[ติดกับคาเฟ่อเมซอน] 7-Eleven

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

ร้านสะดวกซื้อ

Feb, 10, 2025 | 8.00AM

เริ่มต้นวันใหม่ด้วยการที่พาตัวเองออกมาจากเคบินหลายเลขเจ็ด ถึงแม้ว่าเออต้าจะยังไม่ได้รู้เรื่องอะไรที่นี่มากมายนัก แต่เพราะว่าเธอได้สอบถามคนที่อยู่รายทางอยู่เรื่อย ๆ เลยเป็นเหตุให้หญิงสาวคนนี้สามารถเดินร่อนไปตามสถานที่ต่าง ๆ ภายในค่ายได้บางตามคำบอกเล่า และสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจได้มากเลยทีเดียวคือที่นี่มีร้านสะดวกซื้อด้วย แถมยังมีของขายที่ไม่ได้ต่างจากในเมืองเลยทีเดียว นั่นเลยทำให้เออต้าเกิดความสนใจขึ้นมา จนต้องมาที่นี่เป็นสถานที่แรกให้ได้ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม หวังว่าที่นี่จะมีอะไรให้เธอได้ซื้อตามต้องการ แม้ว่าเงินจะไม่ได้ติดตัวมามากมายก็ตาม อย่างน้อยก็น่าจะพอสำหรับซื้อของที่จำเป็นในตอนนี้บ้างล่ะ อย่างเช่นกระเป๋าสัมภาระที่มีขนาดใหญ่มากขึ้นกว่านี้

      ขายาวของหญิงสาวเดินทางมาจนหยุดที่หน้าร้านสะดวกซื้อ ดวงตาจับจ้องไปเบื้องหน้าอย่างสังเกต เท่าที่ดูแล้วนั้น เหมือนว่าจะไม่ได้ต่างกันจริง ๆ ด้วย เธอถอนหายใจออกมาเพื่อลดความตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ที่เธอกำลังจะได้รู้จัก ไม่สิ เรียกว่าสิ่งเก่าที่มาอยู่ในสถานที่ใหม่น่าจะถูกกว่า

          ปี๊ป่ออ

          เสียงสัญญาณต้อนรับของร้านสะดวกซื้อที่เป็นเอกลักษณ์ทำให้เออต้ายิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ สรุปแล้วก็คือ มันไม่มีอะไรต่างหรอก

          “ รีบซื้อของดีกว่า ”

          ดวงตาสีเปลือกไม้เลื่อนไปมองโดยรอบและเริ่มพาตัวเองไปเลือกซื้อของที่ต้องการ โดยมีอย่างหนึ่งที่เธอจจำเป้นจะต้องซื้อในตอนนี้ทันทีเลยก็คือกระเป๋าต่าง ๆ ที่จะช่วยเพื่อที่เก็บของของเธอ เข้ามาที่นี่เพียงวันเดียวก็มีของเยอะแยะเสียแล้ว เธอก็เลยเดินไปยังชั้นวางสินค้าที่มีกระเป๋าวางอยู่เต็มไปหมดโดยที่ยังไม่ได้สนใจอย่างอื่น

          “ เอ... มีข้อกำหนดในการซื้อด้วยหรอ? ”

          เหมือนว่ากระเป๋าที่วางอยู่พวกนี้จะมีป้ายเขียนอธิบายเอาไว้ด้วย การซื้อน่าจะต้องเป็นไปตามนี้อย่างเคร่งครัดเลย เออต้าจึงไล่อ่านให้เข้าใจก่อนที่มือเรียวสวยของเธอจะเลื่อนไปหยิบมาอย่างละหนึ่งใบตามที่คำอธิบายได้ว่าเอาไว้โดยไม่รอช้า ตอนนี้เธอน่าจะซื้อไปเพียงเท่านี้ก่อน ส่วนของที่น่าสนใจอย่างอื่นก็น่าจะรอไปก่อนแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะได้สิงที่นี่อีกนานแน่ ๆ เลย

          เมื่อได้ของที่ต้องการแล้ว เออต้าก็ไปที่แคชเชียร์และว่าสินค้าที่เธอต้องการซื้อลงไปพร้อมกับรอยยิ้มพระอาทิตย์ที่แสนสดใส

          “ ฉันซื้อทั้งหมดนี้ค่ะ ทั้งหมดเท่าไหร่ ”

          เสียงหวานของเธอเอ่ยถามไปก่อนที่ดวงตากลมโตจะเลื่อนไปมองตัวเลขนอกหน้าจอที่เคลื่อนเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ จนได้ราคาสุทธิ เออต้าได้แต่มองตาปริบ ๆ แล้วรีบควักเงินที่มีออกมาจ่าย ดีที่ตอนนี้เธอยังมีเงินเพียงพออยู่นะเนี่ย ไม่อย่างนั้นคงจะเสียหน้าแน่ ๆ

          “ นี่ค่ะ ”

          มือเรียวยื่นเงินค่าสินค้าไปพอดีจำนวนแล้วรับสินค้ามา ตามด้วยบิลค่าสินค้า เห็นตัวเลขแล้วก็พาให้ถอนหายใจ ถ้าเป็นเธอในชีวิตปกติคงไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรพวกนี้เลยแท้ ๆ แต่ตอนนี้ต้องมาอยู่ด้วยตัวเอง เห็นแค่นี้ก็จะบ้าตายแล้ว สงสัยจะต้องรีบหาเงินมาประทังความต้องการของตัวเองเพิ่มอีกสักหน่อย จะได้ไม่ต้องรู้สึกแบบนี้อีก

 

Ps. ซื้อกระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 + เป้นักเดินทาง Tier 2 + กระเป๋าคาดเอว+คาดอก Tier 1

ทั้งหมด $170 ภาษี $9 = $179 (โอนแล้ว)

สลิป

Paige BRAVE

Paige Yoo

หลังจากเก็บข้าวของต่าง ๆ ก็พบว่าตัวเองยังมีของอีกมากที่ต้องใส่ในกระเป๋า
ทว่าพื้นที่ของมันถูกเติมเต็มจนหมด หลังจากสอบถามเพื่อนคนอื่น ๆ
จึงรู้ว่าสามารถซื้อกระเป๋าเพิ่มได้ที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่ติดกับคาเฟ่อเมซอน

หลังจากเดินสำรวจไปทั่วค่ายก็มาถึงยังจุหมายปลายทาง

 

ตือดึ๋งงง

 

เสียงสัญญาณแจ้งผู้มาเยือนดังขึ้น เพจส่งรอยยิ้มให้กับพนักงานพลางมองหาโซนซื้อของที่ตนต้องการ แม้ว่าจะมีขนมมากมากให้เลือกสรรก็ตาม

หลังจากพบชั้นชายกระเป๋า ดวงตาเรียวอ่านวิธีการซื้อพร้อมกับหยิบสินค้าอย่าง
ละใบขึ้นมา ก่อนจะเดินดูของภายในร้านอย่างไม่เร่งรีบ

 

“อันนี้น่าซื้อติดกระเป๋าไว้แหะ”

พึมพำกับตัวเองระหว่างเห็นชั้นขนมที่วางขาย แม้ว่าของในมือจะเต็มแล้วก็ตามที แต่ความสนใจยังไม่หมดเพียงเท่านั้น เหล่าเสื้อผ้า เครื่องประดับต่าง ๆ ก็เรียกให้

หญิงสาวเดินใช้เวลาอยู่สักใหญ่ ก่อนละความสนใจจากสิ่งต่าง ๆ แล้วออกเดินไป
ยังเคาน์เตอร์ชำระเงิน ขืนไม่ห้ามใจตอนนี้ล่ะก็คาดว่าเธออาจจะได้ซื้อของอีก
หลายอย่างเลยล่ะ

 

“เท่าไหร่คะ” เอ่ยถามราคาทั้งหมดพร้อมกับหยิบเงินที่มีติดตัวขึ้นมาแล้วส่งให้กับ
พนักงานของร้าน

หวังว่าคงจะเพียงกับของที่เธอจะได้รับมานะ หากไม่เพียงพอคงต้องแวะเวียนมา
ที่นี่อีกครั้ง ไม่รู้ว่ายังยังซื้อได้รึเปล่า ถึงกระนั้น เพจก็หยิบของทั้งหมดแล้วเดิน
ออกจากร้านไป

 

ระหว่างทางเดินกลับได้ยินว่าสามารถถวายของให้กับมารดาของตนได้ สองเท้า
จึงเปลี่ยนทิศแล้วมุ่งหน้าไปยังสถานที่ดังกล่าว

ซื้อกระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 + เป้นักเดินทาง Tier 2 + กระเป๋าคาดเอว + คาดอก Tier 1
 ทั้งหมด $170 ภาษี $9 = $179 | โอนแล้ว ✡

(resoure)

Daryna -

DARYNA

Shopping and Nice to meet you

ย้อนเวลาช่วง 12.00 น.

เวลาช่วงพักเที่ยงที่ดาริน่าลองไล่เรียงดูตารางเรียนก็รู้สึกสนใจที่อยากจะเรียนวิชาการต่อสู้และป้องกันตัวจากอสุรกายด้วยดาบและโล่ดู แม้คิดว่าตนอาจจะไม่ไหวกับการถือของเหล่านั้นแต่ก็คิดว่าหากไม่ลองแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าตนสามารถทำได้ สองมือยกกำหลวม ๆ ดูพยายามจะฮึดให้ตัวเข้มแข็ง แต่หลังก้มมองร่างเล็ก ๆ ของตัวเองก็คล้ายคิดหนักอยู่ครู่ใหญ่

เติมพลัง!

เฝ้าคิดอย่างมุ่งมั่น แต่ดาริน่ากลับไม่ได้ไปโรงอาหารอย่างที่ควร เพราะเธอวางแผนในใจว่าจะเข้าไปที่โรงอาหารหลังจากจบคลาสที่เธอวาดหวังในใจ หากไปกินอาหารจนอิ่มตื้อในท้องน้อย ๆ นี่ไม่แคล้วไปมวนท้องเตรียมเอาของกินออกมาแทนแน่ ร่างของธิดาไอริสจึงมาหาอะไรทานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ร้านสะดวกซื้อแทน

หลังแว่วเสียงสัญญาณประตูเปิดเอกลักษณ์ของร้านสะดวกซื้อ กระเป๋าของเธอที่คล้ายจะใส่ของได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ทำให้ดาริน่าตัดสินใจหยิบเอากระเป๋าเป้ใบใหญ่มาเตรียมที่จะใช้แทนกระเป๋าสะพานใบน้อยของตัวเอง และเพราะคิดว่าจะมีพื้นที่ในกระเป๋ามากขึ้น อาหารและขนมเลยถูกเธอเฝ้าดูและเตรียมตุนลงในกระเป๋าอย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มประดับรับยังดวงหน้าหวานที่กำลังไล่เรียงมองของบนชั้น

ในตอนนั้นสำรับไพ่เกมการ์ดที่มีตัวอักษรกรีกก็เรียกความสนใจของหญิงสาวไปจนหมด หวนนึกถึงพี่สาวรีเบคก้าที่ช่วยสอนคาบเรียนตอนเช้าให้ก็นึกได้ว่ายังไม่คืนยางรัดผมบนหัวจนเผลอจับช่วงศีณษะตัวเองเบา ๆ เรือนผมนุ่มยังคงถูกรวบมัดด มีปอยผมบางส่วนตกระเคลียดวงหน้าให้ดูนุ่มนวล

ดูท่าอีกฝ่ายไม่ได้มัดให้ดาริน่าไปส่ง ๆ แต่ตั้งใจมัดให้อย่างดีเลยเชียว

“ ทำอะไรน่ะ ”

แต่แล้วในตอนที่กำลังเหม่อมองสำรับไพ่ในมือ เสียงหวานทักคุ้นหูก็คล้ายทำร่างเล็กสะดุ้งโหยงก่อนจะรีบหันไปมองตามที่มา และเพระามไ่รู้อีกคนชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบประชิดตั้งแต่เมื่อไหร่ ดาริน่าเลยแทบร้องในใจ ถอยหลังกรูดจนชนเข้ากับชั้นวางจนสั่นสะเทือน ของด้านบนเกือบจะร่วงตกทว่ารีเบคก้ากลับมือไวดันของกลับเข้าที่อย่างน่าเหลือเชื่อ

โชค- โชคดีจัง เอ้ะ? หรือเพราะคุณแม็กเคลนเก่ง แต่.. แต่เหมือนเคยได้ยินว่าอยู๋บ้านไทคี

แววตากลุมสีฮาเซลคล้ายเอาแต่เอี้ยวมองค้างยังชั้นวาง ในหัวเล็ก ๆ วุ่นวายไปด้วยความคิดหลายอย่าง ข่าวสารที่ได้รับจากผู้เป็นพี่สาวดูจะทำให้เธอเริ่มคิดเหม่อลอยไปไกลทั้งที่เพิ่งจะตกใจจากที่โดนหญิงสาวรุ่นพี่เข้ามาทักเมื่อครู่ จนตอนนี้เป็นฝ่ายรีเบคก้าที่ต้องงงงวยแทน ร่างสูงเพรียวของเธอผละมายืนทิ้งสะโพกกอดอกมองร่างรุ่นน้องตัวเล็กตรงหน้า แววตาสีเปลือกไม้อ่อนวาวจรดมองยังสำรับไพ่ที่ดาริน่ากอดเอาไว้ก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะขบขันหา

“ เครื่องช็อตไปแล้วหรอคะ? ”

และเพราะแบบนั้นดาริน่าถึงถูกเรียกสติจากพื้นที่ไกล ๆ กลับมายังดวงหน้าแสนมีเสน่ห์ของคนตรงหน้าได้อีกครั้ง ริมฝีปากเล็กคล้ายพะงาบอ้าหุบราวพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ทำเอาคนเห็นก็นึกอยากแกล้ง รับรู้ในใจว่าใบหน้าของตนกำลังทำรุ่นน้องว้าวุ่นก็ยิ่งได้ใจ ยื่นหน้าเอนใบหูหาเล็กน้อยราวรอฟังจนธิดาไอริสได้แต่ยกสำรับไพ่มาขวางกั้นไม่ให้อีกคนเข้าใกล้มามากกว่านี้

“ คือว่า- เรา เราให้ค่ะ ขอบคุณ.. สำหรับขอบคุณที่ช่วยมัดผม อ่ะ- จะเอายางคืนด้วยไหมคะ ”

ดาริน่าที่ลุกรน ไม่ค่อยถนัดที่จะสานสัมพันธ์กับคนหน้าใหม่อีกต่างหาก ทำให้ท่าทางยื่นของให้อีกฝ่ายเงอะงะไปหมด มือก็พยายามจะแก้ยางมัดผมให้รีเบคก้าหลุดหัวเราะอย่างอดไม่ได้ก่อนจะยกมือกั้นปิดทรงผมดังโงะบนศีรษะของรุ่นน้องให้หยุดมือลงเสียก่อน

“ เดี๋ยว ๆ เธอนี่ตลกจังนะคะ.. ไม่ต้องคืนก็ได้ค่ะ แลกกับสำรับไพ่นี้ใช่ไหมคะ? ให้ฉันจ่าย? ”

เพราะทั้งคู่ยังไม่ได้ชำระเงินเลย มาเจอตอนแรกรีเบคก้าก็เจอดาริน่ากำลังเลือกของเสียด้วยซ้ำอารามลดลานทำให้ธิดาไอริสให้ของแบบไม่คิด จนเมื่อโดนทวนหาด้วยประโยคที่อีกคนต้องจ่ายของเองแบบนั้นพวงแก้มนุ่มของเธอก็แทบขึ้นสีระเรื่อ มันซับแดงจนไล่ลามไปสองใบหู มือเล็กตั้งใจจะคว้าเอากลับแต่ร่างของรีเบคดก้าก็ผละถอยก่อนจะยกสำรับไพ่เคาะลงปลายคางตัวเองเบา ๆ ริมฝีปากอิ่มระบายรอยยิ้มขี้เล่นออกมาไม่หยุด

“ ให้ฉันแล้วนี่คะ จะเอาคืนได้ยังไง? ”

“ แต่เรายังไม่จ่ายเลยค่ะ- ”

“ ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอคะ ในคลาสก็ไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่ ”

ราวกับกำลังโดนโน้มน้าวเฉไฉไปหัวข้ออื่น และดาริน่าก็เหมือนพูดคุยได้ทีละหัวข้อเสียด้วยเพราะสกิลการเข้าสังคมระดับต่ำ เธอเลยได้แต่กอดกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่ยังไม่จ่ายเงินกับบรรดาขนมเอาไว้แนบตัว จากที่ละไปเตรียมจะเอาสำรับไพ่คืนก็เริ่มลดลงมา ร่างเล็กค้อมหาเพื่อทักทายแนะนำตัวอย่างมีมารยาท

“ เรา.. เราชื่อดาริน่า อิวานอฟ ”

“ หืม? แล้วภาษากรีกเรียกว่าอะไรคะ? ”

ดาริน่าเหมือนโดนเย้าแหย่อีกรอบ ริมฝีปากอ้าพะงาบเพราะเพิ่งจะเข้าคาบแรกเลยไม่ทันได้คิดเรื่องนี้เอาไว้จนเกิดเป็นสีหน้าตลก ๆ ออกมาให้รีเบคก้าต้องหัวเราะแว่วหวานออกมาอีกครั้งสำรับไพ่ในมือของเธอถูกเอามาบดบังรอยยิ้มที่วาดไม่คลายเหล่านั้นเอาไว้

“ ล้อเล่นค่ะ แต่ถ้าอยากรู้ว่าชื่อเขียนยังไงก็มาเรียนคาบหน้าด้วยนะคะ ดาริน่า ”

รีเบคก้ากล่าวทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงหวานมีเสน่ห์ ท่าทางของเธอที่เคลื่อนไหวอย่างมั่นใจพร้อมโบกมือลาเตรียมจะผละลาก็คล้ายทำให้หญิงสาวที่กำลังยืนอึ้งอยู่เมื่อครู่นึกขึ้นมาได้อีกครั้งว่ายังไม่ได้จ่ายค่าสำรับไพ่ให้ สองขาเล็กภายใต้กางเกงเอี๊ยมจึงก้าวว่องไวตามร่างของรุ่นพี่สาวไปติด ๆ เพื่อชำระเงินอย่างที่ตั้งใจจะมอบของให้อีกคน รวมถึงค่ากระเป๋าและของกินที่เธอได้มาในตอนนี้ด้วย

เธอไม่ได้ตั้งใจให้ของไปให้อีกฝ่ายจ่ายเงินเองสักหน่อย!

และเพราะท่าทางแบบนั้น รอยยิ้มจากรุ่นพี่บ้านไทคีจึงปรากฏหาอีกครั้งอย่างอดไม่อยู่

♡ ซื้อ กระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 จำนวน 1 ใบ
♡ มอบ สำรับไพ่เกมการ์ดตัวอักษรกรีก ให้ [NPC-07] รีเบคก้า แม็กเคลน

Red -

หลังจากเมื่อวานที่เขาได้มาถึงค่ายแห่งนี้ Red เขาก็ได้เดินมายังร้านแห่งนี้เพื่อหาซื้อของเพื่อเตรียมตัวของตัวเองเอาใว้และก็เพราะพื้นที่เก็บของอันเดิมของตัวเองมีน้อยด้วยเขาเละได้มายังที่แห่งนี้่่่่

เขานั้นได้เขานั้นได้เดินหากระเป๋าที่ถูกใจจนเจอมันนนั้นเป็นกระเป๋าเป๋ขนาดใหญ่ที่บรรจุของได้เยอะและได้เจอกระเป๋าสำหรับคาดเอาและควาดอก เขานั้นได้หยิบของที่เขาถูกใจเหล่านั้นเดินไปคิดเงิน

กระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 - มูลค่า 50 ดอลลาร์ (ความจุ 40)

เป้นักเดินทาง Tier 2 - มูลค่า 60 ดอลลาร์ (ความจุ 50)

[กระเป๋าเสริม] กระเป๋าคาดเอว Tier 1 ซื้อ 2 ใบ- มูลค่าใบละ 30 ดอลลาร์ (ความจุ 20)

รวมราคาทั้งหมดแล้ว 50+60+30+30+ภาษี 5%+ทิป 10 ดอลล่า มูลต่าสุทธิรวมอยู่ที่ 189 ดอลล้า

(หมายเหตุ: ทศนิยมผมปัดขึ้น)

หลังจากที่เขาจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาก็ได้หยิบของที่ซื้อมามาสวมใส่และได้เดินไปสำรวจในค่ายต่อ

Nymeria HEROES

11-01-2025 10.30 AM

I want to be your everything little darling

ข่าวลือในค่ายฮาล์ฟบลัดแพร่เร็วยิ่งกว่าไฟป่า โดยเฉพาะเมื่อมันเกี่ยวกับของใหม่จากร้านสะดวกซื้อหนึ่งเดียวในละแวกนี้ ไนมีเรียได้ยินแว่วๆ เรื่อง ‘กระเป๋าเสริม’ ล็อตใหม่ที่เพิ่งถูกส่งตรงมาจากโรงตีเหล็กของเคบินเฮเฟตัส และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ร่างสูงโปร่งในชุดโทนสีเข้มก้าวเท้าออกจากเคบิน 20 ตรงไปยังเป้าหมาย

ร้าน 7-11 ของค่ายไม่ได้ต่างจากสาขาทั่วไปนัก... หากไม่นับสเลอปี้รสแอมโบรเซียและหมากฝรั่งเนคตาร์ที่วางขายอยู่ข้างๆ ขนมมนุษย์ธรรมดา ไนมีเรียเดินผ่านชั้นวางของเหล่านั้นอย่างไม่ไยดีนัก จนกระทั่งสายตาคมกริบเหลือบไปเห็นชั้นลูกอมหลากสีสัน

มือที่สวมถุงมือผ้าซาตินสีดำสนิทกวาดเอาลูกกวาดรสผลไม้และอมยิ้มลายก้นหอยใส่ตะกร้าอย่างรวดเร็วราวกับเป็นของจำเป็นต่อการดำรงชีพ

“โตจนป่านนี้แล้วนะ แม่หนูน้อย ยังจะเล่นเป็นเด็กอมมืออีกเหรอ” เสียงเย็นเยียบของคลาริสซ่าดังขึ้นในหัว ประชดประชันตามสไตล์วิญญาณแม่มดโบราณ

“ของพวกนี้มีประโยชน์ตอนประกอบพิธีต่างหาก” ไนมีเรียเถียงในใจ พลางหยิบช็อกโกแลตเพิ่มอีกสองสามแท่ง “เธอไม่เข้าใจหรอก... มันคือศิลปะ”

“ศิลปะแห่งการทำให้ฟันผุละสิไม่ว่า” คลาริสซ่าถอนหายใจอย่างระอา ก่อนจะเงียบเสียงไป

เมื่อได้ของหวานจนพอใจแล้ว หญิงสาวจึงเดินไปที่เคาน์เตอร์ซึ่งมีวิคตอเรีย บุตรสาวแห่งเฮอร์มีสผู้มีรอยยิ้มสดใสราวกับพระอาทิตย์ยามเช้ากำลังจัดของอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นลูกค้า

“อ้าว ไนท์! รับสเลอปี้แก้ร้อนหน่อยไหม วันนี้มีรสทับทิมนรกด้วยนะ”

“ขอบคุณ แต่ไม่ล่ะ” ไนมีเรียปฏิเสธเรียบๆ วางตะกร้าลงบนเคาน์เตอร์ “ฉันได้ยินว่ามีกระเป๋าเสริมมาใหม่”

“โอ้โห หูไวจริง! เพิ่งมาเมื่อเช้าเลย” วิคตอเรียยิ้มกว้าง ก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าใบเล็กสีดำสนิทสองใบที่ทำจากผ้าใบหนาปักด้วยด้ายสีเงินเป็นสัญลักษณ์คทาคาดูเซียส “นี่ไง ‘กระเป๋าพ่วงสเบียง’ รับกี่ใบดี?”

“เอาสองใบนี้” เธอบอก ก่อนที่ปลายนิ้วจะชี้ไปยังกระเป๋าล้อลากใบใหญ่ที่ตั้งอยู่มุมร้าน ตัวกระเป๋าเป็นสีดำทะมึน มีลวดลายเป็นกลุ่มดาวประหลาดที่หมุนวนราวกับมีชีวิต “แล้วก็ใบนั่นด้วย”

วิคตอเรียมองตามแล้วผิวปาก “โห... ตาถึงนะใบนั่นน่ะ ลาย ‘นักท่องห้วงอเวจี’ เลยนะ ใครเห็นก็ต้องหลีกทางให้ ว่าแต่เธอจะเอาไปลากอะไรเหรอ ดูน่ากลัวชะมัด”

“เรื่องส่วนตัว” ไนมีเรียตอบสั้นๆ แต่แฝงรอยยิ้มมุมปาก “ทั้งหมดเท่าไหร่?”

“กระเป๋าเสริมใบละ 30 สองใบก็ 60... ส่วนนักท่องอเวจีนั่นอีก 60... รวมเป็น 120 ดอลลาร์พอดิบพอดี”

หญิงสาวยื่นบัตรเครดิตสีดำสนิทให้พนักงานสาวไปจัดการอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานนักเธอก็ได้รับของทั้งหมดกลับมา ไนมีเรียรับกระเป๋าเสริมทั้งสองใบมาถือไว้ในมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็จับด้ามจับของกระเป๋าล้อลากใบเขื่อง ล้อของมันหมุนตามมาอย่างเงียบเชียบผิดกับขนาดของมัน

“ขอบคุณที่ใช้บริการนะ!” เสียงของวิคตอเรียดังไล่หลังมา

ไนมีเรียไม่ได้หันกลับไปตอบ เธอเพียงแค่เดินออกจากประตูร้านสะดวกซื้อ แสงแดดของค่ายสาดส่องลงมา แต่เงามืดจากกระเป๋าลายประหลาดกลับทอดตัวยาวอยู่บนพื้นเบื้องหลัง... จุดหมายต่อไปของเธอคือหอศิลป์ ที่ซึ่งมีเรื่องน่าสนุกกว่าการซื้อขนมรออยู่

**********

[ซื้อกระเป๋าเสริม] กระเป๋าคาดเอว Tier 1 (ความจุ 20) x 2 ใบ

กระเป๋าลาก (+40 ความจุ)

รวม : 120 ดอลลาร์

โอนแล้ว !! เอามา !!
@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean
6th July 2025 11 AM

   นาน ๆ ทีริปลีย์จะก้าวขาออกจากบริเวณตัวค่ายออกมาข้างนอกบ้าง เธอคิดว่าอยากจะซื้ออะไรสักหน่อยเพื่อที่จะเอาไปกินจุ๊บกินจิ๊บกินจุ๊บจิ๊บสักหน่อยหลังจากที่แวะบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้ว สวอนเลคสาวเดินเข้ามายังร้านสะดวกซื้อที่ใกล้ที่สุดของค่ายฮาล์ฟบลัด เสียงประกอบ ตื๊อดื่อ คุ้นเคยเหมือนจะเป็นอย่างเดียวที่ทำให้เธอยังรู้สึกว่าตัวเองยังอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้อิเซไกไปอยู่โลกแฟนตาซีแถวไหน

   ร่างเล็กตบเท้าเดินเข้าไปก่อนจะเดินหาในร้านว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง แน่นอนว่าชั้นวางของแรก ๆ ที่เธอไปยืนแช่ย่อมต้องเป็นชั้นวางพวกขนมขบเคี้ยว และ ขนมปังอบมากมาย ดวงตาสีอัลมอนด์ไล่ไปตามชั้นเรื่อย ๆ หยิบนั่นจับนี่ก่อนจะหอบของกินเล็กกินน้อยไปใส่ตะกร้าแล้วหิ้วคล้องแขนเล็กเพื่อที่จะได้หอบของมากมายอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

   “ขนมปังกับพวกขนมขบเคี้ยว นมสักขวด น้ำอัดลมสักสองขวดก็ไม่แย่ จะได้ไม่ต้องเดินมาบ่อย”

   สิ่งที่เกาะกินแขนขาของบัลเลรีน่าสาวนอกจากการเต้นรำแล้วก็มีความเกียจคร้านที่ทำให้ขาเธอรู้สึกหนักอึ้งจนไม่อยากจะเดินไปไหนทันทีที่รู้ว่าที่นี่มันไกลจากบ้านตัวเองมาพอสมควร แต่ว่าในวันนี้ความอยากกินของจุ๊บจิ๊บดันชนะเลิศขึ้นมาจึงได้ฤกษ์เหมาของเท่าที่อยากกินไปให้หมดซะ แล้วก็ติดคูลดาวน์สักอาทิตย์สองอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่

   เมื่อริปลีย์เดินหยิบของจนทั่วแล้วก็เดินไปที่แคชเชียร์ มีหญิงสาวอายุมากกว่าไม่มากเท่าไหร่ การแต่งกายสุดเฟี้ยว ทรงผมสุดเท่จนรู้สึกได้ว่าคนคนนี้ช่างมีแนวทางแฟชั่นสุดล้ำและมีความมั่นใจในตัวเองจนน่าชื่นชม เพราะว่าทรงผมนั้นน่ะไม่ใส่คนหร่อเท่คูลก็เอามันไม่อยู่หรอก

   “ซื้อขนมค่ะ อ้อ แล้วก็เอากระเป๋าด้วย ๆ ของใหม่ใช่ไหมล่ะ ?”

   ธิดาแห่งโพไซดอนเอ่ยพร้อมกับยกตะกร้าขึ้นวางบนเคาน์เตอร์เพื่อให้พนักงานประจำร้านสะดวกซื้อแห่งนี้ได้คิดค่าใช้จ่ายทั้งหมด แต่เมื่อเธอบอกว่าจะเอากระเป๋าด้วยวิคตอเรียก็หยิบมาให้ดูชัด ๆ

   “ใช่ ๆ กระเป๋าคาดอก กระเป่าคาดเอว แล้วก็กระเป๋าลากน่ะ สนใจอันไหนล่ะ ?”

   “เอาหมดนี่เลยก็แล้วกัน ของกินพวกนี้ก็จะได้ใส่กระเป๋าลากเดินเชิด ๆ ออกจากร้านไปเลย”

   “เริ่ดมากจริง ๆ แม่สาวน้อย เอาไปเลยกระเป๋าของเธอ”

   วิคตอเรียได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเบา ๆ กับเอนเนอจี้ที่ต้องการเดินลากกระเป๋าลากปานแอร์โฮสเตสบนรันเวย์ที่เรียกว่าทางกลับเข้าค่ายฮาล์ฟบลัด เธอค่อย ๆ แสกนสินค้ากดคำนวณราคาต่าง ๆ แล้วเอ่ยแจ้งราคาสินค้า

   “ทั้งหมด 120 ดอลลาร์”

   ริปลีย์ยื่นเงินไปให้อีกฝ่ายแบบพอดีเป๊ะไม่มีขาดไม่มีเกินก่อนจะรอรับใบเสร็จพอเป็นพิธี โกยของเข้ากระเป๋าลากแล้วเดินสับออกจากร้านสะดวกซื้อกลับไปกินข้าวสักหน่อยดีกว่า นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วสิ ท้องหญิงสาวเริ่มร้องประท้วงเป็นจังหวะสามช่าเรียบร้อย

ซื้อ [กระเป๋าเสริม]
กระเป๋าคาดเอว Tier 1 2 ใบ (คาดเอว และอีกใบคาดอก)
-มูลรวมค่า: 60 ดอลลาร์

ซื้อกระเป๋าลาก (+40 ความจุ) 1 ใบ
มูลค่า: 60 ดอลลาร์

ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)

@God

Laura HEROES

7-11

ในเมื่อต้องเตรียมตัวในการออกเดินทาง ตอนนี้อลร์ณ่ายังพอมีเวลาสักพัก เด็กสาวเลือกจะออกมาซื้อกระเป๋าเตรียมตัวสักหน่อย 

เธอหยิบกระเป๋าเดินทาง ออกเดินทางเพราะมันน่าจะเป็นใบที่จุได้เยอะดีนะ เเบบว่าไม่คิดตอนขนหรอกนะ แต่คิดถึงว่ามันเยอะดีเสียมากกว่าหนะ

เด็กสาวยิ้มๆ ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่เคาว์เตอร์่ายเงิน 

" สวัสดีค่ะ เอากระเป๋าใบนี้ใบนึงค่ะ " เธอยิ้มๆ ก่อนจะมองๆ ราคาเท่ากัน จ่ายเงินตามราคา

" อ๋อ เดี๋ยวหนูลากกลับเลยค่ะ " เธอรีบอก

" เรียบร้อย " อีกฝ่าบอกเสียงเรียบ

" ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ " เธอโค้งหัวเล็กๆ

แน่นอนว่าในตอนนี้มีกระเป๋าสัมภาระเเล้ว พร้อมออกเดินทาง ก่อนกลับเธอก็คือ มองของเล่นเล็กๆ น้อย แล้วก็เดินจากไป

จริงๆแค่แวะมาซื้อกระเป๋าจริงๆนั้นหละ ไม่คิดเลยว่าจะมีของด้วยซ้ำไป เธอเดินออกไปพร้อมมัน ลากออกไปตลอดทาง เท่านี้เธอก็สามารถที่จะจัดกระเป๋าใสของเต็มพิกัดเข้าไปได้แล้ว สบายใจหายห่วงได้แล้วหละ

หมายเหตุ ซื้อ กระเป๋าลาก 1 ใบ

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

7-Eleven

รายงานผลภารกิจเรียบร้อยนาแนตต์ก็ได้พักหายใจเสียที เด็กสาวบิดขี้เกียจขณะเดินออกมาจากร้าน ก่อนจะหันไปเห็น 7-Eleven ติดกับค่าเฟ่อะเมซอนที่ไม่ได้เข้ามาตั้งนานแล้วจึงแวะเข้าไปบ้าง

เสียงประตูดังขึ้นเมื่อมีลูกค้าใหม่ นาแนตต์ยิ้มให้พนักงานสาวเล็กน้อยขณะเดินดูของก่อนที่สายตาจะสะดุดเข้ากับเป้นักเดินทางที่ดูจะจำเป็นสำหรับเด็กค่ายอย่างเธอไม่น้อย

“สวัสดีค่ะ ขอซื้อเป้นักเดินทางหนึ่งใบ”

นาแนตต์ควักเงินในกระเป๋าตัวเองขึ้นมาจ่ายแลกกับเป้นักเดินทาง เด็กสาวยู่หน้าลงเล็กน้อยเมื่อเงินของเธอร่อยหรอลงไป แต่คิดว่าไม่นานก็คงหามาได้เพิ่มล่ะมั้ง

“เรียบร้อย ขอบคุณมากค่า”

ซื้อเป้นักเดินทาง Tier 2 มูลค่า 60 ดอลลาร์ (โอนเงินเรียบร้อย)

bettyleg

Axel HEROES

Time to buy some stuffit sad that I can use digital money

เคบินเฮอร์เมส? เรียกสลัมเขต11 น่าจะดีกว่า ภาพที่เห็นช่างติดตา เตียงสองชั้นไม้โยกเยก, กระเป๋าเดินทางยี่ห้อไม่ระบุวางทิ้งบนพื้น, ฝุ่นที่เกาะตามเฟอร์นิเจอร์ และที่เลวร้ายที่สุด...กลิ่นถุงเท้าที่น่าจะหมักหมมราวกับบ่มไวน์ มือของเขากอดเป้หนังแท้แบรนด์ดังแน่นโดยสัญชาตญาณ...หากบอกว่าที่นี่เป็นสถานพินิจหรือรังโจรเด็กเขาก็คงเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ได้การ คงต้องหาอะไรมาใส่ของ และต้องล็อกได้ถึงมันจะช่วยอะไรได้ไม่มาก เพราะเฮอร์เมสก็เป็นผู้อุปถัมภ์ของเหล่าโจร บุตรธิดาของเขาก็คงมีฝีมือพอตัว 

แต่กันไว้หน่อยก็ดีกว่าไม่ทำอะไร...  

ดาชิมุ่งหน้าตรงไปร้านค้าในค่าย เขาไม่กล้าทิ้งของไว้ในเคบิน ด้วยกลัวว่ามันจะหาย จึงแบกไปด้วยกัน เป้ใบเดียวไม่ได้เดือดร้อนเท่าไหร่นัก คิ้วเรียวเลิกขึ้นมองป้ายสามสีของร้านสะดวกซื้อเฟรนไชส์ดัง ที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง อย่างประหลาดใจด้วยไม่คิดว่าจะมามีเปิดสาขาที่นี่ด้วย ดูเหมือนค่ายจะไม่ได้หลังเขามากนัก 

เสียงกระดิ่งดังเบาๆ ในตอนที่ดาชิผลักประตูเดินเข้าไปเพื่อสำรวจมองดูสินค้าที่น่าจะแก้ปัญหาให้เขาได้ ร่างสูงก้าวเข้าไปยังมุมมืดที่สุดของร้าน — โซนที่ถูกป้ายเขียนไว้ว่า 'ของใช้ส่วนตัว: กระเป๋า & กล่องเก็บของ' แสงแดดลอดหน้าต่างมาตกพาดตรงนั้นพอดี เหมือนมีเวทหมอกบางๆ พรางของที่ 'ดูไม่เชิญชวนให้ซื้อ' เอาไว้ด้วย เขากวาดตามองแถวกระเป๋าทีละใบ... 

ใบที่หนึ่ง – เป้ผ้าดิบสีขี้ม้า ดาชิเอื้อมไปสัมผัสอย่างระวัง ปลายนิ้วแตะเนื้อผ้าแค่ปลายเล็บก่อนจะหยุดแล้วถอนหายใจ 'นี่มัน... กระสอบขนมันฝรั่งมากกว่ากระเป๋า แถมกลิ่นยังเหมือนผ่านสงครามโทรลมาแล้วสามรอบ' 

ใบที่สอง – เป้สีรุ้ง กลิตเตอร์สะท้อนแสง ดวงตาสีทะเลสาบไบคาลหรี่ลงมองด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเป 'สาบานใช่ไหมว่านี่ไม่ใช่ผลงานคอแลปกับลิตเติ้ลโพนี่? ถ้าสีจะแสบขนาดนี้’ 

ใบที่สาม: ทรงถุงดัฟเฟิล สีเทาเข้ม มีซิปใหญ่สองด้านและช่องเก็บของด้านข้างเยอะผิดปกติ 'อันนี้ดูเกือบโอเค...แต่ตะเข็บด้านล่างย่นแบบนี้ มันจะรับน้ำหนักอะไรได้...ซิปเหมือนจะพังถ้ารูดไม่ระวัง' 

ใบที่สี่: กระเป๋าทรงหมอนลายคลื่นลมทะเล วัสดุเหมือนชุดกันฝนของชาวประมง ปักชื่อแบรนด์ว่า “PoseiPack” พร้อมโลโก้ปลาหมึกแบบการ์ตูน 

เสียงถอนหายใจดังขึ้นก่อนเขาจะเดินผ่านไปแบบไร้เยื่อใย เด็กหนุ่มสำรวจไปเรื่อยๆ...จนกระทั่ง... 

สายตาเขาเหลือบไปเห็นมุมด้านล่างสุดของชั้นไม้ — กระเป๋าสองใบวางซ้อนกันอยู่ เขาเอื้อมไปเลื่อนมันออกเพื่อจะดูชัดๆ แล้วชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นป้ายเล็กๆ ผูกไว้ที่หูกระเป๋า 'คอลเลกชันลิมิเต็ด – Camp Half-Blood รุ่น Hermes Locker.' 

 ใบแรก – ทรงเป้แบน เรียบ แต่คัตติ้งเป๊ะ วัสดุคล้ายผ้าเคลือบพิเศษที่ทนฝุ่นและน้ำได้ ซิปเป็นโลหะดำด้าน เย็บด้วยด้ายเงิน มีแผ่นโลหะเล็กๆ ประทับตรา “CHB” อยู่มุมล่าง น้ำหนักเบากว่าที่คิด ข้างในบุผ้าด้านในแบบพรีเมียม ใส่ของแล้วไม่เสียทรง 

ใบที่สอง – สีดำด้าน เย็บแบบเรียบสนิท ไม่มีลายหรือโลโก้ใดทั้งสิ้น แต่เมื่อสะท้อนแสงมุมหนึ่ง จะเห็นอักษรกรีกเรืองจางๆ ดูเรียบหรู... ไม่แย่นัก 

ดาชิตัดสินใจหยิบสองใบนั้นพร้อมตัวล็อคเดินไปยังแคชเชียร์เพื่อเตรียมจ่ายเงินทว่าระหว่างทางสายตาเหลือบไปเห็นบางสิ่งจึงหยิบติดมือมาด้วย ดาชิวางของทั้งหมดลงเรียงกันที่แคชเชียร์อย่างเป็นระเบียบ 

พนักงานยังไม่ทันเอ่ยปากทักทายเขาก็ชิงถามถึงผลิตภัณฑ์ที่หยิบติดมือมา... ครีมกันแดด ชื่อแบรนด์ไม่คุ้น SPF100 “ขอถามหน่อยนะครับ...” เสียงของเขาสงบ เต็มไปด้วยการประเมินอย่างสุภาพ “ครีมกันแดดหลอดนี้ — ได้มาตรฐาน อย. ของมนุษย์ไหม?” 

เจ้าของร้านกระพริบตา “เอ่อ...อย. เหรอ?” 

“ใช่” ดาชิพยักหน้าเบาๆ “องค์การอาหารและยา — รับรองว่าปลอดภัยกับผิวมนุษย์ ปราศจากสารโลหะหนัก แอลกอฮอล์ ซิลิโคน น้ำมันสังเคราะห์ หรือส่วนผสมของ...อะไรแปลกๆของอสูรกาย” 

 บรรยากาศความเงิบแผ่ไปโดยรอบก่อนจบลงที่เด็กหนุ่มจ่ายเงินค่าสินค้าหลังจากได้รับคำยืนยันว่าครีมหลอดนั้นปลอดภัยอย่างแน่นอน 

------------------------------------------------------------------------------

ซื้อกระเป๋าลิมิเต็ด Tier 1 & Tier 2  110 dollars

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

27.07.2025 | 02:00 PM

การมีห้องนิรภัยเป็นเรื่องหนึ่ง, แต่การบริหารจัดการสินทรัพย์ที่กระจัดกระจายอยู่ให้มีประสิทธิภาพนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่งโดยสิ้นเชิง กระเป๋าเป้แอร์เมสเพียงใบเดียวที่เขาพกมาด้วยเมื่อมาถึงค่ายฮาฟบลัด…มันไม่เพียงพอต่อมาตรฐานการจัดระเบียบที่เข้มงวดของเขาอีกต่อไป, โดยเฉพาะเมื่อต้องคำนึงถึงการขนย้ายในอนาคต

ด้วยเหตุนี้, บุตรแห่งโชคชะตาจึงมุ่งหน้าไปยัง 'ศูนย์กลางการค้า' ของค่าย—ร้านสะดวกซื้อที่แขวนป้าย '7-11 สาขาค่ายฮาล์ฟบลัด' ไว้อย่างไม่เป็นทางการ, เป็นการผสมผสานที่น่าขันระหว่างความสะดวกสบายของโลกมนุษย์กับความจำเป็นของโลกกึ่งเทพ

ภายในร้านนั้นมีกลิ่นของสเลอปี้รสน้ำหวานเนคทาร์ปะปนไปกับกลิ่นของขนมปังแอมโบรเชียที่อุ่นร้อนอยู่ในตู้กระจก เขาเดินผ่านชั้นวางที่เต็มไปด้วยของว่างสำหรับมนุษย์และยาสำหรับเดมิก็อด, มุ่งตรงไปยังโซนด้านในสุดที่แขวนสินค้าจำพวกอุปกรณ์เดินทางและกระเป๋าไว้

เขาไม่ได้เลือกซื้ออย่างสุ่มๆ แต่กลับใช้เวลาพิจารณาสินค้าแต่ละชิ้นด้วยสายตาของนักวิเคราะห์, ตรวจสอบคุณภาพของตะเข็บ, ความทนทานของเนื้อผ้า, และการออกแบบที่ต้องทั้งสวยงามและใช้งานได้จริง

ตัวเลือกของเขาชัดเจนและมีเป้าหมาย

หนึ่ง: กระเป๋าคาดเอวสองใบที่ทำจากผ้าใบกันน้ำอย่างหนา, เหมาะสำหรับเก็บของจำเป็นที่ต้องหยิบใช้ได้อย่างรวดเร็วในระหว่างปฏิบัติภารกิจหรือการเดินทางที่ไม่คาดฝัน

และสอง: กระเป๋าลากขนาดกลางอีกหนึ่งใบ, โครงสร้างทำจากวัสดุผสมที่เบาแต่แข็งแกร่ง, ล้อลากที่ดูทนทาน, และดีไซน์ที่เรียบง่ายแต่แฝงไว้ด้วยรสนิยมที่ดี, เหมาะสำหรับการขนย้าย 'สินทรัพย์' จำนวนมากในคราวเดียว

เมื่อได้ของที่ต้องการครบแล้ว, บุรุษชาวรัสเซียก็เดินตรงไปยังเคาน์เตอร์เพื่อชำระเงิน, วางกระเป๋าทั้งสามใบลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา

"ทั้งหมด 120" พนักงานแคชเชียร์... ธิดาแห่งเฮอร์เมส คิดเงินอย่างรวดเร็ว ไม่ได้แสดงความสนใจในตัวลูกค้าหรือสินค้าที่เขาเลือกเลยแม้แต่น้อย

กระเป๋าคาดเอว 2 ใบ 60 USD กระเป๋าลาก 60 USD

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri