แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-10 02:11
 125 ฝึกการสร้างฟองอากาศ
“หนูสอบคลาสหอกผ่านแล้วค่ะ!”
“หือ?”
เป็นเรื่องน่ายินดีที่น้องสาวของเขาสอบวัดระดับคลาสเรียนหอกและโล่ผ่าน แต่ไหงดีนกลับรู้สึกตะหงิด ๆ อย่างไรก็ไม่รู้ว่าเด็กหญิงโกหก เพราะจากบอร์ดรายชื่อผู้มีสิทธิ์สอบวัดระดับเมื่อไม่กี่วันก่อนไม่มีชื่อของรีชา และตอนนี้ก็อยู่ในช่วงของการพักการเรียนคลาสอาวุธเสียด้วย
“รีช เธอโกหกพี่หรือเปล่า?” ชายหนุ่มหรี่ตาถาม
“เอะ.. มะ มะ มะ.. ไม่ได้โกหกนะคะ” เด็กสาวผมเปียพูดติดอ่าง คนโกหกเสสายตาไปทางอื่นไม่กล้าสบตาพี่ชาย ทั้งที่คิดว่าดีนจะต้องเชื้อแท้ ๆ เพราะว่าเขามักจะแสดงความยินดีกับความสำเร็จน้อย ๆ ของเธอเสมอ เมื่อหันกลับไปสบหน้าก็ยังเห็นว่าพี่ชายต่างมารดาหรี่ตาจ้องมองเธออยู่ไม่เลิก จึงส่งเสียงเล็ก ๆ ถาม “พี่รู้ได้ไง”
“ก็ช่วงนี้ไม่มีคลาสไหนเปิดสอนนี่นา แล้วในบอร์ดผู้ที่มีสิทธิ์สอบก็ไม่มีชื่อเธอด้วย”
“เฮ้อ..” เด็กหญิงตัวน้อยถอนหายใจทำคอตก ดูเหมือนว่าเธอจะทำภารกิจของเทพโดลอสไม่สำเร็จซะแล้ว
“แล้วไหงถึงมาอำพี่ล่ะ นี่ไม่ใช่วันเอพริลฟูลนี่นา”
“ก็แบบว่า.. ภารกิจใหม่ของเทพโดลอสน่ะค่ะ ให้โกหกใครก็ได้ในค่าย แล้วห้าวันต่อมาค่อยไปเฉลย” นิ้วชี้ทั้งสองข้างของเด็กหญิงจิ้มกัน “แต่ดูเหมือนว่าหนูต้องไปหาคนใหม่ให้โกหก”
“เทพโดลอสเหรอ?”
ดวงตาสีเปลือกไม้หรี่ลงอย่างใช้ความคิด ทำไมหนึ่งในผู้ต้องหาคดีขโมยตรีศูลถึงได้แจ้งภารกิจให้เหล่าเดมิก็อดในค่ายทำ นี่คือการเย้ยหยั่นหรือไม่รู้เรื่องราววุ่นวายที่กำลังเกิดขึ้นกันแน่ เทพแห่งโอลิมปัสไม่เปิดประชุมเรื่องนี้กันเหรอ หรือว่ายศศักดิ์ของโดลอสต่ำเกินไปที่จะเข้าร่วมการประชุม แต่จะเพราะอะไรก็ช่าง เขาจะลองดูเชิงกลับบ้างดีไหม?
“พี่ว่าเธอต้องโกหกในเรื่องที่ดูเป็นธรรมชาติมากกว่านี้ เช่น.. ‘หนูกินผักได้แล้วนะ’” ท้ายประโยคดีนทำเสียงเล็กล้อเลียนน้องสาว ซึ่งมันฟังดูตลกมากจนเขาหัวเราะออกมา
“อี๊ ไม่เอา!” เด็กหญิงเบ้หน้า เหมือนได้ยินว่าเขาสั่งให้เธอกินผักเสียมากกว่า “แค่โกหกเฉย ๆ น่า ไม่ได้ต้องกินผักให้ได้จริง ๆ ซะหน่อย” มือแกร่งวางลงบนศีรษะยัยตัวเล็กแล้วยีอย่างมันเขี้ยว “เอ้อ จะว่าไปเธอว่างไหม? พอดีว่าพี่อยากจะทดสอบอะไรหน่อย ถ้าให้ดีพี่ก็อยากให้รีชช่วย”
“ทดสอบอะไรเหรอคะ?” ดวงตาสีมรกตกลมโตเป็นประกายขึ้นมาระริกด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“พี่จะทดสอบการสร้างฟองอากาศ กับการควบคุมน้ำน่ะ ถ้ามีคนช่วยจับเวลาแล้วลงบันทึกให้คงดี”
“ได้ค่ะ หนูว่าง” รีชารีบตอบเร็วจี๋
“โอเค งั้นเดี๋ยวขอพี่ไปเตรียมตัว ส่วนรีชไปรอพี่ที่สระว่ายน้ำหลังบ้านนะ”
จากนั้นก็แยกย้ายกันไปเตรียมตัว ดีนเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงว่ายน้ำ ถอดคอนแทกเลนส์ออกแล้วใส่แว่นตาว่ายน้ำค่าสายตาแปดร้อยเข้าไปแทน จากนั้นก็หยิบเอานาฬิกาจับเวลา สมุดและปากกาติดไปด้วย พอไปถึงสระน้ำก็เห็นน้องสาวคนเล็กกำลังนั่งอยู่ริมขอบสระจุ่มขาทั้งสองข้างจุ่มลงไปในน้ำแล้วแกว่งไปมาจนน้ำในสระกระเพื่อม บนตักมีตุ๊กตารูปม้าน้ำที่ดีนซื้อของฝากจากอควาเรียมเมืองปารีสให้เธอ นับเป็นตุ๊กตาตัวพิเศษที่หน้าตาแตกต่างจากมาสคอตหอไอเฟลที่ซื้อมายกโหล
ดีนลากเอาโต๊ะเล็กที่อยู่ข้างเก้าอี้อาบแดดมาวางไว้ข้าง ๆ น้องสาวจากนั้นก็อธิบายงานแก่รีชา
“คืองี้รีช ที่พี่อยากให้ช่วยจดน่ะคือจับเวลาว่าพี่เสกฟองน้ำได้นานแค่ไหน การใช้นาฬิกาจับเวลาก็กดปุ่มนี้ จะหยุดก็กดอีกทีนึง รีเซ็ตก็กดค้าง อ่ะลองทำดู”
ดีนยื่นนาฬิกาให้เด็กหญิงลองเล่น อธิบายเพิ่มอีกนิดหน่อยเธอก็เป็นงาน
“โอเคแล้ว ส่วนในสมุดหน้านี้เขียนว่าจับเวลาฟองอากาศ แล้วก็ลงเวลาที่พี่ทำได้ลงในช่อง”
“ได้ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว”
“งั้นมาลองกัน พี่ขอยืมแมนนี่หน่อย” แมนนี่ก็คือตุ๊กตาม้าน้ำตัวนั้นแหล่ะ รีชตั้งชื่อให้มันในตอนที่เห็นหน้าครั้งแรกเพียงแค่สามวินาที แล้วการทดลองก็เริ่มต้นขึ้น ดีนเสกฟองอากาศจำนวนสามฟอง หนึ่งคลุมหัวตัวเอง สองคลุมหัวรีช และสุดท้ายคลุมให้แมนนี่
“รีชเธอได้ยินที่พี่พูดไหม?”
“ได้ยินค่ะ”
เสียงตอบกลับอู้เล็กน้อยเหมือนตอนที่หูอื้อ อาจต้องพูดเสียงดังขึ้นมาหน่อยเสียงถึงได้ผ่านฟองอากาศเหล่านี้ไปได้
“นาฬิกา กดด้วย”
“อุ๊ย หนูลืม”
เด็กหญิงกดบันทึกเวลาทันทีที่รู้ตัว อาจจะต้องบวกเวลาเพิ่มไปอีกหน่อยประมาณสิบวินาที ซึ่งจากการทดสอบครั้งแรกเขาทำเวลาได้เพียงแค่ห้านาทีก่อนที่ฟองจะแตกออก
“สามนาทีเองเหรอ จะไปทำอะไรทันเนี่ย” ดีนพึมพำออกมา หรือว่าเขาจะให้ไบร์ทช่วยดีนะ คงต้องลองขอดู
แต่จะว่าไป เขายังไม่รู้เลยว่าฟองอากาศนี่จะกันกลิ่นของดอกบัวได้จริง
“น่าจะต้องลองใช้เทียนหอม เดี๋ยวพี่ไปเอามาแป๊บนึงนะ”
ดีนเดินกลับเข้าไปในบ้านแล้วหยิบเอาเทียนหอมแท่งหนึ่งออกมา ถามว่ามีได้ไงเหรอ ซื้อมาสร้างบรรยากาศการนอนที่ปารีสแล้วมันเหลือ… ชายหนุ่มเสกฟองอากาศคลุมหัวทั้งสามเหมือนเดิมไว้ก่อนแล้วจึงจุดเทียนอะโรม่าดังกล่าว
“อืม.. กลิ่นไม่เข้ามาจริง ๆ ด้วยแฮะ” แต่พอดีนครุ่นคิดถึงอย่างอื่นไม่ได้โฟกัสกับการสร้างฟองมันก็แตกดังโพละ “เวรเอ๊ย! จะต้องโฟกัสกับไอ้ฟองงี่เง่านี่ตลอดเวลาเลยหรือไง!”
เขาสบถ สภาพตอนมีฟองครอบหัวเอาไว้ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์อวกาศที่ไม่ได้สวมชุดนักบินอวกาศ หรือไม่ก็คนบ้าที่เอาโหลปลาทองครอบหัว แล้วคนธรรมดาที่ไม่ใช่เดมิก็อดจะเห็นสภาพพวกเขาตอนทำภารกิจเป็นอะไร คงไม่แคล้วกับสองสิ่งนี้หรอก!
“งื่อ พี่ดีน ใจเย็นสิคะ” รีชาหยิบเอาแมนนี่มากอดทำไหล่ห่อ น้องคงตกใจที่เขาสบถคำไม่สุภาพออกมาเมื่อกี้นี้ ดีนะที่พูดแค่ ‘เวรเอ๊ย!’ ไม่ใช่ ‘-วยเอ๊ย!’
“ขอโทษรีช ลืม ๆ ที่พี่พูดเมื่อกี้ไปซะนะ”
อยากจะใช้ไฟฉายของแมนอินแบล็คลบความทรงจำน้องสาว ผ้าขาวยังไม่ควรที่จะแปดเปื้อน ถึงเขาจะรู้ว่าอีกหน่อยเดี๋ยวรีชาก็จะต้องเจอคำพวกนี้ เผลอ ๆ จะอุทานคล่องปากกว่าเขาอีก แต่ว่าน้องเพิ่งเป็นเด็กสิบสองขวบไง ถ้าอายุสิบห้าแล้วค่อยว่าไปอย่าง
“ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็รู้ว่ามันกันกลิ่นได้ ฝึกแค่ให้อึดให้นาน มาลองดูอีกที..”
ชายหนุ่มสร้างฟองอีกครั้ง แต่คราวนี้กลิ่นหอมลาเวนเดอร์ของเทียนลอยเข้าจมูกเต็ม ๆ
“หืม?” แล้วฟองที่สร้างก็สลายไปเมื่อเขาวิเคราะห์ “ผิดพลาดตรงไหน ก็เหมือนเมื่อกี้ทุกอย่างเลยนี่หว่า”
ดีนครุ่นคิด แล้วก็มาเอ๊ะใจได้ว่าตอนนี้อากาศของสระว่ายน้ำเต็มไปด้วยกลิ่นของเทียนหอมลอยอบอวนไปหมด
“อ๋อ เข้าใจแล้ว”
ดีนเดินเข้าบ้านไปใหม่ จากนั้นก็สร้างฟองคลุมหัวตัวเองแล้วเดินออกมาที่สระว่ายน้ำ พยายามตั้งจิตให้มั่นโฟกัสกับฟองที่ครอบหัวอยู่ จนผ่านไปราว ๆ แปดนาทีฟองถึงได้แตกออก
“เจ็ดนาทีสี่สิบห้าวินาทีค่ะ”
“น่าจะต้องบวกเพิ่มไปอีกสิบวิฯ ตอนที่พี่ออกมาจากบ้าน”
“อื้อ ๆ” รีชาพยักหน้าเขียนแก้เลขใหม่ เป็นเจ็ดนาทีห้าสิบห้าวินาทีแทน
“นานสุดได้แค่นี้เองเหรอ?”
ดีนพึมพำ กอดอก สั่นขายุกยิก ถ้าจำเป็นต้องเข้าไปที่คาสิโนโลตัสแล้วหาตัวซาตานให้เจอภายในแปดนาทีใครจะไปทำได้กันล่ะ แต่ขณะที่คิดเขาก็พบกับเออเร่อหนึ่งจุด
“เอ๊ะ เมื่อกี้นี้พี่ไม่ได้เสกฟองให้รีชกับแมนนี่นี่นา”
“ใช่ค่ะ ไม่ได้เสก”
“โอ้ ให้ตายเถอะ งั้นเอาใหม่ เรื่องทดสอบว่ากลิ่นจะเข้ามาได้ไหมคงไม่ต้องซ้ำแล้ว วัดระยะเวลาอย่างเดียวเลยแล้วกัน”
ดีนตั้งจิตอีกครั้ง สร้างฟองครอบหัวตัวเอง น้องสาว และตุ๊กตาม้าน้ำ พอต้องใช้สมาธิมากขึ้นเวลาที่ทำได้ก็ลดลงเหลือเพียงแค่สี่นาทีกว่า ๆ เพียงเท่านั้น
“สี่นาที แย่กว่าเดิมอีก..”
ชายหนุ่มมองสถิติที่จดได้ ลองมาหลายครั้งก็อยู่ที่สามนาทีบ้าง สี่นาทีบ้างแต่ไม่เคยเกินห้านาทีเลย คงต้องฝึกสมาธิให้ดีกว่านี้ ต้องทำยังไงล่ะ เล่นโยคะเหรอ? ก็ได้อยู่นะ เดี๋ยวเอาไปไปที่บ้านเฮอร์มีสแล้วไปโหลดคลิปโยคะง่าย ๆ แล้วมาทำตามเอา
“แล้วความแข็งแกร่งของฟองนี่ล่ะ?”
จู่ ๆ ก็นึกสงสัยขึ้นมา ฟองมักจะแตกตอนสมาธิหลุด หรือไม่ก็อึดอัดจากการเพ่งจนทนไม่ไหว การทดสอบความคงทนของฟองอากาศก็สำคัญ เผื่อมีใครมาชนเข้าจะได้รู้ว่าต้องเลี่ยงหรือไม่จำเป็น ดีนสร้างฟองขึ้นมาอีกครั้งครอบไปที่หัวของรีชา จากนั้นก็ลองใช้นิ้วจิ้มดู ตัวฟองยวบยาบเล็กน้อยแต่ก็แตกโพละไม่ได้คงทนถาวรแต่อย่างใด
“เหมือนจะแข็งกว่าฟองปกติแต่ก็ไม่มากอยู่ดีงั้นเหรอ? งั้นต่อไปก็ระยะห่าง”
อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าอยู่ห่างจากเพื่อนแล้วฟองจะยังอยู่ไหม ดีนเสกฟองคลุมหัวรีชาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เดินออกห่างจากน้องสาวเรื่อย ๆ จนกระทั่งเข้ามาในบ้าน เหมือนว่าพออยู่ในจุดที่ลับสายตาฟองจะแตกออกทันที แปลว่าพวกเขากับเพื่อน ๆ ต้องอยู่ในระยะที่มองเห็น ถ้าไปเข้าห้องน้ำหรือคลาดกันนิดเดียวก็จบ…
‘ที่ฝึกไปจะสูญเปล่าหรือเปล่านะ หรือยอม ๆ สูดละอองดอกบัวไปดี?’
ดีนตาลอย กับเวลาแค่สี่นาทีในการตามหาซาตานในคาสิโนที่มีคนเยอะแยะแถมยังต้องคอยระวังฟองไม่ให้แตกและห้ามละสายตาจากเพื่อนอีก มันยากเกินไปจริง ๆ ที่จะควบคุมพลังให้คงที่อยู่ตลอดเวลา
‘จะมีวิธีการใดที่ทำให้ไม่หลงลืมตัวตนได้บ้างนะ?’
เขาครุ่นคิด สรุปวันนั้นเขาก็คิดหาวิธีรับมือกับความทรงจำของตัวเองจนถึงเย็นโดยไม่ได้แม้แต่จุ่มตัวลงไปในสระว่ายน้ำเลย…
| 
โพสต์ 2024-3-9 10:10:02
โพสต์ 2024-5-9 08:54:41
266
