Trilith Studios

Trilith Studios

The sky has no limit. So we built the sky.

ยินดีต้อนรับสู่ Trilith Studios: จุดหมายปลายทางของนักสร้างหนังและแหล่งกำเนิดของเรื่องเล่า
ทอดตัวอยู่บนพื้นที่เกือบ 1,000 เอเคอร์ ครอบคลุมทั้งสตูดิโอ สำนักงาน และลานถ่ายทำกลางแจ้ง
เรามีทุกสิ่งที่คุณต้องการเพื่อทำให้ทุกความเป็นไปได้กลายเป็นจริง

  ไตรลิธ สตูดิโอส์ ไม่ใช่เพียงแค่สถานที่ผลิตภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์ แต่เป็นอาณาจักรแห่งการสร้างสรรค์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ทางตอนใต้ของแอตแลนตา ในเฟย์เอตต์เคาน์ตี้ รัฐจอร์เจีย เดิมรู้จักกันในชื่อ ไพน์วูด แอตแลนตา สตูดิโอส์ สตูดิโอแห่งนี้ได้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งเวทมนตร์ภาพยนตร์ ที่ร่ายมนตร์สร้างสรรค์ผลงานมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งโปรเจกต์อันยิ่งใหญ่จาก มาร์เวล สตูดิโอส์
  บนพื้นที่กว่า 700 เอเคอร์ ที่กว้างใหญ่ไพศาล ไตรลิธ สตูดิโอส์ โอบอุ้มอาณาบริเวณอันเป็นแรงบันดาลใจ ด้วยพื้นที่กลางแจ้ง (backlot) ขนาด 400 เอเคอร์ ที่พร้อมแปลงโฉมเป็นฉากต่างๆ ได้อย่างไร้ขีดจำกัด และโรงถ่ายทำเสียงอันทันสมัยถึง 32 แห่ง ที่เป็นดั่งหัวใจในการบันทึกทุกเรื่องราวให้มีชีวิตชีวา ยิ่งไปกว่านั้น ไพร์ซึม สเตจ (Prysm Stage) ซึ่งเป็นสตูดิโอสำหรับการผลิตเสมือนจริง (virtual production) อันล้ำยุค ยังได้เปิดตัวในช่วงต้นปี 2022 เพื่อเปิดประตูสู่มิติใหม่ของการเล่าเรื่องด้วยเทคโนโลยีสุดล้ำ
  ปัจจุบันในปี 2024 ไตรลิธ สตูดิโอส์ ได้ก้าวขึ้นเป็นศูนย์กลางการผลิตภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรัฐจอร์เจีย และเป็นหนึ่งในสตูดิโอที่ใหญ่ที่สุดนอกฮอลลีวูดอย่างแท้จริง สะท้อนให้เห็นถึงพลังขับเคลื่อนและอิทธิพลอันมหาศาลในการกำหนดทิศทางอุตสาหกรรมบันเทิงระดับโลก

STAGE

Spaces Tailor-Made
for Storytellers

ทุกองค์ประกอบได้รับการใส่ใจอย่างรอบด้าน เพื่อความสะดวกและศักยภาพในการใช้งานของสตูดิโอทั้ง 34 แห่งของเรา คุณจะได้เข้าถึงตัวเลือกหลากหลาย พร้อมความยืดหยุ่นทั้งในด้านขนาดและการใช้งาน เพื่อให้สามารถเลือกสิ่งที่เหมาะสมที่สุดกับการผลิตของคุณได้อย่างลงตัว




WORKSHOPS

Build your World

ด้วยทีมก่อสร้างและสำนักงานโปรดักชันที่อยู่ถัดไปเพียงไม่กี่ก้าว คุณไม่จำเป็นต้องออกนอกพื้นที่สตูดิโอเลย ทั้งการสร้างฉากและจัดการเอกสารทุกอย่างสามารถทำได้ครบถ้วนในที่เดียว จากเวิร์กช็อปเปิดโล่งไปจนถึง purposely-designed ager/dyer rooms (ห้องแต่ง-ย้อมผ้าที่ออกแบบมาอย่างเฉพาะเจาะจง เพื่อรองรับงานด้านการสร้างสรรค์เครื่องแต่งกายและพร็อพที่สมจริงตามบทบาทในงานโปรดักชัน) เวิร์กช็อปของเราถูกออกแบบมาเพื่อตอบโจทย์ทุกความต้องการของงานโปรดักชันโดยเฉพาะ



พื้นที่กว่า 187,000 ตารางฟุต ถูกออกแบบมาเพื่อรองรับงานก่อสร้าง งานไม้ งานปูน เอฟเฟกต์พิเศษ เครื่องแต่งกาย อุปกรณ์ประกอบฉาก งานไฟเบอร์กลาส และการพ่นสี โดยเฉพาะ




OFFICES

Designed for Flexibility,
Created with Purpose

ห่างจากพื้นที่ถ่ายทำเพียงไม่กี่ก้าว คือพื้นที่กว้างขวางหลายพันตารางฟุตที่เปิดรับจินตนาการไร้ขีดจำกัด ที่นี่ ทีมโปรดักชันของคุณสามารถทำงานได้อย่างสะดวกสบาย — อยู่ใกล้แค่เอื้อมจากจุดที่ทุกความเคลื่อนไหวของเรื่องราวกำลังเกิดขึ้น ตั้งแต่สำนักงานส่วนตัวไปจนถึงพื้นที่ทำงานแบบเปิด (bullpen) พื้นที่สำนักงานของเรามีความยืดหยุ่น รองรับได้ทั้งทุกแผนกและทุกงบประมาณ ไม่ว่าคุณจะต้องการพื้นที่สำหรับจดจ่อกับงาน หรือช่วงเวลาสำหรับปล่อยใจให้ฝัน สำนักงานของเราก็พร้อมมอบสมดุลที่ลงตัวให้คุณเสมอ






BACKLOTS

A Backdrop for Creativity

ด้วยพื้นที่กว่า 400 เอเคอร์ที่เต็มไปด้วยภูมิทัศน์อันหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นทุ่งโล่ง ถนนเมือง หรือแม้แต่ลานคอนกรีตพิเศษสำหรับวิชวลเอฟเฟกต์ ลานถ่ายทำกลางแจ้งของเราพร้อมมอบฉากหลังที่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกภาพที่คุณจินตนาการ

2 เอเคอร์ ลานพิเศษสำหรับวิชวลเอฟเฟกต์ ไม่ว่าคุณจะจินตนาการฉากแบบไหน ลานเอฟเฟกต์พิเศษของเราก็พร้อมทำให้เป็นจริง ด้วยพื้นที่คอนกรีตกว่า 2 เอเคอร์ และพลังไฟฟ้า 3 เฟส กำลังสูงถึง 1800 แอมป์



400 เอเคอร์ พื้นที่ป่าไม้และที่โล่งกว้าง ตั้งแต่ป่าทึบ หนองน้ำ ไปจนถึงทุ่งกว้างแห่งวากันด้า ภูมิทัศน์โดยรอบของเราถูกธรรมชาติแต่งแต้มไว้อย่างลงตัว พร้อมสำหรับการถ่ายทำทั้งภาพยนตร์ชีวิตจริงหรือซูเปอร์บล็อกบัสเตอร์เรื่องต่อไปของคุณ



City Street Brownstone Facade สำหรับฉากที่ต้องการบรรยากาศแบบเมืองใหญ่ อาคารสำนักงานหมายเลข 112 มาพร้อม “ด้านหน้าอาคารสไตล์บราวน์สโตน” ที่ชวนให้นึกถึงถนนในนครนิวยอร์กยุคปัจจุบันอย่างสมจริง



Resort Style Solea Pool เหมาะอย่างยิ่งสำหรับงานย้อนยุค สระน้ำในสถานที่ถ่ายทำแห่งนี้ออกแบบด้วยสถาปัตยกรรมแบบกรีก-โรมันคลาสสิก สร้างภาพลวงตาเสมือนแม่น้ำที่เอ่อล้นตลิ่งในหมู่บ้านยุโรปสมัยเก่าอย่างน่าทึ่งจริง

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 029 1/7
19th July 2025 11 AM

   ชาวค่ายฮาล์ฟบลัดเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่ด้วยการลงจอดที่ไตรลิมสตูดิโอโดยตรงไม่ไปจอดที่ไหนก่อนทั้งนั้น ทำเอาผู้คนในกองถ่ายจับตามองนักแสดงสาวหน้าใหม่ผู้ที่ได้รับการทาบทามจากไพเพอร์ แม็กลีน ลูกสาวของทริสตัน แม็กลีผู้ยิ่งใหญ่ในวงการฮอลลีวูด

   นักแสดงสาวคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เป็น ริปลีย์สวอนสันคนนั้นนั่นแหละ เธอเข้ามาพักในที่พักรถเทรลเลอร์ของตัวประกอบซีรี่ส์ชื่อดังก่อนหนึ่งวัน แดดเช้าของจอร์เจียยังไม่แรงเท่าไหร่ แต่ก็พอจะทำให้ผิวรู้สึกอุ่นๆ ขณะสายลมเบาๆ พัดผ่านลานคอนกรีตกว้างด้านหน้าเวทีถ่ายทำหมายเลข 14 ของ Trilith Studios — หนึ่งในสตูดิโอภาพยนตร์ที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาเหนือ

   เสียงใบพัดเฮลิคอปเตอร์ของ Tristan McLean พ่อของไพเพอร์ แม็กลีน ค่อยๆ จางหายไปในความทรงจำตั้งแต่เมื่อวานนี้ ทันทีที่พวกเขาลงจอดและได้รับการต้อนรับจากทีมงานประจำสตูดิโอ ไพเพอร์กับริปลีย์ได้พักในรถเทรลเลอร์นักแสดงตัวประกอบ — ถึงจะไม่หรูหราเท่าโรงแรม 5 ดาว แต่ก็อบอุ่นและเป็นส่วนตัวพอจะกลิ้งอ่านบทจนหลับ

   เช้าวันนี้ริปลีย์ในเสื้อคลุมยาวตัวบางกับกระเป๋าเป้เล็ก ๆ ยืนอยู่ข้างไพเพอร์ที่กำลังนัดพบใครบางคน

   เสียงรองเท้าผ้าใบเบาๆ วิ่งมาตามทางเดิน “เชล” ปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มสดใส — หญิงสาวผิวแทนผมดำตรงยาวที่มัดรวบไว้อย่างเรียบร้อย สวมเสื้อยืดสีครีมกับแจ็กเก็ตหนัง เธอเป็นคนเชอโรกีจากทาเลควาห์ โอคลาโฮมา และตอนนี้กำลังคบหาอยู่กับไพเพอร์ แม็กลีน

   “เชล นี่ริปลีย์ เพื่อนฉันจากค่ายฮาล์ฟบลัด” ไพเพอร์แนะนำเสียงสบาย ๆ

   “สวัสดีริปลีย์! ยินดีที่ได้เจอจริง ๆ” เชลยิ้มให้และยื่นมือมาให้จับอย่างอบอุ่น ดวงตาเธอเป็นประกายแบบที่บ่งบอกว่าเธอรู้จักวิธีพูดกับคนให้รู้สึกสบายใจทันทีที่เจอ

   “ถึงจะอยากอยู่ด้วยนานก็เถอะ แต่ว่าฉันมีสอนเด็กที่ค่ายน่ะสิ ฝากดูแลเด็กในสังกัดคนใหม่แกะกล่องให้หน่อยนะเชล เดี๋ยวฉันต้องกลับค่ายก่อน พ่อให้คนมารอรับไว้แล้ว” ไพเพอร์พูดพร้อมยักคิ้วให้เชลก่อนจะหันมาทางริปลีย์เพื่อบอกเรื่องสำคัญ “ถ่ายเสร็จวันพรุ่งนี้แล้วก็ขึ้นฮอกลับได้เลยนะ คนขับจะรออยู่ข้างหลังสตูดิโอ”

   ธิดาแห่งอะโฟรไดท์เอ่ยพร้อมกับหันมากอดริปลีย์เบา ๆ

   “โชคดีในกองนะ อย่าปล่อยให้ใครทำชุดเธอเปื้อนก่อนกล้องหมุนล่ะ”

   ครั้นสิ้นสุดเสียงอวยพรไพเพอร์ก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์กลับเพื่อที่เธอจะไม่ต้องทิ้งค่ายนานเท่าไหร่ เชลก็พาริปลีย์เดินเข้าสู่โลกของกองถ่ายอย่างเต็มตัว

   “มาทางนี้เลย ฉันจะแนะนำให้รู้จักกับทีม Makeup, Costume และ AD ก่อน เผื่อมีอะไรฉุกเฉินจะได้รู้ว่าใครดูแล”

   กองถ่ายวุ่นวายแต่เป็นระเบียบ — มีสายไฟขึงกับพื้น คนถือแฟ้มวิ่งสวนไปมา เสียงทุบฉากไม้บ้าง เตรียมพร็อพบ้าง เชลหยุดให้ริปลีย์รับบัตร Crew Pass ก่อนจะชี้ไปทางรถเทรลเลอร์ฝั่งซ้าย

   “นั่นคือทีม Costume นะ — เดี๋ยวเธอจะได้ลองชุดผู้เล่นหมายเลข 029 ของซีรีส์ Squid Game SS3 เวอร์ชั่นอเมริกา”

   เธอหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้าริปลีย์ตอนรู้หมายเลข “อย่าคิดมาก พวกเบอร์ต้น ๆ ตายก่อนเสมอ แต่ 029 นี่มีซีนหลายฉากเลยนะ ฉันช่วยดันบทให้เองแหละ”

   แล้วริปลีย์ก็ได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของการถ่ายทำอย่างเป็นทางการ เธอเปลี่ยนชุดเป็นชุดหมายเลข029 ไปนั่งให้ทางเมคทัพแต่งหน้าเบา ๆ ดูไม่ได้แต่งอะไรมากแล้วตรงเข้าฉากไป

   ภายในฉาก “หอพักรวมของผู้เข้าแข่งขัน” กล้องกำลังเซ็ตเฟรมสูงจากเครน และผู้อำนวยการสร้างเดินตรวจเช็กจุดยืนของนักแสดงตัวประกอบทีละคน

   “Ripley, you're 029 — stand between 101 and 064, okay?” เสียงผู้ช่วยผู้กำกับดังขึ้นจากหลังกล้อง

   “Okay” ธิดาบ้านโพไซดอนที่ได้ใช้ชีวิตในฐานะคนธรรมดาอีกครั้ง เธออยู้ในชุดวอร์มสีเขียวเข้มหมายเลข 029 ก้าวไปประจำตำแหน่ง สายตาเธอมองเห็นกล้องหลัก กล้องโดรน และทีมแสงที่วิ่งวุ่นกัน

   “Action!”

   เสียงตะโกนจากลำโพงพร้อมไฟสถานะสีแดงเหนือหัวโชติช่วง บทบาทของริปลีย์ในวันนี้นั้นเป็นผู้เข้าแข่งขันที่เพิ่งมาถึง ฉากที่ต้องถ่ายทำตอนนี้คือฉากที่ทุกคนถูกพาเข้าห้องรวม และมีการมองรอบ ๆ สังเกตสถานการณ์

   ตึ้ง !

   “sh*t—”

   ในฉากตอนนี้เธอต้องแสดงอารมณ์ตกใจเล็กน้อยตอนมีเสียงประตูเหล็กปิดล็อก แต่เอาดีพอได้ยินอบบนี้เข้าไปเธอก็ตกใจจริงจนแอบหลุดสบถออกมาเบา ๆ ดีที่มันไม่ได้ดังมากพอที่ไมค์บูมขน ๆ ข้างบนจับได้เพราะเธอไม่มีบทพูด แต่กล้องจะแพนผ่านหน้าในหนึ่งช็อต

   “คัท! เยี่ยมมาก 029 มองกล้องได้น่าสนใจดีนะ ตกใจสมจริงแล้วก็กลับมาเก็บอารมณ์ได้ดี” เสียงทีมงานชมเมื่อฉากจบ

   เชลที่ยืนมองอยู่ไม่ไกล โบกมือให้พร้อมส่งขวดน้ำ

   “วันแรกผ่านไปแล้ว — อีกหกวัน เธอจะกลายเป็นนักแสดงประกอบที่มีแฟนคลับแน่นอน” เธอพูดพร้อมหัวเราะ ขณะกล้องกำลังเซ็ตไฟสำหรับฉากถัดไป

   และนี่คือจุดเริ่มต้นของ “การถ่ายทำ 7 วันในฐานะนักแสดงตัวประกอบหมายเลข 029” ของริปลีย์ในซีรีส์ Squid Game SS3 — เวอร์ชั่นอเมริกา ที่กองถ่าย Trilith Studios เมืองฟาเยตต์วิลล์ รัฐจอร์เจีย

   ก็คงจะรุ่งแหละนะ ดูทรงแล้วน่ะ—

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ปฏิสัมพันธ์กับ [NPC-01] ไพเพอร์ แม็กลีน
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย

@God

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 029 2/7
20th July 2025 7AM - 3PM

   เมื่อวานนี้เป็นการถ่ายทำวันแรกที่ค่อนข้างสบายพอสมควร อาจจะด้วยเพราะเป็น Day 1 และเป็นบทบาทของเธอที่ได้รับแบบว่า— มีบทพูดสัดบรรทัดก็ถือว่ามีบุญได้มีแอร์ไทม์ส่งเสียงแล้ว ร่างเล็กของสาวบ้านเคบินที่สามตื่นขึ้นมาในรถเทรลเลอร์อันเป็นที่พักส่วนตัวของเธอด้วยเสียงปลุกเบา ๆ จากมือถือวางไว้ข้างเตียง

   วันที่สองของการถ่ายทำเริ่มต้นขึ้นท่ามกลางความรู้สึกแปลกประหลาดกว่าตอนอยู่ค่าย มันไม่ใช่ความอันตรายจากมิโนทอร์หรือไซคลอปส์…แต่เป็นความตื่นเต้นจากแสงไฟ กล้อง และคนหลายร้อยชีวิตที่ทำงานพร้อมกัน

   ริปลีย์ล้างหน้าด้วยน้ำเย็นในอ่างเล็ก ๆ ก่อนหยิบเสื้อวอร์มหมายเลข 029 ที่รีดเตรียมไว้เรียบร้อยขึ้นมาสวม กลิ่นแป้งแห้งจากชุดยังติดอยู่จาง ๆ จากการซักเมื่อคืนโดยทีมคอสตูม

[7:45 AM – Make up Zone]

   “เช้านี้เราจะถ่าย Close-up นะคนสวย” เมคอัพอาร์ติสต์วัยกลางคนยิ้มให้อย่างใจดีขณะแต่งหน้าให้ริปลีย์ “ฉันแต่หน้ามาหลายคนแล้ว ฉันรู้ได้เลยว่าหน้าเธอน่ะถ่ายขึ้นกล้องสุด ๆ รู้ไหม?”

   ริปลีย์ยิ้มบาง ๆ ตอบรับแบบเขิน ๆ — ยังไม่คุ้นกับคำชมที่ไม่ใช่เกี่ยวกับบัลเลต์หรือท่วงท่าต่อสู้

[8:30 AM – Set ถ่ายทำหลัก / ห้องโถงเกมแดง-เขียว (Red Light, Green Light)]

   วันนี้ทั้งกองย้ายมาถ่ายในเซ็ตใหญ่ที่ถูกตกแต่งให้เหมือนสนามทรายล้อมรอบด้วยผนังสีพาสเทล พร้อมตุ๊กตายักษ์ตรงกลาง — ฉากเกม “Red Light, Green Light” เวอร์ชันอเมริกาที่ดัดแปลงให้เข้มข้นและมีเอฟเฟกต์มากขึ้น

   “029 มานี่หน่อย” เชลในเสื้อกั๊กทีมโปรดักชันกวักมือเรียกขณะถือแฟ้ม

   “วันนี้กล้องจะจับช่วงเธอเกือบสะดุดตอนได้ยินเสียงปืนดังในรอบแรก — ผู้กำกับบอกว่าอยากให้เธอ ‘แสดงความตกใจแบบคนธรรมดาที่ไม่เคยเจอความตายจริง ๆ’ เข้าใจนะ?”

   ริปลีย์พยักหน้า — ในใจของเธอก็คิดว่านี่คงจะเป็นการที่จินตนาการว่าพวกกระสุนเหล่านั้นเป็นเหล็กแหลมน้อย ๆ ที่ถูกปาโดนอสูรกายน่าจะช่วยเพิ่มให้ความกลัวของเธอเยอะมากขึ้น อีกทางก็ลองคิดถึงภาพที่ต้องหนีตายจากฮาร์ปี้ นี่คงจะเป็นการจินตนาการที่สมจริงได้มากที่สุดแล้วมั้ง ?

   แม้จะเจือความแค้นก็ตาม—

[9:00 AM – กล้องเดิน | ฉากที่ 3: “Run or Die”]

   “3…2…1…Action!”

   เสียงตะโกนเริ่มเกมดังก้องทั่วสตูดิโอ ตุ๊กตายักษ์หมุนหัวช้า ๆ ขณะไฟเขียวติดขึ้น และผู้เข้าแข่งขันราว 60 ชีวิตเริ่มวิ่งไปข้างหน้า

   ริปลีย์ในชุด 029 วิ่งควบไปกลางกลุ่ม หน้าตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่ควบคุมได้ เสียงหอบเหนื่อย ความทรายใต้ฝ่าเท้า — เธอสะดุดเล็กน้อยเมื่อเสียงปืนแรกดังขึ้น แปะ!

   เด็กชายเบอร์ 019 ล้มลงไม่หายใจอยู่ข้างหน้า เธอชะงัก สายตาสั่นเครือ หายใจไม่ทั่วท้อง แล้วรีบวิ่งต่อเมื่อได้ยินเสียง “Green Light!” ครั้งถัดไป

   กล้องแพนมาใกล้ใบหน้าเธอ — แสดงอารมณ์ช็อกและตัดสินใจในวินาทีเดียวได้อย่างสมบูรณ์

   “Cut! Very good, 029! เอาตาเธอมาใกล้ ๆ อีกนิดตอน Take 2 นะ”

   เสียงผู้กำกับตะโกนชมจากหลังจอมอนิเตอร์

[ Lunch time – ใต้เต็นท์นักแสดง]

   เชลเอาจานข้าวกล่องมาให้ริปลีย์ พร้อมขวดชาเย็น เป็นอาหารที่นักแสดงตัวประกอบทุกคนจะได้รับเป็นสวัสดิการกองถ่าย มือเล็กยื่นไปรับก่อนจะเริ่มเปิดดูพบว่ามันคือเบอร์เกอร์หมูชีสชิ้นโต

   “เธอทำได้ดีเลยล่ะ ผู้กำกับเริ่มพูดชื่อเธอแทนเลขแล้วนะ” เชลกระซิบยิ้ม ๆ “บางทีอาจจะได้บทมีคำพูดก็ได้ ถ้ายังรักษาคุณภาพแบบนี้ไปอีกห้าวัน”

   ริปลีย์เคี้ยวเบอร์เกอร์คำโตแล้วพยักหน้าช้า ๆ “ถ้ารักษาได้น่ะนะ lol”

[03:00 PM – ปิดกล้องวันนี้]

   หลังจากถ่ายมุมหลอกในฉากเดียวกันอีก 3 รอบ และเซ็ตแสงเพิ่มเล็กน้อย การถ่ายทำของวันก็เสร็จสิ้นเร็วกว่ากำหนด

   “Cut! Great job everyone! วันนี้ปิดกอง 3 PM” เสียงทีมงานประกาศพลางปรบมือให้เหล่านักแสดงประกอบและทีมเบื้องหลัง

   ริปลีย์ถอดชุดหมายเลข 029 ออกในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเบื้องหลัง พร้อมถอนหายใจโล่งอกอย่างเงียบ ๆ ก่อนเดินกลับมายังเต็นท์พัก เชลเดินมาส่งพร้อมชาเขียวหนึ่งขวดในมือเหมือนเดิม ก่อนจะบอกอย่างใจดีเกี่ยวกับคิวของเธอต่อจากนี้

   “คิวถ่ายของเธอจะมีอีกทีวันที่ 29 เลยนะ — กองเว้นให้ตามที่ไพเพอร์แจ้งไว้แล้ว”

   ริปลีย์กะพริบตาปริบๆ แล้วถามกลับเบา ๆ “หมายความว่าฉัน…ว่างไปจนถึงวันที่ 29 เลยใช่ไหม?”

   “ใช่ พรุ่งนี้เช้าเธอกลับค่ายได้เลย ไพเพอร์เคลียร์ไว้ตอนเป็นตัวแทนตกลงตารางกับผู้ช่วยผู้กำกับน่ะ” เชลตอบพร้อมรอยยิ้ม “ค่อยกลับมาถ่ายฉากในหอพักกลางคืนกับกลุ่มหลักวันนั้นเลยนะ”

   ริปลีย์พยักหน้ารับทราบ ดูเหมือนว่าเรื่องตารางเรียนวิชาที่เธอลงจะถูกไพเพอร์สืบจนรู้หมดแล้วและผู้จัดการสาวคนสวยของเธอก็จัดการจัดตารางเรียนให้นักแสดงรุ่นเยาว์ได้กลับไปร่ำเรียนเก็บวิชา

   แล้วก็กลับไปจัดการวันเกิดให้เจ้าตัวแสบด้วย เมื่อคืนนี้คิดเมนูไว้ลองทำเพียบเชียว

   “ก็ดี ฉันคิดถึงห้องสมุดค่ายนิดหน่อยเหมือนกัน” เธอยิ้มบาง ๆ ขณะพูด

   เชลหัวเราะเบา ๆ แล้วแตะแขนเธอเบา ๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ “อีกแค่ห้าวันถ่ายทำ เธอจะเป็นนักแสดงตัวประกอบที่มีประวัติใน IMDb แล้วนะ”

   ริปลีย์หัวเราะบ้าง รู้สึกว่าประโยคนั้นแปลกแต่ก็น่ารักดี ไม่นานได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์มาจอดที่ลานกว้างไม่ไกลจากสตูดิโอที่เธอใช้งาน ทำเอาไม่ต้องสืบเลยว่านั่นมีไว้สำหรับใครกัน ร่างเล็กของธิดาแห่งโพไซดอนบอกลาเชลและคนที่พอจะคุยกันบ้างในกองถ่ายแล้วเดินไปยังเฮลิคอปเตอร์อันมีสัญลักษณ์ของแม็กลีนคนพ่อเด่นหราอยู่

   “ได้เวลากลับค่ายแล้ว”

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 029 3/7
29th July 2025

   เธอมาถึงกองถ่ายตั้งแต่เมื่อวานนี้ช่วยเย็น ๆ เสียงเครื่องยนต์ของเฮลิคอปเตอร์ยังคงก้องอยู่ในหู แม้เวลาจะล่วงเลยมาแล้วหลายชั่วโมง เธอยังคงรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่เดินทางด้วยน่านฟ้า เป็นสิทธิพิเศษที่เธอคงจะไม่ได้แตะมันอีกนานหากไม่มีงานแสดง

   ในวันนี้เสียงแรกที่ดังขึ้นคือเสียงเคาะเบา ๆ บนประตูเทรลเลอร์ปลุกริปลีย์ให้ลืมตาขึ้น เธอลุกขึ้นช้า ๆ หยิบเสื้อวอร์มสีเข้มหมายเลข 029 ที่พาดไว้ข้างเตียงขึ้นมาสวม ก่อนจะเปิดประตูออกไป

   “ตื่นแล้วสินะ ริปลีย์!” เชลยืนรออยู่พร้อมแก้วกาแฟร้อนในมือ รอยยิ้มสดใสเหมือนเดิม “ยินดีต้อนรับกลับสู่โลกของสายไฟ กล้อง และบทที่เปลี่ยนหน้างาน”

   เธอพูดติดตลกก่อนจะยื่นกาแฟให้ริปลีย์ สาวน้อยที่รับมาแล้วยิ้มบาง ๆ ให้แก่ผู้ที่ดูแลเธอในระหว่างที่อยู่ที่นี่ เป็นเหมือนผู้จัดการกลาย ๆ ก็ว่าได้เพราะว่าไพเพอร์ แม็กลีนจำเป็นต้องอยู่ค่ายเพื่อสอนเด็ก ๆ ในค่าย เธอก็

   “ขอบคุณ— เมื่อคืนนี้หลับเป็นตายแหนะ”

   “ดีแล้วจะได้ตื่นมาสดชื่น ๆ กองเริ่มวางกล้อง 8 โมงนะ วันนี้จะถ่ายฉาก ‘จับคู่เข้าสู่เกมรอบสอง’ มีเธอในซีนหลักของกลุ่มกลางด้วย”

[08:05 AM – เวทีถ่ายทำ: โถงเกมรอบสอง]

   ภายในฉากที่จำลองเป็นโกดังทรุดโทรมและเต็มไปด้วยความว่างเปล่าแบบตั้งใจ เสียงกล้องและบูมไมค์ขยับกันขวักไขว่ ขณะที่นักแสดงประกอบทยอยเข้าประจำตำแหน่งตามเลขเสื้อ ริปลีย์ในหมายเลข 029 ถูกจัดให้อยู่กลางกลุ่มพอดี — กล้องมีแผนจะจับภาพเธอในช็อต Close-Up ตอนลังเลว่าจะ “จับคู่” กับใครดีด้วย นับว่าเป็นกว้างแรกในการมีซีนที่ดี อย่างน้อยการที่ได้โคลสอัพก็ถือว่าเป็นที่จดจำไม่มากก็น้อย

   ในระหว่างที่ริปลีย์อ่านบทนั้นในใจก็นึกทึ่งในอิทธิพลของคำว่า ‘เด็กแม็กลีน’ ต่อท้ายเธอมาก เพราะมันทำให้เธอสามารถอยู่ที่นี่ได้โดยไม่มีอะไรขาดเหลือ หนำซ้ำยังมีบทในซีรีส์ดังระดับโลกของเน็ตฟลุกซ์อีกต่างหาก นับว่าเธอคิดถูกที่เลือกจับมือกับรุ่นพี่ในค่ายของเธอ

   Actually—ในค่ายก็มีแค่รุ่นพี่ไพเพอร์ที่ทำงานด้านนี้และเปิดหาเด็กนี่นะ

[10:00 AM – กล้องเดิน | Scene 2: “Trust or Regret”]

   เสียงของระบบ AI ในเรื่องถูกเปิดจากลำโพงด้านบน “ผู้เข้าแข่งขันทุกคน กรุณาเลือก ‘คู่’ ที่จะเข้าทดสอบรอบถัดไป…”

   กล้องซูมเข้าทางซ้าย — ผ่านผู้เล่นหมายเลข 064 ที่ยืนกอดอก ผ่าน 101 ที่มองซ้ายขวา แล้วแพนมาหยุดที่ใบหน้าของ 029

   ริปลีย์ในฐานะตัวละครผู้เล่น 029 เธอทำหน้าลังเลจริง ๆ สายตาชั่งใจ เหลือบมองไปรอบตัวอย่างระแวดระวัง ก่อนจะมีนักแสดงอีกคนเดินเข้ามาเอ่ยเบา ๆ

   “ขอโทษนะ…จับคู่กับฉันได้ไหม?”

   ใบหน้าเล็กที่มีคำว่าลังเลระบายเต็มทั่วใบหน้าหันไปตามเสียงที่คาดว่าน่าจะคุยกับเธอ เธอหันมองเขา — สองวินาทีของความเงียบที่กล้องจับทุกแววตา ก่อนที่เธอจะพยักหน้าช้า ๆ

   เมื่อคำตอบได้สื่ออะไรแล้ว มือของทั้งสองก็เอื้อมมาจับและเขย่าเบา ๆ เป็นการเช็คแฮนด์และตกลงตามที่เขาเอ่ย

   “คัต! 029 สวยมาก Shot นี้สื่ออารมณ์ได้ดีมากเลย” เสียงผู้กำกับดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มของทีมภาพ

[14:50 PM – ถ่ายทำฉากเสริมจบ | หมดบทที่จะต้องถ่ายวันนี้]

   หลังการถ่ายทำดำเนินไปอย่างราบรื่นและรวดเร็ว เพราะว่าเธอเป็นตัวประกอบด้วยฉากที่ต้องถ่ายก็เลยเน้นแค่ฉากอยู่คนคนเยอะ ๆได้ซีนซูมบ้างแต่ไม่ได้มีเนื้อเรื่องของตัวเองขนาดนั้น ซึ่งวันนี้สำหรับเธอแล้วถือว่าเป็นอีกหนึ่งวันที่ได้ฟุตเทจ “เข้มข้น” เต็มฉาก

   ริปลีย์เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองแล้วเดินกลับไปยังโซนพัก พร้อมเชลที่เดินถือคลิปบอร์ดข้าง ๆ

   “ถ่ายเก่งขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะเด็กน้อย” เชลหันมาพูดพลางยื่นขนมให้ “วันนี้ไม่ใช่แค่สายตา แต่จังหวะของเธอก็แม่นเหมือนคนเคยอยู่ในสนามรบ”

   ริปลีย์หัวเราะเบา ๆ กับคำพูดนั้น

   ก็จริง ก็เคยอยู่ในสนามรบอ่ะแหละ—

   ร่างเล็กที่ได้เวลาพักผ่อนแลวก็เลือกที่จะเดินไปเอนหลัง เปิดห่อขนมพร้อมเปิดหนังสือนิตยสารมาอ่านอย่างน้อยก็ขอวันละข่าวสักหน่อย

   🌀 ปฏิบัติการสายฟ้าฟาด! ธิดาแห่งทะเลผนึกกำลังเพื่อนสาวบุกเมืองมนุษย์! ⚔️ มหากาพย์มิโนทอร์ที่แอตแลนต้า!

   เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม 2568 ที่ผ่านมา ค่ายฮาล์ฟบลัดต้องสั่นสะเทือนอีกครั้ง! เมื่อภารกิจที่ไม่เป็นทางการของเหล่ากึ่งเทพกลุ่มเล็กๆ ได้จุดชนวนสู่การเดินทางอันยิ่งใหญ่ที่ไม่คาดคิด!

   เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อ ริปลีย์ ธิดาแห่งโพไซดอน 🌊 ได้ยินเสียงนิมฟ์กระซิบข่าวลือบางอย่างให้ โค้ชเบย์ สโตนบรูค — เซเทอร์สายขับรถซิ่งฟีลหนังแอ็กชัน — เกี่ยวกับเด็กกำพร้าสามคนที่อยู่ในสภาพหวาดกลัว... และที่น่าตกใจคือมีร่องรอยของ "มิโนทอร์" 🐂 ปรากฏใกล้พวกเขา!

   ว่าแล้ว ริปลีย์ที่ไม่แน่ใจว่าจะเดินหน้าต่อดีไหม ก็โดนโค้ชเบย์หันมาจ๊ะเอ๋เข้าอย่างจัง! ถูกลากตัวไปแบบไม่ทันตั้งตัว 😅 และในเมื่อความกล้าหาญมักมาพร้อมกับเพื่อนซี้ — เธอจึงได้ลาก ลิเลียน่า ธิดาแห่งอะธีน่า เข้าร่วมทีมด้วย!

   ✨ และแล้ว มหากาพย์แห่งการเดินทางก็เริ่มต้นขึ้น! โดยสารรสบัสสุดซิ่งสายเซเทอร์ในตำนาน ใช้เวลาสองวันจากค่ายไปยัง แอตแลนต้า ระหว่างทาง ทั้งสามต้องเผชิญหน้ากับ วัวเหล็ก และ ไซคลอปส์ 🤖👁 แต่พวกเขาก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยไหวพริบ ฝีมือ และวลีเด็ดระหว่างการปาหอกของริปลีย์... "วิงการ์เดียม เลวิโอซ่า!" 🪄 (ใครสอนให้พูดแบบนี้กลางสนามรบก็ไม่รู้ แต่เวิร์ค!)

   เมื่อไปถึงปลายทาง พวกเขาออกตามหาเด็กๆ อย่างไม่ย่อท้อ ก่อนจะพบเบาะแสที่ย่านโรงงานร้าง และในค่ำคืนแสงจันทร์จาง... ช่วงตีสาม! เสียงมิโนทอร์คำรามก้อง 😱 เด็กทั้งสามคนสะดุ้งตื่นกลางฝันร้าย — ริปลีย์ ลิเลียน่า และโค้ชเบย์รีบพุ่งไปยังจุดเกิดเหตุ เปิดฉากต่อสู้สุดมันส์ที่แม้แต่แสงดาวยังหยุดดู!

   🔱 การต่อสู้จบลงอย่างสวยงามด้วยท่าไม้ตายของริปลีย์ พร้อมประโยคสุดเท่ที่ตราตรึงใจทุกคนที่ได้ฟัง: "ขอโทษนะ... พ่อฉันไม่ยอมให้พลาดหรอก" 🌊✨

   📣 สถานะจากค่าย: ค่ายฮาล์ฟบลัดยังไม่ออกแถลงการณ์อย่างเป็นทางการเกี่ยวกับภารกิจนี้ แต่แหล่งข่าวภายในคาดว่าการเผชิญหน้าครั้งนี้อาจเกี่ยวพันกับพลังบางอย่างที่กำลังตื่นขึ้น... และนี่อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องใหญ่ที่กำลังจะมา 🌀

   เฮอร์มีสขอชมเชยในความกล้าหาญและไหวพริบของริปลีย์ ลิเลียน่า และโค้ชเบย์! และขอเตือนให้ทุกคนเตรียมพร้อม เพราะโลกของเหล่าเดมิก็อดไม่เคยหยุดนิ่ง!

   ติดตามสถานการณ์ได้ที่นี่ เราจะอัปเดตทุกความเคลื่อนไหวของเหล่ากึ่งเทพสายบู๊ให้คุณไม่พลาดแม้แต่จังหวะปาหอกเดียว! 💥

   #ปฏิบัติการสายฟ้าฟาด #ธิดาแห่งทะเล #ภารกิจมิโนทอร์ #แอตแลนตา #กึ่งเทพสายบู๊

   “โอ้โห ใครจะไปนึกว่าจะมีข่าวตัวเองแบบนี้แฮะ เท่ใช่หยอก”

   แล้วก็นึกเสียดายที่ข่าวแบบนี้เธอไม่ได้เผาไปให้พ่ออ่านหรือไม่ได้อ่านให้เขาฟัง โธ่เอ้ย—

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ผู้ฟังข่าวซุบซิบ ได้รับ +15 EXP

@God

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 029 4/7
30th July 2025

   ในช่วงเวลาตีสี่ครึ่งที่แสงแดดจ้าแต่ถูกบดบังด้วยม่านมึบและกระจกทึบเพื่อนอนโดยเฉพาะ การดิ้นรนปรับตัวของผู้คนจากปรากฎการณ์แสงอาทิตย์นิรันดร์ช่างน่าทึ่ง ทั้งนวัตกรรมที่กอบกู้ราตรีสวยงามด้วยมือเรา กระจกทึบแทบไม่ต้องเจอโลกภายนอก ม่านทึบชนิดไม่รู้เดือนรู้ตะวัน แว่นตากันแดดที่ดูจะฮิตมากกว่าเดิม และผู้คนที่ร้องขอชีวิตจากโลกที่ร้อนขึ้น

   ริปลีย์เองก็เป็นหนึ่งในคนพวกนั้นที่อุดหนุนนวัตกรรมม่านกั้นแดดอินโทรเวิร์ตเต็มขั้น

   “ตื่นแล้วเหรอ?”

   เสียงของเชลเอ่ยเบา ๆ หลังเคาะประตูรถเทรลเลอร์แผ่ว ๆ ริปลีย์ที่ยังไม่ลืมตาดีค่อย ๆ ลุกขึ้นบิดตัวช้า ๆ แสงไฟสีเหลืองสลัวส่องลอดบานพับเล็ก ๆ เข้ามา เธอล้างหน้าในอ่างเล็ก ๆ ก่อนสวมชุดวอร์มหมายเลข 029 อีกครั้ง — ทีมคอสตูมรีดและแขวนไว้ตั้งแต่เมื่อคืนในถุงใสพับเรียบร้อย

   วันนี้จะเป็นวันที่ถ่ายทำอย่างยาวนานที่สุดของเธอก็ว่าได้ ราวกับรวมทุกซีนที่เธอต้องถ่ายมาถ่ายภายในวันนี้อย่างนั้นแหนะ

[05:30 AM – เซ็ตเมคอัพกลางแจ้ง / เวทีถ่ายทำหอพัก]

   วันนี้ฉากหลักอยู่ที่ “หอพักยามค่ำ” — เซ็ตจำลองที่ใช้กล้อง Long Take เคลื่อนไหวไปตามพื้นที่จริง ด้านในคือเตียงสองชั้น เรียงกันแน่นขนัดเหมือนดงเหล็ก สนามรบจำลองที่ปราศจากอาวุธ แต่เต็มไปด้วยสายตาสั่นไหว

   ริปลีย์นั่งให้ช่างแต่งหน้าแต้มรอยเหงื่อบาง ๆ และทำให้ขอบตาดูคล้ำลงเล็กน้อย เพื่อให้ดู ‘อดหลับอดนอน’ เหมือนอยู่ในเกมจริง

   จริง ๆ ทุกวันนี้ก็เหมือนอดหลับอดนอนอยู่แล้ว

   “กล้องวันนี้จะไหลต่อกันยาว 8 นาทีโดยไม่คัตนะ” เชลแจ้งเบื้องหลังฉากอย่างรวดเร็ว “เธอจะต้องคลานจากเตียงไปหลังกล่อง เสมือนกำลังหลบใครสักคนที่อาจทำร้าย”

[07:00 AM – เริ่มถ่ายทำ Scene: “Night Tension”]

   “ดับไฟ”

   “เปิดสปอตไลต์จำลองแสงเทียน”

   “กล้อง 1 พร้อม”

   “กล้อง 2 ซ้อนหลังฉากเหล็ก”

   “กล้องมือถือ steady rig พร้อม”

   “5...4...3...2...1... Action!”

   ภาพในกล้องเริ่มด้วยมุมสูงของห้องหอพักที่มืดเกินครึ่ง — แสงเทียนจำลองส่องกระทบใบหน้าหวาดระแวงของนักแสดงแต่ละคน ขณะที่เสียงหอบหายใจและลมหายใจตึงเครียดผสานกันในความเงียบ

   กล้องแพนมาใกล้ — ริปลีย์นอนกอดเข่าอยู่หลังเสากลางหอพัก สีหน้าหวาดระแวงแต่พยายามไม่ให้สั่น เธอเงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้าเบา ๆ จากทางซ้าย ในบทไม่มีคำพูด — มีเพียงสายตา น้ำเสียงของลมหายใจ และการแสดงออกทางร่างกายที่สื่อสารว่า “ฉันไม่รู้ว่าคืนนี้จะมีชีวิตรอดมั้ย”

   เธอต้องถ่ายทำแบบนี้อยู่ราว ๆ สามเทคได้ รู้ตัวอีกทีในนาฬิกาของกองถ่ายก็โชว์เวงลาตอนช่วงสิบนาฬิการให้เธอได้เห็นแทนเลขเจ็ดที่เธอจ้องก่อนเข้าฉาก

   “คัต! ดีมาก! กล้องแพนไหลลื่นสุด ๆ และ 029 ทำได้ดีมากกับจังหวะมองไหล่ซ้ายก่อนตัดสินใจคลาน”

   ทีมกล้องปรบมือให้ในกองเล็กน้อย ริปลีย์เช็ดเหงื่อที่หลังคอด้วยผ้าเย็นที่เชลส่งให้

   “เก่งมากเลยวันนี้” เชลพูดยิ้ม ๆ “ซีนนี้โดนจับไว้เป็นโปรโมตเทปสั้นใน TikTok แน่นอน”

   ริปลีย์หัวเราะเบา ๆ “ก็แค่ฉากกอดเข่าน่า”

   บางทีเธอก็ไม่รู้ว่ารสนิยมชาวโลกตอนนี้คืออะไรกันแน่เหมือนกัน แต่ถ้าผู้กำกับว่าดี บุ๋มก็ว่าดี หลังเสร็จสิ้นฉากนี้ก็เป็นฉากของคนอื่นให้เธอได้พัก ริปลีย์เดินไปกินข้าวให้เต็มท้อง พักให้เต็มที่ก่อนจะเริ่มถ่ายทำฉากต่อไปในตอนช่วงเวลาบ่ายตรง

[13:00 PM – ถ่ายซีนย่อยในเตียงสองชั้น / การพูดคุยระหว่างผู้เล่น]

   ในฉากนี้ ริปลีย์มีบทพูดสั้น ๆ เป็นครั้งแรกในรอบสี่วันที่ถ่ายทำมา นับว่าเป็นฉากที่เธอนั่งท่องจนจำได้หมดแล้วล่ะมั้ง ที่เธอตื่นเต้นจนต้องนั่งท่องตลอดไม่ใช่เพราะอะไร เพราะว่าเธอที่เป็นโรคดิสเล็กเซียต้องมาน่าอ่านนั่งท่องกับตัวภาษาอังกฤษเสียนานนมจึงต้องเตียมตัวตั้งแต่เนิ่น ๆ ซึ่ง—

   เธอตื่นเต้นจนเล่นท่องบทคนอื่นด้วยน่ะสิ โธ่

   ในช่วงเวลาที่ทุกคนต้องมาหาว่าใครเป็นคนที่ทำร้ายพวกเธอ ร่างเล็กที่ดวงตาดูเหม่อลอยไปแสนไกลราวกับว่าตอนนี้ต้องการเพียงอิสระในการมีชีวิตรอดเท่านั้นก็เอ่ยขึ้นมาราวกับว่าเป้นการถามไถ่ลมฟ้าอากาศเบา ๆ

   ปลงตกกับชีวิต ในขณะเดียวกันก็หวาดกลัว

   “เธอคิดว่า…คนที่เงียบที่สุด จะทำร้ายใครหรือเปล่า?” ร่างเล็กเอ่ยเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ผินใบหน้าไปหาเพื่อนร่วมเตียง “บางที...ฉันก็อยากรู้ ว่าตัวเองจะกลายเป็นคนแบบไหนถ้าอยู่ที่นี่นานกว่านี้”

   เสียงในกองเงียบใน Take แรก — ผู้กำกับไม่สั่งคัตจนกระทั่งกล้องหยุดอัตโนมัติจากระยะไกล

   “เพอร์เฟกต์เลยครับ 029 — ใช้น้ำเสียงได้ดีมาก”

[17:30 PM – ถ่ายซีน Reaction และเสียงกรีดร้องปลอม]

   ต่อจากฉากช่วงบ่ายเธอก็มีเวลาพักต่ออีกนิดหน่อยก่อนที่จะได้เข้าฉากอีกครั้ง ในช่วงเย็นนี้ฉากที่เธอต้องถ่ายเป็นฉาก Reaction จากเตียงของนักแสดงเมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน — ผู้เล่นคนหนึ่งลุกขึ้นกระโดดใส่เพื่อนตอนหลับ เสียงโกลาหลเริ่มขึ้น เธอต้องแสดงอารมณ์ “ตกใจ-ตั้งสติ-ตัดสินใจหลบ” ภายในเวลาไม่ถึง 4 วินาที

   “Action!”

   แสงไฟกระพริบ — เธอลุกพรวดขึ้นจากเตียงบนแล้วกระโดดลงมาอย่างคล่องแคล่ว กล้องจับใบหน้าหวาดผวา ก่อนกลายเป็นตั้งใจมองหาทางหนี

   “คัต! ได้เลย!”

   เพราะว่าการถ่ายทำกับคนหมู่มากยังไงก็ต้องได้ถ่ายมากกว่าสองเทคอยู่แล้ว เธอถ่ายทำไปเรื่อย ๆ จนเมื่อถึงช่วงเวลาที่ผ่านฉากกลางคืนทั้งหมด รวมถึงถ่าย Coverage เพิ่มเติม กองถ่ายจึงปิดกล้องอย่างเป็นทางการในเวลา 20.10 น.

   ริปลีย์เดินช้า ๆ ออกจากเซ็ต ขณะที่แสงไฟในสตูดิโอเริ่มดับลงทีละดวง — วันนี้เต็มไปด้วยฉากเงียบงันแต่ทรงพลัง และเธอ…ก็อยู่ในเกือบทุกช็อต

   “พักให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้เราจะถ่ายซีน ‘สะพานแก้ว’ ตอนทดสอบความเชื่อใจ”เชลส่งยิ้มพร้อมแผ่นสคริปต์พับครึ่ง

   ริปลีย์รับมาพร้อมพยักหน้า

   “หวังว่าจะไม่ใช่ฉันที่ร่วงลงไปหรอก—ใช่ไหม ?”

   เธอพูดติดตลก ก่อนจะหันกลับไปมองหอพักที่มืดสนิท เหมือนทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันไม่เคยเกิดขึ้นจริง ร่างเล็กก้าวเดินออกมาจากที่ตรงนั้นเพื่อนตรงไปยังรถเทรลเลอร์ที่พักของเธอในกองถ่ายและเอนกายอ่านเรื่องซุบซิบเพื่อปรับอารมณ์ให้ดีขึ้น หลุดจาก 029 ให้เป็นริปลีย์ สวอนสันคนเดิม

   ช็อกทั้งค่าย! คำพยากรณ์ซ้อนสอง! ไนมีเรีย เฮนลาดิส และ เรเชล แดร์: สถานะ "ผู้ที่ผูกพันในคำพยากรณ์" ยิ่งกว่าสายใยโชคชะตา!

   เฮอร์มีสขอฟันธงว่าสถานะของ ไนมีเรีย รีอังกา เฮนลาดิส ธิดาแห่งเฮคาที และ เรเชล อลิซาเบธ แดร์ ผู้พยากรณ์เดลฟี นั้นคือ "ผู้ที่ผูกพันในคำพยากรณ์" อย่างลึกซึ้งยิ่งกว่าคำว่าโชคชะตา! เพราะอะไรน่ะหรือ? ไปดูเหตุการณ์ "คำพยากรณ์ซ้อน 2" ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมานานนับสิบปี!

   เหตุเกิด: คำพยากรณ์ส่งด่วนถึงไนมีเรีย!

   เมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม 2025 เวลา 22:00 น. โดยประมาณ ณ โถงบูชาเทพี บ้านเฮคาที เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น! จู่ๆ เรเชล อลิซาเบธ แดร์ แม่หมอนักทำนายเดลฟี ที่ควรจะเข้านอนอยู่ที่ถ้ำเทพพยากรณ์ ได้วิ่งจากทางเหนือของค่าย ลงใต้มายังเขตบ้านพักลูกเทพ!

   พร้อมกับมอบคำพยากรณ์แบบ "บริการส่งด่วนถึงใจ" แก่ ไนมีเรีย รีอังกา เฮนลาดิส ผู้ที่มักจะครองหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์หลายฉบับของเฮอร์มีส! ภายหลังไนมีเรียเผยว่า "ในที่สุดภาพของนิมิตที่กระจัดกระจายสะเปะสะปะก็ปรากฏเป็นภาพที่ชัดเจนขึ้น" ในตอนที่เธอขอพรแบบ NON-STOP จนเทพีเฮคาทีแจกพรให้แทบไม่ทัน! (หมายเหตุจากเฮอร์มีส: ไม่แนะนำให้ปลดปล่อยพลังหลายพลังในครั้งเดียวกันมากเกินไป อาจเป็นเหตุให้หน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลมล้มลงหัวโขกฐานรูปปั้นเสียชีวิตได้ อย่าหาว่าเฮอร์มีสไม่เตือนนะจ๊ะ!)

   ในจังหวะนั้นเองที่นิมิตแห่งความมืดและพลังแห่งมนตราประสานกันเป็นเหตุให้เรเชลต้องรีบจ้ำอ้าวมาทั้งชุดนอนซาตินสุดเซ็กซี่---.. อะแฮ่ม! ส่วนคำพยากรณ์ชุดแรกเป็นอย่างไรนั้นไปดูกันเลย!

คำพยากรณ์ชุดแรก: โลกาวินาศกำลังมา!?
"ธิดาแห่งม่านหมอกปลุกเงาที่หลับใหล
โรคระบาดและสงครามจักย่ำไปทั่วหล้า
ความอดอยากและความตายจักตามมาในไม่ช้า
สามวีรชนต้องจรลีเผชิญหน้าชะตา
เพื่อตามหาพันธนาการที่ถูกลืมเลือนกลับมา
มิเช่นนั้นโลกาวินาศคือบทสรุปสุดท้าย"

   ยังไม่พอ! คำพยากรณ์ซ้อนสองกลางค่าย!

   ถ้าคุณผู้อ่านคิดว่านี่คือเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดแล้ว ยัง! ยังไม่หมด!! ยังมีอีก!!!

   เมื่อไนมีเรียไปขอรับคำปรึกษาจากผู้อำนวยการค่ายฮาล์ฟบลัด ไครอน ทว่ายังไม่ทันที่จะได้รับคำปรึกษาใดๆ เรเชลที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ปล่อยคำพยากรณ์ออกมาอีกชุด!

   คำพยากรณ์ชุดที่สอง: สัญญาณการสิ้นสุด "Eternal Sunshine"!

ราตรีสูญสิ้น สุริยันเรืองรอง"
"เงาจันทร์ไร้ร่องรอย ดาราลาจากห้อง"
"มารดรดำมืด คืนชีพจากพันธนาการ"
"สี่ม้าเพลิงผลาญ เตรียมพิฆาตสถาน"
"สู่แดนหมีขาว ผู้ผูกมัดด้วยใจเย็น ใต้ฐานเหล็กกล้า สี่พิทักษ์เฝ้ารอ"
"ณ แดนผู้ดี อัศวินห้าวหาญ ใต้ซุ้มประตูชัย รุ่งโรจน์และล่มจม"
"ในถ้ำมังกร เมอร์ลินเปิดทางใจ ใต้เงาหินเรียงราย บุตรมืดหมายครอง"
"คู่ชะตาจักมา ผมยาวสลวยงาม"

   คุณพระคุณจ้าววววววววว! นี่มันคำพยากรณ์ซ้อนคำพยากรณ์ที่ไม่เกิดขึ้นมานานนับ 10 ปี!!!

   ถ้าพิจารณาดูแล้ว คำทำนายชุดที่สองนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์ "Eternal Sunshine" ชัดๆ เลยนี่นา! โลกที่ไม่มีกลางวันมาเกือบปี ในที่สุดกลางคืนจะหวนกลับ ทำให้เดมิก็อดหลายคนเฮ! โดยเฉพาะเทพ อ. (นามสมมุติ) ที่มักจะบ่นเสมอว่า "ข้าลากรถไม่พัก เหนื่อยมากนะ..."

   บทสรุปจากเฮอร์มีส:

   เหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นถึงความผูกพันอันลึกซึ้งระหว่างไนมีเรียและเรเชลในฐานะ "ผู้ที่ผูกพันในคำพยากรณ์" อย่างแท้จริง และยังเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงภารกิจที่ยิ่งใหญ่และอันตรายที่กำลังจะมาถึง! เตรียมตัวให้พร้อมชาวค่ายฮาล์ฟบลัด!

   #คำพยากรณ์ซ้อนสอง #ไนมีเรียเรเชล #EternalSunshine #โลกาวินาศ #สี่ม้าเพลิงผลาญ

   เฮอร์มีสขอตัวไปถอดรหัสคำพยากรณ์ชุดนี้อย่างเร่งด่วน แล้วจะนำข่าวคืบหน้ามาฝากทุกคนอย่างรวดเร็วแน่นอน! บ๊ายบาย!

   “โอ้โห นี่มันสัญญาณของกลางคืนที่จะกลับมาแล้วใช่ไหม กรี๊ดดดด พี่สาวสุดยอด พี่สาวคนสวยทำได้ !!!”

   ริปลีย์กรี๊ดอยู่ในรถนานสองนานกว่าจะต้องกลับมาตั้งสติเพื่อพยายามทำให้ตัวเองนอนหลับให้ได้

   ไม่งั้นพรุ่งนี้เธอยุ่งแน่ ตื่นสายขึ้นมาโดนเจื๋อนแน่นอน

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ผู้ฟังข่าวซุบซิบ ได้รับ +15 EXP

@God

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 29 5/7
31th July 2025

   เพราะว่าช่วงนี้การถ่ายทำที่ต้องถัดไปเพราะว่าเธอขอไปเรียนก่อนทำให้การถ่ายทำที่ต้องมีเธอถูกจับรวบมาในช่วงห้าวันต่อจากนี้ราวกับว่าจะให้เธอถ่ายให้เสร็จ เสร็จแล้วจะไปเรียนอะไรต่อก็ไป ร่างเล็กของริปลีย์ สวอนสันที่ถูกนาฬิกาปลุกในรถเทรลเลอร์เด้งเตือนร้องเสียงดังก็ต้องขยับด้วยความรำคาญใจ มือเล็กเอื้อมไปเคาะปุ่มที่หยุดเสียงเตือนปลุกนั้นอยู่ทีสองทีกว่ามันจะหยุดดัง เป็นฉากคลาสสิคของเด็กสาววัยรุ่นอันหาได้ยาก—

   ที่มันเกิดได้เพราะว่าเธอโดนริบโทรศัพท์จนเกลี้ยง ไม่ให้ใช้เพื่อความปลดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเธอเอง

   เมื่อเสียงเตือนปลุกหายไปแล้ว ร่างกายของหงส์ขาวตัวน้อยแห่งบ้านท้องทะเลก็ทำท่าว่าจะแน่นิ่งไปอีกสักรอบ แต่เมื่อมีเสียงเคาะประตูดังจากประตูรถก็สะดุ้งลุกขึ้นนั่งบนเตียงแม้จะยังไม่ตื่นเต็มตาก็ตาม

   “ริปลีย์ ตื่นหรือยัง?” เสียงเชลดังมาจากด้านนอก

   เด็กสาวบุตรแห่งโพไซดอนลืมตาขึ้นช้า ๆ ขณะที่ความหนาวของแอร์ในรถเทรลเลอร์ทำให้เธอแอบทิ้งตัวหดตัวลงใต้ผ้าห่มอีกหน่อย ก่อนจะค่อย ๆ ลุกและล้างหน้าในอ่างเล็ก

[05:15 AM – เซ็ตเมคอัพ / เวที 12 สร้างสะพานจำลอง]

   เมื่อมาถึงสเตจที่ 12 ซึ่งถูกแปลงสภาพเป็นหลุมลึกและสะพานกระจก ริปลีย์ถึงกับกลั้นหายใจเมื่อมองเห็นภาพเบื้องหน้า สะพานกระจกจำลองสูงกว่า 8 เมตรเหนือเบาะนิรภัย โครงสร้างแต่ละแผ่นมีทั้งแบบ "กระจกนิรภัยเทียม" กับ "พลาสติกหลอก" ที่จะแตกเมื่อถูกเหยียบ (ปลอดภัย แต่เสมือนจริง)

   กล้องเครนถูกติดตั้งไว้สองตัว และกล้องลอยเส้นเคเบิลพาดเหนือสะพาน

   ทีมเมคอัพแต่งริปลีย์ให้ดูมีเหงื่อ ผิวหน้าซีดเล็กน้อย บ่งบอกว่าร่างกายกำลังตึงเครียดและกลัวสุดขีด เมื่อเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาซ้อมบล็อกกิ้งก่อนถ่ายจริง ผู้กำกับขึ้นมาอธิบายกับนักแสดงในซีน รวมถึงตัวประกอบหลัก 12 คนที่จะได้เดินบนสะพาน

   “029 จะอยู่ลำดับที่ 5 จากหลัง เธอต้องมีจังหวะหยุด ลังเล และพูดประโยคตามบทได้เลย”

[09:00 AM – เริ่มถ่าย Scene: “Leap of Faith”]

   กล้องเริ่มไหลจากปลายสะพาน คนแรกก้าวพลาด และ "ร่วง" ไปยังเบาะลึกเบื้องล่าง เสียงกรีดร้อง (ทั้งจริงและแสดง) ผสานเข้ากับดนตรีซาวด์แทร็กในหูฟังของทีมกล้อง

   คนที่สองลังเลแต่ผ่านไปได้ คนที่สามเปลี่ยนตำแหน่งกลางทาง…และตกไปอย่างไม่น่าเชื่อ

   ตอนนี้ถึงคิวของ 029 — ริปลีย์ เธอก้าวขึ้นแผ่นกระจกที่มีรอยร้าวปลอมอยู่ด้านล่าง สายตาเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าเล็กน้อย สะท้อนความรู้สึก

   “ไม่—ฉันยังไม่พร้อมตายวันนี้” กล้องแพนเข้าใกล้…เธอพูดเบา ๆ ว่า “นี่มันบ้าไปแล้ว ทำไมต้องเป็นฉันด้วย”

   เมื่อนั้นเองก็มีคนข้างหลังตะโกนไล่เธอให้เดินไปได้แล้ว เป็นเสียงนักแสดงเบอร์ 064 ที่เอ่ยตามบทของเขา

   “Take the step or get pushed!”

   ในเมื่อมันไม่ทางอื่นนอจากทางตรงหน้า ไม่ว่าจะก้าวเองหรือถูปผลักผลลัพธ์ก็ไม่ต่างกัน เธอกลั้นหายใจ แล้วเหยียบลง — กระจก “แตก” ส่งเสียงดังสนั่น ก่อนที่เธอจะ “ร่วง” สู่เบาะล่าง (มีสายเคเบิลนิรภัยดึงไว้)

   เสียงทีมงานร้องเฮเมื่อซีนสำเร็จใน Take เดียว!

[12:30 PM – เบรคกลางวัน / ริปลีย์ยังอยู่ในสายเซฟตี้]

   เธอกลับขึ้นมาใหม่ด้วยเครื่องยก พร้อมเสียงหัวเราะของเชลที่ยืนรอพร้อมขวดน้ำ

   “กล้องบอกว่า Shot ตกของเธอสมบูรณ์ที่สุดในวัน” เชลหัวเราะ “แต่ฉันจะไม่บอกหรอกว่าเธอกรี๊ดเสียงสูงอย่างกับโลมาแหนะ”

   ริปลีย์หน้าแดงนิด ๆ “ก็ใครจะไม่กลัวน่ะ ถึงมันจะมีเซฟตี้ก็เถอะ” แล้วเธอก็หัวเราะตาม — แม้จะยังใจเต้นไม่หาย

[14:30–18:00 PM – ถ่ายซีน Reaction & Monologue หลังตก]

   ในซีนหลังตก ริปลีย์ต้องขึ้นสลิงเพื่อลอยอยู่กลางอากาศ จำลองความเวิ้งว้างของผู้แพ้ กล้องถ่ายเธอจากด้านบน ใช้แสงขาวแหลมตีเงาให้ดูเหมือนล่องลอยในสุญญากาศค่อย ๆ ร่วงหล่นและสิ้นลมไป

   เธอต้องพูดกับตัวเองเพื่อทุกความรู้สึกส่งออกไปอย่างสมจริง ท่องกับตัวเองถึงความสิ้นหวังของโลกในนี้ที่เธอได้รับ

   กลัว…ผิดหวัง…เศร้าโศก…เสียใจ…ไร้หนทางจะรอด…

   ใบหน้าของเธอแสดงอารมณ์ของผู้ตกใจ ผู้หวาดกลัว ผู้ดิ้นรนสุดชีวิต และก่อนจะค้างนิ่งอย่างไร้ความหวาง เหลือเพียงดวงตาที่ว่างเปล่าเท่านั้นที่แสดงออกมาเมื่อเธอใกล้ถึงพื้น

   เธอต้องการมีชีวิต่อไปไม่ได้หรือ

   เกมบัดซบ

   “Cut and wrap for today! Great work on the bridge, team!”

   เสียงของผู้กำกับประกาศดังลั่น ทีมงานทยอยเก็บกล้อง ริปลีย์เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาเดินกลับพร้อมเชลที่แบกเสื้อคลุมมาคลุมไหล่ให้ โดยที่ลึก ๆ แล้วเธอยังคงรู้สึกโหวง ๆ ข้างในใจอยู่พอสมควรเลย

   เพื่อการที่เธอจะได้ผ่อนคลายจากหน้ากาก 029 ของเธอนั้น ริปลีย์เลือกที่จะตรงกลับเข้ารถเทรลเลอร์ที่เธอพักและอาบน้ำชำระกายให้เรียบร้อย หยิบนิตยสารของเฮอร์มีสมาอ่านข่าวน่าสนใจให้อ่านหรือไม่

   สงครามการศึกษาปะทุแล้ว! ห้องเรียนค่ายฮาล์ฟบลัดคึกคักผิดปกติ! เหล่าเดมิก็อดเตรียมรับมือ "การสอบ" ครั้งใหญ่!?

   ช่วงนี้สัญญาณของ "สงครามการศึกษา" น่าจะเริ่มประทุขึ้นแล้วจริงๆ! การเรียนที่เร้าร้อนของชาวค่ายฮาล์ฟบลัดได้กลับมาอีกครั้ง! เฮอร์มีสสังเกตได้ว่าในช่วงรอบอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ "ดูห้องเรียนแทบจะทุกคาบคึกคักไปหมด!" เหล่าเดมิก็อดทั้งหลายคงกำลังเตรียมรับมือกับบางอย่างกันอย่างแน่นอน! โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่คุณไครอนได้กลับไปใช้ชีวิตในร่างเด็ก!

   เรื่องนี้ต้องติดตามอย่างใกล้ชิด! มีข่าววงในแว่วๆ มาว่า:
   บ้านโพไซดอน ก็กำลังฝึกหัดเด็กๆ ให้ "ควบคุมน้ำ" อย่างเข้มข้น! แสดงให้เห็นถึงการฝึกฝนทักษะเฉพาะตัวที่หนักหน่วง!
   ทางด้าน เลเวอเรทท์ บุตรแห่งแอรีส ที่เพิ่งมีข่าวหวานๆ กับไนมีเรียไป ก็ยังคง "ฝึกสอนเข้มงวดเรื่องการต่อสู้" เช่นกัน! ไม่ยอมให้ใครหย่อนยาน!
   นอกจากนี้ ตามห้องเรียนต่างๆ ยัง "หนาแน่นไปด้วยเหล่านักเรียนที่เรียนกันแทบไม่ขาดเลย!" ไม่ว่าจะเป็นวิชาทั่วไป หรือแม้แต่วิชาการควบคุมเพกาซัส!

   เฮอร์มีสขอฟันธงว่า! หรือว่านี่จะเป็นบทที่บอกว่า "เข้าสู่ช่วงการสอบแล้ว!?" บรรยากาศแบบนี้มันช่างคุ้นเคยเสียจริง! ความเคร่งเครียด ความมุ่งมั่น และการเตรียมพร้อมที่เห็นได้ชัดเจน!

   เฮอร์มีสขอเป็นกำลังใจให้กับเหล่าเดมิก็อดทุกคนที่กำลังเผชิญหน้ากับ "สงครามการศึกษา" ครั้งนี้! ขอให้ทุกท่านโชคดีกับการสอบของเหล่าเด็กๆ นะ!

   #สงครามการศึกษา #สอบกลางภาค #ค่ายฮาล์ฟบลัด #เด็กเรียน #ขอให้โชคดี

   เฮอร์มีสขอตัวไปหาตำรามาทบทวนบ้าง เผื่อจะต้องไปสอบกับเขาบ้าง! แล้วจะนำข่าวการสอบมาอัปเดตให้ทุกคนทราบอีกแน่นอน! บ๊ายบาย!

   “ขอร้องนะ ฉันเพิ่งจะสมองบวมกับภาษากรีกไปก่อนออกมาทำงานนี่เอง—”

   ดวงตาของริปลีย์ตอนนี้ ว่าเปล่าไม่ต่างจากที่ถ่ายทำหนังไปหมาด ๆ นี่เอง…

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ผู้ฟังข่าวซุบซิบ ได้รับ +15 EXP

@God

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 29 6/7
1st August 2025

   วันนี้เป็นวันที่ได้ตื่นสายมากกว่าเมื่อวานนี้สองวันที่ต้องตื่นตั้งแต่ช่วงตีสี่ ริปลียที่ต้องตื่นด้วยนาฬิกาปลุกเช่นเคยก็ค่อย ๆ ขยับตัวจากใต้ผ้าห่มสู้กับความเย็นของแอร์เย็น ๆ แสงยามเช้าที่จ้ามาตลอดทะลุม่านผ้าหน้าต่างเข้ามาแค่ปลายเตียง เธอทีอ่านบทของตัวเองในห้องจนเผลอหลับไปค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างลำบากตามประสาสาวน้อยขี้เซาที่หลับยาวมาราธอนนับหลายเดือนมาแล้ว

   เธอขยับตัว ลุกขึ้นช้า ๆ หยิบบทมาวางที่โต๊ะดี ๆ เพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำอาบท่า ทำตัวเองให้สะอาดสดชื่นและหยิบชุดวอร์มหมายเลข 029 ซึ่งถูกพับวางไว้เรียบร้อยโดยทีมคอสตูมตั้งแต่เมื่อคืน — วันนี้คือ “วันของการเปิดโปง” ตามบทในสคริปต์

[07:20 AM – เซ็ตห้องรับรอง (The Lounge)]

   เมื่อร่างเล็กเดินออกจากที่พักภายในกองถ่ายเดินมายังสเตจที่จัดฉากวันนี้ก็รู้สึกงุนงงไปพักราวกับว่านี่เธอเข้าผิดสตูดิโอหรือเปล่า—

   “หรือฉันหลับไปยาวอีกแล้ววะ”

   “หวัดดีริปลีย์ วันนี้ตื่นเช้าดีนะ”

   พอเธอได้เห็นเชลเดินมาพร้อมกับน้ำส้มและขนมปังยื่นให้เธอก็รับรู้เลยว่าตัวเองมาถูกเรื่องและไม่ได้หลับยาวเป็นเดือนอีก ฉากที่ว่านี่เป็นฉากห้องที่ถูกตกแต่งเหมือน “ห้องพักผ่อนหรูหรา” — พรมหนานุ่ม โซฟาหนัง โต๊ะอาหารหรู ตัดกับภาพจำของเกมสุดโหดก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

   แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอเข้าใจผิดได้ยังไง…

   ผู้เข้าแข่งขันที่รอดมาถึงรอบสุดท้ายถูกพามาที่นี่ — และกล้องจะค่อย ๆ เปิดเผยว่า…พวกเขาทั้งหมด ถูกเลือก ให้มาอยู่ตรงนี้

   ริปลีย์ในฐานะของ ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 029 เข้าฉากพร้อมนักแสดงประกอบอีก 5 คน รวมถึงตัวประกอบหมายเลข 064 และ 088 ที่มีบทเด่นในรอบต้น ๆ

[09:00 AM – Scene 51A: “The Reveal”]

   “Action!”

   กล้องซูมเข้าใบหน้าเงียบ ๆ ของผู้รอดชีวิตทั้งหกคนในขณะนั่งรอบโต๊ะอาหารที่ไม่มีใครกล้ากิน ความเงียบนี้ดำเนินไปสักพักก่อนที่จะมีเสียงระบบ AI ดังขึ้น

   “สวัสดีผู้โชคดีทุกท่านค่ะ ยินดีด้วยกับชีวิตที่ไม่ได้ปลิวหายไปไหน โปรดจำไว้ว่าทุกความโชคดีที่คิดว่าเป็นดวงของทุกคนนั้น แท้จริงเป็นสิ่งที่ได้รับจากการยื่นหมูยื่นแมวอย่างเป็นธรรม”

   กล้องแพนมาหยุดที่ริปลีย์ — ใบหน้าของเธอสะท้อนความไม่เข้าใจ…แล้วเปลี่ยนเป็นสังหรณ์กลืนไม่ลง

   “สรุปแล้วเห็นพวกฉันเป็นหมูเป็นแมวหรือไง—”

   น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา ทว่าในความเงียบงันนี้ทุกคนได้ยินมันแจ่มชัดยิ่งกว่าสิ่งใด ความเงียบที่เข้าครอบงำนี้ทำให้ก่อเกิดความรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมา(ตามบท)

   “นี่ พวกแกน่ะ สนุกมากนักหรือไง เห็นพวกฉันเป็นอะไรกันแน่ !!!”

   นักแสดงเบอร์ 088 ระเบิดอารมณ์ใส่ระบบ หลังจากนั้นความวุนวายก็บังเกิดขึ้น กล้องจับภาพกลุ่มรอดชีวิตที่เริ่มทะเลาะกัน เสียงโต้แย้งดังขึ้นจนกลบซาวด์พื้นหลัง ริปลีย์ในบทของผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 029 นั่งนิ่ง…แต่ในฉาก กล้องจับ “มือของเธอกำดินสอเหล็กจากโต๊ะอาหารแน่น” เธอไม่มีบทพูดอะไร เป็นท่าทีของตัวประกอบที่ไม่ได้มีตัวตนที่ออก

[14:00 PM – ฉากเดี่ยว: สัมภาษณ์ในห้องลับ]

   ฉากนี้คือ “ห้องสัมภาษณ์เดี่ยว” — ผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนถูกเรียกเข้าไปเพื่อบันทึกความรู้สึกเหมือน “รายการสารคดี” เพื่อใช้ประกอบในท้ายตอน กล้องจับเธอนั่งคนเดียวกลางห้องมืดที่มีไฟดวงเดียวเหนือศีรษะ ดวงตาสีอัลมอนด์มองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะหันกลับมามองกล้องเมื่อมีเสียงจากทีมงานนอกกล้องถามคำถาม

   “คุณคิดว่าเกมนี้ทำให้คุณเปลี่ยนไปไหม?”

   “ไม่มีใครเปลี่ยนไปทั้งนั้นค่ะ— เราก็แค่แสดงด้านที่ดิ้นรนที่สุดก็เท่านั้น”

[16:20 PM – ฉากกลางแจ้งจำลอง: พ้นกำแพงเกม]

   ฉากสุดท้ายของวันนี้คือ "การปล่อยตัว" — เหลือผู้เล่นเพียง 3 คนเดินออกจากประตูเหล็กสูง ตรงหน้าคือ “โลกภายนอกจำลอง” ที่ดูเวิ้งว้างแทนที่จะอบอุ่น ริปลีย์ในชุดวอร์มเปื้อนเลือดจำลอง ก้าวออกจากประตูพร้อมแสงธรรมชาติสาดเข้าใส่ใบหน้า

   เธอหลับตา สูดหายใจลึก

   กล้องเครนบินสูงขึ้น เผยให้เห็นภาพกลุ่มเล็ก ๆ ของผู้รอดชีวิตที่ดูไม่แตกต่างจาก “ผู้สูญเสีย” เลยแม้แต่น้อย

   “คัต! เราได้ทุกช็อตแล้ว ขอบคุณมากทุกคน เยี่ยมสุด ๆ”

   เสียงทีมงานปรบมือพร้อมเสียงถอนหายใจโล่ง — วันนี้คือวันแห่งอารมณ์มากกว่าบู๊ และทุกคนก็รู้สึกได้ เชลเดินเข้ามาหา พร้อมเรียนแจ้งกำหนดการพรุ่งนี้แก่ดาราสาวตัวประกอบหน้าใหม่ยอดเยี่ยมแห่งหนังเอาตัวรอดยอดนิยม

   “พรุ่งนี้จะถ่ายซีนปิดท้าย — เกมสุดท้าย...และบทสรุป”

   “สรุปแล้วนี่ฉันจะรอดจนจบหรอเนี่ย เรียกตัวประกอบได้ไง บทเว่อร์เกินไปแล้ว”

   “เป็นดาราสาวถูกตาผู้กำกับก็งี้แหละ อย่างน้อยจะตายจะรอดก็มีบท”

   เชลขยิบตาให้ก่อนที่จะปล่อยให้ริปลีย์ได้กลับไปยังรถเทรลเลอร์คู่ใจของเธอในช่วงเวลายามเย็นที่ไร้แสงสนธยา ร่างเล็กมีกิจวัตรประจำวันที่ทำทุกคืนอย่างการอ่านนิตยสารเฮอร์มีส นอกจากสนองความใคร่รู้ใคร่เห็นของเธอแล้วก็ได้ดึงตัวเองออกมาจากบทน่าอึดอัดเหล่านั้นที่เธอสวมบทบาทตลอดทั้งวันจนเหนื่อยจะแย่

   มือเล็กเปิดประตูรถเทรลเลอร์ ถอดชุดออกให้เกลี้ยง โยนตัวเองเข้าห้องน้ำเพื่อชำระกายและโดดขึ้นเตียงไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสามารถแยกเธอกับเตียงสุดที่รักได้อีกแล้วดังนั้นมือเล็กก็หยิบนิตยสารมาอ่านก่อนจะไปนั่งเพ่งบทต่อ

   คฑาที่สาบสูญและบทสนทนากับพระเจ้า — ลมหายใจระทึกจากภารกิจ “The Lost Caduceus”! เมื่อบุตรแห่งโชคชะตา แสงอาทิตย์ และเซเทอร์จอมทระนง ก้าวเข้าสู่เกมที่มีพระเจ้าเป็นเดิมพัน! 🌩️🕊️

   ณ ค่ายฮาล์ฟบลัดที่เงียบสงบ (ตามมาตรฐานของค่ายแล้วนะจ๊ะ!) ความวุ่นวายก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง! เมื่อ แอ็คเซล มิคาลิออฟ หรือ "ดาชิ" — บุตรแห่งไทคี, โมสาร์ท บาร์โธลดี หรือ "เอ็มบี" — บุตรแห่งอะพอลโล และ เซเทอร์โนอาห์ ได้รับภารกิจสุดลึกลับจากเทพเฮอร์มีส (ก็ข้าพเจ้าเองนี่แหละ!) ที่ "UPS Store" แห่งเฮลคิทเช่น (ซึ่งจริงๆ คือ Olympus Parcel Service ✉️🔍)

   🎯 ภารกิจ: ตามหาคฑาคาดูเซียสของเฮอร์มีส ที่ถูกขโมยไปโดยเงามืดแห่งความลวง!

   🚖 พาหนะเปิดตัวคือแท็กซี่ของสามพี่น้องเกรย์ ผู้หาค่ารถไม่ได้ง่ายๆ นัก — แต่สิ่งที่รออยู่เบื้องหน้ากลับเต็มไปด้วย ก็อบลิน, เดธแมชชีน, มิโนทอร์ และ... เสียงกระซิบของเทพลวง!

   💥 จากนิวยอร์กสู่รังมืดใต้ฟิลาเดลเฟีย! ทีมสามคนต้องเผชิญหน้ากับ ก็อบลินดักซุ่ม, ถูกหลอกเข้า "ตรอกมรณะ" และหนีเอาชีวิตรอดจาก เดธแมชชีนสามตน — ความระส่ำที่มีเพียงกระดาษโน้ตฉบับเดียวเป็นเบาะแสชิ้นสำคัญที่นำพวกเขาเข้าสู่ "รัง" ใต้ดินของก็อบลินในฟิลาเดลเฟีย 🕳️🐀

   เมื่อความกล้าและแสงแฟลชบอมบ์จากเอ็มบีเปิดทางให้ พวกเขาค้นพบเอกสารต้องสงสัยที่มีตรา "G" และมงกุฎเบี้ยวบิด พร้อมรายการขนส่งของที่เชื่อว่าน่าจะเป็น "H-spec staff" หรือคฑาคาดูเซียสที่หายไป!

   🌀 การปะทะกับมิโนทอร์ผู้เป็นเพื่อนบ้านที่ไม่ตั้งใจ ยิ่งตอกย้ำว่า ภารกิจนี้ไม่ได้เป็นแค่เรื่องของของที่หาย — แต่คือขั้วพลังบางอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวใต้เงาเมือง!

   🛣️ เส้นทางสู่ความจริงที่พรินซ์ตันและเซ็นทรัลพาร์ค! จากการเดินทางด้วย Flixbus ที่ต้องหยุดกลางทางเพราะพบกลุ่มก็อบลิน, สู่ Shake Shack กลางนิวยอร์กที่กลายเป็นสมรภูมิใหม่ — แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายยิ่งกว่าศัตรู คือเสียงกระซิบที่เรียกดาชิไปยังเซ็นทรัลพาร์ค 🌿

   🕊️ ที่นั่น พวกเขาได้พบกับ โดลอส — เทพแห่งคำลวง! ผู้เผยความจริงสุดตะลึง: นิวเฮเว่น ที่หมายสุดท้ายของภารกิจ ไม่ใช่เมืองธรรมดา แต่คือ "เขตปลอดทหารของเยซู" และการใช้ความรุนแรงในเขตนั้น คือการเชิญพระเจ้าลงมาจัดการด้วยตนเอง ⚠️

   ⛪ ทางเลือกสุดท้าย: การเจรจากับพระเจ้า! ระหว่างความหวังของการทูตและเงามืดของความขัดแย้ง ดาชิตัดสินใจนำทีมมุ่งหน้าเข้าสู่นิวเฮเว่น และในเช้าวันรุ่งขึ้น… เขาเข้าสู่ตู้สารภาพบาปในโบสถ์ Trinity on the Green พร้อมคำถามใหญ่ที่โลกทั้งสองฝั่งอาจรอฟังคำตอบ:

   จะรักษาความสงบ หรือจุดชนวนสงครามแห่งเทพ!? 🕊️🔥

   📍 สถานการณ์ล่าสุด: ทีมยังอยู่ในนิวเฮเว่น — ระหว่างรอผลลัพธ์ของการเจรจา นักข่าวกึ่งเทพยังไม่สามารถเข้าพื้นที่ได้ และยังไม่มีประกาศจากสภาค่ายเกี่ยวกับท่าทีต่อเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับพระองค์

   เฮอร์มีสขอฟันธงว่านี่ไม่ใช่แค่ภารกิจตามหาคฑา แต่มันคือบททดสอบระหว่างโชคชะตา, ความศรัทธา และพรมแดนของโลกเทพเจ้าเอง!

   ติดตามรายงานสดครั้งต่อไป... เพราะทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขานับจากนี้ มีผลต่ออนาคตของทั้งสองโลก!

   #TheLostCaduceus #ภารกิจพระเจ้า #สงครามแห่งเทพ #บุตรแห่งโชคชะตา #บุตรแห่งแสงอาทิตย์ #เซเทอร์ผู้ภักดี #โชคชะตาพระเจ้า #โอลิมปัสป่วน

   จบการรายงานข่าวจากเฮอร์มีสแต่เพียงเท่านี้! หวังว่าทุกคนจะจับตาดูสถานการณ์นี้อย่างใกล้ชิดนะ!

   “ว้าว เจ้าเอ็กเซลเองก็ออกไปทำภารกิจคำพยากรณ์อะไรพวกนั้นแล้วสินะ เริ่ดไม่ไหว—หาววว”

   เมื่อความง่วงเข้ามาเธอก็วางนิตยสารลงแล้วเอื้อมไปหยิบบทมาสกรีนดูคร่าว ๆ ว่าบทวันพรุ่งนี้มีอะไรบ้างก่อนจะทิ้งตัวนอนเสียที

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ผู้ฟังข่าวซุบซิบ ได้รับ +15 EXP

@God

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 29 7/7
2nd August 2025 7AM - 2PM

   วันนี้คือวันสุดท้ายของการถ่ายทำ ตัวประกอบแบบเธอที่มีบทเด่นอย่างน่าประหลาดได้เดินทางมาจนถึงช่วงสุดท้ายของครึ่งแรกของซีรีส์แล้ว ริปลียที่ต้องตื่นด้วยนาฬิกาปลุกเช่นเคยก็ค่อย ๆ ขยับตัวจากใต้ผ้าห่มสู้กับความเย็นของแอร์เย็น ๆ แสงยามเช้าที่จ้ามาตลอดทะลุม่านผ้าหน้าต่างเข้ามาแค่ปลายเตียง เธอทีอ่านบทของตัวเองในห้องจนเผลอหลับไปค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างลำบากตามประสาสาวน้อยขี้เซาที่หลับยาวมาราธอนนับหลายเดือนมาแล้ว

   เธอลุกขึ้น ล้างหน้าอย่างเงียบ ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นชุดวอร์มหมายเลข 029 ครั้งสุดท้ายก่อนจะออกไปกองถ่ายช่วงเจ็ดโมงเช้าและเริ่มถ่ายราว ๆ แปดโมงเช้า

   กองถ่ายเซ็ตฉากสุดท้ายสำหรับเธอไว้ใน “โถงทางเดินลวงตา” — พื้นสีขาวเทา ผนังสะอาดไร้ร่องรอย ตรงปลายทางมี ประตูเหล็กสามบาน ตั้งเรียงเคียงกัน

   ริปลีย์ในบท Eli Waters หรือผู้เล่นหมายเลข 029 เดินออกมาจากฉากต่อเนื่องของวันที่ 6 (ห้องปล่อยตัว) กล้องจับเธอในขณะเดินผ่านม่านบาง ก่อนจะเจอ “ชายในสูทสีดำ” ผู้ควบคุมเกม ยืนรออยู่เงียบ ๆ ผู้ควบคุมเกมกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ:

   “ยินดีด้วย พวกคุณทั้งสามคือผู้อยู่รอดในเกมนี้ ต่อจากนี้คืออิสรภาพ — และการเลือกทางของคุณเอง”

   เขาผายมือไปยังประตูทั้งสามบาน กล้องจับภาพ 029, 064 และ 088 ยืนเรียงกันโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าประตูไหนนำไปสู่อะไร ไม่มีคำแนะนำ ไม่มีกติกา

   “เลือกอิสรภาพของคุณได้คนละบาน แต่ละบานจะส่งต่อไปยังรางวัลที่แตกต่างกัน”

   หลังจากนั้นทั้งสามคนยืนอยู่นานทีเดียว คำว่าอิสรภาพมันหอมหวาน แถมยังได้รางวัลอีกต่างหาก คนแรก (หมายเลข 064) เดินไปเปิดประตูซ้ายสุด — แสงจ้าสาดออกมา คนที่สอง (หมายเลข 088) เปิดบานขวา — เสียงลมหอบเงียบ ๆ ดังขึ้น

   Eli Waters (029) เหลือประตูกลาง เธอก็เปิดประตู เดินเข้าไปพร้อมกับกล้องตามหลังเธออย่างช้า ๆ ภายในประตูคือ ห้องโล่งทึบสีเทาเข้ม ไม่มีหน้าต่าง ไม่มีประตูอื่น ไม่มีเสียงใด บนพื้นห้องมีเพียงข้อความเรืองแสงปรากฏขึ้นตรงหน้า Eli

   “เราขอขอบคุณสำหรับการมีอยู่ของคุณในเกมนี้”

   ทันใดนั้น เสียงล็อกประตูด้านหลังดังขึ้น แกร๊ก

   ริปลีย์ในบทของ Eli หันกลับ…ประตูที่เธอเข้ามา “หายไป” เหลือแต่ผนังปิดทึบ เธอรู้ทันทีว่า “นี่ไม่ใช่ทางรอดเลย” กล้องจับใบหน้าของเธอ — ไม่มีน้ำตา ไม่มีเสียงกรีดร้อง มีเพียงดวงตาที่ไร้ความหวังกัยคำพูดสุดท้ายของเธอทันทีที่เปิดประตูปลายทางแล้วพบกับกำแพงอิฐก่อปิดทางไว้

   “งั้น…ฉันไม่รอดสินะ”

   ภาพตัดไปที่ความจริงที่ว่า ในเกมที่เธอเลือกมันก็แค่การคัดเลือกผู้เล่นที่จะอยู่รอดไปถึงเกมที่แท้จริงต่อไปโดยที่หมายเลขผู้เล่นจะต้องไม่ซ้ำกับที่เคยมีอยู่ก่อนหน้า เช่นนั้นแล้ว 029 ที่ซ้ำกับคนก่อนไม่เป็นที่ต้องการอีกต่อไป

   ฉากที่เธอได้รับจบลงเท่านี้พร้อมกับการถูกคัดออกของผู้เล่นหมายเลข 029 ที่เพดานห้องเปิดเทน้ำลงมาและจบชีวิตด้วยการจมน้ำอยู่ในเส้นทางที่เคยคิดว่ามันคืออิสรภาพจริง ๆ

   “Cut !!!”

   น้ำจากในห้องค่อย ๆ ถูกถ่ายเทออกจากห้องพร้อมกับริปลีย์ที่จริง ๆ แล้วเธอหายใจใต้น้ำได้ก็จริง แต่เธอต้องแสร้งหอบหายใจให้สมกับที่คนธรรมดาทำไม่ได้ ผ้าขนหนูนุ่ม ๆ ถูกยกขึ้นมาคลุมร่างเล็กบางของเธอเพื่อให้เธอเดินออกมาได้โดยไม่เปียกชุ่ม— อย่างน้อยก็ที่บริเวณใบหน้าและเส้นผมที่ได้รับการเช็ดจนพอหมาด

   “กล้องได้ภาพครบหมดเลยนะ น้ำตาเธอไม่ไหล แต่ตาเธอพูดทุกอย่างหมดแล้ว”

   เสียงของคนคุมกล้องพูดกับทีมโปรดักชันด้านหลัง

   เชลในเสื้อกันฝนสีเทาเข้มเดินตรงมาหาเธอ พร้อมส่งแก้วนมอุ่น ๆ ให้พร้อมรอยยิ้มปลอบประโลม

   “วันนี้เธอไม่ใช่แค่นักแสดงตัวประกอบแล้วนะ ต่อให้ตายจบที่ครึ่งแรกของเรื่องก็เถอะ แต่บทน่าจดจำขนาดนี้ทำไมจะไม่ดัง”

   “ยกความดีความชอบให้รุ่นพี่ไพเพอร์เลย ทางนั้นคงดันบทสุดฤทธิ์”

   ว่าแล้วเธอก็หัวเราะออกมาพร้อมกับเดินจิบนมอุ่น ๆ เพื่อตรงไปยังพื้นที่เปลี่ยนชุดใหม่ เธอออกมาด้วยสภาพเรียบร้อยดีเหลือแค่ผมเปียก ๆ (ที่เธอปิดการใช้งานของภูมิคุ้มกันเปียกเพื่อไม่ให้ผู้คนภายนอกตกใจตัวเธอเอง) บริเวณหน้าเซ็ตมีป้ายเขียนด้วยมือลงบนแผ่นไวต์บอร์ดว่า

   “THANK YOU RIPLEY – #029 | YOU BROKE OUR HEARTS GENTLY”

   ช่างภาพของกองถ่ายขอถ่ายภาพเธอกับฉากหลังของประตูสามบาน (ที่ปิดไปแล้ว) พร้อมกับโพรพป้ายหมายเลข “029” ที่ถูกวางไว้หน้ากล่องกระดาษเปล่า — เหมือนสื่อว่าเธอเป็น “หมายเลขที่ไม่จำเป็นในระบบ” แต่กลับกลายเป็น “ชื่อที่ไม่มีใครลืมได้”

   ริปลีย์โพสภาพคู่กับเชล คนคอสตูม และทีมเมคอัพก่อนจะหัวเราะกันเบา ๆ เมื่อรู้ว่าเธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผู้กำกับ หยุดดูฉากตัวประกอบจนจบโดยไม่ข้ามเทค

   “ถ้ามีอะไรน่าสนใจอยากชวนก็ชวนมาเล่นได้เสมอเลยนะคะ จะเล่นเป็นป้าข้างบ้านยังได้เลยค่ะ”

   เป็นการเอ่ยอยากขบขันครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะขอตัวไปเก็บของและเดินทางกลับไปยังค่ายของเธอเหมือนเดิม