[กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ]

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

วันนี้เฟเรียได้มีโอกาสกลับมาดูงานใหม่ ๆ ที่กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพหลังจากที่เธอนอนหลับเป็นตายมาหลายวันด้วยความเพลียจากการทำภารกิจที่ต้องออกนอกทวีปไปซะไกล หลายวันด้วยเธอเลยพลังงานหายตามสไตล์ธิดาแห่งเทพแห่งการหลับใหล ฮิปนอสล่ะนะ นี่ขนาดเธอตื่นแล้วยังง่วงอยู่เลย

“หาว~ ง่วงจังเลยนะ”

“ม่าม๊าง่วงบ่อยจังเลยนะฮะ”

“ก็ผลของการปลุกพลังสายเลือดมันทำให้ง่วงด้วยล่ะ แถมเหนื่อย ๆ ด้วจอ่า”

เธอเอ่ยตอบกาเอลพลางขยี้ตาตัวเองให้ตื่นสักหน่อยในขณะที่อีกมือก็จูงมือกับกาเอลเหมือนทุกที ก่อนจะลืมตาขึ้นมาดูว่ามีงานอะไรจากเหล่าเทพให้เธอพอทำได้บ้าง

“เออ…ท่านเทพแอรีสก็ช่างหาเรื่องเหลือเกินนะ“

“คุณลุงกล้ามโตคนนั้นปางานมาอีกเหรอฮะ”

“กาเอล ใครสอนให้เรียกเทพแอรีสแบบนี้นี่”

“คุณดีสอนฮะ”

เธอถึงขั้นกับตบหัวตัวเองไม่น่าฝากกาเอลไว้กับคุณดีเลย โดนสอนเรื่องแปลก ๆ จนได้สิให้ตายเลย แต่เรื่องมันเป็นงี้ไปแล้วนี่นา ก็ช่วยไรไม่ได้นี่นาต้องปล่อยชิลแบบเลยตามเลยอย่างเดียวแล้ว เธอคิดแบบนั้นก่อนที่จะเงยหน้ามาอ่านรายละเอียดงานใหม่ของท่านเทพแอรีสทันที

“อือ…ภารกิจคือการไปกำจัดหมาป่าแห่งแอรีส อีกแล้วเหรอ แถมยังมีบอกด้วยว่ามีโอกาสได้ไข่หมาป่าด้วย เออ…อย่างอื่นอ่ะได้แต่ขี้เกียจฟักไข่แล้วนะคะ ลูกดกจนไม่รู้จะดกไงแล้วค่ะ”

เธอส่ายหัวก่อนที่จะตัดสินใจที่จะรับงานนี้ไป ก็มันไม่มีอะไรทำนี่นา ไหน ๆ ก็มีงานมาแล้วก็ทำ ๆ ไปให้มันจบเรื่องเลยก็ไม่เลวนะ ว่าแล้วเธอก็จูงมือกาเอลไปป่าต้องห้ามทันที

รับงาน เจ้าพวกเด็กน้อย จงรับการทดสอบจากข้าซะ

Bright BELIEVER

◇◆ 78 ◇◆

"อ้าว ชาล็อต จูลี่" ฉันทักทายบุตรธิดาแห่งเฮคาทีทั้งสองคน 

จูลี่ยิ้มก่อนวิ่งมาหาไบร์ท "พี่สาว ! ไม่ได้เจอกันนานเลย"

"จูลี่ พี่ไบร์ทเขาไปทำภารกิจเดินทางก็ต้องห่างหายกันนั้นแหละนะ แล้วภารกิจเป็นไงบ้างเหรอคะ เล่าให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหม" ดวงตาชาล็อตเปล่งประกาย 

"ถ้าให้เล่ามันก็ยาว" ฉันลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ สาธยายเล่าเฉพาะรายละเอียดสำคัญที่พบเจอ ล้วนเต็มไปด้วยอุปสรรคที่มาไม่เว้นวัน เด็กทั้งสองคนตั้งใจฟัง ".....และฉันได้อารีแอนน์ พี่สาวของพวกเธอด้วย เธอเป็นสตรีหลงยุคเหมือนเอมีเลียธิดาแห่งซุส พลังเวทมนตร์ของเธอแกร่งกล้า…."

"สักวันพวกเราจะต้องเก่งเหมือนพี่อารีแอนน์ให้ได้ค่ะ"

ไบร์ทฉุกคิดได้ถึงบางเรื่อง เออจริงด้วย ยังไม่ได้เฉลยเรื่องโกหกเลยนี่หว่า มันเลยครึ่งเดือนมาแล้ว หลอกซะนานเชียว ฉันกระแอมไอ "มีอีกเรื่องที่ฉันต้องบอก ฉันไม่ได้มีสัมผัสที่ 7 อะไรหรอก โม้ล้วน ๆ"

"พี่หลอกพวกผมเหรอครับ" จูลี่เม้มริมฝีปาก "งั้นที่พี่หันไปคุยคนเดียว"

"คุยทิพย์น่ะ มโนขึ้นมาเอง อย่าโกรธกันเลยเดี๋ยวพาไปเลี้ยงขนม"

"ก็ว่าแล้วเชียว คุณผีที่คุยกับหนูเคยบอกพี่มองไม่เห็นพวกเขาและไม่มีญาณสัมผัส" ชาล็อตกอดเอว "ถ้าเลี้ยงของหวานจะยอมลดโทษให้ !"

"ป่ะ งั้นไปกันเลยมั้ย"

"เดี๋ยวก่อนครับ พี่สาวเห็นประกาศงานของเทพแอรีสหรือยัง ดูเหมือนจะมีคนในค่ายแกล้งลูกเขานะครับ"

ฉันอ่านอักษรสีทองที่เป็นภาษากรีก 'เหล่าเด็กน้อยเดมี่ก็อตทั้งหลาย ที่ค่ายแห่งนี้ไม่ใช่ค่ายลูกท่านหลานเธอ ที่พวกเจ้าจะต้องอยู่สบายหรอกนะ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ จงไปทำการทดสอบจากข้าซะ' ก่อนสายตาเลื่อนลงต่ำถึงประโยคถัดไป 'และถึงเหล่าสายเลือดอะโฟร์ไดต์ทั้งหลาย หึ ๆ นี่คือรางวัลอันแสนทรงเกียรติที่ข้ามอบให้กับความยะโสของบางคนที่บังอาจทำให้บุตรแห่งข้าอับอาย และ บางคนที่ ห ล อ ก ล ว ง ข ้ า'

"ใครไปแกล้งลูกเขาวะ" ฉันหลุดหัวเราะ แถมเด็กบ้านอะโฟร์ไดต์ซวยหนัก ไม่ว่าจะเลือกอะไรสุดท้ายก็ต้องสู้กับฝูงหมาป่า 

"ใครจะไปรู้บ้างทีพี่อาจจะเป็นคนแกล้งก็ได้ เหมือนที่ทำหนูและจูลี่" ชาล็อตพูดย้ำ

"ไม่มีทางอ่ะ"

คนที่พอนึกออก เอลลิส เวคฟิลด์ ชายหนุ่มเลือดร้อนที่เวลาเจอกับไบร์ททีไร ก็มีเรื่องให้ปะทะฝีปาก ตั้งแต่ป่าต้องห้ามยันลานฝึกต่อสู้ ครั้งล่าสุดที่เจอ หมอนั่นอยู่กับแฟนสาวอลิเซีย ขนาดฉันเล่าเรื่องที่ไปซื้ออสุรกายให้ฟังมันยังบอกฉันว่า 'ไม่เชื่อโม้'

เอาเถอะยังไงก็ไม่ได้ถือสา ก็เป็นเด็กนี่อายุน้อยกว่าไบร์ทตั้งหลายปี 

"สงสัยต้องไปล่าหมาป่าก่อน ชาล็อต จูลี่ อยากไปดูพี่ล่าไหม"

"ไปครับ"

"หนูก็ด้วยค่ะ"

รับภารกิจ

เจ้าพวกเด็กน้อย จงรับการทดสอบจากข้าซะ

ส่งภารกิจ

โกหกเป็นสิ่งสวยงาม

รางวัล: 35 EXP(มอบให้สัตว์เลี้ยง) , +5 ดรักม่า , +20 กล้าหาญ , +30 ศรัทธา , -30 เกียรติยศ

ความโปรดปรานจากโดลอส +35 แต้ม

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Dean HEROES

154

รับภารกิจทดสอบความบ้า

             หลังรับประทานอาหารเช้าแสนอร่อยกันเสร็จดีนก็พาเอมีเลียมาดูบอร์ดข่าวสารและกระดานหินของค่าย

             ที่บอร์ดข่าวสารชายหนุ่มเห็นภารกิจที่โซเฟียมอบหมายให้เด็ก ๆ ทำเพื่อการเรียนรู้ เขาใช้สมาร์ทโฟนถ่ายภาพรายละเอียดเอาไว้เผื่อ ‘ว่าง ๆ’ จะเจียดเวลาไปทำรูปเล่มส่งอาจารย์เสียหน่อย จากนั้นก็มาส่องที่บอร์ดกระดานหินต่อ

             “นี่สินะภารกิจเล็กน้อยของเหล่าเทพ” เอมีเลียไล่สายตาอ่านข้อความขณะที่พึมพำออกเสียง “ถ้าเทียบกับที่เจอกันมาเล็กน้อยจริง ๆ ด้วย” หญิงสาวหัวเราะ ภารกิจบริจาคของแก่ผู้ประสบภัยน้ำท่วมกับช่วยเหลือเดมิก็อดรุ่นเยาว์น่ะเข้าใจได้ แต่ภารกิจโกหกเพื่อความสนุกกับปล้นสาเกจากสัตว์เทพนี่มันยังไงกันนะ

             “บางภารกิจก็บันเทิงบางภารกิจก็ซีเรียสใช่ไหมล่ะครับ ที่ผมเคยอ่านแบบที่เครียดสุด ๆ คือช่วยผู้ประสบภัยที่เฮติจากสงครามกลางเมือง กับต้องไปสู้รบในสงครามรัสเซียยูเครนด้วย นั่นน่ะมันโหดร้ายสุด ๆ”

             “ฉันจำได้ เรื่องเฮติเธอเคยเล่าให้ฟังว่าไปช่วยแม่ใช่ไหม? แต่ว่าอีกภารกิจนึงถึงกับต้องไปสงครามเลยเหรอ โหดร้ายมาก.. แต่ว่าทำไมเป็นสงครามรัสเซียยูเครนล่ะ เกิดความแตกแยกกันในโซเวียตเหรอ?” เอมีเลียถามด้วยความสงสัย

             “โอ้.. จริงสิคุณหายตัวไปก่อนโซเวียตแตกสินะ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วครับสหภาพโซเวียต คือว่าหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองจบลงโซเวียตก็อ่อนแอลงมาก สถาบันกษัตริย์ถูกโค่นล้ม คอมมิวนิสต์ขึ้นมามีบทบาทแทน ประเทศในสหภาพฯ แตกออกและมีอิสระในตัวเองมากขึ้น ส่วนเรื่องสงครามรัสเซียยูเครนค่อนข้างละเอียดอ่อนผมอาจจะบอกข้อมูลผิด ๆ ไปก็ได้คุณลองไปหาข่าวอ่านเองจะดีกว่า แต่เรื่องราวมันทำนองว่ายูเครนอยากเข้ากับสหภาพยุโรปมากกว่าไปทางฝ่ายรัสเซีย แล้วก็กระทบกระทั่งกันเรื่องผลประโยชน์ของดินแดนจากนั้นก็เกิดสงครามขึ้นน่ะครับ”

              “เดี๋ยวนะ..” ข้อมูลที่ได้รับมาทำเอาหญิงสาวมึนงงไปหมด ที่ดีนอธิบายเรื่องการแตกออกของสหภาพโซเวียตเธอเข้าใจได้ แต่.. “สงครามโลกครั้งที่สอง? มีสงครามโลกครั้งที่สองเกิดขึ้นงั้นเหรอ?”

             เอมีเลีย แอร์ฮาร์ตถูกระบุว่าเป็นบุคคลสูญหายในปีพันเก้าร้อยสามสิบแปด และหลังจากนั้นอีกหนึ่งปีถึงได้เกิดสงครามโลกครั้งที่สองขึ้น แม้ว่าเธอจะพอรู้ว่าสถานการณ์โลกยุคนั้นอยู่ในช่วงร้อนระอุแต่ก็ไม่คิดว่าจะมีสงครามโลกเกิดขึ้นถึงสองครั้งจริง ๆ

             “อะ.. เอ่อ ใช่ครับ แปลว่าคุณเอลี่หายตัวไปก่อนสงครามโลกครั้งที่สองสินะ จะเล่ายังไงดี ผมก็ไม่เก่งประวัติศาสตร์ซะด้วย” ดีนยิ้มแห้งพร้อมกับลูบผมหยักศกที่ยุ่งเหยิงปอย ๆ

             “ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาไว้ฉันหาข้อมูลอัพเดทหน่อยดีกว่า สงสัยต้องไปห้องสมุดแล้วสิ”

             ถ้าหาข้อมูลทีคงต้องเริ่มจากปีพันเก้าร้อยแปดสิบแปด ปีที่เธอหายตัวไปจากประวัติศาสตร์โลก แต่ห้องสมุดของค่ายฮาล์ฟบลัดจะเก็บหนังสือพิมพ์เมื่อแปดสิบกว่าปีเอาไว้อย่างนั้นเหรอ หรือถ้าเก็บไว้จริงมันกลายเป็นปุ๋ยไปหมดแล้วหรือยัง

             “มีวิธีที่จะเรียนรู้ได้เร็วกว่านั้นอีกครับ งานนี้ต้องใช้อินเทอร์เน็ต แต่ว่าต้องไปที่บ้านเฮอร์มีสนะ เอาไว้เดี๋ยวผมสอนคุณวันอื่น วันนี้ผมมีเรียนคลาสขี่เพกาซัสซะด้วยสิ”

             “ขี่เพกาซัสเหรอ น่าสนใจจัง ฉันไปเรียนด้วยได้ไหม” แววตาของหญิงสาววัยสี่สิบเปล่งประกายราวกับสาวน้อย ถ้าสิ่งที่ใกล้เคียงกับเครื่องบินมากที่สุดในโลกแห่งทวยเทพคงไม่พ้นเพกาซัสเนี่ยแหล่ะ

             “ได้สิครับ วันนี้ผมพร้อมจะอยู่กับคุณทั้งวันเลย” ดีนยิ้มตอบ

             “โอเค งั้นเดี๋ยวจากนี้ฉันขอเวลาเตรียมตัวหน่อยนะ แล้วไปเข้าคลาสเรียนกัน” เอมีเลียยิ้มจากนั้นเธอก็ไล่สายตาอ่านบอร์ดต่อ “ส่วนมากมีแต่ภารกิจที่หมดอายุแล้วทั้งนั้นเลย เหลือแค่ภารกิจเดียวที่ทำได้”

             “ปกติบอร์ดจะอัพเดททุกต้นเดือนนะครับ สงสัยว่าเดือนนี้เทพจะเตรียมตัวไปงานมีทติ้งหรือเปล่าเลยไม่ค่อยมีงานให้ทำ”

             ดีนรู้มาว่าวันครีษมายันเหล่าเทพโอลิมปัสจะไปรวมตัวกันคล้ายกับ ‘เทศกาลแห่งความตาย’ ที่ชาวเม็กซิกันจะกลับไปหาครอบครัวเพื่อระลึกถึงบรรพบุรุษ แต่ดีนไม่เคยไปเข้าร่วมงานนั้นแม้สักครั้งเดียวเพราะว่าแม่ของเขาได้ออกมาจากเม็กซิโกแล้วและดูเหมือนว่าเธอไม่คิดจะกลับไปหาครอบครัวอีก

              “เอ่อ… ภารกิจของเทพแอรีส ผมไม่ค่อยอยากจะรับเลย” แค่เห็นชื่อเจ้าของภารกิจชายหนุ่มก็เบ้หน้า ยิ่งอ่านข้อความก็ยิ่งรู้สึกคันหลังกับความบ้าพลังของเทพแห่งสงคราม “ปัญญาอ่อนอะไรจะมาทำลายเขตแดนของค่ายน่ะไอ้เวร โกรธคนอื่นแล้วมาพาล นี่ฉันต้องทำตามคำขู่ของแกไหมเนี่ยไอ้บ้า”

             คำสบถของดีนทำเอาเอมีเลียตาโต เธอเคยเห็นชายหนุ่มฟิวส์ขาดมาแล้วระหว่างภารกิจ จึงได้แต่ลูบหลังปลอบเขาเบา ๆ

             “ฉันเห็นด้วยว่ามันงี่เง่ามาก แต่ว่าด่าเทพแบบนี้เลยจะดีเหรอ?” เอมีเลียปราม “แล้วเอาไง เธอจะรับภารกิจนี้ไหม?”

             “ถ้างี่เง่าก็ต้องด่าครับ ผมคงต้องรับภารกิจนี้ไว้แหล่ะ แอรีสเป็นเทพบ้าแต่เขาก็เอาจริง” ดีนถอนหายใจออกมา “แต่เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกัน…”

             “อยากไปช่วยสู้หรอกนะ แต่จากที่อ่านเหมือนว่าต้องไปทำคนเดียวด้วยสิ เพื่อสนองความกล้าหาญ” เอมีเลียเบะปาก ดีที่แอรีสไม่ใช่พี่ชายของเธอโดยตรงไม่งั้นคงรู้สึกอับอายมากกว่าฮึกเหิม เขากำเนิดจากเทพีเฮร่าที่ต้องการมีบุตร แต่เทพซุสดันไปจ้ำจี้กับเทพีแห่งปัญญาองค์เก่าจนกำเนิดมาเป็นเทพีอะธีน่าแทน

             “ไม่เป็นไรครับผมไหว สู้กับอะไรที่หินกว่านั้นพวกเราก็เคยผ่านกันมาแล้ว แต่ว่าในป่าต้องห้ามแบบนั้นคงต้องล่อหมาป่าไปที่แอ่งน้ำใกล้ ๆ แทน” ดีนไม่มีปัญหาเรื่องการรับมือ แต่มีปัญหาด้านจิตใจมากกว่า “สงสารน้องหมาป่าจัง ต้องมาเป็นเหยื่ออารมณ์ของเจ้าของไร้ความรับผิดชอบ”

             “เห็นเธอกำจัดอสุรกายมาตั้งเยอะทำไมมาใจอ่อนกับหมาป่าล่ะ?” เอมีเลียยิ้มถาม ก่อนหน้านี้เขาเห็นดีนกำจัดทั้งราชสีห์ แวนมีเทอร์ และไซคลอสป์มาแล้ว ไม่เห็นว่าชายหนุ่มจะออกอาการสงสารหรือเวทนามันมากเท่าไร

             “ไม่เหมือนกันน่ะครับ หมาป่ามันก็อยู่ในป่าต้องห้ามของมันดี ๆ ถ้าเราไม่รุกเข้าไปในที่ของมันก็ไม่จำเป็นต้องจัดการใช่ไหมล่ะครับ แต่ในภารกิจอสุรกายพวกนั้นมันตั้งใจมาจู่โจมพวกเรา ไม่สู้ก็ไม่ได้อีกนั่นแหล่ะ” ดีนกล่าวพลางคอตก เอาเข้าจริงเขายังรู้สึกเศร้าไม่หายที่ต้องจัดการปะป๊าของออมเล็ต แต่มันก็ไล่จะกินเหล่าเดมิก็อดเองนี่นา เป็นการต่อสู้ที่เลี่ยงไม่ได้เลยจริง ๆ

             “ฉันพอจะเข้าใจเธอแล้ว อยู่ใครอยู่มันสินะ เธอเป็นคนจิตใจดีนะดีน” เอมีเลียตบหลังเขาเบา ๆ

             “ขอบคุณที่ชมครับ ผมกลัวว่าสักวันนึงตัวเองจะชินชาที่ต้องคร่าชีวิตอสุรกายเหมือนกัน” ดีนยิ้มให้สาวใหญ่รุ่นแม่ “ถ้างี้พวกเรากลับไปเตรียมตัวกันเลยดีไหมครับ จะได้ไม่เข้าคลาสม้าบินสาย”

             “เอาสิ งั้นกลับกระท่อมกันเถอะ”

             จากนั้นดีนและเอมีเลียก็กลับมาที่โซนบ้านพัก ก่อนที่หญิงสาวจะเข้าห้องไปดีนเรียกเธอไว้ก่อน

             “แป๊บนึงนะครับคุณเอลี่ คิดได้ว่ามีของชิ้นนึงที่อยากให้คุณ รอผมก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา”

             “ได้สิจ๊ะ”

             ธิดาแห่งซุสพยักหน้ารับแล้วรอหนุ่มโพไซดอนวิ่งเขาไปที่กระท่อมหมายเลขสามเพื่อเอาของบางอย่างมาให้ ดีนกลับมาพร้อมกับคอมมิคบุ๊กเล่มหนึ่งในมือ

             “ความจริงผมกะจะเอาอีกเล่มมาให้ ผมคิดว่าตัวละครนั้นคล้ายคุณดี แต่ว่าคุณอ่านเล่มนี้ไปก่อนดีกว่า เป็นเรื่องราวสมัยสงครามโลกครั้งที่สองครับ คุณอาจจะพอเห็นภาพยิ่งขึ้น เนื้อหาอาจจะแต่งเติมจากเรื่องจริงเยอะไปหน่อยแต่ก็นั่นแหล่ะ คอมมิคบุ๊กนี่นา”

             “ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านสินะ” เอมีเลียกลั้วหัวเราะ “ขอบคุณมาก เอาไว้ฉันจะลองศึกษาคอมมิคบุ๊กคร่าว ๆ ดูก่อนจะไปให้เธอสอนใช้อินเทอร์เน็ต โอเคนะ”

             “ได้ครับ งั้นเอาไว้อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน แล้วผมจะมารับคุณไปที่คอกเพกาซัสนะ” ชายหนุ่มโบกมือไหว ๆ ก่อนที่เขาจะขอแยกตัวออกมาแล้วกลับไปที่กระท่อมหมายเลขสามที่อยู่ถัดไป

รับภารกิจ: เจ้าพวกเด็กน้อย จงรับการทดสอบจากข้าซะ
มอบ [คอมมิคบุ๊ก] ให้ [เอมีเลีย แอร์ฮาร์ต]
+5 โบนัสความสนิทจากน้ำหอม

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

"เขตม่านพลังเวทของอะธีน่าจะถูกทำลาย" ผมอ่านอักษรกรีกอักขระสีทองบนบอร์ดหิน เจ้าของป้ายประกาศเทพแห่งสงครามแอรีส ผมเคยอ่านเจอเรื่องของเขาแอรีสเป็นบุตรของเฮร่าและซุส ว่ากันว่าเทพองค์นี้ไปที่แห่งใด จะมีกลิ่นคลุ้งคาวเลือดและไฟสงครามอยู่รายรอบ 

          "สันดานชายแท้นิสัยเสีย" ลูพิต้าเธอบ่นเสียงดัง

          "ไม่เอาลูพิต้า จุ๊ ๆ อย่าพูดถึงเทพแห่งสงครามอย่างนั้นสิจ๊ะ ถึงเขาจะเป็นพวกบ้า กระหายเลือด กระหายสงคราม ไม่ค่อยมีอะไรดีสักอย่างแต่เขาก็เป็นเทพ" 

          แน่ใจว่านั้นเป็นคำห้ามแน่นะวิ การ์เซียแสดงความคิดเห็นด้วยมากกว่าห้าม 'ไม่ค่อยมีอะไรดีสักอย่าง'

          "ยัยการ์เซีย เธอเองก็ไม่ชอบแอรีสหรอ"

          "ตามนั้นคือจบ" การ์เซียหยิบกล้องถ่ายรูปถ่ายภาพงานบนบอร์ดกระดาน ที่อีกอันดูดีกว่าเห็น ๆ แม้มิอาจหยุดยั้งสงคราม แต่สามารถปกป้องผู้คนได้

          "พี่อาร์ตี้เพิ่งมาค่ายไม่นาน คงไม่รู้เรื่องนั้น แอรีสน่ะทะเลาะกับพ่อแม่เรา(เฮอร์มาโฟร์ไดตัส) กลุ่ม LGBT ไทยและฟิลิบปินส์ แอรีสต้องการปลุกปั่นทั้งสองฝ่ายให้เกิดความไม่ยอมกัน"

          "อุ๊บส์" 

หลังคนตัวเล็กฟังวีรกรรมสุดโต่งที่เป็นที่ประจักษ์แก่ชาวค่าย สายเลือดเฮอร์มาโฟร์ไดตัส ไม่ชอบแอรีส

          "งานนี้ปล่อยให้เป็นหมัน เดี๊ยนไม่อยากทำนะยะ ผู้ชายที่มีทัศนคติแบบนี้อยู่ร่วมกันลำบาก"

          "อาร์ตี้ ไม่ได้หรอกดูเหมือนนี่เป็นสาสน์ข่มขู่ให้เลือดเดมิก็อดทำบททดสอบ หากแอรีสคลุ้มคลั่งบ้าขึ้นมาทำลายอย่างที่พูดจริง ๆ พวกเด็ก ๆ จะเดือดร้อนกัน อสุรกายจ้องจะเล่นงานค่ายฮาล์ฟบลัด" หญิงสาวทำหน้าเศร้าใจ เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตัวถึงเธอไม่ชอบเทพสงคราม "ราชสีห์นีเมียนเธอเคยปราบมันแล้ว กะอีแค่หมาป่าตัวเดียวมันจะไปยากอะไร"

          "หล่อนพูดได้นี่… เดี๊ยนต้องสังหารหมาป่าอีกหรอยะ ดิฉันเป็นนักร้องเซเลบริตี้ชื่อดัง ต้องใช้กำลังมันเหมือนกับพวกไร้อารยธรรม ฮัลโหลสาวปัญญาสิยั่งยืน โอ๊ยจะเครซี่"

          "หากม่านมนตราเสื่อมคลายตัวเธอเดือดร้อนไม่ต่างกัน"

          "เดี๊ยนจะไม่ทน"

          "เจ๊อย่าวีน"

รับภารกิจเจ้าพวกเด็กน้อย จงรับการทดสอบจากข้าซะ 

Dean HEROES

162

ดูบอร์ด...อีกแล้ว

             ดีนมาที่กระดานหินภารกิจจากเทพเจ้าอีกครั้งหลังจากที่เอมีเลียบอกว่ามีอัพเดทภารกิจใหม่ของเทพีอะธีน่า และที่ตรงนั้นเองเขาเห็นว่าใครคนหนึ่งกำลังยืนอ่านบอร์ดอยู่ด้วยเช่นกัน

             “สวัสดีเลนนี่ นายก็มารับภารกิจเหมือนกันเหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยทักทายเลนน็อกบุตรชายของเทพฮาเดสด้วยรอยยิ้ม อีกฝ่ายเพียงแค่ผงกศีรษะทักตอบก่อนจะกระเถิบออกมานิดหน่อยให้คนที่โตกว่าได้อ่านบอร์ดชัด ๆ อีกด้วย “ขอบใจเลนนี่”

             ดีนกวาดสายตาอ่านข้อความภารกิจ ‘แม้มิอาจหยุดยั้งสงคราม แต่สามารถปกป้องผู้คนได้’ จากชื่อภารกิจดูเหมือนว่าเทพีแห่งสงครามกรีกจะถอดใจเรื่องส่งลูกหลานไปสู้รบแล้วสินะหลังจากที่ก่อนหน้านี้หลายเดือนมีเด็กที่ยังไม่ถูกเทพเจ้ารับรองกลุ่มหนึ่งต้องการพิสูจน์ตัวเองจึงอาสาไปช่วยรบจนสุดท้ายพวกเขาไม่อาจกลับมาที่ค่ายได้อีก

             “คราวนี้ไม่ได้ให้ไปสู้แต่ไปช่วยจัดการกับสัตว์ประหลาดกินซากศพสินะ..”

             ดีนพึมพำ ทำให้บุตรแห่งฮาเดสหันมามองก่อนจะเอ่ยปากพูด

             “ฉันกะว่าจะไปภารกิจนี้”

             “นายอยากไปช่วยเหลือดวงวิญญาณผู้ล่วงลับสินะ” เขาหันไปมอง เห็นว่าอีกฝ่ายพยักหน้า

             “ในจำนวนนั้นน่าจะมีคนที่ฉันรู้จัก” ที่เลนน็อคกล่าวอาจจะหมายถึงเด็ก ๆ ในค่ายฮาล์ฟบลัดที่เคยออกไปสู้แล้วไม่กลับมาอีก

             ดีนถอนหายใจออกมา เขาชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ว่าจะรับภารกิจนี้ดีไหม แม้ไม่ต้องออกไปสู้ในแนวหน้าสงครามแต่การเข้าไปในเขตพื้นที่สีแดงย่อมต้องเจออันตรายจากทั้งอสุรกายและทหารของทั้งสองฝ่าย อีกอย่างเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับศพ ถ้ารับภารกิจนี้คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเห็นภาพที่ชวนให้ไม่เจริญอาหารเป็นเดือน ๆ เหมือนกับตอนที่เขาต้องต่อสู้กับซากศพชาวเปอร์โตแปงซ์ที่แม่มดดำบังคับราวกับหุ่นเชิด

             ‘สุดสัปดาห์นี้คุณดีจะจัดงานปาร์ตี้ที่หน้ากองไฟเฮสเทีย พี่อย่าลืมมาให้ได้ล่ะ’

             เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งอายุน่าจะประมาณสิบเจ็ดสิบแปดเคยเอ่ยชวนเมื่อเขาไปร่วมโต๊ะกับเด็กบ้านเฮอร์มีสดังขึ้นในหัว แต่เมื่อถึงเวลานัดกลับไร้เงาของเด็กโตเหล่านั้นทั้งกลุ่ม ชายหนุ่มข่มตาลงก่อนจะถอนหายใจที่รู้สึกเหมือนกับว่ามีกระแสลมเฮือกหนึ่งกำลังบาดปอดของเขาจนรู้สึกเจ็บปวด

             “แล้วเราจะไปกันเมื่อไร?” ดีนลืมตาขึ้นมองไปยังบุตรแห่งฮาเดส

             “เรา?” เลนน็อคเลิกคิ้วขึ้น แล้วเมื่อเข้าใจความหมายเขาก็ยิ้มมุมปาก “พรุ่งนี้ช่วงสาย ‘เรา’ ต้องขึ้นรถไฟจากแกรนด์เซ็นทรัลไปลงเคียฟ แล้วหาทางไปเมืองที่เกิดสงครามกันต่อ”

             “เมืองที่เกิดสงครามงั้นเหรอ..” ดีนขมวดคิ้ว เขาร่างภาพภูมิประเทศแถบยุโรปตะวันออกในหัว รวมถึงชื่อเมืองในข่าว ยูเครนแทบจะเละทั้งประเทศแม้แค่เมืองหลวงอย่างเคียฟก็มีพื้นที่ที่ได้รับความเสียหาย แต่สมรภูมิหลัก ๆ ที่ถือเป็นหน้าด่านคงไม่พ้น “พื้นที่ดอนบัส.. แต่ว่าจะเมืองไหนเนี่ยล่ะ”

             “ถ้าในดอนบัส มารีอูปอลเป็นเมืองติดทะเล บุตรแห่งโพไซดอนก็น่าจะดึงพลังจากน้ำแถวนั้นมาใช้ได้ง่าย” เลนน็อคเสนอ

             “โอเค งั้นตกลงเราจะไปมารีอูปอลกันนะ” ดีนยกมือขึ้นมาเป่า “ฟู่ว~ ภารกิจเร่งด่วนแบบนี้ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย”

             “ตื่นเต้นอะไร นายมีประสบการณ์ภารกิจเดินทางมาแล้วตั้งครึ่งเดือน แถมยังเคยไปพื้นที่จราจลอย่างเฮติมาแล้วด้วย”

             “ก็ใช่แหล่ะ.. แต่คราวนี้เราต้องใช้เวลาที่เหลืออีกหนึ่งวันเตรียมตัวให้พร้อม” เลนน็อคพยักหน้าเห็นด้วยแทนคำตอบรับ “งั้นเตรียมความพร้อมให้ได้มากที่สุด จัดการธุระทุกอย่างในค่ายให้เสร็จ แล้วพรุ่งนี้แปดโมงเราไปเจอกันที่หน้ารูปปั้นเทพีอะธีน่าพาร์เธนอน”

             “ได้”

             เมื่อนัดแนะกันเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองจึงได้แยกย้ายกันไปเตรียมตัวสำหรับภารกิจสุดแสนอันตราย

รับภารกิจ: แม้มิอาจหยุดยั้งสงคราม แต่สามารถปกป้องผู้คนได้

Dean HEROES

192

ว้าววว ภารกิจเที่ยวต่างประเทศเต็มไปหมด!!

               หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยดีแล้วก็ได้เวลาเช็คข่าวสารภายในค่ายเสียหน่อย หลังจากที่ทัพของยักษ์น้ำแข็งแตกพ่ายไปเขาคิดว่าเหล่าทวยเทพน่าจะมอบงานกันให้ขวัก

               แตกต่างจากวันอื่นนิดหน่อย ดีนกับแมคเคนซีจูงมือกันมาโดยไม่ได้ใช้ข้ออ้างว่าหนาว แต่ด้วยความสัมพันธ์ที่เลื่อนขั้นไปอีกระดับหลังจากงานปาร์ตี้รอบกองไฟเฮสเทีย แต่นอกนั้นพวกเขาก็ยังคงเหมือนเดิม คุยเล่น เล่นหัว กวนตีนกันไปกันมา เพิ่มเติมคือการแสดงความรักที่ชัดเจนไม่มีกั๊ก จนเด็กบางคนที่สนิทด้วยแซวว่า ‘เหม็นความรัก’ กันเป็นแถบ

               “สามภารกิจใหม่ งานงอกขึ้นมาจริง ๆ ด้วย” ดีนหัวเราะ แต่เดี๋ยวนะ.. “โอ๊ะ ภารกิจสุสานที่ยูเครนเปิดให้กลับมาทำใหม่อีกครั้งด้วยแหน่ะ”

               ก็อย่างว่าคราวที่แล้วเปิดให้ทำแค่กี่วันกันเชียว เขากลับเลทจนเจ้าหน้าที่สถานีรถไฟทัก นึกว่ากลายเป็นปุ๋ยไปแล้ว

               @Mackenzie

               “ไม่แล้วแหล่ะ” ส่ายหน้ายิ้ม ๆ “ฉันได้คำตอบบางอย่างที่ค้างคาในใจแล้ว และอีกอย่างนึง.. เข้าไปในพื้นที่สงครามแม่งโคตรลำบาก ต้องคอยระวังทั้งอสุรกายแล้วก็ไม่รู้ว่าระเบิดจะลงหัวเมื่อไร อีกอย่างฉันกับเลนนี่ไปแบบไม่มีวีซ่า เรื่องใหญ่เลยนะถ้าถูกจับแบบ เขาต้องหาว่าฉันเป็นสายลับแน่ ๆ”

               ถ้าในยุคสงครามเย็นล่ะก็ใช่ แต่ในยุคนี้ล่ะจะมีไหม ไม่สิ.. ผู้หญิงที่เคยเจอที่เฮติก็เป็นสายลับเอ็นเอสเอ รู้สึกจะชื่อว่า เคย์น่า พวกเขาคลาดกันระหว่างทาง ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง

               พอคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกว้าวเหมือนกันที่เข้าไปพัวพันกับเรื่องแบบนี้มาได้ แต่อาจมีอีกเยอะตราบใดที่เขายังเป็นเดมิก็อดอยู่ เลิกเป็นไม่ได้ด้วยสิ

               “อันนี้เหรอ?” ไล่สายตาลงมาภารกิจที่สอง “นี่มันชื่อเหล้าตอนที่นายเคยมอมฉันนี่นา”

               เขาหัวเราะพร้อมกับใช้ศอกถองใส่คนข้าง ๆ เบา ๆ จากนั้นก็ไล่สายตาลงอ่านไว ๆ

               “ช่วยคู่รักที่บอสตันให้สมหวัง.. จะไหวเหรอ ฉันเก่งทำคนเลิกกันมากกว่า”

               @Mackenzie

               “ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันมาค่ายใหม่ ๆ มีเด็กกลุ่มนึงชวนมางานปาร์ตี้คุณดีน่ะ แต่พอฉันมาเด็กพวกนั้นกลับไปอยู่ พอไปถามคนอื่นก็บอกว่าเขาไปทำภารกิจที่ยูเครน แล้วหลังจากนั้นก็ไม่กลับมาอีกเลย นายพอจะเข้าใจความหมายที่ฉันพูดใช่ไหม”

               ยิ้มเฝื่อน ๆ ออกมา ดีที่งวดที่แล้วมีคนที่สื่อสารกับวิญญาณได้ไปด้วย พอพบเจอกับวิญญาณของเด็กเหล่านั้นถึงได้คำตอบว่าทำไมพวกเขาถึงไม่ได้กลับมาที่ค่ายอีก มันไม่ใช่ตอนจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งและออกจะโหวงใจแปลก ๆ ทว่ากลับทำให้เขาสบายใจ

               เมื่ออธิบายจบก็ไล่สายตาลงอ่านภารกิจต่อไป

               “เพกาซัสงั้นเหรอ น่าสนใจนี่นา แถมได้ไปอังกฤษด้วย แมคซี่นายอยากกลับไปกลอสเตอร์ไหม? ถึงภารกิจอาจจะระดับสูงไปสำหรับนายแต่ฉันคิดว่าถ้าไปในฐานะของผู้ติดตามน่าจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง”

               @Mackenzie

               “ได้สิ ใครจะมาห้ามเราได้ล่ะ”

               ดีนยักไหล่แบบไม่แคร์ อันที่จริงจะออกจากค่ายไปใช้ชีวิตเลยคุณไครอนก็คงไม่ส่งคนมาลากตัวกลับ เพียงแค่หากออกไปนอกค่ายแล้วเดมิก็อดจะต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับว่ามีความกล้ามากพอไหม

               “แล้วก็… ฉันว่าคราวนี้น่าจะไม่ต้องต่อสู้แบบถึงเลือดถึงเนื้อนะ เคยไปเรียนคลาสขี่เพกาซัสมาน่ะ เราสามารถเชื่อมใจกับเพกาซัสป่าพยศได้ ถ้าทำสำเร็จก็จะได้เพกาซัสมาเป็นเพื่อน เหมือนกับในซีรี่ย์เรื่องเฮาส์ออฟเดอะดราก้อนน่ะ นายเคยดูหรือเปล่า?”

               เขาสาธยายด้วยท่าทางกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก และรู้สึกว่าโอกาสดี ๆ แบบนี้คงไม่ได้มีมาบ่อย ๆ จะให้ไปสุ่มเจอเพกาซัสด้านนอกจากภารกิจเดินทางคงยากเย็นแสนเข็ญ ส่วนหนึ่งเพราะดีนยังคงขยาดการออกไปทำภารกิจกู้โลกยาก ๆ แต่ถ้าเป็นภารกิจชิล ๆ ล่ะก็.. ก็มาดิค้าบบบ

               “ถ้านายว่างก็มาด้วยกันน้าาา สัญญาว่านายจะไม่ใช่ภาระฉัน”

               รูปประโยคแปลก ๆ ไปหน่อยแต่ช่างมันเถอะ.. เขาจับมืออีกฝ่ายขึ้นมากุมใต้คางตัวเองไว้ พร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนเป็นประกายปิ๊ง ๆๆๆๆๆ

               @Mackenzie

               “สนุกดีนะ นายต้องหาเวลาว่างดูแล้วล่ะ ถ้าที่บ้านเฮอร์มีสมีห้องโฮมเทียเตอร์ก็แจ่มเลย”

               เพราะว่าซีรี่ย์จำเป็นต้องต่ออินเทอร์เน็ตดู แต่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ที่ค่ายเด็กเยอะไปหน่อย แถมยังมีกลุ่มเด็กติดเกมที่ชอบเสียงดังกันอีกใครจะไปดูหนังไหว

               แล้วพอแมคเคนซีตอบตกลงเรื่องไปอังกฤษดีนก็ยิ้มกว้างให้จนตาหยี คนอเมริกันที่กำลังจะไปอังกฤษมาขอร้องให้คนอังกฤษกลับบ้านเกิดไปด้วยกัน ให้ตายสิ!

               “เย้! แฟนฉันน่ารักที่สุด”

               เขาไปกระโดดกอดเย้ว ๆ แล้วก็หอมแก้มซ้ายขวาก่อนที่จะผละออกมาอ่านอีกภารกิจนึงที่อยู่ท้ายสุด

               “เที่ยวไทยแลนด์.. โอ้! ประเทศนี้พ่อกับลุงฉันเพิ่งไปกันมา บอกว่าเป็นประเทศที่มีวัดเยอะสุด ๆ ไหนดูสิ…”

               เขาดุนแว่นขึ้นก่อนจะไล่สายตาอ่านตัวหนังสือ ริมฝึปากขยับพึมพำไปตามคำสั่งของเทพีดีมีเธอร์

               “ข้า……….จะทำคอลเลกชั่นสะสม โอลิมปัสทัวร์....จึงมอบหมายพวกเจ้าใครก็ได้ไปยังไทยแลนด์ และแวะชมสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่มีความสวยงดงามกลับมาคนละห้าภาพ”

               เฮ้ย! นี่มันภารกิจในฝัน!!!

               @Mackenzie

               “ก็ใช่แหล่ะ ถ้าไปเราอาจจะเอาเสื้อผ้าสบาย ๆ ไป แต่ว่าให้ไปคนละห้าเมืองหมายถึงเราต้องไปถึงสิบเมืองหรือเปล่านะ? หวังว่าที่ไทยจะหาร้านซักรีดง่าย ๆ”

               ยกมือขึ้นกุมคางคิด น่าจะใช้เวลาเกือบเดือนแน่ ๆ กว่าจะเที่ยวครบสิบจังหวัด ซึ่งคนว่างงานอย่างเขาไม่มีปัญหา แต่เรื่องเสื้อผ้าให้เอาไปสิบกว่าชุดคงไม่ไหวหรอก อีกอย่างงานนี้อาจจะต้องไปแบบเลี่ยงวีซ่า แต่ต้องไปศึกษาข้อมูลที่บ้านเฮอร์มีสก่อนว่าพวกเขาสามารถเข้าออกประเทศแห่งนี้ได้แบบฟรีวีซ่าไหม

               จากประสบการณ์อันน้อยนิด พนักงานจะตรวจแค่หน้าแรกของพาสปอร์ตไม่ได้ตรวจสอบตราประทับด้านใน บางทีเขาอาจจะเนียน ๆ เอาได้

               “นายอยากไปไหม? ฉันอยากไปนะ”

               ใช้สายตาหงุง ๆ ออดอ้อนคนรักอีกรอบ

               @Mackenzie

               “เยี่ยมเลยจะได้เที่ยวยาว ๆ แล้ว”

               กอดคอคนรักคราวนี้เอาแก้มที่เต็มไปด้วยตอหนวดถูไถใบหน้าอีกฝ่ายอย่างเก็บความดีใจไว้ไม่อยู่

               “งั้นคงต้องเตรียมตัวเยอะเลยทั้งอังกฤษบ้านนายแล้วก็ประเทศไทยด้วย แมคซี่นายเป็นไกด์พาเที่ยวลอนดอนกับกลอสเตอร์นะ ส่วนฉันจะไปถามลุงกับพ่อเรื่องไทยแลนด์ รวมทั้งหาข้อมูลในเน็ตด้วย แล้วเรามาเลือกกันว่าจะไปเมืองไหนกันบ้าง”

               ที่พูดมาไม่มีหรอกคำว่า ภารกิจ เพกาซัส หรือเทพีดีมีเธอร์

               “ดูบอร์ดครบแล้วงั้นเราไปกันเถอะ เดินเล่น แล้วก็หาอะไรกินกัน ฉันอดใจรอที่จะได้เที่ยวไม่ไหวแล้วล่ะ ฮิฮิ”

               @Mackenzie

รับภารกิจ:

- ปราบเพกาซัสพยศ

- เที่ยวไทยแลนด์

Mackenzie HEROES

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-7-8 09:17
192ว้าววว ภารกิจเที่ยวต่างประเทศเต็มไปหมด!!
               ห ...

23. Task or Trip ?

M

[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

เมื่อดีนพูดถึงภารกิจที่ยูเครน แมคเคนซีก็อ่านรายละเอียดของภารกิจนั้นดู

“นายคงไม่ไปที่นั่นแล้วใช่ไหม”

หันมาถามคนข้าง ๆ จะว่ายังไงดี ด้วยฝีมือระดับดีนในตอนนี้แล้วคงจัดการพวกอสุรกายได้สบาย ๆ แต่สถานการณ์ที่นั่นดูน่าหดหู่ยังไงไม่รู้ เขาไม่อยากเห็นดีนกลับมาจากภารกิจแล้วดูหงอย ๆ อีก

“ดูภารกิจนี่สิ”

แมคเคนซีชี้ให้ดูภารกิจถัดมาที่มีชื่อหัวข้อเหมือนนวนิยายชื่อดังของเชกสเปียร์

“ชื่อคุ้น ๆ ไหม”

[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

“คำตอบ…เรื่องอะไร”

ทำหน้าสงสัย ที่นั่นมีเรื่องอะไรที่เป็นปมปัญหาในใจดีนอีกหรือเปล่า

“มอมที่ไหน เปล่าสักหน่อย”

ตีแขนอีกฝ่ายไปเบา ๆ ทีนึงก่อนจะพ่นลมหายใจบาง ๆ เมื่อได้ยินประโยคถัดไป

“ไม่หรอกน่า คิดมากเกินไปแล้ว”

เลื่อนมือไปตบบ่าดีนเบา ๆ แล้วโอบไหล่ไว้…เขาพอจะรู้ว่าคนข้าง ๆ คิดเรื่องอะไร แต่อย่างน้อยอีกฝ่ายก็เก่งที่ทำให้คนแถวนี้หลงรักหัวปักหัวปำตั้งคนนึง

“แล้วอันนี้ล่ะ…อะไรเนี่ย ปราบพยศเพกาซัส โอ้ ที่ลอนดอนซะด้วย นายสนใจไปอังกฤษแบบไม่ต้องขึ้นเครื่อบินไหม”

ทางที่ดีคือเปลี่ยนเรื่องด้วยการอ่านภารกิจถัดไป ซึ่งมันน่าสนใจไม่น้อย ได้กลับอังกฤษบ้านเกิดเขาโดยไม่ต้องเสียเงินสักดอลลาร์ แต่น่าเสียดายที่ฝีมือแมคเคนซียังไม่สูงพอที่จะรับภารกิจนี้

[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

“อืม…”

แมคเคนซีฟังเรื่องที่ดีนเล่าแล้วครางรับสั้น ๆ ก่อนจะเงียบไป นั่นล่ะ เรื่องหดหู่ที่เขานึกถึง แล้วเขาก็ไม่ชอบอะไรที่เกี่ยวกับการสูญเสียเลย แม้ว่านั่นจะเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนต้องพบเจอก็ตาม

“ก็อยากกลับนะ กลอสเตอร์อยู่ห่างจากลอนดอนไม่กี่ชั่วโมง ว่าแต่ฉันไปในฐานะผู้ติดตามได้เหรอ จะไม่เป็นภาระนายใช่ไหม”

ตั้งแต่มาเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่นิวยอร์ก แมคเคนซีก็ไปได้กลับบ้านที่กลอสเตอร์ร่วม 3 ปีได้แล้ว แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าหากไม่ได้ทำภารกิจจะสามารถไปได้หรือเปล่า แม้จะในฐานะผู้ติดตามอย่างที่ดีนบอกก็ตามที อีกอย่างเขาไม่อยากเป็นภาระอีกฝ่ายด้วย หากไปแล้วต้องทำให้ดีนคอยห่วงหน้าพะวงหลัง เขาคอยอยู่ที่ค่ายดีกว่า

[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

“เรื่องนั้นฉันไม่เคยดูด้วยสิ ส่วนช่วงนี้จะว่าว่างก็ว่างอยู่หรอก……”

ตอนนี้ทั้งชาร์ล็อตและจูลี่ต่างก็ออกไปทำภารกิจข้างนอก ตอนนี้จึงเหลือแค่เขา (และดีน) อยู่ที่บ้านพักหมายเลข20 ถ้าไม่นับว่าต้องเข้าคลาสเรียนการฝึกใช้อาวุธเพิ่มเติมก็เรียกได้ว่าว่างอยู่

แมคเคนซีมองหน้าดีนที่ทำตาเป็นประกายตรงหน้าอย่างกับเจ้าหมากำลังอ้อนให้เจ้าของพาออกไปเดินเล่น

และใช่…เขาพ่ายแพ้สายตาแบบนี้ของดีน

“โอเค…ฉันจะไปอังกฤษกับนาย”

[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

“น่าเสียดายที่อินเทอร์เน็ตที่บ้านเฮอร์มีสไม่มีสัญญาณไวไฟไปถึงบ้านพัก ไม่งั้นเราคงได้ดูกันสองคน”

ถ้าต้องไปนั่งดูท่ามกลางเสียงเล่นเกมของเหล่าเดมิก็อดเด็ก ๆ ก็คงไม่ไหว ดีไม่ดีอาการสมาธิสั้นอาจทำให้เขาดูหนังไม่จบเอาได้

“โอ๊ะ ! นายนี่….”

ถึงกับชะงักแล้ววางมือทาบแก้มเมื่อถูกอีกฝ่ายหอม ให้ตายสิ…พอเปิดตัวแล้วดีนเปิดเผยยิ่งกว่าเขาซะอีก ตอนนี้เขาคงหน้าแดงหูแดงไปหมดแล้ว เลยรีบหันมาอ่านภารกิจสุดท้ายบนบอร์ดกลบเกลื่อนความเขิน

“ประเทศไทยงั้นเหรอ เห็นเขาว่าอากาศร้อนมากเลยนี่นา”

จากที่เคยดูสารคดี ชาวตะวันตกส่วนใหญ่ที่ไปเยือนเมืองไทยล้วนแล้วแต่ใส่เสื้อยืดตัวบางไม่ก็เสื้อกล้ามกันทั้งนั้น แม้จะไม่ร้อนระอุเท่าทะเลทราย แต่ภาพจำของแมคเคนซีตอนนี้คือเมืองไทยโซฮ็อต…ที่แปลว่าอากาศร้อนมากจริง ๆ แล้วคนที่ไม่ชอบให้เนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะอย่างเขาจะทนไหวไหมนะ

[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

“คงต้องอย่างนั้น น่าจะเป็นทริปยาว”

เขาหันมามองหน้าดีนอีกรอบ ซึ่งสีหน้าก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าอยากไปจริง ๆ

“อืม…ไปสิ วันก่อนฉันบอกไปแล้วนี่นาว่าคราวนี้จะเป็นคนเปย์นายเอง งั้นก็เป็นทริปนี้เลยแล้วกัน”

แมคเคนซีรู้มาตลอดว่าดีนใฝ่ฝันอยากจะไปท่องเที่ยวในที่ต่าง ๆ ซึ่งภารกิจนี้ก็ออกแนวกึ่ง ๆ ไปเที่ยวซะด้วย อีกฝ่ายคงไม่ยอมพลาดแน่ แล้วเขาจะปล่อยให้ดีนไปต่างเมืองคนเดียวตั้งเกือบเดือนได้ยังไง

[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

‘นั่นไง คิดไว้ไม่มีผิด หมอนี่กะไปเที่ยวอย่างเดียวเลยนี่หว่า’

แมคเคนซีคิดขณะที่ดีนเอาหนวดมาถูไถใบหน้าของเขาจนรู้สึกจั๊กจี้

“ก็ได้ ๆ แต่อย่าคาดหวังมากล่ะ ถึงจะอยู่อังกฤษแต่ฉันก็ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหน จะพาไปที่ที่ไปบ่อย ๆ แล้วกันส่วนเรื่องประเทศไทยก็ฝากนายด้วย แล้วฉันจะช่วยดูว่าต้องเตรียมอะไรไปบ้าง”

แม้จะเป็นคนอังกฤษโดยกำเนิดแต่ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ไปที่ไหนทำให้เขารู้ตัวว่าคงจะทำหน้าที่ไกด์ได้ไม่ดีเท่าดีน แต่เขาก็แอบดีใจที่จะได้พาอีกฝ่ายไปที่บ้านเกิดของตนเอง อาจจะถือโอกาสนี้พาดีนไปพบพ่อด้วย

“ในหัวนายนี่มีแต่เรื่องกินกับเรื่องเที่ยวจริง ๆ”

อดแซะคนที่กำลังดี๊ด๊าไม่ได้ สุดท้ายก็ทนความมันเขี้ยวของตัวเองไม่ไหว หันไปหอมหัวดีนฟอดนึง…'น่ารักจังวะ' แล้วค่อยพากันเดินออกจากบ้านใหญ่ไป

รับภารกิจ  :  เที่ยวไทยแลนด์

ขอเป็นผู้ติดตามภารกิจ  : ปราบพยศเพกาซัส (ขอเปิดตี เลปพราคอน)

Nanette -

Nanette Leblanc

กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

หน้ากระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพในตอนนี้ปรากฏร่างของเด็กสาวบุตรีแห่งอะโฟรไดท์กำลังร้องกรี๊ดกร๊าดพลางกระทืบเท้าไปมา แต่ไม่ใช่ด้วยอารมณ์ขัดใจแต่เป็นอารมณ์ดีใจต่างหาก

นาแนตต์ยกมือปาดน้ำตาป้อย ๆ อารามดีใจเกินเหตุเสียจนเผลอร้องไห้ออกมา เพราะในที่สุดงานจากเหล่าเทพก็มีซักงานแล้วที่เธอจะสามารถทำได้ แถมงานนี้ยังเป็นงานที่ได้ออกไปเที่ยวอีกต่างหาก

“เที่ยวไทยแลนด์ เที่ยวไทยแลนด์ อันนี้แหละเหมาะกับนาแนตต์ที่สุด”

นิ้วเรียวเคาะไปที่กระดานบอร์ดหินสองสามที ก่อนที่เด็กสาวจะยกยิ้มแล้วหมุนตัวเดินกลับออกไปจากบ้านใหญ่ รอช้าไม่ได้แล้วนี่นา ต้องไปจัดกระเป๋าเสียเดี๋ยวนี้เลย

“แต่ว่าไทยแลนด์เป็นเมืองร้อนนี่นา โธ่เอ้ย ฉันไม่มีชุดซัมเมอร์ ๆ ซะด้วย... ไม่เป็นไร โทรไปขอปาปาให้โอนเงินมาให้ก็แล้วกัน”

รับภารกิจ

เที่ยวไทยแลนด์

bettyleg

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

อ่าเริ่มกลับมาเฉื่อยอีกแล้วสินะ เฟเรียคิดในใจอย่างเหม่อลอยพลางมองไปรอบค่าย ดูเหมือนจะมีเรื่องที่น่าสนุกจะเกิดขึ้นหรือเกิดขึ้นไปแล้วแน่นอนเลย เพราะอะไรรู้ป่ะ ก็เพราะว่า ที่นี่ตอนนี้ในค่ายฮาร์ฟบลัดแห่งนี้มีแต่กลางวันไงล่ะ ดีแค่ไหนนะที่เธอเป็นแห่งฮิปนอสดลยไม่มีปัญหาเรื่องการนอนหลับแม้จะเป็นกลางวันตลอดเวลาแบบนี้ก็ตามที แต่จะนอนตลอดมันก็กระไรอยู่มันไม่ใช่นิสัยเธออยู่แล้วด้วยสิ เวลาที่ไม่รู้จะทำอะไรแบบนี้เธอเลยเดินมาที่บ้านใหญ่เพื่อมาดูกระดานหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ เพื่อมาดูภารกิจจากเหล่าเทพที่น่าสนใจจะเอาไปลองทำดูด้วย ก็อยู่เฉย ๆ มันไม่ใช่วิสัยเธอเท่าไรนี่นา มันต้องออกไปลุย ๆ ข้างนอกกันสักหน่อย แถมดูจากงานวันเกิดเธอก็รู้เลยว่าไม่ค่อยมีคนอยู่ค่ายเยอะสักเท่าไร ที่มีอยู่ก็ไม่กี่คนก็พอเดาออกอยู่ว่าน่าจะออกไปทำภารกิจกันเยอะแล้วยังไม่กลับแน่นอนเลย พอเดาได้ว่าไม่ภารกิจยากมากก็ติดเที่ยวแหละ เดี๋ยวก็ได้รู้กันว่าจะเจองานยากไหม ในตอนที่คิด ๆ อยู่นั่นกาเอลที่ยืนอยู่ข้างเธอก็ดูเหมือนจะสนใจภารกิจหนึ่งอยู่

“มีภารกิจที่สนใจเหรอกาเอล จ้องไม่วางตาซะ”

“แม่ครับ นั่นครับ”

กาเอลชี้ไปที่ภารกิจที่ขึ้นว่าช่วยเหลือไอรีส และผู้ส่งภารกิจนี้มาคือเทพีอะธีน่า แสดงว่าเป็นโอกาสให้เพิ่มความสัมพันธ์อันดีแก่เทพีอะธีน่าด้วย แถมในนี้ก็บอกว่าสถานที่คือจีน แต่ประเด็นคือพลังเทพจะใช้งานที่นี่ไม่ได้ ให้ตายสิงี้ก็ได้เหรอ ปกติออกนอกประเทศก็ใช้พลังได้ไม่ใช่เหรอ แต่ว่าพลังสายเลือดของเธอที่มีอยู่ก็ไม่มีพลังสายต่อสู้อยู่แล้ว สกิลทุกอย่างมันก็ส่งผลต่อตัวเธอคนเดียวด้วย แค่จะเสียดายหลับเยียวยาที่ฮีลตัวเองไม่ได้นี่แหละ แต่แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ ยังมีหอกกับกาเอลอยู่ด้วย ก็ยังพอหาทางทำอะไรได้บ้าง

“ช่วยเหลือไอริสสินะ งั้นเอาภารกิจนี้เลยแล้วกัน กาเอลไปกับแม่นะรอบนี้”

“ครับ”

กาเอลพยักหน้าก่อนที่พวกเธอทั้งสองจะเลือกรับภารกิจนี้ด้วยกัน

รับภารกิจ ช่วยเหลือไอริส

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

เป็นเวลาพักใหญ่แล้วที่เนเรซ่าไม่ได้เคลื่อนไหวภายในค่าย เธอขี้เกียจเกินไป พอ ๆ กับที่เศร้าซึมเกินไปจากการย้อนอ่านคอมมิคซูเปอร์ฮีโร่ชื่อดังที่ทำหนังมากี่ครั้งก็ไม่พ้นโดนสาปเละ สาวบ้านอะโฟรไดท์หรี่ตาลงมองหน้ากระดาษใบสุดท้ายในคอมมิคที่เธอพกติดตัวมาก่อนจะสบถเบา ๆ “ ฉันต้องลำบากหาสั่งเล่มต่อไปอีกแล้ว ” และนั่นก็เป็นเรื่องยาก เมื่อเธอไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างปกติในเมืองแต่ดันมาใช้ชีวิตที่ชายขอบป่าลึกลับในค่ายของสายเลือดทวยเทพ

เนเรซ่าปิดคอมมิคที่ถือไว้มาตลอดกาลเดินว่อนไปทั่วค่ายตามคำแนะนำของเด็ก ๆ ในบ้านที่บอกให้เธอออกมาสูดอากาศ แคมป์ฮาร์ฟบลัดยังเหมือนเดิมเสียงดังและเต็มไปด้วยเรื่องราว เธอจำได้ดีว่าช่วงก่อนหน้านี้แคมป์ของพวกเขาเจอวิกฤตมากแค่ไหน และในฐานะสมาชิกแคมป์ที่น่าชื่นชม เธอเลือกฝังตัวลงกับที่นอนจมอยู่ในนิทรายาวนานประหนึ่งทายาทของมอเฟียสเพื่อไม่สร้างปัญหาหรือเป็นตัวถ่วง

‘จะให้กลับตอนนี้เลยก็คง.. ซ้ำซากไปหน่อย’ เนเรซ่าคร่ำครวญในใจ นัยน์ตาสีฟ้าประหนึ่งมูนสโตนกวาดมองรอบกาย สถานที่ยอดนิยมในค่ายนี้ก็ไม่ได้มีเยอะ ถ้าไม่ใช่โรงอาหารก็คงจะเป็นบ้านใหญ่ .. ‘ จริงสิ ที่บ้านใหญ่มีกระดานงานเล็กน้อยอยู่ด้วยนี่ ’

ไม่จำเป็นต้องทำท่ามากหรือรีรอ เนเรซ่าบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะเดินลากขาไปอย่างเชื่องช้าตามเส้นทางเดินที่คุ้นตา กระทั่งโผล่มาอยู่หน้ากระดานหินที่เป็นตัวกลางสื่อสารระหว่างปู่ย่าตายายพ่อแม่ลุงป้าน้าอาสารพัดญาติมิตรที่ชอบเหวี่ยงงานยาก ๆ มาทดสอบบุตรหลาน

‘ไหนดูสิ..’ ทายาทอะโฟรไดท์หรี่ตาลงเล็กน้อย เธอโน้มตัวลงพิจารณาเนื้อหาบนกระดานหินด้วยสายตาอธิบายได้ยาก ‘ฉันไม่แปลกใจที่มันมีอะไรใหม่ ๆ แต่ก็แปลกใจที่มัน.. สารพัดเรื่องขนาดนี้’ มีงานมากมายเปิดรับสมัครผู้กล้า(?) มีทั้งที่ดูอันตราย และง่ายจนพูดไม่ออก ตลอดระยะเวลาที่กวาดสายตาอ่านตัวอักษรบนนั้นทำเอาเธอขมวดคิ้วไปหลายรอบ

‘ช่างเถอะ ยังไงมันก็ไม่ปกติตั้งแต่เป็นงานที่เทพไว้วานแล้ว’ เนเรซ่าถอนหายใจ มีหลายงานที่เธอพอจะทำได้และสนใจ เธอกวาดสายตามองกระดานภารกิจจากทวยเทพเป็นครั้งสุดท้าย มุมปากขยับยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเดินต่อไปยังอีกกระดานที่อยู่ไม่ไกล

รับภารกิจ : ศึกโพไซดอนและซูซาโนโอะ และ พี่เลี้ยงเด็ก

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri