ผ่านมาได้ราว ๆ 7 วันแล้วหลังจากเธอเข้ามาอยู่ในค่ายจูปิเตอร์ เทศกาลแห่งครอบครัวได้ผ่านไปแล้ว สิ่งที่รออยู่ตอนนี้คือการข้ามปีที่วนกลับมาอีกครั้ง ปีใหม่นี้เดนิสต้าไม่ได้อยู่ที่บ้านเกิด ไม่ได้อยู่ที่บ้านหมาป่า ไม่มีญาติสนิทมิตรสหาย … ใกล้เคียงกับคำว่าไม่มีอะไรเลย จากพื้นที่ของค่ายที่เต็มไปด้วยเด็ก ๆ เปลี่ยนมาเป็นบรรยากาศคึกครื้นของเมืองที่เคยหายไปจากแผนที่ ‘กรุงโรมใหม่’ สถานที่ร่วมตัวของครึ่งเทพโรมันที่ไม่รู้จะไปที่ไหนในช่วงสิ้นปีที่ถึงแม้จะไม่มีกิจกรรมโดดเด่นหรือกำหนกการพิเศษ แต่ก็ยังมีฝูงชนมากมายพากันเดินทางมาเช่นเดียวกับเธอ
เดนิสต้าไม่ได้ใส่ใจว่ามีใครบ้างที่เธอรู้จักมาร่วมชมบรรยากาศนับถอยหลัง เธอรู้แค่ว่า.. เลทิเซียอยู่กับแฟนสาว อิซิเลียกำลังสวดภาวนาบูชาเทพีที่เกี่ยวข้องกับสายเลือดของเธอ ทาราสก็ออกไปท่องท้องฟ้า ส่วนชายลึกลับแบบดานิโล ไม่รู้สิ เขาคนไหนไปไหนก็ไม่ทราบได้
ภายในฟอรัม หัวใจแห่งกรุงโรมใหม่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้คน เดนิสต้านั่งอยู่บนม้านั่งหินอ่อนปล่อยให้แผ่นหลังพิงกับเสาโรมันต้นหนึ่งที่ทำหน้าที่ค้ำยันศาลาอันแสนจะงดงาม ในมือของเธอมีวรรณกรรมรักโรแมนติกสุดร้อนแรงกางอยู่ทว่าสายตาของเธอกลับไม่ได้จดจ้องที่ตัวอักษรเหล่านั้น , เธอเห็น.. คู่รัก พี่น้อง ครอบครัว สารพัดความสัมพันธ์ที่ผ่านไปมา ชั่วขณะหนึ่งเมื่อมองพวกเขา เธอรู้.. แปลกแยก
เนตรคู่งามที่มีสีราวกับมณีแห่งดวงจันทร์เคลื่อนหลบไปทางอื่น ข้ามรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ รวมไปถึงบทสนทนา สนใจแค่เพียงธรรมชาติและแสงสว่างที่โอบล้อมราวกับประชดประชัน ‘ ฉันไม่ชอบเลย.. ’ หญิงสาวคร่ำครวญอยู่ในใจเกี่ยวกับโลกที่มีแค่เวลากลางวัน มันทำให้บางสิ่งขาดหาย เสน่ห์ของชีวิตเริ่มเลือนลาง รวมไปถึงเริ่มทำให้คนเราโหยหาสิ่งที่เสียไปโดยไม่รู้ตัว ‘ นับถอยหลังเข้าปีใหม่ทั้งที่ฟ้ายังสว่างเนี่ยนะ ’ มือข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นลูบใบหน้าเสียงขู่ในลำคอราวกับสัตว์กินเนื้อตัวเล็กลอดออกมาจากริมฝีปากบาง
“ ใกล้นับถอยหลังแล้ว !! ”
เสียงตะโกนประกาศถึงช่วงเวลาสำคัญที่ใกล้เข้ามาดังขึ้นต่อเป็นทอด ๆ เช่นเดียวกับผืนฟ้าที่เริ่มมีใยสีทมิฬถักทอแซมเข้ามา 23:58 นาฬิกา คือช่วงเวลาที่รัตติกาลกลับมาเยือนโลกเล็ก ๆ ของพวกเรา ดวงตาของเดนิสต้าเบิกกว้าง แผ่นหลังของเธอผละออกจากเสาโรมันที่เย็นเฉียบ ริมฝีปากที่เคยปิดสนิทเริ่มเผยอออกจากกันด้วยความตื่นตาตื่นใจที่คิดไม่ถึง
เราเสียรัตติกาลมาเกือบครึ่งปี.. แต่ดันรู้สึกเหมือนเสียมันไปนานเกือบทั้งชีวิต
โคมไฟต่าง ๆ ตามพื้นและเสาที่ไม่ได้ทำหน้าที่ของพวกมันมานานเริ่มกลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง เปลวไฟในโคมเหล่านั้นโชติช่วงเช่นเดียวกับอนาคตที่ผู้คนพากันวาดฝันถึงปีที่กำลังจะมาถึง มุมปากของเธอยกขึ้นช้า ๆ เป็นความพึงพอใจในแบบที่หาได้ยากจากลูกแมวจอมหยิ่ง “ ปีใหม่.. ”
‘ ถึงโชคชะตา ’
“ จะนำถอยหลังแล้ว เร็วเข้า ๆ ”
‘ ขอให้ปีหน้าเป็นปีที่เราได้กลางคืนกลับมา ’
“ โอ๊ย อย่าเบียดฉัน ”
‘ ขอให้เป็นปีที่มีความสุข ’
“ กรี๊ดดด ผู้ชายคนนั้นของฉันย่ะ ”
‘ ขอให้ช่วงอายุ 20 ไม่ใจร้ายกับฉันจนเกินไป ’
“ พี่สาว ปีใหม่ทั้งทีพี่คงไม่ได้จะนั่งเฉย ๆ หรอกใช่ไหม? ”
ท่ามกลางความวุ่นวายโอบล้อมอยู่รอบกาย มีเด็กสาวหน้าตาเกลี้ยงเกลาคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมกับเอียงคอถามด้วยน้ำเสียงสดใส แม้มันจะขัดช่วงเวลาอธิฐานอันแสนสำคัญ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เดนิสต้ารู้สึกขุ่นเคือง เธอมองดูรอยยิ้มไร้เดียงสาของเด็กหญิงตัวน้อยก่อนจะตอบเสียงเบา “ มันก็ไม่ใช่ความคิดที่เลวร้ายอะไรไม่ใช่เหรอ? ”
เด็กคนนั้นมีสีหน้าบูดบึ้งขึ้นมาทันตา “ ไม่ได้สิ ”
“ ช่วงข้ามปีแบบนี้สมควรได้จูบกับคนหน้าตาดีสักคนต่างหาก ! ” คำตอบของเด็กน้อยที่ตัวพึ่งจะสูงเลยเอวของเธอได้ไม่เท่าไหร่กำลังทำให้คนที่จะอายุครบ 20 บริบูรณ์ในปีหน้าถึงกับสำลัก เดนิสต้าหัวเราะออกมาโดยไม่คิดจะอดกลั้นเลยสักนิด
“ แก่แดดชะมัด ”
“ อย่ามาว่าหนูนะ !! ” เด็กคนนั้นก้าวเข้ามาดึงมือของเดนิสต้าให้ลุกขึ้น ด้วยเรี่ยวแรงไม่ธรรมดา หรืออาจจะเป็นเพราะความใจอ่อนของคนที่อายุมากกว่า เดนิสต้าลุกขึ้นตามการชักนำของอีกฝ่าย ก้าวเท้าสั้น ๆ ไปตามทางเดิน ฝ่าเข้าไปท่ามกลางฝูงชนเพื่อให้ได้เป็นส่วนหนึ่งของความปรารถนาอันแรงกล้าที่ทุกคนมีร่วมกัน
‘ แด่ปีใหม่ที่รุ่งโรจน์ ’
เสียงพลุและประกายไฟวูบวาบแหวกว่ายอยู่บนท้องฟ้า บางอันเป็นรูปทรงธรรมดา บางอันเป็นรูปทวยเทพที่เคลื่อนไหวได้ หรือไม่ก็รูปสถานที่สำคัญ แสงสีมากมายสาดส่องลงกระทบกับผู้คนเกิดเป็นความงดงามที่แตกต่างกันออกไป พร้อมกันกับในช่วงเวลานั้นเสียงตะโกนนับถอยดังขึ้นส่งต่อเป็นทอด ๆ เช่นเดียวกับความคาดหวังที่ลุกโชนในจิตใจของผู้คน
“ 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 … ”
“ HAPPY NEW YEAR !!!!! ”
กระดาษสีเรืองแสงสะท้อนวิบวับโปรยลงมาอ่อนโยน นัยน์ตาสีฟ้าอร่ามสะท้อนภาพพลุหลากสีราวกับมีประกายนั้นอยู่ในแววตา เสียงกรีดร้องด้วยความยินดี การกระโดดโผเข้ากอดกันและกันของผู้คนที่ร่วมนับถอยหลัง รวมไปถึงรอยยิ้มสุขสำราญเปื้อนหน้าที่คล้ายว่าวางทุกความหนักใจทิ้งไปด้านหลัง บรรยากาศของค่ำคืนแห่งปีใหม่ที่ไม่เคยมีสิ่งใดมาทดแทนได้
โพสต์ 2024-12-5 01:57:54
โพสต์ 2024-12-31 23:58:26
