[ส่วนลึกในป่าต้องห้าม] ถ้ำเหมืองสัมฤทธิ์วิเศษ

Eloise HEROES

แค้นนี้ต้องชำระ

เขาว่ากันว่าความพยาบาทคือของหวาน และวันนี้เอโลอิสเองก็มาเพื่อที่จะล้างแค้น เธอยังคงจำวันนั้นได้ดี วันที่เจ้าโทรลล์ตัวร้ายเข้ามาขัดขวางการขุดเหมือง แล้วทำให้วันนั้นเธอต้องกลับบ้านมือเปล่า เธอบอกมันว่าสักวันเธอจะต้องกลับมาล้างแค้นมันให้ได้ และแล้ววันที่เธอรอคอยก็มาถึงเสียที!

“คุณเอโลอิสจะมาขุดแร่เหรอขอรับ?” เคอร์ติสถามขึ้นหลังจากที่มันตามเธอมาต้อย ๆ จนถึงหน้าถ้ำ

“เปล่า”

“แล้วเราจะมาถ้ำกันทำไมล่ะขอรับ?”

“มาล้างแค้น…” เอโลอิสพูดน้ำด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ล้างแค้น? ล้างแค้นอะไรกันขอรับ? คนเราไม่ควรเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่ใช่เหรอขอรับ ไม่อย่างงั้นล่ะเครียดตายเลย ทางที่ดีต้องปล่อยวางนะขอรับ!”

“นายไม่รู้เหรอว่าความพยาบาทคือของหวานน่ะ” 

“กระผมไม่ยักรู้ว่าความพยาบาทมันกินได้ด้วย”

“ช่างเถอะ คอยดูนะ ถ้าฉันเจอมันเมื่อไหร่ล่ะก็ เสร็จฉันแน่!”

“คุณเอโลอิส พูดมันแบบนั้นมันน่ากลัวน่ะขอรับ!” เคอร์ติสตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าลูกพี่ตัวเองดูเอาจริงเอาจังกับการกลับมาแก้แค้นบางสิ่งบางอย่างเสียเหลือเกิน

“เดี๋ยวนายก็จะชินเอง”

“กระผมจะขัดเกลาคุณเอโลอิสเองขอรับ!”

“เงียบไปเถอะน่าพูดมากจริง” เอโลอิสบ่นอุบอิบ

“ว่าแต่ใครกันขอรับ ที่คุณเอโลอิสอยากมาแก้แค้น”

“โทรลล์เฝ้าถ้ำน่ะ”

“อ๋อ เจ้าตัวโตนั่นเอง”

“นายก็หาที่หลบดี ๆ ล่ะเดี๋ยวโดนกระบองโทรลล์จะหาว่าฉันไม่เตือน” นกกระทาตัวเล็กนิดเดียวโดนกระบองฟาดที่เดียวก็คงแบนเป็นแพนเค้กแล้ว เอโลอิสจึงต้องบอกเคอร์ติสให้ระวังเอาไว้เสียหน่อย

“กระผมรวดเร็วมากขอรับ จะไม่ยอมให้โดนกระบองแน่นอน!”

เคอร์ติสพูดจบไม่ทันไรเสียงตึงตังก็เกิดขึ้นภายในถ้ำ เอโลอิสสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเสียจนเศษผงต่าง ๆ บนผนังเหมืองร่วงลงมาโดนหัวของเธอจนต้องปัดออก เธอรู้ทันทีว่าเจ้าตัวร้ายที่เธอรอคอยได้เดินมาถึงจุดที่เธอและเคอร์ติสอยู่แล้ว

“มันมาแล้ว…” 

เอโลอิสพูดให้เคอร์ติสเตรียมระวังตัว สายตาเธอจ้องไปยังทางทอดยาวที่พาลึกเข้าไปในถ้ำ เงาตะคุ่มของสิ่งมีชีวิตร่างใหญ่ค่อย ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนปรากฏตัวออกมาจากทางนั้น เจ้าโทรลล์ตัวร้ายตัวนั้นที่เคยทำให้เธอถึงกับต้องรีบหนีร่นออกจากถ้ำ วันนี้เธอจะไม่กลัวมันอีกแล้ว เธอฝึกฝนมาอย่างยาวนานก็เพื่อวันนี้ วันที่จะได้กำจัดมันทิ้ง และกู้ศักดิ์ศรีของตัวเองคืน

“ตัวใหญ่มากเลยขอรับ” เคอร์ติสวิ่งไปหลบด้านหลังของเอโลอิส

“เข้ามาเลยเจ้าโทรลล์ตัวเหม็น!”

ธนูดอกแรกถูกยิงออกไปอย่างแรง พุ่งเข้าไปปักแขนของโทรลล์จนมันร้องโวยวาย แต่มันก็ไม่ได้ระคายผิวของมันสักเท่าไหร่ มันยังมีแรงมากพอที่จะหวดกระบองเหวี่ยงไปที่เอโลอิส เธอกระโดดหลบกระบองได้ทันแบบหวุดหวิด เจ้าโทรลล์พวกนี้แรงมหาศาลก็จริงแต่ก็แลกมาด้วยความเชื่องช้าของมัน แล้วก็ความโง่…

“คุณเอโลอิสระวังนะขอรับ” เคอร์ติสยังคงเกาะติดสถานการณ์อยู่ด้านหลังของเอโลอิส มันช่วยอะไรมากไม่ได้นอกจากจ้อไปเรื่อย ๆ และคอยเป็นหูเป็นตาให้ลูกพี่ของมัน

“ระวังอยู่!” 

ถึงจะพูดกับเคอร์ติส แต่ทว่าสายตาของเอโลอิสไม่ได้ละไปจากเจ้าโทรลล์ถ้ำนั่นแม้แต่น้อย เธอพยายามรักษาระยะห่างและยิงธนูออกไปเป็นระยะ จนธนูปักเต็มตัวเจ้าโทรลล์ราวกับขนเม่นเลยทีเดียว

“ทำไมถึงได้อึดขนาดนี้นะ!”

“คุณเอโลอิสระวังกระบองขอรับ!” 

เจ้าโทรลล์เหวี่ยงกระบองอีกครั้งเป็นจังหวะเดียวกับที่เอโลอิสยิงธนูไปโดนข้อมือของมันพอดี ทำให้กระบองร่วงจากมือของมัน เอโลอิสสบโอกาสก็รีบวิ่งไปคว้ากระบองของโทรลล์เอามาไว้ในมือ จะปล่อยให้มันถืออาวุธไม่ได้กระบองนี่หากได้โดนหัวของเธอเต็ม ๆ มีหวังหัวแบะ

“หนักชะมัด” น้ำหนักของกระบองนั้นสมน้ำสมเนื้อกับโทรลล์ผู้เป็นเจ้าของไม่มีผิด

เมื่อเจ้าโทรลล์ขาดอาวุธมันก็เริ่มเหวี่ยงแขนเหวี่ยงมือไปมาหวังจะทุบเอโลอิสให้จม แน่นอนว่าธนูของเธอจะไม่ค่อยระคายผิวของมันเท่าไหร่ เห็นทีหนามยอกก็คงต้องเอาหนามบ่งเสียแล้ว เอโลอิสรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีหวดกระบองไปที่เจ้าโทรลล์จนมันล้มลง พอสบโอกาสก็รีบวิ่งปีนขึ้นหัวของมันแล้วใช้กระบองทุบหัวรัว ๆ 

“เจ้าโทรลล์บ้า! ยอมแพ้ไปสักที แกรู้ไหมว่าฉันเหนื่อยมากเลย” ปั่ก ปั่ก ปั่ก!

“คุณเอโลอิสขอรับ…”

“ฉันฝึกหนักมาเพื่อโค่นแกโดยเฉพาะแต่ทำไมแกกลับไม่ระคายผิว!” ปั่ก ปั่ก ปั่ก!

“คุณเอโลอิสขอรับ…”

“นี่มันหยามศักดิ์ศรีเดมิก็อดมากเลยรู้ไหม!” ปั่ก ปั่ก ปั่ก!

“คุณเอโลอิสขอรับ…”

“อะไร!” เอโลอิสหันไปหาเคอร์ติสที่เรียกเธอไม่หยุด

“มันตายนานแล้วขอรับ…”

“ตายตอนไหนกัน!”

“ตั้งแต่หวดสามทีแรกแล้วขอรับ…”

เอโลอิสหันไปมองร่างโทรลล์อีกรอบ…

“อุ๊ยตาย!...”

เธออารมณ์ขึ้นมากเกินไปเสียจนไม่ทันได้สั่งเกตเลยว่าร่างเจ้าโทรลล์นั่นแน่นิ่งไปตั้งนานแล้ว มันค่อย ๆ สลายกลายเป็นผุยผงเหลือแต่สินสงครามให้ดูต่างหน้า

“งั้นก็แสดงว่า…”

“คุณเอโลอิสแก้แค้นสำเร็จแล้วไงขอรับ”

“ในที่สุดดดดดดดดดด!” เธอหวีดร้องด้วยความดีใจก่อนทรุดลงกับพื้นแล้วกรี๊ดสุดเสียง เธอทำสำเร็จแล้วในที่สุดก็โค่นเจ้าโทรลล์ที่มาหยามเธอได้แล้ว ที่เขาว่าแค้นนี้สิบปีก็ยังไม่สายนั่นเป็นความจริง ตอนนี้เธอรู้สึกปลดล็อกในใจได้อีกเรื่องนึงแล้ว เท่านี้เธอก็น่าจะไปทำอย่างอื่นได้อย่างหมดความค้างคาเสียที

หลักฐานการต่อสู้

โทรลล์เฝ้าถ้ำ

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

ผมกลิ้งไปตามพื้นบริเวณใกล้ปากทางเข้าถ้ำ เสียงการต่อสู้ดังอื้ออึงไปทั่วบริเวณ เราสามพี่น้องเฮอร์มาโฟร์ไดตัสกำราบราชสีห์นีเมียน นับจริงมีแค่ลูพิต้ากับผมนั่นแหละที่ช่วยกันสู้ การ์เซียยืนส่งกำลังใจให้อย่างเดียว ก่อนออกจากป่าต้องห้ามการ์เซียพาผมหามุมถ่ายรูป

          โพสท่ากันเต็มระบบ แล้วอสุรกายไซคลอปส์แขกผู้ไม่ได้รับเชิญเข้ามาร่วมแจม 

          บังเกิดการปะทะกัน ผมพยายามหลบลูกหลงเพราะลูพิต้าเข้าขวางไว้ ไม่ให้เจ้ายักษ์ตาเดียวเข้าถึงตัวผมได้

          มีเงาบางอย่างกระโจนเข้ามาหาผมจากด้านหลัง กลิ่นสาบของมันแรงมาก 

          เสียงของมีดคมกรีดแทงเข้ากับเนื้อ พร้อมกับเสียงคำรามดังกึกก้อง ผมเห็นกลับไปเห็นการ์เซียใช้ดาบแทงโทรลล์อยู่ มันพยายามดิ้นรน

          สถานการณ์ย่ำแย่เจออสุรกายถึงสองตัวในคราวเดียว "อาร์ตี้หลบไปค่ะซิส" เธอบอก เป็นครั้งแรกที่เห็นการ์เซียยอมวางกล้องชักดาบออกมาสู้

"ปังปุริเย่มากหล่อน สามผ่านไปเลยจ้า"

          ไม่ทันได้ชื่นชมหญิงสาวข้ามเพศนาน โทรลล์สมองน้อยระเบิดพลัง เหวี่ยงร่างทิ้งร่างการ์เซียอย่างแรงจนกระเด็นออกไปไกล อสุรกายตัวเหม็นเขียวคว้าร่างเล็กขึ้นกระชับวงแขนรัดคอแน่น อาร์ตี้หายใจไม่ออก ดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม แต่ไม่เป็นผล เพราะขนาดร่างกายแตกต่าง

          "ช…ช่วยด้วย" 

          ลูพิต้าที่กำลังซัดนัวไซคลอปส์ ขว้างหอกทิ่มแขนโทรลล์จนมันคลายแขนที่ล็อกคอชายหนุ่มหน้าหวานออก อาร์ตี้สำลักอย่างหนักรีบหายใจเอาอากาศเข้า โทรล์ลตัวใหญ่ดึงหอกที่พุ่งทะลุแขนของมันออก และกำลังก้มลงมาคว้าคออาร์ตี้อีกครั้ง 

          "สไปเดอร์เกิร์ล"

          "อย่าล้อเล่นกับระบบพวกดิฉัน" แทงมีดสั้นทิ่มอกซ้าย ร่างระหงอีกหนึ่งคนตวัดดาบขึ้นผ่ากลางลำตัวโทรล์ล 

          ก่อนการ์เซียทิ้งดาบลงพื้น "สาว สาว สาว"

          ทางฝั่งน้องเล็กของบ้านใกล้ปิดบัญชีอสุรกายอีกหนึ่งตน เจ้าของเรือนผมแพลตินั่มบลอนด์ พร้อมปะฉะดะหัวใจเต้นเร็วส่งเสียงโวยวายแสบแก้วหู 

          "ตายยากตายเย็นจังนะแก"

หญิงสาวผิวดำบ่นพลิกตัวกดหอกแทงเข้าไปที่กระดูกสันหลังไซคลอปส์ ลูพิต้ามีร่องรอยบาดแผลที่โดนกัดจากราชสีห์นีเมียน ลึกมาก ๆ มีเลือดไหลออกมาพอสมควร 

          ทุกคนสะบักสะบอม

          "น้องสาวเธอเจ็บมากไหม" การ์เซียทำหน้าตาฟูมฟายร้องไห้ซะใหญ่โต 

          "แผลแค่นี้รักษาก็หาย" 

          "ดูเสื้อผ้าเดี๊ยนสิเศษดินเศษหญ้าเปรอะเปื้อน" ร่างเล็กเปิดแป้งพัหส่องกระจก หน้ามันเยิ้มเครื่องสำอางละลาย 

          เป็นลมล้มพับตึ้ง รับสภาพนี้ไม่ลง อสุรกายฉันจะสาปหล่อน หล่อนทำให้ฉันดีกรีความสวยลดลง 

Eloise HEROES

วันที่ 28 พฤศจิกายน 2024

เวลา 13.00 น.

เอโลอิสเดินนับลูกธนูที่เหลืออยู่ในซองธนูไปพลางขณะที่เธอและเคอร์ติสยังคงเดินทางภายในป่าเพื่อตามหาถ้ำ ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงถ้ำเหมืองสัมฤทธิ์ได้สำเร็จสมความตั้งใจ เมื่อมาถึงปากถ้ำเอโลอิสหยิบไฟฉายส่องกบออกมาสวม ถึงแม้ว่าในช่วงนี้ดวงอาทิตย์จะไม่มีวันตกดินแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในถ้ำจะไม่มืดมิด

แสงไฟตัดความมืดเป็นวงกลมเล็ก ๆ เบื้องหน้า เผยให้เห็นทางเดินแคบที่ปกคลุมด้วยหินแร่ที่เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ขุดที่นี่เพราะถูกสงวนไว้ให้เพียงคนบางกลุ่มเท่านั้น

“ที่นี่เงียบมากเลยนะขอรับ ต้องระวังตัวหน่อยแล้ว” เคอร์ติสเกาะไหล่เอโลอิสสายตาของมันเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

เสียงฝีเท้ากระทบพื้นหินดังก้องอยู่ในถ้ำที่มืดมิด ความอับชื้นในอากาศทำให้รู้สึกเหมือนลมหายใจติดขัด ทุกย่างก้าวดูเหมือนจะนำพวกเขาลึกเข้าไปในความลึกลับของถ้ำ จนกระทั่งเสียงคำรามต่ำ ๆ ดังขึ้นจากด้านใน แสงไฟส่องกบของเอโลอิสสะท้อนเข้ากับผนังถ้ำ เงาดำทะมึนขนาดใหญ่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ลมหายใจที่หนักหน่วงของมันดังก้องไปทั่วถ้ำ เอโลอิสเริ่มรู้แล้วว่าเธอกำลังจะพบกับอะไร สาวน้อยผมสีเพลิงค่อย ๆ หันกลับไปดูช้า ๆ โทรลล์เฝ้าถ้ำจ้องเธอตาเขียวปั๊ดเตรียมจะเล่นเธอแล้ว

เอโลอิสไม่รอช้ารีบก้าวถอยหลังไปยังตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับยิงธนู ขณะที่เคอร์ติสนกที่รักตัวกลัวตายที่สุดรีบกระโดดออกจากไหล่ของเธอไปหาที่ปลอดภัย

“สู้ ๆ นะขอรับ!”

“ดะ…เดี๋ยวสิเคอร์ติส!”

เธอส่ายหัวให้กับความไม่เอาไหนของเจ้านกกระทาขี้ขลาดก่อนที่จะดึงลูกธนูออกจากกระบอก เล็งเป้าหมายไปที่หัวเข่าของโทรลล์ตั้งใจที่จะทำให้มันเสียหลัก ลูกธนูพุ่งอย่างรวดเร็วไปปักเข้าที่หัวเข่าข้างขวาของโทรลล์อย่างแม่นยำ

“เป็นไงล่ะเจ้าโทรลล์! ทีนี้แกก็ไปเป็น NPC ใน Skyrim ได้แล้ว”

เจ้าโทรลล์คำรามด้วยความเจ็บปวด ขาของมันกระตุกเล็กน้อยแต่ยังยืนหยัดอยู่อยู่ได้นับว่าหนังหนาพอดดู มันคว้าก้อนหินใหญ่จากพื้นแล้วโยนไปยังจุดที่เอโลอิสยืน

“ระวังนะขอรับ!” เคอร์ติสตะโกนเตือน

เอโลอิสได้ยินดังนั้นก็รีบเบี่ยงตัวหลบ ก้อนหินจึงกระแทกพื้นอย่างแรงจนฝุ่นตลบ เธอขยับหาที่กำบังแล้วหาจังหวะอีกครั้งเพื่อยิงลูกธนูอีกดอก คราวนี้เล็งที่มือของโทรลล์ที่กำลังจะคว้าหินอีกก้อน ลูกธนูพุ่งตรงไปปักเข้ากลางฝ่ามือของมันจนทำให้ก้อนหินหลุดมือ

“จังหวะนี้แหละขอรับ!”

เอโลอิสพยักหน้ารับ ลูกธนูดอกสุดท้ายพุ่งตรงทะลุอากาศเข้าเป้าหมายอย่างแม่นยำ เสียงคำรามครั้งสุดท้ายของโทรลล์ดังสะท้อนถ้ำ ก่อนที่ร่างยักษ์ของมันจะทรุดฮวบลงกระแทกพื้นฝุ่นและเศษหินฟุ้งกระจายร่างสลายเป็นละออง

“เรียบร้อยกลับกันเถอะ”

สาบานได้เลยว่าเธอตั้งใจมาเพื่อเรื่องแค่นี้จริง ๆ เคอร์ติสกลับไปกระโดดขึ้นไหล่ของลูกพี่ตัวเอง จากนั้นก็พากันเดินทางออกจากถ้ำ เพื่อกลับไปยังค่าย

หลักฐานการต่อสู้

โทรลล์เฝ้าถ้ำ

สินสงคราม: กระบองโทรลล์ 

Eloise HEROES

วันที่ 6 ธันวาคม 2024

เวลา 06:30 น.

เอโลอิสเดินลัดเลาะป่ามาจนถึงหน้าถ้ำขนาดใหญ่ เธอและเคอร์ติสเดินเข้าไปในถ้ำอย่างไม่รอช้า เธอดึงไฟฉายส่องกบขึ้นมาคาดศีรษะ ก่อนจะกดเปิดแสงไฟพุ่งส่องเข้าไปในความมืด จากนั้นก็เริ่มเดินลุยเข้าไปในถ้ำเพื่อสำรวจหาจุดที่มีแร่ฝังอยู่

“เย็นชะมัด!” เอโลอิสพึมพำพลางกอดแขนตัวเอง

“ก็มันเริ่มเข้าหน้าหนาวแล้วนี่ขอรับ แต่โชคดีที่ดวงอาทิตย์สว่างตลอด 24 ชั่วโมงนะขอรับ อากาศเลยไม่เย็นมาก”

“เอาล่ะช่วยกันสำรวจว่าในนี้มีแร่อยู่ตรงไหนบ้าง”

ทั้งคู่เดินลึกเข้าไปในถ้ำ ไฟฉายของเอโลอิสส่องกระทบกับผนังที่มีร่องรอยแร่ส่องประกายเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันจะได้พบกับสิ่งที่ตามหา เสียงหนัก ๆ ของบางสิ่งบางอย่างที่ลากไปกับพื้นก็ดังขึ้น

“คะ…คุณเอโลอิสขอรับ…สะ…เสียงนั่น…” เคอร์ติสกระซิบเสียงสั่น

เอโลอิสหยุดเดิน เธอขยับไฟฉายส่องไปยังต้นเสียง แล้วก็พบกับเงาร่างมหึมาปรากฏขึ้นในระยะสายตา มันคือ เจ้าโทรลล์หน้าโง่ตัวหนึ่งที่ผิวดูหยาบกร้าน มันหันมาสบตากับเอโลอิสและส่งเสียงคำรามลั่น ก่อนจะยกกระบองหินขนาดใหญ่ขึ้นเตรียมฟาด

“แย่ล่ะ!” เอโลอิสอุทาน แล้วรีบง้างธนูเล็งไปที่มัน

“สู้ ๆ นะขอรับกระผมขอหาที่หลบก่อน!” เคอร์ติสรีบใส่เกียร์วิ่งหาที่หลบอย่างไว

เจ้าโทรลล์ฟาดกระบองลงพื้นจนหินกระจาย เอโลอิสรีบกระโดดหลบไปด้านข้างอย่างฉิวเฉียด เธอยิงลูกศรดอกแรกพุ่งเข้าเป้าที่สีข้างของมัน ศรแทงเข้าเนื้อ เจ้าโทรลล์ตัวนั้นคำรามลั่นด้วยความเจ็บปวด

“ยังไม่ตายอีกหนังหนาชะมัด!” เอโลอิสพูดพลางดึงลูกศรอีกดอกออกมา เจ้าโทรลล์พุ่งเข้าหาเธอ มันแกว่งกระบองใส่จนเธอต้องถอยหลังอีกครั้ง

“เคอร์ติส! ช่วยทำอะไรหน่อยสิ!” เธอรีบตะโกนหาเจ้านกกระทาขี้ขลาด

“กระผม…ให้กำลังใจอยู่นะขอรับ!”

เอโลอิสกรอกตามองบนก่อนที่เธอรีบหลบอีกครั้ง แล้วอาศัยจังหวะนี้ยิงศรไปที่ดวงตาของมัน ศรพุ่งตรงเข้าเป้าอย่างแม่นยำราวกับจับวาง เจ้าโทรลล์ส่งเสียงคำรามโหยหวนจนปล่อยกระบองหลุดจากมือ มันทรุดลงกับพื้นก่อนที่ร่างใหญ่โตจะสลายกลายเป็นละอองสีทอง

“เก่งมากเลยขอรับ!” เคอร์ติสพูดพร้อมกระพือปีกดีใจ

“นายนี่มันไม่มีประโยชน์เลยจริง ๆ วันหลังฉันต้องฝึกนายต่อสู้บ้างแล้ว” เอโลอิสหันมามองเคอร์ติสด้วยสายตาเหนื่อยใจ

“กระผมตัวแค่นี้เองนะขอรับ” เคอร์ติสแย้งเสียงอ่อย

“นายเป็นถึงนกกระทาแห่งเฮเฟตัสทำไมกากแบบนี้นะ ไม่รู้นกกระทาของพี่น้องฉันเป็นแบบนายบ้างไหม” เอโลอิสพูดพลางถอนหายใจ

ทั้งสองเดินต่อไปจนถึงบริเวณที่มีแร่ระยิบระยับเต็มผนังถ้ำ เธอเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปหาเคอร์ติส

“เอาล่ะ! เราจะขุดกันตรงนี้ เคอร์ติสอย่ายืนเฉย โทษฐานที่ทำตัวขี้ขลาดนายต้องช่วยฉันขุด!”

“อะไรนะขอรับ?” เคอร์ติสถามเสียงหลงพลางกระพือปีกอย่างตกใจ

“อย่ากินแรง!” เอโลอิสพูดพลางหยิบอีเต้อของเธอขึ้นมาเตรียมขุด

“ตะ...แต่อีเต้ออันใหญ่ขนาดนี้ กระผมถือไม่ไหวหรอกนะขอรับ!” เคอร์ติสรีบบ่ายเบี่ยง หาข้ออ้างด้วยน้ำเสียงสั่น

เอโลอิสซึ่งคาดไว้แล้วว่าเคอร์ติสต้องมาไม้นี้ เธอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าคาดเอว

“นึกแล้วเชียวว่านายต้องพูดแบบนี้ ฉันเลยเตรียมไว้ให้แล้ว” เธอยื่นอีเต้อฉบับมินิ ซึ่งมีขนาดพอเหมาะกับนกกระทาให้ดู “นี่ไง! ทีนี้ก็ไปขุดได้แล้ว อย่าอู้ล่ะ!”

เคอร์ติสมองอีเต้อมินิในมือเอโลอิสด้วยสายตาละห้อย

“คุณเอโลอิสจะใช้แรงงานกระผมจริงเหรอขอรับ กระผมตัวเล็กแรงน้อย—” 

“อย่ามาแกล้งทำเป็นอ่อนแอ! เริ่มขุดเดี๋ยวนี้ ปฏิบัติ!” เอโลอิสพูดพลางยื่นอีเต้อให้

“ขอรับ!” เคอร์ติสสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงเข้มของเอโลอิสมันยกปีกขึ้นตะเบ๊ะก่อนจะคาบอีเต้อไปช่วยขุดอย่างขันแข็ง

เสียงอีเต้อกระทบกับผนังถ้ำดังก้องไปทั่ว เอโลอิสขุดอย่างตั้งอกตั้งใจ ขณะที่เคอร์ติสใช้ปากคาบอีเต้อมินิขุดไปด้วย แม้จะดูทุลักทุเลแต่มันก็พยายามเต็มที่ แม้บางครั้งจะเผลอปล่อยอีเต้อหล่นเพราะปากช หลังจากเวลาผ่านไปพักใหญ่ ทั้งคู่ก็ขุดแร่ได้จำนวนที่พอใจ เอโลอิสเก็บแร่ลงในกระเป๋าคาดเอวอย่างระมัดระวัง เธอหันไปมองเคอร์ติสที่นั่งหมดแรงพร้อมกับอีเต้อมินิในปาก

“ทำดีมากเคอร์ติส!”

เธออุ้มเคอร์ติสขึ้นมาไว้ในมือพลางลูบขนมันเล็กน้อยจากนั้นก็เดินไปตามทางเพื่อออกจากถ้ำ และพากันกลับไปยังบริเวณค่ายจะได้พักผ่อนกันเสียหน่อย ก่อนที่เจ้าเคอร์ติสจะงอแงไปมากกว่านี้

หลักฐานการต่อสู้

โทรลล์เฝ้าถ้ำ

((STR + LUK) x เลขไบต์หลักสุดท้าย หากได้เลข 0 จะดูตัวต่อไปแทน) / 100 

= จำนวนแร่สัมฤทธิ์เซเลสเชียลที่ขุดได้

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

23.07.2025 | 05:00 PM

อาทิตย์ยามเย็นที่เริ่มคล้อยต่ำทอดเงาของต้นไม้ยาวเหยียดไปทั่วพื้นหญ้าของค่าย, ความร้อนที่สะสมมาทั้งวันเริ่มเจือจางลงด้วยสายลมที่พัดมาจากทะเลสาบ แต่ในใจของแอ็กเซล, บรรยากาศกลับไม่ได้ผ่อนคลายลงเลยแม้แต่น้อย เขารู้ดีว่าค่ำคืนนี้จะไม่ได้จบลงด้วยการนั่งพักผ่อนสบายๆ

เขาตัดสินใจไม่ได้เข้าร่วมคลาสฝึกขี่เพกาซัสในช่วงบ่ายแก่ๆ การบินร่อนไปบนท้องฟ้าอาจจะน่าตื่นตาตื่นใจ, แต่มันคือการใช้พลังงานโดยไม่จำเป็น และเขาก็ต้องการเก็บเกี่ยวทรัพยากรที่มีค่าที่สุดของเขา—พลังงาน—ไว้สำหรับการฝึกฝนที่แท้จริงซึ่งกำลังจะมาถึง

การฝึกกลุ่มย่อยของแอนนาเบ็ธในเย็นวันนี้แตกต่างออกไป มันไม่ใช่การฝึกซ้อมในลานที่ปลอดภัย, แต่คือการปะทะกับอสูรกาย 'ของจริง' ในป่าต้องห้าม

ก่อนถึงเวลานัดหมาย, ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งในการทบทวนข้อมูลที่เขามีเกี่ยวกับป่าแห่งนี้—แผนที่, รายงานการเผชิญหน้าครั้งก่อนๆ, และชนิดของพืชพรรณและสัตว์ป่าที่อาศัยอยู่ สมองของเขากำลังประมวลผลข้อมูลทั้งหมด, มองหาความเป็นไปได้, และประเมินความเสี่ยงกับผลตอบแทน

เมื่อกลุ่มฝึกย่อยมารวมตัวกันที่ชายป่า, บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความตึงเครียดที่จับต้องได้ แอนนาเบ็ธยืนอยู่หน้ากลุ่ม, ดวงตาสีเทาคมกริบของเธอกวาดมองทุกคนอย่างประเมิน "วันนี้ไม่มีการออมมือ" เธอกล่าวเปิดประเด็น, น้ำเสียงของเธอชัดเจนและเด็ดขาด "เราจะเข้าไปในป่า, เผชิญหน้ากับเป้าหมาย, และจัดการมันให้มีประสิทธิภาพที่สุด มีใครมีเป้าหมายที่อยากจะทดสอบฝีมือเป็นพิเศษไหม?"

เดมิก็อดคนอื่นๆ เริ่มเสนอความคิดเห็น—ฮาร์ปี้, หมาป่าแอรีส, และอื่นๆ เป้าหมายที่พวกเขาคุ้นเคยจากบทเรียน

แต่เมื่อถึงตาของบุรุษชาวรัสเซีย, คำตอบของเขากลับทำให้ทุกคนต้องหันมามอง

"โทรลล์ครับ" เขากล่าวเรียบๆ "โทรลล์ที่เฝ้าถ้ำสัมฤทธิ์วิเศษในส่วนลึกของป่า"

แอนนาเบ็ธเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "นั่นเป็นเป้าหมายที่ค่อนข้างท้าทายนะ"

"ข้อมูลบอกว่ามันตัวไม่ใหญ่มาก…" แอ็กเซลอธิบายต่อ, เผยให้เห็นว่าเขาได้ทำการบ้านมาอย่างดี "ผมประเมินแล้วว่าด้วยทีมของเรา, เรามีความสามารถพอที่จะรับมือกับมันได้ แต่ที่น่าสนใจกว่าคือสิ่งที่มันเฝ้าอยู่"

แล้วเขาก็เผยไพ่ใบสุดท้ายที่ซ่อนไว้ออกมาอย่างแนบเนียน เขาตบไปที่กระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาเบาๆ, ซึ่งมีเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นแผ่วเบา—เสียงของค้อนและสิ่วสำหรับขุดแร่ที่เขาเตรียมมา

"ในเมื่อเราต้องเข้าไปจัดการกับผู้เฝ้าถ้ำอยู่แล้ว" รอยยิ้มที่ทั้งเยือกเย็นและเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา "มันก็คงจะไม่เสียหายอะไร…ถ้าเราจะ 'เก็บตัวอย่าง' แร่สัมฤทธิ์วิเศษออกมาศึกษาสักหน่อย จริงไหมครับ?"

ดวงตาของแอนนาเบ็ธหรี่ลงเล็กน้อย, ก่อนที่รอยยิ้มที่แทบมองไม่เห็นจะปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ ธิดาแห่งอธีน่ามองเห็นเกมที่แท้จริงที่กำลังถูกเล่นอยู่—นี่ไม่ใช่แค่การฝึกซ้อมเพื่อเอาชนะอสูรกาย, แต่มันคือการเปลี่ยนบททดสอบให้กลายเป็นการทำภารกิจเพื่อแสวงหาผลกำไร

สำหรับแอ็กเซล โทรลล์ตัวนั้นไม่ใช่บททดสอบ…มันเป็นแค่ 'ค่าผ่านประตู' สำหรับการเข้าถึงแหล่งทรัพยากรล้ำค่าที่รออยู่เบื้องหลัง

ป่าต้องห้ามในยามเย็นนั้นไม่ได้ต้อนรับผู้มาเยือนด้วยความสงบ แต่กลับมอบความเงียบสงัดจนน่าอึดอัด แสงสีทองอ่อนของดวงตะวันลอดผ่านเรือนยอดของต้นไม้ที่หนาทึบลงมาได้เพียงเล็กน้อย, สร้างเงาที่บิดเบี้ยวและน่าหวาดหวั่นทอดตัวยาวไปบนพื้นดินที่ชื้นแฉะ เสียงเดียวที่ดังขึ้นคือเสียงกิ่งไม้แห้งที่หักใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา

กลุ่มเดมิก็อดเดินตามแอนนาเบ็ธลึกเข้าไปในความมืดที่รกทึบ, ทุกประสาทสัมผัสตื่นตัวถึงขีดสุด แอ็กเซลไม่ได้รู้สึกกลัว, แต่กลับมองว่าป่าแห่งนี้คือระบบที่ซับซ้อนซึ่งเต็มไปด้วยตัวแปรที่คาดเดาไม่ได้—เป็นบททดสอบที่แท้จริงมากกว่าการต่อสู้ในลานฝึกซ้อม

หลังจากเดินมาได้เกือบยี่สิบนาที, ธิดาแห่งอธีน่าก็ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้ทุกคนหยุด เธอชี้ไปยังเงามืดที่อยู่ระหว่างโขดหินขนาดใหญ่เบื้องหน้า—ปากถ้ำนั่นเอง

พวกเขาไม่ต้องรอนาน

กลิ่นสาบของหินชื้นๆ, กลิ่นดินที่เหม็นอับ, และกลิ่นเนื้อเน่าจางๆ ลอยออกมาจากความมืดนั้น ก่อนที่เงาร่างมหึมาหนึ่งจะแยกตัวออกจากความมืด, ก้าวออกมาสู่แสงสว่างอันน้อยนิด

มันคือโทรลล์ ผิวหนังหนาเตอะสีเทาเหมือนหินของมันดูแข็งแกร่ง, กล้ามเนื้อทุกมัดบิดเป็นเกลียวบ่งบอกถึงพละกำลังดิบเถื่อน, และดวงตาเล็กๆ ที่แดงก่ำและไร้ซึ่งสติปัญญาของมันกวาดมองผู้บุกรุกด้วยความเกรี้ยวกราดบริสุทธิ์

"กรร!" มันคำรามลั่น, เสียงของมันทุ้มต่ำและก้องกังวาน, พร้อมกับยกกระบองไม้ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยปุ่มปมขึ้นมาอย่างคุกคาม

การปะทะเริ่มต้นขึ้นอย่างโกลาหล

ทุกคนต่างเคลื่อนไหวตามสัญชาตญาณของตัวเองมากกว่าจะทำตามแผนที่คุยกันไว้ บุตรแห่งแอรีสคนหนึ่งคำรามตอบแล้วพุ่งเข้าใส่, หวังจะใช้พละกำลังเข้าตัดสิน, แต่กลับถูกกระบองยักษ์เหวี่ยงปัดออกไปอย่างง่ายดาย ธิดาแห่งอพอลโลอีกคนพยายามจะยิงธนูแต่ต้องกระโดดหลบการโจมตีของเพื่อนร่วมทีมที่เคลื่อนไหวอย่างไม่เป็นระบบด้วย ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเองก็ต้องคอยหลบหลีกไม่เพียงแต่จากกระบองของโทรลล์ แต่จากเพื่อนร่วมทีมที่เกือบจะชนกันเองอยู่หลายครั้ง

แอนนาเบ็ธสบถออกมาเบาๆ ด้วยความหงุดหงิด
"จัดกระบวนทัพ! ใช้แผนที่คุยกันไว้!" เธอตะโกนสั่ง

เสียงของเธอเหมือนเป็นสัญญาณปลุกสติ แอ็กเซลเห็นช่องว่างในความสับสนนั้น "เบี่ยงความสนใจมันไปทางซ้าย!" เขาตะโกนบอกบุตรแห่งแอรีสที่กำลังจะลุกขึ้นพุ่งเข้าไปอีกครั้ง

คราวนี้มันได้ผล บุตรแห่งแอรีสทำหน้าที่เป็น 'แทงค์' ได้อย่างสมบูรณ์แบบ, เขาใช้โล่รับการโจมตีและร้องท้าทายเพื่อดึงความสนใจทั้งหมดของโทรลล์ไปที่เขา, เปิดโอกาสให้ธิดาแห่งอพอลโลและเดมิก็อดคนอื่นๆ ที่ใช้การโจมตีระยะไกลสามารถเล็งเป้าได้ง่ายขึ้น

จังหวะนั้นเอง, บุรุษชาวรัสเซียก็เคลื่อนไหว เขาวิ่งอ้อมเข้าไปจากด้านข้าง, อาศัยจังหวะที่โทรลล์กำลังง่วนอยู่กับการทุบโล่ของบุตรแห่งแอรีส, แล้วใช้มีดสั้นที่คมกริบของเขาฟันเข้าไปที่หลังหัวเข่าของมันอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

โทรลล์คำรามลั่นด้วยความเจ็บปวด, มันเสียหลักแล้วทรุดลงไปคุกเข่าข้างหนึ่ง กระบองไม้ขนาดใหญ่หลุดจากมือกระแทกพื้นดังสนั่น

เกมได้เปลี่ยนข้างแล้ว

มันไม่ใช่การต่อสู้ที่งดงามอีกต่อไป แต่คือการปิดฉากอย่างเป็นระบบ ลูกธนูหลายดอกพุ่งเข้าปักที่แผ่นหลังและหัวไหล่ของมัน, ดาบและหอกพุ่งเข้าแทงจากทุกทิศทาง, โจมตีจุดอ่อนที่เปิดโล่งอย่างไร้ความปรานี

ในที่สุด, ร่างมหึมาของมันก็แน่นิ่งไป, ก่อนจะค่อยๆ สลายกลายเป็นกองฝุ่นสีทองอร่ามที่ส่องประกายวูบวาบในความสลัวของป่า แล้วจางหายไปกับสายลม

ความเงียบกลับคืนมาอีกครั้ง, มีเพียงเสียงหอบหายใจของเหล่าเดมิก็อดผู้มีชัย เหล่าเดมิก็อดหน้าใหม่มองหน้ากันด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป—มีความเคารพและความรู้สึกของการเป็นทีมที่เพิ่งก่อตัวขึ้นสดๆ ร้อนๆ

แอนนาเบ็ธพยักหน้าอย่างพึงพอใจ "ทำได้ดี" เธอกล่าวสั้นๆ

แต่สำหรับบุตรแห่งไทคี, การทดสอบยังไม่จบ…มันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น เขามองเข้าไปในความมืดของถ้ำ, ที่ซึ่ง 'รางวัล' ที่แท้จริงกำลังรอคอยอยู่

ความเงียบหลังการต่อสู้ไม่ได้คงอยู่นานนัก มันถูกแทนที่อย่างรวดเร็วด้วยเสียงฮึดฮัดอย่างตื่นเต้นของเหล่าเดมิก็อดที่มองเข้าไปในความมืดของถ้ำ, ที่ซึ่งผนังหินส่องประกายระยิบระยับด้วยสายแร่สัมฤทธิ์วิเศษ พวกเขาไม่รอช้า, ต่างคนต่างหยิบเครื่องมือขุดแร่ขนาดเล็กที่เตรียมกันมาออกจากกระเป๋า แล้วแยกย้ายกันเข้าไปในถ้ำ, เริ่มต้นภารกิจรองที่บัดนี้กลายเป็นรางวัลแห่งชัยชนะ

แต่บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้รีบร้อนเข้าไปร่วมวงในทันที เป้าหมายแรกของเขาไม่ใช่แร่โลหะ แต่เป็นการลงทุนทางสังคม

เขาก้าวเข้าไปหาแอนนาเบ็ธที่ยืนกอดอกประเมินสถานการณ์อยู่ไม่ไกล, สีหน้าของเธอดูผ่อนคลายลงเล็กน้อยแต่ยังคงความเฉียบคมของผู้นำไว้เช่นเคย เขาเปิดกระเป๋าเป้ของเขาออก, หยิบกระติกน้ำสแตนเลสที่ดูเงาวับและไม่เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยฝุ่นดินออกมา

"สำหรับรุ่นพี่ครับ" เขายื่นมันให้เธอ

ธิดาแห่งอธีน่ามองเขาด้วยสายตาที่ฉงนเล็กน้อย ไม่เข้าใจการกระทำที่ดูเหมือนจะไม่มีที่มาที่ไปนั้น

"กาแฟเย็น" เขาอธิบายสั้นๆ, รอยยิ้มที่สุภาพปรากฏขึ้นที่มุมปาก "ที่ตะโกนสั่งการแข่งกับเสียงคำรามของโทรลล์และเสียงอาวุธกระทบกันเมื่อครู่…ผมนึกว่าคุณน่าจะเจ็บคออยู่ไม่น้อย"

มันคือการสังเกตการณ์ที่ละเอียดอ่อน, เป็นความใส่ใจที่ถูกคำนวณมาอย่างดี—เป็นการแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้มองแค่การต่อสู้ แต่มองไปถึง 'ผู้นำ' ที่ควบคุมการต่อสู้นั้นด้วย

แอนนาเบ็ธชะงักไปชั่วครู่, ประหลาดใจกับการกระทำที่คาดไม่ถึงนี้ ก่อนจะพยักหน้ารับแล้วรับกระติกน้ำไป "ขอบใจ" เธอกล่าวสั้นๆ, แต่ในน้ำเสียงนั้นมีความประทับใจที่ไม่ได้ปิดบัง

เมื่อธุรกรรมทางสังคมเสร็จสิ้น บุตรแห่งไทคีก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับเป้าหมายที่แท้จริงของเขา เขาเดินเข้าไปในถ้ำ เลือกมุมหนึ่งที่ดูจะมีสายแร่ทองสัมฤทธิ์วิเศษฝังอยู่หนาแน่นที่สุด, แล้วหยิบค้อนและสิ่วของตัวเองออกมา

เสียงโลหะกระทบกับหินครั้งแรกของเขาดังขึ้น เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของซิมโฟนีแห่งการเก็บเกี่ยวที่กำลังบรรเลงอยู่ในความมืดของถ้ำ

Train with Annabeth (4/10)

Gift: Coffee (her favourite)

ความสัมพันธ์กับ NPC รุ่นพี่ที่สังกัด x2 (เฉพาะการให้ของ)

น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ลงท้าย 2,4,6,8  + 2 bonus

+ 2 ตื่นรู้ จากการพิชิตโทรลล์ครั้งแรก Link
สินสงคราม:

กระบองโทรลล์

(LUK 70+ และเลขไบต์ 2/5/9 จะมีโอกาสดรอป ไข่โทรลส์ แทน)

((STR (52) + LUK(106)) x เลขไบต์หลักสุดท้าย หากได้ 0 จะดูตัวต่อไป) / 100 

= จำนวนแร่สัมฤทธิ์วิเศษที่ขุดได้

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri