[บ้านพักหมายเลข 17] ห้องพักริต้า ชนากานต์ วรัตน์พินิจ

Rita ‘s Rooms

ห้องพักผ่อนส่วนตัว ของ สาวน้อยริต้า ภายในห้องตกแต่งด้วยสไตล์หรูหรา ตามแบบฉบับ ของ ลูกสาวเทพมารดาไนกี้ เน้นโทนสีขาวและทองสะอาดตา มีเตียงนอนและโซฟา ไว้สำหรับให้สาวน้อยได้เอนกายพักผ่อนอย่างสบาย

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

ชื่อเรื่อง: เส้นทางแห่งแสง

 
บทที่ 4: วันแรกของชีวิตใหม่

 
ริต้ายืนอยู่หน้าประตูห้องพักส่วนตัวของเธอ มือข้างหนึ่งจับกระเป๋าสัมภาระที่เต็มไปด้วยของจำเป็นในภารกิจที่ผ่านมา เธอถอนหายใจเบา ๆ รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่สะสมมาหลายวัน แต่ขณะเดียวกัน หัวใจกลับเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นจากพลังเทพที่เธอเพิ่งปลุกขึ้นมาได้สำเร็จ

 
ประตูถูกผลักเปิดออก ห้องพักเล็ก ๆ ที่อบอุ่นของเธออยู่ในสายตา

 
ริต้า: "กลับมาแล้ว..."

เธอวางกระเป๋าสัมภาระไว้บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะค่อย ๆ รูดซิปเปิดออก ของใช้ส่วนตัวหลากหลายอย่างถูกจัดเรียงกลับเข้าที่ ริต้าหยิบหนังสือเวทมนตร์เล่มเก่าที่มุมหนึ่งของกระเป๋าขึ้นมาดู

 
ริต้า (พึมพำ): "เจ้าเองก็ผ่านอะไรมากับเรามากมายเหมือนกันนะ..."

เธอวางหนังสือลงบนชั้นอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าและอุปกรณ์อื่น ๆ เข้าที่จนกระเป๋าใบเล็กว่างเปล่า

 
เมื่อเสร็จสิ้นการจัดของ ริต้าก็เดินตรงไปยังห้องน้ำ ความสดชื่นจากสายน้ำทำให้ความเหนื่อยล้าของเธอคลายลงเล็กน้อย หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเปลี่ยนเป็นชุดนอนตัวโปรดสีชมพูอ่อนที่มีกระต่ายเล็ก ๆ ประดับอยู่

 
เธอเดินกลับมาที่เตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรง เสียงถอนหายใจดังขึ้นในความเงียบ

 
ริต้า (คิดในใจ): "ในที่สุด... ข้าก็มีเวลาพักผ่อนจริง ๆ สักที"

ขณะที่เธอกำลังจะหลับ เสียงนุ่มลึกดังขึ้นในหัวของเธอ มันเป็นเสียงของพลังเทพที่เธอเพิ่งปลุกขึ้นมา
เสียงพลังเทพ: "ริต้า... เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งที่ทำในวันนี้ยิ่งใหญ่เพียงใด?"

ริต้าลืมตาขึ้นเล็กน้อย มองเพดานสีขาวนิ่ง

 
ริต้า: "ข้ารู้... แต่มันก็แค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น ข้ายังมีอะไรอีกมากที่ต้องเรียนรู้"

เสียงพลังเทพ: "ถูกต้อง แต่เจ้าก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเจ้าเข้มแข็งเพียงใด เจ้าจะไปได้ไกลกว่านี้แน่นอน"

ริต้ายิ้มบาง ๆ ความเหนื่อยล้าถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นในใจ

 
ริต้า: "ขอบคุณ... แต่คืนนี้ ข้าขอพักก่อนนะ"

เสียงพลังเทพ: "พักผ่อนเถอะ เจ้าสมควรได้รับมัน"

ริต้าปิดตาลงอีกครั้ง คราวนี้เป็นการหลับที่ลึกและสงบที่สุดเท่าที่เธอเคยมีมา หลังจากค่ำคืนแห่งการ

เปลี่ยนแปลงนี้ ทุกอย่างกำลังจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

 (จบบท)

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 5: ค่ำคืนที่เงียบสงบ

 
หลังจากจบชั่วโมงเรียนการขี่เพกาซัสที่แสนหนักหน่วง ริต้าก็รีบเดินออกจากคอกม้าเพกาซัสด้วยความเหนื่อยล้า ความมืดเริ่มโรยตัวปกคลุมท้องฟ้าเป็นสัญญาณบอกว่ายามค่ำคืนมาถึงแล้ว เธอก้าวเรียวขาเล็กๆ ของตัวเองตรงไปยังบ้านพักหมายเลข 17 ที่เธออาศัยอยู่

 
เสียงฝีเท้าของเธอสะท้อนเบาๆ ไปตามทางเดินหินกรวดที่เงียบสงบ มีเพียงแสงไฟดวงเล็กๆ จากเสาไฟสองข้างทางที่ช่วยให้มองเห็นทางเดินชัดเจน

 
เมื่อมาถึงบ้านพักหมายเลข 17 ริต้าผลักประตูไม้บานเล็กเข้าไป เธอถอนหายใจยาวออกมา ราวกับต้องการปลดปล่อยความเหนื่อยล้าทั้งหมดไว้ที่หน้าประตู

 
เธอเดินผ่านห้องโถงกลางที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายด้วยโต๊ะไม้ตัวเล็กและแจกันดอกไม้ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังห้องพักส่วนตัวของเธอ

 
ในห้องพักส่วนตัว ทุกอย่างดูสงบเรียบง่าย ผ้าม่านสีครีมปิดบังแสงจันทร์จากหน้าต่าง เตียงนุ่มสีขาววางอยู่กลางห้องอย่างเรียบร้อย ริต้าเริ่มจัดการตัวเองทันที เธอหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างคราบเหงื่อและฝุ่นจากการฝึก

 
"เฮ้อ... สดชื่นขึ้นเยอะเลย" เธอพึมพำกับตัวเองขณะหวีผมหน้าโต๊ะกระจก

 
หลังจากเปลี่ยนชุดนอนผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อน เธอก็ล้มตัวลงบนเตียงนุ่ม หัวถึงหมอนก็หลับตาลงทันที

 
"วันนี้...เหนื่อยจริงๆ" ริต้าพูดเบาๆ กับตัวเองก่อนที่ความง่วงจะครอบงำ

 
เสียงลมเบาๆ ที่พัดผ่านหน้าต่างทำให้ค่ำคืนนี้ดูสงบสุข เป็นคืนหนึ่งที่ริต้าสามารถพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ พร้อมรับวันใหม่ที่รอเธออยู่ในวันพรุ่งนี้

หมายเหตุ : กลับมาถึงบ้านและห้แงพักส่วนตัว พร้อมกับนอนหลับพักผ่อน

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 3: ค่ำคืนที่สงบของริต้า

 
หลังจากที่ริต้าเรียนวิชาอสุรกายศึกษามาตลอดทั้งวัน ความเหนื่อยล้าก็เริ่มเข้าครอบงำเธอ ท้องฟ้าภายนอกค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีดำสนิท มีเพียงแสงจันทร์เล็กน้อยที่ลอดผ่านกลุ่มเมฆมืดลงมาสะท้อนบนผิวทรายของชายหาด เธอรีบเก็บข้าวของและมุ่งหน้าออกจากชายหาดทันที

 
เสียงรองเท้าของริต้ากระทบกับถนนหินเล็กๆ ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ขณะที่เธอก้าวเดินกลับไปยังบ้านพักหมายเลข 17 ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก บ้านพักของเธอตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้สูงใหญ่ ราวกับกำแพงธรรมชาติที่ปกคลุมบ้านหลังเล็กๆ แห่งนี้

 
ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องโถงกลางของบ้าน กลิ่นอายอันคุ้นเคยของไม้สนก็ลอยเข้ามากระทบจมูก เธอถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินไปยังห้องพักส่วนตัวของเธอ

 
ริต้า: (พูดกับตัวเองเบาๆ) "ในที่สุดก็ถึงบ้าน...วันนี้เหนื่อยชะมัด"

เธอโยนกระเป๋าเป้ไปบนเก้าอี้ตัวหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะจัดการอาบน้ำล้างคราบเหงื่อและฝุ่นที่เกาะติดมาทั้งวัน น้ำอุ่นช่วยปลอบประโลมความเมื่อยล้าของเธอได้อย่างดี

 
หลังจากเปลี่ยนชุดนอน ริต้าก็ล้มตัวลงบนเตียงนุ่ม ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับหมอนและผ้าห่มที่คุ้นเคย แสงจันทร์จากหน้าต่างสาดส่องเข้ามาเบาๆ ชวนให้นอนหลับสบาย

 
ริต้า: (พึมพำขณะปิดตา) "พรุ่งนี้...จะมีอะไรอีกนะ..."

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงลมหายใจของเธอก็แผ่วเบาอย่างสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเธอได้หลับสนิทไปแล้ว ค่ำคืนนี้ไม่มีสิ่งใดมารบกวน ราวกับว่าทั้งโลกได้หยุดนิ่งเพื่อมอบความสงบสุขให้เธอเพียงคนเดียว
และที่มุมหนึ่งของชายหาดที่เธอจากมา เงาร่างปริศนาที่คล้ายอสุรกายกำลังยืนมองตามเธอจากระยะไกล ก่อนจะจางหายไปพร้อมกับสายลม...

หมายเหตุ: กลับถึงห้องพักส่วนตัว นอนหลับพักผ่อน

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

หลังจากที่ริต้าเสร็จสิ้นการพูดคุยกับคุณไครอนที่ห้องทำงาน เธอก็เดินออกจากบ้านใหญ่ด้วยท่าทีสงบนิ่ง แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความคิดหลากหลายเกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งได้พูดคุย

 
"เธอแน่ใจนะว่าจะจัดการได้?" เสียงของคุณไครอนยังคงดังก้องในหัว

 
"ค่ะ ฉันมั่นใจ" ริต้าตอบกลับในตอนนั้น แม้ว่าในใจลึกๆ จะยังมีความกังวลอยู่ก็ตาม
เมื่อเดินทางมาถึงบ้านหมายเลข 17 ที่เป็นที่พักของเธอ ริต้าดึงกุญแจจากกระเป๋า

 เปิดประตูแล้วก้าวเข้าไปในห้องโถง แสงจากโคมไฟบนเพดานส่องสว่างอย่างอ่อนโยน เธอวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะข้างโซฟา ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องที่เงียบสงบ

 
"กลับมาแล้วเหรอคะ คุณริต้า?" เสียงของแอนนา หุ่นยนต์แม่บ้านประจำบ้านดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาต้อนรับ

 
"ใช่แล้ว แอนนา ฉันเหนื่อยมากเลย" ริต้าตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า "ช่วยเอาชาร้อนมาให้ฉันสักถ้วยได้ไหม?"

"ได้เลยค่ะ เดี๋ยวสักครู่นะคะ" แอนนายิ้มและเดินหายไปในครัว

 
ริต้าเดินขึ้นบันไดไปยังห้องพักส่วนตัวของเธอ เมื่อเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องยังคงสะอาดเรียบร้อย เธอถอนหายใจเบาๆ แล้วหยิบชุดนอนจากตู้เสื้อผ้า ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำ

 
เสียงน้ำไหลดังสม่ำเสมอขณะเธออาบน้ำ ริต้าหลับตาให้สายน้ำพัดพาความเหนื่อยล้าออกไป เมื่อเสร็จเรียบร้อย เธอสวมชุดนอนผ้าฝ้ายสีพาสเทลนุ่มสบาย และเดินออกจากห้องน้ำ

 
เมื่อกลับมาที่เตียง เธอพบว่าแอนนาได้วางถ้วยชาร้อนที่ข้างเตียงเรียบร้อยแล้ว
"ชาขิงค่ะ คุณริต้า หวังว่าจะช่วยให้คุณผ่อนคลายนะคะ"

"ขอบใจมาก แอนนา คืนนี้เธอก็พักผ่อนเถอะนะ" ริต้าพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ

 
หลังจากจิบชาจนหมด เธอวางถ้วยไว้บนโต๊ะข้างเตียง และล้มตัวลงนอนบนเตียงสีขาวที่นุ่มสบาย ความเหนื่อยล้าค่อยๆ หายไป ริต้าหลับตาลง และปล่อยให้ตัวเองจมสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว ในค่ำคืนที่เงียบสงบนี้

หมายเหตุ นอนหลับพีกผ่อน

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 1: ค่ำคืนแห่งความเงียบสงบ

 
หลังจากที่เสียงระฆังบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้น ริต้าก็เก็บอุปกรณ์การเรียนอย่างเรียบร้อย เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าที่เคยสว่างไสวตอนบ่าย บัดนี้กลายเป็นผืนสีดำสนิท มีเพียงแสงดาวระยิบระยับประดับอยู่ห่างๆ

 
เธอเดินออกจากอัฒจันทร์อย่างสงบ แม้จะไม่มีผู้คนพลุกพล่าน แต่ริต้ากลับรู้สึกอบอุ่นใจ รอยเท้าของเธอสะท้อนเสียงเบาๆ ไปตามทางเดินหินที่ทอดยาวไปยังบ้านพักหมายเลข 17 ซึ่งตั้งอยู่มุมเงียบสงบของโรงเรียน

 
เมื่อเดินมาถึงประตูบ้าน ริต้าเอื้อมมือเปิดประตูไม้เก่าอย่างแผ่วเบา

 
"กลับมาแล้วค่ะ..." เธอกล่าวกับตัวเองเบาๆ ในขณะที่ก้าวเข้ามายังห้องโถงกลางที่เงียบสงัด

 
ห้องโถงนี้ตกแต่งด้วยโซฟาสีครีม โต๊ะกาแฟไม้สัก และโคมไฟตั้งพื้นที่ส่องแสงอุ่นๆ เพิ่มบรรยากาศผ่อนคลาย ริต้าเดินไปวางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนส่วนตัวที่อยู่ชั้นบน

 
เมื่อถึงห้องของตัวเอง เธอเปิดไฟสลัวๆ และหยิบผ้าขนหนูสีขาวจากตู้เสื้อผ้า
"วันนี้เหนื่อยจัง..." เธอพึมพำเบาๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปในห้องน้ำ

 
เสียงน้ำไหลจากฝักบัวดังก้องในความเงียบ เธอใช้เวลาสักครู่เพื่อปล่อยให้สายน้ำอุ่นล้างความเหนื่อยล้าจากวันที่ยาวนาน หลังจากอาบน้ำเสร็จ ริต้าสวมชุดนอนลายดอกไม้สีอ่อน หยิบหวีมาหวีผมยาวสลวยให้เรียบร้อย

 
เธอมองตัวเองในกระจก ยิ้มบางๆ ให้กับเงาสะท้อนนั้น แล้วเดินมาที่เตียงสีขาวสะอาดตาที่จัดไว้อย่างเรียบร้อย

 
"อีกวันหนึ่งผ่านไปแล้ว..." เธอพูดเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงบนเตียง

 
แสงจากโคมไฟข้างเตียงสาดเงาอ่อนโยนไปทั่วห้อง ริต้าดึงผ้าห่มมาคลุมตัว หลับตาและปล่อยตัวเองเข้าสู่อ้อมกอดแห่งความฝันที่รออยู่...

 
เสียงลมข้างนอกพัดเบาๆ ค่ำคืนนี้ดูจะเป็นอีกคืนที่สงบสุขในชีวิตของริต้า

หมายเหตุ : กลับถึงบ้านหมายเลขที่ 17 และห้องพักส่วนตัว พร้อมนอนหลับพักผ่อน

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 4: ค่ำคืนที่สงบของริต้า

 
หลังจากที่ริต้าได้ส่งบันทึกเกี่ยวกับอสุรกายให้รุ่นพี่โซเฟียเสร็จเรียบร้อย เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะก้าวเรียวขาบางของเธอออกจากบริเวณอัฒจรรย์ เสียงฝีเท้าที่แผ่วเบาดังสม่ำเสมอไปตามทางเดินกรวด ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำที่มีแสงจันทร์สาดส่องลอดผ่านแนวต้นไม้สูง

 
เมื่อเดินมาถึงหน้าบ้านพักหมายเลข 17 ประตูไม้เก่าแก่ที่มีตัวเลขทองเหลืองประดับไว้สะท้อนแสงจันทร์อย่างแผ่วเบา ริต้าหยิบกุญแจจากกระเป๋า เปิดประตูเข้าไปภายในตัวบ้าน

 
"กลับมาแล้วค่ะ..." เธอเอ่ยเบาๆ แม้จะรู้ว่าคงไม่มีใครตอบกลับ เสียงของเธอก้องในความเงียบของห้องโถง

 
ริต้าเดินตรงไปยังห้องพักส่วนตัว เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเปลี่ยนชุดอย่างคล่องแคล่วและเดินเข้าห้องน้ำ อากาศอุ่นจากน้ำที่ไหลผ่านตัวทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย หยดน้ำไหลลงมาช้าๆ คล้ายจะล้างเอาความเหนื่อยล้าออกไป
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ริต้าสวมชุดนอนผ้าฝ้ายสีอ่อน หวีผมตรงยาวของเธอจนเรียบร้อย เธอเดินมาที่เตียงสีขาว ซึ่งเป็นมุมที่เธอโปรดปรานที่สุดในห้อง หัวเตียงตกแต่งด้วยลายลูกไม้และผ้าม่านบางเบาที่ไหวเบาไปตามลมจากหน้าต่าง

 
"อีกวันก็ผ่านไป..." เธอพึมพำเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม จ้องมองเพดานอยู่ครู่หนึ่ง

 
เสียงนาฬิกาแขวนผนังดังเป็นจังหวะ เธอคิดถึงบันทึกที่เธอเพิ่งส่งมอบให้โซเฟีย และความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้น อสุรกายในบันทึกเหล่านั้นไม่ใช่แค่เรื่องเล่าทั่วไป แต่มันอาจเกี่ยวข้องกับบางสิ่งที่เธอเองยังไม่เข้าใจ

 
ในความเงียบงันของคืนที่สงบ ความคิดของริต้าค่อยๆ เบาลง และในที่สุดเธอก็ผล็อยหลับไป ทิ้งทุกอย่างไว้กับพรุ่งนี้ที่จะมาถึง

หมายเหตุ : กลับถึงห้องนอนส่วนตัว และ นอนหลับสนิทไป

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 1: ราตรีของสาวน้อย

 
หลังจากวันที่ยาวนานในชั้นเรียน ริต้าก็ค่อย ๆ ก้าวเรียวขาบางออกจากบริเวณชายหาด เสียงคลื่นกระทบฝั่งเบา ๆ กล่อมจิตใจของเธอให้สงบ เธอมองท้องฟ้าที่มืดมิด แต่เต็มไปด้วยดาวระยิบระยับ สายลมเย็นพลิ้วพัดผ่านร่างบางของเธอเบา ๆ ทำให้เธอรู้สึกถึงความเงียบสงบของค่ำคืนนี้

 
"ดึกแล้วสิ..." เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเร่งจังหวะการก้าวเดินเพื่อกลับไปยังบ้านพักหมายเลข 17 ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากชายหาดมากนัก

 
เมื่อมาถึงหน้าประตูบ้าน ริต้าก็ไขกุญแจและเปิดประตูเข้าไป เสียงบานพับไม้ดังเอี๊ยดเบา ๆ ตามหลัง ริต้าถอนหายใจยาวก่อนจะก้าวผ่านโถงทางเดินที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายอบอุ่นของไม้เก่า เธอมองไปทางขวาเห็นโคมไฟตั้งพื้นยังเปิดไว้เล็กน้อยให้แสงสลัว ๆ ส่องไปทั่วบริเวณบ้าน

 
"ในที่สุดก็ถึงบ้าน..." เธอพูดเบา ๆ ขณะเดินเข้าห้องพักส่วนตัวที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตา

 
ริต้าปลดกระเป๋าสะพายวางลงบนโต๊ะตัวเล็กในมุมห้อง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ เธอเปิดน้ำอุ่นเพื่ออาบชำระล้างความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวัน เมื่อเสร็จแล้ว เธอเปลี่ยนเป็นชุดนอนสีฟ้าอ่อนลายดอกไม้เล็ก ๆ หวีผมจนเรียบร้อย ก่อนจะเดินมานั่งบนเตียงสีขาวที่ปูด้วยผ้าปูเตียงลายลูกไม้

 
"อีกวันหนึ่งที่ผ่านไป..." เธอยิ้มบาง ๆ ให้ตัวเองในกระจก ก่อนจะปิดโคมไฟข้างเตียงและล้มตัวลงนอน

 
เสียงลมพัดนอกหน้าต่างยังคงเป็นดั่งบทเพลงขับกล่อม ริต้าหลับสนิทในเวลาไม่นาน เตียงสีขาวนุ่มโอบอุ้มเธอเข้าสู่ความฝันอันแสนหวานภายใต้ดวงดาวที่พร่างพรายเหนือท้องฟ้า

กลับถึงห้องพักส่วนตัว และ นอนหลับพักผ่อน