แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2025-11-23 15:37
 362ย้อนกลับเส้นทางเก่า
(FRI) 06/06/2025
พร้อมแล้วสำหรับการเดินทางกลับ….
เหล่าเดมิก็อดทั้งสี่จำเป็นต้องย้อนกลับไปในเส้นทางเดิมเดียวกับเมื่อขามาที่ประเทศเอกวาดอร์ โดยจุดเริ่มต้นของพวกเขาอยู่ที่ บาเฮีย เดอ คาราเควส จังหวัดมานาบี เมืองชายทะเลที่เหมาะแก่การทำกิจกรรมพักร้อนอย่างการโต้คลื่นและเล่นเรือใบ ซึ่งใครจะรู้ว่าเมื่อออกห่างจากชายฝั่งไปได้เพียงนิดเดียวคลื่นลมทะเลก็ปั่นป่วน ริมหน้าผาเต็มไปด้วยฝูงนกสติมฟาเลียนทำรังราวกับนกนางแอ่น ทว่าขนาดตัวของมันใหญ่โตเหมือนกับ ‘โทรุค’ มังกรสีแสบสัน ในหนังเรื่องอวาตารมากกว่า
คราวนี้ภาวนาขอให้อย่าได้เจอะเจอกับพวกมันเลย คราวที่แล้วพวกเขาไม่ได้กำจัดทั้งหมดเพราะมีมากไปเสียด้วย หากมันจำกลิ่นเดมิก็อดได้คงฝังความแค้นไว้อย่างมากมายเพราะพวกเขาทั้งสี่เจื๋อนพรรคพวกของพวกมันไปครึ่งฝูงแถมยังเก็บซากนกเหล่านั้นมาอีก ไม่รู้ว่าเอาซากพวกนั้นไปใช้ทำอะไรได้แต่เก็บไว้ก่อน ยังไงมันก็ไม่เน่า น่าอัศจรรย์มาก แต่ถึงจะเจออสุรกายบินได้ที่เหลือไล่ตามมาแต่ในเมื่อพวกเขามีกระบอกลมสี่ทิศที่มีความเร็วเกือบเท่าเสียงเรือคงได้แล่นเร็วฉิวจนนกยักษ์มองตามไม่ทัน
พวกเราออกเดินจาก ‘เมืองอัมบาโต’ กันตอนเกือบสิบโมงเพื่อไปต่อรถยัง ‘เมืองชอน’ แล้วมุ่งสู่ ‘บาเฮีย เดอ คาราเควซ’ กว่าจะถึงที่หมายก็สี่โมงเย็น แม้ตะวันจะยังไม่ลับฟ้าแต่ทว่าคณะเดินทางก็ควรได้พักผ่อนบนเตียงนุ่ม ๆ ของโรงแรมแทนที่จะเป็นท้องเรือใบที่ทั้งแข็งและเย็น
. . .
(SAT) 07/06/2025
จากความเพลียที่นั่งรถมาทั้งวันทำให้ครึ่งเทพทั้งสี่หลับสนิท แล้วเตรียมรับการเดินทางอันสดใสในเช้าวันรุ่งขึ้น ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ท้องฟ้าสว่างใส แดดเปรี้ยง ทว่ากลับมีหยาดฝนโปรยปรายลงมาเป็นฝอยราวกับสปริงเกอร์ เหมือนจะแย่แต่หากคิดในแง่ดีก็ช่วยคลายร้อนไปได้บ้าง
นี่สินะที่เรียกว่าฝนตกแดดออก… ซึ่งควรชินได้แล้วจากประสบการณ์ใช้ชีวิตอยู่ในทะเลมาเกือบครึ่งเดือน
“พวกเรามารับเรือที่ฝากไว้ครับ”
ดีนเข้าไปติดต่อเจ้าหน้าที่ท่าเรือที่พวกเขาฝากเรือใบตอนขามาด้วยภาษาสเปนที่ชายหนุ่มออกตัวว่าพูดได้นิดหน่อยแต่ดูเหมือนว่าหลังจากใช้ชีวิตในแถบอเมริกากลางมาร่วมสัปดาห์จะทำให้ชายหนุ่มลูกครึ่งเคาะสนิมทางด้านภาษาถิ่นออกไปได้เยอะ
“เชิญทางนี้ครับ”
เจ้าหน้าที่ชาวท้องถิ่นเดินนำไปยังจุดจอดเรือที่ฝากเรือใบของโรงแรมแอตแลนติสเอาไว้ สภาพของมันยังคงดูดีเหมือนเดิมจนน่าโล่งใจ ดีนกับเจ้าหน้าที่ตรวจเช็คสภาพและความเรียบร้อยของเรือว่าไม่มีส่วนใดชำรุดเหรือสึกหรอเสร็จก็จ่ายค่าธรรมเนียม ไม่มีอะไรที่ยุ่งยากเหมือนกับตอนขามา...
ย้อนความกลับไปเมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อนหน้าที่พวกเขานำเรือใบมาฝากไว้ตอนดึก ในตอนนั้นดีนต้องกรอกเอกสารมากมายถึงจะนำเรือเข้าฝากได้ ทั้งเช็คพาสปอร์ต ใบอนุญาตขับเรือและทะเบียนของเรือใบลำนี้ ซึ่งหนุ่มเท็กซัสไม่มีสิ่งไหนเลยที่ถูกกฎหมาย พาสปอร์ตจากสหรัฐฯ ไม่มีตราประทับขาออก ไม่มีตราประทับของประเทศปานามาที่หยิบยืมเรือมา ใบอนุญาตขับเรือยิ่งไม่ต้องพูดถึง คนที่เคยฝึกแล่นเรือใบที่ทะเลสาปในเซ็นทรัลพาร์คไม่กี่ครั้งจะไปเอาใบรับรองแบบนี้มาจากไหน โชคยังดีหนึ่งเดียวก็คือเรือใบลำนี้ขึ้นทะเบียนอย่างถูกต้อง ประกอบกับมายากลของเหล่าเฮคาทีที่ช่วยกันใช้หมอกมนตราบิดเบือนความจริงทำให้ดีนกลายเป็นผู้มีใบอนุญาตขับเรืออย่างถูกกฎหมาย ดีที่ตอนรับเรือไม่ต้องใช้เอกสารจำพวกนั้นมากไปกว่านี้นอกเสียจากใบรับเรือ
“ให้ตายสิ ฉันไม่ชินกับการทำอะไรแบบนี้เลยสักที เมื่อไรเรามีใบอนุญาตจากโอลิมปัสจริง ๆ จัง ๆ ได้สักทีนะ” บุตรเจ้าสมุทรถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากที่เจ้าหน้าที่ท่าเรือเดินจากไป
“ไม่ชินก็ต้องทำใจไว้ให้ชิน ถ้าจวบจนทุกวันนี้ยังทำใบอนุญาตอย่างวีซ่าถูกกฎหมายให้พวกเราไม่ได้ ฉันว่าคงยากแล้วที่รัก” แมคเคนซีตบหลังดีนเบา ๆ หลังจากที่พ่อมดหนุ่มเรียนรู้วิธีขับเรือมาจากดีนก็พอจะช่วยหยิบจับนั่นนี่ได้ถนัดมือขึ้น “โฟกัสกับที่อยู่ตรงหน้าดีกว่า พวกเราทำเหมือนเดิมเลยใช่ไหม”
“อื้ม” ดีนพยักหน้ารับ เหมือนเดิมที่ว่าก็คือ ดีนบังคับใบหรือและหางเสือ ส่วนแมคเคนซีเป็นคนถือกระบอกบรรจุลมสี่ทิศที่ใช้แทนไอพ่นความเร็วสูง “หรือคราวนี้จะสลับกันดีล่ะ?”
“หืม นายแน่ใจ?” แมคเคนซีเลิกคิ้วถามพร้อมอุทานเสียงขึ้นจมูก
“อือฮึ ฉันเชื่อมั่นในตัวนายอยู่แล้ว ยังจำได้ดีเลยว่าตอนเช่ารถขับที่ไทยนายขับรถเก่งแค่ไหน” ดีนยิ้มแฉ่งให้ขณะที่เขาปลดเชือกผูกเรือออก เห็นรอยยิ้มแบบนี้หนุ่มอังกฤษก็ยิ้มตาม
ตอนนี้สมาชิกในทีมอยู่บนลำเรือกันหมดแล้ว ชาร์ล็อตเข้าไปอยู่ในห้องโดยสารหลบฝนที่โปรยปราย ส่วนไฮรี่ทำหน้าที่การ์ดอย่างแข็งขันแม้ว่าเรือจะยังไม่ออกจากท่า
“อย่าผิดหวังก็แล้วกัน”
“ฉันเคยผิดหวังในตัวนายซะที่ไหน นายก็แค่ขับเรือให้ดีล่ะกัปตัน อย่าให้ฉันต้องมาทวงพวงมาลัยคืนกลางทาง”
บุตรเจ้าสมุทรนำกระบอกบรรจุลมสี่ทิศออกมาเตรียมสแตนบาย เมื่อทุกอย่างพร้อมแมคเคนซีก็กางใบเรือออกแล้วเรือใบก็ค่อย ๆ ล่องออกจากฝั่งอย่างเชื่องช้า จนเมื่อใบจับลมได้เต็มใบมันก็แล่นฉิวด้วยความเร็วตามธรรมชาติ ซึ่งเหมือนเดิมกับครั้งขามา ดีนยังไม่เปิดใช้กระบอกบรรจุลมสี่ทิศในทันทีเพราะกลัวความเสียหายที่จะเกินขึ้นแก่ท่าเรือ จะกระทั่งเรือออกจากฝั่งมาได้ประมาณหนึ่งก็ได้เร่งสปีดเป็นความเร็วสูง
“ระวังนะทุกคน เกาะให้ดีล่ะ ฉันจะเปิดใช้ไอพ่นเรือแล้ว”
“ว้าววว เรือแล่นฉิว! เรือจะแล่นฉิวแล้ว!!” ไฮรี่กระโดดโลดเต้นอยู่ที่บริเวณหัวเรือ ของชอบเขาล่ะอะไรที่มันเร็ว ๆ หวาดเสียวเนี่ย...
“ห้า.. สี่.. สาม.. สอง.. หนึ่ง!” ดีนนับถอยหลัง แล้วเมื่อจบกระบอกลมสี่ทิศก็ถูกเปิดทำงาน
ฟ้าววววววววว
“กรู๊ว???”
และในความเร็วระดับนี้ฝูงนกสติมฟาเลียนที่เกาะอยู่บนหน้าผาก็มองไม่ทันพวกเขาจริง ๆ ด้วย
เปิดใช้งานกระบอกบรรจุลมสี่ทิศ
| 
โพสต์ 2025-11-11 09:43:16
โพสต์ 2025-11-23 04:34:57
