[โรงอาหารหลัก] โถงอาหารประจำค่าย

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

โถงอาหารประจำค่าย

ทันทีที่นาแนตต์ตื่นขึ้นมา เด็กสาวก็รีบอาบน้ำแต่งตัวในทันที วันนี้นอกจากนาแนตต์จะใส่เสื้อค่ายแบบที่ต้องใส่เป็นประจำแล้ว เธอยังเพิ่มลูกเล่นและความน่ารักด้วยการใส่ผ้าคาดผมลายลูกไม้สีขาวสลับชมพูพาสเทล สวยหวานแบบที่ใครมาเห็นก็บอกได้ทันทีว่านี่คือนาแนตต์ล่ะ ก่อนที่เธอจะเดินตรงมายังโถงอาหารประจำค่ายทันทีด้วยภารกิจยิ่งใหญ่ที่รับมา

จัดงานวันเกิด!

“สวัสดีค่าคุณป้าฮาร์ปี้”

นาแนตต์ทักทายฮาร์ปี้สาวด้วยน้ำเสียงสดใสร่าเริงผิดปกติ อาจจะเพราะว่าเจ้าตัวชอบวันเกิดมาก ๆ เลยอารมณ์ดีที่จะได้จัดงานวันเกิดให้ใครซักคน

“หนูมาช่วยจัดสถานที่และเป็นลูกมือเตรียมอาหารค่ะ”

เด็กสาวยิ้มกว้างทำท่าทางขยันขันแข็งเสียจนฮาร์ปี้งุนงง แต่เธอก็พยักหน้ายอมให้ยัยเด็กจากบ้านพักหมายเลข 10 เข้ามาจุ้นจ้านในครัวได้ แม้ความจริงแล้วนาแนตต์จะไม่รู้วิธีทำอาหารเลยก็ตาม

เลยช่วยไม่ได้ที่ภายในครัวจะมีเสียงฉ่าของเตาผสมปนเปไปกับเสียงกรี๊ดของเด็กสาวจากบลัวส์ ไม่รู้ว่าจะมาช่วยหรือมาทำให้ช้าลงกันแน่

รับงานช่วยงานเลี้ยงวันเกิด (12/07)

ช่วยเหลืองานครัวและจัดสถานที่

bettyleg

Nanette BELIEVER

Happy Birthday!

บริเวณโถงอาหารประจำค่าย งานปาร์ตี้วันเกิดอย่างง่าย ๆ ถูกจัดขึ้นโดยฝีมือของแม่ครัวฮาร์ปี้ ซึ่งได้รับความช่วยเหลือพิเศษจากนาแนตต์ เด็กสาวจากบ้านหมายเลข 10 รวมไปถึงมีสปอนเซอร์ใจดีอย่างคุณดีอีกด้วย

พื้นที่ถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายด้วยวัสดุที่พอจะหาได้ แต่ไม่ลืมจะมีป้ายอวยพรเจ้าของวันเกิดทั้งสองคนอย่าง ลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ และ แอนนาเบ็ธ เชส ประดับอยู่ ตรงโต๊ะด้านหน้ามีอาหารสำหรับเจ้าของวันเกิดและผู้มาอวยพรทุกคน ทั้งไส้กรอกย่าง ของโปรดของเลเวอเรนท์ และชีสเบอร์เกอร์ ซึ่งน่าจะเป็นของโปรดของแอนนาเบ็ธ

ที่ขาดไม่ได้คือเค้กลิบุม 2 ก้อน ปักด้วยเทียน และยังมีจุดสำหรับเขียนโพสต์อิทอวยพรซึ่งจัดทำโดยนาแนตต์อีกด้วย

bettyleg

Laura HEROES

โรงอาหาร

ลอร์ร่าเดินเข้ามาในโรงอาหารเงียบๆ มือเล็กยังจัดผมจัดกระเป๋าเหมือนทุกครั้ง ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ หาที่นั่งว่างสักมุม เธอแค่อยากหาอะไรรองท้องสักหน่อย แต่ใครจะคิดว่าวันนี้วันเกิดของรุ่นพี่ที่สอนเธอกัน

วันนี้โรงอาหารจัดโต๊ะกลางยาวไว้สวยงามกว่าปกติ ผ้าปูโต๊ะสีครีมสะอาด กลางโต๊ะมีเค้กตั้งอยู่ 2 ก้อน มีเทียนเล็กๆ ปักบนหน้า บนโต๊ะอีกฝั่งมุมนั้นมีป้ายเขียนชื่อด้วยลายมือสวยๆ ว่า

“ มุมของขวัญสำหรับพี่แอนนาเบ็ธ ”

.

“ มุมของขวัญสำหรับพี่เลเวอเรทท์ ”

มันถูกวางแยกกันอย่างชัดเจน ไหนจะป้ายวันเกิดที่แปะไว้ด้วย เด็กค่ายบางคนที่มาก่อนเธอยืนอยู่แถวโต๊ะของขวัญ พูดคุยหัวเราะกันเบาๆ 

" เอ้า วันนี้หรอ " เธอทำหน้างงงง อันที่จริงคือลอร์ร่าเหมือนจะลืมันลืมคืนไปหน่อยหนะ

สายตาเธอเลื่อนไปที่อีกมุมของห้อง ซึ่งร่างสูงคุ้นตายืนอยู่  เลเวอเรทท์ในชุดฝึกเรียบง่าย ยืนพิงขอบโต๊ะเงียบๆ ดวงตาคมกริบยังคงนิ่งเหมือนเคย ไม่ได้สนใจความคึกคักรอบตัวนัก แค่รับคำอวยพรสั้นๆ จากเด็กๆ ที่มายื่นของขวัญให้ด้วยพยักหน้าตามมารยาท เหมือนเขาเองก็จะไม่ค่อย สนุกกับงานนี้เท่าไร

เมื่อถึงคิวของลอร์ณ่า ก็เดินเข้าไป เอาของให้อีกฝ่ายไปมันเป็นอาวุธอันใหม่ ทั้งที่ลอร์ร่าเองก็รู้ว่าอีกฝ่ายมีเยอะเเล้วก็ตามเถอะนะ

" สุขสันต์วันเกิดนะคะ พี่เลเวอร์ " เธอวางของขวัญให้อีกฝ่าย เเปะชื่อเรียบร้อย

สายตาของเขาไม่ได้พูดอะไร เพียงพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับเท่านั้น พรางยกมือเบาๆ เป็นการบอกว่ารู้แล้วๆ ขอบใจอะไรราวๆ นั้น เเล้วก็หยิบไส้กรอกย่างมากินแทน ท่าทางเขาจะชอบมันมากๆเลยนะเอาดี ลอร์ร่าได้แต่ยิ้มแห้งๆ 

ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะข้างๆ ที่มีเจ้าของวันเกิดอีคนนั่งอยู่ อย่างพี่แอนนาเบ็ธ

" สวัสดีค่ะ ลอร์ร่านะคะ " 

เธอเริ่มจากการแนะนำตัวเสียก่อน จากนั้นมองอีกฝ่ายเท่าที่รู้เธอรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นธิดาของอะธีน่า แน่นอนว่าเธอน่าจะชอบอะไรพวกนี้นะ

เด็กสาวหยิบเอาของออกจากกระเป๋า " หนูมาสุขสันต์วันเกิดค่ะ ยังไงก็ขอให้พี่เจอแต่เรื่องที่ดีนะคะ " ด้วยความที่อีกฝ่ายอายุก็ไม่น้อยแล้ว ลอร์ร่าเองก็ไม่รู้จะให้อะไรมีเพียงดอกไม้ พวงองุ่นที่ปลูกไว้ที่บ้านนั้นหละ เอามาให้อีกฝ่าย เธอจัดเป็นช่อเอาไว้ มันก็แบบว่าพอดูได้อยู่มั้ย

" ให้ฉันหรอ ขอบใจมากนะ " เธอรับมันเอาไว้ ตามมารยาทก่อนจะวางข้างๆ รวมกับของขวัญของเธอ

" ดีใจนะคะที่พี่ชอบมัน " เธอยิ้มเขินๆ มองดวงตาอีกฝ่าย ตาของเธอที่เขาว่ากันว่าสวยมากนั้นน่าจะเป็นเรื่องจริงนะ

เด็กสาวไม่ได้พูดอะไรต่อเธอได้แต่ยิ้มๆ และเดินกลับออกไป มือหยิบขนมปังก้อนออกมา จากงานด้วยแล้วเดินกินไปตามระเบียบ

---

ผู้มาอวยพร +2 Point และ +50 พลังงาน

เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์

ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)

เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์ +5

อีเต้อสัมฤทธิ์วิเศษ 1 อัน - ให้ เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ 

แอนนาเบ็ธ เชส 

ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)

ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น +10 (ผ้าคลุม)

เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์ +5

ช่อดอกไม้ 1 ช่อ - ให้ แอนนาเบ็ธ เชส 

Dean HEROES

Resha Campbell
The youngest sister of Poseidon's lineage.

12.07.2025 
- - - - - - - - - - - - - - - - - -

วันนี้เป็นวันเกิดของพี่แอนนาเบ็ธกับพี่เลเวอร์!

โรงอาหารประจำค่ายฮาล์ฟบลัดคึกครื้นเป็นพิเศษเมื่อมีงานเลี้ยงวันเกิดของคนในค่าย และจะพิเศษมากยิ่งขึ้นเมื่อเป็นงานวันเกิดของ 2 คนจัดรวมกัน

แอนนาเบ็ธ เชส รุ่นพี่คนสวยคนเก่งสายเลือดอะธีน่า เธอเป็นถึง 1 ใน 7 วีรบุรุษที่ยังมีลมหายใจ ทำหน้าที่เป็นครูฝึกคลาสท่วงทำนองแห่งอคิลลิส ส่วนอีกคนคือ รุ่นพี่เลเวอร์เรทท์ ฟรีมอนท์ ครูฝึกวิชาจิตวิญญาณแห่งเพอร์ซีอุสที่มีเสียงร่ำลือว่าโหดจัดปลัดบอก มุมมุ้งมิ้งของเขาอยู่แค่ในโซเชียลเนคทาร์

ส่วนรีชาไม่เคยได้คุยกับทั้งสองคนหรอก เพราะว่าเธอเรียนแค่วิชามีดสั้น 101 ของพี่ไพเพอร์ กับวิชาขี่เพกาซัส แค่นั้นพอ

เด็กหญิงเลือกของขวัญให้พวกพี่ ๆ อย่างประณีต โดยการไปถามพี่ทีน่าเจ้าแม่ข่าวสารประจำค่ายว่าแต่ละคนชอบอะไร

'รุ่นพี่แอนนาเบ็ธชอบอะไรที่ทันสมัย อย่างเช่นนาฬิกาสปอร์ต หรือแกนพลังงาน แต่อย่าได้ให้หนังสือการ์ตูนกับปานิปูรีกับเธอเชียวนะ รุ่นพี่ไม่ปลื้ม'

ส่วนของเลเวอร์เรทท์...

'เขาน่ะบ้าเสื้อหนังมากกกกก ที่เห็นใส่เหมือน ๆ กันทุกวันน่ะ แทบไม่ซ้ำตัวเลยนะขอบอก เรื่องนี้คอนเฟิร์มมาจากยัยหนูดาราเด็กบ้านแอรีสเองเลย ส่วนของที่เขาไม่ชอบก็คือตุ๊กตายัดนุ่นกับอมยิ้ม อืม... นึกภาพไม่ออกเหมือนกันว่าเลเวอร์เขาจะชอบสองสิ่งนั้นได้ยังไง'

หลังจากที่เลือกของขวัญได้แล้วรีชาก็นำทั้งของขวัญและการ์ดวันเกิดทำมือไปให้แก่รุ่นพี่ทั้งสองที่โรงอาหาร การจัดงานวันเกิดค่อนข้างเรียบง่ายตามวัสดุที่หาได้ภายในค่าย สิ่งที่ดึงดูดสายตามากที่สุดเห็นจะเป็นบอร์ดแปะคำอวยพรด้วยโพสต์อิทหลากสี แม้ว่ารีชาจะมีการ์ดอยู่แล้วแต่ก็ไม่วายไปเจิมให้รุ่นพี่ทั้งสองเสียหน่อย

เด็กหญิงไปทางโต๊ะของบ้านอะธีน่าก่อน เพราะเหมือนว่าโต๊ะบ้านแอรีสจะถูกห้อมล้อมไปด้วยสาว ๆ ที่พากันกรี๊ดเลเวอร์เรทท์ซึ่งเป็นหนุ่มฮ็อตที่น่าจับตามอง ณ ขณะนี้

"สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่แอนนาเบ็ธ หนูขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ!"

รีชากล่าวพร้อมกับยื่นของขวัญไปตรงหน้า

"ว้าว...เลือกของได้ดีเหมือนกันนะ" แอนนาเบ็ธหยิบนาฬิกาขึ้นมาหมุนดูรอบ ๆ แล้วใส่มันทันทีที่ข้อมือ "พี่ชอบอะไรที่ทน ๆ ใช้งานได้จริงแบบนี้พอดีเลย ไว้ใช้ตอนฝึกนักเรียนที่แคมป์ได้แน่"

จากนั้นเธอเปิดการ์ดอย่างเบามือ เมื่อเห็นรูปวาดดอกทานตะวันที่ตั้งใจลงสี แล้วเงยหน้ามองน้องสาวด้วยแววตาอ่อนโยนเป็นพิเศษ

"นี่เธอวาดเองเหรอ...น่ารักมากเลยนะ"

ธิดาอะธีน่าเอื้อมมือไปลูบหัวน้องสาวต่างมารดาของคนรักเบา ๆ แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงอบอุ่นที่น้อยคนนักจะได้ยินจากเธอบ่อยนัก

"ขอบใจมากนะ พี่จะเก็บทั้งการ์ดทั้งนาฬิกานี่ไว้อย่างดีเลย"

"อิอิ หนูดีใจที่พี่ชอบนะคะ" และดีใจมากด้วยที่ได้สนิทกับแฟนของพี่ชายมากขึ้นอีกนิด "ถ้างั้นหนูขอร่วมโต๊ะกินข้าวกับพี่ด้วยได้หรือเปล่าคะ?"

"ได้สิ ที่ว่างมีเพื่อเธอแน่ ๆ น้องสาว" 

แอนนาเบ็ธขยับตัวพร้อมกับตบที่นั่งข้าง ๆ ที่ยังว่างอยู่ จากนั้นรีชาก็ชวนหญิงสาวพูดคุยเรื่อยเปื่อยขณะที่รับประทานอาหารเย็นไปด้วย จนคิวของโต๊ะแอรีสบางตาสาวน้อยธิดาเจ้าสมุทรจังขอตัวรุ่นพี่สาวไปอวยพรเลเวอร์เรทท์

โอ้.. เขาใส่แจ๊กเก็ตหนังอยู่จริง ๆ ด้วย น่าจะชอบมาก ข่าวกรองจากพี่ทีน่าไม่ผิดแน่!

"สุขสันต์วันเกิดค่ะ พี่เลเวอร์ หนูขอให้พี่มีความสุขมาก ๆ นะคะ ได้ยินว่าพี่ชอบเสื้อหนังหนูเลยเลือกสีแดงที่เข้ากับบ้านแอรีสให้ค่ะ"

เมื่อเห็นว่าเป็นเสื้อแจ็กเก็ตหนังสีเข้มแบบที่ชอบ เลเวอร์เรทท์นิ่งไปครู่หนึ่ง ปลายนิ้วลูบพื้นผิวเรียบแน่นของหนังราวกับประเมินคุณภาพ แต่แท้จริงแล้วกำลังเก็บรายละเอียดความรู้สึกนั้นไว้อย่างเงียบงัน

“ดีมาก...ใส่ได้พอดี” เขาพูดเสียงเรียบแต่แฝงความพึงพอใจ หลังจากที่ถอดเสื้อคลุมเก่าแล้วสวมตัวใหม่ทันที

จากนั้นจึงเปิดการ์ดวาดมือบนหน้าปกเป็นดอกทานตะวัน สดใส เรียบง่าย ดวงตาของเลเวอเรทท์นิ่งงันลงอีกครั้ง โดยที่สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนมาก แต่ในแววตานั้นเหมือนจะอ่อนลงจาง คล้ายกับได้ข้อคิดบางอย่างที่ลึกซึ้งจากรูปวาดดอกทานตะวันของเด็กน้อย

“ขอบใจมาก...ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีในวันธรรมดา ๆ แบบนี้”

ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับขยับยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก แม้จะเล็กน้อยทว่าความรู้สึกหนึ่งสว่างวาบขึ้นในใจของสาวน้อยรีชา ซึ่งมันแจ่มชัดเอามาก ๆ เสียจนใบหน้าร้อนผ่าว

'กรี๊ดดดดดด นี่มัน 'ท็อป' สุดคูลในอุดมคติของฟิค BL ชัด ๆ! ไม่ได้การแล้วค่าาาา ต้องรีบกลับไปเขียนโดจินแล้ว!!!!'

เด็กหญิงตัวน้อยเม้มปาก เธอกำชายกระโปรงยีนส์ไว้แน่นเพื่อข่มอารมณ์ที่พลุ้งพล่าน (?)

"คะ..คือ ดีใจที่พี่ชอบนะคะ เดี๋ยวหนูขอตัวก่อน"

หลังพูดจบสาวน้อยฟุโจชิอย่างรีชาก็รีบบึ่งกลับไปที่กระท่อมหมายเลข 3 แล้วเปิดจินตนาการกับกระดาษและดินสอ---

ร่วมงานวันเกิด
มอบ [นาฬิกาสปอร์ต] ให้ แอนนาเบ็ธ เชส
มอบ [แจ๊คเก็ตหนัง] ให้ เลเวอร์เรทท์ ฟรีมอนท์
+2 Point
(ได้แค่ 2 Point เองเบ๋อ)

bettyleg

Daemon HEROES

Nanette ตอบกลับเมื่อ 2025-7-11 18:28 แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nanette เมื่อ 2025-7-11 19:12 Happy Birthday!บริเ ...

Daemon  Kannel

12 · กรกฎาคม · 2025 · 18.00 น.

          หนึ่งเดือนเต็มที่เดม่อนกลับมายังค่ายฮาล์ฟบลัด เขาใช้เวลาส่วนใหญ่หมกตัวอยู่ในบ้านพักของอะโฟรไดต์ ไม่ค่อยออกไปสุงสิงกับใครมากนัก แผลใจจากการที่ลิเลียน่าลืมเขาไปจนหมดสิ้นนั้นยังคงอยู่ แต่พรที่ได้รับจากเลปพราคอนเรื่องความอดทนและความไม่ย่อท้อ ช่วยให้เขายอมรับความจริงได้เร็วขึ้น 'ไม่เป็นไร... เธอเคยสอนให้ฉันเข้มแข็ง และฉันจะจดจำช่วงเวลาของเราไว้เสมอ' เดม่อนพร่ำบอกตัวเองเสมอ

          ในระหว่างวัน เขาก็ได้ยินข่าวลือแว่วๆ ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของรุ่นพี่คนสำคัญสองคน: แอนนาเบ็ธ เชส ธิดาแห่งอะธีน่า และเลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ บุตรแห่งแอรีส เดม่อนตัดสินใจเตรียมของขวัญเล็กๆ น้อยๆ และรอจนกว่าจะถึงเวลาเฉลิมฉลอง หลังจากการฝึกฝนประจำวันที่แสนเหน็ดเหนื่อย

          เมื่อถึงเวลาเย็น เดม่อนก็เดินไปยังโรงอาหารของค่าย วันนี้บรรยากาศดูครึกครื้นเป็นพิเศษ โต๊ะอาหารไม่ได้ถูกจัดแยกตามสายเลือดเหมือนปกติ ผู้คนต่างนั่งปะปนกัน หัวเราะและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

          เดม่อนรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับการเข้าหาใครก่อนผิดวิสัยเด็กบ้านอะโฟร์ไดต์อย่างมากที่มักจะเข้าสังคมเก่ง แต่ก็รวบรวมความกล้าเดินถือของขวัญตรงไปที่โต๊ะซึ่งมีแอนนาเบ็ธและเลเวอเรทท์นั่งอยู่ รายล้อมด้วยเพื่อนๆ รุ่นพี่คนอื่นๆ

          "สุขสันต์วันเกิดครับ...รุ่นพี่แอนนาเบ็ธ รุ่นพี่เลเวอเรทท์" เดม่อนเอ่ยเสียงเบา พลางยื่นกล่องของขวัญที่ห่ออย่างเรียบง่ายให้ "ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ" เขายิ้มเล็กน้อย พยายามฝืนให้ดูเป็นปกติที่สุด

          แอนนาเบ็ธรับของขวัญไป เธอมองหน้าเดม่อนด้วยแววตาฉงน ก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าจะจางลงเล็กน้อย เธอมองเห็นถึงความเศร้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มจางๆ และดวงตาที่พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นออกไป แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สัญชาตญาณของเธอสั่งให้ปลอบโยน

          เลเวอเรทท์ที่ปกติจะทำหน้านิ่งๆ ก็พยักหน้ารับของขวัญของเขาด้วยท่าทางสุภาพผิดจากภาพลักษณ์ที่ดุดัน ดวงตาคมกริบของบุตรแห่งแอรีสกวาดมองเดม่อนอย่างพินิจ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าที่เดม่อนเคยได้ยินในข่าวลือ "ขอบใจนะเจ้าหนู...เดม่อนใช่ไหม"

          "ครับ" เดม่อนพยักหน้า

          "ขอบคุณมากนะเดม่อน" แอนนาเบ็ธพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอวางมือลงบนไหล่ของเขาเบาๆ "นายดูไม่ค่อยสบายใจเลยนะ...มีอะไรหรือเปล่า? ถ้ามีอะไรอยากระบายก็บอกพี่ได้นะ"

          เดม่อนผงะเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าจะมีใครสังเกตเห็น เขาขอบคุณสำหรับความห่วงใย "ขอบคุณครับรุ่นพี่แอนนาเบ็ธ" เขากล่าว พลางส่ายหน้านิดๆ "ไม่เป็นไรครับ ผมสบายดี แค่...เหนื่อยจากการฝึกนิดหน่อยน่ะครับ"

          "งั้นเหรอ" แอนนาเบ็ธพยักหน้าช้าๆ แต่แววตาของเธอยังคงเปี่ยมด้วยความเข้าใจ

          เลเวอเรทท์มองเดม่อนอย่างพิจารณาอีกครั้ง ก่อนจะหันไปซุบซิบอะไรบางอย่างกับแอนนาเบ็ธเบาๆ

          "ครับ" เดม่อนพยักหน้ารับ "ผมขอตัวไปหาอะไรกินในงานก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวจะไปออกกำลังฝึกฝนต่อ" เขาพูดพลางโค้งศีรษะให้เล็กน้อย ก่อนจะเดินปลีกตัวออกมาจากโต๊ะของรุ่นพี่ ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ว่างๆ สักตัว พยายามกลืนอาหารลงท้องและซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉย

          เดม่อนนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งในโรงอาหาร ค่อยๆ ตักอาหารเข้าปาก แม้จะพยายามซ่อนความรู้สึก แต่สายตาก็อดที่จะมองไปยังโต๊ะของรุ่นพี่ทั้งสองไม่ได้

          แล้วเขาก็เห็นเธอ... ลิเลียน่า เดินตรงไปยังโต๊ะนั้นด้วยใบหน้าสดใส รอยยิ้มประดับอยู่บนริมฝีปาก เธอพูดคุยและอวยพรแอนนาเบ็ธกับเลเวอเรทท์อย่างเป็นธรรมชาติ เดม่อนเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว 'เธอยังดูมีความสุขดีนะ' เขานึกในใจ

          ทีแรก เขาอยากจะลองเรียกชื่อเธอ อยากจะทักทาย อยากจะถามว่าสบายดีไหม แต่แล้วก็เลือกที่จะเงียบไว้ดีกว่า บางทีลิเลียน่าอาจจะกำลังโกรธอะไรบางอย่างเขาอยู่ก็เป็นได้ ถ้าเธอหายโกรธแล้ว วันหนึ่งเธอคงจะมาคุยกับเขาเอง

          แอนนาเบ็ธที่สังเกตเห็นสายตาของเดม่อนที่จับจ้องไปที่ลิเลียน่า เธอมองตามแล้วก็เข้าใจได้ในทันที แม้จะไม่รู้ว่าทั้งสองรู้จักกันเป็นการส่วนตัวหรือไม่ แต่แววตาของเดม่อนที่มองลิเลียน่านั้นราวกับมองคนคุ้นเคยกันมานาน

          แอนนาเบ็ธหันไปกระซิบถามลิเลียน่าเบาๆ "รู้จักเด็กคนนั้นไหม?"

          ลิเลียน่ามองตามสายตาของแอนนาเบ็ธไปยังเดม่อนที่กำลังก้มหน้ากินข้าวอยู่ เธอมองครู่หนึ่งแล้วก็ส่ายหน้าเบาๆ พลางกระซิบตอบกลับมาว่า "ไม่รู้จักเลยค่ะ"

          สีหน้าของแอนนาเบ็ธยิ่งแปลกใจเมื่อได้ยินคำตอบนั้น เธอหันกลับมามองเดม่อนอีกครั้ง ดวงตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ลิเลียน่าอยู่เรื่อยๆ ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน แต่ลิเลียน่ากลับไม่รู้จักเขา... นี่มันเรื่องอะไรกัน?

          เดม่อนกลืนอาหารคำสุดท้ายลงคอ เขาวางจานลงบนถาดอย่างเงียบๆ พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ โรงอาหารอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย ความรู้สึกที่เห็นลิเลียน่าจำเขาไม่ได้ยังคงทิ้งร่องรอยเอาไว้ในใจ แต่เขาก็พยายามสะบัดมันออก

          พรจากเลปพราคอนทำงานได้ดีอย่างน่าประหลาด มันทำให้เขารู้สึกถึงความอดทนและกำลังใจที่เพิ่มขึ้น เดม่อนลุกขึ้นจากโต๊ะเดินออกจากโรงอาหาร ทิ้งบรรยากาศงานเลี้ยงวันเกิดไว้เบื้องหลัง

          เขาก้าวเท้าไปตามทางเดินที่ทอดยาวในค่ายฮาล์ฟบลัด แสงจากคบเพลิงริมทางส่องสว่างไสว ไม่มีความมืดมิดใดๆ มาบดบัง แม้จะเป็นช่วงเวลาที่ปกติแล้วดวงอาทิตย์ควรจะลับขอบฟ้าไปแล้วก็ตาม 'Eternal Sunshine' เดม่อนนึกถึงพาดหัวข่าวที่เคยอ่าน ปรากฏการณ์ที่ท้องฟ้าไม่เคยตกกลางคืนมาตั้งแต่เดือนตุลาคมปีที่แล้ว สร้างความสับสนและหวาดกลัวให้กับโลกมนุษย์

          ขณะที่เดินไป เขากำลังคิดถึงกระดานภารกิจของค่าย หวังว่าจะเจออะไรที่น่าสนใจ หรืออาจจะเป็นภารกิจที่ทำให้เขาลืมเรื่องราวต่างๆ ไปได้ชั่วคราว

มอบ แจ๊กเก็ตหนัง ให้ [NPC-28] เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ 

- พูดคุยประจำวัน +5

- ให้ของโปรดปรานที่สุดในวันเกิดจะได้รับ +30 แต้มมิตรภาพ

- หอมเย้ายวน : NPC รุ่นพี่หรือเพื่อนร่วมค่ายจะได้รับโบนัส +10 ความสนิทสนม

- เสน่ห์อันเลิศล้ำ : NPC รุ่นพี่หรือเพื่อนร่วมค่ายจะได้รับโบนัส +5 ความสนิทสนม

รวม: 50 แต้ม

มอบ นาฬิกาสปอร์ต ให้ [NPC-11] แอนนาเบ็ธ เชส

- พูดคุยประจำวัน +5

- ให้ของโปรดปรานที่สุดในวันเกิดจะได้รับ +30 แต้มมิตรภาพ

- หอมเย้ายวน : NPC รุ่นพี่หรือเพื่อนร่วมค่ายจะได้รับโบนัส +10 ความสนิทสนม

- เสน่ห์อันเลิศล้ำ : NPC รุ่นพี่หรือเพื่อนร่วมค่ายจะได้รับโบนัส +5 ความสนิทสนม

รวม: 50 แต้ม

รางวัลผู้มาอวยพรวันเกิด: +2 Point และ +50 พลังงาน

 

NC

Nymeria HEROES

12-07-2025 19.30 PM

I want to be your everything little darling

โถงอาหารที่เคยอึกทึกไปด้วยเสียงกระทบกันของถาดอาหารและเสียงพูดคุยอย่างไม่เป็นทางการ วันนี้กลับคึกคักเป็นพิเศษในรูปแบบที่แตกต่างออกไป สายรุ้งกระดาษสีส้มและสีม่วงที่ทำขึ้นอย่างง่ายๆ ถูกขึงไปมาระหว่างเสาหินอ่อน กลิ่นหอมของขนมอบและไส้กรอกย่างลอยอบอวลปะปนกับเสียงหัวเราะและเสียงดนตรีเบาๆ จากพิณของพวกบ้านอะพอลโล มันคืองานเลี้ยง "Feast of Candlelight & Tales" ที่ดูเหมือนว่าจะมีอาสาสมัครบางคนช่วยคุณดีจัดขึ้นอย่างกะทันหัน

“ให้ตายสิ ดูละครลิงวันเกิดของพวกมนุษย์กึ่งเทพนี่สิ” เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นในห้วงคำนึงอย่างไม่สบอารมณ์ “แทนที่จะเอาเวลาไปลับดาบ กลับมานั่งร้องเพลงเป่าเทียนกันอยู่ได้ ไร้สาระชะมัด”

“อย่าอิจฉาน่าฉันรุ้ว่าไม่มีใครจัดงานวันเกิดให้เธอมาเป็นร้อยปีแล้ว… มันคือการสร้างขวัญและกำลังใจ แคลร์” เธอผู้นั้นตอบกลับในใจ พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ “ครอบครัวที่แข็งแกร่ง ไม่ได้สร้างขึ้นจากสมรภูมิเพียงอย่างเดียว”

สายตาของสตรีตาคมจับจ้องไปยังเจ้าของวันเกิดทั้งสองคน แอนนาเบ็ธ เชส ธิดาแห่งอะธีน่าผู้โด่งดัง กำลังยืนอยู่กลางวงล้อมของเพื่อนๆ จากบ้านอะธีน่าและบ้านอื่นๆ เธอดูผ่อนคลายและมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าเสมอ แววตาสีเทาดุจพายุคู่นั้นเปี่ยมด้วยความเฉลียวฉลาดและความอบอุ่นในเวลาเดียวกัน

ส่วนเจ้าของวันเกิดอีกคน เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ บุตรแห่งแอรีส ยืนพิงขอบโต๊ะในมุมที่ไกลที่สุดจากวงสนทนา ในชุดฝึกซ้อมตัวเดิมที่ดูสะอาดสะอ้านขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยเย็นชาอยู่แล้วยิ่งดูมึนตึงและอึดอัดใจกว่าเดิม เขารับของขวัญชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากเด็กค่ายใหม่ๆ ด้วยการพยักหน้ารับสั้นๆ โดยแทบไม่ได้สบตา แม้จะชัดเจนว่าเขาไม่ได้สนุกกับมัน แต่ในแววตาที่หลบเลี่ยงผู้คนนั้น ไนมีเรียก็สัมผัสได้ว่าเขาไม่ได้ปฏิเสธความตั้งใจดีของคนที่จัดงานนี้ให้

ร่างอรชรเดินตรงไปยังมุมอับแสงนั้นอย่างเงียบเชียบ ในมือของเธอคือกล่องของขวัญสีดำเรียบๆ ที่ผูกด้วยริบบิ้นสีเงิน เธอไม่ได้เอ่ยคำทักทาย เพียงแค่วางมันลงบนโต๊ะข้างๆ เขา

เลเวอเรทท์ชำเลืองมองกล่องของขวัญ ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมามองหน้าเธอด้วยแววตาที่ถามว่า ‘อะไรอีก’

“สุขสันต์วันเกิดค่ะ เมนเทอร์” ว่าที่แม่มดสาวกล่าวเรียบๆ แต่แฝงแววหยอกล้อไว้ในน้ำเสียง

เขาไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่พยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ เป็นการบอกว่า ‘รู้แล้ว ขอบใจ’ ก่อนจะหันไปหยิบไส้กรอกย่างขึ้นมากัดแก้เก้อ

จากนั้น สตรีรอยยิ้มเรียบจึงเดินไปยังวงสนทนาของแอนนาเบ็ธ เธอดูประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นไนมีเรีย แต่ก็ยังคงรอยยิ้มที่เป็นมิตรไว้ “มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า ไนมีเรีย?”

“แค่แวะมาอวยพรวันเกิดค่ะ รุ่นพี่แอนนาเบ็ธ” เธอผู้นั้นกล่าวพร้อมยื่นกล่องของขวัญอีกใบให้ มันเป็นกล่องทรงยาวสีน้ำเงินเข้ม “และมอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้ หวังว่าจะเป็นประโยชน์นะคะ”

แอนนาเบ็ธรับไปเปิดดูด้วยความสงสัย ก่อนที่ดวงตาสีเทาของเธอจะเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความทึ่ง มันคือนาฬิกาสปอร์ตสีดำสนิท หน้าปัดดิจิตอลที่ดูทนทานและสมบุกสมบัน สายตาของเธอไม่ได้มองมันในฐานะเครื่องประดับ แต่มองมันในฐานะเครื่องมือ เข็มทิศในตัว, ระบบจับเวลา, การกันน้ำ เธอกำลังประเมินค่าของมันอย่างรวดเร็ว

“นี่มันยอดเยี่ยมมาก” ธิดาแห่งอะธีน่ากล่าวอย่างจริงใจ “ขอบคุณมากนะ ไนมีเรีย มันมีประโยชน์มากจริงๆ”

หลังจากนั้นไม่นาน ช่วงเวลาสำคัญของธรรมเนียมก็มาถึง เค้กลิบุมก้อนเล็กๆ ที่ปักเทียนไว้หนึ่งเล่ม ถูกนำมามอบให้เจ้าของวันเกิดทั้งสองคน บทเพลงอวยพรวันเกิดในแบบฉบับของชาวค่ายที่ทั้งดังและไม่พร้อมเพรียงกันเอาเสียเลยดังก้องไปทั่วโถงอาหาร แอนนาเบ็ธหัวเราะออกมาอย่างขบขัน ในขณะที่เลเวอเรทท์มีสีหน้าเหมือนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

เมื่อทั้งสองเป่าเทียนจนดับลงพร้อมกัน กองไฟกลางโถงก็พลันลุกโชนสว่างวาบขึ้นราวกับจะร่วมยินดีด้วย พลังงานแห่งความสุขและความเป็นครอบครัวแผ่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณ

ไนมีเรียมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มจางๆ เธอได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้แล้ว แต่ค่ำคืนของเธอยังไม่จบเพียงเท่านี้

ร่างบางค่อยๆ ปลีกตัวออกจากความวุ่นวายอย่างเงียบเชียบราวกับเงา ไม่มีใครสังเกตเห็นการหายตัวไปของเธอ

“ทิ้งปาร์ตี้ไปทำธุรกิจมรณะเนี่ยนะ ช่างเป็นเธอจริงๆ” คลาริสซ่าถอนหายใจในหัว

เป้าหมายของเธอคือเนินฮาล์ฟบลัด ที่ซึ่งเวกรรมอีกบทหนึ่งและเจ้าชายน้ำแข็งที่อาจจะเย็นชากว่าเลเวอเรทท์หลายเท่า กำลังรออยู่

******

มอบ แจ๊กเก็ตหนังสุดเท่คูล ให้ [NPC-28] เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์

- พูดคุยประจำวัน +5

- ให้ของโปรดปรานที่สุดในวันเกิดจะได้รับ +30 แต้มมิตรภาพ

- กุหลาบน้ำเงินทอง : เมื่อสวมใส่จะทำให้การมีปฏิสัมพันธ์กับ NPC/TGC/Satyr/Lares+5

มอบ นาฬิกาสปอร์ตเรียบหรู ให้ [NPC-11] แอนนาเบ็ธ เชส

- พูดคุยประจำวัน +5

- ให้ของโปรดปรานที่สุดในวันเกิดจะได้รับ +30 แต้มมิตรภาพ

- กุหลาบน้ำเงินทอง : เมื่อสวมใส่จะทำให้การมีปฏิสัมพันธ์กับ NPC/TGC/Satyr/Lares+5

รางวัลผู้มาอวยพรวันเกิด: +2 Point และ +50 พลังงาน

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

โรงอาหาร

จากในตอนแรกนาแนตต์คิดว่าจะกลับไปเตรียมตัวที่บ้านพักหมายเลข 10 เลยในทันที ทว่าเสียงท้องร้องที่เรียกความสนใจจากเด็กสาวไปก็ทำให้เธอต้องเปลี่ยนใจแวะมาที่โรงอาหารแทน

กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ขืนเข้าป่าต้องห้ามไปแบบท้องร้องโครกคราก ได้โดนฮาร์ปี้จับกินก่อนแน่ ๆ

“คุณป้าฮาร์ปี้!”

พูดถึงฮาร์ปี้ฮาร์ปี้ก็มา นาแนตต์โบกมือทักทายแม่ครัวฮาร์ปี้ที่กำลังจะเดินกลับเข้าไปในครัวหลังจากออกมาทำอะไรซักอย่างด้วยความคิดว่าสนิทกันแล้วจากการช่วยจัดงานวันเกิดให้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่ทว่าท่าทางหมางเมินของคุณป้าฮาร์ปี้ก็ทำให้นาแนตต์คิ้วกระตุก

“อะไรเนี่ย ทำเหมือนคนไม่รู้จักกันอย่างนั้นแหละ ฮึ!”

เด็กสาวพ่นลมหายใจออกมาทางจมูกเบา ๆ ฟึดฟัด ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะประจำบ้านพักหมายเลข 10 ส่งสายตาเชือดเฉือนให้เด็กหนุ่มบางคนที่ทำท่าจะเข้ามาคุยด้วย ตอนนี้เธออารมณ์เสียจนอาจจะกินหัวใครซักคนก็ได้ถ้าเข้ามายุ่งน่ะนะ

ทานอาหารฟรี +30 พลังงาน

bettyleg

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

โรงอาหาร

จัดการถวายของสักการะเสร็จเรียบร้อยนาแนตต์ก็เดินตรงเข้ามายังโถงอาหารด้านใน โต๊ะประจำเคบินหมายเลข 10 ตอนนี้ถูกจับจองโดยเธอแต่เพียงผู้เดียว ผิดกับโต๊ะกระท่อมแอรีสที่ดูเหมือนพวกเด็กบ้าพลังจะขยันตื่นขึ้นมาฝึกฝนกันเสียจริง

สลัดง่าย ๆ และน้ำส้มคืออาหารเช้าที่นาแนตต์เลือก เธอยกมันไปยังกองไฟเพื่อเลือกส่วนที่ดีที่สุดในจานถวายให้กับเทพเทพีเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงกลับมานั่งกินดี ๆ

แก้มป่อง ๆ ขยับเอื่อย ๆ คุณหนูจากบลัวส์รู้สึกไม่เจริญอาหารนักสาเหตุมาจากเสียงปริศนาที่ติดอยู่ในห้องเมื่อวาน พอผ่านเรื่องวุ่น ๆ อย่างการทำภารกิจมาแล้วก็ทำให้นาแนตต์มีเวลาคิดมากขึ้น และเธอก็ตัดสินใจว่าหลังจากนี้จะลองไปขอคำพยากรณ์ดู

ทานอาหารฟรี +30 พลังงาน

bettyleg

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

15.07.2025 | 06:00 PM

เมื่อความร้อนระอุของช่วงบ่ายเริ่มคลายตัวลง, กลิ่นหอมของอาหารเย็นก็เริ่มลอยอวลไปทั่วค่ายฮาล์ฟบลัด, ทำหน้าที่เป็นสัญญาณเรียกที่ไม่เป็นทางการให้เหล่าเดมิก็อดมารวมตัวกันที่ศาลาอาหาร

แอ็กเซลเดินไปตามแถวเพื่อรับอาหารของเขา, เคลื่อนไหวด้วยความสงบนิ่งที่ดูจะขัดกับความวุ่นวายรอบตัว สโคล่า, แม่ครัวฮาร์ปี้ประจำค่าย, ยื่นถาดอาหารให้เขาพร้อมกับส่งเสียงร้องแหลมๆ ที่เป็นมิตร ซึ่งเขาตอบรับด้วยการพยักหน้าเล็กน้อยและรอยยิ้มที่สุภาพแต่ไร้ความรู้สึก เมนูเย็นนี้คือสเต็กเนื้อซอสเห็ด, เสิร์ฟคู่กับซุปมันฝรั่งที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่น

หลังจากโยนส่วนแบ่งที่ดีที่สุดขลงในเตาหลอมเป็นเครื่องเซ่นตามธรรมเนียม—โดยไม่ได้เอ่ยคำอธิษฐานใดๆ—บุรุษชาวรัสเซียก็ถือถาดอาหารของเขาเดินไปยังโต๊ะของเคบินไทคีซึ่งว่างเปล่าเช่นเคย เขาเลือกนั่งในจุดที่สามารถมองเห็นภาพรวมของศาลาได้ทั้งหมด, เป็นนิสัยที่ติดตัวมาจากการต้องระวังภัยอยู่เสมอ

เขาเริ่มกินอาหารอย่างเงียบๆ, ไม่ได้สนใจบทสนทนาจอแจรอบตัวเป็นพิเศษ ข่าวลือและเรื่องซุบซิบก็ไม่ต่างอะไรกับเสียงรบกวนในความคิดของเขา—เป็นข้อมูลที่ไร้ประโยชน์และส่วนใหญ่ก็ถูกบิดเบือน

แต่แล้ว, บทสนทนาจากสาวๆแอโฟรไดท์ที่มายืนคุยอยู่ไม่ไกลก็ดังลอดเข้ามาในโสตประสาทของเขาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

"เธอได้ยินข่าวไนมีเรียรึเปล่า? สุดยอดไปเลยเนอะ" เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น, แฝงด้วยความชื่นชมระคนอิจฉา

"ฉันได้ยินว่าเธอเพิ่งกลับมาจากภารกิจที่เท็กซัสกับไฮด์เมื่อคืนนี้" อีกเสียงหนึ่งเสริม "แต่เมื่อเช้าฉันเห็นเธอเดินออกไปกับเลเวอเรทท์แล้ว...ผู้ชายที่ฮอตที่สุดในค่ายสองคนเลยนะ!"

ชื่อ 'ไฮด์' และ 'เลเวอเรทท์' ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเป็นพิเศษ แต่ชื่อแรก...

'ไนมีเรีย'

บุตรแห่งโชคชะตาชะงักไปชั่วขณะ, ช้อนซุปในมือของเขาหยุดค้างอยู่กลางอากาศ มันเป็นชื่อที่ไม่ได้พบเจอกันบ่อยนัก และมันก็ไปสะกิดความทรงจำส่วนลึกที่เขาไม่ได้นึกถึงมานานแล้ว

ไนมีเรีย...  ธิดาเทพซัมติง เขาไม่รู้จัก แต่เขารู้จักไนมีเรียอีกคนหนึ่ง...ไนมีเรีย เฮนลาดิส, ลูกสาวคนเดียวของหนึ่งในช่องทางการฟอกเงินที่สำคัญที่สุดของพ่อเขา คนส่วนน้อยที่เขานับเป็นเพื่อน, เด็กสาวผู้เฉลียวฉลาด และอันตรายในแบบที่แตกต่างออกไป

เขาไม่ได้ข่าวคราวของหล่อนมาพักใหญ่แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวของพวกเขาส่วนใหญ่เป็นเรื่องของธุรกิจก็จริง แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าคิดถึงเพื่อนคนนี้ไม่น้อย

แต่ความเป็นไปได้ที่ว่าเด็กสาวคนนั้นกับ'ยัยแม่มด'ผู้เป็นที่กล่าวขวัญถึงในตอนนี้...จะเป็นคนคนเดียวกัน...

ความคิดนั้นทำให้โลกของเขาที่เคยแบ่งแยกกันอย่างชัดเจน—โลกแห่งอำนาจมืดในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก กับโลกแห่งเทพเจ้าและอสูรกายในลองไอส์แลนด์—ซ้อนทับกันครู่หนึ่ง

เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่?

ทันใดนั้น, อาหารเย็นตรงหน้าก็ดูจืดชืดไปถนัดตา กระดานหมากรุกของเขาเพิ่งมีตัวแปรใหม่ที่คาดไม่ถึงปรากฏตัวขึ้นมา—

แต่ไม่ใช่มั้ง... คงคิดไปเองแหละ

ทานอาหาร +30 พลังงาน
ข่าวลือ +15 EXP

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

16.07.2025 | 07:00 AM

รุ่งเช้าวันใหม่มาพร้อมกับกิจวัตรที่คุ้นเคย แสงสีทองที่ไม่ยอมแพ้ส่องกระทบโต๊ะหินอ่อนในศาลาอาหารที่เริ่มมีผู้คนหนาตา แอ็กเซลนั่งลงพร้อมกับถาดอาหารเช้าที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยประสิทธิภาพ—ไข่คนที่ปรุงสุกกำลังดี, ขนมปังปิ้งกรอบๆ, และเอสเปรสโซ่ร้อนแก้วเล็กที่ส่งกลิ่นหอมขมเข้มข้น

เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับเสียงจอแจรอบตัวมากนัก จิตใจของเขาจดจ่ออยู่กับการวางแผน—การจัดลำดับความสำคัญและจัดสรรเวลาซึ่งเป็นทรัพยากรที่มีค่าที่สุด

บุตรแห่งไทคียกแก้วกาแฟดำเข้มขึ้นจิบ, ปล่อยให้ความขมของมันกระตุ้นประสาทให้ตื่นตัว ตารางการฝึกของค่ายที่เขาตรวจสอบเมื่อวานนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด คลาสส่วนใหญ่ยังคงเน้นไปที่การต่อสู้ระยะประชิด, ซึ่งไม่ใช่ทางของเขา  ไม่ก็คลาสระดับสูงที่ต้องผ่านเบสิคก่อน

แต่มีสองคลาสที่ดึงดูดความสนใจของเขา

ช่วงเช้า: ธนูพื้นฐาน

มันอาจดูเป็นการถอยหลังสำหรับคนที่เชี่ยวชาญการใช้ปืนพกอย่างเขา แต่ที่นี่...ในโลกที่เทคโนโลยีดูเหมือนจะหยุดอยู่แค่ปลายดาบและเวทมนตร์ เขาไม่มั่นใจว่ามันจะอนู่ในตัวเลือก ไปลองธนูเสียซักครั้งก็ไม่ใช่ปัญหา

ช่วงเย็น: อสูรกายศึกษา

ประสบการณ์ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาสอนบทเรียนราคาแพงให้แก่เขา: ความไม่รู้คือความเสี่ยงที่ไม่อาจยอมรับได้ การเผชิญหน้ากับแดรกคีเน่และหมาป่าแห่งสงครามโดยไม่มีข้อมูลใดๆในหัวคือการเดินเข้าสู่การเดิมพันแบบสุ่มสี่สุ่มห้า เขาจำเป็นต้องมีคลังข้อมูล, ต้องรู้จักจุดแข็งและจุดอ่อนของศัตรูแต่ละชนิดก่อนที่จะเผชิญหน้ากับพวกมันในสนามรบจริง ความรู้คืออาวุธที่ทรงพลังไม่แพ้ดาบหรือลูกธนู

แผนการสำหรับวันนี้ถูกกำหนดขึ้นแล้วอย่างชัดเจน

เขาทานอาหารเช้าจนหมด, ทุกคำถูกเคี้ยวอย่างพอดิบพอดี ไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไป ก่อนจะลุกขึ้นยืน เก็บถาดอาหารเข้าที่เรียบร้อย

เมื่อท้องอิ่มและสมองพร้อมทำงาน, เขาก็พร้อมที่จะเริ่มต้นวันใหม่แห่งการฝึกฝนแล้ว...ตามที่ดีลเลอร์ได้สั่งเอาไว้

ทานอาหาร +30 พลังงาน

Power Money Game Music

CABIN19

@Hye Ri