[กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ]

Laura HEROES

บอร์ดประกาศงานจากเหล่าเทพ

---

ช่วงนี้ที่ค่ายจะเเอบเงียบเหงาหน่อยๆ ยัยลอร์ร่าเองก็จะน้องหาอะไรทำด้วยเช่นกันนะ

เธอเดินมาดูที่กระดานอ่านเนื้อหารอบๆ “ ไหนมีอะไรให้ทำ ” เธอไล่จากบนสุดลงมาล่างสุดก่อน

สายตาสะดุดกับภารกิจนึง “น่าสนใจ!!!” เธอกระตุกมุมปาก ยิ้มออกมา

“ เอาอันนี้หละ ” ใช่แล้ว ยัยนี่เจอแล้วคืออ่านได้นิดนึง ชื่อน่าสนใจไง ไม่อ่านอย่างอื่นเลย ดีเทลใดๆ ไม่ต้องอ่านมันแล้วนะ

ตอบรับเลย งงใจมาก เจอมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ไอการทำแบบนี้ไม่หัดชิน หรือจะเรียนรู้กับคนอื่ยเขาสักทีนะ

ลอร์ร่าที่ตอบรับ ไม่อ่านดีเทลงาน ไม่อ่านด้วยว่างานหลังๆ อาจจะง่ายกว่า ใดๆ รับก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน

ก่อนที่เด็กสาวนั้นจะกวาดสายตาลงไปมองที่จุดอื่น  เธอเองก็รู้สึกว่ามันมีอย่างอื่นที่ให้ทำเยอะกว่านี้ แล้วก็ง่ายกว่าด้วย

แต่ก็เลือกอะไรไม่ได้เพราะว่าปักหลักทำไปแล้วเธอบอกไปว่าจะทำ 

ก็ต้องรักษาคำพูดแล้วก็ทำไปตามระเบียบนั่นแหละ 

ไม่น่าปากเร็วเลยเรา เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะหยักไหล่

ในเมื่อไม่มีทางเลือกแล้วก็คงต้องเป็นไปตามนั้นนะ  ถ้าเดินกลับไปที่บ้านพร้อมกับเก็บกระเป๋าข้าวของ 

จะได้เตรียมตัวออกเดินทาง แต่ใดๆ อาจจะไม่ใช่ช่วงวันสองวันนี้หรอกนะ เพราะว่าเธอมีคิวไปเที่ยวก่อน 

ใดๆ เเเล้วก็ขอพักผ่อนให้สบายตัวก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากันอีกทีนึง

สำหรับเรื่องภารกิจก็...นั้นหละ ทำไปก่อนค่อยว่ากันนะ อลร์ร่าที่เเบบคิดเร็วไปหน่อยนึง เลยต้องทำใจไปก่อน เจ้าเด็กสาวที่ตอนนี้มองภารกิจอื่นๆปพลางๆ

มองไว้ก่อนนะเดี๋ยวพอได้แล้วจะรีบกลับมารับหละ เจ้าลอร์ร่าบอกตัวเองเอาไว้แบบนั้น

นอกจากลงชื่อไว้ จองด้วยสายตาไปก่อนนะ เเล้วค่อยกลับมาทำอย่างอื่นต่อก็ถือไปว่า สะสมเเต้มไปก่อน

" สรุปจะรับไม่รับ " เสียงที่มาจากไหนไม่รู้ ดังขึ้น ทำเอาเด็กสาวหลุดออกจากผวัง

" ห๊ะๆ !!!! รับๆ หนูรับๆ !!! " เธอตอบรับทันที แต่เสียงใครก่อน เธอว่าเสียงนั้นไม่ค่อยจะคุ้นหูเอาเสียเลยด้วยนะ เเบบมันเเปลกๆ ชอบกล

" ดีๆ ดีมาก " อีกฝ่ายกล่าวและเสียงนั้นก็หายไป ปล่อยลอร์ร่าสงสัยแบบนั้นหละ แ่เสียงมันก็นะ แอบจะคุ้นๆ หูอยู่เหมือนกันนะ แต่นึกไม่ออกเลยเสียงใคร

" พ่อ เมือ่กี้พ่อแกล้งร่าปะเนี้ย " ลอร์ร่ามองไปรอบๆ ตะโกนอยู่คนเดียว

" หูแกฟาดไปเอง " เสียงเดินดังอีก ใช่แล้ว พ่อเธอนั้นหละ ที่มาเเกล้ง

" ไม่เลย มันเสียงพ่อนี้หละ จะดัดเสียงทำไมก่อน " เธอเอามือตีเหม่งตัวเองเบาๆ หัวจะปวดจริงๆ กับพ่อคนนี้หนะ

" ..... " ทางผู้เป็นพ่อไม่ได้ตอบอะไร เพียงเเต่เอาขวดน้ำเปล่าวางใกล้ๆ ลอร์ร่าเธอเองก็รู้ได้แล้วว่าอีกฝ่ายจะเอาอะไร

" เเหม๊ๆ " เธอขำออกมา มือจับไปที่ขวดน้ำเปล่า ก่อนจะเปลี่ยนพวกมันไป ตัวน้ำสีใสๆนั้น ค่อยๆ เข้มขึ้นจนมันออกเป็นสีม่วงปนแดงๆ " ได้แล้วๆ " เธอกล่าวหลังเปลี่ยนมันเสร็จ จากนั้นก็มองซ้ายมองขวา

" แต่ไม่ได้จะให้หรอกนะ " เธอยิ้มๆ เอามือกอดขวดไวน์ไว้ เดินกลับบ้านไปดื้ออย่างนั้นหละ เธออมยิ้มเดินกระโดดโลดเต้นออกไปทันที

" เอ้า ไอลูกคนนี้ " เสียงของไดโอสิซุสดูงงเป็นพิเศษ เพราะหลอกยัยฃูกสาวไม่สำเร็จ ก็แน่หนะสิ ไม่ให้กินหรอก เอากลับบ้านดีกว่านะ

---

 รับภารกิจ ศรัทธาแห่งมหานคร 

 เปลี่ยนน้ำเปล่าเป็นไวน์ 3 ขวด 

Cooper HEROES

16/02/25 14.20 น. - 14.40 น.

บทที่ 40

หลังจากแยกกับคาเลบและคลาร่า คูเปอร์เดินตรงมาทางบ้านใหญ่ อากาศช่วงบ่ายแก่ ๆ เริ่มเย็นลง แสงแดดทอดเงายาวไปบนพื้นหญ้า ลมพัดเอื่อยให้บรรยากาศรอบค่ายดูสงบอย่างปกติ  

คูเปอร์เดินเท้าไปทางบ้านใหญ่ แสงแดดยังคงส่องสว่าง บรรยากาศเงียบสงบพอให้เขาผ่อนคลาย  

เขาหยุดยืนที่กระดานหินขนาดใหญ่ บอร์ดประกาศงานจากเหล่าเทพ ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าบ้านใหญ่ ตัวอักษรสีทองเรืองแสงสลักขึ้นมาบนพื้นหิน เรียงรายเป็นประกาศภารกิจที่เหล่าทวยเทพต้องการให้เดมิก็อดมารับไปทำ  

คูเปอร์ไล่สายตาผ่านภารกิจทั่วไปที่ปรากฏอยู่ อย่างเช่น...  

"ปริศนาแห่งสายฟ้า"

"รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้พิภพ"

สองงานนี้ฟังดู... น่าสงสัยไม่เบา คูเปอร์เหลือบมองชื่อผู้มอบหมายภารกิจ  

"ซุส"

"ฮิปนอส"

เขาขยับแว่นตา (ที่เขาไม่มี) ในเชิงคิดหนัก  

ปริศนาแห่งสายฟ้า

"เมื่อไม่นานมานี้ ข้าสังเกตเห็นว่าสายฟ้าของข้าเกิดอาการแปลกประหลาดขึ้น มันสั่นไหวและส่งเสียงดังครืน ๆ ตลอดเวลาราวกับว่ามันกำลังหวาดกลัวบางสิ่ง ข้าสงสัยว่าอาจมีสิ่งชั่วร้ายบางอย่างกำลังคุกคามสายฟ้าของข้า หรือบางทีอาจมีคำสาปแปลก ๆ ถูกวางเอาไว้ เจ้าจงเดินทางไปยังเมืองนิวออร์ลีนส์ และสืบหาสาเหตุของเหตุการณ์นี้ เจ้าอาจจะต้องขอความช่วยเหลือจากเทพองค์อื่นหรือสิ่งมีชีวิตในตำนานก็ได้ จงรีบไปจัดการซะก่อนที่สายฟ้าของข้าจะระเบิดพลังตูมตาม นั่นอาจจะไม่ดีกับโลกใบนี้ก็ได้ ถ้ามันระเบิดพลัง มันเหมือนนิวเคลียร์ทำลายล้างโลก!"

ผู้มอบหมาย: ซุส

คูเปอร์กะพริบตา... ซุส... กำลังบอกว่า "สายฟ้าของเขาหวาดกลัวอะไรบางอย่าง?"  

"เดี๋ยวนะ สายฟ้านี่มีความรู้สึกด้วยเหรอ?"

เขาคิดทบทวน เท่าที่รู้อาวุธของเทพเจ้ามักมีพลังชีวิตและจิตวิญญาณในตัวเองได้ แต่สายฟ้า...หวาดกลัว? นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน หรือจะเป็นการส่งสัญญาณบางอย่าง?  

และถ้าสายฟ้านั่นเกิดคลั่งขึ้นมาจริง ๆ ซุสบอกว่ามันจะระเบิด... เหมือนนิวเคลียร์ทำลายล้างโลก

โอเค ถ้ามองข้ามความจริงที่ว่าซุสเปรียบเปรยได้โคตรจะสุดโต่ง นี่อาจจะเป็นปัญหาที่ร้ายแรงจริง ๆ ก็ได้  

แต่ทำไมถึงเลือก "เดมิก็อด" ไปทำเรื่องใหญ่ระดับโลกแบบนี้?

คูเปอร์ถอนหายใจ... ปล่อยให้คนอื่นจัดการดีกว่า

เขาละสายตาจากภารกิจนั้น ก่อนจะไล่อ่านอันถัดไป  

รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้พิภพ  

"ช่วงปีใหม่นี้ มีใครสนใจมารับทำงานพิเศษไหม งานสบาย(?) รายได้ดี รับแค่คนเดียวเท่านั้น พอดีข้าจะตื่นออกไปเที่ยวปีใหม่สักหน่อย แต่หน้าที่ของข้าไม่อาจทิ้งไปได้นาน เพราะบนบัลลังก์แห่งนิทราของข้าจะต้องมีคนมานอนหลับแทนข้า มิฉะนั้นโลกนี้จะไร้ซึ่งการนอนหลับ หากข้าอู้งาน"

ผู้มอบหมาย: ฮิปนอส  

คูเปอร์อ่านจบแล้วขมวดคิ้ว  

"งานสบาย (?) รายได้ดี "

จากประสบการณ์ของเขา เวลามีใครใส่วงเล็บเครื่องหมายคำถามแบบนี้ มันมักจะไม่ใช่ "งานสบาย" หรือ "รายได้ดี" จริง ๆ หรอก  

แต่ที่ทำให้เขาติดใจที่สุดคือ...  

"ช่วงปีใหม่นี้???"

"เดี๋ยวนะ... วันนี้มันกลางเดือนกุมภาพันธ์แล้วไม่ใช่เหรอ?"

คูเปอร์หันไปมองซ้ายมองขวา เผื่อมีใครสักคนที่จะแสดงอาการตกใจแบบเดียวกับเขา แต่ดูเหมือนคนอื่น ๆ จะไม่ได้สนใจอะไร  

เขาหันกลับมามองบอร์ดใหม่  

"นี่เทพยังลืมอัปเดตเนื้อหาบนบอร์ดเลยเหรอ?"

เขาหลุดหัวเราะแบบปลง ๆ เอาจริง ๆ ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เทพเจ้ากรีกไม่ใช่พวกที่มีระบบจัดการข้อมูลดีเด่อะไรอยู่แล้ว  

และถ้าดูจากเนื้อหา... นี่เป็นงานนอนหลับเฉย ๆ ใช่ไหม?

...แต่มันฟังดูไม่ปกติเลย  

คูเปอร์พยักหน้าเบา ๆ กับตัวเองก่อนจะตัดสินใจข้ามงานนี้ไปอย่างรวดเร็ว  

"นั่งอยู่บนบัลลังก์แห่งนิทรา? ให้ตายเถอะ ฟังดูเป็นงานที่ฉันจะไม่มีวันสมัครใจทำเลย"

"ปลุกไฟนักสู้"

เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะอ่านรายละเอียดของภารกิจ เทพแอรีสต้องการให้เดมิก็อดไปช่วยเหลือ บัวขาว นักสู้ชาวไทยที่กำลังท้อแท้ ไม่มีใครรู้สาเหตุ แต่ที่แน่ๆ คือเทพแอรีสรับไม่ได้  

บัวขาว? หมายถึงนักมวยคนนั้นน่ะเหรอ?

คูเปอร์พยายามนึก เขาไม่ได้สันทัดวงการมวยเท่าไหร่ แต่สมัยมหาวิทยาลัยเคยมีเพื่อนนักศึกษาชาวไทยเอ่ยถึงชื่อนี้บ่อยๆ ด้วยความตื่นเต้น นักสู้ที่แข็งแกร่ง ดุดัน และเป็นตำนานในวงการมวยไทย  

แต่เดี๋ยวนะ... เทพแอรีสเกือบจะส่งซอมบี้ไปจัดการบัวขาว?

คูเปอร์หลุดขำ อะไรจะสุดโต่งขนาดนี้ แค่บัวขาวหมดไฟขึ้นมาสักหน่อย ถึงขั้นจะส่งซอมบี้ไปอัด? เทพแอรีสนี่เป็นเทพที่เลือดร้อนสมชื่อจริงๆ  

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิด ก็มีเสียงกระซิบของเดมิก็อดกลุ่มหนึ่งดังมาจากด้านข้าง  

"ดูเหมือนภารกิจจะกลับขึ้นมาแสดงบนบอร์ดอีกแล้ว บางทีเดมิก็อดที่ไปทำภารกิจอาจจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน..."

คูเปอร์ขมวดคิ้ว เคยมีคนรับภารกิจนี้ไปแล้วสินะ... แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันกลับมาใหม่ ถ้าคิดในแง่ร้ายที่สุด นี่อาจไม่ใช่แค่ภารกิจช่วยปลุกใจนักสู้ธรรมดา อาจมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ไม่ได้ถูกเขียนลงบนกระดาน อะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับตัวตนที่ไม่ใช่มนุษย์...  

เขาสะบัดหัวเบา ๆ ไม่น่าใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้นมั้ง บางทีเดมิก็อดที่รับไปอาจแค่ทำช้าจนเทพแอรีสหมดความอดทน เลยโยนงานลงบอร์ดใหม่ก็เป็นได้  

แต่ถึงอย่างนั้น... การได้ไปไทยก็ดูน่าสนใจ บางทีภารกิจนี้อาจง่ายกว่าที่คิดก็ได้  

ฟุ่บ!

ก่อนที่เขาจะได้ตัดสินใจอะไร ตั๋วรถไฟเฮเฟตัสขาไป-กลับก็พลันปรากฏขึ้นในมือ  

"เฮ้! เดี๋ยวก่อนนะ!" คูเปอร์อุทานออกมาเบาๆ "ฉันยังไม่ได้พูดตกลงอะไรเลย!"  

แต่ดูเหมือนบอร์ดหินจะไม่สนใจคำประท้วงของเขา ตัวอักษรภารกิจบนแผ่นหินยังคงไม่มีข้อความอะไรโต้ตอบ ราวกับยืนยันว่ามันถูกส่งมอบให้เขาอย่างถูกต้องแล้ว  

คูเปอร์จ้องตั๋วในมือ ถอนหายใจออกมา

"รับก็รับวะ…”

เขาพูดขึ้นมาอย่างจำใจยอม แต่ว่าในเมื่อไม่มีกำหนดว่าต้องไปวันไหน งั้นเขาขอเตรียมตัวอีกสักพักแล้วกันนะ….

ทันใดนั้น ตัวอักษรบนกระดานหินก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง อักษรสีทองที่ประกาศภารกิจ "รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้พิภพ" ค่อย ๆ เลือนหายไป ก่อนจะปรากฏข้อความใหม่แทนที่  

"มีผู้รับภารกิจนี้แล้ว"

คูเปอร์เลิกคิ้ว "โอ้โห มีคนสมัครไปนอนแทนฮิปนอสจริง ๆ เหรอ!?" 

เขาพึมพำกับตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะมองดูตั๋วรถไฟเฮเฟตัสที่ยังอยู่ในมือ... แล้วจู่ ๆ ตั๋วก็หายไป!  

"เดี๋ยว... เดี๋ยวก่อน!" เขาอุทาน ทำมือคว้าจับอากาศ แต่ตั๋วขาไปไทยของเขาหายวับไปราวกับมันถูกส่งมาผิดพลาด  

"อย่าบอกนะว่า—"  

คูเปอร์รีบหันกลับไปมองบอร์ดหิน ตอนนี้ตัวอักษรทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับภารกิจ "ปลุกไฟนักสู้” หายไปหมด เหมือนไม่เคยมีมันอยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรก  

"...เห้ย"  

และเหลือเพียงภารกิจเดียวที่ยังคงเรืองแสงเด่นหราอยู่ตรงหน้าเขา  

"ปริศนาแห่งสายฟ้า" 

"..."

คูเปอร์รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ หรี่ตาลง มองกระดานหินตรงหน้าอย่างจับผิด  

"ไม่จริงใช่ไหม... นี่มันระบบบ้าอะไรกันเนี่ย?"  

เขาอยากจะเถียงกับใครสักคน อยากจะร้องเรียนไปที่ฝ่ายเทคนิคของเหล่าเทพว่าทำไมระบบจ่ายภารกิจมันถึงมั่วขนาดนี้!?  

"ฉันรับภารกิจไปแล้วไม่ใช่เหรอ!? ตั๋วอยู่ในมือแล้วแท้ ๆ! แล้วจู่ ๆ มันก็เปลี่ยนไปให้คนอื่น? แล้วบังคับให้ฉันเหลือแค่ภารกิจของซุส?"  

เขาสูดหายใจเข้าเต็มปอด ถอนหายใจออกมาแรง ๆ  

"...ฉันโดนบอร์ดหินโกงแน่ ๆ"

แต่ไม่ว่าจะพูดอะไรออกไป ภารกิจ "ปริศนาแห่งสายฟ้า" ยังคงส่องแสงเรืองรองอย่างมั่นคง ไม่หายไปไหน  

คูเปอร์ยกมือขึ้นกุมขมับ "โอเค...โอเค... ก็ได้... นิวออร์ลีนส์ก็ได้..."

เขาจ้องกระดานอยู่พักหนึ่ง รู้สึกเหมือนกำลังโดนกลั่นแกล้งโดยระบบ AI ของเหล่าเทพ  

"ให้ตายสิ... แบบนี้ต้องให้เฮอร์เมสช่วยพัฒนา UI ใหม่แล้วมั้ง?"

แต่สุดท้ายเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับมันมาไว้ในมือ แล้วก้าวออกจากหน้าบอร์ด  

"นิวออร์ลีนส์ก็ได้วะ..."

คูเปอร์พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามคิดทบทวนอย่างมีเหตุผล เอาเป็นว่าค่อยคิดค่อยทำตอนที่ใจมันสงบกว่านี้ดีกว่า อย่างไรก็ตามในเมื่อมันไม่ใช่ภารกิจที่เขาตั้งใจรับตั่งแต่แรก 'อาจจะไม่ทำก็ได้' บางเรื่องปล่อยให้เดมิก็อดคนอื่นแสดงฝีมือเถอะ

ก่อนที่คูเปอร์จะได้ก้าวออกจากหน้าบอร์ดหิน จู่ ๆ ตัวอักษรบนกระดานก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้ง  

"รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้พิภพ" ที่เพิ่งหายไปเมื่อครู่นี้ ปรากฏขึ้นมาใหม่อย่างเด่นชัดราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมข้อความตัวโตสีทองกำกับว่า  

"เปิดรับสมัครอีกครั้ง"

คูเปอร์หยุดเดิน หันกลับไปมองมันนิ่ง ๆ  

"...เดี๋ยวนะ"  

เขากะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างกับหวังว่าจะมีใครมาอธิบายให้เขาฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่  

"เมื่อกี้มันขึ้นว่า 'มีผู้รับภารกิจไปแล้ว' ไม่ใช่เหรอ?" เขาพึมพำกับตัวเอง "แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงกลับมาเปิดรับใหม่?"  

เขาขมวดคิ้ว... หมายความว่าไง? คนที่รับงานไปเมื่อกี้ล้มเลิกแล้ว หรือว่า...มันมีปัญหาอะไรบางอย่างที่ทำให้ต้องเปิดใหม่?"

เขาไล่สายตามองกระดานช้า ๆ และแน่นอน "ปริศนาแห่งสายฟ้า" ก็ยังคงเรืองแสงโดดเด่นอยู่ข้าง ๆ ไม่หายไปไหน  

คูเปอร์ถอนหายใจออกมาแรง ๆ  

"นี่มันบอร์ดภารกิจหรือเป็นตลาดหุ้นกันแน่ ทำไมมันเปลี่ยนแปลงขึ้น ๆ ลง ๆ ได้ตลอดเวลา!?" 

เขาเอามือเท้าเอว ยืนพิจารณาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่อีกพักหนึ่ง ก่อนจะพึมพำออกมาเบา ๆ  

"...ไม่ใช่ว่าถ้าฉันรับงานไป มันจะเปลี่ยนใหม่อีกนะ?"  

แต่สุดท้าย เขาก็ได้แต่ยืนกอดอก มองกระดานหินตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความระแวง  

"นี่มันระบบ

บ้าอะไรของเทพกันแน่เนี่ย..."

รับภารกิจ

ปลุกไฟนักสู้

รับรู้ข้อมูลภารกิจ

ปริศนาแห่งสายฟ้า , รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้ภิภพ

Laura HEROES

บอร์ดประกาศงานจากเหล่าเทพ

ก่อนที่เธอจะแวะเข้าไปที่บ้านพัก แน่นอนว่าเธอก็แวะดูที่บอร์ดกระดานสักหน่อยว่ามีอะไรอัพเดทอีกหรือเปล่า

เธอเดินมาหยุดตรงด้านหน้าของกระดานก่อนจะพบเข้ากับ  ภารกิจใหม่

แน่นอนว่าภารกิจนี้ บ้านของลูกคุณดี มีเหรอจะทำ มันแทบจะพูดว่าเป็นภารกิจที่ต้องมัดมือชกว่าเธอต้องทำเลยทีเดียว

เด็กสาวยิ้มแห้งๆ เล็กน้อย เธออ่านรายละเอียดด้านบนกระดานที่เขียนเอาไว้

ดูเหมือนว่าตอนนี้ทางคุณดีเอง  ก็จะกำลังประกาศตามหา นักแสดงอยู่

แน่นอนว่าระดับลอร่าน่ะหรอ เธอไม่ต้องแคส เพราะเธอจะเป็นนางเอกของเรื่องนี้เองอยู่แล้ว

เธอยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเริ่มคิดว่าวาดฝันเรื่องละครที่เธอจะเล่น 

“ จะเอายังไงดีนะ จะเล่นเรื่องอะไรดี ” เธอเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง

ก่อนที่จะเดินออกไป  ในหัวก็คิดไปด้วยว่าจะไปชวนพี่ชายของตนเอง

ไม่สิ เธอจะต้องไปชวนสมาชิกในบ้านของเธอ ออกมาลองเล่นเต้นระบำ

แสดงละครลิงสักรอบหนึ่ง  แน่นอนว่าทางทิฟฟานี่เองก็คงต้องชอบเรื่องนี้อย่าง

นี่ไม่ต้องคิดภาพถึงตาคริส ถ้าอยู่นะ  เค้าคงไม่พลาดเรื่องราวพวกนี้แน่นอน

เห็นบอกว่ามีอาหารโอชะด้วย ไหนจะ พวกวายรสเลิศ 

ของแบบนี้  อันนั้นไม่เคยพลาดอยู่แล้วหรือเปล่า

เธอยักไหล่ไปมาอยู่ด้านหน้าของกระดาน

“ รออะไรหละ ลงชื่อสิ ” เสียงทุ่มๆ ที่คุ้นเคย คงไม่ต้องหันหลังกลับไปดูหรอก ว่านั่นคือใครนั่นคือผู้เป็นพ่อของเธอยังไงล่ะ

“ ไม่พลาดหรอกนะ ” เจ้าตัวเล็กตอบรับก่อนที่เธอนั้น จะหยิบปากกาแถวนั้นขึ้นมา

เขียนลงไปบนบอร์ด ลอร่า แน่นอนว่าเธอทำการจองรายชื่อก่อน

แต่เรื่องที่แสดงนั้นเธอยังคิดหนักอยู่  ว่าเธอจะแสดงรอบไหนดี

อันที่จริงคือมันมีหลายรอบนั่นแหละ  แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าเธอควรแสดงรอบไหน ครันว่าจะยื้อต่อไปก็คงไม่ดี

หรือถ้าจะเอาเลยก็กลัวว่าจะซ้อมไม่ทัน 

เธอคิดไม่ตก เอาเป็นว่าขอติดเอาไว้ก่อนแล้วกัน 

เด็กสาวพูดจบก็วางปากกาลงแถวนั้น 

“ ทำดี ทำดีมาก” ผู้เป็นพ่อของเธอชมไม่ขาดปากแน่นอน แล้วมันก็ทำเอาเจ้าลูกสาวตัวแสบใจฟูไปหมด ตอนนี้ขาเธอแทบไม่ติดพื้นแล้ว ลอยไปไหนต่อไหนเราก็ไม่รู้

หน้าก็คือบานมาก  ได้รับคำชมก็คือเอาใหญ่เลยนะ

“ ขอบคุณนะคะ หนูว่าหนูทำได้ดี หนูเป็นนางเอกด้วยแหละ” ยังไม่ทันตกลงเรื่องบทกัน กับพี่สาวของเธอ เธอก็มโนไปแล้วว่าเธอจะได้รับบทนางเอก

แต่ก็เอาเถอะ ทิฟฟานีเองก็คงไม่ว่าอะไร ถ้าเธอจะรับบทนางเอก

เจ้าตัวเล็กไม่รีรอที่จะวิ่งกลับบ้านไปทันที เพราะว่าเธอจะต้องไปนัดแนะแล้วก็เตรียมการแสดง 

ไหนจะต้องสรรหาเรื่องชุด  นัดเวลาซ้อมอะไรต่ออะไรอีก

เรียกได้ว่างานนี้ก็คือ  หัวฟูกันไปเลยทีเดียว

แต่เอาเข้าจริงถ้าคิดถึงเรื่องอาหารเธอก็ไม่ต้องถามแล้วว่ามันจะเป็น 

มันคงจะอิ่มหนำสำราญ  ไม่อยากจะคิดภาพเรื่องของวายที่กินได้ไม่อั้นอีกต่างหาก

บอกได้เลยว่าสภาพงานวันนี้นั้น ท่าทางจะเมาได้เมา

ถ้าหัวทิ่มได้ก็คงหัวทิ่มแล้ว

" เดี๋ยวลอร์ร่า กลับบ้านเอาไวน์มาด้วย ไวน์หมดแล้ว " นอกจากเสียงของลอร์ร่าที่ดีดเด่งมากไปแล้ว เสียงพอของตนเองก็คือไล่หลังไปด้วย เขานั้นบอกกับยัยตัวเล็กให้เอาไวน์ไปฝากได้แล้ว

" ..... " ทางลอร์ร่าเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงเเต่หันไปยกนิ้วให้พ่อเท่านั้น

---

รับภารกิจ City Dionysia

จองการแสดงวันที่ 23 มีนาคม รอบ 20:00 น

Adelaide BELIEVER

MISSION

- - - - -

                "ช่วงนี้มีอะไรน่าสนใจไหมนะ.." อเดลเลดกวาดสายตามองดูภารกิจบนกระดานบอร์ดหิน ไล่อ่านรายละเอียดทีละภารกิจเพื่อเฟ้นหาอันที่น่าสนใจที่สุด

                มนตราสีเลือด..

                รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้พิภพ.. โอ๊ะ! อันนี้น่าสนใจทีเดียวแต่น่าเสียดายที่กว่าจะเปิดรับคนทำภารกิจต้องรออีกตั้งหลายเดือน

                City Dionysia..

                ช่วยเหล่าเด็ก ๆ ผู้น่าสงสาร..

                ปริศนาแห่งสายฟ้า..

                ช่วยเหลือรุ่นพี่อะธีน่าผู้ไม่เปิดเผยตัว..

                จริงๆ City Dionysia ก็ดูน่าสนใจส่วนที่ยากที่สุดดูจะเป็นการชวนชาวบ้านชาวช่องมาร่วมทำการแสดงด้วย ถ้าบรรดาพี่น้องในบ้านของเธออยู่ค่ายตอนนี้ก็คงจะดีเพราะคงชวนมาร่วมวงง่ายกว่าคนดีแต่คิดดูแล้วก็คงเป็นการแสดงที่ตลกไม่น้อย

                "ปริศนาแห่งสายฟ้าหรอ" จากที่ไล่อ่านแล้วงานนี้น่าจะดูเข้าท่าสุด อเดลเลดอ่านรายละเอียดภารกิจซ้ำอีกครั้งและพบว่ามันเป็นภารกิจที่เหมาะกับมือใหม่หัดทำภารกิจแบบเธอมากๆ จึงคิดว่าน่าสนใจเพราะเธอยังไม่เคยลองทำภารกิจที่ต้องเดินทางออกไปนอกค่ายเลยสักครั้ง อีกอย่างงานนี้น่าจะทำให้เธอมีโอกาสได้ช่วยเหลือพ่อของตัวเองบ้างไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

                "ลองดูดีไหมนะ" หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจลงชื่อรับภารกิจทันที

- - - - -

รับภารกิจ

 ปริศนาแห่งสายฟ้า 

รับรู้ข้อมูลภารกิจ

มนตราสีเลือด, รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้พิภพ, City Dionysia, 

ช่วยเหล่าเด็ก ๆ ผู้น่าสงสาร, ช่วยเหลือรุ่นพี่อะธีน่าผู้ไม่เปิดเผยตัว

DAUGTHER OF ARES 19.05.2025   10.00AM   ...ใต้หลังคาสุขสงบ มิอาจขังใจนักดาบ...   น้องชายโง่ยังไม่กลับจากภารกิจ ส่วนศิษย์น้องออกเดินทางไกลเพื่อกู้ภัยนอกฮาล์ฟบลัด ที่บ้านพักเหลือเพียงพี่ชายทึมทื่อกับนังอสรพิษจอมปั้นหน้า ไม่มีเหตุผลอันใดให้ต้องอยู่ค่ายต่อ นารีในอาภรณ์แดงพริ้วไหวพาตัวเองมาที่บ้านใหญ่ หยุดยืนดูกระดานหินเทพเจ้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใจหวังทวยเทพประทานงานสักงานให้ทำเพื่อแก้เบื่อ 'ค่ายฮาล์ฟบลัดสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับครึ่งเทพกรีก' กลับช่างน่าระอาใจเหลือเกินเมื่อปล่อยให้ชีวิตว่างเปล่าไร้เป้าหมายอยู่ที่นี่ รูบี้ ซู เรียนจบจากไฮสคูลมาร่วมปี ผิดกับ แจสเปอร์ ซู น้องชายฝาแฝดจอมโง่ที่เรียนซ้ำชั้นแทบจะทุกปี และเห็นทีปีนี้ก็มิวายได้เรียนเกรดสิบซ้ำอีกรอบจากการที่เทอมสองเขาดรอปเรียนไปทั้งเทอม ...ซ้ำชั้นก็ดีกว่าตาย และคนโง่อย่างนั้นหนังหนาไม่ตายง่าย ๆ... ส่วนเรื่องงาน... เธอมิได้มีจุดมุ่งหมายเกี่ยวกับงานในอนาคตเฉกเช่น เชลิค โบซครูต์ พี่ชายต่างมารดาผู้หวังอยากเป็นอัยการ หนังสือประมวลกฎหมายเล่มโตแทบจะเป็นของแสลงสำหรับบุตรและธิดาแห่งแอรีส กระนั้นหญิงสาวก็มั่นใจว่าต่อให้ตำราคือของแสลง แต่เธอสามารถอ่านและจดจำเนื้อหาได้เพียงแค่ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง จบจากคิดเรื่องไร้สาระ ดวงตาหงส์ก็กวาดมองไปทั่วกระดานหิน ริมฝีปากสีชาดเหยียดตรง  ...เตือนภัย โลกอาจตกในวิกฤต... ก็ดูจะไม่ใช่งานเร่งเสียเท่าไร ในเมื่อภารกิจนี้อยู่มาตั้งแต่งกลางปีที่แล้ว และตอนนี้โลกก็ยังไม่แตก ความจริงจะปลีกตัวไปช่วยก็ได้ แต่ครั้นเมื่อคิดถึงเมื่อต้องเผชิญหน้ากับนักวิจัยจอมจ้อแต่เรื่องที่ตัวเองถนัด ขี้คร้านจะอดรู้สึกรำคาญขึ้นมามิได้ ...รับจ๊อบงานพิเศษจากใต้ภิภพ... เวลาเริ่มงานอีกตั้งหลายเดือนขอผ่าน ...ซิตี้ ไดโอนีเซีย... การแสดงในค่ายน่ะหรือ.. สำหรับคนที่อยากออกไปผจญภัยนอกค่ายเต็มแก่ไม่รู้จะรับงานนี้ไปทำไม อีกอย่างให้ทวยเทพรับชมการแสดงจากนิมฟ์รูปงามคงได้อรรถรสมากกว่านางรำดาบให้ชม ...ช่วยเหล่าเด็ก ๆ ผู้น่าสงสาร... เพียงได้อ่านเนื้อหาคิ้วใบหลิวก็ขมวดมุ่นเข้าหากัน การกระทำอันเลวทรามของคนชั่วเป็นสิ่งที่ให้อภัยมิได้! แม้คนร้ายจะเป็นมนุษย์ธรรมดาก็ตามทีไม่คณามือเดมิก็อดผู้ออกศึกอย่างโชกโชน งานนี้ควรแจ้งองค์กรสิทธิมนุษยชน แต่เด็ก ๆ ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน อย่างน้อยภายในรัฐที่ล้มเหลวคงมีอสุรกายเพ่นพ่านให้ได้หาสินสงครามและพอจะยืดเส้นยืดสายอยู่ได้บ้าง "มาเจอข้าที่ทะเลสาบกลางค่ายยี่สิบนาฬิกา..." เรียวปากอิ่มพึมพำตามอักษรสีทองที่ปรากฏบนผืนหิน... ไหน ๆ ก็ว่างแล้วออกเดินทางคืนนี้เลยแล้วกัน  รับภารกิจ  ช่วยเหล่าเด็ก ๆ ผู้น่าสงสาร

「R」

Mackenzie HEROES

);">

Silver's Side Story28 May 2025/long island

-05:13PM.-

ทั้งที่ตั้งใจแค่จะมาสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมกับไครอนเรื่องจูลี่ น้องชายที่หายตัวไปพร้อมเจ้าเด็กอีธานคนของบ้านเฮอร์มีสแท้ ๆ แต่ดูท่าทวยเทพคงไม่ต้องการให้ซิลเวอร์มีช่วงเวลาสงบสุขยาวนานนักถึงได้ส่งเทพไดโอนีซุสหรือที่เขาเรียกจนติดปากว่า ‘เทพขี้เมา’ ให้มาเจอตอนออกจากห้องไครอนพอดิบพอดี

“เอ้า ซินเซีย ! ไม่เจอหน้าเจ้าซะนาน ลูกสาวข้าเพิ่งให้ไวน์มาตั้งสองขวดแน่ะ มาดื่มด้วยกันเร็ว เจ้าผลัดข้ามาหลายรอบแล้วนะ”

‘แหงสิ…ที่ไม่ค่อยโผล่หัวมาบ้านใหญ่ก็เพราะแบบนี้’

สุดท้ายก็ต้องไปนั่งก๊งกับเทพขี้เมาแบบขัดไม่ได้ แต่ก็ยอมรับเลยว่าลูกบ้านนี้เทสดีจริง ๆ ไวน์แต่ละขวดที่เทพไดโอนีซุสเอามาให้ดื่มรสชาติแจ่ม ๆ ทั้งนั้น ของวันนี้เองก็เช่นกัน แต่ถึงจะคอแข็งแค่ไหน จะให้เขาดื่มเครื่องดื่มมึนเมาในสถานที่ที่มีเยาวชนอยู่กันเยอะแยะก็ดูเป็นเรื่องไม่สมควร เลยเอาแค่พอกรึ่ม ๆ พอแล้วกัน

.

.

“คราวหน้ามาอีกล่ะซินเซีย !”

“โอเค้ ไว้ผมว่างจะแวะมา คุณเองก็ดื่มให้น้อยลงหน่อยน่า หัดดื่มน้ำเปล่าเยอะ ๆ ซะบ้าง”

ร่างสูงเกือบเท่ากรอบประตูชูสองนิ้วเท่าระดับคิ้วแล้วสะบัดข้อมือเล็กน้อยเป็นเชิงบอกลาเทพแห่งไวน์ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้องที่ปรึกษาค่าย โดยมีเสียงหัวเราะไล่หลังตามมาแทนคำตอบ

“ฟู่ววว ให้ตาย เทพขี้เมารั้งฉันถึงเย็นจนได้สิน่า ไงเจ้าเด็ก เฝ้าเจ้าของห้องขี้เมาจนง่วงเลยสิ โอ้ว ! เบาหน่อย เบาหน่อยเด็กดี ”

หลังปิดประตูห้องก็ทักทายรูปปั้นหัวเสือดาวหน้าห้องสักหน่อย ฝ่ามือใหญ่ขยี้หัวสัตว์ร้ายที่ติดอยู่ตรงผนังอย่างเอ็นดูไม่ต่างจากตอนเล่นกับพวกหมาแมว ก่อนจะหลุดหัวเราะอารมณ์ดีเมื่อมันไถหัวกับมือเขาแล้วงับหยอกเบา ๆ

สำหรับซิลเวอร์แล้ว เสือก็ไม่ต่างจากลูกแมว

นาฬิกาข้อมือเรือนเรียบหรูบอกเวลาเย็นย่ำ หลังจากเล่นกับรูปปั้นเสือดาวหน้าห้องเทพไดโอนีซุสพอหอมปากหอมคอก็ได้เวลากลับบ้านสักที เรียวขายาวก้าวเดินไปตามทางเดินเงียบงัดของบ้านใหญ่ ก่อนที่ดวงตาสีอ่อนจะไปสะดุดกับตัวหนังสือสีทองเรืองรองบนกระดานประกาศงานจากเหล่าเทพเข้า

“หื้ม ดูหน่อยซิ มีภาระอะไรมาให้พวกเดมิก็อดทำบ้าง”

บ่นพึมพำตามนิสัยคนปากเสียไปเรื่อยพลางกอดอกไล่อ่านข้อความบนกระดานไปด้วย

“เชื้อไวรัสถูกขโมยงั้นเรอะ…อ่า มีพวกทางการมาเอี่ยวด้วยนี่ ขอบาย”

เรียวคิ้วขมวดเมื่ออ่านเนื้อหาข่าวที่ว่า พอจบแล้วไหล่กว้างก็ยกขึ้นเล็กน้อยแล้วไปอ่านหัวข้อต่อไป

“แล้วนี่อะไร…งานเฉลิมฉลองของเจ้าเทพขี้เมา ? ช่วยเด็กที่เฮติ….แล้วก็…..”

ดวงตาสีอ่อนไล่อ่านมาจนถึงหัวข้อสุดท้าย

“ชิบเป๋ง ขยันพังเหลือเกินนะม่านเนี่ย เดมิก็อดสาขาไทยไม่มีรึไง ถึงต้องลงประกาศถึงนี่”

บ่นอีกยกตามประสาวัยรุ่นตอนปลาย แล้วอ่านเนื้อหาต่อจนจบ

“แค่คนจะตีกันก็ลำบากจะแย่ ถ้ามีพวกเวรนั่นทะลุมนต์บังตามาคงได้ชิxหาxกันหมด กะอีแค่ซ่อมม่าน ไปสักหน่อยก็ได้ฟะ”

สรุป

รับงาน สนามบินสุวรรณภูมิในไทยแลนด์โดนปิด

 *หินตีบวกตามจำนวนไบต์*

Nymeria HEROES

11-07-2025 21.00 PM

I want to be your everything little darling

หลังจากการฝึกซ้อมที่ดุเดือดจบสิ้นลง ความเหนื่อยล้าก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างของไนมีเรีย แต่แทนที่จะตรงกลับไปยังบ้านพักเคบิน 20 เพื่อพักผ่อนอย่างที่ควรจะเป็น สองเท้าของเธอกลับพาเธอเดินทอดน่องมายังลานกว้างหน้าบ้านใหญ่โดยอัตโนมัติ ที่ซึ่งกระดานภารกิจหินโบราณตั้งตระหง่านอยู่ มันคือศูนย์กลางแห่งโชคชะตาที่คอยหยิบยื่นความท้าทายให้กับเหล่าเลือดผสมผู้กระหายการพิสูจน์ตนเอง

“มาด้อมๆ มองๆ อีกแล้วนะ” เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นในห้วงคำนึงอย่างรู้ทัน “จะหาเรื่องใส่ตัวเพิ่มอีกรึไง? แค่การบ้านจากนักรบบ้าพลังนั่นยังไม่พอใจอีกเหรอ”

“มันคือโอกาสในการเผชิญหน้า แคลร์ ไม่ใช่หาเรื่องใส่ตัว” สตรีตาคมตอบกลับในใจ พลางกวาดสายตามองไปยังแผ่นหินที่เรียบเนียนแต่แฝงไปด้วยพลังเวทมนตร์โบราณ “อีกอย่าง การช่วยงานทวยเทพที่กำลังเดือดร้อน บางครั้งก็ให้ผลตอบแทนที่ดีกว่าที่คิด”

อักขระกรีกโบราณสีทองค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนผิวหินราวกับมีชีวิต มันเล่าเรื่องราวความต้องการของเหล่าเทพที่แตกต่างกันออกไป ภารกิจช่วยเหลือแดนที่ขากความรักของแอโฟรไดท์, ภารกิจช่วยเหลือลูกอธีน่า, ภารกิจเล็กๆ น้อยๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องส่วนตัวของเหล่าเทพมากกว่าจะเป็นภัยคุกคามต่อโลกมนุษย์ ไนมีเรียอ่านผ่านมันไปอย่างไม่ใส่ใจนัก จนกระทั่งสายตาของเธอสะดุดเข้ากับภารกิจหนึ่งที่เพิ่งปรากฏขึ้นมาใหม่ แสงสีทองของมันดูสว่างและร้อนรนกว่าภารกิจอื่นๆ

ภารกิจ ‘ช่วยเด็ก ๆ ซัมเมอร์แคมป์ในเท็กซัส’

ใจของไนท์กระตุกวูบ เธอยืนนิ่ง อ่านรายละเอียดที่ปรากฏขึ้นช้าๆ

‘เทพีฮาร์โมเนียที่กำลังเพลิดเพลินกับการจัดซัมเมอร์แคมป์ให้เหล่าเด็ก ๆ ในเท็กซัส แต่จู่ ๆ ก็เกิดน้ำท่วมเท็กซัสไม่ทันตั้งตัวและส่งผลกระทบต่อแคมป์ที่เธอกำลังจัด รู้ตัวอีกทีเด็ก ๆ ในแคมป์ก็หายไป 27 คนจนตอนนี้ยังหาตัวไม่เจอ ฮาร์โมเนียจึงได้มาสลักภารกิจบนกระดานเพื่อหาวีรบุรุษผู้กล้าที่จะไปช่วยเด็กเหล่านั้น’

เด็กๆ ที่หายไป

ภาพความทรงจำในอดีตซ้อนทับขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ภาพของเอเลียตกับไบรอัน คู่หูต่างวัยที่เคยร่วมหัวจมท้ายกับเธอในตอนที่เธอมาถึงค่ายนี้ใหม่ๆ ความรู้สึกของการเป็นคนนอก ความสับสน และความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นท่ามกลางอันตราย ความทรงจำเหล่านั้นมันสะกิดแผลเก่าที่เธอซ่อนไว้ลึกที่สุด

“ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าเธอจะรับงานพี่เลี้ยงเด็ก” คลาริสซ่าอุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อ “นี่มันงานของพวกเซเทอร์ ไม่ใช่งานของแม่มดอย่างเรานะ”

“บางที มันอาจจะเป็นงานสำหรับธิดาแห่งทางแยกก็ได้” ร่างอรชรพึมพำกับตัวเองเธอเป้นมิตรกับเด็กๆ ด้วยเหตุผลบางอย่างที่สัมผัสไม่ได้ เธอตัดสินใจแน่วแน่แล้ว เธอค่อยๆ ยื่นมือที่สวมถุงมือซาตินสีครีมออกไป วางลงบนอักขระสีทองนั้นเบาๆ แสงสีทองสว่างวาบขึ้นมาราวกับตอบรับ ก่อนจะค่อยๆ เลือนหายไปจากแผ่นหิน เป็นการยืนยันว่าภารกิจนี้ได้ถูกรับไปแล้ว

เธอหมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ในหัวเริ่มประมวลผลอย่างรวดเร็ว เท็กซัส น้ำท่วม เด็กที่หายไป มันไม่ใช่ภารกิจที่จะใช้แค่พลังเวทมนตร์หรือดาบเพียงอย่างเดียวได้ มันต้องการมากกว่านั้น มันต้องการการวางแผน, การแกะรอย, และคนที่สามารถจัดการภัยคุกคามจากระยะไกลได้อย่างเด็ดขาด

และในค่ายนี้ มีเพียงคนเดียวที่โดดเด่นในด้านนั้นอย่างแท้จริง

ความคิดของเธอหวนไปถึงบุรุษผู้เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งในฤดูหนาวของรัสเซีย ชายหนุ่มที่เธอเคยขอคำแนะนำเรื่องปืนเมื่อนานมาแล้ว ไฮด์ ฟีโอดอร์ บุตรแห่งคิโอเน่ เจ้าชายน้ำแข็งประจำค่ายที่น้อยคนนักจะกล้าเข้าใกล้

“เขาคงไม่ปฏิเสธภารกิจช่วยเหลือเด็กหรอกมั้ง?” ไนท์เอ่ยถามในใจอย่างไม่แน่ใจนัก

“ก็ลองดูสิ” แคลร์ตอบกลับอย่างท้าทาย “ถ้าเขาปฏิเสธ อย่างน้อยเธอก็จะได้รู้ว่าน้ำแข็งที่ว่าเย็นชาน่ะ มันเทียบไม่ได้เลยกับหัวใจของแม่มดที่ถูกปฏิเสธ”

รอยยิ้มบางเบาปรากฏขึ้นที่มุมปากของสตรีรอยยิ้มเรียบกับคำหยอกล้อของวิญญาณแม่มดสาว เธอรู้ดีว่าควรจะไปหาเขาที่ไหน คนอย่างฟีโอดอร์ไม่มีทางไปอยู่ในที่ที่เสียงดังจอแจอย่างโรงอาหารหรือลานฝึกดาบแน่นอน สถานที่ของเขาคือที่ที่ต้องการสมาธิและความเงียบสูงสุด

รับงาน : ช่วยเด็ก ๆ ซัมเมอร์แคมป์ในเท็กซัส

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Cooper HEROES

11/07/2025 7.30 น. - 8.00 น.

บทที่ 64

“จงไปยังกระดานบอร์ดหินทวยเทพ สายใยของพี่น้องเป็นสิ่งสำคัญแห่งบ้านเรา จงดูแลกันและกันเหล่าลูกของข้า”

เสียงนั้นไม่จำเป็นต้องแนะนำตัว คูเปอร์ไม่ใช่คนฉลาดที่สุดในค่าย แต่ก็ฉลาดพอจะรู้ว่าเสียงที่ก้องอยู่ในหัวแบบไร้คำถามอย่างมีระดับเช่นนี้ ไม่น่าจะใช่ฝีมือของพวกเทพที่ชอบแกล้งเล่นอะไรปัญญาเบา

เขากระพริบตาเงียบ ๆ ขณะยืนอยู่ตรงหน้าเตาไฟ แววตาสีเทาเหลือบขึ้นไปทางทิศบ้านใหญ่

“…แม่เหรอครับ?”

ไม่มีเสียงตอบกลับ มีแค่ความเงียบอย่างภูมิฐานตามสไตล์ของคนที่ใช้คำพูดน้อยแต่กินใจมาก

และไม่เกินสิบนาทีต่อมา ชายหนุ่มร่างสูงก็ยืนอยู่หน้ากระดานหินบอร์ดภารกิจประจำค่ายด้วยสีหน้าแบบคนที่ลึก ๆ อยากกลับไปนอนกลิ้งอยู่บนเตียงแต่ก็เกรงใจฟ้าดิน

"โอเค บางทีแม่ก็เลือกเวลาได้ดีชะมัด..." เขาพึมพำ

กระดานหินตรงหน้าเงียบขรึมและสง่างามตามประสาโบราณวัตถุเทพเจ้า แต่พอเขายืนอยู่ตรงนั้นแค่ไม่กี่วินาที อักษรกรีกสีทองก็เริ่มผุดขึ้นบนพื้นหินเรียบ ๆ เหมือนมีมือวิเศษของใครบางคนค่อย ๆ เขียนข้อความลงไปทีละบรรทัด

ดวงตาสีเทาเพ่งมองตัวอักษรเหล่านั้น ก่อนจะเหลือบตามองเด็กค่ายคนอื่นที่กำลังหัวเราะใส่กันตรงสนามธนู ไม่มีใครเหลียวมองกระดานนี้แม้แต่น้อย ก็แสดงว่าใช่ เขาคือเหยื่อผู้โชคดีแต่เพียงผู้เดียวในภารกิจนี้

ชายหนุ่มยกมือกอดอก เอียงคออ่านเนื้อความอย่างตั้งใจ แต่ขณะเดียวกันก็แอบถอนใจเป็นระยะเหมือนปฏิกิริยาทางกายของคนรู้ว่าเรื่องซวยกำลังจะมาเยือน

พออ่านจบ คูเปอร์ก็พึมพำเบา ๆ

"เคย์ล่า เฮย์เดน… รัฐสภา บรรณารักษ์ ถูกตามล่า เจออสูรกาย ละทิ้งอาวุธ..."

เสียงยาวนั้นเหมือนคนกำลังสรุปข่าวให้ตัวเอง แต่หน้าตาเจ้าตัวยิ่งดูเหมือนกำลังอ่านบทนำของนวนิยายสายลับไซไฟที่ผสมกลิ่นอายเทพเจ้ากรีกอย่างไม่ลงตัว

"ฟังดูเป็นภารกิจที่ซับซ้อนระดับหนึ่งเลยนะ..." เขาเหลือบตามองท้องฟ้า "แล้วก็แน่นอนว่าไม่มีสปอนเซอร์มาจ่ายค่าเดินทางให้ด้วยใช่ไหม?"

สายลมเช้าโบกผ่านเหมือนจะตอบว่า ก็ใช่น่ะสิ

เขายักไหล่ แล้วขยับไปใกล้กระดานอีกนิด เอื้อมมือแตะลงบนพื้นหินที่เต็มไปด้วยอักษรสีทอง เปลวแสงวาบขึ้นมาเล็กน้อย แล้วตัวอักษรทั้งหมดก็ค่อยๆ เลือนหายไปราวกับไม่เคยปรากฏ

“งั้นแปลว่า... รับงานแล้วสินะ”

“ทะเลสาบกลางค่าย บอกให้ไปตอนพร้อม…” เขาพึมพำกับตัวเอง

“ซึ่งแน่นอนว่าคำว่า ‘ตอนพร้อม’ ของเทพเจ้า คงไม่ได้แปลว่าอีกสองสัปดาห์หลังจากฉันเคลียร์ตารางงานในค่ายเสร็จหมดหรอก”

เจ้าตัวยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเองเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจในแบบฉบับคนกำลังจะโดนลากไปเจอเรื่องไม่สมเหตุสมผลที่สุดของเดือน

"...ก็ดีเหมือนกันแหละ ไม่ได้ออกจากค่ายแบบมีภารกิจมาพักใหญ่แล้วด้วย"

เขาพูดกับตัวเองเสียงเบาก่อนจะหันหลังเดินกลับไปทางกระท่อมหมายเลขหกด้วยก้าวยาว ๆ ที่ดูเหมือนพร้อมจะเตรียมของ

แต่ในใจลึก ๆ กำลังครุ่นคิดว่าควรเตรียมถุงนอนแบบไหนที่จะกันกระสุน และ กรงเล็บอสุรกายไปพร้อมกันได้บ้าง

เพราะคราวนี้ ไม่ใช่แค่ภารกิจช่วยใครสักคน แต่เป็นภารกิจที่แม่ของเขาส่งมาโดยตรง

และจากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา... หรืออย่างน้อยก็ในเรื่องเล่าของวีรบุรุษชาวกรีกในตำนาน แม่ของเขาไม่เคยสั่งอะไรที่ "ง่าย" เลยสักครั้งเดียว

รับงาน :: ช่วยเหลือรุ่นพี่อะธีน่าผู้ไม่เปิดเผยตัว

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

18.07.2025 | 05:00 PM

หลังจบการฝึกซ้อม, แอ็กเซลไม่ได้กลับไปยังเคบินหรือหอสมุด เป้าหมายของเขาในเย็นวันนี้คือสถานที่ที่แตกต่างออกไป—กระดานภารกิจหินโบราณหน้าบ้านใหญ่

มันคือสถานที่ที่โชคชะตาถูกจารึกเป็นตัวอักษร, ที่ซึ่งความต้องการของเหล่าทวยเทพถูกส่งตรงมายังโลกของมนุษย์ครึ่งเทพ เขาเดินผ่านลานกว้างที่เริ่มมีผู้คนบางตา, สายลมยามเย็นพัดพาความร้อนของวันให้จางหายไป

เขายืนอยู่หน้าแผ่นหินโบราณ, มองดูตัวอักษรกรีกสีทองที่ส่องสว่างเรืองรองอยู่บนผิวหินที่มืดสนิท แต่ละภารกิจคือโอกาส, คือความเสี่ยง, คือเกมใหม่ที่รอให้มีคนมาลงเล่น ภารกิจคำพยากรณ์ที่เขาได้รับนั้นหนักหนาและมีเดิมพันสูงเกินไป, การรับภารกิจเล็กๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องเพื่อสร้างเสริมประสบการณ์และที่สำคัญกว่านั้น—สร้างคอนเนคชั่น—คือตาเดินที่ชาญฉลาด

สายตาของเขากวาดผ่านภารกิจต่างๆ—ตามหาของวิเศษที่ถูกขโมย, จัดการอสูรกายที่สร้างความเดือดร้อนในเมืองเล็กๆ—ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ภารกิจหนึ่งซึ่งส่องสว่างด้วยแสงสีชมพูอ่อนๆ ปะปนกับสีทอง, ดูไม่เข้ากับบรรยากาศที่น่าเกรงขามของภารกิจอื่นๆ เลยแม้แต่น้อย

'ความรัก ความเมตตา และสันติภาพ'

บุรุษชาวรัสเซียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย, อ่านรายละเอียดที่ปรากฏขึ้นมาราวกับบทกวีราคาถูกที่พยายามจะสร้างแรงบันดาลใจ

'สถานการณ์โลกปั่นป่วนเข้าไปทุกที...จิตใจมนุษย์ไร้ความเมตตา...โลกกำลังแตกแยก...'

มันคืออุดมคติที่สวยหรูจนน่าขัน

'...จากกาซาที่เด็กกำลังอดอยาก...ซูดานที่ผู้พลัดถิ่นสูญหน้า...ประเทศไทยและกัมพูชาที่ถูกปั่นหัวให้เกิดความเกลียดชัง...'

เขาไม่ได้รู้สึกถึงความเมตตาใดๆ มีเพียงการวิเคราะห์สถานการณ์โลกที่เยือกเย็นในใจ

'...จงใช้พลังของพวกเจ้าแสดงให้เห็นว่าระหว่างความแตกต่าง ยังมีจิตใจที่รู้จักให้อภัย...เปลี่ยนลานประหารเป็นเวทีแห่งการออมชอม และเปลี่ยนเสียงปืนเป็นบทเพลงแห่งสันติ...'

รอยยิ้มที่แทบมองไม่เห็นปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา—บทเพลงแห่งสันติงั้นหรือ? ช่างเป็นแนวคิดโลกสวย

ภารกิจนี้ไม่ได้สอดคล้องกับตัวตนหรือสิ่งที่เขายึดมั่นเลยแม้แต่น้อย เขาไม่เชื่อในความรักที่ไร้เงื่อนไขหรือสันติภาพที่ได้มาง่ายๆ แต่...เขามองเห็นสิ่งอื่นที่ซ่อนอยู่ในถ้อยคำที่สวยหรูเหล่านั้น—โอกาส

มันคือการลงทุนที่ใช้ต้นทุนต่ำแต่ให้ผลตอบแทนสูง การสร้างคอนเนคชั่นกับเทพีแอโฟรไดท์และเทพีฮาร์โมเนียโดยไม่ต้องไปเสี่ยงชีวิตกับอสูรกายระดับพระกาฬ ย่อมเป็นผลประโยชน์ที่ไม่อาจมองข้ามได้

เขาตัดสินใจแล้ว

บุตรแห่งโชคชะตาเอื้อมมือไปข้างหน้า, ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับตัวอักษรสีทองที่เรืองรองนั้นอย่างแผ่วเบา

ในทันทีที่เขาสัมผัส, แสงสีชมพูอ่อนที่เคยส่องสว่างอยู่ก็จางหายไป, เหลือเพียงตัวอักษรสีทองที่หรี่แสงลง, เป็นสัญญาณว่าภารกิจได้ถูกรับไปแล้ว และในเสี้ยววินาทีเดียวกันนั้น, ข้อความระบบที่แตกต่างออกไปก็ปรากฏขึ้นในจิตสำนึกของเขา, ชัดเจนราวกับตัวอักษรดิจิทัล

[ตั๋วเดินทางรายเดือนของรถไฟเฮเฟตัสได้เริ่มใช้งานแล้ว]

[มีผลตั้งแต่วันที่ 18 กรกฎาคม 2025 - 16 สิงหาคม 2025]

Quest: 'ความรัก ความเมตตา และสันติภาพ'

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Daemon HEROES

Daemon  Kannel

21 · กรกฎาคม · 2025 · 12.00 น.

         เดม่อนเดินมาหยุดอยู่หน้ากระดานภารกิจแห่งค่ายฮาล์ฟบลัด เวลาเที่ยงตรงเป๊ะ มันไม่ใช่กระดานไม้ธรรมดาอย่างที่เขาเคยเห็นในโลกมนุษย์ แต่เป็นแผ่นหินโบราณขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าบ้านใหญ่ อันเป็นศูนย์กลางของค่ายเขาฮาล์ฟบลัด

         ผิวของหินนั้นเรียบเนียน แต่เต็มไปด้วยร่องรอยของกาลเวลาและพลังงานเวทมนตร์ที่ซึมซับอยู่ทุกอณู บรรยากาศรอบกระดานเต็มไปด้วยความคึกคักของเหล่าเดมิกอดที่มาล้อมวง เพื่ออ่านหรือรอคอยภารกิจใหม่ๆ

         สิ่งที่ทำให้กระดานนี้โดดเด่นและมีมนตร์ขลังคือ เนื้อหาของภารกิจที่ปรากฏเป็นอักษรกรีกสีทองสว่างเรืองรองอยู่บนผิวกระดานหิน ตัวอักษรเหล่านั้นไม่ได้ถูกสลักด้วยมือ แต่ปรากฏขึ้นเองราวกับมีชีวิต ส่องประกายแวววาวและเลือนหายไปเมื่อภารกิจถูกรับหรือสำเร็จลุล่วง แสงสีทองของมันโดดเด่นตัดกับสีเข้มของแผ่นหิน ทำให้ไม่ว่าจะยืนอยู่มุมใดของลานหน้าบ้านใหญ่ ก็สามารถมองเห็นและอ่านภารกิจได้อย่างชัดเจน

         ภารกิจที่ปรากฏบนกระดานนี้ ไม่ใช่ภารกิจคำพยากรณ์อันยิ่งใหญ่ที่ต้องใช้ผู้กล้าที่ถูกกำหนดจากคำทำนาย หากแต่เป็นภารกิจเล็กๆ จากเหล่าเทพ ที่ต้องการความช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ ที่ส่งผลกระทบต่อโลกมนุษย์ หรือแม้แต่เรื่องส่วนตัวของพวกเขาเอง เช่น การตามหาสมบัติที่หายไป การจัดการกับอสุรกายที่สร้างความเดือดร้อนในเมือง หรือการนำพาสิ่งของศักดิ์สิทธิ์ไปยังสถานที่ที่กำหนด

         ภารกิจเหล่านี้มักจะนำเสนอโอกาสให้เหล่าเดมิกอดได้พิสูจน์ความกล้าหาญ ฝึกฝนทักษะ และสร้างชื่อเสียงให้กับตนเอง ก่อนที่จะได้รับมอบหมายภารกิจที่สำคัญยิ่งขึ้นไปในอนาคต

         เดม่อนอ่านภารกิจต่างๆ ที่ปรากฏอยู่บนกระดานหิน บางภารกิจดูยุ่งยาก บางภารกิจดูน่าเบื่อ แต่แล้วสายตาเขาก็สะดุดเข้ากับภารกิจหนึ่งที่ชื่อว่า "มนตราสีเลือด"

         ข้อความบนกระดานปรากฏขึ้นมาเป็นภาษากรีกสีทองเรืองรอง:

'แก่ผู้มีศรัทธาต่อเฮเฟตัสอย่างจริงใจจะเห็นข้อความนี้'

         เดม่อนรู้สึกประหลาดใจ เขาจ้องมองข้อความนั้นอย่างพินิจ ก่อนที่รายละเอียดจะปรากฏตามมา

[ผู้ใดต้องการช่วยข้าตรวจสอบว่าแอรีสกับอะโฟรไดต์ในเวลานี้ยังแอบลอบคบหากันอยู่อีกหรือไม่ ก็จึงดำเนินตามแผนในจดหมายที่ข้าแอบไว้ในโพรงไม้ในป่าต้องห้าม ลองไปหาดู มีไม่กี่โพรงที่มีตราแห่งเฮเฟตัสของข้าประทับไว้ และจึงทำตามแผนนั้น]

         'เฮเฟตัส...เทพแห่งการตีเหล็ก' เดม่อนนึกในใจ 'กำลังสงสัยเรื่องแอรีสกับอะโฟรไดต์อยู่เหรอเนี่ย?' เขารู้ดีว่าเทพทั้งสองนี้มีความสัมพันธ์กันมานาน แม้อะโฟรไดต์จะเป็นภรรยาของเฮเฟตัสก็ตาม ภารกิจนี้ฟังดูแปลกประหลาดและเป็นเรื่องส่วนตัวของเทพเจ้ามาก

         เดม่อนยืนอยู่หน้ากระดานภารกิจหิน สายตาของเขาจับจ้องไปที่ภารกิจ "มนตราสีเลือด" ที่ปรากฏเป็นอักษรกรีกสีทองเรืองรองบนแผ่นหินโบราณ เขาอ่านรายละเอียดซ้ำอีกครั้ง 'แอรีสกับอะโฟรไดต์...เรื่องส่วนตัวของเทพเจ้า?' ภารกิจนี้แปลกประหลาดกว่าที่เคยเจอมามาก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันดึงดูดความสนใจของเขาอย่างแรง

         'การที่ฉันเป็นลูกของอะโฟรไดต์...บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะเข้าใจแม่ของฉันมากขึ้น' เดม่อนคิด และที่สำคัญมันเกี่ยวข้องกับป่าต้องห้ามที่เขาคุ้นเคย

         เขาตัดสินใจในทันที เดม่อนยื่นมือออกไปสัมผัสอักษรกรีกสีทองบนกระดานหิน เมื่อนิ้วของเขาสัมผัสกับพื้นผิวเย็นเฉียบ ตัวอักษรสีทองก็ส่องประกายสว่างวาบขึ้นมา ก่อนจะจางหายไปจากกระดาน แสดงว่าภารกิจนี้ถูกรับไปแล้ว

         ตอนนี้ สิ่งที่ต้องทำคือการไปตามหา "จดหมายที่แอบไว้ในโพรงไม้ในป่าต้องห้าม" ที่มีตราแห่งเฮเฟตัสประทับไว้

รับภารกิจ  มนตราสีเลือด

NC