วันที่ 11 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025เวลาเช้า เวลา 11.00 น. ณ ห้องอเนกประสงค์บ้านบอเรอัส ◀️┃▶️
ในห้องอเนกประสงค์ทรงกลมของกระท่อมบอเรอัส แสงสีฟ้าอ่อนจากเตาผิงหินน้ำแข็งสะท้อนอยู่บนผนังโค้งที่ปกคลุมด้วยลวดลายเกล็ดหิมะ เหมือนอยู่กลางห้องโถงแห่งฤดูหนาวนิรันดร์ เสียงแตกเปาะแปะของเปลวไฟสีฟ้าในเตาผิงดังผสมกับเสียงลมเย็นที่ลอดผ่านหน้าต่างกลม คีอาร์ยืนอยู่กลางห้อง ดวงตาเทาอมเขียวสะท้อนแสงเยือกเย็นนั้นอย่างนิ่งสงบ คีอาร์วางกระเป๋าผ้าลงบนโต๊ะกลางที่ทำจากน้ำแข็งใส ก่อนเปิดออกทีละชั้นของกระเป๋า มือเรียวที่สวมถุงมือหนังสีดำค่อย ๆ หยิบของออกมา เชือกเส้นยาว ถุงปุ๋ยหนา และสมุดบันทึกปกแข็งสีขาวที่มีกลิ่นหมึกอ่อน ๆ ของปากกาหมึกซึมที่เธอถวายไปเมื่อวาน
คีอาร์นั่งลงบนโซฟาขนฟูสีขาว เย็นแต่ไม่หนาว เธอวางของทั้งหมดเรียงเป็นระเบียบแล้วเริ่มคิด แผนการในหัวเรียบง่ายแต่แฝงความโหดเหี้ยมในเชิงตรรกะ ฮาร์ปี้มีปีก…ถ้ามันบินไม่ได้ มันก็หนีไม่ได้ ถ้าหนีไม่ได้ ก็จับได้ไม่ยาก ดวงตาเย็นของเธอสะท้อนแววบางอย่าง เหมือนน้ำแข็งที่มีรอยร้าวเล็ก ๆ ที่ไม่มีใครมองเห็น
เธอเริ่มร่างแผนในสมุด วาดภาพโครงสร้างเชือก ผูกเป็นบ่วงสามชั้นสำหรับรัดขา และอีกส่วนหนึ่งสำหรับคลุมปีกก่อนใช้ถุงปุ๋ยคลุมหัวมันไว้เพื่อป้องกันการดิ้น “ง่าย ๆ แค่นั้นเอง” เธอพึมพำเบา ๆ แล้วกระตุกยิ้มจาง ๆ มุมปาก ยิ้มแบบที่ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย “โหดร้ายไปหน่อยก็เถอะ...” เธอพูดกับตัวเองเสียงเรียบ “แต่ตรรกะมันไม่เคยโกหก”
ลมเหนือพัดแรงผ่านหน้าต่าง ทำให้ม่านหิมะนอกกระจกปลิวฟุ้งราวกับกำลังเห็นภาพสะท้อนของเทพบิดาผู้มองอยู่ไกล ๆ คีอาร์เงยหน้ามองขึ้นเพียงครู่ ก่อนจะหลุบตาลงอีกครั้งอย่างไม่ใส่ใจ เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย เธอลุกขึ้นคว้าเชือกม้วนใหญ่คล้องบ่า ถุงปุ๋ยพับใส่กระเป๋า และเหน็บมีดสั้นเล่มโปรดไว้ข้างเอว แม้ภารกิจนี้จะห้ามใช้อาวุธ แต่การไม่มีไว้เลย...นั่นสิ ไม่สมเหตุสมผล
เธอก้าวออกจากห้องผ่านประตูไม้สีขาวที่มีรอยน้ำแข็งเกาะ ขณะเดินผ่านโถงหลักของกระท่อม เสียงรองเท้าบูทกระทบพื้นหิมะละเอียดดังแผ่ว ๆ ทุกย่างก้าวเหมือนจังหวะหัวใจที่นิ่งสนิท ไฟจากเตาผิงไล่หลังแสงสีน้ำเงินที่สะท้อนบนเส้นผมบลอนด์ทองแดงของเธอ ขณะที่เธอก้าวพ้นประตูออกไปสู่อากาศภายนอกซึ่งเย็นจัดจนขนคอเสื้อของเธอลุกฟูเล็กน้อย ท้องฟ้าเหนือค่ายเต็มไปด้วยเมฆขาวลอยต่ำ แสงอาทิตย์ที่ลอดลงมาถูกหิมะสะท้อนจนแสบตา คีอาร์หรี่ตา มุมปากยังมีรอยยิ้มบาง ๆ ติดอยู่
“ป่าต้องห้ามอีกแล้วสินะ” เธอพึมพำอย่างราบเรียบ เสียงลมเหนือพัดสวนคำพูดของเธอไปอย่างเยือกเย็น ก่อนที่ร่างของคีอาร์จะค่อย ๆ ลับหายไปในม่านหิมะที่ทอดตัวสู่แนวป่า พร้อมกับภารกิจที่อาจจะเป็นการล่าครั้งแรกในนามของบุตรแห่งบอเรอัส
| 
โพสต์ 2025-11-8 02:49:17
โพสต์ 2025-11-12 21:16:59
