12345
ตั้งกระทู้ใหม่ กลับไป

[ย่านมิดทาวน์] สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-10-12 03:19:47 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Martha Kostakis Adopted Daughter of Hera
สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก | 03 OCT. 2025 | 09:00 A.M.


          เมื่อรถบัสของค่ายมาถึงสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลอันเก่าแก่และโอ่อ่าแห่งมหานครนิวยอร์กก็จวนเจียนใกล้เวลาที่รถไฟเฮเฟตัสสายนิวโรมที่จะมุ่งหน้าสู่ซานฟรานซิสโกเมืองแห่งวัยรุ่นและความหวังเคลื่อนขบวน

          เดมิก็อดแต่ละคนไม่ได้พกพาสัมภาระมาเยอะ พวกเขาแบกแค่เป้หนึ่งใบสะพายหลังเหมือนกับตอนที่ไปทำภารกิจคำพยากรณ์เดลฟี เพราะว่าการทัวร์นิวโรมในครั้งนี้มีระยะเวลาเพียงแค่ 3 วัน 2 คืน คงมีแต่มนุษย์ธรรมดาที่มองเห็นผ่านม่านหมอกมนตราอย่างมาร์ธาเท่านั้นที่ต้องรอกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ใต้รถบัส

          "โอ้โห กระเป๋ามามี้ใบใหญ่จัง ขนอะไรมาบ้างคะเนี่ย หรือว่า... อย่าบอกนะว่ามี้จะย้ายไปอยู่นิวโรมกับพี่นาเวียแล้ว"

          "นี่น่ะเหรอคะ" หญิงสาวที่ถูกทักเสมองไปทางกระเป๋าลากที่อยู่ในมือ เธอยกนิ้วขึ้นมาจรดริมฝีปากก่อนจะขยิบตาให้คนถาม "ความลับจ้ะ"

          "ความลับก็ได้ เอาไว้หนูจะรอดูว่าพี่มีอะไรมาเซอร์ไพรส์" ลิเลียน่ายิ้มกว้าง คล้ายว่าเธอรู้ทันว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

          ใช่.. ที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่แบบนี้เป็นเพราะว่าชุดที่จะใช้ในการประกวดคอสตูมงานเทศกาล Ieiunium Cereris ที่มาร์ธาใช้เวลาว่างนำชุดเดรสงานพรอมตัวเก่ามามิกซ์แอนด์แมทช์กับผ้าม่านที่มีจนเกิดเป็นชุดสำหรับใส่ประกวดนี้

          เป็นมาร์ธาเสียอีกที่ประหลาดใจมากกว่าที่คนอื่น ๆ ไม่ได้เตรียมชุดคอสตูมสำหรับประกวดกิจกรรมผืนนาและผ้าคลุมมาหรือไร หรือเพราะว่าทุกคนมีแหวนวิเศษที่ใช้เก็บของได้กันหมดจึงไม่จำเป็นต้องแบกกระเป๋าใบโต

          เธอมองไปที่กระเป๋าลากขนาด 28 นิ้ว พลางคิดในใจ 'เราคงไม่ได้เล่นใหญ่ไปหรอกใช่ไหม?'

          "ให้หนูช่วยลากให้ไหมคะมี้" ลิเลียน่าเสนอ

          "หืม จะไม่ลำบากเธอเหรอจ๊ะ?"

          "ไม่หรอกค่ะมี้ หนูน่ะไม่ค่อยได้ลากกระเป๋าใบใหญ่แบบนี้เลย คิดว่ามันน่ะจะสนุกดีน่ะค่ะ เหมือนแอร์โฮสเตสอะไรทำนองนั้น~" กล่าวจบธิดาอะธีน่าก็หัวเราะ ทำเอาผู้ฟังส่ายหน้าทั้งรอยยิ้ม

          "เธอเนี่ยนะ มีความสุขกับอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ได้ดีจัง ถ้าแบบนั้นก็ได้เลยค่ะ ช่วยรบกวนให้พี่ด้วยนะคะ"

          มาร์ธาส่งกระเป๋าลากของเธอให้ลิเลียน่า ระหว่างนี้ก็เห็นว่าไครอนเปลี่ยนขาลูกม้าทั้งสี่เป็นเก้าอี้วีลแชร์อย่างที่เขาชอบทำยามออกมาทำธุระในโลกแห่งมนุษย์ ด้วยความที่เคยดูแลกันมานาน มาร์ธาอาสาเข็นรถเข็นวีลแชร์ให้เด็กชายผิวดำนั่งเพื่อให้แนบเนียนแม้เธอจะรู้ว่าผู้อำนวยการสะดวกใจที่จะออกเดินทางด้วยตัวเองมากกว่า แต่ถ้าเธอไม่ช่วยเหลือเขาคณะเดินทางนี้คงถูกหาว่าแล้งน้ำใจไม่ก็เหยียดผิวเพื่อนร่วมทางแน่ ๆ

          เหล่าเดมิก็อดและผู้อำนวยการค่ายรีบไปยังชานชาลาหมายเลข 9 โดยที่วิลเลี่ยมและนิโคกดปุ่มกลไกลับเปิดทางเดินนำเข้าไปก่อน ตามด้วยมิแรนด้าอยู่ตรงกลาง และปิดท้ายด้วยไครอน, มาร์ธา และลิเลียน่า เมื่อเข้ามาในชานชาลาโลกแห่งทวยเทพแล้ว ไครอนก็กลับสู่ร่างปกติ (แต่ยังเด็กอยู่) และทำการเช็คชื่อ

          "เด็ก ๆ อยู่กันครบไหม?"

          "หนึ่ง.. สอง.. สาม.. สี่.. ห้า.. หก ครบค่า" ลิเลียน่าอาสานับจำนวนคนก่อนจะตอบกลับไปอย่างร่าเริง

          "เดี๋ยวฉันจะไปรับตั๋วรถไฟที่จองไว้ให้นะคะ"

          "มิแรนด้าให้ผมช่วยไหม?"

          วิลเลี่ยม "วิล" แอนดรูว์ โซเลซ อดีตที่ปรึกษากระท่อมอะพอลโล่เอ่ยถามเด็กหญิงตัวเล็กที่รับหน้าที่ประสานงานกับฝั่งค่ายจูปิเตอร์ ส่วนทางด้าน นิโค ดิ แองเจโล่ บุตรแห่งฮาเดสก็ยังคงเงียบกริบตามสไตล์เมื่อห้อมล้อมด้วยบุคคลที่ไม่คุ้นเคย

          เด็กหญิงมิแรนด้ามองไปที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วแล้วก็ต้องยิ้มแห้ง เพราะมันสูงเกินกว่าที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะเขย่งถึง หรือไม่ก็ต้องปีนบันไดแบบก็อบลินตัวเขียวผูกเนคไทด์ที่กำลังซื้อตั๋วเป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ ณ ขณะนี้ ...ท่าทางลำบากลำบนน่าดู

          "สงสัยว่าต้องรบกวนรุ่นพี่แล้วค่ะ" มิแรนด้าตอบด้วยความเกรงอกเกรงใจ

          "อย่าพูดว่ารบกวนเลยครับ เรื่องแค่นี้เอง ถ้างั้นเราไปกัน" วิลเลี่ยมยิ้มให้มิแรนด้าอย่างอ่อนโยนก่อนจะหันไปทางแฟนหนุ่ม "เดี๋ยวฉันมานะโกสต์คิง"

          "อืม" นิโคเพียงแค่พยักหน้าที่อยู่ใต้ฮู้ดสีดำรับ เขาไม่ว่าอะไรถ้าแฟนหนุ่มจะใจดีแบบนี้กับคนในค่ายที่ตัวเล็กกว่า

          ไม่นานนักทั้งมิแรนด้าและวิลเลี่ยมก็กลับมาพร้อมกับตั๋วรถไฟสายประหยัดแบบที่จองไว้สำหรับทุกคนแล้วทำการแจกจ่ายตามรายชื่อ

          "ได้เวลาพอดีเลย พวกเราขึ้นรถไฟกันเถอะจ้ะ นี่ตั๋วของแต่ละคนนะ" 

          "ไปเลยค่า ออกเดินทางได้~~"

          ลิเลียน่าดูจะตื่นเต้นกว่าปกติ ไม่รู้เป็นเพราะได้ลากกระเป๋าเดินทางใหญ่ใหญ่แบบที่ไม่ค่อยได้ลาก หรือได้เดินทางท่องเที่ยวไกลกันแน่ จะอะไรก็ได้แต่ขอแค่อย่าให้ดีใจเพราะได้โดดเรียนวันนี้ก็พอ ...แต่สายเลือดอะธีน่าคงไม่คิดแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ...เนอะ
ขึ้นรถไฟเฮเฟตัส (ตั๋วฟรี)
มุ่งสู่นิวโรม, ซานฟรานซิสโก

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 22446 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2025-10-12 03:19
โพสต์ 22,446 ไบต์และได้รับ +15 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +20 ความศรัทธา จาก น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ  โพสต์ 2025-10-12 03:19
โพสต์ 22,446 ไบต์และได้รับ +9 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +8 ความกล้า จาก กางเกงเดินป่า  โพสต์ 2025-10-12 03:19
โพสต์ 22,446 ไบต์และได้รับ +7 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ จาก Anker PowerCore  โพสต์ 2025-10-12 03:19
โพสต์ 22,446 ไบต์และได้รับ +9 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +10 ความกล้า +8 ความศรัทธา จาก หมวกคอรินเธียน  โพสต์ 2025-10-12 03:19
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
กางเกงเดินป่า
Anker PowerCore
หมวกคอรินเธียน
เข็มทิศมหาสมุทร
สื่อสารใต้น้ำ
เซ็นเชอร์น้ำ
เข็มกลัดโพไซดอน
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
กุหลาบสีน้ำเงินทอง
Hydro X
โล่อัสพิสขัดเกลา
หนังสือรับรองไครอน
สร้อยข้อมืออัจฉริยะ
แจ๊กเก็ตยีนส์
แว่นตา
ตรีศูลน้อย
นาฬิกาสปอร์ต
ควบคุมน้ำ
ภูมิคุ้มกันพิษ
ภูมิคุ้มกันเปียก
ทักษะหอก
สายน้ำเยียวยา
สื่อสารกับสัตว์ทะเล&ม้า
รองเท้าเซฟตี้
หายใจใต้น้ำ
โรคสมาธิสั้น
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x1
x1
x1
x2
x2
x3
x2
x1
x3
x3
x1
x1
x3
x11
x2
x7
x2
x4
x8
x1
x1
x1
x1
โพสต์ 2025-10-14 15:28:53 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Activity Form

คริสเตียน ปาร์โร

บนรถไฟ - 3 ตุลาคม เวลา 09.00 (ย้อนเวลา) 

มุ่งหน้าสู่นิวโรม! 



เมื่อถึงเวลานัดหมายทั้งเด็กหลายๆคนเองก็ทะยอยกันมา นั่งรอแล้ว เช่นเดียวกันกับ ทิฟฟานีและคริสเอง


ในมือของผมตอนนี้เขาถือขนมปังเอาไว้นั่งพิงเก้าอี้มาพาดพนักพิงเอาไว้ แล้วกินขนมปังที่ซื้อมาอย่างสบายใจ


" นั่งหุบๆหน่อย " สาวเจ้าเอามือตีหน้าขาผมเบาๆ


เขาหุบลงทันที " เธอนี้นะ ตีแรงกว่านี้มันจะโดนแล้ว " ผมประทวงเล็กๆ แต่มือยังถือของกินอยู่ 


อีกฝ่ายไม่ได้พูดออะไรเเล้วนั่งพิงไปพรางๆ มือยกมือถือมาเล่นไปด้วย ท่าทางน่าหมั่นไส้สุด พวกคนมีมือถือหนะ


ไม่นานเหมือนทางพี่มิแรนด้าจะเรียกรวมแล้ว


" เจ้ ไปกัน " ผมหันไปจับมือพี่สาวคนสวยก่อนจะเดินจูงไปต่อแถว พวกเราอยู่หลังๆหน่อยเพราะว่าโตแลเวด้วยนั้นหละ ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงเเต่เดินไปขึ้นรถไฟ ให้ทิฟฟานีขึ้นก่อนตามด้วยผมที่ขึ้นด้านหลัง กันหลังของเธอวันนี้สาวเจ้าเขาก็ใส่กระโปรงมาด้วยหนะสิ


" ขอบใจ " อีกฝ่ายหนัมาพูด ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง ยังดีที่มันยังเป็นแอร์ไม่งันผมเธอได้พังแน่ๆ เซตมาอย่างสวยเลยหละ


" สบายมาครับ คุณผู้หญิง " ผมว่างกระเป๋า นั่งลงจัดท่าทางให้เรียบร้อย ไม่นานรถไฟก็เิร่มออกเดินทาง


ก่อนออกเดินทางก็อย่างที่รู้ๆ ันมีวิธีการสาธิต ความปลอดภัย และอุปกรณืต่างๆ แต่สำหรับเขานั้นเคยเห็นมาบ่อยแล้วเพราะตอนไปเรียนหนะสิ ก็ต้องนั่ง ใดๆ มือยกมาเท้าคางมองไปเรื่อยๆ


ทางสาวผมทองข้างๆ เหมือนจะเข้าใจเธอแบ่งหูฟังให้ผมข้างนึง แล้วเปิดเพลงด้วย


" เหมือนมาเดตเลย " ผมแกล้งเเซวๆ มือคว้ามือสาวเจ้ามาจับเอาไว้ เอาหน้าไปใกล้ๆ หน่อย


' อะไรเนี้ย เดี๋ยวไม่ต้องฟังหรอก " เธอตอบกลับ


ใบหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มกวนๆ " คิดมากไปได้ "


เธอไม่ได้ตอบเพียงแต่ตีหน้าผมเบาๆ ครั้งหนึ่งแล้วก็ดุไปทีนึง " ให้น้อยๆ หน่อยเถอะเจ้าคริส "


อีกฝ่ายบอกก่อนผมจะขำๆ หลังจากนั้นก็นั่งหลับ อีกฝ่ายก็เช่นกัน แม้ว่าการเดินทางจะไม่ได้นานมากนักแต่ก็นับว่าค่อนข้างไกลอยู่เหมือนกันนะ อาจจะเพราะว่าต้องตื่นตั้งแต่เช้าด้วยนะ้นหละ 


แต่ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอไรเะอมือยังประคองหน้าเรียวของเธอให้นอนดีๆ พิงไหล่ตัวเองไว้ตอลดทาง


เมื่อใกล้ถึงเสียงประกาศก็ดังขึ้น เด็กๆ หลายๆคนเองก็ทะยอยตื่นกันเช่นเดี่ยวกันกับทั้งผมและทิฟฟานีที่แอบงีบกันไป


เธอตื่นมาทำหน้างงงง เหมือนใกล้แล้ว หลับไปนานอยู่นะ จริงๆคือก็ตื่นๆหลับๆ ไปหลสยต่อหลายยกอยู่เหมือนกันนั้นหละ กว่าจะถึง แต่ก็ถือว่าเร็วอยู่เพราะว่า เรามาสายประหยัดหนินะ


และไม่นานหลังเสียงนั้น เมื่อรถไฟจอดสนิท พี่มิแรนด้าก็เดินลงไปแล้วเรียกเด็กๆ รวมตัวกันก่อนสักหน่อย


 " เอาหละเราถึงกันเเล้วนะ เพื่อนๆใครยังไม่ตื่นปลุกเพื่อนหน่อยน้า " เธอประกาศขึ้นหลายๆ คนเดินบิดตัวยกใหญ่เลย


" ฮึบบบ ..... เมื่อยชะมัดเลย " ผมเองก็เช่นกัน บิดัวไปมาแต่มือก็ประคองสาวผมบอร์นทองกรายๆ 


" นาย.... ก็ปิดไปสิ มาโอบฉันทำไมเล่า!! " สาวเจ้าพยศใหญ่เลยทีเดียว ฟาดเข้าเต็มแรง จนผมเองก็ถึงกับยิ้มออกมา


" อย่าเยอะสิป้า " แน่นอนเห็นแบบนี้ผมเองก็ยังคงกวนเธอต่อไปอย่างสนุกสนาน


ก่อนจะเดินกันลงมา หยิบของตรวจดูให้เรียบร้อย


" เอาหละ ไม่มีใครลืมอะไรหรอกนะ เช็คเพื่อนๆด้วยเพื่อนไม่มีใครขาดหายไปหรอกนะ " เธอย้ำอีกครั้ง


จากนั้นก็เริ่มเเจกแจ้งเรื่องเที่ยวหรอืจะไปงานนั้นก็แล้วแต่ แต่ใดๆ อีกฝ่ายอกเรื่องที่พก และก็...กิจกรรม วันเดินทางกลับ นัดหมายไว้ก่อน


ทุกคนเองก็ตั้งใจฟัง เช่นเดียวกันไม่นานก็ได้เวลาแยกย้ายแล้ว


" เริ่มที่อะไรกันก่อนดีหละ " ผมหันถามคนที่มาด้วย หากมาคนเดียวคงเหงาน่าดู คิดถูกแล้วหละที่เอาเธอมา ส่วนยัยบูมหรอ คนนั้นไม่น่าต้องถามหรอก ขานั้นไปเรียนหนะสิ ปล่อยไปก่อนแล้วกัน และลอร์ร่า ขานั้นไม่อยู่ค่ายเรมเดือนแล้ว ไม่น่ากลับมาทันเช่นกัน




ขึ้นรถไฟเฮเฟตัส (สายประหยัด) มุ่งหน้าสู่นิวโรม! - ตั๋วฟรี
กิจกรรมเทศกาล Ieiunium Cereris

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 20503 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2025-10-14 15:28
โพสต์ 20,503 ไบต์และได้รับ +15 EXP +15 เกียรติยศ +20 ความศรัทธา จาก น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ  โพสต์ 2025-10-14 15:28
โพสต์ 20,503 ไบต์และได้รับ +8 EXP +8 เกียรติยศ จาก Hydro X  โพสต์ 2025-10-14 15:28
โพสต์ 20,503 ไบต์และได้รับ +15 EXP +12 ความกล้า +12 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-10-14 15:28
โพสต์ 20,503 ไบต์และได้รับ +9 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก เข็มกลัดไดโอนีซุส  โพสต์ 2025-10-14 15:28
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
Hydro X
บัตรส่วนลดรถไฟ HP 2025
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เข็มกลัดไดโอนีซุส
แว่นกันแดด
ขลุ่ยไม้เถาองุ่น
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
กระบอกลูกธนู
ธนู
ชุดเครื่องเพชร
หมวกปีกกว้าง
ความคิดสร้างสรรค์
โรคสมาธิสั้น
ต่างหูเงิน
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x7
x3
x1
x1
x5
x3
x1
x3
x1
x3
x7
x4
x9
x1
x6
x1
x3
x3
x4
x7
x9
โพสต์ 2025-11-20 14:39:17 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Example Box with Image and Text

สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

เวลา 08.50 น.

เหมือนว่าการเดินทางเจโณมจะไปไหนก่อน ลอร์ร่าทำหน้าแบบคนนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ แสงแดดลอดผ่านกระจดใสเข้ามาแต่ทั้งคู่ก็คือมีกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ มา 1 ใบ แน่นอนว่าไม่มีอะไรเลย ทีแรกแค่นัดเเที่ยวธรรมดาที่ไหนได้เล่า เขาเล่นใหญ่ไปต่างเมืองเลย

และทันทีที่ลอร์ร่าเดินนำเข้าไปในโถงใหญ่ของ แกรนด์เซ็นทรัล ลอร์ร่าก็หยุดยืนมองอยู่ก่อนที่เจอโรมจะเดินไปที่ช่องซื้อตั๋ว ดวงตาเหมือนลูกหมาตัวน้อยซื่อๆ แต่บอกได้เลยว่าคนตรงหน้าร้ายไม่ธรรมดาหรอกนะ

เมื่อได้ตั๋วมา ก็ส่งให้เด็กสาง เหมือนจะมีเวลาอีกนิดนึง พอเดินไปยังขบวนได้แล้ว 

" โห่....เขาปรับโซนนั้นใหม่หรอ สวยกว่ารอบก่อนอีก " ลอร์ร่ามองตรงหน้าชี้ๆ ให้คนข้างๆ ที่ตอนนี้ปกปิดตัวเอง ใส่ฮูด ปิดแมสไว้

พูดจบเจโรมยิ้มบางๆ ก่อนจะเอียงหน้าเข้ามาใกล้ชนิดที่ลอร์ร่าถึงกับพงักหัวเล็กน้อย

อือ… แต่พี่ว่าลอร่าอะ สวยกว่านะ ” เจโรมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะจูงมือเด็กสาวขึ้นรถไฟไปเงียบๆ

เมื่อลอร์ร่าขึ้นรถไฟ เจโรมเดินตามแบบเงียบ ๆ แต่ตายังไม่ปล่อยจากเธอเลย

ลอร่าทางนี้ครับ ” เหมือนว่าเจโรมจะเลือกแบบห้องพิเศษไว้ นี้สินะคนรวย เมื่อประตูเปิดออกมา เธอนั่งลงก่อน ขารีบแกว่งนิด ๆ แบบเด็กไฮเปอร์กำลังตื่นเต้น

ในห้องตอนนี้มันเป็นแสงนวลจากโคมเล็ก ๆ และกลิ่นหนังใหม่ของเบาะทำให้ทุกอย่างดูหรูกว่าที่ลอร์ร่าเคยมามากเลย เพราะปกติจะซื้อแบบประหยักยังไงหละ

ส่วนเจโรมทิ้งตัวนั่งข้าง ๆ คราวนี้เขานั่งลงข้างๆ ก่อนจะขยับตัว แล้วทิ้งตัวนอนลงบนตัก 

" เอ้า นั่งดีๆ ก่อนสิ " ยัยผมบอร์นหันไปบอก

ไม่เป็นไรครับ… ผมอยากนอนตรงนี้ ” ลอร์ร่าเงียบไปสองวินาที มองเขาแบบ… เออ....พี่นี่มันคนร้ายไม่ธรรมดาจริง ๆ นะ

เธอถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอามือขยี้หัวอีกฝ่ายไปมาด้วยความหมั่นเขียว ก่อนจะหลับตา เริ่มนอนด้วย เมื่อเห็นว่าร่างสูงเองก็ท่าทางจะหลับแล้วเหมือนกัน

หากจะบอกว่าตนนั้นง่วงนอนเหมือนกันนั้นก็ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกใดๆหรอกนะ 

ไม่นานการนอนหลับก็มาถึง ลอร์ร่ารู้สึกได้ว่ามีคนมองอยู่ ก็ไม่น่าใช่ใครที่ไหนหรอก น่าจะคนที่นอนนั้นหละ 

จากนั้นชายหนุ่มก็ขยับขึ้นนิดหนึ่ง ยกมือแตะแขนเธอเบา ๆ เหมือนว่ายัยลอร์ร่าน่าจะกำลังสบายเลยหละ จากนั้นแล้วค่อย ๆ พลิกตัวลอร์ร่าให้นอนบนตักแทน เขาสอดแขนประคองไหล่เธอ
อีกมือจับเอวเล็ก ๆ ค่อย ๆ ดึงเข้ามาใกล้

ร่างบางขยับนิดเดียวตอนถูกจัดท่า แต่ก็ยังหลับอยู่ดี ตอนนี้หัวลอร์ร่ามาอยู่บนตักเจโรมเต็ม ๆ แก้มของเธอแตะต้นขาของเขาเบา ๆ

" ..... "

" สบายเลยสิท่า "

เจโรมก้มมองเธออีกครั้ง ยิ้มบาง ๆ มือใหญ่ไล้เส้นผมเธอเบา ๆ เกลี่ยผมออกจากใบหน้าให้ ไม่ให้บังหน้าตัวเอง 

จากนั้นเจโรมเอนหลังพิงเบาะ มองลอร์ร่าหลับอยู่บนตักของเขา เขาหลับตาลงบ้าง ปล่อยให้รถไฟพาทั้งคู่เข้าสู่เส้นทางยาวไปนิวโรม 

เวลานั้นอาจจะไม่ได้นานมาก แต่ลอร์ร่าก็คือหลับไปกว่าครึ่งทางเลย อาจจะเพราะการเดินทางเมื่อคืนเธอที่แบไม่ได้นอน ส่วนอีกคนหนะหรอ ดูจะมีความสุขแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้



เจโรม ปาร์ค ซึงยอน
ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น +10 (ผ้าคลุม)
ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 3 5 7 9 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม) (หากไม่สุ่มไบต์จะได้โบนัส +3)
เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์ +5

หมายเหตุ : ลอร์ร่าโอนตังแบบห้อง VIP  เดินทางไป San Francisco, CA, USA (ขบวนประหยัด)
30 ดรักม่า

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-03] เจโรม ปาร์ค ซึงยอน เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 2025-11-20 16:40
โพสต์ 15460 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-11-20 14:39
โพสต์ 15,460 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 เกียรติยศ +5 ความศรัทธา จาก น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ  โพสต์ 2025-11-20 14:39
โพสต์ 15,460 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 เกียรติยศ จาก Hydro X  โพสต์ 2025-11-20 14:39
โพสต์ 15,460 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-11-20 14:39
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
Hydro X
บัตรส่วนลดรถไฟ HP 2025
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เข็มกลัดไดโอนีซุส
แว่นกันแดด
ขลุ่ยไม้เถาองุ่น
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
กระบอกลูกธนู
ธนู
ชุดเครื่องเพชร
หมวกปีกกว้าง
ความคิดสร้างสรรค์
โรคสมาธิสั้น
ต่างหูเงิน
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x7
x3
x1
x1
x5
x3
x1
x3
x1
x3
x7
x4
x9
x1
x6
x1
x3
x3
x4
x7
x9
โพสต์ 2025-11-24 06:20:26 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 23 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาสาย เวลา 09.00 น. ณ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

◀️┃▶️


เช้าเกือบสายของนิวยอร์กอุณหภูมิเย็นจัดจนไออุ่นจากปากคนเดินทางลอยขึ้นเป็นหมอกบาง ๆ คีอาร์ก้าวลงจากรถบัสพร้อมกลุ่มเดมิก็อดคนอื่น ๆ ท่ามกลางโถงกว้างของสถานี Grand Central ที่คราคร่ำด้วยผู้คนธรรมดานับพัน ทุกเสียงดังปะทะกันเป็นกำแพงความวุ่นวาย แต่คีอาร์กลับยืนอยู่กลางเสียงเหล่านั้นด้วยสีหน้าเรียบสงบและดวงตาเทาอมเขียวที่คอยสังเกตทุกทิศอย่างเงียบ ๆ ไม่แตกตื่นแม้แต่นิดเดียว


เธอเพียงคิดกับตัวเองอย่างไม่แสดงออกว่า รถไฟที่นี่จะไปถึงซานฟรานซิสโกได้ยังไง… มันไกลเกินกว่าจะเป็นไปได้ตามหลักกายภาพ แต่ก่อนจะได้วิเคราะห์ต่อ รุ่นพี่กลุ่มนำค่ายก็ชูมือเรียกพร้อมท่าทางคล่องแคล่วของคนที่เคยมาสถานที่แห่งนี้หลายครั้ง


“ทางนี้! อย่าหลงนะ ทางไปซานฟรานซิสโกไม่ได้อยู่ฝั่งปกติของคนธรรมดา” คนหนึ่งพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ แล้วเสริม “ไม่ต้องห่วงนะ พวกเราจะไม่วิ่งชนเสาแบบแฮร์รี่ พอตเตอร์หรอก ถ้าไม่อยากเจ็บก็อย่าทำเหมือนในหนังล่ะ” เด็กใหม่บางคนหัวเราะคิก ๆ อย่างตื่นเต้น แต่คีอาร์ยังคงหน้าตาไร้อารมณ์ ความจริงเธอรู้สึกอยากจะถอนหายใจด้วยซ้ำ ความตื่นเต้นที่ฟุ้งกระจายไปรอบตัวมันรกสมาธิของเธอเหลือเกิน ทว่าภายนอกก็ยังคงเป็นเด็กสุภาพเรียบร้อยที่กำลังจับสายกระเป๋าถืออย่างระวัง


ทุกคนเดินตามรุ่นพี่ไปยังชานชาลาที่ 9 ซึ่งเป็นเพียงชานชาลาธรรมดาสำหรับคนปกติ แต่แท้จริงแล้วไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย รุ่นพี่คนหนึ่งหันมายิ้มก่อนจะกระซิบเสียงเบา “ตั้งใจดูไว้นะ เดี๋ยวครั้งหน้าอาจต้องใช้เอง” เขาเอื้อมมือไปกดปุ่มกลม ๆ เล็กจิ๋วที่ซ่อนอยู่ในรอยแยกของเสา มันเล็กจนแทบมองไม่เห็น หากไม่รู้ว่ามีอยู่ก็แทบจะหาไม่เจอด้วยซ้ำ


ปึ๊ง!!


เสียงล็อกภายในขยับอย่างแผ่วเบา ก่อนแผ่นผนังฝั่งหนึ่งจะเลื่อนออก เผยให้เห็นทางเดินโค้งแคบที่มีไฟสีเหลืองอุ่นส่องตามรายทาง “ไปกันเลย ชานชาลารถไฟเฮเฟสทัสอยู่ด้านใน” รุ่นพี่เอ่ยบอกแบบนั้นแล้วนำทางเด็กทุกคนเข้าไปภายใน เด็กใหม่หลายคนตาโตขึ้นด้วยความตกใจและตื่นเต้น บางคนถึงขั้นร้องว้าวออกมาเสียงดัง ราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดในชีวิต แต่คีอาร์เพียงกระพริบตาช้า ๆ แล้วเดินตามเข้าไปอย่างไร้การแสดงออก นี่คือปฏิกิริยาของเธอเวลาที่เจอสิ่งใหม่ ไม่ได้ตื่นเต้นแต่บันทึกทุกอย่างอย่างละเอียดเพื่อปรับตัวในอนาคต


ภายในชานชาลาลับนั้นกว้างและทันสมัยจนรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกอีกใบ โครงเหล็กสีเข้มสะท้อนแสงไฟสลัว ๆ พื้นสะอาดและมีกลิ่นโลหะอ่อน ๆ ลอยปะทะจมูก ทางด้านหน้ามีรถไฟสีดำด้านลวดลายสัมฤทธิ์จอดนิ่งอยู่ ไอร้อนลอยขึ้นจากรางคล้ายมังกรที่กำลังข่มฮึดหายใจ รถไฟสาย Hephaestus…. นี้สินะ


ไม่นานเกินรอที่จะสำรวจรุ่นพี่สาวคนหนึ่งที่ถือเอกสารเดินกลับมาพร้อมตั๋วหลายใบในมือ “นี่จ้ะ แจกตั๋วของแต่ละคน จัดว่าเป็นกิจกรรมของค่ายนะ ฟรีหมด แต่ถ้ามาเองต้องจ่ายเอง แพงอยู่นะเออ” เด็ก ๆ หลายคนรุมมารับอย่างสนุกสนาน แต่คีอาร์รับตั๋วแบบเบามือและพยักหน้าขอบคุณสั้น ๆ ตามมารยาท จากนั้นยืนมองแผ่นตั๋วอยู่สองสามวินาทีก่อนเก็บใส่กระเป๋าอย่างเป็นระเบียบ “รถไฟสายนี้ความเร็ว 900 กิโลเมตรต่อชั่วโมงนะ เตรียมตัวมึนได้เลย!” รุ่นพี่อีกคนพูดกลั้วหัวเราะ ทำเอาเด็กใหม่บางคนเบิกตากว้าง บางคนปล่อยเสียงว้าวลั่นอีกครั้ง คีอาร์มองรถไฟตรงหน้าและประตูที่เพิ่งเปิดออกอย่างสงบ เธอยกสายตาขึ้นช้า ๆ ไล่สำรวจเพดานที่เรืองแสงจาง ๆ มองดูรางที่ใช้วัสดุไม่ระบุชนิด และคำนวณความเป็นไปได้ของระบบแรงดันหรือเวทมนตร์ที่ใช้ทดแทนฟิสิกส์ปกติไปด้วยในใจ


ไม่มีใครรู้ว่าในหัวของเธอกำลังประเมินอันตรายทุกอย่างที่อาจเกิดขึ้น อย่างเสียง การสั่น ความเร็ว ระยะหนีภัย หากมีอสุรกายโผล่ม หรือถ้าเครื่องยนต์ทำงานผิดพลาด คีอาร์ไม่ได้แสดงอะไรออกมาเลยสักนิด ภายนอกยังคงเป็นเด็กสาวเรียบร้อยที่เดินตามรุ่นพี่ขึ้นโบกี้รถไฟไปเงียบ ๆ


ภายในโบกี้ตรงกลาง ชาวค่ายเหมานั่งทั้งหมด เด็กหลายคนเลือกที่ติดกันเป็นกลุ่ม ๆ แต่คีอาร์เลือกที่ว่างหนึ่งที่ริมหน้าต่างโดยไม่ต้องมีใครบอก เธอวางกระเป๋าถือไว้บนตัก ดึงชายกระโปรงให้เข้าที่ แล้วเริ่มสำรวจห้องโดยสารอย่างละเอียดอีกครั้ง ความสูงเพดาน ช่องเก็บสัมภาระ ช่องลม และวัสดุของเบาะ ไม่นานเกินรอเมื่อนาฬิกาบ่งบอกว่าถึงเวลาออกรถไฟร เสียงก็ดังขึ้น ถไฟสั่นเบา ๆ เป็นสัญญาณใกล้ออกเดินทาง เด็กหลายคนส่งเสียงดีใจ บางคนโบกมือให้ข้างนอกหน้าต่าง


คีอาร์เพียงวางมือเบา ๆ บนกระจกเย็นจัดและปล่อยลมหายใจสั้น ๆ ที่กลายเป็นฝ้าบางบนพื้นผิว ก่อนจะคิดเพียงในใจว่า ถึงเวลาเรียนรู้โลกอีกใบแล้วสินะ


เดินทางด้วยรถไฟเฮเฟตัส (สายประหยัด)

สถานีต้นทาง : สถานีแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก

สถานีปลายทาง : สถานีนิวโรม, กรุงโรมใหม่

(ฟรี)


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 24330 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-24 06:20
โพสต์ 24,330 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-11-24 06:20
โพสต์ 24,330 ไบต์และได้รับ +3 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า จาก หอกกรีก  โพสต์ 2025-11-24 06:20
โพสต์ 24,330 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-11-24 06:20
โพสต์ 24,330 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-11-24 06:20
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-12-1 17:05:43 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 23 พฤศจิกายน 2025
เวลา 09.00 
น.



รถบัสคันใหญ่แล่นเข้ามาในเมืองนิวยอร์กอย่างช้า ๆ ผ่านตึกสูงเสียดฟ้าและถนนที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ก่อนจะพาเหล่าเดมิก็อดมาถึงจุดหมายแรก นั่นคือ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เอโลอิสมาที่นี่ แต่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้เข้าไปสู่พื้นที่ลับสุดยอดของโลกเทพเจ้าที่ถูกซ่อนอยู่ภายในอาคารสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่แห่งนี้

เสียงเบรกดังเอี๊ยดอ๊าดเมื่อรถบัสจอดสนิท เอโลอิสรับกระเป๋าสัมภาระของเธอคืนจากใต้ท้องรถ ก่อนจะเดินตามกลุ่มเดมิก็อดคนอื่น ๆ เข้าไปภายในอาคารสถานีที่เต็มไปด้วยความโอ่อ่าของหินอ่อนและเพดานที่สูงตระหง่าน ผู้คนธรรมดาเดินขวักไขว่ไปมาอย่างเร่งรีบราวกับกระแสน้ำวน

เหล่าเดมิก็อดที่ดูแตกต่างจากผู้คนทั่วไปต่างพากันมาหยุดอยู่ที่เสาขนาดใหญ่ ที่ตั้งอยู่ตรงชานชาลาที่ 9 ของสถานี รุ่นพี่มิแรนด้าที่มาพร้อมกับท่าทางที่เคร่งขรึมและเป็นระเบียบตามเคย ได้อธิบายวิธีการเข้าสู่ชานชาลาลับนี้ ทุกคนมองไปที่เสาหินขนาดใหญ่ซึ่งดูเหมือนเสาทั่วไป แต่เอโลอิสสังเกตเห็นว่าที่ด้านข้างของเสามีปุ่มกลมติดตั้งอยู่ ปุ่มนั้นถูกออกแบบให้ยากต่อการสังเกตเห็นโดยมนุษย์ทั่วไป มิแรนด้าสาธิตวิธีการเข้า เธอใช้มือแตะเบา ๆ ที่ปุ่มกลมนั้น

ทันทีที่มิแรนด้าปล่อยมือ ผนังหินอ่อนด้านข้างเสาก็ส่งเสียงเหมือนกลไกภายในที่ทำงานอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะ แยกออกจากกันเผยให้เห็นทางเข้าอุโมงค์ที่มืดมิดและเต็มไปด้วยแสงไฟสีเหลืองนวล เมื่อเอโลอิสได้เห็นการสาธิตแล้ว เธอก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินเข้าไปใกล้เสาหินนั้นอย่างใจเย็น ก่อนจะยกนิ้วขึ้นกดปุ่ม

ครืดดดดด...แกร๊ก!

ประตูลับเปิดออกอีกครั้ง เผยให้เห็นทางเข้าที่ทอดลึกเข้าไปด้านใน เอโลอิสเดินเข้าไปในอุโมงค์นั้นอย่างไม่รีบร้อน เมื่อผ่านอุโมงค์เข้ามาแล้ว เอโลอิสก็ต้องหยุดชะงักด้วยความทึ่ง ชานชาลาด้านในนั้นแตกต่างจากชานชาลาของมนุษย์โลกโดยสิ้นเชิง ชานชาลาที่ 9 แห่งนี้มีความโอ่อ่าและถูกสร้างด้วยโลหะผสม ชนิดต่างๆ กลิ่นของน้ำมันเครื่องและไอน้ำอุ่น ๆ คละคลุ้งอยู่ในอากาศ เบื้องหน้าของเธอมี ป้ายขนาดใหญ่เขียนคำว่า HEPHAESTUS ที่ดูโดดเด่นเป็นสง่า

“นี่เราจะไปนิวโรมหรือจะไปฮอกวอตส์กันแน่เนี่ย…” เอโลอิสพึมพำกับตัวเองด้วยความประหลาดใจ การออกแบบและบรรยากาศทั้งหมดนั้นดูยิ่งใหญ่และลึกลับราวกับโลกเวทมนตร์ในภาพยนตร์

รถไฟที่จอดรออยู่บนรางนั้นไม่ได้เป็นรถไฟดีเซลธรรมดาแต่เป็นหัวรถจักรไอน้ำขนาดมหึมา มีท่อไอน้ำและกลไกเฟืองต่าง ๆ ถูกติดตั้งไว้ภายนอกอย่างซับซ้อน นี่คือผลงานศิลปะกลไกชิ้นเอกของพ่อเธออย่างแท้จริง ขณะที่เอโลอิสกำลังทึ่งกับบรรยากาศโดยรอบ รุ่นพี่มิแรนด้าก็เดินเข้ามาพร้อมกับปึกตั๋วในมือ

“เอาล่ะเอโลอิส นี่คือตั๋วของเธอ” มิแรนด้ายื่นตั๋วให้เธอ

เอโลอิสรับตั๋วมาดู มันเขียนว่า ‘New York, USA - San Francisco, CA, USA’ และระบุหมายเลขโบกี้และที่นั่งอย่างละเอียด ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเหมาทั้งโบกี้สำหรับการเดินทางของเหล่าเดมิก็อดในครั้งนี้

“รถไฟขบวนนี้ได้รับการออกแบบโดยเฉพาะ มันสามารถเดินทางข้ามทวีปได้อย่างรวดเร็วโดยหลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีความเสี่ยงต่อการถูกอสูรโจมตี” มิแรนด้าอธิบายสั้น ๆ ก่อนจะผายมือไปที่โบกี้ของพวกเขา “โบกี้ของเราอยู่ด้านหน้านะ รีบเข้าไปนั่งซะ”

เอโลอิสเดินไปที่โบกี้ที่กำหนดไว้ ซึ่งภายในตกแต่งด้วยเบาะกำมะหยี่สีแดงเข้มที่ดูหรูหราผิดกับรถไฟทั่วไป เธอพบที่นั่งของเธอและเก็บกระเป๋าสัมภาระไว้บนชั้นเหนือศีรษะ ภายในโบกี้มีเดมิก็อดหลายคนนั่งประจำที่กันแล้ว และทุกคนก็ดูตื่นเต้นไม่แพ้กัน พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

เอโลอิสนั่งลงริมหน้าต่างพิงกระจก เสียงของเครื่องจักรไอน้ำดังเป็นทำนองที่ปลุกเร้าจิตวิญญาณของบุตรีแห่งเทพช่างให้ตื่นขึ้น ไม่นานนักผู้โดยสารทุกคนก็ขึ้นรถมาจนครบถ้วน เสียงนกหวีดดังยาวเหยียด...

โครม! แคร้ง! 

หัวรถจักรส่งเสียงกระชากตัวอย่างรุนแรงเมื่อมันเริ่มเคลื่อนที่ รถไฟเฮเฟตัสเริ่มแล่นออกจากชานชาลาที่ 9 ช้า ๆ ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเมื่อเข้าสู่ทางรถไฟหลัก เอโลอิสหลับตาลงรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวที่เป็นจังหวะของรถไฟ การเดินทางสู่นิวโรมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ภายใต้การดูแลของเทคโนโลยีจากพ่อของเธอเอง มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ฉันนั้นงีบเสียหน่อยก็คงจะดี…




ออกเดินทางไป
สถานีรถไฟนิวโรม


@God 





แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 14500 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-12-1 17:05
โพสต์ 14,500 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม  โพสต์ 2025-12-1 17:05
โพสต์ 14,500 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เรือมินิบานาน่า  โพสต์ 2025-12-1 17:05
โพสต์ 14,500 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-12-1 17:05
โพสต์ 14,500 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +5 ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก เกราะไทเทเนียม  โพสต์ 2025-12-1 17:05
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
กลศาสตร์
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x18
x1
x4
x16
x1
x1
x3
x5
x5
x2
x4
x50
x1
x33
x1
x1
x1
x273
x2
x22
x7
x8
x2
x9
x10
x2
x52
x17
x31
x1
x1
x2
x5
x2
x8
x13
x2
x26
x7
x7
x7
x6
x44
x52
x3
x4
x11
x9
x9
x26
x18
x14
x1
x3
x6
x1
x11
x2
x2
x5
x1
x15
x5
x7
x11
x7
x15
x10
x15
x7
x25
x6
x3
x26
x1
x8
x3
x11
x69
x3
x2
x6
x10
x7
x5
x4
x5
x59
x1
x7
x25
x2
x48
x458
x24
x4
x185
x24
x1
x10
x11
x18
x7
x3
x1
x1
x2
x2369
x1
x39
x1
x1
x7
x1
x11
x3
x1
x1
x808
x25
x1
x1
x1
x3
x1
x198
x16
x16
x2
x14
x88
x13
x59
x391
โพสต์ 2025-12-5 05:47:31 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 01 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเที่ยงคืน เวลา 00.00 น. ณ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

◀️┃▶️


เสียงหวีดเตือนสุดท้ายของรถไฟดังแผ่วลงพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนที่ค่อย ๆ หายไป เมื่อขบวนรถเฮเฟตัสหยุดสนิทที่ชานชาลาลับของแกรนด์เซ็นทรัล เครื่องหมายเวทมนตร์บนเพดานกระพริบวาบหนึ่งครั้งราวกับเป็นการทักทายผู้โดยสารชาวเดมิก็อดก่อนปล่อยให้ประตูเลื่อนอ้าออกช้า ๆ คีอาร์ก้าวออกมาเป็นคนแรก ๆ ลมหนาวของนิวยอร์กในค่ำคืนต้นเดือนธันวาคมพัดกระทบใบหน้าเธอจนแก้มซีดอมชมพูยิ่งขาวขึ้นไปอีก กลิ่นอากาศเย็นจัดปะปนกับกลิ่นหินอ่อนและเหล็กของสถานีใหญ่ทำให้หัวใจของเธอเหมือนถูกปลุกจากความอึดอัดในช่วงเดินทาง


เธอหยุดยืนหน้าทางออกสักครู่ ก่อนปล่อยลมหายใจสีขาวออกมาช้า ๆ ใช่… ตอนนี้คือเที่ยงคืนของวันที่ 1 ธันวาคมพอดี เดือนแห่งฤดูหนาวที่แท้จริง เริ่มต้นขึ้นแล้ว


มุมปากของคีอาร์ยกขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มบางเบาที่ไม่บ่อยครั้งจะปรากฏบนหน้าเธอ รอยยิ้มแบบที่คนอื่นคงคิดว่าเป็นแค่ความดีใจธรรมดาของเด็กสาว แต่ในความรู้สึกจริงของเธอนั้น มันเป็นความพึงพอใจอันสงบเย็นที่คล้ายกับความสมมาตรของเกล็ดน้ำแข็งที่เพิ่งก่อตัวบนหน้าต่าง


ฤดูของฉันเริ่มแล้วสินะ… ดี


เธอจัดคอเสื้อโค้ทเล็กน้อย กระชับกระเป๋าหนังเข้ากับตัว แล้วก้าวเดินออกจากโซนมิติพิเศษเข้าสู่เขตธรรมดาของแกรนด์เซ็นทรัลที่กำลังเงียบสนิทเพราะเป็นเวลาดึกมากแล้ว เพียงแค่มีเจ้าหน้าที่ทำความสะอาดและนักเดินทางบางคนเดินประปราย คีอาร์ยิ้มสุภาพให้คนที่มองมา ภาพลักษณ์สาวน้อยสุภาพเรียบร้อย ยกกระโปรงนิด ๆ เวลาเดินเหมือนเด็กผู้ดีหลงทางที่ไม่อยากรบกวนใคร แต่ภายใน…เธอกำลังคำนวณอย่างละเอียด


เดินออกประตูฝั่งตะวันตก เดินไปโรงแรมบนถนน 45 ใช้เวลา 7 นาที ถ้าความเร็วลมคงที่ พรุ่งนี้ 06.00 ตื่น เดินทางด้วยรถประจำทางไปเอาของที่ค่ายฮาล์ฟบลัด ใช้เวลารวมทั้งไปกลับไม่ถึงครึ่งวัน ถ้าไม่มีอสุรกายโผล่มาให้รำคาญระหว่างทาง…


ความคิดของเธอไหลไปอย่างราบรื่นเหมือนลมห้วงสูง เมื่อผลักประตูออกสู่โลกภายนอก แสงไฟถนนสีส้มอบอุ่นกลับตัดกับอากาศที่เย็นยะเยือกแบบธันวาได้อย่างประหลาด เธอห่อไหล่นิดหนึ่งเพราะลมตีเข้ามาจากด้านหน้า แต่ก็ยินดีลึก ๆ เพราะอุณหภูมิต่ำเช่นนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมากกว่าความอุ่นชื้นในฤดูร้อน เสียงเมืองนิวยอร์กยามเที่ยงคืนเบาบางลงกว่าปกติ มีเพียงเสียงลม เสียงรถผ่านห่าง ๆ และแสงไฟที่กระพริบตามป้ายโฆษณา


คีอาร์ก้าวลงจากบันไดสถานีด้วยจังหวะมั่นคง เธอกอดแขนตัวเองหลวม ๆ เพื่อรักษาภาพลักษณ์สาวน้อยขี้หนาวที่ทุกคนมักเข้าใจผิด ขณะที่ภายในเธอกลับรู้สึกดีราวกับตัวเองกำลังละลายในอากาศเย็นจัดนี้เสียด้วยซ้ำ เธอเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำที่ไร้ดาวเพราะแสงเมือง ก่อนกล่าวกับตัวเองเสียงเบาและนุ่มนวลตามมารยาทที่ฝึกมา


“พักสักคืน…พรุ่งนี้เช้าจะได้กลับไปเอาของให้เรียบร้อย”


เดินทางกลับ (ชั่วคราว)

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 17812 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-5 05:47
โพสต์ 17,812 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 เกียรติยศ จาก Ignis Anima  โพสต์ 2025-12-5 05:47
โพสต์ 17,812 ไบต์และได้รับ +4 EXP +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก คมมีดวายุ  โพสต์ 2025-12-5 05:47
โพสต์ 17,812 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-12-5 05:47
โพสต์ 17,812 ไบต์และได้รับ +3 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า จาก หอกกรีก  โพสต์ 2025-12-5 05:47
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-12-9 11:15:31 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 02 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 08.00 น. เป็นต้นไป ณ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

◀️┃▶️


เช้าวันต่อมา แสงแรกของวันลอดผ่านกระจกทรงโค้งของสถานีแกรนด์เซ็นทรัล กลั่นแสงสีทองลงมาทาบผิวหินอ่อนจนเกิดเงาอุ่นระยิบระยับ คีอาร์ก้าวตามเอมีเลียเข้าไปในลิฟต์ลับที่มีเพียงลูกครึ่งเทพเท่านั้นที่มองเห็น ตัวเลขบนแผงปุ่มเลื่อนจากชั้นหนึ่งไปจนถึงตัวอักษรซึ่งเป็นสัญลักษณ์เฉพาะของพวกเขา ก่อนประตูลิฟต์จะเปิดออกสู่โถงกว้างที่ไม่ต่างจากโลกอีกใบหนึ่ง เสียงกลไกทองสัมฤทธิ์หมุนเบา ๆ ตามรางยาว เสียงหวีดรถไฟจากชานชาลาที่ 9 แว่วมาอย่างแผ่วเบา ในขณะที่คีอาร์เงยหน้าขึ้นมองเพดานโค้งสูงที่ประดับด้วยภาพวาดกลุ่มดาวสีซีด ๆ และหมอกควันไอน้ำที่ลอยเอื่อยจากหัวรถจักรเฮเฟตัสสายใหม่ซึ่งเตรียมออกเดินทางไปยังนิวโรม ทุกอย่างถูกควบคุมอย่างเป็นระบบมีจังหวะมีแบบแผน และนั่นทำให้เธอสบายใจ


ในขณะที่เอมีเลียจ่ายค่าตั๋ว 5 ดรักม่าด้วยท่าทีสบาย ๆ รอยยิ้มของเธอเหมือนจะบอกว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญนัก คีอาร์ที่ยืนข้าง ๆ เงียบ ๆ มือจับสายกระเป๋าไว้แน่นในท่วงท่าที่ดูเรียบร้อย เธอคำนวณอยู่ในใจว่าตั๋ว 5 ดรักม่าเทียบกับค่าเงินโลกมนุษย์จะอยู่ราวเท่าไร แต่สุดท้ายก็ละความสนใจเมื่อเห็นเอมีเลียยกมือไหว้ล้อเล่นกับเจ้าหน้าที่รถไฟที่รู้จักกันดี “จริง ๆ นะ ถ้าไม่ติดว่าคีอาร์ไม่ชอบมอเตอร์ไซค์ พี่จะพาขับไปเอง” เอมีเลียพูดขึ้นในจังหวะที่ทั้งคู่เดินเลียบชานชาลา เสียงส้นรองเท้าเธอกระทบพื้นหินดังเป็นจังหวะมั่นคง “อัสนีวายุน่ะ ขับลื่นกว่ารถไฟตั้งเยอะ ไม่ต้องรอรอบด้วย”


คีอาร์ถอนหายใจเบา ๆ แววตาใต้เลนส์แว่นยังคงเรียบเฉย “รุ่นพี่พูดเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบไม่ประชดแต่ก็ไม่แผ่วพอให้เรียกว่าอ่อนโยน

“ก็ใช่สิ” เอมีเลียหัวเราะเบา ๆ “เพราะพี่ยังเชื่อว่าคีอาร์แค่ยังไม่ลองจริง ๆ ถ้าได้นั่งอัสนีวายุบนท้องฟ้าสักครั้ง จะไม่มีวันอยากกลับมานั่งอะไรช้า ๆ แบบนี้แน่เลยล่ะ”
คีอาร์ขยับแว่นอีกครั้งก่อนตอบเรียบ “ขอโทษค่ะ แต่ฉันเคยนั่งแต่ Rolls-Royce กับรถบัสของโรงเรียนหรือค่าย”
เพราะคำนั้นทำเอาเอมีเลียถึงกับหลุดหัวเราะเต็มเสียง “โอ้ คีอาร์ดูพูดเข้าสิ Rolls-Royce งั้นเหรอ คุณหนูบ้านรวยแห่งกรีนิชชัด ๆ”

คีอาร์ไม่ได้หัวเราะตาม เธอเพียงส่งยิ้มบางที่ถูกออกแบบไว้อย่างสมบูรณ์แบบ “หนูแค่ชินกับการเดินทางที่มั่นคง ปลอดภัยและเงียบสงบค่ะ พาหนะที่ใช้สายฟ้ากับแก่นพลังงานน้ำมันเป็นเชื้อเพลิงฟังดู…เสียงดังเกินไป” ทว่าเอมีเลียกลับยกคิ้ว “เสียงดังนิดหน่อยแต่นั่นแหละคือชีวิต ความเงียบเกินไปมันทำให้ใจคนแข็งเกินไปนะ” คำพูดนั้นสะกิดใจคีอาร์ แต่เธอไม่แสดงออก ภายในใจกลับคิดอย่างตรงไปตรงมา


เสียงดังหรือเงียบก็ไม่มีผลต่อสมการของชีวิต ความเงียบไม่ได้ทำให้ใจแข็ง มันแค่ช่วยให้ความคิดทางตรรกะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นต่างหากล่ะ…


เธอมองไปรอบ ๆ เห็นเหล่าลูกครึ่งเทพวัยรุ่นหลายคนยืนรอขึ้นรถไฟไปยังนิวโรมด้วยเหมือนกัน พวกเขาพูดคุย หัวเราะ หรืออำกันเสียงดังเหมือนกลุ่มเด็กธรรมดาในโรงเรียน ซึ่งสำหรับคีอาร์แล้ว มันคือความวุ่นวายที่ไม่น่ามอง แต่เธอแสร้งยิ้มบางไว้ในสีหน้าอ่อนโยน เพราะรู้ดีว่าการทำตัวเป็นคนสุภาพช่วยให้ไม่มีใครมายุ่งเกินจำเป็น “รุ่นพี่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ รถไฟเฮเฟตัสก็ดีพอ อยู่แล้วค่ะ หนูยังไม่ได้ต้องการความเร็วขนาดนั้นในตอนนี้”


เอมีเลียหันมามองคีอาร์เล็กน้อย ดวงตาเธอมีประกายขี้เล่น “หรือเธอแค่ไม่ชอบอยู่กับฉันบนรถมอเตอร์ไซค์กันแน่?” สิ้นคำคีอาร์นิ่งไปเสี้ยววินาที ก่อนตอบเสียงเรียบตามแบบของเธอ “ไม่เกี่ยวกับตัวรุ่นพี่ค่ะ แค่เรื่องความปลอดภัย”


“เธอนี่มันน่ารักในแบบของตัวเองจริง ๆ รู้ไหม” เอมีเลียหัวเราะขำ ๆ แบบแปลกใจนิดหน่อยสำหรับเธอรุ่นน้องในค่ายหลายคนล้วนน่ารักถึงบางคนจะไม่น่าเข้าหาก็ตาม


คำพูดนั้นไม่ทำให้คีอาร์รู้สึกอะไรเลย นอกจากการประเมินทางตรรกะว่าคำว่าน่ารักเป็นคำชื่นชมเชิงสังคมที่มนุษย์ใช้เพื่อสร้างความผูกพัน แต่ไม่มีมูลค่าที่แท้จริง เธอเพียงตอบด้วยรอยยิ้มบางแบบที่ซ้อมไว้ในกระจก “ขอบคุณค่ะ” ในใจลึก ๆ คีอาร์นึกถึงคืนก่อนที่อีกฝ่ายพูดเรื่องเดียวกันนี้ เรื่องมอเตอร์ไซค์ เรื่องการออกไปข้างนอก เรื่องลม เรื่องความรู้สึก เธอจำได้ทุกคำ แต่ไม่รู้สึกถึงความจำเป็นที่จะจดจำมันในฐานะสิ่งสำคัญ ความอบอุ่นที่คนอื่นเรียกว่า ความรัก สำหรับเธอไม่ต่างอะไรกับพลังงานส่วนเกินที่ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตอยู่รอด


ไม่นานรถไฟเฮเฟตัสส่งเสียงหวีดลั่นเตือนขบวนจะออกในอีกไม่กี่นาที ไอร้อนจากหัวรถจักรลอยฟุ้งเหมือนหมอกทอง คีอาร์มองตามอย่างวางเฉย ขณะที่เอมีเลียยื่นตั๋วให้เจ้าหน้าที่แล้วหันมารอเธอพร้อมรอยยิ้มมั่นใจตามฉบับของตัวเอง “ไปเถอะ คุณหนูลมหนาว ไม่อย่างนั้นเราจะตกขบวนเอา” ว่าพลางเดินนำคีอาร์เดินขึ้นรถไฟเฮเฟตัสที่จะมุ่งหน้าไปยังสถานีนิวโรม


คีอาร์พยักหน้าเบา ๆ ตอบรับก่อนก้าวตามเอมีเลียขึ้นไป เธอมองแผ่นหลังของเอมีเลียในเสื้อหนังที่สะท้อนแสงไฟบนเพดาน แล้วคิดในใจอย่างเยือกเย็น 

ความสัมพันธ์ทั้งหมดในโลกนี้เป็นเพียงเส้นทางที่ขนานกันเท่านั้น ต่อให้มองเห็นกันชัดเจนแค่ไหน มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเดินทางไปในทิศทางเดียวกัน


เดินทางด้วยรถไฟเฮเฟตัส (สายประหยัด) 2 ที่นั่ง ราคาตั๋ว 5 ดรักม่า (เอมีเลียจ่ายเอง)

สถานีต้นทาง : สถานีแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก

สถานีปลายทาง : สถานีนิวโรม, กรุงโรมใหม่


[NPC-06] เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-06] เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 2025-12-9 11:25
โพสต์ 29194 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-9 11:15
โพสต์ 29,194 ไบต์และได้รับ +8 EXP +8 เกียรติยศ จาก Ignis Anima  โพสต์ 2025-12-9 11:15
โพสต์ 29,194 ไบต์และได้รับ +7 EXP +6 ความกล้า +7 ความศรัทธา จาก คมมีดวายุ  โพสต์ 2025-12-9 11:15
โพสต์ 29,194 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก ลมกรด  โพสต์ 2025-12-9 11:15
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
คมมีดวายุ
ลมกรด
มีดสั้นสัมฤทธิ์
หอกกรีก
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
สัมผัสแห่งสายลม
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
น้ำหอม Unisex
กล่องดนตรี
ปากกาหมึกซึม
ต่างหูเงิน
แว่นตา
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x1
x1
x1
x4
x1
x1
x3
x10
x1
x2
x3
x1
x3
x8
x3
x3
x5
x5
x2
x2
x4
x1
โพสต์ 2025-12-19 23:35:04 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 18 ธันวาคม 2025
เวลา 
23:49 น.



เสียงล้อเหล็กที่เคยบดไปบนรางด้วยจังหวะกังวานลึกเริ่มผ่อนความเร็วลง พร้อมกับเสียงฟู่ของลมเบรกแรงดันสูงที่พ่นออกมาจากใต้ท้องรถไฟขบวนเหมาของเฮเฟตัส ขบวนรถไฟเคลื่อนเข้าจอดสนิท ณ ชานชาลาที่เก้าอันเป็นความลับของสถานีแกรนด์เซ็นทรัล จุดเชื่อมต่อกึ่งกลางระหว่างโลกแห่งตำนานและโลกมนุษย์ที่แสนธรรมดา

เอโลอิสถอนหายใจยาวพลางลุกขึ้นยืน เธอเอื้อมมือไปหยิบสัมภาระที่เทิร์นไว้บนชั้นวางด้านบนอย่างคล่องแคล่ว แม้กระเป๋าจะหนักขึ้นจากการหอบหิ้วของรางวัลจากนิวโรม แต่ความเคยชินในฐานะบุตรีแห่งเฮเฟตัสทำให้เธอจัดการกับมันได้อย่างไม่ลำบากนัก เธอกระชับสายสะพายเป้แล้วทยอยเดินลงจากขบวนรถไฟตามหลังเพื่อนร่วมค่ายคนอื่น ๆ

เมื่อก้าวลงมาเหยียบพื้นชานชาลาที่เงียบสงัดและเต็มไปด้วยไออุ่นของมนตรา เอโลอิสเดินตรงไปยังเสาหินต้นใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ ณ จุดกึ่งกลาง บนพื้นผิวที่ดูเหมือนหินอ่อนธรรมดา กลับมี ปุ่มโลหะกลม ๆ ขนาดพอดีมือซ่อนตัวอยู่เงียบเชียบ เธอใช้นิ้วกดลงไปบนปุ่มนั้นเบา ๆ

แกร๊ก...วืด!

ทันใดนั้นเองมวลอากาศรอบตัวก็เกิดการบิดเบี้ยวเล็กน้อยราวกับมองผ่านแผ่นฟิล์มที่สั่นไหว ร่างของเธอและเพื่อน ๆ ทะลุผ่านม่านพรางตาออกมายังโถงทางเดินที่คุ้นเคย กลิ่นของน้ำมันเครื่องเวทมนตร์ถูกแทนที่ด้วยกลิ่นของแป้งเพรทเซล กลิ่นไอเสีย และความวุ่นวายของมนุษย์ปกติที่เดินขวักไขว่โดยไม่รู้เลยว่ามีกลุ่มเดมิก็อดเพิ่งข้ามมิติมาจากอีกฝั่งของทวีป เอโลอิสเงยหน้ามองเพดานภาพเขียนกลุ่มดาวสีทองบนพื้นสีเขียวครามอันเป็นเอกลักษณ์ของแกรนด์เซ็นทรัล รู้สึกเหมือนเพิ่งตื่นจากฝันกลางวันครั้งยิ่งใหญ่


ภายในโถงสถานีแกรนด์เซ็นทรัลที่โอ่อ่ายังคงหนาตาไปด้วยผู้คนที่สัญจรไปมาภายใต้แสงไฟสีนวล และแสงพลบค่ำที่ลอดผ่านหน้าต่างสูงลงมาอาบไล้ภาพเขียนกลุ่มดาวบนเพดาน เอโลอิสเดินผ่านฝูงชนมุ่งหน้าสู่ประตูทางออกตามแรงดึงดูดของเสียงนกหวีดเบา ๆ จาก รุ่นพี่มิแรนด้า การ์ดเนอร์ ที่กำลังเรียกความสนใจของทุกคน

“ทางนี้ทุกคน! อย่ามัวแต่เดินเหม่อ รีบไปที่รถบัสได้แล้ว!” มิแรนด้าตะโกนกำชับพลางชูแผ่นรายชื่อขึ้นสูง

ที่หน้าสถานีท่ามกลางสายลมเย็นและแสงท้องฟ้าสีประหลาด รถบัสของค่ายฮาล์ฟบลัด จอดรออยู่ก่อนแล้ว มิแรนด้ายืนรออยู่ที่หน้าประตูรถพร้อมกับปากกาในมือ

“เอโลอิส เพจ...” มิแรนด้าขานชื่อเมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้

“มาค่ะ” เอโลอิสตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะแบกสัมภาระไปวางไว้ที่ช่องเก็บของใต้ท้องรถอย่างเป็นระเบียบ เธอตรวจสอบความเรียบร้อยของกระเป๋าอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรแตกหักเสียหายจากการเดินทางไกล ก่อนจะก้าวขึ้นสู่ตัวรถ กลิ่นเบาะหนังเก่าและฝุ่นจาง ๆ ภายในมินิบัสเป็นกลิ่นที่น่าคิดถึงอย่างประหลาด มันไม่ใช่ความหรูหราแบบรถไฟของเฮเฟตัส แต่มันคือกลิ่นของความปลอดภัย

เธอกวาดสายตาหาที่นั่งริมหน้าต่างที่ยังว่างอยู่ พิงศีรษะลงกับเบาะที่ค่อนข้างแข็งแต่อบอุ่น เฝ้ามองเพื่อน ๆ ที่เหลือค่อย ๆ ทยอยขึ้นมาประจำที่

ในที่สุดเมื่อเดมิก็อดคนสุดท้ายก้าวขึ้นรถและประตูปิดลงสนิท เข็มนาฬิกาก็ชี้บอกเวลาเที่ยงคืนพอดิบพอดี เป็นการเริ่มต้นวันใหม่ภายใต้ท้องฟ้าที่ไม่ยอมมืดลง

เสียงเครื่องยนต์ของรถบัสคำรามลั่นราวกับสัตว์ป่าที่ถูกปลุก รถบัสเริ่มออกตัวเคลื่อนที่ออกจากแมนฮัตตันที่เงียบเหงาผ่านแสงสนธยาที่ยังคงค้างฟ้า รถวิ่งข้ามสะพานมุ่งหน้าไปทางตะวันออกสู่เขตลองไอส์แลนด์ เอโลอิสพิงหน้าผากเข้ากับกระจกหน้าต่างที่เย็นเฉียบ มองดูแสงไฟจากเสาไฟฟ้าที่วิ่งผ่านไปเป็นจังหวะ

ท่ามกลางแรงสั่นสะเทือนของรถบัสที่มุ่งหน้ากลับค่าย ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดสัปดาห์ในนิวโรมเริ่มเข้าจู่โจมดวงตาของเธอ เธอสูดกลิ่นอายของไม้โอ๊คและน้ำมันเครื่องจาง ๆ ที่ติดมากับเสื้อผ้า พลางนึกถึงความทรงจำที่นิวโรมที่กำลังกลายเป็นอดีต และค่ายฮาล์ฟบลัดที่กำลังจะกลายเป็นปัจจุบันในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

รถบัสยังคงวิ่งฝ่าความสลัวของเที่ยงคืนสีพลบค่ำ ต่อไปบนทางหลวงที่เงียบเชียบ ทิ้งแสงสีของเมืองหลวงไว้เบื้องหลัง เพื่อมุ่งหน้ากลับสู่เนินเขาฮาล์ฟบลัดและผืนป่าที่จะเป็นบ้านหลังเดียวที่เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างแท้จริง





เดินทางถึง
สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล


@God 




แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 14165 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-12-19 23:35
โพสต์ 14,165 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า จาก Ignis Anima  โพสต์ 2025-12-19 23:35
โพสต์ 14,165 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม  โพสต์ 2025-12-19 23:35
โพสต์ 14,165 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก เรือมินิบานาน่า  โพสต์ 2025-12-19 23:35
โพสต์ 14,165 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ [ถูกบล็อค] ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-12-19 23:35
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
กลศาสตร์
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x18
x1
x4
x16
x1
x1
x3
x5
x5
x2
x4
x50
x1
x33
x1
x1
x1
x273
x2
x22
x7
x8
x2
x9
x10
x2
x52
x17
x31
x1
x1
x2
x5
x2
x8
x13
x2
x26
x7
x7
x7
x6
x44
x52
x3
x4
x11
x9
x9
x26
x18
x14
x1
x3
x6
x1
x11
x2
x2
x5
x1
x15
x5
x7
x11
x7
x15
x10
x15
x7
x25
x6
x3
x26
x1
x8
x3
x11
x69
x3
x2
x6
x10
x7
x5
x4
x5
x59
x1
x7
x25
x2
x48
x458
x24
x4
x185
x24
x1
x10
x11
x18
x7
x3
x1
x1
x2
x2369
x1
x39
x1
x1
x7
x1
x11
x3
x1
x1
x808
x25
x1
x1
x1
x3
x1
x198
x16
x16
x2
x14
x88
x13
x59
x391
โพสต์ 3 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด







Daemon  Kannel

25 · ธันวาคม · 2025
 · 15.45 - 18.40 น.
    รถแท็กซี่สีเทาพุ่งทะยานฝ่าการจราจรที่ติดขัดของนิวยอร์กในวันคริสต์มาสด้วยความเร็วที่ขัดต่อกฎฟิสิกส์ ผมนั่งกอดอกอยู่เบาะหลัง พลางนึกถึงคำพูดของไฮด์เรื่องให้ใส่เสื้อผ้าปิดรอยสัก

     "ผมใส่เสื้อไม่ได้หรอกฟีโอดอร์" ผมถอนหายใจ "นอกจากรอยสักแอรีสจะเป็นเครื่องเตือนใจถึงคำสาปนั่นแล้ว ทุกครั้งที่ผมพยายามจะสวมเสื้อ เสื้อมันจะฉีกขาดกระจุยกระจายทันที มันเป็นอาถรรพ์ที่ติดตัวผมมาจากแอนตาร์กติก้า"

     ผมมองดูร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยสักรูปเทพแห่งสงคราม "ถ้าใครถาม หรือถ้าคุณจองซอจินสงสัย ผมคงต้องพึ่งเปลวไฟแห่งความหลงใหลที่เพิ่งหัดใช้มา ใช้เสน่ห์กลบเกลื่อนเอาว่านี่คือแฟชั่นแนวใหม่ หรือไม่ก็หวังว่าเธอจะมองข้ามมันไปเพราะรัศมีที่ผมแผ่ออกมา"

     ไฮด์ในร่างเด็กหกขวบจิบกาแฟดำอึกสุดท้ายก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ "ตรรกะวิบัตินิดหน่อย แต่ถ้ามันเป็นคำสาปจากเทพเจ้าที่แก้ไม่ได้ ผมจะช่วยใช้จิตวิทยาเบี่ยงเบนความสนใจให้ตอนสัมภาษณ์งานแล้วกัน"

     "ถึงแล้ว! เจ้าพวกครึ่งเทพจอมป่วน!" เสียงตะโกนของพี่น้องสีเทาดังขึ้นพร้อมกับรถที่จอดกะทันหันหน้า สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล 

     ผมอุ้มไฮด์ลงจากรถ จ่ายเงิน 3 ดรักม่าบวกภาษีให้พวกเธอ ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับความโอ่อ่าของสถานีที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เพดานสูงลิบที่มีภาพกลุ่มดาวส่องสว่างเหนือหัว หินอ่อนและโคมไฟระย้าที่สวยงามสมกับเป็นสถาปัตยกรรมแบบโบซาร์ ยิ่งในวันคริสต์มาสแบบนี้ ที่นี่ดูราวกับหลุดออกมาจากภาพวาดคลาสสิก

     [ กดปุ่มเพื่อเข้าสู่สถานีรถไฟเฮเฟตัส ]

     พวกเราเดินฝ่าฝูงชนนักท่องเที่ยวที่กำลังถ่ายรูปเพดานดาวฤกษ์ ตรงไปยังเสาต้นหนึ่งที่ดูธรรมดาแต่กลับแฝงกลไกซับซ้อน ผมจำคำเตือนของเฮเฟตัสได้แม่นว่า "อย่าวิ่งชนเสาถ้าไม่อยากเจ็บตัว" ผมใช้นิ้วคลำหาปุ่มกลไกลับที่ซ่อนอยู่ในลวดลายสลักของเสาหินอ่อน เมื่อกดลงไปเบาๆ เสียงฟันเฟืองทำงานอย่างนุ่มนวลก็ดังขึ้น ประตูลับเปิดออกเผยให้เห็นทางเดินที่นำไปสู่ ชานชาลาที่ 9

     ที่นี่คือศูนย์กลางการเดินทางลับของโลกเดมิก็อด รถไฟสายเฮเฟตัสจอดรออยู่ด้วยรูปลักษณ์กึ่งจักรกลกึ่งเวทมนตร์ มันเป็นพาหนะเดียวที่สามารถพาเราข้ามทวีปไปเกาหลีใต้ได้โดยไม่ต้องเสี่ยงกับการถูกซุสสอยร่วงจากฟ้าบนเครื่องบิน

     "เรามีตั๋ววีไอพีที่เฮร่าส่งมาให้" ผมโชว์ตั๋วสีทองให้พนักงานตรวจตั๋วของเฮเฟตัสดู "สายด่วนพิเศษ ความเร็ว 10,485 กม./ชม."

     "เชิญครับ ท่านผู้โดยสาร" เจ้าหน้าที่ตอบเสียงเรียบ "ห้องวีไอพีหมายเลข 1 เตรียมพร้อมแล้ว โปรดระวัง... หากลักลอบขึ้นโดยไม่มีตั๋ว เรามีบริการพิเศษโยนลงระหว่างทางด้วยความเร็วเสียง"

     ผมกับไฮด์ก้าวขึ้นสู่ตู้รถไฟสุดหรู ห้องวีไอพีมีพื้นที่กว้างขวาง มีโซฟาบุกำมะหยี่และเทคโนโลยีครบครัน

     "อีกไม่กี่ชั่วโมงเราจะถึงโซล" ไฮด์พูดพลางกระโดดขึ้นไปนั่งบนโซฟา "ผมจะงีบสักพักเพื่อชาร์จพลังสมอง เดม่อน... นายช่วยเฝ้าระวังแหวนนั่นด้วย ผมสังเกตเห็นว่ามันสั่นบ่อยผิดปกติ"

     ผมพยักหน้า พลางมองดูแหวนเธซีอุสบนนิ้วที่เริ่มสั่นขึ้นมาอีกครั้งเบาๆ รถไฟเริ่มเคลื่อนตัว ความเร็วที่พุ่งทะยานทำให้ทิวทัศน์ข้างหน้าต่างกลายเป็นเพียงแสงสีขาวโพลน

     ภารกิจวุ่นรักเทพเจ้าสายฟ้า ก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว


ใช้ตั๋วรถไฟเฮเฟตัสจากเฮร่าเดินทางไปโซล
-

NC

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 19653 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,653 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก ประสาทสัมผัสดีขึ้น  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,653 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก เปลวไฟแห่งความหลงใหล  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,653 ไบต์และได้รับ +4 เกียรติยศ +4 ความศรัทธา จาก พันธนาการแห่งเสน่ห์  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 19,653 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 เกียรติยศ จาก Icarus Mirror  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
เปลวไฟแห่งความหลงใหล
พันธนาการแห่งเสน่ห์
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x2
x14
x3
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
12345
ตั้งกระทู้ใหม่ กลับไป
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้