สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

Martha Kostakis Adopted Daughter of Hera

สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก | 03 OCT. 2025 | 09:00 A.M.

          เมื่อรถบัสของค่ายมาถึงสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลอันเก่าแก่และโอ่อ่าแห่งมหานครนิวยอร์กก็จวนเจียนใกล้เวลาที่รถไฟเฮเฟตัสสายนิวโรมที่จะมุ่งหน้าสู่ซานฟรานซิสโกเมืองแห่งวัยรุ่นและความหวังเคลื่อนขบวน

          เดมิก็อดแต่ละคนไม่ได้พกพาสัมภาระมาเยอะ พวกเขาแบกแค่เป้หนึ่งใบสะพายหลังเหมือนกับตอนที่ไปทำภารกิจคำพยากรณ์เดลฟี เพราะว่าการทัวร์นิวโรมในครั้งนี้มีระยะเวลาเพียงแค่ 3 วัน 2 คืน คงมีแต่มนุษย์ธรรมดาที่มองเห็นผ่านม่านหมอกมนตราอย่างมาร์ธาเท่านั้นที่ต้องรอกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ใต้รถบัส

          "โอ้โห กระเป๋ามามี้ใบใหญ่จัง ขนอะไรมาบ้างคะเนี่ย หรือว่า... อย่าบอกนะว่ามี้จะย้ายไปอยู่นิวโรมกับพี่นาเวียแล้ว"

          "นี่น่ะเหรอคะ" หญิงสาวที่ถูกทักเสมองไปทางกระเป๋าลากที่อยู่ในมือ เธอยกนิ้วขึ้นมาจรดริมฝีปากก่อนจะขยิบตาให้คนถาม "ความลับจ้ะ"

          "ความลับก็ได้ เอาไว้หนูจะรอดูว่าพี่มีอะไรมาเซอร์ไพรส์" ลิเลียน่ายิ้มกว้าง คล้ายว่าเธอรู้ทันว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

          ใช่.. ที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่แบบนี้เป็นเพราะว่าชุดที่จะใช้ในการประกวดคอสตูมงานเทศกาล Ieiunium Cereris ที่มาร์ธาใช้เวลาว่างนำชุดเดรสงานพรอมตัวเก่ามามิกซ์แอนด์แมทช์กับผ้าม่านที่มีจนเกิดเป็นชุดสำหรับใส่ประกวดนี้

          เป็นมาร์ธาเสียอีกที่ประหลาดใจมากกว่าที่คนอื่น ๆ ไม่ได้เตรียมชุดคอสตูมสำหรับประกวดกิจกรรมผืนนาและผ้าคลุมมาหรือไร หรือเพราะว่าทุกคนมีแหวนวิเศษที่ใช้เก็บของได้กันหมดจึงไม่จำเป็นต้องแบกกระเป๋าใบโต

          เธอมองไปที่กระเป๋าลากขนาด 28 นิ้ว พลางคิดในใจ 'เราคงไม่ได้เล่นใหญ่ไปหรอกใช่ไหม?'

          "ให้หนูช่วยลากให้ไหมคะมี้" ลิเลียน่าเสนอ

          "หืม จะไม่ลำบากเธอเหรอจ๊ะ?"

          "ไม่หรอกค่ะมี้ หนูน่ะไม่ค่อยได้ลากกระเป๋าใบใหญ่แบบนี้เลย คิดว่ามันน่ะจะสนุกดีน่ะค่ะ เหมือนแอร์โฮสเตสอะไรทำนองนั้น~" กล่าวจบธิดาอะธีน่าก็หัวเราะ ทำเอาผู้ฟังส่ายหน้าทั้งรอยยิ้ม

          "เธอเนี่ยนะ มีความสุขกับอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ได้ดีจัง ถ้าแบบนั้นก็ได้เลยค่ะ ช่วยรบกวนให้พี่ด้วยนะคะ"

          มาร์ธาส่งกระเป๋าลากของเธอให้ลิเลียน่า ระหว่างนี้ก็เห็นว่าไครอนเปลี่ยนขาลูกม้าทั้งสี่เป็นเก้าอี้วีลแชร์อย่างที่เขาชอบทำยามออกมาทำธุระในโลกแห่งมนุษย์ ด้วยความที่เคยดูแลกันมานาน มาร์ธาอาสาเข็นรถเข็นวีลแชร์ให้เด็กชายผิวดำนั่งเพื่อให้แนบเนียนแม้เธอจะรู้ว่าผู้อำนวยการสะดวกใจที่จะออกเดินทางด้วยตัวเองมากกว่า แต่ถ้าเธอไม่ช่วยเหลือเขาคณะเดินทางนี้คงถูกหาว่าแล้งน้ำใจไม่ก็เหยียดผิวเพื่อนร่วมทางแน่ ๆ

          เหล่าเดมิก็อดและผู้อำนวยการค่ายรีบไปยังชานชาลาหมายเลข 9 โดยที่วิลเลี่ยมและนิโคกดปุ่มกลไกลับเปิดทางเดินนำเข้าไปก่อน ตามด้วยมิแรนด้าอยู่ตรงกลาง และปิดท้ายด้วยไครอน, มาร์ธา และลิเลียน่า เมื่อเข้ามาในชานชาลาโลกแห่งทวยเทพแล้ว ไครอนก็กลับสู่ร่างปกติ (แต่ยังเด็กอยู่) และทำการเช็คชื่อ

          "เด็ก ๆ อยู่กันครบไหม?"

          "หนึ่ง.. สอง.. สาม.. สี่.. ห้า.. หก ครบค่า" ลิเลียน่าอาสานับจำนวนคนก่อนจะตอบกลับไปอย่างร่าเริง

          "เดี๋ยวฉันจะไปรับตั๋วรถไฟที่จองไว้ให้นะคะ"

          "มิแรนด้าให้ผมช่วยไหม?"

          วิลเลี่ยม "วิล" แอนดรูว์ โซเลซ อดีตที่ปรึกษากระท่อมอะพอลโล่เอ่ยถามเด็กหญิงตัวเล็กที่รับหน้าที่ประสานงานกับฝั่งค่ายจูปิเตอร์ ส่วนทางด้าน นิโค ดิ แองเจโล่ บุตรแห่งฮาเดสก็ยังคงเงียบกริบตามสไตล์เมื่อห้อมล้อมด้วยบุคคลที่ไม่คุ้นเคย

          เด็กหญิงมิแรนด้ามองไปที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วแล้วก็ต้องยิ้มแห้ง เพราะมันสูงเกินกว่าที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะเขย่งถึง หรือไม่ก็ต้องปีนบันไดแบบก็อบลินตัวเขียวผูกเนคไทด์ที่กำลังซื้อตั๋วเป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ ณ ขณะนี้ ...ท่าทางลำบากลำบนน่าดู

          "สงสัยว่าต้องรบกวนรุ่นพี่แล้วค่ะ" มิแรนด้าตอบด้วยความเกรงอกเกรงใจ

          "อย่าพูดว่ารบกวนเลยครับ เรื่องแค่นี้เอง ถ้างั้นเราไปกัน" วิลเลี่ยมยิ้มให้มิแรนด้าอย่างอ่อนโยนก่อนจะหันไปทางแฟนหนุ่ม "เดี๋ยวฉันมานะโกสต์คิง"

          "อืม" นิโคเพียงแค่พยักหน้าที่อยู่ใต้ฮู้ดสีดำรับ เขาไม่ว่าอะไรถ้าแฟนหนุ่มจะใจดีแบบนี้กับคนในค่ายที่ตัวเล็กกว่า

          ไม่นานนักทั้งมิแรนด้าและวิลเลี่ยมก็กลับมาพร้อมกับตั๋วรถไฟสายประหยัดแบบที่จองไว้สำหรับทุกคนแล้วทำการแจกจ่ายตามรายชื่อ

          "ได้เวลาพอดีเลย พวกเราขึ้นรถไฟกันเถอะจ้ะ นี่ตั๋วของแต่ละคนนะ" 

          "ไปเลยค่า ออกเดินทางได้~~"

          ลิเลียน่าดูจะตื่นเต้นกว่าปกติ ไม่รู้เป็นเพราะได้ลากกระเป๋าเดินทางใหญ่ใหญ่แบบที่ไม่ค่อยได้ลาก หรือได้เดินทางท่องเที่ยวไกลกันแน่ จะอะไรก็ได้แต่ขอแค่อย่าให้ดีใจเพราะได้โดดเรียนวันนี้ก็พอ ...แต่สายเลือดอะธีน่าคงไม่คิดแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ...เนอะ

ขึ้นรถไฟเฮเฟตัส (ตั๋วฟรี)
มุ่งสู่นิวโรม, ซานฟรานซิสโก

— gitano;

Laura HEROES

คริสเตียน ปาร์โร

บนรถไฟ - 3 ตุลาคม เวลา 09.00 (ย้อนเวลา) 

มุ่งหน้าสู่นิวโรม! 

---

เมื่อถึงเวลานัดหมายทั้งเด็กหลายๆคนเองก็ทะยอยกันมา นั่งรอแล้ว เช่นเดียวกันกับ ทิฟฟานีและคริสเอง

ในมือของผมตอนนี้เขาถือขนมปังเอาไว้นั่งพิงเก้าอี้มาพาดพนักพิงเอาไว้ แล้วกินขนมปังที่ซื้อมาอย่างสบายใจ

" นั่งหุบๆหน่อย " สาวเจ้าเอามือตีหน้าขาผมเบาๆ

เขาหุบลงทันที " เธอนี้นะ ตีแรงกว่านี้มันจะโดนแล้ว " ผมประทวงเล็กๆ แต่มือยังถือของกินอยู่ 

อีกฝ่ายไม่ได้พูดออะไรเเล้วนั่งพิงไปพรางๆ มือยกมือถือมาเล่นไปด้วย ท่าทางน่าหมั่นไส้สุด พวกคนมีมือถือหนะ

ไม่นานเหมือนทางพี่มิแรนด้าจะเรียกรวมแล้ว

" เจ้ ไปกัน " ผมหันไปจับมือพี่สาวคนสวยก่อนจะเดินจูงไปต่อแถว พวกเราอยู่หลังๆหน่อยเพราะว่าโตแลเวด้วยนั้นหละ ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงเเต่เดินไปขึ้นรถไฟ ให้ทิฟฟานีขึ้นก่อนตามด้วยผมที่ขึ้นด้านหลัง กันหลังของเธอวันนี้สาวเจ้าเขาก็ใส่กระโปรงมาด้วยหนะสิ

" ขอบใจ " อีกฝ่ายหนัมาพูด ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง ยังดีที่มันยังเป็นแอร์ไม่งันผมเธอได้พังแน่ๆ เซตมาอย่างสวยเลยหละ

" สบายมาครับ คุณผู้หญิง " ผมว่างกระเป๋า นั่งลงจัดท่าทางให้เรียบร้อย ไม่นานรถไฟก็เิร่มออกเดินทาง

ก่อนออกเดินทางก็อย่างที่รู้ๆ ันมีวิธีการสาธิต ความปลอดภัย และอุปกรณืต่างๆ แต่สำหรับเขานั้นเคยเห็นมาบ่อยแล้วเพราะตอนไปเรียนหนะสิ ก็ต้องนั่ง ใดๆ มือยกมาเท้าคางมองไปเรื่อยๆ

ทางสาวผมทองข้างๆ เหมือนจะเข้าใจเธอแบ่งหูฟังให้ผมข้างนึง แล้วเปิดเพลงด้วย

" เหมือนมาเดตเลย " ผมแกล้งเเซวๆ มือคว้ามือสาวเจ้ามาจับเอาไว้ เอาหน้าไปใกล้ๆ หน่อย

' อะไรเนี้ย เดี๋ยวไม่ต้องฟังหรอก " เธอตอบกลับ

ใบหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มกวนๆ " คิดมากไปได้ "

เธอไม่ได้ตอบเพียงแต่ตีหน้าผมเบาๆ ครั้งหนึ่งแล้วก็ดุไปทีนึง " ให้น้อยๆ หน่อยเถอะเจ้าคริส "

อีกฝ่ายบอกก่อนผมจะขำๆ หลังจากนั้นก็นั่งหลับ อีกฝ่ายก็เช่นกัน แม้ว่าการเดินทางจะไม่ได้นานมากนักแต่ก็นับว่าค่อนข้างไกลอยู่เหมือนกันนะ อาจจะเพราะว่าต้องตื่นตั้งแต่เช้าด้วยนะ้นหละ 

แต่ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอไรเะอมือยังประคองหน้าเรียวของเธอให้นอนดีๆ พิงไหล่ตัวเองไว้ตอลดทาง

เมื่อใกล้ถึงเสียงประกาศก็ดังขึ้น เด็กๆ หลายๆคนเองก็ทะยอยตื่นกันเช่นเดี่ยวกันกับทั้งผมและทิฟฟานีที่แอบงีบกันไป

เธอตื่นมาทำหน้างงงง เหมือนใกล้แล้ว หลับไปนานอยู่นะ จริงๆคือก็ตื่นๆหลับๆ ไปหลสยต่อหลายยกอยู่เหมือนกันนั้นหละ กว่าจะถึง แต่ก็ถือว่าเร็วอยู่เพราะว่า เรามาสายประหยัดหนินะ

และไม่นานหลังเสียงนั้น เมื่อรถไฟจอดสนิท พี่มิแรนด้าก็เดินลงไปแล้วเรียกเด็กๆ รวมตัวกันก่อนสักหน่อย

 " เอาหละเราถึงกันเเล้วนะ เพื่อนๆใครยังไม่ตื่นปลุกเพื่อนหน่อยน้า " เธอประกาศขึ้นหลายๆ คนเดินบิดตัวยกใหญ่เลย

" ฮึบบบ ..... เมื่อยชะมัดเลย " ผมเองก็เช่นกัน บิดัวไปมาแต่มือก็ประคองสาวผมบอร์นทองกรายๆ 

" นาย.... ก็ปิดไปสิ มาโอบฉันทำไมเล่า!! " สาวเจ้าพยศใหญ่เลยทีเดียว ฟาดเข้าเต็มแรง จนผมเองก็ถึงกับยิ้มออกมา

" อย่าเยอะสิป้า " แน่นอนเห็นแบบนี้ผมเองก็ยังคงกวนเธอต่อไปอย่างสนุกสนาน

ก่อนจะเดินกันลงมา หยิบของตรวจดูให้เรียบร้อย

" เอาหละ ไม่มีใครลืมอะไรหรอกนะ เช็คเพื่อนๆด้วยเพื่อนไม่มีใครขาดหายไปหรอกนะ " เธอย้ำอีกครั้ง

จากนั้นก็เริ่มเเจกแจ้งเรื่องเที่ยวหรอืจะไปงานนั้นก็แล้วแต่ แต่ใดๆ อีกฝ่ายอกเรื่องที่พก และก็...กิจกรรม วันเดินทางกลับ นัดหมายไว้ก่อน

ทุกคนเองก็ตั้งใจฟัง เช่นเดียวกันไม่นานก็ได้เวลาแยกย้ายแล้ว

" เริ่มที่อะไรกันก่อนดีหละ " ผมหันถามคนที่มาด้วย หากมาคนเดียวคงเหงาน่าดู คิดถูกแล้วหละที่เอาเธอมา ส่วนยัยบูมหรอ คนนั้นไม่น่าต้องถามหรอก ขานั้นไปเรียนหนะสิ ปล่อยไปก่อนแล้วกัน และลอร์ร่า ขานั้นไม่อยู่ค่ายเรมเดือนแล้ว ไม่น่ากลับมาทันเช่นกัน

---

ขึ้นรถไฟเฮเฟตัส (สายประหยัด) มุ่งหน้าสู่นิวโรม! - ตั๋วฟรี

กิจกรรมเทศกาล Ieiunium Cereris