UPS Store [HERMES EXPRESS]

เฮอร์มีสเอ็กซ์เพรสนั้นเทียบเท่ากับบริการจัดส่งพัสดุ/ส่งข้อความของโอลิมปัส

ซึ่งดำเนินการโดย เทพเฮอร์มีส คอยรับส่งพัสดุต่าง ๆ ให้กับเหล่าเทพ

และเหล่าผู้คนในโลกเทวตำนานที่สามารถมองทะลุมนต์บังตาเหล่านี้

โดยมนุษย์จะเห็นกิจการห้างร้านเป็น UPS Store

เป็นบริษัทในเครือที่ได้รับแฟรนไชส์ของ United Parcel Service

ซึ่งให้บริการ จัดส่ง ทำลายเอกสารพิมพ์แฟกซ์ภาพถ่ายหนังสือเดินทาง

พัสดุ จดหมายส่วนตัวและธุรกิจและบริการรับรองเอกสารตามเว็บไซต์

Daemon HEROES

UPS Store?!

ผมกับลิเดียน่าออกเดินทางมายังร้าน UPS Store ใกล้ ๆ ละแวกไซน่าทาวน์ เราต้องคอยหลบอสุรกายหลายตัว เพราะการเดินโต้ง ๆ กลางแจ้งมันจะเสี่ยงเกินไปที่จะถูกรุมล้อมได้โดยง่าย ลิเลียน่าเธอบอกว่าจะพาผมไปยังร้านขนส่งพัสดุของเฮอร์มีส ทีแรกผมก็แปลกใจ มนุษย์จะไม่เอะใจเลยหรือไงนะว่าทำไมชื่อขนส่งถึงชื่อเฮอร์มีสเอ็กซ์เพรส แต่พอผมมาถึง โอเค ผมเข้าใจล่ะ

"ยูพีเอส...." เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะดีดนิ้ว ที่แท้มนุษย์เห็นร้านของเฮอร์มีสเป็นยูพีเอส สมัยก่อนผมก็เคยมาใช้บริการนะ แต่ไม่คิดว่าที่นี่จะเป็นของเทพดำเนินการอะสิ

"ที่นี่แหละคือร้านเฮอร์มีส ที่ ๆ เราจะมาเจอเฮอร์มีสหรือแม้แต่ขนส่งของในโลกเทวตำนาน นายต้องไม่เชื่อแน่ว่าร้านดูเล็ก ๆ แต่มีประตูเชื่อมไปยังโรงงานกลางของเฮอร์มีส" ลิเลียน่าพูดเล่าเรื่องที่นี่ให้ผมฟัง "ชั้นล่ะเคยมารอบหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว เหมือนว่าโรงงานนั้นจะเชื่อมทุกสาขายูพีเอส"

"ผมเคยมาบ่อยนะ แต่ไม่ยักรู้ว่ามันจะมีเบื้องหลังยิ่งใหญ่เพียงนี้" เดม่อนพูดขึ้นก่อนมองป้ายหน้าร้านที่เปลี่ยนไป เพราะโรคดิสเล็กเซียของผม

"เราเข้าไปกันเถอะ เหมือนเฮอร์มีสจะอยู่สาขานี้พอดี" ลิเลียน่าสะกิตผมก่อนจะชี้ไปทางชายในชุดยูนิฟอร์มยูพีเอส มีใบหน้าหล่อพอสมควร

"นั่นเฮอร์มีสในร่างมนุษย์เหรอ ทำไมหน้าตาคุ้น ๆ จังนะ" เดม่อนพูดขึ้นเหมือนเขาจะเคยเจอเฮอร์มีสร่วมแสดงในหนังโปรดของเขา(?) 

"ไม่แปลกหรอกที่นายจะคุ้น เหล่าเทพหลายคนได้ร่วมแสดงในภาพยนต์ที่จะเป็นท็อปวันของโลกเพื่อเปิดสู่ศตวรรษใหม่ในแวดวงภาพยนต์ ซึ่งเมื่อไม่กี่ปีก่อนก็มีอเวนเจอร์สที่ค่อนข้างบูมไปทั่วโลก เพราะเหล่าเทพไปร่วมแสดง" ลิเลียน่ากระซิบตอบผม เมื่อผมได้ยินชื่อหนัง ใช่หนังโปรดของผมจริง ๆ เขาพลางนึกถึงบทในหนังของเฮอร์มีส นี่เขาจะขี้เล่นกวน ๆ เหมือนสตาร์-ลอร์ดหรือเปล่านะ 

ผมกับลิเลียน่าก็พากันเดินเข้าไปภายในร้านยูพีเอสหรือสำหรับพวกเราก็คือ เฮอร์มีส เอ็กช์เพรส ก่อนลิเลียน่าจะทักทาย

"สวัสดีค่ะท่านเฮอร์มีส ไม่เจอกันนานเลยนะคะ" ลิเลียน่าทักทายด้วยรอยยิ้มกว้าง เฮอร์มีสหันมามองเสียงคุ้นเคยก่อนจะยิ้มตอบรับ

"อ่า ที่แท้แม่สาวบุตรีอะธีน่านี่เอง เป้นไงบ้างล่ะสาวน้อย" เฮอร์มีสทักทายเด็กสาว ก่อนจะถามขึ้น "ว่าแต่เธอออกมาทำอะไรนอกค่ายงั้นเหรอ"

"พอดีพาเพื่อนมาแนะนำให้รู้จักที่นี่น่ะ เขากำลังทำภารกิจจากบอร์ดหินของท่าน" ลิเลียน่าผายมือมาทางผม ก่อนดึงมือผมเข้าไปยืนข้าง ๆ เธอ

"สวัสดีครับ ผมเดม่อน" เดม่อนทักทายอีกฝ่ายด้วยแววตาสีฟ้าอมเทา สีตาของเขาเปลี่ยนไปตามอารมณ์ของเขา 

"อ่า เธอรูปหล่อเช่นนี้ คงเป็นเด็กอะโฟร์ไดท์สินะ ว่าแต่..." เฮอร์มีสยิ้มกรุบกริบมองทั้งสองคน "มาด้วยกันแบบนี้ คงไม่ใช่แอบกุ๊กกิ๊กกันสินะ" สายตาของเขาจับจ้องมาที่ผมและสลับไปลิเลียน่าด้วยสายตาแปลก ๆ

"ไม่ใช่แบบนั้นนะ!" ลิเลียน่าพูดแก้มป่องปฏิเสธ ก่อนผมจะรีบพูดตาม

"เอ่อ... ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ผมกับลิเลียน่าเป็นเพื่อนกัน"

"เอาน่า ๆ ข้าเข้าใจ วัยหนุ่มสาวย่อมเป็นปกติที่จะมีเรื่องกุ๊กกิ๊กกันบ้าง เอาเป็นว่าข้าจะทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วกันนะ ฮ่ะ ๆ" เฮอร์มีสไม่ฟังที่ทั้งสองพูด เขายังคงแกล้งทำหูทวนลมเพื่อแซวเด็กทั้งสอง

"เอ่อ... นี่ครับพัสดุของท่าน ส่วนคนร้าย ผมไม่รู้ว่าควรจะบอกท่านยังไงดี" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะยื่นกล่องพัสดุเป็นการเปลี่ยนประเด็นที่ง่ายที่สุดในตอนนี้

"อืม นี่ดูเหมือนจะเป็นของข้าจริง ๆ ว่าแต่เจ้ารู้ไหมใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้" เฮอร์มีสรับกล่องไปพลิกดูก่อนจะหันมาถามด้วยสีหน้าจริงจัง ผมอ้ำอึ้ง ก่อนลิเลียน่าจะเดาออกว่าผมกำลังลังเลว่าควรจะเล่ายังไงให้อีกฝ่ายทราบ เธอตัดสินใจก้าวออกมาข้าง ๆ ผม

"คืองี้นะคะท่านเฮอร์มีส เรื่องที่เดม่อนเจอดูเหมือนจะเป็นฝีมือบุคคลในตำนานเมื่อหลายปีก่อน ลุค คาสเทลแลน ในศึกเจ็ดวีรบุรุษดูเหมือนเขาจะหนีออกมาจากโลกใต้พิภพและหลบซ่อนตัวเองมาตลอด" ลิเลียน่าคาดเดาเหตุการณ์ ตามที่เดม่อนเล่าให้ฟัง เพราะเธอไม่ได้เจอเขากับตัวเลยไม่อาจบอกอะไรมากว่านี้ได้

 "แต่นี่เป็นแค่การคาดเดาของฉันนะคะ เพราะฉันไม่ได้เจอ แต่เป็นเดม่อนเจอเขา แต่ฉันยังคิดว่าเรื่องนี้ยังมีจุดสงสัยมากเกินไป ท่านค่อย ๆ ตรวจสอบดีกว่า อย่าเพิ่งคิดว่าลุคเป็นคนทำ เพราะเขาดูจะแนะนำตัวชัดเจนเกินไป ถ้าเป็นคนอื่นแอบอ้างก็อาจมีแววโน้มเป็นไปได้เช่นกัน"

"อืม ขอบใจพวกเจ้ามาก นี่คือรางวัลพวกเจ้ารับไปสิ" เฮอร์มีสหยิบกล่องจากเคาน์เตอร์ออกมาให้เด็กทั้งสองคนละกล่อง เขาหวนนึกถึงลุค บางทีนี่อาจเป็นโอกาสที่สองที่เขาจะได้ปรับความเข้าใจกับลุคและนำเขากลับสู่เส้นทางสว่างอีกครั้ง

"ขอบคุณครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

ผมและลิเลียน่าขอบคุณท่านเทพก่อนเราพากันเดินออกจากร้านยูพีเอส ผมมองลิเลียน่าด้วยความชื่นชม เธอยังวิเคราะห์สถานการณ์ได้อย่างดี ผมลืมคิดจุดนี้ไปเลย ทุกอย่างมันดูง่ายไปหมดเพื่อให้ผมรู้ว่าเป็นฝีมือลุค ผมแอบยิ้มความร่าเริงของลิเลียน่าในตอนนี้ ก่อนเราสองคนพากันเดินทางกลับค่าย

รางวัล: 50 EXP , +8 ดรักม่า , +30 กล้าหาญ และ 30 เกียรติยศ , +2 ตื่นรู้จากพรเฮอร์มีส

และ อาหารเทพ 1 ชุด 

ความโปรดปรานจากเฮอร์มีส +35 แต้ม 

มอบ หมวกแก๊ป ให้เทพเฮอร์มีส (+15 ความโปรดปราน)

HEROES [วีรบุรุษผู้โปรดปราน] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Feria HEROES

พัศดุที่หายไป (จบ)

Feria Hayes

ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตัวของเธอนั่นถูกพี่ศิลาแบกตัวเธออยู่บนหลังพามาถึงเฮอร์มีสเอ็กซ์เพรสพร้อมด้วยหมวกคาวบอยที่ถูกขโมยไปจากพัศดุมาด้วย แล้วมันจะแปลกตรงที่แบกเธอมาด้วยมีกาเอลขี่คอมาด้วย ยังไม่เหนื่อยเลยนี่นะ

“พี่ศิลาคะ ที่นี่คือ…”

“เฮอร์มีสเอ็กซ์เพรสน่ะ เห็นเป็นห้างร้าน ๆ แบบนี้แต่ที่นี่คือศูนย์กลางบริการจัดส่งพัศดุและข้อความของโอลิมปัสน่ะ ของที่เราส่งให้ท่านพ่อก็ได้ที่นี่ที่ส่งไปให้ไงล่ะ ไม่ต้องบอกหรอกเนาะว่าเป็นธุรกิจของใคร”

“ของท่านเฮอร์มีสเหรอคะ”

“ใช่แล้วล่ะ”

“งื้อ~ ม่าม๊าตื่นแล้วเหรอฮะ”

ในตอนที่กำลังคุยกันอยู่กาเอลที่ขี่คอพี่ศิลาอยู่ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ย้ายมาขี่คอเธอแทน

“ตื่นแล้วจ้ะกาเอล ขอบใจนะกาเอลที่เป็นห่วง เข้าไปข้างในดีกว่านะ“

เธอลงมาจากหลังพี่ศิลาก่อนจะพากันเดินเข้าไปข้างในเพื่อเข้าไปพบท่านเทพเฮอร์มีสทันที

“ท่านเทพเฮอร์มีสคะ หนูเฟเรีย เฮย์ส ธิดาแห่งฮิปนอสค่ะ หนูได้รับงานให้ตามพัศดุที่หายไปจากกระดานบอร์ดหินในค่ายฮาล์ฟบลัดค่ะ ส่วนนี่กาเอล กับพี่ศิลาค่ะ”

“โอ้ หายยากนะนี่ที่จะเห็นลูกหลานแห่งฮิปนอสออกมาจากบ้านแบบนี้ แถมยังมาถึงสองคน นี่ยังมีก็อบลินเบบี้มาอีก น่าแปลกใจจริงเชียว“

“ก็มีคนทักกันอยู่นะคะว่าเป็นคนแปลก นี่คือของที่ถูกขโมยไปค่ะ เป็นหมวกคาวบอย พวกเราไปหาเบาะแสที่ไซน่าทาวน์ แล้วเจอกล่องพัศดุนี้พร้อมโน๊ตว่าให้ไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ต Wendy’s ก็พบว่าพัศดุที่หายไปอยู่กับจ่าฝูงก็อบลินและฮาร์ปี้ ดีว่ามันไม่แข็งแกร่งมากเลยกำจัดได้ง่าย แต่พอได้หมวกคืน เราก็ได้พบกับชายคนหนึ่ง เขาบอกว่าชื่อ ลุค คาสเทลแลน หนูกับเขาปะทะกัน แต่เขามีวิชาประหลาดทำให้โจมตีไม่โดนเลยเหมือนเป็นภาพมายา จนหนูเหนื่อยสาหัสจนต้องให้พี่ศิลาแบกมาจนถึงที่นี่ล่ะนะคะ คนที่ชื่อลุคนั่นเขาบอกว่าเขาเป็นผู้กลับมาจากความตายและล้างแค้นด้วยค่ะ“

“ลุคเหรอ”

“ก็ไม่แน่นะครับ มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยนะครับที่คนตายจะฟื้นคืนชีพแล้วอาจเป็นคนแอบอ้างก็ได้ ผมว่าท่านควรตรวจสอบให้ดีด้วยนะครับ”

ในตอนนั้นเองที่ท่านเทพเฮอร์มีสมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย แววตาที่บ่งบอกว่าเขายังรักลูกชายคนนี้อยู่ ก่อนจะพยักหน้านิด ๆ แล้วมอบรางวัลจากภารกิจมาให้กับเธอและกาเอล

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

Dean HEROES

084

คุณคือสตาร์ลอร์ด!?

             “ซิริอุส หยุด!” คำสั่งอันเด็ดขาดสั่งสุนัขดุที่ขู่แฮ่ตั้งแต่ประตูหลังรถกระบะเปิดออกได้อย่างชะงัก “ดีนกับรีชาคือน้อง ๆ ของฉัน จากนี้แกก็ต้องดีกับพวกเขาด้วย”

             “หงิง” สุนัขพันธุ์ฟาโรห์ฮาวด์เพศผู้ตัวโตเต็มวัยหมอบลงกับเบารถทันทีและไม่แสดงท่าทีดุร้ายให้เห็นอีก

             “เอาล่ะ ทีนี้พวกนายก็ขึ้นได้แล้ว มันไม่กัด” ไรอันบอกกับน้อง ๆ ของเขาที่ทำท่าหวาด ๆ เมื่อเห็นซิริอุสขู่ใส่ตอนแรก

             “โอเค ผมเชื่อหมาพี่” ขนาดว่าดีนเคยเลี้ยงสุนัขมาก่อนยังอดที่จะระแวงไม่ได้ ส่วนรีชาที่ไม่เคยเจอสัตว์ร้ายเธอร้องไห้ตัวสั่นทันทีเมื่อเห็นซิริอุสดุใส่

             “หนู.. หนูขอนั่งหน้ากับพี่ไรอันดีกว่า”

             “ตามสบายเลยสาวน้อย” พี่ชายคนโตบอกแก่น้องสาว เขาเดินอ้อมไปเปิดประตูด้านหน้าฝั่งข้างคนขับให้รีชานั่ง ส่วนดีนเสี่ยงตายที่จะนั่งด้านหลังเองคนเดียว เมื่อเด็กหญิงขึ้นรถเรียบร้อยไรอันก็ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้เธอ ประหนึ่งพี่ชายแสนดีสมบูรณ์แบบ จากนั้นจึงได้เดินอ้อมกลับมานั่งประจำที่คนขับพวงมาลัยซ้าย “ที่ ๆ พวกนายต้องไปส่งพัสดุคือยูพีเอสเหรอ? แถวนั้นหาที่จอดรถยาก ถ้ายังไงฉันจอดให้พวกนายลงที่ด้านหน้าจากนั้นฉันวนรถไปจอดที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ ได้ไหม”

             “ได้ครับ เอาตามที่สะดวกเลย” ดีนไม่มีปัญหาอยู่แล้วและเขาคิดว่ารีชาเองก็คงไม่มีด้วยเช่นกัน “จะว่าไปพี่จะแวะห้างใช่ไหม งั้นผมขอแวะซื้อของใช้ด้วยได้หรือเปล่า เอ่อ.. หวังว่าพี่จะไม่มีธุระ”

             “ไม่มี ฉันทำธุระของฉันเสร็จแล้ว เพราะงั้นพวกนายอยากจะซื้ออะไรก็ไม่ต้องรีบ” ไรอันยิ้มตอบ จากนั้นเขาก็เหยียบคันเร่งให้ยานพาหนะเคลื่อนตัวออกไปข้างหน้า

             “ขอบคุณครับ” ดีนหันไปหาซิริอุสที่อยู่ใกล้ ๆ ซึ่งตอนนี้น่าจะญาติดีกันได้แล้วเลยลองขอมือมันดู สุนัขสีน้ำตาลเฉลียวฉลาดเป็นที่สุด มันยกขาหน้าขึ้นมาวางบนมือของดีนโดยไม่มีท่าทีงุนงงให้ด่าว่าเป็นหมาโง่ “โอ้ ซิริอุสฉลาดมาก พี่ฝึกมันนานไหมกว่าจะได้แบบนี้”

             “ก็พอตัว… แต่มันเป็นหมาที่ฉลาด เล่นโยนไม้ก็ได้นะถ้านายมีเวลา” ไรอันกล่าวติดตลก แต่มันคือความจริง

             “ว้าว สุดยอดไปเลยแฮะ ผมก็เคยเลี้ยงหมานะ แต่ว่าไม่ได้ฝึกเข้มขนาดนั้น”

             “นายก็ชอบหมาสินะ เหมือนกันเลย”

             “ชอบครับ แต่ความจริงก็ชอบหมดถ้าเป็นสัตว์ ไม่สิแบคทีเรียอะไรงี้ก็น่ารักดี”

             “แบคทีเรีย… อะไรนะ?” คนที่ขับรถอยู่ถึงกับเอี้ยวหน้ามามอง

             “ลูกไฟยุ่บยั่บของพี่เขาน่ะค่ะ หนูไม่เห็นว่ามันจะน่ารักเลย” รีชาที่เบาะข้าง ๆ สำทับ

             “เธอยังไม่เคยเห็นมัน ฉันเพาะเลี้ยงมันอย่างยากลำบากมาตั้งหลายเดือนจะมองว่าน่ารักก็ไม่แปลกแหล่ะ” ดีนกลั้วหัวเราะ

             “งั้นเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันพอจะเข้าใจความรู้สึกนายนะที่จะเอ็นดู แบคทีเรีย.. อะไรนั่น”

             บทสนทนาของทั้งสามดูจะคุยกันถูกคอกันไม่น้อย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องสัตว์เลี้ยง ดีนอวดโรบินสุนัขแก่ที่เพิ่งตายไปเมื่อสองปีก่อน ส่วนรีชาเหมือนที่บ้านจะเลี้ยงม้า คงไม่แปลกมั้งก็เป็นบ้านคุณหนูนี่นา มีคอกม้าคงไม่แปลกหรอก… หรือแปลกวะ?

             ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงยูพีเอส รถกระบะหยุดลงชั่วคราว ดีนลงไปส่งงานส่วนรีชาอยู่ในรถกับไรอันที่ขับวนไปจอดที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ ชายหนุ่มเข้ามาที่เคาน์เตอร์อย่างเก้ ๆ กัง ๆ มาถึงเวลานี้เขาควรจะพูดอย่างไรดีนะ เพราะว่ามันคือการส่งพัสดุที่ธรรมดาเสียที่ไหน

             “สวัสดีครับ เอ่อคือ.. ผมนำพัสดุที่หายไปมาส่ง แต่สภาพน่าจะต้องเคลม”

             เขายื่นทั้งกล่องและสินค้าไปให้พนักงาน อีกฝ่ายสแกนบาร์โค้ดจนขึ้นรหัสพิเศษ พนักงานคนนั้นเงยขึ้นมามองหน้าด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจนดีนยิ้มกว้างให้ว่าผมเป็นคนดีนะ

             “ขอเชิญคุณมาทางนี้” เจ้าหน้าที่ยูพีเอสคนนั้นเดินนำดีนไปยังโกดังข้างหลัง ณ จุดที่มีชายผู้หนึ่งยืนหันหลังกำลังตรวจสอบการทำงานของระบบขนส่งอยู่ “ท่านเฮอร์มีสขอรับ”

             คนผู้นั้นหันหน้ามาทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียก แล้วเมื่อดีนเห็นชายผู้นั้นเขาถึงกับอ้าปากค้างทำตาโต เพราะว่าเขาคือนักแสดงชื่อดังที่รับบท ‘สตาร์ลอร์ด แห่งทีมผู้พิทักษ์จักรวาล’ เจ้าหน้าที่ส่งสินค้าที่ดีนนำมาให้แก่เทพเจ้า จากนั้นเขาก็ถอยฉากออกไปอย่างรวดเร็ว

             “คุณ ๆๆๆๆ คุณคือสตาร์ลอร์ด!?”

             “ให้ตายสิ” เทพเฮอร์มีสกลั้วขำ ไม่คิดว่าจะได้พบปะแฟนหนังเข้าในเวลาแบบนี้ น่าประหลาดที่เทพเจ้าส่วนใหญ่มักมีงานอดิเรกซุกซนในการเป็นนักแสดงภาพยนตร์คล้ายอยากจะจารึกใบหน้าของตัวเองลงไปในแผ่นฟิลม์เพื่อที่จะให้ผู้คนไม่ลืมเลือน “จะขอลายเซ็นไหม?”

             “ได้เหรอ? ถ้างั้น” ดีนรีบเปิดกระเป๋าแล้วหาว่าพอจะมีอะไรที่เอาไว้เซ็นลายเซ็นได้บ้าง ดีนสบถ เขาไม่ได้เอาสมุดโน้ตมามีแต่นิตยสารภาพยนตร์หน้าปก ‘กัปตันอเมริกา:นิวเวิร์ลออเดอร์’ ที่จะฉายกลางเดือนหน้า “เอ่อ.. ช่วยเซ็นตรงนี้ก็ได้ครับ”

             “หืม? เจ้าจะให้ข้าเซ็นลายเซ็นลงบนหน้าของฟอลคอนเนี่ยนะ?”

             “ไม่ เขาเป็นกัปตันอเมริกาแล้ว” ดีนยิ้มแป้นไม่หายเมื่อเจอดาราดัง เขาพยักหน้าให้เทพเฮอร์มีสแบบว่าเซ็นเลย ๆ ฝั่งเทพเจ้ากลอกตาเบา ๆ ก่อนจะเซ็นลายเซ็นนักแสดงให้ไป จากนั้นก็ส่งนิตยสารและปากกาคืน

             “จะว่าไปภารกิจ..” เฮอร์มีสมองกล่องที่มีสภาพยู่ยี่พัสดุในมือก็ยับเยินไม่แพ้กันด้วยใบหน้ามู่ตู้

             “โอ้.. ผมขอโทษนะครับ คือ.. เหมือนว่าจะต้องเคลมแล้วล่ะ แบบว่ามัน.. ยับไปหน่อย คือผมต้องสู้กับมิโนทอร์น่ะ หวังว่าคุณจะนึกภาพออก” ดีนยิ้มแหะ ๆ ให้ เขาทำดีที่สุดแล้วแต่เจ้ายักษ์ใหญ่นั่นมันไม่เคยปรานีปราศรัยเสียด้วย

             “ช่างเถอะ เอาไว้ลงในเคสเคลม ยังไงก็ขอบคุณเจ้าที่ไปตามกลับมา”

            

             “เออใช่ ผมเจอกับคนประหลาดด้วยครับ เขาอ้างชื่อว่า ลุค คาสเทลแลน คิดว่าหมอนั่นแหล่ะที่เป็นตัวการเรื่องทุกอย่าง”

             “ลุค คาสเทลแลน อีกแล้วสินะ” เทพแห่งการสื่อสารยกมือขึ้นนวดขมับ “ดูเหมือนว่าลุคจะออกมาก่อเรื่องซ้ำเดิมเยอะจังเลยแฮะ..”

             “คุณรู้จักกับคนชื่อลุคเหรอ?” ดีนถาม

             “แน่นอน ข้าเป็นบิดาของเขา แต่ลุคตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน” สีหน้าของเทพเฮอร์มีสไม่ดีนักเมื่อกล่าวถึงบุตรชายที่เสียไป ทำเอาดีนรู้สึกพลาดที่ถามออกไปเลย

             “เอ่อ.. ผมเสียใจด้วย แต่ถ้าเขาตายไปแล้วถ้างั้นทำไมถึง..”

             “นั่นแหล่ะที่เป็นประเด็น” เฮอร์มีสสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนพูดต่อ “ข้าไม่เชื่อว่าคือลุคจริง ๆ”

             เรื่องนี้มีเงื่อนงำอยู่มาก เทพเจ้าเฮอร์มีสไม่ใช่คนโง่ เขาเองก็เคยถูกเปรียบเปรยว่าเป็นเทพเจ้าแห่งเล่ห์กลด้วยเช่นเดียวกัน ตั้งแต่เด็กที่ชื่อเดม่อนนำพัสดุมาส่ง ตามมาด้วยเฟเรียจากนั้นก็เจ้าหนุ่มนี่ หากเป็นลุคตัวจริงคงไม่เล่นมุกซ้ำซาก นี่ต้องเป็นฝีมือเทพองค์อื่นที่ตั้งใจมาปั่นประสาทเขาแน่ ๆ

             “ว่าแต่เจ้าคือ…”

             “อ้อ ผมดีน นีล บุตรแห่งโพไซดอนครับ” ปกติเขาไม่ค่อยนิยมแนะนำตัวว่าเป็นลูกใครเท่าไร แต่กับเทพเจ้าคงเป็นข้อยกเว้น “ความจริงผมมากับน้องสาวที่ชื่อ รีชา แคมพ์เบลล์ ด้วยเผื่อว่าคุณจะลงบัญชีแล้วก็..”

             “รางวัลสินะ” เฮอร์มีสตอบเสียงราบเรียบ “เดี๋ยวไปรอรับรางวัลได้เลยที่เคาน์เตอร์ด้านหน้า พนักงานคงจะเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว”

             “ขอบคุณครับ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

             ดีนไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไมแล้วท่าทางอีกฝ่ายก็ดูยุ่ง ๆ อยู่ด้วยจึงขอปลีกตัวออกมาแล้วรับรางวัลที่เคาน์เตอร์ จากนั้นก็ตามไปสมทบกับรีชาและไรอันที่ห้างสรรพสินค้าใกล้เคียง

เสร็จสิ้นภารกิจ: ตามหาพัสดุที่หายไปของเทพเฮอร์มีส

รางวัล: 50 EXP , +8 ดรักม่า , +30 กล้าหาญ และ 30 เกียรติยศ , +2 ตื่นรู้จากพรเฮอร์มีส และ อาหารเทพ 1 ชุด
ความโปรดปรานจากเฮอร์มีส +35 แต้ม
HEROES [วีรบุรุษผู้โปรดปราน] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Ripley -

White Swan in The Ocean

          ดูเหมือนว่าตั้งแต่ตื่นรู้ UPS store ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

          “... เหมือนจะอยู่ตรงนั้นนะ… โอ้ใช่ คุณลุงจอดตรงนั้นเลย” ริปลีย์เอ่ย— พร้อมกับชี้ไปทางห้าง…ที่ดูเหมือนตอนนี้เธอจะเข้าสู่อีกด้านของมัน

          ด้านของเหล่าทวยเทพโอลิมปัส

          ดวงใจของเธอเต้นระส่ำ ขึ้นชื่อว่าการพบกับเทพนั้นย่อมไม่ใช่การพบเจอที่ธรมดาสามัญอยู่แล้วจะให้เทียบกันคงต้องเทียบกับตอนที่เธอได้ขึ้นแสดงบัลเลต์ตัวเอกในเวทีระดับโลกครั้งแรกได้ ในหัวของเธอทบทวนและเรียบเรียงสิ่งที่ต้องพูดอธิบายเกี่ยวกับพัสดุเจ้ากรรมนี้ว่ามันมีที่มาที่ไปอย่างไร

          ก่อนอื่นเลยเราไปเจอพัสดุจัดฉากที่ไชน่าทาวน์แล้วมันก็บอกให้เราไปที่มิดไนท์วอลลุมคลับก่อนที่จะให้เบบี้ไซคลอปถือพัสดุดักกระทืบเรา โชคดีที่เรามันเก่งเลยหลอกให้เบบี้ไซคลอปทิ้งพัดุ แต่สุดท้ายก็ถูกคนที่ชื่อลุค อะไรสักอย่างดักกระทืบจนช้ำทั้งตัว

          “ไม่ทราบว่ามาพบใครครับ” เสียงของพนักงาน UPS store ทำให้ริปลีย์ออกจากพวังค์นึกคิด เธอชูกล่องพัสดุที่มีสัญลักษณ์ของเฮอร์มีสเอ็กซ์เพรสปล้วพนักงานคนนั้นก็เข้าใจในทัน “ท่านอยู่ข้างใน สามารถเข้าพบได้เลยครับ”

          สาวน้อยในชุดแสบสันพอควรถือพัสดุกล่องไม่ใหญ่อะไรนักเดินเข้าไปทางที่พนักงานเอ่ยบอกก่อนจะพบกับชายที่ดูเหมือน CEO บริษัทที่มีความน่าเกรงขามมีภูมิฐานและอำนาจ

          แต่ดันหน้าคุ้นๆ…

          “ สตาร์ลอร์— ” ริปลีย์หุบปากให้มิดเมื่อเจ้าของใบหน้านั้นเห็นเธอและเดินเข้ามา “สวัสดีค่ะ”

          มีใครเคยบอกท่านไหมคะว่าท่านมีหน้าตาอย่างกับนักแสดงหนังฟอร์มยักษ์ติดตลกระดับพระกาฬ—

          “โอ้ นั่นพัสดุของฉันที่หายไปนี่นา ขอบใจมาก”

          ชายผู้นั้นเอ่ยออกมาด้วยความยินดีก่อนจะรับพัสดุในมือเธอไปตรวจสอบความเรียบร้อยและยื่นให้พนักงานเอาไปเก็บ การที่เขาบอกมันว่าเป็นพัสดุ ‘ของเขา’ เท่านี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าคนตรงหน้าคือเฮอร์มีส หนึ่งในสิบสองเทพโอลิมปัส และยังเป็นเทพเจ้าของบ้านที่เธอได้นอนใต้ชายคาอิงอาศัยอยู่สักพักสั้นๆ

          “เอ่อคือ… ริปลีย์ สวอนสัน อ่า…ธิดาแห่งโพไซดอนค่ะ” ในตอนแรกเธอต้องการจะแนะนำตัวแค่ชื่อตามปกติ แต่ดวงตาที่ต้องการมากกว่าแค่ชื่อนั้นก็ทำให้เธอต้องเอ่ยคำต่อท้ายที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องพูดมันออกมา อย่างกับ ธอร์ บุตรแห่งโอดิน— ริปลีย์คิด “พอดีว่าไปเจอมัน อ่า..เรื่องมันค่อนข้างยาว ไม่สิ ก็ไม่ยาวมาก แต่ว่าน่าจะเป็นฝีมือของคนที่ชื่อว่า ลุค… อะไรสักอย่าง…น่ะค่ะ…”

          “ลุค คาสเทลแลน—?”

          “ใช่ค่ะ ลุค คาสเทลแลน!”

          แม้ว่าจะตกใจ ทว่าเทพก็คือเทพ แม้ว่าแววตาดูห่วงหาและรักใคร่เพียงใดแต่เขาก็ต้องไม่ละทิ้งความจริง เฮอร์มีสพยักหน้าเบาๆก่อนจะขอบคุณเธอ ธิดาแห่งโพไซดอนพร้อมกับมอบรางวัลของภารกิจที่ตนเองประกาศไว้บนกระดานหินที่ค่ายฮาล์ฟบลัด ริปลีย์ที่ได้รับรางวัลมาแล้วก็ทำได้เพียงให้เวลาส่วนตัวแก่เทพเจ้าของธุรกิจขนส่งและเดินทางกลับค่ายเสียที

          จะเทพ จะมนุษย์ ต่างมีรัก มีผูกพันธ์— สินะ?

ตามหาพัสดุที่หายไปของเฮอร์มีส

ภารกิจเสร็จสิ้น

รางวัล: 50 EXP , +8 ดรักม่า , +30 กล้าหาญ และ 30 เกียรติยศ , +2 ตื่นรู้จากพรเฮอร์มีส อาหารเทพ 1 ชุด และ ความโปรดปรานจากเฮอร์มีส +35 แต้ม

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

รถแท็กซี่สามพี่น้องสีเทาใช้ดวงตาหนึ่งดวงและฟันหนึ่งซี่ เหยียบเบรกเอี๊ยดกะทันหัน ผมกับไฮรี่เราสองคนศีรษะกระแทกใส่กันหัวโน "ยายแก่บ้าน้ำลายพูดพล่ามอะไรไม่รู้เรื่อง เดี๊ยนจะคอมเพลนพวกเธอ เธอและเธอ" ชี้นิ้วเรียงตัว "เดี๊ยนฟ้องคุณดีแน่ ขับรถภาษาอะไร๊ ขับก็เร็วนึกอยากเบรกก็เบรก อาหารที่กินมื้อบ่ายตีขึ้นคอเดี๊ยนแล้ว ต้องให้ขย้อนออกกลางรถเลยไหมยะ"

          ไกรอายทั้งสามหัวเราะกับสิ่งที่ผมพูด ดีโน เอนโยและเพมเฟรโด ปลดล็อกประตู "ลงตรงนี้"

          "ยังไม่ถึงลองไอส์แลนด์" ไฮรี่มองกระจกบานใส มองลอดเห็นชาวเมืองนิวยอร์ก 

          "พวกข้าต้องไปรับลูกค้าต่อ ไปลองไอส์แลนด์ไม่ได้แล้วเจ้าหนู" 

          "นี่มันผิดข้อตกลงที่คุยกันไว้ ตั๋วแท็กซี่ใช้ได้ทั้งขาไปขากลับ" ผมโดนเด้งออกจากรถแท็กซี่วิปลาส 

          "นี่เป็นของที่คุณดีฝากไว้" 

          กล่องของขวัญสีม่วงลายองุ่นโยนส่งตรงออกมาจากรถ ผมเอื้อมมือเก็บของชักสีหน้าไม่พอใจ "นอยด์อ่าจะเครซี่"

"กลับกันเองดีกว่าเยอะ ผมไม่อยากเอาชีวิตวัยรุ่นไปเสี่ยงตายกับการขับขี่ที่ไม่ได้มาตรฐาน" ร่างสูงเสยผมมองทะลุมนตร์บังตาเฮอร์มีสเอ็กช์เพรส "ยายแก่พวกนั้นไม่ได้ใจร้ายซะทีเดียว ที่นี่เฮอร์มีสเอ็กช์เพรส บริการจัดส่งพัสดุ ส่งข้อความของโอลิมปัสและมีบริการการขนส่งส่วนบุคคลด้วยรถโดยสาร"

          "ไม่ขับหวือหวาเหมือนยายแก่หัวหงอกก็เริ่ด เดี๊ยนหัวใจจะวายตาย" 

          ไฮรี่เข้าไปติดต่อเพื่อหาคนส่งพากลับค่ายที่ลองไอส์แลนด์ "เข้าบอกให้รออีกครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่มารับ"

          "ครึ่งชั่วโมงที่เหลือแวะช้อปปิ้งละกัน เดี๊ยนมีอุปกรณ์เสริมความงามที่อยากซื้อเพิ่มหลายอย่าง" นัยน์ตาเพทายมอง MOGA Hair Salon มือม้วนผมสีบลอนด์แพลตตินั่มเกี่ยวทันข้างหู "ผมก็อยากทำใหม่ เปลี่ยนยุครับซัมเมอร์"

          "ไอ้เบื๊อกนั่นมาอยู่แถวนี้ได้ไง"

          "ไหนใคร" สอดส่องออกอาการเผือกเรื่องของร่างสูง อาร์ตี้ได้ยินเสียงอีกฝ่ายเดาะลิ้นสะท้อนเสียงจิ๊ปากชักสีหน้าไม่สบอารมณ์ 

          "ลูกพี่ลูกน้องผมเองครับ"

          ชายหนุ่มแต่งตัวโก้เก๋ไฮโซ จากการประเมินผ่านสายตาตัวแม่แห่งวงการแฟชั่น ผู้ชายคนนี้คอนเซ็ปต์ลุคไม่ต่ำกว่าสิบล้าน แว่นหรูระดับพรีเมียมออกแบบโดย De Rigo Vision ตัวพ่อเรียกพ่อของแทร่ ใบหน้าทั้งคู่ละม้ายคล้ายคลึงกันมากลูกพี่ลูกน้องของไฮรี่ ต่างกันแค่สีผม สีแว่นกันแดดและเขาไม่ได้เจาะอะไรบนหน้าหรือตามลำตัว 

          "สวัสดีไฮรี่" เสียงทุ้มทักทาย "เสื้อค่ายเห่ย ๆ ไม่ใส่มาหรอ หรือใส่ทับด้านใน หึ" 

          'แซวแรงมากค่ะ' อาร์ตี้คิดในใจ มีคนคิดเหมือนกัน เสื้อค่ายไม่ล้ำนำเทรนด์เอาซะเลย 

          ไฮรี่ขยับแว่นลงเล็กน้อย "เสื้อค่ายแกดีตายล่ะ เสื้อยืดสีม่วงสกรีนคนออกแบบมีสมองแค่นี้เหรอ"

          "ระวังปากของแกหน่อย"

          "แกสิต้องระวังปากตัวเอง อย่ามาพูดถึงค่ายผมแบบนี้" 

          "พวกกรีกก็แค่พวกเกรคัส ไร้ระเบียบ" 

          "ต่อยกันเลยไหมคะ เดี๊ยนรอดูอยู่นะ เข้าข้างคนที่ชนะค่ะ 🫦" สกิลปากสองคนนี้ไม่รุนแรงเท่าไหร่ ที่แน่ ๆ เรื่องความไม่มีใครยอมใครคือเป็นกันทั้งคู่ ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ต่างค่ายของไฮรี่ท่าทางไม่ถูกขี้หน้ากันแรง 'เกรคัส' สรรพนามคำเหยียดแบบใด แล้วมันหมายความว่าอะไรยะ เจ้าของนัยน์ตาสีเพทายส่งสายตาหาไฮรี่ดูโกรธควันออกหูแล้ว 'อี แม่งง'

          "นั่นใคร หน้าตาคุ้น ๆ"

          "ดิฉัน อ…"

          "กลับไปก่อนเลยพี่ รถมารอนั่นแล้ว" ไฮรี่แทรกขัดจังหวะ "ผมจะตามกลับไปทีหลัง มีธุระต้องเคลียร์กับ…" 

          อดดูสุลต่านสองคนชิงความเป็นนัมเบอร์วันต่อ อาร์ตี้ขึ้นรถบริการขนส่งผู้โดยสารเฮอร์มีสเอ็กช์เพรสกลับลองไอส์แลนด์

ส่งภารกิจปลอบประโลมเดมี่ก็อตรุ่นเยาว์