[รัฐแคนาดา] [เมืองควิเบก]

[คัดลอกลิงก์]

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×



Quebec City, Canada


เมืองควิเบก ประเทศแคนาดา





ควิเบกซิตี
ประเทศแคนาดา




          ควิเบก หรือ เกแบ็ค (Québec) เป็นหนึ่งในมณฑลที่มีเอกลักษณ์ที่สุดของแคนาดา เพราะเป็นดินแดนที่ใช้ ภาษาฝรั่งเศส เป็นภาษาราชการเพียงแห่งเดียว ทำให้มีวัฒนธรรม สถาปัตยกรรม และบรรยากาศที่แตกต่างจากพื้นที่อื่นของประเทศอย่างชัดเจน เมืองหลวงคือ ควิเบกซิตี (Québec City) ส่วนเมืองที่ใหญ่ที่สุดคือ มอนทรีออล (Montréal) ซึ่งเป็นศูนย์กลางด้านเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของภูมิภาคนี้


          ประวัติศาสตร์ของควิเบกเริ่มจากการเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 17 โดยก่อตั้งขึ้นปี 1608 โดยซามูเอล เดอ แชมเพลน ก่อนจะถูกอังกฤษยึดครองในปี 1763 แต่วัฒนธรรมฝรั่งเศสยังคงสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน ทำให้ผู้คนที่นี่เรียกว่า เกเแบคัวส์ (Québécois) มีความภาคภูมิใจในภาษาและรากเหง้าฝรั่งเศสสูง มีประเพณี เทศกาล และอาหารเฉพาะถิ่น เช่น poutine, tourtière และน้ำเมเปิลที่ขึ้นชื่อ


          ควิเบกมีภูมิทัศน์สวยงามหลากหลาย ตั้งแต่กำแพงเมืองเก่าในควิเบกซิตี ซึ่งเป็นมรดกโลก ไปจนถึงธรรมชาติอันกว้างใหญ่ของป่า แม่น้ำ และภูเขา รวมถึงแม่น้ำเซนต์ลอเรนซ์ที่เป็นเส้นเลือดใหญ่ของภูมิภาค จุดเด่นสำคัญได้แก่ Château Frontenac, Old Québec, Montmorency Falls, พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ต่าง ๆ และเมืองเก่าแบบยุโรปที่พบได้ยากในทวีปอเมริกาเหนือ ทำให้ควิเบกเป็นจุดหมายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ คลาสสิก และมีชีวิตชีวาในทุกฤดูกาล ทั้งหน้าหนาวที่โรแมนติกและหน้าร้อนที่คึกคักไปด้วยเทศกาล


ผู้ปกครองเมืองนี้: บอเรอัส/อควิลอน




แสดงความคิดเห็น

God
โพสต์ 9531 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-27 23:00
โพสต์ 2025-11-28 02:02:35 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2025-11-28 18:31





วันที่ 30 เมษายน 2025
เวลา 19.00 น.
(เนื้อหาต่อเนื่องกับ
ภารกิจเหมันต์อ่อนแรง)


หลังภารกิจส่งมอบไอซ์สโตนแด่เทพีคิโอเน่สำเร็จลุล่วงไปได้ ความคิดถึงบ้าน(?) ที่ลองไอแลนด์ก็เข้าเกาะกุมจิตใจของเหล่าเดมิก็อดอย่างรุนแรงยิ่งกว่าพายุหิมะใด ๆ เอโลอิส แจสเปอร์ ป้าคาเรน และเคอร์ติส จึงตัดสินใจมุ่งหน้าสู่ท่าเรือควิเบก เพื่อโบกมือลาแผ่นดินแคนาดา (สักทีโว้ย!!!) และเริ่มต้นการเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลกลับสู่แคมป์ฮาล์ฟบลัด

ถนนที่ทอดยาวสู่ท่าเรือในยามค่ำของควิเบกยังคงส่องสว่างแดดเปรี้ยงอยู่เช่นเคย ป้าคาเรนในชุดลายดอกสีชมพูบานเย็นเดินนำหน้าทีมด้วยท่าทางกระฉับกระเฉงเป็นพิเศษเพราะรู้ว่าจะได้กลับค่ายแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เธอดูเป็นที่สะดุดตาที่สุดคือถุงสายรุ้งผ้าใบขนาดมหึมาและชะลอมเต็มมือทั้งสองข้าง มันยัดแน่นจนป่องเป่งไปด้วยเสบียงกรังนานาชนิด ชีสเค้กขนาดจัมโบ้ แครกเกอร์เนยถั่ว ไส้กรอกรมควัน แอปเปิลแดงสดที่เพิ่งแอบเด็ดมาจากสวนข้างทาง และน้ำแร่ขวดใหญ่ที่ผูกติดกันเป็นพวง ป้าคาเรนหันมาทางเพื่อนร่วมทีมด้วยสีหน้าจริงจัง

“ฉันจะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์อดอยากกินยำยำช้างน้อยแบบตอนที่เรือเคว้งคว้างกลางทะเลอีกเด็ดขาด! พวกเธอจำไม่ได้หรือไงว่าตอนนั้นลำบากแค่ไหน เรื่องกินสำหรับคนไทยมันเรื่องใหญ่ย่ะ!” ป้าคาเรนบ่นพึมพำกับตัวเองขณะที่ใบหน้าบูดเบี้ยวด้วยความทรงจำอันเลวร้าย ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เหล่าเดมิก็อดคนอื่นต่างพากันลืมเลือนไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเท้าก้าวเข้าสู่บริเวณท่าเรือ กลิ่นเฉพาะตัวของแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ที่มีกลิ่นอายของน้ำจืดปะปนกับความเค็มอ่อน ๆ ที่ลอยมาจากมหาสมุทรก็เข้ามาปะทะจมูก เอโลอิสสังเกตเห็นเรือประมงและเรือท่องเที่ยวจอดเทียบท่าเรียงราย เธอมองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวัง แล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ หยิบผ้าเช็ดปากสีเหลืองเนื้อดีที่เคยพับซุกไว้ออกมา แสงแดดยามเช้ากระทบกับผ้าผืนเล็กนั้นจนเกิดเป็นประกายวูบวาบเพียงชั่วครู่เดียว

เอโลอิสยื่นมือออกไปพร้อมกับร่ายมนตร์เล็ก ๆ ที่มีเพียงเหล่าลูกหลานเทพเจ้าเท่านั้นที่สามารถทำได้ พลังงานสีทองอ่อน ๆ ห่อหุ้มผ้าเช็ดปากครู่หนึ่งก่อนที่มันจะคลี่ตัวขยายออก และเปลี่ยนรูปลักษณ์อย่างรวดเร็ว กลายเป็นเรือมินิบานาน่าที่มีรูปลักษณ์โค้งมนเหมือนกล้วยหอมขนาดยักษ์สีเหลืองนีออนพร้อมหัวเรือรูปปั้นกริฟฟอนอีกครั้งหนึ่ง

“โอเค กลับมาสู่สภาพปกติแล้วนะมินิบานาน่า” เอโลอิสพูดเบา ๆ ขณะลูบคลำที่กาบเรือที่เป็นมันเงา เธอมั่นใจว่าถึงแม้จะมีใครผ่านมาเห็นเข้า ถึงจะเห็นพวกเขาก็จะเห็นเพียงภาพลวงตาอะไรสักอย่างอยู่ดี 
 
ทุกคนพากันลงเรือ แจสเปอร์ บุตรแห่งแอรีส ผู้มีพละกำลังไม่ธรรมดาจัดการยกกระเป๋าเสบียงหนักอึ้งของป้าคาเรนลงเรือได้อย่างสบาย ๆ จากนั้นพวกเขาก็จัดแจงที่นั่งกันอย่างลงตัว เคอร์ติส นกกระทาคู่ใจของเอโลอิสเกาะอยู่ที่ขอบเรืออย่างมั่นคงด้วยความเคยชิน ป้าคาเรนผู้ซึ่งพกสมบัติบ้ามาเต็มกระเป๋ารีบขุดค้นหาสิ่งของบางอย่างในถุงสีรุ้งของเธอ ก่อนจะยื่นวัตถุขนาดเหมาะมือให้เอโลอิส มันคือกระบอกโลหะสีบรอนซ์วาววับที่มีลวดลายของปีกเล็ก ๆ สลักอยู่รอบตัวกระบอก ส่วนฝาปิดด้านบนมีสัญลักษณ์ของทิศทั้งสี่สลักไว้อย่างปราณีต และใช่! มันคือกระบอกบรรจุลมสี่ทิศของเฮอร์มีสที่ก็ไม่รู้ว่าป้าแกมีมันมาได้ยังไง ป้าคาเรนเร่งเร้าด้วยดวงตาเป็นประกาย

“นี่! เอาไปใช้ซะ! ฉันอยากจะกลับบ้านเต็มทนแล้วนะ! ถ้าเราแล่นแบบเต่าคลานเหมือนคราวก่อน ฉันคงเป็นลมตายเสียก่อนจะถึงค่ายแน่” ป้าคาเรนยื่นกระบอกนั้นให้เอโลอิส

เอโลอิสรับมันมาสัมผัสความเย็นของโลหะโบราณ เธอหัวเราะเบา ๆ เมื่อคิดถึงความกังวลเกินเหตุของป้าคาเรน

“คราวนี้...คงได้ใช้งานมันจริง ๆ แล้วสินะ” เอโลอิสพึมพำ

เธอเดินไปที่ท้ายเรือมินิบานาน่า ก่อนจะหันปากกระบอกที่ทำจากโลหะสีบรอนซ์วาววับไปทางด้านหลังของเรือ และในวินาทีต่อมา เธอก็ตัดสินใจที่จะไม่รอช้า เอโลอิสเปิดฝากระบอกออก วินาทีที่ฝาปิดถูกยกออก เสียงคำรามดุดันและพลังงานลมสีขาวขุ่นที่มองไม่เห็นก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรงยิ่งกว่าการระเบิดของภูเขาไฟขนาดย่อม มันไม่ใช่ลมธรรมดา แต่เป็นลมที่อัดแน่นด้วยพลังงานสูงที่ถูกควบคุมโดยพลังเวทมนตร์ของเฮอร์มีส

เรือมินิบานาน่าทั้งลำกระชากตัวออกไปข้างหน้าอย่างฉับพลันราวกับถูกดีดด้วยหนังสติ๊กยักษ์ ความเร่งที่เกิดขึ้นนั้นรุนแรงและป่าเถื่อนอย่างไม่น่าเชื่อ ทุกคนในเรือแทบจะลืมวิธีการหายใจไปชั่วขณะ แรงเหวี่ยงทำให้แจสเปอร์ต้องใช้แขนอันแข็งแกร่งโอบกอดป้าคาเรนเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอปลิวตกเรือไปเสียก่อน เคอร์ติสถึงกับต้องใช้กรงเล็บเกาะขอบเรือไว้จนแน่น ดวงตาของมันเบิกกว้างด้วยความตกใจ

ความเร็วของเรือไวอย่างไม่น่าเชื่อ มันพุ่งทะยานตัดผิวน้ำในแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์จนเกิดเป็นม่านน้ำสีขาวพวยพุ่งสูงเหนือหัวเรือ พลังลมที่ถูกผลักดันจากกระบอกบรรจุลมนั้นราวกับเทอร์โบไอพ่นวิเศษที่ทำให้เรือไม้ (ที่ดูเหมือน) ธรรมดา ๆ ลำนี้กลายเป็นเรือแข่งความเร็วสูงระดับเรือลาดตระเวน 

ลมนั้นแรงจนแทบจะพาหนังหน้าของพวกเขาออกไปหมด! มันเป็นแรงลมที่บีบอัดจนใบหน้าของเอโลอิสและแจสเปอร์เสียรูปทรง ป้าคาเรนส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นปนหวาดกลัวขณะที่ม่านน้ำและลมปะทะเข้ากับใบหน้าของเธออย่างต่อเนื่อง

มินิบานาน่าพุ่งทะยานลงไปตามแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ สายน้ำอันกว้างใหญ่ที่พาพวกเขาออกจากอ้อมกอดของแผ่นดินแคนาดาไปอย่างรวดเร็วจนน่าใจหาย ทิวทัศน์สองฝั่งแม่น้ำกลายเป็นเพียงภาพพร่ามัวสีเขียวและน้ำตาลที่ถูกลากผ่านไปอย่างฉับพลัน

150 นอต คือ ความเร็วที่เรือลำนี้กำลังแล่นอยู่ ซึ่งทำลายสถิติเรือเดินสมุทรทั้งหมดที่มีอยู่บนโลกมนุษย์ มันคือความเร็วที่สามารถพาพวกเขาครอบคลุมระยะทางหลายร้อยไมล์ทะเลในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น จุดหมายปลายทางของพวกเขาคืออ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ ซึ่งจะนำพวกเขาเข้าสู่เขตแดนอันกว้างใหญ่และท้าทายของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ภายใต้เสียงคำรามของลมและคลื่นที่ถูกแหวกออกไปอย่างรุนแรง เอโลอิสจับกระบอกบรรจุลมไว้แน่น รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าแม้จะต้องทนต่อแรงลมที่พยายามจะฉีกผิวหนังของเธอออกไป

“ดูเหมือนว่าเรากำลังจะได้กลับบ้านเร็วกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลยนะ” เธอตะโกนแข่งกับเสียงลม แต่เสียงของเธอก็แทบจะไม่ได้ยิน

มินิบานาน่าพุ่งทะยานอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเพียงจุดสีเหลืองเล็ก ๆ ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสุดขีด มุ่งหน้าสู่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ที่ห่างออกไปข้างหน้า หวังว่ามันจะพาไปถึงน่ะนะ...


ใข้กระบอกบรรจุลมสี่ทิศ

@God 




แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 20437 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-28 02:02
โพสต์ 20,437 ไบต์และได้รับ +5 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +12 ความกล้า +10 ความศรัทธา จาก เรือมินิบานาน่า  โพสต์ 2025-11-28 02:02
โพสต์ 20,437 ไบต์และได้รับ +15 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +12 ความกล้า +12 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-11-28 02:02
โพสต์ 20,437 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 ความกล้า +8 ความศรัทธา จาก เกราะไทเทเนียม  โพสต์ 2025-11-28 02:02
โพสต์ 20,437 ไบต์และได้รับ +6 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +6 ความศรัทธา จาก สร้อยไข่มุกตาฮิตี   โพสต์ 2025-11-28 02:02
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
กลศาสตร์
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x18
x1
x4
x16
x1
x1
x3
x5
x5
x2
x4
x50
x1
x33
x1
x1
x1
x273
x2
x22
x7
x8
x2
x9
x10
x2
x52
x17
x31
x1
x1
x2
x5
x2
x8
x13
x2
x26
x7
x7
x7
x6
x44
x52
x3
x4
x11
x9
x9
x26
x18
x14
x1
x3
x6
x1
x11
x2
x2
x5
x1
x15
x5
x7
x11
x7
x15
x10
x15
x7
x25
x6
x3
x26
x1
x8
x3
x11
x69
x3
x2
x6
x10
x7
x5
x4
x5
x59
x1
x7
x25
x2
x48
x458
x24
x4
x185
x24
x1
x10
x11
x18
x7
x3
x1
x1
x2
x2369
x1
x39
x1
x1
x7
x1
x11
x3
x1
x1
x808
x25
x1
x1
x1
x3
x1
x198
x16
x16
x2
x14
x88
x13
x59
x391
โพสต์ 2025-11-28 22:39:17 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 30 เมษายน 2025
เวลา 21.00 น.



เรือมินิบานาน่าพุ่งทะยานตัดผืนน้ำของแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ด้วยความเร็วที่เหนือจริงจนน่าหวาดหวั่น เสียงคำรามของลมที่ปะทะกับตัวเรือดังสนั่นหวั่นไหวราวกับเครื่องบินเจ็ตกำลังพุ่งผ่าน ทำให้การพูดคุยสื่อสารใด ๆ กลายเป็นเรื่องที่ต้องใช้พลังเสียงทั้งหมดที่มีเพื่อตะโกนแข่งกับพายุที่สร้างขึ้นมาเอง

ทุกคนในเรือต้องก้มหน้าหลบแรงลมที่พยายามจะพัดพวกเขาให้ปลิวไปจากยานพาหนะสีเหลืองนีออนลำนี้ แจสเปอร์ถูกจัดให้นั่งอยู่บริเวณหน้าหัวเรือรูปกริฟฟอน เขาคือคนแรกที่เห็นถึงมหันตภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามา เสียงหวีดหวิวของลมปะทะ จู่ๆ ดวงตาของแจสเปอร์ก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาที่ถูกแรงลมบีบจนเสียรูปทรงแสดงออกถึงความตื่นตระหนก เขามองเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าอย่างชัดเจนมันเป็นโค้งน้ำที่หักศอกและฝั่งแม่น้ำที่เป็นป่าทึบกำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็วราวกับภาพลวงตา

“เฮ้ย!...เดี๋ยว! ข้างหน้ามันมีฝั่ง เลี้ยวเรือสิโว้ย! เราจะเสยขึ้นบกนะ!”

แจสเปอร์ตะโกนสุดเสียงจนเส้นเลือดที่คอโปนขึ้นมา แต่เสียงของเขากลับถูกกลืนหายไปเกือบหมดโดยเสียงคำรามของลม

วู้ววววววววววววววววววว~

เอโลอิสซึ่งนั่งอยู่ท้ายเรือใกล้กับแหล่งกำเนิดพลังงานของกระบอกบรรจุลม พอจะได้ยินเสียงของเขาอย่างเลือนราง เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะควบคุมทิศทางเรือ พยายามบังคับกระบอกถือมันไว้แน่นจนข้อนิ้วซีดขาว แต่เรือลำเล็กกลับไม่ตอบสนองต่อการบังคับของเธอเลยแม้แต่น้อย

“ไม่ได้…มันบังคับไม่ได้เลยแจสเปอร์!” เอโลอิสตะโกนกลับไปอย่างสิ้นหวัง “กระบอกบ้านี่มันเร็วเกินไป! มันเหมือนกับว่ามันพุ่งไปข้างหน้าได้อย่างเดียว”

ความเร็ว 150 นอตของเรือทำให้ระยะทางหลายร้อยเมตรหดสั้นลงจนเหลือเพียงไม่กี่วินาที ภาพของต้นไม้ใหญ่และก้อนหินริมฝั่งที่กำลังเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ทำให้ทุกอย่างดูเลวร้ายจนเกินควบคุม

“ถ้าเราไปต่อเราเสยแน่ ๆ เรือจะพัง แล้วทุกอย่างก็จะพังด้วย!” แจสเปอร์ตะโกนซ้ำ คำพูดของเขาขาดห้วงเพราะแรงลมที่กระแทกเข้าปากอย่างต่อเนื่อง

ป้าคาเรนที่ถูกแจสเปอร์กอดไว้แน่นถึงกับปล่อยโฮออกมาด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำเพราะความเร็วและแรงลมที่บีบอัด

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! โอ๊ย! ฉันยังไม่อยากตายตอนอายุเท่านี้!” ป้าคาเรนกรีดร้องด้วยเสียงแหลมสูงที่สามารถแทรกผ่านเสียงลมอันบ้าคลั่งมาได้

เคอร์ติสถึงกับแสดงความกังวลอย่างชัดเจน มันใช้ความว่องไวของนกกระทาพุ่งกระโดดออกจากขอบเรือที่มันเกาะอยู่ และใช้กรงเล็บเกาะแน่นอยู่ในเสื้อของแจสเปอร์อย่างอัตโนมัติ ใบหน้าของมันซีดเผือดราวกับมนุษย์

“แล้วจะทำยังไงดี หนูเลี้ยวเรือไม่ได้ จอดเรือก็ไม่ได้!” เอโลอิสตะโกนถามกลับไปด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหยดน้ำที่เกิดจากความเร็วของเรือ

ทันใดนั้นป้าคาเรนก็ใช้สติทั้งหมดที่พอจะเหลืออยู่ แม้ว่าดวงตาจะหลับปี๋เพราะกลัวภาพเบื้องหน้า เธอก็ยังคิดถึงทางออกที่ง่ายที่สุดและเป็นหนทางเดียวที่เหลืออยู่

“โยนมันทิ้งไปเลย! โยนกระบอกบ้านี่ทิ้งไปเดี๋ยวนี้! เร็วเข้าเอโลอิส! ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้โว้ยยยยยยยยย!”

คำสั่งของป้าคาเรนเต็มไปด้วยความเด็ดขาดที่มาจากความกลัวตาย เอโลอิสไม่รอช้าอีกต่อไปแล้ว! เธอเห็นแล้วว่าฝั่งแม่น้ำอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ช่วงลำเรือเท่านั้นไม่ปล่อยตอนนี้เสยบกแน่

วิ้งงงงง!

เอโลอิสตัดสินใจทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่นักเดินเรือทุกคนเคยทำมา เธอออกแรงสุดตัว เหวี่ยงกระบอกบรรจุลมสี่ทิศสีบรอนซ์วาววับนั้นออกไปจากเรือสุดแรง ทันทีที่กระบอกหลุดออกจากมือ พลังงานลมที่รุนแรงก็ยุติลงอย่างกะทันหัน เสียงคำรามของลมถูกแทนที่ด้วยเสียงกระแทกของน้ำที่ผิวน้ำ เรือมินิบานาน่าที่กำลังพุ่งด้วยความเร็ว 150 นอต สูญเสียแรงขับเคลื่อนทั้งหมดทันที มันเกิดอาการกระชากตัวอย่างรุนแรงอีกครั้ง แต่เป็นแรงกระชากของการลดความเร็วแบบฉับพลัน ทุกคนในเรือถูกเหวี่ยงไปด้านหน้าอย่างรุนแรง ป้าคาเรนร้องกรี๊ดอีกครั้งด้วยความตกใจ แจสเปอร์ต้องออกแรงมหาศาลเพื่อยึดป้าคาเรนและตัวเองไว้กับกาบเรือ

ซวบบบบบ!

เรือมินิบานาน่าไถลไปบนผิวน้ำที่ถูกกวนจนปั่นป่วน มันเบี่ยงเบนทิศทางเพียงเล็กน้อยตามแรงสุดท้ายที่เอโลอิสพยายามควบคุมด้วยไม้พาย หัวเรือรูปกริฟฟอนเฉียดผ่านโขดหินริมฝั่งไปเพียงปลายนิ้วเท่านั้น หากช้าไปเพียงเสี้ยววินาทีเดียว เรือไม้สีเหลืองลำนี้คงแตกกระจายเป็นเศษซากติดกับตลิ่งของแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ไปแล้ว

เรือลดความเร็วลงอย่างรวดเร็ว จาก 150 นอต เหลือ 50 นอต...30 นอต...10 นอต...จนในที่สุดมันก็แล่นฉิวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ด้วยความเร็วปกติของเรือมินิบานาน่า เสียงในเรือเงียบสงัดลงทันที มีเพียงเสียงหอบหายใจของทุกคน และเสียงน้ำที่กระทบกับกาบเรือที่แล่นอย่างช้า ๆ เท่านั้นที่ยังคงอยู่

ป้าคาเรนค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มองไปที่ก้อนหินและต้นไม้ที่อยู่ข้างเรือห่างออกไปเพียงสองช่วงแขน เธอปล่อยเสียงกรี๊ดในลำคอออกมาอีกครั้งด้วยความหวาดเสียว

“เกือบไปแล้ว...เกือบไปแล้วพ่อแก้วแม่แก้ว ขวัญเอ๊ยขวัญมา…” ป้าคาเรนพูดด้วยเสียงสั่นเครือ และหันไปมองหาผู้ร้ายอย่างกระบอกบรรจุลม “แล้วกระบอกบ้านั่นมันไปไหนแล้วเนี่ย?”

เอโลอิสหอบหายใจหนัก ๆ เธอชี้ไปที่จุดๆ หนึ่งในแม่น้ำ

“หนูโยนมันทิ้งไปแล้วป้า หวังว่ามันจะไม่ไปสร้างปัญหาให้ใครอีกนะ”

กระบอกโลหะสีบรอนซ์วาววับของเทพเฮอร์มีส ลอยคว้างอยู่กลางแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ ก่อนจะจมหายลงไปในผืนน้ำอย่างช้า ๆ เรือมินิบานาน่าล่องไปตามกระแสน้ำอย่างสงบอีกครั้ง ความตื่นตระหนกจากเหตุการณ์เกือบเสยฝั่งจางหายไปถูกแทนที่ด้วยความโล่งอกอย่างมหาศาล และตามมาด้วยอาการหอบเหนื่อยจากการถูกแรงลมกระชากอย่างรุนแรง ทุกคนในเรือมินิบานาน่าทรุดตัวลงบนที่นั่งของเรือสีนีออนอย่างหมดสภาพ มีเพียงเสียงน้ำที่กระทบกับลำเรือและเสียงหอบหายใจของป้าคาเรนเท่านั้นที่ดังอยู่

แจสเปอร์เป็นคนแรกที่เริ่มฟื้นตัวจากอาการช็อก เขายืดตัวตรง มองดูผิวน้ำที่ถูกกระบอกบรรจุลมรบกวนเมื่อครู่ด้วยความเคารพปนโมโห

“นั่นมันเร็วแบบบ้าไปแล้ว!” แจสเปอร์พึมพำ “พวกเราเกือบตายเพราะเสยฝั่งแล้วเนี่ย ถ้าไม่ติดว่าจะรีบกลับค่ายรับรองเลยว่าผมไม่เอาตัวมาเสี่ยงขนาดนี้แน่”

เอโลอิสเก็บไม้พายที่ใช้ควบคุมทิศทางเรืออย่างทุลักทุเลเมื่อสักครู่ เธอนั่งคิดทบทวนถึงเหตุผลที่ทำให้การบังคับล้มเหลว ดวงตาของบุตรีแห่งเฮเฟตัสฉายแววครุ่นคิด

“ฉันว่า...เราเข้าใจการทำงานของมันแล้วนะ” เอโลอิสเริ่มพูดเสียงเบาลง “กระบอกบรรจุลมของเฮอร์มีสอันนี้ มันไม่ได้ทำมาให้เลี้ยวหรือหักหลบอะไรได้เลย มันถูกออกแบบมาเพื่อพุ่งทะยานด้วยความเร็วคงที่สูงสุดเท่านั้น”

ป้าคาเรนที่ยังคงลูบหน้าอกเพื่อเรียกขวัญคืนมา พยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง

“ใช่! ถูกต้อง! ถ้าจะใช้ของวิเศษพวกนี้แบบไม่ตายก่อน ก็ต้องใช้มันให้ถูกทาง!” ป้าคาเรนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยภูมิปัญญาแห่งการเอาตัวรอด “ถ้ามันพุ่งตรงได้อย่างเดียว...งั้นเราก็แค่ต้องหันทิศทางเรือไปยังจุดที่สามารถพุ่งตรงได้ไกลที่สุดเท่านั้นเอง”

คำกล่าวของป้าคาเรนจุดประกายความคิดในทันที แจสเปอร์รีบคว้าแผนที่พับยับเยินที่เขามีออกมาคลี่ดูบนพื้นเรือ แม้จะเปียกน้ำเล็กน้อย แต่เส้นทางในแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ยังคงปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน

“โอเค ดูนี่นะ” แจสเปอร์ชี้ไปบนแผนที่ด้วยนิ้วโป้งที่เปียกชื้น “เราอยู่ในช่วงกลางของแม่น้ำที่เริ่มกว้างขึ้นมากแล้ว เราแค่ต้องพุ่งตรงไปตามร่องน้ำนี้ ซึ่งมันจะนำเราไปสู่มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ...ระยะทางจากจุดนี้ไปน่าจะไกลอยู่”

“กระบอกนั้นบอกว่ามันพาเราไปได้ 300 ถึง 450 ไมล์ทะเลในสามชั่วโมง” เอโลอิสคำนวณอย่างรวดเร็ว “หมายความว่าถ้าเราไม่ชนอะไร เราจะไปถึงมหาสมุทรภายในหกชั่วโมง”

การตัดสินใจถูกกำหนดขึ้นอย่างรวดเร็ว การเดินทางที่น่าเบื่อหน่ายหลายวันจะถูกย่อให้เหลือเพียงไม่กี่ชั่วโมง หากพวกเขาใช้ของวิเศษนี้ได้อย่างชาญฉลาด ทั้งสามคน (และเคอร์ติสที่ยังคงเกาะแจสเปอร์แน่น) ช่วยกันใช้ไม้พายพยายามหันหัวเรือมินิบานาน่ารูปกริฟฟอนให้ชี้ตรงไปตามร่องน้ำที่ต้องการ พวกเขาใช้เวลาเกือบห้านาทีในการจัดตำแหน่งเรือให้เข้าที่เข้าทาง และมั่นใจว่าไม่มีแผ่นดิน โขดหิน หรือเรือลำอื่นใดกีดขวางในรัศมีที่ไกลที่สุดเท่าที่ดวงตาจะมองเห็น

“แน่ใจนะแจสเปอร์ ไม่มีเกาะโผล่มาอีกใช่ไหม?” เอโลอิสถามย้ำด้วยความหวาดระแวง

“ไม่มีแล้ว ตรงนี้มันกว้างพอสำหรับเรือบรรทุกเครื่องบินเลยล่ะ” แจสเปอร์ยืนยันพร้อมกับประสานมือเข้ากับด้ามไม้พายของป้าคาเรน เพื่อล็อกทิศทางเรือให้มั่นคง

เมื่อทุกอย่างเข้าที่เรียบร้อย ป้าคาเรนก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มที่ทำให้เอโลอิสรู้ทันทีว่าการผจญภัยยังไม่จบลงง่าย ๆ ป้าคาเรนล้วงเข้าไปในถุงสายรุ้งผ้าใบขนาดมหึมาของเธออีกครั้ง และหยิบวัตถุชิ้นเดิมออกมา

มันคือกระบอกโลหะสีบรอนซ์วาววับที่มีลวดลายของปีกเล็ก ๆ สลักอยู่รอบตัว มีสัญลักษณ์ทิศทั้งสี่อยู่บนฝาปิด...กระบอกบรรจุลมสี่ทิศของเฮอร์มีส... กระบอกที่สอง!

“อะไรกันเนี่ยป้า! ป้ามีกระบอกแบบนี้กี่อันกันแน่” เอโลอิสอุทานอย่างตกใจ

ป้าคาเรนยักไหล่ด้วยท่าทางสบาย ๆ 

“ก็...มีอีกอันน่ะสิ! เอาไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉินไง แต่เธอต้องอย่าพลาดเชียวนะ ไม่ใช่ว่าฉันจะมีของพวกนี้เยอะหรอกนะ” ป้าคาเรนยื่นกระบอกบรรจุลมกระบอกที่สองให้เอโลอิส พร้อมกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

เอโลอิสรับกระบอกที่สองมาไว้ในมือ สัมผัสถึงพลังงานลมที่อัดแน่นอยู่ภายใน มันเหมือนกับกระบอกแรกไม่ผิดเพี้ยน

“โอเคค่ะ รอบนี้เราจะไม่พลาด ทุกคน...เตรียมพร้อมแล้วนะ!”

เอโลอิสเดินไปที่ท้ายเรือ หันปากกระบอกสีบรอนซ์วาววับไปทางด้านหลังเรืออย่างมั่นคง เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ มองไปยังเส้นทางน้ำเบื้องหน้าที่ทอดยาวอย่างไร้ขีดจำกัด และในวินาทีต่อมา...

ฉึก!

ฝาปิดถูกเปิดออกอีกครั้ง!

ตูมมมมมมมมมมมม!

พลังงานลมสีขาวขุ่นคำรามดุดันถูกปลดปล่อยออกมาอีกรอบ! รุนแรง รวดเร็ว และป่าเถื่อนไม่แพ้ครั้งแรก!

เรือมินิบานาน่ากระชากตัวออกไปข้างหน้าอย่างฉับพลันอีกครั้ง!

วู้ววววววววววววววววววววววววววววววววว~

เสียงลมหวีดหวิวกลับมากลืนกินทุกสรรพเสียงอีกครั้ง ใบหน้าของทุกคนในเรือถูกบีบอัดจนเสียรูปทรง ความเร็วสูงสุด 150 นอต กลับมาอีกครั้ง เอโลอิสมองเห็นผิวน้ำเบื้องล่างของพวกเขาที่กำลังเปลี่ยนจากสีหม่นเทาเป็นสีครามอมเขียวที่เข้มขึ้นเรื่อย ๆ กลิ่นไอของน้ำที่พัดปะทะใบหน้าเริ่มมีรสเค็มจัดจ้านมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พวกเขากำลังทิ้งเขตน้ำจืดไปอย่างรวดเร็ว และกำลังเข้าสู่เขตน้ำกร่อยอันกว้างใหญ่ 

มินิบานาน่าพุ่งทะยานต่อไป ทิ้งร่องรอยน้ำสีขาวฟูฟ่องยาวเป็นทางหลายไมล์ไว้เบื้องหลัง เบื้องหน้ามีเพียงผืนน้ำสีเข้มที่เปิดกว้างและขอบฟ้าสีครามที่ดูเหมือนจะบรรจบกันและคงถึงมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือตามกำหนดถ้าไม่ผิดแผน



ใข้กระบอกบรรจุลมสี่ทิศ

@God 




แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 35766 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-28 22:39
โพสต์ 35,766 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +20 ความกล้า +15 ความศรัทธา จาก เรือมินิบานาน่า  โพสต์ 2025-11-28 22:39
โพสต์ 35,766 ไบต์และได้รับ +15 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +12 ความกล้า +12 ความศรัทธา จาก มาลาแห่งอัสสัมชัญ  โพสต์ 2025-11-28 22:39
โพสต์ 35,766 ไบต์และได้รับ +15 EXP +30 ความกล้า +20 ความศรัทธา จาก เกราะไทเทเนียม  โพสต์ 2025-11-28 22:39
โพสต์ 35,766 ไบต์และได้รับ +6 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +6 ความศรัทธา จาก สร้อยไข่มุกตาฮิตี   โพสต์ 2025-11-28 22:39
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Ignis Anima
เสื้อแจ็คเก็ตบุนวม
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
กลศาสตร์
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x1
x2
x18
x1
x4
x16
x1
x1
x3
x5
x5
x2
x4
x50
x1
x33
x1
x1
x1
x273
x2
x22
x7
x8
x2
x9
x10
x2
x52
x17
x31
x1
x1
x2
x5
x2
x8
x13
x2
x26
x7
x7
x7
x6
x44
x52
x3
x4
x11
x9
x9
x26
x18
x14
x1
x3
x6
x1
x11
x2
x2
x5
x1
x15
x5
x7
x11
x7
x15
x10
x15
x7
x25
x6
x3
x26
x1
x8
x3
x11
x69
x3
x2
x6
x10
x7
x5
x4
x5
x59
x1
x7
x25
x2
x48
x458
x24
x4
x185
x24
x1
x10
x11
x18
x7
x3
x1
x1
x2
x2369
x1
x39
x1
x1
x7
x1
x11
x3
x1
x1
x808
x25
x1
x1
x1
x3
x1
x198
x16
x16
x2
x14
x88
x13
x59
x391
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้