[ติดกับโถงอาหาร] ศูนย์รับฝากของ & ไอริสนิวส์

Nymeria HEROES

Name Chapther or Number Chapther

              มาถึงธุระหลักของวันนี้ไนมีเรียเดินมาที่ศูนย์รับฝากของของค่ายฮาล์ฟบลัด อาคารไม้เล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ริมเส้นทางใกล้กับโถงอาหารในค่ายบรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงนกร้องแว่วอยู่ไกล ๆ

              ทีน่า ธิดาแห่งไอริส ผู้ดูแลศูนย์นี้นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ เธอเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเมื่อเห็นรุ่นน้องร่าวมค่ายเดินเข้ามา

              “นั่นสาวจากเคบิน 20 ? สวัสดีไนมีเรีย มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?”

              “คุณคือรุ่นพี่ทีน่า? ฟังว่าที่นี่รับฝากส่งของไปให้คนในค่าย” หลังส่งรอยยิ้มทักทายฉันท์มิตร ไนมีเรียหยิบกล่องรูบิคกลไหออกมาจากกระเป๋า เธอวางมันลงบนเคาน์เตอร์ก่อนจะเลื่อนโน้ตที่เขียนด้วยลายมือแนบไว้ข้างกล่อง “ถ้าไม่เป็นการรบกวน ฉันอยากฝากสิ่งนี้ไปให้เอโลอิส เพจ”

              ด้วยรูปลักษณ์ที่แปลกตา ทีน่าหยิบกล่องขึ้นมาพิจารณา “มันดูน่าสนใจนะ”

              “ใช่ และดูน่าสงสัยไปพร้อมกัน” ไนมีเรียตอบพลางไขว้แขน “ที่มาของิส่งนี้ไม่ชัดเจนเท่าไร อันีท่จริงฉันควรเอาไปให้ไครอนดูก่อนแต่คนที่มอบสิ่งนี้ย้ำนักย้ำหนาว่ามีแค่ผู้รับที่ระบุเท่านั้นถึงเปิดได้ ฉันเลยฝากเธอส่งให้แทน”

              รุ่นพี่บ้านไอริสยิ้มบาง ๆ “เธอรอบคอบดี”

              “แค่ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับอะไรที่อาจระเบิดใส่หน้า” ไนมีเรียตอบพร้อมหัวเราะเบา ๆ หลังจากจัดการฝากกล่องเสร็จ ไนมีเรียก็ถอนหายใจเบา ๆ ความรู้สึกหนักใจที่ติดค้างในใจเหมือนถูกยกออกไป

              “เตรียมกระเป็าขนาดนั้นเธอจะไปทำงานพิเศษต่อเหรอ?” ทีน่าถาม

              อุปกรณณบนเป้มีทั้งอาวุธป้องกันตัวและเสบียงไนมีเรียพยักหน้า “ใช่ งานที่ต้องทำเพื่อให้สมองได้พัก”

              “ก็เข้าใจได้ ชีวิตของเดมิก๊อดขับเคลื่อนด้วยดรักม่านี่นา ขอให้โชคดีนะ” ทีน่ากล่าวพร้อมรอยยิ้ม

              ไนมีเรียยิ้มตอบก่อนจะเดินออกจากศูนย์ฝากของ ความรู้สึกว่าตัวเองได้ทำหน้าที่ครบถ้วนแล้วทำให้เธอรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด

              “เธอคิดว่าเอโลอิสจะทำยังไงกับของในกล่องนั่น?” คลาริสซ่าถามเมื่อเธอเดินห่างจากอาคารมา

              ไนมีเรียไหวไหล่ “ถ้ามันเป็นกลไกที่ซับซ้อนจริง ๆ ฉันว่ามันน่าจะเหมาะกับเธอที่สุด”

              “แล้วถ้ามันเป็นระเบิด? หรือด้านในนั้นเป็นของอันตรายล่ะ”

              “เรากำลังพูดถึงธิดาของเทพแห่งการช่างเชียวนะ.. เชื่อว่าเธอมีไหวพริบพอที่จะจัดการได้”

แบบฟอร์มฝากของ

ชื่อผู้ฝาก: ไนมีเรีย รีอังก้า เฮนลาดิส

ถึงผู้รับ: เอโลอิส เพจ

ของที่ฝาก: กล่องรูบิคปริศนา + กระดาษโน๊ต

{ โน๊ต TO @Eloise }

'สวัสดีคุณเอโลอิส ฉันไนมีเรียจากเคบิน 20 ตอนไปทำภารกิจในโตเกียวมีเทพเอเชียนลึกลับที่อ้างว่าเขาคือ ตี้จวิน ขอให้ฉันช่วยนำสิ่งนี้มามอบให้คุณดูเหมือนมันจะเป็นกล่องกลไกที่มีเพียงคุณคนเดียวสามารถเปิดได้ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เกี่ยวกับที่มาของสิ่งนี้ ขอให้คุณช่วยระมัดระวังหากคิดจะเปิดมัน'

ส่งของตามที่รับปากเทพมิจเรียบร้อย
@God 

Dean HEROES

267

แด่เพื่อนที่แสนดี

               

               26/12/2024

               ยังไม่มีอะไรให้ทำจนกว่าที่ปูนของห้องสัตว์เลี้ยงจะแห้งสนิท เห็นทีว่าคงเป็นวันนี้ช่วงบ่าย ๆ ครึ่งวันเช้าดีนจึงมาที่สำนักข่าวไอริสเพื่อส่งพัสดุแก่เพื่อน ๆ ที่ไม่ได้มางานคริสต์มาสตามคำชวน แต่ถึงจะไม่มาแต่ว่าพวกนายหนีของขวัญจากฉันไม่พ้นหรอก!!

               “ฮาย ทีน่า ขอมาส่งพัสดุหน่อย คราวนี้มีหลายชิ้นฉันก็เลย–.. เฮ้! นั่นเธอทำอะไรน่ะ?” ดีนเอ่ยถามเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังยักแย่ยักยันอยู่บนเกาอี้สำนักงานและกำลังทำอะไรบางอย่างกับเพดาน สาบานได้ว่าไม่ได้เปลี่ยนหลอดไฟแน่ ๆ

               “ว้ายยย”

               เหมือนว่าจู่ ๆ เสียงทักโดยไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้หญิงสาวสะดุ้งจนพลัดตกจากเก้าอี้สำนักงานที่ล้อลื่นเอี๊ยดอ๊าด

               “เฮ้ ระวัง!!”

               ด้วยสัญชาตญาณ ดีนรีบพุ่งตัวเขาไปรับหญิงสาวไว้ก่อนที่เธอจะกระแทกลงพื้น แต่ไม่ใช่ท่าทางโรแมนติกอย่างท่าอุ้มเจ้าหญิง ตอนนี้ชายนุ่มมีพัสดุเต็มแขน สิ่งที่เขาทำได้คือดันหลังของเธอเอาไว้ให้ไปอยู่บนที่นั่งดี ๆ

               “โอ๊ย ใจหายใจคว่ำหมดเลย” ทีน่าลูบอกตัวเองปอย ๆ ก่อนผินใบหน้าไปทางดีนอีกที “ไงดีน ไม่เจอกันนานเลย มาส่งของใช่ไหม?”

               “ใช่ แต่สงสัยมากกว่าว่าเมื่อกี้เธอทำอะไรอยู่”

               “อ๋อ คือว่างี้.. วันนั้นที่อสุรกายบุกค่ายน่ะ ที่นี่ก็โดนเผาไปด้วยหน่อยนึง ตรงหลังคาเสียหาย แต่มีเด็กผู้ชายจากบ้านซุสมาช่วยซ่อมแล้วแต่เหมือนว่าหลังจากนั้นตอนที่ฝนตกจะมีน้ำรั่วลงมาตลอดเลย ฉันก็เลยส่องดูน่ะว่ามันรั่วมาจากไหน”

               “ส่องผ่านฝ้าเนี่ยนะ มันจะเห็นเหรอ? เอางี้แล้วกันเดี๋ยวฉันช่วยดูให้อีกที ที่บ้านโพไซดอนก็เพิ่งซ่อมหลังคามาเหมือนกัน ฉันเลยพอจะทำเป็นอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ขอส่งของก่อนแล้วกัน”

               กล่าวจบดีนก็นำกล่องของขวัญแต่ละชิ้นมาวางเรียงไว้บนโต๊ะ ทุกกล่องห่อด้วยกระดาษสีที่แตกต่างกันไป แต่ที่เหมือนกันเลยก็คือการ์ดคริสต์มาสใบหนึ่งส้มแปร๊ด ที่มองจากดาวอังคารมาก็รู้ว่าใครคือผู้ส่ง บนการ์ดไม่ได้เขียนอะไรเว้นแต่ชื่อผู้รับของ ราวกับว่าเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะเขียนคำอวยพร

               “กล่องสีน้ำเงินของเอิร์ลบ้านแอมฟิไทร์ต สีม่วงของเลนน็อคบ้านฮาเดส สีแดงของเดม่อนบ้านอะโฟร์ไดท์ สีเหลืองของลิเลียน่าบ้านอะธีน่า และสีชมพูของดาริน่า ไม่ต้องลงทะเบียนมั้ง ฝากเธอไปแทนละกัน ส่วนของคนอื่น.. ฉันหาตัวไม่เจอ บางทีคงไปทำภารกิจมั้ง ฝากเป็นหูเป็นตาแทนที ถ้าเจอเมื่อไรก็เอาที่ฉันฝากไว้ไปให้ได้เลย” บอกตรง ๆ ว่าพูดชื่อเต็มของแต่ละคนแล้วไม่ชินปากเอาเสียเลย แต่ถ้าขืนดีนเรียกชื่อเล่นทีน่าคงไม่รู้ว่าใครคือ เลนนี่ เดมี่ ลินี่ และดารี่

               “ถึงจะเป็นของน้องสาวฉันแต่ก็ไม่ได้สิ ถ้าของหายไปเดี๋ยวก็โดนบ่นอีก ฉันไม่อยากเสียเงินค่าเสียหายหรอกนะถ้าของไม่ถึงมือเจ้าของ”

               “ตามนั้น เขียนก็ได้ ดีนะที่บนการ์ดไม่ได้เขียนอะไรลงไปมาก ไม่งั้นต้องเกินโควต้าเขียนหนังสือของปีนี้ไปแน่ ๆ” จากนั้นชายหนุ่มก็รับแบบฟอร์มมาลงทะเบียนพัสดุทั้งห้าชิ้น จากนั้นส่งคืนแก่ทีน่า “เรียบร้อย งั้นก็ไปดูกันเลยว่าหลังคารั่วตรงไหนบ้างเธอมีอุปกรณ์บ้างไหม?”

               “ไม่มีเลย แต่ว่าฉันพอจะไปยืมจากบ้านใหญ่ได้อยู่นะ งั้นพวกเราไปกันเลยไหม?”

               เมื่อตกลงกันได้ทีน่าก็พาดีนไปยืมอุปกรณ์ซ่อมแซมพร้อมทั้งบันไดเหล็กมาเพื่อปีนหลังคาขึ้นไป ชายหนุ่มส่องอยู่นานว่ากระเบื้องจุดไหนที่รั่ว หากไม่สังเกตจริง ๆ จะแทบไม่เห็นเลยว่ามีรอยแตกเล็ก ๆ ซ่อนอยู่ ซึ่งหากสังเกตดี ๆ มันไม่ใช่ร่องรอยการถูกเผา แต่อาจเกิดขึ้นนานมาแล้ว เพียงแต่จากเหตุการณ์อสุรดายบุกค่ายน่าจะทำให้รอยแตกนั้นกว้างขึ้น

               เมื่อหาต้นตอเจอดีนก็ทำการซ่อมหลังคาด้วยทริกที่ไทสันสอนมา ในตอนนี้เขาอยู่เพียงลำพังกับหญิงสาวที่ไม่เป็นงานช่าง แต่ก็โอเค ซ่อมได้ มันไม่ได้ยากเย็นเพียงแค่เลาะกระเบื้องแผ่นเก่าออกก่อนจะติดกระเบื้องแผ่นใหม่เข้าไปแทนที่ สกรูน็อตยึดไว้ให้แข็งแรง จากนั้นทำความสะอาดเพื่อหยอดกาวซิลิโคนในการเชื่อมประสานอีกทีนึง จนมาถึงขั้นตอนสุดท้ายคือการทดสอบการรั่วซึม ดีนดูดน้ำบริเวณใกล้เคียงมา จากนั้นเขาก็เทราดลงไปบนหลังคาที่เพิ่งซ่อมเสร็จ

               “เอาล่ะ ทีน่า เธอไปดูในห้องว่าน้ำรั่วไหม”

               “โอเค ได้เลย”

               จากนั้นหญิงสาวก็วิ่งปรู๊ดเข้าไปในอาคารสำนักงาน หายไปพักหนึ่งก่อนจะออกมา

               “น้ำไม่รั่วแล้ว ขอบคุณนายมากเลยดีน ทีนี้ก็ลงจากหลังคาได้แล้วล่ะ”

               “โอเค” เมื่อเช็คทุกอย่างเรียบร้อยหนุ่มบ้านโพไซดอนก็เก็บอุปกรณ์แล้วปีนบันไดลงมา “ถ้ามีปัญหาอีกเธอก็ไปเรียกที่บ้านหมายเลขสามได้นะ ไทสันน่ะซ่อมหลังคาเก่งกว่าฉันอีก”

               “ได้เลย แต่อย่ามีเรื่องให้ต้องใช้บริการน่าจะดีกว่า” ทีน่ายิ้มฝืด ๆ “ว่าแต่เหมือนก่อนหน้านี้นายบอกว่าอะไรนะ จะส่งพัสดุเยอะหน่อยก็เลย…” เธอเว้นช่วงตอบ

               “อ๋อ” เพิ่งนึกขึ้นได้เหมือนกันว่าตอนนั้นตัวเองกำลังจะทำอะไร ดีนจึงนำกล่องทาร์ตไข่ออกมาจากถุงกระดาษ “ตอนแรกก็ว่าจะเอาขนมนี่ให้เธอเป็นค่าเหนื่อยตอนส่งของ แต่เปลี่ยนใจไม่ให้แล้ว ดูเหมือนว่าเธอน่าจะเป็นฝ่ายจ่ายให้ฉันมากกว่า เพราะงั้นขนมนี่ฉันจะกินเองคนเดียว”

               พูดจบดีนก็เปิดกล่องทาร์ตไข่รับประทานต่อหน้าต่อตาทีน่าจนเธอร้องกรี๊ด

               “โอ๊ยยย นายนี่มันกวนชะมัด ส่งของเสร็จแล้วจะไปไหนก็ไปเลยไป๊!!”

               ดีนหัวเราะชอบใจ จากนั้นเขาก็วางกล่องทาร์ตไข่ไว้ตรงเคาน์เตอร์ส่งของโดยที่ขนมในนั้นหายไปชิ้นนึง

โรลเพลย์ซ่อมแซมสถานที่ในค่าย +1 Point

แบบฟอร์มฝากของ 1

ชื่อผู้ฝาก: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล
ถึงผู้รับ: เดม่อน แคนเนลท์ [@Daemon ]
ของที่ฝาก: กล่องของขวัญสีแดง (โรลเพลย์รับของขวัญจึงส่งของให้ทีหลัง)

แบบฟอร์มฝากของ 2

ชื่อผู้ฝาก: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล
ถึงผู้รับ: ดาริน่า อิวานอฟ [@Daryna ]

ของที่ฝาก: กล่องของขวัญสีชมพู (โรลเพลย์รับของขวัญจึงส่งของให้ทีหลัง)

มอบ [ทาร์ตไข่] ให้ [ทีน่า แซนโดวาล]
มอบ [โอมาโมริ] ให้ [เอิร์ล สเตรธเอิร์น]
มอบ [แผ่นเสียง] ให้ [เลนน็อค เลโคทิส]
มอบ [ชุดเดรสลายดอกไม้] ให้ [ลิเลียน่า ไทเลอร์]

Daryna -

DARYNA

Rumors and Gossips

ย้อนเวลาช่วง 13.00 น.

ยามบ่ายของวันหนึ่งในค่ายฮาล์ฟบลัด แสงแดดอ่อนจางสาดระทั่วบริเวณผ่านริ้วแมกไม้ที่ประดับรับยังเส้นทางที่ปูทอดทั่วยังเขตพื้นที่ภายในค่าย ร่างเล็กของธิดาแห่งไอริสก้าวเท้าไม่รีบร้อน ฤดูร้อนที่ใกล้เข้ามาทำให้อากาศโดยรอบเริ่มอบอุ่นขึ้น กางเกงขาสั้นสีขาวนวลถูกนำสวม ดูรับได้ดีกับเสื้อรัดรูปสีเดียวกัน ประดับทับด้วยเสื้อไหมพรมปอนโชสีชมพูอ่อนที่ได้เป็นของขวัญปีใหม่จากเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างเล็กนั้นยิ่งดูกระทัดรัดและคล่องแคล่วขึ้น รองเท้าไม้สานถูกเหยียบย่ำยังเส้นถนน ก่อนดาริน่าจะขยับเหยียบหายังใบไม้แห้งที่ถูกปลิวแปะยังพื้นที่เหล่านั้นจนแว่วเสียง เป้าหมายที่ร่างเล็กอยากไปดูคาดเดาได้ยากเพราะเจ้าตัวเริ่มจะไล่ตามใบไม้แห้งที่ถูกขยับเคลื่อนไปตามสายลมแผ่วจาง

เรือนผมยาวหยักศกนุ่มนิ่มถูกพัดพริ้วตาม เรียวนิ้วขยับส่งทัดหลังใบหูขณะที่ดวงหน้าหวานเอาแต่ค้อมก้มมองพื้น กระทั่งเสียงกระทบเบาดังหนสุดท้าย ทั้งร่างของเธอก็มาปรากฏยังเบื้องหน้าศูนย์รับฝากของได้สำเร็จ ทำเอาหญิงสาวชูมือที่กำหมัดน้อยขึ้นแสดงความยินดีที่ตัวเองมาถึงที่หมายได้โดยไม่หลงทางหลังจากไล่จับยังใบไม้ที่ปลิวระเหล่านั้น

“ ทำอะไรของเธอ ยัยหนู ”

เสียงทักดังขึ้นจากพี่สาวร่วมบ้าน ทีน่า แซนโดวาล ที่เพิ่งกลับจากทานอาหารกลางวันและพบเข้ากับน้องสาวผู้เก็บตัวของเธอเข้าพอดี เรียวคิ้วเลิกรับดูประหลาดใจไม่น้อยที่พบดาริน่าในเวลานี้ หญิงสาวผินสายตามองสบเจ้าของเสียง แววตากลมโตสีฮาเซลจดจ้องเพียงครู่ก็วาดโค้งราวจันทร์เสี้ยวรับกับรอยยิ้มหวานที่วาดหาเสียจนลักยิ้มน้อยประดับจางข้างแก้มนวล

ดาริน่า อิวานอฟ ที่คุ้นเคยกับค่ายฮาล์ฟบลัดเริ่มจะแสดงอารมณ์บนดวงหน้าแทนท่าทางเหม่อลอยขึ้นมาแล้ว

“ ทีน่า– สวัสดียามบ่ายค่ะ เรามาหาทีน่า ”

เสียงหวานเอ่ย คลอเคล้าบรรยากาศให้รอบตัวดูอบอุ่น สองมือที่ชูขึ้นฟ้าลดมาหยิบเอาสมุดโน้ตเล่มน้อยที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาให้อีกคนได้ดู ท่าทางดูแล้วคล้ายใคร่รู้บางสิ่งรับแววตากลมที่ติดประกายจนเธอไม่ทันได้พูดอะไร ทีน่าผู้เป็นพี่สาวก็ยิ้มแฉ่งก่อนจะคว้ารับยังข้อมือเล็กของดาริน่าให้เข้าไปในศูนย์รับฝากของในทันที ก่อนเสียงเจื้อยแจ้วของพี่สาวร่วมบ้านจะเริ่มไล่เรียงข่าวลือและเรื่องกอสซิปที่รู้มาอัพเดทให้น้องสาวผู้ตกข่าวอย่างหนักของเธอได้เฝ้าฟัง

“ ในที่สุดเต่าน้อยของฉันก็ออกจากกระดอง ยอมมาฟังข่าวสารของค่ายแล้วสินะ รู้หรือยังเนี่ยนายดีนน่ะคบกับหนุ่มบ้านเฮคาทีแล้วนะ ”

สิ้นประโยค รอยยิ้มของดาริน่าก็คล้ายชะงักค้างไปพร้อม ๆ กับแววตาที่กระพริบปริบ ริมฝีปากสีระเรื่อคล้ายอ้าหุบเหมือนพูดไม่ออกครู่ใหญ่ กระทั่งถูกพามาที่นั่งได้เธอก็คงกำสมุดโน้ตและปากกาด้ามน้อยค้างเอาไว้ทั้งที่ยังสบตาทีน่าไม่คลายหาย

“ อย่าบอกนะ– ”

“ คุณนีลคบกับหนุ่มบ้านเฮคาทีแล้วหรอคะ? ”

“ เทพีไอริสช่วยด้วย มีลูกสาวไม่สมเป็นลูกท่านอยู่ตรงนี้คนนึงค่ะ ”

ทีน่าแทบจะประสานมือมองฟ้า กล่าวน้ำเสียงเจ็บปวดหัวใจเว้าวอนถึงผู้เป็นมารดา ฟ้องหาเรื่องที่น้องสาวบ้านเดียวกันตามข่าวไม่ทันอย่างไม่สมกับเป็นบ้านที่มีเอกลักษณ์เรื่องหูตาไว ทำเอาดาริน่าเริ่มลดเลือนรอยยิ้มจนเหลือเพียงยิ้มแห้ง มือทั้งสองเริ่มขยับกำสลับคลายยังสมุดโน้ตและปากกาที่จับรับไว้อยู่ดูทำตัวไม่ถูกนักเมื่อพี่สาวเริ่มเล่นใหญ่อีกแล้ว กระทั่งคนบ่นเลื่อนสายตามาสบมองยังหญิงสาวตรงหน้า เสียงหัวเราะก็คล้ายแว่วดังขึ้นอย่างขบขัน แสนชอบใจที่หยอกล้อให้ร่างเล็กแสดงสีหน้าเหรอหราแบบตอนนี้ออกมาได้

“ คือ.. เราขอแก้ตัวค่ะ ”

สมุดโน้ตถูกยกชูขึ้น บดบังช่วงหน้าบางส่วนราวกับต้องการโชว์ให้อีกฝ่ายได้เห็นว่าดาริน่าตั้งใจจะมาจดบันทึกเรื่องข่าวคราวของค่ายอย่างขันแข็ง แม้จะตามได้ช้ากว่าคนอื่นหลายก้าวแต่เธอก็ไม่ต้องการทำตัวราวเพิกเฉยเหมือนอย่างก่อนหน้าแล้ว และนั่นทำให้ทีน่าเลื่อนมือมาขยี้เรือนผมของน้องสาวอย่างกึ่งมันเขี้ยว ทำเรือนผมสีอ่อนยุ่งเหยิงเล็กน้อยแต่ดาริน่ากลับไม่ได้สนใจนัก เล่นเอาคนทำต้องมาคอยจัดทรงผมให้เธอแทนอย่างนึกระอากึ่งเอ็นดู

“ โตมาขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย เด็กน้อยจริง ๆ– ” ทีน่าเปรยบ่นไม่จริงจังนัก รอยยิ้มวาดหาจนดาริน่าที่สบมองอยู่วาดรอยยิ้มเซื่องซื่อตาม

“ เอาล่ะ ถ้าเตรียมพร้อมขนาดนี้ไม่เล่าก็คงเสียความตั้งใจเต่าน้อยของฉันน่าดู ฟังให้ดีล่ะดาริน่า คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้ที่ค่ายเรามีไฟไหม้ เธอน่าจะรู้บ้างนะ ควันโขมงขนาดนั้น ”

ริมฝีปากสีอ่อนเม้มแผ่วเบาจะซับสี ดวงหน้าหวานพยักรับเบา ๆ ให้รู้ว่าจดบันทึกไว้แล้วก่อนจะเปิดสมุดโน้ตให้ดูรูปภาพบ้านพักหมายเลขหลัง ๆ ที่โดนไฟลามทั่ว เปลวเพลิงพริ้วไหวราวกำลังโชติช่วงในสมุดของเธอ รูปภาพเหล่านั้นวาดด้วยลายเส้นปากกาที่ค่อนข้างประณีตและตั้งใจ สภาวะดิสเล็กเซียทำให้ธิดาไอริสเขียนหนังสือได้ไม่คล่องนัก แต่กลับสื่อข้อความผ่านตัวหนังสือได้แสนวิเศษ

“ โห– เก่งนี่ เอาล่ะ ถ้ารู้เรื่องนี้แล้วก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่ไม่รู้เต่าน้อยแบบเธออัพเดทหรือยัง ที่บุตรแห่งราตรีถูกพันธนาการ ณ เมืองเหนือสุดน่ะ เป็นคำพยากรณ์ เธอได้ยินบ้างไหม? ”

แววตาสีฮาเซลที่ฉายแววฉงน รับกันกับดวงหน้าหวานที่กำลังเอียงหาทำให้ทีน่ารับรู้ได้แล้วว่าเด็กหน้าบื้อคนนี้ยังไม่รู้เรื่องคำพยากรณ์ เสียงเจื้อยแจ้วของธิดาไอริสคนโตที่รอบรู้ข่าวสารพลันเอ่ยเจื้อยแจ้ว บอกข่าวคราวให้ดาริน่าคอยจดบันทึกลงโน้ตอย่างแข็งขัน จนรู้ตัวอีกทีพวกเธอก็อยู่แช่ที่ศูนย์บริการฝากของหลายชั่วโมง ถ้าไม่เพราะท้องของดาริน่าส่งเสียงแผ่วเบาด้วยความหิว ทีน่าคงไม่ปล่อยตัวน้องสาวเต่าน้อยที่มักอยู่ในกระดองบ้านหมายเลข 14 เป็นแน่

♡ รับรู้ข่าวดีนมีแฟน +10 EXP