เมืองแซคราเมนโต

เมืองแซคราเมนโต

( รัฐแคลิฟอร์เนีย • สหรัฐอเมริกา)

Sacramento

เมืองแห่งแม่น้ำ

แซคราเมนโต เป็นเมืองหลวงของรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เป็นที่ตั้งของเทศมณฑลแซคราเมนโตตั้งอยู่ที่จุดบรรจบของแม่น้ำแซคราเมนโตและแม่น้ำอเมริกัน ตัวเมืองตั้งอยู่ในหุบเขาแซคราเมนโตเป็นเมืองที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 4 ในแคลิฟอร์เนียตอนเหนือ เป็นเมืองที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 6 ของรัฐและเมืองที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่ 35 ของสหรัฐอเมริกา ตัวเมืองเป็นที่ราบแต่พื้นที่ค่อยๆ สูงขึ้นไปทางทิศตะวันออกเมื่อเข้าใกล้เชิงเขาเซียร์ราเนวาดาพื้นที่นี้มีฤดูร้อนที่ยาวนาน ร้อนและแห้งแล้งและฤดูหนาวที่เย็นและชื้น โดยมีหมอกเป็นช่วง ๆ

Moneka HONOR

วันที่ 14 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงบ่ายถึงเย็น เวลา 14.55 - 16.22 ถึงแซคราเมนโต ลาดตระเวน มุ่งหน้าสู่ พอร์ตแลนด์ (776 กิโลเมตร = 58 นาที) 

เสียงเครื่องยนต์สั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องเมื่อเครื่องบินลาดตระเวนไต่ระดับเหนือท้องฟ้าของรัฐแคลิฟอร์เนีย โมนีก้าพยายามฝืนเปลือกตาที่หนักอึ้งหลังจากนั่งภารกิจมาหลายชั่วโมง เธอพิงศีรษะกับเบาะอย่างระวังเพื่อพักสายตาเพียงครู่เดียว แต่ยังคงหูตาตื่นอยู่ตลอดเวลา ไม่ถึงห้านาทีก็ลืมตาขึ้นทันทีเมื่อเสียงนักบินดังผ่านไมโครโฟนว่า “ถึงเขตแซคราเมนโตแล้ว เตรียมสำรวจ”

หญิงสาวขยับตัวตรงขึ้น พลางปรับสายรัดเก้าอี้ เธอเพ่งสายตาลงไปยังเมืองหลวงของรัฐแคลิฟอร์เนียที่ทอดตัวอยู่เบื้องล่าง แม่น้ำแซคราเมนโตตัดผ่านใจกลางเมืองเป็นเส้นเงินสะท้อนแดดเชื่อมต่อกับแม่น้ำอเมริกัน บ้านเรือนสีขาวครีมและตึกสูงเรียงรายตลอดสองฝั่งแม่น้ำ ทุ่งราบรอบเมืองทอดยาวไปจนถึงเชิงเขาเซียร์ราเนวาดาที่ลิบ ๆ ทางตะวันออก ภาพหมอกจาง ๆ คลอเคลียอยู่เหนือแม่น้ำบอกถึงความเย็นชื้นที่ยังคงหลงเหลือจากฤดูหนาว

ลีอันเดอร์นักบินปรับคันบังคับให้เครื่องบินโฉบลงต่ำกว่าเดิมเล็กน้อยเพื่อให้มุมมองกว้างขึ้น โมนีก้าไล่สายตามองทั้งจอเรดาร์และทิวทัศน์เบื้องล่างอย่างรอบคอบ กวาดตามองทุกจุดต้องสงสัย ทั้งท่าเรือ ถนนสายหลัก และพื้นที่โล่งที่อาจซ่อนสิ่งผิดปกติได้ แต่ทุกอย่างเงียบสงบดี ไม่มีสัญญาณพลังงานหรือความเคลื่อนไหวที่น่าเป็นห่วง

“แซคราเมนโตเคลียร์ค่ะ” เธอกดไมค์รายงานเสียงหนักแน่น “ไม่พบสิ่งผิดปกติ”

“รับทราบ” นักบินตอบพร้อมจิ้มปุ่มบันทึกเส้นทางลงในจอควบคุม เขาหันมาพยักหน้าให้เล็กน้อยก่อนแจ้งพิกัดต่อไป “ต่อไปพอร์ตแลนด์ ระยะทาง 483 ไมล์ เวลาบินราว 58 นาที”

โมนีก้าเลิกคิ้วพลางหัวเราะในลำคอ “ไกลเอาเรื่องเหมือนกันนะคะรอบนี้” ลีอันเดอร์ยิ้มบาง “ใช่ครับ เตรียมใจได้เลย อีกชั่วโมงกว่าจะได้ขยับตัว” หญิงสาวถอนหายใจพร้อมยกกล้องส่องทางไกลวางข้างตัว เตรียมใจสำหรับการบินต่อท่ามกลางท้องฟ้าที่สว่างจ้าตลอดวัน รู้ดีว่าภารกิจยังอีกยาว แต่ความตื่นเต้นในการเฝ้าระวังปกป้องโรมใหม่ยังคงผลักดันให้เธอนั่งประจำที่ด้วยหัวใจมั่นคง

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงสาย เวลา 10.40 - 11.10 น. ถึงแซคราเมนโต ลาดตระเวน มุ่งหน้าสู่ พอร์ตแลนด์ (776 กิโลเมตร = 58 นาที) 

เสียงเครื่องยนต์ของเครื่องบินเบาลงเมื่อเครื่องลดระดับเข้าสู่เขตน่านฟ้าเหนือเมืองแซคราเมนโต แสงแดดยามสายเริ่มแผดแรงแต่ไม่ถึงขั้นร้อนจัดจนแสบตา ผืนแผ่นดินด้านล่างค่อย ๆ ชัดขึ้น เส้นสายของแม่น้ำแซคราเมนโตทอดยาวบิดโค้งสีน้ำเงินเข้มตัดกับแม่น้ำอเมริกันที่มาบรรจบกันตรงกลางเมือง ราวกับหลอดเลือดสองเส้นที่หล่อเลี้ยงร่างกายของมหานครอันมีชีวิตชีวาแห่งนี้ 

เมืองหลวงของรัฐแคลิฟอร์เนียดูคึกคักแม้ในยามสาย ตึกอาคารสีครีมและอิฐแดงตั้งเรียงอย่างเป็นระเบียบ ถนนทอดยาวสู่เชิงเขาทางตะวันออกที่เริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ แสงแดดส่องให้เห็นประกายหมอกบางเหนือยอดไม้ริมทาง น้ำในแม่น้ำสะท้อนระยิบระยับเหมือนเกล็ดเงิน เมื่อเครื่องบินรบผ่านเหนือใจกลางเมือง เสียงลมกระทบปีกดังสม่ำเสมอราวกับจังหวะหายใจของสัตว์ร้ายยักษ์ที่สงบอยู่ในอากาศ

“ถึงแซคราเมนโตแล้วค่ะ” โมนีก้ารายงานพลางดึงกล้องส่องทางไกลขึ้นมาจากสายรัดคอ “เริ่มการลาดตระเวนรอบพื้นที่ตอนเหนือก่อนนะคะ”

“รับทราบ” อาเธอร์ตอบสั้น ๆ มือทั้งสองยังคงมั่นคงบนคันบังคับ ดวงตาของเขาจับจ้องเส้นทางการบินด้วยสมาธิ “เราจะวนรอบเมืองสองรอบแล้วค่อยบินต่ำเหนือแม่น้ำ ดูให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ”

“เข้าใจค่ะ” เธอขานตอบพลางก้มหน้ามองลงไป เห็นเงาเครื่องบินทอดผ่านแนวหลังคาไม้และทุ่งหญ้าสีทองที่ทอดยาวรอบชานเมือง บางจุดเห็นควันบาง ๆ ลอยขึ้นจากบ้านเรือน แต่เป็นเพียงควันจากปล่องหุงต้มในย่านเกษตรกรรม ไม่ใช่สิ่งผิดปกติ เธอกดถ่ายภาพหลายจุดพร้อมบันทึกพิกัดในแท็บเล็ต เสียงกล้องคลิกเบา ๆ ดังต่อเนื่อง

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ทั้งสองตรวจสอบครบทุกแนว ทั้งฝั่งแม่น้ำ สะพานรัฐสภา และบริเวณทิศตะวันออกของเมืองที่ติดเชิงเขา “บริเวณทั้งหมดปกติค่ะ” โมนีก้าพูดขณะก้มบันทึกข้อมูล “ไม่มีสัญญาณปีศาจหรือพลังงานผิดปกติ พื้นที่นิ่งและคงที่ทุกจุด” อาเธอร์พยักหน้า “ดีมาก งั้นเราจะขึ้นความสูงอีกห้าร้อยเมตร เตรียมเปลี่ยนเส้นทางไปพอร์ตแลนด์” เขากดปุ่มเปลี่ยนพิกัดเส้นทางบนคอนโซล “ระยะทาง 776 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 58 นาที”

“รับทราบค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบแต่เป็นมิตร ก่อนจะเอนหลังลงเล็กน้อยพิงพนักเบาะ ปล่อยให้สายตาที่เมื่อครู่จับจ้องรายละเอียดยิบทุกจุดได้พักบ้าง เสียงเครื่องยนต์ที่กลับมาดังขึ้นอีกครั้งกลายเป็นเสียงกล่อมที่เธอคุ้นเคยดี ลมหายใจของโมนีก้าเริ่มช้าลง ขณะที่สายตาเธอมองออกไปยังทิวเขาเซียร์ราเนวาดาที่ทอดเป็นแนวยาวสุดสายตา สีเขียวเข้มของต้นสนตัดกับผืนฟ้าใสไร้เมฆ ดวงตาสีเทาเงินของเธอสะท้อนเงาแสงดวงอาทิตย์ราวกับผลึกเงินที่จับแสงระยิบ

“เหนื่อยหน่อยไหม?” เสียงของอาเธอร์ดังขึ้นในที่สุด น้ำเสียงเขาไม่เย้าแหย่เหมือนก่อนหน้า แต่ทุ้มและจริงจังกว่าปกติ “ภารกิจพวกนี้ใช้สายตาเยอะกว่าที่คิดนะ โดยเฉพาะสำหรับคนที่ไม่ค่อยพักอย่างคุณ”

โมนีก้าเลื่อนสายตากลับมามองด้านหน้า เธอยิ้มบาง ๆ โดยไม่ปฏิเสธ “นิดหน่อยค่ะแต่ไม่ถึงขั้นล้า ฉันชอบมองวิวจากบนนี้อยู่แล้ว มันเหมือนโลกกำลังเล่าประวัติศาสตร์ให้ฟังจากมุมที่ไม่มีใครเห็น” อาเธอร์หัวเราะในลำคอ “คำพูดแบบนี้ ไม่แปลกเลยที่คุณจะโดนจองตัวเป็นเซ็นจูเรี่ยนเร็ว เห็นว่านอกจากคุณก็มีลูกเทพแห่งความรักกองร้อยหนึ่ง”

โมนีก้าหัวเราะเล็ก ๆ “อย่างงั้นหรอคะ?” โมนีก้าเอนหัวพิงเบาะ มองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง คราวนี้เธอไม่ได้มองหาภัยคุกคามหรือสัญญาณใด ๆ แต่เพียงชมทิวทัศน์ที่ค่อย ๆ เคลื่อนผ่านไปใต้เท้า เมืองแซคราเมนโตค่อย ๆ เล็กลงจนกลายเป็นเพียงภาพจำลองบนแผนที่ในแท็บเล็ต เส้นทางใหม่เปิดออกตรงหน้า ท้องฟ้าเริ่มเข้มขึ้นในแสงแดดของปลายสาย และที่ปลายขอบฟ้านั้นคือพอร์ตแลนด์ เมืองต่อไปของภารกิจที่ยังไม่รู้ว่ามันจะนำพาอะไรมาให้ แต่ในตอนนี้... เธอขอหลับตาพักสายตาสักครู่ ปล่อยให้เสียงเครื่องยนต์เป็นกล่อมเสียงเดียวที่เหลืออยู่บนฟ้ากว้าง