[กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ]

Mackenzie HEROES

);">

Silver's Side Story28 May 2025/long island

-05:13PM.-

ทั้งที่ตั้งใจแค่จะมาสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมกับไครอนเรื่องจูลี่ น้องชายที่หายตัวไปพร้อมเจ้าเด็กอีธานคนของบ้านเฮอร์มีสแท้ ๆ แต่ดูท่าทวยเทพคงไม่ต้องการให้ซิลเวอร์มีช่วงเวลาสงบสุขยาวนานนักถึงได้ส่งเทพไดโอนีซุสหรือที่เขาเรียกจนติดปากว่า ‘เทพขี้เมา’ ให้มาเจอตอนออกจากห้องไครอนพอดิบพอดี

“เอ้า ซินเซีย ! ไม่เจอหน้าเจ้าซะนาน ลูกสาวข้าเพิ่งให้ไวน์มาตั้งสองขวดแน่ะ มาดื่มด้วยกันเร็ว เจ้าผลัดข้ามาหลายรอบแล้วนะ”

‘แหงสิ…ที่ไม่ค่อยโผล่หัวมาบ้านใหญ่ก็เพราะแบบนี้’

สุดท้ายก็ต้องไปนั่งก๊งกับเทพขี้เมาแบบขัดไม่ได้ แต่ก็ยอมรับเลยว่าลูกบ้านนี้เทสดีจริง ๆ ไวน์แต่ละขวดที่เทพไดโอนีซุสเอามาให้ดื่มรสชาติแจ่ม ๆ ทั้งนั้น ของวันนี้เองก็เช่นกัน แต่ถึงจะคอแข็งแค่ไหน จะให้เขาดื่มเครื่องดื่มมึนเมาในสถานที่ที่มีเยาวชนอยู่กันเยอะแยะก็ดูเป็นเรื่องไม่สมควร เลยเอาแค่พอกรึ่ม ๆ พอแล้วกัน

.

.

“คราวหน้ามาอีกล่ะซินเซีย !”

“โอเค้ ไว้ผมว่างจะแวะมา คุณเองก็ดื่มให้น้อยลงหน่อยน่า หัดดื่มน้ำเปล่าเยอะ ๆ ซะบ้าง”

ร่างสูงเกือบเท่ากรอบประตูชูสองนิ้วเท่าระดับคิ้วแล้วสะบัดข้อมือเล็กน้อยเป็นเชิงบอกลาเทพแห่งไวน์ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้องที่ปรึกษาค่าย โดยมีเสียงหัวเราะไล่หลังตามมาแทนคำตอบ

“ฟู่ววว ให้ตาย เทพขี้เมารั้งฉันถึงเย็นจนได้สิน่า ไงเจ้าเด็ก เฝ้าเจ้าของห้องขี้เมาจนง่วงเลยสิ โอ้ว ! เบาหน่อย เบาหน่อยเด็กดี ”

หลังปิดประตูห้องก็ทักทายรูปปั้นหัวเสือดาวหน้าห้องสักหน่อย ฝ่ามือใหญ่ขยี้หัวสัตว์ร้ายที่ติดอยู่ตรงผนังอย่างเอ็นดูไม่ต่างจากตอนเล่นกับพวกหมาแมว ก่อนจะหลุดหัวเราะอารมณ์ดีเมื่อมันไถหัวกับมือเขาแล้วงับหยอกเบา ๆ

สำหรับซิลเวอร์แล้ว เสือก็ไม่ต่างจากลูกแมว

นาฬิกาข้อมือเรือนเรียบหรูบอกเวลาเย็นย่ำ หลังจากเล่นกับรูปปั้นเสือดาวหน้าห้องเทพไดโอนีซุสพอหอมปากหอมคอก็ได้เวลากลับบ้านสักที เรียวขายาวก้าวเดินไปตามทางเดินเงียบงัดของบ้านใหญ่ ก่อนที่ดวงตาสีอ่อนจะไปสะดุดกับตัวหนังสือสีทองเรืองรองบนกระดานประกาศงานจากเหล่าเทพเข้า

“หื้ม ดูหน่อยซิ มีภาระอะไรมาให้พวกเดมิก็อดทำบ้าง”

บ่นพึมพำตามนิสัยคนปากเสียไปเรื่อยพลางกอดอกไล่อ่านข้อความบนกระดานไปด้วย

“เชื้อไวรัสถูกขโมยงั้นเรอะ…อ่า มีพวกทางการมาเอี่ยวด้วยนี่ ขอบาย”

เรียวคิ้วขมวดเมื่ออ่านเนื้อหาข่าวที่ว่า พอจบแล้วไหล่กว้างก็ยกขึ้นเล็กน้อยแล้วไปอ่านหัวข้อต่อไป

“แล้วนี่อะไร…งานเฉลิมฉลองของเจ้าเทพขี้เมา ? ช่วยเด็กที่เฮติ….แล้วก็…..”

ดวงตาสีอ่อนไล่อ่านมาจนถึงหัวข้อสุดท้าย

“ชิบเป๋ง ขยันพังเหลือเกินนะม่านเนี่ย เดมิก็อดสาขาไทยไม่มีรึไง ถึงต้องลงประกาศถึงนี่”

บ่นอีกยกตามประสาวัยรุ่นตอนปลาย แล้วอ่านเนื้อหาต่อจนจบ

“แค่คนจะตีกันก็ลำบากจะแย่ ถ้ามีพวกเวรนั่นทะลุมนต์บังตามาคงได้ชิxหาxกันหมด กะอีแค่ซ่อมม่าน ไปสักหน่อยก็ได้ฟะ”

สรุป

รับงาน สนามบินสุวรรณภูมิในไทยแลนด์โดนปิด

 *หินตีบวกตามจำนวนไบต์*

Nymeria HEROES

11-07-2025 21.00 PM

I want to be your everything little darling

หลังจากการฝึกซ้อมที่ดุเดือดจบสิ้นลง ความเหนื่อยล้าก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างของไนมีเรีย แต่แทนที่จะตรงกลับไปยังบ้านพักเคบิน 20 เพื่อพักผ่อนอย่างที่ควรจะเป็น สองเท้าของเธอกลับพาเธอเดินทอดน่องมายังลานกว้างหน้าบ้านใหญ่โดยอัตโนมัติ ที่ซึ่งกระดานภารกิจหินโบราณตั้งตระหง่านอยู่ มันคือศูนย์กลางแห่งโชคชะตาที่คอยหยิบยื่นความท้าทายให้กับเหล่าเลือดผสมผู้กระหายการพิสูจน์ตนเอง

“มาด้อมๆ มองๆ อีกแล้วนะ” เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นในห้วงคำนึงอย่างรู้ทัน “จะหาเรื่องใส่ตัวเพิ่มอีกรึไง? แค่การบ้านจากนักรบบ้าพลังนั่นยังไม่พอใจอีกเหรอ”

“มันคือโอกาสในการเผชิญหน้า แคลร์ ไม่ใช่หาเรื่องใส่ตัว” สตรีตาคมตอบกลับในใจ พลางกวาดสายตามองไปยังแผ่นหินที่เรียบเนียนแต่แฝงไปด้วยพลังเวทมนตร์โบราณ “อีกอย่าง การช่วยงานทวยเทพที่กำลังเดือดร้อน บางครั้งก็ให้ผลตอบแทนที่ดีกว่าที่คิด”

อักขระกรีกโบราณสีทองค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนผิวหินราวกับมีชีวิต มันเล่าเรื่องราวความต้องการของเหล่าเทพที่แตกต่างกันออกไป ภารกิจช่วยเหลือแดนที่ขากความรักของแอโฟรไดท์, ภารกิจช่วยเหลือลูกอธีน่า, ภารกิจเล็กๆ น้อยๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องส่วนตัวของเหล่าเทพมากกว่าจะเป็นภัยคุกคามต่อโลกมนุษย์ ไนมีเรียอ่านผ่านมันไปอย่างไม่ใส่ใจนัก จนกระทั่งสายตาของเธอสะดุดเข้ากับภารกิจหนึ่งที่เพิ่งปรากฏขึ้นมาใหม่ แสงสีทองของมันดูสว่างและร้อนรนกว่าภารกิจอื่นๆ

ภารกิจ ‘ช่วยเด็ก ๆ ซัมเมอร์แคมป์ในเท็กซัส’

ใจของไนท์กระตุกวูบ เธอยืนนิ่ง อ่านรายละเอียดที่ปรากฏขึ้นช้าๆ

‘เทพีฮาร์โมเนียที่กำลังเพลิดเพลินกับการจัดซัมเมอร์แคมป์ให้เหล่าเด็ก ๆ ในเท็กซัส แต่จู่ ๆ ก็เกิดน้ำท่วมเท็กซัสไม่ทันตั้งตัวและส่งผลกระทบต่อแคมป์ที่เธอกำลังจัด รู้ตัวอีกทีเด็ก ๆ ในแคมป์ก็หายไป 27 คนจนตอนนี้ยังหาตัวไม่เจอ ฮาร์โมเนียจึงได้มาสลักภารกิจบนกระดานเพื่อหาวีรบุรุษผู้กล้าที่จะไปช่วยเด็กเหล่านั้น’

เด็กๆ ที่หายไป

ภาพความทรงจำในอดีตซ้อนทับขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ภาพของเอเลียตกับไบรอัน คู่หูต่างวัยที่เคยร่วมหัวจมท้ายกับเธอในตอนที่เธอมาถึงค่ายนี้ใหม่ๆ ความรู้สึกของการเป็นคนนอก ความสับสน และความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นท่ามกลางอันตราย ความทรงจำเหล่านั้นมันสะกิดแผลเก่าที่เธอซ่อนไว้ลึกที่สุด

“ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าเธอจะรับงานพี่เลี้ยงเด็ก” คลาริสซ่าอุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อ “นี่มันงานของพวกเซเทอร์ ไม่ใช่งานของแม่มดอย่างเรานะ”

“บางที มันอาจจะเป็นงานสำหรับธิดาแห่งทางแยกก็ได้” ร่างอรชรพึมพำกับตัวเองเธอเป้นมิตรกับเด็กๆ ด้วยเหตุผลบางอย่างที่สัมผัสไม่ได้ เธอตัดสินใจแน่วแน่แล้ว เธอค่อยๆ ยื่นมือที่สวมถุงมือซาตินสีครีมออกไป วางลงบนอักขระสีทองนั้นเบาๆ แสงสีทองสว่างวาบขึ้นมาราวกับตอบรับ ก่อนจะค่อยๆ เลือนหายไปจากแผ่นหิน เป็นการยืนยันว่าภารกิจนี้ได้ถูกรับไปแล้ว

เธอหมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ในหัวเริ่มประมวลผลอย่างรวดเร็ว เท็กซัส น้ำท่วม เด็กที่หายไป มันไม่ใช่ภารกิจที่จะใช้แค่พลังเวทมนตร์หรือดาบเพียงอย่างเดียวได้ มันต้องการมากกว่านั้น มันต้องการการวางแผน, การแกะรอย, และคนที่สามารถจัดการภัยคุกคามจากระยะไกลได้อย่างเด็ดขาด

และในค่ายนี้ มีเพียงคนเดียวที่โดดเด่นในด้านนั้นอย่างแท้จริง

ความคิดของเธอหวนไปถึงบุรุษผู้เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งในฤดูหนาวของรัสเซีย ชายหนุ่มที่เธอเคยขอคำแนะนำเรื่องปืนเมื่อนานมาแล้ว ไฮด์ ฟีโอดอร์ บุตรแห่งคิโอเน่ เจ้าชายน้ำแข็งประจำค่ายที่น้อยคนนักจะกล้าเข้าใกล้

“เขาคงไม่ปฏิเสธภารกิจช่วยเหลือเด็กหรอกมั้ง?” ไนท์เอ่ยถามในใจอย่างไม่แน่ใจนัก

“ก็ลองดูสิ” แคลร์ตอบกลับอย่างท้าทาย “ถ้าเขาปฏิเสธ อย่างน้อยเธอก็จะได้รู้ว่าน้ำแข็งที่ว่าเย็นชาน่ะ มันเทียบไม่ได้เลยกับหัวใจของแม่มดที่ถูกปฏิเสธ”

รอยยิ้มบางเบาปรากฏขึ้นที่มุมปากของสตรีรอยยิ้มเรียบกับคำหยอกล้อของวิญญาณแม่มดสาว เธอรู้ดีว่าควรจะไปหาเขาที่ไหน คนอย่างฟีโอดอร์ไม่มีทางไปอยู่ในที่ที่เสียงดังจอแจอย่างโรงอาหารหรือลานฝึกดาบแน่นอน สถานที่ของเขาคือที่ที่ต้องการสมาธิและความเงียบสูงสุด

รับงาน : ช่วยเด็ก ๆ ซัมเมอร์แคมป์ในเท็กซัส

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Cooper HEROES

11/07/2025 7.30 น. - 8.00 น.

บทที่ 64

“จงไปยังกระดานบอร์ดหินทวยเทพ สายใยของพี่น้องเป็นสิ่งสำคัญแห่งบ้านเรา จงดูแลกันและกันเหล่าลูกของข้า”

เสียงนั้นไม่จำเป็นต้องแนะนำตัว คูเปอร์ไม่ใช่คนฉลาดที่สุดในค่าย แต่ก็ฉลาดพอจะรู้ว่าเสียงที่ก้องอยู่ในหัวแบบไร้คำถามอย่างมีระดับเช่นนี้ ไม่น่าจะใช่ฝีมือของพวกเทพที่ชอบแกล้งเล่นอะไรปัญญาเบา

เขากระพริบตาเงียบ ๆ ขณะยืนอยู่ตรงหน้าเตาไฟ แววตาสีเทาเหลือบขึ้นไปทางทิศบ้านใหญ่

“…แม่เหรอครับ?”

ไม่มีเสียงตอบกลับ มีแค่ความเงียบอย่างภูมิฐานตามสไตล์ของคนที่ใช้คำพูดน้อยแต่กินใจมาก

และไม่เกินสิบนาทีต่อมา ชายหนุ่มร่างสูงก็ยืนอยู่หน้ากระดานหินบอร์ดภารกิจประจำค่ายด้วยสีหน้าแบบคนที่ลึก ๆ อยากกลับไปนอนกลิ้งอยู่บนเตียงแต่ก็เกรงใจฟ้าดิน

"โอเค บางทีแม่ก็เลือกเวลาได้ดีชะมัด..." เขาพึมพำ

กระดานหินตรงหน้าเงียบขรึมและสง่างามตามประสาโบราณวัตถุเทพเจ้า แต่พอเขายืนอยู่ตรงนั้นแค่ไม่กี่วินาที อักษรกรีกสีทองก็เริ่มผุดขึ้นบนพื้นหินเรียบ ๆ เหมือนมีมือวิเศษของใครบางคนค่อย ๆ เขียนข้อความลงไปทีละบรรทัด

ดวงตาสีเทาเพ่งมองตัวอักษรเหล่านั้น ก่อนจะเหลือบตามองเด็กค่ายคนอื่นที่กำลังหัวเราะใส่กันตรงสนามธนู ไม่มีใครเหลียวมองกระดานนี้แม้แต่น้อย ก็แสดงว่าใช่ เขาคือเหยื่อผู้โชคดีแต่เพียงผู้เดียวในภารกิจนี้

ชายหนุ่มยกมือกอดอก เอียงคออ่านเนื้อความอย่างตั้งใจ แต่ขณะเดียวกันก็แอบถอนใจเป็นระยะเหมือนปฏิกิริยาทางกายของคนรู้ว่าเรื่องซวยกำลังจะมาเยือน

พออ่านจบ คูเปอร์ก็พึมพำเบา ๆ

"เคย์ล่า เฮย์เดน… รัฐสภา บรรณารักษ์ ถูกตามล่า เจออสูรกาย ละทิ้งอาวุธ..."

เสียงยาวนั้นเหมือนคนกำลังสรุปข่าวให้ตัวเอง แต่หน้าตาเจ้าตัวยิ่งดูเหมือนกำลังอ่านบทนำของนวนิยายสายลับไซไฟที่ผสมกลิ่นอายเทพเจ้ากรีกอย่างไม่ลงตัว

"ฟังดูเป็นภารกิจที่ซับซ้อนระดับหนึ่งเลยนะ..." เขาเหลือบตามองท้องฟ้า "แล้วก็แน่นอนว่าไม่มีสปอนเซอร์มาจ่ายค่าเดินทางให้ด้วยใช่ไหม?"

สายลมเช้าโบกผ่านเหมือนจะตอบว่า ก็ใช่น่ะสิ

เขายักไหล่ แล้วขยับไปใกล้กระดานอีกนิด เอื้อมมือแตะลงบนพื้นหินที่เต็มไปด้วยอักษรสีทอง เปลวแสงวาบขึ้นมาเล็กน้อย แล้วตัวอักษรทั้งหมดก็ค่อยๆ เลือนหายไปราวกับไม่เคยปรากฏ

“งั้นแปลว่า... รับงานแล้วสินะ”

“ทะเลสาบกลางค่าย บอกให้ไปตอนพร้อม…” เขาพึมพำกับตัวเอง

“ซึ่งแน่นอนว่าคำว่า ‘ตอนพร้อม’ ของเทพเจ้า คงไม่ได้แปลว่าอีกสองสัปดาห์หลังจากฉันเคลียร์ตารางงานในค่ายเสร็จหมดหรอก”

เจ้าตัวยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเองเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจในแบบฉบับคนกำลังจะโดนลากไปเจอเรื่องไม่สมเหตุสมผลที่สุดของเดือน

"...ก็ดีเหมือนกันแหละ ไม่ได้ออกจากค่ายแบบมีภารกิจมาพักใหญ่แล้วด้วย"

เขาพูดกับตัวเองเสียงเบาก่อนจะหันหลังเดินกลับไปทางกระท่อมหมายเลขหกด้วยก้าวยาว ๆ ที่ดูเหมือนพร้อมจะเตรียมของ

แต่ในใจลึก ๆ กำลังครุ่นคิดว่าควรเตรียมถุงนอนแบบไหนที่จะกันกระสุน และ กรงเล็บอสุรกายไปพร้อมกันได้บ้าง

เพราะคราวนี้ ไม่ใช่แค่ภารกิจช่วยใครสักคน แต่เป็นภารกิจที่แม่ของเขาส่งมาโดยตรง

และจากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา... หรืออย่างน้อยก็ในเรื่องเล่าของวีรบุรุษชาวกรีกในตำนาน แม่ของเขาไม่เคยสั่งอะไรที่ "ง่าย" เลยสักครั้งเดียว

รับงาน :: ช่วยเหลือรุ่นพี่อะธีน่าผู้ไม่เปิดเผยตัว

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

18.07.2025 | 05:00 PM

หลังจบการฝึกซ้อม, แอ็กเซลไม่ได้กลับไปยังเคบินหรือหอสมุด เป้าหมายของเขาในเย็นวันนี้คือสถานที่ที่แตกต่างออกไป—กระดานภารกิจหินโบราณหน้าบ้านใหญ่

มันคือสถานที่ที่โชคชะตาถูกจารึกเป็นตัวอักษร, ที่ซึ่งความต้องการของเหล่าทวยเทพถูกส่งตรงมายังโลกของมนุษย์ครึ่งเทพ เขาเดินผ่านลานกว้างที่เริ่มมีผู้คนบางตา, สายลมยามเย็นพัดพาความร้อนของวันให้จางหายไป

เขายืนอยู่หน้าแผ่นหินโบราณ, มองดูตัวอักษรกรีกสีทองที่ส่องสว่างเรืองรองอยู่บนผิวหินที่มืดสนิท แต่ละภารกิจคือโอกาส, คือความเสี่ยง, คือเกมใหม่ที่รอให้มีคนมาลงเล่น ภารกิจคำพยากรณ์ที่เขาได้รับนั้นหนักหนาและมีเดิมพันสูงเกินไป, การรับภารกิจเล็กๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องเพื่อสร้างเสริมประสบการณ์และที่สำคัญกว่านั้น—สร้างคอนเนคชั่น—คือตาเดินที่ชาญฉลาด

สายตาของเขากวาดผ่านภารกิจต่างๆ—ตามหาของวิเศษที่ถูกขโมย, จัดการอสูรกายที่สร้างความเดือดร้อนในเมืองเล็กๆ—ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ภารกิจหนึ่งซึ่งส่องสว่างด้วยแสงสีชมพูอ่อนๆ ปะปนกับสีทอง, ดูไม่เข้ากับบรรยากาศที่น่าเกรงขามของภารกิจอื่นๆ เลยแม้แต่น้อย

'ความรัก ความเมตตา และสันติภาพ'

บุรุษชาวรัสเซียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย, อ่านรายละเอียดที่ปรากฏขึ้นมาราวกับบทกวีราคาถูกที่พยายามจะสร้างแรงบันดาลใจ

'สถานการณ์โลกปั่นป่วนเข้าไปทุกที...จิตใจมนุษย์ไร้ความเมตตา...โลกกำลังแตกแยก...'

มันคืออุดมคติที่สวยหรูจนน่าขัน

'...จากกาซาที่เด็กกำลังอดอยาก...ซูดานที่ผู้พลัดถิ่นสูญหน้า...ประเทศไทยและกัมพูชาที่ถูกปั่นหัวให้เกิดความเกลียดชัง...'

เขาไม่ได้รู้สึกถึงความเมตตาใดๆ มีเพียงการวิเคราะห์สถานการณ์โลกที่เยือกเย็นในใจ

'...จงใช้พลังของพวกเจ้าแสดงให้เห็นว่าระหว่างความแตกต่าง ยังมีจิตใจที่รู้จักให้อภัย...เปลี่ยนลานประหารเป็นเวทีแห่งการออมชอม และเปลี่ยนเสียงปืนเป็นบทเพลงแห่งสันติ...'

รอยยิ้มที่แทบมองไม่เห็นปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา—บทเพลงแห่งสันติงั้นหรือ? ช่างเป็นแนวคิดโลกสวย

ภารกิจนี้ไม่ได้สอดคล้องกับตัวตนหรือสิ่งที่เขายึดมั่นเลยแม้แต่น้อย เขาไม่เชื่อในความรักที่ไร้เงื่อนไขหรือสันติภาพที่ได้มาง่ายๆ แต่...เขามองเห็นสิ่งอื่นที่ซ่อนอยู่ในถ้อยคำที่สวยหรูเหล่านั้น—โอกาส

มันคือการลงทุนที่ใช้ต้นทุนต่ำแต่ให้ผลตอบแทนสูง การสร้างคอนเนคชั่นกับเทพีแอโฟรไดท์และเทพีฮาร์โมเนียโดยไม่ต้องไปเสี่ยงชีวิตกับอสูรกายระดับพระกาฬ ย่อมเป็นผลประโยชน์ที่ไม่อาจมองข้ามได้

เขาตัดสินใจแล้ว

บุตรแห่งโชคชะตาเอื้อมมือไปข้างหน้า, ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับตัวอักษรสีทองที่เรืองรองนั้นอย่างแผ่วเบา

ในทันทีที่เขาสัมผัส, แสงสีชมพูอ่อนที่เคยส่องสว่างอยู่ก็จางหายไป, เหลือเพียงตัวอักษรสีทองที่หรี่แสงลง, เป็นสัญญาณว่าภารกิจได้ถูกรับไปแล้ว และในเสี้ยววินาทีเดียวกันนั้น, ข้อความระบบที่แตกต่างออกไปก็ปรากฏขึ้นในจิตสำนึกของเขา, ชัดเจนราวกับตัวอักษรดิจิทัล

[ตั๋วเดินทางรายเดือนของรถไฟเฮเฟตัสได้เริ่มใช้งานแล้ว]

[มีผลตั้งแต่วันที่ 18 กรกฎาคม 2025 - 16 สิงหาคม 2025]

Quest: 'ความรัก ความเมตตา และสันติภาพ'

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Daemon HEROES

Daemon  Kannel

21 · กรกฎาคม · 2025 · 12.00 น.

         เดม่อนเดินมาหยุดอยู่หน้ากระดานภารกิจแห่งค่ายฮาล์ฟบลัด เวลาเที่ยงตรงเป๊ะ มันไม่ใช่กระดานไม้ธรรมดาอย่างที่เขาเคยเห็นในโลกมนุษย์ แต่เป็นแผ่นหินโบราณขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าบ้านใหญ่ อันเป็นศูนย์กลางของค่ายเขาฮาล์ฟบลัด

         ผิวของหินนั้นเรียบเนียน แต่เต็มไปด้วยร่องรอยของกาลเวลาและพลังงานเวทมนตร์ที่ซึมซับอยู่ทุกอณู บรรยากาศรอบกระดานเต็มไปด้วยความคึกคักของเหล่าเดมิกอดที่มาล้อมวง เพื่ออ่านหรือรอคอยภารกิจใหม่ๆ

         สิ่งที่ทำให้กระดานนี้โดดเด่นและมีมนตร์ขลังคือ เนื้อหาของภารกิจที่ปรากฏเป็นอักษรกรีกสีทองสว่างเรืองรองอยู่บนผิวกระดานหิน ตัวอักษรเหล่านั้นไม่ได้ถูกสลักด้วยมือ แต่ปรากฏขึ้นเองราวกับมีชีวิต ส่องประกายแวววาวและเลือนหายไปเมื่อภารกิจถูกรับหรือสำเร็จลุล่วง แสงสีทองของมันโดดเด่นตัดกับสีเข้มของแผ่นหิน ทำให้ไม่ว่าจะยืนอยู่มุมใดของลานหน้าบ้านใหญ่ ก็สามารถมองเห็นและอ่านภารกิจได้อย่างชัดเจน

         ภารกิจที่ปรากฏบนกระดานนี้ ไม่ใช่ภารกิจคำพยากรณ์อันยิ่งใหญ่ที่ต้องใช้ผู้กล้าที่ถูกกำหนดจากคำทำนาย หากแต่เป็นภารกิจเล็กๆ จากเหล่าเทพ ที่ต้องการความช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ ที่ส่งผลกระทบต่อโลกมนุษย์ หรือแม้แต่เรื่องส่วนตัวของพวกเขาเอง เช่น การตามหาสมบัติที่หายไป การจัดการกับอสุรกายที่สร้างความเดือดร้อนในเมือง หรือการนำพาสิ่งของศักดิ์สิทธิ์ไปยังสถานที่ที่กำหนด

         ภารกิจเหล่านี้มักจะนำเสนอโอกาสให้เหล่าเดมิกอดได้พิสูจน์ความกล้าหาญ ฝึกฝนทักษะ และสร้างชื่อเสียงให้กับตนเอง ก่อนที่จะได้รับมอบหมายภารกิจที่สำคัญยิ่งขึ้นไปในอนาคต

         เดม่อนอ่านภารกิจต่างๆ ที่ปรากฏอยู่บนกระดานหิน บางภารกิจดูยุ่งยาก บางภารกิจดูน่าเบื่อ แต่แล้วสายตาเขาก็สะดุดเข้ากับภารกิจหนึ่งที่ชื่อว่า "มนตราสีเลือด"

         ข้อความบนกระดานปรากฏขึ้นมาเป็นภาษากรีกสีทองเรืองรอง:

'แก่ผู้มีศรัทธาต่อเฮเฟตัสอย่างจริงใจจะเห็นข้อความนี้'

         เดม่อนรู้สึกประหลาดใจ เขาจ้องมองข้อความนั้นอย่างพินิจ ก่อนที่รายละเอียดจะปรากฏตามมา

[ผู้ใดต้องการช่วยข้าตรวจสอบว่าแอรีสกับอะโฟรไดต์ในเวลานี้ยังแอบลอบคบหากันอยู่อีกหรือไม่ ก็จึงดำเนินตามแผนในจดหมายที่ข้าแอบไว้ในโพรงไม้ในป่าต้องห้าม ลองไปหาดู มีไม่กี่โพรงที่มีตราแห่งเฮเฟตัสของข้าประทับไว้ และจึงทำตามแผนนั้น]

         'เฮเฟตัส...เทพแห่งการตีเหล็ก' เดม่อนนึกในใจ 'กำลังสงสัยเรื่องแอรีสกับอะโฟรไดต์อยู่เหรอเนี่ย?' เขารู้ดีว่าเทพทั้งสองนี้มีความสัมพันธ์กันมานาน แม้อะโฟรไดต์จะเป็นภรรยาของเฮเฟตัสก็ตาม ภารกิจนี้ฟังดูแปลกประหลาดและเป็นเรื่องส่วนตัวของเทพเจ้ามาก

         เดม่อนยืนอยู่หน้ากระดานภารกิจหิน สายตาของเขาจับจ้องไปที่ภารกิจ "มนตราสีเลือด" ที่ปรากฏเป็นอักษรกรีกสีทองเรืองรองบนแผ่นหินโบราณ เขาอ่านรายละเอียดซ้ำอีกครั้ง 'แอรีสกับอะโฟรไดต์...เรื่องส่วนตัวของเทพเจ้า?' ภารกิจนี้แปลกประหลาดกว่าที่เคยเจอมามาก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันดึงดูดความสนใจของเขาอย่างแรง

         'การที่ฉันเป็นลูกของอะโฟรไดต์...บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะเข้าใจแม่ของฉันมากขึ้น' เดม่อนคิด และที่สำคัญมันเกี่ยวข้องกับป่าต้องห้ามที่เขาคุ้นเคย

         เขาตัดสินใจในทันที เดม่อนยื่นมือออกไปสัมผัสอักษรกรีกสีทองบนกระดานหิน เมื่อนิ้วของเขาสัมผัสกับพื้นผิวเย็นเฉียบ ตัวอักษรสีทองก็ส่องประกายสว่างวาบขึ้นมา ก่อนจะจางหายไปจากกระดาน แสดงว่าภารกิจนี้ถูกรับไปแล้ว

         ตอนนี้ สิ่งที่ต้องทำคือการไปตามหา "จดหมายที่แอบไว้ในโพรงไม้ในป่าต้องห้าม" ที่มีตราแห่งเฮเฟตัสประทับไว้

รับภารกิจ  มนตราสีเลือด

NC

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

'GOD' Jobs
22th July 2025 3.30 PM

   เมื่อเธอออกจากคลาสการเรียนยิงธนูแล้วเรียบร้อยก็ได้ฤกษ์เดินเล่นบ้าง แต่ทำไมก็ไม่รู้ริปลีย์ถึงมาโผล่ที่ป้ายกระดานบอร์ดของทวยเทพกัน อาจะเป็นเพราะตอนนี้เธอรู้สึกอยากรู้ว่ามันจะต่างจากกระดานของค่ายมากไหนก็เลยเดินมาลองอ่านดู

   “เหิงเตี้ยนงั้นหรอ ? ให้อารมณ์แบบไตรลิทสาขาเมืองจีนหรือเปล่านะ ?”

   ริปลีย์รู้สึกดวงตาลุกวาวพอควร เพราะว่าเธอนั้นได้ไปเห็นไตรลิทแล้วก็นึกครึ่งอยากไปลองดูเหิงเตี้ยนบ้างแม้ว่ามันจะเป็นการรับคำไหว้วานของอะธีน่าก็ตาม แต่ว่าเธอยังคงต้องพับเก็บสิ่งนี้เข้าไว้ในใจก่อนเพราะว่าเธอยังมีคิวเรียนกับถ่ายงานแสดงที่ไตรลิทค้างไว้ แถมยังรู้สึกว่าถ้าไปคนเดียวตอนนี้คงจะไปตายเปล่ามากกว่า—

   “ไว้ต้องลองชวนยัยร็อกซาน่าไปด้วยกันซะแล้ว”

   เธอทำได้ว่าตัวเองกับพี่สาวคนดีของเธอนั้นเคยนั่งดูซีรี่ส์จีนด้วยกันบ่อย ๆ สมัยที่เหตุการณ์ยังไม่ได้ชิบหายขนาดนั้น การที่วันนี้เธอเอาเรื่องนี้ไปชวนก็คงจะถูกใจเจ้าตัวไม่ใช่น้อย ๆ

   ทว่าในเมื่อพับโครงการนี้เก็บไปก่อนชั่วคราวแล้วดวงตากลมก็ไล่อ่านต่อจนไปสะดุดเข้ากับ “ร่วมส่งศรัทธาถึงโพไซดอน”

   “...คะ?”

   ในฐานะลูกสาวอย่างเธอถึงกับอึ้งรับประทาน เธอรีบอ่านเนื้อหาที่เขียนในนั้นเพื่อดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

   เทพีอะธีน่าผู้เปี่ยมด้วยปัญญา ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติอันใหญ่หลวงที่กำลังเกิดขึ้นในมหาสมุทรทั่วโลก กระแสน้ำวนและคลื่นลมแปรปรวนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดูเหมือนว่าท่านโพไซดอน เทพแห่งท้องทะเล กำลังเผชิญหน้ากับปัญหาอันหนักหน่วงที่ถาโถมเข้ามาจากทั้งสี่ทิศมหาสมุทร ความเครียดของพระองค์ได้ส่งผลให้เกิดพายุเฮอร์ริเคนขึ้นเองในหลายพื้นที่ และหากความเครียดนี้ยังคงดำเนินต่อไป เกรงว่ามหาสมุทรจะปั่นป่วนยิ่งขึ้น จนอาจนำไปสู่เหตุการณ์แผ่นดินไหวรุนแรง หรือที่เลวร้ายที่สุดคือ สึนามิ ถล่มโลก

   ถึงเวลาแล้วที่เหล่าเดมิก็อดผู้กล้าหาญจะต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เพื่อคลี่คลายสถานการณ์วิกฤตนี้และยับยั้งภัยพิบัติที่กำลังคืบคลานเข้ามา!

   เจอแบบนี้เข้าไปมือเล็กถึงกับยกขึ้นมาตบหน้าผากดัง แป๊ะ! นึกอยากเดินไปวิหารพาร์เธนอนแล้วคุกเข่าขอโทษเทพีทรงปัญญาวันละสามรอบ

   “ขอโทษแทนพ่อด้วยนะคะ…”

   น้ำเสียงของเธอทั้งรู้สึกเศร้า เสียใจและเขินอายในเวลาเดียวกัน ใครจะยืนเชิดหน้าอยู่ได้กันในตอนที่คนอื่นมานั่งอ่านว่าพ่อตัวเองดันก่อเรื่องเข้าให้แล้ว เพื่อรับทราบเรื่องให้มากขึ้น สถานที่ต่อไปที่เธอต้องทำคงจะเป็นการแวะอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ซะแล้ว—

รับงาน
ขอทุกคนร่วมส่งศรัทธาถึงโพไซดอน...

@God

Nymeria HEROES

28-07-2025 06.00 AM

I want to be your everything little darling

รุ่งอรุณสุดท้ายก่อนการเดินทางมาเยือนพร้อมกับความเงียบสงบที่หาได้ยากยิ่ง อากาศยามเช้าตรู่ของค่ายฮาล์ฟบลัดยังคงเย็นและชื้นไปด้วยละอองน้ำค้าง การพักผ่อนอย่างเต็มที่ตลอดทั้งคืนได้ชะล้างความเมื่อยล้าจากการฝึกฝนอย่างหนักหน่วงออกไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความตื่นตัวและความพร้อมที่ถูกขัดเกลาจนคมกริบอยู่ในทุกอณูของร่างกาย

สองเท้าพาร่างอรชรที่สวมชุดฝึกซ้อมสบายตัวก้าวออกจากเคบิน 20 ด้วยจังหวะที่สม่ำเสมอ จุดหมายคือศาลาอาหารที่คงจะเริ่มมีควันกรุ่นๆ จากอาหารเช้าลอยออกมาแล้ว แต่ระหว่างทางที่ต้องผ่านลานหน้าบ้านใหญ่นั้นเอง บางสิ่งบางอย่างก็ดึงดูดสายตาของสตรีตาคมไป

กระดานภารกิจหินโบราณที่ตั้งตระหง่านอยู่ กำลังส่องประกายแสงสีทองจางๆ ออกมาอย่างนุ่มนวล มันคือสัญญาณที่บ่งบอกว่ามีภารกิจใหม่จากทวยเทพถูกส่งลงมา

“เพิ่งจะหยุดหายใจหายคอได้ไม่ถึงวัน ก็มีเรื่องให้ทำอีกแล้วรึไง” เสียงของวิญญาณสาวดังขึ้นในหัวอย่างเบื่อหน่าย “นี่เหล่าเทพเขาไม่มีปฏิทินหรือไงนะ ไม่รู้หรือว่าเธอกำลังจะไปทำภารกิจกู้โลกในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้”

เจ้าของนัยน์ตาลึกลับไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงแค่เบี่ยงเส้นทางเดินของตัวเองเข้าไปใกล้กระดานหินนั้น แวะดูสักหน่อยคงไม่เสียหาย

อักขระกรีกสีทองที่คุ้นเคยค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนผิวหินเรียบ ราวกับถูกเขียนขึ้นด้วยมือที่มองไม่เห็น มันไม่ใช่คำพยากรณ์ที่ซับซ้อน แต่เป็นคำร้องขอที่ตรงไปตรงมาจนน่าประหลาดใจ

ชื่องาน : ขอทุกคนร่วมส่งศรัทธาถึงโพไซดอน

เพียงแค่เห็นชื่อเรื่อง สตรีผู้สวมแหวนผีสิงก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มันแปลก แปลกมากที่ภารกิจนี้จะปรากฏขึ้นมาบนกระดาน

อักขระสีทองเล่าเรื่องราวต่อไป เทพีอะธีน่าผู้เปี่ยมด้วยปัญญา ได้สังเกตเห็นถึงความปั่นป่วนในมหาสมุทรทั่วโลก กระแสน้ำและคลื่นลมแปรปรวนอย่างไม่เคยมีมาก่อน ดูเหมือนว่าท่านโพไซดอนกำลังเผชิญหน้ากับปัญหาอันหนักหน่วงจนเกิดความเครียดสะสม และความเครียดของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลก็กำลังจะก่อให้เกิดมหันตภัยร้ายแรงต่อโลกมนุษย์ ทั้งเฮอริเคน, แผ่นดินไหว, และอาจจะเลวร้ายที่สุดคือสึนามิ

“ให้ตายเถอะ นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน” บรรพบุรุษแม่มดอุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “โลกกำลังจะถึงกาลวิบัติเพราะว่าพระเจ้าปลาทรงเครียดเนี่ยนะ? โอลิมปัสไม่มีนักจิตบำบัดรึไง!”

เนื้อหาดำเนินมาถึงจุดไคลแม็กซ์ ซึ่งก็คือวิธีแก้ปัญหาที่แสนจะเรียบง่าย

ถึงเวลาแล้วที่เหล่าเดมิก็อดจะต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือ โดยการบูชาโพไซดอนด้วยสิ่งของที่น่าสนใจซึ่งมีมูลค่ารวม 100 ดอลลาร์สหรัฐขึ้นไป

ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ ก่อนที่เจ้าของรอยยิ้มงามจะหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ มันคือเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความขบขันในความไร้สาระของเรื่องราวทั้งหมด เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กำลังจะทำลายโลกเพราะอารมณ์ไม่ดี และทางแก้คือการให้เด็กๆ ไปชอปปิงของขวัญปลอบใจให้ นี่มันคือบทละครโศกนาฏกรรมที่ปนตลกร้ายได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด

ภารกิจนี้ถูกส่งมาจากเทพีอะธีน่า แต่กลับเป็นการช่วยเหลือคู่ปรับตลอดกาลของพระนางเอง มันน่าสนใจ ช่างน่าสนใจเหลือเกิน

“เธอคงไม่ได้คิดจะรับงานบ้าๆ นี่จริงๆ ใช่ไหม” แคลร์ถามเสียงสั่น “เรามีเรื่องที่ต้องทำมากกว่าการไปเดินหาของขวัญปลอบใจเทพเจ้าที่กำลังงอแงนะ”

“แต่มันใช้เวลาไม่นาน” ไนท์ตอบกลับในใจ ขณะที่ปลายนิ้วไล้ไปบนผิวหินที่เย็นเฉียบ “แถมยังทำได้ในค่ายด้วย ไม่ต้องออกไปเสี่ยงข้างนอก”

ที่สำคัญที่สุด มันคือภารกิจจากเทพีแห่งปัญญา การสร้างสัมพันธ์อันดีกับอะธีน่าก่อนที่จะต้องออกไปทำภารกิจที่ต้องใช้สติปัญญาและการวางแผนอย่างมหาศาล คือการลงทุนที่ชาญฉลาดและคุ้มค่าอย่างยิ่ง

“และอีกอย่าง” ดวงตาของธิดาแห่งเฮคาทีทอประกายขี้เล่นขึ้นมาวูบหนึ่ง “ฉันก็แค่อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าของขวัญอะไรกันนะ ที่จะสามารถปลอบประโลมจิตใจของเทพเจ้าที่กำลังจะทำให้โลกแตกได้”

สิ้นความคิดนั้น อักขระสีทองบนกระดานหินก็พลันสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ เลือนหายไป เหลือไว้เพียงผิวหินที่ว่างเปล่า เป็นสัญญาณว่าภารกิจนี้ได้ถูกรับไปแล้วโดยผู้ที่คู่ควร (หรืออย่างน้อยก็ผู้ที่สนใจในความประหลาดของมัน)

*****

รับภารกิจ ขอทุกคนร่วมส่งศรัทธาถึงโพไซดอน
@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

27.07.2025 | 12:40 PM

จานสเต็กที่ว่างเปล่าถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง, เป็นเครื่องเตือนใจถึงความหิวโหยที่เพิ่งจะได้รับการตอบสนอง บุตรแห่งโชคชะตาเดินออกจากศาลาอาหารที่ยังคงคึกคัก, แต่จุดหมายของเขาในครั้งนี้ไม่ใช่เคบินที่พัก เขาเดินลัดเลาะไปตามทางเดินดินที่คุ้นเคย, ผ่านสนามฝึกซ้อมที่ยังมีเสียงดาบกระทบกันแว่วมา, มุ่งหน้าไปยังบ้านใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา

เขาไม่ได้มีธุระอะไรที่นั่น, แต่เส้นทางที่เขากำลังเดินผ่านเป็นเส้นทางที่เงียบสงบที่สุด, เหมาะสำหรับการครุ่นคิดและเรียบเรียงความคิดที่ยังคงสับสนอลหม่านอยู่ภายใน

แล้วสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่วัตถุชิ้นหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ด้านหน้าของบ้านใหญ่, อาบไล้ด้วยแสงสีทองอ่อนจางของยามบ่ายที่ไม่มีวันสิ้นสุด—กระดานภารกิจหินโบราณ

มันไม่ใช่แค่แผ่นหิน, แต่เป็นเหมือนหน้าหนังสือพิมพ์ของเหล่าทวยเทพ, เป็นที่ซึ่งความต้องการและความเดือดร้อนของโอลิมปัสถูกประกาศออกมาให้เหล่าเดมิก็อดได้รับรู้ อักษรกรีกสีทองสว่างเรืองรองปรากฏขึ้นและเลือนหายไปตามสถานะของภารกิจ, เป็นเวทมนตร์โบราณที่ยังคงทำงานอย่างซื่อสัตย์

ปกติแล้วเขาจะไม่ให้ความสนใจกับมันมากนัก, แต่ในวันนี้, มีภารกิจหนึ่งที่ดึงดูดสายตาของเขา—มันไม่ได้มาจากเทพเจ้าที่ชอบสร้างปัญหา, แต่กลับมาจากเทพีแห่งปัญญาโดยตรง

'เทพีอะธีน่าร้องขอความร่วมมือ: ขอทุกคนร่วมส่งศรัทธาถึงโพไซดอน'

บุรุษชาวรัสเซียขมวดคิ้วเล็กน้อย, เดินเข้าไปอ่านเนื้อหาที่ปรากฏขึ้นเป็นตัวอักษรสีทองอร่ามอย่างละเอียด

ดวงตาสีฟ้าเทาของเขากวาดอ่านคำประกาศนั้นอย่างรวดเร็ว, สมองของเขาประมวลผลข้อมูลที่อยู่เบื้องหลังถ้อยคำที่ดูเหมือนจะเป็นการร้องขอความช่วยเหลือธรรมดาๆ—กระแสน้ำแปรปรวน, พายุเฮอร์ริเคน, ความเครียดของเทพแห่งท้องทะเล, และคำเตือนถึงภัยพิบัติระดับโลก…สึนามิ

เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ, เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่ายระคนกับการยอมรับในชะตากรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ยอดเยี่ยม..เพิ่งจะจัดการกับเรื่องของเฮอร์เมสไปหมาดๆ, ตอนนี้เทพแห่งท้องทะเลก็มางอแงอีกคนแล้ว

นี่มันไม่ใช่ภารกิจตามคำพยากรณ์, ไม่ใช่การสั่งให้ใครคนใดคนหนึ่งไปทำอะไรที่เฉพาะเจาะจง, แต่มันคือการ 'ขอความร่วมมือ'—เป็นการระดมพลังศรัทธาจากทั้งค่าย, เป็นการแก้ปัญหาด้วยวิธีที่นุ่มนวลและต้องอาศัยความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ช่วยไม่ได้…ถ้าไม่อยากให้โลกต้องจบลงด้วยการถูกคลื่นยักษ์ซัดล้าง, แล้วตายกันหมดก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จ…ก็คงต้องหาทางช่วยปลอบประโลมเทพเจ้าองค์นี้จริงๆ นั่นแหละ

กระดานหมากรุกได้เพิ่มปัญหาชิ้นใหม่ที่น่ารำคาญเข้ามาอีกแล้ว และดูเหมือนว่าเขา, ในฐานะผู้เล่นคนหนึ่ง, ก็ไม่อาจจะเมินเฉยต่อมันได้

รับภารกิจ ขอทุกคนร่วมส่งศรัทธาถึงโพไซดอน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri