Proserpina's Shrine ⋘ เทวสถานโพรเซอร์พิน่า ⋙

Proserpina's Shrine

⋘ เทวสถานโพรเซอร์พิน่า ⋙

เทวสถานโพรเซอร์พิน่า

ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาที่เต็มไปด้วยโขดหินแหลมคม ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ประดับด้วยจันทร์เสี้ยว เป็นภาพสะท้อนอันทรงพลังของอาณาจักรใต้พิภพที่เทพีองค์นี้ปกครอง อาคารมีโครงสร้างแบบวิหารกรีก-โรมันโบราณ สร้างจากหินอ่อนสีเทาเข้ม ดูสง่างามแต่แฝงไว้ด้วยความลึกลับและน่าเกรงขาม

ทางเข้าวิหารมีบันไดหินทอดยาวขึ้นไปสู่แท่นบูชา ประดับด้วยเสาหินขนาดใหญ่และรูปปั้นเทพีสามองค์ที่ยืนนิ่งสงบ ด้านในสุดของวิหารมีรูปปั้นของเทพีโพรเซอร์พิน่าที่เปล่งแสงสีทองเรืองรอง สร้างความรู้สึกถึงความหวังและการเกิดใหม่ท่ามกลางความมืดมิด

รอบๆ เทวสถานมีเปลวไฟสีน้ำเงินอมม่วงลุกโชนออกมาจากพุ่มไม้และโขดหิน ราวกับพลังงานจากโลกใต้พิภพกำลังผุดขึ้นมาสู่เบื้องบน พืชพรรณที่ขึ้นปกคลุมบริเวณนั้นมีสีเข้มและดอกไม้ที่ดูแปลกตา สะท้อนถึงความอุดมสมบูรณ์ที่แตกต่างออกไป ดอกไม้บางดอกมีสีดำสนิท แต่กลับมีเกสรสีแดงฉาน ราวกับเลือดหรือทับทิมที่แตกออก ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนแปลงและวัฏจักรของชีวิตและความตาย

ด้านหลังของเทวสถาน โขดหินสีดำสนิทสลับกับแสงสีแดงก่ำที่ปะทุขึ้นมา สร้างบรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัวและชวนให้รำลึกถึงอาณาจักรแห่งฮาเดส สถานที่แห่งนี้จึงเป็นจุดบรรจบที่สมบูรณ์แบบระหว่างความงดงามของโลกเบื้องบนกับความลึกลับของโลกใต้พิภพ เป็นเครื่องเตือนใจถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของเทพีโพรเซอร์พิน่า ผู้เป็นราชินีแห่งยมโลกและเทพีแห่งการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล

Moneka HONOR

วันที่ 03 เดือน ธันวาคม ปี 2025

ช่วงบ่าย เวลา 13.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารพี่สาว

แสงอาทิตย์ยามบ่ายของต้นเดือนธันวาคมคลี่ปีกอุ่นละมุนลงบนเนินเขาที่เทวสถานโพรเซอร์พิน่าตั้งตระหง่านอยู่ ความสว่างของท้องฟ้าเบื้องบนค่อย ๆ กลืนเข้ากับความเย็นเยียบของเงาเทวสถานราวกับสองโลกกำลังประสานกันอย่างเชื่องช้า ม่านลมพัดผ่านดอกไม้สีดำปลายแกว่งที่เบ่งบานอยู่สองข้างทาง กลีบของมันสะบัดเล่นแสงแดงก่ำเหมือนเกสรของมันเรืองรองจากเลือดทับทิม และทุกครั้งที่ลมพัด กลิ่นหอมลึกลับซึ่งปะปนด้วยความหวานและความมืดก็ลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ

โมนีก้าก้าวขึ้นบันไดหินทีละขั้นอย่างช้า ๆ หัวใจเต้นหนักราวกับกำลังเข้าใกล้สิ่งที่เธอรู้จักแต่ไม่เคยได้พบอย่างแท้จริงมาตลอดชีวิต เสาหินทั้งสองข้างสูงเสียดขึ้นไปยังท้องฟ้า เสมือนดวงตาที่มองทดสอบผู้มาเยือน ก่อนเธอจะก้าวผ่านประตูวัดเข้าไป พร้อมความรู้สึกคล้ายถูกสายน้ำสองสาย สายหนึ่งเย็นลึก สายหนึ่งอบอุ่นแฝงความหวัง ไหลทับซ้อนกันอยู่ในกระดูกสันหลังของเธอ

ภายในวิหารมืดมัวด้วยเงา แต่กลับสว่างจากจุดหนึ่ง รูปปั้นทองคำของเทพีโพรเซอร์พิน่าที่เปล่งแสงอ่อน ๆ อยู่เบื้องหน้า ผิวทองของรูปปั้นสะท้อนประกายสีทองอมม่วงราวกับมีชีวิต ดวงตาของพระนางถูกสลักอย่างประณีตจนฉายแววที่ละม้ายคล้ายความคิดของมนุษย์ปลายหนึ่ง และความลี้ลับของเหล่าทวยเทพอีกปลายหนึ่ง เปลวไฟสีน้ำเงินอมม่วงเต้นระริกอยู่รอบ ๆ เสาแต่ละต้น เหมือนเป็นประจักษ์พยานของโลกใต้พิภพที่คอยพิทักษ์ราชินีของตน เสียงเบา ๆ คล้ายเสียงร้องคร่ำครวญของลมลอดผ่านรอยแตกหิน ทำให้เทวสถานดูเหมือนกำลังมีลมหายใจของตัวเอง

โมนีก้าคุกเข่าลงช้า ๆ เบื้องหน้ารูปปั้น มือของเธอค่อย ๆ แกะห่อผ้าสีดำสนิท เผยให้เห็นอัญมณีสีดำเรียบลื่นที่มีประกายคล้ายหมู่ดาวในยามค่ำคืน มันคือหินแห่งนิทรา เธอยื่นมันไปเบื้องหน้ารูปปั้นด้วยสองมือที่สั่นน้อย ๆ ทั้งเพราะความตื่นเต้นและความรู้สึกแสนประหลาดที่หลั่งท่วมขึ้นมาในอก

“สวัสดีค่ะ หนู… เป็นธิดาของเทพีเซเรสเหมือนกันค่ะ” เสียงของเธอนุ่มและคล้ายจะสั่นเบา ๆ เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย ริมฝีปากแตะรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเคารพบริสุทธิ์ “ถึงจะเป็นเพียงลูกครึ่งมนุษย์ แต่หวังว่าพี่สาวจะเอ็นดูหนูนะคะ… ถ้าพี่สาวอยากได้อะไร บอกหนูได้เลยนะคะ หนูจะหามาให้พี่สาวค่ะ”

แสงจากหินแห่งนิทราที่เธอวางลงบนแท่นบูชาฉายเงาเย็นลึกไปบนพื้น เงาที่คล้ายแขนของบุคคลลึกลับกำลังยื่นมาหยอกล้อกับแสงของรูปปั้นโพรเซอร์พิน่าเอง เธอเอามือทาบอก แล้วกล่าวเบา ๆ แต่หนักแน่นเต็มหัวใจ “รักพี่นะคะ” จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น บรรยากาศรอบตัวดูอ่อนลงอย่างน่าประหลาด เปลวไฟสีน้ำเงินเต้นช้าลงราวตอบรับ ดอกไม้สีดำเบื้องทางออกโน้มศีรษะลงอย่างพร้อมเพรียง ราวกับสรรพสิ่งรับรู้ถึงคำสาบานกึ่งอ้อนวอนของเธอ

โมนีก้าเดินออกจากเทวสถานเงียบ ๆ แต่หัวใจกลับเต็มไปด้วยเสียงที่เธอไม่สามารถอธิบายได้เสียงบางอย่างที่เหมือนคำรับรองอ่อน ๆ จากมิติอันลึกของบรรดาราชินีทั้งสองที่หลั่งไหลเข้ามาผ่านสายใยเลือดของเธอเอง…

[GOD-54] เพอร์เซโฟเน่ / โพรเซอร์พิน่า

ถวาย หินแห่งนิทรา - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +50

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 16 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาสาย เวลา 10.00 น. เป็นต้นไป ณ วิหารพี่สาวโพรเซอร์พิน่า

บันไดหินที่ทอดขึ้นสู่เทวสถานของเทพีโพรเซอร์พิน่าเงียบสงบเสียจนเสียงฝีเท้าของเอสต้าก้องชัดในอากาศเย็นจัด แสงเรืองรองจากเปลวไฟสีน้ำเงินอมม่วงสองข้างทางสะท้อนในดวงตาเงินของเธออย่างซุกซน ทว่าก็อดขนลุกไม่ได้เล็กน้อย “โอเค... สวยก็สวยนะ แต่ไฟสีนี้ดูเหมือนจะเผาจิตวิญญาณมากกว่าให้ความอบอุ่นอ่ะ” เธอบ่นพึมพำกับตัวเองพลางหัวเราะเบา ๆ

เมื่อเดินเข้าไปถึงแท่นบูชา ร่างของเทพีโพรเซอร์พิน่าถูกสลักอย่างงดงามในแสงทองกลางความมืดมิด ดูสง่าแต่เปี่ยมด้วยพลังบางอย่างที่ทำให้ต้องเผลอหยุดนิ่ง เอสต้าหยิบกระถางต้นไม้เล็ก ๆ ออกมา เป็นต้นทับทิมที่มีผลกลมแดงแวววาวราวกับโลหิตสด เธอวางมันลงตรงหน้าแท่น แล้วพูดเสียงสดใส 

“พี่สาวน่าจะชอบค่ะ เพราะว่าทับทิมมันดู... เอ่อ... คล้ายเลือดแต่ก็หวานดีนะ” เธอยิ้มกว้าง หัวเราะนิด ๆ ก่อนจะโบกมือ “แวะมาทักเฉย ๆ หนูไม่ได้จะรบกวนอะไรหรอกนะคะ แค่เอาของมาฝาก แล้วก็จะไปวิหารเทพมาร์สต่อแล้วล่ะ ไปล่ะพี่!” พูดจบเธอก็ย่อตัวคำนับแบบลวก ๆ แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ แล้วหมุนตัวเดินจากไปทันที ผมสีแดงเชอร์รี่สะบัดวูบตามแรงลมจากบันไดหิน ด้านหลังคือแสงสีทองของรูปปั้นเทพีที่ดูราวกับกำลังแย้มยิ้มบาง ๆ ให้เธออยู่ในเงามืด

“โอ๊ย... ดีใจนะที่ตรูรอดกลับมาแบบไม่กลายเป็นผลทับทิมลูกต่อไป” เอสต้าพึมพำพร้อมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พลางยกมือโบกให้กับเปลวไฟสีม่วงด้านข้างเหมือนกำลังบอกลา “บ๊ายบายคุณพี่สาวสุดสวย! เจอกันใหม่นะ!” ว่าเสร็จ แล้วร่างเล็กก็วิ่งลั้ลล้าลงจากบันไดเหมือนเด็กกำลังหนีเที่ยว ขณะที่แสงไฟจากวิหารยังคงลุกวาบอยู่เบื้องหลัง ราวกับมีสายตาอ่อนโยนคู่หนึ่งมองตามด้วยความเอ็นดูจากความมืดแห่งยมโลก

[GOD-54] เพอร์เซโฟเน่ / โพรเซอร์พิน่า

ถวาย กระถางต้นไม้น้อย(ทับทิม) - เพิ่มความโปรดปรานเทพใต้พิภพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาเช้า เวลา 09.30 น. เป็นต้นไป ณ วิหารพี่สาว

ลมเย็นยามเช้าพัดผ่านยอดเนินสูง ส่งเสียงหวีดเบา ๆ ราวกับบทเพลงของยมโลกที่ขับขานรับการมาของหญิงสาวผมแดงเชอร์รี่เบอร์กันดี้ผู้หนึ่ง เอสต้าหยุดยืนอยู่ตรงเชิงบันไดหินสีเทาเข้มของเทวสถานเทพีเพอร์เซพีน่า วิหารที่งดงามทั้งในความหมายของความตายและการเกิดใหม่ เปลวไฟสีน้ำเงินอมม่วงลุกวาบขึ้นตามแนวทางขึ้นราวกับจะต้อนรับหรือเตือนให้ระวัง เธอมองมันนิ่ง ๆ แล้วหัวเราะในลำคอเบา ๆ “สวยดีนะคะ... แต่อย่ามาไหม้ชายกระโปรงหนูเชียวนะ” ก่อนจะเริ่มก้าวขึ้นบันไดทีละขั้น

รอบตัวเธอ เสาหินสูงตระหง่านเรียงรายเป็นแนว มีรูปปั้นเทพีสามองค์ยืนเฝ้าอยู่อย่างนิ่งสง่า แสงสะท้อนจากเปลวไฟเต้นระริกบนผิวหินอ่อนเหมือนพวกนางกำลังมองตามร่างของเอสต้าที่ก้าวผ่านไป ทุกก้าวของเธอสะท้อนเสียงดังก้องไปทั่วในบรรยากาศเย็นเฉียบและอบอวลด้วยกลิ่นดอกไม้แปลกประหลาดจากพืชพรรณที่ขึ้นอยู่รอบฐานวิหาร ดอกไม้สีดำสนิทที่เบ่งบานในความมืดพร้อมเกสรสีแดงฉานราวทับทิมที่เพิ่งแตกกระจาย

เอสต้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้ารูปปั้นของเทพีเพอร์เซพีน่าที่เปล่งแสงสีทองเรืองรองจากภายในวิหาร พระพักตร์ของเทพีสงบนิ่ง แต่มีบางอย่างในแววตาหินนั้นที่ดูมีชีวิต เธอยกมือไหว้เบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเริงร่าแต่มีความเคารพ 

“วันนี้ก็กลับมาสักการะอีกแล้วล่ะค่ะท่านพี่ กลัวลืมหน้า... ไม่สิ จริง ๆ คือไม่อยากโดนโมนีก้าว่า” แล้วเธอก็หัวเราะคิกอย่างนึกขำตัวเอง ก่อนจะวางเทียนหอมเล่มเล็กลงบนแท่นหินด้านหน้า “วันนี้ถวายเทียนกลิ่นทับทิมค่ะ ใส่เบอร์รี่ลงไปนิดหน่อย หอมมากเลยนะคะ หอมแบบหวานอมเปรี้ยว ไม่ได้ตั้งใจประชดกลิ่นยมโลกหรอกนะคะ แต่คิดว่ามันเข้ากันดี”

เธอจุดเทียน เปลวไฟสีแดงสดไหวระริกและสะท้อนเข้ากับเปลวเพลิงสีทองบนรูปปั้นเทพี ทำให้ทั้งห้องดูเหมือนมีชีวิตขึ้นมาทันใด แสงสองสีนั้นผสมกันจนเกิดเฉดสีอำพันอมม่วงที่แผ่ไล่ไปทั่ว เสียงคลื่นพลังบางอย่างเบาเสียจนแทบไม่ได้ยินลอดขึ้นมาจากพื้น เหมือนเสียงลมหายใจของยมโลกกำลังขานรับการถวายของเธอ

“อื้อ… กลิ่นมันเข้ากับบรรยากาศดีแฮะ” เอสต้าพูดพึมพำ ยิ้มบาง ๆ อย่างพอใจ “แต่บอกตรง ๆ เลยนะท่าน วิหารของท่านนี่อลังการกว่าวิหารของเทพพลูโตอีกอะ อย่างน้อยก็มีไฟสีสวยกว่า ไม่ใช่แค่กะโหลกแปะ ๆ เต็มหลังคาแบบนั้น” เธอยักไหล่ “ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมพระองค์ถึงไม่ให้คนแต่งเพิ่มหน่อย วิหารแบบนั้นเดินแล้วขนลุกทุกที”

เอสต้าก้าวถอยหลังออกมาอีกก้าว มองขึ้นไปยังรูปปั้นที่ยังคงเปล่งแสงในความเงียบ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ “โอเคค่ะ วันนี้ก็ขอให้ท่านเพอร์เซพีน่ามีวันที่ดี แล้วก็อย่าเพิ่งให้พี่เขย(?)ตามมาดึงหนูลงไปยมโลกนะคะ ยังไม่อยากลงไปดูบรรยากาศจริง ๆ ตอนนี้ขอตัวก่อนค่ะ” เธอไหว้อีกครั้งแล้วหมุนตัวออกมา เสียงส้นรองเท้ากระทบหินดังแผ่ว ๆ ขณะเธอเดินลงบันได ไฟสีน้ำเงินอมม่วงสองข้างยังคงเต้นระริกเหมือนสายตาที่มองส่งจนร่างของเอสต้าหลุดพ้นจากเงาแห่งเทวสถาน เธอพ่นลมหายใจแรง ๆ พลางบ่นพึมพำ 

“เฮ้อ... วิหารต่อไปท่านทวดเจนัสอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย? ท่านทวดนี่ก็เคร่งจังนะ แต่ใครสนล่ะ พูดทีไรต้องสำรวมเสียงทุกที” เธอส่ายหัวแรง ๆ เหมือนจะไล่ความขี้เกียจ ก่อนจะหัวเราะให้ตัวเองอีกครั้ง “แต่เอาเถอะ อย่างน้อยก็ยังได้เดินออกมาในแสงแดดนี่นา ชีวิตของเดมิก็อดมันก็ต้องมีบ้างแหละแบบนี้”

[GOD-54] เพอร์เซโฟเน่ / โพรเซอร์พิน่า

ถวาย เทียนหอม (ทับทิม) - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15