[บ้านพักหมายเลข 11] ห้องนั่งเล่นรวม

Living Room

ห้องนั่งเล่นรวมของบ้านเฮอร์มีสเป็นสถานที่ที่สะท้อนถึงบุคลิกของเทพแห่งการสื่อสาร การเดินทาง และการค้าขาย บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความผ่อนคลาย ท่ามกลางการตกแต่งที่เน้นความหลากหลายและความสะดวกสบาย เฟอร์นิเจอร์ถูกจัดวางอย่างไม่เป็นทางการและเหมาะกับทุกกิจกรรม ทั้งการพักผ่อน การสนทนา และการวางแผนการเดินทางครั้งใหม่ ผนังของห้องประดับด้วยแผนที่เก่าแก่จากทั่วทุกมุมโลก และกระดานข่าวสารที่เต็มไปด้วยกระดาษโน้ตและข้อความฝากถึงสมาชิกในบ้าน แผนที่บางส่วนเป็นแผนที่เวทมนตร์ที่เผยให้เห็นเส้นทางลึกลับ หรือการเคลื่อนไหวของสถานที่สำคัญแบบสด ๆ รอบห้องมีโซฟานุ่มสบายและหมอนที่ทำจากผ้าเนื้อดีสไตล์ชนเผ่า เพิ่มสีสันสดใสให้กับห้อง พร้อมโต๊ะเตี้ย ๆ ที่ตั้งอยู่กลางห้องวางขนมขบเคี้ยวและเครื่องดื่มสำหรับผู้ที่ต้องการพักผ่อนจากการเดินทางหรือฝึกฝน มุมหนึ่งของห้องมีเตาผิงที่ให้ความอบอุ่นตลอดปี โดยเหนือตั้งกระจกบานเล็กที่มีกรอบแกะสลักเป็นลายปีกสัญลักษณ์ของเฮอร์มีส รอบ ๆ เตาผิงวางของที่ระลึกจากสถานที่ต่าง ๆ ไว้อย่างมีศิลปะ เช่น รองเท้าบู๊ตติดปีกคู่เล็กที่สลักอย่างละเอียด หรือคทาคาดูเซียสจำลองขนาดเล็กที่ใช้ในการเรียนการสอนของเด็กในบ้าน อีกด้านของห้องเป็นชั้นหนังสือสูงซึ่งเต็มไปด้วยตำราภาษาโบราณและคู่มือการเดินทาง หนังสือบางเล่มบรรจุเวทมนตร์ที่ซ่อนข้อความลับไว้ให้ค้นหา

Sebastian BRAVE

SEBASTIAN

In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.

หลังจากที่เซบาสเตียนได้ทานมื้อเที่ยงและอ่านตำราที่ไครอนให้มาจนเสร็จไปได้หลายบท รุ่นพี่เซซิลก็แยกตัวออกไปทำธุระส่วนตัว ส่วนเซบาสเตียนตัดสินใจเดินกลับไปยังบ้านพักของตนเอง บ้านเฮอร์มีสที่เขาเริ่มคุ้นเคยขึ้นทุกวัน มีบางอย่างในสถานที่นี้ที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจ และบางครั้งก็สงสัยว่าอาจเป็นเพราะสายเลือดของตนที่ผูกพันกับบ้านนี้

เมื่อมาถึงบ้านพัก เขาเดินผ่านประตูไม้ที่แกะสลักด้วยลวดลายโบราณ ภายในบ้านตกแต่งด้วยของเก่าและของฝากจากทั่วโลกที่เด็ก ๆ ในบ้านเก็บมารวมไว้บนชั้นวางและผนัง ให้ความรู้สึกอบอุ่นและเต็มไปด้วยความทรงจำหลากหลายจากผู้คนที่มาและจากไป

เซบาสเตียนมุ่งหน้าไปยังห้องนั่งเล่นรวม หย่อนตัวลงบนโซฟาที่ตั้งอยู่กลางห้อง เห็นเด็กคนอื่น ๆ บางคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่บางคนก็นั่งอ่านหนังสือหรือเล่นเกม เซบาสเตียนเอนกายพิงพนักโซฟา ถอนหายใจยาวด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย หลังจากใช้เวลาช่วงเช้าไปกับการเรียนรู้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับพลังของตนเอง

เขาหยิบแก้วน้ำผลไม้เย็น ๆ ที่วางอยู่ใกล้มือขึ้นมาดื่ม ความสดชื่นจากน้ำผลไม้ช่วยให้เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าและเตรียมพร้อมสำหรับช่วงบ่ายอันสดใสที่จะมาถึง ระหว่างที่นั่งพักสายตา เขาได้ยินเสียงพูดคุยของเพื่อน ๆ รอบข้างที่ทำให้ห้องนั่งเล่นแห่งนี้ดูมีชีวิตชีวา บางคนพูดถึงกิจกรรมที่พวกเขาวางแผนจะทำในวันนี้ ในขณะที่บางคนก็คุยถึงการฝึกฝนทักษะต่าง ๆ

เซบาสเตียนนั่งมองบรรยากาศรอบตัว มุมหนึ่งของห้องมีป้ายที่เขียนคำขวัญประจำบ้านว่า 'ท่องเที่ยว ค้นหา และเติบโต' ซึ่งดูเหมือนจะสะท้อนถึงวิถีชีวิตของลูกหลานเฮอร์มีสได้ดี เขายิ้มออกมาอย่างสงบในใจ เมื่อคิดถึงความท้าทายและการผจญภัยที่ยังรออยู่เบื้องหน้า บ้านหลังนี้ไม่เพียงแค่เป็นที่พัก แต่ยังเป็นสถานที่ที่เขาได้ค้นพบตัวตนของตนเองอีกด้วย

#008000 - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด
#... - ...

---

หมายเหตุ: -

Sebastian BRAVE

SEBASTIAN

In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.

แสงแดดยามสายลอดผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่ห้องนั่งเล่นรวมของบ้านพักเฮอร์มีส ม่านสีขาวที่ปลิวเบา ๆ ไปตามแรงลมช่วยกรองแสงให้ดูนุ่มนวลยิ่งขึ้น เฟอร์นิเจอร์ไม้และโซฟาหนานุ่มในโทนสีอบอุ่นสร้างบรรยากาศสบาย ๆ ในห้องนี้ มันเป็นสถานที่ที่นักเรียนหลายคนมักจะมานั่งพักผ่อน พูดคุย หรือทำกิจกรรมต่าง ๆ ในเวลาว่าง

เซบาสเตียนเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองหลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ร่างสูงในเสื้อยึดสีส้มตัวโปรดของเด็กค่ายฮาล์ฟบลัดเดินช้า ๆ ผ่านโถงทางเดิน ก่อนจะหยุดลงที่ห้องนั่งเล่นรวม เขาเลือกมุมโซฟาที่อยู่ใกล้หน้าต่างที่สุด หย่อนตัวลงนั่งอย่างผ่อนคลาย

สายลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านหน้าต่างมาพร้อมกับกลิ่นเกลือทะเลสาบที่อยู่ห่างออกไปไกลทำให้เขารู้สึกสดชื่น เซบาสเตียนเอนตัวพิงพนักโซฟา ขายาวเหยียดออกอย่างสบายอารมณ์ เขาหยิบหนังสือเล่มบางที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ยข้างหน้า เปิดหน้าที่คั่นไว้ขึ้นมาอ่าน

แต่ยังไม่ทันจะอ่านได้สองสามย่อหน้า เสียงพูดคุยเบา ๆ ที่มาจากกลุ่มเด็กคนอื่น ๆ ที่นั่งรวมตัวกันอยู่ในอีกมุมของห้องก็เริ่มดึงความสนใจของเขาไป

เสียงเหล่านั้นเริ่มดังขึ้น แม้จะยังจับใจความไม่ได้ชัดเจน แต่ก็ดูเหมือนพวกเขากำลังพูดถึงอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ เซบาสเตียนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาวางหนังสือลงบนตัก ปล่อยใจให้จดจ่อกับบทสนทนาที่ค่อย ๆ ดังขึ้น

“ …ที่เมืองเฮติ…คำสาปอะไรบางอย่าง… ” เสียงกระซิบแผ่วเบาจับใจความได้เพียงเล็กน้อย

“ ได้ยินว่า…ความตาย…ทุกอย่างกลายเป็น…นรก… ” อีกเสียงหนึ่งเสริม แต่พูดด้วยโทนเสียงที่แฝงความหวาดหวั่น

เซบาสเตียนยืดตัวตรงขึ้นเล็กน้อย หูของเขาพยายามฟังอย่างตั้งใจ เสียงคำว่า คำสาป และ ความตาย ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงขึ้นเล็กน้อยด้วยความอยากรู้

“ ธิดาแห่งไอริส…ตกอยู่ในอันตราย… ”

“ …วิญญาณร้าย…ออกอาละวาด…เหมือน… ” อีกคนพูดขึ้น ราวกับจะเติมเต็มเรื่องราวที่ยังไม่สมบูรณ์

เซบาสเตียนเริ่มรู้สึกงงกับเนื้อหาที่ได้ยิน มันฟังดูเหมือนนิทานปรัมปราหรือคำทำนายลึกลับที่หลุดมาจากหน้าหนังสือโบราณ

“ มีคำบอกใบ้…สายลม…สัญลักษณ์รุ้ง…จะนำวีรบุรุษไปช่วย… ” เสียงหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาแต่จริงจัง ราวกับกลัวว่าคำพูดเหล่านั้นจะดังก้องไปถึงใครสักคนที่ไม่ควรได้ยิน

“ …แต่เงาแห่งความสิ้นหวัง… ” เสียงสุดท้ายฟังดูแผ่วเบาแต่หนักแน่น “ …กำลังคืบคลานเข้ามา ถ้าวีรบุรุษพลาด…เฮติจะมืดมิดตลอดกาล ”

เซบาสเตียนขมวดคิ้วแน่นขึ้น เขาเริ่มสงสัยว่าสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงคือเรื่องจริงหรือเพียงแค่เรื่องเล่าตามจินตนาการ ความคิดเขาวิ่งวนไปมา ขณะที่ดวงตาสีฟ้ากวาดมองไปยังกลุ่มที่ยังคงพูดคุยกันอย่างเคร่งเครียด แต่เมื่อเขาพยายามฟังต่อ เสียงพูดคุยกลับเบาลง ราวกับพวกเขารู้ตัวว่ากำลังถูกจับตามอง

“ เรื่องอะไรกันนะ... ” เซบาสเตียนพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง

เขาเอนตัวกลับไปพิงพนักโซฟาอีกครั้ง แต่คราวนี้ในหัวเต็มไปด้วยคำถามมากมาย เขาไม่สามารถลบสิ่งที่ได้ยินออกไปจากใจได้ มันเหมือนมีเงื่อนไขบางอย่างซ่อนอยู่ในคำพูดเหล่านั้น และแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด แต่ความสงสัยกลับเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

#008000 - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด
#708090 - NPC

---

หมายเหตุ: ฟังข่าวลือคำพยากรณ์แพร่ไปทั่วค่ายได้รับ +15 EXP

Jayvik BRAVE

03.12.2024

เวลา 22.35 น.

เจวิคเดินเข้ามาภายในห้องนั่งเล่นรวม ก็ได้พบเข้าหับห้องครัวที่ดูอบอุ่นน่านอนยิ่งนักถึงแม้ว่าภายนอกจะยังคงสว่างอยู่ตาม ชายหนุ่มสังเกตเห็นเพื่อนร่วมบ้านบางคนนั่งเล่นอยู่บาง เขาจึงยิ้มให้และโบกมือให้

“สวัสดีครับ ผมเจวิคนะครับ พึ่งมาใหม่ครับฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” ชายหนุ่มพูดกับผู้คนเหล่านั้นก่อนจะยิ้มแล้วเดินไปเรื่อย ๆ ยังไปยังทางห้องนอนรวม

Jayvik Mchonde

Robin HEROES

Mr. D's assistant

sidetrack : day 1 (18 dec 2024)

<< prev | next >>

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“เลย์ลินน์โกงนี่นา!”

เสียงประกาศกร้าวดังขึ้นกลางวงสนทนา พร้อมกับร่างเล็กของเด็กสาวอายุสิบสองในชุดเสื้อยืดค่ายสีส้มมัดผมเปียสีดำสองข้าง ที่จู่ๆ ก็ลุกพรวดขึ้นชี้นิ้วด้วยความโกรธอย่างสุดขีดไปยังเด็กสาวอีกคนที่หน้าตาถอดแบบกันมาตรงโซฟาฝั่งตรงข้าม

“อ๊า– พี่เลิกจับผิดเสียทีได้ไหม!” คนถูกกล่าวหาทิ้งไพ่ในมือลงบนหน้าตัก มือทั้งสองข้างเปลี่ยนมากุมหัวและตีขาไปมาด้วยความหัวเสีย “หนูไม่ได้โกงซะหน่อย!”

“แต่ฉันเห็นเธอแอบเปิดตาตอนพี่อีธานบอกให้ก้มหน้านี่นา”

“พี่เห็นได้ยังไง! พี่ก็แอบดูเหมือนหนูใช่ไหมล่ะ ยัยหมาป่าเลย์ลาขี้โกง!” เลลินน์ไม่ยอมแพ้ เธอลุกขึ้นเท้าสะเอวประจันหน้ากับแฝดพี่อย่างเดือดดาล

“ฉันไม่ใช่หมาป่านะ!”

“งั้นพี่ก็โชว์ไพ่ในมือให้ทุกคนดูสิ!”

“พอทีเถอะน่าเด็กๆ เอาอย่างนี้ เรามาเริ่มกันใหม่ดีไหม” โรบินเข้ามายืนคั่นกลางระหว่างเด็กๆ เอลฟาวลีย์สองคน จับทั้งคู่แยกออกจากกัน ก่อนที่ประกายไฟจากนัยน์ตาสีเขียวหยกสองคู่ที่ปะทะกันกลางอากาศจะทำให้เกิดระเบิดขนาดย่อมกลางบ้าน เพราะดูเหมือนโต๊ะกาแฟเตี้ยๆ นี้คงจะเอาไม่อยู่ เธอยังไม่อยากให้มีใครได้ยินข่าวร้ายเรื่องที่สามเกิดขึ้นในค่ายตอนนี้ “เดี๋ยวฉันจะเป็น NPC ให้เอง เนาะพี่อีธาน” ว่าพลางขยิบตาให้วัยรุ่นผมสีทองที่นั่งส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายตรงโซฟาข้างเตาผิง เขาดูอิดโรยขึ้นมากตั้งแต่เหตุการณ์ที่ถูกเรียกว่า ‘ปรากฏการณ์รัตติกาลหายสาบสูญ’ เกิดขึ้น เพราะนอกจากตัวเองจะนอนไม่พอเพราะโลกตอนนี้กลายเป็นกลางวัน 24 ชั่วโมงแล้ว เขายังต้องคอยรับมือกับเด็กแฝดวัยกำลังซนสองคนในบ้านที่ตื่นเต้นกับเหตุการณ์ประหลาดจนไม่ยอมนอนอีก 

หลายวันที่ผ่านมาทุกคนในบ้านหมายเลขสิบเอ็ดพยายามหาเกมใหม่ๆ อย่างเอาเป็นเอาตายมาเล่นกัน ส่วนหนึ่งก็หวังจะช่วยให้เด็กๆ เบื่อหรือไม่ก็เหนื่อยจนนอนหลับไปเอง ซึ่งต้องยอมรับว่ามันได้ผลดีมากในช่วงแรก การเป็นมนุษย์กึ่งเทพช่วยให้ปรับตัวกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติหลายๆ อย่างได้ไวขึ้นก็จริง แต่ส่วนที่เป็นมนุษย์ก็ยังตอบสนองต่อแสงสว่างเหมือนสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ทั่วไป นั่นหมายความว่าความเหนื่อยล้าจะค่อยๆ กัดกินร่างกายทีละนิดๆ ช้าๆ ราวกับงูตัวใหญ่ที่ค่อยๆ รัดเหยื่อที่ดิ้นอยู่กลางลำตัวอย่างใจเย็นให้เหนื่อยจนหมดแรงไปเอง และตอนนี้เหลือเพียงแค่อีธานคนเดียวที่เด็กๆ จะยอมเชื่อฟัง เขากำลังเหนื่อยเป็นสองเท่า เนื่องจากคาสึฮะพี่คนโตของบ้านก็ถูกไครอนเรียกตัวไปตั้งแต่เช้าเพื่อตรวจสอบข่าวฝูงค้างคาวล้มตายในหลายพื้นที่เพราะออกหากินผิดเวลา อีกไม่นานผลร้ายคงกระทบมาถึงค่ายฮาล์ฟบลัด ไครอนคงกำลังกังวลเพราะส่วนหนึ่งของเงินที่หมุนเวียนในค่ายแห่งนี้ก็มาจากการส่งออกผลผลิตทางการเกษตรอย่างสตอเบอร์รี่ที่ทุกคนช่วยกันปลูก

โรบินได้แต่ภาวนาให้ชาวค่ายในคำทำนายที่กำลังออกเดินทางไปทำภารกิจให้สำเร็จและกลับมาอย่างปลอดภัยไวๆ เธออยากให้ทุกอย่างรีบกลับมาปกติใจจะขาด หมายถึงปกติในแบบที่โลกแฟนตาซีใบนี้จะสามารถเป็นได้น่ะ อ้อ ลืมบอกไป เมื่อตอนบ่ายเด็กจากบ้านโพไซดอนคนหนึ่งจู่ๆ ถูกดูดหายลงไปใต้พื้นดินกลางโรงอาหาร

ใช่ ได้ยินไม่ผิดหรอก แบบจู่ๆ ก็มีวงน้ำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมากลางโรงอาหารใต้เท้าของดีนคนนั้นพอดี แล้วก็ฟุ่บ ทั้งคนทั้งน้ำหายไปเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนต่อหน้าต่อตาสายตานับสิบคู่ อะไรแบบนี้เกิดขึ้นปกติสำหรับที่นี่ โดยเฉพาะกับเด็กๆ จากบ้านของเทพผู้ทรงพลังทั้งสาม เหมือนชะตาชีวิตของพวกเขาถูกกำหนดมาให้รับบทคนไม่ได้นอน พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง มีคนเคยพูดเอาไว้ เธอไม่ได้สนใจอะไรนัก แต่หวังว่าเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของคนที่เข้ามาช่วยแก้ปัญหาเรื่องนี้ แต่ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร คือทั้งปีนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเกินจะนับไหว ทุกคนดูราวกับเป็นตัวเอกที่หลุดออกมาจากการ์ตูนในช่องเคเบิลทีวี โรบินแค่ภาวนาว่าเธอจะต้องไม่เป็นหนึ่งในคนที่ต้องเจอเรื่องวุ่นวายก็พอ

“ไม่ได้นะคะพี่โรบิน ไม่อย่างนั้นเลย์ลินน์จะโตไปนิสัยไม่ดี”

“หนูไม่ได้นิสัยไม่ดีนะ”

“ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่ได้ผลหรอก” เสียงทุ้มติดสำเนียงเอเชียของอีธานพูดขึ้นอย่างเหนื่อยหน่าย เขาเริ่มลงมือเก็บกระดานบอร์ดเกมแวร์วูล์ฟสุดคลาสสิคบนโต๊ะ ทั้งที่เพิ่งเอาออกมาเล่นได้แค่ครึ่งชั่วโมง

“มันยังพอมีวิธีน่า เชื่อฉันสิ เราไปเล่นอย่างอื่นกันก็ได้” โรบินยู่ปาก

“ก็อกๆๆ มีใครอยู่ไหม” เสียงเคาะประตูบ้านพักที่ถูกเปิดทิ้งไว้ดังขึ้นสามครั้งพร้อมกับเสียงคุ้นเคยที่ดังขึ้นไกลๆ ทั้งสี่มองไปหน้าประตูบ้านอย่างพร้อมเพรียง เหตุการณ์ความวุ่นวายหยุดชะงักลงทันทีเมื่อเห็นร่างท่อนล่างของม้าศึกสีดำขนาดใหญ่

ไครอนชะโงกหน้าลงมาให้พอดีกับวงกบประตูเพื่อมองเข้ามาในตัวบ้าน เพราะประตูเตี้ยเกินไปสำหรับร่างสูงใหญ่ของเขา ทุกคนโค้งคำนับเป็นการทักทาย

“ไครอน!” เลย์ลากับเลย์ลินน์ทักทายผู้อาวุโสพร้อมกัน

“สวัสดีค่ะไครอน”

“สวัสดีครับ”

“ว่าไงเด็กๆ” ไครอนยิ้มอย่างอ่อนโยน และผงะไปข้างหลังเล็กน้อยเมื่อเด็กๆ วิ่งไปกอดขาหน้าของเขาคนละข้าง “โอ้ ระวังๆ หน่อยนะคุณเอลฟาวลีย์” เขาว่าพลางลูบศรีษะทั้งสองเบาๆ ฝาแฝดยิ้มอย่างประจบประแจงด้วยความพึงพอใจ 

“ที่นี่มีใครพอจะว่างไหม ช่วยไปที่ห้องทำงานคุณดี.ทีสิ เขาดูเหมือนจะยุ่งๆ นะ แต่อย่างที่เห็น ฉันก็กำลังยุ่งๆ อยู่เหมือนกันน่ะ”

โรบินกับอีธานหันมาสบตากันในความเงียบ จนในที่สุด อีธานก็ยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้นอย่างไม่ยี่หระ เขามองของเล่นในมือ สลับกับมองหน้าเธอ ราวกับจะบอกเป็นนัยว่า ‘ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังยุ่งอยู่?’

วันนี้มันเป็นวันยุ่งยากสากลหรือยังไงกัน เธออยากจะเป็นคนบันทึกมันลงปฏิทินโลกเสียจริง!

“โอเคค่ะ” โรบินจำใจตบปากรับคำไครอนด้วยความจำเป็น “ขอบคุณนะคะไครอน”

“เยี่ยมไปเลยโรบิน! ขอบใจมาก คุณดี.คงมีค่าตอบแทนให้ไม่น้อยสำหรับการเสียสละของเธอในครั้งนี้ ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะ” ไครอนฉีกยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี “เอาล่ะเด็กๆ ฉันคงต้องไปก่อน” เขาแกะมือแฝดเอลฟาวลีย์ทั้งสองออกจากหน้าขา “เจอกันตอนอาหารเย็น!”

พูดจบเขาก็วิ่งควบตัวเองออกไปที่ลานกว้าง

“ฉันยุ่งจริงๆ นี่นา” อีธานบ่นอุบราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ

“รู้น่า”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

# หมายเหตุการกล่าวถึง

- ข่าวลือเรื่องผลกระทบกลางวัน 24 ชม. ต่อค้างคาวที่ปรับตัวไม่ทัน(+10 EXP)

- เวลาเที่ยงวัน ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล  โดนธรนีสูบหายไปกลางโรงอาหาร(+10 EXP)

Jayvik BRAVE

เจวิคเร่งฝีเท้ารีบเดินผ่านห้องนั่งเล่นเข้ามาภายในยังภายในห้องนอนรวมด้วยความเร่งรีบ เพราะเขาไม่อยากให้ผู้คนภายในบ้านเห็นว่าตาเขาแดงเนื่องมาจากที่น้ำตาซึมตอนก่อนจะเข้ามาภายในบ้าน

ชายหนุ่มเดินมายังเตียงเดิมที่เขาเคยนอนในคือก่อนหน้า ก่อนจะวางกระเป๋าที่สะพายลงข้าง ๆ เตียงแล้วเปิดเพื่อเตรียมของที่จะเอาไว้ใช้ในวันในพรุ่งนี้ 

‘แปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่เหลว ยาสระผม เกือบลืมโรลออน’ ชายหนุ่มนึกในใจก่อนจะหยิบเอาโรลออนที่ใช้สำหรับดับกลิ่นกายใส่เข้ากระเป๋าสำหรับเก็บอุปกรณ์อาบน้ำไปจากนั้นจึงเริ่มจัดเตรียมเสื้อผ้าที่จะเอาไว้ใส่ไปพรุ่งนี้

“น่าจะเรียบร้อยหมดแล้วนะ เห็นเขาบอกว่าจะได้เจอพ่อเราด้วย ให้อะไรดีนะ ไม่ต้องให้หรอกมั้งก็ถวายสร้อยที่เขาให้เราไปขโมยมาแล้วนิ” เจวิคพูดพรึมพรำขึ้นมา ก่อนจะปิดกระเป๋าลงแล้วห้อยเสื้อผ้าที่จะใส่ไว้ที่ราวแขวนไม่ไกลจากเตียง

เขาเดินไปปิดผ้าม่านจากนั้นจึงเดินกลับมานอนลงบนเตียง ชายหนุ่มเอนหลังลงนอนแล้วพยายามนอนให้หลับไป

Jayvik Mchonde

Laura HEROES

Living Room - บ้านเฮอร์มีส

กิจกรรม - ซ่อน แตะ หลับ

@Feria 

---

หลังจากนอนหลับจากการเดินทางอันเเสนยาวนานมาเเล้ว เรียกว่าตอนนี้พร้อสุดๆ สำหรับการมาเล่นเกมในรอบนี้ เด็กสาวเดินมาถึงก็เคาะประตูบ้านอีกฝ่าย เบาๆ

" สวัสดีค่ะ มีใครอยู่ไหมคะ " เธอยิ้มๆ ก่อนจะเดินไปด้านใน เหมือนจะมีสมาชิกบ้านอื่นๆ อย่างฮิปนอสที่ล้อมวงกัน

ในนั้นมีการเปิดเพลงกล่อมเด็กน้อยอยู่ด้วย เธอเเบบว่าโรคชอบลองของหนะ

" สวัสดี " สมาชิกทั้ง 3 หันมาตอบรับ พร้อมทั้งส่งยิ้มให้เด็กสาว 

เธอนั้นโบกมือไปมา ก่อนจะเดินเข้าไป 

ทั้งหมดทำการบรรยายกิจกรรมให้เธอฟังโดยละเอียดเลย ก่อนจะบอก ให้เธอนั้นเลือกสมาชิคสักคนในบ้านก่อน ว่าจะเล่นกับใคร เนื่องจากมีถึง 3 คนเลย

ท่าทางทั้งหมดก็คือรอคนมาเล่นนานมาก ลอร์ร่ายิ้มเเห้งๆ เธอเลือกไม่ได้หรอกนะ งันเอาคนที่ใกล้กับเธอมากที่สุดแล้วกัน

" ร่าเอาคุณก็ได้ค่ะ " เธอชี้ไปเล็กน้อย 

อีกฝ่ายเองก็พยักหน้ารับ " อีรอส มอร์เฟ่ " หนุ่มผมฟูนั้นพยักหน้ารับลอร์ร่าก่อนจะโบกมือให้เธอนั้นไปหาที่ซ้อน

ลอร์ร่าเองก็เริ่มตามหาพื้นที่ ห้องรับเเขกในนี้ไม่ได้มีขนาดที่ใหญ่มากหรอกนะ

เเละเลขนั้นก็ถูกนับถอยหลังไปเรื่อยๆ เหมือนเวลาที่หายไปยังไงหละ

เด็กสาวต้องปักหลักหาสักที่หนึ่งเสียก่อนนะ

เธอเลือกเป็นหลังโซฟาใหญ่ที่มีม่านบังอีกชั้น เธอเลือกจะนั่งขดตัวตรงนั้น

เพราะตรงนี้นั้นดูจะปลอดภัยที่สุด 

เนื่องจากเวลาค่อนข้างน้อยพอสมควรเด็กสาวเลยทำได้เพียยงเท่านี้

เธอหยิบสักพัก สิ้นเสียงของอีกฝ่าย เธอเอามือปิดปากตัวเองเอาว้ให้เธอนั้นเงียบที่สุด ตอนนี้ทุกๆ คนเองก็ต่างซ้อนกันหมดแล้ว

" จะเริ่มหาเเล้วนะ " อีกฝ่ายส่งสัญญาณ ก่อนจะเริ่มออกเดิน

สักพัก ได้ยินเสียงพวกเขานั้น โป้งกันเอง 

น่าจะแตกไป 1 แล้วสินะ เธอเอามือปิดปากตัวเองเเน่นๆ ใดๆ ขอให้ไม่เจอด้วยเถอะ

เด็กสาวนั้นนั่งนิ่งอยู่นานเมื่อรู้สึกปลอดภัยเเล้ว เธอจึงค่อยๆ ขยับตัวบ้างเล็กน้อย

เมื่อขยับม่านที่ติดกับเธอมันก็ขยับด้วย เเต่น่าจะดีเพราะอีกฝ่ายม่ทันสังเกตุหรือเปล่า เพราะตอนนี้ลอร์ร่าเธอยังรอดอยู่เลยหนะสิ เธอเเอบอีกมุมหลบเอาไว้ 

เด็กสาวมองจ้องหาอีกฝ่ายรอบๆ สายตาที่เเบบสุ่มมองไปเรื่อยๆ ใจจดจ่อมาหรือยังนะ มาหรือยัง!!

เธอมองรอบๆ กวาดสายตาไปมา เหมือนอีกฝ่ายจะหายไปไหนแล้วเนี้ย เเต่สมาชิกคนอื่นๆ ในบ้านนั้น ก็คือไปนั่งกองรวมกันแล้วนะ สงัสยจะเหลือแต่เธอแล้วหละในตอนนี้ที่ยังคงรอดอยู่ 

เธอนั้นยิ้มชอบใจ ไปกับผลงานของตัวเองพอตัว

เธอนั้นซ่อนได้เเนบเนียนเลยเเน่ๆ หละสิเพราะหากันไม่เจอเลยยังไงหละ

คนอะไรเก่งชะมัดเลย ลอร์ร่าดูจะพอใจกับเรื่องนี้เอามากๆ เลยนะ เด็กสาวเเบบนิ่งเชียว เพราะตอนนี้คือยิ่งน่านก็ยิ่งดีอยู่ะ เเบบว่าเธอมันเเนบเนียนหนะสิ 

เด็กสาวขยับตัวบ้างเล็กๆ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงกับเปลี่ยนที่ซ้อน เข้าหลังม่าน มุดลงใต้โซฟาบ้าง ไรบ้าง

แบบเเถวๆ แถบๆเดินนั้นหละ ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก แต่จะว่าไป ผู้เล่นมันน้อยไปไหมนะ เล่นแป๊ปๆ ก็คือหมดเวลากันพอดี เดี๋ยวเจอกันหมดแล้วนะ

---

 หมายเหตุเพิ่มเติม : เล่นกับ อีรอส มอร์เฟ่ 

 รางวัลเข้าร่วมกิจกรรม : 5 ดรักม่า 

Leoric BELIEVER

Leoric
Hwang

RESPECT ALL, FEAR NONE

วันอังคารที่ 11 กุมภาพันธ์ 2025 เวลา 8.00 น.

หลังจากที่ทำการถวายชุดให้กับพระมารดาของตนเป็นที่เรียบร้อย ลีโอริคก็กลับมายังด้านหน้าของป้ายประกาศอีกครั้ง เนื่องจากเวลานี้ยังเช้าเกินไปที่จะเข้าเรียน ไม่สิ ความจริงตอนเช้าก็มีคาบเรียนนั่นแหละ แต่มันเป็นคลาสระดับสูง ไม่ใช่สำหรับผู้ที่เพิ่งเข้ามาอาศัยหน้าใหม่เช่นเขา

เห็นว่าตอนนี้สามารถเล่นได้ถึง 4 กิจกรรมด้วยกัน ถ้าเล่นจนครบ บางทีอาจจะสามารถสั่งสมค่าประสบการณ์จนแข็งแกร่งมากพอที่จะไปฝึกมีดสั้นภายในป่าต้องห้ามได้เป็นแน่

เด็กหนุ่มเลือกสุ่มกิจกรรมมา 1 อย่างแบบมั่ว ๆ ก่อนที่จะลงทะเบียนเอาไว้ เมื่อมาอ่านซ้ำอีกทีจึงได้รับรู้ว่า มันมีชื่อกิจกรรมว่า ซ่อน แตะ หลับ รายละเอียดกิจกรรมก็ไม่ได้มีอะไรยากไปกว่าการเล่นซ่อนแอบกับเด็กที่มีสายเลือดฮิปนอส ส่วนสถานที่ซ่อนก็คือห้องนั่งเล่นรวมของบ้านเฮอร์มิส จะว่าไปตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่ค่ายแห่งนี้ ก็ยังไม่เคยได้ไปเยี่ยมบ้านของสายเลือดอื่นเลยสักครั้ง ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ที่น่าสนุกดี

ร่างสูงเคลื่อนย้ายตนเองจากด้านหน้าของบอร์ดประกาศกลับสู่โซนบ้านพักแล้วมองหาบ้านพักหมายเลข 11 เมื่อก้าวเดินเข้าสู่ภายในก็พบผู้คนอยู่บ้าง แต่ไม่ได้หนาแน่นจนน่าอึดอัด

"สวัสดีครับ ผมมาร่วมเล่นกิจกรรมซ่อนแอบน่ะ มีใครเป็นสายเลือดของฮิปนอสบ้างไหมนะ"

สิ้นคำถามที่หว่านออกไปกว้าง ๆ พลันมีเด็กหนุ่มชาวเอเชียรุ่นราวคราวเดียวกันเดินเข้ามาหา เขาแนะนำตัวว่าชื่อศิลา พาชัย น่าจะเป็นคนไทยกระมัง ตนจึงรีบเข้าไปแนะนำตัวเพื่อทำความรู้จักโดยคร่าวทันที จากนั้นจึงค่อยสอบถามถึงวิธีเล่นให้ชัดเจนอีกครั้ง และเมื่อฟังคำอธิบายจนเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว ก็ได้เวลาเริ่มเล่นเกมกันเสียที

ศิลาเริ่มต้นหันหน้าเข้าหากำแพง ยกแขนทั้งคู่ขึ้นป้องบริเวณใบหน้า คาดเดาเอาว่าเขาน่าจะหลับตาลงด้วย

กลับมาที่ลีโอริคอีกครั้ง เขาเริ่มต้นกวาดสายตาไปรอบห้องเพื่อสำรวจด้วยความรวดเร็วทันที ลอบเสียดายขึ้นมาภายในใจไม่ได้ที่ตนเองไม่เลือกสำรวจพื้นที่ก่อนที่จะถามหาสายเลือดแห่งฮิปนอส หลังโซฟางั้นหรือ พื้นฐานเกินไปมั้ง จะออกไปที่นอกระเบียง ก็ดูไม่มีที่จะให้หลบซ่อนเลย ใต้โต๊ะก็โจ่งแจ้งพอกัน แต่ในขณะที่กำลังลังเลและตัดสินใจอยู่ไม่ได้นั้นเอง สายตาก็ปราดไปเจอกับตู้ที่สุดมุมห้องเข้า แต่ดูทรงแล้ว เข้าไปซ่อนในตู้ก็ไม่น่าจะดี หากแต่ด้านข้างที่ติดกับเตาผิงนั้นมีลำโพงตัวเขื่องวางเอาไว้อยู่ หากเลื่อนออกแล้วแทรกตัวเข้าไปหลบด้านหลังอาจจะพอกระทำได้อยู่บ้าง

เด็กหนุ่มเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วทว่าเงียบเชียบ จงใจเดินอ้อมเพื่อหวังหลอกล่อให้สับสนฝีเท้า ก่อนที่จะพยายามเลื่อนลำโพงตัวนั้นออกอย่างเบาที่สุด สอดตัวเข้าไปในช่องแคบนั้นแล้วค่อย ๆ เลื่อนปิดทาง รอคอยจนกระทั่งได้ยินเสียงนับเลขจนถึง 10 การตามหาจึงค่อยเริ่มต้นขึ้น ได้แต่หวังว่าเขาจะเผลอจามออกมาเหมือนในหนังอะไรแบบนั้นหรอกนะ

หมายเหตุ
เล่นซ่อนหากับศิลา พาชัย 𓆩†𓆪 รางวัลเข้าร่วมกิจกรรม : 5 ดรักม่า
ห้องนั่งเล่นรวมของบ้านเฮอร์มีส