[บ้านพักหมายเลข 10] ห้องใต้หลังคา

Nereza BELIEVER

SALUTE MAMAN

เป็นเวลาพักใหญ่แล้วที่เธอไม่ได้ปรากฏตัวเป็นหลักเป็นแหล่งให้ผู้คนพบเห็น เจ้าของเรือนผมสีทองอร่ามก้าวขาเข้ามาภายในห้องใต้หลังคา หลังจากที่เธอมัวแต่สำเริงสำราญอยู่กับแสงสีของปาร์ตี้ที่ถูกจัดขึ้นอย่างเต็มรูปแบบในทุกคืนวันเสาร์อาทิตย์ตลอดทั้งเดือน

เธอคิดว่าตัวเองกรึ่มนิดหน่อย สาวปารีเซียงจิบเบียร์ไปไม่น้อยเพื่อที่จะปลุกเร้าให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามเสียงเพลงได้อย่างสนุกสนาน ดังนั้นมันคงไม่แปลกอะไร หากว่าใบหน้าของเธอจะเจือสีแดงก่ำ พร้อมด้วยดวงตาหวานหยาดเยิ้มที่ง่ายต่อการล่อลวงให้ผู้คนหลงใหลภายใต้มนเสน่ห์

ทว่าในคืนนี้มีสิ่งที่แปลกตาอยู่อย่าง

เนเรซ่าทราบนิสัยของชาวบ้านอะโฟรไดท์ดี ดึกดื่นปานนี้หลายคนคงกำลังสนุกสนานกับแสงสีที่เธอพึ่งจากมา หรือไม่ก็กำลังใช้เวลาเสพสุขร่วมกับหนุ่มสาวสักรายที่คาดว่าพร้อมจะเสนอตัวมาให้ทายาทอะโฟรไดท์ได้เชยชม ดังนั้นการมีเรือนร่างงามนั่งถอนหายใจอยู่ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องจึงถือเป็นเรื่องประหลาดที่ค่อนข้างจะ.. ‘ น่าสนใจ ’

“ ปาร์ตี้ไม่สนุกเหรอคะ ”

หากเป็นปกติเธอคงจะมองข้ามสถานการณ์แบบนี้ไปได้ง่าย ๆ แต่ด้วยฤทธิ์ของน้ำเมา รวมไปถึงความจริงที่เธอคิดว่าสมควรจะผูกมิตรกับคนภายในบ้าน ทำให้เจ้าของใบหน้าเจ้าเล่ห์ราวอสรพิษเปล่งเสียงขึ้นทักทายผู้ที่ร่วมบริเวณเดียวกันเบา ๆ

เธอคนนั้นนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ หันหน้ามา ชั่วพริบตาที่สองนัยน์สบกัน เจ้าของเนตรสีครามเยี่ยงบุตรสาวแห่งอะโฟรไดท์ก็ทราบได้โดยทันทีว่าความงามที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร – หญิงสาวปริศนาผู้นี้มีผิวกายเรียบขาวราวเปลือกไข่ ท่วงท่าของเธอสงบนิ่งและเต็มไปด้วยความมั่นใจ พร้อมกันนั้นดวงตาสีเฮเซลที่ลุ่มลึกก็ร่ายมนต์ให้ผู้ได้พบเจอต้องนิ่งงันเข้าอย่างจัง

“ ปาร์ตี้เหรอ ? ” เธอเอ่ยถาม

“ ใช่.. ค่ะ ปาร์ตี้ที่ คุณดีจัด ” น้ำเสียงของเนเรซ่าเบาหวิวอย่างน่าประหลาด เธอดูประหม่าอย่างเห็นได้ชัด และนั่นทำให้กระแสอารมณ์ในดวงตาของหญิงปริศนาสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ ขยับมาใกล้ ๆ ฉันทีสิ ”

เนเรซ่าเข้าใจแล้วว่าทำไมเด็กบ้านอื่นถึงพร้อมจะทำตามทุกคำสั่งที่พวกเธอเคยกล่าว ความรู้สึกที่ไม่อยากแม้แต่จะขัดใจคนงามให้ต้องขมวดคิ้ว หรือหมองหม่นมันเป็นแบบนี้นี่เอง ? ธิดาอะโฟรไดท์สะบัดศีรษะไล่ความคิดไร้สาระออกจากหัว ก่อนจะกลืนน้ำลายและเริ่มขยับขาก้าวเข้าหาอีกฝ่ายไปทีล่ะก้าว

จนหยุดลงที่ข้างกายของอีกฝ่าย

“ ดูซิว่าเจ้าคนรักสนุกนั่นทำอะไรกับเด็ก ๆ ของฉัน เฮ้อ แม้แต่กับวัยเรียนก็ยังจัดปาร์ตี้ ไร้สาระจริง ๆ ”

คำพูดของหล่อนทำให้เนเรซ่าเลิกคิ้วขึ้นได้ไม่ยาก สมองอันปราดเปรื่องของเธอกำลังทำงานอย่างเร่งด่วนเพื่อที่จะหาคำตอบจากรูปประโยคที่ดูแปลกหูนี้ จนกระทั่งตกตะกอนได้คำตอบมาหนึ่งแบบ

“ แม่ ? ”

“ ว่าไง.. เนเรซ่า ” อะโฟรไดท์คลี่ยิ้มเบาบาง “ ฉันยังจำลูกสาวที่ได้รับชื่อจากฉันได้เป็นอย่างดี เด็กน้อยของแม่ อีริคเขาทิ้งลูกสินะ ? ”

“ แม่คะ ! ” การที่อยู่ ๆ ก็ถูกสาวสวยที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่จี้เข้าปมหัวใจที่เก็บเอาไว้ทำเอาเนเรซ่าแทบจะสร่างจากฤทธิ์ของสิ่งอบายมุขแทบจะทันที เนเรซ่าทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น เธอสูดหายใจเข้าก่อนจะถือวิสาสะเอนศีรษะซบเข้ากับข้างท่อนขาเรียวของมารดา และอีกฝ่ายก็ไม่ได้รังเกียจ กลับกัน เทพีแห่งความรักยังวางมือลงบนกลุ่มผมสีอ่อนของลูกสาวอย่างยินดี

“ เนเรซ่า ลูกคิดว่าแม่ควรจะทำยังไงดี ถ้าจะต้องพยายามติดต่อกับผู้ชายคนหนึ่งที่ตอนนี้พยายามหนีหน้าแม่ถึงขนาดตัดการติดต่อทุกช่องทาง ”

“ มีคนโง่พอที่จะทำแบบนั้นด้วยเหรอคะ ? ”

“ แอรีสน่ะ ”

อ๋อ โอเค

ริมฝีปากสีสดของบุตรสาวแห่งอะโฟรไดท์เม้มเข้าหากันภายในทันที เธอกะพริบตาปริบ พลางเบือนใบหน้าไปอีกทางเพื่อหลบซ่อนความจริงที่ฉายชัดอยู่บนใบหน้าเธอ

‘ เขาอีกแล้ว ! เป็นเขาตลอดเลย !! ’

“ ทำไมล่ะคะ ท่านติดต่อเขาไม่ได้เลยเหรอ ” สาวน้อยวัยยี่สิบยังคงทำตัวใจดีสู้เสือ เธอเงยหน้าขึ้นมองมารดาพลางถามตาใสด้วยความใส่ใจ

“ ไลน์ Facebook x instagram เขาก็บล็อกแม่หมดเลย ”

อื้อหือ .. วัยรุ่นโอลิมปัสอินเทรนด์แท้

“ ทำไมแม่ไม่ลองใช้วิธีพื้นฐานเมื่อสมัยก่อนอย่างพวก จดหมายดูล่ะ ? ” เพราะไม่อย่างให้เจ้าของใบหน้างามต้องหมองหม่น เนเรซ่าพยายามสรรหาวิธีมาช่วยทำให้ผู้เป็นมารดาสบายใจ แต่กลายเป็นว่าอีกฝ่ายกลับถอนหายใจ และช้อนตาขึ้นมองรูปปั้นของตัวเองด้วยสายตาเลื่อนลอย

“ เขาไม่ยอมรับเลย แม่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ลำพังแค่ต้องเป็นคนกลางระหว่างเขากับเฮอร์มาโฟร์ไดตัสแม่ก็ทุกข์ใจมากเกินไป ” เทพีแห่งความรักและความงามมีสีหน้าทุกข์ระทมชวนให้คนมองนึกปวดใจตามไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่เข้าใจเหตุผล “ แอรีสอยากให้แม่เข้าข้างเขาอีกครั้งในตอนที่มีการร่วมโหวตเกี่ยวกับสาว ๆ ประเภทสองที่สร้างสงครามขนาดย่อมกันกลางเมือง แต่แม่ทำไม่ได้ เฮอร์มาโฟร์ไดตัสเองก็เป็นลูกแม่ และที่สำคัญสิ่งที่เขาเลือกนั้นก็ไม่ได้แย่ ”

แม่รู้ตัวใช่ไหมคะ ว่าการที่เขางอนเพราะเรื่องแบบนี้มันงี่เง่ามาก

เนเรซ่าอยากจะพูดออกไปให้รู้แล้วรู้รอดแต่เธอก็ทำไม่ได้ เพราะยังไม่ทันให้เธอได้ปริปาก มารดาก็โน้มตัวลงมาสบตาพร้อมกับโน้มน้าวด้วยประโยคที่ว่า “ เด็กดี แม่รู้ว่าเรามีความสามารถ ถ้าไม่เป็นการยากจนเกินไป แม่รบกวนให้ลูกช่วยเขียนจดหมายส่งหาแอรีสแทนแม่ที เขียนให้เขามาพบกับลูก ด้วยสายตาที่กว้างไกล และพรสวรรค์ที่ได้จากแม่ แม่รู้ว่าเราจะเรียกตัวเขามาได้ ”

นอกจากจะเป็นเทพีแห่งความรักและความงาม อะโฟรไดท์ยังขึ้นชื่อเรื่องการล่อลวงและเป่าหู โฉมสะคราญตลอดกาลอย่างองค์เทพีแฝงแววพึงพอใจไว้ในดวงตาซึ่งวาวโรจน์ขึ้นยามเห็นว่าบุตรสาวคล้อยตามเธอโดยง่าย

“ เรียกเขามาพบลูก แล้วถึงตอนนั้นค่อยนึกถึงแม่ โอเคไหม ? แม่สัญญาว่าจะรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย และไม่รบกวนลูกมากจนเกินไป ” เมื่อพูดจบ ริมฝีปากอิ่มสีสดก็ทาบลงกับหน้าผากของบุตรสาวอันเป็นที่รักยิ่งราวกับมอบการอำนวยพรให้อีกฝ่ายทำงานได้สำเร็จลุล่วง “ แม่หวังพึ่งลูกอยู่นะเนเรซ่า — อย่าทำให้แม่ผิดหวังล่ะ ”

โอเค เธอเจองานหนักเข้าให้จนได้ เนเรซ่า

“ ก็ได้ หนูทำก็ได้ ” หลังความเงียบหลายอึดใจ บุตรสาวของเทพีแห่งความรักตอบรับคำร้องที่ได้รับมาเป็นการส่วนตัว พลางหยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าอันแสนพิศวงของเธอ

“ แลกกับคุณจะต้องรับดอกไม้ช่อนี้ของหนูเป็นของขวัญพบหน้า เป็นหลักประกันที่ว่าหนูจะทำให้ได้ และแน่นอน เป็นของปลอบใจที่ผู้ชายคนนั้นทำให้แม่ต้องช้ำใจ ”

สมกับที่เป็นบุตรสาวแห่งอะโฟรไดท์ แม้จะจนแต้มจนต้องคล้อยตามแต่ก็ไม่วายหาทางหนีทีไล่ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการได้อย่างที่น่าภาคภูมิใจ ผู้เป็นมารดาเมื่อเห็นเช่นนี้ก็เพียงแค่รำพันเบา ๆ ถึงความเสียดายที่ไม่อาจสั่งสอนเด็กมากพรสวรรค์เช่นนี้ได้ด้วยตัวเอง ก่อนจะจำยอมรับดอกไม้มาเป็นกรณีพิเศษ

“ ถ้างั้นแม่ก็รอได้เลยค่ะ หนูสัญญาว่าจะพาเขามายืนต่อหน้าแม่ให้ได้ ”

ให้ช่อดอกไม้กับ เทพีอะโฟรไดท์

Nereza BELIEVER

Cabin 10

จากชายหาด เนเรซ่าวิ่งปราดเดียวมาจนถึงเคบินที่สิบ เธอยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมาก ไม่ว่าจะขั้นตอนการปรุงแต่งเล็ก ๆ เพื่อให้จดหมายสมบูรณ์ รวมไปถึงเขียนตัวจดหมายที่แท้จริงขึ้นมาหลังจากใช้เวลาตะล่อมหลอกเด็กบ้านโพไซดอนให้อยู่ช่วยเหลือมาตั้งนาน แต่ใครมันจะไปคิด ทันทีที่สองเท้าอันบอบช้ำเหยียบเข้าสู่ชานประตูเคบิน ร่างทั้งร่างของเธอก็ถูกเหล่าพี่น้องรวบยกขึ้นบ่าแล้วพากันแบกเธอไปที่ห้องใต้หลังคาอันเป็นจุดรวมตัวซะอย่างนั้น

“ เฮ้ เฮ้ ???? ทุกคน ?? จ ใจเย็น ๆ ! ”

เสียงโห่ร้องและเสียงหัวเราะดังควบคู่กันมา และพร้อมกันนั้น เมื่อมาถึงห้องใต้หลังคา เนเรซ่าก็พบกับป้ายแขวนที่ตัดแปะเศษผ้าอย่างสวยงามว่า

‘ สุขสันต์วันเกิดเนเรซ่า ’

รวมไปถึงร่างของโฉมสะคราญคนโปรดที่เธอคุ้นหน้าอีกฝ่ายดี

“ สุขสันต์วันเกิดเนเรซ่า ”

คำอวยพรแรกจากผู้เป็นแม่ในรอบ 19 ปีตลอดชีวิตที่ผ่านมา

เนเรซ่า เฮนลาดิสได้รับมันในวันที่ไม่คิดว่าจะได้ เหล่าพี่น้องพากันปล่อยร่างเธอลงสู่พื้น เดิมทีเสียงพร่ำพูดรอบตัวมีแต่การอวยพร หรือไม่ก็ความเป็นห่วงจากคนรอบตัวที่สังเกตเห็นรอยแผลบนเท้าของเธอ แต่เพียงครู่เดียวเสียงเหล่านั้นก็จำเป็นต้องเงียบกันไปทั้งหมด เมื่อบนใบหน้าหวานล้ำที่แสนเย่อหยิ่งนั้นกลับปรากฏรอยน้ำตาไหลหยดทีละเส้น

…

“ แม่มาอวยพรช้าไปสินะ.. ต้องขอโทษเราจริง ๆ นะ แม่ไม่แน่ใจว่าเราจะชอบอะไร แต่คงชอบเจ้าสิ่งนี้แน่ ”

นิตยสารเล่มหนึ่งถูกส่งมาอยู่ในมือของเจ้าของวันเกิดแสนสวย ก่อนที่จะกลายมาเป็นอ้อมกอดแสนหวาน ที่เรียกให้ทุกคนกรูกันเข้าไปกอดปลอบนางฟ้าตัวน้อยแห่งบ้านอะโฟรไดท์ผู้ที่ได้ครองงานเลี้ยงวันเกิดแรกของปีนี

‘ สุขสันต์วันเกิดเนเรซ่า ’

‘ ให้ตาย ยัยคนสวยร้องไห้แบบนี้ฉันก็แย่สิ ’

‘ โอ้ย สวยเป็นบ้า ’

‘ ไร้สาระจริง ๆ เลยพวกเธอนี่ ! ’

แย่จริง.. เป็นวันเกิดที่วุ่นวายสุด ๆ เลยนี่นา

Nereza BELIEVER

OH MY DAY

“ ได้ยินหรือเปล่า เขาว่ารุ่นพี่เจโรมยังนั่งอยู่ที่คาเฟ่อยู่เลย ”

เสียงซุบซิบของเหล่าสายเลือดอะโฟรไดท์ดังก้องท่ามกลางห้องใต้หลังคาที่เต็มไปด้วยผู้คน โฉมสะคราญและผู้มากด้วยรูปทรัพย์ล้วนแต่จับกลุ่มกล่าวถึงประเด็นร้อนภายในค่ายที่ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ก็มักไม่พ้นไปจากสายตาของเหล่าคนงามที่ป้อล้อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ

“ เธอเองก็ไปทักเขามาเหมือนกันใช่ไหม ? ”

“ ตอนแรกเขาบอกว่ามานั่งไม่นานเดี๋ยวก็ไป ใครจะนึกว่าตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนนี้เขาจะยังนั่งอยู่ล่ะ ”

“ ตายจริง เธอว่าเขากำลังรอใครอยู่หรือเปล่า ? ”

เจโรม ปาร์ค , นามของบุตรแห่งโพไซดอน รุ่นพี่ร่วมค่าย และผู้ชายที่ประสบความสำเร็จท่ามกลางแสงแฟลช — เนเรซ่าจำเขาได้แล้ว ศิลปินระดับแนวหน้าของเอเชียที่กำลังคืบคลานเข้าสู่อุตสาหกรรมบันเทิงระดับโลก ตัวแทนปณิธานและความมุ่งมั่นของคนยุคใหม่ ตัวตั้งตัวตีผู้ก่อตั้งวง ‘ GETS!X ’ และแฟชั่นไอคอนที่ได้รับการยอมรับอย่างแพร่หลาย

“ เจโนวีฟ ถ้าจะไม่ทำแล้วก็บอกฉันสิ ” น้ำเสียงเหนื่อยหน่ายของเนเรซ่าดังขึ้นเมื่อสาวฝรั่งตาน้ำข้าวด้านหลังของเธอเหม่อลอยไปไกลจนเผลอหยุดมือจากการช่วยเช็ดผมที่กำลังเปียกหมาดของเธอ “ ไม่ใช่ว่าเธอกำลังสนใจเรื่องราวของพ่อหนุ่มเจโรมอะไรนั้นหรอกใช่ไหม ”

สาวบ้านอีเมอร์สันสะดุ้งเฮือก เธอหลบหูหลบตาก้มหน้าลงกระซิบกระซาบเสียงเบาประหนึ่งถูกจับได้ว่ากำลังทำบางสิ่งที่ร้ายแรง “ อย่าพูดเรื่อยเปื่อยสิ ! ก็มันน่าสงสัยนี่นา ” ใบหน้าหวานของสาวน้อยคนโปรดกำลังงอง้ำได้ที่

“ เขาเป็นผู้ชายที่ใคร ๆ ก็ชอบ เจนเทิลแมนอันดับต้น ๆ แถมเป็นลูกชายของสามมหาเทพ โอ๊ย ผู้ชายคนนั้นเพอร์เฟคจะตาย แต่อยู่ ๆ ก็มีข่าวลือมาว่า.. ” น้องสาวตัวน้อยโน้มลงกระซิบที่ข้างหูเป็นประโยคยาวเหยียดที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์อยากรู้อยากเห็น

“ ถูกล่อลวง ? ”

เจโรม ปาร์คคนนั้นน่ะเหรอจะถูกล่อลวง ?

เนเรซ่าเค้นหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ มือบางยกขึ้นปัดไปมาด้านหน้าก่อนจะย้ายมาซับหยาดน้ำที่ปลายหางตาเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอเผลอหัวเราะมากเกินไปจนน้ำตาเกือบไหลลงมาแล้ว “ การบอกว่าเขาถูกล่อลวงก็เหมือนบอกว่าพวกเราบ้านอะโฟรไดท์ไม่มีดวงด้านความรักนั่นแหละ ผู้ชายแบบเขาไม่เข้าข่ายคำว่าโดนล่อลวงเลยสักนิด ”

แต่กลับเข้าข่ายคำว่าหลับหูหลับตาเชื่อในสิ่งที่พบซะมากกว่า ? ธิดาอะโฟรไดท์ผู้ที่ครองเลขอายุมากที่สุดในบริเวณนี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ยามที่ต้องคิดถึงเนื้อหาทางจดหมายที่เธอได้รับมาเมื่อวาน เนเรซ่าจำได้ดีว่าเธอหัวเราะไปมากแค่ไหนในตอนที่ได้รับมัน และยิ่งตลกขึ้นไปอีกเมื่อเนื้อความด้านในเต็มไปด้วยความพยายาม การอธิบายถึงสาเหตุมากมาย และการร้องขอโอกาส เสียจนนึกสงสัย ว่าเธอไปทำอะไรให้เขาสนอกสนใจถึงขนาดนั้น

“ เจโนวีฟ ~ ถ้าเกิดว่ามีลูกหมาที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา ฝากให้คนมาตามเธอไปพบหน้าเขาสักครั้งก่อนจะต้องเดินทางไกล เธอจะยอมไปเจอไหม ?”

“ ก็ต้องไปอยู่แล้ว !! ปล่อยไว้แบบนั้นน่าสงสารจะตายไป ” เจโนวีฟไม่มีทางเข้าใจความคิดของพี่สาวที่ดูจะมีลับลมคมในตลอดเวลาอย่างเนเรซ่าได้อยู่แล้ว เจ้าของดวงตาสีฟ้าประกายอ่อนหลุบลงมองเสี้ยวหน้าคมที่เจือไว้ซึ่งแววครุ่นคิด

ช่วยไม่ได้แฮะ.. สงสัยคงต้องไปดูหน้าสักหน่อยแล้วล่ะ

Nereza BELIEVER

APHRODITE COUNSELOR

แสงจันทร์ทอประกายเรืองรองผ่านเงาสะท้อนของหน้าต่างบานใหญ่ เสียงซุบซิบเจื้อยแจ้วของเทพบุตรและเทพธิดาน้อยยังคงวนเวียนซุกซนตามประสาวัยแรกแย้มที่ไร้เงาผู้ปกครอง ห้องใต้หลังคาของบ้านพักหมายเลขที่ 10 ไม่ต่างอะไรไปจากนครที่ไม่เคยหลับใหล ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยชีวิต และเปี่ยมไปด้วยกลิ่นหวาน ๆ ของซูเฟลอบใหม่ราดด้วยน้ำผึ้งสีทองอร่า—-

เดี๋ยวนะ กลิ่นหวาน ๆ ของซูเฟล ?

“ โอ๊ย เจสซี่ เลิกเอาของกินเข้ามาวางตรงนู้นตรงนี้ทีได้แล้ว ! ”

เสียงหวีดร้องแหลมสูงของสาวน้อยตาน้ำข้าวดังขึ้น ช่างเป็นภาพที่เห็นได้บ่อยนัก เมื่อเจโนวีฟ อีเมอร์สัน รับหน้าที่ไม่ต่างอะไรไปจากสายตรวจแสนน่ารักที่มักมีอากัปกิริยาไม่ชอบใจในแบบที่น่าเอ็นดูอยู่เสมอเมื่อเธอเจอเรื่องที่ผิดกฏระเบียบ และเพราะแบบนั้นเอง ทำให้ในเคบินที่สิบได้มีกลุ่มก้อนเล็ก ๆ ที่ชอบใช้ชื่อว่า ‘ ขบวนการปั่นป่วน ’ มาคอยเรียกเสียงหัวเราะ และเสียงแหลมสูงจากสายตรวจคนเก่งประจำบ้าน

ดูท่าวันนี้คงจะเป็นเวรของเจสซี่ สาวผิวน้ำผึ้งวัยพอ ๆ กับเจโนวีฟที่ชื่นชอบการทำขนมและทานอาหารเป็นชีวิตจิตใจ ไม่แน่บางทีซูเฟลในมือนั้นอาจมาจากน้ำพักน้ำแรงของเจสซี่เองก็ได้

“ อย่ามัวแต่ทำหน้าดำคร่ำเครียดสิเจโนวีฟ เดี๋ยวหน้าจะเป็นรอยยับเอานะ ”

“ ใช่ ๆ ~ ผ่อนคลายหน่อยสิคะคุณอีเมอร์สัน ”

เนเรซ่าลดมือที่ถือหนังสือเล่มหนาลง เนตรคู่คมชำเลืองมองจานซูเฟลประมาณสามถึงสี่จานที่วางกระจายไปทั่วห้องใต้หลังคา ก่อนจะเคลื่อนไปหยุดที่อีกสองจานในมือของเจโนวีฟที่กำลังถูกย้ายไปวางบนโต๊ะ น่าประหลาดที่มันยังไร้ผู้จับจอง ไม่รู้ว่าพรรคพวกของเจสซี่หายไปไหน หรือไม่บางทีเจ้าหล่อนอาจจะตั้งใจทำมาแจก

“ จริงสิ เนเรซ่า พี่เห็นประกาศเรื่องที่ปรึกษาประจำบ้านแล้วได้ไปรายงานตัวหรือยัง ”

เจโนวีฟยกสองมือเท้าเอวพลางหันกลับไปมองพี่สาวร่วมสายเลือกที่จนถึงตอนนี้ดูจะเก็บหน้าเก็บตามากกว่าปกติ นับตั้งแต่ที่รุ่นพี่เจโรมกลับไป ไหนว่าสาวบ้านอะโฟร์ไดท์หักอกหนุ่มโพไซดอนเข้าเต็มเปา แล้วไหงปราการสูงเฉียดฟ้าของผู้ที่ทะนงตนยิ่งกว่าใครอย่างเนเรซ่า เฮนลาดิสถึงได้ดูร้าวรานขนาดนั้นเล่า ?

ออ.. เสียงออสั้น ๆ ดังขึ้นรับคำของสาวตาน้ำข้าวที่ทักท้วงเรื่องสำคัญขึ้นมา

เนเรซ่าเห็นแล้ว และเธอประหลาดใจกับมันมาก เดิมทีหล่อนนึกไว้แล้วด้วยซ้ำว่าชื่อที่อยู่ในประกาศอาจเป็นน้องชายที่เข้าร่วมกับค่ายในเวลาไล่เลี่ยกัน ใครมันจะไปนึกว่าคนกลับพากันโหวตชื่อเธอเสียอย่างนั้น แต่ในเมื่อผลเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้

“ ดูเหมือนฉันต้องไปรายงานตัวสินะ ”

เจ้าหญิงลับแลแห่งเคบินที่สิบหัวเราะน้อย ๆ เธอปิดหนังสือในมือ ขยับเยื้องย่างแช่มช้า ไม่นานนักก็เดินหายออกจากห้องโถงที่คับคั่งไปด้วยผู้คน

Nanette -

Nanette Leblanc

บ้านพักหมายเลข 10 - ห้องใต้หลังคา

ไครอนและนาแนตต์เดินมาถึงหน้าบ้านหมายเลข 10 บ้านของสายเลือดแห่งอะโฟร์ไดท์ นาแนตต์เงยหน้ามองการตกแต่งของบ้านอย่างถูกใจ สีฟ้า ขาว และชมพูที่เธอชื่นชอบผสมกลมกลืนกันอย่างลงตัว

“ถึงแล้วล่ะ บ้านหมายเลข 10 อะโฟร์ไดท์”

นาแนตต์หันมายิ้มกว้างให้ผู้อำนวยการค่าย ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่ปิดความตื่นเต้นเอาไว้ไม่มิด “หนูต้องทำยังไงต่อเหรอคะ”

“จากนี้สิ่งที่เธอต้องทำคือการปลดล็อกพลังของสายเลือดแห่งอะโฟร์ไดท์ ตามหารูปปั้นเทพี คารวะคำนับเทพีมารดา จากนั้นวางฝ่ามือทาบกับฝ่ามือของเทพีมารดา แล้วพวกเขาจะตอบรับเธอ”

เด็กสาวจากบลัวส์พยักหน้า ก่อนที่ไครอนจะปล่อยให้เธอเดินเข้าไปด้านใน

εїз

ทันทีที่เข้ามาภายในบ้านพัก นาแนตต์ก็แทบจะกรีดร้องออกมา เพราะที่นี่ทั้งหอมทั้งสะอาด กว่าบ้านพักเฮอร์มีสที่มีคนมากมายรวมกันอยู่เป็นไหน ๆ ดวงตากลมกวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อหารูปปั้นเทพีตามที่ไครอนว่า

“สวัสดี” เสียงทักทายอย่างร่าเริงดังขึ้นด้านหลังทำให้นาแนตต์ละความสนใจจากโปสเตอร์นักแสดงฮอลลิวู้ดชื่อดังกลับไปมอง เด็กสาวผมบลอนด์คนหนึ่งกำลังยืนฉีกยิ้มกว้างมาให้เธออยู่ “เด็กใหม่เหรอ ฉันเจโนวีฟ อีเมอร์สัน บ้านพักหมายเลข 10 ยินดีต้อนรับ”

ไม่มีเหตุผลอะไรให้นาแนตต์ต้องปฏิเสธการแนะนำตัวอันแสนร่าเริงเกินเหตุนี่ เพราะหากคนตรงหน้าอยู่ในบ้านพักนี้เหมือนกัน ก็หมายความว่าพวกเราทั้งคู่เป็นพี่น้องร่วมแม่กัน

ก็ไม่ได้จะอยากยอมรับหรอกนะ เพราะเธอน่ะชอบการเป็นลูกคนเดียวมาก แต่ยังไงเธอก็ยังเป็นที่หนึ่งของคุณพ่ออยู่ด

“ฉันนาแนตต์ เลอบลังก์” คุณหนูตระกูลเลอบลังก์แนะนำตัวกลับทันที “ฉันกำลังหารูปปั้นเทพีมารดาน่ะ เธอพอจะรู้มั้ยว่ามันอยู่ที่ไหน”

“อ๋อ ห้องใต้หลังคา”

“ห้องใต้หลังคาเหรอ จะน่ากลัวมั้ย”

“มันไม่ใช่ห้องใต้หลังคาแบบที่เธอจินตนาการหรอก ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง”

นาแนตต์พยักหน้าหงึกหงัก แล้วเดินไปยังห้องใต้หลังคาตามการบอกทางของเจโนวีฟ และเมื่อเปิดประตูเข้าไป เธอก็พบว่ามันไม่ใช่ห้องใต้หลังคาแบบที่เธอจินตนาการจริง ๆ เพราะมัน…

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

มันตกแต่งด้วยสีชมพูแบบที่คนตัวเล็กต้องกรีดร้องออกมาด้วยความถูกใจ

นาแนตต์รีบวิ่งไปทิ้ตัวลงบนโซฟาสีชมพูหวานในทันที ฉีกยิ้มกว้างจนรู้สึกปวดแก้มไปหมด ก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นรูปปั้นของเทพีอะโฟร์ไดท์คล้ายกับกำลังจ้องมองเธออยู่

เด็กสาวกระแอมไอ จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่หน้ารูปปั้นนั้น นาแนตต์ไม่รู้ว่าเธอควรจะรู้สึกอย่างไร อันที่จริงเธอก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเป็นพิเศษกับเทพีผู้เป็นต้นแบบของรูปปั้นนี้เสียด้วยซ้ำ เด็กสาวจ้องมองใบหน้าของรูปปั้นเนิ่นนานอยู่หลายนาที ได้แต่สงสัยว่าเทพีอะโฟร์ไดท์จะมีใบหน้าเช่นนี้จริง ๆ หรือเปล่า ก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้รูปปั้นอีกนิด

“สวัสดีค่ะแม่” แล้วทาบวางฝ่ามือทาบกับฝ่ามือของเทพีมารดาเป็นการคารวะ

ปลดล็อกพลัง: งามเป็นหนึ่ง ระดับ: 1 ใช้แต้มตื่นรู้ 1 หน่วย

bettyleg

Nanette -

Nanette Leblanc

บ้านพักหมายเลข 10 - ห้องใต้หลังคา

เพราะเมื่อวานไปตกระกำลำบากจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดที่ป่าต้องห้าม ทำให้วันนี้นาแนตต์ขลุกตัวอยู่แต่ในเคบินหมายเลข 10 ทั้งวัน โดยเฉพาะห้องใต้หลังคาที่เป็นทั้งสีชมพูและทั้งมีกลิ่นหอม มันช่วยเยียวยาจิตใจของเด็กสาวได้ดียิ่ง แต่นาแนตต์ก็ไม่แน่ใจนักว่ามันเป็นเพราะสองสิ่งเพียงแค่นั้นหรือเปล่า

นาแนตต์มองไปยังรูปปั้นเทพีอะโฟร์ไดท์ผู้ได้ชื่อว่าเป็นเทพีมารดาของเธอ ขณะเอนตัวตีขาอยู่บนโซฟาสีชมพูตัวใหญ่ ดวงตากลมจดจ้องไปที่เธอซักพัก ก่อนที่นาแนตต์จะลุกขึ้นไปยืนตรงหน้ารูปปั้น

“เมื่อวานหนูไปสู้กับฮาร์ปี้มาด้วย” นาแนตต์ก็ไม่เข้าใจนักว่าทำไมเธอถึงอยากเล่าเรื่องราวนี้ให้กับเทพี หมายถึงรูปปั้นเทพีฟัง แต่จะให้คิดหาคำตอบตอนนี้ก็คงไม่ออกหรอก “เกือบเอาตัวไม่รอดแต่ก็รอดมาได้ หนูเก่งใช่มั้ยล่ะ”

นาแนตต์ชมตัวเองโดยไม่ต้องรอให้ใครมาชม เธอพินิจใบหน้าของรูปปั้นเทพีอะโฟร์ไดท์นิ่ง ๆ อีกครั้ง พลันเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าแม่ของเธอจะมีหน้าตาเป็นแบบนี้จริงหรือไม่ แต่มันก็เป็นเพียงตะกอนความรู้สึกที่ถูกพัดพาให้หายไปอย่างรวดเร็ว นาแนตต์วางฝ่ามือทาบกับฝ่ามือของเทพีมารดาเป็นการคารวะเหมือนที่เคยทำในครั้งแรกที่เข้ามาในบ้าน พลันเธอก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

ปลดล็อกพลัง: หอมเย้ายวน ระดับ: 5 ใช้แต้มตื่นรู้ 1 หน่วย

bettyleg

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

3 2 1 STATUS LOCK OUT IS GOING — OFFLINE : GOOD BYE NEREZA..

เสียงชัตดาวน์ของแว่น VR ราคาแพงดังขึ้นเหนือศีรษะของสาวสวยผมบลอนด์อย่าง ‘ เนเรซ่า เฮนลาดิส ’ ที่เลือกฝังตัวอยู่ในโลกของเกมออนไลน์นับตั้งแต่เจอทรอม่าคุณแม่ยังสาวปับป๊าบกับชู้ต่อหน้าต่อตา

‘ เนเรซ่า !! เธอจะใช้ชีวิตอยู่ในเกมตลอดกาลหรือยังไง

ล็อคเอาท์ไปสูดอากาศบ้างได้แล้วยัยเบื๊อก

ฉันอยู่เล่นกับเธอไม่ไหวแล้ว

ปล. ถ้าฉันไม่เห็นเธอออฟไลน์สักวีคล่ะก็ ฉันจะระเบิดแคลนทิ้ง!!! ’

นั่นคือจดหมายสุดท้ายที่เธอได้จากหัวหน้าแคลนผู้เล่นเกมด้วยกันมาอย่างทรหดอดทนตลอดหนึ่งเดือน สาวปารีเซียงผู้มีความหลงใหลในชีวิตใต้ภาพสังเคราะห์ไม่พอใจกับการไล่ครั้งนี้เท่าไหร่ ถึงจะรู้ว่านี่มันค่อนข้างเกินลิมิตของการใช้ชีวิตปกติไปมากก็ตาม “ ... ปวดหัวเป็นบ้า ” โลกความเป็นจริงยังคงโหดร้ายกับเหล่ามนุษย์ หลังจากที่เนเรซ่าลืมตาขึ้นรับแสงแรกที่ไม่ได้เจอมาตลอดหลายเดือนอาการปวดหัวอย่างรุนแรงก็แล่นเข้าจู่โจม

นี่มัน.. ดูคล้ายกับอาการตามคำเตือนที่เธอเคยอ่านผ่านคู่มือการใช้งานเครื่อง VR ตอนนั้นมันเขียนไว้ว่ายังไงนะ.. อ้อ หากเล่นติดต่อกันนานเกินไปมีสิทธิ์สุขภาพย่ำแย่ลงได้ อะไรจำพวกนี้ล่ะมั้ง?

เครื่องสวมศีรษะถูกโยนไปแถวหัวเตียง มือขาวราวหิมะยกขึ้นเสยเส้นผมสีอ่อนที่ช่วงโคนเริ่มขึ้นเหลือบสีเข้มตามธรรมชาติ ผู้ที่กลับมาใช้ชีวิตในเวลาปัจจุบันอีกครั้งคือเจ้าของร่างสะโอดสะองพร้อมด้วยดวงหน้ามากเสน่ห์เช่นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่คมคายเหลือร้าย ‘ ที่ปรึกษาประจำเคบินที่ 10 — บ้านแห่งสายเลือดอะโฟรไดท์ เนเรซ่า เฮนลาดิส ’ สาวสวยสัญชาติอเมริกา-เกาหลี ผู้ที่เรียกว่า.. อายุมากเป็นอันดับกลาง ๆ ของชาวคนงามทั้งหลาย

‘ เนเรซ่า มีจดหมายถึงคุณ ’

ดวงตาเรียวตวัดมองข้อความประโยคหนึ่งที่เขียนอยู่ในกระดานแขวนตรงปลายเตียงสายตาเกียจคร้าน เธอเดาว่าเจ้าของตัวอักษรยึกยือนั้นคงเป็นเพื่อนร่วมห้องสักคนที่ยอมแพ้กับการปลุกเธอแล้ว ว่าแต่ใครมันสรรหาโหวตฉันเป็นที่ปรึกษาเนี่ย..

แอ๊ด..

“ โว้ว สวัสดีครั—- พรวดดด !! ”

จากเสียงทักด้วยความสดใสกลายมาเป็นเสียงพ่นน้ำดังสะนั่นไปทั่วห้องใต้หลังคา เมื่อเด็กหนุ่มอัธยาศัยไม่เลวทั้งยังหน้าตาดีผู้นั้นเหลือบตาขึ้นมาพบกับร่างสูงเพรียวราวกับเหล่านางฟ้าวิคตอเรียนที่สวมกางเกงผ้ายืดเข้ารูปที่ช่วงปลายบานออกคล้ายทรงขาม้า เหนือขึ้นมาก็เป็นช่วงเอวบางอ้อนแอนที่ขาวผุดผาด ก่อนจะจบลงที่สปอร์ตบราสีดำที่ทำให้แว่บแรกเขาเข้าใจผิดเป็นว่าเธอสวมบราชั้นในออกมา

พูดตามตรง เนเรซ่าไม่ได้คิดว่าดึกดื่นขนาดนี้จะยังมีคนอยู่

ที่ปรึกษาสาวเลิกคิ้วขึ้นพร้อมสายตาขบขันส่งให้ใบหน้าเย่อหยิ่งนั้นดูแพรวพราวขึ้นหลายระดับ “ ว่าไงเด็กน้อย สวัสดียามดึก ” มันเป็นภาษาฝรั่งเศส เด็กหนุ่มคนนั้นนิ่งอึ้งด้วยความตื่นตระหนก เขาเคยเจออลิเซีย เคอร์เนอตี้ เคยเจอเจโนวีฟ อีเมอร์สัน ทั้งยังเคยเจอนางฟ้าตัวเป้งอย่างพี่ไพเพอร์ที่ให้ความรู้สึกสวยในฉบับสาวอเมริกัน แต่ก็ยังไม่เคยเจอเอเชี่ยนลุคที่ให้ความรู้สึกใจกล้าและทรงเสน่ห์เท่านี้มาก่อน

“ ค ครับ ”

ราวกับว่าเขาเป็นแอเรียลที่ถูกช่วงชิงเสียงไป เด็กหนุ่มคนนั้นก้มหน้างุดพร้อมตอบเสียงเบาหวิวในขณะที่เธอเดินไปยังชั้นวางเครื่องดื่มของห้องใต้หลังคาและหยิบน้ำแร่มาขวดหนึ่ง

“ คนอื่นล่ะ ”

เนเรซ่าทิ้งสะโพกพิงกับชั้นวางของ ส่วนสองมือก็ขยับเปิดขวดน้ำและยกขึ้นกระดกช้า ๆ ระหว่างรอฟังคำตอบ

“ เอ่อ ส่วนมากหลับกันหมดแล้ว คุณ ผ ผมหมายถึง พี่น่าจะเห็น ”

ทำไมเขาจะไม่รู้จักเธอ? สาวเอเชียนผมบลอนด์ ภาพลักษณ์เป็นผู้ใหญ่ที่ดูแสบซนผสมเซ็กซี่ คนที่ถูกกล่าวถึงแบบนี้ในทั้งบ้านอะโฟรไดท์ดูเหมือนจะมีแค่ที่ปรึกษาประจำบ้านที่นอนติดเตียงอยู่ในห้องพักฝ่ายหญิงตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา

“ อ้อ ” เสียงหวานที่พึ่งหายแหบพร่าหลังจากขาดน้ำมานานดังขึ้นตอบกลับเบา ๆ

“ ดึกแล้ว นายควรพักนะ ” ขวดน้ำที่ว่างเปล่าถูกโยนลงถังขยะอย่างแม่นยำราวกับจับวาง เนเรซ่าเสยผมที่ปรกหน้าขึ้นอีกครั้งในระหว่างที่สาวเท้าเข้าไปหาน้องชายร่วมมารดาที่ยังดูขัดเขินอยู่มาก “ นอนไม่หลับเหรอ ให้พี่สาวช่วยกล่อมให้ดีไหม? ”

ประโยคหยอกล้อทีเล่นทีจริงนี้ค่อนข้างส่งผลร้ายแรงทีเดียว..

เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นผุดกายขึ้นจนคนที่กำลังเดินเข้าหาถึงกับสะดุ้ง “ ผ ผมจะไปนอนแล้วครับ!! ฝันดีครับคุณเนเรซ่า ” ว่าจบเขาก็รีบวิ่งแล่นหายเข้าไปหลังประตูห้องนอนฝ่ายชายพร้อมด้วยใบหน้าแดงก่ำทั้งที่ในใจกำลังโอดครวญ

‘ คุณแม่ครับ ถ้าคุณแม่จะส่งผมมาอยู่กลางคนที่สวยอย่างกับนางฟ้าเยอะขนาดนี้ ทำไมถึงต้องให้ผมเป็นน้องชายด้วยนะครับ!!! (?) ’

“ น่าเสียดายจัง.. ”

สาวเฮนลาดิสในเคบินที่สิบพึมพัมพลางทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาสีชมพูแปร๊นมพลางช้อนตาขึ้นมองรูปปั้นสาวงามตลอดหลายพันหลายหมื่นปีตามตำนานและความเชื่อของกรีก.. “ สวัสดีค่ะแม่ ” ผิดกับความรู้สึกหวานละมุนในตอนที่พูดกับพี่น้อง น้ำเสียงของเนเรซ่ายามนี้แทรกมาด้วยความถือตัวพร้อมกับ.. เจ้าเล่ห์อีกเล็กน้อย

“ หนูกลับมาแล้ว ”

จิ้งจอกที่อีกฝ่ายปั้นมากับมือกลับมาแล้ว

อีกทั้งยังดูคล้ายว่ากลับมาพร้อมความเบื่อหน่ายครั้งใหญ่เชียวล่ะ

I'M BACK BUT โรลถัดไปเจอกันปีหน้าค่ะ ( เอ้า )

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

ต้องยอมรับจริง ๆ ว่าโดยส่วนมาก สมาชิกของเคบินที่สิบเป็นพวกเข้าถึงยากและเอาแน่เอานอนไม่ได้ เหมือนอย่างตอนนี้ที่สองเกือบจะตีสาม ๆ แต่ผู้คนก็ยังเนืองแน่นที่ห้องใต้หลังคาสีชมพูหวานแวว เนเรซ่าเหลือบมองนาฬิกาบนผนังด้วยสายตาอธิบายยาก เธอยกมือขึ้นเสยเส้นผมสีบลอนด์ไปด้านหลัง พ่นลมหายใจออกผ่านริมฝีปาก “ ปกติพวกเธอทำตัวเป็นนกฮูกไม่ยอมนอนแบบนี้ตลอดเลยเหรอ ”

ไม่มีคำตอบกลับมา แม้ว่าตรงข้ามเธอจะมีร่างของเจโนวีฟที่กำลังเท้าคางมองตาปริบ ๆ ตามมาด้วยอลิเซียที่ดูสนใจเกี่ยวกับหัวข้อการบ้านที่เธอกำลัง ยังไม่พอ.. นอกจากสองสาวนี้แล้วยังมีเมเรซที่นั่งชันเข่าข้างหนึ่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับวิโอล่าที่ประคองแก้วชาขึ้นจิบอยู่ข้าง ๆ

“ ไม่ ” คนตอบคือเมเรซ หนุ่มหน้าสวยผมชมพูหรี่ตาด้วยท่าทางพิจารณา เขาไม่ได้มองพี่น้องร่วมบ้านแต่กลับมองข้อมูลบนกระดาษที่เธอกำลังเขียน “ เพราะการบ้านนั่นน่าสนใจ ”

คิ้วของเนเรซ่ากระตุกเล็กน้อยหลังได้ยินคำตอบ เธอหันกลับไปมองการบ้านของตัวเองอีกครั้ง “ พวกเธอค่อยมาอ่านตอนมันเสร็จก็ได้ ” เสียงปากกาขีดลงกับกระดาษดังแทรกขึ้นมาเป็นทำนองเสริมในขณะที่เธอพูด ที่ปรึกษาประจำเคบินสิบกำลังทำอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้เป็นผู้มีผลงานการเรียนในระดับน่าพึงพอใจเหมือนอย่างที่เธอเป็นมาตลอด

“ไม่เอาหรอก” เจโนวีฟดันตัวออกจากโต๊ะ เด็กสาวผมสีแพลตตินั่มบลอนด์ส่ายหน้าไปมาอย่างแรง ดวงตาสีน้ำข้าวนั้นเต็มไปด้วยแววออดอ้อนและลังเล ราวกับรู้ว่าสิ่งที่พูดอาจจะส่งผลบางอย่างแต่ก็ยังตัดสินใจกล่าวออกมา “ฉันกลัวว่าถ้าเลิกมอง เธอจะกลับไปนอนแบบเดิ—- ”

“ แค่ก ”

เนเรซ่าไอจนตัวโยก เธอยกมือขึ้นป้องปากขณะที่ช้อนตาขึ้นมองเจโนวีฟ ครั้งนี้แม่หนูตาใสนี่ตีเธอแรงมาก .. แรงมากจริง ๆ มือของเนเรซ่ายันอยู่กับขอบโต๊ะ อลิเซียผู้แสนดีโน้มเข้ามาลูบหลังอย่างปลอบโยนพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ “ ก็นะ.. พอเธอกลับมากระตือรือร้นแบบนี้ เด็ก ๆ ในบ้านอะโฟรไดท์แพ้พนันกันหมดเลยล่ะ ” สาวผิวน้ำผึ้งพูดเสียงหวาน รอยยิ้มอ่อนโยนที่มีประกายความสดใสถือเป็นเอกลักษณ์ของอลิเซียที่ไม่ว่าใครก็ลบล้างไม่ได้

“ เจโนวี่เสียไปเยอะพอควรเลย ”

พูดถึงเรื่องนั้น สีหน้าของเจโนวีฟเปลี่ยนไปจนเหมือนโลกล่มสลาย สาวฝรั่งตาน้ำข้าวก้มลงเอาหน้าผากแนบกับโต๊ะ อวดครวญด้วยเสียงคำรามเล็ก ๆ เหมือนสัตว์จำพวกฟันแทะที่กำลังอารมณ์เสียจนเนเรซ่าต้องหรี่ตาขณะที่ฟังความคิดเห็นของเจ้าตัว “ ใครจะคิดว่าที่ปรึกษาของพวกเราจะกลับมาขยับก่อนปีใหม่ ”

“ ไม่มีใครชนะพนันเลยเหรอ ” น้ำเสียงของเนเรซ่าเปี่ยมไปด้วยความใคร่รู้ เธอชำเลืองตาไปมองอลิเซียราวกับว่าสาวผิวน้ำผึ้งคนนั้นเป็นเพียงคนเดียวที่จะช่วยไขข้อสงสัยให้เธอได้ในเวลานี้และมันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ สาวละตินเพียงคนเดียวในบริเวณนี้ถอนหายใจ

“ ที่ชนะมีแค่คนเดียว ”

แทนที่การเฉลยด้วยคำพูดสายตาของอลิเซียนำทางให้เธอมองไปยังเจ้าหญิงกระต่ายแสนหวานที่อยู่ในชุดนอนสีขาวฟูฟ่อง ดวงตาของเนเรซ่าสำรวจรูปลักษณ์ของเทพธิดาน้อยอย่างวิโอล่า.. เป็นผู้หญิงน่ารักที่สมบูรณ์แบบมาก สมบูรณ์แบบจนประหลาดใจ “ หืม? ” เจ้าของนามสกุลสวยหรูอย่างเลโนเวนเซียเลื่อนตามองทั้งสองพร้อมยกแก้วชาขึ้นจิบ “ มีอะไรกันเหรอคะ? ”

“ เธอพนันว่าฉันจะกลับมา? ” ระดับเสียงของเนเรซ่าเปลี่ยนไปเป็นเบาบางและอ่อนโยนในแบบที่เธอไม่นึกว่าจะทำได้ ที่ปรึกษาคนสวยจากเคบินสิบชะงักไปชั่วอึดใจหนึ่ง นึกไม่ถึงว่าท้ายที่สุดเธอก็ยัง.. แพ้ต่อคนจำพวกที่น่ารักเป็นพิเศษ เนเรซ่าคิดว่าบางทีเธอคงเอ็นดูองค์หญิงน้อยคนนี้มากขึ้น หากไม่ใช่ว่าคำตอบของวิโอล่านั้นบาดใจจนเธอพูดไม่ออก

“ ฉัน.. ตั้งใจจะแพ้พนันน่ะค่ะ ”

แม้แต่เมเรซที่หน้าตายอยู่เสมอยังหลุดขำ โลกของเธอล่มสลายแล้วจริง ๆ ไม่มีใครเชื่อมั่นในตัวที่ปรึกษาของพวกเขาเลยสักคน เนเรซ่าถอนหายใจเฮือก เลิกสนใจเด็กพวกนี้แล้วหันไปเขียนการบ้านที่มีกองเป็นตั้งของเธอ ถึงเธอจะไม่ใช่สายเลือดอะธีน่าแต่เนเรซ่าก็เป็นคนกระหายในความรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง— กับสิ่งที่เธอชอบ

เวลาผ่านไปจากนาทีเป็นสิบนาที จากสิบนาทีเป็นชั่วโมง ผู้คนในห้องใต้หลังคาเริ่มบางตาลง เจโนวีฟผลอยหลับฟุบกับโต๊ะอยู่ตรงข้ามเธอ อลิเซียขอตัวกลับไปนอนพร้อมวิโอล่า เมเรซเองก็แยกตัวไปทำในสิ่งที่เขาอยากทำ สมาธิและความสนใจของเธอมุ่งไปที่การเขียนความแตกต่างระหว่างกูลและอัลกูลตามหัวข้อที่ได้รับมอบหมายมาจากไทสันจนไม่ทันสังเกตการเคลื่อนไหวจากด้านหลัง

“ ไทสันให้งานยากไม่น้อยเลยนี่ ”

เสียงเรียบ ๆ ของสาวผิวแทนแสนสวยที่อาวุโสกว่าหลายคนในเคบินนี้ดังขึ้น การทักทายของเธอคนนั้นมาพร้อมกับกลิ่นหอมเบาบางอันเป็นเอกลักษณ์ ปากกาในมือของเนเรซ่าชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะกลับมาขยับต่อ ที่ปรึกษาคนปัจจุบันของเคบินสิบไม่ได้รีบร้อนหันไปมองผู้มาใหม่เธอแค่ระบายยิ้มอ่อนโยนอยู่เพียงลำพัง “ ฉันเองก็ตั้งคำถามที่ยากสำหรับเขา ”

ดวงตาสีมูนสโตนเรืองขึ้นในความมืดเมื่อคิดถึงบทสนทนาที่น่าสนใจของเธอกับเขาก่อนหน้านี้ แต่ไม่นานนักท่าทางพึงพอใจนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นการถอนหายใจ เธอปล่อยปากกา วางมือสองข้างไว้ที่โต๊ะแล้วเอนหลังเพื่อเหยียดกาย จากองศาที่เธอขยับตัวเมื่อเงยหน้าไปก็จะสามารถเห็นไพเพอร์ แม็กลีนได้พอดี

“ นอนไม่หลับเหรอคะ? ”

“ มาหยิบน้ำน่ะ ”

ไพเพอร์พยักหน้าเล็กน้อย สายตาของรุ่นพี่ที่กลับมารับหน้าที่ฝึกสอนเด็ก ๆ เคลื่อนไปมองสาวผมแพลตตินั่มบลอนด์ที่เคลิ้มหลับไปแล้วด้วยสายตาไม่เข้าใจ “ หลับแบบนั้นคงปวดหลังแย่ ” แทนที่จะแค่ทักทายและจากไป ลูกสาวของดาราดังค่อย ๆ ย่อตัวลงนั่งข้างกายเนเรซ่า

“ ดูเหมือนเธอยังต้องการผู้ช่วยเรื่องประสบการณ์จริง ถามมาสิ ฉันจะช่วยเอง ” สองแขนของไพเพอร์ขยับมากอดอก สายตาของรุ่นพี่สาวจับจ้องไปยังหน้ากระดาษที่มีข้อมูลเขียนเอาไว้อย่างเป็นระเบียบจนได้แต่ยอมรับในความสามารถอันหลากหลายของที่ปรึกษาประจำบ้านคนใหม่

หลายชั่วโมงผ่านไป.. จนเกือบเช้า เนเรซ่ายกมือป้องปากเมื่อเธอเผลอหาวออกมา เธอง่วงมากจริง ๆ กับการเตรียมข้อมูลตลอดหลายวันและนำมันมากลั่นเขียนลงบนกระดาษภายในคืนเดียว สาวสวยจากปารีสเอนหลังลงกับพื้น เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับชำเลืองมองไปที่กระดาษบนโต๊ะ นั่นเป็นการบ้านฉบับสมบูรณ์ที่ผ่านการตรวจสอบอย่างครบถ้วน

เนเรซ่าบิดขี้เกียจ เธอค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้น ก้มลงพับการบ้านมาไว้ในมือ อันที่จริงเธอคิดจะเดินกลับห้องนอนรวมไปเลยถ้าไม่ใช่ว่าหางตาพลันไปสะดุดกับรูปปั้นของเทพีผู้เป็นแม่ของเธอ เท้าที่ตั้งใจจะก้าวออกไปของเธอหยุดชะงัก เนเรซ่าหลุบตาลงหวนคิดถึงคำพูดของไพเพอร์ก่อนที่จะแยกตัวไปพักผ่อนก่อนหน้านี้ไม่นานนัก

‘ความสามารถขอเธอมากพอจะปลดขีดจำกัดต่อไปแล้ว’

ขีดจำกัดต่อไปเหรอ.. ดวงตาของเนเรซ่าหลอมรวมไว้ด้วยความไม่เข้าใจ เธอใช้เวลาครุ่นคิดสักพักก่อนจะเดินไปด้านหน้ารูปปั้นแม่ของเธอดวงตาของเธอกวาดมองรูปปั้นที่สลักสลวย “ มันถึงเวลาแล้วหรือยังคะ? ” เธอถามเสียงเบา มือของเธอค่อย ๆ วางลงกับมือของรูปปั้น

“ คิดถึงแม่จัง ” เนเรซ่าหลับตาลง สูดหายใจรับเอากลิ่นหอมหวานของน้ำหอมที่คละคลุ้งภายในห้องใต้หลังคาในขณะที่เธอสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่เกิดขึ้นกับเธอ ความรู้สึกร้อนวาบที่แล่นผ่านร่างกาย เหมือนกับครั้งแรกที่เธอสัมผัสถึงพลังของสายเลือด “ ขีดจำกัด.. ขีดจำกัดสินะ ”

“ ฝันดีค่ะแม่.. อ้อ หมายถึง อรุณสวัสดิ์ ” เนเรซ่ายิ้มบาง ๆ ก่อนจะถอยหลังจากไปทีละก้าว และเดินหายลับออกไปจากห้องใต้หลังคาในท้ายที่สุด

ปลดล็อกพลัง : หอมเย้ายวน
ระดับ : 5
ใช้ตื่นรู้ 1 หน่วย

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

เนเรซ่าสำรวจและเก็บข้อมูลจนพอใจแล้ว

เธอกลับมาที่บ้านพักหมายเลขที่สิบด้วยไอเดียที่โลดแล่นแต่ก่อนจะได้รังสรรสิ่งเหล่านั้นออกมา เธอคงต้องมาไล่ทำสิ่งที่เตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยก่อน ที่ปรึกษาประจำบ้านแห่งความรักผลักประตูเข้าไปด้านในและสิ่งที่ต้อนรับเธอก็คือเสียงฝีเท้าเร่งรีบของสาวสวยสองคนที่มุ่งเข้ามา

“ เนซซี่ ๆ มาสักที พวกเราจะแขวนป้ายแล้ว ” สองมือของเจโนวีฟตบกันเองเบา ๆ ด้วยความตื่นเต้นแต่ในสายตาของเนเรซ่ามันกลับดูคล้ายแมวน้ำในสวนสัตว์ที่กำลังพยายามขอปลาจากผู้ดูแล น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่ผู้ดูแลที่มีปลา..

รู้แบบนี้ฉันแวะโรงอาหารก่อนกลับมาดีกว่า

“ พี่เนเรซ่า เรามา.. ตรวจป้ายก่อนแขวนกันดีกว่าค่ะ ” วิโอล่าไม่เหมือนเจโนวีฟที่กระตือรือร้นขั้นสุด นกน้อยของบ้านยกนิ้วขึ้นถูปลายจมูกตัวเองเล็กน้อยในขณะที่ส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับพี่สาวร่วมบ้าน “ พี่เมเรซหลับไปแล้ว พวกเราอาจจะต้อง.. แขวนกันเอง ”

“ โอเค ให้เขาพักเถอะ ” เนเรซ่าชำเลืองตามองเมเรซที่ผล็อยหลับไปบนโซฟา เธอถอนหายใจก่อนจะส่ายหัว “ เดม่อนล่ะ? ”

“ เขาก็ตระเวนไปทั่วนั่นแหละ~ ภารกิจล่าสุดคงเหนื่อยน่าดู กลับมาครั้งนี้เหมือนว่าพักผ่อนเยอะใช่ย่อยเลย ” เจ้าของนามสกุลอีเมอร์สันเบะปากเล็กน้อย “ ฉันคิดถึงเขาเหมือนกันนะเนี่ย ”

“ เดี๋ยวเขาก็มา ” มือของเนเรซ่าวางลงบนกลุ่มผมสีอ่อนของน้องสาว เธอหันหน้าไปมองพื้นที่โล่งบนกำแพงที่ถูกเคลียร์สำหรับแขวนป้ายที่นั่งทำมาตลอดหลายวัน “ มาเริ่มกันเถอะ ”

ด้วยความพยายามของสามสาวในช่วงค่ำคืนที่ท้องฟ้าเปิดโล่ง ในที่สุด พวกเธอก็สามารถแขวนป้ายประจำบ้านได้สำเร็จ

แบบฟอร์มส่งอัปเดทป้ายประจำบ้าน
หมายเลขและชื่อบ้านที่ขออัปเดท: หมายเลข 10 - อะโฟรไดท์
รูปภาพป้ายประจำบ้าน: จิ้ม !

อัปเดทป้ายประจำบ้าน + 50 คะแนนบ้าน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ตลอดวันที่เนิ่นนานหลังจากการสอบมีดสั้นสิ้นสุด เนเรซ่ากลับมาที่บ้านพักหมายเลข 10 อันเป็นที่พักของทายาทอะโฟรไดท์ จนถึงตอนนี้อลิเซียก็ยังไม่กลับมา .. วิโอน่ายังคงรับหน้าที่ดูแลโต๊ะลงทะเบียนเข้าร่วมกิจกรรม เจโนวีฟออกไปเดท เดม่อนก็เหมือนจะหายสาบสูญ ส่วนเมเรซก็กำลังนอนกอดหมอนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ของห้องใต้หลังคาที่เคยคึกคัก

ที่ปรึกษาประจำบ้านถอนหายใจเบา ๆ เธอปลดอาวุธของตัวเองออก เดินไปถือผ้าห่มมาคลุมร่างของพี่ชาย.. หรืออาจจะน้องชายร่วมแม่เพื่อไม่ให้เขาป่วยจากอากาศที่หนาวเย็นก่อนจะหันไปมองรูปปั้นของผู้เป็นแม่ เนเรซ่าไม่เหมือนลูกคนอื่น ๆ เธอไม่เคยแวะไปที่เตาเผา ไม่เคยพยายามสื่อสารจนกว่าอะโฟรไดท์จะเป็นคนติดต่อด้วยตัวเอง ทว่าครั้งนี้เธอรู้สึกว่ามันคงถึงเวลาแล้ว

กับการปลดคลื่นพลังที่แทรกซึมไปทุกส่วนของร่างกาย

เสียงฝีเท้าสะท้อนก้องไปทั่วห้องใต้หลังคา มือนุ่ม ๆ ของเนเรซ่าแตะลงบนกลางอกของรูปปั้นเทพีอะโฟรไดท์ที่อยู่ใจกลางห้องอย่างสง่างาม เปลือกตาของสาวจิ้งจอกประจำบ้านปิดลงพร้อมกับการควบคุมลงหายใจให้สงบ ผลักดันความรู้สึกบางอย่างที่พิเศษกว่าให้วิ่งพล่านไปทั่วร่าง

ราวกับทวยเทพได้ยินคำภาวนา สายลมปริศนาวูบผ่านร่างเพรียวเสมือนโอบกอดแห่งรักและในเสี้ยววินาทีต่อมา ‘ เนเรซ่า เฮนลาดิส • บุตรสาวอันเป็นที่รักยิ่ง ’ ก็ลืมตาขึ้นเพื่อประจักษ์สู่ความจริงที่เธอได้รับพรสวรรค์ใหม่อย่างสมบูรณ์แบบ

ปลดล็อกพลัง: สัญชาตญาณแห่งรัก
ระดับ: 20
ใช้ตื่นรู้ 3 หน่วย

ปลดล็อกพลัง: สื่อสารกับความรัก
ระดับ: 20
ใช้ตื่นรู้ 2 หน่วย

Timeline at [ NOW ]