[ประเทศเกาหลีใต้, กรุงโซล] อะพาร์ตเมนต์ 'ซีเครดเฮ้าส์ 913'

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ เมื่อวานซืน 16:13 | ดูโพสต์ทั้งหมด |โหมดอ่าน

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×




Secret House 913


⋘ อะพาร์ตเมนต์ 'ซีเครดเฮ้าส์ 913' ⋙


















⋘ คลิกที่ภาพเพื่อเยี่ยมชมด้านใน ⋙




               อะพาร์ตเมนต์ “SECRET HOUSE 913” ตั้งอยู่ใน ย่านดงแฮ กรุงโซล เป็นอาคารขนาดกะทัดรัดที่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์นผสมอบอุ่น ด้วยโทนสีขาวและไม้ธรรมชาติ ภายนอกมีระเบียงเล็ก ๆ ประดับด้วยต้นไม้เขียวขจี มอบบรรยากาศสงบสุขท่ามกลางความคึกคักของเมืองใหญ่ ภายในอาคารมีการจัดสรรพื้นที่อย่างเป็นระเบียบ เน้นความเป็นส่วนตัวของผู้พักอาศัย เหมาะกับคนรุ่นใหม่ที่ทำงานสร้างสรรค์และต้องการแรงบันดาลใจในชีวิตประจำวัน





               ห้องพักของ จอง ซอจิน อยู่ชั้น 3 ของอะพาร์ตเมนต์ 'ซีเครดเฮ้าส์ 913' ถูกออกแบบให้กว้างขวางและเป็นสัดส่วน ภายในประกอบด้วยห้องนอน 2 ห้องที่ให้ความเป็นส่วนตัว ห้องทำงานที่ใช้เป็นสตูดิโอวาดมังฮวา ห้องอาหารและห้องรับแขกที่เชื่อมต่อกันอย่างกลมกลืน ทำให้บรรยากาศโปร่งโล่งและสะดวกสบาย ภายในมีห้องน้ำเพียง 1 ห้อง แต่จัดวางไว้อย่างเหมาะสมเพื่อให้ใช้งานได้สะดวกกับทุกพื้นที่ในบ้าน


               ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา จะพบกับห้องครัวซึ่งอยู่บริเวณด้านหน้าทางเข้า สะดวกต่อการทำอาหารและจัดเก็บของใช้ ภายในห้องรับแขกมีโซฟานุ่มสีเทาพร้อมหมอนลายการ์ตูนน่ารัก ๆ และมุมโต๊ะกาแฟสำหรับพักผ่อน ส่วนห้องทำงานของซอจินคือหัวใจของอะพาร์ตเมนต์ เต็มไปด้วยอุปกรณ์การวาด หนังสือ และภาพตัวละครที่ติดผนัง แสดงถึงโลกแห่งจินตนาการที่เขาสร้างขึ้น ที่นี่จึงไม่เพียงแต่เป็นที่อยู่อาศัย หากยังเป็นแหล่งกำเนิดผลงานที่ทำให้เขาก้าวสู่การเป็นนักวาดดาวรุ่งของวงการมังฮวาอีกด้วย


               เนื่องจากซอจินเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่จึงมีห้องอื่นที่ยังไม่ได้ถูกจัด





เจ้าของห้องพัก 913/5

จอง ซอจิน (เจน) อาชีพนักเขียนมังฮวา

เป็นคนอัธยาศัยดี ช่างจินตนาการ และเปี่ยมไปด้วยความคิดสร้างสรรค์
เธอไว้ใจคนแปลกหน้าง่ายไปหน่อยจากการมองโลกในแง่ดีเกินไป
มีความโก๊ะ ความเปิ่น และขี้ลืมในบางครั้ง
ซอจินพักอาศัยอยู่กับ โฮรัง (เจ้าเสือ) แมวอ้วนสีส้มที่วัน ๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่กินและนอน อ้อนเฉพาะตอนหิว

(คลิกปุ่มสีฟ้าเพื่ออ่านประวัติเพิ่มเติม)

จอง ซอจิน

หญิงสาวอายุ 26 ปี เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยศิลปะ California Institute of the Arts แคลอฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (สื่อสารภาษาอังกฤษได้คล่อง) หลังสำเร็จการศึกษา เธอบินกลับไปที่ประเทศเกาหลีใต้แล้วเริ่มเดินทางตามความฝันเป็นนักเขียนมังฮวา ซึ่งเขียนงานแรกก็ดังเลย



“วุ่นรักเทพเจ้าสายฟ้า”
มีพระเอกคือ แพ็ก โดยุน หนุ่มความจำเสื่อมแต่ว่ามีพลังของสายฟ้า เขาได้รับการช่วยเหลือจากนางเอกสาวผู้แสนดีในการให้ที่พักพิงทั้งกายใจ 
แต่พระเอกก็ยังเดินทางค้นหาความจริงไปพร้อมกับกำจัดอสุรกายที่แอบแฝงใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ ระหว่างนี้เขาจะรับความช่วยเหลือจากเทพธิดาที่จำแลงกายลงมาจากสวรรค์ เธออ้างว่าเป็นคนรักของพระเอก และพระเอกคือเทพสายฟ้าที่ถูกสาปจนตกลงมาจากสวรรค์ ความรักและความสัมพันธ์ของ 1 ชาย 2 หญิงจึงเป็นไปอย่างยุ่งเหยิง





แสดงความคิดเห็น

God
โพสต์ 18025 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ เมื่อวานซืน 16:14
โพสต์ เมื่อวานซืน 18:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด







Daemon  Kannel

26 · ธันวาคม · 2025
 · 10.00 น. (ย่านดงแฮ, กรุงโซล, เกาหลีใต้)
     ผมกับไฮด์เดินมาถึงอะพาร์ตเมนต์ 'SECRET HOUSE 913' สภาพของผมตอนนี้ดูไม่ค่อยเหมือนพ่อบ้านเท่าไหร่นัก ท่อนบนที่เปลือยเปล่ามีรอยสักแอรีสแดงก่ำพาดผ่านผิวที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อจากการสู้กับนีเมียนมาหยก ๆ รัศมีจาก "เปลวไฟแห่งความหลงใหล" ยังคงแผ่ออกมาจาง ๆ ทำให้ผิวของผมดูนวลเนียนและดึงดูดใจอย่างประหลาด

     "จัดแจงตัวเองหน่อยเดม่อน" ไฮด์กระซิบพลางจัดปกเสื้อโค้ทของเขาให้เข้าที่ "เรากำลังจะไปสัมภาษณ์งานนะ ไม่ใช่ไปเดินแบบที่ดงแฮ"

     ผมพยักหน้าและใช้พลังประสาทสัมผัสกวาดตรวจสอบความปลอดภัยรอบตัวอาคารสไตล์โมเดิร์นสีขาวสะอาดนี้ บรรยากาศดูสงบสุขและอบอุ่นจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นแหล่งกบดานของชู้รักราชาเทพตามที่เฮร่าสงสัย

     พวกเราขึ้นลิฟต์มาที่ชั้น 3 จนหยุดอยู่หน้าห้อง 913/5 ผมกดกริ่งหนึ่งครั้ง

     ไม่กี่วินาทีต่อมา ประตูก็เปิดออกพร้อมกับกลิ่นหอมของสีวาดเขียนและกระดาษใหม่ หญิงสาวผมยาวท่าทางใจดีสวมแว่นตากรอบบางโผล่หน้าออกมา เธอคือ จอง ซอจิน หรือ เจน เป้าหมายของเรา

     "Oh! You must be Damon and Fyodor!" เธออุทานเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงคล่องแคล่ว ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นรูปร่างยักษ์และรอยสักของผม ก่อนจะเลื่อนสายตาลงมามองไฮด์ตัวจิ๋ว "And... little Fyodor? Wow, you guys look... interesting!"

     "ขออภัยที่มาในสภาพนี้นะครับคุณซอจิน พอดีมีอุบัติเหตุก่อสร้างระหว่างทางนิดหน่อย" ผมพูดพลางยิ้มและปล่อยรัศมีเสน่ห์ออกมาอย่างนุ่มนวลเพื่อลดอคติเรื่องความน่ากลัวของรอยสักลง "ผมเดม่อนครับ พร้อมเริ่มงานจัดการความเรียบร้อยให้บ้านใหม่ของคุณทันที"

     "ผมฟีโอดอร์ครับ" ไฮด์พูดด้วยน้ำเสียงสุขุมขัดกับใบหน้าเด็กหกขวบ "ผมเตรียมตัวช่วยคุณเรื่องการวางโครงสร้างมังฮวาและจัดระเบียบสตูดิโอเรียบร้อยแล้ว"

     ซอจินหัวเราะอย่างร่าเริง เธอเปิดประตูกว้างต้อนรับเราอย่างง่ายดาย (เธอดูมองโลกในแง่ดีเกินไปอย่างที่ข้อมูลบอกจริงๆ) "เข้ามาเลยค่ะ! กำลังยุ่งกับการย้ายของพอดีเลย โอ้! ระวังเจ้าโฮรังด้วยนะ มันอาจจะขวางทางนิดหน่อย"

     ภายในห้องกว้างขวางและสว่างไสว ผมเห็นแมวสีส้มอ้วนกลมตัวหนึ่งนอนพุงพลุ้ยอยู่กลางทางเดิน มันเหลือบมองผมด้วยสายตาไม่แยแสก่อนจะหลับต่อ ห้องครัวอยู่ด้านหน้า ส่วนห้องรับแขกมีโซฟาสีเทานุ่ม ๆ และที่สำคัญที่สุด... ห้องทำงานของเธอที่เต็มไปด้วยรูปวาด "แพ็ก โดยุน" พระเอกเทพสายฟ้าที่ดูไม่ค่อยเหมือนซุสเท่าไหร่เลย

     "ตามสบายเลยนะเดม่อน บ้านยังรกนิดหน่อย" ซอจินพูดพลางเดินนำไปที่ห้องนั่งเล่น "ส่วนฟีโอดอร์ มาทางนี้เลยค่ะ ฉันมีพล็อตตอนใหม่ที่อยากจะปรึกษาพอดี!"

     ผมวางสัมภาระลงและเริ่มกวาดตามองไปรอบ ๆ ห้องก่อนเอนหลังพักผ่อนสักครู่ ก่อนจะเริ่มงานวันแรก....

-

NC

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 15317 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ เมื่อวานซืน 18:30
โพสต์ 15,317 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก ประสาทสัมผัสดีขึ้น  โพสต์ เมื่อวานซืน 18:30
โพสต์ 15,317 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก เปลวไฟแห่งความหลงใหล  โพสต์ เมื่อวานซืน 18:30
โพสต์ 15,317 ไบต์และได้รับ +4 เกียรติยศ +4 ความศรัทธา จาก พันธนาการแห่งเสน่ห์  โพสต์ เมื่อวานซืน 18:30
โพสต์ 15,317 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 เกียรติยศ จาก Icarus Mirror  โพสต์ เมื่อวานซืน 18:30
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
เปลวไฟแห่งความหลงใหล
พันธนาการแห่งเสน่ห์
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x2
x14
x3
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
โพสต์ เมื่อวาน 00:05 | ดูโพสต์ทั้งหมด







Daemon  Kannel

27 · ธันวาคม · 2025
 · 07.00 น. 
     ผมตื่นขึ้นมาบนโซฟาในห้องรับแขกที่ถูกจัดเป็นที่นอนชั่วคราว แสงแดดอ่อนๆ ของฤดูหนาวลอดผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามา เจ้าโฮรัง แมวส้มจอมขี้เกียจกระโดดขึ้นมาเหยียบพุงผมเหมือนเป็นการทักทาย (หรือข่มขู่) ให้ผมตื่นไปเตรียมอาหารเช้า

     "ตื่นแล้วๆ เจ้าเสืออ้วน" ผมพึมพำพลางยันตัวขึ้น รอยสักแอรีสบนแขนส่องแสงจางๆ ตามอุณหภูมิร่างกายที่เริ่มอุ่นขึ้น

     ผมเริ่มงานวันแรกด้วยการเป็นพ่อบ้านที่สมบูรณ์แบบ เพื่อไม่ให้ซอจินสงสัย ผมจัดการทำความสะอาดห้องครัวและเตรียมมื้อเช้าง่ายๆ เป็นขนมปังปิ้ง ไข่ดาว และกาแฟหอมๆ สำหรับเจ้านายสาวที่ดูเหมือนจะยังไม่ตื่นจากภวังค์แห่งจินตนาการ

09:00 น. (สตูดิโอทำงาน)

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะเดม่อน! หอมจังเลยนะ!" ซอจินเดินสะลึมสะลือออกมาจากห้องนอนในชุดนอนลายทาง ผมยุ่งเหยิงเล็กน้อยแต่เธอก็ยังดูร่าเริงตามสไตล์คนมองโลกในแง่ดี

     "มื้อเช้าพร้อมแล้วครับคุณซอจิน ส่วนฟีโอดอร์รออยู่ที่ห้องทำงานแล้วครับ" ผมบอกพลางยื่นถ้วยกาแฟให้เธอ

     ทางด้านไฮด์ (ฟีโอดอร์) เขาเริ่มงานในฐานะผู้ช่วยนักเขียนอย่างเคร่งขรึม เขาปีนขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้สูงหน้าจอแท็บเล็ตวาดรูปขนาดใหญ่ พลางกวาดสายตามองไทม์ไลน์ของมังฮวา วุ่นรักเทพเจ้าสายฟ้า ที่ติดอยู่บนผนัง

     "คุณซอจินครับ วันนี้เราต้องเคลียร์ต้นฉบับตอนที่ 45 ให้เสร็จ" ไฮด์พูดด้วยเสียงนิ่งๆ "ผมวิเคราะห์ดูแล้วว่า ฉากที่พระเอก 'แพ็ก โดยุน' ปล่อยกระแสไฟฟ้าใส่พวกอสุรกายแฝงกายในตลาดนัด มันยังขาดน้ำหนักของความโกรธแค้นไปหน่อย"

     ซอจินนั่งลงข้างๆ เขาพลางพยักหน้า "อื้ม จริงด้วยค่ะฟีโอดอร์ ในฝันของฉัน โดยุนไม่ได้แค่โกรธนะ แต่เขาดูเหมือนคนที่มีภาระหนักอึ้งบนบ่า... เหมือนเขาต้องปกป้องอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเอง"

13:00 น. (ช่วงพักกลางวัน)

     หลังจากทำความสะอาดบ้านและซักผ้า (ที่ต้องระวังไม่ให้คำสาปของผมทำเสื้อผ้าใครขาด) ผมก็แอบเข้าไปจัดห้องนอนที่ว่างอยู่ตามแผน ห้องนี้ซอจินใช้เก็บของที่ยังไม่ได้จัดวาง มีกล่องกระดาษหลายกล่องวางทับซ้อนกัน

     ผมใช้ประสาทสัมผัสดีขึ้นตรวจสอบกล่องเหล่านั้น จมูกของผมได้กลิ่นที่ประหลาด... มันไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมหรือกลิ่นสีวาดรูป แต่มันคือกลิ่นของโอโซนและกลิ่นโลหะเย็นเยียบ ที่คล้ายกับอากาศหลังพายุฝนฟ้าคะนอง

     "แหวนสั่นอีกแล้ว..." ผมกระซิบกับตัวเองเมื่อเดินเข้าใกล้กล่องใบใหญ่ที่ตั้งอยู่มุมห้อง

     ผมลองแง้มเปิดกล่องนั้นดูเบาๆ ภายในนั้นไม่มีสายฟ้าของซุส แต่มีสมุดสเก็ตช์ภาพเล่มเก่า ที่ดูเหมือนถูกเก็บไว้นานมาก ผมลองเปิดผ่านๆ เห็นภาพร่างของอาวุธชนิดหนึ่งที่ซอจินไม่ได้วาดลงในมังฮวา... มันไม่ใช่สายฟ้าฟาด แต่มันมีรูปร่างคล้าย ค้อนสั้น ที่มีลวดลายสลักแบบโบราณ

     เปรี้ยง!

     จู่ๆ เสียงฟ้าร้องก็ดังขึ้นท่ามกลางท้องฟ้าที่เคยสดใสของกรุงโซล ทั้งที่กรมอุตุนิยมวิทยาบอกว่าวันนี้อากาศแจ่มใส ผมรีบปิดกล่องและเดินออกมาจากห้องทันที

     "เดม่อน! เมื่อกี้เสียงฟ้าร้องใช่ไหมคะ?" ซอจินตะโกนออกมาจากห้องทำงาน "แปลกจัง หน้าหนาวแท้ๆ แต่ทำไมเสียงฟ้าถึงดูเหมือน... มีใครบางคนกำลังโกรธอยู่เลย"
บันทึกจากเดม่อน: ความลับในรอยแยกของความจริง

16:30 น. (ห้อง 913/5, Secret House 913)

     ท้องฟ้าข้างนอกเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มเข้มจัดตามปรากฏการณ์ Eternal Sunshine ที่ผสมกับแสงยามเย็นของโซล ผมเดินออกมาจากห้องเก็บของพลางพยายามคุมจังหวะหัวใจให้ปกติ เสียงฟ้าร้องเมื่อครู่ยังคงก้องอยู่ในหู ประสาทสัมผัสของผมบอกว่าแรงสั่นสะเทือนนั้นไม่ได้มาจากก้อนเมฆ แต่มันเหมือนมาจากใต้ฝ่าเท้า หรืออะไรบางอย่างที่อยู่ใกล้กว่านั้น

     "เดม่อน มาช่วยทางนี้หน่อยสิคะ!" เสียงซอจินเรียกดังมาจากห้องนั่งเล่น

     ผมเดินไปพบเธอกำลังพยายามยกกล่องหนังสือที่ดูหนักอึ้ง พลางทำหน้ายุ่ง "กล่องนี้มันหนักแปลกๆ ค่ะ ฉันจำไม่ได้ว่าใส่อะไรไว้ แต่เหมือนมันจะเลื่อนยากมากเลย"

     ผมก้มลงไปยกกล่องนั้นแทนเธอ ทันทีที่มือสัมผัสโดนผิวลังกระดาษ แหวนเธซีอุสบนนิ้วของผมก็สั่นกึกๆ ราวกับเครื่องจักรที่กำลังจะระเบิด! ผมต้องข่มใจใช้พละกำลังที่ได้รับจากสายเลือดเทพเพื่อยกมันขึ้นมาตั้งบนโต๊ะ

     "หนักจริงๆ ด้วยครับคุณซอจิน" ผมพูดพลางลอบมองเข้าไปในกล่องที่เปิดแง้มอยู่ เห็นเป็นหนังสือรวมภาพนอร์สโบราณและบันทึกประวัติศาสตร์แถบสแกนดิเนเวียหลายเล่ม ซึ่งดูไม่ค่อยเข้ากับโปรไฟล์สาวจบจาก CalArts เท่าไหร่

     "อ้อ! เล่มพวกนั้นฉันซื้อมาตอนเรียนที่อเมริกาค่ะ" เธอบอกพลางหัวเราะแห้งๆ "ช่วงนั้นฉันคลั่งไคล้ตำนานเทพเจ้าสายฟ้ามาก... แต่ไม่ใช่ซุสนะคะ ฉันชอบเรื่องราวของพวกยักษ์กับค้อนมากกว่า แต่มันดูจะเขียนมังฮวาให้ดังยากไปหน่อย เลยปรับมาเป็นแนวเทพสายฟ้าแบบที่คนเอเชียเข้าถึงง่ายแทน"

     ขณะที่เธอกำลังจัดหนังสือ ไฮด์ (ฟีโอดอร์) ก็เดินเตาะแตะออกมาจากสตูดิโอ ในมือนิ่งๆ ของเขาถือแท็บเล็ตวาดรูปที่เปิดค้างไว้ที่หน้า 'การออกแบบเครื่องแต่งกายพระเอก'

     "คุณซอจินครับ ผมลองปรับดีไซน์ชุดของ แพ็ก โดยุน ในตอนต่อไปดู" ไฮด์พูดพลางยื่นหน้าจอให้เธอดู "ผมเพิ่มถุงมือเหล็กและเข็มขัดที่ดูหนาขึ้น คุณคิดว่ามันจะเข้ากับพลังของเขาไหม?"

     ซอจินชะงักไป ดวงตาหลังกรอบแว่นสั่นไหวเล็กน้อย "ถุงมือเหล็ก... กับเข็มขัด... ฟีโอดอร์ นายรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังคิดเรื่องนี้อยู่พอดี? มันเหมือนกับ... เหมือนกับสิ่งที่เขาใส่ในฝันของฉันเลย"

     บรรยากาศในห้องเริ่มเย็นลงอย่างกะทันหัน ผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นโอโซนที่รุนแรงขึ้นอีกครั้ง มันวนเวียนอยู่รอบๆ ตัวซอจิน ไฮด์หันมาสบตาผม แววตาของสายลับร้อยหน้าบอกชัดเจนว่าเขาเริ่มจับสังเกตได้เหมือนผม— เบาะแสเรื่องชู้รักของซุสที่เฮร่าให้มา อาจเป็นการเข้าใจผิดอย่างมหันต์ เจ้าโฮรัง แมวส้มที่เคยขี้เกียจ จู่ๆ ก็ลุกขึ้นยืนขนพองสยองเกล้า มันจ้องมองไปยังประตูหน้าห้องที่ปิดสนิท พลางขู่ฟ่อในลำคออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

     "มีใครบางคนมาที่ห้องครับ" ผมพูดเสียงทุ้มต่ำ พร้อมกับเดินไปบังข้างหน้าซอจินโดยสัญชาตญาณ ประสาทสัมผัสของผมรับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่อยู่อีกฝั่งของประตู มันไม่ใช่พลังสายฟ้าที่ดุดันและเอาแต่ใจแบบซุส แต่มันเป็นพลังที่หนักแน่นทรงพลังและเย็นเยียบ ราวกับพายุหิมะกลางฤดูหนาว

     ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...

     เสียงเคาะประตูสามครั้งดังขึ้นช้าๆ แต่ละครั้งที่เคาะ ผมรู้สึกเหมือนอาคารทั้งหลังสั่นสะเทือนตามไปด้วย

     "ใครกันคะ? ฉันไม่ได้นัดใครไว้นี่นา..." ซอจินพึมพำด้วยความงุนงง เธอทำท่าจะเดินไปเปิดประตูตามนิสัยที่ไว้ใจคนง่าย

     "อย่าครับคุณซอจิน!" ผมขัดขึ้นพลางเอื้อมมือไปคว้าที่จับประตูไว้ก่อน "เดี๋ยวผมจัดการเอง"

     ผมหันไปสบตาไฮด์ที่เริ่มขยับมือเข้าไปหาปืนโครนอสไซเลนซ์ในเสื้อโค้ทจิ๋ว ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เรียกพลังประสาทสัมผัสดีขึ้น จนถึงขีดสุดเพื่อมองผ่านช่องตาแมวออกไป...

     ผมยืนนิ่ง มือที่จับลูกบิดประตูชุ่มไปด้วยเหงื่อ ประสาทสัมผัสของผมตื่นตัวถึงขีดสุด แต่สิ่งที่น่าประหลาดคือแรงกดดันมหาศาลเมื่อครู่... มันจางหายไปราวกับธาตุอากาศทันทีที่ผมมองผ่านช่องตาแมวออกไป สิ่งที่เห็นมีเพียงทางเดินว่างเปล่าของอะพาร์ตเมนต์ แสงไฟจากทางเดินกะพริบถี่ๆ ก่อนจะกลับมาสว่างเป็นปกติ

     "ไม่มีใครอยู่ครับ..." ผมพึมพำพลางค่อยๆ คลายมือออกจากลูกบิด "แปลกจริง ประสาทสัมผัสผมไม่เคยพลาด"

     "อาจจะเป็นพวกเด็กเกรียนที่อยู่ห้องอื่นมาเคาะเล่นหรือเปล่าคะ?" ซอจินพยายามหัวเราะเพื่อทำลายความตึงเครียด เธอเดินมาอุ้มเจ้าโฮรังที่ยังคงขนลุกไม่เลิก "เจ้าเสืออ้วน แกก็ขี้กลัวไปได้ ไม่เห็นมีอะไรเลย"

     ผมสบตากับไฮด์ที่ยังคงยืนนิ่งในท่าเตรียมพร้อม เขาไม่ได้ลดความระมัดระวังลงเลยแม้แต่น้อย สายลับร้อยหน้าอย่างเขารู้ดีว่าความว่างเปล่าที่มาพร้อมกับแรงกดดันนั้นน่ากลัวกว่าการเผชิญหน้าตรงๆ เสียอีก

NC

แสดงความคิดเห็น

God
ได้รับเลขไบต์ 0 ดำเนินสตอรี่วันถัดไปได้รับเบาะแสคนรักของซอจินได้  โพสต์ เมื่อวาน 00:09
โพสต์ 36320 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ เมื่อวาน 00:06
โพสต์ 36,320 ไบต์และได้รับ +12 EXP +15 เกียรติยศ +25 ความกล้า จาก ประสาทสัมผัสดีขึ้น  โพสต์ เมื่อวาน 00:06
โพสต์ 36,320 ไบต์และได้รับ +5 EXP +9 ความกล้า +10 ความศรัทธา จาก เปลวไฟแห่งความหลงใหล  โพสต์ เมื่อวาน 00:06
โพสต์ 36,320 ไบต์และได้รับ +8 เกียรติยศ +9 ความศรัทธา จาก พันธนาการแห่งเสน่ห์  โพสต์ เมื่อวาน 00:06
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
เปลวไฟแห่งความหลงใหล
พันธนาการแห่งเสน่ห์
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x2
x14
x3
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
โพสต์ เมื่อวาน 16:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Daemon เมื่อ 2025-12-27 22:09








Daemon  Kannel

27 · ธันวาคม · 2025
 · 17.00 น. 
       บรรยากาศในห้อง 913/5 กลับเข้าสู่สภาวะปกติอย่างรวดเร็ว (อย่างน้อยก็ในสายตาของซอจิน) เธอกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานและเริ่มร่างภาพ แพ็ก โดยุน ต่อด้วยความคึกคักที่ได้ไอเดียถุงมือเหล็กจากไฮด์

       ผมเดินไปที่หน้าต่าง กวาดสายตามองลงไปยังถนนเบื้องล่าง รถยนต์ยังคงวิ่งขวักไขว่ ผู้คนเดินผ่านไปมาใต้แสงสีส้มของ Eternal Sunshine แต่ในใจผมกลับเต็มไปด้วยคำถาม

       สายฟ้า... ค้อน... ถุงมือเหล็ก... ความอบอุ่นที่ปนความเศร้า... ทุกอย่างที่ซอจินเล่ามา มันขัดแย้งกับภาพลักษณ์ของซุสที่ผมรู้จักอย่างสิ้นเชิง ซุสคือราชาผู้โอหังและเอาแต่ใจ แต่สิ่งที่วนเวียนอยู่รอบตัวซอจินมันคือพลังที่ดูติดดินและทุ่มเทมากกว่านั้น

       "เดม่อน" ไฮด์เดินเข้ามาใกล้ผมตอนที่ซอจินกำลังวุ่นอยู่กับการลงเส้น "เมื่อกี้ผมเช็กเซนเซอร์อุณหภูมิในห้องจากแท็บเล็ต... ตอนที่มีเสียงเคาะประตู อุณหภูมิหน้าห้องลดฮวบลงไปถึงติดลบสิบองศาในเวลาไม่กี่วินาที แต่มันไม่ใช่ความเย็นจากพลังน้ำแข็งของผม... มันเหมือนความเย็นจาก พายุฝน"

       เขามองขึ้นมาที่ผมด้วยแววตาครุ่นคิด "ภารกิจนี้อาจจะซับซ้อนกว่าที่เฮร่าคิด ถ้าเป้าหมายไม่ใช่คนรักของซุส แต่เป็นใครบางคนที่กำลังใช้จินตนาการของซอจินเพื่อสื่อสารบางอย่างล่ะ?"

       ผมมองไปที่แหวนเธซีอุสที่ตอนนี้สงบนิ่งอย่างน่าประหลาด ราวกับมันกำลังเก็บงำความลับบางอย่างไว้ "เราต้องจับตาดูให้ดีกว่านี้ฟีโอดอร์... บ่ายวันนี้ผมจะแอบตรวจสอบจดหมายหรือพัสดุที่ส่งมาถึงเธอเพิ่ม เผื่อจะเจอชื่อที่ไม่ได้อยู่ในมังฮวา"

       ซอจินตะโกนออกมาจากสตูดิโอ "เดม่อน! ฟีโอดอร์! เย็นนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ? วันนี้ทำงานได้เยอะมาก ฉันอยากฉลองด้วยหมูย่างเกาหลีชุดใหญ่เลย!"

       ผมหันไปยิ้มให้เธอ "ตามใจเจ้านายเลยครับ ผมขอตัวไปจัดเตรียมโต๊ะก่อนนะครับ"

       ผมเริ่มกางโต๊ะพับและจัดเตรียมพื้นที่สำหรับมื้อค่ำที่กำลังจะมาถึง ในขณะที่ในหัวยังคงวนเวียนอยู่กับความรู้สึกที่ว่า... พายุลูกใหญ่กำลังก่อตัวขึ้นในห้องเล็กๆ แห่งนี้ และมันอาจจะพัดพาทุกอย่างที่เราเชื่อไปจนหมดสิ้น

เวลา 19:30 น. (Secret House 913, กรุงโซล)

       บรรยากาศในคืนวันที่ 28 เริ่มตึงเครียดขึ้นอย่างชัดเจน ท้องฟ้าโซลถูกปกคลุมด้วยเมฆครึ้มสีเทาเข้มที่ดูผิดธรรมชาติ กลิ่นโอโซนและไฟฟ้าสถิตในอากาศรุนแรงจนเส้นขนบนแขนผมลุกชัน แหวนเธซีอุสสั่นสะท้านแทบจะหลุดจากนิ้ว

       ซอจินนั่งฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะทำงานหลังจากโหมวาดตอนใหม่จนดึก "เดม่อน... ดูนั่น" ไฮด์กระซิบ พลางชี้ไปที่ระเบียงห้อง

       เงาร่างมหึมาสายหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนที่เริ่มโปรยปราย เขาปรากฏกายออกมาจากสายฟ้าที่ฟาดลงมาเงียบเชียบ ผมรีบก้าวออกไปที่ระเบียงทันทีโดยมีไฮด์ถือปืนคุมเชิงอยู่ด้านหลัง

       ชายตรงหน้าไม่ใช่คนในชุดสูททอม ครูซ แบบที่เฮร่าสงสัย เขาเป็นชายร่างสูงใหญ่ผู้มีสง่าราศีแบบนักรบโบราณ เส้นผมสีบลอนด์ทองยาวสลวยและหนวดเคราสีทองตัดแต่งอย่างประณีต สวมชุดเกราะสีเงินวาววับตัดกับผ้าคลุมสีแดงสดที่ปลิวไสว แววตาของเขาเป็นสีฟ้าจัดดุจพายุ ทอดมองผ่านกระจกเข้าไปที่ซอจินด้วยความรักที่ลึกซึ้ง สายตาที่บอกเล่าเรื่องราวว่าพวกเขาเคยใช้ชีวิตร่วมกันมาจริงๆ

       "คุณไม่ใช่ซุส" ผมพูดโพล่งออกไป และพยายามนึกรูปลักษณ์แบบนี้ที่เคยอ่านหนังสือตำนานต่าง ๆ เพื่อยืนยันตัวตน "คุณคือธอร์... บุตรแห่งโอดิน"

       เทพเจ้าสายฟ้าแห่งนอร์สหันมาสบตาผม กระแสไฟฟ้าสีฟ้าวิ่งพล่านไปตามถุงมือเกราะ "เจ้าพวกเดมิก็อดกรีก... พวกเจ้ามาทำอะไรที่บ้านของนาง?"

       "เราถูกจ้างมาสืบเรื่องชู้รักของซุสครับ" ผมตอบอย่างตรงไปตรงมา "แต่ดูเหมือนราชินีแห่งโอลิมปัสจะเข้าใจผิดอย่างแรง... ว่าแต่คุณกับคุณซอจิน... พวกคุณเคยอยู่ด้วยกันใช่ไหม?"

       ธอร์ถอนหายใจออกมาเป็นไอเย็น แววตาที่ดุดันหม่นแสงลง "ใช่... ข้าถูกเนรเทศให้มาอยู่ในโลกมนุษย์โดยไร้ความทรงจำ ข้าใช้ชื่อว่า 'โดยุน' และนางคือผู้ที่ช่วยชีวิตข้าไว้ เราใช้ชีวิตรักด้วยกันอยู่ระยะเวลาหนึ่ง มันเป็นช่วงเวลาที่ข้ามีความสุขยิ่งกว่าการรบใดๆ ในเอสการ์ดเสียอีก"

       เขาลูบกระจกเบาๆ "แต่ตอนนี้ข้าจำทุกอย่างได้แล้ว และกฎแห่งแอสการ์ดบังคับให้ข้าต้องกลับไป ข้าจึงแฝงกายอยู่ในความฝันของนาง คอยประคับประคองให้นางวาดเรื่องราวของเราออกมา มังฮวานี้คือสิ่งสุดท้ายที่ข้าจะมอบให้นาง เพื่อให้เรื่องราวความรักของเราคงอยู่ตลอดไป แม้ข้าจะไม่อาจอยู่เคียงข้างนางได้อีกแล้ว"

       "ถ้าอย่างนั้นคุณต้องช่วยเรา" ไฮด์ก้าวออกมา "ถ้าเราไม่มีหลักฐานไปยืนยันว่าคนรักของเธอไม่ใช่ซุส เฮร่าจะทำลายชีวิตของซอจิน และทำลายสิ่งสุดท้ายที่คุณมอบให้นางด้วย"

       ธอร์นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า เขาขยับมือหนาที่สวมถุงมือเหล็ก "ข้าไม่ต้องการให้เมียของซุสมายุ่งกับนาง... และข้าจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องความทรงจำของนาง เจ้าต้องการหลักฐานแบบไหน?"

เวลา 20:15 น. 

       ผมหยิบสมาร์ทโฟนเดดาลัสออกมาเพื่อบันทึกความจริงที่ไม่ใช่ชู้รักของโอลิมปัส

       คลิปวิดีโอยืนยัน ผมกดอัดคลิป ธอร์ยืนตระหง่านอยู่กลางห้องนั่งเล่น เขายื่นมือออกไปเรียก 'ค้อนค้อนมโยลเนียร์' ที่พุ่งผ่านหน้าต่างมาหยุดนิ่งในมืออย่างทรงพลัง "ข้าคือธอร์ บุตรแห่งโอดิน ข้าไม่รู้จักซุสและข้าไม่มีวันเกี่ยวข้องกับเขา นางคือคนรักของข้าแต่เพียงผู้เดียว และมังฮวานี้คือพยานหลักฐานแห่งรักของเรา"

       ภาพถ่ายที่ยืนยันตัวตน: ผมถ่ายภาพธอร์ที่ค่อยๆ ก้มลงจูบหน้าผากซอจินที่หลับอยู่ แสงสีฟ้าจากกระแสไฟฟ้าวนเวียนอยู่รอบตัวทั้งคู่ เป็นภาพที่แสดงถึงความผูกพันที่แน่นแฟ้นเกินกว่าจะเป็นแค่คนรู้จักชั่วคราว

       หลักฐานอักษรรูน ธอร์ใช้สายฟ้าสลักอักษรรูนยืนยันว่า โดยุนในมังฮวา คือตัวตนของเขาจริงๆ

       "เอาล่ะ นี่น่าจะพอให้ยายแก่นั่นเลิกบ้าได้" ผมเก็บโทรศัพท์ "ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับท่านเทพ"

       ธอร์มองไปที่ซอจินเป็นครั้งสุดท้าย เขาสะบัดผ้าคลุมสีแดง ก่อนที่สายฟ้าจะฟาดลงมาและร่างของเขาก็หายไปพร้อมกับพายุที่เริ่มสงบลง

       "ภารกิจเสร็จสิ้น" ไฮด์สรุป "เราได้หลักฐานมัดตัว... ว่าซุสไม่ได้ทำอะไรผิด (ในครั้งนี้) รีบรายงานเฮร่า แล้วเตรียมตัวกลับนิวยอร์กกันเถอะเดม่อน"

       ผมพยักหน้าพลางมองดูซอจินที่ยังหลับปุ๋ย เธอไม่รู้เลยว่าผลงานสุดท้ายที่คนรักของเธอมอบให้ เพิ่งช่วยชีวิตเธอจากโทสะของเทพีระดับสูงสุดไปได้อย่างหวุดหวิด

       หลังจากร่างของธอร์หายลับไปกับสายฟ้า ความเงียบสงัดก็กลับคืนสู่ห้องพักอีกครั้ง ไฮด์ (ฟีโอดอร์) เก็บปืนโครนอสไซเลนซ์เข้าใต้เสื้อโค้ทจิ๋วของเขา แววตาสุขุมนิ่งลึกนั้นจ้องมองมาที่ผมด้วยท่าทีเร่งรีบ

       "เดม่อน เราควรไปที่สถานีรถไฟโซลตอนนี้เลย" ไฮด์พูดพลางตรวจเช็กเวลาในนาฬิกาข้อมือ "หลักฐานครบแล้ว ยิ่งเราอยู่นาน ความเสี่ยงที่ซุสจะสังเกตเห็นว่าเราแอบมาสืบเรื่องของเขา (ที่เขาไม่ได้ทำ) ก็จะยิ่งสูงขึ้น เราต้องรีบเอารายงานนี้ไปยันกับเฮร่าให้เร็วที่สุด"

       ผมยืนนิ่ง มองไปที่ซอจินที่ยังคงหลับฟุบอยู่บนโต๊ะทำงาน ใบหน้าของเธอดูสงบสุขหลังจากที่ได้รับจุมพิตแห่งการอำลาจากธอร์ เจ้าแมวส้มโฮรังเดินไปขดตัวนอนอยู่ข้างๆ เท้าของเธอ ผมเอื้อมมือไปจับไหล่เล็กๆ ของไฮด์เป็นการฉุดรั้ง

       "เดี๋ยวก่อนฟีโอดอร์..." ผมพูดเสียงนุ่ม "เรากลับพรุ่งนี้เช้าดีกว่า"

       ไฮด์ขมวดคิ้วเงยหน้ามองผม "ทำไม? การประวิงเวลาไม่ใช่ลักษณะการทำงานของสายลับนะเดม่อน"

       "ฉันรู้" ผมถอนหายใจพลางยิ้มบางๆ "แต่คุณซอจินเธอดีกับเรามากนะ ตลอดสองวันที่ผ่านมาเธอรับเราเข้าบ้าน เลี้ยงข้าวเราทุกมื้อ แถมยังไว้ใจคนแปลกหน้าอย่างเราสองคนแบบสุดๆ ถ้าเราหายตัวไปกลางดึกทิ้งไว้แค่กระดาษแผ่นเดียว เธอคงใจเสียน่าดู... อย่างน้อยขอให้เราได้กินมื้อเช้าฝีมือเธอ และบอกลาเธออย่างเป็นทางการก่อนเถอะ"

       ผมมองไปที่กองมังฮวาที่เธอทุ่มเทวาด "มังฮวานี่คือสิ่งสุดท้ายที่คนรักของเธอมอบให้ และเราคือคนกลุ่มสุดท้ายที่รู้ความลับของเธอ... ให้เวลาเธออีกนิดเถอะนะ พรุ่งนี้เช้าเราค่อยไป"

       ไฮด์นิ่งไปครู่หนึ่ง แววตาที่เคยเย็นชาแบบ INTJ อ่อนลงเล็กน้อย เขาถอนหายใจยาว "นายมันพวกใช้อารมณ์นำทางจริงๆ เดม่อน... แต่เอาเถอะ ในฐานะที่นายเป็นคนแบกภารกิจนี้เป็นหลัก ผมจะยอมตามใจนายสักครั้ง มื้อเช้าพรุ่งนี้ผมขอเป็นกาแฟดำที่เข้มที่สุดนะ"

       "ตกลง" ผมยิ้มตอบ "ไปนอนเถอะ คืนนี้ฉันจะเฝ้าเวรเอง"

       ผมจัดแจงห่มผ้าให้ซอจินอย่างเบามือ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาข้างหน้าต่าง เฝ้ามองท้องฟ้ากรุงโซลที่พายุเพิ่งสงบลง ในมิติเก็บของของแหวนห้วงมิติมีหลักฐานที่จะเปลี่ยนวิกฤตของโอลิมปัสอยู่ แต่ในหัวใจของพ่อบ้านชั่วคราวอย่างผม... ผมแค่อยากจะบอกลา 'เจ้านาย' ผู้ใจดีคนนี้ให้ดีที่สุดก่อนจะจากไป

NC

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [God-46] ธอร์ เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ เมื่อวาน 16:21
โพสต์ 39,242 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก เสน่ห์อันเลิศล้ำ  โพสต์ เมื่อวาน 16:02
โพสต์ 39,242 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ เมื่อวาน 16:02
โพสต์ 39,242 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ เมื่อวาน 16:02
โพสต์ 39,242 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 ความกล้า +8 ความศรัทธา จาก หอมเย้ายวน  โพสต์ เมื่อวาน 16:02
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
เปลวไฟแห่งความหลงใหล
พันธนาการแห่งเสน่ห์
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x2
x14
x3
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
โพสต์ เมื่อวาน 23:37 | ดูโพสต์ทั้งหมด







Daemon  Kannel

28 · ธันวาคม · 2025
 · 10.00 น. 
       บรรยากาศในเช้าวันสุดท้ายที่โซลอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟและมวลอารมณ์ที่บรรยายไม่ถูก หลังจากพายุสายฟ้าเมื่อคืนสงบลง ห้องพักที่เคยวุ่นวายก็กลับมาดูเป็นปกติ แต่สำหรับผมและไฮด์ (ฟีโอดอร์) มันคือเวลาที่ต้องถอดหัวโขน พ่อบ้านและผู้ช่วยนักเขียน ออกเสียที

       ซอจินนั่งกอดเจ้าโฮรังอยู่บนโซฟา มองดูพวกเราที่เตรียมตัวเสร็จสรรพด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความเสียดาย "ใจหายเหมือนกันนะคะเนี่ย พิ่งจะอยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่วันเอง"

       "ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ครับคุณซอจิน" ผมพูดพลางส่งยิ้มที่ดูสุภาพและอบอุ่นที่สุด "ทางเอเจนซี่ที่ชายฝั่งตะวันออก ติดต่อมาว่ามีโปรเจกต์ด่วนที่ต้องให้ผมกับฟีโอดอร์ไปดูแลต่อทันที เราเลยต้องรีบเดินทางภายในบ่ายวันนี้ครับ"

       "ชายฝั่งตะวันออกเหรอคะ? ไกลน่าดูเลยนะนั่น" เธอนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบสมุดสเก็ตช์ภาพเล่มโปรดของเธอมายื่นให้ผม "นี่ค่ะ... ฉันวาดรูปพวกคุณสองคนไว้ในเวอร์ชันมังฮวา ถือซะว่าเป็นคำขอบคุณที่มาช่วยต่อลมหายใจให้ 'วุ่นรักเทพเจ้าสายฟ้า' นะคะ"

       ผมรับสมุดเล่มนั้นมาสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของเธอ ก่อนจะแอบเก็บมันเข้าสู่แหวนห้วงมิติอย่างแนบเนียน "ผมจะเก็บรักษาไว้อย่างดีครับ ส่วนเรื่องมังฮวา... เชื่อผมเถอะครับว่าตอนจบที่คุณฝันเห็น มันคือความจริงที่งดงามที่สุดที่คุณควรจะถ่ายทอดออกมา"

       ทางด้านไฮด์ เขาขยับแว่นแล้วเดินเข้าไปใกล้ซอจิน พลางยื่นไดรฟ์ขนาดเล็กให้ "ผมทิ้งรายละเอียดโครงสร้างสถาปัตยกรรมและไทม์ไลน์ที่คำนวณไว้ให้ในนี้แล้วครับ มันจะช่วยให้คุณทำงานง่ายขึ้นในช่วงที่ไม่มีผม... ดูแลตัวเองด้วยนะครับคุณจองซอจิน"

       "พวกคุณก็เหมือนกันนะคะ" ซอจินน้ำตาคลอเล็กน้อย "ถ้าวันไหนโปรเจกต์ที่นั่นเสร็จแล้ว อย่าลืมส่งข่าวมาบ้างนะ หรือถ้ามังฮวาเรื่องนี้ได้ทำเป็นอนิเมะ ฉันจะส่งตั๋วเครื่องบินไปเชิญพวกคุณมางานเปิดตัวที่นี่แน่นอน!"

       ผมพยักหน้ารับคำสัญญา "ครับ... ผมจะรอนะครับ"

       ผมหันไปสบตากับไฮด์เป็นสัญญาณว่าถึงเวลาแล้ว เราเดินออกจากห้อง 913/5 พร้อมกับทิ้งรอยยิ้มสุดท้ายไว้ให้หญิงสาวผู้เป็นแรงบันดาลใจของเทพเจ้าสายฟ้า โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า กระเป๋าเดินทางที่ดูเบาหวิวของพวกเรานั้น มีความลับระดับสวรรค์ที่สะเทือนไปทั้งนิวยอร์กบรรจุอยู่ในแหวนที่นิ้วของผม

NC

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 12,675 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 เกียรติยศ +5 ความศรัทธา จาก เสน่ห์อันเลิศล้ำ  โพสต์ เมื่อวาน 23:37
โพสต์ 12,675 ไบต์และได้รับ +2 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ เมื่อวาน 23:37
โพสต์ 12,675 ไบต์และได้รับ +2 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ เมื่อวาน 23:37
โพสต์ 12,675 ไบต์และได้รับ +5 EXP +6 ความกล้า +5 ความศรัทธา จาก หอมเย้ายวน  โพสต์ เมื่อวาน 23:37
โพสต์ 12,675 ไบต์และได้รับ +2 ความกล้า +3 ความศรัทธา จาก กำไลหินนำโชค  โพสต์ เมื่อวาน 23:37
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
เปลวไฟแห่งความหลงใหล
พันธนาการแห่งเสน่ห์
Icarus Mirror
แหวนห้วงมิติ
คำสาปแห่งแอรีส
พร: ทนทานไฟ
โล่แห่งโทสะ
กางเกงเดินป่า
การควบคุมความรัก
ชุดบำรุงอาวุธ
มนต์มหาเสน่ห์
ดาบเธซีอุส
หมวกนีเมียน
ทักษะดาบ
นาฬิกาสปอร์ต
แปลงร่าง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
กำไลหินนำโชค
หอมเย้ายวน
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x8
x1
x9
x7
x10
x1
x2
x14
x3
x1
x20
x6
x2
x1
x1
x1
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้