[โรงอาหารหลัก] โถงอาหารประจำค่าย

Soyeon

ชื่อตัวละคร: Park Jenny

เรื่องราวของสาวน้อยปาร์ค เจนนี่: ภารกิจสะอาดสะอ้านโถงอาหารค่ายฮาล์ฟบลัด

ในบ่ายวันหนึ่งท่ามกลางอากาศร้อนระอุ ปาร์ค เจนนี่ สาวน้อยผู้เปี่ยมด้วยพลังใจ เดินมาถึงโถงอาหารของค่ายฮาล์ฟบลัด กลิ่นหอมของอาหารเพิ่งปรุงเสร็จยังคงฟุ้งกระจาย ทว่าบนพื้นและโต๊ะหลายตัวยังเต็มไปด้วยเศษขยะและคราบสกปรกจากมื้อกลางวัน เจนนี่สูดลมหายใจลึก พลางก้าวไปยังมุมหลังของโถง ที่นั่นแม่ครัวฮาร์ปี้ยืนอยู่ข้างเตาผิงขนาดใหญ่ เธอเหลือบมองเจนนี่ ยิ้มอ่อนโยน และโบกมือเรียกให้เข้าไปหา

"สวัสดีค่ะ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ วันนี้หนูเป็นอาสาสมัครเวรทำความสะอาดค่ะ!" เจนนี่กล่าวอย่างสุภาพ แต่ในน้ำเสียงแฝงด้วยความมุ่งมั่น

แม่ครัวฮาร์ปี้พยักหน้าช้าๆ พร้อมกล่าวด้วยเสียงอบอุ่น "เยี่ยมมากจ้ะเจนนี่ อย่าลืมเก็บให้สะอาดทุกมุมนะลูก"

ด้วยกำลังใจจากแม่ครัว เจนนี่มุ่งหน้าไปยังมุมเก็บอุปกรณ์ หยิบไม้กวาดและไม้ถูพื้นขึ้นมา เธอเริ่มกวาดพื้นอย่างขะมักเขม้น ไล่จากซอกเล็กๆ ไปยังพื้นที่เปิดโล่ง ทุกครั้งที่เธอกวาดและถูพื้น ความสกปรกก็ค่อยๆ หายไป เผยให้เห็นพื้นไม้ที่เงาวับ

เมื่อพื้นสะอาดหมดจด เธอเปลี่ยนมาใช้ผ้าไมโครไฟเบอร์เช็ดโต๊ะทุกตัว ด้วยความตั้งใจและพิถีพิถัน เสียงผ้าขยับไปมาบนพื้นโต๊ะดังเบาๆ เสริมบรรยากาศของความมุ่งมั่น

เสร็จจากโต๊ะ เธอเดินตรงไปยังอ่างล้างจานที่เต็มไปด้วยจานชาม เธอลงมือล้างด้วยความละเอียด สบู่ฟองฟู่อันละมุนช่วยให้ทุกจานสะอาดเหมือนใหม่ เมื่อล้างเสร็จ เธอจัดการเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างเข้าที่อย่างเป็นระเบียบ

หลังจากทำความสะอาดเสร็จสมบูรณ์ เจนนี่เดินกลับไปหาแม่ครัวฮาร์ปี้ที่นั่งพักใกล้เตาผิง เธอพูดด้วยรอยยิ้มและเสียงเต็มไปด้วยความภูมิใจ "เสร็จแล้วค่ะ!"

แม่ครัวฮาร์ปี้ยิ้มกว้าง พยักหน้าอย่างพึงพอใจ "ทำได้ดีมากเลยเจนนี่ โถงอาหารดูสะอาดเรียบร้อยขึ้นมาก ขอบคุณมากนะลูก"

เจนนี่ยกมือขอบคุณ รอยยิ้มแห่งความสุขแต่งแต้มบนใบหน้า เธอกล่าวลาและเดินกลับไปยังที่พักของตน ด้วยความรู้สึกภูมิใจในผลงานของตัวเอง ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าเธอได้เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในค่ายฮาล์ฟบลัด

หมายเหตุ: สาวน้อยปาร์ค เจนนี่ ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร เสร็จเรียบร้อย เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ 

(เลือกทำการรับ 4 เหรียญครักม่า) และ + 15 EXP

Jayvik BRAVE

04.12.2024

เวลา 9.00 น.

เจวิคเดินออกมาจากบ้านหมายเลข 11 ก่อนจะเดินวนไปวนมาเพื่อที่จะหาห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาหนังจากตื่นนอน แต่เขาก็ไม่เจอเลย ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะ ใช้น้ำดื่มที่พกมาด้วยมาเทใส่ผ้าขนหนู และนำมาเช็คหน้าเช็ดตาเสียหน่อย จากนั้นจึงเดินเข้ามาบริเวณโถงทานอาหาร เขามองดูไปมาพบเห็นกับสมาชิกค่ายคนอื่นนั่งทานข้าวตามโต๊ะของแต่ละบ้าน

“อย่างงี้เราต้องไปนั่งโต๊ะของบ้านเฮอร์มีสก่อนสินะ” เจวิคพูดขึ้นและเดินไปยังโต๊ะบ้านเฮอร์มีสก่อนจะโบกมือทักทายรุ่นพี่ภายในบ้านที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว 

“สวัสดีครับ ๆ” ขายหนุ่มพูดกับเพื่อนร่วมบ้านก่อนจะวางกระเป๋าลงแถวนั้นแล้วเดินไปยัง บริเวณสั่งอาหาร

“สวัสดีครับเออ . . .” ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะเห้นเข้ากับแม่ครัวฮาร์ปี้ตรงหน้า ‘อืมมมม น่าจะเป็นฮาร์ปี้สินะ’ เขานึกภายในใจก่อนจะรีบตอบกลับไปอีกที “เอาอเมริกันเบรคฟาสครับ” เมนูครัวยิ้มให้ก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารที่ชายหนุ่มพึ่งสั่งไป

ผ่านไปไม่นานนักแม่ครัวฮาร์ปี้ก็ทำอาหารที่เจวิคสั่งเสร็จเรียบร้อย “ทานให้อร่อยน๊ะจ๊ะ” เธอกล่าว

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มตอบกลับพลางคิดในใจ ‘หน้าตายังกะอาหารโรงแรม 5 ดาวเลย ดีจัง’ เขาเดินกลับมายังที่นั่งที่เขาวางกระเป๋าไว้ในตอนแรกที่เดินเข้ามา ก่อนจะนั่งลงแล้วเริ่มรับประทานอาหารตรงหน้าของตน

ชายหนุ่มนั่งทานอาหารจนเสร็จจากนั้นจึงหยิบจานอาหารของตนเองและเดินไปเก็บจาน ณ ที่เก็บจาน จากนั้นเขาจึงเดินกลับมาหยิบกระเป๋าสะพาย

“เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ” เจวิคกล่าวต่อเพื่อนร่วมโต๊ะ และโค้งหัวให้เล็กน้อยก่อนะเดินออกจากโถงอาหารไป

ทานอาหารประจำวัน +30 พลังงาน

Jayvik Mchonde

Soyeon

ชื่อตัวละคร: Park Jenny

หลังจากการเดินทางที่ยาวนานและทรหดตลอดคืน เจนนี่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยและหิวโหยจนท้องร้องดังลั่น แต่เมื่อแสงแรกของยามเช้าสาดส่องผ่านยอดไม้ในค่ายฮาล์ฟบลัด ความรู้สึกอบอุ่นบางอย่างก็เข้ามาแทนที่ เธอก้าวเท้าเข้าไปในโถงอาหาร ที่ซึ่งแสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านหน้าต่างไม้เก่า กลิ่นหอมของแพนเค้กเนยสดและเบคอนกรอบลอยมาพร้อมกับกลิ่นกาแฟร้อน ทำให้เจนนี่แทบลืมความเหนื่อยล้า

เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไป ภาพแรกที่เห็นคือแม่ครัวฮาร์ปี้ที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหารเช้า บนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ แม่ครัวเหล่านี้ที่มีลักษณะครึ่งมนุษย์ครึ่งนก กำลังจัดเรียงแพนเค้กเป็นชั้นๆ ราดด้วยน้ำผึ้งทองคำที่ส่องประกาย พวกมันส่งเสียงคุยกันอย่างร่าเริง ขณะที่เตรียมกาแฟและน้ำส้มคั้นสด

แม่ครัวฮาร์ปี้ตนหนึ่งเงยหน้ามองเจนนี่พร้อมยิ้มกว้าง “อรุณสวัสดิ์ค่ะ เจนนี่! มาเหนื่อยๆ แบบนี้ ต้องเติมพลังด้วยแพนเค้กชุดใหญ่เลยนะคะ”

เจนนี่หัวเราะเบาๆ ก่อนตอบ “สวัสดีค่ะ หนูหิวจนแทบทนไม่ไหวแล้ว ขอบคุณมากนะคะ!”

เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะไม้ตัวยาวและรับจานแพนเค้กเนยสดที่วางมาให้ตรงหน้า ราดด้วยน้ำผึ้งหอมหวาน เธอหั่นชิ้นหนึ่งใส่ปาก รสชาติที่นุ่มนวลและหอมละมุนทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้รับพลังชีวิตกลับคืนมา เบคอนกรอบที่เคียงข้างยิ่งเติมเต็มความอร่อย

“อร่อยมากเลยค่ะ!” เจนนี่เอ่ยขึ้นหลังจากกินแพนเค้กคำสุดท้าย

แม่ครัวฮาร์ปี้ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “ดีใจที่ชอบนะคะ ถ้าต้องการเพิ่มอีกก็บอกได้เลยค่ะ กาแฟก็กำลังร้อนพอดี!”

เจนนี่พยักหน้า พร้อมขอบคุณอีกครั้ง เธอหยิบกาแฟร้อนที่แม่ครัวเตรียมไว้ให้ ก่อนจะดื่มอึกใหญ่ ความอบอุ่นของมันไหลซ่านไปทั่วร่างกาย

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เธอเก็บจานไปล้างในจุดที่จัดเตรียมไว้ และเดินออกจากโถงอาหารด้วยความสดชื่น แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาบนใบหน้า เธอยิ้มให้ตัวเอง พร้อมที่จะเริ่มต้นวันใหม่ด้วยความมั่นใจและพลังที่เต็มเปี่ยม!

สาวน้อยปาร์คเจนนี่ ใช้บริการทานอาหารฟรีวันละหนึ่งครั้ง ได้รับ + 30 พลังงาน

Soyeon

ชื่อตัวละคร: Park Jenny

เรื่องราวของสาวน้อยปาร์ค เจนนี่ : ภารกิจทำความสะอาดโถงอาหารค่ายฮาล์ฟบลัด

ในบ่ายวันหนึ่งที่อากาศร้อนระอุ ปาร์ค เจนนี่ สาวน้อยผู้มีความมุ่งมั่น เดินทางมายังโถงอาหารของค่ายฮาล์ฟบลัด กลิ่นหอมของอาหารที่เพิ่งปรุงเสร็จยังคงลอยมาในอากาศ แต่ก็มีเศษขยะและคราบสกปรกเกลื่อนอยู่ตามพื้นและโต๊ะหลายตัว เจนนี่หายใจลึก พลางเดินไปยังมุมหลังของโถง ที่นั่นแม่ครัวฮาร์ปี้ยืนอยู่ข้างเตาผิงใหญ่ เมื่อเห็นเจนนี่เข้ามาเธอยิ้มและโบกมือให้

"สวัสดีค่ะ คุณแม่ครัวฮาร์ปี้ วันนี้หนูมาทำความสะอาดค่ะ!" เจนนี่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ

แม่ครัวฮาร์ปี้ยิ้มและพยักหน้า "ดีมากจ้ะเจนนี่ อย่าลืมเก็บให้สะอาดทุกมุมนะลูก"

ได้รับกำลังใจจากแม่ครัว เจนนี่จึงไปหยิบไม้กวาดและไม้ถูพื้น เริ่มทำงานอย่างตั้งใจ กวาดและถูพื้นจากซอกมุมเล็กๆ ไปจนถึงพื้นที่กว้างใหญ่ ทุกครั้งที่เธอกวาดคราบสกปรกก็หายไป เผยให้เห็นพื้นไม้ที่สะอาดและเงางาม

เมื่อพื้นสะอาดเรียบร้อยแล้ว เธอหยิบผ้าไมโครไฟเบอร์มาเช็ดโต๊ะทุกตัวด้วยความพิถีพิถัน เสียงผ้าขยับบนโต๊ะเบาๆ ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความตั้งใจและความมุ่งมั่น

จากนั้นเธอเดินไปยังอ่างล้างจานที่เต็มไปด้วยจานชาม เธอล้างด้วยความละเอียด สบู่ที่ฟองฟูช่วยให้จานทุกใบกลับมาสะอาดเหมือนใหม่ เมื่อเสร็จสิ้นการล้างจาน เธอจัดการเก็บอุปกรณ์ต่างๆ อย่างเป็นระเบียบ

เมื่อทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย เจนนี่เดินกลับไปหาแม่ครัวฮาร์ปี้ที่นั่งพักใกล้เตาผิง พร้อมรอยยิ้มภูมิใจ "เสร็จแล้วค่ะ!"

แม่ครัวฮาร์ปี้ยิ้มกว้างและพยักหน้าอย่างพอใจ "ทำได้ดีมากเลยเจนนี่ โถงอาหารสะอาดและเรียบร้อยขึ้นเยอะ ขอบคุณมากนะลูก"

เจนนี่ยิ้มกว้างและยกมือขอบคุณ ก่อนกล่าวลาและเดินกลับไปยังที่พักของตัวเอง รู้สึกภูมิใจในผลงานที่ทำให้ค่ายฮาล์ฟบลัดสะอาดขึ้น ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าเธอได้ทำให้ที่นี่ดีขึ้น

หมายเหตุ: สาวน้อยปาร์ค เจนนี่ ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร เสร็จเรียบร้อย เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ 

(เลือกทำการรับ 4 เหรียญครักม่า) และ + 15 EXP

Jayvik BRAVE

ผ่านไปเกือบเป็นวัน เจวิคที่รับภารกิจมาตั้งแต่เมื่อคืนก็ได้แอบนอนงีบภายในบริเวณค่าย ถึงแม่เขาจะดื่มกาแฟในตอนนั้นมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ชายหนุ่มตื่นขึ้นพร้อมกับยืนเส้นยืดสาย จากนั้นจึงเดินมายังโถงอาหาร

เขาเดินไปยังบริเวณครัว ระหว่างทางก็ทักทายเพื่อนร่วมบ้านที่นั่งอยู่โต๊ะเฮอร์มีส ชายหน่มเดินมาหยุดที่ด้านหน้าของแม่ครัวฮาร์ปี้

“สวัสดีครับ วันนี้ผมมาช่วยทำความสะอาดโรงอาหารครับ แหะ ๆ” ชายหนุ่มพูดกับแม่ครัวฮาร์ปี้พร้อมกับหัวเราะทับท้ายด้วยความประหม่า เพราะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับอีกฝ่าย

“อ่อได้เลยจ้ะ เดี๋ยวเริ่มจากเช็ดโต๊ะ แล้วกวาดพื้น จากนั้นก็ถูกพื้นจ้ะ แล้วก็ อุปกรณ์อยู่ในตู้ทางนู้นนะจ้ะ ทำเสร็จแล้วก็บอกมาด้วยละ” แม่ครัวฮาร์ปี้บอกสิ่งที่เจวิคต้องทำในงานมาทำความสะอาด และชี้ไปยังตู้เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดที่อยู่ไม่ไกลนัก

“ได้เลยครับ ไว้ใจผมได้เลย” ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมยืดอกด้วยความมั่นใจ จากนั้นจึงเดินไปทางตู้เก็บอุปกรณ์

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดตู้เก็บอุปกรณ์ออกมาเผยให้เห็นกับไม้ถู ไม่กวาด ฟองน้ำ ถุงดำ และน้ำยาทำความสะอาดอยู่ภายใน เจวิคอุ้มเอาอุปกรณ์ออกมาจากตู้ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะใกล้ ๆ แล้ววางลงบนโต๊ะ ชายหนุ่มเริ่มจากการเก็บขยะบนโต๊ะบริเวณนั้นใส่ถุงดำที่น้ำมาด้วย

เจวิคเก็บขยะจนเสร็จจากนั้นจึง หยิบเอาฟองน้ำมาเช็ดบริเวณที่เปื้อนตามโต๊ะ ‘เช็ด ๆ ๆ ๆ’ ชายหนุ่มนึกอยู่ภายในใจไปด้วย

เขาเช็ดโต๊ะจนสะอาดจากนั้นจึงหยิบเอาไม้กวาด ไล่กวาดเศษใบไม้และเศษอาหารที่อยู่บนพื้น ‘น่าจะหมดแล้วนะ’ เมื่อกวาดเสร็จแล้วเขาจึงเดินไปหยิบเอาถังน้ำพร้อมกับเปิดน้ำใส่ขณะเดียวกันเจวิคก็ได้ถอดรองเท้าออกพร้อมกับล้างเท้าด้วย ชายหนุ่มเปิดฝาขวดน้ำยาทำความสะอาดแล้วเทลงในถัง พร้อมกับเอาไม้ถูพื้นจุ่ม ๆ คน ๆ เพื่อผสมให้น้ำยาเข้ากันดี จากนั้นเขาจึงเอามือไปบิดให้หมาด ๆ ก่อนจะเริ่มถูพื้นบริเวณแถวนั้น

“เห้อออออ”ชายหนุ่มถอนหายใจพร้อมกับพื้นที่สะอาดป ‘เสร็จสักที’ ชายนึกภายในใจ ก่อนจะเก็บอุปกรณ์ที่เอามาด้วยเดินไปเก็บที่ตู้อุปกรณ์ หลังจากที่ชายหนุ่มเก็บอุปกรณ์เสร็จแล้วจึงเดินไปยังก๊อกน้ำที่อยู่ไม่ไกลแล้วทำการล้างมือและเท้าที่เปลือยเปล่าเพราะต้องถูพื้น เขายืนรอให้เท้าแห้งสักพักก่อนใส่รองเท้า เจวิคเดินกลับมาหาแม่ครัวฮาร์ปี้ ด้วยท่าทีเหนื่อยล้า

“เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มแหย ๆ “โกร๊กกกกกก ” เสียงท้องของเจวิคดังขึ้น เขาทำหน้าเขินเบา ๆ

“เรียบร้อยดีมาก ขอบคุณมากนะจ้ะ โอ้ ดูเหมือนจะมีคนหิวนะ เอาอะไรหน่อยไหม เดี๋ยวฉันทำให้” แม่ครัวฮาปี้ตอบกลับพร้อมกับขำนิด ๆ

“โอ๊ะ งั้นผมขอเป็น พิซซ่าหน้าฮาวาเอี่ยนแล้วกันครับ” เจวิคตอบกลับพร้อมกับเกาหัวเพื่อลดความเขิน

“ได้เลยจ้ะ” แม่ครัวตอบกลับก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารที่ชายหนุ่มพึ่งสั่งไป

ผ่านไปไม่นานนัก แม่ครัวฮาร์ปี้ก็ทำพิซซ่าที่เขาพึ่งสั่ง “ได้แล้วจ้ะ พิซซ่าหน้าฮาวาเอี่ยน” เธอบอกกับเจวิคที่ยืนรออยู่ไม่ไกล

“ขอบคุณครับ” เจวิคตอบกลับก่อนจะหยิบเอาจานพิซซ่าจากนั้นจึงเดินไปยังโต๊ะบ้านเฮอร์มีส แล้วนั่งกินพิซซ่าจนหมด

ชายหนุ่มหยิบเอาจานเปล่าที่พึ่งกินเสร็จเดินไปยังบริเวณเก็บจาน จากนั้นจึงล้างจานจนสะอาดแล้วตากจานไว้ที่บริเวณแถวนั้น เขาเดินออกจากโรงอาหารไป

ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร เสร็จเรียบร้อย 

เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ 

(เลือกทำการรับ 4 เหรียญครักม่า) และ + 15 EXP

ทานอาหารประจำวัน +30 พลังงาน

Jayvik Mchonde

Jayvik BRAVE

เจวิคเดินออกจากบ้านใหญ่มายังโถงอาหาร จากนั้นจึงเดินไปหาแม่ครัวฮาร์ปี้ เมื่อเธอมองมาเขาจึงโค้งให้เล็กน้อย ก่อนจะเดินมาจนถึงบริเวณที่เธอทำงานอยู่

“สวัสดีครับ วันนี้มาช่วยทำความสะอาดอีกครับ” เขากล่าวทักทายและบอกธุระที่มาที่นี้

“สวัสดีจ้ะ อ่อได้เลย ๆ วันนี้จะกินอะไรไหมจ้ะได้ทำไว้รอเลย ทำความสะอาดเสร็จจะกินพอดี” แม่ครัวฮาร์ปี้ตอบกลับชายหนุ่ม

“โอ้ งั้นผมขอเป็นไส้กรอกเยอรมันกับสลัดแล้วกันครับ ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มตอบกลับก่อนจะเดินไปยังตู้เก็บอุปกรณ์ เขาหยิบเอาถุงดำ ผ้าเช็ดโต๊ะ ไม้กวาด ไม่ถูพื้น น้ำยาทำความสะอาดและถังน้ำ

ชายหนุ่มเริ่มจากการที่ไล่เก็บขยะบนโต๊ะใส่ถุงดำที่เขาถืออยู่ เมื่อมั่นใจว่าเก็บหมดแล้วเขาจึงวางถุงดำลง แล้วหยิบเอาผ้าเช็ดโต๊ะไปชุบน้ำแล้วนำมาบิดให้หมาด ๆ จากนั้นจึงนำมาเช็ดโต๊ะในบริเวณที่สกปก

เมื่อเขาเช็คโต๊ะจนสะอาดหมดแล้วชายหนุ่มจึงเดินไปยังก๊อกน้ำแล้วซักผ้าเช็ดโต๊ะและตากไว้บริเวณแถวนั้น เขาเดินกลับมาแล้วหยิบไม้กวาด มาไล่กวาดใบไม้ ฝุ่น และเศษดินตามพื้น กวาดจนเสร็จแล้ว เขาจึงเดินไปหยิบเอาถังน้ำที่ก๊อกน้ำที่อยู่ไม่ไกล เขาเทน้ำยาทำความสะอาด ก่อนจะจุ่มไม้ถูพื้นลงไปคนให้น่ำยาทำความสะอาดผสมกับน้ำดี ชายหนุ่มยกไม้ถูกขึ้นมาแล้วบิด ๆ เอาน้ำออกจากผ้าบริเวณไม้ถู

เจวิคเดินกลับมาพร้อมกับไม่ถูพื้นแล้วเริ่มถูพื้นในห้องโถงทานอาหาร เมื่อผ้าเริ่มแห้งก็กลับไปจุ่มน้ำและบัดน้ำ เขาเดินวนไปวนมาอยู่อย่างนั้นจนถูกเสร็จหมด ชายหนุ่มเก็บอุปกรณ์ทั้งเข้าตู้อุปกรณ์คืน แล้วเดินไปล้างมือที่ก๊อกน้ำ แล้วเดินกลับมาหาแม่ครัวฮาร์ปี้

“เรียบร้อยแล้วครับ” เจวิคบอกกล่าวแม่ครัวพร้อมกับยิ้มและหอบเหนื่อยเล็กน้อย

“โอเคจ้ะ เรียบร้อยดีมาก นี้จ้ะไส้กรอกเยอรมันกับสลัดที่สั่งไว้” แม่ครัวฮาร์ปี้ตอบกลับและมองตรวจสอบดูว่าสะอาดจริงไหม ก่อนจะยื่นจานอาหารให้ชายหนุ่มตรงหน้า

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมยิ้มให้ ก่อนจะรับอาหารและโค้งให้กับแม่ครัว ก่อนจะเดินไปนั่งยังโต๊ะรับประทานอาหารของบ้านเฮอร์มีส

เจวิคนั่งลงกินอาหารกับที่ตัวเองถือมา ชายหนุ่มกินอาหารจนหมด จานั้นจึงหยิบจานแล้วลุกขึ้น เดินไปยังบริเวณล้างจาน ชายหนุ่มทำความสะอาดจานของตนแล้วตากจานไว้ จากนั้นเขาจึงเดินออกจากโถงรับประทานอาหารไป

ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร เสร็จเรียบร้อย 

เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ 

(เลือกทำการรับ 4 เหรียญครักม่า) และ + 15 EXP

ทานอาหารประจำวัน +30 พลังงาน

Jayvik Mchonde

Laura HEROES

[โรงอาหารหลัก] โถงอาหารประจำค่าย

หลังจากที่แจ้งเรื่องให้กับไครอนทราบแล้ว เด็กสาวก็เดินออกมาจากห้องของอีกฝ่ายพร้อมกับเดินไปยังโรงอาหารเพื่อพักผ่อนทานอาหารอะไรสักหน่อย

นึกว่าไปเติมพลังกันหน่อยหลังจากที่เหนื่อยมานานถือว่าไปเลือกขวัญและกำลังใจด้วย 

เด็กสาวเดินเลี้ยวเข้าไปในตัวโรงอาหารก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เธอสามารถนั่งที่ไหนก็ได้ด้วยนิ  เลยว่ามาได้อย่างพอดีพอดีเลยด้วย

" สวัสดีค่ะ วันนี้มี..... "

เด็กสาวเดินไปตักอาหารที่ถูกเตรียมไว้ มองดูผู้ดูแลที่ยืนอยู่ที่บริเวณจุดตักอาหาร เธอตักอย่างระวัง สายตาชำเลืองมองอีกฝ่ายไปด้วยเล็กน้อย

" สวัสดี จะกินอะไรดีหละ หยิบตักเอาเองเลย " อีกฝ่ายบอก เพราะตัวเองกำลังวุ่นๆ กับการเตรียมอาหารในมื้อเย็นอยู่

ในระหว่างนั้นเธอก็หันไปเห็นมันบดเด็กสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจพร้อมกับก้าวเท้าไปที่ด้านหน้ามันบด  แล้วเธอก็ตักอาหารในถาดนั้นใส่จานอย่างเร็ว แถมวันนี้ยังมีน้ำราดอีกต่างหาก น้ำราดแบบซอสบาร์บีคิวเข้มข้นเลยทีเดียว

เล่นทำเอาเด็กสาวถึงกับยิ้มไม่หุบเธอหันไปพร้อมกับโค้งหัวให้อีกฝ่ายเป็นการขอบคุณยกใหญ่

" ขอบคุณนะคะ " เธอเเบบว่าหมายถึงข้าว เเล้วยกจานอาหารขึ้นเล็กน้อย เป็นการบอกนัยๆ ว่าขอบคุณที่ว่าหมายถึงสง การขอบคุณอาหารนี้ยังไงหละ

หลังจากนั้นก็เดินตรงไปนั่งรับประทานอาหารที่โต๊ะวันนี้เธอไม่ได้ดูว่าเธอนั่งโต๊ะทุกบ้านหรือเปล่าเพราะเขาไม่ได้บอกว่าให้นั่งโต๊ะไหนเธอก็นั่งไปมั่วๆ แบบไม่ได้คิดอะไรก่อนจะนั่งทานอาหารที่โต๊ะ

เธอตักอาหารเข้าปากช้าๆ มองดูสภาพตัวเองที่สะท้อนกับน้ำที่อยู่ในแก้วน้ำเเบบใสของที่โณงอาหาร ก็เล่นทำเอาเถอะตกใจตัวเองเพราะหน้าของเธอนั้นมอมแมมเอามากเลย

" นี้หน้าเรามัน มอมเเมมขนาดนี้เลยหรอเนี้ย " เธอเอามือลูบๆ หน้าตัวเองคราบดำ ของพวกดินใดๆ ติดมือเธอออกมาด้วย ยิ่งทำให้มั่นใจว่าสกปรกของจริง แบบของเเท้เเน่นอน เเล้วก่อนหน้านี้ก็คือเอาหน้าเเบบนี้ไปหาไครอน แต่ดีแล้วหละ ที่ไม่เจอพ่อ เห็นสภาพแบบนี้เเล้วก็รู้สึกดีมากที่ไม่เจอ พ่อคงได้ช๊อกหน้าลูกออกมาเป็นแบบนี้

แม้เธอจะรับไม่ได้แต่เธอก็กินข้าวจนหมดจาน เพราะความหิวกับควาทสวยมันคนละเรื่องกันยังไงหละ แต่ว่าเลยว่าวันนี้อิ่มอร่อยแถมยังถูกใจอีกต่างหาก มันอาจจะเป็นเพราะว่าเธอเหนื่อยจากการต่อสู้มาเป็นระยะเวลาที่นานด้วย แล้วไหนจะเดินทางอีก

แต่ก็เอาเถอะโดยรวมถือว่าน่าประทับใจอย่างมากแถมวันนี้เจ้าหน้าที่โรงอาหารได้เอ็ดเธอแล้วก็ทำหน้าดุใส่เธอด้วย  อาจจะเพราะเห็นสภาพเธอเป็นแบบนี้ก็เลยดุไม่ลงน่าจะเป็นแบบนั้นด้วย

แล้วอย่างนั้นแล้วเด็กสาวก็เก็บจานของตัวเองไปล้างพร้อมทั้งเก็บเช็ดโต๊ะ  ที่เรียงรายกันอยู่เธอไม่ได้ล้างเพียงแต่ของตัวเองเธอยังคงล้างจานที่มันกองอยู่ไปด้วย

เธอค่อยๆ ล้างอย่างระวังไม่ให้จานแตก หรือเสียหายได้แน่นอนแน่นอนว่าเธอล้างเสร็จก็นำมาเอาไปคว่ำตากให้แห้งแล้วค่อยมาเก็บในภายหลัง 

เธอไม่ลืมที่จะหันไปบอกทางเจ้าหน้าที่ด้วยว่าเธอได้ทำการล้างจานแล้วก็ทำความสะอาดบริเวณโรงอาหารให้ด้วย 

“ คือ... ร่า ล้างจานให้เสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ ” ถ้ากล่าวกับอีกฝ่ายในขณะที่มือของเธอกำลังเช็ดโต๊ะแล้วก็ทำความสะอาดโต๊ะโดยรอบอยู่

" อืม ขอบใจมาก! " อีกฝ่ายตอบรับเบาๆ 

ในขณะที่เด็กสาวนำผ้ามาเช็ดกับโต๊ะที่สกปรกอยู่พวกเศษอาหารใดใดถูกเช็ดออกจากโต๊ะไม่ใช่เพียงแค่โต๊ะที่เธอนั่งในวันนี้ แต่มันเป็นโต๊ะหลายโต๊ะทั้งโต๊ะเธอเองที่ปกติเป็นโต๊ะบ้านของเธอแล้วก็บริเวณอื่นด้วย

ไม่เรียบร้อยเธอก็จัดการเอาเก้าอี้สอดเข้าใต้โต๊ะเก็บให้เป็นระเบียบ  ก่อนก่อนที่จะนำผ้าที่เช็ดโต๊ะเมื่อซักซักครู่ไปซักแล้วก็พึ่งตากให้แห้ง ที่ราวตากตาก

เมื่อทำทุกอย่างครบเป็นที่เรียบร้อยเด็กสาวก็เดินไปล้างมือล้างมือเดินออกมาแจ้งทางผู้ดูแลอีกครั้งว่าเธอทำอะไรไปแล้วบ้าง 

" ร่าเช็ดโต๊ะ เก็บเก้าอีกให้เรียบร้อยแล้วนะคะ " เธอกล่าวพร้อมขยับตัวให้อีกผ่ายดูผลงานของเธอด้วย

อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มรับ เพราะว่าเธอกำลังทำกับข้าวอยู่มากกว่า อาจจะใช้สมาธิอย่างมากอยู่หนะสิ นี่ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายยิ้มให้เธอว่าได้

ทำเอาเด็กสาวยกมือขึ้นรูปตัวเองเล็กน้อยทำตัวไม่ค่อยถูก  แล้วเธอก็เดินจากไปออกไปจากโรงอาหารหลังจากที่ทานอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วตอนนี้คงได้เวลาพักผ่อนจริงๆเข้าแล้วล่ะ 

พอเข้าจริงเด็กสาวรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเธอกำลังจะเน่าแล้ว คันไปหมดรู้สึกอยากอาบน้ำสุดๆ

" ยังไง ร่าขอตัวไออาบน้ำก่อนนะคะ คันมากเลย ร้อนด้วย " เธอไม่พูดพลางก็ขอตัวลาอีกฝ่าย ปล่อยเธอทำงานของเธอต่อไป เรื่องการทำอาหารขอไม่ยุ่งแล้วกัน เพราะทำครัวพังสิไม่ว่าหนะสิ ลอร์ร่าทำกับข้าไม่เป็นด้วยหนะ

" ยังไงก็ขอบใจนะ ส่วนเรื่องอาบน้ำก็เชิญตามสบายเลยจ๊ะ ยัยหนู " อีกฝ่ายตอบรับ หันมองเล็กน้อยเท่านั้นเเละเธอก็หันไปให้ความสนใจกับการทำอาหารเตรียมข้าวปลาของเธอต่ออีกทีหนึ่งเเทน

ร่างเล็กเดินเรือออกไปจากบริเวณโรงอาหารหลังจากนั้นก็เดินตรงบ้านเธอทันที  จะได้ไปอาบน้ำพักผ่อนแล้วก็อวดเรื่องต่างๆที่ผ่านมาวันนี้ให้พ่อฟังด้วย 

แต่จะว่าไปแล้ว วันนี้ผิดปกตอนะ เพราะเขาไม่ดึเธอหนิสิเพราะอะไรกัน สงสัยอารมย์ดีด้วยหรือเปล่านะ ลอร์ร่าสงสัย แต่ก็ดีแล้ว เธอชอบแบบนี้มากกว่นะ ไม่ชอบโดนทำหน้ายักษ์แบบเดิมๆ ก่อนๆ ที่ทำหรอกนะ เด็กสาวบอกเดินออกไปด้วยท่าทางดีดสุดๆ

กินยาผิดทาเเน่นอน หรือข้าวใส่กัญชามานะ ทำไมวันนี้ถึงได้ดีดได้ขนาดนี้กันเเน่นเนี้ย เด็กสาวงงงง แต่ตอนนี้กินอิ่มเเล้วเริ่มง่วงแล้วหละสิ รู้สึกเหนื่อยๆพลังงานหมดลงเเล้ว เเบบว่าเล่นเยอะไป คาดว่าอาบน้ำจบน่าจะสลบได้อย่างแน่นอนเด็กสาวเดาเล่นๆ

---

 หมายเหตุ 1 : ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร เสร็จเรียบร้อย 

 เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ 

 เลือกรับ 4 เหรียญครักม่า และ + 15 EXP 

 หมายเหตุ 2 : ทานอาหารประจำวัน +30 พลังงาน 

Nymeria BELIEVER

LUNCH TIME

              เสียงช้อนส้อมกระทบจานและเสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ในโรงอาหารประจำค่ายฮาล์ฟบลัดที่เต็มไปด้วยบรรยากาศชีวิตชีวา ไนมีเรียยืนถูโต๊ะตัวสุดท้ายด้วยผ้าเปียกในมือ ใบหน้าของเธอฉายแววเบื่อหน่ายเล็กน้อย แต่ก็มีความพอใจอยู่ในแววตาเมื่อเห็นว่าโรงอาหารกลับมาสะอาดเรียบร้อยเหมือนเดิม

              "อีกโต๊ะเดียว" เธอพึมพำกับตัวเอง "แล้วฉันจะได้พักเสียที"

              บนลำคอของเธอสร้อยคออัญมณีสีน้ำเงินส่องประกายวาววับในแสงไฟ คลาริสซ่า วิญญาณผู้เป็นที่ปรึกษาของไนมีเรีย ปรากฏตัวในชุดโบราณที่ดูไม่เข้ากับยุคสมัย ดวงตาของเธอจับจ้องไปยังฝูงคนที่นั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่

              "เธอไม่จำเป็นต้องทำเองทั้งหมดนี่นะไนมีเรีย" คลาริสซ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นสงบ "เธอสามารถบอกบุตรแห่งเฮอร์มีสให้ช่วยได้ เขาดูเหมือนจะไม่รังเกียจงานบ้านเลยถ้าเธอไปขอน่ะ"

              ไนมีเรียกลอกตา "เขาจะช่วย แต่หลังจากเขาแอบกินขนมปังของคนอื่นไปแล้วสองชิ้น ฉันคิดว่าฉันควรจะจัดการเองดีกว่า"

              เมื่อจัดการทำความสะอาดเสร็จและนำอุปกรณ์ไปคืนคุณป้าฮารืปี้ประจำโรงอาหาร ไนมีเรียเดินตรงไปยังโต๊ะที่มีกลุ่มเพื่อนร่วมค่ายนั่งรวมกันอยู่ เธอหยิบจานใส่อาหารมื้อเย็นซึ่งประกอบไปด้วยสตูว์เนื้อเข้มข้นและขนมปังอบใหม่หอมกรุ่น ก่อนจะวางจานลงข้างบุตรแห่งเฮอร์มีส ชายหนุ่มที่มีผมสีน้ำตาลยุ่ง ๆ และรอยยิ้มเจ้าสเน่ห์ประดับบนใบหน้า

              "ในที่สุด เธอก็ได้พักเสียที" เขากล่าวพลางดันเก้าอี้ให้เธอนั่งลง "ว่าไง ไนท์ อยากฟังข่าวลืออะไรสนุก ๆ ไหม?"

              ไนมีเรียหยิบช้อนขึ้นมาตักสตูว์โดยไม่หันไปมอง "ถ้ามันไม่ใช่เรื่องที่เธอแต่งขึ้นเอง ฉันอาจจะฟัง"

              เขาหัวเราะเบา ๆ "คราวนี้ไม่ใช่เรื่องแต่ง จริงจังนะ ข่าวจากปารีสไง ได้ยินมาหรือยัง? เมืองทั้งเมืองดูเหมือนจะกลับมาสงบสุขแล้ว มีการรายงานว่าเหล่าหนูและก๊อบลินทั้งหมดถูกกำจัดหมดสิ้นจากพื้นดิน เธอคิดว่ายังไง?"

              ไนมีเรียขมวดคิ้วเล็กน้อย "ฉันได้ยินมาบ้าง แต่ฉันคิดว่ามันฟังดู...สมบูรณ์แบบเกินไป ใครจะกำจัดสิ่งก่อกวนทั้งหมดได้ในเวลาแค่ไม่กี่วัน?"

              "เธอก็รู้ว่ามีมือที่มองไม่เห็นช่วยอยู่" เขากล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย "โอ้ แล้วก็เห็นเฮอร์มีสรีทวีตด้วยนะ เขาบอกว่า 'ฝรั่งเศสปลอดภัยจากกลุ่มก๊อบลินแล้ว' ฉันคิดว่านั่นบอกอะไรเราได้หลายอย่าง"

              "เหมือนจะเป็นคำใบ้ว่าเทพบางองค์มีส่วนช่วยใช่ไหม?" ไนมีเรียถามขณะจ้องเขาอย่างจับผิด

              "ก็อาจจะ หรืออาจจะไม่ พวกเทพมีทายาทของพวกเขาช่วยอีกแรงจะเหนื่อยเองทำไม" เขายักไหล่ "แต่ฉันได้ยินมาว่าอะโฟรไดท์กำลังเที่ยวปารีสอย่างมีความสุข เธอคิดว่าเธอช่วยอะไรไว้หรือเปล่า?"

              ไนท์ยัหยิ้มหยัน "ถ้าเป็นอะโฟรไดท์ ฉันว่าคงช่วยขับไล่พวกอสูรกายด้วยความงามของเธอจนมันไม่กล้าสู้"

              เสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมโต๊ะดังขึ้นพร้อมกัน คลาริสซ่าที่ล่องลอยอยู่ในเงาเงียบฟังอยู่ข้าง ๆ กระซิบเสียงเบาในหูของไนมีเรีย "อย่ามองข้ามข่าวลือนี้ ฉันคิดว่าอาจมีอะไรซ่อนอยู่มากกว่าที่เห็น"

              ไนมีเรียหันไปสบตาคลาริสซ่าผ่านแสงสะท้อนจากอัญมณี "เธอคิดว่าก๊อบลินที่หนีลงไปใต้ดินอาจไม่ใช่จุดจบจริง ๆ ใช่ไหม?"

              "ใช่" คลาริสซ่ากล่าวพลางพยักหน้า "และฉันก็สงสัยว่าเหตุการณ์นี้จะมีผลกระทบต่อคำพยากรณ์ที่เราเพิ่งพูดถึงไป"

              ไนมีเรียเม้มปาก ก่อนจะหันกลับไปยังกลุ่มเพื่อน "แล้วพวกนายคิดว่ายังไง? เรื่องก๊อบลินน่ะ"

              "ฉันว่ามันแปลก ๆ เหมือนกัน" บุตรแห่งเฮอร์มีสตอบ "แต่บางครั้ง การไม่ถามคำถามมากเกินไปอาจจะดีที่สุด โดยเฉพาะเมื่อมันเกี่ยวข้องกับพวกเทพ"

              "แต่การไม่ตั้งคำถามก็อาจพลาดบางสิ่งที่สำคัญ" ไนมีเรียตอบทันที น้ำเสียงของเธอหนักแน่นและจริงจัง

              เขายิ้ม "นั่นล่ะที่ฉันชอบในตัวเธอ ความจริงจังเกินเหตุ"

              ไนมีเรียถอนหายใจ ก่อนจะวางช้อนลงบนจานรสชาติของพาร์ม่าแฮมดูจะเฝื่อนลงไปถนัดตา "ฉันแค่ไม่อยากให้ใครในค่ายนี้ต้องมาเจอเรื่องไม่ดีเพราะเรามองข้ามสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ นายจะคิดว่าฉันแกว่งเท้าหาเสี้ยนก็เชิญ"

              คลาริสซ่ายิ้มจาง ๆ อยู่ข้าง ๆ "เธอเริ่มคิดเหมือนผู้มีชะตากรรมสำคัญแล้วล่ะ"

              ไนมีเรียไม่ตอบคำ เธอเพียงแค่หยิบขนมปังขึ้นมากัด ท่ามกลางเสียงหัวเราะและการพูดคุยรอบโต๊ะ แววตาลุ่มลึกสีเฮเซลรู้ดีว่าความสงบนี้อาจเป็นเพียงฉากหน้าก่อนพายุใหญ่ที่จะมาถึง

ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร

เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ  4 เหรียญครักม่า และ + 15 EXP
โบนัสเฉพาะคนเขียนถึงข่าว: +10 EXP

ทานอาหารประจำวัน +30 พลังงาน

@God 

Nymeria BELIEVER

DINNER TIME

              โรงอาหารประจำค่ายฮาล์ฟบลัดในยามค่ำคืนที่สว่างจ้าเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของเหล่าบุตรครึ่งเทพที่นั่งประจำโต๊ะยาวตามเคบินที่ตนสังกัด แสงตะวันเจิดจ้ากระทบโต๊ะไม้ขัดเงา กลิ่นหอมของไก่งวงอบและขนมปังสดใหม่ลอยอบอวลทั่วทั้งห้อง

              ไนมีเรียในเดรสสั้นตัวใหม่สีดำ พร้อมถุงมือลายลูกไม้สะอาดสะอ้านกำลังยืนถูโต๊ะอยู่ริมมุมห้อง ข้างเธอมีแม่ครัวฮาร์ปี้รูปร่างผอมแกร่งที่คอยส่งเสียงเร่งเธอเรื่องจังหวะการทำงาน มีจานที่ต้องล้างอีกมากเมื่อเวรประจำวันนี้เหมือนจะมีแค่เธอคนเดียวที่เหลืออยู่

              "ใจร้อนจริงๆ ถ้าฉันเช็ดโต๊ะได้เร็วเท่าปีกของคุณ ป่านนี้โรงอาหารก็คงสะอาดเอี่ยมทั้งวัน" 

              ไนมีเรียพูดพลางส่งยิ้มเย้ยหยอกที่ดูเจ้าเล่ห์ให้ฮาร์ปี้ตัวนั้น ฮาร์ปี้ส่งเสียงขู่ในลำคอ แต่ก็ไม่ทันได้เถียง เพราะไนมีเรียวางผ้าเช็ดโต๊ะลงและเดินไปช่วยเก็บจานจากโต๊ะอื่น เธอวางจานซ้อนกันเป็นกองสูงก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว

              หลังจากล้างจานและช่วยงานในครัวจนเสร็จ เจ้าของร่างงามเดินกลับมาที่โต๊ะยาวซึ่งบุตรแห่งเฮอร์มีสและเพื่อนคนอื่น ๆ กำลังนั่งรอเธออยู่ ดวงตาสีเฮเซลของเธอไล่มองโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารจานพิเศษของค่ำคืนนี้ ไก่งวงอบชุ่มฉ่ำเสิร์ฟพร้อมมันฝรั่งบดและซอสเกรวี่ น้ำหอมกรุ่นลอยแตะจมูกจนเธออดไม่ได้ที่จะหยิบจานมาวางตรงหน้าตัวเอง

              "ในที่สุดเธอก็มา!" บุตรแห่งเฮอร์มีส ผู้มีผมสีน้ำตาลยุ่ง ๆ และรอยยิ้มขี้เล่นกล่าวพลางดันเก้าอี้ให้เธอนั่งลงข้างเขา "ฉันเกือบคิดว่าเธอจะล้างจานจนเช้าเสียอีก"

              "ขอบคุณสำหรับความห่วงใย" ไนมีเรียตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ริมฝีปากยกยิ้มบาง ๆ "หวังว่าเธอไม่ได้กินไก่งวงฉันหมดก่อนนะ"

              "ฉันเป็นคนมีมารยาทนะไนท์" เขาพูดพลางตักมันฝรั่งบดเข้าปาก ลอบเรียกชื่อเล่นของเธออดลุ้นไม่ได้ว่าจะถูกสวนกลับไหม "แต่ถ้าเธอมาช้ากว่านี้อีกหน่อย อาจจะเหลือแต่กระดูก"

              หลังจากกินอาหารไปได้ครึ่งจาน บุตรแห่งเฮอร์มีสก็เอนตัวมาหาไนมีเรียพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์

              "ได้ยินข่าวลือล่าสุดหรือยัง?" เขาถาม น้ำเสียงของเขาเจือความลึกลับที่แกล้งทำให้ดูน่าตื่นเต้น

              "ข่าวลืออะไรคราวนี้? หรือว่าเป็นเรื่องที่บุตรแห่งแอรีสท้าแข่งกินพายอีกแล้ว?" ไนมีเรียตอบกลับโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากจานอาหาร ไก่งวงอบกำลังดีคู่กับแอปเปิ้ลฝานอบน้ำผึ้งนี่มันสวรรค์ชัดๆ

              "ไม่ใช่เรื่องธรรมดาแบบนั้น" เขากล่าวพลางเอนตัวเข้าใกล้มากขึ้น "ฟังให้ดีล่ะ มันเกี่ยวกับคำพยากรณ์!"

              ไเจ้าของดวงตาสีเฮเซลจ้องเขาด้วยความสงสัย "โอ้...คำพยากรณ์อะไรอีกล่ะ? หรือคราวนี้โลกจะถูกน้ำท่วมแทน?"

              เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกำลังเล่านิทาน "มันเกี่ยวกับความโกลาหลแห่งเวลา ทุกสิ่งกำลังถูกรอยรั่วของเวลาโหมกระหน่ำ ราชาแห่งไทรทันกำลังจะหวนคืน และเราต้องมุ่งหน้าไปยังนครแห่งแรงลมเพื่อช่วยปลดปล่อยพันธนาการอีออน"

              ไนมีเรียหยุดเคี้ยวอาหาร รอยยิ้มหยัน ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า "เสียงดูยิ่งใหญ่ดีนะ แล้วอะไรคือ ‘นครแห่งแรงลม’?"

              “ฉันไม่รู้ บางทีอาจจะเป็นที่ไหนสักแห่งที่มีพายุหมุนทุกวัน” เขาตอบพลางยักไหล่ “ยังไงตอนนี้โลกก็เต็มไปด้วยข่าวประหลาดจากทุกภาพพื้นทวีป มีคนเห็นมนุษย์นีแอนเดอร์ทัลกับแมมมอธเดินกลางท้องถนน นี่มันบ้าไปแล้ว”

              บุตรีเฮคาทีหัวเราะในลำคอ “และตอนนี้เราก็ต้องเตรียมตัวรับมือกับการไม่มีเวลากลางคืน? ฟังดูเหมือนโลกนี้จะกลายเป็นเมืองที่มีแต่แสงแดนตลอด 24 ชั่วโมง ฉันว่ามันน่าจะดีสำหรับบุตรแห่งอพอลโลนะ ไม่ต้องนอนกันเลย”

              "แต่สำหรับคนอื่น ๆ อาจจะเหมือนฝันร้าย" คลาริสซ่าเอ่ยขึ้น เสียงของเธอเย็นชา แต่มีความหนักแน่น “ถ้าความสมดุลของเวลาหายไปจริง ๆ จะไม่มีใครอยู่รอดได้ง่าย ๆ โลกนี้ไม่ได้มีแค่มนุษย์ สาวน้อย..”

              ไนมีเรียพยักหน้าพลางตักไก่งวงเข้าปาก "ถ้ามันเกิดขึ้นจริง ก็คงเป็นหน้าที่ของมนุษย์ครึ่งคนอีกตามเคยที่ต้องแก้ไข? พนันได้เลยว่าพวกรุ่นพีไ่ด้หัวหมุนกันไปอีกพักใหญ่"

              หลังจากมื้อค่ำที่เต็มไปด้วยบทสนทนาสนุกสนานและการหยอกล้อ ไนมีเรียและบุตรแห่งเฮอร์มีสยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะในขณะที่คนอื่น ๆ ทยอยกันกลับไปยังที่พัก

              “พูดจริงนะไนมีเรีย” เขาเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปพักหนึ่ง “เธอคิดว่าสิ่งที่คำพยากรณ์[vdเป็นจริงหรือเปล่า?”

              สาวบ้านเฮคาทีนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้น “คำพยากรณ์ไม่เคยเป็นแค่คำพูดเปล่า ๆ มันมักจะเกิดขึ้นเสมอในแบบที่เราไม่คาดคิด” เธอหันไปมองเขา ดวงตาของเธอเป็นประกายของความมุ่งมั่น “แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่ามีวิธีแก้ไขแน่ ค่ายนี้ผ่านอะไรมามากใช่ว่าแค่คำพยากรณ์สองหรือสิบจะทำลายได้ และเราจะผ่านมันไปได้อีก”

              “งั้นเราคงต้องเตรียมตัวให้พร้อม” เขาพูดพลางยิ้มกว้าง “แต่ก่อนอื่น ฉันคิดว่าเธอน่าจะอยากไปพักผ่อนก่อนใช่ไหม?”

             คนที่ลุกรอก่อนแล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะทิ้งท้ายแค่ประโยคสั้นๆ “ใช่ ฉันคิดว่าวันนี้ฉันทำงานมามากพอแล้ว”

ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร

เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ  4 เหรียญดรักม่า และ + 15 EXP
ทานอาหารประจำวัน +30 พลังงาน

—------------------------------------------
โรลเพลย์ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคำพยากรณ์ในค่ายได้ โบนัส+10 EXP

โรลเพลย์ได้ยินข่าวหนังสือพิมพ์เห็นข่าวคนยุคโบราณ สัตว์ยุคโบราณปรากฎออกมา และสักพักหายไป

รวมไปถึงผู้คนหลายพันคนหายตัวไปอย่างลึกลับ หาตัวไม่เจอ

โบนัส+10 EXP

@God 

Nymeria BELIEVER

HAVE A BREAKFAST?

              แสงสีทองเรื่อเรืองของอรุณรุ่งสาดผ่านหน้าต่างกระจกโรงอาหารประจำค่ายฮาล์ฟบลัด กลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่ลอยฟุ้งผสมกับกลิ่นกาแฟอ่อน ๆ เสียงลมยามเช้ากระทบยอดไม้ไหวเบา ๆ เพิ่มความสงบให้บรรยากาศที่ยังไม่มีผู้คนคับคั่ง

              ไนมีเรียเดินเข้ามาในโรงอาหารด้วยก้าวที่เบาและมั่นคง วันนี้เธอมาถึงเร็วกว่าปกติ แม้จะไม่มีใครสั่ง แต่เธอก็มักเริ่มต้นวันด้วยการช่วยแม่ครัวฮาร์ปี้ทำความสะอาด โต๊ะไม้ยาวเรียงรายสะท้อนแสงแดดอ่อน เธอถือผ้าเช็ดโต๊ะในมือพลางฮัมเพลงเบา ๆ ระหว่างเช็ดคราบเศษอาหารที่เหลือจากคืนก่อน

              "เธอขยันเสมอจริง ๆ" คลาริสซ่ากล่าวขึ้น เสียงของเธอดังมาจากสร้อยคออัญมณีสีน้ำเงินที่ไนมีเรียสวมไว้

              "การได้เช็ดโต๊ะนี่ก็เหมือนการเริ่มต้นวันใหม่ด้วยผืนผ้าเปล่า ๆ" ไนมีเรียตอบยิ้ม ๆ "แล้วเธอล่ะ สนุกกับการดูฉันทำงานไหม?"

              "สนุกตรงไหน? ฉันยอมฟังบทสวดขับไล่วิญญษณยังตื่นเต้นกว่า" คลาริสซ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงแฝงความเหน็บแนม "แต่ฉันคงต้องชื่นชมความอดทนของเธอที่ยอมทำงานนี้ทุกวัน"

              คนยิ้มสวยหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเช็ดโต๊ะตัวสุดท้ายเสร็จและเดินไปล้างมือ เมื่อเธอกลับมานั่งที่โต๊ะใกล้หน้าต่าง เธอก็สังเกตเห็นร่างของชายคนหนึ่งที่คุ้นตานั่งอยู่คนเดียว คุณ D หรือไดโอนีซัส เทพแห่งความสนุกสนานในคราบมนุษย์ประจำค่าย

              เขานั่งหลังโค้งเล็กน้อย มือข้างหนึ่งถือแก้วไวน์องุ่นเล็ก ๆ แม้จะเป็นเช้า แต่บรรยากาศรอบตัวเขาดูหม่นหมองผิดปกติ ใบหน้าที่มักประดับด้วยรอยยิ้มกลับเต็มไปด้วยร่องรอยความกังวล

              ไนมีเรียลุกขึ้นเดินเข้าไปหา เธอวางมือลงเบา ๆ บนโต๊ะตรงข้ามกับเขา "คุณ D คุณดูไม่เป็นตัวเองเลยเช้าวันนี้ มีอะไรหรือเปล่า?"

              คุณ D เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาฉายแววเศร้าหมองและเหม่อลอยไปพร้อมกัน "อ้อ ไนมีเรีย... ฉันแค่...นึกถึงเรื่องบางอย่าง"

              "เรื่องอะไรกันถึงทำคุณนั่งหมอง?" ไนมีเรียถาม น้ำเสียงนุ่มนวลผิดปกติ "ปกติคุณเป็นคนที่มักจะมีเรื่องสนุก ๆ มาเล่าให้ฟังเสมอ แต่วันนี้คุณดูเหมือนกำลังแบกภูเขาไว้บนหลัง"

              คุณ D หัวเราะแผ่ว ๆ ก่อนจะถอนหายใจยาว "เธอรู้จักคิมเบอร์ลี่ย์ไหม?"

              ไนมีเรียเลิกคิ้ว "คิมเบอร์ลี่ย์...ฉันไม่คิดว่าฉันรู้จักเธอ"

              "เธอเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่ง...มหัศจรรย์มาก" คุณ D พูดเสียงแผ่ว "ครั้งหนึ่งฉันเคยอยู่กับเธอในร่างมนุษย์ เรามีลูกสาวด้วยกัน ลูกครึ่งเทพ...เธอชื่อคาโรไลน์"

              ไนมีเรียนิ่งฟังอย่างตั้งใจ แม้จะรู้สึกแปลกๆ ที่ได้ยินเรื่องส่วนตัวของเทพผู้มักจะรักษาระยะห่างระหว่างเขากับคนในค่าย "คาโรไลน์อายุแค่สิบสองปี..." เสียงของเขาเริ่มสั่น "เธอควรจะมีชีวิตที่สดใส แต่เธอเสียไปแล้ว...เพราะอุบัติเหตุ...หรือที่มนุษย์คิดว่าเป็นอุบัติเหตุ"

              "คุณหมายถึง..." ไนมีเรียถาม น้ำเสียงอ่อนลง เรื่องราวนี้ดูเซนซิทีฟกว่าที่คนนอกอย่างเธอจะออกความเห็น

              "มิโนทอร์" คุณ D พูดเบา ๆ แต่หนักแน่น "มันได้ตัวเธอ ตอนที่เธอกำลังจะมาที่นี่ ฉัน...ฉันไม่สามารถช่วยเธอได้"

              ธิดาแห่งเฮคาทีอาจไม่สามารถอ่านใจแต่ก็เห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเขา ความรู้สึกผิดที่หนักอึ้งเกินกว่าจะระบายออกมาเป็นคำพูด

              "แล้วคิมเบอร์ลี่ย์ล่ะ?" เด็กวัย 12 กำลังเติบโตอย่างสดใสนับว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าทีเดียวเมื่อรับรุ้ข่าวคนที่เกือบมาเป็นพี่น้องในค่ายต้องมาจากไป หรืออย่างน้อยเธอก็บอกให้ตัวเองคิดแบบนั้น "เธอรู้เรื่องนี้ไหม?"

              คุณ D ส่ายหน้า "เธอคิดว่าคาโรไลน์เสียเพราะอุบัติเหตุ เธอกำลังเศร้ามาก และฉัน...ฉันทำอะไรไม่ได้เลย เพราะฉันต้องจัดฉากว่าฉันตายไปแล้ว เพื่อปกป้องเธอจากชีวิตที่เกี่ยวข้องกับอันตราย อสุรกาย และเทพเจ้า"

              'แล้วคุณจะไปยุ่งกับมนุษย์ทำไมตั้งแต่ทีแรกคะ? ช่างเถอะ.. พูดไปก็เข้าพ่อแม่บังเกิดเกล้าตัวเองเปล่าๆ'

              ไนมีเรียเงียบไปครู่หนึ่งเปิดมาแบบนี้ภารกิจเทพเจ้าต้องการตัวแน่นอน ก่อนจะเอ่ยขึ้น "อยากให้ฉันช่วยทำอะไรรึเปล่า?"

              คุณ D เงยหน้ามองเธอ น้ำเสียงของเขาอ่อนลง "ฉันอยากให้เธอไปอยู่กับคิมเบอร์ลี่ย์สักพัก เธอต้องการใครสักคนที่จะช่วยดึงเธอออกมาจากความเศร้า ถ้าเธอไปหาเธอในฐานะญาติของ 'มาร์ค' ชื่อที่ฉันใช้ตอนเป็นมนุษย์...เธออาจจะเปิดใจ"

              ธิดาเฮคาทีครุ่นคิด เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่ภารกิจที่ง่ายดายเลยสำหรับคนที่แต่ไหนแต่ไรมาก็เอาตนเองเป็นที่ตั้งอย่างเธอ แต่ยอมรับว่าลึกๆ คราวนี้ก็เห็นถึงความจริงใจในคำขอของเขา จะมีเทพหรือเทพีสักกี่องค์ที่คอยเศร้าโศกและห่วงใยคนที่พวกเขาทอดทิ้งไปแล้วครั้งหนึ่ง

              หรือเธออาจคิดว่าเปลี่ยนจากคิมเบอร์ลี่ย์เป็นเอเดรียนพ่อของเธอต้องสูญเสียลูกสาว - คุณแม่ที่รักจะเสียน้ำตาให้กันสักหยด หรือมานั่งตามหาคนปลอบใจคนรักเก่าแบบนี้ไหม ?

              "ได้สิ เรื่องแค่นี้เองคิดว่าไปเที่ยวรอบโลกเปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อยก็ไม่เลว" เธอตอบพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ "แต่ไม่รับปากนะว่าเธอจะแฮปปี้ ฉันอาจพาคิมเบอรืลี่ย์ชอปปิ้งจนหมดบัญชีเอาง่ายๆ"

              คุณ D ถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ขอบคุณมาก ไนมีเรีย ฉันรู้ว่าเธอมีหัวใจที่ทุ่มเทไม่กลัวความลำบาก.. แค่ไปอยู่เป็นเพื่อน ทำในสิ่งที่ฉันทำให้เธอคนนั้นไม่ได้ก็ดีมากแล้ว"

              “โอเคๆ รับปากแล้วฉันเป็นคนรักษาคำพูด อย่าเศร้าไปเลย คุณเป็นเทพแห่งงานรื่นเริงนี่? เวลาแบบนี้ลองกินชอกโกแลตดู ของหวานช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นนะ” เธอยื่นก่อช็อกโกแลตที่แอบซุกไว้เติมพลังงานให้เทพแห่งไวน์

              หลังตอบรับภารกิจเทพเจ้าเศร้าระทม (?) ไนมีเรียกลับไปนั่งที่โต๊ะเพื่อปิดจ๊อบขนมปังเบเกิ้ลของเธอต่อ กลิ่นเนยที่สดใหม่ไม่ได่ช่วยดึงจิตของเจ้าหล่อนที่ล่องลอยไปกลับมาได้ดีเท่าไร จ้องมองแสงแดดที่สาดลงมายังลานกว้างในค่าย

              "เธอใจอ่อนเกินไป" คลาริสซ่ากล่าวขึ้น เสียงของเธอฟังดูเย็นชาเล็กน้อย

              "บางครั้งคนเราก็ต้องใจอ่อนบ้าง เพื่อทำสิ่งที่ถูกต้อง" เสียงหัวเราะในลำคอบ่งบอกเพียงความมืดมิด “หรือเพื่อหว่านเมล็ดไว้รอวันเก็บเกี่ยว”

              "คิดแล้วไม่ผิด.. หวังว่าการตัดสนใจครั้งนี้ของเธอจะคุ้มค่านะสาวน้อย"

              สาวผมบลอนด์ยักไหล่  "อย่างน้อยมีเทพติดหนี้น้ำใจก็ยังดีกว่าเราไปผูกแค้นกับพวกนั้นนี่ ?"

ทำภารกิจเวรทำความสะอาดโรงอาหาร

เลือกรับ ของรางวัลจากการทำภารกิจเป็น + 25 พลังใจ  50 ดอลลาร์ และ + 15 EXP
ทานอาหารประจำวัน +30 พลังงาน

รับทราบภารกิจเที่ยวรอบโลกจากคุณ D

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15
ให้ช็อกโกแลตคุณ D กินของหวานช่วยให้หายเศร้า

@God