ย้อนเวลาช่วง 12.00 น.
เวลาช่วงพักเที่ยงที่ดาริน่าลองไล่เรียงดูตารางเรียนก็รู้สึกสนใจที่อยากจะเรียนวิชาการต่อสู้และป้องกันตัวจากอสุรกายด้วยดาบและโล่ดู แม้คิดว่าตนอาจจะไม่ไหวกับการถือของเหล่านั้นแต่ก็คิดว่าหากไม่ลองแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าตนสามารถทำได้ สองมือยกกำหลวม ๆ ดูพยายามจะฮึดให้ตัวเข้มแข็ง แต่หลังก้มมองร่างเล็ก ๆ ของตัวเองก็คล้ายคิดหนักอยู่ครู่ใหญ่
เติมพลัง!
เฝ้าคิดอย่างมุ่งมั่น แต่ดาริน่ากลับไม่ได้ไปโรงอาหารอย่างที่ควร เพราะเธอวางแผนในใจว่าจะเข้าไปที่โรงอาหารหลังจากจบคลาสที่เธอวาดหวังในใจ หากไปกินอาหารจนอิ่มตื้อในท้องน้อย ๆ นี่ไม่แคล้วไปมวนท้องเตรียมเอาของกินออกมาแทนแน่ ร่างของธิดาไอริสจึงมาหาอะไรทานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ร้านสะดวกซื้อแทน
หลังแว่วเสียงสัญญาณประตูเปิดเอกลักษณ์ของร้านสะดวกซื้อ กระเป๋าของเธอที่คล้ายจะใส่ของได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ทำให้ดาริน่าตัดสินใจหยิบเอากระเป๋าเป้ใบใหญ่มาเตรียมที่จะใช้แทนกระเป๋าสะพานใบน้อยของตัวเอง และเพราะคิดว่าจะมีพื้นที่ในกระเป๋ามากขึ้น อาหารและขนมเลยถูกเธอเฝ้าดูและเตรียมตุนลงในกระเป๋าอย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มประดับรับยังดวงหน้าหวานที่กำลังไล่เรียงมองของบนชั้น
ในตอนนั้นสำรับไพ่เกมการ์ดที่มีตัวอักษรกรีกก็เรียกความสนใจของหญิงสาวไปจนหมด หวนนึกถึงพี่สาวรีเบคก้าที่ช่วยสอนคาบเรียนตอนเช้าให้ก็นึกได้ว่ายังไม่คืนยางรัดผมบนหัวจนเผลอจับช่วงศีณษะตัวเองเบา ๆ เรือนผมนุ่มยังคงถูกรวบมัดด มีปอยผมบางส่วนตกระเคลียดวงหน้าให้ดูนุ่มนวล
ดูท่าอีกฝ่ายไม่ได้มัดให้ดาริน่าไปส่ง ๆ แต่ตั้งใจมัดให้อย่างดีเลยเชียว
“
ทำอะไรน่ะ ”
แต่แล้วในตอนที่กำลังเหม่อมองสำรับไพ่ในมือ เสียงหวานทักคุ้นหูก็คล้ายทำร่างเล็กสะดุ้งโหยงก่อนจะรีบหันไปมองตามที่มา และเพระามไ่รู้อีกคนชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบประชิดตั้งแต่เมื่อไหร่ ดาริน่าเลยแทบร้องในใจ ถอยหลังกรูดจนชนเข้ากับชั้นวางจนสั่นสะเทือน ของด้านบนเกือบจะร่วงตกทว่ารีเบคก้ากลับมือไวดันของกลับเข้าที่อย่างน่าเหลือเชื่อ
โชค- โชคดีจัง เอ้ะ? หรือเพราะคุณแม็กเคลนเก่ง แต่.. แต่เหมือนเคยได้ยินว่าอยู๋บ้านไทคี
แววตากลุมสีฮาเซลคล้ายเอาแต่เอี้ยวมองค้างยังชั้นวาง ในหัวเล็ก ๆ วุ่นวายไปด้วยความคิดหลายอย่าง ข่าวสารที่ได้รับจากผู้เป็นพี่สาวดูจะทำให้เธอเริ่มคิดเหม่อลอยไปไกลทั้งที่เพิ่งจะตกใจจากที่โดนหญิงสาวรุ่นพี่เข้ามาทักเมื่อครู่ จนตอนนี้เป็นฝ่ายรีเบคก้าที่ต้องงงงวยแทน ร่างสูงเพรียวของเธอผละมายืนทิ้งสะโพกกอดอกมองร่างรุ่นน้องตัวเล็กตรงหน้า แววตาสีเปลือกไม้อ่อนวาวจรดมองยังสำรับไพ่ที่ดาริน่ากอดเอาไว้ก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะขบขันหา
“
เครื่องช็อตไปแล้วหรอคะ? ”
และเพราะแบบนั้นดาริน่าถึงถูกเรียกสติจากพื้นที่ไกล ๆ กลับมายังดวงหน้าแสนมีเสน่ห์ของคนตรงหน้าได้อีกครั้ง ริมฝีปากเล็กคล้ายพะงาบอ้าหุบราวพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ทำเอาคนเห็นก็นึกอยากแกล้ง รับรู้ในใจว่าใบหน้าของตนกำลังทำรุ่นน้องว้าวุ่นก็ยิ่งได้ใจ ยื่นหน้าเอนใบหูหาเล็กน้อยราวรอฟังจนธิดาไอริสได้แต่ยกสำรับไพ่มาขวางกั้นไม่ให้อีกคนเข้าใกล้มามากกว่านี้
“
คือว่า- เรา เราให้ค่ะ ขอบคุณ.. สำหรับขอบคุณที่ช่วยมัดผม อ่ะ- จะเอายางคืนด้วยไหมคะ ”
ดาริน่าที่ลุกรน ไม่ค่อยถนัดที่จะสานสัมพันธ์กับคนหน้าใหม่อีกต่างหาก ทำให้ท่าทางยื่นของให้อีกฝ่ายเงอะงะไปหมด มือก็พยายามจะแก้ยางมัดผมให้รีเบคก้าหลุดหัวเราะอย่างอดไม่ได้ก่อนจะยกมือกั้นปิดทรงผมดังโงะบนศีรษะของรุ่นน้องให้หยุดมือลงเสียก่อน
“
เดี๋ยว ๆ เธอนี่ตลกจังนะคะ.. ไม่ต้องคืนก็ได้ค่ะ แลกกับสำรับไพ่นี้ใช่ไหมคะ? ให้ฉันจ่าย? ”
เพราะทั้งคู่ยังไม่ได้ชำระเงินเลย มาเจอตอนแรกรีเบคก้าก็เจอดาริน่ากำลังเลือกของเสียด้วยซ้ำอารามลดลานทำให้ธิดาไอริสให้ของแบบไม่คิด จนเมื่อโดนทวนหาด้วยประโยคที่อีกคนต้องจ่ายของเองแบบนั้นพวงแก้มนุ่มของเธอก็แทบขึ้นสีระเรื่อ มันซับแดงจนไล่ลามไปสองใบหู มือเล็กตั้งใจจะคว้าเอากลับแต่ร่างของรีเบคดก้าก็ผละถอยก่อนจะยกสำรับไพ่เคาะลงปลายคางตัวเองเบา ๆ ริมฝีปากอิ่มระบายรอยยิ้มขี้เล่นออกมาไม่หยุด
“
ให้ฉันแล้วนี่คะ จะเอาคืนได้ยังไง? ”
“
แต่เรายังไม่จ่ายเลยค่ะ- ”
“
ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอคะ ในคลาสก็ไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่ ”
ราวกับกำลังโดนโน้มน้าวเฉไฉไปหัวข้ออื่น และดาริน่าก็เหมือนพูดคุยได้ทีละหัวข้อเสียด้วยเพราะสกิลการเข้าสังคมระดับต่ำ เธอเลยได้แต่กอดกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่ยังไม่จ่ายเงินกับบรรดาขนมเอาไว้แนบตัว จากที่ละไปเตรียมจะเอาสำรับไพ่คืนก็เริ่มลดลงมา ร่างเล็กค้อมหาเพื่อทักทายแนะนำตัวอย่างมีมารยาท
“
เรา.. เราชื่อดาริน่า อิวานอฟ ”
“
หืม? แล้วภาษากรีกเรียกว่าอะไรคะ? ”
ดาริน่าเหมือนโดนเย้าแหย่อีกรอบ ริมฝีปากอ้าพะงาบเพราะเพิ่งจะเข้าคาบแรกเลยไม่ทันได้คิดเรื่องนี้เอาไว้จนเกิดเป็นสีหน้าตลก ๆ ออกมาให้รีเบคก้าต้องหัวเราะแว่วหวานออกมาอีกครั้งสำรับไพ่ในมือของเธอถูกเอามาบดบังรอยยิ้มที่วาดไม่คลายเหล่านั้นเอาไว้
“
ล้อเล่นค่ะ แต่ถ้าอยากรู้ว่าชื่อเขียนยังไงก็มาเรียนคาบหน้าด้วยนะคะ ดาริน่า ”
รีเบคก้ากล่าวทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงหวานมีเสน่ห์ ท่าทางของเธอที่เคลื่อนไหวอย่างมั่นใจพร้อมโบกมือลาเตรียมจะผละลาก็คล้ายทำให้หญิงสาวที่กำลังยืนอึ้งอยู่เมื่อครู่นึกขึ้นมาได้อีกครั้งว่ายังไม่ได้จ่ายค่าสำรับไพ่ให้ สองขาเล็กภายใต้กางเกงเอี๊ยมจึงก้าวว่องไวตามร่างของรุ่นพี่สาวไปติด ๆ เพื่อชำระเงินอย่างที่ตั้งใจจะมอบของให้อีกคน รวมถึงค่ากระเป๋าและของกินที่เธอได้มาในตอนนี้ด้วย
เธอไม่ได้ตั้งใจให้ของไปให้อีกฝ่ายจ่ายเงินเองสักหน่อย!
และเพราะท่าทางแบบนั้น รอยยิ้มจากรุ่นพี่บ้านไทคีจึงปรากฏหาอีกครั้งอย่างอดไม่อยู่
♡ ซื้อ กระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 จำนวน 1 ใบ
♡ มอบ สำรับไพ่เกมการ์ดตัวอักษรกรีก ให้ [NPC-07] รีเบคก้า แม็กเคลน
เจ้าของ: God
โพสต์ 2025-2-11 00:28:56
โพสต์ 2025-2-11 13:55:19
โพสต์ 2025-4-7 15:17:58
