【Second Cohort】⚜ ⊣ DORMITORY I ⊢ ⚜

[คัดลอกลิงก์]

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×

ภาพหลัก

In somno, virtus quiescit, sed numquam extinguitur

ห้องนอนรวมของกองร้อยที่ 2 แห่งค่ายจูปิเตอร์ถูกจัดแต่งอย่างงดงามด้วยกลิ่นอายของจักรวรรดิโรมันตอนปลายและความเรียบหรูแบบโรงเรียนทหารชั้นสูง ภายในห้องมีเตียงทั้งหมด 10 เตียง แบ่งเป็นเตียงสองชั้น 4 เตียง และเตียงเดี่ยว 2 เตียง พร้อมพรมลวดลายโบราณที่ทอดยาวไปตามแนวกลางห้อง ทั้งสองข้างของห้องตกแต่งด้วยดาบ โล่ และธงประจำกองร้อยที่แขวนเรียงรายอยู่เหนือเตียง ภายในห้องนอนโซนนั่งพักผ่อนภายในห้องจัดเตรียมไว้พร้อมสรรพ


ณ ที่แห่งนี้ เพดานสูงโปร่งแบบฝ้ากล่องเสริมด้วยโคมระย้าทองเหลืองทรงโรมันที่ให้แสงอุ่นละมุน ด้านข้างมีหน้าต่างโค้งขนาดใหญ่เปิดรับแสงธรรมชาติยามเช้าอย่างลงตัว ผนังประดับด้วยภาพวาดสีทองของม้าและสัญลักษณ์ค่ายจูปิเตอร์ แต่ละคนจะได้รับตู้เก็บของข้างเตียงและโต๊ะทำงานเป็นของตนเอง ทั้งยังจัดวางหมอนและผ้าห่มสีเอิร์ธโทนสบายตา ให้ความรู้สึกอบอุ่นและเป็นระเบียบ

แสดงความคิดเห็น

God
โพสต์ 16361 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-19 10:57
โพสต์ 2025-9-20 08:06:12 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 17 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงค่ำ เวลา 23.00 - 00.00 น. ณ ห้องนอนรวม กองร้อย 2 ค่ายจูปิเตอร์


หลังจากอยู่เวรที่วิหารเทพมาร์สเสร็จแล้วโมนีก้ากลับมาที่กองร้อยที่สองของตนเองหลังจากนั้นก็แอบอาบน้ำในห้องล้างตัวเสียเลย ไม่มีใครว่าสักหน่อยแต่ก็นั้นแหละ เธอก็แอบอาบน้ำแล้วก็นอนที่ห้องนอนรวมที่มีคนไม่กี่คนเท่านั้นแหละคืนนี้น่ะ บรรยากาศในห้องนอนรวมของกองร้อยที่สองเงียบสงบแต่แฝงด้วยความกดดันจากคำพยากรณ์ที่ยังคงก้องอยู่ในหัวของโมนีก้า แสงจากโคมไฟน้ำมันที่ผนังส่องลอดผ่านม่านกันแสงและฟิล์มกรองแสงจนภายในห้องมืดสลัวราวกับกลางคืน แม้ภายนอกจะยังเป็นเวลากลางวันตลอด 24 ชั่วโมงก็ตาม 


เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเพื่อนร่วมห้องที่หลับสนิทเป็นจังหวะเดียวกัน ทำให้เสียงหัวใจของเธอดังชัดราวกับกำลังเต้นอยู่ในหูตัวเอง


โมนีก้านอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงชั้นล่าง ผ้าห่มเนื้อหนาให้ความอบอุ่นแต่กลับไม่ช่วยให้เธอคลายความหนาวสั่นจากคำทำนายได้เลย ดวงตาสีเทาเงินพราวแสงจากโคมไฟสะท้อนเงาจาง ๆ บนเพดานไม้เหนือศีรษะ เธอพยายามกล่อมตัวเองให้หลับ แต่เสียงนั้นกลับดังชัดเจนในความฝัน 


อัคนีทมิฬจะปะทุขึ้นในแดนหิมะ สี่ดวงดาวจะถูกกลืนกินโดยเงามืด เสียงร่ำไห้ของอพอลโลจะดังก้อง และเขาจะตามหาดวงดาวดวงใหม่มาเคียงข้าง เพื่อไขปริศนาแห่งเปลวเพลิงที่มอดดับไปแล้ว


คำแต่ละคำเหมือนคมมีดเฉือนผ่านสติทำให้หญิงสาวสะดุ้งตื่น เหงื่อเย็นผุดเต็มแผ่นหลังและลำคอ เธอยกมือขึ้นกุมอก สูดลมหายใจลึกเพื่อเรียกสติ แต่หัวใจก็ยังเต้นแรงราวกับเพิ่งวิ่งฝ่าพายุสงคราม เธอเหลือบมองไปรอบห้อง เตียงไม้เรียงเป็นระเบียบทั้งสองฝั่ง มีเพียงเสียงลมหายใจของเพื่อนร่วมกองที่ยังคงหลับสนิท ใบหน้าของพวกเขาดูสงบอย่างที่เธอไม่สามารถมีได้


โมนีก้าค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง พิงศีรษะกับเสาเตียงไม้ กลิ่นไม้สนผสมกับกลิ่นผ้าห่มที่อบอุ่นยังคงอบอวล เธอมองไปยังผ้าม่านสีเข้มที่ปิดหน้าต่างไว้แน่น แม้จะไม่มีแสงแดดเล็ดลอดเข้ามาแต่ในใจกลับรู้สึกเหมือนมีเงามืดกำลังรุกล้ำเข้ามาเรื่อย ๆ เธอยกมือขึ้นแตะแหวนประจำตระกูลเบา ๆ ความรู้สึกเย็นจากโลหะเล็ก ๆ นั้นช่วยปลอบใจเพียงน้อยนิด เสียงหัวใจเต้นดังเป็นจังหวะเดียวกับความคิดที่สับสน 


นี่คือคำเตือนจากเหล่าเทพ? หรืออะไรกันแน่? หรือเป็นเพียงฝันร้ายที่จิตใจสร้างขึ้นจากความเหน็ดเหนื่อยของการฝึกฝน? 


ไม่ว่าอย่างไร เธอรู้ว่าคำพยากรณ์นี้จะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ และอาจเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ใหญ่กว่าที่เธอจะจินตนาการได้ หญิงสาวสูดลมหายใจยาวอีกครั้ง พยายามกักเก็บความกลัวไว้ในใจ ก่อนจะเอนตัวกลับลงไปบนหมอนนุ่ม เฝ้าฟังเสียงหายใจของเพื่อนร่วมกองที่ยังคงสงบเสงี่ยมราวกับโลกทั้งใบไม่มีสิ่งใดคุกคาม ในขณะที่เธอต้องต่อสู้กับคำทำนายที่กำลังกัดกินหัวใจอย่างเงียบเชียบอยู่คนเดียว


โมนีก้าสูดหายใจลึกเพื่อเรียกสติ ก่อนจะตัดสินใจลุกจากเตียงไม้ที่เย็นเฉียบในห้องนอนรวมของกองร้อยที่สอง เสียงไม้ลั่นเบา ๆ ดังขึ้นเมื่อเท้าของเธอแตะพื้น พรมทอสีแดงน้ำตาลใต้เท้าดูอุ่นแต่กลับให้ความรู้สึกเย็นชืดเพราะความวิตกกังวลที่เกาะกุมหัวใจ เธอพยายามไม่หันไปมองเตียงของเพื่อนร่วมห้องที่ยังคงหลับสนิท กลัวว่าจะปลุกใครให้ตื่นขึ้นมาด้วยความร้อนรนของตนเอง


หญิงสาวก้าวออกจากห้องนอนผ่านบานประตูไม้บานใหญ่ เสียงบานพับเก่าดังเอี๊ยดเบา ๆ ในความเงียบของยามค่ำ สายลมเย็นจากทางเดินหินอ่อนด้านนอกพัดมาแตะผิวกาย ปลุกให้ร่างกายตื่นเต็มที่ ความมืดที่คลุมอยู่เหนือกรุงโรมใหม่ยังคงมีแสงสลัวจากคบเพลิงตามผนังส่องวาวระยิบระยับเป็นระยะ ๆ เส้นทางที่ทอดยาวไปยังห้องโถงนั่งเล่นนั้นนิ่งสงบ มีเพียงเสียงฝีเท้าของเธอที่สะท้อนก้องไปตามโถงทางเดิน


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 17873 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-20 08:06
โพสต์ 17,873 ไบต์และได้รับ +2 EXP +6 ความศรัทธา จาก น้ำหอม Unisex  โพสต์ 2025-9-20 08:06
โพสต์ 17,873 ไบต์และได้รับ +5 เกียรติยศ +5 ความกล้า จาก เสื้อค่ายจูปิเตอร์  โพสต์ 2025-9-20 08:06
โพสต์ 17,873 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 เกียรติยศ +5 ความศรัทธา จาก หนังสือนิยาย  โพสต์ 2025-9-20 08:06
โพสต์ 17,873 ไบต์และได้รับ +4 EXP +4 เกียรติยศ จาก เกมคอนโซลพกพา  โพสต์ 2025-9-20 08:06
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
โพสต์ 2025-10-15 14:26:22 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 08 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 19.00 น ณ ห้องนอนรวม กองร้อย 2 ค่ายจูปิเตอร์


ห้องนอนกองร้อยสองคึกคักอย่างแปลกผ้าม่านสีไวน์แขวนเหนือธงเครื่องหมายกองร้อยสั่นเบา ๆ ตามลม โมนีก้านั่งขัดสมาธิบนเตียงชั้นล่าง มือหนึ่งกุมหมอนอีกมือกำกำไลสุริยุปราคา สีหน้ามุ่ยระดับกลางจนสาว ๆ ในห้องเหลียวมามอง วิเวียน่าก้าวฉับ ๆ มาเหมือนเดินรันเวย์ “แม่เซนจูฯ หน้าเศร้าแบบนี้ไม่ปล่อยผ่าน เกิดอะไรกับหัวใจคนสวยของฉัน?”


“ก็…” โมนีก้าทิ้งเสียง “สารภาพรักไป บอกว่าจะมาหา แล้วก็เงียบสี่วันเต็ม ฉันก็แบบเอ้า?…ฉันก็เลย…ห่อเกี่ยวนิดหน่อย”


เซลีนที่นั่งเรียงเหรียญทองอยู่เงียบ ๆ เงยหน้าขึ้น “ถ้าคน ๆ นั้นยังไม่ชัดเจน ก็อย่าเอาเวลาไปเสี่ยง ให้ตัวเลือกเข้าหาเราบ้าง” น้ำเสียงเรียบแต่น้ำหนักชัด “เครื่องมือมีก็ใช้มัน” วิเวียน่ายิ้มกว้าง “ประกาศเปิดรับสมัครว่าที่แฟนค่า! แอป LoveFind ใน Daedalus Store สะบัดนิ้วเดียว ได้เดตทั้งฟอรัม” เธอเท้าเอว “แอปไม่ฟรีนะคะ 100 ดอลลาร์แต่การลงทุนด้านความรักคือศิลปะ”


โมนีก้าหลุดขำ “ศิลปะที่แพงเอาเรื่องเลยล่ะ” แต่ก็หยิบ Icarus Mirror ออกมาเปิดสโตร์กดยอมรับเงื่อนไข เสียง ติ๊ง แจ้งตัดยอดดังแผ่ว ๆ ในใจเธอ ขอให้คุ้มทีเถอะ


หน้าจอ LoveFind เปิดด้วยอินโทรสีม่วงทอง มีสัญลักษณ์รูปพานดอกไม้และศรคู่  เซลีนขยับมานั่งข้าง ๆ “ก่อนตั้งโปรไฟล์กำหนดขอบเขต เธอยกนิ้วเรียงเป็นข้อ ๆ “ไม่เอาคนเจ้าชู้ ไม่เอาคนขี้เกียจ ต้องจริงใจ ตอบกลับภายในกรอบเวลาที่รับได้ ถ้าจะให้ดีก็เพิ่มคำว่ารวยไปด้วยเลย”


“เติมข้อต่อไปให้ ห้ามหายเงียบโดยไม่บอกล่วงหน้า” โมนีก้าพิมพ์เพิ่ม กดเปิด Strict Filter และติ๊ก ๆ วนไป วิเวียน่าลากเก้าอี้มาประชิดตัวก๊วนสาว ๆ “ถึงคราวภาพลักษณ์! แต่เราไม่ขายฝัน เธอน่ะต้องขายความน่ารักแบบเมล็ดข้าวดูแพง เธอจัดผมโมนีก้า สางปอยผมสีม่วงครามให้โค้งรับกรอบหน้า “ยิ้มมุมปากนิด สายตาเทาเงินมองกล้องตรง ๆ นึกถึงตอนแม่เซเรสกอด แล้วกดชัตเตอร์” แชะ รูปแรกขึ้นหน้าโปรไฟล์ พื้นหลังหมอนสีอิฐกับผ้าห่มขาวครีมของห้องรวม กลิ่นไลแลคจากตัวเธอแทบจะหลุดออกมาหน้าจอ


หลังจากที่ทำโปรไฟล์ของตนเองเพื่อนสาวก็หันมาถาม “พร้อมไหม?” เซลีนถามสั้น ๆ


“โอเค ๆ สมัครแล้ว ทำไมสาวกองร้อยสองเป็นงี้เนี้ย” โมนีก้าเอ่ยขึ้นขำ ๆ ระหว่างที่ทั้งสองก็อยู่ใกล้ ๆ ไปด้วย



จ่ายค่าแอปปป หมั่นไส้กคนห เ ง่กหเง 100 USD


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 20784 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-10-15 14:26
โพสต์ 20,784 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 ความกล้า +10 ความศรัทธา จาก รากพันธนาการ  โพสต์ 2025-10-15 14:26
โพสต์ 20,784 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก หนังสือนิยาย  โพสต์ 2025-10-15 14:26
โพสต์ 20,784 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก สัมผัสแห่งชีวิต  โพสต์ 2025-10-15 14:26
โพสต์ 20,784 ไบต์และได้รับ +9 EXP +8 เกียรติยศ จาก Icarus Mirror  โพสต์ 2025-10-15 14:26
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
โพสต์ 2025-11-9 18:03:11 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 09 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

ยามเช้า เวลา 08.00 น. ณ ห้องนอนรวม กองร้อย 2 ค่ายจูปิเตอร์


เช้าวันอาทิตย์อันอบอุ่น แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างสูงของห้องนอนรวมในค่ายจูปิเตอร์ แสงทองอ่อนทาบบนผ้าห่มสีครีมและหมอนอิงส้มทองเรียงรายอยู่บนเตียงไม้โอ๊คสี่ชั้นอย่างมีระเบียบ กลิ่นสะอาดของน้ำมันสนอ่อน ๆ จากพื้นไม้ผสมกับกลิ่นแชมพูของบรรดาลูกค่ายที่เพิ่งตื่นใหม่ ๆ ทำให้บรรยากาศเช้านี้ดูสงบและมีชีวิตชีวาในเวลาเดียวกัน โมนีก้าขยับตัวใต้ผ้าห่มอย่างเชื่องช้า เธอไม่ใช่คนตื่นสาย แต่หลังจากภารกิจต่อเนื่องและต้องเดินทางยาวไกลขนาดนั้น ความเหนื่อยสะสมก็ทำให้เธอปล่อยให้ร่างกายได้พักเสียบ้าง “แปดโมงเช้า…แค่วันนี้ก็แล้วกัน” เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง เสียงงัวเงียของเด็กสาวอีกสองคนดังมาจากฝั่งตรงข้ามของห้อง


“ในที่สุดเธอตื่นแล้ว!” เสียงใส ๆ ของวิเวียน่าดังขึ้น เธอในชุดนอนผ้าซาตินสีชมพูทองดูเหมือนจะพร้อมเข้าสนามรบแห่งความงามมากกว่าการต่อสู้จริง “ฉันรอเธอตั้งแต่เจ็ดโมงเลยนะ วันนี้เราจะเปลี่ยนลุคกัน!” โมนีก้าหัวเราะนิด ๆ พลางลุกขึ้นนั่งบนเตียงหัวฟู ๆ “เธอตื่นแต่เช้าเพื่อรอทำสีผมให้ฉันเนี่ยนะวิเวียน่า?”


“แน่นอนสิยะ!” วิเวียน่าตอบพลางสะบัดผมสีบลอนด์ทองที่สะท้อนแสงอาทิตย์อย่างตั้งใจ “เธอรู้ไหม Two-Tone Hair ต้องใช้ความละเอียดอ่อนมาก ฉันคิดแบบไว้แล้ว สีฟ้าน้ำเงินแบบ Electric Blue จะช่วยขับผิวขาวของเธอให้ดูสว่าง ส่วนผมส่วนหลักเราจะลงสีดำเงาแบบแวววาวเหมือนปีกอีกา…หรู เรียบ แต่เด่น!”


“หรู เรียบ แต่เด่น?” เซลีนที่เพิ่งก้าวลงจากเตียงบนชั้นสองเอ่ยพูดพลางยกคิ้วข้างหนึ่ง “คำพูดแบบนั้นแปลว่าเธอจะใช้เวลาทำมันไม่ต่ำกว่าห้าชั่วโมงสินะ”

“อ๊ะ เซลีน อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ” วิเวียน่าหันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อน “ศิลปะต้องใช้เวลา!”


“ศิลปะหรือทรมานกันแน่ ทำวันอื่นไม่ได้สินะ เหอะ ๆ” โมนีก้ายิ้มขำ ๆ แต่ก็ยอมให้วิเวียน่าพาไปนั่งที่เก้าอี้หน้ากระจกริมผนัง วิเวียน่ากวัดแกว่งมือเป็นจังหวะ มืออาชีพสุด ๆ ขณะที่เซลีนลากเก้าอี้มานั่งเงียบ ๆ ข้าง ๆ ถือผ้าขนหนูสีขาวไว้ในมือและเตรียมอุปกรณ์ฟอกสีผมให้อย่างมีระบบ เรียกว่าทำงานกันอย่างเป็นทีม ระหว่างที่วิเวียน่าทำงานด้วยท่วงท่าที่ราวกับช่างศิลป์ในวิหารโรมัน เสียงเพลงเบา ๆ จากลำโพงเพลงในห้องดังคลอไปด้วย กลิ่นครีมบำรุงผมลอยอวล โมเมนต์นี้ดูสงบจนเธอแทบจะลืมว่าอยู่ในค่ายฝึกของลูกเทพเจ้าแห่งสงคราม


เสียงไดร์เป่าผมดังผะแผ่วในเช้าวันอาทิตย์ แสงอาทิตย์ลอดผ่านหน้าต่างสูงของห้องพักกองร้อยที่ 2 สาดแสงสีทองลงบนเส้นผมของโมนีก้าที่กำลังถูกแบ่งออกเป็นช่อเล็ก ๆ โดยฝีมือของวิเวียน่า โรเซลลา บุตรีแห่งเทพีวีนัสผู้งามสง่า กลิ่นน้ำมันบำรุงผมและกลิ่นไลแลคอ่อน ๆ จากตัวโมนีก้าผสมเข้ากันจนบรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหวานสดชื่น


“ว่าแต่…” วิเวียน่าเอียงหน้าเล็กน้อยขณะถือหวีในมือ “ฉันเห็นโพสต์ของเธอในเนคทาร์เมื่อวาน มีใครบางคนมาส่งที่ค่ายใช่ไหม?”  โมนีก้าเลิกคิ้วช้า ๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจเบา “ข่าวไวจริงนะ ฉันพึ่งกลับมาหายใจหายคอได้ไม่ถึงวันเอง”


“แหม ก็ไม่เห็นเอาหน้าแฟนมาให้ดูปะล่ะคะ” วิเวียน่าทำตาเป็นประกาย มือยังขยับหวีและฟอกสีผมอย่างคล่องแคล่ว “เร็วเลย เอารูปมาให้ดูหน่อยสิ ฉันอยากเห็นหน้าเขา เผื่อจะเคยเห็นในงานเลี้ยงหรือที่โคลอสเซียมบ้าง” โมนีก้ากลอกตานิด ๆ แต่สุดท้ายก็ยอมเอามือแตะหน้าจอสมาร์ตมิเรอร์ แล้วแสดงภาพแฟนหนุ่มของเธอให้ดู ภาพชายหนุ่มผมเข้ม ดวงตาสีฟ้าใสเหมือนท้องฟ้าในยามเช้า ใบหน้าคมเข้มแต่มีรอยยิ้มอบอุ่นที่ดูทั้งอ่อนโยนและมั่นใจ


วิเวียน่าร้อง “ว้าว!” ทันทีที่เห็นภาพนั้น “ขอทูลเทพีวีนัสหน่อยเถอะ... เขาหล่อมาก โมเน่! หล่อแบบที่ฉันยังอยากส่องกระจกเช็กตัวเองอีกทีเลยนะ!”

เซลีนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงข้าง ๆ เงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตานิ่ง ๆ “คนที่สูง 190 กว่า ๆ ใช่ไหม?” เธอพูดเสียงเรียบ “ฉันเคยเห็นเขา เดินมาที่หน้ากองร้อยตอนโมนีก้าไม่อยู่วันนั้น ดูแปลก ๆ นิดหน่อย”


แปลกยังไงหรอ?” โมนีก้าถามทั้งที่ยังนั่งอยู่ในมือช่างทำผมจำเป็น หวังว่าเลสเตอร์จะไม่ทำอะไรแปลก ๆ จนคนจำได้หรอกนะ


“ไม่รู้สิ…” เซลีนหลุบตากลับไปที่หนังสือ “เขามองรอบ ๆ เหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง แล้วอยู่ ๆ ก็ยืนอยู่ตรงนั้นเฉย ๆ จนพวกเด็กฝึกกอง 2 เราเริ่มมองกันหมด ฉันก็เลยจำหน้าได้” วิเวียน่าหัวเราะร่าตอนได้ยินแบบเสียงใส “อ๋อ~ เขาคงมาเฝ้าสาวสิไม่ต้องสงสัยเลย! พ่อหนุ่มตาฟ้าคนนี้ชัด ๆ เลยว่า ‘ผมไม่ได้มองรอบ ๆ ค่ายหรอกครับ ผมมองหาเธอ!’” เธอพูดพลางเลียนเสียงผู้ชายแบบขี้เล่นจนโมนีก้าหัวเราะออกมา “เขาไม่ได้พูดแบบนั้นหรอกน่า... มั้งนะ” โมนีก้ายกมือแตะแก้มตัวเองที่เริ่มร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว “แต่ก็ใช่แหละมั้ง… เขาชื่อเลสเตอร์น่ะ”


“เลสเตอร์… อ้อ คนที่อยู่กองร้อย 5 ปะนะ จำไม่ได้เหมือนกัน แต่เห็นมีคนชื่อเลสเตอร์พักที่นั้นบางวันอยู่นะ” วิเวียน่าทวนช้า ๆ ก่อนจะอมยิ้มร้าย ๆ “ชื่อก็ดูมีคลาสนะ ยิ่งหน้าตาแบบนี้ ฉันว่าถ้าเธอไม่รีบจอง ฉันอาจต้องลองแย่งแล้วสิ”


“กล้าลองไหมล่ะ” โมนีก้าหรี่ตาใส่เล่น ๆ


“โอ๊ย ฉันไม่อยากถูกเธอเอาเถาว์ไม้รัดจนเหลือแต่โครงกระดูกหรอกน่า เอ้ออ จะว่าไปเห็นว่าเขาเป็นลูกอะพอลโลหรอ?” วิเวียน่าหัวเราะพลางชูหลอดสีขึ้น ท่าทางเธอจะเป็นสายขาเม้าส์แต่ไม่รู้ว่าเป็นงั้นจริงไหม “เธอรู้ไหม ถ้าเขาเป็นลูกเทพแห่งแสงจริง ๆ ฉันว่าผมสีฟ้านี่จะเข้ากับเธอมากนะ เหมือนกลืนไปกับออร่าของเขาเลย” เซลีนพึมพำเบา ๆ โดยไม่เงยหน้า “หวังว่าออร่าของเขาจะไม่แรงจนแผดเธอไหม้ละกัน”


“เซลีน!” วิเวียน่าโวยแต่หัวเราะพลางเอาสีลงบนช่อผมโมนีก้า “อย่าทำเสียงแบบนั้นสิ เธอทำฉันกลัว!” ทั้งสามหัวเราะพร้อมกัน บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอบอุ่นแบบเพื่อนสาวที่รู้ใจกันทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องหัวใจที่โมนีก้าอยากซ่อน เธอมองภาพเลสเตอร์ในจออีกครั้ง ดวงตาสีฟ้าในภาพนั้นเหมือนกำลังมองตอบมาพอดี ทำให้เธอใจเต้นแผ่ว ๆ อย่างช่วยไม่ได้


เวลาผ่านไปช้า ๆ เสียงหัวเราะ เสียงแซว และกลิ่นสีผมกลายเป็นส่วนหนึ่งของเช้าวันอาทิตย์อันยาวนาน พอถึงเที่ยง แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างสูงอีกครั้งกระทบผมของโมนีก้าที่เปลี่ยนสีเรียบร้อยแล้ว ดำเงางามตัดกับช่อสีฟ้า Electric Blue ที่ไล้ลงมาด้านหน้า ดูทั้งเท่และสวยในเวลาเดียวกัน วิเวียน่าปัดมืออย่างภาคภูมิใจ “เสร็จแล้ว! โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม คุณแม่สาวเซ็นจูเรี่ยนกองร้อย 2 เวอร์ชันใหม่แห่งโรมใหม่!”


โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ พลางมองเงาสะท้อนในกระจก “สวยดีนะ…แต่ก็เหนื่อยจะตายอยู่ดี”

“ความงามต้องแลกมาด้วยเวลาปะละคะ ไม่ใช่จะลูกเทพีวีนัสแบบฉันจะได้เกิดมาแล้วสวยเลย” วิเวียน่าพูดเสียงหวาน

ก่อนที่เซลีนจะตอบเรียบ ๆ “และความอดทน”


เสียงหัวเราะสามเสียงดังพร้อมกันในห้องพักกองร้อยที่สอง เช้าวันอาทิตย์นั้นทั้งเรียบง่ายและอบอุ่น แสงอาทิตย์ลอดผ่านธงผืนแดงทองบนผนัง ทาบเงาโลโก้ค่ายจูปิเตอร์ลงบนพื้นหินอ่อน เหมือนจะยืนยันว่า แม้จะเป็นเหล่าผู้สืบสายเลือดแห่งเทพ แต่พวกเธอก็ยังเป็นวัยรุ่นที่มีมิตรภาพ เสียงหัวเราะ และสีผมใหม่ ๆ ที่ทำให้ชีวิตดูสดใสกว่าเดิม

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 34593 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-11-9 18:03
โพสต์ 34,593 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 เกียรติยศ +5 ความศรัทธา จาก เนตรแห่งฟีบี้  โพสต์ 2025-11-9 18:03
โพสต์ 34,593 ไบต์และได้รับ +15 EXP +15 เกียรติยศ +20 ความศรัทธา จาก น้ำหอมเฮคาที  โพสต์ 2025-11-9 18:03
โพสต์ 34,593 ไบต์และได้รับ +15 EXP +15 เกียรติยศ +20 ความกล้า +15 ความศรัทธา จาก การควบคุมพืชขั้นสูง  โพสต์ 2025-11-9 18:03
โพสต์ 34,593 ไบต์และได้รับ +12 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก การควบคุมธรนี  โพสต์ 2025-11-9 18:03
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
โพสต์ 2025-12-5 20:54:47 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 03 เดือน ธันวาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 18.00 น. เป็นต้นไป ณ ห้องนอนกองร้อย 2


ยามเย็นคลี่ปีกลงเหนือกองร้อยที่สองด้วยแสงสีทองอุ่นราวกับต้องการเก็บความอบอุ่นก่อนลมหนาวค่ำคืนจะพัดมาแทนที่ โถงทางเดินของอาคารที่พักสงบเงียบ มีเพียงเสียงเท้าของสามสาวอย่างโมนีก้า วิเวียน่าและเซลีน ที่ก้าวไปอย่างผ่อนคลายแต่แฝงความตื่นเต้นบางอย่างอยู่ในอากาศ


ทันทีที่ประตูไม้บานหนักของห้องนอนกองร้อยถูกผลักออก กลิ่นของผ้าปูเตียงสะอาดใหม่ ๆ และกลิ่นอ่อนของดอกไม้อบอวลต้อนรับพวกเธอ ห้องนอนกว้างขวาง สว่างด้วยแสงจากโคมระย้าเหนือศีรษะ เตียงสองชั้นเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ผ้าห่มสีงาช้างถูกพับไว้อย่างเรียบร้อยจนดูเหมือนภาพในหนังสือค่ายทหารของจักรวรรดิโรม แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือ เตียงหนึ่งทางด้านซ้ายซึ่งตอนนี้ถูกตกแต่งอย่างโอ่อ่าจนไม่เหมือนเตียงของทหารเลยแม้แต่น้อย วิเวียน่ายืนเท้ามือที่สะโพก หยักคิ้วด้วยความภูมิใจสุดขีด “น้องใหม่ต้องประทับใจแน่นอนค่ะ! กองร้อยสองน่ะ คือบ้านของความงาม การต้อนรับต้องเอเลแกนซ์!”


โมนีก้าหลุดหัวเราะอ่อน ๆ พลางเอียงหน้าอย่างเอ็นดูเพื่อนสาว “ขนาดฉันยังเกือบคิดว่านี่เตียงเจ้าหญิงของวิเวียน่าเองเลย” โมนีก้าเอ่ยแบบประชนนิดหน่อยกับการเล่นใหญ่ของวิเวียน่าเอง แต่เจ้าตัวก็คือสะบัดผมพลิ้ว ก็คนมันสวยอ่ะ ตอบอย่างไม่ลังเลแม้เสี้ยววินาที “ถ้าเป็นของฉันต้องมีดอกไม้มากกว่านี้ค่ะ ต้องน่ารัก แต่ยังประเมินความอลังการของฉันต่ำไปนิดหนึ่งนะคะ”


เซลีนที่ยืนพิงเสาไม้ของเตียงใกล้ ๆ นั้น ควงเหรียญทองในมือช้า ๆ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “แต่ก็สวยดี ไม่เลอะสายตา” เสียงนิ่ง ๆ สำหรับคนอื่นคำชมอาจไม่ใช่อะไร แต่สำหรับเซลีนนี่คือคำชื่นชมชั้นสูงสุดแล้ว บนเตียงน้องใหม่มีของวางไว้อย่างเป็นระเบียบงดงาม



ช่อดอกกุหลาบสีแดงและเยอร์บีร่าสีพีชผูกด้วยริบบิ้นสีทอง ของขวัญจากนิโคลัสและแอเรียล ด้านข้างของมันมีกล่องกำมะหยี่เล็กที่บรรจุชุดเครื่องเพชรเล็ก ๆ วิบวับที่วิเวียน่าเลือกด้วยตาอันเฉียบคม แต่เงินเป็นของโมนีก้า ใกล้ ๆ กันนั้นก็มีเข็มทิศทองที่ขอบสลักลวดลายละเอียดงดงามของเซลีนและถุงเวย์โปรตีนรสช็อกโกแลตที่วางทื่อ ๆ อยู่รวมกันไม่เข้าพวกเป็นของลูคัส


วิเวียน่าเห็นถุงเวย์เมื่อไหร่เป็นต้องทำปากเบะราวกับโดนดูหมิ่นความเป็นศิลปิน “ของขวัญอะไรไม่รู้ อร่อยก็ไม่อร่อย แถมไม่สวยเลยค่ะ!”


"เธอว่าอะไรนะ?!" เสียงลูคัสดังจากประตูด้านหลัง “น้องใหม่เขาต้องการพลังปะล่ะ ไม่ได้ต้องการความสวย คนเรามันก็ต้องฟิตร่างกายเหมือนกันนะเราเป็นทหารกองร้อยสองนะวิเวียน่า” น้ำเสียงลูคัสออกจะติดรำคานแบบบุตรเทพมาร์สผู้ชื่นชอบการวิ่งรอบค่าย 12 รอบทุกวัน ส่วนนิโคลัส ลูกเทพอะพอลโลก็แอบโผล่หัวมาแอบดูด้วยสีหน้าขำ ๆ


โมนีก้าเผลอยิ้มมุมปากแล้วหันไปมองทั้งสองสาว “งั้นเรารอเด็กใหม่กลับมาดีไหม? ดูสิ พวกเธอเล่นจัดห้องเหมือนเป็นวันเกิดเขาเลย โชคดีนะพี่แอเรียลไม่มาด้วยไม่งั้นห้องไหม้” 

วิเวียน่าที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่โบกมือด้วยความมั่านใจ “ใช่ค่ะ! ต้องให้เขารู้เลยว่าในกองร้อยสอง ทุกคนได้รับการต้อนรับด้วยสไตล์ที่เริ่ดที่สุด!”

นิโคลัสก็เลยพูดต่อด้วยความเกรงใจ “แต่… ถ้าเขามาตอนนี้แล้วเห็นเรารุมอยู่บนเตียงเขา มันจะเสียภาพลักษณ์ของเรานิดหนึ่งนะครับ”

เซลีนพยักหน้าเห็นด้วย “เราควรไปก่อน เด็กใหม่จะได้มีเวลาทำความรู้จักที่นี่ด้วยตัวเอง”


หลังจากนั้นข้อสรุปก็คือลูคัสยกมือขึ้นแบบนายทหารเป็นคำสั่ง “งั้นแยกย้ายครับ ทุกคน ทำดีมาก” สิ้นคำสั่งของรองหัวหน้าเซนจูเรี่ยนทุกคนหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนค่อย ๆ สลายตัวออกทีละคน เหลือเพียงห้องนอนที่กลับสู่ความสงบเหมือนเดิม แต่บนเตียงน้องใหม่ทุกอย่างยังงดงามและอบอุ่นเหมือนหัวใจของทั้งกองร้อยสองร่วมกันจัดไว้ 


และบนขอบหมอน มีการ์ดเล็ก ๆ ที่วิเวียน่าเขียนด้วยลายมือสวยหวานว่า


Welcome to Cohort II

May your journey here be beautiful and strong.

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 21253 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-5 20:54
โพสต์ 21,253 ไบต์และได้รับ +9 EXP +8 ความศรัทธา จาก จำแลงร่าง  โพสต์ 2025-12-5 20:54
โพสต์ 21,253 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก แหวนเคลื่อนย้าย  โพสต์ 2025-12-5 20:54
โพสต์ 21,253 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต  โพสต์ 2025-12-5 20:54
โพสต์ 21,253 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก เนตรแห่งฟีบี้  โพสต์ 2025-12-5 20:54
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
Vulcan's Ember
ควบคุมมด
การฟืิ้นฟูแห่งชีวิตบริสุทธิ์
ผืนป่าลวงตา
ใบขับขี่สากล
บอดี้สูทแบล็คชิฟเทอร์ส
ดาบสุริยคติ
Icarus Mirror
แหวนเคลื่อนย้าย
จำแลงร่าง
สร้อยข้อมือเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
เนตรแห่งฟีบี้
น้ำหอมเฮคาที
การควบคุมพืชขั้นสูง
การควบคุมธรนี
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x6
x1
x10
x15
x4
x1
x1
x23
x2
x5
x8
x3
x4
x6
x15
x7
x2
x1
x4
x4
x8
x2
x2
x2
x4
x6
x8
x7
x2
x1
x4
x1
x1
x4
x5
x10
x27
x2
x2
x9
x27
x3
x4
x3
x2
x25
x1
x1
โพสต์ 2025-12-12 18:47:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Clementis
Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus
Place
กองร้อยที่สอง
Date and Time
วันที่ 3 ธันวาคม 2025 • 19.03 น.
Purpose
ตอบสนองการต้อนรับ
สะสางธุระปะปังของวันนี้จบลงไปหมดเสียที การเดินทางระหว่างร้านเดดาลัสสาขากรุงโรมใหม่และอาคารกองร้อยที่สองไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมสติหรือสมาธิมากสักเท่าไหร่ หลังจากที่ได้รับความช่วยเหลือจากแอนดรอยอิคารัสจนสมัครบัญชีเนคทาร์ได้สำเร็จคลีเมนทิสก็รู้สึกเหมือนใช้พลังงานล่วงหน้าหมดไปทั้งสัปดาห์
แผนแรกคือรีบอาบน้ำพักผ่อนโดยไม่คำนึงถึงอาหารเย็นทันทีที่ก้าวเข้ามาถึงห้องพัก ทว่าบนเตียงนุ่มชั้นล่างที่ติดหน้าต่างกลับมีข้าวของจัดวางอยู่อย่างสวยงาม นั่นคือเตียงเดียวกันกับที่บุตรีแห่งจัสติเทียจับจองในคืนแรกหลังมาถึงค่ายจูปิเตอร์ เป็นเตียงเดียวกันกับที่เธอตื่นขึ้นมาเมื่อเช้าแน่ ๆ แต่ของขวัญที่อยู่บนนั้นล้วนเป็นวัตถุที่ไม่ได้อยู่ในความครอบครอง
เจ้าของเครื่องหน้าสะสวยสืบเท้าเข้าไปหยุดอยู่ตรงนั้น คู่ดวงตาสีน้ำตาลเทากวาดมองสิ่งของมากมายจนไม่รู้จะเรื่องจากตรงไหน สุดท้ายก็เริ่มจากสิ่งที่เธอคุ้นเคยที่สุดอย่างบุปผาช่อเล็กประกอบด้วยกุหลาบแดงและเยอบีร่า การเลือกดอกไม้ไปถวายบนแท่นบูชาในวิหารของเทพเทพีต่าง ๆ ตลอดวันทำให้มีโอกาสนำความรู้เรื่องพืชพรรณออกมาปัดฝุ่น หากจะใช้เพื่อถอดความหมายอีกสักครั้งจะเป็นอะไรไป
นอกเหนือจากในแง่ความรักกุหลาบแดงสื่อได้ถึงความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนและแข็งแกร่ง ส่วนดอกเยอบีร่าคือตัวแทนของความสุข ความชื่นชม ที่สำคัญที่สุดคือการเริ่มต้นใหม่ — สิ่งเหล่านี้จะเป็นความรู้สึกที่ผู้ให้ต้องการสื่อหรือเปล่านะ
นี่คือหนึ่งในหลากหลายเหตุการณ์ที่ทำให้คลีเมนทิสคิดว่าการหยิบหนังสือภาพประกอบในห้องสมุดของครอบครัวอ่านแต่เด็กเป็นการกระทำที่ถูกต้องอย่างยิ่งยวด
“หื้อ ? เครื่องเพชร…?”
เลิกคิ้วอย่างไม่มั่นใจนักเมื่อเปิดกล่องกำมะหยี่ข้างช่อดอกไม้ เธอเป็นทายาทราทิแกน แน่นอนว่าเคยเห็นเพชรนิลจินดามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนจนแทบจะเรียกว่าปกติ แต่ในแวดวงสังคมของสมาชิกในค่ายทหาร.. การมอบเครื่องเพชรให้กับเด็กใหม่เป็นเรื่องที่พบได้ทั่วไปแล้วงั้นเหรอ
คนให้คงล่ำซำน่าดู
ความคิดนั้นเรียกรอยยิ้มขบขันระคนเอ็นดูให้ประดับบนใบหน้า โชคดีที่ไม่ได้เป็นสมบัติชิ้นใหญ่อะไร อันที่จริงมันเล็กพอจะให้สวมใส่ในชีวิตประจำวันแม้จะมีมูลค่าไม่น้อยเลยทีเดียว
นอกเหนือจากนั้นสิ่งที่ดูจะถูกใจสมาชิกใหม่ของกองร้อยที่สองคือเข็มทิศ ซึ่งคลีเมนทิสเดาว่าหลังจากนี้คงจะมีโอกาสหยิบมาใช้บ่อย ๆ กับเวย์โปรตีนรสช็อกโกแลตซึ่งน่าจะถูกกินหมดไปในไม่นาน ก็เธอยังต้องใช้พลังงานสำหรับการฝึกฝนอีกเยอะเลยนี่นา
เด็กสาวจัดวางของที่ได้รับมาให้เข้าที่เข้าทาง การ์ดต้อนรับเขียนด้วยลายมือสละสลวยชวนให้รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่เหลือบเห็นถูกเก็บไว้ในกล่องความทรงจำ หากวันใดรู้สึกราวถูกปกคลุมด้วยหมอกสีเทา การเปิดออกมาเห็นมันคงช่วยปลอบประโลมกันได้ไม่น้อย
การต้อนรับจากพวกเขาอบอุ่นมากเสียจนแทบลืมไปสนิทเลยว่านี่คือค่ายทหาร ดูเหมือนที่พวกรุ่นพี่บอกเล่ากันว่ากองร้อยจะกลายเป็นบ้านหลังที่สองคงไม่เกินจริง

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 8367 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-12 18:47
โพสต์ 8,367 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก กล่องดนตรี  โพสต์ 2025-12-12 18:47
โพสต์ 8,367 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ จาก เกมคอนโซลพกพา  โพสต์ 2025-12-12 18:47
โพสต์ 8,367 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ จาก ต่างหูเงิน  โพสต์ 2025-12-12 18:47
โพสต์ 8,367 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก ชุดเครื่องเพชร  โพสต์ 2025-12-12 18:47
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
กำแพงแห่งคำสั่ง
สัมผัสแห่งความไม่สมดุล
ดาบสปาเธร์
หมวกเกราะกาเลีย
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
Hydro X
หนังสือนิยาย
กล่องดนตรี
เกมคอนโซลพกพา
ช่อดอกไม้
ต่างหูเงิน
ชุดเครื่องเพชร
เข็มทิศ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x2
x2
x1
x3
x2
x1
x5
x5
x2
x1
x1
x30
x3
x5
x2
x1
x2
x1
x2
x1
x1
x10
x5
x1
x2
x2
x5
โพสต์ 2025-12-15 19:05:32 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Clementis
Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus
Place
กองร้อยที่สอง
Date and Time
วันที่ 15 ธันวาคม 2025 • 05.32 น.
Purpose
อ่านข่าว Olympus Imsider
ท่ามกลางความเงียบสงัดที่ยังคงปกคลุมไปทั่วอาณาบริเวณของค่ายจูปิเตอร์ แสงสีน้ำม่วงอ่อนยามพลบค่ำยังคงทำหน้าที่โอบกอดท้องนภาเอาไว้อย่างหวงแหน ทว่าที่เส้นขอบฟ้าเริ่มปรากฏประกายสีทองจาง ๆ เป็นสัญญาณเตือนถึงการมาเยือนของรุ่งอรุณ เข็มสั้นบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนหรูที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงยังคงชี้ไปยังตำแหน่งก่อนเลขหก บ่งบอกว่าเวลานี้ยังเช้าตรู่เกินกว่าที่สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่จะลืมตาตื่น
แต่สำหรับคลีเมนทิส กิจวัตรของเธอมักเริ่มต้นก่อนสัญญาณปลุกเสมอ
เปลือกตาบางค่อย ๆ ขยับเปิดขึ้นเผยให้เห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลเทาคู่สวยที่ฉายแววตื่นรู้ แม้ร่างกายจะยังคงจมจ่อมอยู่กับความอบอุ่นของผ้านวมผืนหนาที่ห่อหุ้มกายราวกับดักแด้ แต่สมองของบุตรีแห่งจัสติเทียกลับเริ่มทำงานประมวลผลอย่างรวดเร็ว สิ่งแรกที่เธอทำไม่ใช่การลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน หากแต่เป็นมือเรียวที่ควานหาวัตถุเย็นเฉียบรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าบนโต๊ะข้างเตียง
‘Hydro X’ สมาร์ตโฟนรุ่นล่าสุดที่เพิ่งได้มาครอบครองจากร้านเดดาลัสเมื่อไม่กี่วันก่อนถูกหยิบขึ้นมาถือไว้ในมือ หน้าจอที่สว่างวาบขึ้นมาในความมืดทำเอาดวงตาต้องหรี่ลงเล็กน้อยเพื่อปรับโฟกัส ร่างบางค่อย ๆ ยันกายขึ้นมาอยู่ในท่านั่งพิงหัวเตียง พลางใช้นิ้วเลื่อนปลดล็อกหน้าจอเพื่อก้าวเข้าสู่โลกแห่งข้อมูลข่าวสาร
สังคมของเหล่ามนุษย์กึ่งเทพในยุคปัจจุบันเชื่อมโยงกันด้วยเทคโนโลยีไม่ต่างจากโลกภายนอก ข่าวสารไหลบ่าเข้ามาในหน้าฟีดราวกับกระแสน้ำเชี่ยว
พาดหัวข่าวแรกที่ปรากฏขึ้นในครรลองสายตา ดึงดูดความสนใจของเธอได้ในทันที มันเป็นประกาศกึ่งร้องขอจาก ‘เอลลิส’ บุตรแห่งแอรีสจากค่ายฮาล์ฟบลัด เนื้อหาใจความกล่าวถึงความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะได้ครอบครองเครื่องเล่นเกมเพื่อนำไปใช้ในดินแดนหลังความตายอย่างเอลลิเซียม
คลีเมนทิสอ่านข้อความนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจุดประสงค์ของข่าวนี้คือการกระจายสารออกไปในวงกว้าง หวังให้ใครสักคนที่มีจิตศรัทธา (หรือว่างงานพอ) ช่วยตอบสนองตัณหาของดวงวิญญาณ แต่สำหรับเธอแล้ว... เรื่องนี้คงต้องขอผ่าน
ไม่ใช่ว่าเธอไม่มีกำลังทรัพย์ การเจียดเงินเพื่อซื้อเครื่องเล่นเกมสักเครื่องไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับทายาทตระกูลราทิแกน แต่ปัญหาอยู่ที่ขั้นตอนหลังจากนั้น เธอไม่รู้วิธีการเดินทางไปกลับระหว่างโลกคนเป็นกับเอลลิเซียม หรือต่อให้รู้วิธีลงไป ก็ไม่มีข้อมูลที่มากพอจะระบุตัวตนของบุตรแห่งแอรีสผู้นั้นได้ การจะไปเดินสุ่มหาคนในดินแดนแห่งความตายโดยมีข้อมูลเพียงแค่ชื่อคงเปรียบได้กับการงมเข็มในมหาสมุทรที่ไร้ก้นบึ้ง มันดูจะเป็นภารกิจที่เปลืองแรงโดยใช่เหตุ
ปลายนิ้วเรียวสวยยังคงทำหน้าที่ปัดหน้าจอเลื่อนผ่านข่าวสารต่าง ๆ อย่างต่อเนื่อง จากข่าวปัจจุบันที่เพิ่งอัปเดตเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว เธอกลับพบว่าตัวเองกำลังดำดิ่งลึกลงไปในฐานข้อมูลที่ย้อนหลังไปไกลถึงช่วงกลางปี ราวกับนักโบราณคดีที่ขุดค้นหาอดีตผ่านชั้นดินแห่งกาลเวลา
สายตาของเธอสะดุดเข้ากับข่าวประชาสัมพันธ์กิจกรรมตกแต่งเนคทาร์ ความรู้สึกเสียดายแล่นริ้วเข้ามาในอก หากเธอเข้ามาที่ซื้อมือถือมาเร็วกว่านี้คงไม่พลาดการเข้าร่วมกิจกรรมดังกล่าว แต่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นวันที่กำกับว่าหมดเขตไปนานแล้ว
ถัดมาคือข่าวสารเกี่ยวกับปรากฏการณ์ ‘Eternal Sunshine’ หรือสภาวะที่ดวงอาทิตย์ไม่ยอมตกดิน แม้สถานการณ์ในปัจจุบันจะมีช่วงเวลาพลบค่ำเข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระของกลางวันและคืนความสมดุลให้แก่โลกบ้างแล้ว แต่เนื้อหาข่าวก็ยังคงย้ำเตือนให้ตระหนักถึงภารกิจในการกอบกู้ราตรียามให้กลับคืนมาอย่างสมบูรณ์
“เทพเวสเปอร์...”
ริมฝีปากอิ่มพึมพำชื่อของเทพแห่งยามเย็นออกมาแผ่วเบา การได้อ่านข่าวนี้ทำให้เธอระลึกขึ้นได้ว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเธอยังไม่เคยหาเวลาไปสักการะเทพองค์นี้อย่างเป็นกิจจะลักษณะเลยสักครั้ง บางทีตารางงานของวันพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้อาจยังพอมีช่องให้เจียดเวลาไปทำความเคารพและขอพรให้ความมืดมิดกลับมาทำหน้าที่ของมันได้อย่างเที่ยงตรงดังเดิม
นิ้วมือยังคงเลื่อนต่อไป ผ่านข่าวสารที่เป็นเกร็ดความรู้และอุทาหรณ์สอนใจ บทความแนะนำกิจกรรมฝึกสมองของรุ่นพี่เชส บุตรีแห่งอะธีน่าผู้ปราดเปรื่อง ดึงดูดความสนใจของคลีเมนทิสที่ไม่เคยมองข้ามการใช้ปัญญาและกลยุทธ์มากพอ ๆ กับบทความเตือนสติเกี่ยวกับการเลือกของสักการะเทพเจ้า ย้ำให้ระลึกว่าการคำนึงถึงความชอบและความเหมาะสมของเทพแต่ละองค์เป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่กึ่งเทพไม่ควรมองข้าม เพราะเส้นแบ่งระหว่างความศรัทธากับการลบหลู่บางครั้งก็บางเบากว่าที่คิด
ทว่าในโลกที่เต็มไปด้วยข้อมูลข่าวสารที่มีสาระ ย่อมหนีไม่พ้นที่จะมีเรื่องราวประเภทอาหารสมองหรือที่เรียกกันง่าย ๆ ว่าข่าวซุบซิบแทรกซึมเข้ามาให้เห็นอยู่ประปราย
ดวงตาสีน้ำตาลเทาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อเลื่อนมาเจอกับคอลัมน์ซุบซิบประจำค่าย เนื้อหาในส่วนนี้เต็มไปด้วยสีสันและอารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างจากข่าวประกาศอย่างสิ้นเชิง เธอได้รับรู้เรื่องราวความรักอันหวานชื่นระหว่างสองรุ่นพี่เดมิก็อตผู้โด่งดัง คู่รักที่เป็นดั่งตำนานและแบบอย่างของชาวครึ่งเทพทุกคน
ถัดลงมาเป็นหัวข้อที่ดูจะตึงเครียดขึ้นมาเล็กน้อย ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกค่ายจูปิเตอร์และค่ายฮาล์ฟบลัด ข่าวลือ ข่าวปล่อย และทฤษฎีสมคบคิดต่าง ๆ ถูกเขียนวิเคราะห์ไว้อย่างเผ็ดร้อน จนเธอเองก็ไม่แน่ใจนักว่าข้อมูลเหล่านั้นเชื่อถือได้กี่มากน้อย หรือเป็นเพียงการเติมแต่งของนักเขียนเพื่อสร้างกระแส
และแล้วปลายนิ้วของคลีเมนทิสก็หยุดชะงัก ลมหายใจของเธอสะดุดไปจังหวะหนึ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับชื่อที่คุ้นเคย... ชื่อของเธอเอง
“อะไรเนี่ย ?”
เสียงอุทานหลุดรอดออกมาจากลำคออย่างลืมตัว คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมแน่นขณะไล่อ่านเนื้อหาในย่อหน้านั้นซ้ำอีกรอบ มันเป็นบทความที่กล่าวถึงบทสนทนาระหว่างเธอกับ ‘วินเซนโซ’ รุ่นพี่จากกองร้อยที่สี่ที่เธอเพิ่งพูดคุยด้วยเมื่อไม่นานมานี้
แน่นอน เธอตระหนักดีว่าสถานที่ที่พวกเขาไปทัวร์นั้นเป็นพื้นที่สาธารณะ ใครก็สามารถเดินผ่านไปมาได้ แต่สิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดและไม่ได้เผื่อใจเอาไว้เลยก็คือจะมีใครบางคนที่มีหูตาเป็นสับปะรด หรือน่ากลัวกว่านั้น... คอยติดตามเฝ้าสังเกตการณ์บทสนทนาของเธออย่างใกล้ชิดจนสามารถนำมาเขียนเป็นข่าวซุบซิบได้ละเอียดละออขนาดนี้ เป็นจริงอย่างคำพูดที่เขาบอกว่ากำแพงมีหูประตูมีช่อง
รายละเอียดในข่าวระบุถึงท่าทางและคำพูดบางช่วงบางตอนที่พวกเธอคุยกัน ราวกับว่านักข่าวคนนั้นมายืนหายใจรดต้นคออยู่ข้าง ๆ โชคยังดีที่ในบรรทัดเกือบสุดท้ายนักเขียนได้ทิ้งท้ายคำชี้แจงเอาไว้ว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลย ข้อความนั้นช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดบนใบหน้าของเธอลงไปได้บ้าง อย่างน้อยก็ไม่ได้ถูกใส่สีตีไข่จนกลายเป็นเรื่องชู้สาวเสียหาย
“เสียวสันหลังแปลก ๆ แฮะ”
อดรู้สึกแบบนั้นไม่ได้เลยจริง ๆ ราวกับว่ามีสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจสักคู่กำลังมองจ้องมาจากที่ไกล

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 135 EXP โพสต์ 2025-12-15 20:11
โพสต์ 21118 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-12-15 19:05
โพสต์ 21,118 ไบต์และได้รับ +2 EXP +6 เกียรติยศ +7 ความศรัทธา จาก สัมผัสแห่งความไม่สมดุล  โพสต์ 2025-12-15 19:05
โพสต์ 21,118 ไบต์และได้รับ +3 EXP +8 ความกล้า จาก ดาบสปาเธร์  โพสต์ 2025-12-15 19:05
โพสต์ 21,118 ไบต์และได้รับ +9 EXP +8 เกียรติยศ +8 ความกล้า +6 ความศรัทธา จาก หมวกเกราะกาเลีย  โพสต์ 2025-12-15 19:05
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
กำแพงแห่งคำสั่ง
สัมผัสแห่งความไม่สมดุล
ดาบสปาเธร์
หมวกเกราะกาเลีย
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
Hydro X
หนังสือนิยาย
กล่องดนตรี
เกมคอนโซลพกพา
ช่อดอกไม้
ต่างหูเงิน
ชุดเครื่องเพชร
เข็มทิศ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x2
x2
x1
x3
x2
x1
x5
x5
x2
x1
x1
x30
x3
x5
x2
x1
x2
x1
x2
x1
x1
x10
x5
x1
x2
x2
x5
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้