[บ้านหมายเลข 9] ห้องเวิร์คช็อป

ห้องเวิร์คช็อป

หากคุณได้ยินเสียงดังบริเวณด้านหลังของบ้านหมายเลข 9 จงอย่าได้แปลกใจ บริเวณนี้เป็นส่วนของห้องเวิร์คช็อปที่เพียบพร้อมไปด้วยอุปกรณ์งานช่างครบครันที่สุด เหล่าบุตรและธิดาของเฮเฟตัสมักจะขลุกอยู่ในห้องนี้เป็นหลัก พวกเขารักในการสร้างสรรค์ผลงานใหม่ ๆ คุณจะพบว่าไม่มีงานฝีมือชิ้นใดที่จะหาไม่ได้จากที่แห่งนี้

- ใครจะตีเหล็กให้ไปที่โรงหลอม อย่ามาเผาเหล็กในบ้าน! -

Eloise HEROES

ห้องเวิร์คช็อป

โป๊ก โป๊ก โป๊ก

เสียงลงค้อนดังกึกก้องไปทั่วห้องเวิร์คช็อป ต้นตอของเสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนหากแต่เป็นสาวน้อยผมสีเพลิงคนดีคนเดิมที่กำลังเพลิดเพลินไปกับการทำผลงานชิ้นใหม่ของตัวเองออกมาให้เป็นชิ้นเป็นอัน

“โว้ว ๆ เบาหน่อยสาวน้อย ทุบแรงขนาดนี้ไปโกรธใครมาหรือไง?”

เอโลอิสหันไปตามเสียงที่ทักแซวเธอก็พบว่าเป็นพี่ชายร่วมบ้านของตัวเอง ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตัวเองมีพี่น้องต่างแม่กับเขาด้วย พ่อของเธอนี่คงไม่ธรรมดาจริง ๆ น่าจะไปไข่ทิ้งไว้ทั่วโลกเลยล่ะ

“อ้าวพี่เองเหรอ ไม่ได้โกรธใครหรอกแค่อยากให้มันยึดติดกันแน่น ๆ น่ะ”

“ลงน้ำหนักดี ๆ มันก็แน่นแล้วไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้”

“โอเคฉันจะไม่รุนแรงมากก็ได้ กลัวอุปกรณ์พังล่ะสิ”

“ก็พี่ขี้เกียจซ่อมค้อน เด็กที่นี่แต่ละคนมือหนักชะมัด”

“ก็มันมันส์มือนี่นา…” เอโลอิสทำหน้าจ๋อยเล็กน้อยก่อนเก็บค้อนคืนที่เดิมเพราะส่วนที่ต้องใช้ได้เสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อย เธอเดินไปที่จักรเย็บผ้าคุณภาพดีซึ่งเย็บได้แม้กระทั่งหนัง หรือ ผ้าใบแข็ง ๆ ถ้านิ้วเผลอเข้าไปโดนคือแหกไม่มีชิ้นดีแน่นอน เธอเริ่มเดินเครื่องแล้วลงมือเย็บส่วนหนังที่เธอได้ทำการวัดตัดเรียบร้อยแล้ว สภาพของเธอตอนนี้เหมือนพวกป้าถีบจักรเย็บผ้าโหลไม่มีผิด

“บ้านเรานี่น่าเปิดร้านจริงจังเหมือนกันนะ ฉันว่าต้องรวยแน่ ผลงานของพวกเรามีแต่ของเจ๋ง ๆ”

“คิดจะไปขายให้ใครกันฮะ” มือของชายหนุ่มขยี้ลงบนหัวของเธอจนเอโลอิสหน้ามุ่ย

“พวกเด็กในค่ายไง”

“หัวการค้าเสียจริง มองสิ่งที่ทำด้วยอย่าหันมาเดี๋ยวก็ได้นิดขาดหรอก”

“เออ จริงด้วย!” เธอรีบหันกลับไปสนใจงานที่กำลังลงมือทำเก็บรายละเอียดทุกส่วนให้เรียบร้อย

“แล้วสรุปกำลังประดิษฐ์อะไรของเธอล่ะ”

“ไม่รู้เหมือนกัน”

“เอ้า?”

“เสร็จแล้วก็คงจะรู้เองว่ามันคืออะไร ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้หรอกพี่”

“โอเค เสร็จเมื่อไหร่ก็เอามาอวดแล้วกัน”

“ได้เลย”

เธอมองดูพี่ชายร่วมบ้านเดินออกไปจากห้องเวิร์คช็อปการทำงานของเธอคงเสียงดังมากจนเขานอนไม่ได้แน่เลย แต่ใครเข้าจะมานอนหลับในห้องเวิร์คช็อปกัน ห้องนอนก็มี เอโลอิสใจจดใจจ่อกับสิ่งประดิษฐ์ของเธอต่อ ใช้เวลาพักใหญ่มันก็เสร็จสิ้น เธอเก็บกวาดห้องจนเรียบร้อยดีจากนั้นจึงเดินออกไปพร้อมสิ่งที่เพิ่งทำเสร็จเพื่อเอาไปเก็บเข้าที่

Eloise HEROES

ผลงานชิ้นโบว์แดง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“มีใครอยู่ไหม มีพัสดุมาส่งจ้าาาาา”

เสียงสดใดของใครบางคนดังขึ้นบริเวณหน้าบ้านหมายเลข 9 เอโลอิสที่ว่างอยู่คนเดียวในตอนนั้นจึงอาสาเดินมาเปิดประตูเพื่อพบกับต้นตอของเสียง ทันทีที่บานประตูเปิดออกก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคนส่งพัสดุจากบ้านไอริส

“มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?” เอโลอิสเอ่ยถามออกไป

“มีพัสดุจ่าหน้าถึงคุณเอโลอิส เพจ บ้านนี้มีคนชื่อนี้ไหม?”

“ค่ะ ฉันเอง”

“ช่วยเซ็นรับของด้วยค่ะ”

“อ๋อได้ค่ะ” 

เอโลอิสเซ็นรับของแบบงง ๆ ก่อนรับพัสดุห่อใหญ่มาไวในมืออีกฝ่ายนั้นจากไปอย่างรวดเร็วทันทีที่เสร็จหน้าที มาไวไปไวแท้… เธอสังเกตเห็นจดหมายที่แนบมาด้วยเลยเปิดอ่าน

จดหมาย

ถึงคุณเอโลอิส แม้ผมจะไม่เคยเจอ แต่ได้ยินว่าคุณเป็นสายเลือดเฮเฟตัส บางทีอาจจะสามารถจัดการกับสองสิ่งนี้ได้ นี่ค่าจ้างการบูรณะเกราะหรือหมวกชั้นเยี่ยม 15 ดรักม่าหากเสร็จแล้ว ฝากพี่ทีน่ามาให้ผมก็ได้

....ขอบคุณ

.....จาก เดม่อน แคนเนลท์

“ใครวะ?...”

คำถามแรกเลยที่ผุดขึ้นมาในหัวเมื่อได้รับพัสดุ เอโลอิสใช้มีดพกกรีดกล่องพัสดุก่อนเปิดมันขึ้นมาแล้วพบว่าด้านในมีราชสีห์นีเมียนกับน้ำยาเวทมนตร์อยู่ โอโหพ่อหนุ่มนี่ไปฆ่าสิงโตมาด้วยล่ะ เธอพอจะเข้าใจสถานการณ์แล้วว่าเขาคงอยากให้ทำอะไรสักอย่างกับของสองสิ่งนี้ แถมยังมีดรักม่าแถมมาให้เป็นสินน้ำใจด้วย เอโลอิสที่หน้าเงินอยู่เป็นทุนเดิมมีหรือที่จะไม่ฉกฉวยโอกาสนี้ไว้ เธอรีบหอบเอาของทุกอย่างวิ่งเข้าห้องเวิร์คช็อปในทันที

“วิ่งเบา ๆ หน่อยน้องสาว” พี่สุมิตรที่กำลังนั่งลับหอกอยู่ในห้องรีบทักขึ้นมือเห็นเอโลอิสหอบพัสดุที่เพิ่งได้มาเข้ามายังห้องเวิร์คช้อปของบ้าน

“พี่สุมิตรรู้จักคนชื่อเดม่อน แคนเนลท์ป่ะ?”

“เคยได้ยินว่าเป็นเด็กบ้านอะโฟรไดท์น่ะ”

“อ๋อ งี้นี่เอง พอดีเขาส่งพัสดุมาให้ฉันช่วยทำชุดเกราะสุดเจ๋งล่ะ”

“เขาเชื่อฝีมือเธอด้วยเหรอ โอ้โหราชสีห์นีเมียนซะด้วย ลองเอาไปทำหมวกแบบที่เฮอร์คิวลิสใส่ดูไหมล่ะ?”

“ไอเดียดีมากพี่สุมิตร นั่นเป็นสิ่งที่ฉันกำลังจะทำเลย ขอบคุณนะ”

เมื่อได้ไอเดียสิ่งที่อยากจะทำแล้วเธอก็เริ่มงานหลักของตัวเองในทันที เธอเริ่มวัดขนาดหัวที่มนุษย์พอจะใส่ได้โดยให้สุมิตรเป็นนายแบบ เธอไม่แน่ใจนักเรื่องขนาดหัวของคุณเดม่อนแต่คิดว่าน่าจะมาตรฐานเลยใช้ผู้ชายด้วยกันนี่แหละเป็นแบบลองใส่ เธอร่างแบบและวัดขนาดทุกสิ่งก่อนจะเริ่มทำการตัดเย็บหนังราชสีห์อย่างคล่องแคล่วซึ่งเป็นพรสวรรค์ที่ได้มาแต่กำเนิดจากการเป็นลูกของเทพเฮเฟตัส เธอทำตามขั้นตอนทุกอย่างที่วางแผนเอาไว้ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ผลงานชิ้นโบว์แดงของเธอก็เสร็จสิ้น

“พี่ว่าเขาจะชอบไหมอะ?”

“แน่นอนสิ คุณภาพหมวกที่เธอทำมันดีนะพี่ว่า”

“พูดงี้ค่อยสบายใจหน่อยงั้นฉันขอตัวล่ะ ต้องเอาพัสดุไปส่ง”

“ถือดี ๆ นะอย่าซุ่มซ่ามเชียวเดี๋ยวของพัง”

“รู้แล้วน่า!”

Jayvik BRAVE

เจวิคเดินย่อง ๆ มาตามข้างบ้านจนเจอเข้ากับหน้าต่างที่เปิดไว้เพื่อระบายอากาศให้ลมเย็นพัดเข้าไปภายในบ้าน ‘ทางนี้แล้วกัน’ เจวิคนึกในใจก่อนจะปีนเข้าหน้าต่างเข้ามาภายในบ้าน ดูเหมือนว่าห้องที่เขาเข้ามานั้นจะเป็นห้องเวิร์คช็อปที่ไว้ใช้สำหรับการสร้างชิ้นงานฝีมือ โชคดีไปสำหรับเจวิคที่ภายในห้องนั้นไม่มีคนอยู่พอดี ชายหนุ่มมองดูไปทั่วห้องก่อนจะไปสะดุดตาเข้ากับบอร์ดทำเนียบสมาชิกบ้านเฮเฟตัส เผยให้เขาเห็นว่าคนที่เขาต้องมาขโมยของคือใคร เอโลอีส หญิงสาวชาวไอรีส ธิดาแห่งเฮเฟตัสนั้นเอง

“ผมขอโทษด้วยนะครับ แต่พ่อผมสั่งมามันต้องทำจริง ๆ” ชายหนุ่มกระซิบขณะยืนมองรูปของเธอที่ติดอยู่บนบอร์ด เขามองไปมาก่อนเห็นว่ามีโต๊ะทำงานของเธออยู่ภายในห้องด้วย

“พอดีเลยแบบนี้” ชายกระซิบขึ้น ก่อนจะหยิบเอาถุงมือยางออกมาใส่มือทั้งสองข้าง จากนั้นจึงเริ่มงัดแงะโต๊ะทำงานของเธอ เขาเปิดออกมาได้แล้วหยิบเอาของที่ดูจะมีค่าใส่กระเป๋าไป จากนั้นจึงปิดมันกลับคืนให้เหมือนเดิมให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ชายหนุ่มปีนออกหน้าต่างบานเดิมกับที่เขาเข้ามา ชายหนุ่มรีบย่องหนีไปยังที่อื่นต่อไป

ใช้สกิลมือเบากับ Eloise

Jayvik Mchonde

Eloise HEROES

วันที่ 10 ธันวาคม 2024

เวลา 20.40 น.

เอโลอิสก้าวเข้ามาในห้องเวิร์คช็อป โดยมีเคอร์ติสเกาะอยู่บนไหล่ของเธอ บรรยากาศวันนี้เงียบสงัดเสียจนน่าอึดอัด เธอหยุดนิ่งชั่วขณะ ดวงตาจ้องมองไปรอบห้อง โต๊ะทำงานทุกตัวเต็มไปด้วยเครื่องมือ ชิ้นส่วนโลหะ และอุปกรณ์ที่วางระเกะระกะตามสไตล์ของช่างตีเหล็ก แต่ถึงแม้มันจะดูเหมือนเดิมทุกกระเบียดนิ้วแต่เธอก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ

สัญชาตญาณบางอย่างบอกให้เธอรู้ว่ามีอะไรผิดปกติ ดวงตาของเธอหันไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองทันที โต๊ะไม้หนาเต็มไปด้วยรอยไหม้และรอยขีดข่วนจากการทำงานหนัก เศษโลหะที่กระจัดกระจายอยู่ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย มันดูเหมือนเดิมเปี๊ยบ! แต่ก็ไม่เหมือนเดิมเสียทีเดียว…

“มีอะไรหรือขอรับ?” เคอร์ติสเอียงคอเล็กน้อย

“ฉันว่ามันแปลก ๆ…” สายตาเธอจับจ้องไปที่มุมขวาของโต๊ะ ลิ้นชักโต๊ะของเธอที่ล็อกไว้มันถูกเลื่อนออกไปจากตำแหน่งเดิมไม่ถึงสองเซนติเมตร แต่สำหรับเธอแล้วมันผิดเพี้ยนชัดเจน! มือของเธอเอื้อมไปไขลิ้นชักอย่างระแวดระวัง ก่อนจะเปิดมันออก…

“มีคนเอาของของฉันไป...” 

“ขโมยเหรอขอรับ!” เคอร์ติสถึงกับตกใจ

เอโลอิสยังไม่ทันตอบ สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นบางอย่างที่ขยับไหวอยู่ตรงมุมห้อง ใกล้กับหน้าต่างที่เปิดแง้มเอาไว้ แผ่นหลังของใครบางคนกำลังยกตัวเองปีนออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะได้เห็นหน้าหรือจับรายละเอียดอื่น ๆ ได้ เงานั้นก็หายลับไปอย่างว่องไว ทิ้งไว้เพียงม่านหน้าต่างที่ไหวเบา ๆ ตามแรงลม

“เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” 

เอโลอิสรึบวิ่งไปดูที่หน้าต่างแต่ก็พบว่าหัวขโมยได้หนีไปแล้วอย่างรวดเร็ว โชคดีที่ของที่ถูกหยิบไปได้ทั้งหมดเป็นเพียงแค่ของเก๊ไม่ได้มีราคาค่างวดอะไร ก็เพียงแค่ของทดลองสร้างเท่านั้น เอโลอิสไม่ได้ติดใจเอาความแต่คิดว่าบ้านเฮเฟตัสคงต้องเพิ่มมาตรการในการรักษาความปลอดภัยให้มากกว่านี้แล้วเพื่อที่จะไม่ให้เกิดคดีอุกอาจเช่นนี้อีก

@God