[กระท่อมหมายเลข 28] ห้องนั่งเล่น

living room Snowy, Cozy, Glow

ห้องนั่งเล่น บ้านหมายเลข 28

ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่นี้มีหลังคาน้ำแข็งใสที่สะท้อนแสงสีฟ้าอ่อนเหมือนแสงออโรรา บอเรอลิส ผนังถูกตกแต่งด้วยผ้าม่านโปร่งแสงและโครงสร้างกิ่งไม้น้ำแข็ง พื้นปูด้วยพรมขนฟูสีขาวหนาคล้ายหิมะแรก พร้อมหมอนอิงมากมาย โซฟาและเบาะนั่งขนาดใหญ่สีขาวประดับด้วยหมอนสีฟ้าอ่อน ดูเหมือนแกะสลักจากหิมะและน้ำแข็ง สร้างบรรยากาศที่เย็นสบายแต่ผ่อนคลายและหรูหราอย่างยิ่ง

❄️❄️ The Ice Lounge: Arctic comfort beneath the soft, eternal glow of the Aurora.❄️❄️

Xolotl HONOR

วันที่ 12 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 09.00 น. ณ ห้องนั่งเล่น

◀️┃▶️

แสงยามเช้าสะท้อนผ่านเพดานน้ำแข็งใสเป็นประกายระยับ แสงสีฟ้าอ่อนที่ไหลเวียนอยู่เหนือศีรษะทำให้ทั้งห้องดูราวกับอยู่ใต้ผิวน้ำแห่งทะเลเหนือ เสียงลมเย็นพัดลอดเข้ามาเบา ๆ ผ่านม่านโปร่งแสงที่แกว่งไหวเหมือนลมหายใจของฤดูหนาว คีอาร์เดินออกมาจากห้องบูชาในกระท่อมบอเรอัสด้วยท่าทีสงบ เธอตั้งใจจะออกไปข้างนอกตามกิจวัตรทุกเช้า แต่เมื่อก้าวถึงห้องนั่งเล่น ดวงตาสีเทาอมเขียวก็เหลือบไปเห็นผนังฝั่งหนึ่ง ที่ตรงนั้นมีกรอบรูปบ้านหลังเก่าติดอยู่

ภาพบ้านบอเรอัสในแบบเดิม…หนาว แข็ง และเงียบเกินไป แม้แต่กับเธอเอง

คีอาร์หยุดยืนมองนิ่ง ๆ ความรู้สึกเล็กน้อยที่แปลกประหลาดผุดขึ้นในใจ ไม่ใช่ความไม่พอใจแบบชัดเจน แต่เป็นเหมือนความไม่สมดุลที่สายตาเธอรับไม่ได้ เธอขมวดคิ้วบาง ๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจอย่างเรียบเฉย “ไม่น่าดูเลยจริง ๆ…” 

จากนั้นจึงหมุนตัวกลับไปยังห้องนอน เสียงรองเท้าของเธอกระทบพื้นพรมขนฟูนุ่มเบาราวกับเดินบนปุยหิมะ เมื่อถึงโต๊ะไม้เล็ก เธอเปิดลิ้นชักหยิบกรอบรูปอีกอันออกมา ภาพวาดที่เธอร่างไว้เมื่อคืนก่อน ภาพบ้านบอเรอัสในแบบใหม่ที่เธอคิดไว้ ภายในนั้นเต็มไปด้วยแสงสีฟ้าอ่อน องค์ประกอบทุกอย่างถูกจัดสมมาตรอย่างพอดีเหมือนภาพในกระจก “แบบนี้ถึงจะถูกต้อง” เธอพูดกับตัวเองเสียงเบา ก่อนจะกลับไปยังห้องนั่งเล่นอีกครั้ง เธอยืนตรงหน้าผนังเดิม ใช้ปลายนิ้วแตะเบา ๆ ที่กรอบภาพเก่าจนมีละอองน้ำแข็งกระจายออกมา แล้วค่อย ๆ ดึงมันออกด้วยความระมัดระวัง แผ่นหิมะเกาะตามปลายนิ้วแต่เธอไม่สะทกสะท้าน ก่อนจะนำกรอบรูปใหม่ขึ้นแทนที่

แสงจากเพดานน้ำแข็งส่องลงมากระทบภาพวาดใหม่ รอยประกายสะท้อนจับเข้ากับดวงตาของคีอาร์ เธอจ้องมันอยู่นานจนกระทั่งมุมปากคลี่ยิ้มบาง ๆ เย็นแต่เรียบงาม “ดีกว่าเดิมเยอะ…” เธอพึมพำเหมือนพูดกับตัวเอง

จากนั้นเธอก็สะบัดมือเบา ๆ ให้เกล็ดน้ำแข็งที่ติดปลายนิ้วหลุดออก ก่อนหมุนตัวเดินออกจากห้องนั่งเล่น เสียงฝีเท้าแผ่วเบาละลายหายไปในบรรยากาศที่นิ่งสงัด ลมเหนือพัดเข้ามาอีกครั้ง ผ้าม่านพลิ้วสะบัดเบา ๆ ภาพวาดใหม่สั่นไหวอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะนิ่งลงภายใต้แสงสีออโรราที่สะท้อนผ่านเพดานน้ำแข็ง 

แบบฟอร์มส่งอัปเดทป้ายประจำบ้าน

หมายเลขและชื่อบ้านที่ขออัปเดท: บ้านหมายเลข 28 - บ้านบอเรอัส

รูปภาพป้ายประจำบ้าน: -

รูปภาพป้ายหน้าบ้าน: [จิ้ม]

Xolotl HONOR

วันที่ 14 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 18.00 น. ณ บ้านบอเรอัส

◀️┃▶️

ยามเย็นคลี่ตัวลงเหนือค่ายฮาล์ฟบลัดอย่างช้า ๆ แสงสีส้มอมชมพูจากท้องฟ้าลูบไล้เรือนกระท่อมไม้เรียงรายตามโซนบ้านต่าง ๆ ทำให้ทั้งค่ายเหมือนถูกชุบด้วยประกายอบอุ่น แม้จะเป็นฤดูกาลหนาวที่ลมกัดผิวจนแดง แต่บรรยากาศกลับสงบจนได้ยินแม้แต่เสียงใบสนเสียดสีกันทีละชั้น

คีอาร์เพิ่งทานอาหารจากโรงอาหารเสร็จ เธอเดินออกมาช้า ๆ แต่มั่นคงตามจังหวะเท้าที่คำนวณมาแล้วอย่างประหยัดพลังงาน กลิ่นเพลย์มอร์แตงโมผสมเมนทอลอ่อน ๆ ลอยตามหลังเธอเหมือนเงา ความเย็นของลมยามค่ำที่เธอชอบพัดรั้งปลายผมสีบลอนด์ทองแดงให้แกว่งเบา ๆ ขณะเธอก้าวขึ้นทางเดินหินที่มุ่งไปยังกระท่อมสายเลือดบอเรอัสที่ตั้งอยู่ค่อนไปทางเหนือสุดของค่าย แต่ก่อนที่เธอจะดึงประตูไม้ขึ้น เธอหยุดกึกทันที เพราะด้านหน้ากระท่อมไม่ว่างเปล่าเหมือนทุกวัน หากมีใครบางคนยืนพิงราวไม้ราวกับรอเธออยู่

เอมีเลีย แอร์ฮาร์ต ในร่างหญิงนักผจญภัยวัยสี่สิบแต่แววตายังเปล่งประกายแรงฝันอันเดิมไม่เคยจาง เธอยืนด้วยท่าที่ผ่อนคลายคล้ายไม่มีอะไรทั้งที่สายลมพัดผมบลอนด์สั้นจนปลิวสะบัด สีหน้าเหมือนคนที่ตั้งใจมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์ชัดเจน ไม่ใช่เดินผ่านมาบังเอิญตามเดรัจฉานของโชคชะตา

เมื่อเห็นคีอาร์ในชุดเรียบง่ายแต่เนี้ยบทุกตะเข็บ เอมีเลียยิ้มกว้าง คล้ายเห็นลูกเสือที่เฝ้าดูมาสักพัก “สวัสดี คีอาร์”

คีอาร์ชะงักเล็กน้อยก่อนทำตามมารยาทที่ถูกปลูกฝังตั้งแต่จำความได้ เธอก้มศีรษะเล็กน้อย เสียงตอบเบา นุ่ม และใสซื่อแบบที่เธอใช้เป็นเกราะป้องกันตัวเอง “สวัสดีค่ะ รุ่นพี่เอมีเลีย”

เอมีเลียยกคิ้วเหมือนจะทดสอบอะไรบางอย่าง จากนั้นจึงถามอย่างตรงไปตรงมาจนแทบไม่ให้เวลาเตรียมใจ “เสาร์อาทิตย์นี้มีนัดไหม?” ทันทีที่ได้ยินคำถาม คีอาร์ยืนนิ่งเหมือนกำลังประมวลผลประโยคอยู่หนึ่งวินาทีเต็ม เธอรู้ดีว่าคำถามนี้ไม่ใช่คำถามลอย ๆ และไม่ใช่การพูดคุยแบบสันทนาการทั่วไป หากแต่เป็นการเล็งเป้าชัดเจนและแม่นยำพอ ๆ กับหอกอัสนีของผู้ถาม

เธอรักษาภาพลักษณ์ตัวเองอย่างเคร่งครัด ดวงตาเทาอมเขียวกะพริบเพียงครั้งเดียวก่อนตอบในน้ำเสียงนุ่มที่สุดเท่าที่เธอเลือกใช้ “ไม่มีค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรในช่วงเสาร์อาทิตย์”

เอมีเลียหัวเราะในลำคอเบา ๆ เหมือนถูกใจคำตอบ และอาจจะถูกใจความตรงไปตรงมาของเด็กสาวมากกว่า “ดี งั้นก็หมายความว่าเธอว่างสินะ” เธอเอียงคอเล็กน้อยก่อนเอ่ยอย่างไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย “เจอกันที่ Wendy’s เวลา 11.00 นะ ไปกินข้าวกันหน่อยดีกว่า ฉันเลี้ยงเอง” คำชวนนั้นชัดเจนเสียจนแม้แต่คีอาร์ผู้ไร้ความเชื่อในความรักก็รู้ว่าเป้าหมายของหญิงนักบินผู้นี้คืออะไร หรืออย่างน้อยก็เริ่มเห็นภาพลาง ๆ

แต่คีอาร์ยังคงยิ้มสุภาพ ภายใต้แว่นกลมใสราวน้ำแข็งที่สะท้อนแสงอาทิตย์ท้ายวัน “ค่ะ ฉันจะไป แล้วพบกันนะคะ” เธอค้อมศีรษะเล็กน้อยแล้วหันเข้าหาประตูไม้ของกระท่อมบอเรอัสทันที แม้จะรู้สึกหนาวสบายจากลม แต่ภายในใจกลับนิ่งราวกับบันทึกข้อมูลลงตำราเล่มใหม่ เธอสังเกตทุกท่าทาง ทุกสัญญาณ ทุกรอยยิ้มของผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ให้ใครรู้ว่ากำลังวิเคราะห์อยู่

เอมีเลียมองตามเธอไปจนกระทั่งประตูปิดลงเบื้องหลังร่างเล็ก ๆ นั่น รอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่ไม่ได้หวานแบบสาวบ้านอะโฟรไดท์ แต่เป็นรอยยิ้มของนักผจญภัยผู้พบเป้าหมายที่น่าสนใจ หรืออาจจะเรียกว่าท้าทายมากกว่า จากนั้นเอมีเลียก็หมุนตัวก้าวออกจากบริเวณนั้นด้วยจังหวะเท้าที่เบาและมั่นใจเต็มร้อย ทิ้งไว้เพียงสายลมเย็นที่ไหลผ่านเหมือนกำลังหัวเราะแผ่ว ๆ กับเรื่องราวที่กำลังจะเริ่มขึ้นในสุดสัปดาห์นี้

[NPC-06] เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)