⚝ 𝕿𝖍𝖊 𝕺𝖇𝖘𝖎𝖉𝖎𝖆𝖓 𝕷𝖊𝖉𝖌𝖊𝖗 ⚝

ชื่ออสุรกาย : แดรกคีเน่

รูปลักษณ์อสุรกาย : แดรกคีเน่เป็นอสุรกายกึ่งหญิงสาวกึ่งอสรพิษ มีลักษณะท่อนบนเป็นหญิงสาวผิวสีเขียวปกคลุมด้วยเกล็ดแข็งแรง เรือนผมของนางประกอบด้วยงูตัวเล็ก ๆ ที่เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ใบหน้าแม้จะมีโครงร่างของมนุษย์ แต่แฝงด้วยความโหดเหี้ยมและเกรี้ยวกราด ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและพลังแห่งยมโลก ท่อนล่างของแดรกคีเน่เป็นหางมังกรขนาดใหญ่ที่มีพละกำลังมหาศาล สามารถขดตัวเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วแม้ไร้ขา และมีพละกำลังในการปะทะรุนแรงไม่ต่างจากสัตว์ร้ายในตำนาน อาวุธประจำตัวของพวกมันคือดาบยาวและโล่ พวกมันมักใส่ชุดเกราะโลหะบางเบาแบบโรมันที่สะท้อนแสงเพลิงนรก

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : แท็กซัส ฮิลล์ คันทรี่, รัฐแท็กซัส

ชีวประวัติอสุรกาย : แดรกคีเน่ (Dracaenae) คืออสุรกายในตำนานเทพเจ้ากรีก ซึ่งมีรูปลักษณ์ครึ่งหญิงครึ่งอสรพิษหรือมังกร คำว่า “Dracaenae” มาจากภาษากรีกโบราณแปลตรงตัวว่า “มังกรเพศหญิง” หรือ “งูเพศหญิง” พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ผสานความอำมหิตของสัตว์ร้ายกับสติปัญญาและความเจ้าเล่ห์ของมนุษย์หญิง แดรกคีเน่ที่มีชื่อเสียงที่สุดคือเอคิดนา ผู้ซึ่งได้รับฉายาว่า “มารดาแห่งอสุรกาย” เนื่องจากให้กำเนิดสัตว์วิเศษร้ายแรงมากมายในตำนานกรีก

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันไม่เคยคิดว่า "กลิ่นสนิมเลือดผสมกรดอ่อนๆ" จะกลายเป็นกลิ่นที่ติดจมูกฉันไปทั้งคืน แต่นั่นแหละคือกลิ่นของแดรกคีเน่—ไม่ใช่แค่กลิ่นของอสรพิษธรรมดา แต่มันคือกลิ่นของความตายที่ลอยอ้อยอิ่งอยู่ในถ้ำใต้เนินดินในเท็กซัสตอนกลางคืนนั้น เราเพิ่งช่วยเด็กกลุ่มแรกให้เทพีฮาร์โมเนีย แต่ยังมีอีกสองคนที่หายไป ฉันกับไฮด์ลงเรืออีกครั้งโดยไม่มีเวลาหายใจ จนมาถึงโพรงดินที่มีกลิ่นผิดปกติ ทั้งฉันและเขารู้ทันที—นี่แหละ ต้นเหตุทั้งหมด ฉันแอบเข้าไปในถ้ำในขณะที่ไฮด์ล่อพวกมันออกไป แดรกคีเน่สามตนยืนขัดอาวุธอยู่กลางถ้ำ ขนาดตัวของมันใหญ่โต พลังงานที่แผ่ออกมารุนแรงจนรู้สึกหนาวในกระดูก ฉันหอบเด็กสองคนกลับเรืออย่างเงียบที่สุด ก่อนจะเห็นว่าไฮด์กำลังจะถูกล้อม ฉันเรียกพลังเฮคาที ปลุกเงามืดให้กลายเป็นแส้รัดหางมังกรของมันไว้ แค่นั้นก็พอ—เขาใช้ช่องว่างนั้นปิดบัญชีศัตรูทั้งสามได้อย่างเฉียบขาด มันกลายเป็นฝุ่นสีทองหลังการต่อสู้อย่างดุเดือด

ชื่ออสุรกาย : พัควัดจิ

รูปลักษณ์อสุรกาย : พัควัดจิเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก สูงประมาณ 2-3 ฟุต มีร่างกายเตี้ยล่ำ ผิวกร้านหยาบ หน้าตาอัปลักษณ์คล้ายโทรลล์ ดวงตาเล็กแหลมเฉียบและแฝงด้วยความเจ้าเล่ห์ ด้านหลังของมันปกคลุมไปด้วยขนแข็งคล้ายเม่น ซึ่งเชื่อกันว่าช่วยป้องกันการโจมตีจากด้านหลังได้ดี บางตัวอาจมีรูปร่างแปรผันได้โดยแปลงกายเป็นสัตว์เล็กเช่นเม่นหรือสุนัขจิ้งจอก แขนขาของพวกมันสั้นแต่แข็งแรง อาวุธประจำกายคือธนูอาบพิษ มีดสั้น และทรายวิเศษที่ใช้ในการทำให้เหยื่อตาบอด การเคลื่อนไหวของพวกมันปราดเปรียวและเงียบเชียบ โดยเฉพาะในพื้นที่ป่าหรือบึงซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ตามธรรมชาติของมัน

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : แท็กซัส ฮิลล์ คันทรี่, รัฐแท็กซัส

ชีวประวัติอสุรกาย : พัควัดจิเป็นสิ่งมีชีวิตในตำนานพื้นบ้านของชาวอเมริกันพื้นเมือง โดยเฉพาะเผ่า Wampanoag แห่งนิวอิงแลนด์ เดิมทีพัควัดจิเคยเป็นมิตรกับมนุษย์ ทว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองเผ่าพันธุ์นี้กลับเลวร้ายลงเมื่อมนุษย์เริ่มหมางเมินพวกมันเพื่อหันไปบูชายักษ์ม็อชชอปแทน ความอิจฉาได้กัดกร่อนหัวใจของพัควัดจิจนแปรเปลี่ยนกลายเป็นความเกลียดชัง และในที่สุดก็เริ่มโจมตีมนุษย์ทั้งด้วยเวทมนตร์ การล่อลวง และอาวุธอาบพิษ พวกมันเคยถูกม็อชชอปขับไล่ออกไปยังแถบตะวันออกเฉียงเหนือ แต่กลับหวนคืนมาเพื่อล้างแค้นโดยสังหารลูกชายทั้งห้าของม็อชชอป และท้ายที่สุดก็ยังได้คร่าชีวิตของยักษ์ตนนั้นด้วย (ในบางตำนานว่าม็อชชอปตรอมใจตาย) ตั้งแต่นั้น พัควัดจิก็กลายเป็นปีศาจร้ายในความเชื่อของชาวเมือง และเป็นสัญลักษณ์ของภัยเงียบที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของป่า บึง และสถานที่อาถรรพ์ต่าง ๆ ทั่วอเมริกาเหนือ

ประสบการณ์ของคุณ: พวกมันดูเหมือนของเล่นชำรุดที่หลุดออกมาจากฝันร้ายของเด็กคนหนึ่ง ตัวเล็ก ขนแหลม มีหน้าตาเหมือนโทรลล์จิ๋วขี้โมโหที่พกมีดเปื้อนพิษ ไม่น่ากลัวในแวบแรก แต่ในสถานการณ์จริง ฉันบอกได้เลยว่า—มันร้ายแบบที่ประมาทไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ฉันเจอพัควัดจิเป็นกลุ่ม กลางเนินดินที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมาในแถบฮิลล์ คันทรี่ ห้าตัว ยืนล้อมกรงไม้ที่ขังเด็กเอาไว้ ฉันเสนอให้เป็นตัวล่อ เพราะถ้าให้ไฮด์เข้าปะทะตรงๆ เด็กคงไม่รอด พัควัดจิมันไม่เหมือนแดรกคีเน่ ไม่ได้โจมตีรุนแรงเป็นระลอก แต่มันเล่นเกมสกปรก ใช้เวทลวงตา ยิงธนูพิษ สาดทรายเข้าตา แถมยังคล่องจนเกินคาด ฉันวิ่งล่อพวกมันออกมา ขณะที่ไฮด์ใช้ปืนกระสุนเยือกแข็งสกัดพวกมันทีละตัว ฉันใช้จังหวะนั้นตวัดดาบลงอย่างแม่นยำ เป็นการเต้นระหว่างกระสุน เวท กับคมดาบ เราล้มพวกมันทีละตัว ๆ จนสิ้นซาก ตัวสุดท้ายก่อนตายยังพยายามกระชากข้อเท้าฉัน แต่ไม่ทัน สุดท้ายฉันได้ขวดยาพิษกัดกร่อนมาหนึ่งขวด มันอาจดูไร้ค่าในตอนนี้ แต่ในศึกหน้าฉันอาจต้องใช้มันกับอะไรที่ใหญ่กว่านี้

ชื่ออสุรกาย : เซนทอร์

รูปลักษณ์อสุรกาย : เซนทอร์มีลักษณะทางกายวิภาคเฉพาะตัวที่โดดเด่น เป็นการรวมร่างระหว่างมนุษย์และม้า ท่อนบนตั้งแต่ศีรษะถึงเอวเป็นร่างมนุษย์ ส่วนท่อนล่างตั้งแต่เอวลงไปเป็นร่างของม้า มีขาทั้งหมดสี่ขาและหางม้า กล้ามเนื้อแข็งแรงโดยเฉพาะบริเวณลำตัวและขา อาวุธประจำกายมักเป็นธนู หอก หรือขวาน เซนทอร์บางตนอาจมีลวดลายรอยสักปกคลุมช่วงตัว มีดวงตาดุดัน แสดงความเป็นนักรบและสัญชาตญาณดิบชัดเจน

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : แท็กซัส ฮิลล์ คันทรี่, รัฐแท็กซัส

ชีวประวัติอสุรกาย : เซนทอร์เป็นสิ่งมีชีวิตในตำนานกรีกโบราณที่มีรูปร่างครึ่งคนครึ่งม้า เชื่อว่ากำเนิดขึ้นจากการรวมตัวของอิคซีออน กษัตริย์แห่งแลปิธ กับเมฆรูปร่างคล้ายเทพีเฮร่า เซนทอร์จึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของความขัดแย้งระหว่างสติปัญญาและสัญชาตญาณดิบ ในตำนานกรีก เซนทอร์มีบทบาทสำคัญในการต่อสู้กับมนุษย์ โดยเฉพาะในการศึกกับชนเผ่าแลปิธ ที่พวกมันถูกขับไล่ออกจากถิ่นฐานเพราะความป่าเถื่อนและความมักมาก อย่างไรก็ตาม ก็มีเซนทอร์บางตนเช่น “ไครอน” ที่ฉลาดและเมตตา เป็นอาจารย์ของวีรบุรุษกรีกหลายคน เช่น อคิลลีสและเฮอร์คิวลีส บุคลิกภาพของเซนทอร์มีสองขั้ว—ด้านหนึ่งเป็นนักปราชญ์ผู้มีจิตวิญญาณสูงส่ง อีกด้านหนึ่งคือสัตว์ป่าผู้โหดร้าย หุนหัน และกระหายการต่อสู้ ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดู สภาพแวดล้อม และการกระทำของผู้ที่พบเจอพวกมัน

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันเจอเซนทอร์ครั้งแรกในโกดังร้างกลางป่าแถบแท็กซัส ขณะนั้นฉันเพิ่งผ่านการต่อสู้หนักหน่วง ร่างกายแทบจะไม่ไหว แต่ภารกิจยังไม่จบ เมื่อฉันและไฮด์—คู่หูนิ่งขรึมจากรัสเซีย—พบว่าโกดังแห่งนั้นคือจุดชุมนุมของเซนทอร์สี่ตัวที่จับเด็กมาไว้เป็นตัวประกัน แถมยังเมามายและเต็มไปด้วยแรงขับดิบเถื่อน เราตัดสินใจวางแผนแทรกซึมโดยให้ฉันเป็นนางนกต่อ ดึงพวกมันออกมาด้านนอก ขณะไฮด์ติดตั้งกับดักรอบกรงที่ขังเด็ก ฉันสวมบทหญิงสาวหลงทาง ยั่วยวนให้พวกมันหลงใหล และแน่นอน…พวกมันติดกับดักนั้น เมื่อพวกมันวิ่งออกมา ฉันชักดาบต่อสู้ในระยะประชิด ใช้ความคล่องตัวเลี้ยงตัวหลบการโจมตีหนักหน่วง แล้วฟันสวนเข้าที่จุดบอดด้านหลังและข้างลำตัว ไฮด์ยิงขาหลังของพวกมันซ้ำ เติมจังหวะให้ฉันโจมตีได้รวดเร็วยิ่งขึ้น เซนทอร์พวกนี้แข็งแกร่ง แต่ไม่ได้ฉลาดเท่าไหร่เมื่อความใคร่เข้าครอบงำ มันทำให้พวกมันประมาท และเราก็ใช้จุดนั้นเอาชนะได้ ฉันจำได้ดีถึงน้ำหนักของอาวุธพวกมัน ความกร้าวในแววตา และเสียงของกีบม้ากระแทกพื้น—แต่ฉันก็จำได้ชัดเจนเช่นกันว่าเราพาเด็กๆ ออกมาได้อย่างปลอดภัย นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุด

ชื่ออสุรกาย : อิกัวน่าห้วงฝัน (Dreaming Iguana)

รูปลักษณ์อสุรกาย : อิกัวน่าห้วงฝันมีรูปลักษณ์ที่ลื่นไหลราวกับภาพฝัน ตัวของมันมีลักษณะคล้ายอีกัวน่าแต่มีเกล็ดสีรุ้งเรืองรอง ซึ่งสามารถเปล่งประกายเป็นริ้วแสงเมื่อสัมผัสกับแสงจันทร์หรืออารมณ์ของผู้ฝัน ผิวของมันเรียบเนียนจนกลืนกับผิวหนังของมนุษย์ได้อย่างแนบเนียน โดยเฉพาะเมื่อมันเกาะอยู่บนใบหน้าของเด็กในรูปแบบของ “หน้ากากฝัน” ขนาดเล็ก ที่แทบแยกไม่ออกจากผิวแท้จริงของเหยื่อ หางของมันมีลักษณะยาวเรียวและไวต่อการสัมผัส เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายหรือถูกกระชาก มันจะเปลี่ยนรูปร่างฉับพลันเป็นสิ่งมีชีวิตประหลาดกึ่งโทรลล์กึ่งเม่นพร้อมเล็บแหลมคม

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : สถานีรถไฟกรุงเคียฟ, ยูเครน

ชีวประวัติอสุรกาย : อิกัวน่าห้วงฝันถือกำเนิดจากพลังสร้างสรรค์บริสุทธิ์ของแฟนทาซอส ผู้เป็นเทพแห่งภาพลวงตา โดยเกิดขึ้นขณะมอร์เฟียสและซอมเนีย สองเทพแห่งความฝัน กำลังปั้นแต่งห้วงนิทรา พวกมันคือผู้ควบคุมฝันแต่กำเนิด อาศัยอยู่ตามบ้านที่มีเด็กเล็กนอนหลับ และมักเนียนตัวไปกับผิวหน้าของเด็กในรูปแบบหน้ากาก เพื่อกลั่นกรองฝันดีหรือกระซิบแรงบันดาลใจเข้าไปในจิตใต้สำนึก อย่างไรก็ตาม บางครั้งพวกมันก็ขี้เล่นเกินไป หรือจงใจนำทางให้ผู้ฝันเผชิญกับฝันร้ายเพื่อทดลองขีดจำกัดของจิตใจมนุษย์ เกล็ดที่หลุดออกจากตัวมัน คือเศษเสี้ยวแห่งภาพลวงตาบริสุทธิ์ ซึ่งมีคุณค่าในการสร้างเวทมนตร์แห่งการหยั่งรู้ ความฝัน และภาพลวงตา แม้มันจะไม่ใช่อสูรดุร้ายหรือชั่วร้ายโดยเนื้อแท้ แต่อิกัวน่าห้วงฝันก็อาจกลายเป็นภัยเงียบที่บั่นทอนจิตใจ หากปล่อยให้มันฝังรากในฝันของเด็กนานเกินไป

ประสบการณ์ของคุณ: ตอนแรกฉันแค่ตั้งใจจะแวะพักระหว่างทางไปมารียูปอล ซื้อกาแฟดำกับขนมปังรองท้องที่สถานีรถไฟเคียฟเท่านั้น แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกให้ฉันได้เผชิญหน้ากับ "อิกัวน่าห้วงฝัน" ตัวจริงเสียงจริง มันเกาะอยู่บนใบหน้าเด็กชายที่นอนหลับบนม้านั่งไม้โอ๊กในมุมหนึ่งของสถานี ไม่มีใครสนใจ ทั้งที่เขานอนนิ่งจนน่าผิดสังเกต คลาริสซ่ากระซิบเตือนฉันทันทีว่าเจ้าสิ่งนั้นไม่ใช่หน้ากากธรรมดา แต่เป็นตัวอสูรที่สิงอยู่ในฝันของเด็ก—อีกัวน่าห้วงฝัน ฉันไม่ลังเล ย่อตัวลงแล้วกระชากหางของมันออกอย่างแรง มันกรีดร้องแหลมสูงก่อนจะเปลี่ยนร่างเป็นสัตว์ประหลาดวิปลาสกลางอากาศ เสี้ยววินาทีนั้นเอง เด็กชายสะดุ้งตื่น ร้องไห้จ้า ฉันพาเขาไปส่งให้ยามไซคลอปส์ดูแล ก่อนจะกลับมาจัดการกับเจ้าอีกัวน่าตัวดี ฉันลากมันเข้าห้องน้ำ ไม่ให้ความฝันของเด็กคนไหนต้องเสียหายเพราะความซุกซนของมันอีก มันดิ้นสู้ แต่สุดท้ายก็ถูกฉันปราบจนสลายกลายเป็นฝุ่นสีทอง ฉันเก็บเกล็ดสีรุ้งที่เหลือไว้เป็นของที่ระลึก ก่อนจะรีบขึ้นรถไฟต่อไปยังจุดหมายที่แท้จริงของภารกิจ ตอนนั้นเองที่ฉันเห็นข้อความจากเลเวเร็ตต์ “อย่าบุกเดี่ยว” ช้าไปแล้วล่ะ ฉันไปต่อโดยไม่มีแผนสำรอง และไม่มีเวลาจะเสียใจกับมันด้วยซ้ำ

ชื่ออสุรกาย : หุ่นยนต์ทองคำ [Golden Automatons]

รูปลักษณ์อสุรกาย : หุ่นยนต์ทองคำมีขนาดใหญ่เท่ากับรูปปั้นยักษ์ ร่างกายประกอบขึ้นจากโลหะทองคำอันแข็งแกร่งซึ่งเปล่งประกายเรืองรอง ร่องรอยบนตัวเผยให้เห็นกลไกเฟืองหมุนซับซ้อน และสายพลังงานสีทองสัมฤทธิ์ไหลเวียนอยู่ภายใน ตัวอย่างที่พบมีลักษณะคล้ายรูปปั้นนักรบโบราณ มือหนึ่งถือดาบ อีกมือถือโล่ มีดวงตาเป็นเลนส์แก้วเรืองแสงสีแดง หุ่นยนต์บางตัวอาจถืออาวุธชนิดอื่น เช่น ทวนหรือธนู แต่ทั้งหมดล้วนมีท่วงท่าที่สง่างามดั่งนักรบชั้นสูง รูปทรงดูสมมาตร กลไกไร้ที่ติ แสดงให้เห็นถึงความประณีตในการออกแบบอย่างถึงขีดสุด

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : เนินคูร์กัน เมืองสมิลา, ยูเครน

ชีวประวัติอสุรกาย : หุ่นยนต์ทองคำ [Golden Automatons] คือสิ่งประดิษฐ์อันน่าทึ่งที่ปรากฏอยู่ในตำนานเทพเจ้ากรีก ถูกสร้างขึ้นโดยเฮเฟตัส เทพเจ้าแห่งการตีเหล็กและไฟ ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องฝีมือการประดิษฐ์อันล้ำเลิศ พวกมันไม่ใช่แค่เครื่องจักร แต่เป็นผลงานศิลป์ที่มีชีวิต ถูกออกแบบมาให้มีสติปัญญาใกล้เคียงมนุษย์ สามารถตัดสินใจและเรียนรู้ได้อย่างเป็นระบบ เดิมทีหุ่นยนต์เหล่านี้ทำหน้าที่ผู้ช่วยในโรงตีเหล็กของเทพเจ้าผู้สร้าง บางตัวทำหน้าที่ยามเฝ้าเวิร์กช็อปหรือสมบัติล้ำค่า เช่นเดียวกับ “ทาลอส” ยักษ์ทองแดงผู้ปกป้องเกาะครีต แม้จำนวนที่ถูกสร้างจะไม่มากนัก แต่คุณภาพกลับเป็นเลิศในระดับศิลปะวิทยาการเวทกลอัจฉริยะ พวกมันถูกผนึกพลังเวทไว้ ทำให้ทนทานต่อการโจมตีทั่วไปเกือบทุกชนิด แต่กลับมีจุดเปราะบางที่ซ่อนอยู่ตามข้อต่อและแหล่งพลังงานภายใน แม้ส่วนใหญ่จะถูกทำลายไปในมหาสงครามเทพเจ้า แต่ยังมีบางตัวที่หลงเหลือในซากโบราณสถานทั่วโลก รอวันที่ใครสักคนจะไปปลุกพวกมันขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันไม่ค่อยชอบคำว่า “เกือบตาย” เท่าไหร่ แต่มันคงนิยามสถานการณ์ตอนนั้นได้พอดีเป๊ะ — ฉันแค่จะลงไปยืดเส้นยืดสายตอนที่เดมิทรีหลับบนรถ ไม่นึกเลยว่ารูปปั้นโบราณกลางสุสานจะลุกขึ้นมาไล่สับฉันจริงจังขนาดนั้น หุ่นยนต์ทองคำของเฮเฟตัสมันไม่ใช่แค่ “เครื่องจักร” แต่มันคืออสุรกายที่มีหัวคิดเองได้ แถมอาวุธหนักจนฉันรู้สึกว่ากำลังเต้นรำอยู่ข้างหน้ารถบดถนน ฉันหลบได้ก็จริง แต่ก็หายใจแทบไม่ทันทุกครั้งที่มันฟาดลงมา ฉันสังเกตเห็นว่า...มันเชื่องช้า ทุกการเคลื่อนไหวเหมือนต้องผ่านเฟืองสักสิบตัวหมุนพร้อมกัน ฉันเลยใช้ความเร็วเข้าแลก คอยล่อให้มันหมุนตาม พอคล่องแล้วก็เริ่มเล็งจุดอ่อนที่ข้อต่อทุกจุด — ข้อศอก หัวเข่า ข้อเท้า ฉันฟาดใส่มันซ้ำๆ จนขาข้างหนึ่งของมันทรุดลง จากนั้นก็เห็นช่องพลังงานที่หน้าอกฉายแสงสีแดงจางๆ เหมือนเป็นการร้องขอความเมตตา แต่นั่นไม่ใช่เวลาจะใจอ่อน ฉันรวบรวมพลังเวทใส่กระสุนเงาแล้วยิงใส่จุดนั้นโดยไม่ลังเล ระเบิดตูมเดียวมันก็แน่นิ่งลงตรงหน้า ทิ้งไว้แค่เศษทอง เฟืองกลไก และความทรงจำที่ไม่มีวันลืม ฉันไม่รู้ว่าครั้งหน้าเจอจะเอาตัวรอดได้อีกไหม แต่เอาเป็นว่าครั้งนี้ — ฉันชนะ

ชื่ออสุรกาย : โทรลล์

รูปลักษณ์อสุรกาย : โทรลล์เป็นอสุรกายร่างใหญ่ สูงเกือบสองเท่าของมนุษย์ปกติ กล้ามเนื้อแน่นและแข็งราวกับหิน ผิวหนังหยาบกร้าน สีเทาเข้มเหมือนหินภูเขาไฟ ดวงตาสีดำมืดไร้ประกาย บ่งบอกถึงสัญชาตญาณดิบเถื่อน ใบหน้าบิดเบี้ยวราวกับไม่เคยเป็นมนุษย์ มีเขี้ยวแหลมโผล่จากริมฝีปาก ร่างกายอันกำยำสามารถฉีกเสาคอนกรีตหรือเหวี่ยงลังเหล็กขนาดใหญ่ได้อย่างง่ายดาย เสียงฝีเท้าหนักอึ้ง และกลิ่นกายเฉพาะตัวคล้ายกลิ่นดินเปียกในถ้ำลึก บ่งบอกถึงการดำรงอยู่ในที่เปลี่ยวไร้แสงมานาน

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : ค่ายพักพิง เมืองมารียูปอล, ยูเครน

ชีวประวัติอสุรกาย : โทรลล์เป็นอสูรกายจากตำนานพื้นบ้านของชาวนอร์สและสแกนดิเนเวีย ปรากฏในเรื่องเล่าเก่าแก่ที่เปรียบเปรยถึงภัยร้ายจากธรรมชาติและพลังลึกลับเหนือการควบคุมของมนุษย์ มักอาศัยในภูเขา ป่าทึบ หรือถ้ำลึกที่ไม่ค่อยมีผู้คน โทรลล์มีขนาดใหญ่และพละกำลังมหาศาล แต่ขึ้นชื่อว่าโง่เขลา ช้า และขาดไหวพริบ บางตำนานเชื่อว่าพวกมันจะแข็งกลายเป็นหินเมื่อโดนแสงอาทิตย์ พวกมันหวงถิ่น ชิงชังมนุษย์และสิ่งสวยงามอย่างเปิดเผย มักถูกใช้เป็นภาพแทนของความดุร้ายไร้เหตุผลในเทพนิยาย อย่างไรก็ตาม วรรณกรรมยุคใหม่ได้นำเสนอภาพของโทรลล์ในมุมที่หลากหลายมากขึ้น แต่คุณลักษณะของการเป็นอสูรร่างยักษ์ผู้โหดเหี้ยมยังคงชัดเจน

ประสบการณ์ของคุณ: ฉันคือไนมีเรีย ลูกสาวของเฮคาที และฉันเหนื่อยเกินกว่าจะพูดคำว่า “กลัว” แล้วในวันนั้น ทุกอย่างมันเริ่มขึ้นหลังจากฉันเดินทางถึงมารียูปอล เมืองที่ถูกสงครามกัดกินจนไม่เหลืออะไรนอกจากเถ้าถ่าน ฉันเข้าไปพักในบังเกอร์ใต้ดิน พยายามจะพักสายตาสักหน่อย แต่สัญชาตญาณมันเตือนว่า “บางอย่าง” ไม่ถูกต้อง และก็จริง ชายร่างใหญ่ที่ดูไม่ค่อยเข้าพวก มองฉันไม่วางตา มันไม่ใช่แค่ลุงพเนจรคนหนึ่งแน่ กลิ่นดินชื้นและความว่างเปล่าในแววตาบอกฉันก่อนจะเห็นกับตา—มันไม่ใช่มนุษย์แต่เป็น โทรลล์ ฉันล่อมันออกไปในทางเดินแคบๆ หวังใช้พื้นที่จำกัดเป็นแต้มต่อ มันโง่แต่แรงเยอะ…หมัดเดียวของมันทำกำแพงร้าวได้ แต่ฉันไม่ได้สู้ด้วยแรง ฉันใช้สมอง หลอกให้มันวิ่งชนเสาค้ำ จนเพดานถล่มลงมาทับ มันยังไม่ตาย ฉันก็จัดการจุดอ่อนของมันด้วยดาบแทงใต้คาง ลึกพอจะหยุดทุกลมหายใจของมันได้ มันสลายไปเป็นผงใน8;k,เงียบงัน ไม่มีใครรู้ว่าฉันรอดมาได้ยังไง และฉันก็ไม่ได้บอกใคร เพราะบางครั้ง…ชัยชนะจริงๆ มันคือการได้ล้มตัวลงนอน โดยไม่มีใครมารบกวนอีกเลย

ชื่ออสุรกาย : ไฮดร้า

รูปลักษณ์อสุรกาย : อสุรกายขนาดมหึมา ลำตัวปกคลุมด้วยเกล็ดหนาสีเขียวคล้ำสะท้อนแสง ลักษณะคล้ายงูยักษ์หลายหัว หัวแต่ละหัวมีรูปร่างงดงามแต่แฝงความอำมหิต ดวงตาเรียวยาวราวกับจ้องทะลุจิตใจเหยื่อ ลำคอยาวชูสูงอย่างสง่าผ่าเผยเมื่อกำลังแผ่แม่เบี้ย ขากรรไกรสามารถอ้ากว้างและพ่นของเหลวเป็นกรดที่กัดกร่อนได้รุนแรง เมื่อหัวใดขาดออก หัวใหม่จะงอกขึ้นมาแทนในทันทีและเพิ่มจำนวนเป็นสองเท่า ลมหายใจมีพิษร้ายแรงที่ทำลายแม้แต่เหล็กกล้า มีความเคลื่อนไหวรวดเร็วผิดธรรมชาติเมื่อจู่โจม

การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด : แนวหน้าสมรภูมิ เมืองมารียูปอล, ยูเครน

ชีวประวัติอสุรกาย : ไฮดร้า (Hydra) หรือที่รู้จักในชื่อไฮดร้าท้องแดง (Hydra) คือลูกหลานของไทฟอนและอีคิดน่า อสุรกายในตำนานเทพเจ้ากรีก ผู้มีหัวเป็นงูหลายหัวโดยหัวกลางเป็นอมตะ ตำนานกล่าวว่าเมื่อหัวใดถูกตัดออก หัวใหม่จะงอกกลับมาถึงสองหัว และลมหายใจก็เป็นพิษร้ายแรงจนไม่มีสิ่งใดต้านทานได้ ไฮดร่าเป็นสัญลักษณ์ของปัญหาที่เพิ่มทวีคูณทุกครั้งที่พยายามแก้ เฮอร์คิวลีสสามารถพิชิตได้ด้วยการเผารอยแผลที่ตัดหัว เพื่อไม่ให้หัวงอกขึ้นมาอีก การต่อสู้กับไฮดร้าจึงเปรียบเสมือนการต่อสู้กับปัญหาที่ไม่มีวันสิ้นสุด และความมุ่งมั่นของวีรบุรุษที่ไม่ยอมแพ้ต่อความตาย

ประสบการณ์ของคุณ: ตอนแรกฉันไม่ได้ตั้งใจจะเป็นวีรสตรีอะไรหรอก แค่ตื่นเพราะเสียงคำรามที่เหมือนจะแหกฟ้าร้องออกมา แล้วพบว่ามีบางอย่างผิดปกติในเมือง — ไม่ใช่แค่เสียงระเบิดทั่วไป แต่มันคือ "ไฮดร้า" ตัวเป็น ๆ ตอนเห็นครั้งแรก หัวใจฉันแทบหยุดเต้น ร่างสีเขียวคล้ำ หัวสามหัวพ่นกรดได้เหมือนฉีดน้ำยาล้างสนิมจากนรก แล้วพวกมันหันมามองฉันคนเดียว เหมือนกลิ่นเลือดเทพในตัวมันดึงดูดพวกมันได้… ฉันวิ่งหนีสุดชีวิต แต่มันก็ไล่มาไม่หยุด จนถึงทางตันที่สะพานเก่า ฉันต้องสู้ ทั้งที่แทบไม่ได้ตั้งตัว ดาบสัมฤทธิ์ของฉันตัดหัวมันได้ แต่ไม่นานหัวก็กลับงอกใหม่ สองหัว… สี่หัว… จนสิบหัว! ในที่สุด ฉันใช้เสื้อแจ็กเก็ตของตัวเองหลอกล่อหัวหนึ่ง แล้วร่ายเวทควบคุมหมอกทำให้พวกมันมองเห็นหัวนั้นเป็นศัตรู แล้วก็พ่นพิษใส่กันเองจนเละ ฉันใช้โอกาสนั้นคว้าคบเพลิงแล้วเผารอยแผลไม่ให้มันงอกหัวใหม่ สุดท้ายมันก็กลายเป็นฝุ่นสีทองในอากาศ และฉันก็หมดแรงล้มลงตรงนั้น มันไม่ใช่แค่การต่อสู้ แต่มันคือการเอาตัวรอดด้วยสติและสัญชาตญาณ ไม่ใช่เพราะฉันเก่งกว่าคนอื่น... ฉันแค่กลัวจะตายก่อนจะได้บอกลาพ่อก็เท่านั้นเอง