Sun Hall 07 Apollo
Feb, 10, 2025 | 9.00AM
ร่างโปร่งของหญิงสาวเดินออกมาจากร้านสะดวกแล้วก็ตรงกลับมาที่บ้านหมายเลขเจ็ดในทันที
ในตอนนี้เธอยังไม่มีตารางที่จะไปที่อื่น
สิ่งที่เธอต้องการจะทำมากที่สุดในตอนนี้คงจะเป็นการสำรวจที่อยู่ของเธอให้รู้จักเป้นอย่างดีเสียก่อน
ที่จริงจะถามรุ่นพี่ที่อยู่ในบ้านหลังนี้ก็ได้ ถึงจะเป้นน้องของเธอแต่ก็เป็นคนที่อายุน้อยกว่าล่ะนะ
แต่เธอกำลังคิดว่าจะเป้นการรบกวนมากกว่า เธอก็เลยใช้เวลาที่ยังพอมีก่อนไปเริ่มต้นทำอย่างอื่นในการสำรวจบ้าน
“
เมื่อคืน.. อ่า ที่โถงสินะ ”
ยังไม่ได้รู้อะไรมากมายเท่าไหร่
แต่ก็พอรู้ว่าสถานที่แห่งหนึ่งที่เธอยังไม่ได้ไปเมื่อคืนนี้พอจะเป็นอย่างไร
ในตอนนี้คงจะสว่างไสวอย่างแน่นอน ก็เทพอะพอลโลเสียอย่าง ช่วงเวลานี้คงจะเป้นช่วงเวลาที่ท่านจะได้เจิดจรัสที่สุดนั่นแหล่ะ
แล้วก็เหมือนจะเป้นอย่างที่ตัวเธอคิดจริง
ๆ ด้วย เพราะว่าทันทีที่ขายาวของเออต้าก้าวเข้ามายังโถงกว้างที่อยู่กลางบ้าน
สิ่งที่แรกที่เรียกความสนใจของเธอไปก็คงจะเป้นรูปปั้นที่สว่างไสวเมื่อต้องแสงอาทิตย์
นั่นเป็นรูปปั้นของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเธออย่างแน่นอน ดวงตากลมโตสีเปลือกไม้ฉายประกายแวววับจับจ้องไปที่เบื้องหน้าไม่วางตา
ราวกับถูกดึงดูดเข้าไปด้วยเหตุผลบางอย่างที่เธอเองก็ไม่อาจเข้าใจ
ขายาวก้าวเข้าไปเชื่องช้า
จนอยู่ในระยะที่สามารถเห็นใบหน้าของรูปปั้นได้อย่างชัดเจน
ถึงจะไม่ได้คล้ายกับใบหน้าของเธอที่เหมือนทางฝั่งยายและแม่เสียมาก
แต่ก็พอรับรู้ได้ว่าผู้นี้น่าจะเป้นพ่ออย่างที่ไครอนได้กล่าวไว้
รอยยิ้มบางของหญิงสาวฉายออกมาประดับใบหน้าน่ารักราวกับพระอาทิตย์ดวงที่สอง
ดวงตากลมโตหรี่ลงตามรอยที่เกิดขึ้น เสียงหัวเราะเพียงเล็กหลุดออกมาให้ได้ยิน
ความตื่นเต้นที่ประหลาดและความดีใจที่อยู่ในส่วนลึกกำลังเอ่อล้นออกมาโดยไม่รู้ตัว
ทั้งที่ในคราแรกเธอรู้สึกโกรธแทบตายแท้ ๆ แต่ตอนนี้เหมือนว่ามันจะไม่ใช่อย่างนั้นไปเสียแล้ว
“
เป็นคุณพ่อจริง ๆ สินะคะ ”
เสียงหวานเอ่ยออกมาก่อนที่เธอจะเริ่มทำตามธรรมเนียม
มือเรียวสวยยกขึ้นมาคารวะและคำนับรูปปั้นแห่งเทพอะพอลโลเบื้องหน้าด้วยความเคารพ
“
เออต้า คนที่ท่านอ้างสิทธิ์ว่าเป็นบุตรีแห่งอะพอลโล ตอนนี้มาอยู่ที่ค่ายแล้วนะคะ
ก็... เพียงจะเคยได้มาพูดอะไรแบบนี้ ถึงจะโกรธอยู่หน่อย ๆ
แต่ว่าตอนนี้ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นแล้ว ขอบคุณที่รับฉันแล้วก็.. ดูแลครอบครัว ”
ความเงียบค่อย
ๆ กลืนกินบรรยากาศในตอนนี้ มีเพียงแสงสว่างที่เจิดจ้าอยู่เท่านั้น
“
หลังจากก็ฝากตัวด้วยนะคะ เป็นกำลังและช่วยให้ฉันมีชีวิตรอดจากอันตรายทั้งปวงด้วย
ไม่สัญญาว่าจะดำเนินรอยตามพ่อหรอกนะคะ แต่ว่าจะเป็นลูกที่สมกับเป็นลูกของพ่อแล้วกันค่ะ
”
ทำไมกันนะ
ไม่รู้สิ ปกติแล้วคนอื่นเขาคุยกับเทพผู้เป็นบิดามารดาอย่างไร
แต่ด้วยความที่เออต้าไม่ได้มีความเคารพในเทพมากมายมาตั้งแต่ต้น
มันก็เลยออกมาเป็นสภาพแบบนี้ แต่นั่นก็เป็นความจริงใจและตั้งใจจริงของเธอจริง ๆ
มือเรียวสวยประสานกันคารวะ
หลับตาลงและสัมผัสถึงพลังแห่งแสงสว่างที่มีอยู่ในขณะนี้
รวมไปถึงภายในตัวของเธอเองด้วย
ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอมันมีมาตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้มันเด่นชัดอยู่ภายใน และรู้สึกมากขึ้นเรื่อย ๆ
จนดวงตากลมโตของเธอลืมตาขึ้นมามองอีกครั้ง
ร่างกายกลับเปล่งประกาย
ความมืดที่อยู่ในบริเวณพลันหายไปในพริบตา
นี่คือพลังของพ่อของเธอ..
ที่เธอเองก็มีอย่างนั้นหรือเปล่านะ?
Ps. ปลดล็อก Lv.1 [ แสงสว่างศักดิ์สิทธิ์ ]