[โรงอาหารหลัก] โถงอาหารประจำค่าย

Dean HEROES

095

อาหารเช้าอันยอดเยี่ยม

             เมื่อคืนเติมกำลังใจจนล้นปรี่มาแล้ว ตอนเช้าก็เติมพลังกายด้วยอาหารเช้าแสนอร่อยฝีมือเจ๊ฮาร์ปี้ต่อ แล้วคงไม่มีอะไรจะยอดเยี่ยมเท่ากับอาหารเช้าที่เป็นของทอดที่เขาชื่นชอบอีกแล้ว

             ดีนไม่รู้ว่าอาหารที่เขารับประทานเข้าไปเรียกว่าอะไร แต่มันคือแป้งทอดที่ด้านในสอดไส้รีซอตโต้เนื้อแล้วนำไปทอดอีกที รสสัมผัสของแป้งด้านนอกกรุบกรอบคล้ายโหยวเถียวทอด ดีนไม่รู้ว่าเขาออกเสียงถูกไหมแต่แชร์เมทชาวจีนเคยแนะนำเขาอย่างนั้น ด้านในสอดไส้ด้วยรีซอตโต้ผัดกับชีส ครีมนม และเนื้อวัวบดที่ปรุงรสมาอย่างดี ด้วยความอร่อยล้ำทำให้ดีนหยิบอาหารเช้ามารับประทานอยู่หลายชิ้น

             “รีช วันนี้พี่จะออกไปทำภารกิจข้างนอกนะ มันอันตราย หนูต้องอยู่ที่ค่าย”

             “เอ๋ หนูไปด้วยไม่ได้เหรอคะ?”

             “ไม่ได้ มันอันตรายมากจริง ๆ คราวนี้อาจจะต้องดำน้ำลงไปด้วย” ดีนไม่รู้ว่าสถานการณ์จริงเป็นเช่นไร แต่ว่าเขาโม้ให้ดูน่ากลัวเอาไว้ก่อน “เธออยู่ที่นี่กับพวกพี่ ๆ คนอื่นไปก่อน”

             “ได้ค่ะ” เด็กหญิงตอบอย่างเสียดาย แต่ไม่เป็นไรเอาไว้เดี๋ยวเธอค่อยไปเกาะแกะพี่น้องคนอื่น หรือไม่ก็เด็กบ้านเฮอร์มีสที่พอจะสนิทกัน

             “งั้นเราอิ่มกันแล้วใช่ไหม พี่ต้องกลับไปเตรียมตัวที่บ้านจะกลับไปพร้อมกันหรือเปล่า?”

             ดีนถาม ตั้งแต่รับน้องสาวมาอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เห็นเธอออกไปที่สนามฝึกเลย อันที่จริงสองคนพี่น้องก็แทบไม่ต่าง เพราะว่าเขาก็ไม่ได้ออกไปฝึกซ้อมด้วยเช่นเดียวกัน

             “ค่ะ หนูกลับด้วย แต่เดี๋ยวขอแวะซื้อขนมก่อนได้หรือเปล่าคะ?” รีชาเอ่ยถาม จากนั้นก็ยกแก้วนมสดขึ้นดื่มเป็นอึกสุดท้าย

             “จริงด้วยสิ ฉันก็ควรจะหาขนมต้อนรับสาว ๆ ด้วยเหมือนกัน… ถ้างั้นเดี๋ยวเราไปเซเว่นกันรีช”

             “โอเคค่า”

             รีชาตอบกลับเสียงหวาน เมื่อทั้งคู่ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ยกจานชามไปเก็บก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ร้านสะดวกซื้อของค่าย

รับประทานอาหารประจำวัน

Marina -

◇◆ ◇◆

          มาริน่ามุ่งมายังโรงอาหารท้องเธอเริ่มร้องขึ้นโครงคางเมื่อได้กลิ่นอาหารที่ชวนให้ลิ้มลองชั่วชีวิตเธอนั้นไม่เคยได้ทานอาหารดีมานานมากแล้วก่อนจะรีบตรงไปดูยังอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้

 

         "มีแต่ของหน้าตาแปลกๆเพียบเลยกินอะไรดีนะ อืมจะว่าไปนั้นมัน"

มาริน่าเดินตรงไปยังอาหารก่อนจะเริ่มจ้องมองไม่นานเธอก็เอ่ยขึ้นเพื่อทักทายผู้ดูแล

         "คุณฮาร์ปี้เราขอไข่ดาวหนึ่งใบ กับนกทอดตรงนั้นหนึ่งตัวนะ"

ผู้ดูแลทำสีหน้าแปลกใจกับเมนูที่เด็กสาวนั้นได้เอ่ยขอแต่ตัวของเขาก็ได้ไปจัดเตรียมอาหารก่อนจะนำมาให้มาริน่า

          "ขอบคุณสำหรับอาหารคะ"

มาริน่าเดินนำจานอาหารไปนั่งทานไม่นานนักอาหารของเธอได้หมดลงก่อนจะนำจานที่ทานไปเก็บให้เรียบร้อย

ทานอาหารประจำวัน

Adelaide BELIEVER

CANTEEN 

- - - - -

                หลังจากที่ฝึกซ้อมกับไครอนมาจากหมดเรี่ยวแรง กระเพาะของอเดลเลดก็เริ่มส่งเสียงร้องประท้วงไม่หยุดเพราะยังไม่มีอะไรตกถึงท้องมาตั้งแต่ช่วงกลางวันจึงเดินตามกลิ่นหอมที่ลอยตามลมมาจนถึงโรงอาหารของค่ายฮาล์ฟบลัด หญิงสาวมุ่งตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารหลากหลายประเภทเท่าที่นึกออกเพื่อมองหาเมนูที่น่าสนใจสำหรับมื้อนี้

                "ขอเป็นพาสต้าแล้วกันค่ะ" อเดลเลดพูดกับแม่ครัวฮาร์ปี้ด้วยรอยยิ้ม "ขอบคุณ"

                "เดล ทางนี้!" เสียงร้องเรียกมาจากโต๊ะบ้านพักหมายเลข 11 'เจสซี่' สาวผมบลอนด์จากบ้านเฮอร์มีสกวักมือเรียกอเดลเลดขณะกำลังเคี้ยวสตูว์แกะจนแก้มตุ่ย หล่อนอายุมากกว่าเธอสองปีและมาอยู่ค่ายก่อนเธอเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น

                "หายไปทั้งวันเลยนะวันนี้ ไปทำอะไรมาบ้าง" เจสซี่ถามทันทีที่อเดลเลดวางจานอาหารลงบนโต๊ะ

                "สำรวจค่ายก็หมดเวลาไปเกือบทั้งวันแล้ว" อเดลเลดตักพาสต้าเข้าปาก "ส่วนตอนเย็นก็ไปสนามซ้อมดาบ ไครอนมาช่วยสอนให้"

                "เรื่องต่อสู้ต้องไครอนนี่แหละ เขาเป็นอาจารย์สอนพวกวีรบุรุษตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว" เพื่อนร่วมบ้านเฮอร์มีสที่ไม่ได้อยู่ในบทสนทนามาตั้งแต่แรกหันมาพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกันเป็นทอดๆ

                "ใช่ เขาสุดยอดมากจริงๆ" อเดลเลดเห็นด้วยอย่างแน่นอนหลังจากที่ได้รับการฝึกสอนจากไครอนในวันนี้ เขาใจเย็นมากและคอยช่วยสอนช่วยเกลาขณะที่เธอกำลังค่อยๆ ซึมซับสิ่งต่างๆ ที่เขาสอน ตลอดชีวิตที่ผ่านมาอเดลเลดมีครูเพียงคนเดียวคือเจนน่าที่กลายเป็นอสุรกายมาตามล่าเธอในวันเกิดครบ 16 ปีจนเกือบไม่รอด แต่พอมาเจอไครอนมันเหมือนเป็นคนละโลกกันเลย

                "ให้ตายเถอะ อาหารอร่อยชะมัด.." หญิงสาวตักพาสต้าคำที่สองเข้าปาก ตามด้วยสามและสี่ ขณะฟังเพื่อนร่วมบ้านตะโกนโหวกเหวกคุยกันเสียงดัง โต๊ะบ้านเฮอร์มีสดูเหมือนจะมีสมาชิกนั่งโต๊ะมากที่สุดถ้าเทียบกับโต๊ะบ้านอื่นที่มีสมาชิกเพียงหยิบมือจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่โต๊ะนี้จะเสียงดังที่สุดและดูคึกคักที่สุด

               จังหวะนี้ที่อุดหูต้องเข้าแล้วล่ะ..

                

- - - - -

 รับประทานอาหารประจำวัน

Dean HEROES

101

กลับมาแล้วก็ต้องกิน

             กว่าจะเสร็จภารกิจช่วยเหลือผู้ศูนย์หายที่บัลติมอร์ดีนก็กลับมาทันมื้อเย็นพอดี เขาก็เลยตรงปรี่จากจุดวาร์ปที่เทพไอริสมาส่งที่ต้นสนธาเลียมากินมื้อค่ำที่โรงอาหารทันที เขาเห็นรีชาไปขลุกอยู่กับเด็ก ๆ โต๊ะบ้านเฮคาที เดี๋ยวนะทำไมเธอไปอยู่ตรงนั้น? คงไม่ใช่ว่าแอบไปรู้เข้าว่าพี่ชายของเธอแอบไปทำอะไรมาหรอกนะ ดีนปรับสีหน้าเป็นปกติจากนั้นก็เดินเข้าไปทักทายเด็ก ๆ บ้านเฮคาทีที่ก็น่าจะเป็นน้องชายและน้องสาวของแมคเคนซีนี่แหล่ะ

             “สวัสดี” ดีนโบกมือทักเด็กสาวกับเด็กชายของบ้านแสนมืดหม่นที่เขาน่าจะถูกแม่ของเด็ก ๆ กลุ่มนี้เหม่นอยู่ แต่ว่าลูกไม่เกี่ยว ดีนจึงส่งยิ้มเป็นมิตรให้ตามปกติ จากนั้นก็ทักรีชา “ไงรีช พี่กลับมาแล้ว”

             “เย้ พี่ดีนกลับมาแล้ว”

             เด็กหญิงบ้านโพไซดอนชูสองมือขึ้นเหนือศีรษะกระโดดหยองแหยงอยู่กับเก้าอี้ทานอาหารตัวยาว ไม่น่าเชื่อว่าเด็กสาวที่ย้อมผมสองสีกับเด็กชายผมบลอนด์คนนั้นจะทำท่าเดียวกันกับน้องสาวเขาเป๊ะ

             ‘เด็กบ้านเฮคาทีก็ร่าเริงกว่าที่คิดเยอะแฮะ..’

             เห็นทีต้องคิดใหม่เสียแล้ว ถ้าดูเหมือนจะคุยกันง่ายแบบนี้ก็ดีสิ ดีนเลยแนะนำตัว

             “พวกเราเพิ่งเคยได้คุยกันครั้งแรกใช่ไหม? ฉันดีน นีล เป็นพี่ชายของรีช ยินดีที่ได้รู้จักนะทั้งสองคน”

             “สวัสดีค่ะ หนูชาร์ล็อตค่ะ ส่วนนี่จูลี่ค่ะ” มือทั้งสองข้างของเด็กสาวผมสองสีจับบ่าของน้องชายสายเลือดร่วมบ้านไว้เป็นการแนะนำตัว ท่าทางสองคนนี้น่าจะสนิทสนมกันดีเลยเชียว

             “สวัสดีฮะ ผมจูลี่ฮะ ยินดีที่ได้รู้จักฮะ…พี่ดีน”

             “เช่นกันนะ” ชายหนุ่มยิ้มให้เด็กทั้งสองก่อนจะหันมาทางเด็กหญิงผมสีจินเจอร์ “แล้วไหงวันนี้มานั่งที่โต๊ะนี้ล่ะ หืม?”

             “ก็แบบว่าวันนี้หนูว่าง ๆ ใช่ไหมล่ะคะก็เลยวิ่งเล่นไปเก็บดอกไม้แต่ว่าไปชนกับจูลี่เข้า ก็เลยได้ไปห้องพยาบาลด้วยกันทั้งคู่เลย”

             รีชายกมือขึ้นลูบท้ายทอยปอย ๆ แต่รอยยิ้มไม่หายไปจากสีหน้า พอน้องพูดว่าได้รับบาดเจ็บดีนก็มองไปที่เข่าของเธอในทันที ตรงนั้นมีผ้าก๊อซแปะเอาไว้อยู่ แผลเล็กน้อยพยาบาลจึงเพียงแค่ทำปฐมพยาบาลแผนปัจจุบันให้ไม่ถึงกับต้องใช้น้ำทิพย์ แล้วดีนก็หันไปมองเด็กชายคู่กรณี ตรงกับข้ามกับรีชา เด็กคนนี้มีพลาสเตอร์แปะไว้ทั่วตัวจนแยกแทบไม่ออกว่าแผลไหนเพิ่งได้มาตอนชน หวังว่าจะไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะ…

             “พี่ไม่อยู่แค่แป๊บเดียวก็ซนได้เรื่องเลยเหรอ หืม?” คล้ายจะดุน้องสาวแต่ก็ไม่เชิง อีกอย่างต่อให้เขาดุจริงก็ไม่มีใครกลัวหรอก ดีนหันไปทางคู่กรณีอีกครั้ง “ต้องขอโทษแทนรีชด้วยนะ จู่ลี่นายเจ็บมากไหม?”

             “ไม่เป็นไรเลยฮะ” เด็กชายส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม

             “แต่ก็ดูเหมือนว่าพวกเธอจะสนิทกันดีแล้วสิใช่ไหม?”

             “อื้อ เป็นเพื่อนสนิทกันแล้วค่ะ!” รีชายิ้มกว้างตอบจนตาปิด คำว่าเพื่อนสนิทที่ว่านี่จะเหมือนตอนเขาหรือเปล่านะ คุยกันห้านาทีแล้วได้รับตำแหน่งเพื่อนสนิทกันปั๊บ “แบบพี่ดีนกับพี่แมค”

             คำตอบนี้ทำเอาดีนชะงักไป

             “เดี๋ยวนะ รู้เรื่องแมคซี่ด้วยเหรอ?”

             “อื้อ!” รีชาพยักหน้าแรง ๆ “ก็วันนั้นที่มีงานปาร์ตี้ริมหาดพี่แมคมาหาพี่ดีนที่เรือไงคะ”

             “เอ่อ.. ก็ใช่แหล่ะ” ดีนเสตามองไปทางอื่น ท่าทางมีพิรุธนิดหน่อยแต่น่าจะไม่มีใครจับได้ “งั้นก็ดีเลยซี่! ทั้งฉันและแมคซี่ก็สนิทกัน พวกเธอก็สนิทกันด้วย บ้านโพไซดอนกับเฮคาทีจะได้ดองกันโดยสมบูรณ์! งี้ถ้าวันไหนที่ฉันกับแมคซี่ไม่อยู่ก็ฝากพวกเธอดูแลรีชแทนหน่อยนะ"

             เช่นที่เขากับแมคเคนซีกำลังจะไปปารีสกันในวันพรุ่งนี้...

             “ว่าแต่วันนี้มีอะไรกินบ้างล่ะ พี่เพิ่งจะกลับมาตะกี้เอง ตอนนี้หิวมาก ๆ”

             “วันนี้พี่ฮาร์ปี้ทำราเม็งค่ะ มีหลายแบบเลย อร่อยมาก ๆ” ชาร์ล็อตผู้น่ารักถึงกับยกนิ้วโป้งขึ้นมาทั้งสองมือ แปลว่าอร่อยจริง

             “โห ราเม็ง ไม่ได้กินอาหารญี่ปุ่นนานแล้วแฮะ งั้นรอแป๊บนะ เดี๋ยวฉันไปเอาชามก่อน”

             กล่าวจบดีนก็ลุกออกจากโต๊ะเฮคาทีไปสั่งราเม็งกับเจ๊ฮาร์ปี้ วันนี้เจ๊ทำหลายอย่างของจริงไม่จ้อจี้ ในฐานะหนุ่มอเมริกันฐานะปานกลางที่ชอบซื้อแบรนเนมจนต้องประหยัดค่าขนมบ่อย ๆ เลยไม่ค่อยมีโอกาสได้ทานอาหารต่างชาติก็เลยต้องขอลองสักหน่อย

            “ผมขอสองชามเลยนะครับเจ๊ หิวมาก ๆ เอาเป็นทงคตสึชาชูเมนหนึ่งที่ แล้วก็เท็มปุระซารุโซบะอีกหนึ่งครับ”

             “สั่งทีเดียวสองถ้วยเลยเนี่ยนะ ทำไมไม่มาเอาทีละถ้วย เดี๋ยวอุณหภูมิไม่ได้แล้วจะมาหาว่าเจ๊ฝีมือไม่ดี” ถึงเจ๊ฮาร์ปี้จะบ่นแต่นางก็ปรุงราเม็งมาให้เขาสองประเภท

             “ไม่มีใครว่าเจ๊หรอกครับ เจ๊น่ะทำอาหารอร่อยที่สุดในค่าย ไม่สิ น่าจะอร่อยที่สุดในโลกแล้ว” หยอดคำหวานสักหน่อย เพราะตอนเจ๊เขินแล้วดูตลกดี

             “อึ้ย! คนบ้า!” แต่ท่าทางตลกนั้นก็แลกมาด้วยการที่เขาโดนปีกของนางฟาดหลังจนหน้าเกือบทิ่ม

             ‘เขินแรงเป็นบ้า’

             ไม่นานราเม็งสองที่ก็พร้อมเสิร์ฟ จากนั้นดีนก็ถือถาดอาหารกลับที่โต๊ะแล้วร่วมวงสนทนาบนโต๊ะอาหารไปกับเด็กบ้านเฮคาที

รับประทานอาหารประจำวัน

Marina -

◇◆ ◇◆

          มาริน่าหลังจากที่ได้พักผ่อนจากการต่อสู้มาสภาพร่างกายของเธอนั้นค่อยๆฟื้นตัวกลับมาเรื่อยๆถึงแม้ว่ารอยแผลนั้นจะยังไม่หายสนิท ทันใดเสียงบางสิ่งก็ดังขึ้นมาทันทีเหมือนตัวเธอนั้นเริ่มตระหนักได้ว่าตัวเธอนั้นไม่ได้ทานอาหารมาหลายวันก่อนจะรีบเดินตรงไปยังโรงอาหาร

         "ทำไมวันนี้รู้สึกจะไกลเป็นพิเศษเลยแฮะ"

มาริน่าถอนหายใจเป็นระยะระหว่างเดินทางใจคิดเพียงต้องการให้บาดแผลนั้นหายให้ไวที่สุดเพียงไม่นานนักตัวเธอก็ได้มาถึงยังโรงอาหารเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะรีบเดินตรงไปหาคุณผู้ดูแลฮาร์ปี้ มาริน่าเริ่มสำรวจและจ้องมองอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้จำนวนมาก แต่ท้ายสุดเมนูที่เธอเลือกก็สุดแสนจะธรรมดา

        "คุณผู้ดูแลหนูขอขนมปังกับไข่ต้มสองฟอง"

เมื่อจบการสนทนาตัวเธอนั้นได้หยิบอาหารก่อนจะไปนั่งทานที่โต๊ะ 

        "ดีขึ้นเยอะเลยอย่างน้อยก็สบายท้องแล้ว"

มาริน่านำจานใส่อาหารไปเก็บให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินมุ่งตรงไปยังที่พักเพื่อพักผ่อนในคำคืน

ทานอาหารประจำวัน

Adelaide BELIEVER

CANTEEN

- - - - -

                อเดลเลดเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีมายังโรงอาหารประจำค่าย นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนทอดสายตามองชาวค่ายรอบตัวที่กำลังใช้ชีวิตประจำวันของตัวเองดังเช่นในทุกๆ วัน เธอโบกมือทักทายบุตรธิดาแห่งเฮอร์มีสที่บังเอิญเจอกันระหว่างทางเพราะชักจะเริ่มสนิทกับบรรดาพี่น้องในบ้านพักหมายเลข 11 ราวกับเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน พวกเขาอารมณ์ดีกันสุดๆ ทำให้เธอรู้สึกสบายใจและไม่อึดอัด บางคนถึงขนาดคุยถูกคอเลยด้วยซ้ำ

                "วันนี้ขอเป็นไก่งวงย่างกับซีซ่าร์สลัดค่ะ" เธอพูดขณะที่ท้องร้องดังจ๊อกๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหิวโซขนาดไหน

                หญิงสาวสูดกลิ่นหอมกรุ่นของไก่งวงย่างร้อนๆ ก่อนที่จะรีบสาวเท้าไปยังโต๊ะของบ้านพักหมายเลข 11 แล้วเริ่มลงมือจัดการอาหารในจานตรงหน้าทันที

                "ดูนั่นสิ" เสียงกระซิบกระซาบเริ่มดังขึ้นจากโต๊ะข้างเคียงขณะที่อเดลเลดกำลังเพลินกับอาหารของตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย เธอลอบหันไปมองตามเสียงจอแจด้วยความสนใจก่อนที่จะพบว่าหัวข้อสนทนาของทุกคนในโรงอาหารตอนนี้คือตัวเธอเอง

                อะไรกัน.. ทำไมจู่ๆ ทุกคนถึงหันมามองเธอ

                อเลดเลดเริ่มทำตัวเลิ่กลั่กเพราะไม่ชอบตกเป็นจุดสนใจพลางเริ่มเช็ดมุมปากตัวเองเพราะคิดว่าอาจจะป็นเพราะเธอกินเลอะเทอะหรือเสียงดังมากเกินไป จนกระทั่งเริ่มสังเกตุเห็นแสงสว่างบางอย่างที่ปรากฎอยู่เหนือศีรษะ

                แสงสว่างประหลาด..

                ที่เป็นรูปสายฟ้า..

                

- - - - -

รับประทานอาหารประจำวัน

Eloise HEROES

ทำงาน

เสร็จจากการบูชาเทพหน้าเตาไฟที่ดูเหมือนการเผากงเต๊กไม่มีผิด ตอนนี้ก็ถึงเวลาหาเงินหาทองสักที ทุกวันนี้เงินแทบจะไม่พอซื้อขนมจีบกินแล้ว ยิ่งเธอเริ่มแกร่งขึ้นเท่าไหร่ก็รู้สึกเหมือนตัวเองจะหิวไวขึ้นอย่างไรก็ไม่รู้ เธอเดินเข้ามาบริเวณโรงอาหาร จุดประสงค์ไม่ใช่การมาทานอาหารฝีมือฮาร์ปี้ แต่มาเพื่อเป็นลูกจ้างฮาร์ปี้ต่างหาก ฟังแล้วก็ดูแปลกเหมือนกันนะ เมื่อวานเพิ่งสังหารไปแท้วันนี้ดันมาทำงานให้มันเสียได้ “สวัสดีคุณฮาร์ปี้ วันนี้มาของานทำค่ะ” “อ้าว เธอที่มันวันก่อนมาทำงานให้ใช่ไหม มาเลย ๆ กำลังขาดทาส เอ๊ย! ขาดคนช่วยพอดี” เจ้าฮาร์ปี้รีบตอบทันทีเหมือนกำลังหาเหยื่อมาทำความสะอาดผลงานที่มันทำเละเทะในห้องครัว ดูหน้าก็รู้ว่าห้องครัวในตอนนี้ต้องสกปรกมากแน่ ๆ แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเอโลอิส ขอให้เป็นงานที่จ่ายค่าจ้างเธอไม่ย่อท้ออยู่แล้ว เจ้าฮาร์ปึ้จะทำเลอะแค่ไหนเธอจะทำความสะอาดมันจนเอี่ยมอ่องเอง! “งั้นงานวันนี้ต้องทำอะไรบ้างคะ?” “อ้องานวันนี้ไม่ยากแค่เคลียร์ห้องครัวให้สะอาด แล้วก็เก็บกวาดโรงอาหารให้เรียบร้อยเสร็จแล้วก็มาเรียกฉันไปตรวจ แค่นี้คงทำได้ใช่ไหม?” “ถ้าแค่นั้นจริง ๆ ก็สบายมาก วางใจได้เลยค่ะ” “งั้นดีไปเริ่มงานได้เลย” ไม่พูดเปล่าเจ้าฮาร์ปี้ยังเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดมายัดใส่มือของเธอแล้วจากไป มันจะสักแค่ไหนกันเชียววันนี้น่ะ!.. เอโลอิสถืออุปกรณ์ทำความสะอาดเดินเข้าไปด้านในห้องครัวเป็นอันดับแรกเพราะมักจะเป็นส่วนที่ใช้เวลาในการทำความสะอาดนานที่สุดแล้ว พอมาถึงเข่าแทบทรุด ไม่ทราบว่านี่คือทำครัวหรือทำสงครามคะ?... สภาพในห้องครั้วนั้นแย่มากมีคราบสกปรกทุกซอกมุม หม้อชามรำไหกองเป็นภูเขาแบบไม่คิดจะล้างกันเลยสินะ แถมพื้นยังเต็มไปด้วยคราบซอสและคราบน้ำมัน เอโลอิสอยากได้ยาดมจากร้านเอเชียมายัดจมูกสักแท่งพอเห็นว่าเธอจะต้องทำอะไรบ้างในวันนี้  “ยังไงก็ต้องทำล่ะนะ สู้ตาย! เอโลอิสเรียกกำลังใจให้ตัวเองจากนั้นก็เริ่มตามเก็บของจัดระเบียบเคาน์เตอร์ นำของที่ไม่ใช่กลับไปวางที่เดิม ตามด้วยการใช้ผ้าและสเปรย์ทำความสะอาดเช็ดถูบริเวณเคาน์เตอร์ครัว ขัดเตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำมัน เธอหยิบแกลลอนน้ำยาล้างจานขึ้นมาจัดการกับอภิมหาของหม้อ กระทะที่ถูกทิ้งไว้ในอ่างจนเต็มไปหมด ขัดถูกมันอย่างระมัดระวังไม่ให้เป็นรอยในขณะเดียวกันก็ต้องให้สะอาดเอี่ยม กวาดพื้นเอาเศษผัก เศษเครื่องปรุงที่ร่วงตามพื้นให้หมด แล้วถูพื้นให้สะอาด “อย่างน้อยก็เสร็จไปส่วนนึงละนะ” เสร็จจากงานห้องครัวก็มาต่อที่ส่วนของโรงอาหารที่ชาวค่ายใช้ เธอไล่เช็คโต๊ะเก็บกวาดเศษต่าง ๆ ที่หล่นบนโต๊ะให้เรียบร้อย กวาดพื้น และถูจนเอี่ยม จากนั้นจึงไปทำการซักผ้าขี้ริ้ว สุดท้ายก็นำถุงขยะไปทิ้ง “เฮ้อเสร็จแล้ว” เธอปาดเหงื่อก่อนจะเดินไปหาฮาร์ปี้ที่รอนับเงินอยู่ “งานทั้งหมดเรียบร้อยแล้วค่ะ ตรวจดูได้” “ไหนดูซิ…โอเคเลยล่ะ อันนี้ค่าจ้าง” “ขอบคุณค่ะ ว่าแต่พอจะรู้ไหมว่ามีที่ใหนให้ทำงานอีกบ้าง?” “แค่นี้ยังเหนื่อยไม่พ่อเหรอแม่คุณลองไปถามคาเฟ่ดูสิ อาจมีงานให้ทำนะ” “ถ้างั้นขอบคุณและขอตัวค่ะ” พอฮาร์ปี้พูดถึงคาเฟ่เอโลอิสก็จำกระดานข่าวที่เคยอ่านได้เลย นี่อาจเป็นอีกงานที่เธอจะหาเงินได้ งั้นน่าจะลองไปดูดีกว่า ไม่เสียหาย

เวรทำความสะอาด

รางวัลงาน: +25 พลังใจ, 4 เหรียญครักม่า และ +15 EXP

Dean HEROES

103

ก็แค่อยากเติมพลังงานนิดหน่อย

             เช้าวันก่อนออกเดินทาง

             คงเพราะความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยว (ทำภารกิจ(และเที่ยว)) ต่างประเทศเป็นครั้งแรก ชายหนุ่มผู้สูงหกฟุตเศษ ๆ ที่ตอนนี้ดี๊ด๊าเต็มประดาจึงออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งยามเช้าเหมือนกิจวัตรในสัปดาห์แรก ๆ ที่มาถึงค่ายด้วยพลังที่เหลือล้น คล้ายกับไซบีเรียนฮัสกี้ที่ต้องออกไปปลดปล่อยพลังงานรับแสงแดดและวิตามินดีเสียบ้างไม่อย่างนั้นมันจะเฉาตาย

             หลังจากที่ชมนกชมไม้ปล่อยให้ธรรมชาติฮีลใจจนพลังงานบวกเต็มหลอดดีนก็ตรงดิ่งไปโถงอาหารเพื่อรับประทานอาหารเช้าแสนอร่อยฝีมือเจ๊ฮาร์ปี้

             วันนี้ขอทานอาหารเช้าง่าย ๆ อย่างแฮชบราวน์ ไข่ดาว ซัลซ่าสลัด และเอสเพรสโซ่เข้ม ๆ สักแก้วก็เอาอยู่ จากนี้ต่อไปอีกสองสามวันเขาต้องจ่ายค่าอาหารเองแล้ว

            

             พลังงานพร้อมใจพร้อมก็ได้เวลากลับไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกเดินทางสักทีนึง

รับประทานอาหารประจำวัน

Marina -

◇◆ ◇◆

          มาริน่าเดินมายามค่ำคืนอันแสนเงียบสงัด เสียงเหล่าสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กร้องระงมอยู่บริเวณรอบๆทางเดินไปโรงอาหารเมื่อมาถึงยังพบเข้ากับฮาร์ปี้ผู้ดูแลกำลังทำอาหารต่างๆอยู่ออกมาไม่ขาดสายสำหรับเหล่าเด็กๆในค่าย มาริน่ามองไปยังฮาร์ปี้ผู้ดูแลตัวเธอทำได้แค่คิดบางสิ่ง

         "สวัสดีคุณฮาร์ปี้วันนี้งานเยอะไหม"

         "มันก็เป็นหน้าที่ ที่ต้องทำอยู่แล้วไม่เหนื่อยหรอกเจ้าหนู"

         "งั้นคุณฮาร์ปี้วันนี้หนูขอมันต้มสักสามหัวกับน้ำเปล่านะ"

         "ยินดีเลย เอานี้ของที่ต้องการ ทานให้อร่อยละ"

         "ขอบคุณสำหรับอาหารหวังว่าจะได้ทานแบบนี้ทุกวันเลย"

มาริน่าเดินนำมันต้มไปทานยังที่โต๊ะอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับทานอาหาร

         "เหมือนวันนี้เราจะกินนานเป็นพิเศษเลยแฮะสงสัยจะเหนื่อยรึเปล่านิ"

เมื่อเวลาอาหารที่ทานนั้นได้หมดลงก่อนเธอจะนำสิ่งของไปเก็บให้เรียบร้อยและจากไป

ทานอาหารประจำวัน

Eloise HEROES

งานทำความสะอาด

เอโลอิสเดินออกจากบ้านพักหมายเลข 9 ก่อนที่เธอจะเดินทางมุ่งตรงมาสู่โรงอาหาร เธอทั้งหิวแล้วก็กะว่าจะแวะมาทำงานที่โรงอาหารด้วย แบบยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เมื่อเดินทางมาถึงสิ่งแรกที่เธอทำคือกองทัพต้องเดินด้วยท้อง เธอตรงไปยังจุดรับอาหารในทันทีก่อนจะเลือกตักอาหารเฉพาะอันที่ชอบโดยที่เน้นไปที่เนื้อสัตว์อีกเช่นเคย ชีวิตนี้ขาดเนื้อไม่ได้จะลงแดงตายวันละหลายหน

“เนื้อวันนี้น่ากินสุด ๆ”

เธอพอใจกับเมนูในวันนี้มาก เมื่อตักทุกอย่างใส่จานเป็นที่เรียบร้อยก็เดินไปยังโต๊ะประจำบ้านเฮเฟตัส แล้วลงมือสวบ เอ๊ย ทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เผลอแป๊บเดียวอาหารก็หมดจานอย่างรวดเร็ว ในระหว่างที่เธอลุกเอาจานไปเก็บก็เลยแวะหาแม่ครัวฮาร์ปี้เพื่อติดต่อขอรับงานทำความสะอาดเสียหน่อย

“สวัสดีค่ะคุณฮาร์ปี้ วันนี้มารับงานทำความสะอาดค่ะ”

“เธออีกแล้วสินะ งั้นทำหน้าที่เหมือนเดิมเลยเคลียร์ครัว ทำความสะอาดโรงอาหาร อย่าให้เหลือเศษอาหารตามพื้นเด็ดขาด”

“สบายมากไว้ใจฉันได้เลยค่ะ”

รับงานเสร็จสาวน้อยผมสีเพลิงก็ตรงไปเริ่มงานของตัวเอง สิ่งแรกที่ทำคืองานในห้องครัวเช่นเคย เธอทำการใส่ถุงมือยางและผ้ากันเปื้อนให้พร้อมเจเนอรัลเบ๊อย่างเธอไม่เคยเกี่ยงงานอยู่แล้วตราบใดที่ทำแล้วได้เงิน เอโลอิสทำการล้างจานกองใหญ่ ที่ก็ไม่เข้าใจว่าค่ายใหญ่ประหนึ่งค่ายกักกันขนาดนี้ทำไมไม่ใช้เทคโนโลยีล่ะคะ? สงครามโลกครั้งที่สองจบมากี่ปีแล้ว จนคนไปเกิดใหม่หมดแล้ว ทำไมที่นี่ยังไม่เริ่มใช้เครื่องล้างจานกัน? เธอพยายามคิดในแง่ดีว่าการที่เขาไม่ใช้เครื่องล้างจานมันทำให้เธอมีงานทำ เอโลอิสตั้งหน้าตั้งตาล้างจานต่อไปจนเสร็จสิ้น ก่อนจะไปลุยกับงานขัดเตา และงานเคลียร์เคาน์เตอร์ต่อ สุขอนามัยนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดตราบใดที่เธอยังอาศัยข้าวโรงอาหารนี้กินมันจะต้องสะอาดเอี่ยมเพราะเป็นห่วงท้องไส้ตัวเองเช่นกัน เธอจัดการขัดทุกอย่างจนเอี่ยมใช้นิ้วถูเสียงดังเอี๊ยดประหนึ่งโฆษณาน้ำยาล้างจานยี่ห้อดัง

“คราวนี้ก็งานจัดโรงอาหาร”

ไม้กวาดในมือของเธอพร้อมมาก เอโลอิสเดินไปอยู่บริเวณศูนย์รวมโต๊ะอาหารของทุกบ้าน แล้วเริ่มการกวาดพื้นล้วงตามใต้โต๊ะทุกโต๊ะไม่ให้เหลือเศษอาหาร เธอคงคิดไปเองที่เหมือนจะได้กลิ่นคราบของเหลวคล้ายกับเหล้าบนพื้นโต๊ะของบ้านหนึ่ง ไม่หรอกมั้ง… เธอหยุดสงสัยแล้วทำงานของตัวเองต่อ จากนั้นก็ทำการถูพื้นโดยรอบจนสะอาด ตามด้วยการเช็ดโต๊ะด้วยน้ำยาขจัดคราบ ถ้ามีแสงเปล่งประกายได้แบบในการ์ตูน โรงอาหารที่เธอทำความสะอาดก็คงเป็นแบบนั้นเลย เสร็จทุกอย่างก็เดินกลับไปหาฮาร์ปี้

“งานของฉันเสร็จแล้วค่ะ”

“เท่าที่ตรวจดูทุกอย่างสะอาดดี รับค่าจ้างไป คราวหน้าอย่าลืมมาทำอีกนะ คนน้อยต้องการเยอะ”

“ได้แน่นอนค่ะ” กล่าวจบเธอก็รับค่าจ้างแล้วเดินออกไปจากบริเวณโรงอาหาร เพราะกะว่าจะแวะไปแถวเตาไฟบูชาเทพต่อ

เวรทำความสะอาด

รางวัลงาน: +25 พลังใจ, 4 เหรียญครักม่า และ +15 EXP

ทานอาหารประจำวัน