบำไปตามแรงลม เธอเดินผ่านแนวเสาหินอ่อนสูงใหญ่ตรงไปยังใจกลางเมืองที่โคลอสเซียมตั้งอยู่

ก่อนออกจากประตูเมือง เอสต้าหันกลับไปมองอีกครั้ง ยกมือโบกเบา ๆ “ไว้กลับมารับอาวุธนะ อย่าเผลอเอาไปหลอมเล่นล่ะท่านเทพ!” เสียงหัวเราะใส ๆ ของเธอก้องกังวานอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนร่างนั้นจะหายลับไปในแสงสีทองของยามเย็น ทิ้งไว้เพียงประกายสีแดงจากหินแห่งกำลังที่ยังคงส่องสว่างอยู่เบื้องหน้ารูปปั้น

[God-40] เทอร์มินัส

ถวาย หินแห่งกำลัง - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +50

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

(⬆️มีโพสก่อนหน้าด้านบนด้วยนะยังไม่ได้ตรวจค่ะ)

Moneka HONOR

วันที่ 18 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาสาย เวลา 11.00 น. เป็นต้นไป ณ ประตูเทอร์มินัส

เสียงรองเท้าบูทย่ำกระทบพื้นหินศิลาอย่างมั่นคงเมื่อเอสต้าในร่างโมนีก้าเดินมาหยุดตรงแท่นหินเบื้องหน้ารูปปั้นสูงตระหง่านของเทพเทอร์มินัส แสงแดดยามสายส่องสะท้อนลงบนเนื้อหินสีขาวบริสุทธิ์ที่สลักเป็นรูปลักษณ์ชายหนุ่มในชุดคลุมโรมัน กางแขนราวกับคุ้มครองประตูเมือง ดวงตาหินของเทพเจ้าแห่งเขตแดนทอประกายระยิบจากแสงอาทิตย์จนดูคล้ายมีชีวิต เธอวางอาวุธทุกชิ้นลงอย่างระมัดระวัง ทั้งมีดสั้น ดาบพก และกระบอกปืนเวท ก่อนจะพึมพำเสียงแผ่วแต่เต็มไปด้วยความกวนว่า “เอามาฝากค่ะ...”

เสียงของเธอเรียกให้เกิดเสียงทุ้ม ๆ ที่สั่นสะเทือนออกมาจากรูปปั้นนั้นทันที “เจ้าพูดเสียงเบาแบบนั้น ข้าจะได้ยินได้ยังไงเล่า หนูน้อยโมนีก้า?” เสียงนั้นดังขึ้นอย่างมีชีวิตชีวา หนักแน่นแต่ไม่ข่มขู่ ฟังดูเหมือนผู้ใหญ่ใจดีที่มีนิสัยเจ้าระเบียบแต่ชอบหยอกเด็ก ๆ มากกว่าเป็นเทพผู้พิพากษา เอสต้าชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหรี่ตา ยกคิ้วขึ้นอย่างขบขัน “อ๋อ... ท่านยังอยู่ในโหมดพูดได้สินะคะ ฉันนึกว่าต้องเปิดระบบอัญเชิญก่อนซะอีก”

“ข้าตื่นอยู่เสมอที่นี่” เทอร์มินัสตอบเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย แต่ในน้ำเสียงกลับแฝงรอยยิ้ม “เด็กคนอื่นทักข้าด้วยขนม เจ้านี่เอาแต่อาวุธมาวาง แล้วก็พูดเหมือนกำลังส่งของให้เพื่อนบ้านเสียมากกว่า”

“ก็ถ้าท่านไม่เคร่งนัก ฉันอาจจะเอาขนมมาฝากด้วยก็ได้ค่ะ” เอสต้าตอบอย่างหน้าตาย พลางหันไปหยิบช่อดอกไม้ธรรมดาที่ห่อด้วยกระดาษหนังสีน้ำตาลขึ้นมา แล้ววางไว้ตรงแท่นหินเบื้องหน้ารูปปั้น “วันนี้ถวายเป็นช่อดอกไม้ธรรมดาคงไม่ว่ากันใช่ไหมคะ? ของหายากกับดอกไม้แพง ๆ ฉันหมดไปกับวิหารอื่นแล้ว”

เสียงหัวเราะทุ้ม ๆ ของเทพดังสะท้อนอยู่ในวิหารประตู “ดอกไม้จากใจจริง ย่อมมีค่ากว่าช่อที่แพงที่สุดในโลก จำไว้นะ เด็กน้อย”

เอสต้าหลับตาภาวนาเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนลืมตาขึ้น ดวงตาสีเทาเงินสะท้อนแสงจากหินขาวรอบข้าง เธอยกยิ้มมุมปาก “ขอบคุณค่ะท่านเทพ แต่ฉันไม่ใช่เด็กนะคะ ฉันอายุเท่าไหร่ท่านคงไม่อยากรู้”

“อายุเท่าใดข้าก็เห็นว่าเจ้าก็ยังซนเหมือนพวกเด็กในเมืองนี้นั่นแหละ” เทอร์มินัสตอบเสียงอบอุ่น “อย่าลืมว่าเมืองนี้ปลอดภัยก็เพราะทุกคนรู้จักยิ้ม ไม่ใช่เพราะข้าสร้างกำแพงสูงนักหรอก” เอสต้าหัวเราะเบา ๆ “ถ้างั้นขออนุญาตไปช็อปปิ้งก่อนนะคะท่านเทพ ถ้ามีร้านลดราคาเยอะ ๆ จะเผื่อถวายดอกไม้เพิ่มอีกช่อค่ะ”

“ขอให้เจ้าใช้จ่ายอย่างไม่ลืมเหตุผล และอย่าทำให้ข้าต้องยึดจำนวนเงินเครดิตของเจ้าเพราะถือว่าเป็นอาวุธทำลายล้างทางการเงินแล้วต้องทนฟังเจ้าบ่นก็แล้วกัน” เทอร์มินัสพูดติดตลก เอสต้าเลยหันกลับมาเอียงศีรษะเล็กน้อย ส่งยิ้มกวนที่มีประกายซุกซนเต็มดวงตา “รับทราบค่ะ ข้าผู้พิทักษ์แห่งเขตแดน ถ้าคิดถึงฉันก็มองหากลิ่นดอกไม้ราคาถูกไว้ได้เลย”

แล้วเอสต้าก็หมุนตัวออกจากแท่นบูชา เดินผ่านเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ของเทพเทอร์มินัสไปด้วยท่าทีสบายอารมณ์ เสียงหัวเราะของเธอแผ่วเบาผสมกับเสียงขำในลำคอของเทพผู้เฝ้าประตู เมื่อลมหายใจสุดท้ายของเสียงนั้นจางหายไป เหลือเพียงความเงียบสงบและอบอุ่นราวกับเทพเทอร์มินัสกำลังยืนมองตามเด็กคนหนึ่งที่เขาอดเอ็นดูไม่ได้

เผาค่าความศรัทธาแก่เทพ

ข้า โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่ เทพเทอร์มินัส จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 10000 แต้ม

(ทุก ๆ 1000 ศรัทธา = 50 ความโปรดปรานต่อเทพองค์นั้น) = ได้รับความโปรดปราน +500

[God-40] เทอร์มินัส

ถวาย ช่อดอกไม้ - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 18 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 16.00 น. เป็นต้นไป ณ ประตูเทอร์มินัส

เสียงรองเท้าบูทย่ำเบา ๆ บนพื้นหินศิลาแผ่วก้องในยามเย็น เมื่อเอสต้าในร่างของโมนีก้าเดินออกจากประตูเมืองกรุงโรมใหม่หลังจากช้อปปิ้งมาทั้งวัน ถุงผ้าหนักอึ้งเต็มสองมือจนแทบจะหลุด เธอถอนหายใจโล่งราวกับเพิ่งผ่านศึกใหญ่มา ก่อนจะชะงักเมื่อเงาแสงทองของอาทิตย์ยามอัสดงตกกระทบรูปปั้นหินอ่อนสูงตระหง่านของเทพเทอร์มินัส “อ้าว... อยู่เฝ้าเขตแดนเหมือนเดิมเลยนะคะท่านเทพ” เธอพูดยิ้ม ๆ พลางวางถุงลงแล้วบิดข้อมือ “ไม่ได้เจอกันแค่แป๊ปเดียว แต่รู้สึกเหมือนผ่านไปเป็นปีเลยค่ะ” เสียงทุ้มอบอุ่นดังขึ้นจากรูปปั้นทันที “และข้าก็ได้ยินเสียงเจ้าดังทะลุเขตเมืองทุกวี่วัน เด็ก ๆ บอกว่ามีคนหัวแดงวิ่งช็อปจนแทบลืมหายใจ”

เอสต้าหัวเราะคิก ยกมือไหว้อย่างล้อเล่น “ขอบพระคุณสำหรับการเฝ้าสังเกตอย่างใกล้ชิดค่ะท่านเทอร์มินัส ฉันซื้อของอย่างสุจริตทุกชิ้น ไม่ได้ลักพาแม้แต่เศษมีดเลยนะคะ”

“ข้าดีใจที่เจ้ารู้จักกฎของข้า... อย่างน้อยก็วันนี้” เทอร์มินัสตอบพร้อมเสียงหินสะท้อนเบา ๆ เหมือนหัวเราะ “แต่ข้ามีเรื่องจะบอก เจ้าอาจสนใจ”

เอสต้าหรี่ตาแล้วเอนตัวพิงเสา “ถ้าท่านกำลังจะชวนร่วมประชุม ฉันขอบายนะคะ แต่ถ้ามีเรื่องสนุก ๆ ว่ามาเลยค่ะ”

“ข้ากำลังจะปลดคลังกองร้อยที่ถูกผนึกไว้ของรุ่นก่อน ๆ” เทอร์มินัสพูดด้วยน้ำเสียงสงบแต่แฝงพลัง “เป็นคลังเก็บสินสงครามและของส่วนรวมสำหรับพวกรุ่นใหม่อย่างพวกเจ้า ทว่ามันถูกพันธนาการไว้ ต้องบูชาสินสงครามจากอสุรกายทั้งเจ็ดชนิดเพื่อปลดล็อก”

เอสต้าชะงัก ก่อนจะยกคิ้วขึ้น “เจ็ดชนิด? อย่างนั้นเองเหรอคะ?”

“ใช่ เจ็ดชนิดเท่านั้น” เทอร์มินัสตอบเรียบ ๆ “ข้าเตรียมจะบอกเจ้าตั้งแต่เมื่อเช้านี้แล้วล่ะ แต่เจ้ามาเร็วกว่าที่คิด—”

“ดีเลยค่ะ!” เธอพูดแทรกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉันมีครบพอดี!”

“...เจ้าว่าไงนะ?” เทอร์มินัสถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มมีแววไม่แน่ใจ

เอสต้าดีดนิ้ว แสงจากแหวนดาราจรัสบนมือเปล่งประกายขึ้นทันที เธอดึงสิ่งของเจ็ดชิ้นจากมิติภายในแหวนออกมาเรียงบนแท่นหินตรงหน้า ขนฮาร์ปี้ที่เปล่งประกายเงิน, เขี้ยวแวมไพร์แววทับทิม, เกล็ดไฮดร่ามรกต, สาหร่ายเคลพีชุ่มน้ำ, ขาทองแดงของเอมพูซ่า, เนื้อคราเคนที่ยังอบอุ่น และหัวใจซาลาแมนเดอร์ไฟที่ยังเต้นแรงราวของมีชีวิต เธอยืนกอดอก ยิ้มบางอย่างภาคภูมิ “ครบตามที่ขอบอกเลยค่ะ แถมของบางชิ้นก็ได้มาจากเพื่อนในกองร้อย ขนฮาร์ปี้ของคลีเมนทิสเด็กใหม่สุด ส่วนเกล็ดไฮดร่าก็มาจากลูคัส รองหัวหน้ากองร้อยคู่ฉัน”

เทอร์มินัสเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะในลำคอ เสียงนั้นทุ้มกังวานสะท้อนในโถงทางเข้า “ข้าไม่รู้จะชื่นชมความรวดเร็วของเจ้าหรือควรจะกลัวดี ปกติเด็ก ๆ ใช้เวลาเป็นสัปดาห์เป็นเดือนเพื่อหาครบ เจ้านี่เหมือนเพิ่งช็อปของลดราคาจากตลาดใต้ดินกลับมา”

“ก็บอกแล้วไงคะว่าฉันมีพรสวรรค์เรื่องนี้” เอสต้าหัวเราะเบา ๆ “มันไม่ใช่การโกงนะคะ เรียกว่าการบริหารทรัพยากรมนุษย์ค่ะ”

“มนุษย์หรือปีศาจกันแน่...” เทอร์มินัสพึมพำแต่ก็ยังหัวเราะ “เจ้าช่างต่างจากเด็กในโรมใหม่หลายคนจริง ๆ”

“ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ” เธอยักคิ้วกวน ๆ แล้วก้มศีรษะเล็กน้อย “ถ้างั้นเริ่มเลยไหมคะ ฉันอยากเห็นว่าคลังนี่จะดูอลังการสมชื่อมั้ย”

เสียงของเทพเปลี่ยนเป็นมั่นคง “จงถวายมัน ข้าจะปลดพันธนาการให้เดี๋ยวนี้”

เอสต้าหลับตา มือข้างหนึ่งแตะลงบนสินสงครามทั้งหมด พลังจากแหวนแผ่ซ่านออกมาเป็นลำแสงเงินทองสลับกัน พื้นหินเบื้องล่างเกิดรอยแสงเป็นลวดลาย เสียงโลหะปลดพันธนาการดังและคลื่นพลังอบอุ่นไหลผ่านทั่วบริเวณราวกับลมหายใจของเทพ

“ผนึกคลังถูกปลดแล้ว” เทอร์มินัสประกาศด้วยเสียงกังวาน “ข้าไม่คิดว่าจะได้เห็นใครทำได้เร็วขนาดนี้”

เอสต้าปรือตา ยกคิ้วขึ้นพร้อมรอยยิ้มแสนพอใจ “เห็นไหมล่ะคะ บอกแล้วว่าฉันเก่ง... หรือไม่ก็ขี้โกงเกินมนุษย์ไปหน่อย”

“ข้าว่าอย่างหลังแน่ ๆ” เทอร์มินัสหัวเราะ “แต่เอาเถอะ เจ้าทำได้ดี ข้าภูมิใจในรุ่นของเจ้า”

เธอหันกลับไปยิ้มให้รูปปั้น “ไว้วันไหนคลังเปิดจริง ๆ อย่าลืมเก็บพื้นที่สำหรับของช็อปของฉันด้วยนะคะ ฉันจะมาวางก่อนใครเลย”

“เจ้ามันกล้าเอาเรื่องนี้มาได้อีกนะ” เทอร์มินัสพูดเสียงขำปนเอือม แต่แววเสียงนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“ก็ต้องทำให้ศักดิ์สิทธิ์ไม่เงียบเกินไปไงคะ” เอสต้าตอบพร้อมหัวเราะ ก่อนจะยกถุงของขึ้นอีกครั้ง “งั้นขอตัวกลับค่ายนะคะ เดี๋ยวของเย็นหมด” เอสต้าหันไปยิ้มให้ร่างหินของเทพครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินผ่านแนวเงาแห่งอาทิตย์ตก แสงสีทองส่องผ่านกลุ่มผมสีเชอร์รี่เบอร์กันดี้ของเธอเป็นประกาย รอยยิ้มของเทพเทอร์มินัสยังคงไม่จาง

ส่งสินสงคราม : ขนฮาร์ปี้ 1 / เขี้ยวแวมไพร์ 1 / เกล็ดไฮดร้า 1 / สาหร่ายเคลพี 1 / ขาทองแดง 1 / เนื้อคราเคน 1 / หัวใจซาลาแมนเดอร์ 1

เผาความกล้าแก่เทพ

ข้า โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ขอแสดงความกล้าหาญต่อเทพเทอร์มินัส เทพผู้พิทักษ์เขตแดนกรุงโรมใหม่

จำนวนความกล้าหาญที่มอบให้: 2000