[ประเทศอิตาลี] เมืองเทอร์ราชีน่า

เมืองเทอร์ราชีนา, Italy

Terracina

เมืองเทอร์ราชีน่า (Terracina) ราวกับหยดหมึกโบราณที่หล่นบนผืนแผนที่อิตาลีตอนกลาง ฝังตัวอยู่ระหว่างภูเขาและทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เธอคือเมืองที่อดีตไม่เคยหลับใหล—เส้นทาง Via Appia ของชาวโรมันยังคงตัดผ่านใจกลางเมือง เหมือนรอยแผลเป็นแห่งเกียรติยศของจักรวรรดิ ด้านบนเนินเขา วิหารเทพเจ้าจูปิเตอร์ยังคงมองลงมาสู่ทะเล สีทองของแสงอาทิตย์อาบไหล่หินอ่อนจนดูคล้ายเทพเจ้ากำลังลืมตาตื่นจากนิทรา กลิ่นเค็มของเกลียวคลื่นปะปนกับกลิ่นขนมปังสดจากร้านเล็กริมถนน ทำให้เทอร์ราชีน่าเป็นมากกว่าเมือง—เธอเป็นบทกวีที่เขียนด้วยแสง เงา และเสียงคลื่นกระซิบ

การเดินทางจากกรุงโรมมาเยือนเทอร์ราชีน่าเหมือนการเคลื่อนผ่านม่านเวลา เพียงแค่ราวชั่วโมงครึ่งโดยรถไฟหรือรถบัส คุณก็จะหลุดพ้นจากเสียงแตรและฝูงชนของนครหลวง สู่ท้องฟ้าที่เปิดกว้างและสายลมทะเลที่อบอุ่นเสมือนอ้อมแขนของแม่ผู้ใจดี ถนนสายเล็กคดเคี้ยวพาเข้าสู่ย่านเก่าที่มีกลิ่นอายกรีกและโรมันแทรกอยู่ในแทบทุกอิฐ ทุกซอกมุมเมืองเหมือนถูกวางไว้อย่างตั้งใจ ไม่ว่าจะเป็นบันไดหินที่ทอดขึ้นเนินไปสู่โบราณสถาน หรือร้านคาเฟ่เล็กๆ ที่เจ้าของพร้อมเล่าเรื่องตำนานในถ้วยเอสเปรสโซ เทอร์ราชีน่าไม่เพียงรอให้คุณไปเยือน แต่รอให้คุณหยุดฟังเธออย่างแท้จริง — เพราะในความนิ่งของเธอ มีประวัติศาสตร์ทั้งจักรวรรดิรอเล่าเรื่องอยู่เงียบ ๆ

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

31.07.2025 | 10:00 AM

การพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มได้ฟื้นฟูพลังกายและพลังใจของเหล่าเดมิก็อดรุ่นเยาว์, เปลี่ยนความเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ให้กลายเป็นความพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับบททดสอบครั้งต่อไป

แอนนาเบ็ธ, ในฐานะผู้นำที่สุขุมและเปี่ยมด้วยความสามารถ, ได้เช่ารถ SUV คันใหญ่ที่กว้างขวางพอสำหรับพวกเขาทุกคน หล่อนทำหน้าที่เป็นสารถี, นำพาทีมฝึกของเธอออกจากความวุ่นวายของกรุงโรม, มุ่งหน้าลงใต้สู่เทอร์ราชีน่า, เมืองชายทะเลที่งดงามซึ่งตั้งอยู่ริมฝั่งเมดิเตอร์เรเนียน

สองชั่วโมงผ่านพ้นไป เสียงล้อรถที่บดไปบนถนนลาดยางกลายเป็นเสียงเพลงประกอบฉากที่น่าพึงพอใจ, ขับกล่อมให้ทุกคนได้ผ่อนคลายไปกับทิวทัศน์สองข้างทางที่เปลี่ยนจากซากปรักหักพังของเมืองโบราณสู่ไร่องุ่นและสวนมะกอกที่เขียวชอุ่ม, ก่อนจะเปิดออกสู่ภาพของผืนน้ำสีครามเข้มที่ทอดยาวไปจนสุดขอบฟ้า

ทุกคนต่างก็ดูตื่นตาตื่นใจกับความงดงามที่ปรากฏเบื้องหน้าในแบบของตนเอง โดยเฉพาะลิเลียน่า

"นั่นไง! ดูนั่นสิคะ!" ธิดาแห่งอะธีน่าร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น, นิ้วของเธอชี้ไปยังภาพที่อยู่ไกลสุดสายตา "วิหารหน้าผานั่นสวยจัง!" ซากปรักหักพังโบราณที่ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดผา เป็นภาพที่ทั้งงดงามและน่าเกรงขาม

บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้เอ่ยคำใด เขาเพียงแค่นั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ, เท้าคางกับขอบหน้าต่างที่ถูกเปิดไว้จนสุด, ปล่อยให้สายลมทะเลที่สดชื่นพัดผ่านเส้นผมสีทองของเขา, และปล่อยให้ประกายแดดที่ระยิบระยับอยู่บนผิวน้ำช่วยกลบเกลื่อนความคิดที่ซับซ้อนอยู่ภายใน มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสงบที่หาได้ยาก, เป็นการหยุดพักชั่วคราวระหว่างเกมที่ไม่มีวันสิ้นสุด, และเขาก็เลือกที่จะดื่มด่ำกับมันอย่างเต็มที่…แม้จะรู้ดีว่าความสงบนี้เป็นเพียงแค่ฉากพักครึ่งเท่านั้น

"เธอชอบหรอ? ดีแล้วเรากำลังจะไปที่นั่นกัน เป้าหมายถัดไปรอเราอยู่ " แอนนาเบ็ธตอบกลับอย่างอารมณ์ดี เรียกเสียงฮือฮาขากเด็กๆเบาะหลังเมื่อพวกเขาถูกดึงกลับสู่ความเป็นจริงว่าพวกเขาไม่ได้มาท่องเที่ยว

"กาแฟไหมรุ่นพี่?" บุตรแห่งไทคียื่นกระติกน้ำไปให้ ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ปฏิเสธเธอรับมาก่อนขอบคุณเขาเบาๆ ยกกาแฟขค้นจิบ ก่อนจะขับรถต่อมุ่งหน้าไปจุดหมาย

Gift Annabeth: Coffee (her favourite)

ความสัมพันธ์กับ NPC รุ่นพี่ที่สังกัด x2 (เฉพาะการให้ของ)

น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ลงท้าย 2,4,6,8  + 2 bonus

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

31.07.2025 | 03:00 PM

ความตึงเครียดที่เคยเกาะกุมอยู่ในอากาศราวกับไฟฟ้าสถิต, บัดนี้ได้สลายหายไป, ถูกแทนที่ด้วยความเงียบที่ผ่อนคลายและไออุ่นของแสงแดดยามบ่ายที่สาดส่องเข้ามาในรถ SUV ที่กำลังเคลื่อนตัวอย่างราบรื่น

การต่อสู้ได้จบลงแล้ว, และชัยชนะก็หอมหวานเหมือนเจลาโต้รสเลมอนที่พวกเขาเพิ่งจะกินกันไป

แอนนาเบ็ธยังคงทำหน้าที่เป็นสารถี, แต่แววตาที่เคยคมกริบและจริงจังของเธอบัดนี้กลับอ่อนโยนลง, เจือความพึงพอใจในผลงานของลูกทีม เธอนำพาทุกคนออกจากเมืองชายทะเลที่งดงาม, ขับไปตามถนนเลียบชายฝั่ง, ที่ซึ่งภาพของผืนน้ำสีครามเข้มและประกายแดดระยิบระยับยังคงปรากฏให้เห็นเป็นระยะๆ ในกระจกมองหลัง

เบาะหลังที่เคยเงียบเชียบด้วยสมาธิ, บัดนี้กลับเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะเบาๆ เอเดรียนและลิเลียน่ากำลังถกเถียงกันถึงจังหวะการโจมตีที่สมบูรณ์แบบของพวกเขา, ในขณะที่เด็กหนุ่มจากบ้านเฮคาที, ซึ่งดูเหมือนจะใช้พลังงานไปมากที่สุด, ก็ได้เอนหลังพิงกับกระจกหน้าต่างแล้วหลับไปอย่างรวดเร็ว, ปล่อยให้โลกภายนอกจางหายไป

บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้เข้าร่วมวงสนทนา เขาเพียงแค่นั่งนิ่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ, ทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างที่ยังคงเปิดรับลมทะเลอยู่, ปล่อยให้กลิ่นไอเกลือจางๆ และภาพของชนบทอิตาลีที่วิ่งผ่านไปช่วยชำระล้างความคิดที่ซับซ้อนอยู่ภายใน

มันคือความสงบที่ถูกคำนวณมาอย่างดี, เป็นการหยุดพักทางยุทธวิธีที่จำเป็น, เป็นการเปลี่ยนฉากที่สมบูรณ์แบบระหว่างองก์ของละครที่ยังคงดำเนินต่อไป

เขาไม่ได้หลับ, แต่ก็ไม่ได้ตื่นตัวถึงขีดสุด มันคือสภาวะกึ่งกลาง, ที่ซึ่งร่างกายได้พักผ่อน แต่สมองยังคงทำงาน, ประมวลผลทุกข้อมูลที่ได้รับมาตลอดทั้งวันอย่างเงียบเชียบ การฝึกซ้อมครั้งนี้…มีประโยชน์กว่าที่เขาเคยคิดไว้

มันไม่ใช่แค่การล่าอสูรกาย, แต่คือการเรียนรู้ที่จะเชื่อใจ…หรืออย่างน้อยก็ 'ใช้ประโยชน์' จากความสามารถของคนอื่น, และนั่นคือบทเรียนที่มีค่าที่สุดสำหรับนักเล่นเกมที่เคยชินกับการเดินหมากเพียงลำพังมาโดยตลอด

Back to Rome

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri