[ติดกับคาเฟ่อเมซอน] 7-Eleven

Nanette -

Nanette Leblanc

7-Eleven

ความปวดเมื่อยจากการฝึกซ้อมและการเข้าชั้นเรียนทำให้นาแนตต์ปวดเมื่อยจนอยากจะกลิ้งแทนการเดิน โชคดีที่มีสายเลือดอะโฟร์ไดท์ซึ่งเรียนชั้นเดียวกันเมื่อครู่คงเห็นว่าสภาพของเธอไม่ไหวแล้วเลยแนะนำมาว่าใกล้ ๆ คาเฟ่อเมซอนนั้นมีร้านสะดวกซื้ออยู่ เผื่อเธอต้องการแผ่นแปะแก้ปวดหรือน้ำมันนวดอะไรประมาณนั้น

แต่ถึงอย่างนั้นนาแนตต์ก็ยังคงต้องเดินไกลอีกอยู่ดี เด็กสาวพ่นลมหายใจแรง ๆ ออกมาเป็นระยะ อยากจะให้คุณพ่อส่งรถมาให้ใช้เดินทางเสียเหลือเกินถ้าไม่ติดกว่าเขาอาจจะหาค่ายแห่งนี้ไม่พบหากไม่ใช่สายเลือดครึ่งเทพ

“7-Eleven สวัสดีค่ะ”

ประตูอัตโนมัติของร้านสะดวกซื้อที่ชื่อ 7-Eleven ที่นาแนตต์ไม่คุ้นหูนักเปิดออก พร้อมกับถ้อยคำทักทายของพนักงานสาวที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ นาแนตต์เดินเอื่อยเข้าไปในร้าน หยิบแผ่นแปะแก้ปวดและเครื่องดื่มสำหรับผู้เสียเหงื่อสองสามขวดกลับมาที่เคาน์เตอร์

“รับกระเป๋าเป้ไปด้วยมั้ยคะ เป็นสินค้าขายดีของทางร้านเลยนะ ตอนนี้ลดราคาอยู่เพียงแค่ 50 ดอลลาร์ค่ะ”

เพราะความเหนื่อยอ่อนทำให้นาแนตต์พยักหน้าหงึกหงักว่าไงก็ว่าตามกัน พนักงานสาวส่งยิ้มให้เธอก่อนจะคำนวณราคาทั้งหมดห้ นาแนตต์คว้ากระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพาย จ่ายเงินค่าสินค้าทั้งหมดแล้วเดินออกจากร้านสะดวกซื้อแห่งนี้ไป

ซื้อกระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 ราคา 50 ดอลลาร์

bettyleg

Dean HEROES

158

ซื้อกระเป๋าเพิ่ม

             ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นงานวันเกิดของสองสาวบ้านอะโฟร์ไดท์ ดีนจึงแวะไปมินิมาร์ทประจำค่ายเพื่อหาซื้อของขวัญ รวมทั้งสินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะเอาไปฝากแม่หมอเรเชล แต่ปัญหาอีกอย่างก็คือกระเป๋าที่มีอยู่ชักจะแน่นอีกแล้วเนี่ยสิ…

             สินสงครามที่ได้รับมาจากภารกิจเดินทางและการกำจัดฝูงหมาป่ายังไม่ได้เคลียร์เลย รู้สึกเหมือนมีเรื่องที่ต้องทำเยอะแยะไปหมดแต่เวลากลับมีไม่พอ อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้จัดสรรเวลาให้ตัวเองดี ๆ สรุปว่าวันนี้ซื้อกระเป๋าเพิ่มก่อนรวมถึงหาซื้อของขวัญให้เพื่อนร่วมค่ายด้วย นี่ก็ใกล้เข้าฤดูร้อนแล้วจึงเลือกหาซื้ออุปกรณ์เพื่อรับมือกับอากาศร้อนเสียหน่อย ส่วนของรุ่นพี่ไพเพอร์เธอดูไม่สนใจพวกเครื่องแต่งกาย ถ้าซื้อนิตยสารบันเทิงให้จะถูกใจหรือเปล่านะ?

             จากนั้นเขาก็นำของในตะกร้าและกระเป๋ารุ่นใหม่สองใบไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์

             “กระเป๋านี่เดี๋ยวลงบิลแยกก็ได้ครับ”

             “กระเป๋าคาดเอวสองใบหกสิบสี่ดอลลาร์ค่ะ” พนักงานสาวสายเลือดเฮอร์มีสออกบิลค่ากระเป๋าออกมาก่อนพร้อมภาษี เมื่อทำรายการแรกเสร็จถึงได้คิดเงินค่าของขวัญและของจิปาถะที่ดีนหยิบใส่ตะกร้ามาด้วย

             แล้วพอเสร็จธุระที่มินิมาร์ทก็ได้เวลาไปฮีลใจที่ถ้ำเทพพยากรณ์

ซื้อกระเป๋าคาดเอว 2 ใบ ราคา 64 ดอลลาร์ (รวมภาษีแล้ว)

Cooper HEROES

บทที่ 7

หิวไม่หิวก็แวะมา 7-11


แสงไฟนีออนสีส้มอ่อนจาก 7-11 ทอประกายอบอุ่น คูเปอร์เดินผ่านประตูกระจกที่เลื่อนเปิดออกอัตโนมัติ เสียงกระดิ่งดังกริ๊งแจ้งการมาถึงของลูกค้า กลิ่นหอมของกาแฟที่เพิ่งชงใหม่ลอยมาเตะจมูก ผสมผสานกับกลิ่นขนมอบที่วางเรียงรายอยู่บนชั้นใกล้เคาน์เตอร์


ความหิวหลังจากจัดของเสร็จ ทำให้เขาตรงไปที่ตู้แช่เย็นก่อนเป็นอันดับแรก ประตูตู้เปิดออกพร้อมไอเย็นที่พวยพุ่ง เขาเลือกหยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่


เดินต่อไปที่ชั้นขนมขบเคี้ยว มือหยิบถุงมันฝรั่งรสบาร์บีคิวและรสออริจินัล ก่อนจะเลือกหยิบถุงป๊อปคอร์นคาราเมลอีกถุง เผื่อไว้กินดึกๆ


กลิ่นหอม จากตู้อาหารลอยมาเตะจมูก ท้องร้องจ๊อกแจ๊กราวกับเตือนว่าขนมขบเคี้ยวอย่างเดียวคงไม่พอ คูเปอร์เดินไปที่ตู้อาหาร เลือกพิซซ่า และไส้กรอกอีกหนึ่งชิ้น พร้อมกับคว้าขนมจีบมาด้วย


"จ่ายเงินครับ" คูเปอร์วางของทั้งหมดลงที่เคาน์เตอร์ พนักงานสาวเริ่มคิดเงิน






ชายหนุ่มจ่ายเงินและรับถุงขนมมาถือไว้ แต่ก่อนจะเดินออกจากร้าน สายตาเขาเหลือบไปเห็นบางอย่างที่น่าสนใจที่ผนัง


ที่นั่น มีชั้นวางกระเป๋าหลากหลายรูปแบบ แสงไฟสะท้อนกับวัสดุกันน้ำของกระเป๋าเป้ใบใหญ่สีดำเข้ม ดูทนทานและมีสไตล์ในเวลาเดียวกัน ถัดไปคือกระเป๋าเป้นักเดินทางที่มีช่องเก็บของมากมาย ดูเหมาะกับการผจญภัยยาวนาน และที่ดึงดูดสายตาเขามากที่สุดคือกระเป๋าคาดที่ดูกะทัดรัดแต่มีดีไซน์ทันสมัย


คูเปอร์วางถุงขนมลงบนเคาเตอร์เป็นการชั่วคราว หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมานับเงิน นิ้วไล่นับธนบัตรอย่างรอบคอบ เงินที่มีมากพอจะซื้อกระเป๋าทั้งหมดที่เขาต้องการได้ สายตากวาดมองกระเป๋าแต่ละใบอย่างพิจารณา


"ขอโทษครับ" คูเปอร์เอ่ยทักพนักงานสาวอีกครั้ง "ผมสนใจกระเป๋าพวกนี้น่ะครับ"


พนักงานสาวยิ้มต้อนรับอย่างเป็นมิตร "ยินดีให้คำแนะนำค่ะ กระเป๋าแต่ละแบบมีจุดเด่นต่างกันไป" เธอเดินนำคูเปอร์ไปที่ชั้นวางกระเป๋า


เขาเริ่มพิจารณากระเป๋าคาดเอวก่อนเป็นอันดับแรก ตามด้วยการลองสวมทั้งสองใบ หนึ่งใบคาดที่เอว อีกใบพาดไขว้บนอก ความรู้สึกคุ้นเคยและสบายทำให้เขายิ้มพอใจ วัสดุที่ใช้ทำดูทนทาน รอยเย็บประณีต และที่สำคัญคือมีพื้นที่จัดเก็บที่ลงตัวสำหรับของจำเป็นที่ต้องพกติดตัว


"แบบนี้ใช้งานได้หลากหลายดีนะคะ" พนักงานแนะนำ "หลายคนชอบใช้คู่กันแบบนี้ เวลาต้องการพกของเยอะๆ แต่ยังต้องการความคล่องตัว"


"ผมจะเอากระเป๋าคาดสองใบนี้ครับ" คูเปอร์ตัดสินใจ ก่อนจะหันไปพิจารณากระเป๋าใบต่อไป


กระเป๋าเป้ใบใหญ่ราคา 50 ดอลลาร์ดึงดูดความสนใจของเขาเป็นลำดับถัดมา เขาลองยกดู สัมผัสวัสดุกันน้ำคุณภาพดี และทดลองเปิดปิดซิปทุกช่อง ความจุที่มากพอสำหรับการเดินทางระยะสั้น พร้อมช่องแยกจัดเก็บที่ออกแบบมาอย่างชาญฉลาด ทำให้เขาตัดสินใจเพิ่มมันลงในรายการซื้อ


"ผมจะเอากระเป๋าเป้ใบนี้ด้วยครับ" เขาบอกพนักงานที่ยืนรออยู่ใกล้ๆ


สุดท้าย เขาหยิบเป้นักเดินทางราคา 60 ดอลลาร์มาพิจารณา ระบบสายรัดที่ออกแบบมาอย่างดีเพื่อการรับน้ำหนัก ช่องเก็บของที่หลากหลายและมีระบบจัดการพื้นที่ภายในที่ชาญฉลาด วัสดุที่ทนทานเป็นพิเศษ ทุกรายละเอียดบ่งบอกว่านี่คือกระเป๋าที่สร้างมาเพื่อการผจญภัย


"และผมจะเอากระเป๋าเป้เดินทางใบนี้ด้วยครับ" คูเปอร์ตัดสินใจซื้อกระเป๋าใบสุดท้าย รวมเป็นกระเป๋าทั้งหมดสี่ใบ


พนักงานสาวยิ้มกว้าง "เลือกได้ดีมากเลยค่ะ แต่ละใบมีประโยชน์การใช้งานที่แตกต่างกัน แต่เข้ากันได้ดี" เธอเริ่มคิดเงินและห่อกระเป๋าแต่ละใบอย่างประณีต


ขณะที่รอรับถุง คูเปอร์นึกภาพการใช้งานกระเป๋าแต่ละใบ กระเป๋าคาดสองใบสำหรับกิจวัตรประจำวันและงานที่ต้องการความคล่องตัว กระเป๋าเป้ใบใหญ่สำหรับการเดินทางระยะสั้นถึงปานกลาง และกระเป๋าเป้นักเดินทางสำหรับการผจญภัยที่ยาวนานกว่า ทุกใบจะมีบทบาทและความสำคัญของมันเอง


เสียงเครื่องคิดเงินดังขึ้น พนักงานยื่นถุงให้พร้อมใบเสร็จ "รวมทั้งหมด 170 ดอลลาร์ค่ะ ขอบคุณที่อุดหนุนนะคะ หวังว่าจะใช้งานได้ดี"


คูเปอร์จ่ายเงินและรับถุงกระเป๋ามาด้วยความพึงพอใจ หยิบถุงขนมที่วางไว้ขึ้นมา น้ำหนักของถุงทั้งสองในมือเตือนให้เขานึกถึงการผจญภัยที่รออยู่ข้างหน้า เขาเดินออกจากร้านท่ามกลางเสียงกระดิ่งที่ดังกริ๊งอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกว่าการลงทุนครั้งนี้น่าจะคุ้มค่า กระเป๋าแต่ละใบจะเป็นเพื่อนร่วมทางที่ดี พร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้น เขาเอาถุงใส่กระเป๋าที่พึ่งซื้อมาแล้วเดินกลับไปบ้านพัก

ซื้อกระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 และเป้นักเดินทาง Tier 2

ซื้อกระเป๋าเสริม 2 ใบ

179 ดอลลาร์ + รวมภาษีแล้ว

Laura HEROES

7-Eleven

บริเวณหนึ่งของร้านสะดวกซื้อ ร้านที่ได้ขึ้นชื่อว่า.. มีของดีขาย ตามคำบอกกล่าวของชาวค่ายเองด้วย ว่ามีของลับๆ ให้ไปลองดู

ลอร์ร่าเองก็ดูที่จะสนอกสนใจอย่างมากกับสิ่งที่คนอื่นๆ พูดเขาว่าให้หาซื้อกระเป๋าติดตัวสักใบเอาไว้ เเละเป็นที่เเน่นอนว่าลอร์ร่าก็ต้องมีมันสิ มันคือกนะเป๋าเป้แบบคนอื่นๆ นั้นหละ เด็กสาวที่คิดแล้วว่าต้องหาซื้อสักใบ เธอเลยเเวะเวียนมาหลังจากที่เธอนั้นติดต่อถาม คนอื่นๆ ภายในค่ายเเละศึกษาข้อมูลความเดือดของร้านว่าดุเดือนทางราคาขนาดไหนเเล้วเมื่อตอนนี้พอมีสุขภาพเงินที่พอรับได้อยู่บ้างก็ต้องลุยเลย เด็กสาวเดินนำเข้ามาทันที

เเน่นอนว่าเมื่อวันนี้จัดแจงตนเองเรียบร้อยยัยเด็กสาวก็เดินพาตัวเองเข้ามาภายในร้าน ที่แถวบ้านเธอเรียกมันว่า ร้านระดวกซื้อ หรือพวกซุปเปอร์ นั้นหละเเต่ที่นี้เรียกอะไรนะ 7-Eleven แต่ไม่ว่าจะชื่ออะไรก็ชั่งมันเพราะจุดหมายของเธอคือรีบซื้อๆ ให้จบๆและจะไปธุระต่อ

" สวัสดีค่ะ มีคนอยู่ไหมคะ " หลังเดินมาเเบบหลงทางเล็กน้อยเพราะว่านะ ไม่เคยมาหนิ เธอเดินเข้ามาภายในร้าน แต่ท่าทางจะยากหน่อยๆ นะ เด็กสาวเลยเดินไปทักทายพนักงานคนหนึ่ง ที่จริงๆ น่าจะรู้ได้ว่าลูกค้ามาเเล้วจากเสียง ตื้อดื้อออออ ดังสั่นไปหมดเลยหลังเธอเดินเข้ามาภายในร้าน

" มีอะไร " เสียงของพนักงานสาว ที่ท่าทางไม่น่าเป็นมิตรเท่าไร ดูท่าเหมือน มิฉาชีพมากกว่า ทำเอาเด็กสาวเองเเทบถอยหลังเธออำอึ้งๆ ไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มเเห้งๆ

" คือ เอ๋อออ.... คือ ว่า " เธอเอามือกุมกันทำให้รู้ว่าไม่ไว้ใจเเบบพูดเกรงๆ ชัดไปหมดเลยทีเดียว

" มีอะไรก็พูดมาสิ รีบๆ พูดมา ฉันมีงานต้องไปอีกมาก " อีกฝ่ายที่บอกด้วยท่าทางเองก็ไม่พอใจเท่าไร

" คือหนู... หนูมาขอซื้อกระเป๋าหนะค่ะ " เธอพูดออกมา ท่าทางดูจะติดๆ ขัดๆพอสมควรเลยทีเดียว ใครมันจะไปพูดถูกกัน เลยเสียงดุขนาดนั้น ไปกินอะไรมากันก็ไม่รู้ น่ากลัวชะมัดเลย ลอร์ร่านึกก่อนจะยักษ์ไหล่ตัวเองเบาๆ แบบนะไปกินอะไรของเขามากัน ดุเป็นเบา!!

" โถ่ แค่กระเป๋า " อีกฝ่ายสบดออกมาเบาๆ

" โน่นๆ เดินตรงไปชั้นอยู่ซ้ายมือ " 

อีกฝ่ายไม่เดินไปเพราะกำลังเติมของอยู่ แต่เข้านั้นใช้การชี้นำทางเธอเเทน

" อ่อ ค่ะ ..... ขอบคุณมากค่ะ " เธอรีบๆ ขอบคุณเธอเเล้วเดินไปตามที่บอกทันที เพราะเเบบนะรีบๆจัดเเจงตัวเองได้แล้วจะได้รีบๆออกไปสักที เธอนึกไม่ชอบอะไรพวกนี้เลย ลอร์ร่าถอนหายใจเบาๆ มันอึดอัดอะสิ

" ตรงมา..... ตรงๆๆๆ แล้วก็... ซ้ายมือ.... " เธอพูดไปเดินไปตรงสุดเลย ก่อนจะทำการเลี้ยวตัวเองไปทางซ้ายมือ ตามคำบอกกล่าวของอีกฝ่ายที่บอกไว้เเต่เเรก

" ซ้ายหรอ " เธอทวนเล็กๆ ทีแรกเธอยังไม่เห็นดี แต่เมื่อเดินปเล็กน้อยก็เจอเข้ากับกระเป๋าที่เรียงราย ห้อยเป็แผงเลยทีเดียวที่ร้านเลย

" อ๋า ... เจอสักที " เธอยิ้มออกมาก่อนจะมอง เลือกทักครู่ เอาใบไหนดี เเล้วความงกส่วนตัวของลอร์ร่าหละ ไม่ไม่คนเกินหรอก เธอเองก็ไม่ได้อยากเเวะเวียนมาที่นี้บ่อยๆ นักหรอกนะ มันไม่ใช่เรื่องอะไร เพราะความดุของทางพนักงานนั้นหละ

นอกจากเสียงเเล้วใบหน้าที่เป็นมิจฉาชีพสุดๆ ใครจะอยากมาตามสบายเลย แต่สำหรับลอร์ร่า ขอฝ่ายเลยจ้า เธอบอกกับตัวเอง

เเน่นอนเห็นเเบบนี้ลอร์ร่าเล่นทำการสอยของออกมา 2 ใบเลย เพราะเหตุผลของตัวเองในข้างต้นนั้นหละนะ

" กระเป๋าเป้ใบใหญ่ กับ เป้นักเดินทาง " เธอหยิบ 2 ใบที่ค่อนข้างมีความจุสูงพอสมควรออกมา

" เอามันทั้งคู่นี้หละ " เธอบอกตัวเองก่อนจะเดินหิ้วทั้ง 2 ใบตรงไปที่เคาว์เตอร์จ่ายเงินโดยทันที

" ขอโทษนะคะ!!! " เธอพูด้สียงดังขึ้นให้คนเติมของได้ยินด้วย เพราะมันคือการเรียกอีกฝ่ายกล่ายๆ นั้นหละ

" รู้แล้วๆ " อีกฝ่ายเหมือนจะว่างข้าวของก่อนจะเดินตรงมาที่เธอ ที่ยืนรอที่หน้าเคาว์เตอร์อยู่ก่อนแล้ว

" ทั้งหมด 110 " เสียงนิ่งๆตอบกลับมาด้วยความเร็วก่อนจะมองเธออย่างใจเย็น

" จ่ายเกินไม่ทอนนะ แต่ถ้าขาดน่าดู!! " 

ไม่ทันที่ลอร์ร่าจะควักเงินก็เหมือนรู้สึกว่าโดนกันโชคทรัพย์อย่าไงอย่างนั้นเลย เด็กสาวมองเเบบ อะไรกันเนี้ย นี้ยัยนี้เป็นคนยังไงกันเเน่นะ แต่ไม่น่าเเปลกใจเพราะที่นี้ ตอนนี้นอกจากลอร์ร่า ร้านคือเงียบกริบ ก็นะ ไม่น่าเเปลกเลยจริงๆ

แต่ก็เธอไม่ได้คิดจะโต้ตอบแต่อย่างไร เพียงเเต่นึก ร้นเขาหาคนดีกว่านี้มาทำงานไม่ได้หรือไงกันลูกค้าหนีกันหมดพอดี ลอร์ร่าไม่เข้าใจ เจอพนักงานเเบบนี้เจ้าของร้องไห้หมด เว้นเเต่เธอจะเป็นเจ้าของเองนั้นหละ

ทำไมกันนะ ร้านไม่มีเยอะๆ เเน่นอนมีเยอะๆนะ ไม่เข้าร้านนี้เเน่ๆ เห็นเเบบนี้ลอร์ร่าก็เลือกมากสุดๆเลยนะจะบอกให้!!

เธอหยิบเงินออกมาตามจำนวน ไม่ขาดไม่เกิน " เงินค่ะ ไม่ขาดนะคะ " เธอย้ำเเบบย้ำที่คำสุดท้ายมาก ไม่ขาดนะ ก่อนจะมองอีกฝ่ายนับเงินอย่างใจเย็นสุดๆ

" อืมๆ !!! พอดี " เธอกล่าว เอากระเป่ษใบถุงให้เธอ 2 ใบ เเบบให้ลอร์ร่าเห็นกับตาตัวเองเลย

" อันนี้ของเธอ ขอบคุณว่างๆ ก็เเวะมาซื้ออีกหละ " เธอกล่าว

เมื่อรับของมาเเม่สาวน้อยก็รีบเเจนเดินออกจากร้ายด้วยความเร็วเต็ม 2 ฝีเท้าโดยทันที ไม่อยู่แล้ว แลัวใครจะมากันบ่อยๆ กันไม่มีทางหรอกร้านอย่างกับจะปล้น เหมือนการซื้อของครั้งนี้เหมือนต้องระเเวงไม่น่าไว้ใจที่สุดก็พนักงานร้านนี้นั้นหละ

แต่เมื่อออกมาจากร้าน เด็กสาวก็เปิดถึงเช็คของทันที ว่าเธอไม่ได้ย้อมแมวเอากระเป๋าปลอมมาขายเธอหรอกนะ เธอนึก ถ้าเอากรเป๋าก้นขาดมานะ หน้าดูเเน่ๆ!!

เมื่อเเกะ และเปิดเช็คของดูดีๆ แล้วก็ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ทุกอย่างสมบูรณ์ของอยู่ในสภาพใช้งานได้ดี เรียกว่าใหม่เเกะถุงทั้งคู่เลยก็ได้ เห็นทีต้อเอาใบใหม่ไปเดินอวดแล้ว เพราะในที่สุดเธอเองก็มีเเบบคนอื่นๆ ที่เขาใช้ๆกัน 

แต่จะสับสน เพราะว่าของนี้เหมือนกันทั้งค่าย เขียนชื่อไว้ด้วยน่าจะ ดีเธอเก็บของลงถุง ก็จะเดินจากไป เรื่องสัญลักษณ์ ไว้ค่อยคิดอีกทีว่าจะทำรูปหรือหน้าตาแบบไหนยังไงกันเเน่นะ

 กระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 (50 ดอล) + เป้นักเดินทาง Tier 2 (60 ดอล) 

 รวม 110 ดอล 

หลักฐานจ่ายเงิน : จิ้มๆ

Jayvik BRAVE

หลังจากที่เจวิคได้อิ่มทางจากการรับประทานอาหารที่โถงอาหารวมแล้วเขาจึงได้ตัดสินใจเดินเล่นไปมาภายในค่ายเพื่อที่จะสำรวจพื้นที่รอบข้างที่ตนเองจะได้อยู่อาศัย เขาเดินมาเรื่อย ๆ จนได้มาหยุดที่หน้าร้าน 7-Eleven 

“โว๊ะ เซเว่นในป่าเขาก็มีด้วยหรอเนี้ย” ชายหนุ่มถึงกับอุทานออกมาเสียงเดียวก่อนจะรีบเดินเข้าไปภายในร้าน เขาเลือกดูสินค้าภายในร้านขนมขบเคี้ยว เครื่องดื่มที่เตรียมไว้สำหรับใช้ชีวิตทีนี้อีกวัน ก่อนจะเหลือบไปเห็นกับชุดกระเป๋าใหม่ แล้วจึงหันกับมามองกระเป๋าใบเดิมของตน ‘จัดเลยแล้วกันไหน ๆ ก็ใช้มานานละ’ ชายหนุ่มถึอกระเป๋าที่งสามใบไปยังหน้าเคาน์เตอร์เพื่อที่จะจ่ายเงิน

“สวัสดีค่ะ ไม่มีของเวฟนะคะ” พนักงานสาวพูดขึ้นขณะหลังจากที่เจวิควางตระกร้าสินค้าบนเคาน์เตอร์

“ไม่มีนะครับ” ชายหนุ่มตอบกลับขณะมองดูของในตระกร้าที่โดนหยิบออกไปคิดเงินทีละชิ้น ๆ

“ทั้งหมด 179 ดอลล่าค่ะ มี All Member ไหมคะ” พนักงานสาวพูดขึ้นหลังจากคิดราคาสินค้าเสร็จ

“ไม่มีครับ เดี๋ยวเป็นจ่ายผ่านแอพนะครับ” เจวิคหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแสกนจ่ายเงิน

“ขอบคุณที่ใช้บริการค่า” พนักงานสาวพูดและโค้งให้ชายหนุ่มตรงหน้าเล็กน้อย

“อ่อขอบคุณครับ ๆ” เจวิคกล่าวขอบคุณกลับและโค้งหัวให้เช่นกัน จานนั้นชายหนุ่มจึงเดินออกจากร้านสะดวกซื้อไป

รายการสินค้า

- กระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 จำนวน 1 ใบ

- เป้นักเดินทาง Tier 2 จำนวน 1 ใบ

- กระเป๋าคาดเอว Tier 1 จำนวน 2 ใบ

รวมเป็นเงิน [50 + 60 + (30x2)] = 170 ดอลล่า

Jayvik Mchonde

Nymeria BELIEVER

Bags & News

              หลังผ่านช่วงเวลาพักผ่อนอย่างยาวนานในเคบิน 20  (?) เพื่อทดลองเครื่องรางนิทรา (?) ไนมีเรียพบว่าสองเกลอเด็กบ้านแอรีสนั้นหายสาบสุญไปตามตัวไม่เจอสืบข่าวไม่ได้สุดท้ายก็ตัดสินใจปล่อยวาง ‘คนเราต้องมีช่วงเวลาในการแยกย้ายไปเติบโต ไว้เจอกันวันหน้าค่อยเอากระเป๋าที่ยืมมาไปคืนก็ได้’ ทายาทตระกูลเฮนลาดิสก็แบบนี้ไม่ใส่ใจอดีตเท่าสิ่งที่มีประโยชน์ให้ค่าเวลาชีวิตในปัจจุบัน

คำพยากรณ์

ธิดาแห่งนิทราพึงฟัง โลกามัวหมอง

เมื่อยักษ์ตาเดียว ผู้ช่วงชิงฝันร้าน

หลบหนีสู่ความจริง มวลมนุษย์ตกในห้วงฝันร้าย

พึงหลีกเลี่ยงแฮมเบอร์เกอร์ ถ้า...

หากคุณไม่อยากตกภวังค์สู่ห้วงแห่งฝันร้าย

จงมองหาฝันร้าย ตามเสียงเพรียกหาจากห้วงนิทรา

ในช่วงคับขัน พึงเชื่อใจในลูกแห่งความรัก

นำฝันร้ายมุ่งหน้าสู่โลกความฝันในนครที่ไม่เคยหลับใหล...

              ระห่วงเดินเล่นสูดอากาศในช่วงเช้าไนมีเรียหรือ ‘ไนท์’ ชื่อเล่นใหม่ที่วิญญาณในสร้อยของเธอชอบเรียกได้ยินข่าวลือจำนวนมากที่เกิดขึ้นระหว่างที่เธอกำลังท่องโลกความฝัน มีเรื่องราวข่าวลือทั้งคำพยากรณ์เกี่ยวกับธิดาของเทพแห่งนิทรา ในโซเชี่ยลโลกด้านนอกพบชาวชาวนิวยอร์กฝันร้ายกลายเป็นจริงแม้แต่ฝันประหลาดๆ อย่างประธานาธิปดีกลายเป้นเพกาซัสก็ไม่เว้น

              “ไนท์.. ไปดูประกาศทางด้านนั้นสักหน่อยไหม” เสียงของแคลร์กระซิบที่ริมโสตชักชวนให้เจ้าของสร้อยต้องสาปเบนสายตาไปทางกลุ่มคนร่วมค่าย เธอพบแผ่นหนังที่ถูกตรึงไว้คาดว่าผ่านลมฝนจนเปลีย่นสีมาสักพัก ในนั้นมีราบชื่อของคนคุ้นเคย

ประกาศรายชื่อที่ปรึกษาประจำบ้าน

เธีย ลี (@Thea ) ที่ปรึกษาประจำบ้านอะธีน่า

เฟเรีย เฮย์ส (@Feria ) ที่ปรึกษาประจำบ้านฮิปนอส

เนเรซ่า เฮนลาดิส (@Nereza ) ที่ปรึกษาประจำบ้านอะโฟร์ไดต์

ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล (@Dean ) ที่ปรึกษาประจำบ้านโพไซดอน

              “เนซ? เธอเองก็อยู่ในค่ายอย่างนั้นหรอ…” ลงว่าบ้านอโฟรไดท์แบบนั้นตอบคำถามไปในตัว ดูเหมือนตระกูลเฮนลาดิสจะไม่ได้มีเพียงสายเลือดมนตราแต่ยังรวมถึงเชื้อสายมนตร์สเน่ห์อีกคนหนึ่งด้วย ไนท์พยักหน้ากับตัวเองว่าดูเหมือนเธอคงต้องแวะหาของขวัญไปแสดงความยิดดีกับอีกฝ่ายย้อนหลังเสียหน่อย 

              แต่ก่อนอื่น.. เธอคงต้องหาทางจัดการกับข้าวของส่วนตัวที่เดินทางมาถึงช้ากว่ากำหดสามเดือนพวกนี้ อย่างน้อยเผื่อเวลาตกแต่งห้องสักสามวัน หลังจากนั้นจะทำอะไรต่อค่อยว่ากันใหม่ 

              “ดูเหมือนที่เก็บของไม่พอแบบนี้คงต้องแวะร้านสะดวกซื้อสักหน่อย” 

              ใช้เวลาในการคลำทางไม่นานเมื่อคุณมีวิญญาณพรายกระซิบ ผีประจำสร้อยอย่างคลาริสซ่าออกสำรวจเส้นทางเท่าที่รัตติกาลเอื้ออำนวย ไนมีเรียแวะซื้อกระเป๋าสำหรับจะดแจงข้าวของและบอกราฟ่อนเงินดอลล่าร์จำนวนครึ่งหนึ่งที่ตนพกติดตัวมา

              “กระเป๋า Tier 1 อ่า.. เหมาหมดนั่นเลยแล้วกัน” ซื้อสุดโควต้าตามประสาสาวๆ เป็นผู้หญิงไปไหนมันต้องอะไหล่เยอะเป็นธรรมดา ชำระเงินแล้วยังกวาดบับเบิ้ลกัมมาอีกสามรสเผื่อว่าเจอเด็กสองคนนั้นอีกรอบ

              เสียงรองเท้าส้นสูงเดินจากไปพร้อมๆ กับเสียงประตุเลื่อน หลังจากซื้อกระเป๋าคิดว่าต้องไปรวบรวมข่าวสารที่คาเฟ่สักหน่อย

ซื้อกระเป๋า Tier 1 x 1
ซื้อกระเป๋า Tier 2 x 1

ซื้อกระเป๋า Tier 3 x 2

ราคากระเป๋ารวม     170 เงินดอลลาร์

หักค่าธรรมเนียม 5%     9  เงินดอลลาร์

จำนวนเงินที่โอน 179  เงินดอลลาร์

โอนแล้ว

ฟังข่าวลือ

- โรลเพลย์ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคำพยากรณ์ในค่ายได้ โบนัส+10 EXP

- โรลเพลย์ได้ยินข่าวลือจากในโซเชียลเกี่ยวกับชาวนิวยอร์กฝันร้าย 99% ฝันร้ายเมื่อตื่นขึ้นมาได้แผลตามที่ฝัน +10 EXP

- รางวัลได้ยินข่าวคราวที่ปรึกษาประจำบ้าน +10 EXP

@God 

Robin HEROES

Mr. D's assistant

sidetrack : day 1 (18 dec 2024)

<< prev | next >>

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ก่อนจะตรงดิ่งกลับไปเขตบ้านพัก โรบินหักเลี้ยวไปทางทิศตะวันตกของบ้านใหญ่ เดินตามถนนสายเล็กๆ ของค่ายที่ตัดผ่านไร่สตรอเบอร์รี่ เธอสวนทางกับชาวค่ายที่กำลังถือตะกร้าสตรอเบอร์รี่สดจากไร่ เพื่อนำไปส่งขายที่คาเฟ่อะเมซอน โรบินยิ้มทักทายชาวค่ายทุกคนที่เดินผ่าน ก่อนจะหยุดที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆ ที่อยู่ติดกัน 

ตื๊อ ดื่ออออ…

เสียงสัญญาณอันคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับประตูบานเลื่อนอัตโนมัติที่เปิดออก โรบินก้าวเข้ามาในร้าน 7-11 และรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ต้อนรับเธออย่างรวดเร็ว มือที่กอดหนังสือเล่มใหญ่สามสี่เล่มไว้แน่นค่อยๆ คลายลง หลังจากเธอต้องฝ่าลมหนาวและหิมะที่ตกหนาอยู่ด้านนอก

แสงนวลจากหลอดไฟในร้าน และกลิ่นกาแฟผสมขนมปังปิ้งที่ลอยอ่อนๆ ในอากาศ ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น  โรบินกวาดสายตามองไปรอบๆ เห็นชั้นวางสินค้าที่เรียงรายด้วยขนม เครื่องดื่ม และของใช้จำเป็น เธอเป่าลมหายใจร้อนออกจากปากเบาๆ ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่เคาน์เตอร์เพื่อหาซื้อของบางอย่างที่เริ่มจะจำเป็นขึ้นมาบ้างแล้ว

“โรบิน! ยินดีต้อนรับจ้ะ วันนี้จะรับอะไรดีล่ะ?” เสียงสดใสจากหลังเคาน์เตอร์เอ่ยทักทายผู้มาใหม่อย่างมีชีวิตชีวา ขัดกับผมทรงโมฮอว์กบนใบหน้าโฉบเฉี่ยวและการแต่งตัวสไตล์ไซเบอร์พังค์ที่ทำให้เจ้าของเสียงดูดุดันอย่างสิ้นเชิง

“พี่วิคตอเรีย!” โรบินฉีกยิ้มกว้างทันทีที่เห็นใบหน้าคุ้นเคยของวิคตอเรีย แบร์นาร์ด พี่สาวอีกคนของบ้านพักหมายเลขสิบเอ็ดที่ปกติจะขลุกตัวอยู่ที่ร้านสะดวกซื้อแห่งนี้ในฐานะพนักงานประจำ “เอ่อ.. หนูมาหากระเป๋าเป้ใส่ของค่ะ มันอยู่ตรงไหน?”

“โอ้ หอบข้าวหอบของมาเต็มเลยนะ วางก่อนสิ” วิคตอเรียอมยิ้มด้วยความเอ็นดูเมื่อสังเกตเห็นว่าโรบินแทบจะไม่มีมือข้างไหนว่างเลย ในขณะที่โรบินวางกระเป๋าและหนังสือไว้ที่เคาน์เตอร์ คนโตกว่าก็ยื่นมือไปช่วยจัดการให้เรียบร้อย ก่อนจะหันไปยังด้านหลังร้านและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ทางนั้นเลย มีหลายขนาดให้เลือกนะ อยากได้แบบไหนล่ะ?” 

โรบินพยักหน้าแล้วเดินตามทิศทางที่พี่สาวแนะนำ ขณะที่สายตาเธอไล่ไปตามชั้นวางสินค้า พบกระเป๋าเป้หลายใบที่วางเรียงรายอย่างมีระเบียบในมุมเครื่องเขียนของร้าน กระเป๋าแต่ละใบล้วนมีดีไซน์ต่างกันออกไป ตั้งแต่แบบเรียบง่ายไปจนถึงแบบที่ดูทันสมัย

เธอใช้เวลาพิจารณาสักพัก สายตาสำรวจรายละเอียดของกระเป๋าแต่ละใบ ตั้งแต่วัสดุ การตัดเย็บ ไปจนถึงขนาดที่เหมาะสม ท้ายที่สุด โรบินตัดสินใจหยิบขึ้นมาสองใบ ใบแรกเป็นกระเป๋าหนังกันน้ำสีดำ ดีไซน์เรียบง่ายแต่คล่องตัว เหมาะสำหรับพกพาเวลาเคลื่อนที่ ส่วนอีกใบเป็นกระเป๋าผ้าร่มใบใหญ่ที่ออกแบบให้บรรจุของได้เยอะ เหมาะสำหรับจัดเก็บสิ่งของจำเป็น ทั้งสองใบดูจะเป็นคำตอบที่ลงตัวสำหรับการใช้งานของเธอในตอนนี้

เมื่อโรบินเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์พร้อมกระเป๋าในมือ วิคตอเรียหันมายิ้มอย่างพอใจ “เลือกเก่งนี่นา สวยทั้งสองใบเลย อีกเดี๋ยวคงจะมีอะไรให้ใส่เยอะแยะแน่นอน”

โรบินยิ้มตอบ ก่อนจะวางกระเป๋าลงบนเคาน์เตอร์ และเตรียมจ่ายเงิน

“ทั้งหมด 110 ดอลลาร์จ้ะ” วิคตอเรียพูดพลางสแกนบาร์โค้ดสินค้าอย่างคล่องแคล่ว “รับอะไรเพิ่มอีกไหม? ช็อคโกแลตร้อนเป็นไง ข้างนอกอากาศหนาวนะ”

“ไม่แล้วค่ะ” โรบินส่ายหน้าเบาๆ ก่อนหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา นับเงินอย่างระมัดระวังแล้วส่งให้วิคตอเรีย

“พอดีเป๊ะ” วิคตอเรียรับเงินพร้อมกับพยักหน้า “อะนี่ ใบเสร็จจ้ะ แล้วก็อย่าลืมนี่ล่ะ” เธอยื่นใบเสร็จที่เพิ่งพิมพ์เสร็จออกมาจากเครื่องคิดเงิน แล้วหยิบหนังสือที่โรบินฝากไว้ขึ้นมา ช่วยจัดมันลงกระเป๋าหนังอย่างเรียบร้อย

“ขอบคุณค่ะ” โรบินโค้งให้เป็นการขอบคุณ “หนูไปก่อนนะ บ๊ายบาย”

“อย่าลืมแวะมาอีกล่ะ!” วิคตอเรียโบกมือลา จากนั้นจึงค่อยกลับไปคิดเงินให้กับลูกค้ารายถัดไป

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

รายการสินค้า

1. กระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 จำนวน 1 ใบ

2. เป้นักเดินทาง Tier 2 จำนวน 1 ใบ

Feria FOLLOWER

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

วันนี้เฟเรียตื่นมาก็พบว่ามันเข้าปีใหม่เสียซะแล้ว ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ไปไว้อาลัยให้พี่เอลลิสเลยนะนี่ แต่ยังดีว่าโลงพี่เอลลิสยังตั้งอยู่เท่ากับว่าเธอยังสามารถเอาของไปไหว้ศพพี่เอลลิสได้อยู่นั่นเอง อย่างน้อยก็ยังดีล่ะนะ แต่ว่าจะซื้ออะไรดีล่ะ เธอคิดพลางเดินมาที่เคาน์เตอร์ของร้านเซเว่นในค่ายดู เพื่อจะดูว่าจะหาอะไรไปให้พี่เอลลิสดี พี่เจ้าของร้านก็เข้ามาทักเธอเข้าให้

“หาอะไรอยู่เหรอคะสาวน้อย ให้พี่ช่วยไหม”

“เออ…หนูมาหาของไปไหว้ศพพี่เอลลิสที่เสียไปน่ะ พอดีซ่อมบ้านจนเหนื่อยเกินจนลืมไปงานไว้อาลัยค่ะ หนูเลยอยากจะแวะไปไหว้สักหน่อยค่ะ”

“เอลลิส อ้อ! ลูกแอรีสที่เสียตอนวันเหมายันสินะ ถ้าเอาแบบทั่วไปก็เอาช่อดอกไม้ไปไหว้สิ ที่นี่มีพอดีเลยนะ ถ้าดอกไม้ไว้อาลัยก็เอาเป็นคาร์เนชั่นแล้วกันนะ“

“คาร์เนชั่นเหรอคะ มันมีความหมายอะไรรึเปล่าคะ”

เฟเรียมองตามที่เจ้าของร้านเดินไปเอาช่อดอกไม้ช่อหนึ่งมาให้กับเธอ พลางถามถึงความหมายของมันด้วยความสนอกสนใจ

“มันหมายถึง กำลังใจแด่ผู้สูญเสียน่ะ พี่แซมสแตติสที่หมายถึงความทรงจำดี ๆ ที่เคยมีร่วมกันไว้ให้ด้วยนะ หวังว่าเราจะชอบนะสาวน้อย“

“ขอบคุณนะคะ”

เธอเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์เพื่อเตรียมที่จะจ่ายเงินอยู่นั่นก็สังเกตไปเห็นกระเป๋าคาดเอวที่ตั้งขายอยู่

“พี่คะกระเป๋าพวกนั้น…”

พี่เจ้าของร้านหรือพี่วิกตอเรียมองไปตามที่เธอชี้ไปก่อนจะรับรู้ว่าเธอพูดถึงอะไรจึงหันกลับมาให้คำตอบกับเธอ

“นั่นน่ะเหรอกระเป๋าคาดเอวน่ะ ซื้อได้สองใบเลยนะ คาดอกใบคาดเอวใบหนึ่ง ใบล่ะ 30 ดอลเองนะ ถูก ๆ“

“งั้นหนูขอซื้อกระเป๋าคาดเอวด้วยอีก 2 ใบนะคะ ทั้งหมด 90 บาทสินะคะ - นี่ค่ะ”

เธอชี้เอ่ยบอกอีกฝ่ายว่าเอากระเป๋าคาดเอวก่อนที่พี่เขาจะหยิบกระเป๋าคาดเอวสองใบมาให้กับเธอพร้อมกับช่อดอกไม้ เธอก็ยื่นเงินให้พร้อมด้วยรับกระเป๋าและช่อดอกไม้มาไว้กับตัวก่อนจะขอบคุณอีกฝ่ายแล้วออกจากร้านไป

ซื้อกระเป๋าคาดเอว 2 ใบ

Mackenzie HEROES

77. Fanny packs

-13.01.25  /  01:18PM.-

เมื่อหาสมาชิกร่วมภารกิจครบคนแล้ว การทำงานเป็นทีมก็เริ่มต้นขึ้น แมคเคนซีนัดรูบี้กับคีธคุยรายละเอียดต่าง ๆ ในอีกไม่กี่วันต่อมา พอได้ใช้เวลาพูดคุยกันแล้วเขาก็ค้นพบว่าแต่ละคนนั้นไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ 

รูบี้ธิดาเทพแอรีส มารดาของหญิงสาวมีเชื้อสายจีน อีกทั้งต้นตระกูลของเธอยังเป็นถึงจอมยุทธยอดฝีมือที่มีประวัติมาอย่างยาวนาน ซึ่งรูบี้เองก็ได้รับการฝึกวิทยายุทธจากคัมภีร์บรรพบุรุษและผู้เป็นแม่มา รูปแบบการต่อสู้และกระบวนท่าการใช้ดาบของเธอจึงค่อนข้างแตกต่างจากชาวค่ายฮาล์ฟบลัด แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ยังเข้าเรียนคลาสดาบของคุณไครอน และเรียกแมคเคนซีว่า “ศิษย์น้อง” ทั้งที่อายุน้อยกว่าเขา 3 ปีด้วยเหตุผลที่ว่า “เรามีท่านอาจารย์คนเดียวกัน ถือเป็นศิษย์ร่วมสำนัก แม้อายุน้อยกว่าแต่ร่ำเรียนมาก่อนย่อมถือเป็นศิษย์พี่” ซึ่งแมคเคนซีเองก็ไม่ได้ถือสาเรื่องนี้อยู่แล้วจึงยอมรับคำเรียกแทนตนเองนี้ไปอย่างไม่โต้แย้ง แม้เวลาสนทนากับหญิงสาวจะให้อารมณ์เหมือนหลุดมาอยู่ในหนังจีนกำลังภายในก็ตาม

ส่วนคีธธิดาเทพีฮีบี้ แม้ท่าทางจะดูนิ่ง ๆ สบาย ๆ จนเหมือนไม่สนโลก แต่แท้จริงแล้วเธอเป็นคุณหมออัจฉริยะที่มีไอคิวสูง ฉลาดเป็นกรดแบบหาตัวจับได้ยาก สาวเท่ลุคคูลชาวโรมาเนียคนนี้สอบเทียบเข้ามหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศได้ตั้งแต่อายุ 17 ใช้เวลาร่ำเรียนสาขาแพทยศาสตร์รวมถึงสาขาเฉพาะทางจนจบด้านกุมารแพทย์ด้วยอายุเพียง 25 ปี เรียกว่าสมศักดิ์ศรีครอบครัวตระกูลคีธที่ประกอบอาชีพหมอมาหลายชั่วอายุคน คีธออกตัวแต่แรกว่าเธอไม่ค่อยถนัดด้านการใช้อาวุธ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับแมคเคนซีเลย เพราะสมองและทักษะทางการแพทย์ของเธอต่างหากคืออาวุธสำคัญ นอกจากจะมีไอคิวสูงแล้วคีธยังสามารถจดจำรายละเอียดเรื่องต่าง ๆ ได้อย่างดีราวกับสมองของเธอมีหลุมดำที่กักเก็บข้อมูลนับอนันต์อยู่ในนั้น ความคิดเห็นของคีธมีหลักการและเหตุผลอันน่าเชื่อถือได้มารองรับเสมอจนแมคเคนซีและรูบี้แทบจะยกให้เธอเป็นมันสมองของทีม

แม้จะเสียดายที่ไม่ได้พาดีนผู้เป็นคนรักของเขาไปด้วยกันเนื่องจากอีกฝ่ายเองก็มีภารกิจรออยู่ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ตกลงแล้วว่าจะติดต่อหากันอย่างต่อเนื่อง อาจมีช่วงเวลาที่ต้องแยกจากกันบ้างแต่แมคเคนซีก็เชื่อว่าท้ายที่สุดพวกเขาจะได้กลับมาพบกันอีก ดังนั้น เขาจึงควรทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้ใช้เวลากับการทำภารกิจยาวนานจนเกินไป ในเมื่อตอนนี้มีเพื่อนร่วมทีมที่เก่งกาจแล้ว จะมาคอยทำตัวถ่วงแข้งถ่วงขาคนอื่นไม่ได้ แมคเคนซีจึงเริ่มต้นฝึกฝนทักษะการต่อสู้ การใช้พลังเวทย์เพิ่มเติม ออกกำลังกายและดูแลสุขภาพของตนเองให้สมบูรณ์พร้อมมากที่สุดเพื่อจะได้ไม่ต้องพึ่งพาคนอื่นมากจนเกินจำเป็น แม้จะมีเวลาเพียงแค่ครึ่งเดือนก่อนถึงวันเดินทาง แต่ผลจากการดูแลตนเองอย่างจริงจังก็ทำให้เห็นว่าร่างกายแข็งแรงขึ้นกว่าแต่ก่อนอย่างเห็นได้ชัด

.

.

.

-ร้านสะดวกซื้อ 7ELEVEN-

ปี๊ป่อ…ปี๊ป่อ~

เสียงคุ้นเคยอันเป็นเอกลักษณ์ประจำร้านสะดวกซื้อภายในค่ายดังขึ้นเมื่อแมคเคนซีเดินผ่านประตูบานเลื่อนอัตโนมัติเข้ามาในช่วงบ่ายหลังมื้ออาหารเที่ยง นอกจากการเตรียมพร้อมทางด้านร่างกายแล้ว การเตรียมสัมภาระให้พร้อมก็เป็นสิ่งสำคัญไม่แพ้กัน ครั้งนี้เขาต้องเดินทางไกลไปถึงประเทศแคนาดา แม้ตามแผนคาดการณ์ไว้ว่าจะจัดการภารกิจให้เสร็จสิ้นภายในเดือนมีนาคม แต่ทุกอย่างอยู่บนความไม่แน่นอน เขาจึงต้องเตรียมตัวเผื่อกรณีเกิดเหตุไม่คาดฝันเอาไว้ นั่นหมายถึงปริมาณของสัมภาระจะต้องเพิ่มขึ้นตามไปด้วย แม้ว่าบางส่วนจะไปซื้อเพิ่มเติมเอาระหว่างทางก็ตาม

‘จำกัดการซื้อคนละ 2 ใบ’

ระหว่างเดินไล่ดูสินค้าไปทีละล็อค สายตาก็เหลือบไปเห็นข้อความบนป้าย สินค้าที่ว่าคือกระเป๋าแฟนนี่แพ็คสำหรับใช้คาดอกและเอวที่ดูแล้วน่าจะสะดวกดี แมคเคนซีจึงไม่รีรอที่จะหยิบมา 2 ใบตามจำนวนโควต้า จากนั้นก็ไปดูสินค้าอื่นเพิ่มเติมต่อ

“ทั้งหมดนี่ แล้วก็กระเป๋าอีกสองใบนะ”

พนักงานร้านสาวมาดเท่แห่งบ้านเฮอร์มีสถามพลางสแกนบาร์โค้ดคิดราคาสินไปด้วยโดยไม่มองหน้าลูกค้า

“อืม มีเท่านี้”

แมคเคนซีพยักหน้ารับ สายตามองตัวเลขที่ค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้นตามจำนวนราคาสินค้าบนจอเล็ก ๆ หน้าแคชเชียร์ จนกระทั่งได้ราคารวมที่แน่นอนแล้วจึงจ่ายเงินแล้วรับถุงสินค้ามา

“ขอบใจ คราวหน้าแวะมาใหม่ล่ะ”

วิคตอเรียรับเงินค่าสินค้ามาแล้วหยิบเงินทอนให้เขาที่ตอบเพียงแค่ “โอเค” แล้วพยักหน้าให้ยิ้ม ๆ ถือเป็นบทสนทนาเพียงสั้น ๆ แต่ได้ใจความ หลังจากแมคเคนซีเดินออกจากร้าน หญิงสาวก็เริ่มคิดเงินให้ลูกค้าที่อยู่คิวถัดไปต่อ

ซื้อกระเป๋าเสริม Tier 1 จำนวน 2 ใบ  :  30x2 = 60 ดอลลาร์

@God 

Leoric BELIEVER

Leoric
Hwang

RESPECT ALL, FEAR NONE

เมื่ออิ่มท้องเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลากระทำในสิ่งที่ตนวางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรกก็คือ ซื้อกระเป๋าสำหรับใส่สัมภาระเพิ่มเติม ลีโอริคได้ยินมาจากรุ่นพี่ภายในค่ายบางคนว่า การมีช่องในกระเป๋าไม่พอนั้นเป็นปัญหาอันดับต้น ๆ ของผู้เข้าร่วมค่ายหน้าใหม่ และก็แนะนำให้เดินทางมายังร้านสะดวกซื้อที่มีชื่อว่า 7-11 น่าประหลาดใจอยู่เหมือนกันที่ภายในค่ายมีสาขาตั้งอยู่ด้วย

แต่อย่าสงสัยอะไรมากเลย อะไรดีอยู่แล้ว ก็ไม่ต้องไปทักก็ได้มั้ง

ลีโอริคเดินสำรวจบรรยากาศโดยรอบเล็กน้อยก่อนที่จะเดินผ่านประตูอัตโนมัติเข้าไปสู่ภายในร้านสะดวกซื้อ เสียงทักทายจากพนักงานร้านดังขึ้น จึงหันไปค้อมศีรษะเป็นเชิงทักทายพร้อมกับกล่าวคำพูดพื้นฐานออกไป "สวัสดีครับ เพิ่งมาครั้งแรก ฝากด้วยด้วยนะครับ"

พนักงานร้านเป็นหญิงสาวท่าทางห้าวหาญ ดวงเนตรสีเขียวนั้นดูงดงามแต่ก็แข็งกร้าวเหลือเกิน ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นธิดาของเทพหรือเทพีองค์ใด การอยู่สังเกตลักษณะของผู้อื่นมากเกินไปอาจดูเป็นเรื่องเสียมารยาท เพราะฉะนั้นตนจึงเลือกเลี่ยงออกมาตามชั้นวางของเพื่อมองหาสินค้าที่ต้องการ

จริงอยู่ว่าพวกเสื้อผ้า เครื่องประดับก็น่าสนใจ แต่คงไม่สามารถสวมใส่ได้หลายชิ้นเป็นแน่หากไร้ซึ่งกระเป๋าที่เพียงพอน่ะ มือคว้าหยิงกระเป๋าทุกประเภทมาจากชั้นวางทันที น่าเสียดายอยู่เหมือนกันที่สามารถซื้อได้เพียงแค่ชนิดละ 1 ใบเท่านั้น

กระเป๋าเป้ใบใหญ่ 1 ใบ เป้นักเดินทาง 1 ใบ กระเป๋าคาดเอวและกระเป๋าคาดอกอีกอย่างละ 1 ใบ เพียงเท่านี้โควต้าการซื้อก็หมดลงเสียแล้ว ได้แต่หวังว่ามันจะเพียงพอสำหรับการเริ่มต้นอยู่บ้างนะ

เด็กหนุ่มคว้าหยิบตะกร้าพลาสติกที่วางตั้งอยู่ที่มุมร้านขึ้นมาใบหนึ่ง แล้วใส่สิ่งของทั้งหมดที่ต้องการจะซื้อลงไป ก่อนที่จะออกเดินตรงไปยังแคชเชียร์เพื่อที่จะชำระเงิน

"ขอบคุณมากนะครับ เอาไว้ผมจะมาอุดหนุนบ่อย ๆ นะครับ"

หลังจากรับสินค้าทั้งหมดมาแล้วก็กล่าวคำขอบคุณก่อนที่จะขอตัวออกจากร้านไปทำภารกิจถัดไปต่อ

อา ควรจะเข้าบ้านไปทักทายแม่ได้แล้วล่ะมั้ง ที่มัวโอ้เอ้อยู่แบบนี้ก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าเขินหรือเกิดไม่มั่นใจอะไรขึ้นมารึเปล่า

หมายเหตุ
ซื้อกระเป๋าเป้ใบใหญ่ Tier 1 | เป้นักเดินทาง Tier 2 | กระเป๋าคาดเอว+คาดอก Tier 1 𓆩†𓆪 ทั้งหมด 170$ ภาษี 9$ โอนแล้ว
[ติดกับคาเฟ่อเมซอน] 𓆩†𓆪 7-Eleven