〈 ประเทศยูเครน 〉 เมืองเคียฟ

Kyiv

〈 ประเทศยูเครน 〉

Kyiv

『 แหล่งกำเนิดอันเป็นศูนย์กลางที่ยังคงยืนหยัดเหนือกาลเวลา 』

เคียฟ เมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศยูเครน ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำดนีโปรทางตอนเหนือของประเทศ เคียฟไม่เพียงเป็นศูนย์กลางทางการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมของยูเครนเท่านั้น แต่ยังได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในศูนย์กลางประวัติศาสตร์ของโลกสลาฟตะวันออก ด้วยประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 1,400 ปี เมืองแห่งนี้เคยเป็นหัวใจของรัฐเคียฟรุสส์ที่รุ่งเรืองในยุคกลาง และถือเป็นรากฐานของชาติพันธุ์รัสเซีย ยูเครน และเบลารุสในปัจจุบันเคียฟจึงเป็นดั่งแหล่งรวมจิตวิญญาณแห่งยูเครน ที่ไม่เพียงหลอมรวมความเก่าแก่กับความทันสมัยเข้าไว้ด้วยกัน แต่ยังเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยโบสถ์ออร์โธดอกซ์โดมทอง พิพิธภัณฑ์ ป้อมปราการ และลานสาธารณะอันเปี่ยมด้วยเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ และแม้จะต้องเผชิญความท้าทายทางการเมืองและสงคราม เคียฟยังคงดำรงสถานะเป็นหนึ่งในมหานครที่สำคัญที่สุดของยุโรปตะวันออก ด้วยประชากรกว่า 2.9 ล้านคน ทำให้ที่นี่กลายเป็นเมืองศูนย์กลางด้านอุตสาหกรรม การศึกษา และวัฒนธรรมที่ไม่มีวันหลับใหลของประเทศยูเครน

จุดเชื่อมต่อรถไฟเฮเฟตัส
ชานชาลาที่ 9 สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล
สำหรับท่านไม่มีตั๋วโปรดซื้อตั่วที่เคาน์เตอร์
* ก่อนชำระเงินอย่าลืมบวกภาษีทุกครั้ง *

สายด่วนพิเศษ (ความเร็ว 10485 กม./ชม.)
ตั๋ว 1 ที่นั่ง ราคา: 20 ดรักม่า
ตั๋วห้องวีไอพี (4-5 คน): 100 ดรักม่า

สายด่วน (ความเร็ว 3000 กม./ชม.) (ยังไม่เปิดใช้บริการ)
ตั๋ว 1 ที่นั่ง ราคา: 15 ดรักม่า
ตั๋วห้องวีไอพี (4-5 คน): 80 ดรักม่า

สายประหยัด (ชมวิวทิวทัศน์) (ความเร็ว 900 กม./ชม.) (ยังไม่เปิดใช้บริการ)
ตั๋ว 1 ที่นั่ง ราคา: 5 ดรักม่า
ตั๋วห้องวีไอพี (4-5 คน): 30 ดรักม่า


ตรวจสอบตารางเดินรถ 🚂
(คลิกที่รถไฟเพื่อเข้าสู่ตาราง)

Nymeria HEROES

14-07-2025 15.27 PM

I want to be your everything little darling

การเดินทางด้วยรถไฟด่วนสายเฮเฟตัสคือการท่องไปในอุโมงค์แห่งกาลเวลาที่บิดเบี้ยว ทิวทัศน์ที่เคลื่อนผ่านนอกหน้าต่างกระจกสีชากลายเป็นเพียงแถบสีที่พร่าเลือนของทุ่งหญ้า ป่าไม้ และเมืองที่ถูกลืม ไนมีเรียใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการงีบหลับสลับกับการไถสมาร์ทโฟนเครื่องใหม่ที่เพิ่งได้มา เธอสำรวจแอปพลิเคชันพื้นฐาน ไล่ดูฟีดข่าวสารของโลกมนุษย์ที่ดูห่างไกล และพยายามทำความคุ้นเคยกับเทคโนโลยีที่เธอเคยหลีกเลี่ยงมาตลอดชีวิต

“นี่มันรถไฟด่วนหรือรถไฟเต่าคลานกันแน่” เสียงของคลาริสซ่าบ่นอุบในห้วงคำนึงหลังจากเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง “ถ้าให้ฉันเดินไปเอง ป่านนี้คงถึงแล้วมั้ง”

“ถ้าเธอมีขาให้เดินน่ะนะ” สตรีตาคมตอบกลับในใจอย่างไม่ใส่ใจนัก

ในที่สุด หลังจากเดินทางยาวนานจนแทบจะหยั่งรากลงบนเบาะหนังสีแดงเข้ม อสูรเหล็กกล้าก็ลดความเร็วลงอย่างนิ่มนวล เสียงเสียดสีของโลหะและเสียงฟู่ของไอน้ำดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่รถไฟจะจอดสนิทที่ชานชาลาที่ดูแตกต่างจากสถานีในนิวยอร์กโดยสิ้นเชิง ที่นี่คือสถานีกรุงเคียฟ สถาปัตยกรรมเหล็กกล้าและทองเหลืองยังคงเดิม แต่ป้ายบอกทางกลับเป็นอักษรซีริลลิกที่ส่องแสงสีฟ้าเย็นตาสลับกับอักษรกรีกโบราณ กลิ่นอับของถ่านหินผสมกับกลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่ๆ ลอยมาตามลม

เธอผู้นั้นก้าวลงจากรถไฟ ความเหนื่อยล้าสะสมเกาะกินอยู่ในทุกอณูของร่างกาย แต่ภารกิจยังไม่จบสิ้น เธอต้องต่อรถไฟท้องถิ่นไปยังมารียูปอลอีกทอดหนึ่ง ระหว่างรอขบวนต่อไป ร่างอรชรจึงตัดสินใจแวะที่ร้านคาเฟ่เล็กๆ ในสถานีเพื่อซื้อกาแฟดำขมปร่าและขนมปังไส้กรอกมาเป็นพลังงาน

ขณะกำลังจะหาที่นั่งเพื่อรองท้อง แต่สายตาคมกริบก็พลันสะดุดเข้ากับร่างเล็กๆ ของเด็กคนหนึ่งที่นอนขดตัวอยู่บนม้านั่งไม้โอ๊กที่เก่าจนเห็นเสี้ยน เขานอนอยู่เพียงลำพัง ท่ามกลางความวุ่นวายของผู้คนที่เดินผ่านไปมา แต่กลับไม่มีใครสนใจเลยแม้แต่น้อย ที่น่าแปลกคือ เขานอนนิ่งเกินไป นิ่งจนดูผิดธรรมชาติ

ด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง หรืออาจจะเป็นความใจอ่อนต่อเด็กๆ ที่เธอซ่อนไว้ลึกที่สุด สองเท้าของสตรีผู้สวมแหวนผีสิงจึงพาเธอเดินเข้าไปใกล้

เมื่อเข้าไปในระยะที่มองเห็นได้ชัด เธอก็ขมวดคิ้ว บนใบหน้าของเด็กชายวัยประมาณหกขวบคนนั้น มีหน้ากากบางอย่างที่ดูประหลาดแปะอยู่ มันไม่ใช่หน้ากากที่ทำจากพลาสติกหรือผ้า แต่เป็นอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนผิวหนัง มันเรียบเนียนและมีสีกลมกลืนไปกับผิวของเด็กจนแทบจะแยกไม่ออก มีเพียงประกายรุ้งจางๆ ที่วูบวาบขึ้นมาเป็นครั้งคราวเท่านั้นที่บ่งบอกว่ามันคือสิ่งแปลกปลอม

“ไนมีเรีย” เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นอย่างรวดเร็วและจริงจังกว่าปกติ “นั่นไม่ใช่หน้ากาก นั่นมัน อีกัวน่าห้วงฝัน!”

“อีกัวน่าห้วงฝัน?” ว่าที่แม่มดสาวทวนคำในใจ

“ใช่ มันคืออสูรรับใช้ของมอร์เฟียส ไม่ได้ดุร้าย แต่มันคือผู้ควบคุมความฝัน” วิญญาณแม่มดสาวอธิบายอย่างรวดเร็ว “ปกติมันจะช่วยให้เด็กฝันดี แต่บางครั้งพวกมันก็ขี้เล่นเกินไปหน่อย การปล่อยให้มันเกาะอยู่อย่างนั้นอาจสร้างปมในใจให้เด็กคนนี้ไปตลอดชีวิตได้เลยนะ!”

คำพูดนั้นทำให้ไนมีเรียตัดสินใจได้ในทันที เธอวางถ้วยกาแฟและขนมปังลงบนม้านั่งข้างๆ อย่างแผ่วเบา แล้วย่อตัวลงไปข้างๆ เด็กชายคนนั้น เธอเห็นหางเล็กๆ ที่เหมือนหางอีกัวน่าโผล่ออกมาจากขอบของหน้ากากนั้น

โดยไม่ลังเล มือที่วาดเฮนน่าจนเต็มเอื้อมไปคว้าหางนั้นไว้แล้วกระชากออกมาอย่างแรง!

“อรี๊ดดดดด!”

เจ้าอีกัวน่าห้วงฝันร้องเสียงแหลมสูงจนแสบแก้วหู ร่างของมันหลุดออกจากใบหน้าของเด็กชายแล้วเปลี่ยนรูปร่างกลางอากาศกลายเป็นสิ่งมีชีวิตครึ่งเม่นครึ่งโทรลล์อย่างที่ตำนานว่าไว้ มันกางเล็บแหลมคมพุ่งเข้าใส่เธอด้วยความเกรี้ยวกราด

ในขณะเดียวกัน เด็กชายที่ถูกปลุกจากภวังค์ก็สะดุ้งสุดตัว เขาลืมตาขึ้นมาแล้วร้องไห้จ้าด้วยความหวาดกลัวราวกับเพิ่งหลุดออกมาจากฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุด

“ชู่ว์ ไม่เป็นไรแล้วนะ” ร่างทรงเสน่ห์กล่าวกับเด็กชายด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ ก่อนจะอุ้มเด็กที่กำลังตัวสั่นเทาขึ้นมาแล้วรีบพาไปยังยามรักษาความปลอดภัยไซคลอปส์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก “ฉันเจอเด็กหลงทางค่ะ เขาดูเหมือนจะหลงกับผู้ปกครองน่ะ”

หลังจากส่งมอบเด็กให้อยู่ในความดูแลที่ปลอดภัยแล้ว เธอก็หันกลับมาจัดการกับปัญหาที่แท้จริง เจ้าอีกัวน่าห้วงฝันกำลังวิ่งพล่านไปทั่ว ทำให้ผู้คนแตกตื่น ไนมีเรียถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เธอกระชากคอเจ้าตัวปัญหานั้นแล้วลากมันตรงไปยังห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดอย่างไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบข้าง

“ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร” เธอพึมพำขณะปิดประตูห้องน้ำลงกลอน

เสียงทุบตี เสียงร้องแหลมๆ และเสียงข้าวของแตกดังออกมาจากในห้องน้ำอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง ประตูเปิดออกอีกครั้ง พร้อมกับร่างของธิดาแห่งเฮคาทีที่เดินออกมาพลางปัดมือที่เปื้อนฝุ่นสีทองซึ่งเป็นซากที่เหลืออยู่ของอสูรแห่งความฝัน เธอก้มลงเก็บเกล็ดสีรุ้งสองสามชิ้นที่ตกอยู่บนพื้นใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็ว

รถไฟขบวนต่อไปยังมารียูปอลกำลังจะออกจากชานชาลา เธอรีบวิ่งไปขึ้นรถไฟได้ทันเวลาพอดี ร่างอรชรทิ้งตัวลงบนเบาะอย่างหมดแรง เธอนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เช็กโทรศัพท์เครื่องใหม่เลยตั้งแต่ลงจากรถไฟขบวนที่แล้ว เธอหยิบมันขึ้นมาเปิดดู

หน้าจอที่สว่างวาบขึ้นเผยให้เห็นข้อความแจ้งเตือนหนึ่งข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน มันถูกส่งมาจากผู้ติดต่อที่เธอเพิ่งบันทึกชื่อไว้ว่า ‘Leverett F.’

ข้อความนั้นเขียนว่า:

‘ถึงแล้วให้รายงานตัวกับนายกองที่นั่นก่อน แล้วรอฉันอยู่เฉยๆ ในเคียฟก่อนจะตามไปสมทบภายในวันที่ 15 ห้ามบุกเข้าไปคนเดียวเด็ดขาด อันตรายถึงตายเข้าใจไหม’

หัวใจของไนท์หล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอเงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง รถไฟท้องถิ่นกำลังเคลื่อนตัวออกจากสถานีแล้ว มุ่งหน้าสู่สมรภูมิที่แท้จริง ที่ซึ่งเธอจะต้องเผชิญหน้ากับมันเพียงลำพัง

“ฉิ*หายแล้ว...” เธอสบถออกมาเบาๆ เป็นครั้งแรกตลอดการเดินทาง

********

พิชิตครั้งแรก : อิกัวน่าห้วงฝัน +2 ตื่นรู้

สินสงคราม:

เกล็ดแห่งความฝัน

(เลขไบต์ 1-5 จะดรอปตามจำนวนเลขไบต์)

(เลขอื่น ๆ นอกเหนือจากนี้จะดรอปแค่ 1 ธุลีนฤมิต)

(หากมี LUK 70+ จะเพิ่มอัตราดรอปจาก 1-5 เป็น 1-9)

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Nymeria HEROES

16-07-2025 15.30 PM

I want to be your everything little darling

รถบรรทุกทหารจอดส่งพวกเขาที่ชานเมืองเคียฟ ทิ้งไว้เพียงฝุ่นควันและคำอวยพรสั้นๆ ให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ บรรยากาศของเมืองหลวงต่างจากแนวรบลิบลับ ที่นี่ยังคงมีชีวิตชีวาแม้จะแฝงไปด้วยความตึงเครียดที่มองไม่เห็น ผู้คนยังคงสัญจรไปมา แต่ก้าวย่างของพวกเขาดูรีบเร่งกว่าปกติ และสายตาก็คอยสอดส่ายมองท้องฟ้าอยู่เสมอ

เลเวอเรทท์ไม่ได้มีเวลามาซึมซับบรรยากาศ เขาเหลือบมองนาฬิกาข้อมือที่ทำจากสัมฤทธิ์สวรรค์ของเขาแล้วขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด

“ให้ตายสิ อีกสองชั่วโมงรถไฟจะออก” เขากล่าวเสียงเรียบ แต่เจือความรีบร้อนอย่างชัดเจน “พรุ่งนี้เช้าฉันมีสอนคลาสใหม่ ถ้าไปสายได้โดนไครอนเทศนายาวแน่”

“ใจเย็นๆ สิคะรุ่นพี่” สตรีรอยยิ้มเรียบกล่าวอย่างไม่เดือดร้อน “สถานีเฮเฟตัสอยู่ไม่ไกลจากนี่ เดินแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว”

แต่ดูเหมือนเทพแห่งโชคชะตาจะไม่เคยปล่อยให้พวกเขาได้เดินอย่างสงบสุขเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ขณะที่ทั้งสองกำลังจะข้ามถนนสี่เลนที่ค่อนข้างว่างเปล่านั้นเอง เสียงยางรถยนต์ที่บดกับพื้นถนนอย่างรุนแรงก็ดังขึ้นจนแสบแก้วหู! รถกระบะเก่าคร่ำคร่าคันหนึ่งที่บรรทุกฟางมาเต็มคันรถเสียหลักแหกโค้งมาด้วยความเร็วสูง มันพุ่งตรงมายังทิศทางที่พวกเขายืนอยู่อย่างจัง!

สำหรับสายตาของมนุษย์ทั่วไปที่มองดูอยู่ห่างๆ มันคืออุบัติเหตุที่น่าสยดสยอง แต่สำหรับเดมิก็อดทั้งสองแล้ว หมอกที่บิดเบือนความจริงไม่สามารถหลอกลวงพวกเขาได้ เสียงที่คำรามลั่นนั้นไม่ใช่เสียงเครื่องยนต์ แต่เป็นเสียงของโลหะที่กำลังร้อนจัดจนแดงฉาน แสงที่สะท้อนจากตัวถังรถไม่ใช่แสงแดด แต่เป็นประกายของทองเหลือง และควันที่พวยพุ่งออกมาจากท่อไอเสียก็ไม่ใช่ควันพิษ แต่เป็นไอร้อนและเปลวเพลิง!

“ให้มันได้อย่างนี้สิ!” บุตรแห่งแอรีสสบถออกมาอย่างหัวเสียที่สุด “อีกแล้วเรอะ!”

รถกระบะแปลงร่างกลายเป็นวัวกระทิงทองเหลืองขนาดมหึมาต่อหน้าต่อตา มันคำรามลั่นแล้วพ่นเปลวไฟร้อนระอุออกมาจากจมูก บังคับให้พวกเขาต้องกระโดดหลบกันอย่างหวุดหวิด

“ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับของเล่นบ้านเฮเฟตัสนะเว้ย!” เลเวอเรทท์ตะโกนลั่นอย่างเดือดดาล เขาชักดาบและโล่ออกมาเตรียมพร้อมรบเต็มที่

“ใจเย็นค่ะ!” ไนมีเรียร้องเตือนสติ “ฉันจำที่รุ่นพี่คริสเคยบอกได้! จุดอ่อนของมันอยู่ที่ข้อต่อคอกับกลไกที่หน้าอก!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น แผนการก็ถูกวางขึ้นในหัวของทั้งสองโดยอัตโนมัติ มันคือความเข้าใจที่เกิดจากการต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันมาตลอดสามวัน

“ฉันจะเข้าปะทะตรงๆ เธอหาจังหวะจัดการที่คอของมัน!” บุตรแห่งแอรีสสั่งการ

เขาพุ่งเข้าใส่กระทิงจักรกลราวกับขีปนาวุธ โล่ในมือของเขากระแทกเข้าที่สีข้างของมันอย่างจังจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับค้อนยักษ์ทุบระฆัง วัวเหล็กเสียหลักไปชั่วขณะ เปิดช่องว่างขนาดใหญ่ที่บริเวณลำคอ

สตรีตาคมไม่รอช้า เธอพุ่งเข้าใส่จากอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว ดาบซิฟอสในมือของเธอไม่ได้เล็งไปที่เกราะทองเหลืองหนาเตอะ แต่กลับแทงเข้าไปในรอยต่อระหว่างหัวกับลำตัวที่คริสเคยอธิบายไว้ มันคือแผงซ่อมบารุงขนาดเล็กที่ถูกซ่อนไว้อย่างแนบเนียน!

กระทิงเหล็กคำรามลั่นด้วยความเจ็บปวดที่เกิดจากระบบภายในที่ถูกทำลาย มันสะบัดหัวอย่างรุนแรงจนร่างบางต้องรีบดีดตัวถอยออกมา แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว เลเวอเรทท์ใช้จังหวะนั้นกระโดดขึ้นไปบนหลังของมันแล้วใช้ดาบแทงทะลุเข้าไปในช่องระบายความร้อนที่อยู่กลางหลังอย่างเต็มแรง!

ระบบภายในของวัวโคลคีสเกิดการลัดวงจร มันกระตุกอย่างรุนแรง เปลวไฟที่เคยลุกโชนในดวงตาดับวูบลง ก่อนที่ร่างทองเหลืองมหึมานั้นจะล้มลงแน่นิ่งไปและค่อยๆ สลายกลายเป็นผงธุลี

การต่อสู้จบลงในเวลาไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ.. ดูเหมือนพวดเขาจะกลายเป็นเครื่องจักรสังหารไปแล้ว

“เร็วเข้า!” เลเวอเรทท์ตะโกนพลางมองนาฬิกาอีกครั้ง “เหลืออีกสิบนาที!”

จากนั้น การแข่งขันที่ไม่มีใครประกาศก็เริ่มต้นขึ้น ทั้งสองวิ่งสุดฝีเท้าไปตามถนนของกรุงเคียฟราวกับนักกีฬาทีมชาติที่กำลังจะพลาดเหรียญทอง พวกเขาวิ่งหลบผู้คน กระโดดข้ามแผงขายของ และสไลด์ตัวลอดใต้รั้วกั้นอย่างไม่คิดชีวิตจนมาถึงสถานีรถไฟเฮเฟตัสได้ทันเวลาพอดี

บนรถไฟด่วนพิเศษที่กำลังเคลื่อนตัวออกจากชานชาลาด้วยความเร็วสูง ทั้งสองนั่งหอบหายใจอย่างหมดแรงอยู่บนเบาะหนังที่คุ้นเคย เลเวอเรทท์เป็นคนออกค่าตั๋วราคาแพงหูฉี่ให้โดยไม่พูดอะไรสักคำ

ไนมีเรียหยิบไส้กรอกย่างชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยู่ออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เขา

“ถือว่าเป็นรางวัลปลอบใจสำหรับคนที่เกือบจะไปสอนสายก็แล้วกันค่ะ” เธอกล่าวพลางยิ้มออกมา “แล้วก็ ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง สามวันที่ผ่านมานี้ ฉันได้อะไรมากกว่าที่คิดไว้เยอะเลย”

บุตรแห่งแอรีสรับไส้กรอกนั้นมา เขามองหน้าเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกไปชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ “เธอก็ทำได้ดี” เขากล่าวสั้นๆ “ดีกว่าที่ฉันคิดไว้”

นั่นคือคำชมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เธอเคยได้รับจากเขา

รถไฟพุ่งทะยานไปในอุโมงค์ที่มืดมิด ทิ้งสมรภูมิและความทรงจำอันดุเดือดไว้เบื้องหลัง มุ่งหน้ากลับสู่นิวยอร์ก สู่ค่ายฮาล์ฟบลัด และสู่ชีวิตปกติที่ไม่เคยมีอยู่จริงของพวกเขา

*****

ขึ้นรถไฟด่วนพิเศษ : รุ่นพี่ออกค่าใช้จ่าย

"สหรัฐอเมริกา, นิวยอร์กชานชาลาที่ 9 สถานีแกรนด์เซ็นทรัล " 16:40 ถึงที่หมาย 10:30

หมายเหตุ เวลาท้องถิ่นนิวยอร์กช้ากว่ายูเครน 7 ชม.

[NPC-28] เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ 

โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5

มอบ ใส้กรอกย่าง + 20

กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)

สินสงคราม : วัวคัลคีส

ฟันเฟือง 2 หน่วย (เลขไบต์คู่)

แปลนเฮเฟตัส (เลขไบต์ 1)

ลมหายใจเพลิง (เลขไบต์คี่ยกเว้น 1)

หากมีค่า LUK 30 หน่วย 1) เลขไบต์สุดท้ายได้ (0,1) ได้รับแปลนเฮเฟตัส

2) เลขรองสุดท้ายไบต์ นอกเหนือจากด้านบน คือจำนวนฟันเฟืองที่ได้

หากมีค่า LUK 70 หน่วย จะเพิ่มตัวแปรได้แปลน (0,1,2,9)

หากมีค่า LUK 90 จะได้ทับทิมขนาดมหึมา 1 เม็ด

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes