[บ้านพักหมายเลข 9] โถงบูชา

เมื่อเดินเข้ามาด้านในสิ่งแรกที่จะพบคือโถงกว้างของบ้านซึ่งตรงกลางเป็นที่ตั้งของ

รูปปั้นเทพเฮเฟตัส เทพแห่งไฟและช่างฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ เหล่าลูก ๆ ครึ่งเทพของท่านจะใช้รูปปั้นนี้ในการสักการะพระบิดาและปลุกพลังครึ่งเทพของตน

ถือเป็นแลนด์มาร์คสำคัญของบ้านหมายเลข 9

Eloise HEROES

ปลดล็อกสกิล

หลังจากคืนแรกที่ได้พักที่บ้านหมายเลข 9 อย่างเต็มอิ่ม เอโลอิสก็นึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่คุณไครอนเคยบอกเธอไว้เมื่อวานนี้ เธอเองก็นึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าพลังที่ว่านั่นมันคืออะไร แล้วคนอย่างเธอน่ะจะมีพลังของเทพจริง ๆ น่ะเหรอ ว่าแล้วสาวน้อยผมสีเพลิงก็ตัดสินใจลองเดินไปยังโถงกลางบ้านซึ่งเป็นที่ตั้งของรูปปั้นเทพเฮเฟตัส แม้ว่าตอนนี้จะยังสับสนกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมา เธอมาไกลถึงขนาดนี้ได้อย่างไรกันนะ นับเป็นความกล้าบ้าบิ่นมากที่บินข้ามทวีปมาอยู่ในถิ่นที่ไม่รู้จักเช่นนี้

“ท่านคือพ่อของฉันจริง ๆ น่ะเหรอ?”

เธอยืนมองรูปปั้นอย่างพิจารณาแล้วก็แอบคิดว่าบางทีเธอน่าจะหน้าตาออกไปทางแม่มากกว่าทั้งรูปลักษณ์และสีผม เรื่องเทพเฮเฟตัสเธอก็พอเคยได้ยินมาบ้างในสมัยเรียนหนังสือแต่ว่าไม่ได้ตั้งใจฟังที่ครูสอนสักเท่าไหร่ด้วยความสมาธิสั้นไม่ค่อยชอบจดจ่อกับอะไรเป็นเวลานานนัก ถ้าเขาเป็นพ่อของเธอจริง เธอก็คงดีใจนั่นแหละที่ได้รู้ว่าพ่อของเธอคือใครแต่ก็คงแอบน้อยใจอยู่เหมือนกันที่พ่อทิ้งพวกเราไป มันอาจจะมีเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังก็เป็นได้

“ฉันดีใจนะคะที่เราได้เจอกัน แม้ว่าจะเจอในแบบรูปปั้นก็เถอะ”

คิดไปคิดมาก็ดูเหมือนคนบ้าอยู่นะที่ยืนคุยกับรูปปั้นแบบนี้ สำหรับเอโลอิสแล้วมันก็คงเป็นเรื่องปกติเพราะเธอไม่ใช่คนที่มีเพื่อนมากนักในสมัยยังอยู่ที่ไอร์แลนด์ ความโลกส่วนตัวสูงมันทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้าคุยกับเธอ ส่วนมากก็จะมีแต่พวกที่รู้จักกันในอินเตอร์เน็ตเพราะเธอเป็นแอดมินกลุ่มชี้เป้าของลดราคาในเฟสบุ๊กนี่ล่ะ ฉะนั้นการคุยกับรูปปั้นนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกเลยจริง ๆ 

“พลังของฉันจะเป็นแบบไหนกันนะ”

คิดไปก็คงไม่ได้รู้สักทีเอโลอิสจึงตัดสินใจเขยิบเข้าไปใกล้รูปปั้นอีกนิด เธอทำการคาราวะรูปปั้นเทพเฮเฟตัสด้วยความเคารพ จากนั้นจึงวางฝ่ามือทาบกับฝ่ามือเทพผู้เป็นบิดา บอกตามตรงว่าท่าทางของรูปปั้นมันทาบยากแท้ แต่เธอก็พยายามหาทำจนได้นั่นแหละ แม้ไม่รู้ว่าท่าที่ตัวเองทำจะเรียกว่าทาบฝ่ามือได้หรือไม่แต่เธอก็คิดว่ามันน่าจะสื่อสารไปถึงเทพเฮเฟตัสได้เหมือนกัน

“พลังของลูกคืออะไรช่วยบอกให้รู้ด้วยเถิด…”

ปลดล็อก [ทนทานไฟ]

Eloise HEROES

ปลดล็อกสกิล

แม้จะเดินผ่านโถงกลางบ้านอยู่เป็นประจำทุกวัน แต่ไม่บ่อยนักที่เอโลอิสจะแวะเวียนมาหยุดอยู่ที่หน้ารูปปั้นของเทพผู้เป็นบิดา หลังจากได้ทำการล่าโทรลล์เสร็จสิ้น สาวน้อยผมสีเพลิงก็เดินทางกลับมายังบ้านพักหมายเลข 9 ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่หน้ารูปปั้นแห่งนี้

“ไม่ได้คุยกันหลายวันเลยนะคะ”

เธอหันมองรูปปั้นแล้วกล่าวทักขึ้น พอเห็นรูปปั้นนี้แล้วก็ชวนให้นึกถึงวันแรกที่ได้เข้ามาอยู่ที่บ้านพักหมายเลข 9 อะไรหลาย ๆ อย่างนั้นใหม่สำหรับเธอมากจนจับต้นชนปลายไม่ถูก แม้ตอนนี้เธอจะใช้เวลาในค่ายมาได้พักนึงแล้วก็ใช่ว่าจะชินเสียเมื่อไหร่ ยังมีอะไรอีกมากที่เธอยังคงต้องเรียนรู้จากที่นี่ จนกว่าจะปกป้องตัวเองและคนรอบตัวที่เธอรักได้เธอจะยังคงพยายามและฝึกฝนต่อไป

“วันนี้หนูมีเรื่องอยากจะขอนิดหน่อย อีกไม่นานจะต้องเดินทางไกลแล้ว อุปสรรคนานับประการคงจะมีมากมายเสียจนไม่รู้จะรับมือกับมันยังไง ถ้าพ่อประทานพรมอบความสามารถเพิ่มเติมให้ลูกก็คงจะดี”

เอโลอิสพูดออกไปถึงประสงค์ที่ต้องการปลดล็อกพลังความสามารถทางสายเลือดของเธอ เธอเชื่อว่าการทนทานไฟของเธอคงไม่ใช่ความสามารถเดียวที่เธอจะมีได้เพียงแค่ตอนนี้ พลังอื่น ๆ ที่สถิตย์อยู่ในตัวของเธอยังไม่ถูกปลุกตื่นขึ้นมาเท่านั้นเอง

“โปรดมอบพลังให้ลูกด้วย”

เอโลอิสทำการคาราวะรูปปั้นของเทพเฮเฟตัส ก่อนที่จะใช้ฝ่ามือของเธอวางทาบกับฝ่ามือของรูปปั้นบิดาแล้วรอให้ทุกอย่างดำเนินไปด้วยกระบวนการของมัน ไม่ว่าจะเป็นพลังอะไรที่จะถูกปลุกขึ้นมาก็หวังเพียงว่ามันจะมีประโยชน์ต่อตัวเธอและคนรอบข้างในอนาคต

ปลดล็อก [กลศาสตร์]

ปลดล็อก [นกกระทา]

ต้องตั้งชื่อน้องไหมคะ? ถ้าต้องตั้งให้ชื่อว่า เคอร์ติส

Eloise HEROES

ปลดล็อกสกิล

“คุณเอโลอิส จะไปไหนขอรับ!” เสียงเจื้อยแจ้วของนกกระทาเคอร์ติสดังขึ้นทันทีที่มันเดินตามเอโลอิสเข้ามาในโถงกลางของบ้าน

“แล้วจะตามมาทำไมล่ะ?” เอโลอิสถามกลับ

“เพราะกระผมเป็นผู้ติดตามคุณเอโลอิสยังไงล่ะขอรับ” เจ้านกตอบ

“ไม่ชินเลยจริง ๆ” เธอบ่นอุบอิบพร้อมกับส่ายหัว

“แล้วตกลงคุณเอโลอิสมาที่โถงนี้ทำไมกันเหรอขอรับ?”

“เอานกกระทาบางตัวมาคืนพ่อ…” เธอตอบออกไปแบบกวน ๆ

“ไม่ได้นะขอรับ! กระผมได้รับมอบหมายให้มาเป็นผู้ติดตามคุณเอโลอิส ถ้าเกิดถูกส่งคืนก็แสดงว่ากระผมมีความบกพร่องในการปฏิบัติหน้าที่จนธิดาของท่านเทพไม่พอใจ ถ้าเป็นแบบนั้นกระผมต้องโดนท่านเทพเฮเฟตัสลงโทษแน่ ๆ” เจ้านกพูดออกมาด้วยความอกสั่นขวัญแขวน มันเดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่น ท่าทางจะกลัวจริง ๆ

“เอาน่า ฉันล้อเล่น ยังไม่คืนตอนนี้หรอกแต่ถ้านายทำตัวไม่ดีล่ะก็ฉันส่งคืนแน่!”

“กระผมจะทำตัวเป็นนกที่ดีแน่นอนขอรับ!” เคอร์ติสรับปาก

“ดีมาก!”

“ถ้าไม่ได้เอากระผมมาคืนแล้วมาที่โถงบูชาทำไมล่ะขอรับ”

“มารับพลังใหม่”

“พลังเหรอขอรับ เมื่อวานเพิ่งรับไปเองไม่ใช่เหรอขอรับ?” เคอร์ติสเอียงคอสงสัย

“ตัวนายน่ะ ไม่นับว่าเป็นพลังหรอกนะ” เอโลอิสไม่คิดว่าการส่งนกกระทาพูดได้จะเรียกว่าเป็นพลังสำหรับเธอ วันนี้เลยจะลองมาขอรับพลังอีกรอบ ครั้งที่แล้วมันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ 

เอโลอิสเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ารูปปั้นของเทพเฮเฟตัส ก่อนที่จะเริ่มทำการคาราวะรูปเคารพของบิดา แล้วนำฝ่ามือของตนเองทาบลงกับฝ่ามือของรูปปั้น เธอหลับตาลงภาวนาให้การปลุกพลังในครั้งนี้ไม่ใช่การส่งนกพูดได้ตัวที่สองมาให้ก็พอแล้ว…

ปลดล็อก [สัมผัสกับดัก]

Eloise HEROES

ปลดล็อกสกิล

หลังจากกลับมาถึงค่ายเอโลอิสก็หลับเป็นตายด้วยความเหนื่อยล้ากว่าจะตื่นมาอีกทีก็บ่ายแก่ เธอสับสนเรื่องเวลาเล็กน้อยเนื่องด้วยท้องฟ้าเป็นช่วงกลางวันตลอดทั้งวันจนแทบจะแยกไม่ออกว่าจริง ๆ แล้วมันควรเป็นตอนกลางวันหรือกลางคืนกันแน่ ถ้าไม่ได้เคอร์ติสมาปลุกมีหวังเธอคงยังนอนกินบ้านกินเมืองมากกว่านี้แน่ เอโลอิสอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบเดินมาที่โถงบูชาของบ้านหมายเลข 9 อันเป็นที่ตั้งของเทพบิดา

ด้วยความที่ออกไปทำภารกิจนอกค่ายเป็นเวลานานทำให้ไม่ได้ติดต่อสื่อสารกับเทพเฮเฟตัสเลยไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เธอและเพื่อน ๆ ใช้เวลาร่วมกับเทพอะพอลโลนานจนจะคิดว่าเป็นลูกของอะพอลโลอยู่แล้ว วันนี้จึงถือโอกาสที่จะมากล่าวทักทายผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘พ่อ’ เสียหน่อย

“ลูกกลับมาแล้วไม่ได้เจอกันเสียนานเลยนะคะ”

“กระผมก็กลับมาแล้วนะขอรับท่านเทพ ดูแลคุณเอโลอิสเป็นอย่างดีเลยขอรับ กลับมาครบ 32 ส่วน” เคอร์ติสที่อยากมีบทบ้างกล่าวขึ้น

“เดี๋ยวจะเผาของฝากไปให้นะคะ แต่วันนี้ที่มาที่นี่นอกจากจะมาพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วก็อยากจะมาขอพลังจากพ่อสักหน่อยค่ะ”

เอโลอิสเริ่มทำการคาราวะเพื่อแสดงความเคารพต่อเทพเฮเฟตัส จากนั้นก็ดำเนินวิธีการอย่างเช่นที่เคยทำทุกครั้ง เธอคิดว่าตอนนี้ตนเองพร้อมที่จะรับทักษะขั้นต่อไปแล้ว สาวน้อยผมแดงยื่นมือออกไปทาบกับมือของรูปปั้นหลับตาทำสมาธิเพื่อรับเอาพลังจากเทพบิดา หวังเพียงว่าพลังที่ได้รับมารอบนี้จะเป็นประโยชน์กว่าเจ้าตัวที่ยืนพูดมากอยู่ข้าง ๆ ก็พอ

ปลดล็อก [ยอดนักสร้าง]

Eloise HEROES

วันที่ 5 พฤศจิกายน 2024

เวลา 12.00 น.

เสร็จสิ้นจากการบูชาเทพเอโลอิสก็เดินทางกลับมายังบ้านพักของเหล่าลูก ๆ เทพเฮเฟตัส ก่อนที่จะมุ่งตรงไปยังโถงบูชาอันเป็นสถานที่ตั้งของรูปปั้นเทพเฮเฟตัส แน่นอนว่าการกลับมาบ้านครั้งนี้ย่อมมีจุดประสงค์มากกว่าแค่กลับมานั่งเล่นเฉย  ๆ แน่นอน

“ไหนคุณเอโลอิสบอกว่าจะไปเรียนไงขอรับ” 

เคอร์ติสที่เกาะไหล่ของเอโลอิสอยู่ถามขึ้นเมื่อจุดหมายของสาวน้อยที่มันได้รับมอบหมายจากเทพเฮเฟตัสให้มาดูแล เดินกลับเข้ามายังบ้านพักหมายเลข 9 แทนที่จะเป็นชายหาดซึ่งเป็นห้องเรียน

“ตอนนี้ยังเป็นช่วงพักกลางวันยังพอมีเวลาอยู่นายก็อย่าถามมากนักเลย”

“คุณเอโลอิสลืมของเหรอขอรับ?”

“ฉันจะมารับพลังจากพ่อฉันต่างหากล่ะ”

“โอ้! พลังใหม่งั้นเหรอขอรับ น่าสนใจมากเลยอยากรู้จังว่าพลังใหม่ที่ท่านเทพจะมอบให้คุณเอโลอิสจะเป็นอะไรกัน”

“ฉันก็อยากรู้ไม่แพ้นายหรอก”

พูดจบก็เริ่มทำการคาราวะรูปปั้น บางทีก็แอบคิดว่าใครออกแบบรูปปั้นนี้กันเอาฝ่ามือทาบก็ไม่ได้เธอทำได้เพียงเอามือของเธอไปสัมผัสกับมือของรูปปั้นองค์เทพ หลับตาเตรียมพร้อมรับสิ่งที่เทพเฮเฟตัสจะมอบให้ไม่ว่าจะเป็นทักษะอะไรก็ตามขอให้มันมีประโยชน์ก็เพียงพอแล้ว

ปลดล็อก [กระเป๋าสารพัดช่าง]

@@God 

Eloise HEROES

วันที่ 11 พฤศจิกายน 2024

เวลา 06.00 น.

เหนื่อยสายตัวแทบขาดกับการเอาอกเอาใจเทพเฮเฟตัสบัดนี้ก็ได้บรรลุผลที่เธอต้องการเสียที เมื่อคืนเอโลอิสใช้เวลาทั้งคืนในการเก็บกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวที่จะออกเดินทางไปที่บอสตัน เธอฝากเคอร์ติสไปแจ้งข้าวให้กับเพื่อนร่วมเดินทางทั้งสองบ้านเป็นที่เรียบร้อย ก่อนออกเดินทางอย่างน้อยเธอก็ต้องมั่นใจว่าจะรอดปลอดภัย ฉะนั้นเธอจึงเลือกเดินมาที่โถงบูชาของบ้านเป็นอันดับแรกเพื่อกล่าวลาพ่อไปทำภารกิจและขอให้เขาอวยชัยให้เธอเสียหน่อย ที่สำคัญ! ขอพลังไปใช้ในการเดินทางสักนิด

“วันนี้คุณเอโลอิสตื่นเช้าจังเลยนะขอรับ” เคอร์ติสทักเธอในระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินมายังรูปปั้นเทพเฮเฟตัส

“แน่นอนอยู่แล้ววันนี้ฉันจะมาลาพ่อก่อน”

“อย่างนี้นี่เองสินะขอรับ กระผมก็คิดว่าหวังผลอย่างอื่นเสียอีก” เคอร์ติสพูดอย่างรู้ทัน

“แหม…เกลียดจริงนกรู้ทันเนี่ย”

“กระผมคงอยู่กับคุณเอโลอิสมานานจนเริ่มจับทางได้แล้วมั้งขอรับ”

คุยกันเพลิน ๆ สุดท้ายทั้งสองก็มาหยุดอยู่ตรงหน้ารูปปั้นของเทพเฮเฟตัสจนได้ เอโลอิสสูดหายใจเข้าลึกพร้อมกับทำความเคารพรูปปั้นของพ่อและพูดอะไรเล็กน้อย

“พ่อคะ หนูกำลังจะออกเดินทางแล้วค่ะ ตามสัญญาที่เคยพูดไว้หนูมาแจ้งแล้วนะ หวังว่าพ่อจะอำนวยพรให้พวกเรารอดพ้นอุปสรรคต่าง ๆ ได้โดยง่ายและกลับมายังค่ายอย่างปลอดภัย แล้วก็…ขอพลังไปใช้สู้หน่อยค่ะ เผื่อได้ใช้”

พูดจบเธอก็ทำการประสานมือรูปปั้นและหลับตาเตรียมพร้อมรับอะไรก็ตามที่พ่อของเธอกำลังจะส่งมาให้ หวังเพียงอย่างเดียวว่าขอให้เป็น ‘ของดี’

ปลดล็อก [ควบคุมโลหะ]

ปลดล็อก [ค้อนไฟ]

@God 

Eloise HEROES

วันที่ 10 ธันวาคม 2024

เวลา 20.40 น.

หลังจากเหตุการณ์ขโมยขึ้นบ้านพักหมายเลข 9 เอโลอิสก็พบว่ามีจดหมายกลิ้งมาที่เท้าของเธอ เลยคาดเดาไปเองว่าอาจเป็นจดหมายเยาะเย้ยจากขโมยผู้นั้นถึงเลือกที่จะเก็บมันขึ้นมาใส่กระเป๋าไว้ก่อนเพื่อจะเตรียมเอามันไปเผาให้พ่อของเธอที่หน้าเตาไฟ แต่ก่อนที่จะทำเช่นนั้นเธอเลือกเดินมาที่ห้องโถงของบ้านก่อนพร้อมกับเคอร์ติสเพื่อขอพลังบางอย่างจากพ่อของเธอเสียก่อน ช่วงนี้มันจะซวยเกินไปหน่อยแล้ว!

พวกเขาหยุดลงเบื้องหน้ารูปเคารพของเทพเฮเฟตัส รูปปั้นที่แกะสลักอย่างวิจิตรบรรจง แสดงถึงความแข็งแกร่งและภูมิปัญญาของเทพแห่งการช่าง เอโลอิสยืนนิ่ง ดวงตาจับจ้องไปยังดวงตาของรูปปั้น 

“พ่อจะรู้บ้างไหมนะว่าช่วงนี้หนูรู้สึกว่ามีเจ้ากรรมนายเวรตามติด”

เธอกล่าวกับรูปปั้นก่อนที่จะทำทำพิธีถวายความเคารพตามแบบฉบับที่เธอทำทุกครั้ง เสียงของเคอร์ติสเงียบลงอย่างเข้าใจแต่ก็ทำได้เพียงยืนมองเงียบ ๆ เอโลอิสยื่นมือไปแตะที่มือของรูปปั้น ก่อนที่กระแสพลังบางอย่างจะค่อย ๆ แผ่ซ่านเข้าสู่ร่างกายของเธอ มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายแต่เธอเชื่อว่าพ่อกำลังมอบพลังบางอย่างให้

“หวังว่าคราวนี้จะเป็นพลังที่มีประโยชน์นะ” เธอผละมือออกอย่างช้า ๆ 

"ไปกันเถอะ เคอร์ติส"

ทั้งคู่ก้าวออกจากโถงอย่างพร้อมเพรียง เธอต้องรีบไปที่เตาไฟบูชาเทพแล้วเอาจดหมายนี้ไปกำจัดซะ อย่างน้อยจะเผาทั้งทีก็เผาให้ไปถึงโอลิมปัสเลยดีกว่า!

ปลดล็อก [เสริมแกร่ง]

Cooper HEROES

9/01/2025 12.10 น. - 12.40น. 

บทที่ 26

ลมเย็นยามบ่ายพัดเบาๆ ขณะที่สามพี่น้อง คูเปอร์ ลิเลียน่า และคลาร่า เดินตรงมายังบ้านหมายเลข 9 บ้านของลูกหลานเทพเฮเฟตัส ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ทางด้านตะวันตกของค่ายฮาล์ฟบลัด บ้านนี้ดูแตกต่างจากบ้านหลังอื่นด้วยกำแพงอิฐสีแดงและปล่องควันที่พ่นควันจางๆ อยู่เสมอ ราวกับมีการหลอมเหล็กและสร้างอาวุธตลอดเวลา  

คูเปอร์เดินนำหน้าโดยมีน้องสาวสองคนเดินตามหลัง ลิเลียน่ามีท่าทางตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่คลาร่าแสดงสีหน้าเรียบนิ่ง แต่ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นสะท้อนความสนใจและความระมัดระวัง  

เมื่อพวกเขาเดินมาถึงโถงบูชาของบ้านหมายเลข 9 สิ่งแรกที่สะดุดตาคือรูปปั้นเทพเฮเฟตัสที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางโถง กองไฟที่ฐานรูปปั้นลุกโชนให้แสงอบอุ่นและสะท้อนเงาไปทั่วบริเวณ  

ทันทีที่พวกเขาเข้ามาด้านใน ชายหนุ่มคนหนึ่งก็กำลังเดินสวนออกมา เขามีรูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทนเข้มของอเมริกันพื้นเมืองที่โดดเด่น และกล้ามเนื้อแขนที่นูนเด่นจนทำให้คูเปอร์อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาคงจะยกน้ำหนักเป็นงานอดิเรกแน่ๆ  

ชายหนุ่มถือขวดเวย์โปรตีนไว้ในมือ รอยสักลวดลายชนเผ่าประดับอยู่บนแขนขวา เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้มาเยือน แต่ไม่ได้พูดอะไร  

ลิเลียน่าเป็นคนเปิดบทสนทนา “สวัสดีค่ะ!” เธอเอ่ยอย่างกระตือรือร้นจนทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้ว  

“สวัสดี” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  

“คุณเป็นสมาชิกบ้านนี้ใช่ไหมคะ” ลิเลียน่ายิ้มกว้าง “เรามีเรื่องเล็กๆ อยากจะสอบถามค่ะ ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป”  

ชายหนุ่มพยักหน้า แม้สีหน้าจะดูสงสัยแต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ ลักษณะนิสัยที่ชัดเจนของเขาคือไม่ถนัดปฏิเสธใคร  

คูเปอร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังลิเลียน่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ขอโทษนะ พอดีเราอยากรู้เกี่ยวกับเอโลอิส เพจ คุณพอจะรู้จักเธอไหม”  

ชายหนุ่มนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “รู้จัก เธอเป็นสมาชิกของบ้านนี้”  

คลาร่าเอ่ยต่อ “แล้ว…คุณพอจะรู้ไหมว่าเธอเคยมีความขัดแย้งอะไรกับบ้านหมายเลข 6 ของเราหรือเปล่า”  

คำถามนี้ทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วอีกครั้ง “ขัดแย้ง? หมายถึงอะไร”  

ลิเลียน่าอธิบายด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความนุ่มนวล “เราได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับความไม่พอใจกันระหว่างบ้านของเราและเธอคนนั้น แต่เราไม่แน่ใจว่ามันเป็นความจริงหรือเปล่า”  

ชายหนุ่มนิ่งคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนั้น”  

“จริงเหรอ” ลิเลียน่าถามต่อพร้อมรอยยิ้ม “งั้นคุณคงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องที่เอโลอิสไปทำให้บ้านอื่นไม่พอใจ หรือบ้านอื่นทำให้เธอไม่พอใจใช่ไหมคะ”  

ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ “เธอเป็นคนตรงๆ แต่ไม่เคยได้ยินว่าเธอมีเรื่องบาดหมางกับใครในค่าย”  

คลาร่าหรี่ตามองชายหนุ่มเหมือนพยายามจับพิรุธ แต่สุดท้ายก็ไม่พบอะไรผิดปกติ เธอพึมพำเบาๆ “แปลกจริงๆ”  

คูเปอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง “ถ้างั้น เราต้องขอโทษที่รบกวนคุณ แต่ช่วยจำไว้ว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น คุณบอกเราได้เสมอ เราอยากให้ค่ายนี้สงบสุข”  

ชายหนุ่มพยักหน้าอีกครั้ง ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยชินกับการสนทนาแบบนี้ แต่ก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ได้ ถ้าผมได้ยินอะไรจะบอก”  

ลิเลียน่ายิ้มกว้าง “ขอบคุณมากค่ะ”  

เมื่อพวกเขาเดินออกมาจากโถงบูชา คลาร่าอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “เขาดูเหมือนไม่รู้อะไรเลย หรือไม่เขาก็ปิดบังเรา”  

“ฉันว่าเขาซื่อสัตย์เกินกว่าจะโกหก” คูเปอร์ตอบขณะมองไปยังท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีเล็กน้อย  

ลิเลียน่าพยักหน้า “อย่างน้อยเราก็ได้เบาะแส…ถึงจะไม่มากก็ตาม”  

คลาร่าส่ายหน้าเบาๆ “เราคงต้องหาทางอื่นแล้ว”  

“บางทีเราอาจจะได้ข้อมูลดีๆ ถ้ารอนะ” คูเปอร์พูดขึ้นขณะที่พวกเขายังยืนอยู่ใกล้ๆ โถงบูชา  

ลิเลียน่าและคลาร่าหันมามองพี่ชาย เด็กสาวผมบลอนด์คนแรกยักคิ้วด้วยความสนใจ “พี่หมายถึงอะไรคะ”  

“ฉันหมายถึง ชายคนนั้นดูไม่ใช่คนเลวร้าย เขาน่าจะช่วยเราได้ถ้าเราถามให้ชัดเจนกว่านี้” คูเปอร์อธิบายพลางมองกลับไปยังโถงบูชา  

“แต่เขาบอกว่าไม่รู้เรื่องนี่” คลาร่าแย้ง น้ำเสียงยังคงสุขุม  

“ใช่ แต่บางทีเขาอาจจะไม่ได้คิดถึงอะไรบางอย่างที่เราไม่ได้ถาม” คูเปอร์หรี่ตามองน้องสาวทั้งสอง “ลองถามเขาอีกครั้งดีไหม คราวนี้ถามตรงๆ ไปเลยเกี่ยวกับเอโลอิส ว่าเธอเคยไปมีปัญหากับแม่ของเราหรือเทพองค์ไหนหรือเปล่า บางทีเขาอาจนึกอะไรออก”  

ลิเลียน่าพยักหน้า “ก็จริงค่ะ ถ้าเรามัวแต่ตั้งแง่หรือถามอ้อมๆ เราก็อาจไม่ได้อะไรเลย”  

“และอีกอย่าง” คูเปอร์เสริม “ถามชื่อเขาด้วยก็ดี จะได้รู้ว่าเราไว้ใจใคร”  

คำพูดนั้นทำให้ทั้งลิเลียน่าและคลาร่าเห็นด้วย เด็กสาวทั้งสองเดินตามพี่ชายกลับไปที่โถงบูชา ที่ซึ่งชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังเก็บขวดเวย์โปรตีนเข้ากระเป๋า  

“ขอโทษนะ” คูเปอร์เอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงสุภาพ  

ชายหนุ่มหันมามองเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะไม่ได้แปลกใจที่พวกเขายังอยู่  

“มีอะไรเหรอ” เขาถามสั้นๆ  

คูเปอร์ยิ้มบางๆ “เมื่อกี้พวกเราถามไม่ละเอียดนักเลยไม่ได้ข้อมูลเท่าไหร่ ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป เราขอถามเพิ่มเติมหน่อยได้ไหม”  

ชายหนุ่มนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “ได้ ถามมา”  

ลิเลียน่าก้าวขึ้นมาข้างหน้า เธอยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่สดใสที่สุด “ก่อนอื่น เราขอถามชื่อคุณได้ไหมคะ”  

ชายหนุ่มชะงักไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยอมตอบ “วายา เชโนวา”  

“ขอบคุณค่ะ คุณวายา” ลิเลียน่าเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่คูเปอร์จะรับช่วงต่อ  

“เราอยากถามตรงๆ เกี่ยวกับเอโลอิส เพจ” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ไม่กดดัน “คุณรู้หรือเปล่าว่าเธอเคยมีปัญหาหรือขัดแย้งกับเทพองค์ไหน หรือแม้กระทั่งแม่ของเรา…อะธีน่า”  

วายาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขานิ่งคิดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะตอบ “ไม่เคยได้ยินนะ เอโลอิสเป็นคนตรงๆก็จริง แต่เธอไม่น่าจะมีปัญหากับเทพโอลิมปัสองค์ไหน”  

“แล้วกับแม่ของเรา” คลาร่าถามต่อ  

วายาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “อะธีน่าเหรอ…ฉันไม่คิดว่าเอโลอิสจะไปมีปัญหากับเทพีแห่งปัญญาหรอก แต่…”  

“แต่?” ลิเลียน่าเอ่ยเสียงสูงเล็กน้อย  

“ถ้าจะพูดถึงเรื่องเทพกับลูกหลาน” วายาเสริม “บางทีอาจจะเป็นเรื่องของแนวคิดมากกว่า เธออาจเคยพูดอะไรที่ไม่ถูกใจใคร แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะถึงขั้นเป็นความขัดแย้งใหญ่โต”  

“คุณคิดว่าแนวคิดแบบไหนล่ะ” คูเปอร์ถามต่อ  

วายาเงียบไปอีกครั้ง “บางทีอาจเป็นเรื่องเกี่ยวกับการสร้างสรรค์ เฮเฟตัสเน้นลงมือทำ ส่วนอะธีน่าเน้นแผนการและกลยุทธ์ ถ้าใครเอามุมมองนี้ไปพูดผิดที่ผิดทาง อาจทำให้ดูเหมือนมีความบาดหมางได้ แต่สำหรับเอโลอิส ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำอะไรโดยไม่มีเหตุผล”  

คำพูดนั้นทำให้สามพี่น้องนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ลิเลียน่าจะยิ้มให้วายาอีกครั้ง “ขอบคุณนะคะ ถ้าในอนาคตคุณได้ยินอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณช่วยบอกเราได้ไหม เราแค่อยากให้ค่ายสงบสุข ไม่มีความขัดแย้งเกิดขึ้น”  

วายาพยักหน้าเบาๆ “ได้ ถ้ามีอะไรจะบอก”  

“ขอบคุณมาก” คูเปอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้สองน้องสาวเพื่อส่งสัญญาณว่าพวกเขาควรกลับได้แล้ว  

เมื่อเดินออกมาจากบ้านหมายเลข 9 ลิเลียน่าก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส “อย่างน้อยเราก็ได้ข้อมูลใหม่ๆ นะคะ พี่คูเปอร์”  

“ใช่ แต่ฉันยังคิดว่ามีบางอย่างที่พวกเราไม่รู้” คูเปอร์ตอบพลางครุ่นคิด “บางทีมันอาจไม่ใช่เรื่องของความบาดหมาง แต่เป็นอะไรที่ดูน่าเหลือเชื่อกว่านั้น”  

“ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เราต้องระวังให้มากขึ้น” คลาร่ากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  

ทั้งสามคนยังคงไม่รู้ว่าเรื่องราวนี้จะพาพวกเขาไปสู่อะไร แต่พวกเขาตัดสินใจกลับบ้านพักก่อน ส่วนอนาคตจะเป็นยังไงก็ปล่อยให้มันมาถึงก่อนแล้วกัน