วันที่ 18-19 เดือน ธันวาคม ปี 2025
เวลาเย็นวันที่ 18 จนถึงเช้าวันที่ 19 เป็นต้นไป ณ เบเกอร์สฟีลด์ รัฐแคลิฟอร์เนีย ไปถึง แฟลกสตาฟ รัฐแอริโซนา (800 กม.)
◀️┃▶️
แสงยามเย็นเคลือบไปทั่วเมืองเบเกอร์สฟีลด์ด้วยโทนสีทองอุ่น ถนนสายหลักสะท้อนแสงแดดที่ยังไม่ยอมตกดีนัก ขณะที่รถประจำทางจอดลงช้า ๆ หน้าอาคารคอนกรีตเรียบง่ายแห่งหนึ่ง เสียงเครื่องยนต์ดับลงพร้อมกลิ่นน้ำมันเครื่องและฝุ่นลอยคละคลุ้งในอากาศ คีอาร์คว้ากระเป๋าผ้าใบเล็กขึ้นพาดบ่า แล้วก้าวลงจากรถโดยไม่รีรอ พื้นซีเมนต์ยังอุ่นจากแดดยามบ่าย แต่ลมที่พัดผ่านกลับเย็นเฉียบจนผิวซีดของเธอขึ้นขนพรึ่บ เธอหยุดยืนอยู่ริมทาง มองดูเมืองเบเกอร์สฟีลด์ที่เต็มไปด้วยป้ายร้านฟาสต์ฟู้ด ปั๊มน้ำมัน และเสียงดนตรีคันทรีจากบาร์เล็ก ๆ ที่อยู่ถัดออกไปสองช่วงตึก มันไม่ใช่เมืองที่สวย แต่มีกลิ่นชีวิตจริง ๆ ของคนอเมริกันระดับกลาง ความเหนื่อย ความฝัน และกลิ่นน้ำมันเครื่องผสมควันบุหรี่
“...ไม่น่าเกลียดเท่าไหร่” เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
หลังเดินหาโรงแรมอยู่พักหนึ่ง เธอก็มาหยุดที่หน้า La Quinta Inn by Wyndham Bakersfield South อาคารสามชั้นสีเบจเรียบ ๆ พร้อมป้ายไฟนีออนที่ขึ้นตัวอักษรสีแดงซีด ๆ Vacancy มันดูธรรมดาเกินไปสำหรับคนอย่างเธอ แต่ก็สะอาดพอจะหลับได้โดยไม่กลัวตายจากโรคระบาด
พนักงานต้อนรับหญิงวัยกลางคนที่หน้าเคาน์เตอร์ยิ้มให้อย่างสุภาพ “หนึ่งคืนเหรอคะ?”
คีอาร์พยักหน้า “ค่ะ หนึ่งคืน”
“หกสิบดอลลาร์ค่ะ ห้องเตียงเดี่ยว ชั้นสอง”
คีอาร์ควักแบงก์จากกระเป๋าเสื้อคลุม ส่งให้แบบไม่พูดอะไรต่อมากนัก ก่อนจะรับคีย์การ์ดแล้วเดินขึ้นบันไดอย่างเงียบ ๆ กลิ่นปรับอากาศผสมกลิ่นพรมเก่าทำให้เธอเบือนหน้าหนีเล็กน้อย แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป ห้องนั้นกลับดูดีกว่าที่คิด ผ้าปูเตียงสะอาด ผ้าม่านสีเทาเข้มบังแสงพอดี โต๊ะเล็กมีโคมไฟหัวเตียงสีเหลืองอ่อนส่องแสงสบายตา เธอวางกระเป๋าลงข้างเตียง ถอดรองเท้า แล้วนั่งนิ่ง มองเพดานอยู่นานก่อนจะปล่อยตัวเอนลงนอนทั้งอย่างนั้น ความเงียบของเมืองในยามค่ำมีเพียงเสียงรถบรรทุกที่แล่นผ่านเป็นระยะ เสียงแตรห่าง ๆ ทำให้บรรยากาศดูมีชีวิต แต่ไม่ถึงกับวุ่นวายเกินไป
เธอหลับไปในเวลาไม่กี่นาทีหลับอาบน้ำเสร็จ
รุ่งเช้า แสงอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้ห้องสว่างขึ้นทีละน้อย คีอาร์ตื่นก่อนนาฬิกาปลุก เธอลุกขึ้นล้างหน้า ผมบลอนด์ทองแดงถูกรวบหลวม ๆ แล้วสวมเสื้อคอเต่ากับโค้ตสีเทาอ่อนแบบเดิม กลิ่นลูกอมแตงโมเมนทอลจาง ๆ ยังติดตามตัวอย่างเคย
ห้องอาหารเช้าของโรงแรมอยู่ใกล้ล็อบบี้ มีกลิ่นขนมปังอบใหม่กับกาแฟคั่วลอยฟุ้ง เธอหยิบแอปเปิ้ลกับโยเกิร์ตหนึ่งถ้วยมานั่งโต๊ะริมหน้าต่าง มองถนนที่เริ่มมีรถแล่นผ่านประปราย ไม่มีเสียงพูดคุยมากนัก มีเพียงเสียงทีวีที่เปิดข่าวเช้าของช่องท้องถิ่น ทางหลวง I-40 อาจมีฝนตกช่วงบ่าย โปรดระวังการขับขี่…
“...โชคดี ฉันไม่ได้ขับ” เธอพูดเบา ๆ กับช้อนในมือ ก่อนจะเก็บของและเดินออกจากโรงแรมในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
ตอน 08.00 น. รถโดยสารสายระหว่างรัฐมาจอดเทียบที่ป้ายทางออกทางใต้ของเมือง เธอก้าวขึ้นไปนั่งตรงที่เดิม ริมหน้าต่างฝั่งขวา กระเป๋าผ้าใบเล็กถูกวางบนตัก โทรศัพท์เดดาลัสบนหน้าจอขึ้นเส้นทางสีฟ้ายาวเหยียด Bakersfield → Flagstaff, Arizona ระยะทางกว่า 600 กิโลเมตร ผ่านเส้นทางที่ทอดข้ามทะเลทรายและภูเขาแห้งแล้ง รถเริ่มเคลื่อนตัวออกจากตัวเมือง เสียงเครื่องยนต์ผสมกับเสียงเพลงคันทรีเบา ๆ จากวิทยุของคนขับ คีอาร์พิงพนักพิงเบาะ หลับตาเล็กน้อย แต่สมองของเธอยังคงทำงาน
สองข้างทางค่อย ๆ เปลี่ยนจากแหล่งอุตสาหกรรมและฟาร์มโคนมเป็นภูมิประเทศแห้งแล้ง มีเพียงหญ้าเตี้ยกับต้นกระบองเพชรโผล่ให้เห็นเป็นระยะ เส้นขอบฟ้าไกลสุดสายตาเบลอด้วยคลื่นความร้อนที่สะท้อนจากพื้นถนน เธอมองภาพนั้นผ่านกระจก แสงแดดหักผ่านเลนส์จนเกิดวงสะท้อนสีเงินเล็ก ๆ บนแก้มของเธอ ใบหน้าดูสงบแต่ในใจกลับนิ่งกว่าความสงบนั้นอีก
แอริโซนา… น่าจะเย็นกว่านี้หน่อยก็ดี…แต่ไม่น่าเป็นไปได้เลย เธอคิดในใจ แล้วหันหน้ากลับไปมองทางเบื้องหน้าอีกครั้ง บนถนนยาวที่ทอดตรงสุดสายตา รถโดยสารแล่นผ่านร่องเขาและเมืองเล็ก ๆ อย่างต่อเนื่อง ไม่มีเสียงใครพูด เธอไม่ต้องการมันอยู่แล้ว ความเงียบทำให้เธอคิดชัดขึ้นเสมอฃ
โพสต์ 
โพสต์ 