[โรงอาหารหลัก] โถงอาหารประจำค่าย

anne -

โถงอาหารประจำค่าย

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อย เอลี่ ได้ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ ได้แค่เพียงไม่นานนัก ในที่สุดเธอก็ได้ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณหน้าทางเข้า ของ โถงอาหารประจำค่าย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า "เอลี่ พร้อมทำความสะอาดโถงอาหารประจำค่าย แล้วค่ะ" หลังจากที่สิ้นสุดคำสนทนา ของ เธอลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เด็กหญิงตัวเล็กๆ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางเข้ามาจนถึงบริเวณภายในด้านใน ของ โถงอาหารเป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ทำการเอ่ยบทสนทนา กับ แม่ครัวฮาร์ปี้ทันทีว่า

"สวัสดีค่ะ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ หนูมีชื่อว่า เอลี่นะคะ เมื่อวานนี้เราพบกันแล้ว จำได้ไหมคะ วันนี้หนูมาอาสาเป็นเวรทำความสะอาดโรงอาหารค่ะ"  หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างฮาร์ปี้ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนา ออกไปในทันทีว่า

"จำได้สิจ้ะ ตั้งใจทำงานนะจ้ะ หนูเอลี่ อย่าลืมล่ะ ถ้าทำไม่สะอาดล่ะก็ จะต้องโดนกระซวกไส้ นะจ้ะแม่หนูเอลี่" หลังจากที่สิ้นสุด บทสนทนา ของ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากที่เอลี่ได้ยินคำพูดของแม่ครัวฮาร์ปี้ เธอก็สะดุ้งตัวโหย่ง ด้วยความรู้สึกกลัวและตกใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ไปทำการหยิบไม้กวาดนำไปทำความสะอาดพื้น ของ โรงอาหารจนสะอาด หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือข้างขวาไปทำการหยิบถุงขยะนำมาทำการถือไว้ภายในมือให้เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ทำการอ้าปากถุงขยะเอาไว้จนกว้าง ก่อนที่ตัวเธอจะค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบางของตัวเธอเอง พร้อม กับ เอื้อมมือเรียวบางข้างขวาไปทำการเก็บขยะทุกชิ้นที่ถูกทิ้งอยู่เกลื่อนกลาดไปทั่วทั้งบริเวณโรงอาหาร ใส่ลงไปภายในถุงขยะที่เธอถือไว้อยู่ภายในมือ จนเมื่อถุงขยะที่เธอถือไว้อยู่ภายในมือมีขยะบรรจุอยู่เต็มถุงเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"ขยะเต็มถุงแล้ว งั้น ขอเอาขยะที่อยู่ภายในถุงนี่ ไปทิ้งที่ตรงบริเวณถังขยะที่อยู่ด้านนอกก่อนก็แล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวจะเดินทางกลับมาทำความสะอาดโถงอาหารต่อให้เสร็จ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนาลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ นำถุงขยะที่เธอถือไว้อยู่ภายในมือ นำไปทิ้งลงที่ตรงบริเวณถังขยะที่จัดวางไว้อยู่ตรงบริเวณด้านนอก ของ โถงอาหารประจำค่ายให้เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางกลับเข้ามาภายในบริเวณโถงอาหารปรัจำค่าย 

หลังจากที่เดินทางกลับเข้ามาจนถึงบริเวณโถงประจำค่ายได้แค่เพียงไม่นานนัก เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ของ ตัวเธอเองไปทำการหยิบผ้าสะอาด นำมาทำการเช็ดไปที่บริเวณโต๊ะอาหาร ที่ตั้งอยู่ทุกโต๊ะภายในบริเวณโถงอาหารประจำค่ายทุกโต๊ะจนสะอาดไร้คราบอาหารอยู่บนโต๊ะทุกตัว ต่อจากนั้นธอก็ทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างซ้ายไปทำการหยิบไม้ถูพื้น นำมาทำการถูพื้น ของโรงอาหารจนสะอาดเอี่ยม ก่อนที่เธอจะทำการหยิบไม้กวาดมาทำการปัดกวาดพื้นจนสะอาดเอี่ยมอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เธอได้ทำความสะอาดโรงอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ก็เดินเข้ามาตรวจความเรียบร้อย ของ งานที่เธอพึ่งทำเสร็จไป พร้อมกับค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"หนูเอลี่ ทำงานและทำความสะอาดโรงอาหารได้อย่างเรียบร้อยดีมากจ้ะ อ่ะนี่รางวัล ในการทำงานของเธอจ้ะหนูเอลี่" หลังจากที่จบบทสนทนา ของ คุณฮาร์ปี้ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนักเธอก็ยื่นมือเรียวบางข้างขวาข้างขวาของตัวเธอเองไปทำการรับรางวัลจากคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ และหลังจากที่เธอทำการรับรางวัลเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"ขอบพระคุณสำหรับคำชมนะคะ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนาลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เด็กหญิงตัวน้อยๆ ก็เดินทางไปยังจุดหมายต่อไปทันที

 +20 พลังใจ (3 เหรียญครักม่า) + 15 EXP เวรทำความสะอาดโรงอาหาร

Daemon HEROES

Lunch

     เมื่อคืนวานเขาเหนื่อยมากจริง ๆ ในการพิชิตโทรลล์ กว่าจะโค่นมันลงได้ แต่ยังดีที่มีร็อกซาน่าช่วยจัดการครึ่งแรกให้เขา ทำให้เขาสู้สบายขึ้นจนสามารถโค่นมันลงได้ วันนี้เขาว่าจะแวะไปห้องสมุดสักหน่อยเพื่อตรวจสอบถ้ำนั้นเพราะสภาพแวดล้อม

     เดม่อนเดินเข้าไปภายในโถงอาหาร ก่อนเขาจะเดินไปตักอาหารใส่จาน มื้อนี้เขาเลือกอาหารหนัก ๆ เผื่อเจออะไรที่ใช้แรงแบบเมื่อวานอีก และไม่ลืมชงเอสเพรสโซ่สักช็อตดื่มเพิ่มความอิ่มเอมใจสักหน่อย ย้อมใจด้วยกาแฟสักแก้วก็ไม่เสียหาย หลังจากเผชิญเหตุการณ์หนักเหล่านั้นมา

      เดม่อนถือถาดอาหารและถ้วยกาแฟเดินไปนั่งโต๊ะบ้านอะโฟร์ไดท์ ถ้าโพไซดอนมาเห็นจานอาหารผม เขาคงไม่ปลื้มแน่ แต่ใครจะอดใจกับซีฟู๊ดไหวล่ะ ปูนุ่ม ๆ เนื้อขาวละมุนและน่าทานซะขนาดนี้

       เดม่อนเริ่มลงมือทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนเขาจะเดินไปวอร์มร่างกายสักหน่อย... 

ทานข้าว +30 พลังงาน

anne -

โถงอาหารประจำค่าย

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่างเอลี่ เธอได้ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 01 ซุส หน้าบ้าน ได้เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่งแล้วนั้น ตลอดระยะเวลาที่เด็กหญิงตัวน้อยกำลังทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองทำการก้าวเดินอยู่นั้น สภาพอากาศในตอนนี้สำหรับเธอ แสดงแดดค่อนข้างที่จะส่องแสงแรงกล้ามากๆ และแสงแดดพวกนี้พอสัมไปนานๆ ก็จะทำให้ผิวที่แสนบอบบางของ เด็กน้อยอย่างเธอมีอาการแสบร้อนได้ แต่ทว่าโชคดีที่ตอนนี้เด็กหญิงตัวเล็ก อย่าง เอลี่ ได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณ หน้าทางเข้าของโถงอาหารประจำค่ายเป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขายาวบอบบาง ของตัวเธอเอง เดินทางเข้ามาจนถึง บริเวณภายในด้านใน ของ โถงประจำค่ายเป็นที่เรียบร้อย เธอรีบเดินตรงดิ่ง เข้าไปหาคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ พร้อม กับค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ หนูมารับประทานอาหารเช้าค่ะ" หลังจากที่สิ้นสุด บทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนา กับ เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ออกไปในทันทีว่า

"ได้เลยจ้ะ หนูเอลี่ เดี๋ยวฉันตักอาหารให้เธอเองนะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ คุณฮาร์ปี้ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก คุณฮาร์ปี้ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ของ ตัวเธอเองไปทำการหยิบจาน และทำการตักอาหารไม่ว่าจะเป็น แฮม เบค่อน ไข่ดาว และไส้กรอก และขนมปัง ใส่ให้จนเต็มจานอาหาร ก่อนที่ธอจะค่อยๆ ทำการยื่นจานอาหารส่งให้ถึงมือ ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ เด็กหญิงรีบค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบางทั้งสองข้าง ของ ตัวเธอเอง ไปรับจานอาหารมาถือไว้ที่มือของตัวเองให้เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็รีบเดินไปหาที่นั่ง และนั่งรับประทานอาหารทั้งหมดภายในจานอย่างเงียบเชียบ จนหมดจาน หลังจากที่รับประทานอาหารมื้อเช้าแสนอร่อยเสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เอลี่ก็นำจานอาหารที่เธอรับประทานเสร็จไปล้าง และ เก็บเข้าที่เดิมให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของตัวเธอเอง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่าย และทำการก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเอง มุ่งหน้าเดินทางต่อไปยังตรงบริเวณจุดหมายปลายทางคือ บ้านใหญ่ต่อไป

รับประทานอาหารฟรี +30พลังงาน

Johnathan BELIEVER

ΞΔT ΓΩR TΩMΩRRΩW

เรื่องกินนั้นเป็นเรื่องใหญ่ แต่เรื่องไม่ได้กินนั้นใหญ่ยิ่งกว่า อันนี้ว่ากันตามธรรมชาติ คนเรานั้น หากขาดอากาศเพียงสามถึงห้านาทีสมอจะขาดอ๊อกซิเจนและจะทำให้เกิดอาการที่แยาตามมา หากมนุษย์ขาดน้ำ สามวันตาย ขาดอาหาร ห้าวันตาย.. คนเรานั้นมีเวทนาตรงนี้เป็นเครื่องดิ้นรนให้มนุษย์เรานั้นจำเป็นต้องหาอะไรเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตนเอง เพื่อให้ร่างกายของตนเองนั้นมีชีวิตอยู่ต่อไป.. ชายหนุ่มเองก็เช่นเดียวกัน

แม้ว่าวันนี้เขายังไม่ได้คิดเอาไว้ว่าจะไปทำอะไรที่ไหน แต่เรื่องที่เขานั้นไม่จำเป็นต้องคิดเลยนั้นก็คือเรื่องกิน เมื่หิว แน่นอนล่ะว่าที่นี่นั้นมีอาหารเลี้ยงกับทุกๆคนในค่ายอย่าวทั่วถึงและเพียงพอ เมื่อพร่องไปก็จะมีคนคอยมาเติมให้อยู่ตลอด เพื่อไม่ให้อาหารในเคาน์เตอร์นั้นพร่องจนไม่เพียงพอ 

ชายหนุ่มหยิบและตักอาาหารที่เขานั้นต้องการพร้อมกับเดินไปนั่งที่โต๊ะของบ้าน ก่อนที่จะลงมือจัดการอาหารตรงหน้านั้นจนหมด ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตจนบางคนคิดไปว่า เขานั้นเหมือนกับหลุดมาจากในการ์ตูนฯอะไรสักเรื่อง เพียงแค่ตัวเขานั้น คือบุคคลที่มีอยู่ในโลกนี้จริงๆ อีกทั้งยังเป็นสายเลือดเทพอีกด้วย  แต่ก็ยังไม่มีใครเห็นถึงพลังหรือทักษะของสายเลือดของเขาว่า เป็นยังไง มีความวิเศษมากน้อยเพียงใด ไม่มีใครรู้ เพราะเขานั้นเป็นเพียงคนๆเดียวของสายเลือดเทพีแห่งชัยชนะ ไม่มีใครรู้ว่าทักษะของสายเลือดนี้นั้น จะมีความทรงพลังหรือ โอพีมากน้อยเพียงใด 

แต่จากที่คนจำนวนมากเล่าให้ฟังกันมาปากต่อปาก แม้ตัวของเขานั้นจะยังไม่ได้ใช้ทักษะ หรือ ทักษะของเขานั้นยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เพียงแค่ร่างกายของเขาเพียงอย่างเดียว ก็สามารถกำจัดโทรลในถ้ำสัมฤทธิ์ลงได้ โดยที่ไม่มีพลัง มีเพียงร่างกายและอาวุธของเขาเพียงเท่านั้น เรื่องเหล่านี้กลายเป็นเรื่องที่เล่ากันปากต่อปาก และ ไม่คิดว่าจะมีใครที่จะเข้ามาหา หรือว่าจะมีเรื่องอะไรกับตัวเขาเป็นแน่แท้..

เมื่อเขาจัดการกับอาหารจำนวนมากตรงหน้าเสร็จเรียบร้อย เขาก็ไม่ลืมที่จะเก็บจานและถาดอาหารของเขาไปวางไว้ที่จุดทำความสะอาดก่อนที่จะเดินไปหยิบอาหารอะไรสักอย่าง แล้วเดินออกจากโถงห้องอาหารไป..

anne -

โถงอาหารประจำค่าย

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่าง เอลี่ เธอได้ทำการก้าวเรียวขาเล็กแสนบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ ได้เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่งแล้วนั้น ในที่สุดเธอก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาแสนบอบบาง ของ เธอเดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณหน้าทางเข้า ของ โถงอาหารประจำค่าย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาขึ้นมาในทันทีว่า "ได้เวลาไปตั้งใจทำเวร ทำความสะอาดโถงอาหารประจำค่าย แล้วสินะ" และหลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนาลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เอลี่ตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้ามาจนถึงยังตรงบริเวณภายในด้านในของโถงอาหารประจำค่าย ก่อนที่เสียงสนทนาของคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ จะค่อยๆ เอ่ยขึ้นมาในทันทีว่า

"สวัสดีจ้ะ หนูเอลี่ ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะ วันนี้มาเป็นเวรทำความสะอาดโถงอาหารประจำค่ายล่ะสิ ตั้งใจทำงานนะจ้ะ" พอสิ้นสุดบทสนทนา ของ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่าง เอลี่ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบอบบางข้างขวา ของ ตัวเธอเองไปทำการหยิบไม้กวาด นำมาทำการปัดกวาดลงไปที่ตรงบริเวณพื้น ของ โถงอาหารประจำค่าย จนสะอาดเอี่ยม หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ ได้จัดการกวาดพื้น ของโถงอาหารประจำค่าย จนเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้นต่อมาเธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบอบบางข้างขวา ของ ตัวเธอเอง ไปทำการหยิบถุงขยะ นำมาทำการอ้าปากถุงออกกกว้าง ก่อนที่ตัวของเธอจะค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินไปจนทั่วทั้งบริเวณโถงอาหารประจำค่าย และใช้มือเรียวบอบบางทั้งสองข้าง ของ ตัวเธอเอง ทำการเอื้อมไปเก็บขยะ นำมาทำการใส่ลงไปภายในบริเวณถุงขยะที่เธอกำลังถือไว้อยู่ภายในมือจนเต็ม หลังจากนั้นเอลี่ ก็จัดการหมัดปิดปากถุงขยะไว้ให้มิดชิดและสนิทเรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ทำการเดินทางก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่าย และนำถุงขยะที่เธอกำลังถือไว้อยู่ภายในมือ นำไปทำการทิ้งลงภายในบริเวณถังขยะที่อยู่ด้านนอก ของ โถงอาหารประจำค่ายให้เรียบร้อย และหลังจากนั้นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางกลับเข้ามายังบริเวณภายในด้านใน ของ โถงอาหารประจำค่าย พร้อมกับค่อยๆ ทำการเอื้อมมือรียวบอบบางข้างซ้าย ของ ตัวเธอเองไปทำการหยิบผ้าสะอาด นำมาทำการเช็ดไปที่โต๊ะอาหารทุกโต๊ะ ที่ตั้งอยู่ภายในบริเวณโถงอาหารประจำค่ายแห่งนี้จนสะอาดเอี่ยม และหลังจากที่เธอได้ทำการเช็ดและทำความสะอาดโต๊ะอาหารเสร็จสิ้นไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบอบบางข้างขวา ของ ตัวเธอเองไปทำการหยิบไม้ถูพื้นนำไปทำการถูพื้นทั่วทั้งตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายจนสะอาดเอี่ยม และหลังจากที่เด็กหญิงได้ทำการถูพื้นเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น เธอก็จัดการหยิบไม้กวาดนำมาทำการปัดกวาดไปที่พื้น ของ โถงอาหารประจำค่ายอีกครั้งหนึ่งจนสะอาดเอียมมากยิ่งขึ้น 

ก่อนที่คุณแม่ครัวฮาร์ปี้จะค่อยๆ ทำการเดินเข้ามาตรวจสอบความเรียบร้อย ของ การทำเวรทำความสะอาดโถงอาหารประจำค่าย ในครั้งนี้ ของ เธออย่างละเอียด ก่อนที่คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ จะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาขึ้นมาในทันทีว่า

"หนูเอลี่ ทำความสะอาดโถงอาหารได้เลี่ยมและไร้ฝุ่นผง โต๊ะอาหารถูกเช็ดจนสะอาด และก็ภายในบริเวณโถงอาหารประจำค่าย ก็ไร้ขยะด้วย นี่จ้ะ รางวัลของหนู" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบอบบางทั้งสองข้างไปทำการรับรางวัลจากคุณแม่ครัวฮาร์ปี้มาเก็บไว้ให้เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนากับคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ขึ้นมาในทันทีว่า

"ขอบพระคุณมากนะคะสำหรับรางวัล" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายทันที

+ 20 พลังใจ (3 เหรียญครักม่า) + 15 EXP เวรทำความสะอาดโถงอาหารประจำค่าย

anne -

โถงอาหารประจำค่าย

หลังจากที่สาวน้อยตัวเล็กๆ อย่าง เอลี่ เธอได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 01 ซุส หน้าบ้าน ได้เป็นระยะเวลาประมาณ 15 นาทีกว่าๆ ในที่สุดในตอนนี้ เธอก็ได้เดินทางก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเอง เดินทางเข้ามาจนถึงยังตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่าย ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทายที่เธอตั้งใจจะเดินทางมาเป็นที่เรียบร้อย และทันทีที่เด็กหญิงได้เดินทางมาถึงแค่เพียงไม่นานนัก เสียงท้องของเธอก็ร้องประท้วงขึ้นมาเพราะความหิวอีกครั้งหนึ่งว่า จ๊อก!! จ๊อก!! หลังจากที่เสียงท้องร้อง ของ เธอสงบลงเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้ามาภายในบริเวณด้านในของโถงอาหารประจำค่าย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มเอ่ยบทสนทนา กับ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ออกไปในทันทีว่า

"อรุณสวัสดิ์ยามเช้าค่ะ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ หนูมารับประทานอาหารเช้าค่ะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่าง เอลี่ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก ต่อมาคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนา กับ เธอขึ้นมาในทันทีว่า

"ได้สิจ้ะ หนูเอลี่ เดี๋ยวฉันตักอาหารให้เธอเองนะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นคุณแม่ครัวฮาร์ปี้ก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบอบบางข้างขวา ของ เธอไปทำการหยิบจานขึ้นมาถือไว้ภายในมือให้เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะทำการตัก ไข่ข้นแฮมเบค่อน เส้นสปาเก็ตตี้ ให้กับเด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่จนเต็มจาน และหลังจากที่เธอทำการตักอาหารให้ กับ เด็กน้อยอย่างเอลี่เสร็จแล้ว เธอก็ค่อยๆ ยื่นจานส่งให้ถึงมือ ของ เด็กน้อยเอลี่ หลังจากนั้นเด็กน้อยเอลี่ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบอบบาง ของ ตัวเธอเองทั้งสองข้างไปทำการรับจานอาหาร มาถือไว้ภายในมือให้เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะไปหาที่นั่งที่โต๊ะอาหาร ตรงมุมใดมุมหนึ่งของโถงอาหารและนั่งรับประทานอาหารที่อยู่ภายในจานจนหมดอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อทานอาหารหมดจานเรียบร้อยแล้วเด็กหญิงก็นำจานอาหารไปล้างและเก็บเข้าที่เดิมให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายและมุ่งหน้าเดินทางก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางต่อไปยังตรงบริเวณ บ้านใหญ่ เพื่อที่จะไปทำการอ่านบอร์ดข่าวสารประจำค่ายเพื่อที่จะทำงานต่างๆ ที่ได้รับมอบหมายจากทางค่ายฮาร์ฟบลัดต่อไป

+30 พลังงาน

รับประทานอาหารฟรี

[สุขสันต์วันเกิด จอห์นนาธาน]

ผู้จัดงาน: คุณดี (ไดโอนีซุส)

วันร่วมวันเกิด: 7 เมษายน 2024

เวลาเข้างาน: เวลาเริ่มคือเวลาที่เจ้าของงานมาโถงอาหาร - 04.00 น.

กติกาเปิดงาน (เจ้าของงานวันเกิด)

1) เขียนโรลเพลย์เปิดงานแบบจบปลายเปิด  

โดยโรลเพลย์เกี่ยวกับ คุณดีเซอร์ไพรส์วันเกิดให้คุณจอห์นนาธาน @Johnathan 

ในขณะชายหนุ่มกำลังทานอาหาร ก่อนคุณดีเนรมิตเปลี่ยนโถงอาหารเป็นโถงจัดเลี้ยงหรู

และยื่นไวน์แชมเปญองุ่นชั้นดีแก่จอห์นนาธานเจ้าของวันเกิด

พร้อมของขวัญสุดพิเศษ (ภายในกล่องบรรจุ +10 ดรักม่า และ หินอัปเกรด 2 ก้อน)

รางวัลค่าประสบการณ์: +15 EXP , +40 พลังงาน , +20 เกียรติยศ

กติกาเข้าร่วมงานวันเกิดชาวค่ายอื่น ๆ

1) เขียนโรลเพลย์มาร่วมวันเกิดจอห์นนาธาน

- อวยพรวันเกิด และ ให้ของขวัญแก่เจ้าของวันเกิดได้อิสระ

 โดยส่งของขวัญไปไอดี @@Johnathan

- ดื่มกินงานเลี้ยงวันเกิดจากอาหารและไวน์หรือน้ำองุ่นอิสระ

รางวัลค่าประสบการณ์: +50 พลังใจ , +15 EXP , +40 พลังงาน

หมายเหตุ: ให้อ่านโรลก่อนหน้าทุกครั้งจะโรลเพลย์ 

ให้ดูว่าโรลล่าสุดที่โพสต์คุณดีหรือรุ่นพี่ทำอะไรอยู่
คุณก็โรลเข้าไปชวนต่อได้จากเหตุการณ์จบของคนก่อนหน้า

แต่หากคนก่อนหน้าทิ้งท้ายยังคุยไม่แยกไปไหน คุณสามารถโรลแท็กอีกคนได้เลย โดยเดินเข้าไปคุยกับพวกเขาสองคน และแท็กในส่วนชาวค่ายอีกคน

Denista BELIEVER

Canteen

ยามเย็นที่โรงอาหารของค่ายครึ่งเทพที่เต็มไปด้วยผู้คน หนึ่งในนั้นมีโฉมสะคราญนางหนึ่งก้าวเท้ามาด้วยเสื้อสีสันสดใสผิดกับประดับกายอื่นๆที่เธอสวม รองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้องดังก็อกแก็ก กระทั่งมันหยุดลงที่หน้าโต๊ะอาหารที่มีอาหารวางเรียงรายโดยฝีมือของแม่บ้านฮาร์ปี้

เนเรซ่า เฮนลาดิสธิดาบ้านอะโฟรไดท์แห่งเคบินที่สิบหยิบจานเปล่าก่อนจะคีบสปาเก็ตตี้เรียบง่ายและขนมปังหนึ่งแผ่นก่อนที่จะไปทั่งที่โต๊ะของตัวเอง

ทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ไม่นานยังไม่ทันที่เส้นสปาเก็ตตี้จะเข้าปากได้สักครึ่งคำกระดาษใบปลิวแผ่นหนึ่งก็มาตกอยู่ที่หน้าของเธอ

‘สุขสันต์วันเกิด เนรีโซ่’

ใครคือเนรีโซ่?

คำถามวนอยู่ในหัวของสาวผมสีบลอนด์ได้ไม่นานนักเสียงของเทพเพียงหนึ่งเดียวในค่ายก็ดังขึ้น

“สุขสันต์วันเกิดนะคุณเนรีโซ่!!”

ร่างสูงใหญ่เดินมาพร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังลั่น พลุกระดาษโปรยปรายตามทางเดิน ลูกโป่งมากมายถูกลอยขึ้นพร้อมกับคุณดีที่ชอบจัดงานปาร์ตี้เป็นชีวิตจิตใจได้เดินมาหาเธอ

คิ้วระหงษ์ขมวดลงก่อนจะยิ้ม

“ขอบคุณสำหรับปาร์ตี้วันเกิดค่ะคุณดี แต่ฉันเนเรซ่-”

ยังไม่ทันที่จะจบคำอีกฝ่ายก็ตะโกนขึ้นดังลั่น

“เอาล่ะเนื่องจากเป็นวันเกิดของคุณเนรีโซ่ วันนี้โรงอาหารจะกลายเป็นปาร์ตี้! เชิญทุกคนมาดื่มด่ำอาหารของว่าง และไวน์!ได้เต็มทีเลย!”

เขาไม่ฟังเธอสักคำทั้งยังเดินหันออกไปไม่กลับมาเนเรซ่าขมวดคิ้วก่อนจะต้องกุมขมับกับเหตุการณที่เกิดขึ้น

Daemon HEROES

Nereza ตอบกลับเมื่อ 2024-3-22 15:46 #boxcorecenter { border: 0px solid #152cd5; padding: 15px;

happy birthday Nereza

เดม่อนเดินมายังโถงอาหาร ก่อนเขาเจอลิเลียน่า เขาลืมสนิทเลยว่าก่อนจะเข้าป่าต้องห้ามต้องไปแจ้งเธอก่อน แต่สภาพตอนนี้เขาไม่ได้ต่อสู้อะไรดังนั้นเนียน ๆ เดินเข้าไปหาเธอ

"ไงบุตรอะโฟร์ไดท์ วันนี้นายอยู่ในค่ายด้วยเหรอเนี่ย" ลิเลียน่าพูดแซวผม ก่อนเธอยกนิ้วขึ้นมาที่ริมฝีปากของเธอ "นึกว่านายจะออกไปหาอะไรปะทะร่างกายซะอีก"

พรืด เธอพูดเกือบถูกทีเดียว เขาเองก็ออกไปหาอะไรปะทะตามที่เธอพูดทุกอย่าง เพียงแต่ ฮ่า ๆ มีคนมาปะทะแทนเขาเสียก่อน ก่อนจะตอบอีกฝ่าย "แฮ่ ๆ ลิเลียน่าก็พูดเกินไป ผมคงไม่ห่ามไปเสี่ยงตายแบบนั้นหรอก" ผมพูดก่อนยกมือขึ้นกุมศีรษะตนเองอย่างเขิน ๆ

"งั้นเราเข้าไปหาอะไรกินกัน" ลิเลียน่าพูดขึ้นก่อนจะหันไปทางโถงอาหาร แต่ทั้งสองคนกลับอึ้งกับสภาพโถงอาหารตรงหน้าเปลี่ยนไป มันเปลี่ยนเป็นโถงจัดเลี้ยงบางอย่างในพริบตา 

"เธอเห็นอย่างที่ผมเห็นใช่ไหม" เดม่อนพูดสะกิตหญิงสาว

"อืม ถ้านายเห็นโถงอาหารเปลี่ยนเป็นโถงจัดเลี้ยงน่ะนะ" ลิเลียน่าตอบเดม่อน ก่อนเธอหันมา "งั้นแบบนี้เราก็นั่งโต๊ะเดียวกันได้แล้วสิ แม้วันนี้ไม่ใช่วันอาทิตย์"

"เห มีแบบนั้นด้วยเหรอครับ แสดงว่าวันนี้มีเรื่องน่ายินดีสินะ" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะเดินนำหน้าลิเลียน่าเข้าไป ลิเลียน่ามองชายหนุ่มก่อนส่ายหน้า เธอเดินไปกอดคอเด็กหนุ่มเดินเข้าไปในงาน

"บ๊ะ เราเข้าไปข้างในกัน" 

ทั้งสองเดินเข้ามาภายในงาน เห็นทุกคนดูครื้นเครง ก่อนเขาเห็นโต๊ะมุมหนึ่งว่าง น่าจะเป็นโต๊ะบ้านเนเมซิส และสายตาเดม่อนหันไปเห็นป้ายไวนิลที่ปรากฎขึ้นบนเพดานห้อยอยู่ตอนไหนไม่ทราบ ชื่อแปลก ๆ หรือคุณดีตั้งใจ ถ้าแนวนี้ก่อนสายตาเขาไปสะดุดพี่เนเรซ่า ก่อนหันไปหาลิเลียน่า

"ดูเหมือนจะงานวันเกิดพี่เนเรซ่า งั้นเราไปอวยพรเจ้าของงานกันก่อนไหม แล้วไปนั่งโต๊ะบ้านเนเมซิสกัน ดูเหมือนตรงนั้นจะไม่ค่อยมีคน" เดม่อนหันมาคุยกับลิเลียน่า

"อืม งั้นไปกัน" ลิเลียน่าพูดจบเธอก็ลากตัวเดม่อนไปทันที ผมพยายามสลัดออกแต่ก็สู้แรงลิเลียน่าไม่ได้ ก็เลยปล่อยเลยตามเลยให้เธอลากไป 

"สวัสดีครับพี่เนเรซ่า วันนี้วันเกิดพี่งั้นเหรอ" เดม่อนพูดขึ้น ดูเหมือนเขาเอาแต่ฝึกฝนจนไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวเลย 

@Nereza 

"นี่ลิเลียน่า ธิดาแห่งอะธีน่า" เดม่อนแนะนำตัวให้ลิเลียน่า ก่อนจะหันไปหาพี่สาวร่วมบ้าน "ขอให้ปีนี้พี่สุขสมหวัง มีความสุขและปลอดภัยจากอสุรกายนะครับ"

เดม่อนยื่นของขวัญให้เนเรซ่า โชคดีที่เขาซื้อบางอย่างเก็บไว้

@Nereza 

"สวัสดีจ้า ขอให้เธอเจอคนรู้ใจไว ๆ นะ" ลิเลียน่ายิ้มทักทายอีกฝ่ายก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาที่ริมฝีปาก "จริงด้วย ถ้ามีอะไรให้ช่วยฝึกมาหาได้เสมอเลยนะ"

@Nereza 

"จริงสิ ไหนๆ ลิเลียน่าไม่ได้เตรียมอะไร งั้นถือว่าของขวัญชิ้นนี้แทนส่วนของเธอด้วยแล้วกัน" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะหันไปทางลิเลียน่า ยื่นใบหน้าไปกระซิบข้างหูเธอ "เธอติดค้างผมล่ะนะ" เขาพูดแสยะยิ้มก่อนเดินออกมาก่อนเลย

"เดี๋ยวเถอะ!" ลิเลียน่าพูดก่อนหันไปยิ้มทางเนเรซ่า 

"งั้นชั้นขอตัวก่อนนะ ถ้าอยากฝึกมาหาชั้นได้ตลอดนะ" เธอขยิกตาก่อนวิ่งตามไปจัดการเดม่อน

@Nereza 

"ดีน นายก็มาร่วมงานด้วยเหรอเนี่ย" เดม่อนที่เห็นอีกฝ่ายกำลังเดินเข้ามาก่อนทักทาย

@@@Dean 

"จะไปอวยพรวันเกิดเจ้าของงานสินะ งั้นเดี๋ยวมานั่งด้วยกันไหม" เดม่อนพูดชวน ก่อนเขาหันไปมองหางตาเห็นลิเลียน่ากำลังเดินมาแล้ว "โต๊ะเนเมซิสน่ะ เห็นไม่มีใครนั่ง กำลังห่างผู้คนดี"

@@@Dean 

"ขอตัวก่อนนะ" เดม่อนพูดก่อนรีบบึ่งไปที่โต๊ะ เขารู้ดีเลยว่าหลังจากนี้คงโดนลิเลียน่าเอาคืนแน่

@@@Dean 

- สรุป -

- อวยพรวันเกิดให้เนเรซ่าร่วมกับลิเลียน่า

- มอบของขวัญ ล็อกเก็ตรูปหัวใจ ให้เนเรซ่า

- เดินไปนั่งโต๊ะเนเมซิส รอดีน

รางวัลค่าประสบการณ์: +50 พลังใจ , +15 EXP , +40 พลังงาน

Dean HEROES

Daemon ตอบกลับเมื่อ 2024-3-22 21:16
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Daemon เมื่อ 2024-3-22 21:20 Nereza ตอบกลับเ ...

045

HBD เนเรซ่า

             “วันนี้โรงอาหารแปลก ๆ ไปแฮะ…”

             หนุ่มร่างสูงผู้มีผิวสีน้ำผึ้งเอ่ยอุทานออกมาแผ่วเบา เมื่อเห็นว่าโถงอาหารของเย็นวันนี้ดูแปลกตาไปจากทุกวัน อย่างกับว่ามีการจัดงานเลี้ยงเกิดขึ้น แม้ไม่จี๊ดจ๊าดเต็มไปด้วยแสงสีเสียงเหมือนปาร์ตี้รอบกองไฟ แต่ดูแล้วเป็นงานเลี้ยงในวาระสำคัญไม่ผิดแน่

             “สงสัยจะมีงานวันเกิด.. คุณดีมักจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้คนในค่ายอยู่แล้วครับ”

             เจโรมที่มาทานมื้อค่ำด้วยกันกล่าวเสริม เพียงแต่ว่าไม่รู้ว่าเป็นงานวันเกิดของใครก็เท่านั้น

             “สุขสันต์วันเกิด เนรีโซ่… ใครน่ะ?”

             ดีนมองแถบป้ายอวยพร จากนั้นก็หันไปหาทางน้องชาย ฝ่ายเจโรมก็ได้แต่ไหวไหล่เบา ๆ ว่าไม่รู้เหมือนกัน จังหวะนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเรียกมาจากเด็กบ้านอะโฟรไดท์ที่ดูเหมือนจะมุมานะเรื่องการต่อสู้มากกว่าเสริมความงาม

             [ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Daemon]

             “ไฮฮาย เดม่อน แล้วลิเลียน่าล่ะ?… อ้อ อยู่นั่น”

             ดีนยกมือขึ้นโบกทักทายเด็กหนุ่มบ้านอะโฟรไดท์ด้วยความเป็นกันเอง จากนั้นก็ถามถึง (แฟน) เด็กสาวที่มักจะติดอีกฝ่ายหนึบเป็นขนมอิ่วจาก้วย แต่ไม่ต้องรอคำตอบให้ชักช้า เด็กสาวที่พูดถึงก็เดินตามหลังมาไว ๆ เขาเลยโบกมือทักทายลิเลียน่าจากระยะไกลไปก่อน

             พอเดม่อนถามถึงเรื่องการอวยพรวันเกิดชายหนุ่มก็ตอบรับ

             “แน่นอน วันเกิดเป็นวันสำคัญยังไงก็ต้องร่วมอวยพรด้วยอยู่แล้ว ถ้าไงเดี๋ยวขอไปหาของขวัญวันเกิดให้ก่อน แล้วจะตามไปนะ”

             เขาโบกมือให้เดม่อนที่เดินไปนั่งที่โต๊ะบ้านเนเมซิสแล้วหันไปกระซิบกระซาบกับเจโรมที่อยู่ข้าง ๆ

             “ที่นี่มีแบ่งโต๊ะกันด้วยเหรอ?”

             “มีสิครับ ก็แบ่งตามบ้านทั่วไปนั่นแหล่ะ เหมือนแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ที่พี่เคยพูดถึงไง” น้องชายกล่าวกลั้วขำก่อนจะหรี่ตามอง “อย่าบอกนะว่าอยู่มาเป็นเดือนแล้ว พี่ไม่รู้ว่าเขานั่งโต๊ะแยกบ้านกันน่ะ”

             “ไม่รู้ ก็แบบว่าฉันนั่งไปเรื่อยน่ะ ชวนคนนั้นคนนี้คุยไปเรื่อยสนุกดีออก”

             น้องชายอมยิ้มพลางกลอกตาเบา ๆ อย่างหมดคำพูด ในตอนนั้นเองที่ลิเลียน่าเดินเข้ามาทางนี้ ดีนจึงโบกมือดักเอาไว้ให้เธอมาคุยด้วยก่อนที่จะตามไปนั่งโต๊ะกับเดม่อน

             “ฮาย ลิเลียน่า อีกทีนึง”

             “สวัสดีค่ะพี่ดีน แล้วก็…” เด็กสาวผมบลอนด์หันไปทางหนุ่มเกาหลีอีกคนที่มาด้วย

             “สวัสดีครับ ผมเจโรม ปาร์ค ซึงยอน บุตรแห่งเทพโพไซดอน เป็นรุ่นพี่ที่เคยออกจากค่ายไปแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

             “โอ้ คุณเป็นรุ่นพี่นี่เอง สุภาพจัง ฉันลิเลียน่า ไทเลอร์ บุตรีแห่งเทพีอะธีน่าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

             พอทั้งสองแนะนำตัวกันเสร็จดีนก็แอบถามเรื่องเจ้าของวันเกิด            

             “จะว่าไปลิเลียน่า เธอรู้ไหมว่าใครคือเนรีโซ่? ฉันคิดว่าควรจะไปอวยพรวันเกิดให้สักหน่อย”

             เพียงได้ยินชื่อที่ดีนลั่นออกมา ลิเลียน่าก็หลุดขำ

             “ไม่ใช่เนรีโซ่ค่ะ แต่คือพี่เนเรซ่า เธอเป็นพี่สาวของเดม่อนน่ะ” เด็กสาวตอบพลางเพยิดหน้าไปทางสหายหนุ่มที่ตรงไปนั่งอยู่ที่โต๊ะบ้านเนเมซิสอยู่ก่อนแล้ว

             “พี่สาวของเดม่อน? ถ้างั้นก็เป็นเด็กบ้านอะโฟรไดท์อีกคนน่ะสิ? ว้าว.. วันนี้เหมือนว่าจะเจอแต่เด็กจากอะโฟรไดท์แฮะ”

             ดีนยกนิ้วขึ้นมานับ วันนี้เขาเจออลิเซียกีบเจโนวีฟที่ชายหาดเมื่อตอนบ่าย เมื่อกี้ทักทายกับเดม่อน แล้วก็กำลังจะไปเจอกับเนเรซ่า ขาดแค่คนเดียวคือไพเพอร์ แม็คลีน พี่ใหญ่ของบ้าน ณ ขณะนี้ แต่ไม่เจอน่ะดีแล้ว เจอหน้าคนสวยบ่อย ๆ แล้วใจไม่ดี

             “งั้นเดี๋ยวพวกฉันขอตัวไปหาของขวัญไปอวยพรวันเกิดให้เนเรซ่าก่อนนะลิเลียน่า ไว้เจอกันที่โต๊ะ”

             สองกลุ่มแยกจากกันมาก่อนชั่วคราว ก่อนจะไปรับประทานอาหารดีนกับเจโรมตกลงกันว่าจะเลือกซื้อของขวัญที่มินิมาร์ทกันเสียก่อน

             .

             .

             .

             การหาของขวัญให้หญิงสาวจากบ้านอะโฟร์ไดท์ จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก โดยทั่วไปดีนรู้ว่าสุภาพสตรีผู้งดงามมักจะชอบสิ่งของราคาแพง อย่างเช่นกระเป๋า หรือเครื่องประดับ แต่พอส่องดูราคาเครื่องเพชรที่ขายอยู่ในร้านก็ลมแทบจับ สองร้อยเหรียญไม่ได้ถือว่าแพงเกินไปสำหรับเครื่องประดับอันปราณีต แต่การพบเจอกันครั้งแรกยังไม่ควรให้ของมีค่ามากขนาดนั้น ครั้นจะซื้อตุ้มหูเงินแบบเรียบ ๆ ก็ดูจะไม่สมกับฐานะคนงามบ้านอะโฟรไดท์เสียเท่าไร พวกกำไลถัก กำไลหินก็อีก นึกอีกทีก็คือน้ำหอม..

             “น้ำหอมกลิ่นนี้เป็นไง? ฉันว่าดูเรียบหรูดี แถมยังใช้ได้หลายโอกาสด้วย”

             ดีนฉีดชาแนลกาบริเอลเล่ขวดสีทองลงในเทสเตอร์ ก่อนจะสะบัดดมแล้วก็ส่งให้เจโรมช่วยเทส

             “ก็หอมครับ แต่เด็กบ้านอะโฟรไดท์ไม่จำเป็นต้องใช้น้ำหอม พวกเขามีทักษะพิเศษเฉพาะตัวน่ะ อย่างเด็กที่ชื่อว่าเดม่อนเมื่อกี้นี้พี่ได้กลิ่นไหมล่ะ?”

             “ห๊ะ มีแบบนี้ด้วยเหรอ?”

             หนุ่มร่างสูงได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ ดีนได้กลิ่นหอมมาจากเด็กหนุ่มคนนั้นอยู่หรอก ตอนแรกก็คิดว่าเดม่อนฉีดน้ำหอม แต่มาคิดดูอีกทีบุคลิกของคนชอบการต่อสู้ดูสวนทางกับความเจ้าสำอางค์ และอีกอย่างหนึ่งคือ เขาจำแนกไม่ออกว่ากลิ่นเฉพาะตัวของเดม่อนมาจากน้ำหอมแบรนด์ไหน นอกจากน้ำเมรัยแล้ว.. เรื่องกลิ่นน้ำหอมก็เป็นสิ่งที่คนเที่ยวกลางคืนมักจะรู้ ๆ กันอยู่ว่ากลิ่นไหนคือแบรนด์ไหน ฉีดแล้วจะให้ความรู้สึกอย่างไร ขนาดว่าดีนไม่ใช่คนรวยมากเขายังสะสมน้ำหอมไว้หลายขวด เพื่อนำมาฉีดปรุงแต่งกลิ่นให้เหมาะกับโอกาสและอารมณ์ของวันนั้น ๆ

             “ทักษะพิเศษ คล้าย ๆ กับที่พวกเราหายใจใต้น้ำกันได้สินะ… อื้ม” ดีนขมวดคิ้วคิด “ถ้างั้นซื้อน้ำหอมไม่ได้ ส่วนเสื้อผ้าก็ไม่รู้ไซส์ที่แน่นอนอีก สาวอะโฟรไดท์จะชอบขนมหวานหรือเปล่าก็ไม่รู้”

             ดีนทำการวิเคราะห์ แม้สาว ๆ กับขนมหวานจะเป็นของคู่กัน ทว่าหญิงสาวเอวบางร่างน้อยผู้รักสวยรักงามมักจะหลีกเลี่ยงภัยความอ้วนไม่ว่ามันจะอร่อยแค่ไหน

             “ถ้างั้น.. เอาเป็นดอกไม้ดีไหมครับ?”

             เจโรมชำเลืองมองไปทางโซนจัดช่อดอกไม้ แล้วลองเสนอ ดูเหมือนว่าจะเลือกดอกไม้ได้เองตามวาระโอกาสต่าง ๆ อีกด้วย

             “แจ๋วเลย ดอกไม้ก็ดี คงไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เกลียดดอกไม้อยู่แล้วล่ะเนอะว่าไหม?”

             ทั้งสองจึงช่วยกันเลือกดอกไม้ที่จะจัดมาเป็นช่อ ความจริงดีนไม่ได้รู้ภาษาดอกไม้นักหรอก เขาเป็นนักชีววิทยานี่นา รู้แค่ว่าโครงสร้างทางพันธุศาสตร์ของมันเป็นอย่างไร แต่ไม่ใช่นักภาษาศาสตร์เสียหน่อยจะได้รู้ภาษาดอกไม้หรือความงามด้านทัศนศิลป์ ส่วนเจโรม.. ดีนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายมีความรู้เรื่องนั้นมากน้อยแค่ไหน

             พอเลือกดอกไม้ได้เสร็จก็ให้พนักงานจัดช่อให้ต่อ พวกเขาคิดว่าถ้าให้เป็นช่อไปเลยแม้จะสวยงามแต่ด้านประโยชน์ใช้สอยก็ออกจะเกะกะไปหน่อย เลยเลือกนำดอกไม้บรรจุในกล่องทรงกลมสีขาวสะอาดตา เหน็บลูกโป่งคำอวยพรและการ์ดเล็ก ๆ อีกหนึ่งใบ มีประโยชน์ใช้สอยในการตั้งโชว์ หรือพอดอกไม้แห้งเหี่ยวหมดแล้วก็ยังสามารถนำกล่องดังกล่าวมาใช้สอยต่อได้ ช่างเข้าคอนเซปรักโลกรักสิ่งแวดล้อมจริง ๆ

             เจโรมอาสาถือกล่องดอกไม้ให้เพราะตอนนี้ชายในชุดเกราะ (ใช่ ดีนยังไม่ยอมถอดมันออกตั้งแต่กลางวัน..) คงไม่ถนัดถือของขวัญไปพร้อมหอกและโล่ พอเข้างานมาก็ไปอวยพรวันเกิดแก่สาวสวยคนนั้นทันที

             “สุขสันต์วันเกิด เธอคือเนเรซ่าใช่ไหม ฉันดีน นีล ส่วนนี่ เจโรม ปาร์ค ซึงยอน พวกเรามาจากบ้านโพไซดอนน่ะ ส่วนของขวัญก็ช่วยกันเลือกมา ยังไงก็มีความสุขในวันเกิดมาก ๆ นะ”

             ดีนกล่าวแนะนำตัวพร้อมกับอวยพรให้เสร็จสรรพ ส่วนเจโรมก็ได้แต่ส่งยิ้มบาง ๆ ให้หญิงสาว โดยไม่ได้พูดอะไรเพราะพี่ชายแย่งเขาพูดไปหมดแล้ว ทว่าอาการส่อมีพิรุธชัดเจนเพราะเอาแต่จ้องมองสาวอะโฟรไดท์ไม่หยุด เหมือนจะมีซัมติงบางอย่างจนดีนสัมผัสได้…

             @Nereza

             “เอ้อ ฉันต้องไปคุยกับเดม่อนก่อน ถ้าอยากกลับมาโต๊ะเมื่อไรก็มาล่ะน้องชาย”

             ดีนตบบ่าน้องชายเบา ๆ พลางขยิบตาให้ ก่อนจะทิ้งอีกฝ่ายไว้ที่โต๊ะเจ้าของวันเกิดแล้วเผ่นไปนั่งร่วมโต๊ะกับเดม่อนแทน

             .

             .

             .

             “ไง ฉันกลับมาแล้ว”

             ดีนกลับมานั่งที่โต๊ะเนเมซิสเพียงลำพัง เมื่อมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะก็ขยับปากเป็นคำว่า ‘ว้าว’ ไม่ออกเสียง ปาร์ตี้วันเกิดแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน นอกจากอาหารอร่อยแล้วยังมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อีกต่างหาก แถมตารางเรียนหอกและโล่เริ่มอีกทีตั้งวันจันทร์ เพราะฉะนั้นวันนี้เขาจะกินดื่มเท่าไรก็ได้เพื่อชดเชยพลังงานที่เสียไปตลอดทั้งวัน

             @Daemon

             “พี่ดีนกลับมาคนเดียวเหรอคะ?” ลิเลียน่าถาม

             “อื้ม แต่เดี๋ยวเจรี่คงมาล่ะมั้ง” เขาหันไปมองน้องชายแว้บนึง ก่อนจะกลับมาคุยกับคู่สนทนาต่อ “แต่ถึงไม่มาก็ไม่เป็นไรหรอก โต ๆ กันแล้ว เป็นพี่น้องกันก็ไม่จำเป็นต้องตัวติดกันตลอดเวลาใช่ไหมล่ะ”

             พูดจบดีนก็ตักอาหารเข้าปากทานตุ้ย ๆ

             “แต่ก็น่าเสียดาย เหมือนว่าจะยังไม่ได้แนะนำให้เดม่อนรู้จักเลยแฮะ แต่เดี๋ยวก็มีปาร์ตี้แล้ว พวกนายไปทำความรู้จักกันเองก็แล้วกัน”

             @Daemon

             “พูดถึงงานปาร์ตี้ริมหาด ฉันมีเรื่องมาอัพเดทเพิ่ม” ดีนขยับเข้ามาสุมหัวตามประสาคนขี้เม้าท์ “เป็นงานกลางวันล่ะ จัดสองวัน เสาร์-อาทิตย์แรกของเดือนเมษายน เจรี่บอกว่าจะมีชาวเงือกมาร่วมด้วยน่าตื่นเต้นไหมล่ะ!”

             @Daemon

            

             “น่าเสียดายที่งานนี้ไม่มีแอลกอฮอล์ แต่ว่าเด็ก ๆ อย่างพวกเธอก็ไม่ควรกินกันอยู่แล้วจริงไหม?” ดีนหลิ่วตามองไปยังลิเลียน่าที่เขาเจอเธอวันแรกก็เห็นว่าเมากรึ่ม ส่วนเดม่อนไม่รู้เหมือนกันเพราะไม่เคยเห็นอีกฝ่ายเมา “ก็ดีแล้วเพราะว่างานส่วนใหญ่จะจัดในทะเล ถ้าเมาล่ะก็อันตรายมาก เดี๋ยวงานเลี้ยงจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมซะก่อน”

             @Daemon

             “เรื่องที่จะเม้าท์น่าจะมีเท่านี้มั้ง…”

             ทบทวนว่าอัพเดทที่รู้มามีอะไรบ้าง แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่ามีอะไรที่สำคัญอีกไหม ใช่.. เขาลืมเรื่องที่เทพโพไซดอนจะมาร่วมงานบนเรือยอชสุดหรูไปเสียสนิท…

             ดีนและเด็ก ๆ พูดคุยสัพเพเหระกันไปเรื่อย จนท้องอิ่มหนังตาก็เริ่มหย่อน วันนี้เขาตื่นเช้าสุด ๆ แล้วก็ฝึกหนักมาก ร่างกายเริ่มจะเพลียไม่ไหว

             “หาววว~~ ฉันว่าฉันง่วงแล้ว ไปก่อนนะทั้งสองคน เอาไว้เจอกันใหม่ บาย”

             ชายหนุ่มขอตัวลาจากเดม่อนละลิเลียน่า หยิบจานอาหารของตัวเองไปเก็บตามวิสัย จากนั้นก็ตรงดิ่งเข้าบ้านพักไปนอน

             ส่วนเรื่องน้องชาย… โตแล้วคงคิดเองได้โดยไม่ต้องให้พี่ชายคอยมาคุม

             @Daemon

- สรุป -

ทักทายเดม่อนกับลิเลียน่า

ไปเลือกของขวัญให้เนเรซ่าแล้วนำมาอวยพรวันเกิดด้วยกันกับเจโรม

ทิ้งเจโรมไว้ที่โต๊ะของเนเรซ่า

มากินมื้อเย็นและเล่าเรื่องปาร์ตี้ริมหาดให้เดม่อนและลิเลียน่าฟัง