- - - - -
อเดลเลดกลับมานอนยาวเหยียดอยู่บนโซฟาของห้องนั่งเล่นประจำบ้านพักหมายเลข 1 ที่เพิ่งถูกรีโนเวทใหม่ แต่ยังคงเก็บโซฟานุ่มๆ ตัวโปรดตัวเดิมของเธอไว้ภายในห้อง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจทุกอย่างในวันนี้หญิงสาวก็เดินตรงกลับมายังบ้านพักทันทีเพราะกำลังติดหนังสือเล่มหนึ่งงอมแงมและยังอ่านได้ไม่ถึงครึ่งเล่ม จึงหลบมานอนอ่านต่อบนโซฟาเงียบๆ เพียงลำพัง
บรรยากาศภายในบ้านพักแห่งซุสค่อนข้างเงียบเป็นปกติเพราะจำนวนสมาชิกในบ้านมีเพียงสามคนและยังอยู่ค่ายไม่ครบทุกคนอีกต่างหากทำให้บ้านเงียบอยู่แล้วยิ่งเงียบไปกันใหญ่ อเดลเลดที่เคยชินกับการใช้ชีวิตเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน (เพราะพวกพี่น้องชอบไม่กลับบ้านไงล่ะ) จึงรู้สึกสบายใจที่ไม่มีใครมารบกวนเวลาพักผ่อนส่วนตัวของเธอ
"อ่านถึงหน้าไหนละน้า" หญิงสาวพลิกนอนคว่ำ มือข้างหนึ่งคว้าหนังสือนิยายแปลเล่มโปรดมาเปิดดูบทที่อ่านจบไปล่าสุด
"อยู่นี่เอง" พี่ชายคนโตประจำบ้านที่โผล่มาจากที่ไหนไม่รู้ชะโงกหน้ามามองน้องสาวก่อนที่จะเดินอ้อมหลังโซฟาเข้ามานั่งบนเก้าอี้เปียโนที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับโซฟา
"ว่าไง" อเดลเลดปิดหนังสือพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย
"วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง?"
"รุ่นพี่ไพเพอร์ให้จับคู่ใหม่เลยไม่ได้คู่กับอลิเซียแล้ว" อเดลเลดเล่า "แต่สนุกดีนะ เปลี่ยนคู่ซ้อมบ้างก็ตื่นเต้นดี"
"รอบหน้าสอบแล้วใช่ไหม" ชายหนุ่มถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของน้องสาว ขณะที่วางนิ้วลงบนคีย์เปียโนและกดโน๊ตมั่วๆ ออกมาเป็นเพลงแปลกๆ
"พี่เล่นเป็นด้วยหรอ"
"ไม่เป็น แต่เคยดูในยูทูป" ชายหนุ่มยังคงพรมนิ้วลงบนคีย์เปียโนไปเรื่อยเปื่อย แม้จะออกมาเป็นเพลงทำนองแปลกประหลาดไม่ได้ไพเราะเหมือนเพลงของบีโธเฟ่นแต่ก็น่าเอ็นดูทีเดียวสำหรับภาพชายหนุ่มวัย 22 ปีมานั่งเล่นเปียโนเสียงป๊องแป๊งๆ ให้น้องสาวต่างแม่ดู
"พี่เต้นฟลามิงโกเก่งกว่าเล่นดนตรีน่ะ" อเล็กเซย์ยักคิ้ว อเดลเลดหัวเราะพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ แสงแดดยามเย็นที่ส่องผ่านผ้าม่านโปร่งแสงเข้ามากระทบเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มช่วยสร้างบรรยากาศราวกับพระเอกในละครกำลังตั้งใจเล่นเปียโน โดยที่ฉากนั้นโดนตัดเสียงออกและแทนที่ด้วยเพลงประกอบละครแทน (เพราะพระเอกเล่นดนตรีไม่เป็น ถถถถ)
"พี่ว่ารอฟีอัสจะเล่นเป็นไหม ไม่งั้นบ้านเราจะมีเปียโนกันทำไมถ้าไม่มีใครเล่นเป็นสักคน"
"ไว้รอหมอนั่นกลับมาแล้วขอให้เล่นให้ฟังสิ"
- - - - -
โพสต์ 2024-3-7 10:33:04
โพสต์ 2024-5-29 20:38:35
