TIMES SQUARE

T I M E S Q U A R E
N e w Y o r k C i t y

ย่านที่ไม่เคยหลับใหลของนิวยอร์กซิตี้

ตั้งอยู่ใจกลางเขตมิดทาวน์แมนฮัตตัน จุดตัดระหว่างถนนบรอดเวย์ และถนนเซเวนท์ อเวนิว

ที่นี่ได้รับฉายาว่า "The Crossroads of the World" เพราะเป็นศูนย์รวมของวัฒนธรรม สื่อ และความบันเทิงที่สำคัญของโลก

จุดเด่นของไทม์สแควร์คือป้ายไฟนีออนและจอ LED ขนาดใหญ่ที่ส่องแสงสว่างไสวตลอด 24 ชั่วโมง

ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันที่นี่

ไม่ว่าจะเป็นนักท่องเที่ยว นักแสดง และผู้ที่ทำงานในวงการบันเทิง

ในอดีตไทม์สแควร์เคยถูกเรียกว่า "Longacre Square"

แต่ในปี ค.ศ. 1904 เมื่อหนังสือพิมพ์ The New York Times ย้ายสำนักงานใหญ่ของตนมายังตึกที่เรียกว่า One Times Square

ย่านนี้จึงถูกเปลี่ยนชื่อเป็น "Times Square" เพื่อเป็นเกียรติแก่หนังสือพิมพ์ดังกล่าว

Nymeria HEROES

Habe Jaebies Part Time - 1

             แสงไฟนีออนที่ฉายลงมาตามอาคารสูงในไทม์สแควร์ทำให้ย่านใจกลางนิวยอร์กดูราวกับไม่เคยหลับใหล แสงสีจากป้ายโฆษณาขนาดยักษ์เต้นระบำบนผนังกระจก แสงแฟลชของนักท่องเที่ยวส่องแวบวาบท่ามกลางผู้คนที่พลุกพล่าน

             ไนมีเรียหยุดยืนอยู่กลางลานกว้างแห่งหนึ่ง เธอเงยหน้ามองป้ายไฟขนาดมหึมาที่เปลี่ยนภาพโฆษณาทุก ๆ สิบวินาที ดวงตาสีเฮเซลของเธอสะท้อนแสงสีหลากหลายที่วูบวาบในอากาศ รอบข้างเต็มไปด้วยเสียงฮือฮาของฝูงชน เสียงดนตรีจากร้านค้าต่าง ๆ และเสียงเครื่องยนต์ของรถแท็กซี่ที่เคลื่อนตัวไปตามท้องถนน

             “ไทม์สแควร์” เธอพูดพลางหมุนตัวสำรวจ “หนวกหูจริงๆ ที่นี่ดูวุ่นวายยิ่งกว่าที่ฉันจินตนาการไว้เสียอีก”

             “สำหรับฉัน มันก็แค่สถานที่ที่มีคนเดินเบียดกันมากเกินไป” คลาริสซ่ากล่าว น้ำเสียงของเธอดังมาจากสร้อยอัญมณีที่ไนมีเรียสวมไว้ "ไม่ใช่สถานที่ที่แม่มดยุคโบราณจะรู้สึกสบายใจนัก"

             ไนมีเรียหัวเราะเบา ๆ “ก็ไม่ใช่ทุกวันนะที่ฉันจะได้มาเที่ยวที่นี่ ขอลองสนุกกับมันสักหน่อยเถอะ”

             เธอก้าวเข้าไปในฝูงชน มองซ้ายมองขวาเพื่อหาป้ายบอกทางไปยังร้าน ฮีบี้จีบี้ส์ ซึ่งอยู่ในลิสต์ภารกิจที่เธอได้รับมาจากค่าย ความน่าสนใจของร้านนี้ไม่ใช่แค่ชื่อเสียงของเทพีฮีบี้ผู้บริหาร แต่ยังเป็นเพราะ “กับดักแห่งความทรงจำ” ที่เธออยากสัมผัสด้วยตนเอง

             ขณะที่เธอเดินไปตามถนน ไนมีเรียไม่อาจห้ามสายตาจากร้านค้าและป้ายโฆษณาที่ดึงดูดได้เลย เธอหยุดมองแฟชั่นโชว์ผ่านจอ LED ขนาดยักษ์ของแบรนด์ดัง ใบหน้าของนางแบบสะท้อนแสงเจิดจ้าดูราวกับเทพธิดา

             "บางทีฉันควรซื้อเสื้อผ้าใหม่เพิ่มสักสองสามชุด" เธอพึมพำ

             "ถ้าเธอใช้เงินไปกับเสื้อผ้าทั้งหมด เธออาจไม่มีเหลือสำหรับค่าเดินทางไปโปรตุเกส" คลาริสซ่าเหน็บเบา ๆ

             ไนมีเรียกลอกตา “โอเค ฉันจะอดใจไว้ก่อน”

             ในที่สุด เธอก็หยุดที่ร้านขายไอศกรีมเล็ก ๆ ร้านหนึ่งริมทาง เธอสั่งโคนไอศกรีมวานิลลาราดซอสคาราเมล ก่อนจะเดินต่อด้วยความสุขเล็ก ๆ ในมือ

             “อยากลองสักคำไหม แคลร์?” เธอแหย่

             "เธอรู้ว่าฉันกินไม่ได้" คลาริสซ่าตอบเสียงเรียบ แต่ไนมีเรียรู้สึกได้ถึงความเสียดายในน้ำเสียง

             “เสียใจด้วยนะ” เธอกล่าวพลางเลียไอศกรีมยั่วผีสาว "มันอร่อยมาก"

             หลังจากเดินวนไปมารอบไทม์สแควร์เตร่จนได้หมวกปีกกว้างใบใหม่มาสวมบังแดด และถามทางจากคนขายของสองสามคน ในที่สุดไนมีเรียก็พบร้าน ฮีบี้จีบี้ส์ มันตั้งอยู่ในอาคารสูงแห่งหนึ่ง ท่ามกลางแสงไฟนีออนและป้ายโฆษณา ร้านนี้ดูเรียบง่ายเมื่อเทียบกับสิ่งรอบข้าง มีป้ายไฟขนาดพอเหมาะที่เขียนว่า Habe Jaebies และคำภาษากรีกที่ขยับเรียงอักษรใหม่ว่า  เขตแดนแห่งความเยาว์วัย

             ไนมีเรียหยุดยืนอยู่หน้าประตูที่ทำจากกระจกใส ดวงตาเป็นประกายอย่างเฉียบคมว่าที่นี่แน่ "เจอแล้ว"

             "ก็ดี หวังว่าเธอจะไม่หลงทางกลับออกมาไม่ถูก" คลาริสซ่ากล่าว น้ำเสียงเจือความประชด

             "ขอบใจที่อวยพรนะ คลาริสซ่า" เธอเหน็บกลับ ก่อนจะผลักประตูเข้าไป

@God 

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

“ เรื่องที่จะให้เจ้าช่วยเป็นสิ่งที่สายเลือดอะโฟรไดท์ทำได้อย่างเชี่ยวชาญ ” บอเรอัสกล่าวเสียงเข้มด้วยความกระชับฉับไวท่ามกลางแสงตะวันที่สาดลงมา เขามีบรรยากาศดุดันสมกับที่ใช้ภาพลักษณ์อาวุโส “ อดีตคนรักของข้ากำลังตกอยู่ในอันตราย นางพึ่งสูญเสียทายาทของเราเพราะความผิดพลาด.. ไซคลอปส์เจอนางก่อนเซเทอร์ มันจึงได้สังหารธิดาแห่งข้าไป ”

โศกนาฏกรรมอีกแล้ว.. ครึ่งเทพพวกนี้ไม่เห็นมีอะไรดี เนเรซ่าขมวดคิ้วเล็กน้อย คับคล้ายคับคลาว่าเธอเคยเห็นปัญหาที่มาในรูปแบบนี้จากกระดานงานทวยเทพ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นของมิสเตอร์ดี? แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติสำหรับทวยเทพไปแล้ว มีคนรัก มีลูก.. และสูญเสียลูก คนไหนที่ใจดีหน่อยก็ยังพยายามหาทางช่วยเหลือหรือให้กำลังใจ คนไหนที่ไม่ใส่ใจก็แค่ปล่อยทิ้งไว้อย่างเคย (กรอกตาเล็กน้อย)

“ พวกมนุษย์บันทึกสาเหตุว่าโดนรถชน อดีตคนรักของข้าที่.. รู้ในบางสิ่งที่ไม่ธรรมดานี้ก็เลยสะเทือนใจที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยอมรับ ” เสียงของบอเรอัสอ่อนลง มือของเขาเกรงจนกำแฮนด์รถแน่น “ ยามนี้นางยังไม่อาจทิ้งหน้าที่ของตนเองได้ จึงทำได้เพียงกลับไปสอนนักเรียนด้วยสภาพที่ไม่สู้ดีนัก ข้าเชื่อว่าไซคลอปส์ยังวนเวียนอยู่แถวนั้น ในฐานะเทพหากไปยุ่งเกี่ยวจะถือว่าผิดต่อหลักปฏิบัติ ”

“อะพอลโล่กล่าวว่าเจ้าใช้การได้ ” ความเร็วของรถชะลอลงเมื่อเข้าใกล้พื้นที่ไทม์สแควร์

“ ไม่มีใครเข้าใจเรื่องของความรู้สึกดีไปกว่าสายเลือดอะโฟรไดท์ ” มอเตอร์ไซค์ช็อปเปอร์รุ่นเก๋าจอดลงหน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านฮีบีจีบี้ ดวงตาของบอเรอัสกวาดมองความเจริญของมนุษย์ด้วยสายตาอธิบายยาก “ เจ้าตั้งใจจะมาที่นี่สินะ ถือเสียว่าข้ามาส่ง ”

“ มีเทพไม่กี่รายหรอกที่ใส่ใจอดีตคนรัก ” ทายาทแห่งความรักกล่าวด้วยความขมขื่น เธอหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจ ‘ ถ้ารู้ว่าตัวเองจัดการหรือปกป้องครอบครัวไม่ได้ก็ไม่ควรมีแต่แรกสิ ’ แต่เธอก็รู้ว่าเรื่องนั้นมันเป็นไปไม่ได้ เนเรซ่าลงจากมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ เธอถอดหมวกกันน็อคออก ยื่นกลับไปให้เจ้าของรถพร้อมกับถาม

“ เธอคนนั้นของคุณชื่ออะไรล่ะ? ” นั่นคือคำตอบที่ไม่ต้องเสียเวลามาบอกว่า ได้เลย ตกลง ฉันช่วยคุณ , สำหรับเนเรซ่าและสายเลือดอะโฟรไดท์ ทันทีที่พวกเขามีท่าทางว่าสนใจสิ่งใด นั่นก็ถือเป็นคำตอบอันล้ำค่าสุดหาที่เปรียบไม่ได้แล้ว

“ ชาร์ล็อต สมิธ, นางสอนที่ Brooklyn technical high school ”

Oh.. ครูสาวประจำโรงเรียนชื่อดังเสียด้วย รสนิยมเริ่ดสุด ๆ

ที่ปรึกษาจากเคบินที่สิบหรี่ตาลงอย่างขบขันก่อนจะพยักหน้า “ ฉันจะลองดูว่าช่วยอะไรได้ ” นั่นคือการตกลงเพื่อตอบแทนความใจดีที่เขาลงมาถามไถ่ความสะดวกของเธอด้วยตัวเอง ทว่าเทพแห่งสายลมผู้นี้เหมือนจะใจกว้างกว่าที่คิดไว้ เขาหยุดชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะดีดเหรียญ 5 ดรักม่ามาให้เธอเสมือนว่าเป็นค่าจ้าง

“ ทั้งหมดอยู่ที่เจ้าแล้ว ” เมื่อพูดจบเขาก็ขี่รถโลดแล่นออกไปยามค่ำคืน ทิ้งให้สายลมซัดปัดชายเสื้อและเส้นผมของเดมิก็อดตัวน้อยจนยุ่งเหยิง เนเรซ่ายกแขนขึ้นกันลมพร้อมกับเบ้หน้า เธอมองตามแผ่นหลังของเทพแห่งสายลมครู่หนึ่งก่อนจะหันไปมองตึกห้างสรรพสินค้า

“ เป็นผู้ชายที่มาไวไปไวสมกับฐานะจริง ๆ .. ”

ตกลงรับอีเว้นท์ช่วยเหลือ

Timeline at [ 19:57 | 09/12/2024 ]

Nymeria HEROES

POSIDON vs SUSANOO - 6 end

09-12-2024 | 16.30 PM

              เสียงกระหึ่มของเมืองใหญ่แทรกผ่านเข้ามาในโสตประสาทของไนมีเรียเมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง แสงนีออนจากป้ายโฆษณายักษ์และหน้าจอดิจิทัลเต้นระบำอยู่เหนือศีรษะ เสียงพูดคุยของผู้คน เสียงดนตรีจากร้านค้าต่าง ๆ และเสียงแตรรถผสมกันกลายเป็นจังหวะอันคุ้นเคยของไทม์สแควร์ เธอสูดลมหายใจลึก ความวุ่นวายเหล่านี้บอกให้เธอรู้ว่าเธอได้กลับมายังนิวยอร์กแล้ว

              ในมือของเธอคือกล่องรูบิคหลากสีที่ส่งประกายเมื่อกระทบกับแสงไฟ เธอหมุนมันเบา ๆ ก่อนจะหยุดคิดถึงแหล่งที่มาของมัน

“เจ้านี่คงมีเรื่องลึกลับมากกว่าที่เห็น”

              “และเธอก็เป็นคนที่ชอบหาเรื่องลึกลับใส่ตัวด้วย” เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นมาจากสร้อยอัญมณี

              ไนมีเรียชะงัก หยุดเดินพลางเอามือแตะสร้อยราวกับจะยืนยันว่ามันคือความจริง “คลาริสซ่า! เธอกลับมาแล้วเหรอ?”

              “ใช่ แต่ฉันถูก ‘ใครบางคน’ ปิดปากอยู่พักใหญ่” คลาริสซ่าตอบ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “เขาเล่นตลกอะไรกับเธอ?”

              ไนมีเรียยักไหล่ “ให้ส่งของชิ้นนี้กลับไปที่ค่าย และแน่นอน ฉันไม่ได้รับคำตอบที่ชัดเจนเกี่ยวกับเขา”

              “ไว้ใจคนแปลกหน้าง่ายเกินไปรึเปล่าสาวน้อยของฉัน” คลาริสซ่าตำหนิ “เขาเป็นใครก็ไม่รู้ มอบรูบิคปริศนาให้ แล้วเธอก็รับมาง่าย ๆ?”

              ดูท่าวิญญาณแม่ซื้อของเธอจะหัวเสียไม่น้อย ไนมีเรียหัวเราะในลำคอ “ฉันไม่ได้ไว้ใจ แต่ฉันอยากรู้ว่าเจ้ากล่องนี่มีอะไรซ่อนอยู่ต่างหาก อีกอย่างก็แค่ธุรกิจที่มีค่าตอบแทน”

              ขณะที่เธอกำลังเดินทอดน่องสำรวจไทม์สแควร์ตั้งใจจะซื้อน้ำหอมกลิ่นใหม่กลับไปด้วย เสียงทักทายที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง “ไนมีเรีย! เธอกลับมาได้ยังไง?”

              เมื่อหันไปมอง เห็นเจสันในชุดลำลองแต่สะอาดเรียบร้อยไม่ใช่เสื้อค่ายอาสาอย่างตอนกลางวัน ดูเหมือนเพิ่งออกมาจากสถานีรถไฟใต้ดินของเฮเฟตัส

              “กลับมาก่อนนายด้วยซ้ำ” เธอยักไหล่พูดไปก็ยาวอีกว่าถูกดีดนิ้วส่งมาที่นี่ “นายเพิ่งออกมาจากสถานีเหรอ?”

              “ใช่ แล้วเธอล่ะไปทำอะไรมา? ทำไมกลับมาจากโตเกียวไวจริงๆ” เจสันมองเธอด้วยความสงสัย

              “ยาวน่ะ” ตอบพร้อมยิ้มบาง ๆ

              เจสันหัวเราะ “ดูเหมือนเธอมีเรื่องยุ่งตลอดเวลาเลยนะ เอานี่” เขายื่นถุงกระดาษใบเล็กให้ “รางวัลจากภารกิจช่วยเหลือจ หนักงานรถไฟใต้ดินฝากมาให้”

              ไนมีเรียรับมาพร้อมยิ้มรับกล่องเล็กๆ นั้น “ขอบใจนะ อย่างน้อยก็มีอะไรติดไม้ติดมือกลับค่าย”

              ทั้งสองเดินกลับค่ายฮาล์ฟบลัดพร้อมกัน ขณะเดินทาง คลาริสซ่ายังคงตั้งคำถามเกี่ยวกับชายปริศนาที่ไนมีเรียพบเจอ แต่เธอก็ยังไม่พร้อมบอกความจริงทั้งหมด

              “นายดูตื่นเต้นนะ” ไนมีเรียพูดกับเจสันเมื่อเห็นเขายิ้มอย่างไม่ปิดบัง

              “ใช่ ฉันรู้สึกดีที่ได้ช่วยเหลือผู้คน มันเป็นเรื่องที่ดีนะ” เจสันตอบพร้อมหัวเราะ “แต่ดูเหมือนเธอจะผ่านเรื่องแปลก ๆ มาอีกแล้ว”

              ไนมีเรียหัวเราะเบา ๆ “ก็แค่วันธรรมดาวันหนึ่งของเดมิก็อด”

รางวัล: +40 EXP ,  3000 ดอลลาร์ และ 50 ศรัทธา

และ 50 เกียรติยศ 

เสบียง อาหารเทพและน้ำทิพย์อย่างละ 1 ขวด

ความโปรดปรานจากแอมฟิไทรต์+35 แต้ม

ความสนิทสนมกับไทสัน+35 แต้ม
BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

@God 

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

รถบัสคันหนึ่งหยุดลงที่หน้าห้างสรรพสินค้าใหญ่ในเขตไทม์สแควร์และเมื่อประตูเปิดออกร่างของเนเรซ่า เฮนลาดิสก็เดินลงมาจากรถคันนั้น นัยน์ตาคู่คมเสมือนจิ้งจอกของสาวปารีเซียงจับจ้องไปที่หน้าจอซึ่งกำลังแสดงภาพปีศาจที่เธอเจอในเมืองช่วงเช้า ‘ นั่นคือแวนมีเทอร์ ’ คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันเมื่ออ่านบันทึกเกี่ยวกับมันจากสารานุกรมปีศาจ แทนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่ค่าย เนเรซ่าเลือกที่จะแวะมาดูอาณาเขตแห่งวันวาน

‘ ฉันแค่ขี้เกียจเข้า ๆ ออก ๆ ค่ายหลายครั้ง.. หลังจากนี้ฉันจะทุ่มเทกับการฝึก ซ้อม เรียนวิชาใหม่ ๆ และ— ตามสานสัมพันธ์กับแม่ตัวเอง ’ เมื่อคิดมาถึงช่วงสุดท้าย เนเรซ่าอดไม่ได้ที่จะกรอกตา ความสัมพันธ์ของเธอและแม่ผู้เป็นเทพีไม่ได้แย่แต่ก็ไม่ได้ดี ทว่าตราบใดที่อยากใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยและไม่ไร้ที่พึ่ง อย่างน้อย ๆ เธอก็ควรเป็นเด็กน้อยที่น่ารักของแม่ .. เหมือนอย่างที่เดม่อนเป็น

ดวงตาของเนเรซ่าเป็นประกายด้วยความขบขันเพื่อนึกถึงเดม่อนผู้เป็นน้องชาย ‘ การที่เห็นเขาสับสนกับความรักขนาดนี้ค่อนข้างน่าสงสาร ’ เธอเก็บโทรศัพท์สุดจะแข็งแรงลงในกระเป๋า และผลักประตูเดินเข้าไปด้านในตัวอาคารของห้างสรรพสินค้าชื่อดังด้วยท่าทางไม่รีบร้อนหรือตื่นเต้นใด ๆ

‘ ฉันอาจจะแค่ไปดู.. หรือไม่ก็เดินเล่น ’ ในกรณีที่ถ้าเห็นว่าคนในร้านเยอะเกินไป ยังไงตลอดทั้งวันนี้เนเรซ่าก็เหนื่อยมามากพอแล้ว เธอยังไม่อยากหาเรื่องอะไรใส่ตัวเพิ่มในตอนนี้ โดยเฉพาะในช่วงที่เป็นเดือนส่งท้ายปี

Timeline at [ 10:00 | 16/12/2024 ]

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ผู้คนกล่าวว่าความงดงามนั้นเป็นบาป

เนเรซ่าเชื่อในแนวคิดนั้นมาตลอดชีวิต เพราะใบหน้านี้ไม่เคยดึงดูดเรื่องดี ๆ เข้าหาเธอ ทุกครั้งที่มีอะไรเข้ามามักจะต้องมาในรูปแบบประหลาด ๆ เหมือนอย่างที่เธอกำลังเผชิญหน้าในตอนนี้ ตรงหน้าของเนเรซ่ามีหนุ่มใหญ่หน้าปลากระโห้คนหนึ่งยืนจังก้าขวางทาง เขากวาดตามองขึ้นลงบนตัวเธอด้วยสีหน้าคุกคามพร้อมกับยกมือลูบคางและแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเอง “ น้องสาว.. มาเดินคนเดียวไม่เหงาเหรอจ๊ะ? สวย ๆ แบบนี้ไม่ควรอยู่คนเดียวเลยนะ ”

คิ้วของธิดาอะโฟรไดท์กระตุกด้วยความไม่พอใจ ‘ ถ้าเกิดว่าเป็นหนุ่มหล่อก็ว่าไปอย่าง หน้าแบบหมอนี้กล้าดียังไงมาทักฉัน ’ สองแขนของเธอยกขึ้นกอดอก รอยยิ้มเหยียดหยามประดับบนใบหน้าโดยไม่นึกกลัว “ พอดีว่าพวกที่ดีกว่านายส่วนมากเขามีงานมีการให้ทำน่ะ ” เนเรซ่าก้าวเท้าไปข้างหน้าเบี่ยงไหล่หลบตัวของอีกฝ่ายอย่างรังเกียจ เธอกรอกตาด้วยความรำคาญก่อนจะเร่งการก้าวเดินให้ไวขึ้นทว่าฝ่ายชายก็ไม่น้อยหน้า เขารีบก้าวตามมาตื๊อเสมือนว่าไม่สะท้านกับคำพูดจิกกัดที่ได้ฟัง

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใส่ใจความหมายที่อยู่ในคำพูดเธอ ไซคลอปส์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ค่อนข้างโง่ในบางครั้ง โดยเฉพาะไซคลอปส์โตเต็มวัยที่หมายตาจะคว้านางฟ้า อีกฝ่ายรู้แค่ว่าเธอมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสายเลือดอะโฟรไดท์ที่โดดเด่นและเย้ายวนใจ ดังนั้นก็ต้องมีถือตัวเย่อหยิ่งบ้างเป็นธรรมดาแต่ถ้าจะให้เปิดฉากสู้กับเขาที่เป็นถึงไซคลอปส์แนวหน้าของเผ่าพันธุ์นั่นก็คงจะเป็นไปไม่ได้ ฉะนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะระวัง หรือใส่ใจกับแววตาที่เริ่มรุนแรงของสาวสวยตรงหน้าเลย

“ คนพวกนั้นโง่จริง ๆ ที่เลือกงานมากกว่าเธอ ไปกับพี่สิจ๊ะ พี่ดูแลเธอได้ทั้งคืน .. ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย ”

อันนี้ไม่เกี่ยวกับหน้าตาแล้ว — แม้แต่วิธีการเชิญชวนยังน่าแขยง

สีหน้าของสาวสวยค่อนข้างชัดเจนว่าเธอรังเกียจ แน่นอน.. ท่ามกลางเมืองใหญ่ที่ห้อมล้อมไปด้วยมนุษย์ ไม่มีพลเมืองดีหรือเจ้าชายขี่ม้าขาวที่ไหนกล้าเข้ามาแทรกกลางระหว่างเจ้าหญิงที่กำลังจะถูกเอาเปรียบและตัวร้ายใต้สะดือที่มีร่างกายยักษ์ใหญ่ยิ่งกว่านักกล้าม จริงอยู่ที่เนเรซ่าไม่ได้ต่อต้านความสัมพันธ์แบบ ons หรือ fwb แต่เธอมีรสนิยมและมาตราฐานพอจะเลือกคนที่ถูกใจหรือเข้าตา ไม่ใช่คว้าคนราคาถูกที่ไม่มีสมอง

“ ก่อนจะเข้าหาผู้หญิงฉันว่านายไปหาหนังสือสอนมารยาทมาอ่านดีกว่า ” ถึงจะไม่ใช่การตอบกลับด้วยเสียงกระโชกโหกหากแต่ก็ทำลายเกราะป้องกันจิตใจรวมไปถึงแท่นหยิ่งทะนงของไซคลอปส์หนุ่มให้ทลายลงได้ในพริบตา เนเรซ่าเฝ้ามองสีหน้าอ้ำอึ้งของชายร่างยักษ์เล็กน้อย เธอกรอกตาเป็นครั้งสุดท้าย ตั้งใจจะปลีกตัวออกไปตามที่ควรจะเป็นแต่เสียงกู่ร้องของชายคนนั้นกลับดังขึ้นในโทนที่คุ้นเคยกว่าปกติ

ธิดาอะโฟรไดท์รีบหันขวับ ภาพมายาพรางตาสลายแล้ว และเธอพึ่งตระหนักว่าตัวเองไปผลักเส้นความโกรธเกรียวของไซคลอปส์ให้พุ่งพลาน ‘ ช่วยไม่ได้นี่นา หมอนี่มันไร้มารยาท ’ สาวสวยขมวดคิ้วเป็นปมแน่น เธอไม่สบอารมณ์กับการที่ต้องมาคอยเจอมารผจญ— หวังว่าสินสงครามที่ได้จากการตีเจ้าพวกนี้จะสามารถใช้ซ้ำในการสอบได้ ถ้ามันใช้ได้ก็ค่อยถือว่ามีประโยชน์หน่อย

“ พวกผู้ชายเป็นแบบนี้หมดทุกคนหรือไง ” เนเรซ่าบ่นกระปอดกระแปด เธอก้าวฉับ ๆ ไปคว้าข้อมือของไซคลอปส์ที่กำลังระเบิดอารมณ์ก่อนจะลาก(?)เขาเดินเข้าไปในซอยที่มีประตูทางเดินพนักงาน เนเรซ่าผลักประตูให้เปิดออก เหวี่ยงเจ้าตัวปัญหาเข้าไปด้านในก่อนจะคว้ามีดสั้นออกมา “ มาจัดการเรื่องนี้ให้มันจบ ๆ ไปดีกว่า ”

….

เสียงครึกโครมจากการต่อสู้ดังลอดจากประตูหนามาเป็นระยะ และในท้ายที่สุดเกือบสิบนาทีหลังจากทั้งคู่หายเข้าไปในซอยด้วยกัน คนแรก.. หมายถึงคนเดียวที่ได้เดินออกมาจากซอยนั้น แน่นอน— เป็นอีกครั้งที่เนเรซ่า เฮนลาดิสได้กอบกู้โลกเอาไว้ (ประชด)

“ ให้ตาย ฉันว่าฉันต้องไปรีบไปทำพาร์ทไทม์แล้วรีบกลับได้แล้ว ”

ประลอง : ไซคลอปส์ - ผล : ชนะ
สินสงคราม : ?

Timeline at [ 10:10 | 16/12/2021]

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m gonna be a STAR
11th July 2025 9.30 AM

   ด้วยความช่วยเหลือของรุ่นพี่ไพเพอร์ร่วมกับการที่เธอต้องตามเธออย่างใกล้ชิดเพื่อที่จะได้เดินทางออกจากค่ายซึ่งมีกฎอันเลือนลางในความทรงจำของบัลเลรีน่าสาวเกี่ยวกับการที่เธอต้องเดินทางกับรุ่นพี่หรือพวกครูฝึกเพื่อความปลอดภัยของเด็กในค่าย

   แม้ว่าจะอยู่มาเป็นปีแล้ว แต่เธอที่ไม่ได้ตื่นมาทำอะไรเลยสภาพก็ไม่ได้ต่างจากเด็กใหม่นักหรอก การที่ต้องไปรายงานตัวกับไครอนว่าจะมาแถว ๆ ไทม์สแควร์ร่วมกับไพเพอร์เลยเป็นเรื่องที่สำคัญมากพอสมควรเลย

   ซึ่งนั่นเป็นเหตุที่ว่าทำไมเธอถึงมีร่องรอยความง่วงแปะอยู่บนหน้า เพราะว่าตอนนี้เธอเพิ่งจะตื่นจากที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนรถเดินทาง เหมือนเด็กน้อยที่คอยทำหน้าที่แค่เดินทางตอมพี่สาวคนสวยก็เท่านั้น ริปลีย์ยกมือขึ้นหมายมั่นจะขยี้ดวงตาเล็ก ๆ ด้วยความคุ้นชินก็ถูกมือเล็กของหญิงสาวข้าง ๆ จับหมับเข้าให้

   “อย่าเชียวสาวน้อย คงไม่ลืมว่าวันนี้ฉันอุตส่าห์จับแต่งหน้าก่อนออกจากค่ายให้หรอกใช่ไหม ?”

   “อา…เอ่อ…ใช่สิ วันนี้แต่งหน้าอยู่”

   เหมือนถูกเข็มเล็กจิ้มฟองความฝันจนแตกโป้ง ดวงตาที่ง่วงงุนก็สว่างขึ้นแจ่มแจ้งด้วยอารามตกใจจากการที่เพิ่งตรัสรู้ได้ว่าตนเองเกือบจะทำลายผลงานสุดพิเศษที่สาวบ้านอะโฟรไดท์บรรจงละเลงลงใบหน้าของเธออย่างดี

   “ขอบคุณรุ่นพี่ เกือบทำอายชาโดว์พี่เละแล้ว”

   “เอาเถอะ เข้าใจได้ว่าไม่ค่อยได้แต่งหน้าในค่าย” มือเรียวยกขึ้นจัดแจงผมหน้าม้าของรุ่นน้องด้วยความเอ็นดู “ไปกัน เดินอีกไม่นานก็จะถึงค่ายที่ให้กรอกแบบฟอร์มเมื่อวานนี้แล้วล่ะ”

   แล้วทั้งสองก็เดินเท้าจากใจกลางไทม์สแตวร์เพื่อเดินตรงไปยังตึกสูงตั้งตระหง่านอันเป็นสถานที่ที่แคสต์บทตัวประกอบในซีรี่ส์ดังระดับโลกในครั้งนี้

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ปฏิสัมพันธ์กับ NPC ไพเพอร์ แม็กลีน
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย

@God

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

22.07.2025 | 10:30 AM

อิสรภาพจากตารางเรียนที่น่าเบื่อคือใบอนุญาตให้เขาออกสำรวจสนามเด็กเล่นที่ซับซ้อนขนาดมหญ่ที่ใกล้ที่สุด—มหานครนิวยอร์ก การเดินเท้าไปตามถนนที่แออัดของแมนฮัตตันคือการฝึกฝนในรูปแบบหนึ่ง เป็นการทดสอบความสามารถในการสังเกตการณ์ท่ามกลางความโกลาหลของมนุษย์นับล้าน

ทว่าในวันนี้ การเดินของเขาไม่ได้ไร้จุดหมายเหมือนเคย มีกระแสบางอย่างที่มองไม่เห็น แรงดึงดูดที่ไร้เหตุผลซึ่งดึงดูดเขาให้เลี้ยวเข้าไปในถนนสายน้อยที่เขาไม่เคยรู้จัก และมันก็นำเขามาหยุดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง—'Crab House' ร้านอาหารทะเลที่ตกแต่งด้วยธีมกะลาสีเรืออย่างเปิดเผย

มันไม่ใช่การตัดสินใจ, แต่เป็นสัญชาตญาณ บุตรแห่งโชคชะตาเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองมากกว่าความบังเอิญเสมอ เขาจึงผลักประตูเข้าไป

กลิ่นเนยกระเทียมที่อบอวลปะปนกับกลิ่นไอทะเลสดๆ ลอยมาปะทะจมูก, เสียงจอแจของผู้คนและเสียงก้ามปูที่ถูกหักดังเป็นฉากหลัง บริกรนำเขาไปยังโต๊ะริมหน้าต่าง, แต่ก่อนที่เขาจะได้นั่ง, สายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปยังตู้กระจกขนาดใหญ่ที่บรรจุปูทะเลมีชีวิตเอาไว้ให้ลูกค้าเลือก—คือความสดใหม่ที่จับต้องได้

เขาเดินเข้าไปดูใกล้ๆ, สายตากวาดมอง 'อาหารมื้อเที่ยง' ที่กำลังคลานไปมาอย่างเชื่องช้า ปูส่วนใหญ่มีขนาดและรูปร่างปกติ…ยกเว้นตัวหนึ่ง มันมีขนาดใหญ่กว่าตัวอื่นๆ กระดองของมันมีสีเข้ม และดวงตาเล็กๆ ของมัน…ดูเหมือนจะจ้องมองกลับมาที่เขาด้วยความเข้าใจที่เก่าแก่เกินกว่าจะเป็นของสัตว์ทะเลธรรมดา

สัญชาตญาณของเขากรีดร้องว่ามีบางอย่างผิดปกติ…แต่ตรรกะกลับบอกว่ามันก็แค่ปูตัวใหญ่ที่ดูแปลกตา

สุดท้าย, เขาก็เปลี่ยนใจเลือกปูอีกตัวที่ดูธรรมดากว่า, แล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะ

มื้ออาหารนั้นยอดเยี่ยม, เนื้อปูหวานและสดใหม่ แต่ตลอดเวลาที่กิน, เขากลับรู้สึกเหมือนถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา เขาปัดมันทิ้งไป, คิดว่าเป็นเพียงจินตนาการที่เกิดจากความเหนื่อยล้าสะสม

เมื่อทานเสร็จ, เขาก็จ่ายเงิน, ทิปให้บริกรตามสมควร, แล้วลุกขึ้นเตรียมจะจากไป การสำรวจในวันนี้จบลงแล้ว, ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ

แต่ในจังหวะที่เขากำลังจะเดินพ้นประตูร้านนั่นเอง…

เพล้ง!

เสียงกระจกที่แตกละเอียดดังสนั่นขึ้นมาจากบริเวณตู้ปู, ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของลูกค้ารายอื่นๆ แอ็กเซลหันขวับกลับไปในทันที, ร่างกายของเขาเข้าสู่โหมดพร้อมรบโดยอัตโนมัติ

น้ำและเศษกระจกทะลักออกมาพร้อมกับปูทะเลหลายสิบตัวที่คลานกระจัดกระจายไปทั่วพื้น แต่สิ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางความโกลาหลนั้นไม่ใช่ปูธรรมดา

มันคืออสูรกายจากตำนานโบราณ—คราคีนอส

ขนาดของมันขยายใหญ่ขึ้นเกือบเท่าสุนัข กระดองสีเข้มของมันสะท้อนแสงไฟในร้านจนเป็นประกายวาววับ, ก้ามขนาดใหญ่ของมันยกขึ้นชู่อย่างคุกคาม, และดวงตาที่เคยดูเก่าแก่…บัดนี้ลุกโชนด้วยความเกลียดชังอันบริสุทธิ์ที่พุ่งตรงมายังเขาเพียงคนเดียว

มันคือปูตัวนั้น…ตัวที่เขาเกือบจะเลือกให้กลายเป็นอาหารมื้อเที่ยง

บุตรแห่งโชคชะตายกมุมปากขึ้นเล็กน้อยในรอยยิ้มที่ปราศจากความขบขัน "แน่นอน" เขาพึมพำกับตัวเอง, มือข้างหนึ่งค่อยๆ เลื่อนไปยังเข็มกลัดรูปปืนที่ปกเสื้อ "มันต้องเป็นตัวนั้นอยู่แล้ว”

ความโกลาหลที่ปะทุขึ้นในร้านคือม่านหมอกชั้นเยี่ยม มันบดบังทุกสิ่งด้วยเสียงกรีดร้องและความสับสน, ทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวที่เยือกเย็นและมีเป้าหมายของบุรุษผู้เป็นศูนย์กลางของพายุ

แอ็กเซลไม่ได้พุ่งเข้าปะทะกับคราคีนอสกลางร้านอาหาร เขาทำในสิ่งที่ชาญฉลาดกว่านั้น—เขาควบคุมสมรภูมิรบ เขาเหลือบมองไปยังอสูรกายปูด้วยสายตาที่ท้าทาย, เป็นการส่งสัญญาณที่ชัดเจนว่า "เป้าหมายของแกอยู่ที่นี่" ก่อนจะหมุนตัวแล้วถอยร่นไปยังทิศทางที่ป้าย 'ห้องน้ำชาย' แขวนอยู่

มันได้ผลอย่างสมบูรณ์แบบ

คราคีนอสเมินเฉยต่อมนุษย์ที่กำลังวุ่นวายกับปูหลุด ดวงตาที่ลุกโชนด้วยความเกลียดชังของมันจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลังของเขาเพียงคนเดียว มันยกก้ามใหญ่ขึ้นคำรามอย่างไม่มีเสียง, แล้วพุ่งตามเขาไปทันที, ขาเล็กๆ ของมันวิ่งสับบนพื้นกระเบื้องที่เต็มไปด้วยน้ำและเศษกระจกจนเกิดเสียงแกรกๆ ที่น่ารำคาญใจ

บุตรแห่งไทคีผลักประตูห้องน้ำเข้าไป, ร่างกายของเขาปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ในทันที—พื้นที่แคบๆ, แสงไฟจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่เย็นชา, กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่ฉุนจมูก, และที่สำคัญที่สุด…พื้นกระเบื้องที่เปียกลื่น

เขาไม่ได้ใช้ปืนคู่อย่างเคย เข็มกลัดที่ปกเสื้อแปรสภาพเป็นปืนพกสีดำทะมึนเพียงกระบอกเดียวในมือขวา, ในขณะที่มือซ้ายของเขากลับปรากฏมีดต่อสู้คมกริบขึ้นมาจากความว่างเปล่า—เป็นการเตรียมพร้อมสำหรับระยะประชิด

คราคีนอสพุ่งพรวดเข้ามาในห้องน้ำ, ความเกรี้ยวกราดของมันทำให้มันไม่ทันได้ระวังพื้นผิวที่เปลี่ยนไป มันเสียหลักเล็กน้อยบนพื้นกระเบื้องที่เปียกลื่น, และนั่นคือช่องว่างทั้งหมดที่แอ็กเซลต้องการ

เขาใช้ความลื่นของพื้นให้เป็นประโยชน์, สไลด์ตัวหลบการโจมตีด้วยก้ามข้างหนึ่งที่พุ่งเข้ามาอย่างว่องไว, ก่อนจะหมุนตัวกลับมายืนประจันหน้ากับมันในระยะที่ปลอดภัย

ปัง!

กระสุนนัดแรกไม่ได้เล็งไปที่ดวงตาหรือข้อต่อที่เปราะบาง มันถูกยิงอัดเข้าไปที่กลางกระดองแข็งโป๊กของมันโดยตรง มันไม่ใช่การโจมตีเพื่อเจาะทะลุ, แต่คือการใช้โมเมนตัมและแรงกระแทกล้วนๆ

เสียงทึบๆ ดังขึ้นพร้อมกับที่ร่างของคราคีนอสสั่นสะเทือน, มันถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ กระดองที่ควรจะแข็งแกร่งที่สุดของมันสั่นระริก, และถ้าหากตั้งใจฟังดีๆ จะได้ยินเสียงร้าวเล็กๆ ดังเปรี๊ยะ

มันเป็นเพียงรอยร้าวที่เล็กเท่าเส้นผม, แต่สำหรับดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัด, มันคือประตูที่เปิดออกสู่ชัยชนะ

คราคีนอสคำรามด้วยความโกรธ, มันพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง แอ็กเซลยังคงใช้กลยุทธ์เดิม—หลบหลีก, สร้างระยะห่าง, แล้วยิงอัดเข้าไปที่กระดองเพื่อขยายรอยร้าวให้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เสียงปืนดังขึ้นเป็นจังหวะในห้องน้ำที่แคบ, แต่ละนัดคือการตอกย้ำชะตากรรมของอสูรกายจากท้องทะเล

เมื่อรอยร้าวบนกระดองของมันใหญ่พอ, เกมก็เปลี่ยนไป

ในจังหวะที่มันเหวี่ยงก้ามเข้ามาอีกครั้ง, แอ็กเซลไม่ได้ยิงปืน แต่กลับพุ่งตัวต่ำลง, สไลด์ตัวบนพื้นลื่นๆ เข้าไปในระยะประชิด, สวนทางกับการโจมตีอย่างเฉียดฉิว เขาง้างมีดในมือซ้าย, แล้วแทงสวนเข้าไปในรอยแตกบนกระดองนั้นอย่างสุดแรง

ฉึก!

เสียงคมมีดที่ทะลุผ่านจุดอ่อนเข้าไปในเนื้อในของมันดังขึ้นอย่างชัดเจน คราคีนอสส่งเสียงกรีดร้องแหลมสูงที่ฟังไม่เหมือนเสียงของสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้, ร่างกายของมันชะงักงันด้วยความเจ็บปวด

แอ็กเซลไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป เขาถีบตัวเองถอยออกมา, ยกปืนขึ้นเล็งเป็นครั้งสุดท้ายเล็งไปที่รอยร้าวบนกระดองของมันที่เขาพึ่งแทงไป

ปัง!

กระสุนนัดสุดท้ายเจาะทะลุลำตัวเข้าไปอย่างแม่นยำซ้ำแผลเก่า, ยุติความทรมานและการต่อสู้ทั้งหมดลงในทันที ร่างของคราคีนอสกระตุกเฮือกเป็นครั้งสุดท้าย, ก่อนจะสลายกลายเป็นกองฝุ่นสีทองอร่ามที่ส่องประกายวูบวาบอยู่บนพื้นกระเบื้องที่เปียกชื้น, แล้วค่อยๆ จางหายไปกับระบบระบายอากาศของห้องน้ำ

ความเงียบกลับคืนมาอีกครั้ง, เหลือเพียงเสียงหยดน้ำจากก๊อกที่ปิดไม่สนิท

บุตรแห่งโชคชะตาลดปืนลง, ถอนหายใจเบาๆ, ปืนและมีดในมือของเขาสลายกลายเป็นอากาศธาตุ เขาก้มลงมองสภาพของตัวเอง—เสื้อผ้ายังคงสะอาดสะอ้าน, ไม่ได้รับบาดแผลใดๆ

"ไม่เลว...สำหรับมื้อเที่ยงที่ไม่ได้วางแผนไว้" เขาพึมพำ, ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไปอย่างเยือกเย็น, ทิ้งความโกลาหลและความสับสนไว้ให้เป็นปัญหาของคนอื่นต่อ

+ 2 ตื่นรู้ จากการพิชิตคาร์คินอสครั้งแรก

สินสงคราม:

กระดองคาร์คินอส (เลขไบต์รองท้าย-คู่)

ก้ามคาร์คินอส (เลขไบต์รองท้าย-คี่)

LUK 60+ ขึ้นไปจะมีโอกาสได้ตามจำนวนเลขไบต์สุดท้าย

LUK 80+ หากได้เลขไบต์สุดท้าย 6/9 จะได้รับ ไข่คาร์คินอส
Link

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Nymeria HEROES

19-07-2025 05.50 AM

I want to be your everything little darling

@Blue Fin Steakhouse and Seafood

1567 Broadway W Hotel Times Square, New York City

การเดินทางข้ามผ่านเส้นด้ายแห่งโชคชะตาจบลงอย่างกะทันหันเกินไป แท็กซี่สีเทาหม่นคันนั้นไม่ได้จอดเทียบฟุตบาทอย่างนุ่มนวล แต่มันคายผู้โดยสารออกมาพร้อมกับแรงเหวี่ยงที่ทำให้โลกทั้งใบหมุนคว้าง ก่อนจะจมหายกลับเข้าไปในเงาของตึกระฟ้า ทิ้งไว้เพียงกลิ่นเถ้าธุลีจางๆ และความรู้สึกคลื่นไส้ที่ตีรวนอยู่ในช่องท้อง

สองเท้าของสตรีรอยยิ้มเรียบแตะลงบนพื้นคอนกรีตของไทม์สแควร์ได้เพียงสามวินาที ของเหลวร้อนขมที่ตีขึ้นมาจากกระเพาะก็พุ่งทะลักออกมาอย่างไม่อาจหักห้าม ร่างอรชรทรุดลงข้างกระถางต้นไม้สาธารณะ โก่งคออาเจียนอย่างไม่ทันได้ห่วงภาพลักษณ์ของราชินีแม่มดที่สร้างมา

“ลำใส้ยังดีครบทุกส่วนอยุ่ไหมสาวน้อย” เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นในหัวอย่างไม่สะทกสะท้าน “อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้อ้วกออกมาเป็นเหรียญทองคำเหมือนบางคนแล้วกัน ถือว่ามีพัฒนาการ”

เจ้าของร่างบางเช็ดมุมปากที่เปรอะเปื้อนด้วยหลังถุงมือลูกไม้สีดำของเธออย่างลวกๆ ดวงตาคมกริบกวาดมองไปรอบตัว ไทม์สแควร์ยามเช้าตรู่คืออสูรกายอีกชนิดหนึ่ง มันคือความโกลาหลที่กำลังจะตื่นขึ้นจากหลับใหล ป้ายไฟนีออนขนาดยักษ์ยังคงสาดแสงสีสันบาดตาแข่งกับแสงแรกของรุ่งอรุณที่พยายามจะแทรกตัวลงมา

ภารกิจต้องมาก่อน เธอผู้นั้นลุกขึ้นยืนแล้วเดินหายเข้าไปในตรอกแคบๆ ที่อับชื้นและไร้ผู้คน ในความมืดนั้น การเปลี่ยนแปลงก็เริ่มต้นขึ้น ครีมกันแดดชนิดพิเศษถูกทาลงบนผิวขาวราวหิมะจนกลายเป็นสีแทนสุขภาพดี วิกผมแอฟโฟร่สีดำสนิทถูกสวมทับลงบนเรือนผมยาวสลวย เมื่อเธอก้าวออกมาจากตรอกอีกครั้ง สุภาพสตรีลึกลับจากค่ายฮาล์ฟบลัดก็ได้หายไปแล้ว เหลือเพียงนักท่องเที่ยวสาวผิวสีคนหนึ่งที่ดูกลมกลืนไปกับฝูงชน

การตามหาเจ้าหน้าที่มิเคลล่าเปรียบเสมือนการงมเข็มในมหาสมุทรแห่งคอนกรีต ธิดาแห่งเฮคาทีเดินไปตามร้านค้าและร้านอาหารต่างๆ ใช้รูปพรรณสัณฐานที่คริสให้มาเป็นเครื่องนำทาง "ผู้หญิงผมสีน้ำตาล ดวงตาสีดำสนิท" มันช่างเป็นคำอธิบายที่ธรรมดาเสียจนน่าหัวเราะสำหรับมหานครแห่งนี้ แต่แล้วสัญชาตญาณของเธอก็นำทางมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านอาหารทะเลชื่อดัง ‘Blue Fin’

แต่ก่อนที่จะได้พบเป้าหมาย เธอกลับสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ผิดปกติเสียก่อน มันไม่ใช่กลิ่นของเดธแมชชีน แต่เป็นกลิ่นคาวเค็มของทะเลที่ผสมกับความอาฆาตโบราณบางอย่าง กลิ่นที่ทำให้ขนบนแขนลุกชัน

เธอแสร้งทำทีเป็นลูกค้าที่ต้องการเข้าห้องน้ำ แล้วอาศัยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจแอบเล็ดลอดเข้าไปในส่วนของห้องครัวที่กำลังวุ่นวาย ที่นั่น ในลังใส่น้ำแข็งที่เต็มไปด้วยกุ้งล็อบสเตอร์สดๆ มีบางสิ่งที่ไม่ควรจะอยู่ตรงนั้น มันคือกุ้งก้ามกรามขนาดใหญ่กว่าเพื่อนร่วมลังทุกตัว ดวงตาเล็กๆ ของมันที่อยู่บนก้านยาวๆ นั้นไม่ได้กลอกไปมาอย่างงุนงง แต่กลับเต็มไปด้วยความอาฆาตโบราณและสติปัญญาที่น่าขนลุก คาร์คินอส

“ให้มันได้อย่างนี้สิ” แม่มดจอมวีนบ่นอุบ “นอกจากจะต้องล่าหุ่นกระป๋องแล้ว ยังต้องมาเก็บกวาดสัตว์น้ำดึกดำบรรพ์อีกรึไง”

ไนท์ไม่เสียเวลาโต้ตอบ เธอมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าพ่อครัวกำลังหันหลังให้ ร่างบางก็คว้าหม้อสต็อกใบยักษ์ที่อยู่ใกล้มือที่สุดขึ้นมาแล้วทุ่มมันลงไปในลังน้ำแข็งอย่างแรงเต็มที่!

ตุ้บ!

ไม่มีเสียงกรีดร้อง มีเพียงเสียงกระดองที่แตกละเอียดอยู่ใต้ก้นหม้อ เธอจัดการอสูรกายในตำนานด้วยวิธีที่เรียบง่ายและไร้ซึ่งเวทมนตร์ใดๆ ทั้งสิ้น

หลังจากจัดการภัยคุกคามเฉพาะหน้าแล้ว สตรีตาคมก็เดินออกมาจากห้องครัวราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วสายตาของเธอก็พบกับเป้าหมายในที่สุด ที่โต๊ะริมหน้าต่าง เจ้าหน้าที่มิเคลล่าในชุดสูทสีเข้มกำลังนั่งซัดสเต็กชิ้นใหญ่อยู่ตามลำพังด้วยท่าทีสบายๆ

เจ้าของรอยยิ้มงามเดินไปนั่งที่โต๊ะว่างซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก เธอไม่รีบร้อน แต่กลับสั่งอาหารของตัวเองบ้าง ในเมื่อเป้าหมายยังไม่ไปไหน ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องรีบร้อน ของบางอย่างต้องใช้เวลาในการลิ้มรส

ไม่นานนัก สเต็กมิโนทอร์ย่างเพลิงทมิฬก็ถูกนำมาเสิร์ฟ มันคือสเต็กชิ้นหนาสีแดงเข้มดุจโลหิตแห่งอสูรกาย ย่างด้วยลมหายใจเพลิงของวัวโคลคีสจนเกิดผิวสัมผัสที่เกรียมกรอบด้านนอกส่งกลิ่นหอมเฉพาะตัวของกำมะถันจางๆ แต่เนื้อในกลับยังคงชุ่มฉ่ำและนุ่มนวลอย่างเหลือเชื่อ ราดด้วยซอสกุหลาบทองคำที่เปล่งประกายอ่อนๆ เธอค่อยๆ ละเลียดมันเข้าไปทีละคำ พลังงานดิบเถื่อนของอสูรไหลซึมเข้าสู่ทุกอณูในร่างกาย ฟื้นฟูเรี่ยวแรงที่เสียไปจากการเดินทางข้ามมิติ

เธอรอคอยอย่างอดทน และในที่สุดเจ้าหน้าที่มิเคลล่าก็ลุกจากโต๊ะเดินตรงไปยังห้องน้ำ

จังหวะ เวลา โอกาส พร้อมสรรพแล้ว!

ร่างบางลุกตามไปอย่างเงียบเชียบ ภายในห้องน้ำหญิงที่ปูด้วยหินอ่อนสีขาวสะอาดนั้นมีเพียงพวกเธอสองคน เมื่อประตูห้องน้ำปิดลง เสียงล็อกกลอนก็ดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตรของมิเคลล่าที่หายไป ถูกแทนที่ด้วยแววตาที่ว่างเปล่าและเย็นเยียบ

“ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร” เสียงที่ออกจากปากของอีกฝ่ายเริ่มผิดเพี้ยนไปเหมือนเสียงสังเคราะห์ “แต่การสะกดรอยตามเจ้าหน้าที่รัฐบาลกลางเป็นความผิดร้ายแรงนะ สาวน้อย”

เสียง ‘คลิก’ ของกลไกที่ทำงานอยู่ใต้ผิวหนังของนางดังขึ้นเบาๆ ดวงตาที่เคยเป็นสีดำสนิทบัดนี้กลับกลายเป็นเลนส์สีแดงฉานของนักฆ่า

“ก็ไม่ร้ายแรงเท่ากับการที่เครื่องจักรสังหารมานั่งกินสเต็กในร้านอาหารของมนุษย์หรอกมั้ง” ไนท์ตอบกลับอย่างใจเย็น

วินาทีต่อมา เดธแมชชีนในร่างของมิเคลล่าก็พุ่งเข้าใส่! มันไม่ใช่การเคลื่อนไหวของมนุษย์ แต่เป็นการพุ่งทะยานของเครื่องจักรที่ไร้ซึ่งความลังเล กำปั้นเหล็กของมันทุบเข้าที่กระจกเงาจนแตกกระจาย!

ร่างอรชรหลบหลีกได้อย่างฉิวเฉียด เธอชักปืนที่ได้รับมาจากคริสออกมาแล้วเริ่มเปิดฉากยิง มันคือการเต้นรำแห่งความตายที่อัดแน่นอยู่ในพื้นที่ไม่กี่ตารางเมตร กระสุนสัมฤทธิ์สวรรค์พุ่งเข้าใส่ร่างของอสูรจักรกล แต่มันกลับทำได้เพียงแค่สร้างรอยถลอกบนผิวโลหะผสมของมันเท่านั้น

เดธแมชชีนคว้าอ่างล้างหน้าเซรามิกกระชากออกมาจากผนังแล้วขว้างใส่เธอราวกับเป็นหมอนใบหนึ่ง! ท่อน้ำแตกกระจาย น้ำพุ่งทะลักออกมาจนทั่วพื้นห้อง!

ไนท์ม้วนตัวหลบไปหลังประตูห้องน้ำแคบๆ ใช้มันเป็นที่กำบังชั่วคราว เธอเห็นประกายไฟแลบแปลบปลาบขึ้นมาตามข้อต่อของศัตรูเมื่อมันเหยียบลงบนพื้นน้ำที่เจิ่งนอง ไฟฟ้า!

เธอได้ความคิด! ร่างบางยิงไปที่โคมไฟบนเพดานอย่างแม่นยำจนมันร่วงลงมาพร้อมกับสายไฟที่ยังคงมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่!

อสูรจักรกลหันมามองอย่างตกใจ มันพยายามจะกระโดดหนี แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว ปลายสายไฟที่ขาดสะบั้นจุ่มลงไปในพื้นน้ำที่เจิ่งนอง กระแสไฟฟ้าแรงสูงวิ่งพล่านไปทั่วพื้นห้อง! ร่างของเดธแมชชีนช็อตกระตุกอย่างรุนแรง ระบบภายในเกิดการลัดวงจรจนควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากปากและหูของมัน

ในจังหวะที่มันเสียหลักและเปิดช่องว่างนั้นเอง กระสุนนัดสุดท้ายก็พุ่งออกจากปากกระบอกปืนของเธอ มันไม่ได้เล็งไปที่ลำตัว แต่กลับพุ่งเข้าเจาะที่เลนส์ดวงตาสีแดงของมันอย่างแม่นยำ!

เปรี้ยง!

หัวของมันระเบิดออก จากนั้นทั้งร่างก็ล้มลงแน่นิ่งไป ท่ามกลางเสียงสัญญาณเตือนไฟไหม้และเสียงท่อน้ำระเบิดที่ดังลั่นไปทั่วทั้งร้าน

ภารกิจแรกสำเร็จลุล่วง แต่การทดสอบที่แท้จริงเพิ่งจะเริ่มต้น เธอมีเวลาสองชั่วโมงในการหายตัวไป

ธิดาแห่งเฮคาทีรวบรวมพลังเวทมนตร์ที่เหลืออยู่ ควบคุมม่านหมอกให้บิดเบี้ยวรอบตัวเธอ ร่างของนักท่องเที่ยวสาวผิวสีค่อยๆ เลือนหายไปจากสายตาของเหล่ามนุษย์ที่กำลังวิ่งหนีตายกันอย่างโกลาหล เธอกลายเป็นเพียงเงา เป็นเพียงกระแสลมที่พัดผ่านไปตามตรอกซอกซอยของมหานครแห่งนี้

เธอสลัดคราบสาวผิวแทนและวิกผมแอฟโฟร่ทิ้งลงในถังขยะใบแรกที่เจอ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังพิกัดของเป้าหมายที่สองต่อไปหอดูดาวเฮย์เดน แพลเนทาเรียม ที่ที่ดวงดาวนับล้านกำลังรอคอยเธออยู่

*****

สเต็กมิโนทอร์ : ผู้กินอาหารจานนี้ผ่านโรลเพลย์และส่งมาไอดี GOD ได้รับ +3 Point

กำจัดเป้าหมายแรก เจ้าหน้าที่มิเคลล่า

******

คาร์คินอส พิชิตครั้งแรก +2 ตื่นรู้

สินสงคราม:

กระดองคาร์คินอส (เลขไบต์รองท้าย-คู่)

ก้ามคาร์คินอส (เลขไบต์รองท้าย-คี่)

LUK 60+ ขึ้นไปจะมีโอกาสได้ตามจำนวนเลขไบต์สุดท้าย

LUK 80+ หากได้เลขไบต์สุดท้าย 6/9 จะได้รับ ไข่คาร์คินอส

สินสงคราม: เดธแมชชีน

โลหะผสมพิเศษ (10 หน่วย) (ดรอปทุกกรณีไม่สุ่ม)

เซลล์พลังงาน (เลขไบต์ 6/9)

น้ำมันหล่อลื่น (เลขไบต์ 2/7)

แปลนเฮเฟตัส (เลขไบต์ 0)

เกราะไทเทเนียม (เลขไบต์ 8)

มอเตอร์ไฮดรอลิก (เลขไบต์อื่น ๆ ทั้งหมด)

สินสงครามพิเศษ: หากมีค่า LUK 100 หน่วย

เลขไบต์สุดท้าย (1) ได้รับ ปืนเลเซอร์พลังงาน

เลขไบต์สุดท้าย (5) ได้รับ ชิปประมวลผล AI

เลขไบต์สุดท้าย (3) ได้รับ โปรแกรม AI

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

30.07.2025 | 5:00 PM

ประตูรถตู้เลื่อนเปิดออก, ปล่อยให้พวกเขาจมดิ่งลงไปในมหาสมุทรแห่งแสงสีและเสียงอึกทึกของไทม์สแควร์

มันคือหัวใจของมหานครที่ไม่เคยหลับใหล, เป็นศูนย์กลางของความโกลาหลที่ถูกจัดระเบียบ, ที่ซึ่งจอโฆษณายักษ์ใหญ่สาดส่องแสงนีออนหลากสีสันลงมาไม่หยุดหย่อน, แข่งขันกับเสียงจอแจของผู้คนนับพันและเสียงแตรของรถแท็กซี่สีเหลืองที่วิ่งกันขวักไขว่ มันคือภาพที่ทั้งน่าตื่นตาตื่นใจและน่าปวดหัวในเวลาเดียวกัน

"ฟังนะ" แอนนาเบ็ธเริ่มต้น, เสียงของเธอคมชัดและดังพอที่จะตัดผ่านเสียงรบกวนรอบข้าง, ดึงความสนใจของทุกคนกลับมาที่เธอ "แผนฟิลด์ทริปการฝึกของเรา…คืออิตาลี ฉันเล็งเป้าหมายที่น่าสนใจไว้สี่จุด—ฮิปนาลิส แถวท่อโรมันเก่าในกรุงโรม, หุ่นทองคำ..."

แต่คำอธิบายเกี่ยวกับกลยุทธ์การล่าอสูรกายในอนาคตก็ต้องหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน

เสียงโลหะบดขยี้ดังสนั่นหวั่นไหวมาจากกลางสี่แยก, ดังกลบทุกเสียงรบกวนรอบข้าง รถแท็กซี่สีเหลืองคันหนึ่งถูกเหวี่ยงกระเด็นขึ้นไปในอากาศราวกับเป็นของเล่น, ก่อนจะตกลงมากระแทกพื้นอย่างรุนแรง ฝูงชนแตกฮือ, เสียงกรีดร้องดังระงม ตระโกนว่ามีคนเมายาขับรถพุ่งชนคน และท่ามกลางความโกลาหลนั้น, ต้นตอของความพินาศก็ได้ปรากฏตัวขึ้น

มันคือกระทิงทองสัมฤทธิ์ขนาดมหึมา, ร่างกายของมันส่องประกายวาววับใต้แสงไฟนีออน, ดวงตาทับทิมของมันลุกโชนด้วยความเกรี้ยวกราด, และไอน้ำร้อนระอุที่สามารถหลอมละลายโลหะได้ก็พวยพุ่งออกมาจากช่องจมูกของมัน

"วัวแห่งโคลคิส..." เด็กสาวจากบ้านอธีน่าพึมพำ, น้ำเสียงของเธอเจือความทึ่ง

แอนนาเบ็ธไม่ได้แสดงอาการตกใจแม้แต่น้อย, ตรงกันข้าม, ดวงตาสีเทาพายุของเธอกลับส่องประกายด้วยความตื่นเต้นของนักวางแผนที่เจอโอกาสที่ไม่คาดฝัน "ไม่ต้องรอถึงอิตาลีแล้ว!" เธอตะโกน "ตอนนี้แหละ! นี่คือตัวแรก! ตั้งขบวนรบ!"

เหล่าเดมิก็อดเคลื่อนไหวในทันที, สัญชาตญาณนักรบเข้าควบคุมร่างกายโดยอัตโนมัติ บุตรธิดาแห่งอะธีน่าสองคนชักหอกยาวของพวกเขาออกมา, ในขณะที่เด็กหนุ่มจากบ้านเฮคาทีเริ่มพึมพำคาถา, สร้างม่านหมอกบางๆ ขึ้นมาบดบังสายตาของเหล่ามนุษย์ที่กำลังวิ่งหนีอย่างแตกตื่น

ดาชิมองประเมินสถานการณ์อย่างรวดเร็ว ปืนพกคู่ของเขา…กระสุนทองสัมฤทธิ์ธรรมดาคงจะแค่สร้างรอยขีดข่วนบนเกราะโลหะนั่น และมันก็คงจะไร้ประโยชน์หากจะเอามาใช้เป็นดาเมจหลัก

"ผมจะเป็นตัวล่อเอง" เขาเสนอตัว, น้ำเสียงเยือกเย็นและมั่นคง "มันคงจะตามผมได้ไม่ทัน" เขาแตะไปที่รองเท้าผ้าใบของตัวเองเบาๆ, ปล่อยให้ปีกเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ปรากฏออกมาขยับไปมาอย่างนุ่มนวล

"ดี!" ผู้นำกลุ่มตะโกนตอบกลับ, ในขณะที่กำลังทำหน้าที่ปลอบประโลมฝูงชนที่กำลังแตกตื่นอยู่ไม่ไกล "ใจเย็นๆนะ ทุกคน! นี่เป็นการถ่ายทำภาพยนตร์แอ็คชั่นเรื่องใหม่! เอฟเฟกต์สมจริงสุดๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะ!"

วัวจักรกลคำรามลั่น, เสียงของมันก้องกังวานไปทั่วทั้งไทม์สแควร์, ก่อนที่ดวงตาทับทิมของมันจะจับจ้องมาที่ร่างที่เคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วที่สุด—บุตรแห่งโชค

บุรุษชาวรัสเซียกระตุกยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก, เป็นรอยยิ้มของนักพนันที่เพิ่งจะเห็นไพ่ใบแรกในมือของคู่ต่อสู้ "เอาสิ…มาดูกันว่าโชคจะเข้าข้างใคร"

ในเสี้ยววินาทีต่อมา, ปีกเล็กๆ ที่รองเท้าของเขาก็ส่องประกายด้วยแสงทองจางๆ ร่างของดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เหนือมนุษย์, ไม่ใช่การบิน, แต่เป็นการไถลไปบนอากาศ, เคลื่อนที่ผ่านซากรถแท็กซี่และฝูงชนที่กำลังแตกตื่นราวกับเป็นนักสเก็ตน้ำแข็งบนลานสเก็ตที่โกลาหลที่สุด

"ทางนี้ เจ้าเศษเหล็ก!"

เจ้าวัวจักรกลคำรามลั่น, ดวงตาทับทิมของมันล็อกเป้าไปที่เหยื่อที่กำลังยั่วยวน มันกระทืบเท้าจนพื้นยางมะตอยสั่นสะเทือนแล้วพุ่งทะยานเข้าใส่, เขาคู่แหลมคมของมันกวาดทุกสิ่งที่ขวางหน้าจนพังพินาศ, แต่บุตรแห่งไทคีกลับหลบหลีกได้อย่างง่ายดายราวกับรู้ล่วงหน้า, เขาสไลด์ตัวลอดใต้ป้ายโฆษณาที่ร่วงหล่นลงมา, กระโดดข้ามรั้วกั้นถนน, ทุกการเคลื่อนไหวคือการคำนวณที่เยือกเย็น

"แยกกันโจมตี! เล็งไปที่ข้อต่อ!" เสียงของแอนนาเบ็ธตะโกนสั่งมาจากข้างสนาม, น้ำเสียงของเธอสงบนิ่งและเต็มไปด้วยอำนาจของนักวางแผน

สองพี่น้องจากบ้านอธีน่าเคลื่อนไหวในทันที, พวกเขาวิ่งขนาบข้าง, ใช้ความคล่องแคล่วว่องไวที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีในการหลบเลี่ยงการโจมตีที่บ้าคลั่งของวัวจักรกล ปลายหอกของพวกเขาทิ่มแทงเข้าไปที่แผ่นเกราะทองสัมฤทธิ์, แต่กลับทำได้เพียงแค่สร้างรอยขีดข่วนและเสียงเสียดสีที่น่ารำคาญเท่านั้น

แอ็กเซลไม่ได้เพียงแค่ล่อหลอก เขาวิ่งวนรอบตัววัวจักรกล, ปืนคู่ในมือของเขาสาดกระสุนออกไปเป็นระยะๆ แม้จะรู้ดีว่ามันไม่สร้างความเสียหาย, แต่เสียงและประกายไฟที่เกิดขึ้นก็เพียงพอที่จะทำให้มันหงุดหงิดและมุ่งความสนใจทั้งหมดมาที่เขาเพียงผู้เดียว

จากนั้น, เขาก็เห็นช่องโหว่

มันไม่ใช่ช่องโหว่บนตัวของวัวจักรกล…แต่เป็นช่องโหว่ของโชคชะตา เขาหลับตาลงชั่วครู่, รวบรวมสมาธิ, บิดเบือนความเป็นไปได้ทั้งหมดให้มาบรรจบกันที่จุดเดียว

เขาไม่ได้เล็งปืนไปที่กระทิง, แต่กลับเล็งไปที่หัวจ่ายน้ำดับเพลิงที่ตั้งอยู่ริมถนน

ปัง!

กระสุนนัดนั้นไม่ได้แค่พุ่งไปชน, แต่กลับพุ่งไปกระแทกเข้ากับวาล์วควบคุมแรงดันในมุมที่เป็นไปไม่ได้ที่สุด

ฟู่!

น้ำปริมาณมหาศาลระเบิดออกมาจากหัวจ่ายน้ำ, ไม่ได้พุ่งขึ้นฟ้า, แต่กลับสาดเข้าใส่ใบหน้าและแผงวงจรที่อยู่ตรงลำคอของวัวจักรกลอย่างจัง เสียงไอน้ำร้อนระอุที่เคยพวยพุ่งออกมาจากจมูกของมันพลันเงียบหายไป, ถูกแทนที่ด้วยเสียงช็อตของไฟฟ้าและควันสีดำที่พวยพุ่งออกมาจากรอยต่อของแผ่นเกราะ

มันชะงักงัน ร่างกายสั่นสะท้าน ดวงตาทับทิมที่เคยลุกโชนบัดนี้กลับกระพริบติดๆ ดับๆ

"ตอนนี้แหละ!" บุตรแห่งไทคีตะโกนลั่น, เสียงของเขาดังลั่นไปทั่วบริเวณที่เต็มไปด้วยเสียงอึกทึก

พี่น้องจากบ้านอธีน่าไม่ต้องรอให้บอกซ้ำ

เอเดรียน บุครแห่งอธีน่าพุ่งเข้าใส่จากด้านข้าง, ปลายหอกของเขาแทงทะลวงเข้าไปในข้อต่อที่ขาหน้าซึ่งบัดนี้เปิดอ้ารับการโจมตี, เสียงโลหะบดกันดังลั่น ขณะเดียวกัน, เด็กสาวร่วมบ้านก็กระโดดขึ้นไปบนหลังของรถแท็กซี่ที่พังยับเยิน, แล้วทิ่มหอกของเธอลงไปที่รอยต่อบริเวณลำคอซึ่งกำลังมีควันสีดำพวยพุ่งออกมาอย่างสุดแรง

เคร้ง!

เสียงของกลไกภายในที่ขัดข้องดังขึ้นอย่างชัดเจน, ร่างมหึมาของวัวแห่งโคลคีสทรุดลงไปกับพื้น, ขาหน้าของมันบิดงออย่างผิดรูป

มันพยายามจะยันตัวลุกขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย, แต่ก็ทำได้เพียงแค่คำรามอย่างอ่อนแรงและสิ้นหวัง

"ปิดฉากมันซะ!" แอนนาเบ็ธสั่ง

สองพี่น้องพยักหน้ารับพร้อมกัน, แล้วพุ่งเข้าใส่เป็นครั้งสุดท้าย, หอกทั้งสองเล่มแทงทะลวงเข้าไปที่กลางอกของมันพร้อมกัน, เจาะทะลุเข้าไปในจุดที่เป็นแกนกลางของจักรกลสังหารตัวนี้

ดวงตาทับทิมของมันสว่างวาบขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย…ก่อนจะมอดดับลงไปตลอดกาล ร่างมหึมาที่เคยเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดบัดนี้กลับแน่นิ่ง, กลายเป็นเพียงเศษเหล็กสีทองที่ไร้ค่า, นอนสงบนิ่งอยู่กลางไทม์สแควร์

"ดี" ผู้นำกลุ่มพยักหน้าอย่างพึงพอใจ, มองผลงานของลูกทีม

"นั่นแหละ…คือสิ่งที่ฉันต้องการ”

Train with Annabeth (7/10)

พูดคุย with Annabeth +5

น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ

+ 2 ตื่นรู้ จากการพิชิตวัวโคลคิสครั้งแรก Link

สินสงคราม: 

- ฟันเฟือง 2 หน่วย (เลขไบต์คู่)

- แปลนเฮเฟตัส (เลขไบต์ 1) 

- ลมหายใจเพลิง (เลขไบต์คี่ยกเว้น 1)

LUK 30 หน่วย 1) เลขไบต์สุดท้ายได้ (0,1) ได้รับแปลน

2) เลขรองสุดท้ายไบต์ นอกเหนือจากด้านบน คือจำนวนฟันเฟือง

LUK 70 หน่วย จะเพิ่มตัวแปรได้แปลน (0,1,2,9)

LUK 90 จะได้ทับทิมขนาดมหึมา 1 เม็ด 

ส่งขวดน้ำหลังไมค์เรียบร้อย

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri