คอกเพกาซัส

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

PR 2/4
22th July 2025 13 PM

   แสงแดดยามบ่ายลอดผ่านต้นไม้ใหญ่ที่โอบล้อมคอกเพกาซัส กลิ่นหญ้าแห้งผสมกลิ่นดินเปียกหลังฝน กลุ่มนักเรียนรวมตัวกันริมรั้ว บ้างยังถือสมุดจดจากคาบก่อน บ้างยังมีเส้นหญ้าติดผมจากเมื่อวานที่โดนเพกาซัสดีด

   มิแรนด้ายืนรออยู่กลางคอก สวมเสื้อลินินสีเขียวอ่อนกับกางเกงสีน้ำตาลธรรมชาติ มือหนึ่งถือ แปรงไม้ด้ามยาว อีกมือแบกถุงผ้าสานซึ่งด้านในมีของว่างหลากหลายชนิด

   “ขอต้อนรับกลับนะทุกคน...” น้ำเสียงเธออบอุ่นและมั่นคง “วันนี้เราจะไม่ขี่ ไม่ผูกเชือก ไม่ฝึกบิน แต่เราจะเรียนรู้ ‘สิ่งที่สำคัญกว่านั้น’”

   เธอกวาดตามองนักเรียนอย่างอ่อนโยน

   “เพราะถ้าเจ้ามีปีกไว้บิน...แต่ใจไม่ผูกกันเลย ต่อให้ขึ้นไปสูงแค่ไหน ก็ตกลงมาอยู่ดี”

   “ First lesson for today : Grooming is Communication – การดูแลขนคือภาษาร่างกาย” มิแรนด้าหยิบแปรงไม้ยื่นให้นักเรียนทีละคน

   “มันไม่ใช่แค่การแปรงขนเพื่อความสะอาดนะ... มันคือการสื่อสารด้วยมือของพวกเธอเอง”

   “เจ้ามีปีกจะรู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าเป็นภัย หรือเป็นเพื่อน”

   เธอแปรงขนเพกาซัสสีน้ำตาลอ่อนตรงโคนปีกเบา ๆ แล้วชี้จุดที่เพกาซัสยืนนิ่งเหมือนฟินสุด ๆ กับจุดนี้ที่ได้รับการปรนนิบัติกรณีตัวอย่าง

   “ตรงนี้คือจุดโปรด” จากนั้นชี้ไปหลังหูอีกข้าง “แต่ถ้าเธอจับตรงนี้แบบไม่ระวัง มันจะสะบัดตัวทันที เข้าใจไหม?”

   “Lesson 2 for today : Snacks for Friendship”

   เธอเอ่ยพร้อมกับจัดวางของว่างสร้างมิตรภาพ เธอหยิบ โดนัทโฮล, แอปเปิลหั่น และ ก้อนข้าวโอ๊ตแอมโบรเซีย ออกมาเรียงบนถาดไม้

   “เพกาซัสก็มีรสนิยมแบบเรา บางตัวชอบของหวาน บางตัวเลือกกิน... บางตัวชอบแอปเปิลเขียวเท่านั้น”

   “ป้อนให้ถูกวิธีนะ แบมือให้เรียบ อย่าให้ปลายนิ้วชี้ขึ้น ไม่งั้นมันจะเผลอขบเธอเข้าให้”

   เธอทำให้ดูหนึ่งครั้ง เพกาซัสตัวยักษ์ค่อย ๆ ยื่นปากมากินอย่างเรียบร้อย เมื่อแอปเปิ้ลในมือของเธอหมดก็เริ่มให้เด็กน้อยแต่ละคนเดินมาลองป้อนเจ้าเพกาซัสแต่ละตัวที่ชอบ แน่นอนว่าเหมืนอจะมีตัวนึงที่สบตาริปลีย์อยู่นานสองนาน เป็นเจ้าม้าปีกเพศเมียตัวหนึ่ง—สีขาวหม่นแซมเทา มีรอยจุดน้ำตาลบนคอ— เมลิอา นั่นเอง

   “ว่าไงเด็กดี ”

   ริปลีย์เลือกที่จะให้แอปเปิ้ลสีแดงแก่มัน อย่างน้อยดูเหมือนว่ามันจะกินให้เธอดีใจตเล่นนะ

   “ต่อไป สิ่งนี้สำคัญมาก การอ่านใบหูและดวงตา” มิแรนด้าเรียกให้ทุกคนสนใจเธออีกครั้งก่อนจะเดินวนรอบม้าปีกตัวหนึ่งแล้วชี้ให้ทุกคนสังเกตท่าทางที่สำคัญ ภาษากายของสหายที่ต้องรู้

   หูตั้งตรงไปหน้า คือ สนใจ / อยากรู้อยากเห็น
   หูลู่ไปหลัง คือ ไม่พอใจ / หงุดหงิด
   ดวงตานิ่ง คือ ไว้วางใจ / ผ่อนคลาย
   ดวงตาวาว-กลอกไปมา คือ ตื่นกลัว / ระวังภัย

   “จำไว้นะ เพื่อนที่ดีจะมองตากันได้โดยไม่ต้องพูดเลยสักคำเดียว”

   และตอนนี้ก็จบการเลคเชอร์ที่ไร้กระดาษสักใบเรียบร้อย เข้าสู่การปฏิบัติจริงของเด็ก ๆ ทั้งหลาย มิแรนด้าเดินแจกชื่อเพกาซัสโดยสุ่มทีละคน และหวยมาถึงเธอก็ดูเหมือนว่าจะได้คุยกับเพื่อนใหม่นอกจากเมลิอาเสียแล้ว

   “ริปลีย์... เธอกับ ‘ซีรีน่า’ นะ” ครูฝึกสอนเอ่ย “ซีรีน่าไม่ชอบเสียงสูง แต่ถ้าเธอร้องเพลงเบา ๆ ระหว่างแปรงขน นางจะหลับในมือเธอเลยล่ะ”

   หลังจากนั้นมิแรนด้าก็ให้เด็ก ๆ ทุกคนฝึกทั้งแปรงขนและฝึกป้อนของว่าง

   ทางริปลีย์ที่ได้คำแนะนำจากมิแรนด้าแล้วก็ลองครุ่นคิดดูว่าเธอจะลองร้องเพลงให้ซีรีน่าฟังดีหรือไม่ ถึงจะไม่มั่นใจก็เถอะเพราะว่าเธอเป็นแค่นักบัลเล่ต์ บางทีถ้าเป็นธิดาแห่งอะพอลโล่คงจะไม่รู้สึกกังวลขนาดนี้

   ซีรีน่ามองริปลีย์อย่างสงสัยใคร่รู้ว่าเด็กสาวตรงหน้าจะทำอะไรต่อจากนี้ ริปลีย์ที่เห็นท่าทางอย่างนั้นก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ลองป้อนขนมที่มันน่าจะชอบ แปลงขนเบา ๆ แล้วลองร้องเพลงที่เธอชอบฟังออกมาเบา ๆ

   “Black swan, I'm a black swan, I'm like
   Black swan, I'm a black swan, I'm like
   It's not easy, but I keep on swimming
   Even so, I gotta kill these waves now
   Black swan, I'm a black swan, I'm like
   Black swan, I'm a black swan, I'm like
   Even if I doubt, it'll blooms with flame
   Sing this song that will become history”

   แล้ววันนี้เธอก็ได้เพื่อนใหม่ชื่อ ซีรีน่า

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ปฏิสัมพันธ์กับ [NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP
@God

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

PR Class 3/4
28th July 2025 9 - 11 AM

   จะบอกว่านี่คือคาบที่เธอชอบก็ว่าได้ ดังนั้นแล้วแทนที่เธอจะสอบแล้วขึ้นเครื่องเลยก็เลือกที่จะบอกไปตั้งแต่เนิ่น ๆ ว่าเธออยากเรียนวิชานี้ก่อนไปทำงาน ริปลีย์ที่คิดไว้ว่าจะไม่กลับบ้านแล้วก็ขนข้าวของใส่แหวนดาราจรัสให้พร้อม แล้วก็เดินตัวปลิวมาที่คอกเพกาซัสอันเป็นสถานที่ที่เธอจะได้เรียนตลอดสองชั่วโมงนับจากนี้

   สายลมยามเช้าพัดใบหญ้าเอนไหว ขณะที่เพกาซัสหลายตัวกำลังกินหญ้าอย่างสงบอยู่ในคอก นักเรียนทยอยเดินเข้ามารวมตัวกันข้างรั้วไม้ บ้างตื่นเต้น บ้างตื่นกลัว มิแรนด้าตัวน้อยยืนรออยู่ใต้ต้นเอล์มใหญ่ แต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวสีน้ำตาลปนเขียว ผูกผ้าคาดเอวผืนบางสีเขียวใบอ่อน ผมถักเปียรัดท้ายทอย ดวงตาเป็นประกายอ่อนโยนแต่แน่วแน่

   ใช่ มิแรนด้าตัวน้อย

   “ห้ะ???”

   ใบหน้าของริปลีย์มีแต่เครื่องหมายคำถามก่อนที่เธอจะต้องหันไปตามแรงสะกิดที่ขาเรียว ดวงตากลมมองไปเจอกับ— ร็อกซาน่าตัวน้อย ???

   “ร็อกซี่ ?”

   “ก็ใช่น่ะสิ”

   “ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้?”

   “ไม่รู้ นี่ไม่ได้อ่านข่าวเลยหรือไง ดูนี่”

   ร็อกซาน่าตัวเล็กเอ่ยก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาให้เธออ่าน เป็นข่าวเกี่ยวกับผู้คนที่ตัวหดกลายเป็นเด็กห้าถึงหกขวบ

   ช็อกทั้งค่าย! คุณไครอนและชาวค่ายกลายเป็นเด็ก! เทพีฮีบี้: "เทพเจ้าที่เล่นสนุกกับมนุษย์ (?) " หรือเวทมนตร์มีปัญหา!?

   เฮอร์มีสขอฟันธงว่าสถานะของ เทพีฮีบี้ เทพีแห่งความเยาว์วัย และ คุณไครอนกับชาวค่ายฮาล์ฟบลัด ในตอนนี้คือ "เทพเจ้าที่เล่นสนุกกับมนุษย์ (?)" อย่างแน่นอน! หรือไม่ก็เวทมนตร์ของท่านกำลังมีปัญหาอย่างร้ายแรง!

   เพราะอะไรถึงคิดเช่นนั้น? มาดูเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคมที่ผ่านมา!

   เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 2025 ที่ผ่านมานี้ อยู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดกับชาวค่ายฮาล์ฟบลัดขึ้น! นั่นคือ คุณไครอน ผู้ดูแลประจำค่าย ได้กลายร่างเป็นเด็กน้อย! นี่ไม่ใช่แค่เรื่องธรรมดา!

   เท่านั้นยังไม่พอ! เดมิก็อดในค่ายบางคนก็กลายเป็นเด็กไปเหมือนกัน! รายชื่อผู้โชคร้าย (หรือโชคดี?) ได้แก่:
   ร็อกซาน่า ออตาเวีย ธิดาแห่งฮาเดส
   มิแรนด้า การ์ดิเนอร์ ธิดาแห่งดีมิเทอร์
   และ ไฮด์ ฟีโอดอร์ โวลเทียเคอร์ซาคอฟ หนุ่มสุดคูลแห่งบ้านคิโอเน่

   แม้ว่าพวกเขาที่กลายร่างเป็นเด็กตะมุตะมิจะน่ารักน่าหยิกแก้มแค่ไหน แต่ที่น่าขนลุกคือ "สติสัมปชัญญะก็ยังคงอายุเท่าเดิม!" ลองจินตนาการถึงคุณไครอนในร่างเด็กน้อยแต่มีความคิดผู้ใหญ่สิ! มันน่ารักปนน่ากลัวจริงๆ!

   และผู้ต้องสงสัยในเวลานี้มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวก็คือออออ... เทพีฮีบี้ เทพีแห่งความเยาว์วัย! ไม่รู้ว่าท่านกำลังเล่นตลกกับชาวค่ายฮาล์ฟบลัดอยู่ หรือว่าเวทมนตร์ของท่านเกิดปัญหาบางอย่างขึ้นกันแน่!

   บทสรุปจากเฮอร์มีส:

   แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้คือเหล่าเดมิก็อดและสมาชิกในค่ายทุกคนต้องมีร้อนๆ หนาวๆ เสียวสันหลังกันบ้างล่ะ! เพราะไม่มีใครรู้ว่าใครจะกลายร่างเป็นเด็กคนต่อไป! งานนี้เฮอร์มีสขอแนะนำให้ทุกคนเตรียมใจรับมือกับความน่ารักที่ไม่คาดคิด! และเตรียมหาวิธีให้เหล่าผู้ใหญ่กลับคืนร่างเดิมให้ได้!

   #คุณไครอนตัวน้อย #เทพีฮีบี้เล่นตลก #ค่ายฮาล์ฟบลัดแปลงร่าง #ใครจะกลายเป็นเด็กคนต่อไป

   เฮอร์มีสขอตัวไปเฝ้าสังเกตการณ์สถานการณ์ในค่ายฮาล์ฟบลัดต่อ แล้วจะนำข่าวคืบหน้ามาบอกทุกคนอย่างรวดเร็วแน่นอน! บ๊ายบาย!

   เมื่อเธอได้อ่านทั้งหมดแล้วในหัวก็มึนตึ้บทีเดียว แต่ไม่ทันจะได้คุยอะไรมากเท่าไหร่ก็ต้องเริ่มเรียนกันแล้ว

   “เอาล่ะเด็ก ๆ มารวมตัวกันเร็ว”

   ริปลีย์กับร็อกซาวน่าทำอะไรไม่ได้นอกจากจับจูงที่สาวตัวน้อยของเธอให้เดินเข้าไปใกล้ ๆ คุณครูสอบวิชาขี่เพกาซัสตัวน้อยแล้ว

   แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าแบบนี้ต้องมีลิตเติลโพนี่ให้คุณมิแรนด้าแล้วไหม—

   “รอบที่แล้วฉันได้สอนให้ทุกคนรู้จักดูแลเหล่าเพกาซัสแล้ว วันนี้จะมาสอนการขี่อย่างจริงจังค่ะ”

   “อันดับแรกแก่นแท้ของการขี่เนี่ย อานม้ามันช่วยให้เธอสบายก็จริง แต่มันไม่ช่วยให้เธอ ‘เข้าใจ’ พวกเขา” มิแรนด้าเดินเข้าไปลูบคอเพกาซัสตัวหนึ่งที่ยืนสงบนิ่ง “การขี่แบบเปล่าคือการไว้ใจซึ่งกันและกันเต็มร้อย—ทั้งเธอ และพวกเขา ดังนั้นวันนี้จะให้ขี่แบบไม่มีอานม้านะคะ”

   “อันดับสองการขึ้น-ลงอย่างให้เกียรติ”

   มิแรนด้าเดินไปยังชั้นบรรไดไม้ที่ใช้สำหรับเป็นตัวช่วยในการขี่ม้าและเธอก็เริ่มสาธิตให้ดูทีละขั้นตอน ย่อตัวลง ลูบเบา ๆ ที่ต้นคอ กระซิบเสียงต่ำบอกมันว่า “ได้เวลาบินกันแล้วนะ” ก่อนจะเหยียบขอบเท้าเพกาซัสเบา ๆ แล้วปีนขึ้นอย่างมั่นคง แต่ไม่รุนแรง

   “เมื่อนั่งได้แล้ว ไม่ควรกระตุกหรือขยับแรงทันทีนะ ต่อไปก็วิธีการลง”

   “การลงพวกเธอควรที่จะโน้มตัวมากอดคอเบา ๆ แล้วไถลตัวลงด้านข้าง ไม่กระโดด” มิแรนด้าเอ่ยพร้อมกับสาธิต “เพกาซัสจะจดจำสัมผัสแรกของเธอไปตลอด… ขอให้มันเป็นสิ่งที่งดงาม”

   ต่อไปก็เป็นเรื่องของการควบคุมเบื้องต้นด้วยการทรงตัว มิแรนด้ากลับขึ้นไปขี่อีกครั้งและพามันเดินกลางลาน

   “อยากให้มันเคลื่อนไปข้างหน้า… เอนตัวเล็กน้อย”
   “อยากให้มันช้าลง… ถ่ายน้ำหนักกลับมา”
   “อยากให้มันเลี้ยวซ้ายหรือขวา… ลองโน้มไหล่และสะโพกทีละข้างดูนะ”

   “เอาล่ะ เลือกเพกาซัสที่ชอบหนึ่งตัวแล้ววันนี้จะมาลองฝึกกัน ใครไม่ตกจากกลังม้าได้ถือว่าผ่าน ให้เลิกคลาสได้เลย”

   ริปลีย์ได้คู่กับซีรีน่าและเธอให้เมลิอาคู่กับร็อกซาน่าตัวน้อย ต้องบอกว่าการที่พี่สาวเธอต้องอยู่ในสภาพนี้นับว่าน่าเป็นห่วงไม่ใช่น้อย ๆ เท่าขนาดตัวพี่สาวเธอเลย ริปลีย์คอยดูแลไม่ห่างก่อนที่จะรีบเดินให้มิแรนด้าดูเมื่อถึงคิว เธอผ่านมันได้ในคราเดียวเพราะเธอคือธิดาแห่งโพไซดอน การสื่อสารกับม้าพวกนี้นับว่ามีประสิทธิภาพมากโขเชียวล่ะ

   ครั้นเมื่อเธอต้องเลิกคลาสแล้วก็หันไปบอกร็อกซาน่า

   “ดูแลตัวเองด้วยนะร็อกซี่ ฉันจะต้องไปถ่ายหนังที่แอตแลนตาตั้งห้าวัน อย่ารีบกลายเป็นเพื่อจอร์จก่อนล่ะ ฉันคุยกับเธอไม่ได้แบบที่เธอคุยกับเพื่อจอร์จหรอกนะ”

   “จะไปไหนก็ไปไปยัยบ้านนอกสวอนสัน !”

   ริปลีย์หัวเราะที่พี่สาวของเธอมีแรงโมโหอยู่ แบบนี้เธอก็วางใจแล้วเดินไปยังเนินแถว ๆ ต้นสนธาเลียอันเป็นจุดนัดหมายกับเฮลิคอปเตอร์ของรุ่นพี่แม็กลีน

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ปฏิสัมพันธ์กับ [NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย

การปฏิสัมพันธ์กับ ร็อกซาน่า ออตาเวีย
การพูดคุย +7 ความสนิทสนม

ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)

รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP
อ่านข่าว +15EXP
@God

Nymeria HEROES

23-07-2025 15.06 PM

I want to be your everything little darling

ตารางการฝึกฝนที่อัดแน่นไม่ยอมปล่อยให้ร่างกายได้หยุดพักอย่างแท้จริง เมื่อคลาสเรียนภาคปฏิบัติในป่าสิ้นสุดลง จุดหมายต่อไปคือคอกเพกาซัส สถานที่ที่กลิ่นของฟางแห้ง, หญ้าสด, และกลิ่นอายอันบริสุทธิ์ของเหล่าอาชาสวรรค์ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ มันคือกลิ่นที่แตกต่างจากเวทมนตร์อันซับซ้อนและดินปืนโดยสิ้นเชิง

ย่างก้าวของธิดาแห่งเฮคาทีนำพามาสู่ลานฝึกที่กว้างขวางซึ่งอยู่ติดกับตัวคอก แสงแดดยามบ่ายที่เริ่มคล้อยต่ำสาดส่องลงมาเป็นลำแสงสีทองอาบไล้ไปทั่วบริเวณ ทำให้ขนสีขาวและสีดำขลับของเหล่าเพกาซัสที่กำลังเดินเล็มหญ้าอยู่ดูราวกับทำจากเส้นไหมแห่งทวยเทพ สุภาพสตรีลึกลับเห็นแบล็คแจ็ค เพกาซัสคู่ใจของเพอร์ซีย์ แจ็กสัน กำลังโต้เถียงอะไรบางอย่างกับม้าตัวอื่นอยู่ไกลๆ ด้วยภาษาของพวกมันเอง

แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของสตรีตาคมไปได้มากกว่า คือร่างเล็กๆ ที่ยืนกอดอกอย่างสงบนิ่งอยู่กลางลานฝึก เด็กหญิงตัวน้อยในชุดเอี๊ยมชาวสวนที่ดูมอมแมมเล็กน้อย เรือนผมสีน้ำตาลถูกมัดเป็นแกละสองข้าง และดวงตาสีเขียวสดใสนั้นก็กำลังกวาดมองไปรอบๆ ด้วยแววตาที่จริงจังเกินวัย

“ให้ตายเถอะ” เสียงของแคลร์ดังขึ้นในหัวอย่างระอา “นี่ค่ายถึงกับขาดแคลนบุคลากรจนต้องเอาเด็กประถมมาเป็นผู้ช่วยสอนแล้วรึไง”

“บางทีอาจจะเป็นเด็กใหม่ที่หลงทางมา” เจ้าของรอยยิ้มเรียบตอบกลับในใจ พลางเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเดมิก็อดคนอื่นๆ ที่เริ่มทยอยกันมาถึง

ความสับสนฉายชัดบนใบหน้าของทุกคน พวกเขาต่างซุบซิบกันถึงครูฝึกคนใหม่ที่ควรจะเป็นมิแรนด้า การ์ดิเนอร์ รุ่นพี่จากบ้านดีมีเทอร์ แต่กลับมีเพียงเด็กหญิงปริศนาคนนี้ยืนรออยู่

แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุม เมื่อเด็กหญิงคนนั้นตบมือสองครั้งเป็นสัญญาณให้ทุกคนหยุดคุย

“เอาล่ะทุกคน! เงียบแล้วฟังทางนี้!” เสียงเล็กๆ ที่ดังออกมานั้นกลับแฝงไว้ด้วยอำนาจและความมั่นใจอย่างน่าประหลาด มันไม่ใช่เสียงของเด็กแปดขวบ แต่เป็นเสียงของครูฝึกผู้ช่ำชอง “ฉันมิแรนด้า การ์ดิเนอร์ และวันนี้ฉันจะสอนพวกเธอในหัวข้อ ‘สมดุลแห่งกายใจ พลังที่แท้จริง’”

ทั้งลานตกอยู่ในความเงียบงันยิ่งกว่าเดิม ทุกสายตาจ้องมองไปยังร่างเล็กๆ นั้นอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนที่ใครคนหนึ่งจะหลุดอุทานออกมา “นั่นพี่มิแรนด้านี่! แต่ทำไม”

ความจริงอันน่าตกตะลึงกระจ่างขึ้นในบัดดล ไนท์จำได้ลางๆ ว่าเคยได้ยินข่าวลือแปลกๆ ที่ลอยมาตามลมเมื่อเช้านี้เกี่ยวกับเดมิก็อดบางคนที่จู่ๆ ก็กลายร่างเป็นเด็ก แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง และคนที่โชคร้ายคนนั้นคือครูฝึกของเธอในวันนี้

“เกิดอะไรขึ้นกับเทพีฮีบี้กันแน่” ความคิดนั้นแวบเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว “หรือว่านี่จะเป็นผลข้างเคียงจากคำพยากรณ์” แต่ภารกิจที่ใหญ่หลวงกว่ารออยู่เบื้องหน้า เธอไม่มีเวลามาไขปริศนานี้ในตอนนี้

“ก่อนอื่นเลย” มิแรนด้าในร่างเด็กหญิงกล่าวต่อ โดยไม่สนใจปฏิกิริยาของใครทั้งสิ้น “ลืมเรื่องอานม้าไปซะ” หล่อนชี้ไปที่หลังอันเปลือยเปล่าของเพกาซัสตัวหนึ่ง “อานม้าช่วยแค่ความสะดวกสบาย แต่มันไม่ได้สร้างสายสัมพันธ์ คุณต้องใช้ร่างกายของคุณสื่อสารกับเพกาซัสผ่านกล้ามเนื้อ ไม่ใช่ดึงเชือกไปมา”

จากนั้นหล่อนก็เดินเข้าไปหาเพกาซัสสีครีมตัวหนึ่งอย่างนุ่มนวล ลูบที่ลำคอของมันเบาๆ เป็นการบอกกล่าว ก่อนจะใช้แรงเพียงเล็กน้อยกระโดดขึ้นไปบนหลังของมันได้อย่างคล่องแคล่วราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน มันคือภาพที่ทั้งงดงามและเหนือจริงอย่างที่สุด

“อยากเลี้ยวซ้าย ก็ทิ้งน้ำหนักไปทางซ้ายเล็กน้อย อยากให้มันเดิน ก็โน้มตัวไปข้างหน้าอย่างอ่อนโยน พวกเขารับรู้ได้ทุกการเคลื่อนไหว”

เมื่อถึงคราวกิจกรรมภาคปฏิบัติ เด็กดีของแม่เฮคาทีถูกจับคู่กับเพกาซัสสีเทาอมฟ้าตัวหนึ่งที่ดูหยิ่งทระนงเล็กน้อย ดวงตาของมันมองมาอย่างประเมินค่า ราวกับจะถามว่า “แล้วเจ้าล่ะ มีดีอะไร”

มันไม่มีอาน ไม่มีบังเหียน มีเพียงแผงคอที่นุ่มสลวยและแผ่นหลังที่กว้างใหญ่และทรงพลัง การปีนขึ้นไปบนนั้นโดยไม่มีอะไรรองรับคือบททดสอบความกล้าและความสมดุลไปในตัว ครั้งแรกที่ทิ้งตัวลงบนแผ่นหลังที่อบอุ่นนั้น ร่างอรชรเกือบจะเสียหลักตกลงไป แต่ก็สามารถใช้สัญชาตญาณในการทรงตัวไว้ได้ทัน

“อย่างน้อยเจ้าม้ามีปีกนี่ก็ดูจะพึ่งพาได้มากกว่าพวกเทพบางองค์ที่ไม่ค่อยดูดำดูดีลูกซะอีก” วิญญาณสาวเอ่ยขึ้นอย่างไม่ทุกข์ร้อน

มิแรนด้าจูงเพกาซัสให้เดินเป็นวงกลมช้าๆ สำหรับไนท์แล้ว มันคือการต่อสู้รูปแบบใหม่ที่ไม่ใช่การใช้เวทมนตร์หรืออาวุธ แต่คือการต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงและจิตใจของตัวเอง กล้ามเนื้อทุกมัดต้องเกร็งเพื่อรักษาความสมดุล ในขณะเดียวกันก็ต้องผ่อนคลายเพื่อสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่เบื้องใต้

นางหลับตาลง ปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งไปกับจังหวะการเดินที่สม่ำเสมอของเพกาซัส รู้สึกถึงกล้ามเนื้อหลังของมันที่ขยับขึ้นลง สัมผัสถึงสายลมที่พัดผ่านใบหน้า มันคือการทำสมาธิที่เคลื่อนไหวได้

เมื่อครบห้านาทีและได้ลงมายืนบนพื้นดินที่มั่นคงอีกครั้ง ผู้สวมแหวนผีสิงก็รู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นระหว่างเธอกับอาชาสวรรค์ตัวนั้น มันคือความเข้าใจที่ไร้ซึ่งคำพูด และเป็นทักษะใหม่ที่อาจจะมีความสำคัญอย่างยิ่งยวดในการเดินทางที่กำลังจะมาถึง

บทเรียนสุดท้ายของวันจบลงทิ้งไว้เพียงปริศนาชิ้นใหม่และความรู้ที่ล้ำค่า ที่จะต้องถูกนำไปใช้ในอีกไม่นานเกินรอ

****

คลาสเรียนขี่เปกาซัสครั้งที่ 3/4

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

[NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์

โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5

กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Nymeria HEROES

28-07-2025 09.00 AM

I want to be your everything little darling

คำแนะนำที่แสนจะประหลาดแต่กลับเปี่ยมด้วยความจริงใจอย่างน่าเหลือเชื่อจากเทพเจ้าขี้เมายังคงก้องอยู่ในห้วงความคิด แม้มันจะไม่ได้ให้แนวทางอะไรที่เป็นรูปธรรม แต่ก็เป็นเครื่องเตือนใจชั้นดีว่าภารกิจที่กำลังจะมาถึงนี้ ไม่ว่าจะจบลงด้วยชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ มันจะต้องเป็นตำนานที่ถูกจดจำไปอีกนาน

และตำนานบทใหม่ก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้นที่คอกเพกาซัส

แม้เมื่อวานจะเพิ่งผ่านประสบการณ์ที่ต้องปรับสมดุลทั้งกายและใจบนแผ่นหลังที่ไร้ซึ่งอานม้ามาหมาดๆ แต่เช้าวันนี้ก็คือบททดสอบสุดท้ายของหลักสูตรพื้นฐาน มันคือคาบเรียนที่สำคัญที่สุด เพราะมันคือการโบยบินครั้งแรกอย่างแท้จริง

มิแรนด้า การ์ดิเนอร์ ยังคงอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยแปดขวบ ผมแกละสองข้างของหล่อนยังคงแกว่งไปมาอย่างน่าเอ็นดูทุกครั้งที่เคลื่อนไหว แต่แววตาที่จ้องมองมานั้นกลับเต็มไปด้วยความรู้และความเป็นครูที่ไม่สามารถปิดบังได้เลยแม้แต่น้อย ปริศนาเรื่องการคืนสู่่วัยเยาว์ของเหล่าเดมิก็อดยังคงเป็นเรื่องที่น่าขบคิด แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาไขปริศนา

“เอาล่ะทุกคน!” เสียงเล็กๆ ที่ทรงพลังดังขึ้น “วันนี้คือวันที่พวกเธอจะได้สัมผัสกับอิสรภาพที่แท้จริง แต่จำไว้ว่าอิสรภาพนั้นมาพร้อมกับความรับผิดชอบเสมอ”

หล่อนนำทางเหล่านักเรียนไปยังคู่หูสี่ขาของตนเอง เพกาซัสสีเทาอมฟ้าตัวเดิมเดินเข้ามาหาไนท์อย่างคุ้นเคย มันใช้จมูกดุนที่ฝ่ามือของสตรีตาคมเบาๆ เป็นการทักทาย

“ก่อนจะบิน คุณต้องถามเพื่อนสี่ขาของคุณก่อนว่าพร้อมไหม” มิแรนด้าสอน “สัมผัสเขา ฟังเสียงลมหายใจของเขา ดูว่ากล้ามเนื้อของเขาผ่อนคลายและเชื่อใจเราหรือไม่”

เจ้าของถุงมือลูกไม้ดำทำตามอย่างว่าง่าย นางลูบไล้ไปตามลำคอที่แข็งแรงของอาชาสวรรค์ สัมผัสถึงความไว้วางใจที่ส่งผ่านความอบอุ่นของผิวกาย มันไม่ได้มีความลังเลหรือความหวาดกลัวเจือปนอยู่เลย

“และสำคัญกว่านั้น” เสียงของมิแรนด้าดังขึ้นอีกครั้ง “ถามใจตัวเองว่าคุณพร้อมที่จะโบยบินไปพร้อมกับความกล้าหาญหรือยัง ถ้าใจยังไม่พร้อม ก็ยังไม่ถึงเวลา”

คำถามนั้นลึกซึ้งกว่าที่คิด มันไม่ใช่แค่ความกล้าที่จะลอยขึ้นไปบนฟ้า แต่คือความกล้าที่จะมอบความไว้วางใจทั้งหมดให้กับสิ่งมีชีวิตอีกหนึ่งตัว ความกล้าที่จะปล่อยวางการควบคุมทั้งหมดแล้วล่องลอยไปกับสายลม

“อย่ามาทำซึ้งหน่อยเลย” แม่มดจอมวีนกระซิบในหัว “แค่พยายามอย่าร่วงลงมาคอหักก็พอแล้ว”

ขั้นตอนต่อไปคือการส่งสัญญาณ ‘บินขึ้น’ มันไม่ใช่คำพูด แต่คือการรวบรวมสมาธิทั้งหมดส่งผ่านความตั้งใจไปยังคู่หูผ่านร่างกาย และการบีบเข่าเบาๆ เป็นสัญญาณสุดท้ายของการเชื้อเชิญ

สตรีรอยยิ้มเรียบหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ปล่อยให้ความวุ่นวายของโลกรอบตัวเลือนหายไป เหลือเพียงแค่ตัวนางและเพกาซัสที่อยู่เบื้องใต้ จากนั้นจึงค่อยๆ บีบเข่าเข้าหากันอย่างนุ่มนวลที่สุด

ปฏิกิริยานั้นเกิดขึ้นในทันที!

ปีกคู่มหึมาสยายออกแล้วกระพือลงอย่างรุนแรงจนเกิดเป็นลมพายุขนาดย่อมพัดเอาฝุ่นฟุ้งไปทั่วบริเวณ ร่างทั้งร่างถูกกระชากขึ้นจากพื้นดินอย่างกะทันหันจนรู้สึกหวาบในช่องท้อง โลกทั้งใบพลันหดเล็กลงอยู่เบื้องล่าง ความรู้สึกของการทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ามันทั้งน่าตื่นตาตื่นใจและน่าหวาดหวั่นในเวลาเดียวกัน

“ทรงตัวไว้!” เสียงของมิแรนด้าที่บินประกบอยู่ข้างๆ ดังขึ้น “เชื่อใจเขา แล้วเขาจะเชื่อใจเรา!”

เมื่อลอยขึ้นไปถึงระดับความสูงประมาณสิบห้าฟุต ทุกอย่างก็เริ่มนิ่งสงบลง เหลือเพียงเสียงลมที่หวีดหวิวอยู่ข้างหูและการขยับปีกอย่างสม่ำเสมอของเพกาซัส ร่างบางลองเอียงตัวไปทางซ้ายเล็กน้อย และอาชาสวรรค์ก็ตอบสนองด้วยการเอียงตัวบินเป็นวงกลมอย่างนุ่มนวล มันคือการสื่อสารที่ไร้ซึ่งคำพูดที่สมบูรณ์แบบที่สุด

ชั่วขณะหนึ่ง ธิดาแห่งเฮคาทีก็ลืมเรื่องภารกิจ ลืมเรื่องคำพยากรณ์ และลืมเรื่องหายนะที่กำลังจะมาถึงไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความรู้สึกอิสระอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต บางทีนี่อาจจะเป็นความรู้สึกที่ทำให้เหล่าวีรบุรุษในตำนานยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อผูกพันธะกับอาชาสวรรค์เหล่านี้กระมัง สักวันหนึ่ง นางอาจจะได้พบกับคู่หูที่ถูกลิขิตมาเพื่อกันและกันแบบนี้บ้างก็เป็นได้

“มองหาที่ลงจอด!” เสียงของมิแรนด้าดังขึ้นอีกครั้ง ฉุดให้หลุดออกจากภวังค์ “จำไว้ การลงจอดสำคัญกว่าการบินขึ้นหลายเท่า!”

ว่าที่แม่มดสาวกวาดสายตาไปรอบๆ มองหาพื้นที่โล่งที่ปลอดภัย ก่อนจะค่อยๆ ถ่ายน้ำหนักไปด้านหลัง ส่งสัญญาณให้เพกาซัสร่อนลงอย่างช้าๆ การลงจอดนั้นไม่ได้นุ่มนวลเท่าไหร่นัก มันกระแทกกระทั้นเล็กน้อย แต่ก็ปลอดภัยดี

เมื่อสองเท้าของเพกาซัสสัมผัสกับพื้นดินที่มั่นคงอีกครั้ง รอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจอย่างแท้จริงก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสตรีตาคมเป็นครั้งแรก นางตบเบาๆ ที่คอของคู่หูสี่ขาเป็นการขอบคุณ

“นั่นแหละ ทำแบบนั้น ตั้งใจเข้า!!” มิแรนด้ากล่าวพลางร่อนลงจอดข้างๆ “นั่นคือเมล็ดพันธุ์แห่งความกล้าหาญที่ถูกหว่านลงไปแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะรดน้ำพรวนดินให้มันเติบโตขึ้นเป็นต้นไม้ใหญ่ที่หยั่งรากลึกลงไปในท้องฟ้าได้รึเปล่า”

บทเรียนสุดท้ายจบลงแล้ว แต่มันคือการเปิดประตูไปสู่โลกใบใหม่ โลกที่ผืนดินไม่ใช่ขีดจำกัดอีกต่อไป และคือทักษะสำคัญที่จะถูกนำไปใช้ในการเดินทางข้ามผ่านทวีปในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้

****

คลาสเรียนขี่เปกาซัสครั้งที่ 4/4 ครบ!!

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า

[NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์

โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5

กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

28.07.2025 | 08:00 AM

การนอนหลับที่เต็มอิ่มและปราศจากการรบกวนใดๆ เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันได้ชำระล้างความเหนื่อยล้าทางกายออกจากร่างของบุตรแห่งโชคชะตาจนหมดสิ้น, แต่ในหัวของเขายังคงมีข้อมูลที่ต้องประมวลผลและแผนการที่ต้องวางอีกมากมาย เช้านี้, เขาตัดสินใจที่จะเปลี่ยนบรรยากาศ, ลงทุนเวลาไปกับการเรียนรู้ทักษะใหม่ที่อาจจะเป็นประโยชน์ในอนาคต—การขี่เพกาซัส

คอกม้าของค่ายฮาล์ฟบลัดคือโลกอีกใบหนึ่งที่แตกต่างจากสมรภูมิรบหรือห้องประชุมทางธุรกิจโดยสิ้นเชิง กลิ่นหญ้าแห้งที่คุ้นเคยและมูลสัตว์ที่ไม่คุ้นเคยลอยปะปนกันอยู่ในอากาศ, ผสมกับเสียงร้องและเสียงฝีเท้าของเหล่าอาชามีปีก มันคือความมีชีวิตชีวาที่ไร้ซึ่งการเสแสร้ง เขาเคยมีความคุ้นเคยกับม้าธรรมดามาบ้างจากการเข้าค่ายฤดูร้อนในวัยเด็ก แต่เขาก็รู้ดีว่าสิ่งมีชีวิตมีปีกที่สง่างามเหล่านี้…ซับซ้อนกว่านั้นมาก

ผู้สอนในวันนี้คือ มิแรนดา ธิดาแห่งดีมีเตอร์, และเธอก็เป็นอีกหนึ่งเหยื่อของปรากฏการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นในค่าย เด็กหญิงในร่างของเด็กอายุไม่เกินสิบขวบ, ผมสีน้ำตาลทองของเธอถูกมัดเป็นเปียสองข้าง, แต่ดวงตาของเธอกลับมีความหนักแน่นและเปี่ยมด้วยอำนาจที่เกินวัย, เป็นดวงตาของผู้ที่คุ้นเคยกับการดูแลสิ่งมีชีวิตมาตลอดชีวิต

“การฝึกนี้ไม่ใช่แค่การบังคับ” มิแรนดาเริ่มต้น, น้ำเสียงของเธอสงบและชัดเจน, ก้องกังวานไปทั่วลานฝึกที่ล้อมรั้วไว้ "แต่เป็นการเรียนรู้ที่จะเข้าใจหัวใจของเพกาซัส พวกเขาฉลาดและมีจิตวิญญาณ และจะตอบสนองต่อความเมตตาเสมอ"

บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้มองว่ามันเป็นบทเรียนเรื่องความเมตตา…แต่เขามองว่ามันคือการทำความเข้าใจ 'ระบบปฏิบัติการ' ของสินทรัพย์ชิ้นใหม่ที่เขาสนใจ มันคือสมการที่ต้องใช้ความไว้วางใจและความเคารพเป็นตัวแปรหลัก, ไม่ใช่พละกำลัง

"ห้ามวิ่งเข้าใส่ ห้ามส่งเสียงดัง หรือเข้าทางด้านหลังโดยไม่ส่งสัญญาณ" เด็กหญิงผู้เป็นอาจารย์กล่าวเน้นย้ำ "พวกเขาละเอียดอ่อนกว่าที่เธอคิด" เธอนำทางนักเรียนไปยังคอกที่ใหญ่ที่สุด, ที่ซึ่งเพกาซัสสีขาวราวกับหิมะตัวหนึ่งกำลังสบัดแผงคอของมันอย่างสง่างาม "ก่อนจะเข้าใกล้…จงประกาศเจตนาของเจ้าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและมั่นคง"

เธอสาธิตให้ดู, "เรามาด้วยใจดีนะ, เจ้าม้ามีปีก" แล้วรออย่างอดทนจนกระทั่งเพกาซัสตัวนั้นหันมามอง, เป็นการส่งสัญญาณว่ามันรับรู้ถึงการมาถึงของเธอ

"จากนั้น…ยื่นหลังมือของเจ้าออกไป" มิแรนด้าอธิบายต่อ "นี่คือการทดสอบด้วยกลิ่น, คือการ 'ขออนุญาต' สัมผัสตัว ถ้ามันถอยหนี…นั่นหมายความว่าเธอยังไม่พร้อมที่จะสร้างความไว้วางใจ กลับไปทบทวนบทเรียนเรื่องความเมตตามาใหม่"

สำหรับกิจกรรมภาคปฏิบัติในวันนี้—'เกมแห่งความสงบ'—มันคือบททดสอบที่เข้าทางของดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดอย่างสมบูรณ์แบบ

ในขณะที่เดมิก็อดคนอื่นๆ เริ่มแสดงอาการกระสับกระส่ายหลังจากที่ต้องยืนนิ่งๆ อยู่ไม่ถึงห้านาที, ร่างสูงกลับยืนนิ่งราวกับรูปสลัก, ไม่ได้ขยับแม้แต่ปลายนิ้ว ความนิ่งของเขาไม่ได้มาจากความสงบภายในที่ได้จากการทำสมาธิ…แต่มาจากวินัยที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี, เป็นความเยือกเย็นของผู้ที่กำลังประเมินและวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้า

สายตาของเขากวาดมองไปทั่ว, ไม่ได้ชื่นชมความงามของเหล่าอาชาสวรรค์, แต่กำลังเก็บข้อมูล—ภาษากายของพวกมัน, ลำดับชั้นในฝูง, และปฏิกิริยาที่พวกมันมีต่อนักเรียนแต่ละคน

แล้วความนิ่งนั้นก็ได้ผล

เพกาซัสสีเทาตัวหนึ่งที่ยืนอยู่ห่างออกไป, ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่ได้ให้ความสนใจใครเป็นพิเศษ, ก็ค่อยๆ หันมามองเขา ดวงตาสีเข้มของมันจ้องมองมาอย่างสงสัยใคร่รู้, ก่อนที่มันจะค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ, ไม่ได้แสดงท่าทีคุกคามใดๆ

บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้แสดงอาการตื่นเต้น, เขาเพียงแค่ยืนนิ่ง, รอคอย, จนกระทั่งเจ้าม้ามีปีกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า, แล้วยื่นจมูกของมันออกมาดมที่หลังมือของเขา

ขั้นตอนแรก…สำเร็จลุล่วงด้วยดี

ลมหายใจอุ่นๆ ที่พ่นออกมาจากจมูกของเพกาซัสสีเทาแตะลงบนหลังมือของเขาอย่างแผ่วเบา, เป็นสัมผัสที่ไม่ได้คุกคาม แต่เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ บุตรแห่งโชคชะตายังคงยืนนิ่ง, ไม่ได้ขยับแม้แต่ปลายนิ้ว, ปล่อยให้สัตว์มีปีกที่สง่างามตัวนี้เป็นฝ่ายควบคุมสถานการณ์, เป็นการแสดงความเคารพต่อพื้นที่และเจตจำนงของมัน

มันดมกลิ่นอยู่ครู่หนึ่ง, ราวกับกำลังอ่านเรื่องราวทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ในกลิ่นกายของเขา—กลิ่นของดินปืน และกลิ่นของน้ำหอมราคาแพงที่ยังคงติดอยู่จางๆ จากนั้น, มันก็ถอนจมูกออกแล้วส่งเสียงร้องในลำคอเบาๆ

เป็นเสียงทุ้มต่ำที่บ่งบอกถึงการยอมรับ

ขั้นตอนที่สอง…ผ่าน

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดค่อยๆ พลิกฝ่ามืออย่างช้าๆ, เผยให้เห็นด้านในที่ว่างเปล่า เป็นการสื่อสารโดยไม่ใช้คำพูดว่าเขาไม่ได้มีอะไรซ่อนไว้ แล้วเขาก็ยื่นมือออกไปอย่างเชื่องช้า ตั้งใจจะสัมผัสบริเวณใต้แผงคอของมัน

เพกาซัสตัวนั้นไม่ได้ถอยหนี, มันเพียงแค่เอียงศีรษะเล็กน้อย, ดวงตาสีเข้มของมันยังคงจับจ้องมาที่เขา, ประเมินทุกการเคลื่อนไหวด้วยสติปัญญาที่เฉียบแหลมเกินกว่าจะเป็นเพียงแค่สัตว์ธรรมดา

ปลายนิ้วของบุรุษชาวรัสเซียแตะลงบนขนนุ่มที่อุ่นอย่างแผ่วเบา มันไม่ใช่แค่ขน, แต่เป็นเหมือนผ้าไหมชั้นดีที่ถูกถักทอขึ้นมาจากเมฆและแสงจันทร์ เขาลูบมันเบาๆ, เป็นการสร้างความคุ้นเคย

ในขณะเดียวกัน, มิแรนด้าในร่างเด็กก็กำลังเดินตรวจความเรียบร้อยของนักเรียนคนอื่นๆ อยู่ไม่ไกล

"ใจเย็นๆ" เธอเอ่ยเตือนเดมิก็อดสาวคนหนึ่งที่ขยับตัวเร็วเกินไปจนทำให้เพกาซัสสีขาวตัวหนึ่งถอยหนี "พวกเขาไม่ใช่เครื่องจักรที่เธอจะเปิดสวิตช์ได้ตามใจชอบ"

จากนั้น, เธอก็เดินไปหยุดอยู่ข้างๆ เด็กหนุ่มอีกคนที่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความประหม่า, ไม่กล้าที่จะยื่นมือออกไป "ไม่ต้องกลัว" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "จงแสดงความจริงใจออกมาจากข้างใน แล้วพวกเขาจะสัมผัสมันได้เอง"

สายตาของอาจารย์ตัวน้อยกวาดมองมายังดาชิและเพกาซัสสีเทาเป็นครั้งคราว, และรอยยิ้มจางๆ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ หล่อนไม่ได้เอ่ยคำใด

ฝึกขี่เพกาซัส (1/4) +5 ความกล้า

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

04.08.2025 | 09:00 AM

ความเจ็บปวดที่น่าพึงพอใจในกล้ามเนื้อหลังจากการวิ่งในช่วงเช้า, ถูกแทนที่ด้วยกลิ่นที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง—กลิ่นของหญ้าแห้ง, มูลสัตว์, และสิ่งมีชีวิตที่เปี่ยมด้วยเวทมนตร์โบราณ คลาสเรียนเพกาซัสครั้งที่สองได้เริ่มต้นขึ้น, และสำหรับบุรุษชาวรัสเซีย, มันคือการลงทุนในสินทรัพย์ประเภทใหม่: พาหนะที่สามารถเคลื่อนที่ในอากาศ

มิแรนด้า, ในร่างของเด็กหญิงผู้เปี่ยมด้วยภูมิปัญญาของผืนดิน, ยืนรอพวกเขาอยู่แล้วที่กลางลานฝึก เธอมอบแปรงคุณภาพดีที่ทำจากไม้และขนที่อ่อนนุ่มให้กับนักเรียนทุกคน

"การดูแลไม่ใช่แค่การทำความสะอาด" เธอเริ่มต้นบทเรียน, น้ำเสียงของเธอยังคงสงบนิ่งแต่กลับเต็มไปด้วยอำนาจ "แต่มันคือการสื่อสาร"

เธอสาธิตการแปรงขนบนเพกาซัสสีน้ำตาลตัวหนึ่ง, มือของเธอเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่น "พวกเธอต้องสัมผัสถึงกล้ามเนื้อของมัน, เพื่อรับรู้ว่ามันรู้สึกอย่างไร ผ่อนคลายหรือตึงเครียดตรงไหน" เธอบอกจุดที่พวกมันชอบให้เกา—โคนปีก, หลังใบหู—และชี้ไปยังจุดที่ห้ามจับเด็ดขาด, โดยเฉพาะบริเวณท้องและขาหลัง

"เหมือนดูแลต้นไม้" ธิดาแห่งดีมีเตอร์กล่าวสรุป "คุณต้องรู้ว่าอะไรที่ทำให้มันเติบโต และอะไรที่ทำให้มันเหี่ยวเฉา"

บทเรียนถัดไปคือเรื่องของว่าง—แอปเปิลสด, ก้อนน้ำตาลโดนัท, และอาหารพิเศษที่ทำจากข้าวโอ๊ตผสมแอมโบรเซีย เธอสอนวิธีป้อนที่ถูกต้อง, เน้นย้ำให้แบฝ่ามือให้เรียบเสมอ

"จำไว้ว่า การดูแลคือความรัก และความรักก็สร้างความไว้วางใจ"

สำหรับกิจกรรมภาคปฏิบัติ, ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดได้ถูกจับคู่กับเพกาซัสตัวเดิมจากครั้งที่แล้ว—เจ้าสีเทาที่ดูสงบนิ่งและฉลาดเฉลียวตัวนั้น เขาเดินเข้าไปหามันอย่างช้าๆ, ไม่ได้มีความลังเล, แต่เป็นการเคลื่อนไหวที่ถูกคำนวณมาอย่างดี, ไม่ได้ส่งเสียงหรือแสดงท่าทีคุกคามใดๆ

เขาเริ่มแปรงขนให้มันอย่างเป็นระบบ, ทำตามคำแนะนำของมิแรนด้าทุกประการ เขาไม่ได้ทำไปตามสัญชาตญาณหรือความรู้สึก, แต่ทำไปตาม ‘คู่มือการใช้งาน’ ที่เขาเพิ่งจะได้รับมา เขาสังเกตการตอบสนองของมันในทุกสัมผัส—การสั่นของกล้ามเนื้อ, การขยับของใบหู, และแววตาที่ผ่อนคลายลง

เมื่อเขาเลื่อนแปรงไปยังบริเวณโคนปีกของมัน, เจ้าม้ามีปีกที่สัมผัสถึงความไม่จริงใจของเด็กหนุ่มได้ มันรู้สึกไม่พอใจอย่างแรงที่อีกฝ่ายไม่ได้ใช้ความจริงใจเข้าหา แต่กลับทำตามคู่มือเล่มเล็ก ๆ ก่อนเกิดอาการพยศขึ้น

จากนั้น, ความโกลาหลคอกม้าก็เกิดขึ้นอย่างอลหม่าน มิแรนด้าใช้เวลากว่าสองชั่วโมงในการค่อย ๆ ปลอบประโลมเพกาซัสสีเทาก่อนบอกเลิกคลาส วันนี้กินเวลามาเยอะแล้ว

เมื่อคาบเรียนสิ้นสุดลง, มิแรนด้าเดินมาดุรุ่นน้องอย่างแอ็กเชสที่ทำผิดพลาดได้กับเรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ "ทำไมไม่ทำตามที่ได้เรียนรู้มา การที่เพกาซัสตัวนั้นพยศรุนแรงขนาดนี้ แสดงว่ามันรับรู้ได้ว่าเธอไม่ได้แสดงออกมาจากความรู้สึกและสัญชาตญาณ"

"เดี๋ยวพี่จะติดต่อพี่ไพเพอร์ให้ เธอคงต้องไปเข้าคอร์ตส่วนตัวกับพี่ไพเพอร์สักพักก่อนกลับมาเรียนคาบที่สองกับพี่ใหม่"

@Axel 

ฝึกขี่เพกาซัส (2/4) +5 ความกล้า

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

4/4 Pegasus Trainer
4th August 2025 9-11 AM

   หลังจากที่เธอกลับมาจากการถ่ายงานโดยมาราธอนต่อจากการไปเรียนกลางทะเลแบบนั้นทำให้ร่างกายของริปลีย์ สวอนสันที่แม้จะเป็นครึ่งเทพแต่ว่าเธอก็รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่เหมือนกัน เธอใช้เวลาเสาร์อาทิตย์ไปกับการนอนเป็นตาย แล้วก็ค่อยตื่นมาใช้ชีวิต— อ่าม ไม่สิ ที่จริงก็นอน ๆ ตื่น ๆ ตามปกตินั่นแหละ แต่ว่าวันที่สามทั้งวันเธอนอนเป็นผักไม่ยอมออกจากเตียงเลยสักนิดจนเอียนที่ไปรับของฝากจากเพื่อนบ้านเคบินที่สิบเก้าผู้ไปเที่ยวนิวโรมแล้วซื้อของดีกลับมาฝากเธอ

   Actually— เธอฝากฝังไว้นานแล้วแค่ว่าเพิ่งจะได้ฤกษ์ไปหาซื้อกันมากกว่า

   “โอเค มีมือถือแล้วชีวิตง่ายขึ้นเยอะ—”

   “เธอมีเนคทาร์ยังริปลีย์”

   ร่างเล็กของคนที่เป็นพี่สาวของเธอย้อนไปวัยห้าหกควบเอ่ยถามว่าริปลีย์ได้มีโทรศัพท์สำหรับเดมิก็อดแล้วตอนนี้มีบัญชีโซเชียลของเหล่าเดมิก็อดทั่วโลกหรือยัง ใบหน้าของสาวน้อยบ้านเคบินที่สามส่ายหน้าเบา ๆ เป็นการตอบคำถามนี้

   “ไม่อ่ะ เพิ่งจะมีโทรศัพท์ยังไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงต่อ”

   “อ่ะ โหลดเนคทาร์แล้วก็พวกแอพที่สำคัญ ๆ หน่อยนะ”

   ว่าแล้วเธอก็ย่อตัวนั่งยอง ๆ ให้พี่สาวตัวน้อย (?) ให้เธอชี้ว่าต้องโหลดอะไรบ้าง มีพวก Monster Mapper App, Hermes Whisper, Nectar Network, ผังรถไฟเฮเฟตัส, Monsterpedia App, Half-Blood Hub

   “เดี๋ยว ไอ LoveFind App นี่คืออะไรอ่ะ นิยายรักประโลมโลก by เดมิก็อดทั่วโลกหรอ ? แฟนฟิคระดับเทพงี้ป้ะ ?”

   “อ่านชื่อดี ๆ อีกรอบดิ๊ริปลีย์” มือเล็ก ๆ ของร็อกซาน่าตีเข้าแขนของน้องสาว “แอพหาคู่ไหม อารมณ์ทินเน่อ(?)ของแอพปกติข้างนอกอ่ะ”

   “แล้วจะให้ฉันโหลดทำไมล่ะ”

   “ก็โหลดไปให้มันมีใช้ก่อนน่า เผื่อวันดีคืนดีเธอจะนึกสนใจอยากจะมีแฟนบ้าง”

   “แล้วเธอโหลดติดเครื่องไว้เนี่ย ได้เปิดแอพไปใช้งานบ้างยังร็อกซี่”

   “ยังอ่ะ”

   “เอ้า—”

   มือเล็กได้แต่ยกขึ้นมาเกาหัวด้วยความงุนงงว่าพี่สาวของเธอจะให้โหลดเอาไว้ทำไม แต่ว่าโหลดก็โหลดวะ ริปลีย์ทำได้แค่เชื่อคนที่มีโทรศัพท์มาก่อนแล้วกดโหลดตามไปเท่านั้น เธอจิ้ม ๆ อยู่สักพักเมื่อเห็นว่าเนคทาร์โหลดเสร็จแล้วก็กระทำการสมัครบัญชีเนคทาร์ให้เรียบร้อย

   ใช้เวลาอยู่สักพักเชียวก่อนที่จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว นี่เป็นคาบวิชาการเรียนฝึกเพกาซัสคาบที่ตั้งตารอที่สุดก็เป็นได้

   เพราะว่าคาบนี้จะได้หัดขี่เพกาซัสยังไงล่ะ

   ในเช้าวันนี้ฟ้าโปร่ง ลมอุ่นปะทะผิวแบบพอดี เพกาซัสหลายตัวยืนเรียงรายอยู่ข้างรั้ว ลู่ปีกเป็นมันเงารับแสงแดด นักเรียนต่างมีสีหน้าผสมระหว่างตื่นเต้นกับประหม่า บางคนกำมือแน่น บางคนก้มหน้าสูดลมหายใจยาว

   มิแรนด้าตัวน้อยเดินออกมากลางลานในชุดฝึกสีเขียวเข้ม มือหนึ่งถือสายบังเหียน อีกมือแตะแผงคอเพกาซัสตัวสีขาวมุก

   "ก่อนจะบิน คุณต้องถามเพื่อนสี่ขาของคุณก่อนว่าพร้อมไหม" มิแรนด้าจะสอนให้ผู้เรียนตรวจสอบอารมณ์ของเพกาซัสอีกครั้ง ดูว่ามันผ่อนคลายและเชื่อใจหรือไม่ "และสำคัญกว่านั้น ถามใจตัวเองว่าคุณพร้อมที่จะโบยบินไปพร้อมกับความกล้าหาญหรือยัง ถ้าใจยังไม่พร้อม ก็ยังไม่ถึงเวลา"

   “เอาล่ะ เรามาเรียนรู้สัญญาณต่างๆ กันก่อน”

   “สัญญาณ "บินขึ้น" ไม่ใช่คำพูด แต่เป็นการที่พวกเธอจะต้องตั้งสติให้มั่น ส่งความตั้งใจผ่านร่างกายไปยังเพกาซัส และการบีบเข่าเบาๆ เป็นสัญญาณของการบอกให้บินขึ้นสู่ท้องฟ้า”

   ต่อไปมิอรนด้าน้อยก็สอนการควบคุมกลางอากาศและการลงจอด การเอียงตัวเพื่อเลี้ยวอย่างนุ่มนวล, การผ่อนคลายเพื่อให้เพกาซัสร่อนลม เน้นย้ำว่า "การลงจอดสำคัญกว่าการบินขึ้นหลายเท่า" และสอนให้มองหาพื้นที่โล่งและเตรียมพร้อมรับแรงกระแทกอย่างปลอดภัย

   จนกระทั่งการเรียนภาคทฤษฎีจบไปแล้วก็มาถึงภาคปฏิบัติที่ทุกคนรอคอย ผู้เรียนแต่ละคนจะได้ขี่เพกาซัสบินขึ้นจากพื้นประมาณ 10-15 ฟุต และบินเป็นวงกลมรอบลานฝึก 1 รอบ โดยมีมิแรนด้าและผู้ช่วยคอยบินประกบอยู่ใกล้ๆ ใครก็ตามที่เริ่มตื่นตระหนกจะได้รับคำแนะนำให้อยู่ในความสงบ และลงจอดทันทีอย่างปลอดภัย โดยมิแรนด้าจะคอยให้กำลังใจในทุกก้าวของการโบยบิน

   ของริปลีย์เลือกจับคู่กับเพกาซัสที่ชื่อว่า ซีรีน่า เมื่อถึงคิวที่เธอต้องไปฝึกบินแล้วก็ค่อย ๆ ปีนขึ้นโดยใช้ความรู้จากคาบที่แล้วมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ก่อนที่เธอจะหายใจเข้าลึก ๆ และหนีบขาเบา ๆ ส่งสัญญาณให้มันกางปีกแล้วพุ่งตัวขึ้น

   ด้วยความที่ไมไ่ด้คุ้นกับลมตีหน้าอะไรขนาดนั้นทำให้ลมตีหน้าและผมของริปลีย์แรงมากพอจนต้องหลับตาเพียงชั่ววินาที แต่เสียงของมิแรนด้าดังจากข้างล่างให้เธอได้ตั้งสติอีกครั้ง

   “จังหวะหายใจของเธอกับเขา… ให้มันเป็นหนึ่งเดียวกัน”

   ริปลีย์สูดลมหายใจเข้าลึก เริ่มโน้มตัวเล็กน้อย ซีรีน่าจึงโผนขึ้นสูงแล้วร่อนลงในจังหวะที่สมดุลราวกับเต้นรำกลางอากาศ

   ลงแตะพื้นอย่างนุ่มนวล ริปลีย์ยิ้มกว้าง ใจเต้นแรงราวเพิ่งแตะปีกเมฆ

   ดูเหมือนว่าเธอจะบินไปพร้อมกับเพกาซัสได้อย่างสวยงามแล้วล่ะ

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ปฏิสัมพันธ์กับ [NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย


การปฏิสัมพันธ์กับ ร็อกซาน่า ออตาเวีย
การพูดคุย +7 ความสนิทสนม

ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)

รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP

โหลดแอพเดดาลัสทั้งหมดและสมัครบัญชีเนคทาร์

@God