[กระท่อมที่ 5] โถงกระท่อม

โถงกระท่อมหมายเลขห้า

โถงกลางของกระท่อมแอรีส (The Great Hall of Ares' Cabin) คือพื้นที่ที่อบอวลไปด้วยรสนิยมแห่งสงครามและความดิบเถื่อนอย่างแท้จริง ทันทีที่ก้าวพ้นประตูที่ขนาบด้วยกับระเบิดสังหารเข้าไป บรรยากาศภายในจะถูกครอบงำด้วยกลิ่นอายของน้ำมันล้างปืน สนิมเหล็ก และเหงื่อจากการฝึกซ้อมอย่างหนักหน่วง โถงแห่งนี้ไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อความผ่อนคลาย แต่เป็นเหมือนคลังแสงส่วนบุคคลและศูนย์บัญชาการรบที่วุ่นวายอยู่ตลอดเวลา ผนังห้องที่ทาสีแดงฉานดุจเลือดนกถูกประดับประดาด้วยเกราะที่แตกหักและหัวสัตว์ประหลาดที่ถูกสตัฟฟ์ไว้เป็นถ้วยรางวัลแห่งชัยชนะ ทั่วทั้งโถงมักจะกึกก้องไปด้วยเสียงเพลงเฮฟวีเมทัลหรือฮาร์ดร็อกที่เปิดดังสนั่นจนพื้นสั่นสะเทือน ซึ่งชาวกระท่อมเชื่อว่าเป็นเสียงดนตรีที่ช่วยกระตุ้นสัญชาตญาณสัตว์ป่าก่อนออกศึก

ลึกเข้าไปในโถง แสงไฟสลัวจากโคมไฟที่ทำจากปลอกกระสุนปืนใหญ่จะส่องให้เห็นตู้เก็บอาวุธที่เรียงรายไปด้วยดาบหัก หอกขึ้นสนิม และปืนลูกซองที่ได้รับการดัดแปลงเวทมนตร์ ซึ่งถูกวางไว้อย่างไม่เป็นระเบียบแต่พร้อมหยิบฉวยมาใช้งานได้ในวินาทีเดียว พื้นที่ตรงกลางโถงมักถูกใช้เป็นลานประลองย่อยๆ สำหรับการดวลฝีมือกันเองเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งทางกายภาพและพลังการควบคุมอาวุธ (Telumkinesis) โดยมีรอยบากและรอยไหม้จากการปะทะกันสลักอยู่ตามพื้นไม้และเสาค้ำยันที่เป็นรอยขูดขีดจากลวดหนาม

นอกจากจะเป็นที่รวมพลแล้ว โถงแห่งนี้ยังเป็นที่ตั้งของโต๊ะยุทธศาสตร์ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยแผนที่ที่รอยขีดเขียนอย่างดุดัน บ่งบอกถึงสติปัญญาด้านการศึกที่ซ่อนอยู่ภายใต้ภาพลักษณ์อันบ้าระห่ำ ทุกตารางนิ้วของโถงกระท่อมแอรีสจึงสั่นสะเทือนไปด้วยพลังงานแห่งโทสะและความบ้าเลือด ที่แผ่ออกมามาจากบุตรธิดาแห่งเทพสงคราม ทำให้ผู้บุกรุกหรือคนจากกระท่อมอื่นที่ก้าวเข้ามาต้องรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลและความหวาดหวั่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ราวกับว่ากำแพงและบรรยากาศรอบตัวกำลังตะโกนกู่ร้องถึงสงครามที่ไม่มีวันสิ้นสุด

หมายเหตุ: ใช้ชั่วคราวจนกว่าสมาชิกบ้านจะมารีโนเวททั้งหมด

       บรรยากาศภายในกระท่อมหมายเลข 5 ไม่เคยเงียบสงบ มันคือสถานที่ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำมันล้างปืน กลิ่นเหงื่อที่แห้งกรัง และเสียงตะโกนด่าทอที่ถือเป็นคำทักทายปกติของบุตรแห่งแอรีส ผนังห้องประดับด้วยหัวอสุรกายสตัฟฟ์และรอยเลือดที่ไม่มีใครคิดจะเช็ดออก

แต่เช้านี้... ทุกอย่างกลับกดดันกว่าปกติ

       แคลรีส ลา รู ยืนอยู่กลางห้องโถง รองเท้าบูทเซฟตี้ของเธอเหยียบลงบนโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยรอยมีดสลัก เธอเพิ่งกลับมาถึงค่ายได้ไม่นานแต่รังสีอำมหิตของเธอก็แผ่ซ่านจนรุ่นน้องหลายคนต้องก้มหน้า ยกเว้นเพียงไม่กี่คน

       "ไอ้พวกขยะ!" เสียงของแคลรีสดังทรงพลัง "ฉันไปเรียนนิติศาสตร์ที่นิวโรมมาปีนึง กลับมาเห็นพวกแกนั่งอืดกินบะหมี่ซองไปวันๆ นี่เหรอคือทายาทของเทพแห่งสงคราม? ท่านพ่อคงอยากจะส่งอุกกาบาตมาบดขยี้กระท่อมนี้ทิ้งซะให้รู้แล้วรู้รอด!"

เธอกวาดสายตาคมกริบไปที่กลุ่มคนตรงหน้า

       รูบี้ ซู ยืนนิ่งดุจรูปสลัก มือเรียวขาวของเธอกำด้ามกระบี่เทียนหวงแน่น เธอคือคนเดียวที่สบตาแคลรีสได้อย่างไม่ลดละ ในขณะที่ แจสเปอร์ ฝาแฝดของเธอ กำลังพยายามซ่อนซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไว้ข้างหลังพลางส่งยิ้มแห้งๆ ให้พี่ใหญ่

       "รูบี้ ในฐานะที่แกเป็นที่ปรึกษาชั่วคราวและเรียนจบไปแล้วแต่ดันไม่มีที่ไป... ฉันมีงานให้แกทำ" แคลรีสโยนแผนที่กระดาษที่ขยำจนยับลงบนโต๊ะ "มีรายงานความผิดปกติที่ เมืองอิธากา รัฐนิวยอร์ก จากท่านพ่อของเรา ท่านพ่อต้องการให้สายเลือดของท่านไปกวาดล้างสิ่งแปลกปลอมที่นั่น เป็นบททดสอบเยี่ยงวีรบุรุษ... หรือไม่ก็เป็นการกำจัดขยะไปในตัว"

       "อิธากาเหรอครับ?" เชลิค เอ่ยขึ้นด้วยน้ำหนักเสียงทุ้มต่ำ เขาขยับแจ็คเก็ตหนังให้เข้าที่พลางมองแผนที่ด้วยสายตาจริงจัง "นั่นมันถิ่นของมหาวิทยาลัยคอร์เนลล์ ระยะทางไม่ได้ไกลมาก แต่ทำไมพี่ถึงบอกว่าเป็นบททดสอบวีรบุรุษล่ะ?"

       "เพราะถ้าแกพลาด... แกก็แค่ตายไง เชลิค" แคลรีสตอบเสียงเรียบ "พวกแกทั้ง 5 คน รูบี้, แจสเปอร์, เชลิค, เฟลิทซ์ และยัยคุณหนูพริมูล่า... พวกแกต้องไปที่นั่นด้วยกัน"

       "อุ๊ย ตายจริง..." พริมูล่า ที่กำลังนั่งตะไบเล็บอยู่บนเตียงชั้นสองพึมพำด้วยสำเนียงบริติชจ๋า "อิทาคาหน้าหนาวเนี่ยนะ? ผิวฉันคงแห้งกร้านหมดพอดี พี่แคลรีสขา... ให้คนอื่นไปแทนไม่ได้เหรอคะ?"

       แคลรีสหันไปมองพริมูล่าด้วยสายตาที่ทำเอาเด็กสาวดาราเก่าต้องรีบหุบปาก "ถ้าฉันได้ยินเสียงบ่นอีกคำเดียว ฉันจะเอาปืนอัจฉริยะของแกยัดใส่ปากแล้วเหนี่ยวไกซะ พริมูล่า"

       เฟลิทซ์ หัวเราะร่าพลางโยนหินเพลิงเทพเล่นในมือ "เอาเถอะน่าพริมมี่! ไปอิทาคาก็ดี จะได้รู้ว่าเปลวไฟของฉันกับหิมะที่นั่น อะไรมันจะแน่กว่ากัน!" เขาขยับแจ็คเก็ตสีแดงเพลิงอย่างคึกคะนอง

       "ฟังนะ" แคลรีสสรุป "เตรียมอาวุธให้พร้อม ใครที่ยังซ้ำชั้น ใครที่ยังว่างงาน หรือใครที่มัวแต่เล่นบทดารา... นี่คือโอกาสพิสูจน์ว่าพวกแกไม่ใช่แค่ลูกเมียน้อยของโอลิมปัส รูบี้... คุมน้องชายโง่ๆ ของแกกับเจ้าพวกนี้ให้ดี ถ้าใครคนใดคนหนึ่งตาย... อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้า"

แคลรีสเดินชนไหล่เชลิคออกไปจากกระท่อม ทิ้งไว้เพียงความเงียบที่เต็มไปด้วยมวลความเครียด

       "เจ่เจ้..." แจสเปอร์กระซิบ "เราต้องไปจริงๆ เหรอ? ผมยังไม่ได้ซื้อบัตรเติมเงิน 50 ดอลลาร์เลยนะ"

       รูบี้ถอนหายใจยาว พลางมองน้องชายด้วยสายตาเอ็นดูแกมระอา "หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วไปเก็บอุปกรณ์ยกน้ำหนักของนายซะ แจสเปอร์ เราจะออกเดินทางทันที"

เธอหันไปมองสมาชิกคนอื่นๆ "เชลิค เตรียมอาวุธและวางแผนเส้นทาง เฟลิทซ์... อย่าเพิ่งเผาอะไรในค่ายตอนที่เราเก็บของ ส่วนพริมูล่า... ถ้าเธอช้าแม้แต่วินาทีเดียว ฉันจะทิ้งเธอไว้ที่นี่"

       พี่น้องร่วมสายเลือดทั้ง 5 เริ่มขยับตัว บ้างเช็คกระสุน บ้างลับคมง้าว บรรยากาศการเตรียมสงครามเล็กๆ เริ่มขึ้นภายในพื้นที่แคบๆ ของกระท่อมหมายเลข 5 ก่อนที่ภารกิจสู่เมืองแห่งการศึกษาที่กำลังจะกลายเป็นทุ่งสังหารจะเริ่มต้นขึ้น