โพสต์ 2024-12-4 23:14:28
โพสต์ 2024-12-22 05:52:27
Stay with me, I'm afraid of my soul "Life flows like water; to live is to adapt and transform."
แสงอาทิตย์ยามบ่ายส่องผ่านท้องฟ้าเคลื่อนคล้อยเรื่อยๆ อากาศอบอุ่นอ่อนโยนกลายเป็นเพื่อนคู่ใจของเด็กหญิงตัวน้อยเอลิน่า เลทาเนีย ขณะที่เธอก้าวเดินไปตามเส้นทางอันราบเรียบ ท่ามกลางป่าไม้ที่เงียบสงบ เสียงใบไม้ขยับพลิ้วในลมเบาๆ เสียงกระซิบของธรรมชาติที่แทบจะไม่ทำให้ใครได้ยิน
เธอกำลังเดินทางมายังอุโมงค์คัลลิคอตต์ ซึ่งถือเป็นเส้นทางลับที่มีเรื่องเล่ามากมายตั้งแต่ในอดีต จนกลายเป็นสถานที่ที่ผู้คนไม่ค่อยกล้าเข้าไปใกล้ แต่ในวันนี้ เอลิน่าเดินไปอย่างแน่วแน่ แม้จะมีคำเตือนจากหลายคนว่าห้ามเข้าใกล้ มันไม่ใช่แค่ความสงสัย แต่เธอต้องการเรียนรู้ความจริงบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในนั้น
และในที่สุด เธอก็มาถึงปลายทาง—ที่ซึ่งเงาของอุโมงค์คัลลิคอตต์ตั้งตระหง่านรออยู่ ท่ามกลางหินผาและแมกไม้หนาทึบ
เมื่อเธอก้าวเข้ามาในพื้นที่ใกล้ๆ ประตูอุโมงค์ เสียงคำรามต่ำที่เหมือนจะมาจากที่ไหนสักแห่งก็เริ่มดังขึ้น ชั่วขณะหนึ่ง อากาศรอบตัวเธอเหมือนจะถูกบีบให้แคบลง และเสียงฝีเท้าของบางสิ่งบางอย่างก็เข้ามาใกล้
"มันมาแล้ว" เอลิน่าพึมพำกับตัวเอง เธอเหลือบมองไปที่ร่างที่ยืนอยู่ไม่ไกล ราชสีห์หนีเมียน Lv.56 มันปรากฏตัวขึ้นจากความมืด ร่างของมันสูงใหญ่ แข็งแกร่ง ดวงตาเปล่งประกายด้วยความกระหายเลือด และคำรามดังก้องในอากาศเหมือนคำสาปแช่งที่ไม่มีทางหลบหนีได้
ท่ามกลางความหวาดกลัวที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจ เธอก็รู้ว่าไม่มีทางที่จะเอาชนะมันได้ ไม่ด้วยมือเปล่าของเธอที่ไร้ซึ่งพลังอำนาจนั้น
ทันใดนั้น เอลิน่าหันหลังและวิ่งหนีไปอย่างสุดชีวิต ขาเรียวบางของเธอก้าวอย่างรวดเร็วท่ามกลางแสงสลัวที่เริ่มจางหายไป แต่เสียงคำรามของราชสีห์หนีเมียนยังคงดังตามหลังมาไม่หยุด
การวิ่งหนีไปในท่ามกลางป่าไม้หนาทึบยังคงไม่ทำให้เธอปลอดภัย จนกระทั่งเธอเห็นแสงสว่างจากทางเข้าอุโมงค์ที่อยู่ห่างออกไป และในตอนนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดังก้องขึ้น เสียงของทหารในชุดเกราะโรมัน
"หยุด!" เสียงคำสั่งที่หนักแน่นดังก้องไปในอากาศ
ทหารในชุดเกราะที่สูงใหญ่และสง่างามยืนอยู่ที่ทางเข้าอุโมงค์ มองไปที่ราชสีห์หนีเมียนที่กำลังเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เข้ามาใกล้ พวกเขาก้าวเท้าออกไปข้างหน้า ชุดเกราะที่เคลื่อนไหวไปตามลมทำให้พวกเขาดูเหมือนเทพเจ้าที่ยืนหยัดต่อสู้กับโชคชะตา
เอลิน่าหยุดวิ่งทันที และหันไปมองทหารเหล่านั้น พวกเขาทั้งหมดต่างมองเธอด้วยสายตาที่ไม่คุ้นเคย แต่ก็ไม่ได้แสดงออกถึงความสงสัยแม้แต่น้อย
หนึ่งในทหารยกมือขึ้นและชี้ไปที่รอยสักที่แขนข้างขวาของเอลิน่า "เจ้ามาจากค่ายจูปิเตอร์?"
เอลิน่าค่อยๆ ยืดแขนขวาออกไปเผยให้เห็นตราสัญลักษณ์ตรีศูลที่ชัดเจนบนผิวหนังของเธอ มันเป็นสัญลักษณ์ของท่านเทพบิดาเนปจูน ซึ่งเธอได้รับมอบหมายจากค่ายจูปิเตอร์เอง
ทหารเหล่านั้นมองรอยสักอย่างเข้าใจ ก่อนที่ทหารคนหนึ่งพูดด้วยเสียงเงียบ "เด็กใหม่ใช่ไหม?"
เอลิน่าพยักหน้าเบาๆ “ใช่... ข้าคือเด็กใหม่จากหมู่บ้านหมาป่า”
ทหารคนหนึ่งพยักหน้าแล้วหันไปพูดกับเพื่อนทหาร "พาเธอผ่านไปเถอะ" ก่อนจะหมุนตัวและเริ่มเดินนำทาง
เอลิน่าตามพวกเขาไปไม่ห่าง รู้สึกเหมือนว่าทุกย่างก้าวที่เดินเข้ามาภายในอุโมงค์คัลลิคอตต์ จะพาเธอไปสู่การค้นพบบางอย่างที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
หลังจากการเดินทางผ่านอุโมงค์ที่ทอดยาวจนถึงฝั่งอื่น เอลิน่าก็ออกมาถึงปลายทางสุดท้าย—เมืองที่ตั้งอยู่กลางหุบเขา มันมีแม่น้ำไหลผ่านรอบๆ เมือง และภูเขาที่รายล้อมรอบทุกทิศทาง ดูสง่างามและลึกลับเป็นพิเศษ เมืองนี้ไม่ใช่แค่สถานที่ที่เธอจะผ่านไป แต่เป็นบ้านที่เธอจะต้องเรียนรู้และเผชิญหน้ากับสิ่งที่รออยู่
ทหารนำเธอไปยังใจกลางเมืองที่มีชีวิตชีวา แต่กลับเต็มไปด้วยความเงียบสงบท่ามกลางเสียงของแม่น้ำที่ไหลผ่าน เธอไม่รู้ว่าจะได้เจอกับอะไร แต่ทุกย่างก้าวที่เธอทำ รู้สึกเหมือนว่าโลกใหม่กำลังเปิดตัวขึ้นต่อหน้า
"ตอนนี้เจ้าจะเริ่มการเดินทางที่แท้จริง" ทหารคนหนึ่งพูด พร้อมกับยิ้มอย่างเข้าใจ
เอลิน่าพยักหน้าช้าๆ ในใจเธอรู้ว่า ถึงเวลาแล้วที่จะเผชิญกับทุกสิ่งที่รออยู่
#หมายเหตุ: เด็กหญิงเอลิน่า เลทาเนียตัวน้อยๆ เดินทางถึงตรงบริเวณอุโมงค์คัลลีคอตต์
โพสต์ 2024-12-28 20:41:16
สุ่มหัวใจ ใครจะใช่เธอ
