DIONYSUS CABIN | Hall OF DIONYSUS

Hall (wine) of "Dionysus"  

ในห้องโถงแห่งนี้ "Hall of Dionysus" หรือห้องโถงแห่ง ไดโอนีซุส เต็มไปด้วยบรรยากาศที่ผสมผสานระหว่างความเป็นเอกลักษณ์ขององค์เทพเองและความสนุกสนานเอาไว้ด้วยกัน

จุดเด่นของห้องโถงนี้คงไม่พ้นรูปปั้นของเทพเจ้าไดโอนีซุสที่ตั้งอยู่กลางห้อง รูปปั้นจากก้อนอิฐขาวปนเทา เป็นงานศิลปะที่ประณีต งดงาม และทรงพลัง ไดโอนีซุสในท่าทางที่สง่างามถือแก้วไวน์ขาวในมือข้างหนึ่ง รอยยิ้มของท่านดูมีเสน่ห์และเปี่ยมไปด้วยความสุข ทุกเส้นสายของร่างกายมีความสมบูรณ์และอ่อนโยน สื่อถึงความสุขและความสนุกสนาน ไดโอนีซุสในรูปปั้นนี้ไม่เพียงแค่เป็นตัวแทนของไวน์และการเมามาย แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของการเฉลิมฉลอง การปลดปล่อย และความอุดมสมบูรณ์ในชีวิต

ทุกครั้งที่ลูกของไดโอนีซุสจะปลดพลังใหม่จะต้องดื่มไวน์ที่ไม่มีวันหมดจากแก้วนี้ 1 จิบใหญ่

Laura HEROES

DIONYSUS CABIN | HALL OF DIONYSUS

หลังตื่นนอนของลอร์ร่า ดูท่าทางวันนี้มีหลายเรื่องต้องทำ เด็กสาวเดินวนไปวนมาในบ้านพักหลังน้อย เธอว่าบ้านหลังนี้มีคนนะ เเต่ใครก่อนนี้อีกเรื่องเด็กสาวเดินวนอยู่นานสองนาน ก่อนจะมาหยุดหน้ารูปปั้นของพ่อตัวเอง

" ทำไมในเเก้วมีไวน์ " เธอมองไปที่เเก้วมองอยู่นานก็คิดสนุกๆ

เขาว่ากันว่าการจะเปิดพลังตนเองคือต้องจับมือพ่อ เเต่บ้านนี้พ่อไม่น่านะ เด็กสาวที่ยิ้มๆ มองซ้ายมองขวา

" พ่อไม่ว่าร่าก็ไม่อะไรหรอกนะ " เด็กสาวยักคิ้วให้รูปปั้น

" คือว่าพ่อ.... " เธอพูดเบาๆ

ก่อนจะปีนไปนั่งที่เคาว์เตอร์บาร์ หันตัวห้อยขาไปทางรูปปั้น มองหน้าอีกฝ่ายชัดๆ สายตามองนิ่งๆ " ..... " เสียงที่เงียบสงบทำให้เธอรู้สึกดีเเปลกๆ ก่อนจะพูดต่อออกมา

" ร่าขอให้ช่วยได้ไหม " เสียงของเด็กสาวถามก่อนจะเอามือจับที่มือของรูปปั้นพ่อที่ถือเเก้วไวน์นั้นหละ พวกหัวของตัวเองที่โค้งเคารพรูปปั้นทั้งที่นั่งอยู่ เพราะขนาดตัวของเด็ฏสาวที่หากยืนเเละโม้ คงจะไม่ถึงเเน่ๆ 

ริมฝีปากประกอบลงแก้วไวน์ แม้ว่าในใจว่าจะไม่กินของในเเก้วหรอก แต่ดูเหมือนสัญชาตญาตของเธอนั้นมันจะนำพาเธอไปเองเมื่อถึงเวลา โดนที่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรนั้นสอนให้เธอทำเเบบนี้

ไวน์รสเลิศไหลเข้าปากอึกใหญ่เลยทีเดียว เข้าไปหนึ่งอึก เธอรีบดึงตัวกลับ มือจับที่มือรูปปั้นแน่น หากไม่ดันออกตอนนี้คงได้ลุ่มหลงเมาไปกับความอร่อยนี้ของตัวไวน์ตรงหน้าเป็นเเน่

ใบหน้าตอนนี้พ่อเด็กสาวผมบอร์น คือดูจะไม่เชื่อสายตาเเละสิ่งที่ได้ชิมเข้าไปว่าพ่อของตนนั้นทำไวน์อร่อยขนาดนี้เลยหรอเนี้ย

" ไม่เบาเลยหนิพ่อ ไม่บอกไม่รู้นะเนี้ยว่าทำเอง " เธอเเซวพ่อของตัวเอง นั่งคุยกับรูปปั้นเหมือนคนบ้านิดๆ

" เมื่อไร พ่อจะให้ร่าทำแบบนี้ " เธอถาม เเต่ดูไร้ซึ่งคำตอบใดๆ ก็นะ เธอยิ้มออกมา ใจลึกๆ ขออีกสักอึกได้ไหมหนะ เด็กสาวถาม

" พ่อใจร้ายนะเนี้ย ให้เเค่อึกเดียวเอง อยากกินอีกเลย " พูดจบก็ดันตัวออกมาจากเคาว์เตอร์บาร์ " ฝากไว้ก่อนเถอะ " เธอประถ้วงยกใหญ่ พวกยู้วปากใส่รูปปั้นเเบบไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเห็นการกระทำของเธอทั้งหมดนั้นหละ

" งันรีบมาเอาคืน ยัยหนู " เสียงที่ตอบกลับ ทำเอาเด็กสาวหันไปมอง ผมที่สบัดไปเอง พร้อมใบหน้าเหวอหันมอง ด้วยท่าทีตกใจสุดๆ

" เอ้า .... นี้.... พ่อได้ยินด้วยหรอ " เธอยิ้มๆ อย่างเขินๆ " คิดว่าไม่ได้ฟังนะเนี้ย นี้เเอบฟังร่าหรอ " เธอบอกพ่อตัวเอง เหมือนเป็นการโต้เถียงของพ่อลูกที่เธอไม่เคยได้ทำมาก่อนเลย

" หึ!! ก็มาพูดอะไรข้างๆ หู ใครมันจะไม่ได้ยินกัน " เสียงกระซิบเล็กๆ ที่บอกตัวเด็กสาว มันอาจจะไม่ดังมากแต่ก็ดังพอที่จะให้คนรอบๆ ตัวเธอที่ตอนนี้ไม่มีพอได้ยินอยู่ " ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา แล้วไหนขนม "

นอกจากไม่สอนเเล้วยังมีการทวงของกินด้วย เด็กสาวทำหน้าเอ๋อไปเลย นี้อะไรเนี้ย พ่อหิวมากจากไหน " นี้อะไรเนี้ย " ลอร์ร่ามองก่อนจะเอามือตีหน้าฝากตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป

" วันนี้เหนื่อยแล้วหนะสิ ไว้ค่อยไปหาวันหลังนะ " เธอบ่นๆ

" รับพรไปแล้วคิดจะหนีอีกแล้ว เจ้าพวกนี้ " อีกฝ่ายพูดเสียงก้องๆ ก่อนจะรู้สึกว่าเขานั้นค่อยๆหายออกไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบเเละเสียงลมรอบๆตัวของเด็กสาวเท่านั้น

" อะไรก่อน ... พ่อนะพ่อ เดี๋ยวเถอะ ในเเก้วนั้นหนะ จะเเอบมากินทุกวันเลย " เธอพูดแบบพูดเป็นการบอกเบาๆ " สักวันนะพ่อ ร่าจะทำให้  " เธอพูดจบก็เดินออกไป ผมที่สบัดไปมาก่อนจะลับสายตาของรูปปั้นนั้นไป

เด็กสาวที่ดูสดใสเเละมีความสุข เธอไม่ได้มีอาการเมาเเต่อย่างใด เพราะว่านี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่เธอชิมพวกมันเเต่ เพียงเป็นครั้งเเรกที่เธอนั้นได้สัมผัสไวน์รสดีขนาดนี้ ปกติ เธอด็ชอบไปนั่งตามบาร์ของที่บ้านอยู่แล้ว เพียงเเค่รู้สึกว่าพวกเขานั้นปรุงได้ไม่อร่อยเท่าไรเลยเท่านั้น ดูวันนี้เธอจะตอบได้เเล้วหละว่าอะไรอร่อยที่สุด น่าจะไวน์ในเเก้วนี้หละ ที่ดูจะไม่มีวันหมดด้วย ดีสุด

ลอร์ร่าเธอมันสมกับการเป็นลุกบ้านนี่จริงๆ ยัยขี้เมา!!

  สกิลที่จะปลดล็อก [สกิล ความคิดสร้างสรรค์]  

   

Laura HEROES

DIONYSUS CABIN | HALL OF DIONYSUS

วันใหม่อีกวัน วันของที่นี้ผ่านไปเร็วมาก เด็กสาวที่ติดใจในรสชาติของไวน์รสดีของพ่อตัวเอง

เด็กสาวไม่เเปลกใจเลยที่มันทำให้เธอร้อนรุมได้ขนาดนี้ เพราะว่าร่างกายกระหายเเอลกอฮอล์นิดหน่อย (หรือนี้เธอติดแล้วนะ)

" พ่อนะ ความผิดพ่อเลยนะ " ลอร์ร่ามองก่อนจะเท้าเอวคุยกับรูปปั้น ก่อนจะมองซ้ายมองขวา ปีนมันขึ้นไปนั่งที่บาร์

" ขอกินอีกนะ " เธอพูดเบาๆ ก่อนจะมองอีกรอบๆ ไม่มีคนเห็นเนอะ!!!

เมื่อเห็นเเล้วว่าต้นทางไม่มีคน ทีนี้หละ ทางสะดวกแล้วนะกินได้เลย ลุยๆๆๆๆ

" สัญญาว่าจะกินเเค่....คำเดียวหละ " เหมือนเป็นเเอลกอลอร์ลิซึมยังไงอย่างนั้น เธอที่จ้องเเล้วจ้องอีก ก่อนจะเอาริมฝีปากงับเเก้ว จิบไปอึกใหญ่ๆ 

" อึกๆๆ " เธอซัดลงคอเรียกได้ว่าดีสุดๆ เด็กสาวว่าทำเเบบนี้อาจจะไม่ดี เพราะงันเเล้ว " พ่ออยากกินมะ เดี๋ยวร่าเเบ่งนะ " เธอพูดจบก็ยิ้มออกมา ก่อนจะหยิบเอาเเก้วเเถวๆนั้นมาเเล้วตักไวน์ในเเก้วของรูปปั้นออกมา 

" เอ้าาา .... ชน!! "  เธอยิ้ม ก่อนจะกระดกหมดเเก้ว จริงๆก็ไม่ได้ใส่เยอะด้วยนั้นหละ เพราะใส่ไว้ก้นๆเเก้วเลย กินเเบบจิบเดียวก็หมดเเล้ว

" เราน่าจะมีชีสกินคู่กันนะ น่าจะอร่อย " นีคือสาวเจ้าเข้าตำราสาวบาร์ของเเท้

ใบหน้าของเธอเเดงขึ้นเล็กน้อย " อย่าว่านะ ร่ายังไม่เมา เเต่วันนี้เอาเเค่นี้ก็พอโอเคมั้ย " เธอมองชี้พ่อเล็กน้อย ยิ้มออกมา ตามฉบับของคนที่เริ่มจะเมาไปเป็นที่เรียบร้อยเเล้วด้วย

" ห้ามว่า... ร่าโอเคมั้ย " เธอบอกต่อ

" ยังไงพ่อก็.... เก็บเป็นความลับนะพ่อ รู้กัน 2 คนพอ โอเค.... ตกลงนะ " เด็กสาวยกนิ้วก้อยขึ้นมาโยกไปโยกมาก่อนจะลงไปนั่งที่บาร์

" เดี๋ยวจะไม่ให้กินแล้วนะ กินแล้วเมาเเบบนี้ "

เสียงของพ่อตัวเองทำเอาลอร์ร่ามองซ้ายมองขวา

" บอก ว่า ไม่ .... เมา " นิ้วชี้โบกไปโบกมายกใหญ่ ก่อนจะเอามาที่ปากตัวเอง " จุ๊ .... จุ๊ ... จุ๊ .... ม่าย .... เมา คิ๊กก ..คิ๊กกกก "

เเน่นอนว่าคนเมาจะบอกว่าตนนั้นไม่เมา เเละใช่ลอร์ร่าเมาค่ะ จากการดูตอนนี้สภาพเด็กสาวก็ดูจะไม่จืดเลยด้วยซ้ำ เธอที่เหงามากนับตั้งเเต่มาที่นี้เธอเเบไม่ออกไปไหนเลย ขลุกเเต่ในห้องพักมากกว่า นอกจากเเก้วในมือนั้นที่น่าสนใจลอร์ณ่าก็ไม่ประสงค์อะไรเท่าไรหรอก

" ว่าไป ร่าชวนเพือนมากินได้มั้ย " เธอถาม " แบบดริ๊งๆ " เธอถามต่อ ตัวล้มลงนอน ก่อนจะยกเเก้วขึ้น

ความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนโขกหัวเบาๆ จากมือที่คุ้นเคย " เห้อ อยากกินให้บ่อยมากนัก ไม่งันจะห้ามเข้าใจมั้ย " เสียงอีกฝ่ายบอกเบาๆ 

" นี่ ขู่ ปะ " เด็กสาวลุกขึ้นนั่ง มองหน้ารูปปั้นทั้งที่นั่งอยู่นั้นหละ สีหน้าบ่งบอกมาเลยว่าไม่ค่อยพอใจอีกฝ่ายเสียเท่าไรด้วย 

 " ไม่ เราพูดจริง!! " เสียงเเข็งๆ นั้นทำให้ลอร์ร่าเเอบกลัวเบาๆ เเละก็ช่วยเรียกสติของยัยสาวน้อยขึ้นมาบ้าง

" อืม .... ไปดีกว่า สางเลย ชิ!! " หลังโดนเอ็ดไปทีนึงลอร์ร่าก็เหมือนได้สติ เเม้จะยังไม่ครบ 100 ขนาดเดิมก็ตามทีแต่ก็มีสติขึ้นมาเลยทีเดียว ให้ตายสิ ไม่สนุกเลย " หมดสนุกแล้ว เสียใจมากนะ มานี้ก็เหงาจะตาย พ่อยังทำแบบนี้ น่าน้อยใจจริงๆ "

ยัยสาวน้อยเดินสะบัดผมออกไปทันที พร้อมคำบ่นอีกยาวยืดของเธอ

" งอล พ่อ "    

เธอบอกเสียงดัง พร้อมเดินกลับห้องไปนอนอืดเล่นในห้องพักของตัวเองต่อ คนเหงาเเทบตายวันๆ จะคุยดีๆ ก็ไม่ด้เลยนะ เธองอแง ก่อนจะหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

เเต่แน่ๆ ดูจะฝันดีเอามากๆเลยนะ เพราะว่าการกินเเอลก่อนนอนจะทำให้หลับสนิทขึ้นบ้าง เด็กสาวเหมือนนอนในกอดใครสักคน ที่ในที่นี้นั้นก็คือพ่อเธอนั้นหละ เพียงเเค่เธอก็ไม่รู้ตัวเท่านั้น เด็กสาวนอนขดบนที่นอนหน้าซุกไปกับที่นอนยกใหญ่ ดูท่าทางจะมีความสุขมากเลยทีเดียว

" ฝันดี.... อย่าดื้อให้มันมาก ยัยหนู " เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นก่อนจะหายไป เพราะเขาเพียงเเวะมาเยี่ยมยัยเด็กขี้เหงาเท่านั้น

" งั่มๆ อยากกิน " เธอพูดขณะหลับ เเบบตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไป 

" ฮือออ เหงา " จะว่าไปเวลานอนนี้ก็ดูจะไม่มีพิษภัยอะไรเเต่ว่าบ่นอะไรไม่รู้เรื่องจริงๆ อาจจะเพราะเเอลที่อยู่ในเลือดทำให้เธอพูดอะไรต่ออะไรในใจออกมาจนหมดก็เป็นได้

Laura HEROES

DIONYSUS CABIN | HALL OF DIONYSUS

หลังหาซื้อกระเป๋าเสร็จ ลอร์ร่าพากระเป๋ษตัวเองกลับมาที่พักของเธอเองก่อนจะหยุดนั่งที่โซฟาใกล้ๆ กับรูปปั้น

" หนูกลับมาเเล้ว " เธอหันมองรูปปั้น แต่จริงๆสนใจเเก้วในมือมากกว่า

ความซุกซนจึงบังเกิดกับเด็กสาวยิ่งช่วงดึกๆด้วยเเล้วนั้น...

" ไม่มีคนอยู่ ทุกคนออกไปข้างนอก ไปทำงานกันหมด "

เธอหันมองรอบๆตัวเองทั้งทางซ้านทีขวาทีเเล้ว ทางสะดวก

" ไม่มีคนแบบนี้หละก็ .... คิ๊กๆๆ " ทั้งทิฟฟานี และคริสเองที่เป็นพี่ใหญ่ ที่เจอกันเเล้วนั้นหละ ทั้งคู่เหมือนคนรักกันเลย ชอบตัวติดกันตลอดเวลา

" ร่าขอชิมอีก ขอสักคำนะ " เพราะช่วงนี้ท้องฟ้าที่ไม่ยอมมืดแต่ว่าลอร์ร่าก็นะ เธอก็นอนไม่ค่อยจะหลับดีเท่าไร เด็กสาวเลยได้เเต่นั่งมองรูปปั้นนั้นหละนะ

" ..... " ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งอีกครั้งเมื่อลอร์ร่า สาวน้อยที่เรียกว่าเป็นพี่สาวคนกลางของบ้านปีนมาเเอบกินไวน์ในเเก้วพ่อเข้าอีกแล้ว เธอน่าจะเป็นคนเดียวของตอนนี้ที่ไม่สามารถ ผลิตมันเองได้ ในช่วงนี้ที่แน่ๆ!! ก็คงต้องขโมยไปก่อนไปก่อน 

แต่จะว่าไปแล้ว...ที่ซุ้มของเธอเป็นยังไงบ้างนะ เด็กสาวนึกเพราะไม่ได้ไปดูเลย ลอร์ร่าที่นึกๆ หวังว่าทั้งคู่จะเอาอยู่นะ เพราะคนที่นี้เองก็อยากจะลิ้มรสชาติไวน์ของพวกเขาเอามากๆ ไม่ต้องแปลกใจเลยหากซุ้มจะโดนถล่ม

" ขอบคุณนะคะ อร่อยสุดๆ ไปเลยหละ " หลังเเอบกินเข้าไปอีกรอบ นี้น่าจะไม่ใช่ครั้งแรกของการเเอบปีนมากินของลอร์ร่า น่าจะ 2 แล้ว(ถ้าจำไม่ผิดหนะนะ) เพราะมันก็นะ อร่อยล้วนๆ เลยหนะสิของแบบนี้หนะ

เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใส่รูปของผู้เป็นพ่อ

" เห้อ!!! เมื่อไร พ่อจะมาเยี่ยมเยือนบ้านเราสักที " เธอที่นึกไปนึกมา อีกฝ่ายก็ไม่ห่างจากที่นี้มากเมื่อไรจะมากัน ไม่คิดจะมาดูสารทุกข์ สุขดิบของเด็ฏๆ หรือหรือไงกันเนี้ย

ยัยเด็กสาวมองก่อนจะหรี่ตามองรูปปั้นเงียบๆ " หึ!! " ท่าทางของอีกฝ่ายในตอนนี้ดูจะยียวนสุดๆ

" เพ้ออะไร ..... ก็ไม่เมาหนิ " เสียงผู้เป็นพ่อดังขึ้นมา เเต่ดังเเต่เสียง เพราะตัวไม่ได้มา

" ทำไมชอบเเอบมาดู " เธอยืนเท้าเอวเบาๆ มองรอบๆ 

" ออกมาเลยนะ ไม่ต้องเเอบมองเเบบนี้ "

เธอประท้วงอีกฝ่ายยกใหญ่ด้วยท่าทีไม่พอใจเท่าไร

" ถ้ายังไม่นอนก็ไปทำการบ้านส่ง " อีกฝ่ายที่กล่าวเป็นการเตือนเธอว่าการบ้านที่ไปเรียนๆ ไว้นั้นยังไม่ได้ส่งนะ กรุณาไปทำด้วย

เธอที่งอเเงไปทั้งวันเหมือนจะนึกได้ทั้นที ว่าลืมอะไรไปบ้าง

" อุ้ย ตายเเล้ว ลืมสนิทเลย " เธอเบิกตากว้างเลยทีเดียวเพราะลืม ถ้าไม่ได้ผู้เป็นพ่อเเสนดีบอกนะ คงได้สอบตกแน่ๆ แต่ว่าพ่อรู้ได้ยังไงกัน นี้เรื่องทุกเรื่องของเธอ 

เเบบว่า... พ่อได้จับตามองเเบบไม่คาดสายตาเลยงันหรอ นี้เเยกร่างดูยังไงเนี้ยทำไมรู้ด้วยหละเนี้ย น่ากลัวเเล้วนะเเบบนี้ ความเป็นส่วนตัวหมดกัน ถ้าจะเเอบไปมีเเฟนจะทำยังไงหละ โถ่ไม่นะ ลอร์ร่าที่กุมหัวตุ๊บ คิดม่ตกเลยเเบบนี้ แต่คิดอีกทีก็ดีนะ พ่อห่วง คนมันสวยพ่อจะห่วงก็ไม่น่าแปลกอะไร

ก่อนจะมีเสียงที่คุ้นหูมากๆ ในพักหลังๆ ดังขึ้นทำลายความคิดต่างๆ ในหัวของเธอลงทั้งหมด 

" เห้อ ยัยลูกคนนี้ มโนอะไร รีบๆ ไปทำการบ้านเลยไป " เสียงที่ดูเหนื่อยใจสุดๆ ของผู้เป็นพ่อบอกด้เลยว่าน่าจะเหนื่อยใจกับเธออีกนานทีเดียว

" อะไร นี้อยู่กันไม่ถึงเดือนเบื่อกันแล้วหรอ " เธอถาม เพราะเห็นว่าผู้เป็นพ่อไล่เธอเข้าเสียแล้ว

" ขนาดแม่ เลี้ยงมาเป็น 10 ปียังไม่บ่น อย่างมาว่าแม่นะ เขาเลี้ยงร่ามาคนเดียวนะ " เธอที่หาตัวตนบิดาไม่เจอ เลยยกมือแล้วชี้ไปที่รูปปั้นเเทน

" ก็เห็นเเต่งงานใหม่ " อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงปนน้อยใจเล็กๆ

" เหอะๆ " เสียงลอร์ร่าที่พูดออกมา พร้อมโยกไหล่ไปมาเบาๆ

" ก็คนเเถวนี้ทิ้งเขาให้อยู่คนเดียว โถ่ "

" โถ่ เเม่ที่น่าสงสาร โดนพวกคนเจ้าชู้เเบบพ่อทิ้ง ไม่นะ ฮือออออ " ยัยเด็กที่ตอนนี้ลอร์ร่าควรได้รางวัลตุ๊กตาทองยอดเยี่ยมสาขาเอกการมโน และการเล่าเรื่องสุด เล่นสมบทบาทเอามากๆ

" พูดให้มันดีๆ " พร้อมมือทิพย์จากไหนไม่รู้ที่เข็กลงหัวมาเต็มๆ 

" โอ๊ยยยยยยยยย "  เสียงของเด็กสาวที่เล่นละครฟอร์มยักษ์เเกล้งพ่อ หยุดทันทีก่อนจะยกมือขึ้นจับหัวตัวเอง " เจ็บนะ " เธอหันมองรอบๆ หาว่ามือนั้นหายไปไหนกันแล้ว

" ดี!!!! จะได้จำ " เขากล่าวก่อนที่ลอร์ร่าจะหน้าบูดๆ 

" ไปๆ ได้เวลาการบ้านแล้ว ไม่ต้องพยุงเวลาไปเลย ยัยตัวเเสบ " อีกฝ่ายถึงกับออกปากไล่เธอเบาๆ ทำเอายัยเด็กสาวเองไม่สามารถพูดอะไรต่อได้เลย

" เบื่อจริงๆ คนรู้ทันเนี้ย " เธอที่บ่นพ่อตัวเอง หยิบของจากเเถวๆ นั้นพวกขนมของตัวเองเดินออกไป

" ไปทำการบ้านก็ได้ชิ พวกคนรู้ทัน "

เสียงของเธอที่โว๊ยวายเสียงดัง เพราะตอนนี้ทั้งบ้านนั้นมีเธออยู่แค่คนเดียวหนะสิ เพราะงันเเล้ว ที่นี้เธอจองเเล้วหละไม่รู้ไม่ชี้แล้วด้วย

" บรัยยยยยยยย " เธอยกมือขึ้นโบกลาอีกฝ่ายไปพรางๆ เเบบ โบกรวมๆ รอบๆพื้นที่เพราะไม่รู้อีกฝ่ายอยู่ตรงไหนหรือแอบมองมาจากส่วนไหน

Laura HEROES

DIONYSUS CABIN | HALL OF DIONYSUS

หลังจากการพักผ่อนของเด็กสาว เธอหลับไปนานอยู่พอสมควรเมื่อตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างต้องรีบไปทำ

ร่างเล็กจัดแจงตัวเองให้พร้อมเริ่มจากการหวีผมก่อนเลยเพราะผมของเธอหลังการตื่นนอนมันกระเซอะกระเซิงไปหมด 

หลังจากนั้นเด็กสาวในชุดนอนก็เดินมาที่หน้ารูปปั้นของพ่อตนเอง 

“ อรุณสวัสคุณพ่อ ” ร่างเล็กกับชุดนอนสีขาวที่หันมองพร้อมกับเดินไปดื่มน้ำ สายตาชำเลืองมองรูปปั้นเล็กน้อย

“ รออยู่ใช่มั้ย ” เด็กสาวยิ้ม

ก่อนจะปีนขึ้นเคาน์เตอร์บาร์อีกครั้ง  หลังจากนั้นเธอก็เอามือสัมผัสที่มือของพ่อที่เป็นรูปปั้น

“ ถึงเวลาแล้วนะ ” เธอกล่าวก่อนที่จะจิบไวน์ในแก้วอึกใหญ่ ไป 1 อึกโตๆ 

“ ทำไมวันนี้อร่อยกว่ารอบก่อน ” เธอยกมือขึ้นเช็ดปากก่อนที่จะถาม

ตอนนี้กลิ่นไวน์นั้นอรุนไปทั่วบริเวณบริเวณริมฝีปากของเธอ 

ใครบอกให้กินไวน์ตอนเช้ากันนะ  ร่างเล็กเองก็ไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็รู้สึกว่ามันมึนอาจจะเพราะว่าตอนนี้ท้องว่างแล้วก็สภาพร่างกายอาจจะไม่ค่อยพร้อม แต่เธอก็รู้สึกได้ว่ามันอร่อย  อร่อยมากทีเดียว เด็กสาวยิ้มออกมา

“ หนูขอพลังจากพ่อนะ ” เธอบอกรูปปั้น

“ ขนาดนี้ไม่ได้ของเเล้ว ก็เอาไปแล้วหนิ ” เสียงจากรูปปั้นดังขึ้น

“ อุ๊บ!!!! ”

เธอยกมือขึ้นปิดปากก่อนที่จะยิ้มออกมาอีกครั้ง 

“ สัมผัสแห้งองุ่น ” 

เสียงที่อบอุ่นเหมาะกับเด็กสาวก่อนจะเงียบหายไปเสียดื้อๆ

“ พ่อ!! ไปไหนแล้ว ” ลอร์ร่ามองไปรอบๆ “ พ่อ ” เธอตะโกรอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเสียงตะโกนของเธอจะปลุกคนในบ้านให้ตื่นขึ้นมาด้วย 

นอกเสียจากเธอในตอนนี้แล้วโดยปกติจะยังไม่มีคนตื่นนอน

“ เบาๆ หน่อย ” เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

“ สวัสดีค่ะ ” ร่างเล็กหันไปพร้อมกับเห็นเด็กสาวผมทองดวงตาสีฟ้าที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของบ้าน คาดการณ์ว่าเธอน่าจะได้ยินเสียงที่เธอเรียกกับพ่อเธอก็เลยเดินออกมาดู เป็นแน่

“ ดีจ๊ะ เธอหนะ ลอร์ร่าใช่มั้ย ” อีกฝ่ายถาม

“ ใช่ค่ะ แล้ว... ” เด็กสาวตอบรับ แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่ออีกฝ่ายก็พูดเสียก่อน

“ พ่อบอกพวกเราแล้ว ” สีหน้าของเธอยิ้มรับก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เด็กสาว

“ ไหนดูซิ ปลดพลังอะไรไป ” เธอเดินเข้ามาดูก่อนจะยิ้มแล้วก็พยักหน้าโดยที่ไม่กล่าวอะไรออกมา

“ สัมผัสองุ่นค่ะ ” ลอร์ร่าตอบ และอะไรพวกเรา เเสดงว่ามีหลายคนงันหรอ!!

“ เก่งมาก เดี๋ยวพ่อก็จะมีคนทำไวน์กินเพิ่มแล้วล่ะ ” เธอพูดจบก็ขำออกมา พร้อมเธอที่แอบมองไปที่รูปปั้น

“ ไวน์ !!!? ”

หน้าตาของลอร์ร่าดูไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่อีกฝ่ายก็พยักหน้าเหมือนรอไปก่อนเดี๋ยวก็รู้เอง นั้นหละ

“ อ่อฉันชื่อทิพฟานี ส่วนผู้ชายอีกคน จะชื่อ คริส”

หลังจากแนะนำตัวฝ่ายชายเสียงของเธอก็เบาลงเล็กน้อย เเต่ตอนนี้ทางด้านคนชื่อคริสยังไม่เห็นหน้าเลย

“ ระวังเค้าหน่อยก็ดี ” เธอที่หมายถึงคริสที่เพิ่งแนะนำตัวไป

แม้ว่าเด็กสาวจะยังไม่เคยเห็นหน้าอีกฝ่าย เเต่ก็คงต้องระวังไว้

“ เค้าไม่ใช่คนไม่ดีหรอก เพียงแต่มันค่อนข้างเจ้าชู้ ” อีกฝ่ายรีบขยายความเพราะกลัวว่าเด็กสาวจะเข้าใจผิด

“ อ่อค่ะ เเบบนี้เอง ขอบคุณนะคะ ” เธอตอบรับก่อนจะหันหันมองผู้หญิงอีกคนนึงที่น่าอยู่โซนเอเซียผมดำ

“ อ่อนั้น!! บูมๆ ” ทิฟฟานีเรียกเด็กสาวคนสุดท้าย 

“ พี่ร่าใช่มั้ย พี่ทิฟ ” เด็กสาวเอเชียถามกลับทันทีพร้อมกับโบกมือให้

ทางทิฟฟานีเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้าเบาๆ

“ ยินดีต้อนรับนะคะ ” เจ้าบูมพูดด้วยท่าทีดีใจพร้อมกับเดินเข้ามากอดเด็กสาวทันมี

“ บูมมีพี่สาวอีกคนแล้ว แล้วนี้เจอตาคริสหรือยัง สงสัยจะยังไม่ตื่นตามเคย ” อีกฝ่ายไม่วายที่พูดไปเราก็จะเดินไปเคาะห้องของร่างสูงที่น่าจะหลับอยู่แล้วก็น่าจะเป็นสมาชิกคนสุดท้ายของบ้านด้วย

“ ยังหรอ ตานั้นบ่ายค่อยปลุก ” ท่าทางทุกคนจะรู้ใจกันอย่างมากเลย

เด็กสาวที่ยืนเงียบมานานตอนนี้คืองงไปหมดแล้วเพราะว่าทุกคนดูสนิทกันหมดเลย 

“ แบบนี้เราต้องจัดงานฉลองแล้วหรือเปล่า ” เสียงของเด็กสาวผมบอลดังขึ้น

“ นั่นสิเพราะมีสมาชิกใหม่เข้ามาแล้ว ” บูมเสริม

เด็กสาวที่ดูจะเก่งแล้วก็งงไปหมดเธอที่อยู่ในสภาพชุดนอนเรียกได้ว่าไม่สมควรเลยน่าจะแต่งตัวให้ดีกว่านี้ เพราะมาเจอสมาชิกร่วมบ้านที่เป็นพ่อเดียวกันกับเธอเป็นครั้งแรกเสียด้วย 

“ เบาๆ สาวๆ ” ในที่สุดชายหนุ่มที่ทุกคนตามหาก็ตื่นสักทีเธอเดินออกมาจากห้องพร้อมสภาพที่ไม่ได้ใส่เสื้อ

ซิกแพคแน่นสุดสุดเด็กสาวที่หันไปน้ำลายแทบหก  “ นั้น!! ” 

เพียงไม่นานหมอนก็ลอยไปฟาดกับหน้าอีกฝ่ายทันที  ผลงานของสาวผมบอร์นเช่นเดิม “ ใส่ เสื้อ ดี ดี ไอ คริส เตียน ” 

เสียงที่ดุดันฟังชัดตอนนี้บ้านของเธอดูจะเสียงดังที่สุดเลยก็ว่าได้ 

“ เด็กๆ มากันพร้อมหน้าเลยสิเนี้ย ” บุคคลที่มาแต่เสียงเสมอ

“ พ่อ!!! ” และแน่นอนหลังจากเสียงของผู้เป็นบิดาทุกคนก็ร้องเรียกพร้อมกับพยามจะพูดอะไรบางอย่าง แบบแย่งกัน

“ ไม่ต้องเลย เสียงดัง พ่อง่วงแล้ว แค่เเวะมาทักทายจะไปนอนเเล้ว ” ผู้เป็นพ่อห้ามเด็กๆ ที่กำลังจะพูด

“ แล้วนั้น สาวที่ไหน ” พ่อหนุ่มเพิ่งตื่นนอน หันมามองเธอพร้อมกับกอดหมอนเอาไว้ปิดบังร่างกายกำยำของเขา

“ ลอร์ร่าไง ตาทึ่ม ” 

“ ไม่ได้เรื่อง ขี้ลืมสุดๆ ” 

สาวๆ ที่เสริมทัพกันเอง 

“ อ่อ ลูกที่พึ่งมาใหม่สินะ ” เขากระตุกรอยยิ้มริมฝีปากมันช่างดูเจ้าชู้สุดๆ

ไม่ผิดแปลกจากที่สองสาวว่าเลย ว่าชายหนุ่มคนนี้นั้นค่อนข้างรักสำราญเจ้าชู้แล้วก็ดูสนุกสนาน

“ สวัสดีค่ะ ” เด็กสาวคงไปสวัสดีตอนเช้า

“ เนี้ย ทำแบบลอร์ร่ากันบ้าง พูดเสียงหวานๆ ตอนเช้าหน่อย ” อีกฝ่ายประท้วงสองสาวที่โวยวายเค้าแทบทุกวัน

เค้าเดินเข้ามาใกล้ลอร์ร่า ก่อนสองสาวจะเดินเข้ามาบัง “ ออกไปไกลๆ ” 

มือและเสียงที่ยกห้ามมองสองสาวทำให้ชายหนุ่มเดินถอยกลับเข้าห้องไป 

“ ไว้เราค่อยมาทำความรู้จักกันทีหลังละกัน ” อีกฝ่ายล่าถอยพร้อมกับเดินเข้าห้องไปทันที 

“ ระวังเอาไว้นะ กับตานี้!!! ” เสียงของทิฟฟานี่กล่าวแต่ น้ำเสียงก็ม่ได้จริงจังอะไรเท่าไรนัก

บูมที่พยักหน้าอย่างเห็นด้วยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอนนี้พวกเธอดูจะสายตาสนุกๆ ให้

“ อุ้ยตาย!!! ” เสียงของเจ้าบูมดังขึ้นก่อนจะมองไปที่นาฬิกาที่แขวนอยู่ เหมือนว่าบูมจะมีธุระอะไรบางอย่างหรือเปล่า

“ พี่ทิฟ ไปก่อนนะ พี่ร่า ไว้เจอกัร ” อีกฝ่ายยกมือโบกพร้อมกับวิ่งออกจากบ้านไปทันที

“ ไม่ต้องตกใจบูมเป็นแบบนี้แหละ ” ทิฟกล่าว 

“ เธอก็ไปพักก่อนก็ได้ หรือจะไปเที่ยวเล่น ไว้เจอกันตอนเย็นนะ ขาดเหลือยังไงก็บอกเรานะ ”

อีกฝ่ายเก่ายังเป็นมิตรก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ของพ่อ

“ แล้วถ้าเจ้าคริสออกมาวุ่นวายก็บอกเรา เค้าไม่มีอะไรหรอกแค่ชอบยียวนกวนประสาทพวกเราไปอย่างนั้นแหละ ยิ่งพวกเราไม่ชอบเค้าก็จะยิ่งชอบทำ ” อีกฝ่ายพูดถึงนิสัยของชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้าห้องกลับไปนอนต่อ

“ ขอบคุณนะคะ ” เธอยิ้มรับ พร้อมกับหันมองรอบๆ นี้น่าจะครั้งเเรกที่เจอสมาชิก และแน่นอนครบบ้านเลยด้วย (หรือเปล่านะ)

“ ฉันเองก็ขอตัวเหมือนกัน ” ไม่นานทิฟฟานี่ก็ขอตัวลา เพราะเธอน่าจะกลับไปพักผ่อนต่อ

เด็กสาวเองก็ต้องไปเตรียมของด้วยเพราะวันนี้เธอมีงานหลายอย่างที่ต้องทำเลย 

เมื่อทุกอย่างแยกย้ายความสงบก็กลับมาอีกครั้ง เหลือทิ้งไว้ตอนนี้เเต่พ่อและความเงียบโดยรอบ

---

  สกิลที่จะปลดล็อก [สกิล สัมผัสแห่งองุ่น]  

Laura HEROES

DIONYSUS CABIN | Hall OF DIONYSUS

เด็กสาวที่แวะกลับไปนอนต่ออีกสักงีบใหญ่ และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายเธอก็รีบเดินไปที่รูปปั้นของพ่อตัวเองอีกครั้ง

แต่แน่นอนว่ารอบนี้แต่งตัวสวยแล้ว  ไม่ได้มาในสภาพชุดนอนแบบเช้า

เธอยังคงทำตัวเหมือนเดิมเหมือนเดิมนั่นคือ การปลดล๊อกพลังจากผู้เป็นพ่อ และแน่นอนสกิลนี้พ่อจะต้องชื่นชอบอย่างมาก

“ พ่อพร้อมมั้ยๆๆๆ ” เด็กสาวกระโดดไปมาอยู่ที่พื้นล่าง ด้วยท่าทางดีใจ

“ หึ จะขโมยอีกแล้ว ยัยลูกคนนี้ ”

“ อะไร ใครจะกินมั้ยไวน์หนะ ” เธอยืนเท้าเอวที่ด้านหน้ารูปปั้นประท้วงผู้เป็นพ่อ

“ เอ้า งันรีบๆ มา ”

เสียงของอีกฝ่ายดูเปลี่ยนไปเปลี่ยนไปมาก จากทีแรกที่ดูเหมือนจะดุ ตอนนี้ก็ดูจะดีใจ

เด็กสาวปีนเคาน์เตอร์บาร์ขึ้นไปจิบไวน์ที่แก้ว ของพ่อเช่นเดียวกับเมื่อเช้า แต่รอบนี้คืออึกใหญ่กว่าเก่าอีกเพราะว่ารอบนี้ตื่นเเล้ว เธอโน้มตัวเอาริมปีปากประกิบที่เเก้ว เเน่นอนยังไม่ทาลิปหรอกนะ เดี๋ยวมันสีติด เมื่อเรียบร้อยก็พลักตัวออก

“ ขอบคุณค่ะ ” เธอกล่าว เอานิ้วจิ้มเเก้มพ่อเบาๆ แบบจิ้มที่รูปปั้นหนะ จากนั้นเอามือเช็ดๆขอบเเก้วไวน์ของพ่อนิดหน่อยให้สะอาดสัหน่อย

“ เดี๋ยวไว้จะเอาฝีมือชงไปให้ชมนะ ” เด็กสาวพูดด้วยท่าทางดีใจเอามือเช็ดปากตัวเอง

" จะรอแล้วกันยัยตัวดี จะได้เลิกมาเเอบกินของพ่อสักที "

แล้วหลังจากนั้นก็กระโดดลงมายืนอยู่ที่พื้นสายตาช้ำเรืองไปเห็นคนที่ยืนกอดอกพิงประตูมองเธออยู่ 

แต่ไม่แน่ใจว่ามองอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่  คนนั้นคือคริสเตียนพี่ชายร่วมบ้านของเธอนั่นแหละ

“ มีคนแอบกินไวน์พ่อ ” เค้าทักทายเธอด้วยเสียงนิ่งๆ

“ นี่ คือ... เห็นด้วยหรอ ” เด็กสาวได้แต่ยิ้มแห้งๆ

“ ใช่หละสิ เห็นตั้งแต่แรกเลยด้วย ” เขาพูดจบก็ถึงกับขำๆมากๆด้วยท่าทีของเด็กสาวที่ดูใสซื่อ

“ แห๊ะๆ ” เธอยกมือขึ้นรูปหัวตัวเองอย่างเขินอาย

“ จะว่าไปทำไวน์ให้ชิมบ้างสิ ” อีกฝ่ายยิ่มมุมปาก ก่อนที่เขานั้นจะลดมือลง เดินเข้ามาใกล้เด็กสาว

“ ..... ” ตอนนี้เธอถอยสุดตัวจนตัวชนกับเคาน์เตอร์บาร์ เรียกได้ว่าทางตันแล้วไม่มีที่หนีแล้ว เธอจะทำยังไงดี

“ ฉันว่าทำอะไรเธอหรอก เรามันก็พี่น้องกัน ” อีกฝ่ายเดินมาใกล้ๆ ยกมือยี้หัว ผู้เป็นน้องที่มีท่าทีหวาดกลัวอีกฝ่ายอย่างมาก

“ เจ้าสองคนนั้นมันก็ขู่ไปอย่างนั้นแหละ ” เค้าแก้ตัวกับเรื่องเมื่อเช้าที่สองสาวขู่แล้วก็บอกถึงชายหนุ่มเอาไว้ว่านิสัยเป็นยังไง

แต่ถ้าจากที่ดู  ทั้งคู่ก็ดูไม่ได้พูดอะไรผิดด้วยสายตาและท่าทางที่แพรวพราวของอีกฝ่ายบอกได้เลยว่าไม่ธรรมดาเหมือนกันนะ

“ แล้วนี้ เจอเพื่อนบ้านอื่นๆ บ้างหรือยัง ” อีกฝ่ายที่ลดความเงียบของบริเวณรอบเริ่มทักทายแล้วก็ หาเรื่องชวนคุยกับเธอ

“ ยังเลยค่ะ ส่วนมากไปแต่โรงอาหาร ” เธอบอกอีกฝ่าย

“ ช่วงนี้มันไม่มีกลางคืน เรากับยัยทิฟ ก็เตรียมไวน์ไว้เยอะเลย ” อีกฝ่ายพูดก่อนที่เค้าจะหยิบแก้วน้ำเปล่าในมือ เค้าหยิบขึ้นมาถือก่อนที่จะหมุนมันไปมาซักครู่ น้ำในแก้วก็เปลี่ยนเป็นไวน์

“ น้ำ มัน!!!!! ” เธออุทานออกมาพร้อมกับชี้ไปที่แก้วในมือของเขา ที่สีทีเเรกเป็นสีขาววใสๆ น้ำเปล่า ไม่นานก็เปลี่ยนไปเป็นสีม่วงๆ เข้มขึ้นก่อนจะเป็นไวน์แบบของพ่อเลย

อย่าบอกนะว่าเขาเองก็ทำได้เหมือนกัน เเต่ว่าไปเขาทำอะไรได้บ้างหนะ

ชายหนุ่มหันกลับไปมองน้ำในแก้ว  ก่อนที่จะยิ้มยิ้มยกแล้วก็ส่งแก้วนั้นให้กับเธอ “ ลองดูสิ ชิมได้ฉันไม่ได้ใส่อะไรลงไปแน่นอน อย่างที่เธอเห็น ” 

ร่างบางเองก็รับแก้วนั้นมา  ปลายจมูกดมที่แก้วเล็กน้อย ก่อนจะยกขึ้นจิบเล็กๆ แม้รสชาติจะไม่เหมือนแต่ก็ค่อนข้างขายกับรสชาติในแก้วไวน์ที่อยู่กับรูปปั้นของพ่อ

“ ไอคริส!!!! แกจะมอมน้องหรือไง ” เสียงดังของพ่อที่ดังสั่น ทำให้บรรยากาศก่อนหน้านี้หายไป

“ อุ้ยตาย คิ๊กๆๆๆๆ ” เด็กสาวกลั่นหัวเราะเต็มที่

“ ไอลูกพวกนี้ ” เสียงที่ดูหนักใจของผู้เป็นพ่อก่อนจะหายไปเสียเฉยๆ อีกตามเคย

“ โถ่พ่อ !!! ” เสียงของคริสเตียนผู้ถูกขัดจังหวะดูจะหัวเสียอย่างมาก

“ ไว้วันไหนว่างๆ ก็มาจิบไวน์ได้ ห้อฃฉันมีไวน์รสดีเยอะเลย ไม่ต้องไปกินในแก้วนั้นแล้ว ” อีกฝ่ายไม่พูดเฉยเฉยเพียงแต่ชำเลืองสายตามองไปที่แก้วไวน์ในมือของรูปปั้นพ่ออีกด้วย

“ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ” เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นอีกครั้ง หลังเงียบหายไปครู่เดียว เป็นการเตือนบุตรชายของเขาเอง

แต่รอบนี้ไม่ได้มาอย่างเดียว  ดูเหมือนว่าหัวของอีกฝ่ายจะโยกด้วย

“ โอ๊ย พ่อ เจ็บ!!!! ” แน่นอนโดนเข้าอย่างเต็มที่

“ อุ้ย ” เธออุทานออกมาก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากแต่ก็ถึงกับจะกลั้นขำ กับการเล่นของพ่อลูก แล้วนะก็ลูกชายคนเดียวนิ

“ อย่าไปทำตามมัน ” ยังไม่ทันไรผู้เป็นพ่อก็หันมาเอ็ดเธอด้วย

“ ไม่ทำๆ หนูเด็กดี ” เธอกล่าว เธอแน่นอนว่าเธอเป็นเด็กดี

“ ถ้าเป็นเด็กดี ก็ไปทำไวน์มาให้พ่อได้เเล้ว ลองดูสิ เอามาให้ชิมก่อน แล้วพ่อจะบอกว่าต้องปรับอะไร ” 

ที่ไหนได้ที่ไล่อีกฝ่ายไป ก็เพื่อจะให้เธอไปชงเหล้าไวน์มาให้งันหรอ เด็กสาวเอามือขึ้นมาตบเหม่งของตัวเอง 

“ ไปแล้วเพคะเสด็จพ่อ ” เธอพูดยียวนกวนประสาทก่อนจะหันไปยักคิ้วให้กับรูปปั้น 

แล้วเธอก็เดินจากไป ไปเอาน้ำมาทำไวน์ให้พ่อนั่นแหละ เด็กสาวเดินกลับเข้าห้องพักจองตัวเองไปตามระเบียบ ในหัวคิดจะเอายังไงดีหละเนี้ย!!

---

 สกิลที่จะปลดล็อก [สกิล รสชาติแห่งความสุข] 

Laura HEROES

DIONYSUS CABIN | HALL OF DIONYSUS

ย้อนเวลา 23 / 12 / 2024 เวลา 15.15 น.

---

หลังจากที่เด็กสาวอิ่มท้องแล้วเธอก็เดินกลับมาที่บ้านก่อน

เพราะก่อนอื่นหลังจากที่เธอจะทำอย่างอื่นเธอว่าเธอควรปลดล็อคพลังเธอก่อนเธอมาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหน้าของรูปปั้นผู้เป็นพ่อเธอ 

“ รูปปั้นก็หน้าตาคล้ายตัวจริงอยู่นะ ” 

หลังจากที่วันก่อนเธอได้ไปเจอพ่อในร่างนี้มาเธอก็ตอบได้เลยว่าหน้าตาค่อนข้างใกล้เคียงแล้วก็คล้ายกันอยู่พอสมควร 

เด็กสาวยืนยิ้มให้กับรูปปั้นก่อนที่จะได้สติจาก คริส พี่ชายที่อยู่ติดบ้านที่สุดก็ว่าได้

“ วันนี้มาแปลกนะ มองหน้าพ่อเรายิ้มอีก กินอะไรผิดปกติมาหรือเปล่า ” 

อีกฝ่ายที่ตอนแรกยืนพิงกำแพง  มองเด็กสาวอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลตอนนี้เค้าเดินเข้ามาพร้อมเอามือแตะที่หน้าผากเธอดูท่าทางของเด็กสาวตอนนี้ดูจะไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

แต่ก็จริงอย่างที่อีกฝ่ายว่าอยู่อยู่อยู่เธอก็ยืนยิ้มยิ้มอยู่คนเดียวด้วยประหลาดสุดๆ

“ อ๋อ เอ๋อออ ...... เปล่าๆ ” เธอรีบตอบอีกฝ่ายท่าทางของเธอดูเล่ห์กลอย่างชอบกล

“ แน่ใจนะ เมื่อกี้ฉันเห็นเธอยืนยิ้มอยู่คน้ดียว ” เขาที่มองเธอด้วยความสงสัย ที่ผสมความคาดคันเล็กๆ ไปด้วย

เด็กสาวเองก็พยักหน้าอย่างมั่นใจว่าไม่ได้เป็นอะไรอย่างแน่นอน เธอไม่ได้เป็นอะไรหรอกนะ

“ คือร่าจะปลดพลังหนะ ” เธอพูดกับอีกฝ่ายด้วยเสียงที่เบาลงก่อนจะมองซ้ายมองขวาเตรียมตัวปีนขึ้นไปบนบาร์อีกตามเดิม

“ แล้วนี้จะใช้วิธีการ ปีนอีกแล้วหรอ ..... แต่ฉันอยู่ตรงนี้คงไม่ต้องหรอกมั้งลอร์ร่า ” 

อีกฝ่ายรีบตามก่อนจะเอามือมาอบตัวเธอแล้วก็อุ้มเธอขึ้นไปตั้งด้านบนแทน 

เธอที่ตกใจเพราะมันยังไม่ทันตั้งตัวแอบหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย 

“ ไอ้คริส ” เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้น

มันดังชัดจนเธอเองก็ได้ยินเช่นกันทั้งคู่หันมองรอบๆ “ บอกว่าทำน้องไง ” ผู้เป็นพ่อถึงกับกล่าวโวยวาย

“ ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยแค่ไม่อยากให้ ร่ามันปีนเคาน์เตอร์ก็เท่านั้นเอง ” 

อีกฝ่ายก็ไม่ได้แก้ตัวอะไรมากมาย เพราะมันก็คือเรื่องจริงขนาดขนาดตัวเธอนั้นคือพอดีกับเคาน์เตอร์เลย 

ท่าทางการปีนแต่ละรอบก็คือดูไม่จืดเท่าไหร่  แต่รอบนี้ก็คืออีกฝ่ายช่วยอุ้มเธอขึ้นมาแล้วเธอค่อยขยับขายืนขึ้น

ใครให้พ่อทำรูปปั้นสูงกันล่ะเธอก็ตัวเตี้ยเสียด้วย จะกินทีจะเจ็บทีก็แทบจะเรียกว่าไกลมืออย่างมาก

“ ถ้าแบบนั้น ..... ก็แล้วไป ” ไม่นานเสียงนั้นก็หายไป

“ คิ๊กกกก ” เสียงของเด็กสาวขำออกมา

“ อะไรยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ขำอะไร เห็นฉันโดนดุเเล้วขำหรอ ” ทั้งผู้โดนดุถึงกับหันมาประท้วงเธอ แบบเล่น ก่อนจะค่อยๆเดินออกไปเล็กน้อยให้เธอได้ใช้เวลาในกับตัวเองเสียก่อน

“ เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก ” เธอยิ้มให้กับอีกฝ่ายก่อนจะหันหันหลังให้แล้วก็ลุกขึ้นยืน 

ก่อนจะเริ่มหลับตาลงเอามือประกบลงที่ฝ่ามือของผู้เป็นพ่อ  จากนั้นเขย่งปลายเท้าเล็กน้อยแล้วก็จิบไวน์ในแก้ว

เธอจิ๊บแบบอึดใหญ่ลิ้มรสสัมผัส  ของไวน์ที่ผู้เป็นพ่อเป็นคนทำขึ้น กับแก้วไวน์ที่ไม่มีวันหมดของเขา

“ พอแล้วมั้ง ” เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นอีกครั้งเมื่อลอร่ายังไม่หยุดกิน

จากคำกล่าวที่บอกกินแค่อึกเดียวแต่ตอนนี้ลอร่ากินข้าวถึงสามอึกเลย

เธอค่อยค่อยขยับตัวออก  เอามือเช็ดปากเล็กน้อยกลืนอึกสุดท้ายลงคอ

“ โถ่ พ่อก็นานนานทีนะ ” เธอถึงกับประท้วงผู้เป็นพ่อก่อนจะหันกลับมาโบกมือให้กับผู้ที่ยืนมองอยู่ตั้งแต่ต้น

“ เป็นแบบนี้กันทุกคนแหละบ้านนี้ ” นอกจากเธอจะทำแล้วคนอื่นในบ้านก็ยังคงชอบทำแบบนี้ด้วยเช่นกัน

ไวน์ในแก้วนั้นเป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆในบ้านอยู่แล้วหละ

“ จะลงมาไหม ” ทางคริสเองก็เดินเข้ามาใกล้เธอ พร้อมกับอ้าแขนออกเตรียมจะอุ้มเธอลงมาลงมาอีกครั้ง

“ ลงค่ะลง .... ฮึบ!!  ” เธอจับไหล่กว้างๆ อีกฝ่ายก่อนจะกระโดดลงมาด้วยตัวเองไม่ได้ให้อีกฝ่ายอุ้ม แต่อย่างใด

" ขอบคุณค่ะ " เมื่อลงมาได้แล้วก็ ขอบคุณอีกฝ่ายที่ให้ยืมไหล่กว้างๆ ลงมาได้ยังไงหละ

“ สมน้ำหน้า ” เสียงของผู้เป็นพ่อถึงกับสมน้ำหน้าชายหนุ่มซึ่งเป็นลูกชายของเค้าเอง

“ อะไร!! ผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ” ท่าทางของเด็กหนุ่มเองก็ถึงกับงงที่พ่อล้อเลียนเขา

“ แล้วเมื่อไหร่พ่อจะกลับ ที่นี่มีเรื่องเต็มไปหมดเลย รีบกลับมาได้แล้ว ” ไม่นาน จะลูกชายของเค้าก็ได้บอกสิ่งที่พ่อควรรู้หลังจากที่ผู้เป็นพ่อของเธอนั้นได้กลับไปเยี่ยมญาติด้านบน

เรื่องราวก็เกิดขึ้นมากมาย  เขาบอกทางพ่อก่อนจะเอามือยี้หัวเธอเล่นเบาๆ 

“ ไปก่อนนะ ยังไงก็ยินดีด้วยอีกครั้ง สำหรับการปลดสกิลหละ ” เขาพูดก่อนจะเดินจากไป

" ขอบคุณมากเลยนะคะ ไว้เจอกันค่ะ " เธอกล่าว เเละโบกมือลา อีกฝ่ายเล็กน้อย

ตอนนี้สิ่งที่เขาพูดน่าจะทิ้งคำถามไว้ให้กับผู้เป็นพ่ออย่างมาก  แต่ผู้เป็นพ่อนั้นก็ไม่ได้ถามอะไรออกมาเค้าเพียงแต่เงียบหายไว้แต่ความเงียบตอนนี้

ในส่วนของตัวเด็กสาวเองก็คงต้องออกไปหาอะไรทำต่อ  เพราะงานของเธอยังมีอีกเยอะยังต้องไปทำอยู่

เธอไม่รอช้าที่จะเดินออกไปทันที เหลือบ้านให้เธอซ่อมอีกเพียบเลย

---

 สกิลที่จะปลดล็อก [สกิล บทเพลงปาร์ตี้] 

Laura HEROES

DIONYSUS CABIN | HALL OF DIONYSUS

---

เด็กสาวรีบเดินเข้าไปเก็บของให้เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็เดินออกมาที่หน้ารูปปั้นของผู้เป็นพ่อเธอสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ

ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เธอมาทำแบบนี้ครั้งนี้ เธอจะมาปลดพลังของผู้เป็นพ่อนั่นแหละ 

“ พ่อรอก่อนนะ ” เธอจัดเตรียมตัวเองให้เรียบร้อยล้างมือล้างมือให้สะอาด

หลังจากนั้นปีนขึ้นพร้อมกับเอามือจับที่รูปปั้นริมฝีปากประกบลงที่ แก้วไวน์ จิบเข้าปากอึกใหญ่เพื่อเป็นการบอกกล่าว

เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นในหัวพร้อมกับหัวเราะอย่างชอบใจ 

“ โถ่ รีบกลับมาเพื่อกาลนี้เอง ” เค้าดูจะชอบอกชอบใจเป็นอย่างมาก

“ วันหลังมาปลดกับพ่อก็ได้ ” 

อีกฝ่ายเก่าพร้อมกับส่งความรู้สึกอบอุ่นยังบอกไม่ถูก  เธอรับความรู้สึกของการไหลเวียนที่แปลกออกไป

“ ใช้มันให้ดี ” เขากล่าว ก่อนเสียงทุกอย่างจะเงียบลงหันมองรอบๆ

ก็พบสมาชิกในบ้านที่มาล้อมรุมเธอพร้อมกับกอดอกตาจ้องมองมาเหมือนจะมีอะไร 

“ คะ!!! ” สีหน้าของเด็กสาวรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ทุกคนน่าจะถามอะไร

“ หายไปไหนมา เป็นห่วงแทบแย่ ”

“ ไม่เห็นส่งข่าวมาอย่างที่บอกเลยนะ ” 

หนึ่งหนุ่มและหนึ่งสาวต่างพากันกอดอก แล้วก็จ้องมองมาที่เธอเหลือแต่เพียงเจ้าที่นั่งเงียบ  สายตาของอีกฝ่ายนั้นอมยิ้มออกมา

“ มันมีเรื่องระหว่างทางนิดหน่อยหนะ ” เธอกล่าวขึ้น

“ รู้มั้ยว่า เธอไม่อยู่พ่อวุ่นวายขนาดไหน ” ทางทิพฟานี่ ทำหน้าเหนื่อยนายกับผู้เป็นพ่อของเธอ

“ เค้าตามหาเธอซะทั่วค่ายไปหมดเลย ” ชายหนุ่มเสริมอีกแรง

“ แล้วเรื่องอะไร ” เธอถามกลับไป

แต่ทั้งคู่เองก็ต้องส่ายหัว เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเรื่องอะไร 

“ ลองไปถามพ่อดูสิ ” เสียงของผู้ที่นั่งอยู่ไม่ไกลพูดขึ้น

“ แต่ตอนนี้ เธอดูโทรมมากเลยนะไปพักก่อน ดีมั้ย ” 

ทางพี่สาวคนโตของบ้านจับเด็กเด็กสาวลง นั่งลงก่อนจะลูบๆ จับๆ เธอ ท่าทีดูเป็นห่วงสุดๆ

“ ก็ยังอย่างที่บอก ร่า ออกไปเจอโลกมาเยอะเลย แถมเดินทางไกลสุดๆ ” 

เธอกระโดดลงมาจากบาร์พร้อมกับนั่งลงกับพื้นอย่างเหนื่อยเหนื่อยสุดๆ

ไม่นานเสียงประตูบ้านก็เปิดขึ้น  “ ไหนว่าจะมาหาที่ห้อง ” 

แน่นอนว่าคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนหรอ แต่เป็นผู้เป็นพ่อของเธอนั่นแหละที่กลับมาหาท่าทีของอีก ฝ่ายก็คือดูปดูมาจะร้อนรนสุดๆ ถึงขั้นเดินมาหาเองเลยทีเดียว

“ พ่อใจเย็น น้องเพิ่งกลับมานะ ”

ทั้งพี่สาวคนโตรีบปรามพ่อทันที

“ จะให้เย็นได้ยังไง มันออกไปข้างนอกไปมีผู้ชายด้วย ไปแอบมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ”

เรื่องราวทั้งหมดนั้นเฉลยออกมาแล้วเมื่อผู้เป็นพ่อของเธอนั้นได้กล่าวออกมา ตอนนี้ทั้งสามคนในบ้านก็คืออ้าปาก แล้วก็หันมาจ้องเธอเหมือนผู้กระทำความผิดอะไรซักอย่าง

“ ว่ายังไงนะ!!!!! ” ทั้งสามประสานเสียงพร้อมกันพร้อม กับหันมองทีนี้เป็นจองกันหมดเลย ดวงตา 4 คู่นั้น น่ากลัวมากนะ

“ ทุกคนใจเย็นๆ ก่อนนะ ” เด็กสาวโบกมือลงพร้อมกับนั่งกับที่ 

“ ร่าไม่ไปไหนแล้ว ” เธอกล่าวขึ้น

“ ไหนๆ ก็อยู่กันพร้อมหน้าแล้วจะเล่าพร้อมกันทีเดียวเลยนะ ” นึกแล้วก็น่าดีใจ เพราะทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา แต่ได้เล่ารวดเดียวทีเดียวเลยไม่ต้องเล่าใส่หลายรอบ

“ ก็คือว่า ร่าหนะเดินทางไปอุทยาน เพื่อไปตามหาเนลลี่ ตามภารกิจที่ติดอยู่บนบอร์ดนั่นแหละ ” 

เด็กสาวเริ่มเกิ่นออกมาเล็กน้อย  “ แล้วพอไปถึงในระหว่างตามหาก็เจอเข้ากับคนนั้น เค้าชื่อโนอาห์ ” เธอวรรคสักครู่ มองหน้าทุกคนที่ตอนนี้ก็คือตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ

“ แล้วมันยังไง ” คริสตาม ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นอย่างมาก

“ ก็ไม่ยังไง เค้าก็เข้ามาจีบแล้วก็มาคุยด้วย ” เด็กสาวยักไหล่ขึ้น

“ แต่ก็นะ ที่นั่นมีปีศาจแล้วก็สัตว์ประหลาดอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด แถมตอนรอดมาได้นะ ก็เกือบโดนตำรวจจับแหนะ ” 

ตอนนี้เธอเริ่มออกนอกเรื่องนอกจากเรื่องผู้ชายคนนั้นยังจะเล่าเรื่องที่เธอไปต่อสู้มา  ให้ทุกคนในบ้านฟังด้วย

 “ แล้วเธอไม่ได้เจ็บอะไรใช่ไหม ” ทิฟฟานี่ดูไม่ได้ สนใจเรื่องผู้ชายเลยหลังจากที่พูดว่าเธอนั้นโดนจู่โจมจากพวกสัตว์ร้าย

“ ไม่ค่ะๆ ... หนูโอเคแล้ว หนูทำแผลมาแล้ว ” เธอรีบบอกเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเป็นกังวลไปมากกว่านี้ แม้ตอนนี้จะเจ็บก็เถอะ แต่ตอนนี้โอเคมากแล้ว อาจจะเพราะถ้าบอกเจ็บมีหวังด้สวดกันยาวแน่ๆ

“ แล้วก็หนีตำรวจมาตลอดทางนี้หละ ” เธอพูดจบก็ถอนหายใจออกมา 

ก่อนเธอจะล้มตัวลงนอน  “ กว่าจะกลับมาได้ เหนื่อยแทบตาย ” 

สิ้นเสียงเธอก็ตะโกนออกมาพร้อมกับนอนลงไปที่พื้น

“ แล้วชอบเขาหรอ ” เสียงของผู้เป็นบิดาถามเธอ 

“ หนูก็ไม่แน่ใจนะ ..... แต่เค้าก็น่ารักดี ” เด็กสาวตอบขณะที่เธอกำลังหลับตาอยู่

“ อยากเห็นหน้าจัง ” ทางคริสพูดขึ้นมา “ จะหล่อสู้ฉันได้ไหม ” 

“ จะว่าไปเธอมีรูปเค้าหรือเปล่า แล้วนิสัยใจคอเป็นยังไง ” 

ทีนี้เป็นเจ้าบูมที่ เริ่มถามบ้าง

ตอนนี้ลอร่าเหมือนเป็นผู้ถูกสอบสวนยังไงยังงั้น ทุกคนต่างพากันรุมถามเธอเต็มไปหมด มีคำตอบและคำตอบที่เธอนั้นเองก็ไม่สามารถตอบได้ แต่เท่าที่เธอทำได้เธอก็จะพยามตอบทุกคนให้หมด

“ รูปน่ะมี ” ถ้าพูดจบก็เอามือล้วงกระเป๋าพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมา

เปิดรูปหน้าจอที่เป็นรูปโปรไฟล์ที่ตั้งเอาไว้ของอีกฝ่ายให้ทุกคนดู 

“ อืมมมม...... ” ทุกคนต่างพากันมารุมล้อมโทรศัพท์มือถือเพื่อดูรูปอีกฝ่ายกันยกใหญ่ สภาพตอนนี้คือทุกคนเป็นไทยมุงสุดๆ ไปเลยหละ 

“ โถ่ ฉันว่า ฉันหล่อกว่าตานี้อีก ” เสียงของชายหนุ่มในบ้านนั้นพูดขึ้นเสียงดัง

“ แต่เรื่องนิสัยเค้าอาจจะดีกว่าก็ได้นะ ” เสียงของทิฟฟานี่นั้นหันไปมองพร้อมกับพูดแบบจิกกัด

คู่นี้ก็จิกกัดกันตลอดเวลาเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไม่น่ามีอะไรผิดแปลก

“ หึ!! ” ผู้เป็นพ่อนั้นถอนหายใจออกมา 

“ พ่อจะรอดู ” เสียงของผู้เป็นพ่อพูดจบลงก็เดินออกไปทิ้งไว้แต่ความเงียบ

“ ฉันว่า .... ตอนนี้เธอควรไปอาบน้ำแล้วก็พักได้แล้วนะ ” ทางเด็กสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงห่วงใย

“ นั้นสิ เหนื่อยมาทั้งวัน ไม่สิ หลายวันเลยนะ ” ทางทิพเสริมขึ้น

“ มาๆ ฉันอุ้มไปเอง ” และสิ้นเสียงนี้ บ้านก็กละบมาเสียงดังอีกครั้ง แต่รอบนี้ไม่ได้ดังเพราะว่าเสียงคน เเต่เป็นเสียงตี

เป็นคำถามที่ไม่น่าถามเลยว่าใครตีใคร มันน่าจะเป็นเสียงของตาคริสที่โดนทิฟฟานี่กับบูมรุมตีกันทั้งคู่ 

“ ตาบ้า แกลวนลามน้อฃได้หรอ ” นอกจากนั้นแล้วก็ได้ยินเสียงทั้งคู่นั้นเดินออกไปไกลๆ

ไม่นานก็ทิ้งไว้แต่ความเงียบ ภายในห้องโถงของเด็กสาว

เมื่อลืมตาขึ้นก็ไม่พบว่าใครอยู่แล้วสงสัยจะลากกันออกไปหมดเลย 

ถ้าลุกขึ้นก่อนที่จะเดินย้ายตัวเองกลับไปนอนพักที่ห้องต่อโดยทันที

" ไปกันหมดแล้วสินะ " เธอมองไปรอบๆ เมื่อทุกอย่างนั้นงียบลง

---

  สกิลที่จะปลดล็อก [สกิล อิสรภาพแห่งจิตวิญญาณ]