[กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ]

Daemon HEROES

WAR Group LGBT

     เดม่อนได้ยินข่าวว่าวันนี้มีเทพเฮอร์มาโฟร์ไดตัสลงมาขอความร่วมมือกึ่งเทพให้ช่วยปลอบประโลมเหล่าชาว LGBT ทั้งสองกลุ่มต่างใจเย็น ๆ ลง ผมล่ะสงสัยจริง ๆ อะไรทำให้พวกเขาตบตีกันขนาดนี้จนเป็นข่าวใหญ่โตไปทั่วโลก 

      เดม่อนเดินไปยังป้ายหินก่อนมองอักขระสีทอง ดูเหมือนจะเป็นกลุ่ม LGBT ไทยและฟิลิบปินส์ เหตุเกิดในในประเทศไทย ก่อนเขาสังเกตเจ้าเดิมเจ้าประจำ แอรีส ดูเหมือนแอรีสต้องการปลุกปั่นทั้งสองฝ่ายให้เกิดความไม่ยอมกัน ซึ่งผมเกรงว่าถ้าโดนปลุกปั่นแบบนี้ กลุ่ม LGBT สองกลุ่มนี้ดูท่าจะลุกลามใหญ่โตได้ ขนาดแค่คืนเดียว 

      "ในเมื่อไม่มีข้อความจากแม่ งั้นเลือกข้างเฮอร์มาโฟร์ไดตัสโดยไม่ต้องตัดสินใจเลยล่ะกัน" เดม่อนพูดขึ้น เขาก็พอนึกออกว่าเทพองค์นี้เป็นลูกแม่อีกองค์ด้วย บางทีนี่อาจเป็นเพราะคนรักของแม่และลูกชายของเธอ เธอคงตัดสินใจลำบากจึงขอไม่ยุ่งทั้งสองฝ่าย

       นี่บ่งบอกชัดเจนว่า แม่ถึงจะรักแอรีสมากแค่ไหนมากกว่าคู่สมรสของแม่ แต่เธอก็มีความรักต่อลูก ๆ ที่เธอให้กำเนิดมากเหมือนกัน 

      ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า "แม่ครับ เหตุการณ์นี้ทำให้ผมรู้ว่าแม่เองก็รักพวกเราเหมือนกันสินะ ผมจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง" 

      เดม่อนเมื่อรับทราบแล้วเขาก็เดินออกมาจากเขตบอร์ดก่อนมุ่งหน้าไปยังบ้านเฮอร์มีส...

Johnathan BELIEVER

ΠΩTHΦΠG PΞRSΩΠΔL

ก็ตามที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น งานนี้ ไม่มีเรื่องส่วนตัวมาเกี่ยวข้อง แต่เป็นเรื่องของภารกิจล้วนๆ ด้วยเพราะจำนวนของพวกมัน หมายถึงก๊อปลินนั้นยังคงมีอยู่ในจำนวนที่จำเป้นที่จะต้องเข้าควบคุม หรือกำจัดให้เบาบาง หรือที่สุดแล้วก็คือ กำจัดให้สิ้นซากไปให้หมดจะเป็นการดีที่สุดในการทำภารกิจในครั้งนี้.. ชายหนุ่มใช้ความสู.ของตนเองให้เป็นประโยชน์โดยที่เขานั้นแม้ว่าจะยืนอยู่ด้านหลังผู้คนที่ออลกันหน้ากระดาน แต่เขานั้นก็ยังพอที่จะเห็นข้อความของคำขอที่ให้มา และเขาเองก็หาได้รอช้าอยู่ใย จัดเตรียมของที่จำเป็น อาวุธ เครื่องใช้ กล่องปฐมพยาบาล ถึงแม้ว่าจะมีประสบการณืพอสมควรแล้วก็ตามที แต่ก็ไม่ควรดูเบากับสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้ 

เขาเดินไปที่บ้านพักเพื่อลองหาและเตรียมบางสิ่งที่ ยังคงว่าหน้าจะต้องนำคิดคัวไปด้วย ตอนนี้ นอกจากโล่ที่เขานั้นยังไม่สามารถนำไปใช้ร่วมกันได้แล้ว ก็คงจะไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นแล้วเช่นกัน.. ชายหนุ่มเดินออกจากบ้านพัก มุ่งหน้าไปสู่ พื้นที่ภารกิจในทันที เขานั้นไม่มีคู่หู เพราะงั้น เขาจึงไม่มีอะไรที่จำเป็นที่จะต้องห่วง.. 

Johnathan BELIEVER

THΞ TRUTH THΔT ΠΔTURΞ KΠΩWS ΒUT THΔT GΩD DΩΞSΠ'T!

 เป็นเรื่องที่หน้าตลกสำหรับเขาอยู่ไม่น้อย กับเรื่องที่เขานั้นกำลังเห็นในประกาศหินฯ มันเป็นสารจากเทพสองตน.. ที่ดูเหมือนว่า พวกเขานั้นจะมีปัญหากับเรื่อง.. สิ่งมีชีวิตในธรรมชาติ และโจนาทาน.. เขานั้นเป็นคนรักธรรมชาติ ถึงแม้ว่าเขาจะรักในการรบเพียงใด แต่ธรรมชาตินั้นคือสิ่งที่อยู่คู่โลกใบนี้ เพราะฉะนั้น เขาจึงคิดว่า เหล่าเทพทั้งหลายควรจะแยกแยะเรื่องเหล่านี้ให้ออก ไม่ควรจะใช้ความต้องการหรือตรรกะของตนเองสร้างปัญหาหรือข้อโต้แย้งนี้.. 

เห็นว่าเรื่องนี้จะต้องได้รับการโหวดผ่านอนเตอร์เน็ต เอาล่ะ.. ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ชายหนุ่มก็คงไม่รีรอกับเรื่องที่เขานั้นมั่นใจอยู่แล้วว่า จะต้องทำอย่างไร.. 

เขามุ่งหน้าไปยังห้องอินเตอร์เน็ต ที่มีเพียงที่เดียวในค่ายแห่งนี้ บ้านของสายเลือดเฮอร์มีส.. เพื่อใช้บริการในการโหวตในหัวข้อนี้ไปด้วย..

....

คงจะเดาได้ไม่ยากว่า ชายหนุ่มจะเลือกอะไร...

anne -

กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่าง เอลี่ เธอได้ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณสนามฝึกซ้อม ได้เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่ง ในตอนนี้เธอก็เดินมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณบ้านใหญ่เป็นที่เรียบร้อย เด็กหญิงตัวน้อยรีบก้าวเรียวขาบอบบางเดินเข้ามาภายในบริเวณด้านใน ของ บ้านใหญ่ ก่อนที่เธอจะเดินมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณ กระดานบอรด์หินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ หลังจากนั้นดวงตาคู่สวยของเด็กน้อยก็ค่อยๆ เริ่มต้นกวาดส่ายสายตาเพื่อทำการอ่านรายละเอียดของงานทั้งหมดที่ถูกเขียนไว้ภายในกระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพ ทุกงานอย่างละเอียด หลังจากที่เธอได้ทำการอ่านรายละเอียดของงานทุกงานจบสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น จู่ๆ กระดานบอรด์หินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพบรรทัดสุดท้าย ก็ปรากฎตัวอักษรสีทองเป็นข้อความของเทพโพไซดอน เขียนระบุไว้ว่า

"ข้าในนามโพไซดอน เทพแห่งจ้าวสมุทร มีงานให้เหล่าลูก ๆ ของข้าทำ หรือคนอื่นจะทำด้วยก็ได้ " ส่วนอีกข้อความหนึ่งที่ปรากฎก็มีตัวอักษรเป็นสีทองเช่นเดียวกัน แต่ข้อความนี้เป็นข้อความจากเทพแอรีส เขียนระบุไว้ว่า

"เหล่าเด็ก ๆ แห่งแอรีส และเด็กผสมทั้งหลาย ที่ชอบการผจญภัย การต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ฉลามไม่ควรจะเป็นสัตว์สงวน เพราะพวกมันมีนิสัยดุร้าย พวกเจ้าอยากจะโดนกัดเป็นอาหารพวกมันโดยไม่โต้ตอบงั้นเหรอ ไปช่วยข้าเข้าแคมเปญรณรงค์สัตว์ทะเลแล้วโหวตไม่เห็นด้วยซะ " หลังจากที่เด็กน้อยเอลี่ได้ทำการอ่านข้อความจากทั้งท่านเทพโพไซดอน และ ก็ท่านเทพแอรีสจบลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้นเธอเองเคยสอบถามพ่อซุสไปแล้วครั้งหนึ่ง เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ท่านพอซุสไม่ได้ให้คำตอบใดตอบกลับเด็กน้อยอย่างเธอมา ฉะนั้นเด็กน้อยอย่างเธอจึงจะเลือกตัดสินใจแบบเงียบๆ แล้วเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"เอลี่ ขอตัวเดินทางไปที่ห้องอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ บ้านเฮอร์มีสก่อนนะคะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนาของเด็กหญิงตัวเล็กลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากบริเวณบ้านใหญ่ และ เดินทางมุ่งหน้าไปยังบริเวณบ้านเลขที่ 11 เฮอร์มีสทันที

แคมเปญรณรงค์อนุรักษ์สัตว์ทะเล

Johnathan BELIEVER

Δ ΠΞW CΩΠTRΔCT

คำโปรยง่ายๆ ได้ใจความ การล้างบาง จากที่เห็นในกระดานแผ่น โดยที่เขานั้นไม่จำเป็นต้องชะเง้อมอง เขาก็สามารถเห็นข้อมูลได้อย่างชัดเจน และเพียงแค่นี้นั้น เขาก็สามารถหาอะไรทำได้ในระหว่างที่เขาอยู่ที่นี่แล้ว.. หลังจากที่เมื่อครู่นั้น เขาเพิ่งจัดการกับอสุรกายมีปีกหน้าขนไปได้ กับตัวอื่นๆ มันก็คงไม่ได้มีอะไรต่างกัน หากเขายังมีไฟอยู่ในตัวไฟอยู่ในใจ จะอะไรมันก็คงจะไม่ครณามือของเขาอย่างแน่นอน..

เขามองดูและอ่านรายละเอียด ก่อนที่จะกระชับเกราะแขนกับพลองยาวของเขาเพื่อไปตามที่รายละเอียดได้บอกเอาไว้ แล้วเดินออกห่างจากจุดที่ตั้งของกระดานนั้น พร้อมที่จะลุยต่อจากการตะลุยเข้าป่าไปล่าอะไรสักอย่าง ถ้าหากซากของพวกนั้น ไม่สลายหายไป กลายเป็นฝุ่นสีทองปลิวไปตามลม ไม่แน่ เขาอาจจะได้สินสงครามชิ้นใหญ่และสร้างความผวาให้กับคนในค่ายไม่น้อย และท้ายที่สุด ไครอนอาจจะเชิญให้ชายหนุ่มออกจากค่ายเนื่องจากเขาพร้อมสำหรับการทำภารกิจนอกค่ายแล้ว พร้อมสำหรับการเดินทาง แต่จริงๆแล้ว ไครอนคงต้องการไล่ตะเพิดไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ที่มาทำค่ายที่สงบสุขวุ่นวายได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 

แต่ก็คงไม่ถึงขนาดนั้นแน่นอน เพราะยังไงเสีย ไครอนก็ไม่ใช่คนที่จะมีอคติกับใครๆอยู่เป็นเรื่องปกติ เพราะเหตุนนั้น เขาถึงสามารถอยู่และดูแลค่ายฮาฟท์บลัดแห่งนี้ได้ยาวนาน จนกระทั่งถึงวันที่ชายหนุ่มเข้ามาป่วนที่นี่อย่างวุ่นวาย..

Feria HEROES

Play it coolFeriaHayes time

วันนี้เป็นวันหนึ่งที่เฟเรียรู้สึกว่าค่ายมันคึกคักผิดปกติโดยเฉพาะที่กระดานบอร์ดหินงานเล็กน้อยจากเหล่าเทพที่ดูท่าทางจะมีงานใหม่ยกแถบเลยด้วยสินะ งานใหม่เป็นพวกงานสายต่อสู้ทั้งหมดเลยนี่นา มีงานที่ต้องออกไปทำนอกค่ายหลายวันด้วยนี่นา แต่สำหรับเธอที่ต้องดูแลไข่ก็อบลินอยู่คงออกไปค่ายนาน ๆ ไม่ได้ งั้นคงไว้ที่หลังก่อนดีกว่า ไว้กาเอลโตสักหน่อยแล้วค่อยไปน่าจะดีกว่า ในตอนที่คิดแบบนั้นเธอก็เลื่อนสายตาลงมายังงานอีกงาน ดูท่าท่านเทพแอรีสจะปลดฝูงหมาป่าที่หิวโหยออกมาจากคุกส่วนตัวแล้วมาปล่อยไว้ในป่า มาทดสอบความกล้าหาญแถมมีการบอกด้วยว่าถ้าปอดแหกก็ให้สู้กับหมาป่าหลงฝูงตัวเดียว สำหรับเธอแล้วมันไม่ได้ขึ้นกับปอดแหกรึเปล่าหรอกนะ แต่มันขึ้นกับว่าเราจะต้องสู้อยู่กับใครแล้วตัวเองสามารถสู้ได้รึเปล่าด้วยนี่แหละ สำหรับเธอที่ยังไม่แข็งแกร่งมากก็ยังไม่อย่กเสี่ยงสู้กับหมาป่าเป็นฝูงหรอกนะมันอันตรายเกินไป จะว่าไปป่าต้องห้ามสินะงั้นแวะไปหาเด็กน้อยกาเอลสักหน่อยก่อนไปดีกว่า

รับภารกิจพิสูจน์ความกล้าหาญแห่งแอรีส #1

bettyleg

Daemon HEROES

Mission News

เดม่อนหลังจากแยกกับพี่โซเฟีย เขาวิ่งออกกำลังจนเสร็จ ก็แวะเวียนมาบอร์ดหินทวยเทพ ได้ยินข่าวว่ามีสองภารกิจใหม่ปรากฎขึ้นมาบนป้ายหินนี้

"ไงเดม่อน มาหาอะไรทำงั้นสินะ" ไพเพอร์ยิ้มมองน้องชายต่างบิดา จะว่าไปเขาก็มีส่วนคล้ายเจสัน.... อยู่เหมือนกันนะ ถ้าเจสันยังมีชีวิตอยู่คงจะชอบน้องชายบ้านอะโฟร์ไดท์ของเธอคนนี้แน่ 

"แฮ่ ๆ ปิดบังพี่ไพเพอร์ไม่ได้เลย" เดม่อนพูดขึ้นก่อนมองซ้ายมองขวาให้ชัวร์ว่าไม่มียัยฉลาดอยู่บริเวณนี้ "ใช่ครับ ผมได้ยินว่ามีภารกิจใหม่ปรากฎขึ้นมา"

"ดีจังเลยน๊า สมัยนี้เหล่าเทพมีกรพูดคุยกับลูก ๆ มากขึ้น" ไพเพอร์ยิ้ม ดูเหมือนการเสียสละของเจสันไม่สูญเปล่า สิ่งที่เขาปรารถนามาตลอดดือการที่ให้เหล่าเทพแคร์กึ่งเทพมากขึ้น และมีปฏิสัมพันธืกับลูก ๆ พวกเขามากขึ้น

"สมัยพี่เหล่าเทพไม่ค่อยมีภารกิจแบบนี้งั้นเหรอครับ" เดม่อนถามขึ้นก่อนจะมองพี่สาวร่วมบ้าน

"ใช่จ้า สมัยก่อนเหล่าเทพน้อยนักจะมีปฏิสัมพันธ์กับกึ่งเทพบ่อยเช่นนี้ พวกเขา..." ไพเพอร์พูดก่อนจะยกมือลูบศีรษะเด็กหนุ่ม "เอาเป็นว่าเดี๋ยวนี้พวกเขาดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลย"

"เป็นเพราะพวกรุ่นพี่ใช่ไหมครับที่เหล่าเทพเปลี่ยนไป" เดม่อนพูดขึ้น เขาก็พออ่านตำนานของวีรบุรุษรุ่นพี่ทั้งเจ็ดมาบ้าง 

"ฉลาดดีนี่ มาเราเข้าไปดูดีกว่าว่ามีเทพองค์ไหนมอบหมายภารกิจให้กึ่งเทพรุ่นพวกเธอบ้าง" ไพเพอร์ยิ้มก่อนจูงมือน้องชายแหวกชาวค่ายคนอื่น ๆ เข้าไป

"อะธีน่า และแอรีส...." เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะมองข้อความสุดท้าย งืมม บางทีนี่อาจจะเป็นการปรับความเข้าใจที่ดีกับแอรีส ถ้าเขาทำให้แอรีสโปรดปรานสักหน่อย คงน่าจะแก้ปัญหาตอนเฮอร์มาโฟร์ไดตัสได้บ้าง เดม่อนครุ่นคิดฝูงหมาป่างั้นเหรอ... น่าสนใจและการทดสอบความกล้าที่เขารอมาตลอด แต่งานนี้อันตรายสุด ๆ คงต้องห้ามให้ยัยฉลาดรู้ไม่งั้นเขาหูซาแน่

"ดูเหมือนจะงานหินทั้งคู่เลยนะ ลูกอะโฟร์ไดท์จะไหวหรือเปล่านะ" ไพเพอร์หันมามองน้องชายอย่างเป็นห่วง เธออยากจะไปช่วยด้วยนะแต่เกรงว่านั่นจะทำให้เหล่าเทพไม่พอใจเป็นแน่ที่เธอยื่นมือช่วยน้อง ๆ มากเกินไป

"สบาย ๆ ครับ ขนาดพี่ไพเพอร์ยังชนะยักษ์โบรีอัสมาได้ นี่กะแค่ฝูงหมาป่า ผมคิดว่าผมเอาอยู่" เดม่อนพูดด้วยความมั่นอกมั่นใจ ก่อนตบอกเสียงดังอย่างภูมิใจหารู้ไม่ว่าความประมาทครั้งนี้ของเขาอาจจะนำพามาซึ้งภัยที่อาจตายได้

"งั้นพี่ขอให้เราโชคดีนะ เดม่อน อย่าฝืนล่ะ ถ้าไม่ไหวรีบหนี" ไพเพอร์พูดอวยพรผมก่อนเธอจะขยิกตา ก่อนผมจะพูดแทรกขึ้น

"ครับ นี่น้ำดื่มผมมอบให้พี่ ขอบคุณแทนคำอวยพร ผมต้องชนะแน่" เดม่อนพูดขึ้นก่อนยื่นขวดน้ำให้พี่สาวและวิ่งไปยังป่าต้องห้าม

- สรุป -

- รับทราบสองภารกิจใหม่จากแอรีส และ อะธีน่า

- ได้สนทนากับพี่ไพเพอร์

-- หอมเย้ายวน +7 แต้มความสัมพันธ์ --

++ มอบน้ำแร่ให้พี่ไพเพอร์ ++

Daemon HEROES

New Mission

เดม่อนเดินผ่านมายังบริเวณบ้านใหญ่ ก่อนเขาได้ยินเสียงฮือฮากันที่บอร์ดหิน เขาสงสัยว่ามีอะไรกันแต่เช้า จึงเลือกเดินเข้าไปสอดส่องดู

"นี่ เธอดูนั่นสิ เฮคาทีน่ากลัวจังนะเธอ" เด็กคนหนึ่งพูดขึ้น 

"โหสาปเมืองทั้งเมืองให้ตกในความโกลาหลขนาดนั้น ชั้นตามข่าวมาแหน่ะ ได้ยินว่าเฮติไม่ต่างกับนรกบนดินเลย อย่าบอกนะนี่คือผลจากคำสาปเฮคาที" เด็กคนพูดโต้ตอบก่อนกอดอกสั่นกลัว

"พลเรือนในเฮติก็เหลือเกินนะ ไปทำอีท่าไหนถึงลบหลู่เทพีได้เนี่ย ยุคนี้แม้ไม่เชื่อในเหล่าเทพแต่ก็ไม่ควรลบหลู่เลยจริง ๆ" เด็กคนแรกพูดขึ้นอย่างเวทนาเฮติ

"บ๊ะเราไปหาอะไรกินโรงอาหารดีกว่า ปล่อยไว้แบบนี้แหละ ชั้นกลัวเทพีแล้วสิ" เด็กคนที่สองพูดขึ้นก่อนจูงแขนเด็กคนแรกเดินไป

ผมที่ยืนอ่านบอร์ดหิน ได้ยินเด็กทั้งสองก่อนเขาส่ายหน้า ดูเหมือนพวกเธอยังไม่ถูกรับรอง เขามองประกาศ ความพิโรธของเหล่าเทพนี่มันน่ากลัวเหลือคณานับจริง ๆ เขาต้องระวังแล้ว แต่งานนี้เขาก็ไม่อาจนิ่งดูดาบได้ พลเรือนอีกหลายชีวิตที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยต้องมาตายเพราะความพิโรธเทพ 

"ในเมื่อเราจะทำอะไรได้ก็ต้องลงมือ" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะสูดหายใจลึก ๆ เดินทางไปเนินฮาล์ฟบลัด 

แม้เทพีเฮคาทีจะไม่พอใจเขาก็ช่าง ถ้าเขาต้องเผชิญหน้ากับเทพีเขาก็ยังเลือกที่จะทำแบบเดิม... ได้แต่หวังว่าอะธีน่าจะช่วยคุ้มครองได้บ้างนะ หากเด็กที่ทำภารกิจนี้โดนเฮคาทีพิโรธ...

-- รับรู้ภารกิจใหม่ --

Daemon HEROES

View Mission New

เดม่อนได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือของเฮอร์มีสบางอย่าง เขาเดินมาเช็คประกาศ ก่อนเห็นข้อความสีทองลอยหน้ากระดานหิน บนนั้นเขียนรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับพัสดุในเครือเฮอร์มีสถูกคนแอบขโมยไป ช่างกล้านัก ใครที่มาแอบขโมยของเทพแห่งจอมขโมยกัน 

เขาแทบไม่อยากคิดเลยถ้าเฮอร์มีสจับตัวโจรคนนั้นได้ โจรคนนั้นคงไม่ได้ตายดีแน่ มาหยามเกียรติเทพแห่งโจรแบบนี้

"นี่แก แกคิดว่างานนี้เป็นฝีมือใครอะ" เสียงเด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้น ดูเหมือนเธอจะยังไม่ถูกรับรอง

"นั่นสิ ใครกล้าทำแบบนี้กับเทพกันนะ ท้าทายเกินไปแล้ว" เด็กสาวอีกคนพูดขึ้น "งานหาของเอง แกว่าเราจะไปลองทำกันดูมะ เผื่อพ่อแม่เห็นเรากล้าหาญจะได้รับรอง"

"นั่นจิแก น่าสนนะ" เด็กสาวอีกคนเสริม

ผมที่ยืนฟังอยู่นั้น ได้แต่ถอนหายใจทำไมยังมีเด็กหลงเหลืออีกนะที่ยังไม่ถูกรับรอง ก่อนเขาพินิจประกาศนั้นชั่วครู่ แต่เขาคงต้องไปแจ้งลิเลียน่าก่อน ถ้าจะออกไปข้างนอกค่าย 

"เอาล่ะ ได้เวลาไปหาลิเลียน่าแล้ว ว่าแต่เธอตอนนี้น่าจะอยู่แถวโถงอาหารหรือเปล่านะ" เดม่อนพูดก่อนเดินมุ่งหน้าไปยังโถงอาหาร

รับรู้ภารกิจจากเฮอร์มีส

Dean HEROES

053

ตรวจสอบงานประจำค่าย

             ไปเยี่ยมแมคเคนซีที่สถานพยาบาลตั้งแต่เช้าหลังจากวิ่งจ๊อกกิ้งเสร็จ แต่คงมาเช้าเกินไปอีกฝ่ายจึงยังไม่ตื่น แต่เท่าที่ดูอีกฝ่ายไม่มีสายน้ำเกลือระโยงระยางแปลว่าคงไม่ได้เป็นอะไรมาก ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเมื่อวานจะเป็นวันทำงานของบาร์เทนเดอร์ ถ้างี้หลับยาวก็คงไม่แปลก อย่างน้อยก็ให้รอยคล้ำใต้ตาของอีกฝ่ายได้พักผ่อนเสียบ้าง

             ดีนอยู่ที่ห้องพยาบาลเพียงไม่กี่นาทีก็ออกมา ไหน ๆ ก็มาอยู่ที่บ้านใหญ่แล้วเลยแวะดูงานที่บอร์ดเสียหน่อย เห็นเด็ก ๆ บอกว่ามีงานใหม่เข้ามาเยอะแต่เป็นงานที่เน้นสู้รบ ดีนไม่สนใจงานเหล่านั้นอยู่แล้ว และยิ่งเพิ่งผ่านประสบการณ์เฉียดตายมาหมาด ๆ เขาก็ไม่เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงรนหาที่ตายหรอก แต่ก็อยากจะดูสักหน่อยว่าให้ทำอะไรบ้าง เขาหยิบสมาร์ทโฟนออกมาถ่ายภาพบอร์ดหินหนึ่งแชะเก็บรายละเอียดเอาไว้ดูภายหลัง จากนั้นก็เริ่มอ่านประกาศแต่ละแผ่นโดยออกเสียง

             “ทหารรับจ้างผู้เสียสละ.. แค่ชื่อก็ไม่น่าทำแล้วแฮะ” ชายหนุ่มเบ้หน้า แต่ไหน ๆ ตั้งใจอยากรู้อยู่แล้วจึงอ่านต่อ “ข้าอะธีน่ามีเรื่องจะมาแจ้งแก่ผู้ที่อยากพิสูจน์ความกล้าหาญ.. จงใช้เกียรติยศนี้เพื่อช่วยชาวยูเครน.. โอ้ ไม่นะ.. อย่าบอกนะว่า”

             เทพเจ้าคงไม่คิดที่จะส่งเด็กตัวเล็ก ๆ ไปรบในสงครามที่แสนอันตรายนั่นหรอกนะ… แล้วก็จริงอย่างที่คิด รายละเอียดด้านล่างระบุให้ผู้รับภารกิจต้องต่อสู้ร่วมกันเพื่อช่วยเหลือชาวยูเครน เพราะว่า..

             “มีบุตรแห่งเทพเปรุน กึ่งเทพรัสเชียเข้าร่วมสงคราม.. เปรุน เป็นเทพแห่งสายฟ้า ท้องนภา บลา ๆ เทพองค์นั้นมีพลังเทียบเท่ามหาเทพของเรา.. ขนาดนั้นเชียว?”

             แบบนี้ก็ยังไม่ควรไปเข้าไปใหญ่ หากอีกฝ่ายมีพลังเทียบเท่าฝั่งบิดา และบุตรยังเชี่ยวชาญการรบอีก ถ้าไปล่ะก็มือใหม่อย่างเขาคงซี้แหงแก๋

             ‘..ซี้แหงแก๋?’

             เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นข้างขมับ เรื่องราวหลาย ๆ อย่างปะติดปะต่อกันขึ้นมาได้อย่างกระทันหัน กลุ่มเด็กที่ยังไม่ถูกการรับรองออกไปทำภารกิจ แม้ยังอยู่ในระยะเวลาแต่ก็เนิ่นนานไม่ได้รับการติดต่อ คงไม่ใช่ว่าพวกเขาจะ…

             ดีนไม่กล้าคิดต่อ เขาเลื่อนสายตาอ่านประกาศแผ่นต่อไป

             “พิสูจน์ความกล้าหาญแห่งแอรีส ครั้งที่ หนึ่ง” จู่ ๆ ก็หลุดหัวเราะออกมา คงเป็นเพราะนามเทพเจ้าของภารกิจนี้กระมัง อดคิดไม่ได้เลยว่าลูกพี่ลูกน้องเทพของเขาจะก่อเรื่องอะไรอีก “ข้าแอรีสได้ปลดพันธนาการฝูงหมาป่าที่หิวโหยออกมาจากคุกส่วนตัวเขาปล่อยไว้ในป่า และข้าจะมอบบททดสอบความกล้าหาญนี้แก่ผู้ที่คิดว่ากล้าหาญพอ หรือใครปอดแหกสามารถเผชิญหน้ากับหมาป่าหลงฝูงเพียงตัวเดียวได้ แต่หากเจ้าคิดว่าเป็นคนกล้า ก็จงไปเผชิญหน้ากับฝูงหมาป่าที่หิวโหยฝูงนี้ซะถ้าเจ้าแน่จริง..”

             อ่านประกาศจบก็ต้องเลิกคิ้ว

             “ประสาท ปล่อยหมาที่ตัวเองเลี้ยงไว้ให้คนอื่นฆ่าเนี่ยนะ ต้องเป็นคนแบบไหนกัน..” แอบด่าเทพแห่งสงครามโดยไม่มองหน้ามองหลัง แต่ยังดีที่เอลลิสน่าจะยังไม่ตื่น เพราะหากอีกฝ่ายได้ยินเขาน่าจะถูกสั่งสอนจนต้องไปนอนเป็นเพื่อนแมคเคนซีอีกคน “แบบนี้ป่าต้องห้ามก็ยิ่งอันตรายขึ้นสินะ สงสารพวกมันจัง..”

             ถึงหมาป่าจะดุร้ายแต่ถ้ามันอยู่เป็นที่ของมันไม่ยุ่มย่ามเข้ามาในพื้นที่ค่ายก็ไม่จำเป็นจะต้องจัดการหรอก เพราะงั้นภารกิจนี้ขอผ่าน!

             มาถึงตอนนี้เหลืออีกแค่สองภารกิจบนกระดานหิน ดีนชักรู้สึกว่าเขาน่าจะรับไม่ได้เลยสักงาน การมาจ้องกระดานอยู่แบบนี้อาจจะเสียเวลาโดยใช่เหตุ แต่อะไรดลใจไม่ทราบทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจทนอ่านภารกิจที่สาม

             “เฮติ เมืองต้องคำสาป.. หืม?” ตอนแรกไม่ได้เอะใจ แต่คำว่าเฮติช่างคุ้นหูเสียเหลือเกินในช่วงนี้ “เดี๋ยวนะ…”

              ดีนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดแชทของมารดา แม้ว่าที่ตรงนี้จะไม่มีอินเตอร์เน็ต ทว่ายังคงอ่านข้อความที่ค้างไว้ได้อยู่

             MOM: จบจากบอสตันแม่ก็ไปเฮติต่อเลย ที่นั่นเกิดเหตุจลาจล มีสาว ๆ และผู้บาดเจ็บคนอื่นต้องการความช่วยเหลือ

             MOM: งานนี้ทางองค์กรประสานงานกับสภากาชาดสหรัฐ หาอาสาสมัครช่วยบรรเทาทุกข์ แม่ก็ว่าจะไปจ้ะ

             MOM: แต่ดีนไม่ต้องเป็นห่วงนะ มีเจ้าหน้าที่จากยูเอ็นคอยซัพพอร์ต

             “จบจากบอสตันแม่ก็ไป 'เฮติ' ต่อเลย..”

             จู่ ๆ ชายหนุ่มก็รู้สึกวิ้งภายในหู เลือดลมสูบฉีดจนร้อนใบหน้าทว่าแข้งขาอ่อนแรงจนแทบจะยืนไม่อยู่ เขาเท้าแขนกับกระดานพยุงตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้ม

             “เดี๋ยวนะ.. ยังไง?” ได้สติขึ้นมาบ้างเล็กน้อยเขาก็เลื่อนสายตาอ่านประกาศใหม่อีกครั้ง “สถานการณ์ความตึงเครียดในเฮติ นับวันยิ่งรุนแรงขึ้น เหตุเพราะชาวเมืองเฮติกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ได้เผลอลบหลู่เทพีเฮคาทีโดยไม่รู้ตัว ทำให้เฮคาทีพิโรธอย่างหนัก สาปเมืองเฮติให้กลายเป็นเมืองที่มืดมน… …. ….. ….กระตุ้นให้พวกเขาดึงความมืดในใจออกมา… … … …ฆ่าทุกคนที่ขวางหน้า โอ้ ไม่ ๆๆๆ ไม่!!”

             สติแทบจะขาดเดี๋ยวนั้นจนไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านถ้อยความที่เหลือต่อ งานนี้คุณแม่ของเขากำลังตกอยู่ในอันตรายขั้นร้ายแรงที่สุด และยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นฝีมือของเทพฝั่งมืดที่เขาไม่รู้จักดลบันดาลให้เกิดขึ้น หากเป็นความขัดแย้งของมนุษย์เทพีอะธีน่าคงไม่เข้ามาแทรกแซง หรืออาจจะเป็นแค่แคมเปญบริจาคเงินช่วยเหลือ แต่หากเป็นเรื่องในหมู่เทพเขาสังหรณ์ใจว่าต่อให้มียูเอ็นเป็นสิบหน่วยก็ยับยั้งภัยครั้งนี้ไม่ได้

             ใจตอนนี้บินไปไกลถึงเฮติ ดีนต้องทำอะไรสักอย่างที่ทำให้คุณแม่ของเขาปลอดภัย แต่ว่าจะทำยังไงดี!?

            

             นึกออกอยู่คนนึงที่น่าจะพอให้คำแนะนำด้วยได้ ร่างสูงจึงหุนหันออกจากหน้ากระดานข่าวสารไปยังห้องทำงานของไครอนโดยไม่อ่านประกาศที่เหลือต่อ

รับทราบภารกิจ: ทหารรับจ้างผู้เสียสละ, พิสูจน์ความกล้าหาญแห่งแอรีส #1, เฮติ เมืองต้องคำสาป

และตามหาพัสดุที่หายไปของเฮอร์มีส (ถ่ายรูปเก็บไว้แล้ว เดี๋ยวเปิดอ่านที่อื่นเอาภายหลัง)