[กระท่อมหมายเลข 28] โถงบูชา

Prayer room Divine, Ice, Worship

แท่นบูชา บ้านหมายเลข 28

ห้องแห่งความศักดิ์สิทธิ์นี้สร้างจากน้ำแข็งเรียบและหิมะอมตะอย่างสมบูรณ์ ผนังถูกประดับด้วยผ้าม่านโปร่งแสงและพวงมาลัยน้ำค้างแข็ง ตรงกลางมีแท่นบูชาทรงกลมเรืองแสงที่ทำจากน้ำแข็ง พร้อมเชิงเทียน ธูป และลูกแก้วทำนาย ประติมากรรมน้ำแข็งของเทพบอเรอัสผู้ทรงอำนาจตั้งตระหง่านอยู่ด้านหลัง ล้อมรอบด้วยผลึกน้ำแข็งขนาดใหญ่ พื้นห้องปกคลุมด้วยหิมะนุ่มละเอียด ลมเย็นพัดผ่านอยู่ตลอดเวลา สร้างบรรยากาศที่สงบและศักดิ์สิทธิ์อย่างแท้จริง

❄️❄️ A throne of eternal ice where the North Wind whispers prayers.❄️❄️

Xolotl HONOR

วันที่ 26 เดือน ตุลาคม ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 08.00 น. ณ บ้านพักหมายเลข 28 โถงบูชา

◀️┃▶️

โถงบูชาในบ้านพักหมายเลข 28 เงียบงันและเยือกเย็นจนแทบไม่มีเสียงหายใจ ลมหิมะบางเบาไหลวนในอากาศเหมือนควันจากลมหายใจของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มองไม่เห็น ผนังและพื้นห้องทั้งหมดส่องแสงฟ้าจางจากน้ำแข็งอมตะที่สะท้อนกับประกายเทียนร้อยเล่ม ละอองน้ำแข็งปลิวระยิบราวดาวตกเหนือขั้วโลกกลางฤดูหนาว กลางห้องคือแท่นบูชาทรงกลมสลักด้วยลวดลายพายุลมหมุน รายล้อมด้วยผลึกน้ำแข็งขนาดใหญ่และเครื่องสังเวยที่จัดเรียงอย่างประณีต

คีอาร์ยืนอยู่ตรงนั้น สายตาจับจ้องไปยังรูปปั้นน้ำแข็งของเทพบอเรอัส รูปสลักสูงตระหง่านถือคทาแห่งลมเหนือ ผมและหนวดเคราถูกแกะสลักให้พลิ้วราวกับกำลังเคลื่อนไหวได้จริง แสงจากผลึกสะท้อนเข้าดวงตาของรูปปั้นจนดูเหมือนมันจ้องตอบกลับมาที่เธอ คีอาร์ไม่ไหวติง สีหน้าเรียบเฉยราวกับกำลังเผชิญหน้ากับกระจกที่สะท้อนตัวเองในอีกมิติ

“ถ้าคุณเป็นเทพจริง” เธอเริ่มพูด น้ำเสียงแผ่วต่ำแต่ชัดถ้อยชัดคำและเลือกใช้คำว่า คุณ แทนที่จะใช้คำว่า พ่อ เพราะยังไม่สนิทกันคุยกันแม้สักครั้งยังไม่เคยได้คุยเลย “คุณก็คงรู้อยู่แล้วว่าฉันคิดอะไรอยู่... เพราะงั้นฉันจะไม่เสแสร้ง” เธอสูดลมหายใจเข้าลึก กลิ่นเมนทอลจากลูกอมในปากยังติดค้างอยู่ ปะปนกับไอเย็นของห้องจนรู้สึกเหมือนกลืนความหนาวเข้าไปทั้งปอด

“ฉันไม่รู้ว่าทำไมต้องคารวะคุณ ไม่รู้ว่าทำไมต้องเรียกคุณว่าพ่อด้วยซ้ำ แต่เมื่อฉันพิจารณาแล้วว่า การที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ มันเพราะสายเลือดของคุณ ฉันจึงจำเป็นต้องเคารพคุณ เพื่อให้คุณส่งพลังนั้นให้ฉัน…เท่านั้น”

เธอเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงเทียนแตกดัง เป๊าะ ท่ามกลางความสงัด คีอาร์ยิ้มบาง ๆ ไม่ใช่รอยยิ้มแห่งศรัทธา แต่เป็นรอยยิ้มของคนที่เข้าใจเงื่อนไขของเกมนี้อย่างถ่องแท้ “ฉันไม่เข้าใจสายสัมพันธ์ระหว่างเรา และตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ แต่ถ้าฉันจะต้องอยู่ต่อ ฉันก็ไม่มีทางเลือกนอกจากคารวะคุณ”

เมื่อพูดจบ เธอก้มมองแท่นบูชาที่ว่างเปล่าอยู่ตรงหน้า รอยย่นเล็ก ๆ เกิดขึ้นบนหน้าผากเหมือนกำลังคิดว่าจะเริ่มยังไงดี แล้วในที่สุดเธอก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหยิบลูกอมเพลย์มอร์กลิ่นแตงโมออกมา วางไว้ตรงขอบแท่นบูชาอย่างระมัดระวัง “ของโปรดของฉัน” เธอพูดเรียบ ๆ “ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนพลังระหว่างเราก็แล้วกัน”

ทันใดนั้น ลมเหนือพัดหมุนในห้อง เสียงกระซิบแผ่วเบาเหมือนคำพูดในภาษาที่เธอไม่รู้จัก ละอองน้ำแข็งลอยขึ้นจากพื้น ม้วนตัวเป็นเกลียวรอบแขนเธอราวกับสายพันธุ์แห่งพายุที่กำลังปลุกชีพ คีอาร์สะดุ้งเมื่อเท้าก้าวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว มือข้างหนึ่งยื่นออกไปวางบนลำตัวของรูปปั้น สัมผัสแรกเย็นจัดจนเจ็บ แต่ในวินาทีต่อมา ความหนาวนั้นกลายเป็นกระแสพลังมหาศาลที่ทะลักเข้าสู่ร่างกาย

เสียงในหัวเหมือนพายุที่ฟาดใส่กัน เธอรู้สึกเหมือนร่างกำลังถูกฉีกออกเป็นพันชิ้น ทุกเส้นประสาทแผดร้องด้วยความเจ็บปวดที่ไม่มีถ้อยคำใดอธิบายได้ ลมหายใจติดขัด ร่างสั่นเทิ้ม แต่คีอาร์ไม่ขยับหนี เธอกลับมองเห็นประกายแสงวาบในเสี้ยวตา ลวดลายของลมหมุนปรากฏขึ้นบนแขนเธอ ราวกับตราแห่งสายเลือดที่ถูกจารึกไว้

แล้วทุกอย่างก็สงบลงในพริบตา เสียงพายุเงียบหาย ความหนาวกลายเป็นอบอุ่นประหลาด พลังบางอย่างกำลังไหลเวียนอยู่ในตัวเธอ หนักแน่นแต่คมเหมือนลมหายใจที่พร้อมจะกรีดอากาศให้แตกเป็นเสี่ยง คีอาร์ค่อย ๆ ถอนมือออกจากรูปปั้น นิ้วเธอสั่นเล็กน้อยก่อนจะกลับมานิ่งสนิท ดวงตาสีเทาอมเขียวสะท้อนแสงน้ำแข็งพร่างพราว เธอขยับริมฝีปากเหมือนกำลังประเมินผลลัพธ์ทางตรรกะ

“การได้รับพลัง…” เธอกล่าวเบา ๆ “...ก็ไม่ได้แย่เท่าไร”

มีบางอย่างคล้ายรอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก ไม่ใช่รอยยิ้มแห่งความดีใจ แต่เป็นความพึงพอใจที่ได้พิสูจน์สมมติฐานด้วยความเจ็บปวดจริง ๆ เธอหันหลังให้รูปปั้น เดินออกจากโถงบูชาโดยไม่หันกลับ เบื้องหลัง เงารูปปั้นบอเรอัสยังคงยืนตระหง่านกลางหมอกเยือกเย็น ลมหิมะค่อย ๆ พัดตามรอยเท้าของเธอเหมือนคำตอบที่ได้รับแล้ว และทุกอย่างกลับสู่ความเงียบ ความเงียบที่เต็มไปด้วยพลังของสายเลือดแห่งลมเหนือซึ่งเพิ่งตื่นขึ้นอีกครั้ง

ปลดพลังเทพบอเรอัส

สัมผัสแห่งสายลม (Lv.1) ใช้ตื่นรู้ 2 หน่วย

Xolotl HONOR

วันที่ 12 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 08.00 น. ณ โถงบูชา

◀️┃▶️

แสงของเช้าวันใหม่สะท้อนบนพื้นน้ำแข็งในห้องโถงศักดิ์สิทธิ์ กลิ่นเย็นของอากาศที่หมุนวนชวนให้ผิวสั่นวูบ ห้องทั้งห้องดูราวกับสวรรค์แห่งฤดูหนาวที่หยุดเวลาไว้ ผ้าม่านโปร่งสีขาวเงินพลิ้วไหวตามแรงลม เสียงหยดน้ำแข็งตกกระทบพื้นดังเบา ๆ เป็นจังหวะ คีอาร์ก้าวเข้ามาช้า ๆ ดวงตาสีเทาอมเขียวกวาดมองไปรอบห้องด้วยความประหลาดใจ เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าต้องมาที่นี่ แต่ในอกกลับมีแรงดึงดูดบางอย่างเรียกร้องให้ก้าวต่อไปจนถึงแท่นบูชาน้ำแข็งตรงกลางห้อง

“เช้านี้คุณเรียกมาหรือเปล่าคะ?” เธอถามเสียงแผ่ว สายตาเหม่อมองรูปปั้นน้ำแข็งของเทพบอเรอัส ผู้มีคทาแห่งพายุลมเหนือในมือ ความเย็นที่พัดผ่านกลับไม่ทำให้เธอหนาวเลยสักนิด

ทันใดนั้น ฟึ่บ! กระดาษแผ่นหนึ่งลอยออกมาจากอากาศเหนือแท่นบูชา ก่อนจะหล่นมาแปะลงบนหน้าผากของคีอาร์อย่างแม่นยำ เธอกะพริบตา เอื้อมมือดึงมันออกมา พลันเห็นลายมือคุ้น ๆ ที่เขียนไว้ชัดเจนว่า

“อยากได้ PS5 โปร สีขาวพิเศษ”

คีอาร์นิ่งไปสามวินาทีเต็ม ก่อนค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองรูปปั้นของเทพบอเรอัสอย่างช้า ๆ “...อย่าบอกนะ ว่าไอ้คนที่เขียนอันนี้คือคุณ” ลมเย็นจากรอบห้องพัดวนเป็นเกลียวอย่างชอบใจ ราวกับมีใครกำลังหัวเราะอยู่ในอากาศ คีอาร์หลุบตาลง ถอนหายใจเงียบ ๆ แล้วพึมพำเบา “งั้นเอาของมาแลกเปลี่ยนสิคะ ท่านเทพบอเรอัส”

สิ้นคำพูดนั้น แรงลมมหาศาลพัดเข้าโอบร่างเธอไว้ เธอไม่ทันขยับหนี ลมเยือกแข็งพัดร่างคีอาร์ลอยขึ้น ก่อนที่แผ่นหลังของเธอจะไปแนบเข้ากับฝ่ามือยักษ์ของรูปปั้นน้ำแข็งตรงหน้า เปลวแสงสีฟ้าอมเงินจากปลายนิ้วน้ำแข็งแผ่ซ่านออกมา แล้วมันก็เกิดขึ้น…

ความเย็นสุดขั้วแล่นเข้ากระดูกสันหลัง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วเหมือนมีบางสิ่งกำลังฉีกแยกอากาศในร่างเธอออกจากกันทุกส่วน หัวใจของเธอเต้นแรงจนน่ากลัว เสียงลมหวีดร้องก้องในหู แต่ในวินาทีนั้น…บางสิ่งใหม่ได้ถือกำเนิดขึ้นภายใน เมื่อแสงจางลง คีอาร์หอบเบา ๆ ดวงตาสีเทาอมเขียวฉายประกายเรืองในชั่วขณะ เธอขยับมือ ลมหมุนวนตามการเคลื่อนไหวของนิ้ว ราวกับมันฟังคำสั่งของเธอโดยสมบูรณ์ ลมกรดเล็ก ๆ ก่อตัวขึ้นตรงหน้า หมุนแรงพอจะพัดเทียนให้ดับไปสามดวง

คีอาร์มองมันนิ่ง ๆ แล้วเอียงศีรษะเล็กน้อย “อืม…แรงใช้ได้เลย”

เธอปรายตามองกระดาษในมืออีกครั้ง ก่อนย่นคิ้วแล้วพูดเรียบ ๆ “ขอเวลาไปซื้อก่อนนะคะ เดี๋ยวจะถวายให้” เธอพูดจบก็หมุนตัวเดินออกจากห้องบูชาอย่างเงียบสงบ ผมสีบลอนด์ทองแดงปลิวไปตามแรงลมที่ยังคงวนอยู่ในห้อง ข้างหลังนั้น แสงจากรูปปั้นบอเรอัสส่องสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง ราวกับเสียงหัวเราะของเทพแห่งลมเหนือกำลังดังก้องอยู่ในห้องเย็น เด็กสาวสายเลือดแห่งพายุเพิ่งพลังใหม่ตื่นขึ้น…และเทพเจ้าผู้ติดเกมเพิ่งจะได้เครื่องเล่นเกมใหม่

ปลดพลังเทพบอเรอัส

ลมกรด (Lv.10) ใช้ตื่นรู้ 3 หน่วย

Xolotl HONOR

วันที่ 22 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 18.00 น. ณ โถงบูชา

◀️┃▶️

ในยามค่ำของเดือนพฤศจิกายน ลมหายใจทุกเฮือกของคีอาร์กลายเป็นไอขาวจางราวกลีบหมอกจากแดนเหนือ เธอเดินฝ่าความเงียบไปยังห้องโถงบูชาของบ้านบอเรอัส หลังคาโค้งมนทอแสงสะท้อนจากผ้าน้ำแข็งโปร่งแสงที่ปลิวไหวดั่งม่านแห่งฤดูหนาว ทุกก้าวของเธอจมลงในหิมะละเอียดที่ปูพื้นราวพรมกำมะหยี่จากท้องฟ้าเหนือขั้วโลก บรรยากาศเย็นจัดแต่กลับสงบนิ่งอย่างน่าประหลาด ราวกับโลกทั้งใบหยุดหายใจคอยฟังบางสิ่ง

ประติมากรรมน้ำแข็งของเทพบอเรอัสผู้เป็นบิดา (แน่นอนว่าคีอาร์ไม่เคยยอมรับ) ยืนสง่าตระหง่านอยู่กลางห้อง มือหนึ่งถือคทาน้ำแข็ง อีกมือแผ่พลังเงียบ ๆ ดั่งคำเตือนจากพลังศักดิ์สิทธิ์ ผิวแกะสลักของพระองค์เรืองแสงน้ำเงินซีดคล้ายแสงเหนือที่ยังคงคุกรุ่นอยู่แม้ไม่มีท้องฟ้าให้ระบายสี แท่นบูชาทรงกลมที่เบื้องหน้าเต็มไปด้วยเทียนเรียงรายและผลึกน้ำแข็งที่ทอดประกายระยิบ

คีอาร์ก้าวเข้ามาเงียบ ๆ เหมือนเงา “พรุ่งนี้หนูต้องออกเดินทางแล้วค่ะ… เลยจะมาบอกไว้” เธอพูดเบา ๆ ราวฟังกันเพียงสองคน ทั้งที่ในใจอีกฝั่งหนึ่ง ความเย็นชาของเธอกำลังวิเคราะห์ว่าทำไมต้องบอกด้วย ทั้งหมดนี้คือพิธีกรรมทางสังคมที่เธอทำมาตลอดเพื่อให้ตัวเองปลอดภัย แต่เธอก็ยังทำอยู่ดีเพราะประโยชน์คือสิ่งสำคัญที่สุดเสมอ

ทันใดนั้น ลมเย็นก็พัดวูบขึ้นจากทุกทิศทาง ลมที่ไม่ใช่สายลมธรรมดาของค่าย ไม่ใช่ลมที่เกิดจากอุณหภูมิ ไม่ใช่ลมจากประตูหรือช่องลมหรือการเคลื่อนไหวใด ๆ แต่เป็นลมที่มีเจตนา ลมที่มีเสียง ลมที่ผ่านกระดูกสันหลังเธอเหมือนลำแสงเย็นเฉียบ งั้นก็รับพลังไป เสียงหนึ่งกระซิบแผ่วลึกในลม ไม่ใช่เสียงมนุษย์ แต่เป็นเสียงที่ทำให้หัวใจของเด็กสาวเกิดแรงกระตุกบางอย่างที่เธอไม่อาจระบุอารมณ์มันได้

ลมผลักหลังเธอเบา ๆ ทว่ามั่นคงอย่างประหลาด ร่างบางของคีอาร์ถูกชักนำราวกับเคลื่อนไปตามเส้นทางที่ขีดไว้แล้ว เธอยื่นมือขึ้นโดยไม่ทันได้คิดและวางฝ่ามือบนหน้าอกของรูปปั้นน้ำแข็ง รอยสัมผัสของหิมะเย็นจัดทำให้ปลายนิ้วชาในทันที แต่เพียงเสี้ยววินาทีถัดมา ความเจ็บปวดก็พุ่งขึ้นจากปลายประสาทแผ่ไปทั่วร่างกายเหมือนถูกสายลมเฉือนเนื้ออย่างพร้อมเพรียง ความเจ็บนั้นหนักและคม จนเธอเกือบจะต้องกัดลิ้นเพื่อระงับเสียงร้อง

ภายในอกของคีอาร์มีบางอย่างแตกออก บางอย่างเหมือนถูกปลดผนึก พลังบางชนิดราวกับพายุสายฟ้าฤดูหนาวไหลบ่าเข้าสู่ร่างเธออย่างท่วมท้นโดยไม่ขออนุญาต ผสานกับสายเลือดบอเรอัสในตัวที่เริ่มสั่นคลอนจนเกิดแรงคลื่นเวียนที่วิ่งไต่กระดูกสันหลังขึ้นสู่ท้ายทอย ขนลุกทั้งตัว ลมหายใจขาดห้วงชั่วขณะ แต่เธอไม่ถอยหลังแม้หนึ่งก้าว

เมื่อความปวดร้าวค่อย ๆ สงบลง คีอาร์ก็หรี่ดวงตา เทาอมเขียวที่มักจะซ่อนความคิดไว้หลังกรอบแว่นกลมตอนนี้สะท้อนประกายเย็นเฉียบขึ้นอีกหนึ่งระดับ เธอรู้ในทันทีว่าเธอได้รับบางสิ่ง พลังที่เป็นของเธอโดยชอบธรรมแต่ถูกปิดผนึกไว้จนกระทั่งบัดนี้ ลมหายใจของเธอเย็นราวกับเป็นไอแข็ง เธอยืนตรงหน้าเทพผู้เป็นบิดาในความเงียบสงบที่แฝงแรงความหมาย ก่อนจะเอื้อนเอ่ยเสียงเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ขอบคุณค่ะ”

แล้วคีอาร์ก็หมุนตัวเดินออกจากห้องโถงบูชาอย่างเงียบงัน ไม่หันกลับไปมอง ไม่ชะงัก ไม่ลังเลเหมือนคนอื่นที่อาจคุกเข่าหรือขอบคุณเพิ่มอีก เธอเพียงแค่เดินไปตามความจำเป็นเท่านั้นเพราะสิ่งที่สำคัญคือสิ่งที่เธอจะต้องทำต่อ ไม่ใช่ความศรัทธาที่มนุษย์คาดหวัง

ปลดพลังเทพบอเรอัส

คมมีดวายุ (Lv.25) ใช้ตื่นรู้ 5 หน่วย

(กัดฟันเจ็บจี๊ดมีตื่นรู้อยู่ 6)